نظریه ی انیشتین ثابت شد: امواج گرانشی وجود دارند!

نظریه ی انیشتین ثابت شد: امواج گرانشی وجود دارند!

امواج گرانشی به وجود آمده ناشی از اغام دو سیاهچاله، دو رویداد عظیمی هستند که دانش نجوم را منقلب می کنند.

نظریه آلبرت انیشتین، درباره ی وجود امواج در بافت فضا زمان، اثبات شد. فیزیکدانان توانستند اولین سیگنال های ناشی از برخورد عظیم دو سیاه چاله را که نزدیک به ۱.۳ میلیارد سال قبل به وقوع پیوست، دریافت کنند. و حالا امواج گرانشی به وجود آمده ناشی از این برخورد، به زمین رسیده است. تیمی از دانشمندان رصد خانه ی تداخل سنج لیزری امواج گرانشی LIGO، این رویداد عظیم امواج گرانشی را شبیه سازی کرده اند. در مرحله ی اول، این دو سیاهچاله به صورت مارپیچی بام هم آمیخته می شوند، سپس برخورد صورت گرفته و در نهایت با هم ادغام می شوند.

تیمی از دانشمندان رصد خانه ی تداخل سنج لیزری امواج گرانشی LIGO، این رویداد عظیم امواج گرانشی را شبیه سازی کرده اند. در مرحله ی اول، این دو سیاهچاله به صورت مارپیچی بام هم آمیخته می شوند، سپس برخورد صورت گرفته و در نهایت با هم ادغام می شوند.

دیو ریتز، مدیر اجرایی LIGO طی یک بیانیه ی مطبوعاتی در ۱۱ فوریه اعلام کرد که این اولین بار است که دو سیاه چاله با هم ادغام می شوند. او در ادامه اضافه کرد که برخورد و ادغام بین این دو جرم کیهانی با چگالی بسیار بالا، یک طوفان عظیم را در بافت فضا زمان به وجود آورده است. در تصویر شبیه سازی شده ی زیر، بازتاب آزاد شده،ناشی از امواج گرانشی را مشاهده می کنید.

دیو ریتز، مدیر اجرایی LIGO طی یک بیانیه ی مطبوعاتی در 11 فوریه اعلام کرد که این اولین بار است که دو سیاه چاله با هم ادغام می شوند. او در ادامه اضافه کرد که برخورد و ادغام بین این دو جرم کیهانی با چگالی بسیار بالا، یک طوفان عظیم را در بافت فضا زمان به وجود آورده است. در تصویر شبیه سازی شده ی زیر، بازتاب آزاد شده،ناشی از امواج گرانشی را مشاهده می کنید.

این امواج بالاخره به زمین رسیدند؛ البته سیگنال های ایجاد شده بسیار ضعیف بودند، اما به هر حال قدرت و دقت دستگاه های تشخیص دهنده در رصد خانه ی LIGO به اندازه ایست که قادر به دریافت این سیگنال های ضعیف بود. ریتز در بیانیه خود، طرح شبیه سازی شده را به این شکل توضیح داده است: ” مشاهده می کنید که زمین مانند یک ژله تکان می خورد. این تکان ها در حالت واقعی بسیار نامحسوس هستند.”

ریتز در بیانیه خود، طرح شبیه سازی شده را به این شکل توضیح داده است: " مشاهده می کنید که زمین مانند یک ژله تکان می خورد. این تکان ها در حالت واقعی بسیار نامحسوس هستند."

کشف اخیر، نگاه تازه ای را در عرصه ی امواج گرانشی به وجود آورده، و درک ما را درباره ی امواج گرانشی منقلب می کند. ریتز می گوید: “در حال حاضر که ما توانایی تشخیص این سیستم ها را داریم؛ و حالا که از وجود سیاهچاله های دوتایی مطمئن هستیم، به پیام های جهان هستی، گوش خواهیم داد.”

.

.
منبع: techinsider


عصر تکنولوژی، تکرا

نوشته نظریه ی انیشتین ثابت شد: امواج گرانشی وجود دارند! اولین بار در عصر تکنولوژی - تکرا پدیدار شد.

کوه های سطح پلوتو ، آتشفشانی هستند؟!

کوه های سطح پلوتو ، آتشفشانی هستند؟!

کوه های سطح پلوتو همچنان در حال بررسی هستند. دانشمندان ناسا تلاش می کنند تا با جمع آوری جزئی ترین تصاویر به دست آمده از یکی از کوه های سطح پلوتو ، آتشفشانی بودن آن را بررسی کنند.

به نظر می رسد که کوه رایت مونس (Wright Mons) با ۹۰ مایل (۱۴۴ کیلومتر) پهنا و ۲.۵ مایل (۴ کیلومتر) ارتفاع، آتشفشانی باشد؛ و بنا بر گزارش ناسا، اگر آتشفشانی بودن آن به اثبات برسد، بزرگترین یافته ی خارجی منظومه ی شمسی خواهد بود.

دهانه ی آتشفشان احتمالی به خوبی در تصویر بالا مشخص شده است. اولیور وایت، محقق فضا پیمای افق های جدید (New Horizons) طی یک بیانیه ی مطبوعاتی اعلام کرد: “کوه های سطح پلوتو بزرگ هستند و شکاف های عظیمی روی قله ی آنها دیده می شود، این دو حالت، ویژگی های آتشفشان را بیان می کنند.”

فقدان دهانه ها و شکاف های بیشتر نشان می دهد که احتمالا چیزی اخیرا سطح پلوتو را هموار کرده است؛ همین مساله می تواند گواهی باشد بر فعال بودن کوه رایت مونس. به بیان دیگر، اخیرا فوران یخی در این آتشفشان صورت گرفته و سطح سرد این سیاره ی کوتوله را پوشانده است. فضاپیمای افق های جدید که در ماه جولای سال ۲۰۱۵ از فراز این سیاره عبور کرده بود، به ماموریت خود ادامه داده و هنوز هم اطلاعات و تصاویر جالبی را به زمین ارسال می کند. انتظار داریم که زمین شناسان بتوانند هرچه زودتر ریشه ی آتشفشانی بودن کوه های سطح پلوتو را کشف کنند. برای اطلاعات بیشتر درباره ی این سیاره و کوه های آتشفشانی آن به این لینک مراجعه کنید.

عکس زیر، نمای کاملی از ناحیه ی کوه های سطح پلوتو را نشان می دهد.

عکس زیر، نمای کاملی از ناحیه ی کوه های سطح پلوتو را نشان می دهد

.

با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.

.

منبع: techinsider


عصر تکنولوژی، تکرا

نوشته کوه های سطح پلوتو ، آتشفشانی هستند؟! اولین بار در عصر تکنولوژی - تکرا پدیدار شد.

برخورد شهاب سنگ با زمین، جان یک نفر را گرفت

برخورد شهاب سنگ با زمین، جان یک نفر را گرفت

برخورد شهاب سنگ آسمانی موجب مرگ یکی از اهالی هندوستان شد.

به گزارش مقامات هندی، شهاب سنگی که روز یک شنبه، درمحوطه ی دانشگاه مهندسی Bharathidasan، در ایالت جنوبی تامیل نادو با زمین برخورد کرد، جان یک نفر را گرفت و سه نفر دیگر را زخمی کرد. به گزارش سی ان ان، انفجار ناشی از این برخورد موجب شکسته شدن پنجره های ساختمان های اطراف شد، همچنین فرو رفتگی تقریبا عمیقی از خود به جای گذاشت.

هنوز مشخص نیست که آیا این شی، حقیقتا از فضا آمده یا خیر. به گزارش شیکاگو تریبون، مقامات دولتی بعد از اینکه هیچ توجیه دیگری برای این شی نیافتند، نظریه ی شهاب سنگ را مطرح کردند. دانشمندان موسسه ی ستاره شناسی هند در حال بررسی خرده ها و باقیمانده های این جرم هستند تا بتوانند سر منشاء آن را کشف کنند. این احتمال وجود دارد که شی مورد نظر، از بقایای خرد شده ی شهاب سنگ های آسمانی بوده است، اما این نظریه قطعی نیست.

این اولین باری است که یک سنگ آسمانی، موجب مرگ ساکنان زمین lمی شود؛ البته در صورتیکه سر منشاء فضایی بودن این جرم به تایید برسد. ناسا در این باره می گوید: “هیچ انسانی در هزار ساله ی اخیر، در اثر برخورد شهاب سنگ و یا سایر عوارض جانبی برخورد، جان خود را از دست نداده است.”

برخورد شهاب سنگ با چنین تاثیراتی، تقریبا نادر است. بسیاری از شهاب سنگ های کوچک در اثر برخورد با جو زمین به طور کل سوخته و متلاشی می شوند؛ اما اگر شهاب سنگ به اندازه ی کافی بزرگ باشد، برخی از باقیمانده های آن وارد اتمسفر زمین می شوند. البته با توجه به حجم کره ی زمین که بیشتر آن را آب فرا گرفته، خرده های شهاب سنگ ها به اقیانوس ها می ریزند. به اعتقاد ناسا، احتمال اینکه به یک انسان برخورد کنند، بسیار کم است.

با تمام این اوصاف، چندان هم دور از انتظار نیست. ناسا خاطر نشان کرد که شهاب سنگ هایی با وسعت ۸۲ پا (۲۴ متر) می توانند تاثیرات مخربی را در منطقه ی مورد اصابت به وجود بیاورند. در سال ۲۰۱۳، برخورد شهاب سنگ عظیمی در نزدیکی شهر چلیابینسک روسیه، که تقریبا ۵۵ پا (۱۶ متر) وسعت داشت، موجب جراحت هزاران نفر و خرابی بسیاری از ساختمان های اطراف شد.

.

با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.

.

منبع: theverge


عصر تکنولوژی، تکرا

نوشته برخورد شهاب سنگ با زمین، جان یک نفر را گرفت اولین بار در عصر تکنولوژی - تکرا پدیدار شد.

کهکشان راه شیری احتمالا یک کهکشان مرده است

کهکشان راه شیری احتمالا یک کهکشان مرده است
کهکشان راه شیری احتمالا مرده محسوب می شود اما همچنان به کار خود ادامه می دهد.

این احتمال وجود دارد که آندرومدا، همسایه ی کهکشانی ما چند میلیارد سال پیش از بین رفته باشد اما اخیرا علائم ظاهری مرگ را نشان می دهد. به نظر می رسد که کهکشان ها از دو روش متفاوت که توسط دو فرآیند مختلف به وجود می آید، قادر به نابودی هستند؛ نابودی کهکشان ها به این معناست که آنها قادر به تبدیل گاز به ستاره های جدید نیستند. این فرآیند در کهکشان هایی مثل کهکشان راه شیری و آندرومدا با سرعت بسیار کمی در طول میلیارد ها سال انجام می شود.
چگونگی و چرایی فرو نشاندن یا خاموش کردن ستاره ها توسط کهکشان ها و تغییر مورفولوژی یا شکل آنها، یکی از پرسش های بزرگ در فیزیک اخترشناسی فراکهکشانی محسوب می شود. ما در حال حاضر تنها در آستانه ی کشف این اتفاق هستیم؛ و بخشی از این را مدیون “شهروندان دانشمندان” هستیم که میلیون ها تصویر کهکشانی را برای پی بردن به آنچه که در حال وقوع است، طبقه بندی کرده اند.

کهکشان ها با به وجود آوردن ستاره های جدید رشد می کنند

کهکشان ها با به وجود آوردن ستاره های جدید رشد می کنند.

کهکشان ها سیستم های پویایی هستند که به طور مداوم به متراکم کردن گاز ها می پردازند و برخی از آنها را به ستاره تبدیل می کنند. کهکشان ها هم مانند انسان ها به غذا احتیاج دارند. غذای کهکشان ها در واقع گاز هیدروژنی تازه است که از شبکه های کیهانی تامین می شود، رشته ها و هاله های ماده ی تاریکی که بزرگترین سازه های هستی را تشکیل می دهند. با خنک شدن این گاز ها و افتادن آنها در هاله های ماده ی تاریک، به دیسکی تبدیل می شوند که با خنک شدن بیشتر در نهایت به یک ستاره تبدیل می شوند.
با افزایش سن و مرگ ستاره ها، برخی از این گازها از طریق باد برخواسته از ستاره یا ابر نو اختران، به کهکشان بازگردانده می شوند. در ادامه ی از بین رفتن ستاره ها و انفجارهای ناشی از آن، گازهای اطراف آن داغ می شوند که روند خنک شدن را کاهش می دهد. این روند شرایطی را به وجود می آورد که ستاره شناسان آن را “بازخورد” می نامند: شکل گیری ستاره ها در کهکشان یک روند خود تنظیم است. گرمایش ناشی از انفجار ستاره های مرده به این معنی ست که گازها قادر به خنک شدن نیستند و در نهایت تولد ستاره های جدید را متوقف می کند.
بسیاری از کهکشان های ستاره ای مانند کهکشان راه شیری، حالت دیسکی یا مارپیچی دارند. اما نوع دیگری از کهکشان با ظاهری کاملا متفاوت وجود دارند که ستاره شناسان آنها را مورفولوژی می خوانند. این کهکشان های بیضوی عظیم شبیه به کره هایی هستند که از دو قطب کشیده شده اند (چیزی شبیه به توپ فوتبال راگبی). این کهکشان ها چندان فعال نیستند، به بیان دیگر منابع گاز هیدروژن در این کهکشان ها به انتها رسیده و تولد ستاره ای جدید صورت نمی گیرد. ستاره های آنها در مدارهای بی نظم تری حرکت می کنند و همین موضوع دلیل شکل دایره ای و حجیم آنها است. این کهکشان های بیضوی به دو دلیل عمده متفاوت هستند: تولد یا شکل گیری ستاره در آنها انجام نمی گیرد و شکل آنها کاملا متفاوت است. احتمالا اتفاق بزرگ و چشمگیری موجب این تغییرات عمیق در آنها شده است، اما چه چیز؟

آبی یعنی جوان و قرمز یعنی پیر

کهکشان راه شیری احتمالا یک کهکشان مرده است
کهکشان ها به دو دسته تقسیم می شوند، کهکشان های مارپیچی که قادر به تشکیل ستاره های جوان هستند، نور آبی مشتعل دارند؛ و کهکشان های دیگر، ساکنان بیضوی هستند که نور گرم و قرمز رنگی دارند. این نتایج برگرفته از بررسی های اویل قرن بیستم هستند. اما با بررسی های جدید صورت گرفته و رکورد های ثبت شده از صدها و هزاران کهکشان که توسط پیمایش دیجیتالی آسمان اسلون SDSS انجام شد، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که اجرام موجود را نمی توان تنها در این دو گروه مشخص دسته بندی کرد.
تعداد قابل توجهی از قرمزها ی ساکن در کهکشان ها اصلا بیضوی نیستند، بلکه شکل دیسکی کاملا با ثباتی دارند. این کهکشان ها به گونه ای کاملا نا مشخص و بدون تغییر شکل سازه ی خود، به تشکیل ستاره پرداختند. و به طور همزمان، کهکشان های آبی رنگ بیضوی پویا نیستند. ساختار این کهکشان ها شبیه به بیضوی های اصطلاحا “قرمز و مرده” بود، اما ستاره های آنها به رنگ آبی می درخشند، این بدین معناست که شکل گیری ستاره هنوز در حال انجام است. اما این دو نوع شگفت انگیز (مارپیچ های قرمز رنگ و بیضوی های آبی رنگ) چگونه در ذهنیت تکامل کهکشان می گنجند؟
زندگی ناخواسته در دره ی سبز
تقاطع تکامل کهکشان ها، منطقه ایست که آن را دره ی سبز می نامند. این شاید خوش منظره و زیبا به نظر برسد اما منطقه به جمعیت بین کهکشان های آبی تشکیل دهنده ی ستاره (ابر آبی) و کهکشان های در حال تحول قرمز رنگ (توالی قرمز)، می پردازد. کهکشان هایی با رنگ سبز یا رنگ های متوسط، احتمالا کهکشان هایی هستند که روند تشکیل ستاره در آنها رو به کاهش است (البته هنوز تعدادی ستاره در آنها تشکیل می شود)، این بدان معناست که روند تشکیل ستاره به تازگی متوقف شده است؛ البته منظور از تازه، چندین میلیون سال پیش است.
تصور کنید یک کهکشان مارپیچی مثل کهکشان راه شیری، گازهای جریان یافته را به ستاره تبدیل می کند؛ اما اتفاقی رخ می دهد و موجب از بین رفتن منبع گاز تازه می شود. شاید این کهکشان به داخل خوشه ای عظیم از کهکشان ها افتاده است، جایی که گازهای داغ داخل خوشه، جریان گازهای تازه را قطع می کند. و یا اینکه، هاله ی ماده ی تاریک کهکشان تا اندازه ای رشد می کند که گازهای وارد شده را تا اندازه ای داغ می کند که نمی توانند در مدت زمان لازم خنک شوند. در هر صورت، کهکشان مارپیچی تا اندازه ی محدودی از گاز در مخازن خود برخوردار است.
از آنجاییکه این مخازن بسیار بزرگ هستند و تبدیل گاز به ستاره یک روند کند محسوب می شود، کهکشان مارپیچی ما می تواند تا مدت ها با تولد ستاره های جدید به حیات خود ادامه دهد، در حالیکه مدت زمان معمول برای تشکیل ستاره می تواند میلیارد ها سال به طول بیانجامد. این کندی در روند استفاده از مخازن گاز به این معناست که ممکن است ما زمانی متوجه شویم که کهکشان راه شیری در مرحله ی سقوط نهایی قرار دارد، لحظه ی حساس در واقع میلیارد ها سال پیش اتفاق افتاده است.
کهکشان آندرومدا، همسایه ی کهکشانی ما در دره ی سبز قرار دارد و کاهش روند آن میلیون ها سال پیش آغاز شده است. بنا بر آخرین تحقیقات انجام شده، این یک کهکشان زامبی یا مرده ی متحرک محسوب می شود، هنوز هم به تشکیل ستاره می پردازد، (البته با محاسبات ما که در مقایسه با یک کهکشان با روند عادی تشکیل ستاره). این بسیار چالش برانگیز است که ساکنان زمین که در کهکشان راه شیری حضور دارند، قادر به کشف خواص یکپارچه ی آن نیستند.
اطلاعات موجود در این باره بسیار محدودند و از عدم قطعیت برخوردارند، اما با این وجود به نظر می رسد که کهکشان راه شیری در لبه ی سقوط به دره ی سبز قرار دارد، احتمال اینکه کهکشان راه شیری میلیون ها سال پیش مرده باشد کاملا وجود دارد.

.

با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.

.

منبع: techinsider


عصر تکنولوژی، تکرا

نوشته کهکشان راه شیری احتمالا یک کهکشان مرده است اولین بار در عصر تکنولوژی - تکرا پدیدار شد.

تصاویر کولاک جوناس آمریکا ۲۰۱۶ از ایستگاه فضایی

تصاویر کولاک جوناس آمریکا 2016 از ایستگاه فضایی

تصاویر کولاک جوناس آمریکا ۲۰۱۶ که توسط فضانوردان ایستگاه فضایی و ماهواره ها به ثبت رسیده اند، از شکوه و زیبایی خاصی برخوردار هستند.
تماشای قدرت بزرگ کولاک برف از زمین بسیار زیباست، اما دیدن سفیدی یکپارچه ی شهر ها از فضا، بسیار شگفت انگیز است. ناسا در روز های بین ۲۰ تا ۲۴ ژانویه عکس هایی را از کولاک برفی که واشنگتن، نیویورک و برخی ایالات شمالی آمریکا را از پا درآورده است، منتشر کرد. در نیمه شب یکشنبه، نیویورک با دومین طوفان بزرگ خود روبرو بود؛ که در آن بارش ۲۶.۸ اینچ، معادل ۶۸ سانتیمتر برف اندازه گیری شد. آخرین رکورد مشابه، در سال ۲۰۰۶ و با ۲۶.۹ اینچ برف، به ثبت رسیده است.
اسکات کلی فضانورد،  عکس هایی از کولاک جوناس را از ایستگاه فضایی بین المللی در توییتر و اینستاگرام خود منتشر کرد.

برای تماشای تصاویر باشکوه برف از فضا با تکرا همراه شوید.

این تصویر در ۲۰ ژانویه ساعت ۲:۳۰ دقیقه ی بعد از ظهر (به وقت ساعت بین المللی) به ثبت رسیده و طوفانی را که بر فراز رشته کوه های راکی و ایالات جنوبی گریت لیک Great Lake می گذرد، نشان می دهد.

 این تصویر در 20 ژانویه ساعت 2:30 دقیقه ی بعد از ظهر (به وقت ساعت بین المللی) به ثبت رسیده و طوفانی را که بر فراز رشته کوه های راکی و ایالات جنوبی گریت لیک Great Lake می گذرد، نشان می دهد.

این عکس ماهواره ای که روز ۲۱ ژانویه و در ساعت ۱۰ صبح گرفته شده، قسمت های مختلف طوفان بزرگ ۲۰۱۶ را نشان می دهد که به سمت یک مقصد در حال حرکت هستند.

این عکس ماهواره ای که روز 21 ژانویه و در ساعت 10 صبح گرفته شده، قسمت های مختلف طوفان را نشان می دهد که به سمت یک مقصد در حال حرکت هستند.

در این تصویر آمیختن و حرکت همزمان طوفان را بر فراز Midwest غرب میانه می بینید که به سمت ساحل شرقی East Coast حرکت می کند. این عکس، وقوع طوفان را در ساعت ۲:۳۵ دقیقه ی صبح روز ۲۲ ژانویه، نشان می دهد.

در این تصویر آمیختن و حرکت همزمان طوفان را بر فراز Midwest غرب میانه می بینید که به سمت ساحل شرقی East Coast حرکت می کند. این عکس، وقوع طوفان را در ساعت 2:35 دقیقه ی صبح روز 22 ژانویه، نشان می دهد.

یک منظره ی نور مهتابی دیگر از ناسا که طوفان روز ۲۳ ژانویه را نشان می دهد.

 یک منظره ی نور مهتابی دیگر از ناسا که طوفان روز 23 ژانویه را نشان می دهد.

ناسا تصویر شبیه سازی شده ای از نمای کلی طوفان را منتشر کرده است.

 ناسا تصویر شبیه سازی شده ای از نمای کلی طوفان را منتشر کرده است.

این عکس ماهواره ای، کولاک جوناس را ایالات شرقی آمریکا در روز ۲۲ ژانویه و در ساعت ۱:۵۵ بعد از ظهر نشان می دهد.

این عکس ماهواره ای، کولاک جوناس را ایالات شرقی آمریکا در روز 22 ژانویه و در ساعت 1:55 بعد از ظهر نشان می دهد.

۲۳ ژانویه و در ساعت ۹:۳۷ دقیقه، کولاک دیگری نیویورک و نیو جرسی را در نوردید.

 23 ژانویه و در ساعت 9:37 دقیقه، کولاک دیگری نیویورک و نیو جرسی را در نوردید.

فضانوردان هم نمای زیبایی از کولاک جوناس آمریکا ۲۰۱۶ را از ایستگاه بین المللی فضایی داشته اند. فضانورد اسکات کلی این عکس را ۲۳ ژانویه از ایستگاه فضایی گرفته است.

فضانوردان هم نمای زیبایی از کولاک جوناس آمریکا 2016 را از ایستگاه بین المللی فضایی داشته اند. فضانورد اسکات کلی این عکس را 23 ژانویه از ایستگاه فضایی گرفته است.

اسکات کلی در این تصویر نوشته است: “کولاک برف و یخ در حال عبور از شیکاگو ست، اما از اینجا به نظر می رسد که راه زیادی را در پیش دارد.”

اسکات کلی در این تصویر نوشته است: "کولاک برف و یخ در حال عبور از شیکاگو ست، اما از اینجا به نظر می رسد که راه زیادی را در پیش دارد."

در این عکس که توسط اسکات کلی به ثبت رسیده است، کولاک برف نادری را شاهد هستیم.

در این عکس که توسط اسکات کلی به ثبت رسیده است، کولاک برف کمیابی را شاهد هستیم.

اسکات کلی برای این عکس نوشت: “کولاک ۲۰۱۶ نمای باشکوهی را برای ما رقم زد؛ گرم بمانید و شب بخیر.”

 اسکات کلی برای این عکس نوشت: "کولاک 2016 نمای باشکوهی را برای ما رقم زد؛ گرم بمانید و شب بخیر."

کلی با انتشار این عکس در اینستاگرم گفت: “همزمان با طلوع خورشید، به نظر می رسد که کولاک ۲۰۱۶ تمام ساحل شرقی را پوشانده است.”

کلی با انتشار این عکس در اینستاگرم گفت: "همزمان با طلوع خورشید، به نظر می رسد که کولاک 2016 تمام ساحل شرقی را پوشانده است."

کلی اضافه کرد: “آسمان ایالات شیکاگو، نیویورک و واشنگتن امروز صاف به نظر می رسید.”

 کلی اضافه کرد: "آسمان ایالات شیکاگو، نیویورک و واشنگتن امروز صاف به نظر می رسید."

.

.

منبع: techinsider


عصر تکنولوژی، تکرا

نوشته تصاویر کولاک جوناس آمریکا ۲۰۱۶ از ایستگاه فضایی اولین بار در عصر تکنولوژی - تکرا پدیدار شد.

سیاره ی ایکس وارد منظومه ی شمسی می شود

سیاره ی ایکس وارد منظومه ی شمسی می شود
سیاره ی ایکس یا سیاره ی نهم راه خود را به منظومه ی شمسی باز می کند.
دانشمندان در یک قرن اخیر به وجود سیاره ی دیگری که آن را سیاره ی ایکس یا سیاره ی نهم نامیده اند، مشکوک بوده اند. سیاره ای که به نظر می رسد آرام آرام راه خود را برای ورود به منظومه ی شمسی باز می کند. در حال حاضر شواهد جدیدی به دست آمده است که تقریبا وجود سیاره ی ایکس را تایید می کنند.
می توان منظومه ی شمسی را به چهار قسمت تقسیم کرد: سیاره های داخلی سنگی، کمربند سیارک ها یا استروئید ها، غول های گازی و خوشه ای بزرگ از اجرام یخی که کمربند کوییپر نام دارد. برخی از اجرام یخی موجود در کمربند کوییپر، از جمله پلوتو و اریس، به اندازه ی کافی بزرگ هستند که آنها را سیاره های کوتوله بنامیم.
بنا بر خبر منتشر شده در شماره ی ۲۰ ژانویه ی مجله ی نجوم، دانشمندان معتقدند جرمی بزرگتر (احتمالا بزرگتر از زمین) در حال نزدیک شدن به زمین و ورود به کمربند کوییپر است.
مایک براون، ستاره شناس و متخصص پلوتو به Popular Science گفت: “به مدارکی دست یافتیم که بیان می کنند یک سیاره ی غول آسا در خارج از منظومه ی شمسی قرار دارد. منظور از غول آسا، در واقع اندازه ایست که با اندازه ی سیاره ی نپتون برابری می کند. این سیاره ۱۰ تا ۲۰ برابر دورتر از پلوتو قرار دارد.”
از سال ۲۰۰۳ تا کنون، براون و سایر ستاره شناسان توانستند ۶ سیاره ی کوتوله ی دیگر را در حال گردش در حاشیه ی کمربند کوییپر کشف کنند. به نظر می رسید که تمام آنها از یک الگوی گردشی پیروی می کردند، البته نا گفته نماند که الگوی گردشی آنها واقعا عجیب بود.
مسیر گردشی همگام شده و بی ثبات آنها، می تواند نشان دهنده ی جرمی با نیروی کششی در نزدیکی آنها باشد. به اعتقاد براون و بقیه ی ستاره شناسان، این جرم نامبرده سیاره ی ایکس غول پیکر است.
در عکس زیر، مسیر گردشی تصویر سازی شده از چرخش به دور خورشید را می بینید. حلقه های بنفش، بیانگر مسیرهای شش سیاره ی کوتوله هستند؛ و حلقه ی زرد رنگ می تواند مسیر سیاره ی ایکس یا سیاره ی نهم باشد.
تمام سیاره هایی که می شناسیم، در الگوی بالا بسیار نزدیک تر به دور خورشید می گردند.
اسکات شپارد ستاره شناس معتقد است که با فرض وجود سیاره ی ایکس، دانشمندان موفق به کشف مکان دقیق آن نبوده اند، چرا که فاضله ی آن بسیار زیاد است. فاصله ی سیاره ی ایکس با خورشید، ۲۰۰ برابر بیشتر از فاصله ی زمین تا خورشید برآورد شده است، به همین دلیل بسیار کم نور و محو دیده خواهد شد.
سیاره ی ایکس و شش سایره ی کوتوله می توانند متقابلا وجود یکدیگر را ثابت کنند. همانطور که مسیر گردش شش سیاره ی کوتوله می تواند دلیلی برای اثبات وجود سیاره ی ایکس باشد، وجود این سیاره هم می تواند دلیل مسیر گردشی بی ثبات شش سیاره ی کوتوله باشد. در نهایت باید گفت که دانشمندان اطلاعات زیادی از فضاهای دورتر از منظومه ی شمسی در اختیار ندارند.
براون با همکاری کنستانتین بتیگن، فیزیکدان نجوم دانشگاه صنعتی کالیفرنیا، تلاش می کنند که این محدودیت ها را تا حد امکان کاهش دهند. آنها با ایجاد یک نقشه ی منبع باز، که در ژورنال نجوم منتشر شد، تلاش کرده اند که مکان سیاره ی ایکس را حدس بزنند.
این دو ستاره شناس برای این منظور، به تلسکوپ سوبارو که در قله ی موناکی در هاوایی قرار دارد، دسترسی دارند. آنها حدس می زنند که ممکن است وجود یک سیاره ی کوتوله ی دیگر با همین الگوی گردشی، می تواند دلیلی برای وجود این سیاره و کشف ویژگی های عجیب آن باشد. بنا به گفته ی Popular Science، برآورد می شود که براون و کنستانتین بتیگن برای یافتن سیاره ی ایکس ۵ الی ۱۵ سال زمان صرف خواهند کرد.

.

با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.

.

منبع: techinsider


عصر تکنولوژی، تکرا

نوشته سیاره ی ایکس وارد منظومه ی شمسی می شود اولین بار در عصر تکنولوژی - تکرا پدیدار شد.

تصاویر جدید ناسا از سیاره ی کوتوله

تصاویر جدید ناسا از سیاره ی کوتوله
فضاپیمای داون Dawn آخرین و نزدیک ترین گردش خود به دور سرس، سیاره ی کوتوله را با موفقیت پشت سر گذاشت. این فضا پیما در فاصله ی ۲۴۰ مایلی (۳۸۶ کیلومتری) بر فراز سیاره حرکت می کرد و توانست جزئی ترین تصاویر را از سطح سرس تهیه کند.
در ادامه توضیحات بیشتری از تصاویر به دست آمده را خواهید دید.

سرس، سیاره ی کوتوله بزرگترین شی کمربند استروئید محسوب می شود. مجموعه ای از اجرام سنگی که حد فاصل مریخ و مشتری هستند، کمربند استروئید را تشکیل می دهند.

سرس، سیاره ی کوتوله بزرگترین شی کمربند استروئید محسوب می شود. مجموعه ای از اجرام سنگی که حد فاصل مریخ و مشتری هستند، کمربند استروئید را تشکیل می دهند. .

دانشمندان از زمان دریافت عکس های جدید از سطح سرس با حساسیت ویژه ای در حال بررسی آن هستند. در تصاویر به دست آمده لکه های مبهمی دیده می شود.

 دانشمندان از زمان دریافت عکس های جدید از سطح سرس با حساسیت ویژه ای در حال بررسی آن هستند. در تصاویر به دست آمده لکه های مبهمی دیده می شود. .

تقریبا مشخص شده است که این لکه های مرموز از جنس رسوبات نمک هستند. اما سیاره ی کوتوله ویژگی های قابل توجه زیادی دارد که با تصاویر جدید به دست آمده، موقعیت بهتری برای بررسی آنها وجود خواهد داشت.

تقریبا مشخص شده است که این لکه های مرموز از جنس رسوبات نمک هستند. اما سیاره ی کوتوله ویژگی های قابل توجه زیادی دارد که با تصاویر جدید به دست آمده ، موقعیت بهتری برای بررسی آنها وجود خواهد داشت..

نزدیک ترین تصاویر به دست آمده از سطح سرس، توسط فضاپیمای داون به ثبت رسیده است. عکس زیر، نزدیک ترین تصویر ثبت شده را نشان می دهد. این عکس در فاصله ی ۲۴۰ مایلی (۳۲۸ کیلومتری) و با رزولوشن ۱۲۰ پا (۳۶.۵ متر) در هر پیکسل ثبت شده است.

نزدیک ترین تصاویر به دست آمده از سطح سرس، توسط فضاپیمای داون به ثبت رسیده است. عکس زیر، نزدیک ترین تصویر ثبت شده را نشان می دهد. این عکس در فاصله ی 240 مایلی (328 کیلومتری) و با رزولوشن 120 پا (36.5 متر) در هر پیکسل ثبت شده است. .

این تصاویر، زنجیره ای از دهانه های آتشفشانی با نام Gerber Catena را نشان می دهند.

این تصاویر، زنجیره ای از دهانه های آتشفشانی با نام Gerber Catena را نشان می دهند. .

دانشمندان معتقدند که بسیاری از دهانه های آتشفشانی و چاله های به وجود آمده در سطح سرس ناشی از ضربه های وارد شده از سایر اجرام کمربند استروئید هستند.

دانشمندان معتقدند که بسیاری از دهانه های آتشفشانی و چاله های به وجود آمده در سطح سرس ناشی از ضربه های وارد شده از سایر اجرام کمربند استروئید هستند..

در این تصویر، سرس در پوشش سایه ها قرار دارد. این تصویر زمانی به ثبت رسیده که خورشید در زاویه ی ۴ درجه ی شمالی سرس قرار داشته است. ناسا در این باره توضیح می دهد: “اگر در این فاصله از قطب جنوب سرس قرار بگیرید، در طول روزهای ۹ ساعته ی سرس، بالا آمدن خورشید را نمی بینید.”

در این تصویر، سرس در پوشش سایه ها قرار دارد. این تصویر زمانی به ثبت رسیده است که خورشید در زاویه ی 4 درجه ی شمالی سرس قرار داشت. ناسا در این باره توضیح می دهد: "اگر در این فاصله از قطب جنوب سرس قرار بگیرید، در طول روزهای 9 ساعته ی سرس، بالا آمدن خورشید را نمی بینید.".

در حال حاضر ماموریت داون به اتمام رسیده است. این فضا پیما به یکی از ماهواره های ثابت اطراف سرس تبدیل می شود. اما هرگز در این فاصله ی نزدیک از سرس قرار نخواهد گرفت.

در حال حاضر ماموریت داون به اتمام رسیده است. این فضا پیما به یکی از ماهواره های ثابت اطراف سرس تبدیل می شود. اما هرگز در این فاصله ی نزدیک از سرس قرار نخواهد گرفت..

.

با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.

.

منبع: techinsider


عصر تکنولوژی، تکرا

نوشته تصاویر جدید ناسا از سیاره ی کوتوله اولین بار در عصر تکنولوژی – تکرا پدیدار شد.

کشف یک سیاره ی قابل سکونت

تیمی از ستاره شناسان دانشگاه New South Wale، نزدیک ترین سیاره ی قابل سکونت را کمی دورتر از منظومه ی شمسی یافتند.
نزدیک ترین همسایه های کیهانی ما از آنچه فکر می کنیم به ما نزدیک تر هستند.
تیمی از ستاره شناسان دانشگاه New South Wale، نزدیک ترین سیاره ی قابل سکونت را کمی دورتر از منظومه ی شمسی یافتند.
گردش در اطراف ستاره ی قرمز کوتوله به نام ولف ۱۰۶۱ که درصورت فلکی اوفیوکس یا مارافسای قرار دارد، منجر به این کشف عظیم شد. این سیاره تنها ۱۴ سال نوری با زمین فاصله دارد. قبل از آن، نزدیک ترین سیاره ای که امکان سکونت در آن وجود داشت، شبه سیاره ی گلیز ۶۶۷Cc بود که در فاصله ی ۲۲ سال نوری با زمین قرار دارد.
“رصد خانه ی جنوب اروپا”، واقع در شهر لا سیلای شیلی، مجهز به نوعی تلسکوپ ۳.۶ متری است. به گزارش دانشگاه UNSW، دانشمندان با استفاده از طیف نگار HARPS تعبیه شده در این تلسکوپ موفق به کشف سیاره ی مذکور بوده اند. این تیم با استفاده از روشی که گفته می شود تجزیه ی “تلسکوپ های یابنده ی سیاره” را بهبود می بخشد، نتایج دهه ها مطالعه و رصد را مورد بررسی قرار دادند.

"رصد خانه ی جنوب اروپا"، واقع در شهر لا سیلای شیلی، مجهز به نوعی تلسکوپ 3.6 متری ست
سیاره ی جدید، ولف ۱۰۶۱c نامیده شد و اندازه ی آن ۴ برابر بزرگتر از زمین برآورد می شود. در مجموع سه سیاره به دور ستاره ی ولف ۱۰۶۱ در حال گردش هستند. جرم آنها نسبت به زمین به ترتیب، ۱.۴، ۴.۳ و ۵.۲ برابر، بزرگتر گزارش می شود. این سیاره ها در فواصل زمانی ۵، ۱۸ و ۶۷ روز به دور ستاره ی خود، ولف ۱۰۶۱، در گردش اند و سیاره ی ولف ۱۰۶۱c بین دو سیاره ی دیگر قرار دارد.

جرم تمام این سیارات برای داشتن سطحی سنگی و منسجم مناسب است اما فقط سیاره ی ولف ۱۰۶۱c در منطقه ی قابل سکونت یا “گلدیلاک” قرار دارد. دمای مناسب این منطقه، وجود مولکول آب را به صورت مایع امکان پذیر می کند. می دانیم که دمای مناسب و آب از عوامل اساسی تشکیل حیات بوده و دو سیاره ی دیگر بسیار سرد و بسیار داغ هستند.
این تیم تحقیقاتی تاکید می کند، با وجود اینکه شبه سیارات دیگر نسبت به ولف به زمین نزدیک تر هستند اما شرایط حیات در هیچ کدام به اندازه ی ولف مناسب نیست.
دکتر راب ویتن مایر، یکی از اعضای تیم می گوید: “مجاورت نزدیک این سیاره ها با ستاره ی ولف ۱۰۶۱ به این معنی است که احتمالا سیارات از زاویه ی روبروی ستاره عبور خواهند کرد. در این صورت، در آینده ی نزدیک امکان مطالعه ی اتمسفر این سیارات و بررسی حیات در آنها وجود خواهد داشت.”
نتایج به عمل آمده در ژورنال The Astrophysical Journal Letters منتشر خواهد شد.

.

.

منبع: gizmag


عصر تکنولوژی، تکرا

نوشته کشف یک سیاره ی قابل سکونت اولین بار در عصر تکنولوژی - تکرا پدیدار شد.