خرس‌های قطبی روی تردمیل تند شونده‌ای از یخ‌های شکننده راه می‌روند

خرس‌های قطبی روی تردمیل تند شونده‌ای از یخ‌های شکننده راه می‌روند
یخ دریا برای خرس‌های قطبی اهمیت بسیاری دارد. مطالعات نشان داده است که وقتی یخ‌های بیشتری از دست می‌روند، آن‌ها مجبور می‌شوند، مسافت‌های طولانی‌تری را برای پیدا کردن سطوحی محکم‌تر طی کنند که این می‌تواند تهدیدی جدی برای بقای این حیوانات باشد.

اما فقط مسئله سفر نیست، بلکه حالا مسئله یخی که روی آن پای می‌گذارند هم در میان است. مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد، افزایش رانش یخ‌ها به سوی غرب در دریاهای بیوفورت و چوکچی نزدیک آلاسکا، موجب می شود، خرس‌های قطبی انرژی بیشتری را سفر به سمت شرق طی کنند، چیزی که محققان از آن به‌عنوان «تردمیل تند شونده» یخ‌های دریا تعبیر می‌کنند.

در این مطالعه که از سوی سازمان زمین‌شناسی ایالات‌متحده (USGS) و دانشگاه وایومینگ انجام شده، اشاره شده است که این از اولین عواقب ناشی از تغییر میزان رانش یخ‌های دریا برای خرس‌های قطبی است.

به گفته جورج درنر، بوم‌شناسی از سازمان زمین‌شناسی و محقق ارشد این مطالعه: “افزایش میزان رانش یخ‌های دریا، استرس‌های فیزیولوژیکی ناشی از کاهش فرصت تغذیه (که با گرم شدن قطب شمال توسط بسیاری از خرس‌های قطبی تجربه می‌شود) را افزایش داده و فشار اضافی را بر دوش آن‌ها گذاشته است.”

محققان برای این مطالعه، اطلاعات دستگاه‌های ردیابی خرس‌های قطبی ماده دریاهای بیوفورت و چوکچی را به همراه داده‌های مربوط به رانش یخ مرکز داده‌های یخ و برف ملی آمریکا را مورد بررسی قرار دادند. مجموعه این داده‌ها شامل محل بیش از ۷۷ هزار خرس به همراه داده‌های مربوط به رانش یخ همان نواحی بود. این داده‌ها به ترتیب بین سال‌های ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۸ و ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۳ جمع آوری شده بودند.

عکس تکان‌دهنده‌ای که سپتامبر 2015 دوستداران طبیعت را شوکه کرد. این عکس در سوالبارد واقع در اقیانوس منجمد شمالی گرفته‌ شده است. لانگنبرگر عکاس این عکس در صفحه فیسبوک شخصی خود نوشته، علی‌رغم ادعای دانشمندان مبنی بر عدم‌ تغییر جمعیت خرس‌های سوالبارد، او دائما در حال مشاهده خرس‌های ماده گرسنه و لاغر است
عکس تکان‌دهنده‌ای که سپتامبر ۲۰۱۵ دوستداران طبیعت را شوکه کرد. این عکس در سوالبارد واقع در اقیانوس منجمد شمالی گرفته‌ شده است. لانگنبرگر عکاس این عکس در صفحه فیسبوک شخصی خود نوشته، علی‌رغم ادعای دانشمندان مبنی بر عدم‌ تغییر جمعیت خرس‌های سوالبارد، او دائما در حال مشاهده خرس‌های ماده گرسنه و لاغر است

در این مطالعه که در نشریه “Global Change Biology”منتشر شد، محققان تخمین زده اند که خرس‌های قطبی باید سالانه برای جبران انرژی‌ای که صرف راه رفتن روی یخ‌ها می‌کنند، باید یک تا سه فک بیشتر شکار کنند. انرژی اضافی با توجه به ذوب بهاره یخ‌ها و گسترده‌تر شدن ذوب یخ‌ها در تابستان که شکار فک‌ها را دشوارتر می‌کند، مورد نیاز است.

در حال حاضر، خرس‌های قطبی از نظر وضعیت بقا در دسته آسیب‌پذیر فهرست قرمز اتحادیه بین‌المللی حفاظت از محیط‌زیست (IUCN) جای گرفته‌‌اند، این سازمان در توضیح آسیب‌پذیر در نظر گرفته شدن خرس‌های قطبی اعلام کرده، در سه نسل اخیر (۴۵ سال) این‌گونه، کاهش بیش از ۳۰ درصدی جمعیت مشاهده‌ شده است که عمدتا درنتیجه آب شدن یخ‌ها بوده که زیستگاه این‌گونه تلقی می‌شود. از این‌رو، آینده این‌گونه چندان امیدبخش به نظر نمی‌رسد.

IUCN در این مورد، اعلام کرد:” تغییرات آب و هوایی تهدید جدی برای زیستگاه‌های خرس‌های قطبی محسوب می‌شود. مدل‌سازی‌های اخیر از میزان یخ‌های دریایی، ضخامت و زمان تحت پوشش آن نشان می‌دهد، در ۵۰ تا ۱۰۰ آینده شاهد کاهش چشم‌گیری در پوشش یخ‌های دریایی خواهیم بود.”

.

منبع:mnn

مطلب خرس‌های قطبی روی تردمیل تند شونده‌ای از یخ‌های شکننده راه می‌روند برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

رکورد بالاترین دما در فصل زمستان شکسته شد

نیمکره‌ی‌ شمالی در حال گذر از قلب زمستان است و معمولا فوریه سردترین ماه در امریکا محسوب می‌شود. هفته‌ی گذشته شهر منگام ایالت اکلاهما دمای ۳۸ درجه‌ را تجربه کرد؛ این مقدار بسیار بیشتر از دمای ۱۳ درجه‌ای است که منطقه‌ی مذکور در این فصل از سال تجربه می‌کند.

گویا آی تی – این دما در این فصل سال یک رکورد جهانی محسوب می‌شود. هفته‌ی گذشته فرماندار اکلاهما «ماری فالین» برای مقابله با این شرایط آب و هوایی دستور اضطراری ممنوعیت آتش‌افروزی را صادر کرد اما در رویدادی اتفاقی بخشی از یک مزرعه دچار حریق شد و مسئولان مجبور به تخلیه بعضی از ساکنان منطقه شدند.
سطح دما رفته‌رفته کاهش یافت و هم اکنون اکلاهما دمای عادی را تجربه می‌کند اما ساکنان منطقه این رخداد غیرعادی را نشانه‌هایی از بروز تغییرات آب‌ و هوایی قلمداد می‌کنند.

اما آیا واقعا اوضاع به همین سادگی است؟
واقعیت این است که دانشمندان قادر به توضیح و تفسیر دقیق این پدیده‌های غیرعادی نبوده و ریشه‌یابی آنها از آن چه که به نظر می‌رسد دشوارتر است.
اما برای همه روشن است که تغییرات آب و هوایی با سرعتی باورنکردنی در حال اتفاق افتادن هستند. و این نوع رخدادهای غیرعادی (چه سرد و چه گرم) در سراسر جهان تبدیل به پدیده‌هایی عادی شده‌اند.

هفته‌ی گذشته یک موج گرمای بسیار شدید وارد استرالیا شد و منطقه‌ی غربی سیدنی دمایی ۴۶ درجه‌ای را در روز شنبه تجربه کرد.
مساله‌ی مهم‌تر و البته بسیار نگران‌کننده افزایش مجدد دمای قطب شمال است؛ دمای این منطقه در طی چند ماه گذشته برای سومین بار از حد طبیعی بالاتر رفته است. طبق اطلاعات منتشر شده از سوی انستیتیو هواسنجی دانمارک، در پایان سال گذشته دمای قطب شمال بیش از ۲۰ درجه بالاتر از حد عادی بوده است.
مرکز ملی اطلاعات برف و یخ امریکا که با استفاده از ماهواره‌های مخصوص اقدامات به جمع‌آوری اطلاعات آب و هوایی می‌کند هم اعلام کرده پوشش پهنه‌ی یخی قطب شما در ژانویه سال جاری (دی ۹۵) به پایین‌ترین میزان ممکن طی ۳۸ سال گذشته رسیده است.
پژوهشگران با مقایسه‌ی آمار و ارقام ژانویه‌ی سال جاری با اطلاعات سال قبل متوجه شده‌اند که قطب شمال حجم بسیار وسیعی از یخ‌های خود را از دست داده است.
«مارک سرزه» مرکز ملی اطلاعات برف و یخ امریکا در این رابطه می‌گوید: ”تقریبا ۳۵ سال است که شرایط آب و هوایی قطب شمال را زیر نظر دارم و تا کنون چنین گرمایی سوزانی که در زمستان جاری شاهد آن هستیم را ندیده بودم.“

هنوز علت گرمای غیرعادی قطب شمال کشف نشده است. اما دانشمندان فکر می‌کنند تغییرات آب و هوایی باعث شده که هوای گرم راه قطب شمال را در پیش بگیرد.
از سوی دیگر باز شکسته و جدا شدن قطعات یخ قطب شمال موجب شده که دمای آب هم افزایش یافته و یک چرخه‌ی گرمایی بدون توقف ایجاد شود. در حال حاضر قطب شمال با سرعتی دو برابر از حد معمول در حال گرم شدن است.
در پایان سال گذشته سازمان ملی اقیانوسی و جوی امریکا (NOAA) گزارش سالیانه‌ی قطب شمال را منتشر کرد و در آن هشدار داده بود در صورت ادامه‌ی گرمای شدید سال‌ها اخیر، احتمالا کل منطقه شاهد تغییرات گسترده‌ی آب‌ و هوایی خواهد بود.
انتظار می‌رود سیاست‌گذاران تشویق صنایع مختلف به کاهش گازهای گلخانه‌ای را با جدیت بیشتری دنبال کنند و تنها کاری که ما می‌توانیم انجام دهیم انتظار برای تجربه‌ی شرایط آب و هوایی عجیب و غریب است.

سال گذشته رکورد تجربه‌ی دمای بسیار بالا ۴ بار شکسته شده و اکلاهما جدیدترین نمونه محسوب می‌شود.
خوشبختانه عده‌ای از دانشمندان با ارائه‌ی برنامه‌ای پشتیبان که هزینه‌ی سالانه‌ی آن بالغ بر ۵۰۰ میلیارد دلار است به دنبال نصب مجموعه‌ای از پمپ‌های بادی برای انتقال آب‌ دریا و پخش آن روی سطوح یخ قطب شمال هستند؛ این کار برای افزایش ضخامت سطح پهنه‌های یخی این منطقه انجام خواهد شد.
متاسفانه تغییرات آب و هوایی با غفلت بشر رخ داده‌اند و اگر روند گرم شدن کره‌ی زمین متوقف نشود احتمالا شاهد بدتر شدن اوضاع خواهیم بود.

پایان دنیا در دو و نیم دقیقه مانده به نیمه شب!

به تازگی تیترهای نشریات مختلف در مورد اعلام ساعت پایان دنیا، از ۳ دقیقه مانده به نیمه شب به ۲٫۵ دقیقه به نیمه شب، تغییر کرده است.

گویا آی تی – این ساعت، برای مدت بیش از ۵۰ سال، نزدیک‌ترین ساعت به نیمه‌شب بوده است. شخصی که مسئول اعلام این ساعت است میگوید: “احتمال وقوع یک فاجعه‌ی جهانی بسیار بالاست و اقدامات لازم برای کاهش خطرات ناشی از آن باید خیلی زود انجام شوند.”

لازم است یک هشدار فوری برای رهبران جهان فرستاده شود.
اولین بار، هیات تحریریه‌ی نشریه‌ ای به نام “بولتن دانشمندان اتمی” ایده‌ی “ساعت پایان دنیا” را مطرح کرد و بسیاری از دانشمندانی که روی پروژه منهتن کار می کردند، آن را پیگیری نمودند.
زمانی که این نشریه از شکل یک خبرنامه در جامعه‌ی دانشمندان هسته‌ای به یک نشریه رسمی در سال ۱۹۴۷ ارتقاء پیدا کرد، این ساعت روی جلد آن نقش بست. بنیان‌گذاران این نشریه، ساعت را یک نماد میدانستند:
نمادی از ضرورت اطلاع رسانی در مورد خطرات هسته‌ای که {ما} – و جامعه‌ی علمی ــ سعی داریم اطلاعات آن را به رهبران سیاسی و مردم جهان منتقل کنیم.
در آن زمان، این ساعت روی ۷ دقیقه به نیمه شب تنظیم شد. ۲ سال بعد، با انتشار خبر آزمایش سلاح‌های هسته‌ای از سوی USSR، یعنی دولت کمونیستی به مرکزیت روسیه امروزی، ساعت به ۱۱:۵۷ تغییر کرد.

در سال ۱۹۵۳، آمریکا برای اولین بار بمب هیدروژنی خود را آزمایش کرد، سلاحی هسته‌ای به مراتب قوی‌تر از بمب‌های اتمی که هیروشیما و ناکازاکی را تخریب کرد.
اتحاد جماهیر شوروی (USSR)، هم چند ماه بعد چنین اقدامی را مرتکب شد و ساعت ما به ۱۱:۵۸ تغییر کرد تا این موضوع را هشدار دهد که:
انفجارهای اتمی، از مسکو تا شیکاگو، نیمه‌شب را در تمدن غرب متوقف می کند.
پس از آن، پیشرفت نسبتا کمی حاصل شد. کم‌کم معلوم شد که سلاح‌های جدید آنقدر قوی هستند که با توجه به غیر قابل اجتناب بودن اقدامات تلافی جویانه‌ی و فاجعه‌بار طرف مقابل، فقط یک رهبر بی عقل می تواند در برابر دشمن مسلح مشابه، از آنها استفاده کند.
در سال ۱۹۶۳، پس از آزمایش پی‌در‌پی سلاح‌های کشنده تر، آمریکا و روسیه، پیمان منع آزمایش هسته‌ای را امضا کردند که آزمایشهای جوی را ممنوع می‌کرد. و ساعت به ۱۱:۴۸ برگشت.

این کارها فایده‌ای نداشت. فقط باعث شد این ۲ ابرقدرت، آزمایش سلاح‌های جدید خود را به تآسیسات زیرزمینی منتقل کنند و در همین زمان، کشورهای دیگری مانند انگلیس، فرانسه و چین زرادخانه‌های هسته‌ای خود را گسترش می‌دادند.
ساعت به تدریج به سمت نیمه شب نزدیک و نزدیک‌تر می‌شد تا اینکه در اواسط دهه‌ی ۱۹۸۰ روی ۱۱:۵۷ ایستاد. پس از آن میخائیل گورباچف، رهبری روسیه را به عهده گرفت و مجموعه مذاکراتی را برای کاهش تنش‌ها و خطر جنگ‌های هسته‌ای آغاز کرد.
تخریب دیوار برلین در سال ۱۹۸۹ نقش مؤثری در پایان جنگ سرد میان کمونیسم و نظام سرمایه‌داری بود. بعد از آن، فروپاشی جماهیر شوروی باعث کاهش چشمگیر شمارسلاح‌ها در زرادخانه‌های هسته‌ای شد و از سال ۱۹۹۱، ساعت به ۱۱:۴۳ برگشت.

یکبار دیگر امید به شروع عصر صلح و پایان تهدیدات سلاح‌های هسته‌ای قوت گرفت. نظام سیاسی آمریکا، تولید سلاح‌ به میزان قبل را تقریبا غیر ممکن ساخت.
هدف پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای دهه‌ی ۱۹۷۰، جلوگیری از گسترش سلاح‌های هسته‌ای تا حدی فراتر از ۵ کشوری بود که قبلا به آن دست یافته بودند.
اما این کشورها به وعده‌ی خلع سلاح خود عمل نکردند و به همین دلیل، کشورهای دیگر به این نتیجه رسیدند که با داشتن سلاح‌های هسته‌ای امنیت بیشتری خواهند داشت؛ کشورهایی مثل هند، پاکستان و اسرائیل. به این ترتیب، سال به سال ساعت جلوتر رفت و در سال ۲۰۰۲ به ۱۱٫۵۳ رسید.

تهدیدات جدید
از آن زمان، مدیران ساعت پایان دنیا، تهدیدات تازه ای به تهدید اصلی وقوع جنگ هسته ای اضافه کردند. به گفته‌ی آنها در سال ۲۰۰۷، “تغییرات آب و هوایی هم چالش مهلکی را به بشریت تحمیل می‌کند.” و آنجا بود که ساعت به ۱۱:۵۵ رسید.

گزارش های سالیانه‌ی جدیدتر هشدار دادند:
رهبران بین‌المللی از عهده‌ی مهم‌ترین وظایف خود ،یعنی حصول اطمینان و صیانت از سلامت و نشاط بشریت، بر نیامده اند.
باید از این تغییرات استقبال کرد. حتی اگر سلاح‌های هسته‌ای وجود نداشته باشند، تغییر آب و هوا و تسریع در روند از دست رفتن تنوع زیستی، تهدیدات جدی به حساب می‌آیند.
آسیب به محیط زیست سالهاست که اتفاق می‌افتد. تغییر آب و هوا، جان و مال انسان‌ها را گرفته و بر سیستم‌های طبیعی هم اثر می‌گذارد.
همزمان، کشورهای دارای سلاح‌های هسته‌ای هم در حال آزمایش دستگاه‌های جدید و سیستم‌های پرتابی پیچیده‌تر هستند.
تعداد سلاح‌ها از مقدار اوج خود یعنی بیش از ۶۰۰۰۰ عدد، به ۱۰۰۰۰ کاهش یافته، اما همین تعداد باقی مانده هم برای بارها و بارها پاک کردن تمدن بشری از روی زمین کافیست.
و بازیکنان جدیدی هم به این بازی اضافه شده اند، از جمله: کره‌ی شمالی و شاید ایران. به گزارش سال۲۰۱۷ :
۲٫۵ دقیقه به نیمه‌شب مانده، صدای تیک تاک ساعت به گوش می رسد، خطر جهانی از دور پیداست. دولتمردان مدبر باید هر چه سریع‌تر وارد عمل شده و بشریت را از آن دور کنند. وگرنه، شهروندان هوشیار باید پا پیش بگذارند و رهبری این راه را به عهده بگیرند.
در واقع این، اخطاری در مورد گسترش سلاح‌هاست و توجه بیشتری از سوی رسانه‌ها طلب می طلبد.

پایان دنیا در دو و نیم دقیقه مانده به نیمه شب!

به تازگی تیترهای نشریات مختلف در مورد اعلام ساعت پایان دنیا، از ۳ دقیقه مانده به نیمه شب به ۲٫۵ دقیقه به نیمه شب، تغییر کرده است.

گویا آی تی – این ساعت، برای مدت بیش از ۵۰ سال، نزدیک‌ترین ساعت به نیمه‌شب بوده است. شخصی که مسئول اعلام این ساعت است میگوید: “احتمال وقوع یک فاجعه‌ی جهانی بسیار بالاست و اقدامات لازم برای کاهش خطرات ناشی از آن باید خیلی زود انجام شوند.”

لازم است یک هشدار فوری برای رهبران جهان فرستاده شود.
اولین بار، هیات تحریریه‌ی نشریه‌ ای به نام “بولتن دانشمندان اتمی” ایده‌ی “ساعت پایان دنیا” را مطرح کرد و بسیاری از دانشمندانی که روی پروژه منهتن کار می کردند، آن را پیگیری نمودند.
زمانی که این نشریه از شکل یک خبرنامه در جامعه‌ی دانشمندان هسته‌ای به یک نشریه رسمی در سال ۱۹۴۷ ارتقاء پیدا کرد، این ساعت روی جلد آن نقش بست. بنیان‌گذاران این نشریه، ساعت را یک نماد میدانستند:
نمادی از ضرورت اطلاع رسانی در مورد خطرات هسته‌ای که {ما} – و جامعه‌ی علمی ــ سعی داریم اطلاعات آن را به رهبران سیاسی و مردم جهان منتقل کنیم.
در آن زمان، این ساعت روی ۷ دقیقه به نیمه شب تنظیم شد. ۲ سال بعد، با انتشار خبر آزمایش سلاح‌های هسته‌ای از سوی USSR، یعنی دولت کمونیستی به مرکزیت روسیه امروزی، ساعت به ۱۱:۵۷ تغییر کرد.

در سال ۱۹۵۳، آمریکا برای اولین بار بمب هیدروژنی خود را آزمایش کرد، سلاحی هسته‌ای به مراتب قوی‌تر از بمب‌های اتمی که هیروشیما و ناکازاکی را تخریب کرد.
اتحاد جماهیر شوروی (USSR)، هم چند ماه بعد چنین اقدامی را مرتکب شد و ساعت ما به ۱۱:۵۸ تغییر کرد تا این موضوع را هشدار دهد که:
انفجارهای اتمی، از مسکو تا شیکاگو، نیمه‌شب را در تمدن غرب متوقف می کند.
پس از آن، پیشرفت نسبتا کمی حاصل شد. کم‌کم معلوم شد که سلاح‌های جدید آنقدر قوی هستند که با توجه به غیر قابل اجتناب بودن اقدامات تلافی جویانه‌ی و فاجعه‌بار طرف مقابل، فقط یک رهبر بی عقل می تواند در برابر دشمن مسلح مشابه، از آنها استفاده کند.
در سال ۱۹۶۳، پس از آزمایش پی‌در‌پی سلاح‌های کشنده تر، آمریکا و روسیه، پیمان منع آزمایش هسته‌ای را امضا کردند که آزمایشهای جوی را ممنوع می‌کرد. و ساعت به ۱۱:۴۸ برگشت.

این کارها فایده‌ای نداشت. فقط باعث شد این ۲ ابرقدرت، آزمایش سلاح‌های جدید خود را به تآسیسات زیرزمینی منتقل کنند و در همین زمان، کشورهای دیگری مانند انگلیس، فرانسه و چین زرادخانه‌های هسته‌ای خود را گسترش می‌دادند.
ساعت به تدریج به سمت نیمه شب نزدیک و نزدیک‌تر می‌شد تا اینکه در اواسط دهه‌ی ۱۹۸۰ روی ۱۱:۵۷ ایستاد. پس از آن میخائیل گورباچف، رهبری روسیه را به عهده گرفت و مجموعه مذاکراتی را برای کاهش تنش‌ها و خطر جنگ‌های هسته‌ای آغاز کرد.
تخریب دیوار برلین در سال ۱۹۸۹ نقش مؤثری در پایان جنگ سرد میان کمونیسم و نظام سرمایه‌داری بود. بعد از آن، فروپاشی جماهیر شوروی باعث کاهش چشمگیر شمارسلاح‌ها در زرادخانه‌های هسته‌ای شد و از سال ۱۹۹۱، ساعت به ۱۱:۴۳ برگشت.

یکبار دیگر امید به شروع عصر صلح و پایان تهدیدات سلاح‌های هسته‌ای قوت گرفت. نظام سیاسی آمریکا، تولید سلاح‌ به میزان قبل را تقریبا غیر ممکن ساخت.
هدف پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای دهه‌ی ۱۹۷۰، جلوگیری از گسترش سلاح‌های هسته‌ای تا حدی فراتر از ۵ کشوری بود که قبلا به آن دست یافته بودند.
اما این کشورها به وعده‌ی خلع سلاح خود عمل نکردند و به همین دلیل، کشورهای دیگر به این نتیجه رسیدند که با داشتن سلاح‌های هسته‌ای امنیت بیشتری خواهند داشت؛ کشورهایی مثل هند، پاکستان و اسرائیل. به این ترتیب، سال به سال ساعت جلوتر رفت و در سال ۲۰۰۲ به ۱۱٫۵۳ رسید.

تهدیدات جدید
از آن زمان، مدیران ساعت پایان دنیا، تهدیدات تازه ای به تهدید اصلی وقوع جنگ هسته ای اضافه کردند. به گفته‌ی آنها در سال ۲۰۰۷، “تغییرات آب و هوایی هم چالش مهلکی را به بشریت تحمیل می‌کند.” و آنجا بود که ساعت به ۱۱:۵۵ رسید.

گزارش های سالیانه‌ی جدیدتر هشدار دادند:
رهبران بین‌المللی از عهده‌ی مهم‌ترین وظایف خود ،یعنی حصول اطمینان و صیانت از سلامت و نشاط بشریت، بر نیامده اند.
باید از این تغییرات استقبال کرد. حتی اگر سلاح‌های هسته‌ای وجود نداشته باشند، تغییر آب و هوا و تسریع در روند از دست رفتن تنوع زیستی، تهدیدات جدی به حساب می‌آیند.
آسیب به محیط زیست سالهاست که اتفاق می‌افتد. تغییر آب و هوا، جان و مال انسان‌ها را گرفته و بر سیستم‌های طبیعی هم اثر می‌گذارد.
همزمان، کشورهای دارای سلاح‌های هسته‌ای هم در حال آزمایش دستگاه‌های جدید و سیستم‌های پرتابی پیچیده‌تر هستند.
تعداد سلاح‌ها از مقدار اوج خود یعنی بیش از ۶۰۰۰۰ عدد، به ۱۰۰۰۰ کاهش یافته، اما همین تعداد باقی مانده هم برای بارها و بارها پاک کردن تمدن بشری از روی زمین کافیست.
و بازیکنان جدیدی هم به این بازی اضافه شده اند، از جمله: کره‌ی شمالی و شاید ایران. به گزارش سال۲۰۱۷ :
۲٫۵ دقیقه به نیمه‌شب مانده، صدای تیک تاک ساعت به گوش می رسد، خطر جهانی از دور پیداست. دولتمردان مدبر باید هر چه سریع‌تر وارد عمل شده و بشریت را از آن دور کنند. وگرنه، شهروندان هوشیار باید پا پیش بگذارند و رهبری این راه را به عهده بگیرند.
در واقع این، اخطاری در مورد گسترش سلاح‌هاست و توجه بیشتری از سوی رسانه‌ها طلب می طلبد.

رودخانه های جوی عظیم ممکن است، به سیل های عظیم و انقراض گونه ها منجر شوند

رودخانه های جوی عظیم ممکن است، به سیل های عظیم و انقراض گونه ها منجر شوند
رودخانه های جوی دالان های باریکی هستند که منجر به متمرکز شدن رطوبت معلق اتمسفر در نواحی خاصی می شوند. دانشمندان می گویند، این چیزی است که در سال ۲۰۱۱، باعث مرگ و میر عظیم صدف های وحشی المپیا در منطقه خلیج سان فرانسیسکو شده است.
این نخستین موردی از رودخانه های جوی است که می تواند، ۱۵ برابر آب بیشتری از رودخانه می سی سی پی در خود نگه دارد و منجر به نابودی برخی گونه های جانوری شود، انتظار می رود، با توجه به پدیده گرمایش زمین، رودخانه های جوی بیشتری رخ دهند و همچنین این پدیده در آینده، غیرقابل پیش بینی تر هم می شود.

محققان دانشگاه کالیفرنیا، دیویس در گزارش خود نوشته اند: “پیش بینی می شود، رویدادهای شدید بیشتری تحت تاثیر تغییرات آب و هوایی باشند. ما مکانیسم جدیدی را مورد بررسی قرار داده ایم که نشان می دهد این پدیده، گونه های حساس را تحت تاثیر قرار داده و به مرگ و میر گسترده صدف های وحشی در شمال خلیج سان فرانسیسکو کمک کرده است.”

اگر با پدیده طبیعی رودخانه جوی آشنا نیستید، باید بگوییم، رودخانه های جوی دالان های نسبتا باریکی هستند که عامل انتقال افقی بخارهای آب از نواحی استوایی محسوب می شوند. این گازهای مرطوب معلق در هوا، به طور متوسط ۴۰۰ تا ۶۰۰ کیلومتر عرض دارند و در کالیفرنیا می توانند، نیمی از بارش سالانه باران را در عرض ۱۰ تا ۱۵ روز به کلی از منطقه خارج کنند.

در حالی که اکثر رودخانه های جوی شدت زیادی ندارند؛ اما رودخانه های جوی که حاوی مقادیر زیادی بخار آب و بادهای قوی هستند، می توانند منجر به بارندگی های شدید و سیل شوند. گفته می شود، تمام هفت سیلی که در رودخانه روسیه کالیفرنیا بین سال های ۱۹۹۶ و ۲۰۰۷ روی داده و همچنین تمام ۱۰ سیل بزرگ انگلستان از دهه ۱۹۷۰ تاکنون به این پدیده مرتبط بوده است.

رودخانه های جوی

حال به نظر می رسد، این پدیده به مرگ و میر یک گونه جانوری هم مرتبط باشد. جمعیت صدف های وحشی المپیا در شمال خلیج سان فرانسیسکو با حدود ۳۰۰۰ صدف در هر متر مربع بود؛ اما تقریبا ۱۰۰ درصد این صدف ها به طور ناگهانی در مارس ۲۰۱۱ ناپدید شدند.

چیزی که موجب نگرانی محققان شده است، این است که چرا جمعیت یک گونه به طور ناگهانی با مرگ و میر از بین رفته است. گونه ای که نقش بسیار مهمی را در تضمین سلامت اکوسیستم های ساحلی جهان ایفا می کند. صدف های المپیا در واقع می توانند، تا ۳۰ گالن (۷۵ لیتر) آب را در یک روز تصفیه کنند، این صدف ها موجب از بین رفتن نیتروژن اضافی و دیگر آلاینده ها در محیط زیست می شوند. از زمان رویداد، ماه مارس ۲۰۱۱، تیم محققان دانشگاه کالیفرنیا، دیویس در حال بررسی دلایل احتمالی این پدیده هستند.

این محققان چگونگی واکنش صدف ها به تغییرات دمایی، شوری و اکسیژن را مورد بررسی قرار دادند و متوجه شدند، صدف ها به کاهش شوری آب حساس هستند. این محققان در جستجو برای دلیل کاهش ناگهانی سطح شوری آب در زمان مرگ و میر صدف ها، دریافتند که بین اکتبر ۲۰۱۰ و سپتامبر ۲۰۱۱، ۲۰ رودخانه جوی در این ناحیه وجود داشته که سه مورد از آن در ماه مارس ۲۰۱۱ رخ داده بودند.

به گفته محققان: “در ماه مارس سال ۲۰۱۱، مجموعه ای از رودخانه های جوی در کالیفرنیا شکل گرفتند که به حدود ۶۹.۳ درصد بارندگی و ریختن شدید آب شیرین به منطقه خلیج سان فرانسیسکو کمک کرده اند.” آنها می گویند:

این بارندگی ها موجب کاهش نمک پایدار می شوند، این چیزی است که کاملا مطابق با حساسیت صدف ها به کاهش سطح شوری آب است و با مرگ و میر دسته جمعی یکی از فراوان ترین جمعیت های این گونه در این محدوده، همزمان بوده است.

محققان گزارش داده اند، جمعیت صدف ها پس از رویداد انقراض احیا شده؛ اما گمان نمی رود، جمعیت صدف های المپیا دوباره به تعداد سابق بازگردد.

برایان چِنگ، یکی از اعضای این تیم تحقیقاتی در بیانیه ای گفت: “از یک سو این خبر خوبی است که با وجود مرگ و میر جمعی این صدف ها، دوباره جمعیت آنها احیا شده است؛ اما این مسئله به همین سادگی هم نیست. چرا که این صدف های جدید، کوچکتر هستند و باروری کمتری دارند.”

رودخانه های جوی
صدف های المپیا

انتظار می رود، تغییرات آب و هوایی موجب روی دادن حوادث آب و هوایی شدیدی در آینده هم بشود و همچنین پیش بینی می شود، رویدادهای بارش شدید ناشی از رودخانه های جوی به دلیل افزایش تبخیر و ظرفیت آب موجود در این دالان های جوی، شدید باشد.

محققان به همین دلیل هشدار می دهند، رویدادهای انقراض و مرگ و میرهای دسته جمعی مشابهی ممکن است در آینده هم روی دهد. شاید، این صدف ها تنها سرآغاز عواقب این پدیده ها باشند.

مطالعه این محققان در مجموعه مقالات مجله بین ‌المللی “آکادمی ملی علوم (PNAS)” به چاپ رسیده است.

.

منبع: sciencealert

نوشته رودخانه های جوی عظیم ممکن است، به سیل های عظیم و انقراض گونه ها منجر شوند اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

تکامل انسان برای تطبیق با تغییرات آب و هوایی، بحث داغ مجامع علمی!

آیا انسان ها متناسب با تغییرات آب و هوایی قادر به تکامل خواهند بود؟ تکامل انسان

بخش “Giz Asks”، سلسله گفتگوهای وب سایت گیزمودو است که در آن سوالات مختلفی در زمینه علم، تکنولوژی و آینده بشریت، توسط دانشمندان، نویسندگان، کارشناسان و دیگر چهره های برجسته در زمینه های مختلف علمی، اجتماعی و فرهنگی پاسخ داده می شود.

به نظر می رسد، بحث گرمایش زمین و آینده مبهم ما بر روی سیاره، به بحث داغ این روزهای دنیای علم تبدیل شده است. چند روز قبل پرفسور استیون هاوکینگ از فرصت کم ما برای زندگی بر روی زمین گفته بود.

در واقع با توجه به شواهد موجود به نظر می رسد، تا حد زیادی حق با این دانشمندان واقع بین (و یا به تعبیری بدبین) باشد. دمای هوای شمالگان در حال حاضر ۲۰ درجه سانتیگراد از متوسط دمای این قاره در همین دوره زمانی، گرم تر شده است. این واقعا خبر بدی محسوب می شود، چرا که لایه های یخی دریاها، آب و هوای زمین و ورقه های یخی زمین هم سطح آب دریاها را تنظیم می کردند.

به این ترتیب، جای تعجب نیست که خیلی از دانشمندان نسبت به عواقب وخیم این وضعیت و حتی خطر منقرض شدن انسان ها هشدار دهند؛ اما ما انسان ها پیش از این توانایی خود را برای بقا در شرایط های زیستی مختلف و دشواری به اثبات رسانده ایم. حال به نظرتان؛ ما چگونه می توانیم برای مقابله با تغییرات آب و هوایی تکامل پیدا کنیم؟

در ادامه با تکرا همراه باشید.

مایکل روس، مدیر دپارتمان تاریخ و فلسفه علم در دانشگاه ایالتی فلوریدا درباره تکامل انسان برای تطبیق با تغییرات آب و هوایی می گوید:

به لحاظ منطقی، احتمالا در آینده بیماری های نواحی گرمسیری، به سرزمین های معتدل بیشتری سرایت خواهند کرد. بنابراین، کسانی که به نوعی دارای مصونیت های طبیعی در مقابل بیماری هایی مانند مالاریا هستند، شرایط خوبی خواهند داشت. آیا این بدان معنی است که کم خونی داسی شکل (که در مقابل مالاریا مصون است) در آینده تبدیل به چیزی عادی می شود؟ ایده احمقانه چنین تکاملی چیزی شبیه به مجمع‌الجزایر گالاپاگوس کورت ونه گات است که در آن همه افراد به گونه ای خز (شبیه به فک های آبی) تکامل پیدا می کردند! گمان من این است که در نهایت افراد فوق العاده ثروتمند در کاخ هایی در داکوتای شمالی (ایالتی در آمریکا که به سبب خانه های مجلل و تاریخیش شهرت دارد) و جاهای دیگر زندگی می کنند و بقیه مردم غرق می شوند!

پرفسور استیون هاوکینگ، کیهان‌شناس و فیزیکدان شهیر در خلال سخنرانی که در دانشگاه آکسفورد انجام داد، بزرگترین نگرانی ها در قرن آینده را پیشرفت هوش مصنوعی و ادامه تغییرات آب و هوایی دانست که قادر به تغییر آینده بشریت (و انقراض احتمالی گونه ما) هستند.
پرفسور استیون هاوکینگ، کیهان‌شناس و فیزیکدان شهیر در خلال سخنرانی که در دانشگاه آکسفورد انجام داد، بزرگترین نگرانی ها در قرن آینده را پیشرفت هوش مصنوعی و ادامه تغییرات آب و هوایی دانست که قادر به تغییر آینده بشریت (و انقراض احتمالی گونه ما) هستند.

جان هاکس، استاد انسان شناسی در دانشگاه ویسکانسین مدیسون و متخصص بحث تکامل انسان است. وی یکی از نویسندگان مطالعه ای بود که نشان می داد، ۷ درصد از ژن های انسان در زمان های اخیر (از ۵ هزار سال گذشته تاکنون) تکامل یافته است، به عقیده این محققان، چنین تکاملی در واکنش به تغییرات زیست محیطی شکل گرفته است.

صادقانه بگویم، درجه تغییرات آب و هوایی که طی قرن های گذشته در موردش بحث کرده ایم، تنها چند درجه سانتیگراد بوده است. روندی که در نهایت دمای مناطق معتدل جهان را به دمایی مشابه نواحی گرمسیری آفریقا خواهد رساند، یعنی شرایطی که اجداد ما از آن منشا گرفته اند. ما به طور مستمر در حال دگرگون کردن جهان برای بیشتر شبیه شدن آن به ریشه هایمان هستیم.

اثرات (دگرگونی) بر روی انسان ها بسیار بیش از تکامل در زمینه های اجتماعی و اقتصادی خواهد بود. در بحث تکامل، ما شاهد تغییر گونه های گیاهی و جانوری خواهیم بود. برخی از این تغییرات در خلال زندگی این گونه ها رخ خواهد داد، برخی از گونه ها به نواحی یورش می برند که پیش از این قادر به سازگاری با آن نبوده اند و بسیاری از گونه ها هم منقرض می شوند؛ به ویژه گونه هایی که امروزه در نواحی با ذخایر طبیعی اندک گرفتار شده اند و آب و هوای محلی این نواحی هم بسیار سریع تر از چیزی که آنها قادر به تطبیق با آن باشند، تغییر می کند.

کریس استرینگر، محقق ارشد بخش  منشا انسان در موزه تاریخ طبیعی لندن می گوید:

سرعت تغییرات به احتمال زیاد به طور قابل توجهی سریع و زیاد است، به طوری که ما قادر به تکامل فیزیکی و رویارویی با چالش های جهانی (با آب و هوایی) بسیار گرم تر نخواهیم بود. همچنین در صورتی که ثابت شود، چنین تغییراتی (تکامل) ممکن است، هر تغییری برای تطبیق با شرایط جدید باید از طریق سازگاری های اجتماعی و یا فرهنگی حاصل شود.

کورت ونه گات نویسنده شهیر آمریکایی در رمان مجمع‌الجزایر گالاپاگوس انقراض نسل فعلی انسان و به وجود آمدن گونه ای جدید را دست مایه قرار داده است.
کورت ونه گات نویسنده شهیر آمریکایی در رمان مجمع‌الجزایر گالاپاگوس انقراض نسل فعلی انسان و به وجود آمدن گونه ای جدید را دست مایه قرار داده است.

استفان استرنز، استاد بوم شناسی و زیست شناسی تکاملی از دانشگاه ییل، نیوهیون

ما تا قرن ها قادر به تطبیق بیولوژیکی نخواهیم بود. تمام واکنش های کوتاه مدت، فرهنگی خواهند بود. این بدان معنی است که مهاجرت های دسته جمعی از سرزمین های پست، بنگلادش، فلوریدا، نواحی ساحلی، دلتای نیل، دجله و فرات، ممکن است منجر به خشکسالی و سیل و گرسنگی شوند….همچنین احتمالا تغییرات بزرگی در الگوهای بلند مدت آب و هوایی، موجب سردتر شدن، زمستان های اروپا شوند.

اصلاح ژنی کریسپر کاس باید اجازه ویرایش ژن های انسان را داشته باشد؛ اما مسئله این است که ما از عواقب چنین چیزی اطلاع کافی نداریم، چرا که از نحوه اتصال ارگانیسم ها درکی نداریم. به این ترتیب، چنین چیزی پتانسیل شگفتی های بسیار ناخوشایندی را دارد.

مارگارت اتوود، نویسنده ادبیات گمانه زن (علمی تخیلی، فانتزی و…)

انسان هم در پاسخ به تغییرات آب و هوایی تکامل خواهد یافت، اگر زمان کافی در اختیار داشته باشد و اگر این تغییرات به اندازه کافی آهسته باشند، و یا شاید تکنولوژی هایی را در این زمینه مورد استفاده قرار خواهد داد که البته در این صورت تکامل نخواهد یافت. آیا انسان ها خواهند آموخت که گاز متان و دی اکسید کربن بیشتری تنفس کنند و یا ماشین های اکسیژن بسازند؟ با این وجود، اگر تغییرات بسیار شدید و سریع باشد، متاسفانه انسان ها منقرض خواهند شد.

اوایل ماه جاری، کنفرانس بین المللی تغییرات آب و هوایی در مراکش از سر گیری شد، این کنفرانس به بررسی راهکارهای مختلف برای اجرای قوانین بین المللی که در پاریس وضع شده بود، پرداخت. بر اساس توافق پاریس که به امضای بیش از ۲۰۰ کشور دنیا رسیده، کشورهای امضا کننده متعهد شده اند، نیازها و وابستگی های خود به سوخت های فسیلی را کاهش دهند.
اوایل ماه جاری، کنفرانس بین المللی تغییرات آب و هوایی در مراکش از سر گیری شد، این کنفرانس به بررسی راهکارهای مختلف برای اجرای قوانین بین المللی که در پاریس وضع شده بود، پرداخت. بر اساس توافق پاریس که به امضای بیش از ۲۰۰ کشور دنیا رسیده، کشورهای امضا کننده متعهد شده اند، نیازها و وابستگی های خود به سوخت های فسیلی را کاهش دهند.

جوزف ال گریو، دانشیار و استاد علوم زیستی کالج علوم نانو و نانو مهندسی در دانشگاه کارولینای شمالی درباره

سازگاری تنها در صورتی روی خواهد داد که رابطه ای بین شرایط محیطی خاص و بازسازی های متفاوتی برقرار باشد. یکی دیگر از جنبه های مورد نیاز برای سازگاری، میزان تغییرات در یک پارامتر محیط زیستی و گستره ای از تنوع ژنتیکی درون گونه ها است. این می تواند به ویژه برای گونه های جانوری که در آن تکامل متکی به تنوع ژنتیکی است، صدق کند.

اگر فرض را بر این بگذاریم که دمای جهان به آهستگی در حال افزایش است، ممکن است، جمعیت های انسانی برای مقاومت در برابر این افزایش دما به انتخاب طبیعی روی بیاورند. البته تصور چنین سازگاری بر حسب حدس و گمان دشوار است؛ اما یکی از نگرانی ها، می تواند مقاومت در مقابل پاتوژن ها باشد که ناشی از گسترده تر شدن نواحی زندگی حشره های حامل است (گسترش نواحی استوایی به نواحی معتدل).

کشورهای اتحادیه اروپا و 24 کشور دیگر طی نشستی که اواخر ماه گذشته (اکتبر) در هوبارت استرالیا برگزار شد، توافق تاریخی را برای ایجاد "بزرگترین منطقه حفاظت شده دریایی در اقیانوس منجمد جنوبی" به امضا رساندند. این توافق پس از سال ها کشمکش و مذاکرات دیپلماتیک سطح بالا بین ایالات متحده و روسیه انجام گرفت.
کشورهای اتحادیه اروپا و ۲۴ کشور دیگر طی نشستی که اواخر ماه گذشته (اکتبر) در هوبارت استرالیا برگزار شد، توافق تاریخی را برای ایجاد “بزرگترین منطقه حفاظت شده دریایی در اقیانوس منجمد جنوبی” به امضا رساندند. این توافق پس از سال ها کشمکش و مذاکرات دیپلماتیک سطح بالا بین ایالات متحده و روسیه انجام گرفت.

ما پیش از این تجربه گسترش حشره های حامل بیماری را، با ویروس زیکا داشته ایم. اگر مالاریا هم در نتیجه افزایش دما گسترده شود، ممکن است شاهد انتخاب مجددی در راستای سازگاری ضد مالاریا در جمعیت های ساکن نواحی سابقا معتدل باشیم. همچنین با توجه به شرایط آب و هوایی غیر قابل پیش بینی (همچون طوفان و گردباد و..) به نظر نمی رسد، انسان قادر به بکار بردن مکانسیم های تکاملی برای تطبیق با رویدادهایی این چنینی باشد. بقا در چنین مواردی تا حد زیادی غیر قابل پیش بینی است و ارتباطی با ژنوتیپ فرد ندارد.

با این وجود، پیش بینی فراتر از مواردی که ذکر کردم، دشوار است. قسمت زیادی از این (تکامل) به ظرفیت تکنولوژیکی انسان برای مقابله با تغییر شرایط آب و هوایی مرتبط خواهد بود. به عنوان مثال، توسعه یک منبع انرژی تجدید پذیر پاک (به عنوان مثال، فیوژن هسته ای) امکان بیشتری برای  تطبیق با شرایط جدید آب و هوایی را با توجه به وجود انرژی در دسترس و ارزان، فراهم خواهد کرد. از سوی دیگر، در صورت عدم توسعه چنین منبع انرژی، به سرعت تغییرات آب و هوایی، افزوده خواهد شد.

این (تغییرات) ممکن است به حدی شتاب بگیرد که سازگاری بیولوژیکی ممکن نباشد، در این صورت فروپاشی تمدن مدرن و احتمالا انقراض گونه های ما، نتیجه چنین چیزی باشد.

.

منبع: gizmodo

نوشته تکامل انسان برای تطبیق با تغییرات آب و هوایی، بحث داغ مجامع علمی! اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

تکامل انسان برای تطبیق با تغییرات آب و هوایی، بحث داغ مجامع علمی!

آیا انسان ها متناسب با تغییرات آب و هوایی قادر به تکامل خواهند بود؟ تکامل انسان

بخش “Giz Asks”، سلسله گفتگوهای وب سایت گیزمودو است که در آن سوالات مختلفی در زمینه علم، تکنولوژی و آینده بشریت، توسط دانشمندان، نویسندگان، کارشناسان و دیگر چهره های برجسته در زمینه های مختلف علمی، اجتماعی و فرهنگی پاسخ داده می شود.

به نظر می رسد، بحث گرمایش زمین و آینده مبهم ما بر روی سیاره، به بحث داغ این روزهای دنیای علم تبدیل شده است. چند روز قبل پرفسور استیون هاوکینگ از فرصت کم ما برای زندگی بر روی زمین گفته بود.

در واقع با توجه به شواهد موجود به نظر می رسد، تا حد زیادی حق با این دانشمندان واقع بین (و یا به تعبیری بدبین) باشد. دمای هوای شمالگان در حال حاضر ۲۰ درجه سانتیگراد از متوسط دمای این قاره در همین دوره زمانی، گرم تر شده است. این واقعا خبر بدی محسوب می شود، چرا که لایه های یخی دریاها، آب و هوای زمین و ورقه های یخی زمین هم سطح آب دریاها را تنظیم می کردند.

به این ترتیب، جای تعجب نیست که خیلی از دانشمندان نسبت به عواقب وخیم این وضعیت و حتی خطر منقرض شدن انسان ها هشدار دهند؛ اما ما انسان ها پیش از این توانایی خود را برای بقا در شرایط های زیستی مختلف و دشواری به اثبات رسانده ایم. حال به نظرتان؛ ما چگونه می توانیم برای مقابله با تغییرات آب و هوایی تکامل پیدا کنیم؟

در ادامه با تکرا همراه باشید.

مایکل روس، مدیر دپارتمان تاریخ و فلسفه علم در دانشگاه ایالتی فلوریدا درباره تکامل انسان برای تطبیق با تغییرات آب و هوایی می گوید:

به لحاظ منطقی، احتمالا در آینده بیماری های نواحی گرمسیری، به سرزمین های معتدل بیشتری سرایت خواهند کرد. بنابراین، کسانی که به نوعی دارای مصونیت های طبیعی در مقابل بیماری هایی مانند مالاریا هستند، شرایط خوبی خواهند داشت. آیا این بدان معنی است که کم خونی داسی شکل (که در مقابل مالاریا مصون است) در آینده تبدیل به چیزی عادی می شود؟ ایده احمقانه چنین تکاملی چیزی شبیه به مجمع‌الجزایر گالاپاگوس کورت ونه گات است که در آن همه افراد به گونه ای خز (شبیه به فک های آبی) تکامل پیدا می کردند! گمان من این است که در نهایت افراد فوق العاده ثروتمند در کاخ هایی در داکوتای شمالی (ایالتی در آمریکا که به سبب خانه های مجلل و تاریخیش شهرت دارد) و جاهای دیگر زندگی می کنند و بقیه مردم غرق می شوند!

پرفسور استیون هاوکینگ، کیهان‌شناس و فیزیکدان شهیر در خلال سخنرانی که در دانشگاه آکسفورد انجام داد، بزرگترین نگرانی ها در قرن آینده را پیشرفت هوش مصنوعی و ادامه تغییرات آب و هوایی دانست که قادر به تغییر آینده بشریت (و انقراض احتمالی گونه ما) هستند.
پرفسور استیون هاوکینگ، کیهان‌شناس و فیزیکدان شهیر در خلال سخنرانی که در دانشگاه آکسفورد انجام داد، بزرگترین نگرانی ها در قرن آینده را پیشرفت هوش مصنوعی و ادامه تغییرات آب و هوایی دانست که قادر به تغییر آینده بشریت (و انقراض احتمالی گونه ما) هستند.

جان هاکس، استاد انسان شناسی در دانشگاه ویسکانسین مدیسون و متخصص بحث تکامل انسان است. وی یکی از نویسندگان مطالعه ای بود که نشان می داد، ۷ درصد از ژن های انسان در زمان های اخیر (از ۵ هزار سال گذشته تاکنون) تکامل یافته است، به عقیده این محققان، چنین تکاملی در واکنش به تغییرات زیست محیطی شکل گرفته است.

صادقانه بگویم، درجه تغییرات آب و هوایی که طی قرن های گذشته در موردش بحث کرده ایم، تنها چند درجه سانتیگراد بوده است. روندی که در نهایت دمای مناطق معتدل جهان را به دمایی مشابه نواحی گرمسیری آفریقا خواهد رساند، یعنی شرایطی که اجداد ما از آن منشا گرفته اند. ما به طور مستمر در حال دگرگون کردن جهان برای بیشتر شبیه شدن آن به ریشه هایمان هستیم.

اثرات (دگرگونی) بر روی انسان ها بسیار بیش از تکامل در زمینه های اجتماعی و اقتصادی خواهد بود. در بحث تکامل، ما شاهد تغییر گونه های گیاهی و جانوری خواهیم بود. برخی از این تغییرات در خلال زندگی این گونه ها رخ خواهد داد، برخی از گونه ها به نواحی یورش می برند که پیش از این قادر به سازگاری با آن نبوده اند و بسیاری از گونه ها هم منقرض می شوند؛ به ویژه گونه هایی که امروزه در نواحی با ذخایر طبیعی اندک گرفتار شده اند و آب و هوای محلی این نواحی هم بسیار سریع تر از چیزی که آنها قادر به تطبیق با آن باشند، تغییر می کند.

کریس استرینگر، محقق ارشد بخش  منشا انسان در موزه تاریخ طبیعی لندن می گوید:

سرعت تغییرات به احتمال زیاد به طور قابل توجهی سریع و زیاد است، به طوری که ما قادر به تکامل فیزیکی و رویارویی با چالش های جهانی (با آب و هوایی) بسیار گرم تر نخواهیم بود. همچنین در صورتی که ثابت شود، چنین تغییراتی (تکامل) ممکن است، هر تغییری برای تطبیق با شرایط جدید باید از طریق سازگاری های اجتماعی و یا فرهنگی حاصل شود.

کورت ونه گات نویسنده شهیر آمریکایی در رمان مجمع‌الجزایر گالاپاگوس انقراض نسل فعلی انسان و به وجود آمدن گونه ای جدید را دست مایه قرار داده است.
کورت ونه گات نویسنده شهیر آمریکایی در رمان مجمع‌الجزایر گالاپاگوس انقراض نسل فعلی انسان و به وجود آمدن گونه ای جدید را دست مایه قرار داده است.

استفان استرنز، استاد بوم شناسی و زیست شناسی تکاملی از دانشگاه ییل، نیوهیون

ما تا قرن ها قادر به تطبیق بیولوژیکی نخواهیم بود. تمام واکنش های کوتاه مدت، فرهنگی خواهند بود. این بدان معنی است که مهاجرت های دسته جمعی از سرزمین های پست، بنگلادش، فلوریدا، نواحی ساحلی، دلتای نیل، دجله و فرات، ممکن است منجر به خشکسالی و سیل و گرسنگی شوند….همچنین احتمالا تغییرات بزرگی در الگوهای بلند مدت آب و هوایی، موجب سردتر شدن، زمستان های اروپا شوند.

اصلاح ژنی کریسپر کاس باید اجازه ویرایش ژن های انسان را داشته باشد؛ اما مسئله این است که ما از عواقب چنین چیزی اطلاع کافی نداریم، چرا که از نحوه اتصال ارگانیسم ها درکی نداریم. به این ترتیب، چنین چیزی پتانسیل شگفتی های بسیار ناخوشایندی را دارد.

مارگارت اتوود، نویسنده ادبیات گمانه زن (علمی تخیلی، فانتزی و…)

انسان هم در پاسخ به تغییرات آب و هوایی تکامل خواهد یافت، اگر زمان کافی در اختیار داشته باشد و اگر این تغییرات به اندازه کافی آهسته باشند، و یا شاید تکنولوژی هایی را در این زمینه مورد استفاده قرار خواهد داد که البته در این صورت تکامل نخواهد یافت. آیا انسان ها خواهند آموخت که گاز متان و دی اکسید کربن بیشتری تنفس کنند و یا ماشین های اکسیژن بسازند؟ با این وجود، اگر تغییرات بسیار شدید و سریع باشد، متاسفانه انسان ها منقرض خواهند شد.

اوایل ماه جاری، کنفرانس بین المللی تغییرات آب و هوایی در مراکش از سر گیری شد، این کنفرانس به بررسی راهکارهای مختلف برای اجرای قوانین بین المللی که در پاریس وضع شده بود، پرداخت. بر اساس توافق پاریس که به امضای بیش از ۲۰۰ کشور دنیا رسیده، کشورهای امضا کننده متعهد شده اند، نیازها و وابستگی های خود به سوخت های فسیلی را کاهش دهند.
اوایل ماه جاری، کنفرانس بین المللی تغییرات آب و هوایی در مراکش از سر گیری شد، این کنفرانس به بررسی راهکارهای مختلف برای اجرای قوانین بین المللی که در پاریس وضع شده بود، پرداخت. بر اساس توافق پاریس که به امضای بیش از ۲۰۰ کشور دنیا رسیده، کشورهای امضا کننده متعهد شده اند، نیازها و وابستگی های خود به سوخت های فسیلی را کاهش دهند.

جوزف ال گریو، دانشیار و استاد علوم زیستی کالج علوم نانو و نانو مهندسی در دانشگاه کارولینای شمالی درباره

سازگاری تنها در صورتی روی خواهد داد که رابطه ای بین شرایط محیطی خاص و بازسازی های متفاوتی برقرار باشد. یکی دیگر از جنبه های مورد نیاز برای سازگاری، میزان تغییرات در یک پارامتر محیط زیستی و گستره ای از تنوع ژنتیکی درون گونه ها است. این می تواند به ویژه برای گونه های جانوری که در آن تکامل متکی به تنوع ژنتیکی است، صدق کند.

اگر فرض را بر این بگذاریم که دمای جهان به آهستگی در حال افزایش است، ممکن است، جمعیت های انسانی برای مقاومت در برابر این افزایش دما به انتخاب طبیعی روی بیاورند. البته تصور چنین سازگاری بر حسب حدس و گمان دشوار است؛ اما یکی از نگرانی ها، می تواند مقاومت در مقابل پاتوژن ها باشد که ناشی از گسترده تر شدن نواحی زندگی حشره های حامل است (گسترش نواحی استوایی به نواحی معتدل).

کشورهای اتحادیه اروپا و 24 کشور دیگر طی نشستی که اواخر ماه گذشته (اکتبر) در هوبارت استرالیا برگزار شد، توافق تاریخی را برای ایجاد "بزرگترین منطقه حفاظت شده دریایی در اقیانوس منجمد جنوبی" به امضا رساندند. این توافق پس از سال ها کشمکش و مذاکرات دیپلماتیک سطح بالا بین ایالات متحده و روسیه انجام گرفت.
کشورهای اتحادیه اروپا و ۲۴ کشور دیگر طی نشستی که اواخر ماه گذشته (اکتبر) در هوبارت استرالیا برگزار شد، توافق تاریخی را برای ایجاد “بزرگترین منطقه حفاظت شده دریایی در اقیانوس منجمد جنوبی” به امضا رساندند. این توافق پس از سال ها کشمکش و مذاکرات دیپلماتیک سطح بالا بین ایالات متحده و روسیه انجام گرفت.

ما پیش از این تجربه گسترش حشره های حامل بیماری را، با ویروس زیکا داشته ایم. اگر مالاریا هم در نتیجه افزایش دما گسترده شود، ممکن است شاهد انتخاب مجددی در راستای سازگاری ضد مالاریا در جمعیت های ساکن نواحی سابقا معتدل باشیم. همچنین با توجه به شرایط آب و هوایی غیر قابل پیش بینی (همچون طوفان و گردباد و..) به نظر نمی رسد، انسان قادر به بکار بردن مکانسیم های تکاملی برای تطبیق با رویدادهایی این چنینی باشد. بقا در چنین مواردی تا حد زیادی غیر قابل پیش بینی است و ارتباطی با ژنوتیپ فرد ندارد.

با این وجود، پیش بینی فراتر از مواردی که ذکر کردم، دشوار است. قسمت زیادی از این (تکامل) به ظرفیت تکنولوژیکی انسان برای مقابله با تغییر شرایط آب و هوایی مرتبط خواهد بود. به عنوان مثال، توسعه یک منبع انرژی تجدید پذیر پاک (به عنوان مثال، فیوژن هسته ای) امکان بیشتری برای  تطبیق با شرایط جدید آب و هوایی را با توجه به وجود انرژی در دسترس و ارزان، فراهم خواهد کرد. از سوی دیگر، در صورت عدم توسعه چنین منبع انرژی، به سرعت تغییرات آب و هوایی، افزوده خواهد شد.

این (تغییرات) ممکن است به حدی شتاب بگیرد که سازگاری بیولوژیکی ممکن نباشد، در این صورت فروپاشی تمدن مدرن و احتمالا انقراض گونه های ما، نتیجه چنین چیزی باشد.

.

منبع: gizmodo

نوشته تکامل انسان برای تطبیق با تغییرات آب و هوایی، بحث داغ مجامع علمی! اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

چگونه می توان از آینده تاریکی که پیش بینی هاوکینگ برایمان ترسیم می‌کند، جلوگیری کرد؟

چگونه می توان از آینده تاریکی که پیش بینی هاوکینگ برایمان ترسیم می‌کند، جلوگیری کرد؟

استیون هاوکینگ عقیده دارد، انسان تنها هزار سال فرصت  زندگی در زمین را دارد و باید سیاره های دیگر را به استعمار خود در آورد. این پیش بینی هاوکینگ کمی نگران کننده است!

کیهان‌شناس و فیزیکدان شهیر، در خلال سخنرانی که در دانشگاه آکسفورد انجام می داد، از جستجو و استعمار سیارات فراخورشیدی به عنوان هدف های اصلی انسان در آینده نام برد. ولی توسعه تکنولوژی هایی که امکان سفرهای فضایی دور را فراهم کنند، چالش بزرگی است؛ اما هاوکینگ می گوید، انسان برای توسعه چنین تکنولوژی تنها هزار سال فرصت دارد.

کارشناسان می گویند، خطراتی که هاوکینگ در طول سخنرانی از آنها نام برده – از تغییرات آب و هوایی تا سلاح های هسته ای و ویروس های مهندسی ژنتیک شده – می توانند تهدید بسیار جدی برای انسان باشند؛ اما پیش بینی هزار سال، بسیار بدبینانه است.

جان استرمن از دانشگاه اسلون ام ای اتی گفت: “با وجودی که احترام فوق العاده زیادی برای او قائلم؛ اما پیش بینی هاوکینگ در مورد مدت بقای انسان ها پیش از انقراض، احمقانه است. این که آیا ما زنده می مانیم و یا دچار هرج ومرج می شویم، چیزی نیست که قابل پیش بینی و یا تصادفی باشد. بلکه می توان در این مورد انتخاب کرد.”

اگر تغییرات آب و هوا با همین سرعت ادامه پیدا کند، عواقب جبران ناپذیری برای انسان در پی خواهد داشت. شاون مارشال استاد جغرافیا و محقق تغییرات آب و هوایی در دانشگاه کلگری، کانادا، گفت: “ممکن است مقادیر فوق العاده زیاد مواد غذایی و آب در برخی نواحی خاص متمرکز شده باشد و به همراه افزایش سطح آب دریاها، موجب شوند بسیاری به مهاجرت زیست محیطی روی بیاورند.”

استیون هاوکینگ در حال سخنرانی در مورد، چرا انسان باید به فضا برود، دانشگاه جورج واشنگتن؛ 21 آوریل 2008.
استیون هاوکینگ در حال سخنرانی در مورد، چرا انسان باید به فضا برود، دانشگاه جورج واشنگتن؛ ۲۱ آوریل ۲۰۰۸.

انسان تنها با تخلیه منابع طبیعی سیاره و آلوده کردن محیط زیست، تاکنون زنده مانده است. در واقع کارشناسان تخمین می زنند، انسان ها سالیانه ۱.۵ درصد از منابع زمین را استفاده می کنند. در واقع انسان، از حساب بانکی زمین بیش از حد برداشت کرده است. برای این مشکل، شاید هزار سال هم کافی نباشد.

استرمن، درباره پیش بینی هاوکینگ گفت: “اینکه آیا ما می توانیم از تغییرات آب و هوایی مخرب جلوگیری کنیم و یا اینکه می توانیم یاد بگیریم که در جهان محدود خودمان زندگی کنیم، سوالی است که پاسخ آن به احتمال زیاد در پایان قرن حاضر مشخص خواهد شد.”

امانوئل وینسنت، یک دانشمند محقق در دانشگاه کالیفرنیا در شهر مرسد و بنیانگذار سازمان کلایمت فیدبک، از تصمیم گیری برای تصمیمی پایدار می گوید. وی گفت: “این مهم است که به مردم یادآوری کنیم، کسی نمی تواند، پیش بینی کند، رویدادی فاجعه بار طی هزار سال انسان ها را نابود می کند. چیزی که پیش بینی هاوکینگ ترسیم می کند، گمان زنی در مورد اتفاقاتی است که رخ خواهد داد و تخمین احتمال بالای انقراض انسان هاست. با وجودی که با این مسأله موافقم، باید به این موضوع اشاره کنم، این موضوع در درجه اول، به نحوه مدیریت ما برای جلوگیری از فاجعه بستگی دارد.”

اما این بدان معنی نیست که اگر انسان انتخاب بدی انجام دهد، لزوما منقرض خواهد شد. مارشال می گوید، دمای سیاره زمین در حدود ۱ درجه سانتیگراد گرم تر از میانگین ماقبل صنعتی خود است.

در مقایسه با آن، دمای هوا در طول دوره ژوراسیک و کرتاسه در حدود ۱۰ درجه سانتیگراد گرمتر از میانگین ماقبل صنعتی بوده، و یا در مقایسه با دمای امروز، ۲۵ درجه سانتیگراد گرم تر بوده است.

وی توضیح می دهد: “با این وجود، سیاره البته به صورت متفاوت قابل سکونت خواهد بود. ما سوخت های فسیلی را قبل از اینکه اقیانوس ها تبخیر شوند، به اتمام خواهیم رساند.”

بنابراین انسان احتمالا قادر به مدیریت گازهای گلخانه ای نخواهد بود.

مارشال می گوید: “به نظر نمی رسد، تغییرات آب و هوایی به تنهایی منجر به انقراض انسان شود. این (انقراض) می تواند، از طریق های ناآرامی های اجتماعی، دامن زدن به سلاح های هسته ای و یا هرج و مرج های اجتماعی دیگر در نتیجه تخریب محیط زیست رخ دهد.”

در حال حاضر، علائم هشدار دهنده به چیزی فراتر از افزایش دما اشاره دارند. نیمی از حیات وحش در طول بیش از ۵۰ سال گذشته از بین رفته است. این تهدیدها به اندازه ای جدی هستند که برخی دانشمندان باور دارند، سیاره زمین در دوره انقراض ششم قرار دارد.

استرمن گفت:” هر کسی که فکر می کند، ما با استعمار سیاره های دیگر، قادر به حل این مسأله خواهیم بود، بیش از حد فیلم پیشتازان فضا تماشا کرده است. باید یاد بگیریم، اینجا، بر روی سیاره ای که داریم، زندگی پایداری داشته باشیم و هیچ زمانی برای از دست دادن نداریم.”

.

منبع: livescience

نوشته چگونه می توان از آینده تاریکی که پیش بینی هاوکینگ برایمان ترسیم می‌کند، جلوگیری کرد؟ اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

روند گرمایش زمین ادامه دارد؛ پوشش برف ماه نوامبر آمریکا به پایین ترین میزان ثبت شده رسید!

روند گرمایش زمین ادامه دارد؛ پوشش برف ماه نوامبر آمریکا به پایین ترین میزان ثبت شده رسید

روند گرمایش زمین همچنان ادامه دارد. محققان شواهد بیشتری از تاثیر تغییرات آب و هوایی سیاره و تاثیر آن بر افزایش دمای هوا منتشر کرده اند. سازمان ملی اقیانوس و جو شناسی آمریکا (NOAA) گزارش داده، پوشش برف در ۴۸ ایالت این کشور، به کمترین میزان ثبت شده در اواسط ماه نوامبر رسیده است. همانطوری که می توانید در نقشه زیر مشاهده کنید، میزان بسیار پایینی از برف سطح ایالت های مختلف کشور آمریکا را پوشانده است.

نقشه پوشش برف ایالات های مختلف آمریکا. در نقشه سمت چپ، متوسط پوشش برف اواسط ماه نوامبر( آبان- آذر) را بین سال های 1981تا 2010 مشاهده می کنید، و در نقشه دیگر، متوسط پوشش برف دو هفته اول ماه نوامبر سال جاری را مشاهده می کنید. به نظر می رسد، در نقشه دوم تنها میزان کمی از سطح ایالت های آمریکا را برف پوشانده است.
نقشه پوشش برف ایالات های مختلف آمریکا. در نقشه سمت چپ، متوسط پوشش برف اواسط ماه نوامبر ( آبان- آذر) را بین سال های ۱۹۸۱ تا ۲۰۱۰ مشاهده می کنید، و در نقشه دیگر، متوسط پوشش برف دو هفته اول ماه نوامبر سال جاری را مشاهده می کنید. به نظر می رسد، در نقشه دوم تنها میزان کمی از سطح ایالت های آمریکا را برف پوشانده است.

این علامت دیگری از روند گرمایش زمین و مواجه با زمستان هایی گرم تر است. چند ماه قبل، ناسا و سازمان ملی اقیانوسی و جوی گزارش داده بودند، ماه ژوئیه (تیر) ۲۰۱۶ گرم‌ ترین ماه از زمان آغاز به‌کارگیری ابزارهای ثبت آب ‌و هوا (از اواخر قرن نوزدهم) بوده است.

نکته قابل ‌توجه در مورد این گزارش، افزایش سریع دما نسبت به سال گذشته (۲۰۱۵) بود. چنانچه امسال هم شاهد ثبت رکورد جدیدی برای گرم ‌ترین ماه ثبت‌ شده بودیم، ژوئیه سال گذشته هم به ‌عنوان گرم‌ترین ماه تاریخ به ثبت رسیده بود، حالا بیش از ۳۰ سال از زمانی که زمین از متوسط دمای ثبت‌ شده سردتر بوده، می‌گذرد. امیدواریم این روند برای مدت بیشتری ادامه پیدا نکند!

.

منبع: engadget

نوشته روند گرمایش زمین ادامه دارد؛ پوشش برف ماه نوامبر آمریکا به پایین ترین میزان ثبت شده رسید! اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

دومین دریاچه شور جهان تقریبا خشک شده است؛ دریاچه ارومیه در حال احتضار!

دومین دریاچه شور جهان تقریبا خشک شده است؛ دریاچه ارومیه در حال احتضار!

دریاچه ارومیه زمانی دومین دریاچه شور جهان بود؛ اما امروز، تقریبا از بین رفته است. در طول چند دهه گذشته، بیش از ۸۰ درصد از حجم دریاچه کاسته شده است.

مطالعه جدیدی که هفته گذشته منتشر شده، برای نخستین بار علل خشکی دریاچه ارومیه را مورد بررسی قرار داده است. این مطالعه در این مورد نتیجه گیری کرده، هم تاثیر عوامل انسانی و هم تغییرات آب و هوایی منجر به خشکی تدریجی دریاچه شده اند.

بدون آب در جریان، دریاچه ها تبخیر و کوچک می شوند، این چیزی است که در حال حاضر در حال روی دادن در دومین دریاچه شور جهان است.

خشک شدن آب دریاچه ارومیه "فاجعه‌ای" است که اثرات بی نهایت مخربی بر اکوسیستم شمال غرب ایران و شرق ترکیه و شمال شرقی عراق خواهد داشت.
خشک شدن آب دریاچه ارومیه “فاجعه‌ای” است که اثرات بی نهایت مخربی بر اکوسیستم شمال غرب ایران و شرق ترکیه و شمال شرقی عراق خواهد داشت.

تجزیه و تحلیل های جدید دانشمندان موسسه بین المللی تحلیل سیستم‌های کاربردی (IIASA) نشان می دهد، ترکیبی از تغییرات آب و هوایی و روند رو به رشد نیازهای آبی انسان به آرامی موجب گرفته شدن جریان آب و در نتیجه خشک شدن دریاچه ارومیه شده است.

بین سال های ۱۳۳۹ و ۱۳۸۹، ۴۸ درصد از آب دریاچه کاسته شده است. مدل های شبیه سازی شده نشان می دهد، تغییرات آب و هوایی- خشکسالی و افزایش دما – در این روند، حدود ۶۰ درصد تاثیرگذار بوده اند. همچنین، ۴۰ درصد دیگر به دلیل دخالت های انسانی، عمدتا منحرف کردن مسیر آب برای آبیاری و عوامل دیگری بوده است. معکوس کردن روند کاسته شدن حجم دریاچه ارومیه نیاز به ترکیبی از راهکارها دارد، راهکارهایی که باید موجب کاهش تاثیر تغییرات آب و هوایی و همچنین نیازهای انسانی به آب را مرتفع کند.

سمیه شادکام، نویسنده ارشد این مطالعه از موسسه بین المللی تحلیل سیستم ‌های کاربردی (IIASA) و دانشگاه واخنینگن، هلند، در مصاحبه ای گفت: “نجات دریاچه ارومیه، به هر دوی اقدامات ملی برای بهبود مدیریت آب و همکاری های بین المللی برای رسیدگی به موضوع تغییرات آب و هوایی نیاز خواهد داشت.”

محقق سمیه شادکام در کنار دریاچه نیمه خشک ارومیه
محقق سمیه شادکام در کنار دریاچه نیمه خشک ارومیه

طی سال های اخیر، دریاچه ارومیه همواره در صدر اخبار زیست محیطی کشورمان قرار داشته و کارشناسان از احتمال خشک شدن این دریاچه به عنوان فاجعه زیست محیطی یاد کرده اند. همچنین به نظر می رسد، برنامه های مربوط به احیای دریاچه ارومیه، تاحدودی موثر بوده است. گفتنی است، فاز دوم احیای دریاچه ارومیه از مهر ماه امسال آغاز شده است

سرخ شدن دریاچه ارومیه در سال 1389. چندین فرضیه در مورد علل این پدیده وجود دارد، از جمله رشد و گسترش جلبک‌ های بستر آب، تخمگذاری آرتمیاها (نوعی موجود سخت پوست) و همچنین تغییر ترکیب نمک منیزیم ‌دار در آب دریاچه.
سرخ شدن دریاچه ارومیه در سال ۱۳۸۹. چندین فرضیه در مورد علل این پدیده وجود دارد، از جمله رشد و گسترش جلبک‌ های بستر آب، تخمگذاری آرتمیاها (نوعی موجود سخت پوست) و همچنین تغییر ترکیب نمک منیزیم ‌دار در آب دریاچه

 

سرخ شدن دریاچه ارومیه در سال 1389.
سرخ شدن دریاچه ارومیه در سال ۱۳۸۹.

.

منبع: upi

 

نوشته دومین دریاچه شور جهان تقریبا خشک شده است؛ دریاچه ارومیه در حال احتضار! اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.