مریخ نورد کنجکاوی ؛ گشت و گذاری در مریخ به دنبال نشانه‌های حیات!

مطلب مریخ نورد کنجکاوی ؛ گشت و گذاری در مریخ به دنبال نشانه‌های حیات! برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

مریخ نورد کنجکاوی (Curiosity)، کاوشگر شش چرخه ناسا، ۲۶ نوامبر ۲۰۱۱ سایت کیپ کاروانال کالیفرنیا در سیاره زمین را ترک کرد و هشت ماه بعد به دهانه گیل کوه ائولیس یا کوه شارپ در سیاره مریخ رسید. در این مطلب با ماموریت مریخ‌نورد کریاسیتی بیشتر آشنا می‌شوید. باتری پلوتونیومی کنجکاوی این امکان را فراهم کرده...

مطلب مریخ نورد کنجکاوی ؛ گشت و گذاری در مریخ به دنبال نشانه‌های حیات! برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

آیا رویای زندگی در مریخ سرانجام محقق می‌شود؟

در زیر سطح مریخ مقدار زیادی یخ محبوس شده است. اما این یخ دارای چه ویژگی‌هایی بوده و خلوصش چقدر است؟ در چه عمقی قرار دارد؟ بلور‌های آن به چه شکلی درآمده‌اند؟ تمام این موارد برای زمین‌شناسان سیارات هنوز یک راز باقی مانده است.

این مسائل برای افرادی که برای ماموریت های فضایی برنامه‌ریزی می‌کنند، بسیار با اهمیت است. بازدیدکنندگان آینده مریخ، چه آنهایی که برای یک دوره کوتاه مهمان مریخ هستند چه مهاجرانی که قرار است در آنجا ساکن شوند، لازم است اطلاعات کاملی در مورد این ذخایر یخ در زیر مریخ کسب کنند زیرا باید از این یخ‌های مریخی برای نوشیدن، رشد محصولات و تامین هیدروژن مورد نیازشان به عنوان سوخت، استفاده کنند.

MARS

فعلا مشکل، خاک و غبار، صخره‌ها و دیگر آلودگی‌های سطحی مریخ است که شرایط را برای مطالعه این مواد دشوار ساخته است. کاوشگر‌های ارسال شده به مریخ نیز تنها قادر به کندن و حفاری چند سانتی‌متر از سطح مریخ هستند و رادار‌ها می‌توانند به محققان این امکان را بدهند که از عمق چند ده متری زیر سطح مریخ اطلاعاتی بدست آورند. با این حال هنوز به طور کامل مشخص نیست که مکان‌های یخی در عمیق بیست‌متری یا بیشتر وجود دارند یا خیر.

خوشبختانه هنوز نیروی قدرتمند فرسایش وجود دارد تا محققان بتوانند ناراحتی ناشی از ضعف کاوشگر‌های حفار و رادار‌ها را به فراموشی بسپارند. یک منطقه از سطح مریخ که در طول زمان دچار فرسایش شده، یک دسترسی مستقیم به لایه‌های زیرین سطح مریخ و یخ‌هایی که در آنجا انباشته شده‌اند را می‌دهد.

اکنون دانشمندان چنین مکانی را در مریخ یافته‌اند. در حقیقت آنها با کمک HiRISE که یک دوربین قدرتمند در مدار مریخ با ماموریت شناسایی است، توانسته‌اند چندین مکان مناسب را شناسایی کنند.

در مجله ساینس که این هفته منتشر شد، محققان به سرپرستی Colin Dundas از زمین شناسان USGS، اطلاعات دقیقی از مشاهده هشت منطقه در مریخ را که در سطح وسیع دچار فرسایش شده‌اند و برشی از یک شیب یخی زیرزمینی کشف شده را معرفی نمودند. این تنها به منزله کشف مقداری آب نیست (چون برای کسی پوشیده نیست که در مکان‌های خاصی از مریخ مقادیر زیادی از آب وجود دارد) بلکه به معنای درست درآمدن وعده آن‌هاست. این رسوبات یخی از عمق یک متری سطح مریخ آغاز شده‌اند و تا عمق ۱۰۰متری ادامه می‌یابند. هرچند محققان هنوز حجم یخ موجود را تخمین نمی‌زنند با این حال با توجه به سطحی بودن لایه یخی این احتمال می‌رود که گستره یخی مریخ بسیار زیادتر ‌از حد تصور باشد. همچنین آنچه که در ظاهر دیده می‌شود، نشان از خلوص بالای یخ یافت شده است.

MARS

ناسا معتقد به استفاده از منابع فضایی خود محل است و مورد استفاده قرار گرفتن این منابع را برای بقا در اعماق فضا ضروری می‌داند به همین علت برنامه‌ ریزان ISRU، علاقه ویژه‌ای به دانستن عمق یخ و میزان خلوص یخ‌های مریخ دارند که تا چه حد آمیخته به ذرات مریخی هستند زیرا هر چه یخ دست نخورده‌تر و سطحی‌تر باشد به انرژی کمتری برای استخراج و تصفیه آن نیاز است.

یخ‌هایی که فعلا یافت شده‌اند دارای بلور‌های خالص نیستند. در طی سال‌ها، مشاهدات حاکی از آن است که یخ‌ها به مرور زمان و به آرامی طی فرایند تصعید و تبادلات آب با اتمسفر، از دست می‌روند و شواهد موجود از خروج صخره‌ها و رسوبات از زیر لایه‌های یخ حاکی از این فرایند است، چون آثار این روند کاهشی باقی می‌ماند. دوناس و همکارانش این نظریه را مطرح کرده‌اند که احتمالا در ابتدا برف، طی دور‌ه‌ای میلیون ساله، بر سطح مریخ قرار گرفته است. محققان معتقدند رابطه بین مواد صخره‌ای کاملا یخ زدهِ یافت شده با دوره‌های برفی کاملا روشن است.

ریچارد زورک محقق ارشد آزمایشگاه پیشرانش جت برنامه مریخ که در این تحقیق حضور داشته، در این باره می‌گوید: “شما در مریخ هرگاه چیز درخشانی را ببینید، معمولا به معنای یخ است” او با اشاره به اینکه همه چیز در مریخ یک مقدار درخشانی دارد گفت: سنجش میزان سپیدایی این مواد درخشان شناسایی شده بسیار زیاد است و این امر نشان می‌دهد این مواد، زمین یخ زده نیستند بلکه آب یخ زده هستند که تبدیل کردن آن‌ها به آب به عنوان یک منبع بسیار دشوار است.

MARS

پس از همین حالا چمدان خود را برای سفر به مریخ نبندید! تمام این هشت مکانی که دوناس و همکاران مشاهده کرده‌اند همگی در مدار میانی مریخ بین عرض‌های ۵۵ تا ۶۰ درجه شمالی و جنوبی استوای مریخ قرار گرفته‌اند، جایی که درجه حرارت بسیار پایین است. در حالی‌که در بیشتر ماموریت‌‌های ناسا، کاوشگر‌ها در بین عرض‌های ۳۰ درجه از استوا فرود آمده‌اند که سفر‌های آینده مریخ نیز احتمالا در همین ناحیه باشد. به قول زورک: “اگر می‌خواهی گرم بمانی بهتر است در هاوایی باشی نه در آلاسکا”

اما طبیعی است که در مناطق گرم‌تر نیز یخ‌ها در عمق بسیار بیشتر هستند، جایی که دسترسی به آن بسیار دشوار‌تر است. زورک می‌گوید: “پس باید قبل از اینکه اردوگاه خود را برپا کنید در مورد این مسائل تحقیق نمایید”. دوناس نیز اشاره دارد: “من مطمئنم که تمام این نقاط روشن را پیدا نخواهیم کرد و از آن مطمئن‌ترم که به استوا هم نزدیک‌تر خواهیم شد”. مریخ‌نورد مریخ ۲۰۲۰ ناسا مجهز به یک رادار نفوذ زمینی است که به آن اجازه می‌دهد تا لایه‌های راز آلود سطحی مریخ را مورد بررسی قرار دهد. همچنین مریخ‌نورد سازمان فضایی اروپا به نام ExoMars که در سال ۲۰۲۰ پرتاب می‌شود، مجهز به یک دریل نمونه برداریِ زمین شناسی برای حفاری سطح مریخ تا عمق دو متری است.

گزینه دیگر برای تسریع عملیات بررسی لایه‌های مریخ، استفاده از شهاب سنگ مصنوعی است! دانشمندان این ایده را دارند تا با استفاده از اتمسفر رقیق مریخ و پرتاب ناقص فضاپیمای ارسال شده به آن، اقدام به برخورد عمدی‌اش با سطح مریخ کنند تا با تخریب و کنده شدن سطح مریخ به عمق چند متر بتوانند به لایه‌های عمیق‌تر از سطح مریخ دست یابند و با استفاده از ماهواره‌های موجود در مدار مریخ، آثار و نحوه برخورد را به زمین مخابره و بررسی کنند. هر چند زورک  می‌گوید: “هنوز چنین فناوری وجود ندارد اما به سرعت در حال توسعه است”.

MARS

خوشبختانه محققان هنوز مدتی وقت برای مشخص کردن دقیق مکان آب در مریخ دارند. البته احتمالا انسان پیش از سفر به اعماق فضا ابتدا سری به ماه بزند. با یک زمان‌بندی خوش‌بینانه می‌توان اعلام کرد که زمان ورود ما به سیاره سرخ نیز زودتر از سال ۲۰۳۰ نخواهد بود. البته همچنان نیز سوالاتی است که بی پاسخ مانده است. در کجا فرود آییم، تا کی در آنجا بمانیم و چه چیزی ما را با خود برمی‌گرداند! تمام این موارد بستگی به منابعی است که ما انتظارشان را می‌کشیم و فراموش نکنیم که چقدر باید زحمت بکشیم تا آنها را بدست بیاوریم.

نوشته آیا رویای زندگی در مریخ سرانجام محقق می‌شود؟ اولین بار در پدیدار شد.

ایلان ماسک در ژانویه ۲۰۱۸ خودروی تسلا رودستر را به مریخ می‌فرستد

ارسال تسلا رودستر به مریخ

در یک مجموعه توئیت در جمعه شب گذشته، ایلان ماسک گفت که در نظر دارد در ژانویه سال آینده (حدودا یک ماه دیگر) خودروی برقی قرمز رنگ تسلا رودستر (Tesla Roadster) را به سوی مریخ روانه کند.

چندین منبع آگاه تاکنون اعلام کرده‌اند، با وجود لبخند‌هایی که این میلیاردر دنیای فناوری، آخر هفته گذشته نثار روزنامه‌نگاران کرد، ماسک در اجرایی کردن ایده‌اش کاملا جدیت دارد. اگر نگاهی گذرا به تاریخچه فعالیت‌های ایلان ماسک بیاندازیم و نسبت به قابلیت‌های نسل جدید موشک‌هایش هم مطلع باشیم، بدون شک او را باور خواهیم کرد.

در سال ۲۰۱۰، ماسک چرخی از جنس پنیر را در طول سفر دراگون (Dragon Spaceship)، فضاپیمای شرکت هوافضا اسپیس ایکس، به مدار زمین ارسال کرد.

در ماه مارس، ایلان ماسک اعلام کرد که در نظر دارد “احمقانه‌ترین چیزی را که تصور می‌کنید” در طول اولین پرواز موشک فالکون سنگین پرتاب کند. فالکون سنگین (Heavy Falcon) جدیدترین و بزرگ‌ترین موشک اسپیس ایکس است و این توانایی را دارد تا محموله‌هایی با وزن تقریبی ۳۷ هزار پوند، تقریبا در حدود وزن ۱۴ خودرو تسلا رودسر را به سوی مریخ روانه کند.

ماسک در جمعه هفته گذشته، تایید کرد که راه‌اندازی موشک فالکون سنگین، در ژانویه ۲۰۱۸ اتفاق خواهد افتاد.

ایلان ماسک مدل تسلا رودستر خود را ژانویه ۲۰۱۸ به مریخ می‌فرستد

ایلان ماسک در کنار خودرو تسلا رودستر (Roadster) در جریان رونمایی از این خودرو در سال ۲۰۰۸.

تسلا رودستر (Tesla Roadster) خودروی الکتریکی و اولین محصول خودروسازی تسلا موتورز است. نام این کمپانی برگرفته از نام مخترع آمریکایی موتور‌های برق متناوب، نیکولا تسلا، گرفته شده است.

نیروی این خودرو به طور کامل از طریق باتری تامین می‌شود؛ به طوری که قادر است تا ۷ هزار باتری قابل شارژ لیتیومی را درخود جای دهد. هزینه‌ای که بابت هرمایل پیمودن مسافت با تسلا رودستر برآورد می‌شود، تنها ۲ سنت است.

باتری‌های لیتیومی همان ساختار باتری‌های لپ تاپ را دارند. در توانایی این باتری‌ها همین بس که با یک مرتبه شارژ شدن، خودرو می‌تواند بیش از ۳۵۰ کیلومتر مسافت را بپیماید. اولین عرضه این خودرو در سال ۲۰۰۸ بود و با قیمت ۱۰۰ هزار دلار به فروش رسید.

نسخه‌های اولیه تنها دارای دوسرنشین است و تولید نمونه‌های سدان نیز در دست برررسی است. عملکرد تسلا رودستر نیر جای حیرت دارد. صفر تا صد این خودرو ۳.۹ ثانیه است و قادر است سرعت خود را به بیش از ۲۰۰ کیلومتر در ساعت برساند.

ماسک، در مجموعه توئیتی که شب جمعه گذشته منتشر کرد گفت:

این محموله می‌تواند رویای نیمه‌شب من در مورد تسلا رودستر؛ یعنی قرارگیری آن در مدار مریخ را محقق کند. اگر در هنگام صعود منفجر نشود، می‌تواند برای میلیارد‌ها سال در عمق فضا باقی بماند.

ماسک در آن‌شب در توئیتر به صورت فی‌البداهه به پرسش و پاسخ با کاربران پرداخت و اطلاعات بیشتری را در خصوص برنامه‌اش تایید کرد.

کاربری به نام J.C  گفت: “فقط برای تصدیق، آیا محموله موشک فالکون سنگین، شامل خودروی الکتریکی تسلا خواهد بود؟”

ماسک در پاسخ گفت: “بله”

کاربری دیگر در ادامه پرسید: “‌آیا این خودرو همان نسل اولین رودستر های ۲۰۰۸ خواهد بود؟” ماسک این موضوع را نیز تایید کرد.

شخص دیگری دلیل قرمز رنگ بودن تسلا رودستر برای حمل با فالکون سنگین را پرسید و ماسک در جواب گفت: “یک خودرو قرمز برای یک سیاره قرمز”

کارکنان اسپیس‌ایکس نیز این ایده را تایید کرده‌اند. جوی دان (Joy Dunn)، یکی از مهندسین ارشد این کمپانی، روز جمعه در توئیتر خود محتوای اولین محموله موشک فالکون سنگین را اعلام کرد.

او در توییت خود نوشت: “این ایده فوق‌العاده خواهد بود” و در ادامه اضافه کرد : “مسلما این موضوع قانونی است و البته در این خودرو، دوربین‌هایی نیز تعبیه شده است.”

ماسک همچنین روز جمعه، تایید اولیه ایده خود را در پاسخ به ایمیلی به وب‌سایت TheVerg مطرح کرد. طبق اعلام و به‌روزرسانی این وبسایت در روز شنبه، ماسک در پاسخ به ایمیل پیگیری نوشته است:‌ “این ایده واقعی است. ما به طور کامل آن را شکل داده‌ایم.”

اما وبسایت BusinessInsider اعلام کرده است که نه ایلان ماسک و نه سازمان ناسا، به پیگیری‌های آنها در خصوص ایده ارسال خودرو به مریخ، پاسخ نداده‌اند.

به نظر می‌رسد این ایده کاملا قانونی باشد. آنطور که ماسک به اریک برگر (Eric Berger)؛ خبرنگار فضایی Ars Technica ، گزارش داده است: “این ماموریت ۱۰۰ درصد واقعی و قانونی خواهد بود.”

 

بیشتر بخوانید:

.

منبع: ScienceAlert

مطلب ایلان ماسک در ژانویه ۲۰۱۸ خودروی تسلا رودستر را به مریخ می‌فرستد برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

شاید در عوض آب جاری بر روی سطح مریخ، تنها ماسه غلتنده وجود داشته باشد

دو سال پیش ناسا با اعلام خبر کشف جریانات آبی بر روی سطح سیاره مریخ، سر و صدای زیادی به‌راه انداخت. اما اخیرا مشخص شده است که شاید آژانس هوایی، دچار اشتباه شده باشد. براساس تحقیق جدیدی که از سوی موسسه زمین‌شناسی ایالات متحده اجرا شده، ویژگی‌های سطحی مریخ که ناسا تصور می‌کرد از آب مایع تشکیل شده‌اند، درعوض ممکن است جریانی از ذرات شن و ماسه باشند و این موضوع می‌تواند شانس حیات میکروبی در سیاره سرخ را کاهش دهد.

ویژگی‌های مورد بحث، خطوط تیره رنگی هستند که به‌‌صورت پریودیک بر روی تپه‌های مریخ مشاهده می‌شوند و با عنوان خطوط شیب‌دار تکراری یا RSL شناخته شده‌اند. هنگامی‌که یکی از فضاپیماهای ناسا با نام سفینه اکتشاف مریخ، این خطوط را به شکل دقیق‌تری مورد مطالعه قرار داد، متوجه شد که RSLها از نمک‌های هیدراته شده تشکیل شده‌اند؛ بدین معنا که با مولکول‌های آب ترکیب شده‌اند. در آن زمان، ناسا تصور می‌کرد که موارد مذکور، شواهدی کافی هستند که ایجاد این خطوط عجیب و غریب توسط جریان آب مایع را اثبات می‌کنند.

اکنون هنوز مریخ دارای آب است و تنها ممکن است این آب، در مکان‌های کمتر قابل دسترس وجود داشته باشد.

اما محققان در موسسه زمین‌شناسی ایالات متحده می‌گویند که این خطوط شیب‌دار، ظاهرا مشابه با نوع خاصی از دامنه‌هایی هستند که در تپه‌های شنی روی زمین مشاهده می‌شوند. این دامنه‌ها به دلیل جریان رو به پایین ذرات خشک ماسه و بدون کمک آب ایجاد شده‌اند. این پدیده احتمالا همان چیزی است که در سیاره مریخ نیز اتفاق می‌افتد. از آن‌جا که آب مایع، عاملی کلیدی برای حیات روی زمین است، بسیاری از افراد تصور می‌کردند که این خطوط عجیب ناشی از جریان آب بوده و احتمالا به شانس زندگی در سطح مریخ کمک می‌کند. اما اکنون شاید این خطوط شیب‌دار، دیگر بهترین مکان برای جستجوی حیات نباشند.

البته هنوز هم ممکن است زندگی در مریخ وجود داشته باشد؛ اما احتمالا محققان می‌خواهند بر روی مکان‌های دیگری مانند بخش‌های زیرین سطح مریخ متمرکز شوند. تصور می‌شود که در این بخش‌ها، مقادیری آب به شکل مایع وجود دارد. مکانی که کمی گرم‌تر بوده و باقی‌ماندن آب در حالت مایع، آسان‌تر است. مایکل مایر، دانشمند ارشد برنامه اکتشاف مریخ موسسه ناسا به وب‌سایت Verge گفته است:

اکنون، هنوز هم مریخ دارای آب است و تنها شاید این ماده، در مکان‌هایی که کمتر در دسترس هستند، موجود باشد.

به‌نظر می‌رسد که RSLها به دلیل شیوه رفتار عجیب و غریب خود، شامل مقادیری آب باشند. رگه‌هایی که از تپه‌ها به سمت پایین سرازیر شده‌اند، کمی شبیه قطرات آبی هستند که به سمت پایین چکه می‌کنند. این رگه‌ها در ماه‌های گرم، ضخیم‌تر می‌شوند. زمانی‌که مریخ در فاز انجماد نسبی به سر می‌برد، دمای آن در طول تابستان می‌تواند از -9 درجه فارنهایت تجاوز نماید که این مسئله موجب سازگاری بیشتر سطح مریخ با آب خواهد شد. در واقع به‌نظر می‌رسد که آب در سیاره مریخ، شامل نوعی نمک با نام پرکلریت است که می‌تواند ماندگاری بیشتر آب در حالت مایع را در دماهای پایین‌تر، تسهیل نماید. دانشمندان بر این باور بودند که شاید تابستان‌های گرم، امکان جریان این آب‌های نمکی را فراهم می‌کند.

مریخ

اما موسسه زمین‌شناسی ایالات متحده تصور می‌کند که توضیح دیگری برای چگونگی شکل‌گیری این رگه‌ها وجود دارد. محققین، اشکال 151 نمونه از RSLها را مورد مطالعه قرار دادند و متوجه شدند که تمامی آن‌ها در سرازیری‌هایی با شیب بیش از 27 درجه واقع شده‌اند. اما با کم شدن شیب سرازیری‌ها، این خطوط به تدریج محو می‌شوند. موضوعی که آب نمی‌تواند عامل آن باشد. در عوض، به عقیده کالین دانداس، نویسنده سرپرست مطالعات، به‌نظر می‌رسد که کلیه RSLهای موجود در سرازیری‌ها، شکلی مشابه با تپه‌های شنی روی زمین دارند.

علاوه‌بر این، به‌نظر می‌رسد که رگه‌های تاریک از بالای تپه‌ها خارج می‌شوند، اما احتمالا آب در چنین زوایایی، از بالای دامنه‌ها نشت نمی‌کند و در عوض، احتمالا از بخش‌هایی از دامنه که شیبی رو به پایین دارند، جریان خواهد یافت. این موضوع نشان می‌دهد که به همراه RSLها، مقادیر زیادی آب در حالت مایع وجود ندارد.

محققان هنوز هم تصور می‌کنند، آن‌چه که توسط فضاپیمای اکتشاف مریخ یافت شده، ماده‌ای جامد بوده و حاوی نمک‌های هیدراته است. اما احتمالا آن‌ها با آن‌چه که ناسا اساسا بدان فکر می‌کند، کاملا همسو نیستند. دانداس، یک محقق زمین‌شناس که با موسسه زمین‌شناسی ایالات متحده همکاری می‌کند، به وب‌سایت Verge گفته است که:

مطالعات نشان می‌دهند که به همراه RSL‌ها، مقادیر زیادی آب، در حالت مایع وجود ندارد. ممکن است مقدار کمی آب در حالت مایع وجود داشته باشد اما این موضوع به یک مکانیزم نسبتا خشک اشاره می‌کند.

بنابراین شاید این امر بدین معنا باشد که سطح مریخ، آنقدر هم که تصور می‌کردیم، قابل سکونت نیست. اما این بدان معنی نبوده که جستجو پایان یافته است. مایر می گوید:

چیزهای زیادی وجود دارند که نشان می‌دهند سیاره مریخ، حداقل دارای پتانسیلی برای حیات اولیه است و اگر این اتفاق رخ دهد، مریخ، پتانسیل حیات پنهان شده در لایه های زیرین سطح خود را خواهد داشت.

نوشته شاید در عوض آب جاری بر روی سطح مریخ، تنها ماسه غلتنده وجود داشته باشد اولین بار در پدیدار شد.

آب مایع در سطح مریخ وجود ندارد ؛ وقتی ناسا هم اشتباه می‌کند!

پیدا کردن حیات فرازمینی در سیاره سرخ همواره یکی از رویاهای بشر بوده است و اگر وجود آب در مریخ اثبات شود، این رویا می‌تواند به حقیقت تبدیل شود، اما به نظر می‌رسد که رویا همچنان رویا باقی خواهد ماند!

چهارمین سیاره منظومه شمسی، مریخ، که هر ۶۸۷ روز یکبار به دور خورشید می‌‌گردد، در کنار ماه از معدود مناطقی در ورای اتمسفر زمین است که به زندگی در آن امیدوار هستیم.

ماموریت‌های فرصت (Oppurtunity)، کنجکاوی (Curiosity)، ماون (Maven) و چندین ماموریت دیگر که تا کنون انجام گرفته همه و همه از امیدواری بشر برای یافتن شرایط حیات در سطح این سیاره سرخ خبر می‌هد. ماموریت مریخ ۲۰۲۰ تازه‌ترین و به احتمال زیاد پر سروصدا‌ترین این کاوش‌ها خواهد بود.

 

بیشتر بخوانید: مریخ ۲۰۲۰ با ۲۳ چشم؛ با مریخ‌نورد جدید ناسا آشنا شوید

 

در سال ۲۰۱۵ دانشمندان ناسا خبر از کشفی شگفت‌انگیز دادند؛ آنها از وجود شواهدی قدرتمند از حضور جریان‌های‌ آب مایع در سطح سیاره سرخ خبر دادند. چنین کشفی از احتمال وجود بیگانگان بر سطح این سیاره حمایت می‌کرد و از وجود منابع لازم برای ماموریت‌های آینده و خدمه‌ای که احتمالا باید در سطح آن زندگی کنند، سخن به میان آورد.

اما اکنون با توجه به مطالعه جدیدی که نتایج آن در مجله Nature Geoscience به چاپ رسیده است، باید بگوییم دیگر نباید مانند گذشته به این احتمالات امیدوار بود.

لازم به توضیح است که این مطالعات عدم وجود ذرات کوچک بخار آب در اتمسفر سیاره، وجود یخ در کلاهک قطب جنوب و نواحی استوایی و نیز آب شور که تا پیش از وجودش در عمق کم مریخ اعلام شده بود، را زیر سوال نمی‌برد.

 

بیشتر بخوانید: کشف آب در مریخ ؛ نواحی استوایی مریخ دارای یخ آب است!

 

مطالعات قبلی از وجود خطوط تیره رنگ اسرار آمیزی در سطح مریخ حکایت می‌کردند که نام “خطوط شیب‌دار تکرارشونده” (recurring slope lineae) را یدک می‌کشیدند. این خطوط شیبدار، که نخستین بار در سال ۲۰۱۱ و توسط “مدارگرد اکتشافی مریخ” (Mars Reconnaissance Orbiter) شناسایی شدند، متناسب با فصول سال تغییر وضعیت می‌دهند؛ در فصول گرم تیره‌تر و طویل‌تر می‌شوند و در هنگام سرما تقریبا ناپدید.

در سال ۲۰۱۵، دانشمندان چنین تجزیه و تحلیل کردند که خطوط شیبدار متناوب سطح مریخ که عمدتا بر روی کوه‌ها و تپه‌ها مشاهده می‌شوند، جریان‌هایی از آب مایع هستند که بر روی سطح شنی این سیاره سرخ ایجاد شده‌اند.

اما شواهد جدید این آنالیزها را زیر سوال می‌برد؛ چرا که نشان می‌دهند این جریان‌ها فقط در مناطقی در مریخ رخ می‌دهد که شیب آنجا بیش از ۲۷ درجه باشد. محققان چنین استدلال می‌کنند که اگر این جریانات از آب تشکیل شده باشند باید در شیب‌های کمتر و نیز در دامنه‌ها وجود داشته باشند.

اعتبار: (NASA / Caltech)

مطالعات جدید، که توسط سازمان زمین شناسی ایالات متحده (United States Geological Survey) انجام گرفته است، گزارش می‌دهد که به احتمال زیاد این رگه‌ها و خطوط جریان‌هایی از تل ماسه‌ها و گرد و خاک هستند؛ دقیقا شبیه به آن چیزی که در نواحی بیابانی سطح زمین نیز یافت می‌شود. به نظر می‌رسد ذراتی که این جریان‌ها را ایجاد کرده‌اند انواعی از نمک‌های آب‌پوشیده (هیدرات نمک) باشند؛ ملکول‌هایی از ماسه و ریگ که توسط ملکول‌های آب احاطه شده‌اند.

کالین دونداس، نویسنده ارشد این مقاله، می‌گوید:

این یافته جدید از شواهد پیشین مبنی بر خشک بودن سطح مریخ، حمایت می‌کند. من به همراه تیم‌ خود، ده‌ها آزمایش گوناگون را بر روی تصاویر به دست آمده از این رگه‌ها انجام دادیم و نشان دادیم که رفتار آنها مانند رفتار آب جاری نیست. رفتار این جریان‌ها به احتمال زیاد شبیه به دانه‌های ریگی است که از شیب‌های زیاد به پایین حرکت می‌کنند.

با این وجود این تحلیل، تغییرات این جریان‌ها در فصول مختلف و مطابق با آب و هوا را توجیه نمی‌کند. این مطالعات همچنین وجود آب در سیاره مریخ را انکار نمی‌کند، اما نشان می‌دهد که آب در صورت وجود باید به صورت ذرات کوچک باشد.

تفاسیر بیان شده به معنی پایان جستجو برای منشا حیات انسانی در سطح مریخ نیست. شاید دیگر امیدی به سطح مریخ باقی نمانده باشد، اما لایه‌های زیرین این سیاره، به دلیل دمای بیشتری که دارند، بستر مناسبی برای شکل‌گیری آب مایع هستند.

مطمئنا تا زمانی که ما نتوانیم این ویژگی اسرار آمیز سیاره سرخ را از نزدیکتر لمس کنیم؛ کماکان جزء اسرار سر به مهر آن باقی خواهد ماند.

 

بیشتر بخوانید:

.

منبع : BusinessInsider, DailyStar

مطلب آب مایع در سطح مریخ وجود ندارد ؛ وقتی ناسا هم اشتباه می‌کند! برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

دانشمندان به دنبال تاریخچه اسرارآمیز آتشفشان های مریخ هستند


دانشمندان به دنبال تاریخچه اسرارآمیز آتشفشان های مریخ هستندمعروف­ترین آتشفشان مریخ معرف حضور همه دانشمندان است. کوه الپوس مریخ ۲۷ کیلومتر از سطح دشت های اطراف خود بلندتر است. آتشفشان عظیم مریخ بیش از دو و نیم برابر، مرتفع‌تر از بلندترین قله‌ زمین یعنی اورست است. بزرگترین آتشفشان سیاره سرخ در محیطی به قطر حدود ۶۴۰ کیلومتر گسترده شده است. 

البته المپوس تنها آتشفشان بزرگ مریخ نیست، بلکه سه آتشفشان دیگر هم در این سیاره‌ وجود دارد که بیش از ۱۰ کیلومتر ارتفاع دارند. مریخ سیاره کوچکی محسوب می‌شود. سیاره‌ سرخ، نصف زمین قطر و ۱۱ درصد آن جرم دارد؛ به همین جهت مشاهده چنین آتشفشان‌های عظیمی در مریخ شگفت‌آور است.

این کوه‌های آتشفشانی برای نخستین بار در تصاویر کاوشگرهای ناسا در دهه‌ ۱۹۷۰ مشاهده شدند. از آن زمان دانشمندان مشتاق بدست آوردن اطلاعات بیشتر در مورد این آتشفشان‌های فرازمینی بوده‌اند.

دانشمندان نتیجه گرفته‌اند که آتشفشان های مریخ بیش از ۳.۵ میلیارد سال پیش، شروع به فوران کرده‌اند. این دوره تقریبا با شروع فوران‌ آتشفشان‌های زمین همزمان بوده است. شاید آخرین فوران‌های مریخ، ده‌ها میلیون سال قبل رخ داده باشند، اما تاکنون دانشمندان موفق به کشف هیچ آتشفشان فعالی در سیاره‌ سرخ نشده‌اند.

مریخ و حیات میکروبی

همان طور که گفته شد، بلندترین آتشفشان مریخ، المپوس نام دارد و البته این تنها یکی از سه آتشفشان مجموعه آتشفشان‌های معروف تارسیس سیاره سرخ است. احتمالا زمانی که این آتشفشان‌ها فعال‌تر بوده‌اند، گازهایی از جمله، مونوکسید کربن و گوگرد منتشر می‌کردند و نقش مهمی در اتمسفر مریخ برعهده داشته‌اند.

محققان چند ماه قبل بود که نتایج مطالعه‌ای هیجان‌انگیز را منتشر کردند. این مطالعه فرضیه‌ای را مطرح می‌کرد که به موجب آن، آتشفشان‌های سیاره سرخ ممکن است، محیط قابل سکونتی را برای میکروب‌های باستانی مریخ به وجود آورده باشند.

این محققان در مقاله خود نوشتند:

این نتایج نشان می‌دهد که مریخ باستانی باید در هر زمانی که آتشفشان‌ها، سطوح کافی گاز را منتشر کرده‌اند؛ دوره‌های با اکسیژنی را با کاهش جو حتی در دوره‌ میانی آمازون -دوره‌ای از ۱.۸ میلیارد سال قبل مریخ تا به امروز- گذرانده باشد. کاهش شرایط بی‌اکسیژنی، به طور بالقوه منجر به سنتز ترکیبات آلی پیش زیستی مانند اسیدهای آمینه می‌شود و بنابراین با حیات احتمالی در مریخ مرتبط است.

قدیمی ترین فعالیت های آتشفشانی در منظومه شمسی ممکن است که در سیاره سرخ به وقوع پیوسته باشند.

این یافته‌ها سرنخ های جدیدی از نحوه تکامل سیاره و همچنین بینش جدیدی از تاریخچه فعالیت‌های آتشفشانی مریخ در اختیار دانشمندان قرار داده است. در واقع، بسیاری از چیزهایی که دانشمندان در مورد ترکیب‌بندی سنگ‌های آتشفشانی مریخ در اختیار دارند، از شهاب سنگ های یافت شده در زمین هستند.

 

بیشتر بخوانید: دنباله دار چیست

 

تجزیه و تحلیل این شهاب سنگ‌ها، اطلاعات مختلفی، از جمله، قدمت شهاب سنگ‌ها، منبع ماگما، مدت زمان سپری شده در فضا و همچنین مدت سپری شده در سطح زمین را در اختیار دانشمندان قرار داده است. در واقع، بنابر تخمین دانشمندان، این سنگ‌های آتشفشانی حدود یک میلیون سال قبل از سطح مریخ پرتاب شده و قطعاتی از آن از مدار زمین عبور کرده و به سطح سیاره ما رسیده‌اند.

درک بهتری از زمان دقیق فعالیت‌های آتش‌فشانی رخ داده در مریخ، می‌تواند اهمیت بسیار زیادی داشته باشد. چراکه این اطلاعات می‌تواند به دانشمندان کمک کند، تاریخچه و همچنین ساختار داخلی سیاره سرخ را به‌درستی درک کنند

کوه المپوس، بزرگترین آتشفشان در منظومه شمسی

سوابق سنگی مریخ باستانی

دانشمندان همچنان با بررسی برخی از شهاب‌سنگ‌ها روی زمین، آتشفشان‌های مریخ را مطالعه می‌کنند. آنها اکنون بیش از ۱۰۰ نمونه از سنگ‌های مریخی را به دست آورده‌اند که حاوی برخی گازهای جو این سیاره است. این گازها با اطلاعات جو مریخ که توسط ماموریت‌های وایکینگ و کریاسیتی ثبت شده‌، مطابق داده شده‌اند.

اکنون دانشمندان شش شهاب‌سنگ را که در طول قرن گذشته در مکان‌های مختلف کشف شده‌ را بررسی کرده‌اند. این سنگ‌ها در نواحی مختلفی از بیابان‌های مصر تا ایندیانا در آمریکا و برخی نواحی منجمد در قطب جنوب پیدا شده است. این سنگ‌ها با توجه به تاریخ‌گذاری‌های دانشمندان، حدود ۱۱ میلیون سال قبل به فضا پرتاب شده‌اند. این تاریخ‌گذاری به این جهت، اهمیت دارد که این سنگ‌ها در واقع می‌توانسته‌اند، پس از برخورد دهانه‌های آتشفشانی به فضا پرتاب شده باشند.

دانشمندان برای تعیین زمانی که این سنگ‌ها به فضا پرتاب شده‌اند، از تکنیکی موسوم به “ژئوکرونولوژی آرگون آرگون” استفاده کرده‌اند. آنها با به کار بردن طیف‌سنج‌های جرمی مقداری گاز آرگون و پتاسیم قادر به انجام چنین سنجش‌هایی شده و با استفاده از این تکنیک‌های پیشرفته دریافته‌اند که شهاب سنگ‌ها از حدود ۱.۳ تا ۱.۴ میلیارد سال قبل و طی ۹۰ میلیون سال فوران‌های متوالی آتشفشان‌ها پدید آمده‌اند.

محاسبه‌های دانشمندان نشان می‌دهد که این آتشفشان‌ها به آرامی شکل گرفته‌اند، در واقع به نظر می‌رسد که آتشفشان‌های مریخ حدود هزار برابر آهسته‌تر از آتشفشان‌های زمین شکل گرفته‌ باشند. به همین دلیل می‌توان این طور برداشت کرد که برای شکل‌گیری چنین آتشفشان‌های عظیمی نیاز به فعالیت‌های آتشفشانی بسیار قدیمی‌تر است. همه این یافته‌های جدید نشان می‌دهد که آتشفشان‌های مریخ ممکن است که بیش از ۳.۵ میلیارد سال، عمر داشته باشند.

آتشفشان‌های مریخ شواهدی از فعالیت‌هایی با فاصله زمانی دورتر را نسبت به زمین، اما با تاریخچه ماگمای کاملا متفاوتی، از خود نشان داده‌اند. این مطالعه‌ی جدید، شواهدی دیگری در مورد چگونگی کاهش و توقف فعالیت‌های آتش‌فشانی مریخ در اختیار دانشمندان قرار داده است

آتشفشان‌های سیاره سرخ شواهدی از فعالیت‌هایی با فاصله زمانی دورتر را نسبت به زمین، اما با تاریخچه ماگمای کاملا متفاوتی، از خود نشان داده‌اند.

یکی دیگر از دلایل احتمالی بزرگ بودن آتشفشان‌های مریخ این است که این سیاره فاقد صفحات تکتونیکی فعال است. به همین دلیل، سنگ‌های مذاب می‌توانند پس از فوران دوباره به روی همان قسمت‌های پوسته سیاره‌ بازگردند. در مقابل، در آتشفشان‌های زمین، صفحات تکتونیکی ماگماها را از آتشفشان دور کرده و به فوران‌ها پایان می‌دهد.

آخرین قطعه‌ی پازل شهاب‌سنگ‌های مریخ، با بررسی تصاویر ناسا مشخص شد. دانشمندان با جستجو و بررسی این تصاویر دریافته‌اند که یک دهانه بزرگ ممکن است که این شهاب‌سنگ‌ها را به فضا پرتاب کرده باشد. اما این دهانه‌ آتشفشانی به قدری قدیمی نیست که توانسته باشد، شهاب‌سنگ‌هایی با قدمت ۱۱ میلیون ساله را به فضا پرتاب کند.

این دهانه که هنوز نام‌گذاری نشده، دهانه‌ای است که حدود ۹۰۰ کیلومتر با دهانه‌ آتشفشانی الیسیم و در فاصله‌ دو هزار کیلومتری شمال محل استقرار فعلی مریخ‌نورد کریاسیتی قرار دارد. با وجود مطالعه این تیم تحقیقاتی هنوز تفاوت‌های قابل‌توجهی در فعالیت‌های آتشفشانی زمین و مریخ وجود دارد. در واقع هنوز اطلاعات زیادی در مورد گوشته‌ی سیاره وجود ندارد و همچنین دانشمندان باید، رابطه‌ای بین آتشفشان‌ها و جو سیاره‌ی سرخ را کشف کنند.

برخی از اسرار مریخ با وجود مطالعه‌ بیشتر شهاب‌سنگ‌ها، تصاویر کاوشگرها و مریخ‌نوردهای ناسا آشکار خواهند شد. با این حال، برای شناختن بزرگ‌ترین آتشفشان منظومه شمسی احتمالا باید نمونه‌هایی از سنگ‌های سیاره‌ سرخ توسط ماموریت‌های بعدی انسانی و رباتیک جمع‌آوری و به زمین بازگردانده شود.

 

بیشتر بخوانید:

.

منبع: theconversation

مطلب دانشمندان به دنبال تاریخچه اسرارآمیز آتشفشان های مریخ هستند برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

مریخ ۲۰۲۰ با ۲۳ چشم؛ با مریخ‌نورد جدید ناسا آشنا شوید

مریخ‌نورد جدید ناسا که در سال ۲۰۲۱  به مقصد خواهد رسید، برای درنوردیدن توامان مریخ و مرز‌های جدید علم، به ۲۳ دوربین پیشرفته و باور‌نکردنی مجهز است. مریخ ۲۰۲۰، شش برابر بیشتر از مریخ‌نورد کنجکاوی (Curiosity) توانایی حمل بار دارد. بنابراین قادر است به نحوه بهتری ماجراجویی‌های خود را با دانشمندان ساکن زمین به اشتراک بگذارد.

کاوشگر مریخ ۲۰۲۰ در ماه‌ جولای یا آگوست سال ۲۰۲۰ پرتاب خواهد شد و پس از پیمودن یک سفر دو ساله، ماجراجویی خود را در سطح سیاره سرخ آغاز خواهد کرد. گشت و گذاری که در گذشته، مریخ‌نوردهای فرصت (Opportunity) و کنجکاوی موفق به انجام آن شده شده بودند. در حال حاضر ناسا بر روی طراحی این مریخ‌نورد تمرکز کرده است و به جز اطلاعاتی که در مورد دوربین آن منتشر کرده، از اطلاع رسانی بیشتر خودداری می‌کند.

ماموریت مریخ ۲۰۲۰ تلاشی است برای جستجو حیات فرازمینی بلند مدت و در طول این ماموریت نمونه‌های سنگ و خاک مریخ جمع‌آوری خواهد شد تا در آینده و توسط ماموریت‌های بعدی ردیابی و به زمین بازگردانده شود. همچنین جستجو برای یافتن منابع آب و اکسیژن نیز در این ماموریت گنجانده شده است. منابعی که بتوانند زندگی را برای کاوشگران انسانی مهیا کنند.

بخش عمده‌ای از اهداف این ماموریت به مجموعه‌ دوربین‌های نصب شده بر مریخ ۲۰۲۰ متکی است. اگر همه چیز به خوبی پیش برود، حتی قبل از آنکه کاوشگر بر روی سطح مریخ فرود آید، فرآیند ضبط تصاویر آغاز خواهد شد. در همین راستا دانشمندان این پروژه در صدد هستند تا بتوانند فضای کافی برای کارگذاشتن چهار دوربین دیگر بر روی سازه و چتر نجات آن تعبیه کنند تا امکان مشاهده فرود کاوشگر مهیا شود.

در بین ۲۳ دوربینی که بر روی مریخ ۲۰۲۰ در نظر گرفته شده است، همان ۱۳ دوربینی که بر روی مریخ نور کنجکاوی سوار شده بود را نیز با به‌روزرسانی‌هایی استفاده می‌شوند. در نمای زیر که آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا (JPL) منتشر کرده است، دوربین‌های مریخ ۲۰۲۰ قابل تصور هستند.

الگویی از دوربین‌های مریخ ۲۰۲۰

نحوه فرود آرام کاوشگر بر روی سطح مریخ، بدون آنکه خطری متوجه تجهیزات گران‌قیمت آن بشود به یکی از مهمترین چالش‌های این ماموریت تبدیل شده است. مهندسان ناسا، بازه زمانی فرود کاوشگر کنجکاوی بر روی سطح مریخ را “هفت دقیقه‌ی سراسر وحشت” نام گذاری کرده بودند و حالا این اولین بار است که آنها می‌توانند فیلم واقعی این فرود را مشاهده کنند. بدین وسیله آنها قادر خواهند بود به درک بهتری از ناحیه فرود کاوشگر برسند تا بدین وسیله تصمیم بگیرند که اولین مقصد ماجراجویی کجا باشد.

باید توجه داشت که بر روی سطح مریخ موانع فیزیکی زیادی بر سر راه کاوشگر خواهند بود و این همان جایی است که دوربین‌ها باید نقش خود را ایفا کنند و به دانشمندان را برای کنترل کاوشگر از سطح زمین یاری برسانند. برخلاف دوربین‌هایی که بر روی کاوشگرهای کنجکاوی و فرصت نصب شده بود، مهندسی دوربین‌های مریخ ۲۰۲۰ به نحوی‌ است که ثبت تصاویر رنگی را ممکن می‌سازد. همچنین این تصاویر از کیفیت بالاتر و میدان دید وسیع تری نسبت به تصاویر گذشته برخوردار خواهد بود. نکته‌ای که باید به آن اشاره کرد، این است که دوربین‌های مریخ ۲۰۲۰ برای تامین امنیت کاوشگر هر دو سمت جلو و عقب را پوشش می‌دهند.

مجموعه‌ دیگری از دوربین‌ها نیز بر روی مریخ ۲۰۲۰ تعبیه شده‌اند که مسئول جمع‌آوری داده‌های علمی هستند؛ دوربین‌ MastCam-Z، نمونه بروزرسانی شده دوربین کنجکاوی است که قابلیت زوم دارد. دوربین SuperCam قادر است سنگ‌ها را برای شناسایی مواد تشکیل دهنده‌ آن تبخیر کند. دوربین PIXL می تواند تصاویر را به کمک اشعه ایکس به ثبت برساند. دوربین‌های Sherloc  و Watson -که اسامی آنها تداعی کننده داستان مشهور شروک هلمز است- مسئول مطالعه بافت سنگ‌ها هستند.

یک دوربین دیگر نیز در درون سازه تعبیه شده است تا محفظه درونی که محلی برای ذخیره نمونه‌ها برای بازیابی مجدد است را کنترل کند. با این حال ناسا هنوز اعلام نکرده‌ است که کدام یک از دوربین‌های مریخ ۲۰۲۰ مسئول سلفی گرفتن از این کاوشگر است، اما ما باید خود را آماده کنیم تا در آینده‌ای نه چندان دور با دیدن چنین تصاویری غبطه بخوریم.

.

منبع: Newsweek

مطلب مریخ ۲۰۲۰ با ۲۳ چشم؛ با مریخ‌نورد جدید ناسا آشنا شوید برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

کشف آب در مریخ ؛ نواحی استوایی مریخ دارای یخ آب است!

کشف آب در مریخ ؛ نواحی استوایی مریخ دارای یخ آب است!
تیم بین المللی از دانشمندان شواهدی به دست آورده اند که نشان می دهد، در نواحی استوایی سیاره سرخ مقادیری آب وجود دارد. کشف آب در مریخ می‌تواند معادلات بسیاری را تغییر دهد.

دانشمندان مدت هاست که نسبت به حضور آب در مریخ مشکوک هستند. حال محققان با بهره بردن از اطلاعات فضاپیمای اودیسه مریخ ناسا که بین سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۹ جمع آوری شده بود، موفق به کشف این شواهد شدند. محققان برای این مطالعه از ابزار طیف سنج نوترونی این فضاپیما بهره بردند که می توان با آن هیدروژن را شناسایی کرد.

وجود عنصر هیدروژن در یک ناحیه، نشان از وجود مقادیری مواد هیدروژنی همچون آب یخ است. فضاپیمای اودیسه مریخ در سال ۲۰۰۲، فراوانی هیدروژن را در سطح گسترده‌ای در مریخ کشف کرد و مشاهدات کاوشگر فینیکس این شواهد را تایید کرد.

محققان در این مطالعه جدید ناحیه‌ای به وسعت ۱۰۰۰ کیلومتر را در نواحی استوایی سیاره مریخ مورد بررسی قرار دادند. پیش از این اعتقاد بر این بود که یخ آب به دلیل کمبود ثبات ترمودینامیکی (واکنش های شمیایی که موجب انتقال گرما می شوند) در این ناحیه وجود نخواهد داشت، اما شواهد جدید نشان می‌دهد که در این ناحیه رسوبات آتشفشانی کم تراکم یا یخ آب زیر سطحی وجود دارد.

تایید وجود آب یخ در مریخ می تواند، می تواند عامل تعیین کننده‌ای برای انتخاب اولین مستعمره زمینی ها در فضا باشد.

تایید وجود آب یخ در مریخ می تواند، می تواند عامل تعیین کننده‌ای برای انتخاب اولین مستعمره زمینی ها در فضا باشد. حضور آب همچنین عامل مهمی در درک آب و هوای مریخ در گذشته و اکنون است و همچنین می تواند نشان دهد که آیا سیاره سرخ قادر به جای دادن حیات در خود است یا خیر؟

باید منتظر یافته های جدید ناسا باشیم، در این مورد ماموریت کاوشگر مریخ ۲۰۲۰ می تواند نقش تعیین کننده‌ای داشته باشد. کاوشگر مریخ ۲۰۲۰ گام رو به جلویی برای نه تنها کشف نشانه‌های شرایط قابل سکونت در مریخ باستانی خواهد بود، بلکه حتی می تواند نشانه‌هایی از حیات میکروبی هم را پیدا کند.

کاوشگر مریخ۲۰۲۰ دارای مته‌ای است که می‌تواند نمونه‌هایی را از سنگ و خاک مریخ جمع آوری کند. یک ماموریت آینده هم می‌تواند این نمونه های جمع آوری شده را به زمین بازگرداند.

 

.

منبع: newatlas

مطلب کشف آب در مریخ ؛ نواحی استوایی مریخ دارای یخ آب است! برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

مجموعه عکس‌های کریاسیتی، به مناسبت پنجمین سالگرد مأموریت مریخ‌نورد ناسا در سیاره سرخ

از زمان استقرار مریخ‌نورد کریاسیتی یا همان کنجکاوی در سال ۲۰۱۲ در سیاره سرخ، این مریخ‌نورد اکتشافات اعجاب‌آوری را انجام داده است. کریاسیتی پیش‌ازاین شواهدی از وجود آب مایع در دهانه گیل، وجود متان و مولکول‌های آلی، برخی سازه‌های رسوبی و حتی یک سنگ گوی شکل را کشف کرده است و امروز، ا ۵ اوت سال ۲۰۱۷ است و مریخ‌نورد کریاسیتی ناسا طی پنج سال اخیر، چشم‌اندازهای فوق‌العاده دیدنی از سیاره سرخ را به زمینی‌ها نشان داده است. مأموریت ۲.۵ میلیارد دلاری کریاسیتی، بزرگ‌ترین و پیشرفته‌ترین مریخ نوردی است تاکنون به سطح سیاره سرخ فرستاده شده است. کریاسیتی در طول مأموریت خود، بیش از ۲۰۰ هزار عکس از سطح سیاره مریخ به ثبت رسانده و با بهره بردن از ابزارهای قوی حفاری خود، موفق به نمونه‌برداری از سطح این سیاره شده است.

در ابتدا، مأموریت اصلی کریاسیتی به مدت دو سال (یا یک سال مریخی که دارای ۹۸ هفته است) برنامه‌ریزی‌شده بود، اما معماری عالی مریخ‌نورد، به‌رغم برخی نگرانی‌ها که وجود داشت، عملکرد شگفت‌انگیزی از خود به نمایش گذاشت. مریخ‌نورد کریاسیتی موفق شده بر برخی مسائل فنی کوتاه‌مدت، اتفاقات غیرمنتظره و سطوح‌ ناهموار مریخ غلبه کند و مجموعه ارزشمندی از عکس‌های هیجان‌انگیزی را از همسایه مرموز ما ثبت کند.

کریاسیتی تاکنون مسیری حدود ۱۷ کیلومتری را در سطح سیاره سرخ پیموده و تیم مأموریت کریاسیتی مراقب‌اند که مسیرهایی را برای مریخ‌نورد انتخاب کنند که فاقد سنگ‌ها و صخره‌های تیز باشند. ناسا اطمینان دارد که هنوز هم کریاسیتی قادر به ادامه مأموریت خود است. انتظار می‌رود، این مریخ‌نورد حداقل حدود ۴.۸ کیلومتر دیگر در مریخ راهپیمایی کند.

کریاسیتی در طول پنج سال گذشته، برخی از باکیفیت‌ترین و حیرت‌انگیزترین تصاویری را از سطح مریخ ثبت کرده که تاکنون دیده‌ایم. در ادامه با برخی از تصاویر مبهوت‌کننده کریاسیتی همراه تکرا باشید.

نقشه سفر کریاسیتی در طول پنج سال گذشته. از زمان استقرار مریخ‌نورد کریاسیتی یا همان کنجکاوی در سال ۲۰۱۲ در سیاره سرخ، این مریخ‌نورد اکتشافات اعجاب‌آوری را انجام داده است. کریاسیتی پیش‌ازاین شواهدی از وجود آب مایع در دهانه گیل، وجود متان و مولکول‌های آلی، برخی سازه‌های رسوبی و حتی یک سنگ گوی شکل را کشف کرده است

نقشه سفر کریاسیتی در طول پنج سال گذشته. از زمان استقرار مریخ‌نورد کریاسیتی یا همان کنجکاوی در سال ۲۰۱۲ در سیاره سرخ، این مریخ‌نورد اکتشافات اعجاب‌آوری را انجام داده است. کریاسیتی پیش‌ازاین شواهدی از وجود آب مایع در دهانه گیل، وجود متان و مولکول‌های آلی، برخی سازه‌های رسوبی و حتی یک سنگ گوی شکل را کشف کرده است

کریاسیتی پیچیده‌ترین کاوشگری است که ناسا به مریخ فرستاده است. کریاسیتی دارای شش چرخ است و 3 متر طول، 2.8 متر عرض و 899 کیلوگرم وزن دارد

کریاسیتی پیچیده‌ترین کاوشگری است که ناسا به مریخ فرستاده است. کریاسیتی دارای شش چرخ است و ۳ متر طول، ۲.۸ متر عرض و ۸۹۹ کیلوگرم وزن دارد

این عکس روز ۱۰ نوامبر ۲۰۱۶ در نزدیکی کوه شارپ به وسیله سه فریم دوربین تله لنز ماستکم کریاسیتی ثبت شده است. تنوع رنگ‌های این ناحیه به تنوع ترکیبی پایه کوه شارپ اشاره دارد. رنگ بنفش پیش‌ازاین در نواحی صخره‌ای که کریاسیتی از ابزار شیمی و کانی‌شناسی خود برای شناسایی هماتیت (نوعی اکسید آهن) بهره برده بود هم، مشاهده شده بود. باد و شن و ماسه و همچنین شرایط فصلی، سنگ‌ها و صخره‌ها را نسبتا عاری از گردوغبار نگه داشته که باعث آشکار شدن رنگ صخره‌ها شده است

این عکس روز ۱۰ نوامبر ۲۰۱۶ در نزدیکی کوه شارپ به وسیله سه فریم دوربین تله لنز ماستکم کریاسیتی ثبت شده است. تنوع رنگ‌های این ناحیه به تنوع ترکیبی پایه کوه شارپ اشاره دارد. رنگ بنفش پیش‌ازاین در نواحی صخره‌ای که کریاسیتی از ابزار شیمی و کانی‌شناسی خود برای شناسایی هماتیت (نوعی اکسید آهن) بهره برده بود هم، مشاهده شده بود. باد و شن و ماسه و همچنین شرایط فصلی، سنگ‌ها و صخره‌ها را نسبتا عاری از گردوغبار نگه داشته که باعث آشکار شدن رنگ صخره‌ها شده است

کوه شارپ به ارتفاع پنج کیلومتر، در مرکز دهانه برخوردی گیل به عرض ۱۵۴ کیلومتر واقع‌شده است. کاوشگر کریاسیتی که از زمان فرود در سال ۲۰۱۲ تاکنون، مشغول درنوردیدن سطح سیاره سرخ است، پس از رسیدن به این دهانه شواهدی کشف کرده که نشان می‌داد. این ناحیه می‌توانسته در گذشته‌ای باستانی از حیات میکروبی برخوردار بوده باشد

کوه شارپ به ارتفاع پنج کیلومتر، در مرکز دهانه برخوردی گیل به عرض ۱۵۴ کیلومتر واقع‌شده است. کاوشگر کریاسیتی که از زمان فرود در سال ۲۰۱۲ تاکنون، مشغول درنوردیدن سطح سیاره سرخ است، پس از رسیدن به این دهانه شواهدی کشف کرده که نشان می‌داد. این ناحیه می‌توانسته در گذشته‌ای باستانی از حیات میکروبی برخوردار بوده باشد

کریاسیتی، در طول مأموریت خود، زمان زیادی را صرف کشف سرنخ‌های جدیدی از تاریخچه مریخ کرده؛ ازجمله شواهدی از دریاچه‌های تبخیری و ذخایر معدنی که نشان‌دهنده حضور اکسیژن در سیاره سرخ هستند. به گفته ناسا، سطح ترک‌خورده ۳ میلیارد سال پیش شکل‌گرفته و توسط لایه‌های رسوبی سنگ‌های دیگر دفن شده است. شواهد دیگر موجود در این ناحیه، لایه‌های موربی هستند که می‌توانسته‌اند درزمانی که آب در آن جریان داشته، مانند نزدیکی به ساحل یک دریاچه (باستانی) تشکیل شده باشند

کریاسیتی، در طول مأموریت خود، زمان زیادی را صرف کشف سرنخ‌های جدیدی از تاریخچه مریخ کرده؛ ازجمله شواهدی از دریاچه‌های تبخیری و ذخایر معدنی که نشان‌دهنده حضور اکسیژن در سیاره سرخ هستند. به گفته ناسا، سطح ترک‌خورده ۳ میلیارد سال پیش شکل‌گرفته و توسط لایه‌های رسوبی سنگ‌های دیگر دفن شده است. شواهد دیگر موجود در این ناحیه، لایه‌های موربی هستند که می‌توانسته‌اند درزمانی که آب در آن جریان داشته، مانند نزدیکی به ساحل یک دریاچه (باستانی) تشکیل شده باشند

کریاسیتی، در سال 2016، عکس‌هایی از یک گوی فلزی گداخته ثبت کرد. این گوی که صخره تخم‌مرغی نام‌گرفته، به‌عنوان یک شهاب‌سنگ کوچک شناسایی‌شده و به‌احتمال‌زیاد از نیکل و آهن تشکیل‌شده است. صخره تخم‌مرغ شکل، برای اولین بار در عکسی که مریخ‌نورد کریاسیتی روز ۲۳ اکتبر سال 2016 گرفته بود، مشاهده شد. کریاسیتی سپس عکس دو فریمی از شهاب‌سنگ گرفت و با استفاده دوربین میکرو تصویرساز از راه دور ChemCam، این صخره را موردبررسی قرار داد. تجزیه‌وتحلیل شیمیایی نشان می‌دهد که این سنگ‌آهن ظاهرا از گداخته شدن شکل‌گرفته است. به‌احتمال‌زیاد، این سنگ با ورود با جو مریخ گداخته شده باشد و سپس با رسیدن به سطح سیاره، منجمد شده است

کریاسیتی، در سال ۲۰۱۶، عکس‌هایی از یک گوی فلزی گداخته ثبت کرد. این گوی که صخره تخم‌مرغی نام‌گرفته، به‌عنوان یک شهاب‌سنگ کوچک شناسایی‌شده و به‌احتمال‌زیاد از نیکل و آهن تشکیل‌شده است. صخره تخم‌مرغ شکل، برای اولین بار در عکسی که مریخ‌نورد کریاسیتی روز ۲۳ اکتبر سال ۲۰۱۶ گرفته بود، مشاهده شد. کریاسیتی سپس عکس دو فریمی از شهاب‌سنگ گرفت و با استفاده دوربین میکرو تصویرساز از راه دور ChemCam، این صخره را موردبررسی قرار داد. تجزیه‌وتحلیل شیمیایی نشان می‌دهد که این سنگ‌آهن ظاهرا از گداخته شدن شکل‌گرفته است. به‌احتمال‌زیاد، این سنگ با ورود با جو مریخ گداخته شده باشد و سپس با رسیدن به سطح سیاره، منجمد شده است

امروز مریخ بیابانی کاملا خشک است، اما در دوران اولیه‌اش دارای نواحی وسیع مملو از آب و رودخانه‌هایی به عمق ۱۰۰۰ پا (حدود ۳۰۴ متر) بوده است. ولی دانشمندان ناسا توضیحی برای چگونگی باقی ماندن این آب در سطح مریخ به مدت میلیون‌ها سال و بدون وجود آب و هوایی گرم ندارند

امروز مریخ بیابانی کاملا خشک است، اما در دوران اولیه‌اش دارای نواحی وسیع مملو از آب و رودخانه‌هایی به عمق ۱۰۰۰ پا (حدود ۳۰۴ متر) بوده است. ولی دانشمندان ناسا توضیحی برای چگونگی باقی ماندن این آب در سطح مریخ به مدت میلیون‌ها سال و بدون وجود آب و هوایی گرم ندارند

این عکس‌ اواخر سال 2016 از ناحیه تپه‌های مورای در دامنه‌های کم ارتفاع کوه شارپ گرفته‌شده‌ است، ناحیه‌ای که قله مرکزی در دهانه گیل تشکیل داده است. این ناحیه برای نخست بار در دهه 1970کشف شد، این ناحیه تپه بزرگی از لایه‌های رسوبی فرسایش یافته است که حدود 5.5 کیلومتر بالاتر از سطح دره ارتفاع دارد. دانشمندان به‌درستی نمی‌دانند این لایه‌ها از کجا آمده‌اند، اما تخمین می‌زنند، کوه در حدود دو میلیارد سال قبل شکل‌گرفته است. همان‌طور که از نام این ناحیه پیداست، ناحیه تپه‌های مورای از تختال‌ها (تپه‌هایی با سطح فوقانی مسطح) و تخت‌تپه‌ها(تپه‌هایی وسیع و منفرد با قله مسطح و دامنه پرشیب) تشکیل‌شده که مانند فلات سنگی کوچکی هستند که در حال بالا آمدن از شیب کوه هستند. این تختال‌ها طی میلیون‌ها سال با توجه به هوازدگی و فرسایش، مرتفع و شیب‌دار شده‌اند و به نظر از تخت‌تپه‌های بزرگ‌تر و یا فلات تشکیل‌شده‌اند

این عکس‌ اواخر سال ۲۰۱۶ از ناحیه تپه‌های مورای در دامنه‌های کم ارتفاع کوه شارپ گرفته‌شده‌ است، ناحیه‌ای که قله مرکزی در دهانه گیل تشکیل داده است. این ناحیه برای نخست بار در دهه ۱۹۷۰کشف شد، این ناحیه تپه بزرگی از لایه‌های رسوبی فرسایش یافته است که حدود ۵.۵ کیلومتر بالاتر از سطح دره ارتفاع دارد

.

منبع: newatlas

مطلب مجموعه عکس‌های کریاسیتی، به مناسبت پنجمین سالگرد مأموریت مریخ‌نورد ناسا در سیاره سرخ برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

مریخ در گذشته گرم و قابل سکونت بوده است

امروز مریخ بیابانی کاملا خشک است، اما در دوران اولیه‌اش دارای نواحی وسیع مملو از آب و رودخانه‌هایی به عمق ۱۰۰۰ پا (حدود ۳۰۴ متر) بوده است. ولی دانشمندان ناسا توضیحی برای چگونگی باقی ماندن این آب در سطح مریخ به مدت میلیون‌ها سال و بدون وجود آب و هوایی گرم ندارند.

سیاره سرخ ۸۰۰ میلیون کیلومتر نسبت به زمین، دورتر از خورشید است، بنابراین به نسبت سیاره ما، گرمای کمتری از خورشید دریافت می‌کند. دمای متوسط مریخ منفی ۸۰ درجه سانتی‌گراد است که برای آب بسیار سرد است. با وجود تجزیه‌وتحلیل‌های علمی، به نظر می‌رسد، وضعیت در گذشته حتی از این هم وخیم‌تر بوده است، چراکه خورشید در میلیاردها سال قبل بسیار کم‌نورتر بوده است. دانشمندان تخمین می‌زنند که در روزهای اولیه منظومه شمسی، خورشید بین ۲۵ تا ۳۰ درصد کنونی نور داشته است که امکان وجود شرایط مرطوب در مریخ را کاملا غیرممکن می‌کرده است.

تصویری از دهانه گیل که توسط مریخ‌نورد کریاسیتی گرفته‌شده، در این تصویر به‌خوبی رسوباتی که تصور می‌شود، بقایای رودخانه‌ای کهن بوده، مشخص است

تصویری از دهانه گیل که توسط مریخ‌نورد کریاسیتی گرفته‌شده، در این تصویر به‌خوبی رسوباتی که تصور می‌شود، بقایای رودخانه‌ای کهن بوده، مشخص است

اما کاوشگرهای رباتیک ناسا شواهد فراوانی برای گذشته مملو از آب مریخ یافته‌اند. آشوین واساوادا دانشمندی از آزمایشگاه علوم مریخ در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا، هفته گذشته در خلال رویدادی در مورد تاریخچه مرطوب مریخ صحبت کرد. واساوادا گفت که دریاچه‌های سیاره سرخ حتی زمانی که خورشید کم‌نور بود هم با آب و رودخانه پرشده بود. او گفت: “در آنجا دریاچه‌ها برای مدت طولانی وجود داشتند و به‌صورت مداوم جریان داشتند. توضیح اینکه چگونه امکان جریان یافتن رودخانه و سیلاب‌ها در چنین محیط همیشه سردی وجود داشته، بسیار دشوار است.”

به عنوان مثال، دانشمندان مدت‌هاست، فکر می‌کنند که مریخ در دوره هسپریان که از ۳.۷ تا ۳ میلیارد سال پیش ادامه یافت، همچون امروز، سیاره‌ای منجمد و بیابانی بوده است. اما مریخ‌نورد کریاسیتی شواهدی از سیلاب‌های بزرگ و دریاچه‌های عمیق پیدا کرد که درک دانشمندان از زمین‌شناسی باستانی سیاره سرخ را کاملا تغییر داده است.

واساوادا گفت: “ما با نشان دادن اینکه دوره هسپریان گرم و مرطوب باقی‌مانده، جلوی درک مریخ را گرفته‌ایم.”

بقایای رودخانه 1000 مایلی در دره وار ریول مریخ. آژانس فضایی اروپا در سال 2013 اعلام کرد که یک رودخانه 1000 مایلی (1609 کیلومتری) تبخیر شده کشف کرده که در برخی نقاط دارای پهنای 4 مایلی و 1000 پا عمق است

بقایای رودخانه ۱۰۰۰ مایلی در دره وار ریول مریخ. آژانس فضایی اروپا در سال ۲۰۱۳ اعلام کرد که یک رودخانه ۱۰۰۰ مایلی (۱۶۰۹ کیلومتری) تبخیر شده کشف کرده که در برخی نقاط دارای پهنای ۴ مایلی و ۱۰۰۰ پا عمق است

مریخ‌نورد کریاسیتی در سال ۲۰۱۱ در دهانه گیل فرود آمد و در ماه سپتامبر ۲۰۱۲ شواهدی به دست آورد که باعقیده ناسا، نشان از وجود جریان آبی در این ناحیه دارند. یک سال بعد هم آژانس فضایی اروپا تصویری از یک رودخانه ۱۰۰۰ مایلی (۱۶۰۹ کیلومتری) تبخیر شده گرفت که در برخی نقاط دارای پهنای ۴ مایلی و ۱۰۰۰ پا عمق بود. مریخ‌نورد کریاسیتی در همین سال، سنگریزه‌های گردی را پیدا کرد که دارای بخش بیرونی صاف بودند که به‌طورقطع نشان از سال‌ها فرسایش رودخانه‌های مریخ داشتند.

شاید قانع‌کننده‌ترین سرنخ‌ها از گذشته گرم مریخ، شواهدی از دریاچه‌های قدیمی باشند که در لایه‌هایی به عمق ۶۰۰ پا به‌خوبی حفظ‌شده‌اند. کاوش‌های کریاسیتی در اطراف دهانه گیل اجازه حفاری در لایه‌های مختلف سنگی عمدتا رسوبات رودخانه را به این کاوشگر ناسا داد.

الیزابت رامپ، دانشمندی از مأموریت اکتشافات ناسا، ماه گذشته گفت: “این لایه‌ها حدود ۳.۵ میلیارد سال پیش (در این ناحیه) ته‌نشین شده‌اند که همزمان با دوره‌ای است که حیات در زمین شکل گرفت. فکر می‌کنیم که مریخ اولیه ممکن است شبیه دوران اولیه زمین بوده، بنابراین ممکن است، محیطی قابل سکونت بوده باشد.”

در این نواحی دریاچه‌هایی وجود داشتند که بسیار عظیم و طویلی با شن‌ها و ماسه‌هایی به طول ۳۰ مایل و ضخامت صدها پا وجود داشتند. واساوادا گفت: “برای چنین بردن چنین حجمی از شن و ماسه و رسوبات، باید میزان زیادی آب در این ناحیه جریان داشته باشد.”

لایه‌های فرسایشی که تصور می‌شود، بقایای بستر دریاچه‌های مریخی باشند

لایه‌های فرسایشی که تصور می‌شود، بقایای بستر دریاچه‌های مریخی باشند

در زمین، فرآیندهای مشابهی می‌توانند میلیون‌ها یا حتی ده‌ها میلیون سال به طول بیانجامد. واساوادا استدلال می‌کند که چنین گرمایی نمی‌توانسته دوره‌ای بوده باشد. او گفت: “مگر اینکه یک جو مرطوبی پایدار وجود داشته باشد، همچون جو گرمِ مریخ اولیه.”

واساوادا به توضیحات گذشته برای ایجاد آب‌وهوای گرم در مریخ اشاره می‌کند، اما این توضیحات به موقتی بودن گرما اشاره دارند و چنین چیزهایی دریاچه‌های بزرگ و رودخانه‌های عمیق را نمی‌تواند توضیح دهد. شاید یک شهاب‌سنگ به مریخ برخورده کرده باشد و به مدتی کوتاه جوی مملو از گردوغبار به وجود آورده باشد که یا دوره‌ای ذوب رخ‌داده باشد که موجب آب شدن فصلی یخ‌ها شده است.

اما اینکه این آب‌وهوا چگونه پایدار بوده است، هنوز برای دانشمندان یک معما است. در این مورد متقاعدکننده‌ترین فرضیه، اثر قدرتمند گلخانه‌ای است که احتمالا ناشی از فوران‌های آتش‌فشانی بوده است. ، یک رمز و راز باقی‌مانده است. رقیب پیشرو یک اثر قدرتمند گلخانه‌ای است که احتمالا از فوران‌های آتش‌فشانی است. دی‌اکسید کربن، متان و گوگرد از گازهای گرمازا محسوب می‌شوند، اما مشخص نیست که تا چه میزان از این گازها و برای چه مدتی می‌توانند با ورود به جو، یک اثر گرمایی چند میلیون ساله پدید بیاورند. همچنین فرضیه دیگری مطرح است که مدعی است، مریخ دارای مدار خارج از مرکزی بوده که این سیاره را در طول دوره‌های مشخصی به خورشید نزدیک‌تر می‌کرده است.

حال اینکه این گرما چگونه پدید آمده مهم نیست، واساوادا با اطمینان باور دارد که مریخ، سیاره‌ای گرم و دارای مقادیری قابل توجهی آب بوده است. او می گوید: “از روزی که این سنگریزه‌ها را پیدا کردیم تا امروز، تنها یک موضوع مطرح بوده؛ آب، آب و آب.”

.

منبع: inverse

مطلب مریخ در گذشته گرم و قابل سکونت بوده است برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.