موجوداتی در اقیانوس‌ها زندگی می‌کنند که با فرا رسیدن شب به سطح آب می‌آیند و با طلوع خورشید ناپدید می‌شوند. به گفته دانشمندان، حرکت این موجوداتِ بی‌شمار، از اعماق دریا به سطح آن، بزرگترین جابه‌جایی موجود در اقیانوس‌های دنیاست.

این موجودات ریز، مدت زمان زیادی در سطح آب باقی نمی‌مانند، چرا که با بالا آمدن خورشید، خطر شکار شدن آن‌ها توسط سایر حیوانات وجود دارد. آن‌ها پس از تغذیه از پلانکتون‌های سطح آب، دوباره به عمق‌های پایین‌تر باز می‌گردند و در تاریکی آنجا خود را از دید شکارچیان احتمالی مخفی می‌کنند.

این حرکت‌های رفت و برگشت بی‌پایان، مهاجرت عمودی روزانه یا DVM نامیده می‌شود و دانشمندان فکر می‌کنند که بزرگترین مهاجرت انبوه توده‌های زیستی بر روی کره زمین است و بدون اینکه ما انسان‌ها متوجه‌اش شویم هر روز اتفاق می‌افتد.

البته کسانی هم هستند که به‌طور دقیق آن‌ها را تحت نظارت دارند. دانشمندان موسسه تحقیقاتی Monterey Bay Aquarium در کالیفرنیا، سال‌هاست که این موجودات را از نزدیک تماشا می‌کنند و با آنالیز ساعت‌ها فیلم ضبط‌شده از مهاجرت آن‌ها، یافته‌های خود را در مطالعه جدیدی منتشر کرده‌اند.

خلاصه مطالعه آن‌ها این است که این موجودات در طول حرکت‌شان از اعماق اقیانوس به سطح آن، با خطرات زیادی مواجه هستند. این جانداران ریزجثه، شکار خوبی برای سایر موجودات محسوب می‌شوند و هیچ پناهگاه امنی در طول سفر چند صد متری‌شان وجود ندارند و در هر لحظه احتمال شکار شدن‌شان وجود دارد.

محققان این مطالعه در مقاله خود نوشته‌اند: درست همانطور که شکارچیانی در محل زندگی این موجودات در اعماق اقیانوس‌ها وجود دارند، دسته‌ای دیگر از شکارچیان نیز هستند که در طول مسیر مهاجرت، آن‌ها را تهدید می‌کنند.

براساس ویدیوهای زیادی که موسسه Monterey Bay بین سال‌های ۱۹۹۷ و ۲۰۱۵ توسط وسیله‌های کنترل از راه دور (ROVs) و وسیله‌های زیرآبی خودکار (AUVs) ضبط کرده است، محققان این موسسه توانستند مهاجرت عمودی را از دید خود این موجودات بررسی کنند و سطح و نوع تهدیداتی که در طول سفر روزانه آن‌ها پیش می‌آید را اندازه‌گیری نمایند.

بروس روبیسون (Bruce Robison)، اکولوژیست و از اعضای تیم تحقیق می‌گوید: هیچ‌کسی تاکنون به مهاجرت این موجودات از دید خودشان نگاه نکرده است. دانشمندان تابه‌حال صرفا براساس داده‌های به‌دست‌آمده از طریق ارزیابی‌های آکوستیکی، حدس‌هایی درباره مهاجرت عمودی می‌زدند. اما ما چندین سال از این موجودات فیلمبرداری کرده‌ایم و حالا دید بهتری درباره خطراتی که آن‌ها در طول سفرشان با آن مواجهند داریم.

محققان علاوه بر تمرکز ویژه بر روی مهاجرت دو گونه از این موجودات یعنی کریل‌ها (krill) و فانوس‌ماهی‌ها (lanternfish)، مدلی را نیز براساس داده‌های به‌دست‌آمده توسعه دادند که از طریق آن می‌توانند احتمال مواجهه این موجودات با شکارچیان مختلف در طول سفرشان را محاسبه کنند.

آن‌ها در مقاله خود نوشته‌اند: احتمال خطر، ریسک نهفته‌ای است که در برخورد با یک شکارچی، در طول مهاجرت عمودی روزانه وجود دارد. این عدد نشان‌دهنده احتمال مرگ‌ومیر نیست.

با توجه به حضور شکارچیان در همه جای اقیانوس، تیم تحقیق تصدیق می‌کنند که احتمال مهاجرتِ موفق بسیار کم است. با این‌حال، احتمال بالای خطر، همیشه به معنای نرخ بالای مرگ این موجودات نیست؛ برای اینکه آن‌ها دارای قابلیت‌های دفاعی و فرار مختلفی هستند که می‌توانند به کمک آن‌ها از حمله شکارچیان در امان بمانند.

این موجودات ریز گرچه ممکن است زندگی خود را در طول حرکت‌شان از اعماق اقیانوس به سطح آن از دست دهند، اما باید توجه داشت که آن‌ها همیشه راه‌هایی را برای مقابله با خطرات احتمالی می‌یابند.

نوشته ثبت بزرگترین مهاجرت انبوهی که بر روی کره زمین اتفاق می‌افتد! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

تیمی از دانشمندان بعد از تجزیه و تحلیل داده‌های هواشناسی از سال 1950 تا 2019 به این نتیجه رسیده‌اند که دمای میانگین اقیانوس‌های جهان در سال گذشته به‌اندازه ۰.۰۷۵ درجه سانتی‌گراد بیشتر از میانگین 2010-1981 است.

این میزان افزایش گرچه شاید مقدار بزرگی به نظر نرسد، اما باید بگوییم که با در نظر گرفتن حجم عظیم اقیانوس‌ها، افزایشی به این کوچکی باعث ایجاد گرمای فوق‌العاده بزرگی به‌اندازه ۲۲۸ سکستیلیون ژول (sextillion Joules) در طول ۲۵ سال گذشته شده است.

این عدد، واقعا بسیار بزرگ است و درک آن شاید برایمان کمی مشکل باشد. یکی از دانشمندان برای اینکه دید بهتری به ما دهد، آن را با بمب اتمی که آمریکا در سال 1945 بر روی هیروشیما ژاپن انداخت، مقایسه کرده است.

Lijing Cheng، از دانشگاه علوم آکادمی چین می‌گوید: بمب اتمی هیروشیما انرژی‌ برابر ۶۳ تریلیون ژول تولید کرد. اما میزان گرمایی که در ۲۵ سال گذشته در داخل اقیانوس‌های دنیا ایجاد شده، ۳.۶ میلیارد برابر انفجار بمب اتمی هیروشیما است.

به عبارتی، افزایش دمای اقیانوس‌ها در طول ۲۵ سال گذشته، در هر ثانیه گرمایی به‌اندازه حرارت چهار بمب هیروشیما وارد اقیانوس‌ها کرده است. اما موضوع بدتر اینکه میزان این گرما ثابت نمانده و همچنان در حال افزایش است.

John Abraham، از اعضای تیم تحقیق می‌گوید: در سال 2019، گرم شدن اقیانوس‌ها گرمایی معادل حرارت پنج بمب هیروشیما ایجاد کرده است. شاید مقایسه آن با بمب اتم کمی انتزاعی باشد، اما اگر بخواهیم ساده‌تر بگوییم، میزان گرمای تولیدشده در اقیانوس‌ها در سال 2019، معادل این بوده که هر نفر در روی کره زمین هر روز ۱۰۰ سشوار را به سمت اقیانوس‌ها بگیرد.

در مورد تغییرات آب‌وهوایی زمین باید بگوییم که یخ‌ها به‌سرعت در حال آب شدن هستند و همین باعث بالا آمدن سطح دریاها شده است. دلفین‌ها و سایر حیوانات دریایی به‌خاطر اینکه نمی‌توانند بلافاصله خود را با این تغییرات سازگار کنند، در حال مردن هستند. حتی افزایش میزان تبخیر آب‌ها به اتمسفر، به‌خاطر ایجا گرما، اثری منفی بر روی سیاره ما می‌گذارد.

Abraham می‌گوید: این اتفاق باعث ایجاد طوفان‌ها و تندبادهای بسیار قدرتمندی در آینده خواهد شد و بارش‌های شدیدتری را در پی خواهد داشت. این شرایط، زمین را در یک وضعیت بحرانی بسیار جدی قرار داده است. باید بدانیم که هر روزی که ما در اقدام برای کاهش گرمایش جهانی تعلل می‌کنیم، شرایط بدتر و بدتر خواهد شد.

نوشته اقیانوس‌ها با سرعت 5 بمب اتم در هر ثانیه در حال گرم شدن هستند! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

دانشمندان اخیرا متوجه شده‌اند که مناطق مرده دریاها (dead zones) در حال گسترش به داخل منابع آب شیرین زمین هستند. نواحی مرده، به مناطقی در آب اقیانوس‌ها گفته می‌شود که تقریبا هیچ اکسیژنی ندارند و بنابراین امکان زنده ماندن بسیاری از انواع موجودات دریایی در آنجا وجود ندارد.

تعداد و حجم این خطر بزرگ اکولوژیکی، در دهه‌های اخیر به‌طرز باورنکردنی افزایش یافته است و حالا مطالعه جدید نشان می‌دهد که دانشمندان تابه‌حال درباره وسعت این پدیده، تخمین اشتباهی داشته‌اند.

پیش از این، تصور می‌شد که شرایط هیپوکسیک (hypoxic) این نواحی (به‌عنوان مناطقی با حداقل اکسیژن که گاهی‌اوقات نواحی سایه (shadow zones) هم نامیده می‌شوند)، زمانی ایجاد می‌شود که آلودگی‌های ناشی از فعالیت‌های انسانی به داخل آب‌های ساحلی جریان می‌یابند و در اثر آن، شکوفایی جلبکی اتفاق می‌افتد؛ جلبک‌هایی که به‌نوبه خود تبدیل به مواد ارگانیکی شده و در کف دریا ته‌نشین می‌شوند. این مواد ارگانیک همزمان با ته‌نشین شدن تدریجی در کف دریاها، اکسیژن موجود در آب را هم جذب و مصرف می‌کنند.

در همه این سال‌ها، فقط این فرایند، به‌عنوان دلیل اصلی ایجاد مناطق مرده در نظر گرفته می‌شد، اما حالا براساس تحقیق جدیدی که به‌سرپرستی Sabine Lengger، بیوشیمی‌دان از دانشگاه Plymouth انگلیس انجام شده، پدیده مذکور ممکن است علت مهم دیگری هم داشته باشد که ما تابه‌حال از آن غافل بوده‌ایم.

Lengger می‌گوید: مطالعه ما نشان می‌دهد که ماده ارگانیکی که در کف دریاها نشست می‌کند، فقط از سطح دریا نمی‌آید، بلکه بخش عمده‌ای از آن توسط باکتری‌هایی که در اقیانوس‌های تاریک زندگی می‌کنند، ایجاد می‌شود.

تیم تحقیق با آنالیز هسته‌های رسوبی استخراج‌شده از کف دریای عرب (محلی که تصور می‌شود بزرگ‌ترین ناحیه مرده جهان است)، متوجه شدند که باکتری‌های بی‌هوازی که در آب‌های عمیق ته‌نشین می‌شوند می‌توانند عامل تولید تقریبا یک‌پنجم از ماده ارگانیکی که بر روی کف دریا وجود دارد، باشند.

به‌گفته Lengger، مدل‌هایی که آن‌ها تلاش داشتند تا با استفاده از آن‌ چگونگی گسترش مناطق مرده دریاها در آینده را پیش‌بینی کنند، این عامل مهم را که dark carbon fixation نامیده می‌شود، در نظر نداشته‌اند و این بدین معنی است که آن‌ها تکه بزرگی از پازل نواحی مرده را فراموش کرده بودند.

محققین در مقاله خود نوشته‌اند: مدل‌های بیوشیمیایی‌ که فرض آن‌ها بر این استوار است که همه ماده ارگانیک ته‌نشین‌شده در کف دریاها، از طریق فرایند فوتوسنتز و بدون اضافه شدن هیچ کربنی، ایجاد شده‌اند، می‌توانند برآوردهای نادرستی را در اختیار ما قرار بدهند. بنابراین ما فکر می‌کنیم که نیاز این مناطق مرده به اکسیژن احتمالا بسیار بیش از حد تصور است و در نتیجه میزان گسترش آن‌ها فراتر از حد انتظار خواهد بود.

یافته‌های این تحقیق، درست یک روز بعد از آن ارایه می‌شوند که یک گزارش علمی منتشرشده توسط اتحادیه بین‌المللی حفظ طبیعت (IUCN) هشدار داده بود که مناطق مرده مثل یک مرض دریایی در حال گسترش هستند و تعداد آن‌ها به حدود ۷۰۰ منطقه رسیده است. این در حالیست که نواحی کشف‌شده در سال 1960 میلادی کمتر از ۵۰ عدد بودند.

خوشبختانه این یافته‌ها، روش بهتری را برای مشخص کردن اندازه واقعی پدیده مذکور در اختیار ما قرار می‌دهند و ما خواهیم توانست قبل از آنکه زیاد دیر شود کاری درباره آن انجام دهیم.

نتایج مطالعه حاضر در مجله Global Biogeochemical Cycles چاپ شده است.

نوشته دانشمندان می‌گویند باید خطر مناطق مرده اقیانوس‌های جهان را جدی بگیریم! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.