انتخاب لنز واید برای پرتره یکی از آن مباحث نسبتا پیچیده عکاسی است. هر تازه‌کاری برای پی بردن به این‌که چه لنزی برای این کار مناسب است به راحتی می‌تواند دچار گمراهی بشود.

خیلی از منابع اینترنتی برای عکاسی از اشخاص، فاصله کانونی ۸۵ میلی‌متری یا ۱۳۵ میلی‌متری را پیشنهاد می‌کنند. بر همین اساس، بسیاری از عکاسان آماتور تصور می‌کنند این فاصاله کانونی یک استاندارد است. بد نیست بدانید که این اصلا صادق نیست. شما از هر لنزی برای عکاسی پرتره می‌توانید استفاده کنید. در حقیقت، هر لنزی که با آن از چهره یک شخص عکس بگیرید، به یک لنز پرتره تبدیل می‌شود. پیشنهاد ما این است که جرات پیدا کنید و لنزهای مختلف را برای پرتره‌‌ها امتحان کنید.

وقتی با تنظیمات خاص لنزهای خود آشنا شدید، خواهید فهمید که لنزها را نمی‌توان به دسته‌بندی‌های خاصی محدود کرد. هر چه فاصله کانونی طولانی‌تر باشد، میدان دید تنگ‌تر و عمق میدان باریک‌تر می‌گردد. لنزهای واید، همان‌طور که از نام‌شان برمی‌آید، زاویه دید عریض‌تری را ارائه می‌کنند. این لنزها پدیده‌های بصری متعددی را پدید می‌آورند که می‌توانید آن‌ها را به نفع خودتان به کار ببرید.

لنز واید

وقتی از ۳۵ میلی‌متری با قاب کامل حرف می‌زنیم، لنزهای واید عموما به هر لنزی با فاصله کانونی کمتر از ۵۰ میلی‌متر گفته می‌شود (اصطلاحا یک لنز “نرمال”). فاصله‌های کانونی متداولی مثل ۱۸ میلی‌متر، ۲۴ میلی‌متر و ۳۵ میلی‌متر همگی واید محسوب می‌شوند. بیایید نگاهی به خصوصیات بصری لنزهای واید بیاندازیم.

لنزهای واید ذاتا عمق میدان عمیقی دارند. این یعنی لنزهای واید با همان فاصله از سوژه و همان دیافراگم، عمق میدان عمیق‌تری در مقایسه با لنزهای دیگر خواهند داشت. با این حال، حتی با لنزهای واید هم می‌توانید به عمق میدان‌های بسیار باریک دست پیدا کنید. مثلا پرتره‌ای که کمی پایین‌تر مشاهده می‌کنید با لنز ۱۶ میلی‌متری Fujifilm با دیافراگم f/1.4 گرفته شده است.

خصوصیت بصری دیگری که در هنگام عکاسی پرتره با لنز واید کارتان را تحت تاثیر قرار می‌دهد این است که سوژه‌های نزدیک به دوربین بزرگ‌تر از سوژه‌های دورتر دیده می‌شوند. نزدیک شدن به سوژه اصلی، نه تنها در فریم، آن را بزرگ‌تر نشان می‌دهد، بلکه اندازه آن را هم به همان نسبت بزرگ‌تر می‌کند. این همان پدیده‌ای است که توریست‌ها در کنار برج ایفل از آن استفاده می‌کنند تا این توهم را ایجاد کنند که انگار برج ایفل را با دست نگاه داشته‌اند (حتما چند عکس از آن‌ها را دیده‌اید).

به یاد داشته باشید که باید حواس‌تان به کنج‌ها و گوشه‌های فریم هم باشد. این بخش‌های عکس جاهایی هستند که پرسپکتیوشان با آن‌چه چشمان ما می‌بیند متفاوت است. قرار دادن سوژه در گوشه‌های فریم ممکن است آن‌ها را از شکل طبیعی خارج کند. اگر هم که دوربین را کج در دست گرفته باشید این حالت بیشتر به چشم خواهد آمد.

لنزهای واید و پرتره

حالا که متوجه شدید لنزهای واید چه‌طور روی صحنه تاثیر می‌گذارند، باید قادر باشید از آن‌ها برای عکاسی پرتره به شکل صحیح استفاده نمایید. پس از توجه به نکاتی که بالاتر به آن‌ها اشاره شد، اکنون می‌خواهیم به دانستنی‌های لازم برای عکاسی پرتره با لنز واید بپردازیم. هر چه بیشتر با این دانستنی‌ها کلنجار بروید و تجربه خود را افزایش بدهید، اخلاق لنزتان بیش از پیش دست‌تان می‌آید و می‌توانید حدس بزنید که عکسی که می‌خواهید بگیرید چگونه خواهد شد. تمرین و تجربه خیلی مهم است، چون هر لنزی برای خودش خصوصیات منحصر به فردی دارد که فقط با کار کشیدن از آن می‌توان به این خصوصیات پی برد.

فاصله دوربین از سوژه

باید حواس‌تان را جمع کنید که یکی از اجزای بدن سوژه مثل بینی یا شانه‌ها در مقایسه با دیگر اجزای بدنش به دوربین نزدیک‌تر نباشد. البته این تنظیمات هم برای برخی از شرایط مناسب است ولی اگر می‌خواهید سوژه طبیعی‌تر به نظر برسد، باید کل بدن سوژه در یک سطح و راستا و فاصله از دوربین باشد.

در عکسی که در ابتدای این مقاله گذاشته شده است، می‌بینید که انگار دست‌های سوژه در مقایسه با باقی اجزای بدنش بسیار بزرگ‌تر به نظر می‌رسد. هدف عکاس هم دقیقا همین بوده. برای همین سوژه را به شکلی قرار داده تا دست‌هایش به دوربین نزدیک‌تر باشند. برای همین دست‌ها بزرگ‌تر جلوه داده شده‌اند.

کنج‌ها و گوشه‌ها

همان‌طور که قبل‌تر هم اشاره شد، هر آن‌چه در گوشه‌ها و کنج‌های فریم باشد کمی از حالت طبیعی خارج می‌شود و هر چه به دوربین نزدیک‌تر باشد، این موضوع بیشتر به چشم می‌آید. بنابراین اگر می‌خواهید سوژه پرتره‌تان کاملا طبیعی و درست به نظر برسد و هیچ کدام از بخش‌های بدنش خمیده یا کج به نظر نرسد، بهتر است او را نزدیک به مرکز فریم قرار بدهید.

با این حال این تغییر حالت در گوشه‌ها و کنج‌ها می‌تواند به نفع‌تان هم تمام شود. یک بار دیگر به عکس تعمیرکار قطار نگاهی بیاندازید. لنز واید این امکان را فراهم کرده که خطوط قطار و نور پس زمینه کمی بزرگ‌نمایی شوند به شکلی که توجه بیننده را به سمت سوژه جلب کنند.

عمق میدان باریک

لنزهای واید پرسرعتی هم در بازار پیدا می‌شوند که با استفاده از آن‌ها می‌توان هم از میدان دید لنزهای واید بهره برد و هم جدایی بین پس‌زمینه و سوژه را حفظ نمود. اگر با دوربین دیجیتال عکاسی می‌کنید، لنز ۳۵-۲۴ میلی‌متری Sigma با دیافراگم f/2 را به شما پیشنهاد می‌کنیم. یا اگر با Fujifilm راحت‌تر هستید، به سراغ لنز ۱۶ میلی‌متری با دیافراگم f/1.4 بروید. البته گزینه‌های مناسب دیگری هم در بازار موجود است.

از کلیدی‌ترین عوامل برای خلق عمق میدان باریک، دیافراگم و فاصله از سوژه است. هرچه به سوژه نزدیک‌تر باشید، عمق میدان باریک‌تر می‌شود. فراموش نکنید که در لنزهای واید نزدیک شدن به سوژه سبب بزرگ‌تر شدن آن هم می‌شود. از همین ویژگی می‌توانید برای افزودن وزن بصری به سوژه بهره‌مند شوید، اما اگر زیاده‌روی کنید سوژه از حالت طبیعی خارج می‌شود. پیدا کردن تناسب صحیح در این زمینه احتیاج به تمرین و کسب تجربه دارد.

لنز پرتره چیست؟

لنز لنز است. هر لنزی یک سری خصوصیات بصری دارد که با دست‌کاری صحیح این خصوصیات بسته به شرایط و عکسی که می‌خواهید بگیرید، می‌توانید از این ویژگی‌ها به نفع خودتان استفاده نمایید. هر وقت خواستید از موضوعی عکس بگیرید از خودتان بپرسید که چه حرفی می‌خواهید با عکس‌تان بزنید؟ آیا سوژه‌ای در صحنه وجود دارد که از باقی سوژه‌ها مهم‌تر باشد؟ آیا خطوطی وجود دارند که بتوان با آن‌ها توجه مخاطب را به سمت سوژه اصلی جلب نمود؟ چه مقدار از صحنه باید در فریم جای بگیرد؟ وقتی پاسخ تمامی این سوالات را یافتید، باید به سراغ انتخاب لنز بروید. اگر لنزی که انتخاب کردید ۲۰۰ میلی‌متری بود خوب است، اگر ۱۶ میلی‌متری بود باز هم خوب است. تا وقتی لنز منتخب شما توانایی توصیف داستان مورد نظرتان در عکس را داشته باشد، لنز خوبی است.

دفعه بعد که برای عکاسی بیرون رفتید، با همان لنز دم دستی خودتان (چه ۸۵ میلی‌متری باشد چه ۱۳۵ میلی‌متری) چند پرتره بگیرید. بعد لنزتان را به ۲۴ میلی‌متری تغییر دهید و دوباره همان پرتره‌ها را بگیرید. سپس عکس‌ها را با هم مقایسه کنید تا متوجه تمامی تغییرات بشوید. از امتحان کردن و کسب تجربه نترسید. هیچ کس قرار نیست عکس‌های آزمایشی شما را مورد قضاوت قرار دهد، به جز خودتان.

نوشته هرآنچه که باید درباره عکاسی پرتره با لنز واید بدانید اولین بار در پدیدار شد.

هکرها به چند طریق مختلف می‌توانند از یک اکانت فیس‌بوک هک شده، سو استفاده کنند. لاگین خودکار فیس‌بوک به آن‌ها این امکان را می‌دهد که به سایت‌های متصل به این شبکه اجتماعی دسترسی پیدا کنند. اسپمرها به‌علاوه با هک فیس‌بوک شما قصد دسترسی به فالووورهای‌تان را می‌کنند. یک هکر می‌تواند از پروفایل شما اطلاعات شخصی را که نیاز دارد، بدزدد و بتواند با هویت شما اعمال غیرقانونی انجام دهد.

چطور بفهمیم که هک شده‌ایم؟

برای چک کردن اکانت یک راه ساده وجود دارد. روی فلش موجود در بالا سمت راست کلیک کنید. در منوی باز شده به تنظیمات بروید و Security and Login را انتخاب کنید و سپس Where You’re Logged In را برگزینید.

در این‌جا می‌توانید فهرستی از دستگاه‌هایی را که تا به‌حال با آن‌ها به فیس‌بوک وارد شده‌اید، ببینید. همچنین محل لاگین شدن هم در این قسمت مشخص خواهد بود. اگر در این بین لاگینی را می‌بینید که برای‌تان ناشناس است، احتمال این وجود دارد که هک شده باشید. اگر مورد مشکوکی را دیدید روی ?Not You کلیک کنید.

پس از انجام این‌کار Secure Account را انتخاب کنید و گام‌های امن کردن حساب کاربری فیس‌بوک را بپیمایید.

البته نشانه‌های دیگری هم وجود دارند که نشان می‌دهند هک شده‌اید.

• نام، تاریخ تولد، ای‌میل یا رمز عبورتان تغییر کرده است.
• درخواست دوستی به افرادی که نمی‌شناسید ارسال می‌شود.
• پیام‌هایی از اکانت شما به دیگران فرستاده می‌شود که نویسنده آن‌ها شما نیستید.
• در تایم‌لاین پست‌هایی را می‌بینید که مال شما نیستند.

چطور حساب فیس‌بوک‌مان را امن نگه‌داریم؟

فیس‌بوک از نظر امنیتی ویژگی‌های زیادی را در اختیارتان قرار می‌دهد.

برای بیش‌تر کردن امنیت این شبکه اجتماعی به Settings > Security and Login > Setting Up Extra Security بروید. از این‌جا کارهای زیر را انجام دهید:

• هشدار لاگین را روشن کنید تا هر زمان که به اکانت شما ورود شد مطلع شوید. این ویژگی باعث می‌شود پیش از آن‌که خسارت جدی وارد شود، بتوانید هکر را متوقف کنید.
• تایید هویت دو مرحله‌ای را روشن کنید و از فهرست ارائه شده یک لایه اضافه امنیتی را انتخاب کنید.
• چند کانتکت مورد اعتمادتان را برگزینید تا در صورتی که هک شدید و نیاز داشتید که اکانت را آنلاک کنید، از آن‌ها کمک بگیرید.

با این کارهای ساده امنیت اکانت فیس‌بوک شما چندین برابر می‌شود و مسلما کار هکرها نیز دشوارتر خواهد شد.

نوشته چگونه بفهمیم که اکانت فیس‌بوک‌مان هک شده است؟ اولین بار در پدیدار شد.

گوگل در رویداد بزرگ اخیرش ظاهرا با جدیت تلاش می‌کرد که به وسیله محصولات و سرویس‌های جدیدش، خود را یک پله بالاتر از اپل نشان دهد.

روز چهارم اکتبر در رویداد خبری گوگل برای معرفی نسل دوم پیکسل و چند محصول دیگر، مجری‌های رویداد چند باری به اپل و محصولاتش متلک انداختند و موجبات خنده حضار را فراهم نمودند؛ حضاری که متشکل از کارمندان و شرکای گوگل و تعدادی هم خبرنگار بودند. ما معمولا در دنیای تکنولوژی شاهد این‌گونه داستان‌ها نیستم، ولی اگر چنین مسائلی پیش بیاید توجه همه ما را به خودش جلب می‌کند.

گوگل آن روز محصولات متنوعی را معرفی کرد که اکثر این محصولات و ویژگی‌های منحصر به فردشان به نظر پاسخی مستقیم به محصولات و خدمات ارائه شده توسط اپل بود. مجری‌های گوگل اما در اشاره به این نکته که شرکت گوگل اغلب در زمینه هوش مصنوعی از بقیه بهتر عمل می‌کند از هیچ فرصتی فروگذار نکردند.

معاون ارشد شرکت گوگل و مدیر محصولات سری گوشی‌های پیکسل، Mario Queiroz هنگامی‌که داشت در مورد سیستم دوربین پیکسل ۲ توضیح می‌داد گفت: “ما قابلیت‌های بهتر را برای دیوایس بزرگ‌تر کنار نمی‌گذاریم.” این دقیقا یک تیر مستقیم به اپل بود که معمولا برخی از ویژگی‌های اساسی را فقط برای آی‌فون‌های گران قیمت‌تر درنظر می‌گیرد. مثلا همین امسال، اپل مجموعه‌ای از توانایی‌های جالب‌تر و جدیدتر را در انحصار آی‌فون X هزار دلاری نگاه داشت. دوربین دوگانه و حالت پرتره و افکت‌های نوری هم فقط برای آی‌فون X و آی‌فون ۸ پلاس عرضه شده‌اند و آی‌فون ۸ که قیمت ارزان‌تری نسبت به دو مدل دیگر دارد به دوربین دوگانه مجهز نیست.

گوگل می‌گوید که نرم‌افزار پیشرفته و یادگیری ماشینی که در گوشی پیکسل وجود دارد، این دیوایس را از احتیاج به دوربین دوگانه بی‌نیاز کرده است. جایی در تبلیغ معرفی نسل دوم پیکسل این جمله را می‌خوانیم: “پس شما به یک دوربین دوم هم احتیاج دارید، درست است؟ نه، نیازی نیست.” در این مورد هم گوگل متلکی به اپل پرانده است.

یکی از اسلایدهای گوگل در ارائه روز چهارم اکتبر، یک پیکسل ۲ را نشان می‌داد که با یک کابل کوچک سفید به یک دیوایس دیگر متصل شده بود. Querioz توضیح داد: “عکس‌ها، اپ‌ها و حتی iMessageهای شما می‌توانند در طول فقط ۱۰ دقیقه از گوشی قدیمی‌تان به سمت دیوایس جدیدتان منتقل شود.” منظور از آن گوشی قدیمی، بلاشک همان آی‌فون بود. باز هم صدای خنده حضار بلند شد.

کمی بعد Queiroz عنوان کرد که گوگل در به اختیار گذاشتن فضای رایگان نامحدود برای ذخیره عکس‌ها و ویدیوها به کاربران سری محصولات پیکسل ادامه خواهد داد و اشاره کرد که کاربران پیکسل دو برابر بیشتر از کاربران آی‌فون با گوشی خود عکس و فیلم می‌گیرند. نقطه اوج سخنان‌ش در این بخش چنین بود: “اگر قرار بود از iCloud برای ذخیره عکس‌ها استفاده کنید، در کمتر از سه ماه محدودیت رایگان فضای ذخیره آن را پر کرده بودید.”

یک قدم جلوتر از کوپرتینو

گرچه مجری‌های گوگل سعی می‌کردند که مستقیما اپل را مورد خطاب قرار ندهند، ولی در عین حال آن‌ها سخت مشغول معرفی محصولات جدیدی بودند که به‌نظر می‌رسید با این هدف طراحی شده‌اند که یک قدم جلوتر از محصولات نوین اپل باشند.

به عنوان نمونه، گوگل در پاسخ به اسپیکر هوشمند متمرکز بر موسیقی اپل، اسپیکرهای هوشمند Home Max را معرفی نمود. اسپیکر هوشمند Max، که از دو درایور ۴.۵ اینچی و دو بلندگو تشکیل شده است، نسبت به HomePod اپل هم بزرگ‌تر است و هم احتمالا صدای بلندتری دارد. این در حالی بوده که HomePod فقط یک درایور ۴ اینچی و یک بلندگو در خود گنجانده است. هر دو شرکت اپل و گوگل توضیح دادند که به کمک ویژگی‌های نرم‌افزاری منحصر به‌فرد کاری کرده‌اند که صدای این اسپیکرهای هوشمند برای پخش در اتاق به اندازه کافی بلند و رسا باشد. هم Max و هم HomePod به‌زودی به فروش گذاشته می‌شوند و آن زمان است که می‌توان عملا آن‌ها را با یکدیگر مقایسه کرد.

پاسخ گوگل به AirPodهای اپل، محصولی بود به نام Pixel Bud. در AirPod شما این امکان را دارید که با یک بار لمس کردن هدفون دستور به پخش موسیقی بدهید یا شرح مسیر رسیدن به مقصد را بشنوید یا این‌که با دستیار مجازی کار کنید. Pixel Bud هم دقیقا همین امکانات را فراهم ساخته است. اما یکی از وجوه تفاوت اصلی Pixel Bud با AirPod این است که گوشی‌های هدفون هوشمند گوگل با سیم به هم متصل هستند (اشتباه نکنید، آن‌ها همچنان به صورت بی‌سیم به اسمارت‌فون شما متصل می‌شوند). از سوی دیگر، Pixel Bud در مقایسه با AirPod فرامین بیشتر و گسترده‌تری را برای کنترل اسمارت‌فون درک می‌کند.

یکی از زمینه‌هایی که Pixel Bud را برتر از AirPod می‌کند، ترجمه است. به عنوان مثال، کسی که Pixel Bud به گوش داشته باشد می‌تواند به زبان انگلیسی سخن بگوید و هم‌زمان ترجمه فرانسوی سخنان خودش را از طریق اسپیکرهای گوشی دریافت کند. این روش به‌صورت معکوس هم عمل می‌کند. قابلیت ترجمه هم‌زمان Pixel Bud در حال حاضر ۴۰ زبان مختلف را پشتیبانی می‌کند. اما Siri در محصولات اپل فعلا فقط می‌تواند جملات انگلیسی را بشنود و بعد آن را به زبان‌های ماندارین، اسپانیایی، فرانسوی، آلمانی و ایتالیایی ترجمه نماید.

بنویسید گوگل، بخوانید اپل

گوگل روز چهارم اکتبر از پیکسل بوک هم پرده‌برداری کرد که به نوعی می‌توان گفت همان بازاری را هدف گرفته که اپل با آیپد پرو در آن فعالیت دارد (سرفیس مایکروسافت را هم می‌توان در همین دسته گنجاند). پیکسل بوک نه تنها یک صفحه نمایش ۱۲.۳ اینچی تمام لمسی دارد بلکه به یک استایلوس مانند Pencil اپل نیز مجهز است. قلم گوگل به تکنولوژی Wacom متکی است و دو هزار مرحله از حساسیت در برابر فشار از خودش نشان می‌دهد. هدف فعلی گوگل برای ساختن این قلم، استفاده از آن برای کارهای ساده‌ای مثل یادداشت نویسی است و نه امور پیچیده‌ای همچون نقاشی و طراحی.

پیکسل ۲ و پیکسل ۲ اکس ال و همین‌طور دوربین جدید Clips، همگی قادر به ثبت تصاویری با نام Motion Photos هستند. با Motion Photos در واقع دوربین یک ویدیوی کوتاه چند ثانیه‌ای از سوژه و محیط اطرافش می‌گیرد تا حرکت اجسام و سوژه را در آن چند ثانیه کوتاه به ثبت برساند. این دقیقا مثل همان چیزی است که اپل آن را Live Photos می‌خواند؛ قابلیتی که اپل با iOS 9 و آی‌فون ۶ اس و ۶ اس پلاس معرفی نمود. گوگل این قابلیت را یک پله پیشرفته‌تر کرده چون به کمک هوش مصنوعی می‌تواند دریابد که کدام فریم از عکس متحرک نسبت به مابقی بهتر است، سپس فریم‌های ضعیف را حذف می‌کند و تصویر را به بهترین حالت ممکن نزدیک می‌کند.

اپل عکاسی پرتره را با آی‌فون ۷ پلاس عرضه کرد و حالا هم گوگل عکاسی پرتره را به دوربین‌های پیکسل افزوده است. هم در پیکسل و هم در آی‌فون، دوربین لایه‌های مختلفی از عناصر عکس در فواصل متنوع از خود را تشخیص می‌دهد، سپس عناصر پس‌زمینه را مات می‌کند تا سوژه اصلی برجسته‌تر جلوه کند.

در برخی مقاطع، گوگل انگار سعی دارد همان سازی را بزند که اپل قبل‌تر آن را نواخته است. مثلا همین توانایی پیکسل در تشخیص آهنگ‌های در حال پخش در محیط اطراف‌ش را در نظر بگیرید. مجری کنفرانس در این مورد گفت که پیکسل هیچ صدا و اطلاعاتی را با گوگل به اشتراک نمی‌گذارد و همه چیز فقط روی خود دیوایس رخ می‌دهد. اپل هم تقریبا همیشه تاکید داشته که امکانات ارائه شده آی‌فون در زمینه هوش مصنوعی فقط روی خود دیوایس ذخیره می‌شود و داده‌های کاربران در حافظه‌های ابری نگه‌داری نمی‌شوند تا اپل نتواند به آن‌ها دسترسی پیدا کند.

در جای دیگری از این رویداد، معاون ارشد بخش سخت‌افزار گوگل، Rick Osterloh خاطرنشان کرد که شرکت گوگل در مورد بسیاری از فناوری‌ها برای عرضه به بازار عجله نمی‌کند و ترجیح می‌دهد زمان بیشتری را صرف کند تا آن فناوری را به یک نوآوری بی‌نقص نزدیک کند. هر کسی که از روند کار اپل باخبر باشد می‌داند که اپل هم مدت‌هاست با استراتژی “نه اولین، ولی بهترین” فعالیت می‌کند.

بنابراین یا اپل و گوگل برنامه‌های بازاریابی خود را با هم شریک شده‌اند (که خیلی بعید است!) یا این‌که هر دو شرکت دیدگاه بسیار مشابهی به محصولات و سرویس‌های جهان تکنولوژی دارند. آن‌طور که امروز به‌نظر می‌آید گویای آن است که گوگل قصد دارد محصولاتی مشابه محصولات اپل داشته باشد ولی به مدد دانش فراوان‌ش در هوش مصنوعی خودش را در این رقابت پیش بیاندازد.

نوشته برنامه بازاریابی گوگل: مثل اپل باش، اما با هوش مصنوعی قدرتمندتر! اولین بار در پدیدار شد.