تیمی از دانشمندان در حال تلاش برای تولید سیب زمینی در شرایط جوی مریخ هستند. آنها می خواهند ثابت کنند که می توان در نامساعد ترین شرایط نیز سیب زمینی کاشت و در نهایت این می تواند به نجات زندگی بر روی زمین منجر شود.
مرکز بین المللی کاشت سیب زمینی (CIP) ناسا اجرای این آزمایش را بر عهده گرفته است، این می تواند به یادگیری انسان برای چگونگی رشد محصولات گیاهی در سیاره سرخ کمک کند.
پایگاه آزمایش این تیم در کشور پرو است، آنها امیدوارند آگاهی در مورد انعطاف پذیری رشد سیب زمینی را بالا ببرند و به مقامات برای تامین بودجه بیشتر برای تحقیقات و کشاورزی در مناطق ویران سراسر جهان، فشار بیاورند. جوئل رنک، رئیس ارتباطات CIP، گفت: ” برای مطالعه و یادگیری مشکلات تغییر آب و هوایی چه چیز بهتر از این که محصولات زراعی را بر روی سیاره ای که دو میلیارد سال پیش مرده، رشد دهیم؟ مردم باید درک کنند که اگر می توان سیب زمینی را در شرایط سختی مانند مریخ رشد داد، بنابراین می توان زندگی بر روی زمین را نجات داد. ”
قحطی در حال حاضر ۸۴۲ میلیون نفر را تحت تاثیر قرار می دهد ولی این رقم به طور مداوم در حال افزایش است. به این دلیل CIP مصمم است سیب زمینی را در مکان های غیر معمول و یا محیط های شبیه سازی شده با شرایط مناطق نا مساعد کشت دهد.
حاصل این پژوهش نه تنها به افزایش دانش در مورد چگونگی رشد سیب زمینی در شرایط مریخ کمک می کند، بلکه این موضوع را نیز برجسته می کند که در زمان تصرف مریخ توسط انسان محصولات کشاورزی قادر به رشد در آن سیاره خواهند بود.

.

.

منبع: techinsider

---

عصر تکنولوژی، تکرا

نوشته رشد سیب زمینی در مریخ اولین بار در عصر تکنولوژی - تکرا پدیدار شد.

به دنبال موفقیت‌های حاصل شده از کاشت کاهو در ماه اوت، فضانوردان مستقر در ایستگاه فضایی بین‌المللی در حال تلاش برای شکوفه دادن مجموعه‌ای از گل‌های آهاری برای اولین بار هستند. این تلاش بخشی از یک سیستم بزرگ‌تر بررسی رشد گیاهی است که اثرات جاذبه را بر حیات گیاهی مطالعه می‌کند.

Trent Smith مدیر برنامه گیاهی در کندی گفته است:

“کاشت گیاهان آهاری به پیشرفت دانش ما در مورد چگونگی رشد گیاهان در سیستم رویش گیاهی کمک خواهد کرد و این امکان را فراهم خواهد ساخت که گیاهان میوه‌داری مانند گوجه‌فرنگی در فضا کاشته و از میوه آن‌ها به عنوان محصول یک باغ مداری استفاده شود.”

علاوه بر این، دانشمندان در حال مطالعه این هستند که چگونه حضور گیاهان در آزمایشگاه مداری منجر به تلطیف روحیه خدمه می شود. در این مورد، پژوهشگران در حال مطالعه چگونگی تاثیر فقدان گرانش بر روی گرده افشانی گل‌های آهاری هستند. در صورت حصول موفقیت، این آزمایش می‌تواند راه را برای گلخانه‌های مداری هموار و به فضانوردان اعماق فضا، دسترسی به میوه و سبزیجات تازه را فراهم کند. خدمه ایستگاه فضایی بین‌المللی تلاش خود را برای کاشت گوجه فرنگی در سال 2017 آغاز خواهند کرد.

نوشته سبز شدن گل‌های ناسا برای اولین بار در ایستگاه فضایی بین‌المللی اولین بار در -آی‌تی‌رسان پدیدار شد.

ناسا اعلام کرد که سیاره ی پلوتو احتمالا دو آتشفشان دارد که خرده یخ،  نیتروژن، آمونیاک و متان را در سطح پلوتو پراکنده می کند. بر مبنای تصاویری که فضاپیمای ” افق های جدید ” (نیو هورایزنز، New Horizons) در جولای گذشته تهیه کرده است، گفته می شود این آتشفشان های احتمالی در نزدیکی قطب جنوبی پلوتو قرار دارند. ناسا با استفاده از این تصاویر اندازه ی کوهها را تخمین می زند که چندین مایل ارتفاع و دهها مایل عرض دارند و همچنین دارای شکاف بزرگی در قله هایشان می باشند. الیور وایت، محققِ فوق دکترایِ “افق های جدید” در مرکز تحقیقاتی ایمز ناسا می گوید: در کره ی زمین این نشانه ها تنها معرف یک چیز هستند، آتشفشان.”

دانشمندان در گذشته نمونه هایی از آتشفشانهای سرد را در منظومه ی شمسی مشاهده کرده بودند، مخصوصا در قمرهای یخی مانند تریتون (Triton) و انسلادوس (Enceladus). آنها کاملا مشابه آتشفشان های کره ی زمین عمل می کنند با این تفاوت که فوران آنها به صورت مواد یخی و ذوب شده است و نه ماگمای داغ. در نتیجه ی فشار دافعه و جاذبه ی سیاره ی میزبان، اصطکاک و حرارت ایجاد می شود؛ این فشار در هسته ی قمر باعث متمرکز شدن حرارت و درنهایت منجر به  فوران مواد یخ زده می شود. زمانی که اندازه ی فشار داخلی به حد کافی برسد، آتشفشان مانند یک دریچه ی باز عمل کرده و دود و بخار آزاد می کند؛ که صدها درجه گرم تر از سطح منجمد است و زمانی که این مواد به سطح می رسند به سرعت یخ زده و منجمد می شوند.

پلوتو قمر هیچ سیاره ای نیست بنابراین تحت اثر گرانش هیچ سیاره ای نیز نخواهد بود، در نتیجه منبع انرژی این آتشفشان های یخی نامشخص است. با اینحال چند نظریه وجود دارد. برخی معتقدند عناصری که از زمان تشکیل پلوتو باقی مانده اند – یعنی بیشتر از ۴میلیارد سال پیش – در اثر کاهش رادیواکتیویته به درون سیاره نفوذ کرده و این مجموعه در گذر زمان گرم شده است. کاهش رادیواکتیویته می تواند دلیلی برای حالت فعال زمین شناسی پلوتو باشد. فرورفتگی های اندک سطح پلوتو می تواند نشان از حرکت سطح پلوتو و بازسازی سطح آن باشد، البته این امر می تواند به عنوان نشانه ای برای منبع احتمالی انرژی در هسته ی پلوتو نیز تلقی شود.

پلوتو تنها معمای دانشمندان نبوده و قمرهای پلوتو نیز بسیار غیر قابل پیشبینی عمل می کنند. محققان ناسا این مساله را در چهل و هفتمین مراسم سالانه ی بخش جامعه ی فضانوردان آمریکا در علوم سیاره شناسی عنوان کردند. پلوتو یک قمر بزرگ به نام شارون (Charon) و چهار قمر کوچکتر به نام های استیکس (Styx)، نیکس (Nix)، کربروس (Kerberos) و هایدرا (Hydra) دارد. پلوتو و شارون به دلیل اندازه های تقریبا برابر در واقع به دور یکدیگر می گردند و چهار قمر کوچکتر دیگر نیز با فاصله ای بسیار بیشتر حول این محور سیاره ای در حال گردش می باشند. برای مثال هایدرا در یک چرخش به دور پلوتو ۸۹ بار حول محور خود می گردد. این قمرها همچنین به دلیل تاثیر متقابل گرانش پلوتو و شارون کمی لرزش دارند. ناسا معتقد است این چهار قمر کوچک نتیجه ی ادغام دو یا چند قمر دیگر هستند و این بدان معناست که پلوتو در گذشته نسبت به حال حاضر، قمرهای بیشتری در اطراف خود داشته است.

.

.

منبع: theverge

---

عصر تکنولوژی، تکرا

نوشته پلوتو در نزدیکی قطب جنوب خود دو آتشفشان یخی دارد اولین بار در عصر تکنولوژی - Techera پدیدار شد.

یک متن مطالعه تازه منتشر شده از موسسه علوم تلسکوپ ناسا و فضا (مؤسسه علوم تلسکوپ فضایی (STScI)) تصریح می کند که حدود ۹۲ درصد از جهان قابل سکونت هنوز ایجاد نشده است. این پژوهش از داده های جمع آوری شده توسط تلسکوپ های هابل و کپلر ناسا، با هدف قرار دادن ایجاد زمین، و پتانسیل زندگی پیشرفته در فضای بیشتری از جهان، انجام شده است.

مشاهدات کپلر و سایر تلسکوپ های فضایی نشان می دهد که سیاره های شبه زمین واقع در منطقه قابل سکونت یک ستاره، در واقع به طورشگفت آوری شایع هستند. تصور می شود حدود یک میلیارد از چنین مکان هایی فقط در کهکشان ما وجود داشته باشد. این به پایه و اساس نهادها و برنامه سرمایه گذاری های در مقیاس بزرگ، که به شدت در جستجوی حیات فرازمینی هوشمند هستند، منجر شده است.
با این حال، با توجه به این مطالعه، می توان گفت که اکثر جهان های قابل سکونتی که در تمدن هوشمند وجود داشته باشند، هنوز متولد نشده اند. دانشمندان تخمین می زنند که آخرین ستاره تا حدود ۱۰۰ تریلیون سال بعد، نخواهد سوخت، این به این معنی است که هنوز هم زمان زیادی برای ایجاد ستاره های جدید و سیارات مشابه زمین وجود دارد. این امر شاید با این تفکر که تمدن ما ممکن است خیلی زود متولد شده باشد و با جهان های متمدن ایجاد شده در آینده فاصله زیادی از نظر هوشمندی تمدن داشته باشیم، ناخوشایند به نظر برسد، اما نویسندگان این مقاله قصد دارند پیام مثبت تری را انتقال دهند.
یک مقاله در این مطالعات ادعا می کند که قبل از پایان جهان، تقریبا ۱۰ برابر سیاره های بسیاری که در حال حاضر وجود دارند، ایجاد می شوند و این گسترش نشان می دهد که حداقل به احتمال ۹۲ درصد ما تنها تمدن پیشرفته به وجود در جهان، قبل از پایان هستی، نخواهیم بود.
با توجه به این مقاله، سیارات شبیه به زمین که در  آینده ایجاد می شوند، به احتمال زیاد در خوشه های کهکشانی عظیم و کهکشان های کوتوله که ذخایری از مواد ایجاد کننده ستاره ها را حفظ کرده اند، ایجاد می شود.
با اینکه ما به شواهد ایجاد جهان های دیگر نزدیک نیستیم ولی زمانی که در آن قرار داریم به گونه ای است که می توانیم درکی از ایجاد و انقلاب حیات های بعدی داشته باشیم، در واقع قاب زمانی که در آن سیاره ما ایجاد شده، در کنار قابلیت های علمی ما به این معنی است که ما به طور ایده آل به گونه ای قرار گرفته ایم که شاهد شواهدی از ایجاد زمین شناسی جهان و مسیر تکاملی خود، با مطالعه نور باستانی و تابش الکترومغناطیسی باشیم.
یک تمدن که یک تریلیون سال در یکی دیگر از سیاره های زمین مانند، تکامل می یابد، یا به همان چیز می رسد که از قبل وحود داشته، و یا حتی در یک سطح بالاتر از توان علمی ما می رسد که ما قادر به اکتشاف آن با بررسی سیر تکاملی از آغاز جهان تا کنون نیستیم، به این دلیل که سرنخ هایی که اکنون در دسترس ماست، رفته رفته تحلیل رفته است.

.

با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.

.

منبع: nasa

---

عصر تکنولوژی، تکرا

نوشته مطالعات جدید ادعا می کنند که اکثر جهان هایی مانند زمین هنوز بوجود نیامده اند اولین بار در عصر تکنولوژی - Techera پدیدار شد.