ظاهرا چین می‌خواهد، انسان را روی ماه فرود بیاورد. بر اساس اظهارنظرهایی که در جهانی کاوش فضایی پکن در هفته جاری انجام‌شده، چنین به نظر می‌رسد. یانگ لیوه، معاون مدیرکل آژانس فضایی سرنشین دار چین و اولین فضانورد چین در سال ۲۰۰۳ به خبرگزاری دولتی شین هوا گفت: “ما در حال آماده‌سازی‌های لازم برای انجام یک مأموریت سرنشین دار در ماه هستیم.”

در کنفرانس جهانی کاوش فضایی که از سوی اتحادیه بین‌المللی فضاپیمایی و آکادمی علوم فضایی چین برگزار می‌شود. دانشمندان و محققانی از سرتاسر جهان در مورد اکتشافات فضایی، همکاری‌های بین‌المللی به بحث و تبادل‌نظر می‌پردازند.

به گزارش شین هوا، این مأموریت همچون مأموریت‌های سرنشین دار آپولو، می‌تواند در بخش‌های مختلفی یعنی کپسول فضایی سرنشین دار و کاوشگر ماه انجام شود. طرح سرنشین دار ماه همچنین توسط وو یانشنگ، رئیس شرکت علم و تکنولوژی هوافضای چین (CASC) هم تائید شد. بر اساس بیانیه‌ای که دولت چین سال گذشته منتشر کرد، پیشنهاد شده بود که این برنامه در سال ۲۰۳۶ انجام شود.

البته هنوز جزئیاتی از این طرح‌ها و برنامه‌ها منتشر نشده است. اما این کشور قصد دارد، گام‌های بلندی در فضا، هم مأموریت‌های بدون سرنشین و هم اکتشافات سرنشین دار در ماه انجام دهد. در همین کنفرانس چینی‌ها اعلام کردند، قصد انجام چهار مأموریت سرنشین دار در طول پنج سال آینده را دارند. چین همچنین برنامه‌ای برای شروع ساخت اولین ایستگاه فضایی دائمی خود در سال ۲۰۱۹ را در دستور کار دارد. این کشور هم‌اکنون یک ایستگاه فضایی آزمایشی به نام تیانگونگ-۲ در مدار زمین مستقر کرده است.

چین سال جاری گروه سومی از فضانوردان –که به آن تایکونات گفته می‌شود- که متشکل از ۱۰ تا ۱۲ نفر بودند را برای مأموریت‌های آینده خود برگزید. این فضانوردان برای انجام برخی تحقیقات علمی به مدت سه تا شش ماه به ایستگاه فضایی چین سفر می‌کنند.

چین تاکنون ۱۱ فضانورد را به فضا فرستاده است، جدیدترین این فضانوردان ماه اکتبر گذشته با فضاپیمای شنزو -۱۱ به فضا فرستاده شدند. به نظر می‌رسد، تمامی این مأموریت‌ها در راستای هدف نهایی چین برای فرستادن انسان به ماه باشند. البته چینی‌های رویکرد متفاوتی نسبت به برنامه فضایی ایالات‌متحده آمریکا در دهه ۱۹۶۰ دارند. آمریکا مأموریت‌های مختلفی را قبل از سفر به ماه در مدار زمین انجام دادند. آمریکایی‌ها همچنین اولین ایستگاه فضایی خود، اسکای لب را تا قبل از مأموریت آپولو ۱۷ در سال ۱۹۷۲ نساختند.

اما چینی‌ها طرح‌های بزرگی برای ماه دارند.به‌جز مأموریت‌های سرنشین دارد، آن‌ها اکنون داری تلسکوپی در سطح ماه هستند که ممکن است، تا ۳۰ سال آینده به فعالیت خود ادامه دهد. این تلسکوپ بخشی از مأموریت گسترده چانگه ای-۳ در سال ۲۰۱۳ بود.

در طرح جاه‌طلبانه‌تر چینی‌ها، آن‌ها می‌خواهند به نیمه‌تاریک ماه دست پیدا کنند. چین اعلام کرد، قصد دارد، طی برنامه فضایی بلندپروازانه خود یک کاوشگر را تا سال ۲۰۱۸ بر روی نیمه‌تاریک ماه فرود بیاورد. بر اساس اوراق سفید منتشر شده توسط دولت چین با عنوان “فعالیت‌های فضایی چین در سال ۲۰۱۶″، این کشور قصد دارد پروژه اکتشافات ماه خود را تا پنج سال آینده ادامه دهد. چین پیش از این ماه نوردی را بر روی سطح ماه فرود آورده بود؛ اما اکنون قصد دارد به عنوان نخستین کشور، کاوشگری را بر روی نیمه‌تاریک ماه فرود بیاورد.

در پروژه اکتشاف ماه چین، برنامه‌هایی درزمینهٔ شناخت توپوگرافی و ساختارهای زمین‌شناختی ماه انجام می‌شود و همچنین آزمایشگاه تحقیقاتی برای بررسی نمونه‌های جمع آوری شده در سطح ماه مستقر می‌شود. در اوراق سفید دولت چین نوشته شده: “بررسی‌های زمین‌شناختی و تحقیقات و مشاهدات اخترشناسی رادیویی با فرکانس پایین برای درک بهتر ساختار، نحوه شکل‌گیری و همچنین تکامل ماه در ناحیه فرود کاوشگر (در نیمه‌تاریک ماه) انجام خواهد شد.”

همچنین چین قصد دارد، نخستین کاوشگر مریخ خود را تا سال ۲۰۲۰ به سیاره سرخ بفرستد. طرح چین برای رسیدن به مریخ پیش از این ناموفق بوده است، به همین دلیل این کشور قصد دارد، از طریق همکاری با کشورهای دیگر از جمله هند، این طرح را ادامه دهد.

چین همچنین قصد دارد تا پیش از سال ۲۰۲۴ ایستگاه فضایی دائمی ۲۰ تنی خود را به مدار زمین بفرستد، در آن زمان، ایستگاه فضایی بین‌المللی ناسا بازنشسته خواهد شد.

چینی‌ها همچنین ماه گذشته اعلام کردند، به همراه آژانس فضایی اروپا، تلاش‌های مشترکی برای ساخت پایگاهی دائمی در ماه انجام داده‌اند. همکاری این دو با مأموریت کاوشگر چانگه ۵ آغاز خواهد شد، اولین مأموریت نمونه‌بردار بدون سرنشین ماه که قرار است، اواخر سال جاری به ماه فرستاده شود. پس از بازگشت مأموریت از ماه، تیم مشترکی از آژانس فضایی اروپا و چین نمونه‌های بازگردانده شده از ماه را آنالیز خواهند کرد. این گامی کوچک اما مهم برای آغاز همکاری‌های مشترک این دو سازمان فضایی خواهد بود. آژانس فضایی اروپا همچنین می‌خواهد، یک فضانورد را به ایستگاه فضایی چینی بفرست.

«دهکده ماه» طرح پیشنهادی ورنر، در قسمت تاریک ماه قرار می‌گیرد و تلسکوپ عظیمی را در خود جای می‌دهد که می‌تواند در برابر اشعه جذب ‌شده از جو زمین مصون بماند و در نتیجه امکان مشاهده عمیقی از کیهان را فراهم کند. یک تلسکوپ‌ فضایی هم در نقطه لاگرانژی L2 قرار می‌گیرد، در این نقطه نیرو گرانشی از زمین و خورشید به توازنی می‌رسد که بتوان یک تلسکوپ را در موقعیتی ثابت قرار داد. این ماهواره امکان ارتباط مستقیم از زمین به  قسمت سایه‌دار ماه را فراهم می‌کند.

در حال حاضر، ایستگاه فضایی بین‌المللی رکورد طولانی‌ترین اقامت ماهواره را ثبت کرده است. اما صحبت‌هایی از جایگزینی آن می‌شود. تأمین بودجه بعد از سال ۲۰۲۰ هنوز توسط شرکای پروژه (ازجمله آژانس فضایی اروپا) تائید نشده است. درعین‌حال دیگرانی ازجمله روسیه با حفظ ایستگاه فضایی بین‌المللی تا سال ۲۰۲۴ موافق هستند.

.

منبع: iflscience

مطلب چین می‌خواهد یک مأموریت سرنشین دار به ماه بفرست برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

به نظر می‌رسد، شرکت اسپیس ایکس طرحی برای ارسال دو توریست فضایی به ماه داشته باشد. هنگامی‌ که صحبت ارسال انسان به فضا به میان می‌آید، نخستین چیزی که به ذهن می‌رسد، ارسال فضانوردان توسط کپسول فضایی دراگون این شرکت به ایستگاه فضایی بین‌المللی است؛ اما با توجه به اعلام رسمی شرکت اسپیس ایکس، این شرکت می‌خواهد دو توریست فضایی را در اواخر سال آینده به ماه ببرد.

به گفته اسپیس ایکس، این دو نفر مبلغ قابل‌ توجهی را به عنوان پیش پرداخت این سفر فضایی به شرکت پرداخت کرده‌اند. البته شرکت از اعلام اسامی این افراد و همچنین مبلغ دریافتی خودداری کرده است. گفته می‌شود، این دو نفر از افراد سرشناس هالیوود هستند.

همچنین شرکت اعلام کرده، پیش از رفتن به ماه، این دو نفر باید تست‌های سلامتی و همچنین برنامه‌های تمرینی را پشت سر بگذارند که این برنامه‌ها احتمالا از اوایل سال آینده آغاز خواهد شد.

طرح بردن توریست‌های فضایی به ماه، با وجود برنامه تجاری خدمه آژانس فضایی ناسا امکان‌پذیر خواهد بود که بر روی کپسول فضایی دراگون این شرکت سرمایه‌گذاری کرده است. این کپسول فضایی توسط موشک فالکون هِوی شرکت از مجتمع تاریخی ۳۹ پایگاه فضایی کندی در فلوریدا به مدار زمین برده می‌شود.

درواقع، شرکت اسپیس ایکس پیش از ماموریت ماه، باید خدمه دراگون را برای انجام این ماموریت‌ها به ایستگاه فضایی بین‌المللی بفرستد. همچنین گفته می‌شود که شرکت اسپیس ایکس در نظر دارد اواسط سال جاری، پرواز آزمایشی بدون سرنشینی را انجام دهد. پرواز دوم این کپسول فضایی به همراه سرنشین خواهد بود که احتمالا اواسط سال آینده انجام خواهد شد.

قرارداد شرکت اسپیس ایکس با ناسا شامل سه ماموریت بدون سرنشین به همراه محموله و یک ماموریت سرنشین دار به ایستگاه فضایی بین‌المللی است.

به گفته شرکت اسپیس ایکس: “با پرواز ماموریت‌های خصوصی سرنشین دار به تشویق ناسا، هزینه‌های بلندمدت دولت کاهش می‌یابد و قابلیت اطمینان پروازهای (فضایی) هم بیشتر می‌شود که هم به سود دولت و  هم به نفع ماموریت‌های خصوصی خواهد بود.”

.

منبع: newatlas

نوشته شرکت اسپیس ایکس تا سال ۲۰۱۸ دو توریست فضایی را به ماه می‌برد اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

ماه بسیار مسن تر از آن چیزی است که همگان تصور می کردند. همیشه در آسمان شب حضور داشته اما تا به حال به این فکر کرده اید که قدمت ما چند سال است؟ تیمی از محققان در دانشگاه UCLA دقیقا به همین موضوع اندیشیده اند و تحقیقی را انجام دادند تا سن دقیق ماه را مشخص کنند. آن ها متوجه شدند که ماه در واقع ۱۴۰ میلیون سال مسن تر از آن چیزی است که پیش از این تصور می کردیم. این قضیه عمر احتمالی ماه را ۴٫۵۱ میلیارد سال عقب می برد.

این تیم بر روی زیرکن (Zircon) ها یا همان مواد معدنی که از مامویت آپولو ۱۴ در سال ۱۹۷۱ از ماه به زمین آورده شده اند مطالعه کردند. در سال ۲۰۱۶ تیمی تحقیقاتی از دانشگاه UCLA  اعلام کردند که برخورد میان زمین و بدنه فضایی تئا (Theia) بسیار سهمگین و به صورت مستقیم بوده است که منجر به تشکیل ماه شده است.

ملانی باربونی، ژئوشیمیدانی در بخش علمو زمینی، سیاره ای و فضایی دانشگاه UCLA و سر رئیس اصلی این تحقیقات در نشستی مطبوعاتی اعلام کرد که پیگیری عمر ماه کار دشواری بوده است زیرا “هرچیزی که پیش از برخورد بزرگ دو سیاره وجود داشته هم اینک از بین رفته است.”

برای یافتن پاسخی برای این سوال، باربونی هشت عنصر زیرکن را در آزمایشگاهی در پرینستون با استفاده از یک طیف سنج حجمی بزرگ مطالعه کرد. کوین مک کیگان، پروفسوری در زمینه ژئوشیمی و شیمی کیهانی و کمک نویسنده این تحقیق در دانشگاه UCLA طی نشست خبری گفت “زیرکن ها بهترین ساعت های طبیعت هستند. آن ها بهترین مواد معدنی در حفظ تاریخچه زمین شناسی و افشای سرمنشا شان هستند.”

ماه نخست پس از برخورد زمین و تئا، توسط اقیانوسی از ماگما پوشانده شده بود که بعد ها این مواد داغ خنک شده و تبدیل به پوسته و گوشته آن شدند. برای پی بردن به اینکه چه اتفاقاتی بر روی ماه روی داده است، باربونی بر روی زیرکن اورانیم و نحوه تحلیل رفتن آن مطالعه کرد. برای پی بردن به اینکه خود آن ماگما چه زمانی تشکیل شد، او زیرکن های لوتتیم و نحوه تحلیل رفتن آن ها به هافنیوم را مطالعه کرد.

ادوارد یانگ، پروفسور ژئوشیمی و شیمی کیهانی در دانشگاه UCLA و کمک نویسنده این تحقیق گفت “ملانی در پی بردن به زمان دقیق عمر ماه پیش از تاریخچه ی آن و پیش از زمانی که سفت شود، نه وقتی که سفت شد بسیار باهوش بود.”

این تحقیقات در تاریخ ۱۱ ژانویه ۲۰۱۷  ( ۵ روز پیش ) در مجله Science Advances Journal منتشر شدند. تیم تحقیقاتی همچنان در حال مطالعه بر روی زیرکن ها برای یافتن اطلاعات بیشتر در خصوص تاریخچه ماه هستند.

نظر شما در رابطه با این مقاله چیست؟ شما فکر می کردید، که ماه همیشگی آسمان ما چند ساله باشد؟ دیدگاه های خود را در این باره با گویا آی تی در میان بگذارید و این مطلب را روی شبکه های اجتماعی نشر دهید.

بسیاری از افراد، با تجهیزاتی که دارند، دوست دارند رویداد های آسمان را کم و بیش دنبال کنند. از این رو، گویا آی تی بر آن است تا در صورت بروز رخدادی جدی در آسمان آن را در اختیار کاربران خود قرار دهد. به تناسب رویداد این هفته از ۲۱ تا ۲۴ دسامبر را امروز در این بخش در اختیار شما قرار خواهیم داد.

چهارشنبه ۲۱ دسامبر برابر با ۱ دیماه ۹۵

کوتاه ترین روز سال. همانطور که می دانید دیشب، شب یلدا بود و امروز هم به عنوان کوتاه ترین روز سال به شمار خواهد رفت. در ساعت ۵:۴۴ پیش از ظهر به وقت شرقی به به نقطه میانی سال می رسیم که پس از آن روز ها شروع به بلندتر شدن می کنند. این زمانیست که خورشید در جنوبی ترین نقطه کره زمین قرار دارد و حرکت شش ماهه اش به سمت شمال را بار دیگر آغاز خواهد کرد. زمستان در نیم کره شمالی آغاز و در نیم کره جنوبی تابستان شروع می شود.

زبان آلگول در این روز می بایست کمترین روشنایی را داشته باشد، یعنی دارای میزان روشنایی ۳٫۴ است که از میزان همیشگی اش ۲٫۱ کمتر است و در دو ساعت که مرکز این زمان ۷:۳۵ دقیقه به وقت شرق است در آسمان باقی خواهد ماند. آلگول چندین ساعت بعد محو شده و بار دیگر درخشان خواهد شد.

پنج شنبه در صبحگاه ۲۲ ام دسامبر می توانید در نقطه بالای جنوبی مشتری را ببینید و در دور تر از آن اسپیکا (درخشان ترین ستاره صورت فلکی ویرگو) و هلال پایانی ماه همراه آن قابل مشاهده هستند. برای رصد کردن به تلسکوپ نیاز خواهید داشت.

پنجشنبه، ۲۲ دسامبر برابر با ۲ دیماه ۹۵

این روز از سال زمانیست که جبار در شرق شمال شرقی، شب هنگام می درخشد. در این زمان جبار به خوبی در آسمان قرار گرفته و مشخص است اما کمربند سه ستاره ای آن همچنان تقریبا به صورت عمودی قرار دارد. کمربند ستاره ای به سمت بالا و رو به دباران و حتی بالا تر از آن رو به هفت دختر اطلس (پلیداس) می باشد. در طرف دیگر، از پایین به سمت نقطه ایست که ستاره درخشان  سیف الجبار در آن جا طلوع می کند.

جمعه، ۲۳ دسامبر برابر با ۳ دیماه ۹۵

سیف الجبار و پروسیون (هشتمین ستاره درخشان در آسمان) در توازن هستند. سیف الجبار یا سگ ستاره، پس از شب هنگام در شرق جنوب شرقی با نور کمی سو سو می زند. پروسیون، سگ ستاره کوچک، در فاصله تقریبی دو عرض دست انسان به سمت چپ سیف الجبار در سمت شرق می درخشد. اگر شما در محلی زندگی می کنید که عرض جغرافیایی ۳۰ درجه دارد،  این دو ستاره هنگام نمایان شدن در ارتفاعی برابر در افق شما قرار خواهند گرفت. اگر شما در شمال آن عرض جغرافیایی قرار دارید، پروسیون کمی بالاتر از سیف الجبار خواهد بود و اگر در جنوب هستید وضعیت برعکس خواهد بود.

شنبه، ۲۴ دسامبر برابر با ۴ دیماه ۹۵

در این زمان از سال کهکشان M31 یا آندرومدا پس از تاریکی از سمت الراس شما عبور خواهد کرد (اگر در عرض های نیمه شمالی زندگی می کند اینگونه خواهد بود. اگر شما در عرض ۴۱ درجه شمالی زندگی می کنید آندرومدا دقیقا از میان سمت الراس شما عبور خواهد کرد.) با دوربین های دو چشمی می توانید M31 را کمی پس از زانوی شکل فلکی آندرومدا در صورت فلکی آن ببینید.

نظرتان در مورد رویداد های این هفته چیست؟ اگر به طور جدی این بخش را دنبال می کنید، حاصل دیده های خود را با ما در میان بگذارید و این مطلب را برای اطلاع نجوم دوستان در شبکه های اجتماعی share کنید.

منبع: skyandtelescope.com

همیشه بارش های شهابی با وجود درخشش ماه تابان، کمی کمرنگ تر و نا محسوس تر به چشم می آیند. اما با وجود درخشش شدید ماه امکان دارد رصد کنندگان همچنان قادر به دیدن پرنور ترین بارش شهابی جوزایی باشند.

بارش شهابی جوزانی که سالیانه اتفاق می افتد در شب ۱۳ دسامبر و صبح ۱۴ ام دسامبر به اوج خود می رسد و عموما یکی از بهترین بارش های سال است.  بارش شهابی جوزانی عموما از شهاب های پر نور تشکیل شده است و بر خلاف دیگر بارش های شهابی تا پیش از نیمه شب غنی و پر نور نیست. متاسفانه امسال قرص ماه کامل در اوایل عصر ۱۳ دسامبر اتفاق می افتند و رصد کنندگان می بایست این مسئله را هنگام برنامه ریزی برای رصد کردن شان لحاظ کنند.

جوزان ها به این خاطر به این  اسم شناخته می شوند که اگر دنباله شهاب ها را به سمت عقب بنگرید نهایتان همه آن ها در صورت فلکی برج های جوزا دوقلو متمرکز می شوند. این نقطه که “تابناک” نام دارد تقریبا در ۳ درجه شمال غربی ستاره درجه یک کاستور (کرچک) واقع شده است.

شهاب های جوزانی نسبتا کم سرعت هستند و بسیاری از آن ها پشت خود رد های دودی بر جای می گذارند که برای چندین ثانیه باقی می ماند. امسال این بارش از ۴ تا ۱۷ دسامبر فعال خواهد بود. بارش شهابی جوزانی نقطه اوج گسترده ای دارد از این رو انتظار می رود رصد کنندگان برای کل شب منظره ای زیبا داشته باشند.

بر اساس گفته های سردبیر وبسایت Astronomy، “بارش شهابی جوزانی معمولا شهاب های درخشنده ای تولید می کند که ارزش زحمت بیرون رفتن و تماشا را دارند حتی وقتی که هوا سرد است و ماه نیز در درخشش فراوانی دارد.”

با نزدیک شدن نقطه تابناک به نقطه زنیث (اوج یا zenith) کمی پس از نیمه شب، رصد کنندگانی که در زیر آسمانی صاف و بدون ماه به سر می برند می توانند در هر ساعت ۸۰ تا ۱۲۰ بارش شهابی را مشاهده نمایند. با این حال امسال قرص کامل ماه به همراه نقطه تابناک در آسمان حضور خواهد داشت از این رو جوزان های کم نور تر که پیش از این قابل رویت بودند دیگر مشخص نخواهند بود. بر اساس آنچه در بارش شهابی در ماه کامل گذشته دیدیم می توان گفت رصد کنندگان می توانند در هر ساعت ۱۰ الی ۱۵ عدد بارش شهابی رصد کنند. با این وجود، این بارش ها درخشان ترین های جوزان هستند و قطعا یک یا چند عدد از آن ها صحنه ای تماشایی از خود به نمایش خواهند گذاشت.

شهاب ها ذرات کوچکی از سنگ و فلز هستند که زمین حین گردش به دور خورشید به آن ها برخورد می کند. منجمان به این ذرات  که در فضا وجود دارند شهاب ثاقب می گویند. وقتی که این ذرات در اتمسفر داغ می شوند تبدیل به شهاب می شوند. اگر شهابی قادر به گذشتن از جو اتمسفری بین فضا و زمین و فشار شدید آن شد تبدیل به شهاب سنگ می شود. هیچ یک از ذرات بارش شهابی به شهاب سنگ تبدیل نشده اند زیرا ذرات آن بسیار کوچک هستند.

اغلب بارش های شهابی از ستاره های دنباله دار سر منشا می گیرند. هنگامی که یک دنباله دار به دور خورشید می گردد پشت سر خود ذراتی معلق(شهاب سنگ های کوچک) بر جای می گذارد. برخی اوقات مدار گردش این ذرات کوچک به زمین می رسد و هنگامی که زمین به این دسته ذرات برخورد می کند ما شاهد پدیده بارش شهابی خواهیم بود.

در سال ۱۹۸۳، پس از بیش از یک قرن جستجو برای ستاره دنباله دار مادر بارش جوزانی (منجمان برای نخستین بار در سال ۱۸۶۲ متوجه جوزان ها شدند)، دانشمندان متوجه شدند که شهاب آسمانی ۳۲۰۰ فایتون مدار گردشی تقریبا برابر با جریان بارش شهاب ثاقب جوزان دارد. مطالعات بیشتر ثابت کرد که این شهاب آسمانی در واقع جد و پدربزرگ بارش شهابی جوزانی می باشد.

برای اینکه شانس دیدن این بارش به حداکثر برسد، مکانی که حداقل ۷۵ کیلومتر با هرگونه منطقه شهری فاصله دارد را انتخاب کنید. نیازی به تلسکوپ نخواهید داشت تنها چشمان تان برایتان کافی خواهند بود و میدان دید تان را نیز کاهش نخواهد داد. البته می تواند از دوربین دو چشمی برای ردگیری هرگونه اثر دودی پشت شهاب ها استفاده کنید.

ابزاری که پیشنهاد می شود یک صندلی، لباس گرم، پتو، خوراکی و کمی نوشیدنی گرم است.

پس از غروب آفتاب، رصد کننده می بایست به شرق و کمی رو به بالا بنگرد. نزدیک به نیمه شب اغلب بالای سرتان را نگاه کنید. پس از نیمه شب نیز می بایست نگاه تان را به بالای غرب قفل کنید. موفق باشید!