در طول مدت شیوع ویروس کرونا تمرینات ورزشی ما چقدر باید باشد؟!

چگونه می توان با کفش‌های ورزشی موزیک پخش کرد؟

با شیوع ویروس کرونا در دنیا، در بیشتر کشورها، مدارس، مسابقات ورزشی و سایر اشکال فعالیت‌های اجتماعی به حالت تعلیق درآمده‌اند، اما آنچه که در جلوگیری از گسترش بیش‌ازحد این ویروس مسری اهمیت دارد، یادگیری مهارت‌های فاصله‌گیری اجتماعی (social distancing) است.

نامگذاری ویروس کرونا به خاطر آن است که هسته داخلی آن با پوششی از میله‌های کوچک پروتئینی به نام peplomer احاطه شده است. این میله‌های کوچک با چسبیدن به بافت‌های ریه و حمله به سلول‌های این بافت‌ها، لشگری از ویروس‌های مهاجم را تولید می‌کنند. از آنجاییکه ویروس کرونا بیشتر دستگاه تنفسی یعنی بینی، دهان و ریه‌های ما را درگیر می‌کند، بنابراین سرعت انتقال آن از طریق عطسه، سرفه یا ردوبدل کردن قطرات تنفسی بسیار زیاد است.

در چنین شرایطی، گرچه فاصله‌گیری اجتماعی اهمیت به‌سزایی دارد، اما این کار ممکن است باعث کاهش نشاط اجتماعی، به‌ویژه در ورزشکاران تیم‌های ورزشی یا کسانی که برای بدنسازی و تناسب اندام به باشگاه می‌روند و حتی در طرفداران مسابقات ورزشی گردد. همانطور که احتمالا می‌دانید انجام فعالیت ورزشی موجب ترشح دوپامین در بدن شده و از این‌ طریق به کاهش استرس و ایجاد نشاط در فرد کمک می‌کند.

در اینجا، علاوه بر اینکه می‌خواهیم ببینیم انجام تمرینات ورزشی چگونه باعث واکنش سیستم ایمنی بدن ما در برابر ویروس‌ها می‌شود، به چند نکته عملی درباره میزان تمرین‌‌ها در طول دوره شیوع بیماری ویروسی اشاره کنیم.

باید بگوییم که انجام تمرین‌های خیلی زیاد یا خیلی کم، هردو بد هستند و توصیه متخصصان رعایت حد وسط در این کار است. دانشمندان به این پدیده آماری، منحنی J-shaped می‌گویند. تحقیقات نشان می‌دهند که شدت فعالیت ورزشی می‌تواند اثرات متفاوتی بر روی سیستم ایمنی بدن ما برای مقابله با ویروس‌ها بگذارد.

طبق این منحنی، بین شدت تمرینات ورزشی و چگونگی پاسخ سیستم ایمنی بدن ما در مقابل آلودگی‌های ویروسی، رابطه نزدیکی وجود دارد؛ بطوریکه هرچه تمرینات ما، خیلی زیاد یا خیلی کم باشند، آسیب‌پذیری‌مان در برابر ویروس‌ها افزایش می‌یابد.

یک مطالعه با جامعه آماری بزرگ نشان داده است که انجام تمرین‌های ملایم تا متوسط (۲۰ الی ۴۵ دقیقه در روز و تا سه بار در هفته) ریسک مرگ ناشی از شیوع بیماری آنفلوآنزا در سال 1998 در هنگ‌کنگ را کاهش داد.

این مطالعه بر روی ۲۴۶۵۶ فرد بزرگسال چینی که در جریان این شیوع جان خود را از دست دادند انجام شده بود. این تحقیق نشان می‌داد که افرادی که هیچ تمرینی نداشته‌اند یا تمرین‌های بسیار زیادی انجام داده‌اند (بیش از ۵ روز در هفته) نسبت به کسانی که تمرین‌های ملایمی در طول هفته داشته‌اند، احتمال مرگ‌شان بیشتر بوده است.

همچنین مطالعات انجام شده بر روی موش‌ها ثابت کرده است که انجام تمرین‌های منظم، دو تا سه ماه قبل از آلودگی به ویروس، شدت بیماری را کاهش می‌دهد. بنابراین، داده‌های محدود انسانی و حیوانی نشان می‌دهند که فعالیت ورزشی تا سه روز در هفته و به مدت دو تا سه ماه قبل از آلودگی، سیستم ایمنی بدن را به نحوه مطلوبی برای مبارزه با ویروس آماده می‌کند.

اما اگر به‌طور منظم تمرین نکنیم چه؟ آیا شروع مجدد یک برنامه تمرینی، خوب است یا بد؟ بررسی‌های انجام شده روی موش‌ها نشان می‌دهند که تمرینات ملایم به مدت ۲۰ الی ۳۰ دقیقه در روز، بعد از آلوده شدن به ویروس آنفلوآنزا، شانس زنده ماندن آن‌ها را افزایش داده است.

در واقع، ۸۲ درصد از موش‌هایی که ۲۰ الی ۳۰ دقیقه در روز، در طول دوره کمون (یعنی فاصله بین آلوده شدن به ویروس و بروز علایم بیماری)، تمرین کرده بودند، زنده ماندند. در مقابل، فقط ۴۳ درصد از موش‌های بدون تحرک و ۳۰ درصد از موش‌هایی که تمرین‌های شدیدی (حدود ۲.۵ ساعت در روز) داشتند زنده ماندند.

ورزش کردن

بنابراین، براساس نتایج به‌دست‌آمده از موش‌های آزمایشگاهی، تمرین ملایم تا متوسط بعد از آلودگی به ویروس می‌تواند ما را در مقابل آن محافظت کند.

شاید بپرسید که آیا افرادی که وابستگی زیادی به تمرینات ورزشی دارند نیز باید در طول دوره همه‌گیری آنفلوآنزا، ملایم تمرین کنند؟ خب باید بگوییم که این موضوع برای همه افراد توصیه می‌شود، چرا که همانطور که گفته شد تمرین بیش‌ازحد و همچنین تمرین در حین بیماری، خطر مرگ را افزایش می‌دهد.

برای مثال، مطالعاتی که بر روی فوتبالیست‌ها و دوندگان انجام شده نشان می‌دهند که ترشح ایمنوگلوبولین A یا همان پادتن A در زمانی که آن‌ها رقابت یا آموزش‌های شدیدی داشته‌اند کاهش یافته است. پادتن A، یک پروتئین آنتی‌بادی است که توسط سیستم ایمنی بدن برای خنثی کردن پاتوژن‌هایی مثل ویروس‌ها و باکتری‌ها ترشح می‌شود.

طبق تحقیقات، این پادتن همچنین رابطه نزدیکی با آلودگی‌های دستگاه تنفسی فوقانی ما دارد. زمانی که میزان ترشح آن کاهش می‌یابد، آلودگی این بخش از بدن افزایش می‌یابد. این رابطه، برای مثال در فوتبالیست‌ها مشاهده شده است؛ آن‌ها بیشترین میزان آلودگی ویروسی را زمانی نشان داده‌اند که مقادیر پادتن A بدن‌شان به پایین‌ترین حد خود رسیده است.

این موضوع به‌طور غیرمستقیم نشان می‌دهد که تمرین بیش‌ازاندازه، بدون ریکاوری مناسب، ممکن است بدن ما را در مقابل حمله ویروس‌ها به‌ویژه ویروس‌های تنفسی بسیار آسیب‌پذیر کند. بنابراین مطالعات انجام‌شده بر روی سیستم ایمنی بدن ثابت می‌کند که انجام تمرینات زیاد یا شدید لزوما برای سلامتی ما بهتر نیست.

چه میزان تمرین در طول دوره شیوع ویروس کرونا ممکن است مناسب باشد؟

در اینجا راهنمایی‌هایی را درباره میزان مناسب تمرین برای اکثر مردم ارایه می‌کنیم:

  • حداکثر سه روز در هفته، تمرین‌های ملایم تا متوسط (۲۰ الی ۴۵ دقیقه) انجام دهید.
  • سعی کنید در طول مدت قرنطینه، قدرت بدنی و تناسب اندام خود را حفظ کنید (نه افزایش).
  • از تماس‌های فیزیکی در طول تمرین‌های گروهی، که در آن احتمال در معرضِ قطرات تنفسی قرار گرفتن و لمس صورت با دست بسیار زیاد است، خودداری کنید.
  • تجهیزات ورزشی را بعد از استفاده، ضدعفونی کرده یا بشویید.
  • اگر به باشگاه می‌روید، باشگاهی را پیدا کنید که تهویه مناسبی دارد. همچنین برای دوری از قطرات تنفسی دیگران، با حفظ فاصله تمرین کنید.
  • با اعضای تیم خود به جای تماس‌های فیزیکی اجتماعی، از طریق شبکه‌های اجتماعی در ارتباط باشید.
  • برای تقویت سیستم ایمنی بدن‌تان، تغذیه و خواب خوبی داشته باشید.
  • روحیه خود را حفظ کنید و امیدتان را از دست ندهید.
چه میزان تمرین در طول دوره شیوع ویروس کرونا می‌تواند ریسک بالایی داشته باشد؟

توصیه می‌کنیم که در زمان شیوع ویروس موارد زیر را انجام ندهید:

  • بعد از خستگی، تمرین نکنید؛ این کار، ریسک آلودگی به ویروس را افزایش می‌دهد. یک مثال می‌تواند دوی ماراتن باشد که بعد از مسابقه، احتمال ابتلا به بیماری از ۲.۲ درصد به ۱۳ درصد افزایش می‌یابد.
  • اگر علایم شبیه آنفلوآنزا دارید تمرین نکنید.
  • بیش از پنج روز در هفته تمرین نکنید.
  • در فضاهای شلوغ و بسته فعالیت ورزشی انجام ندهید.
  • وسایل خوردن و نوشیدن خود را با دیگران به اشتراک نگذارید.

همچنین براساس یک تصور غلط، خیلی‌ها فکر می‌کنند که خوردن بیش‌ازاندازه مایعات در زمان بیماری باعث خارج شدن سموم از بدن یا جلوگیری از دهیدراتاسیون می‌شود. باید بگوییم که چنین چیزی اصلا درست نیست.

آنچه که منحنی J-shaped به ما یاد می‌دهد این است که در طول دوره شیوع ویروس‌ها از جمله ویروس کرونا باید تمرینات ورزشی ملایمی داشت و اصلا تمرین نکردن یا بیش‌ازحد تمرین کردن ما را در برابر حمله این ویروس‌ها آسیب‌پذیر می‌کند.

نوشته در طول مدت شیوع ویروس کرونا تمرینات ورزشی ما چقدر باید باشد؟! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

در طول مدت شیوع ویروس کرونا تمرینات ورزشی ما چقدر باید باشد؟!

چگونه می توان با کفش‌های ورزشی موزیک پخش کرد؟

با شیوع ویروس کرونا در دنیا، در بیشتر کشورها، مدارس، مسابقات ورزشی و سایر اشکال فعالیت‌های اجتماعی به حالت تعلیق درآمده‌اند، اما آنچه که در جلوگیری از گسترش بیش‌ازحد این ویروس مسری اهمیت دارد، یادگیری مهارت‌های فاصله‌گیری اجتماعی (social distancing) است.

نامگذاری ویروس کرونا به خاطر آن است که هسته داخلی آن با پوششی از میله‌های کوچک پروتئینی به نام peplomer احاطه شده است. این میله‌های کوچک با چسبیدن به بافت‌های ریه و حمله به سلول‌های این بافت‌ها، لشگری از ویروس‌های مهاجم را تولید می‌کنند. از آنجاییکه ویروس کرونا بیشتر دستگاه تنفسی یعنی بینی، دهان و ریه‌های ما را درگیر می‌کند، بنابراین سرعت انتقال آن از طریق عطسه، سرفه یا ردوبدل کردن قطرات تنفسی بسیار زیاد است.

در چنین شرایطی، گرچه فاصله‌گیری اجتماعی اهمیت به‌سزایی دارد، اما این کار ممکن است باعث کاهش نشاط اجتماعی، به‌ویژه در ورزشکاران تیم‌های ورزشی یا کسانی که برای بدنسازی و تناسب اندام به باشگاه می‌روند و حتی در طرفداران مسابقات ورزشی گردد. همانطور که احتمالا می‌دانید انجام فعالیت ورزشی موجب ترشح دوپامین در بدن شده و از این‌ طریق به کاهش استرس و ایجاد نشاط در فرد کمک می‌کند.

در اینجا، علاوه بر اینکه می‌خواهیم ببینیم انجام تمرینات ورزشی چگونه باعث واکنش سیستم ایمنی بدن ما در برابر ویروس‌ها می‌شود، به چند نکته عملی درباره میزان تمرین‌‌ها در طول دوره شیوع بیماری ویروسی اشاره کنیم.

باید بگوییم که انجام تمرین‌های خیلی زیاد یا خیلی کم، هردو بد هستند و توصیه متخصصان رعایت حد وسط در این کار است. دانشمندان به این پدیده آماری، منحنی J-shaped می‌گویند. تحقیقات نشان می‌دهند که شدت فعالیت ورزشی می‌تواند اثرات متفاوتی بر روی سیستم ایمنی بدن ما برای مقابله با ویروس‌ها بگذارد.

طبق این منحنی، بین شدت تمرینات ورزشی و چگونگی پاسخ سیستم ایمنی بدن ما در مقابل آلودگی‌های ویروسی، رابطه نزدیکی وجود دارد؛ بطوریکه هرچه تمرینات ما، خیلی زیاد یا خیلی کم باشند، آسیب‌پذیری‌مان در برابر ویروس‌ها افزایش می‌یابد.

یک مطالعه با جامعه آماری بزرگ نشان داده است که انجام تمرین‌های ملایم تا متوسط (۲۰ الی ۴۵ دقیقه در روز و تا سه بار در هفته) ریسک مرگ ناشی از شیوع بیماری آنفلوآنزا در سال 1998 در هنگ‌کنگ را کاهش داد.

این مطالعه بر روی ۲۴۶۵۶ فرد بزرگسال چینی که در جریان این شیوع جان خود را از دست دادند انجام شده بود. این تحقیق نشان می‌داد که افرادی که هیچ تمرینی نداشته‌اند یا تمرین‌های بسیار زیادی انجام داده‌اند (بیش از ۵ روز در هفته) نسبت به کسانی که تمرین‌های ملایمی در طول هفته داشته‌اند، احتمال مرگ‌شان بیشتر بوده است.

همچنین مطالعات انجام شده بر روی موش‌ها ثابت کرده است که انجام تمرین‌های منظم، دو تا سه ماه قبل از آلودگی به ویروس، شدت بیماری را کاهش می‌دهد. بنابراین، داده‌های محدود انسانی و حیوانی نشان می‌دهند که فعالیت ورزشی تا سه روز در هفته و به مدت دو تا سه ماه قبل از آلودگی، سیستم ایمنی بدن را به نحوه مطلوبی برای مبارزه با ویروس آماده می‌کند.

اما اگر به‌طور منظم تمرین نکنیم چه؟ آیا شروع مجدد یک برنامه تمرینی، خوب است یا بد؟ بررسی‌های انجام شده روی موش‌ها نشان می‌دهند که تمرینات ملایم به مدت ۲۰ الی ۳۰ دقیقه در روز، بعد از آلوده شدن به ویروس آنفلوآنزا، شانس زنده ماندن آن‌ها را افزایش داده است.

در واقع، ۸۲ درصد از موش‌هایی که ۲۰ الی ۳۰ دقیقه در روز، در طول دوره کمون (یعنی فاصله بین آلوده شدن به ویروس و بروز علایم بیماری)، تمرین کرده بودند، زنده ماندند. در مقابل، فقط ۴۳ درصد از موش‌های بدون تحرک و ۳۰ درصد از موش‌هایی که تمرین‌های شدیدی (حدود ۲.۵ ساعت در روز) داشتند زنده ماندند.

ورزش کردن

بنابراین، براساس نتایج به‌دست‌آمده از موش‌های آزمایشگاهی، تمرین ملایم تا متوسط بعد از آلودگی به ویروس می‌تواند ما را در مقابل آن محافظت کند.

شاید بپرسید که آیا افرادی که وابستگی زیادی به تمرینات ورزشی دارند نیز باید در طول دوره همه‌گیری آنفلوآنزا، ملایم تمرین کنند؟ خب باید بگوییم که این موضوع برای همه افراد توصیه می‌شود، چرا که همانطور که گفته شد تمرین بیش‌ازحد و همچنین تمرین در حین بیماری، خطر مرگ را افزایش می‌دهد.

برای مثال، مطالعاتی که بر روی فوتبالیست‌ها و دوندگان انجام شده نشان می‌دهند که ترشح ایمنوگلوبولین A یا همان پادتن A در زمانی که آن‌ها رقابت یا آموزش‌های شدیدی داشته‌اند کاهش یافته است. پادتن A، یک پروتئین آنتی‌بادی است که توسط سیستم ایمنی بدن برای خنثی کردن پاتوژن‌هایی مثل ویروس‌ها و باکتری‌ها ترشح می‌شود.

طبق تحقیقات، این پادتن همچنین رابطه نزدیکی با آلودگی‌های دستگاه تنفسی فوقانی ما دارد. زمانی که میزان ترشح آن کاهش می‌یابد، آلودگی این بخش از بدن افزایش می‌یابد. این رابطه، برای مثال در فوتبالیست‌ها مشاهده شده است؛ آن‌ها بیشترین میزان آلودگی ویروسی را زمانی نشان داده‌اند که مقادیر پادتن A بدن‌شان به پایین‌ترین حد خود رسیده است.

این موضوع به‌طور غیرمستقیم نشان می‌دهد که تمرین بیش‌ازاندازه، بدون ریکاوری مناسب، ممکن است بدن ما را در مقابل حمله ویروس‌ها به‌ویژه ویروس‌های تنفسی بسیار آسیب‌پذیر کند. بنابراین مطالعات انجام‌شده بر روی سیستم ایمنی بدن ثابت می‌کند که انجام تمرینات زیاد یا شدید لزوما برای سلامتی ما بهتر نیست.

چه میزان تمرین در طول دوره شیوع ویروس کرونا ممکن است مناسب باشد؟

در اینجا راهنمایی‌هایی را درباره میزان مناسب تمرین برای اکثر مردم ارایه می‌کنیم:

  • حداکثر سه روز در هفته، تمرین‌های ملایم تا متوسط (۲۰ الی ۴۵ دقیقه) انجام دهید.
  • سعی کنید در طول مدت قرنطینه، قدرت بدنی و تناسب اندام خود را حفظ کنید (نه افزایش).
  • از تماس‌های فیزیکی در طول تمرین‌های گروهی، که در آن احتمال در معرضِ قطرات تنفسی قرار گرفتن و لمس صورت با دست بسیار زیاد است، خودداری کنید.
  • تجهیزات ورزشی را بعد از استفاده، ضدعفونی کرده یا بشویید.
  • اگر به باشگاه می‌روید، باشگاهی را پیدا کنید که تهویه مناسبی دارد. همچنین برای دوری از قطرات تنفسی دیگران، با حفظ فاصله تمرین کنید.
  • با اعضای تیم خود به جای تماس‌های فیزیکی اجتماعی، از طریق شبکه‌های اجتماعی در ارتباط باشید.
  • برای تقویت سیستم ایمنی بدن‌تان، تغذیه و خواب خوبی داشته باشید.
  • روحیه خود را حفظ کنید و امیدتان را از دست ندهید.
چه میزان تمرین در طول دوره شیوع ویروس کرونا می‌تواند ریسک بالایی داشته باشد؟

توصیه می‌کنیم که در زمان شیوع ویروس موارد زیر را انجام ندهید:

  • بعد از خستگی، تمرین نکنید؛ این کار، ریسک آلودگی به ویروس را افزایش می‌دهد. یک مثال می‌تواند دوی ماراتن باشد که بعد از مسابقه، احتمال ابتلا به بیماری از ۲.۲ درصد به ۱۳ درصد افزایش می‌یابد.
  • اگر علایم شبیه آنفلوآنزا دارید تمرین نکنید.
  • بیش از پنج روز در هفته تمرین نکنید.
  • در فضاهای شلوغ و بسته فعالیت ورزشی انجام ندهید.
  • وسایل خوردن و نوشیدن خود را با دیگران به اشتراک نگذارید.

همچنین براساس یک تصور غلط، خیلی‌ها فکر می‌کنند که خوردن بیش‌ازاندازه مایعات در زمان بیماری باعث خارج شدن سموم از بدن یا جلوگیری از دهیدراتاسیون می‌شود. باید بگوییم که چنین چیزی اصلا درست نیست.

آنچه که منحنی J-shaped به ما یاد می‌دهد این است که در طول دوره شیوع ویروس‌ها از جمله ویروس کرونا باید تمرینات ورزشی ملایمی داشت و اصلا تمرین نکردن یا بیش‌ازحد تمرین کردن ما را در برابر حمله این ویروس‌ها آسیب‌پذیر می‌کند.

نوشته در طول مدت شیوع ویروس کرونا تمرینات ورزشی ما چقدر باید باشد؟! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

تمرینات ورزشی شدید باعث تخریب عضلات و آسیب جدی به کلیه‌ها می‌شوند

در هر ۳۶۵ روزی که زمین یک بار به دور خورشید می‌چرخد، ما انسان‌ها این فرصت را داریم که دکمه ریست را فشار دهیم و تبدیل به آدم‌هایی با یک بدن متناسب‌تر و ورزیده‌تر شویم.

با فرا رسیدن ماه ژانویه، فضای اینترنت و شبکه‌های اجتماعی پر از توصیه‌هایی می‌شوند که درباره اینکه چه غذاهایی بخوریم، چگونه منظم تمرین کنیم یا چگونه وزن خود را کاهش دهیم و سالم بمانیم صحبت می‌کنند.

در واقع، همه ما اوایل هر سال، با دیدن چنین شور و شوقی، انگیزه پیدا می‌کنیم که تا جای ممکن زیاده‌روی‌های سال گذشته را جبران کنیم. اما این شور و شوق می‌تواند باعث شود که ما بیش‌ازاندازه جوگیر شویم و بخواهیم که با انجام تمرینات ورزشی شدید و زیاد در مدت زمان کوتاه، به اهداف خود برسیم.

فعالیت‌های عضلانی فرساینده، به‌ویژه بعد از یک دوره طولانی بی‌تحرکی، می‌تواند آسیب‌های شیمیایی و فیزیکی زیادی را به غشای سلول‌های ماهیچه‌ای وارد کنند و باعث واپاشی عضلات شوند.

اخیرا یکی از متخصصین پزشکی ورزشی و فیزیولوژیست تمرین، در مقاله‌ خود به موارد زیادی از این‌گونه واپاشی‌های عضلات اسکلتی که باعث آسیب‌های جدی به سایر بخش‌های بدن نیز شده‌اند اشاره کرده است.

البته ذکر این موارد در اینجا، نه به منظور ترساندن مردم و برگرداندن‌شان به روی مبل‌های راحتی‌شان بلکه به‌خاطر افزایش آگاهی آن‌ها در این زمینه صورت گرفته است.

بنابراین هدف از گفتن این موارد، یادآوری این نکته به ورزشکاران، مربیان و حتی افراد عادی است که پاسخ فیزیولوژی مطلوب بدن به فعالیت‌های ورزشی، نیاز به یک دوره تمرین‌های ملایم و یک دوره ریکاوری مناسب در بین بخش‌های تمرینی دارد.

علاوه بر عضلات، کلیه‌ها هم آسیب می‌بینند

در اصطلاح پزشکی به واپاشی سلول‌های عضله، رابدومیولیز (rhabdomyolysis) یا به‌طور خلاصه رابدو گفته می‌شود. زمانی که سلول‌های ماهیچه‌ای شکاف بر می‌دارند، محتوای درون آن‌ها به داخل جریان خون رها می‌شود. این محتواهای سلولی شامل آنزیم‌هایی مانند کراتین و کیناز (kinase)، الکترولیت‌هایی مانند پتاسیم و پروتئین‌هایی مانند میوگلوبین (myoglobin) می‌شوند.

میوگلوبین، نوعی پروتئین بزرگ و قرمزرنگی است که می‌تواند سیستم فیلتراسیون کلیه یا لوله های کلیه را مسدود کند. این پروتئین همچنین می‌تواند تبدیل به نوعی محصولات جانبی سمی شود که به کلیه‌ها صدمه بزنند. در موارد نادر، وجود مقادیر بسیار زیاد میوگلوبین در جریان خون می‌تواند عملکرد کلیه را به‌کلی متوقف کند؛ اتفاقی که در مورد یک دونده ماراتون ۲۷ ساله افتاد و باعث مرگ او شد.

محققان اخیرا در مطالعه‌ای که بر روی تعدادی از شناگران دانشگاهی انجام داده‌اند، مواردی از بروز رابدومیولیز را مشاهده کرده‌اند. در این مطالعه، ۶ نفر از ۳۴ شناگری که از آن‌‌ها خواسته شده بود تا در طول بیست دقیقه بیشترین تعداد بارفیکس و پرس سینه را انجام دهند، راهی بیمارستان شدند.

به نظر می‌رسد که موارد بروز رابدومیولیز علایم‌دار (symptomatic rhabdo) یا آن‌هایی که به درمان پزشکی نیاز دارند،‍ در بین ورزش‌های تیمی دانشگاهی با سرعت هشداردهنده‌ای در حال افزایش است.

تاکنون ۱۷ مورد رابدوی تیمی مشاهده شده است که در اثر انجام سریع فعالیت‌های بسیار شدید در مدت زمان بسیار کوتاه اتفاق افتاده‌اند. این فعالیت‌های تیمی شامل ورزش‌هایی مانند فوتبال، شنا، چوگان، بسکتبال، سافت‌بال و والیبال می‌شوند.

ورزشکاران غیررقابتی هم تحت تاثیر قرار گرفته‌اند

اما شاید این سوال پیش بیاید که آیا ممکن است این اتفاق در مورد افراد عادی‌ای که به دنبال تناسب اندام هستند نیز بیفتد؟ باید بگوییم که هر فعالیت فیزیکی جدید یا مفرط می‌تواند باعث رابدو علایم‌دار شود.

انجام شدید کارهایی مانند باغبانی، وزنه‌برداری یا فعالیت‌هایی از نوع کراس‌فیت و حتی تست‌های فیتنس، می‌توانند منجر به بروز رابدو علایم‌دار با آسیب‌های جدی به کلیه‌ها شوند.

بیش از ۹۰ مورد بروز رابدو، بعد از تمرینات ورزشی شدید با دوچرخه ثابت گزارش شده است. همچنین در یک مورد خاص، ۱۱۹ دانش‌آموز تایوانی که توسط معلم‌شان مجبور به انجام ۱۲۰ بارفیکس در عرض ۵ دقیقه شده بودند، کارشان به اورژانس کشید.

بنابراین واپاشی سلول‌های عضلانی، می‌تواند بعد از ۵ دقیقه تا ۳۶ ساعت فعالیت فیزیکی شدید و عادت‌نکرده صورت بگیرد. اما انجام ملایم تمرین‌ها و داشتن ریکاوری مناسب بین تمرین‌ها اجازه می‌دهد که سازگاری‌های ماهیچه‌ای و قلبی‌عروقی بدن برای ماهیچه‌سازی، افزایش تناسب اندام و کاهش چربی به‌نحو مطلوبی اتفاق بیفتد.

تحقیقات نشان می‌دهند که دو هفته تمرین ملایم بعد از یک دوره طولانی بی‌تحرکی، برای سازگاری کامل غشای سلول‌های عضلات با فشار تمرین‌ها ضروری است.

البته موارد واپاشی عضلات، بدون آسیب حاد به کلیه‌ها نیز شایع است که در واقع نشان‌دهنده پاسخ‌های عادی بدن به تمرین‌های شدید اما بدون نیاز به درمان پزشکی هستند.

با این‌حال، اگر بعد از تمرینات ورزشی شدید با علایم و نشانه‌های زیر در طول یک دو روز اول مواجه شدید، حتما باید به پزشک مراجعه کنید:

  • برطرف نشدن درد شدید عضله با گذشت زمان
  • تورم عضله با ایجاد محدودیت در حرکت
  • حالت تهوع یا استفراغ یا هردو
  • ادرار بسیار تیره یا ناقص

همچنین فاکتورهای خطرناکی وجود دارند که احتمال توسعه رابدومیولیز را بعد از فعالیت فیزیکی افزایش می‌دهند. این فاکتورها شامل فعالیت در هوای گرم، دهیدراتاسیون یا اُورهیدراتاسیون، مصرف الکل، خوردن قهوه زیاد، استفاده از رژیم‌های شدید گیاه‌خواری یا پروتئین بالا می‌شوند.

ضمنا هم زنان و هم مردان می‌توانند رابدو علایم‌دار را توسعه دهند، هرچند که موارد مشاهده‌شده در مردان بیشتر بوده است. همچنین بنا به دلایلی که مشخص نیست، عضلات کوچک‌تر بازو در مقایسه با ماهیچه‌های بزرگ‌تر پا، استعداد بیشتری برای واپاشی عضله بعد از ۵ تا ۳۰ دقیقه تمرینات ورزشی شدید دارند.

بنابراین با توجه به مطالبی که در بالا گفته شد، توصیه‌ای که می‌توانیم به مربیان، ورزشکاران و حتی افراد عادی بکنیم این است که لذت و مزایای تمرین‌های منظم را دریابند و از انجام فعالیت‌های فیزیکی شدید در مدت زمان کوتاه به‌شدت پرهیز کنند. واپاشی سلول‌های عضلات استخوانی موضوعی بسیار جدی‌ است که می‌تواند علاوه بر ماهیچه‌ها به کلیه‌ها هم آسیب برساند.

نوشته تمرینات ورزشی شدید باعث تخریب عضلات و آسیب جدی به کلیه‌ها می‌شوند اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

تمرینات ورزشی شدید باعث تخریب عضلات و آسیب جدی به کلیه‌ها می‌شوند

در هر ۳۶۵ روزی که زمین یک بار به دور خورشید می‌چرخد، ما انسان‌ها این فرصت را داریم که دکمه ریست را فشار دهیم و تبدیل به آدم‌هایی با یک بدن متناسب‌تر و ورزیده‌تر شویم.

با فرا رسیدن ماه ژانویه، فضای اینترنت و شبکه‌های اجتماعی پر از توصیه‌هایی می‌شوند که درباره اینکه چه غذاهایی بخوریم، چگونه منظم تمرین کنیم یا چگونه وزن خود را کاهش دهیم و سالم بمانیم صحبت می‌کنند.

در واقع، همه ما اوایل هر سال، با دیدن چنین شور و شوقی، انگیزه پیدا می‌کنیم که تا جای ممکن زیاده‌روی‌های سال گذشته را جبران کنیم. اما این شور و شوق می‌تواند باعث شود که ما بیش‌ازاندازه جوگیر شویم و بخواهیم که با انجام تمرینات ورزشی شدید و زیاد در مدت زمان کوتاه، به اهداف خود برسیم.

فعالیت‌های عضلانی فرساینده، به‌ویژه بعد از یک دوره طولانی بی‌تحرکی، می‌تواند آسیب‌های شیمیایی و فیزیکی زیادی را به غشای سلول‌های ماهیچه‌ای وارد کنند و باعث واپاشی عضلات شوند.

اخیرا یکی از متخصصین پزشکی ورزشی و فیزیولوژیست تمرین، در مقاله‌ خود به موارد زیادی از این‌گونه واپاشی‌های عضلات اسکلتی که باعث آسیب‌های جدی به سایر بخش‌های بدن نیز شده‌اند اشاره کرده است.

البته ذکر این موارد در اینجا، نه به منظور ترساندن مردم و برگرداندن‌شان به روی مبل‌های راحتی‌شان بلکه به‌خاطر افزایش آگاهی آن‌ها در این زمینه صورت گرفته است.

بنابراین هدف از گفتن این موارد، یادآوری این نکته به ورزشکاران، مربیان و حتی افراد عادی است که پاسخ فیزیولوژی مطلوب بدن به فعالیت‌های ورزشی، نیاز به یک دوره تمرین‌های ملایم و یک دوره ریکاوری مناسب در بین بخش‌های تمرینی دارد.

علاوه بر عضلات، کلیه‌ها هم آسیب می‌بینند

در اصطلاح پزشکی به واپاشی سلول‌های عضله، رابدومیولیز (rhabdomyolysis) یا به‌طور خلاصه رابدو گفته می‌شود. زمانی که سلول‌های ماهیچه‌ای شکاف بر می‌دارند، محتوای درون آن‌ها به داخل جریان خون رها می‌شود. این محتواهای سلولی شامل آنزیم‌هایی مانند کراتین و کیناز (kinase)، الکترولیت‌هایی مانند پتاسیم و پروتئین‌هایی مانند میوگلوبین (myoglobin) می‌شوند.

میوگلوبین، نوعی پروتئین بزرگ و قرمزرنگی است که می‌تواند سیستم فیلتراسیون کلیه یا لوله های کلیه را مسدود کند. این پروتئین همچنین می‌تواند تبدیل به نوعی محصولات جانبی سمی شود که به کلیه‌ها صدمه بزنند. در موارد نادر، وجود مقادیر بسیار زیاد میوگلوبین در جریان خون می‌تواند عملکرد کلیه را به‌کلی متوقف کند؛ اتفاقی که در مورد یک دونده ماراتون ۲۷ ساله افتاد و باعث مرگ او شد.

محققان اخیرا در مطالعه‌ای که بر روی تعدادی از شناگران دانشگاهی انجام داده‌اند، مواردی از بروز رابدومیولیز را مشاهده کرده‌اند. در این مطالعه، ۶ نفر از ۳۴ شناگری که از آن‌‌ها خواسته شده بود تا در طول بیست دقیقه بیشترین تعداد بارفیکس و پرس سینه را انجام دهند، راهی بیمارستان شدند.

به نظر می‌رسد که موارد بروز رابدومیولیز علایم‌دار (symptomatic rhabdo) یا آن‌هایی که به درمان پزشکی نیاز دارند،‍ در بین ورزش‌های تیمی دانشگاهی با سرعت هشداردهنده‌ای در حال افزایش است.

تاکنون ۱۷ مورد رابدوی تیمی مشاهده شده است که در اثر انجام سریع فعالیت‌های بسیار شدید در مدت زمان بسیار کوتاه اتفاق افتاده‌اند. این فعالیت‌های تیمی شامل ورزش‌هایی مانند فوتبال، شنا، چوگان، بسکتبال، سافت‌بال و والیبال می‌شوند.

ورزشکاران غیررقابتی هم تحت تاثیر قرار گرفته‌اند

اما شاید این سوال پیش بیاید که آیا ممکن است این اتفاق در مورد افراد عادی‌ای که به دنبال تناسب اندام هستند نیز بیفتد؟ باید بگوییم که هر فعالیت فیزیکی جدید یا مفرط می‌تواند باعث رابدو علایم‌دار شود.

انجام شدید کارهایی مانند باغبانی، وزنه‌برداری یا فعالیت‌هایی از نوع کراس‌فیت و حتی تست‌های فیتنس، می‌توانند منجر به بروز رابدو علایم‌دار با آسیب‌های جدی به کلیه‌ها شوند.

بیش از ۹۰ مورد بروز رابدو، بعد از تمرینات ورزشی شدید با دوچرخه ثابت گزارش شده است. همچنین در یک مورد خاص، ۱۱۹ دانش‌آموز تایوانی که توسط معلم‌شان مجبور به انجام ۱۲۰ بارفیکس در عرض ۵ دقیقه شده بودند، کارشان به اورژانس کشید.

بنابراین واپاشی سلول‌های عضلانی، می‌تواند بعد از ۵ دقیقه تا ۳۶ ساعت فعالیت فیزیکی شدید و عادت‌نکرده صورت بگیرد. اما انجام ملایم تمرین‌ها و داشتن ریکاوری مناسب بین تمرین‌ها اجازه می‌دهد که سازگاری‌های ماهیچه‌ای و قلبی‌عروقی بدن برای ماهیچه‌سازی، افزایش تناسب اندام و کاهش چربی به‌نحو مطلوبی اتفاق بیفتد.

تحقیقات نشان می‌دهند که دو هفته تمرین ملایم بعد از یک دوره طولانی بی‌تحرکی، برای سازگاری کامل غشای سلول‌های عضلات با فشار تمرین‌ها ضروری است.

البته موارد واپاشی عضلات، بدون آسیب حاد به کلیه‌ها نیز شایع است که در واقع نشان‌دهنده پاسخ‌های عادی بدن به تمرین‌های شدید اما بدون نیاز به درمان پزشکی هستند.

با این‌حال، اگر بعد از تمرینات ورزشی شدید با علایم و نشانه‌های زیر در طول یک دو روز اول مواجه شدید، حتما باید به پزشک مراجعه کنید:

  • برطرف نشدن درد شدید عضله با گذشت زمان
  • تورم عضله با ایجاد محدودیت در حرکت
  • حالت تهوع یا استفراغ یا هردو
  • ادرار بسیار تیره یا ناقص

همچنین فاکتورهای خطرناکی وجود دارند که احتمال توسعه رابدومیولیز را بعد از فعالیت فیزیکی افزایش می‌دهند. این فاکتورها شامل فعالیت در هوای گرم، دهیدراتاسیون یا اُورهیدراتاسیون، مصرف الکل، خوردن قهوه زیاد، استفاده از رژیم‌های شدید گیاه‌خواری یا پروتئین بالا می‌شوند.

ضمنا هم زنان و هم مردان می‌توانند رابدو علایم‌دار را توسعه دهند، هرچند که موارد مشاهده‌شده در مردان بیشتر بوده است. همچنین بنا به دلایلی که مشخص نیست، عضلات کوچک‌تر بازو در مقایسه با ماهیچه‌های بزرگ‌تر پا، استعداد بیشتری برای واپاشی عضله بعد از ۵ تا ۳۰ دقیقه تمرینات ورزشی شدید دارند.

بنابراین با توجه به مطالبی که در بالا گفته شد، توصیه‌ای که می‌توانیم به مربیان، ورزشکاران و حتی افراد عادی بکنیم این است که لذت و مزایای تمرین‌های منظم را دریابند و از انجام فعالیت‌های فیزیکی شدید در مدت زمان کوتاه به‌شدت پرهیز کنند. واپاشی سلول‌های عضلات استخوانی موضوعی بسیار جدی‌ است که می‌تواند علاوه بر ماهیچه‌ها به کلیه‌ها هم آسیب برساند.

نوشته تمرینات ورزشی شدید باعث تخریب عضلات و آسیب جدی به کلیه‌ها می‌شوند اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

تمرینات ورزشی شدید باعث تخریب عضلات و آسیب جدی به کلیه‌ها می‌شوند

در هر ۳۶۵ روزی که زمین یک بار به دور خورشید می‌چرخد، ما انسان‌ها این فرصت را داریم که دکمه ریست را فشار دهیم و تبدیل به آدم‌هایی با یک بدن متناسب‌تر و ورزیده‌تر شویم.

با فرا رسیدن ماه ژانویه، فضای اینترنت و شبکه‌های اجتماعی پر از توصیه‌هایی می‌شوند که درباره اینکه چه غذاهایی بخوریم، چگونه منظم تمرین کنیم یا چگونه وزن خود را کاهش دهیم و سالم بمانیم صحبت می‌کنند.

در واقع، همه ما اوایل هر سال، با دیدن چنین شور و شوقی، انگیزه پیدا می‌کنیم که تا جای ممکن زیاده‌روی‌های سال گذشته را جبران کنیم. اما این شور و شوق می‌تواند باعث شود که ما بیش‌ازاندازه جوگیر شویم و بخواهیم که با انجام تمرینات ورزشی شدید و زیاد در مدت زمان کوتاه، به اهداف خود برسیم.

فعالیت‌های عضلانی فرساینده، به‌ویژه بعد از یک دوره طولانی بی‌تحرکی، می‌تواند آسیب‌های شیمیایی و فیزیکی زیادی را به غشای سلول‌های ماهیچه‌ای وارد کنند و باعث واپاشی عضلات شوند.

اخیرا یکی از متخصصین پزشکی ورزشی و فیزیولوژیست تمرین، در مقاله‌ خود به موارد زیادی از این‌گونه واپاشی‌های عضلات اسکلتی که باعث آسیب‌های جدی به سایر بخش‌های بدن نیز شده‌اند اشاره کرده است.

البته ذکر این موارد در اینجا، نه به منظور ترساندن مردم و برگرداندن‌شان به روی مبل‌های راحتی‌شان بلکه به‌خاطر افزایش آگاهی آن‌ها در این زمینه صورت گرفته است.

بنابراین هدف از گفتن این موارد، یادآوری این نکته به ورزشکاران، مربیان و حتی افراد عادی است که پاسخ فیزیولوژی مطلوب بدن به فعالیت‌های ورزشی، نیاز به یک دوره تمرین‌های ملایم و یک دوره ریکاوری مناسب در بین بخش‌های تمرینی دارد.

علاوه بر عضلات، کلیه‌ها هم آسیب می‌بینند

در اصطلاح پزشکی به واپاشی سلول‌های عضله، رابدومیولیز (rhabdomyolysis) یا به‌طور خلاصه رابدو گفته می‌شود. زمانی که سلول‌های ماهیچه‌ای شکاف بر می‌دارند، محتوای درون آن‌ها به داخل جریان خون رها می‌شود. این محتواهای سلولی شامل آنزیم‌هایی مانند کراتین و کیناز (kinase)، الکترولیت‌هایی مانند پتاسیم و پروتئین‌هایی مانند میوگلوبین (myoglobin) می‌شوند.

میوگلوبین، نوعی پروتئین بزرگ و قرمزرنگی است که می‌تواند سیستم فیلتراسیون کلیه یا لوله های کلیه را مسدود کند. این پروتئین همچنین می‌تواند تبدیل به نوعی محصولات جانبی سمی شود که به کلیه‌ها صدمه بزنند. در موارد نادر، وجود مقادیر بسیار زیاد میوگلوبین در جریان خون می‌تواند عملکرد کلیه را به‌کلی متوقف کند؛ اتفاقی که در مورد یک دونده ماراتون ۲۷ ساله افتاد و باعث مرگ او شد.

محققان اخیرا در مطالعه‌ای که بر روی تعدادی از شناگران دانشگاهی انجام داده‌اند، مواردی از بروز رابدومیولیز را مشاهده کرده‌اند. در این مطالعه، ۶ نفر از ۳۴ شناگری که از آن‌‌ها خواسته شده بود تا در طول بیست دقیقه بیشترین تعداد بارفیکس و پرس سینه را انجام دهند، راهی بیمارستان شدند.

به نظر می‌رسد که موارد بروز رابدومیولیز علایم‌دار (symptomatic rhabdo) یا آن‌هایی که به درمان پزشکی نیاز دارند،‍ در بین ورزش‌های تیمی دانشگاهی با سرعت هشداردهنده‌ای در حال افزایش است.

تاکنون ۱۷ مورد رابدوی تیمی مشاهده شده است که در اثر انجام سریع فعالیت‌های بسیار شدید در مدت زمان بسیار کوتاه اتفاق افتاده‌اند. این فعالیت‌های تیمی شامل ورزش‌هایی مانند فوتبال، شنا، چوگان، بسکتبال، سافت‌بال و والیبال می‌شوند.

ورزشکاران غیررقابتی هم تحت تاثیر قرار گرفته‌اند

اما شاید این سوال پیش بیاید که آیا ممکن است این اتفاق در مورد افراد عادی‌ای که به دنبال تناسب اندام هستند نیز بیفتد؟ باید بگوییم که هر فعالیت فیزیکی جدید یا مفرط می‌تواند باعث رابدو علایم‌دار شود.

انجام شدید کارهایی مانند باغبانی، وزنه‌برداری یا فعالیت‌هایی از نوع کراس‌فیت و حتی تست‌های فیتنس، می‌توانند منجر به بروز رابدو علایم‌دار با آسیب‌های جدی به کلیه‌ها شوند.

بیش از ۹۰ مورد بروز رابدو، بعد از تمرینات ورزشی شدید با دوچرخه ثابت گزارش شده است. همچنین در یک مورد خاص، ۱۱۹ دانش‌آموز تایوانی که توسط معلم‌شان مجبور به انجام ۱۲۰ بارفیکس در عرض ۵ دقیقه شده بودند، کارشان به اورژانس کشید.

بنابراین واپاشی سلول‌های عضلانی، می‌تواند بعد از ۵ دقیقه تا ۳۶ ساعت فعالیت فیزیکی شدید و عادت‌نکرده صورت بگیرد. اما انجام ملایم تمرین‌ها و داشتن ریکاوری مناسب بین تمرین‌ها اجازه می‌دهد که سازگاری‌های ماهیچه‌ای و قلبی‌عروقی بدن برای ماهیچه‌سازی، افزایش تناسب اندام و کاهش چربی به‌نحو مطلوبی اتفاق بیفتد.

تحقیقات نشان می‌دهند که دو هفته تمرین ملایم بعد از یک دوره طولانی بی‌تحرکی، برای سازگاری کامل غشای سلول‌های عضلات با فشار تمرین‌ها ضروری است.

البته موارد واپاشی عضلات، بدون آسیب حاد به کلیه‌ها نیز شایع است که در واقع نشان‌دهنده پاسخ‌های عادی بدن به تمرین‌های شدید اما بدون نیاز به درمان پزشکی هستند.

با این‌حال، اگر بعد از تمرینات ورزشی شدید با علایم و نشانه‌های زیر در طول یک دو روز اول مواجه شدید، حتما باید به پزشک مراجعه کنید:

  • برطرف نشدن درد شدید عضله با گذشت زمان
  • تورم عضله با ایجاد محدودیت در حرکت
  • حالت تهوع یا استفراغ یا هردو
  • ادرار بسیار تیره یا ناقص

همچنین فاکتورهای خطرناکی وجود دارند که احتمال توسعه رابدومیولیز را بعد از فعالیت فیزیکی افزایش می‌دهند. این فاکتورها شامل فعالیت در هوای گرم، دهیدراتاسیون یا اُورهیدراتاسیون، مصرف الکل، خوردن قهوه زیاد، استفاده از رژیم‌های شدید گیاه‌خواری یا پروتئین بالا می‌شوند.

ضمنا هم زنان و هم مردان می‌توانند رابدو علایم‌دار را توسعه دهند، هرچند که موارد مشاهده‌شده در مردان بیشتر بوده است. همچنین بنا به دلایلی که مشخص نیست، عضلات کوچک‌تر بازو در مقایسه با ماهیچه‌های بزرگ‌تر پا، استعداد بیشتری برای واپاشی عضله بعد از ۵ تا ۳۰ دقیقه تمرینات ورزشی شدید دارند.

بنابراین با توجه به مطالبی که در بالا گفته شد، توصیه‌ای که می‌توانیم به مربیان، ورزشکاران و حتی افراد عادی بکنیم این است که لذت و مزایای تمرین‌های منظم را دریابند و از انجام فعالیت‌های فیزیکی شدید در مدت زمان کوتاه به‌شدت پرهیز کنند. واپاشی سلول‌های عضلات استخوانی موضوعی بسیار جدی‌ است که می‌تواند علاوه بر ماهیچه‌ها به کلیه‌ها هم آسیب برساند.

نوشته تمرینات ورزشی شدید باعث تخریب عضلات و آسیب جدی به کلیه‌ها می‌شوند اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

احتمال کاهش ریسک چاقی فرزندان با انجام تمرینات ورزشی در دوران حاملگی

یک مطالعه جدید به شواهدی دست یافته که نشان می‌دهند تمرینات ورزشی در دوران حاملگی احتمالا ریسک ابتلای موالید به چاقی در زندگی آینده را کاهش خواهند داد. آخرین اقدامات مرتبط با تحقیق گذشته به شواهدی رسیدند که نشان می‌دهد مادران باردار با تمرینات بدنی احتمالا سلامت متابولیکی کلی فرزند آینده خود را بهبود خواهند داد. این محاسن حتی در صورت چاق نبودن مادر نیز به قوت خود باقی خواهند ماند.

آخرین تحقیق صورت گرفته طی هفته جاری و در نشست بیولوژی تجربی سال 2019 انجمن روان‌شناسی آمریکا ارایه شده است. این مطالعه بر روی موش‌های باردار انجام شد و تشابه احتمالی مزایای متابولیکی تمرینات بدنی در دوران حاملگی برای فرزندان موش‌های ماده معمولی و چاق مورد بررسی قرار گرفت.

موش‌های باردار طی دوران حاملگی خود روزانه تمرینات بدنی 60 دقیقه‌ای با شدت متوسط را پشت سر گذاشتند و یک گروه کنترل شده از موش‌های حامله نیز در این فعالیت‌ها شرکت نکردند. فرزندان متولد شده از هر 2 گروه مورد مطالعه قرار گرفته و نهایتا مشخص شد که فرزندان موش‌های شرکت‌کننده در تمرین از چربی قهوه‌ای کالری‌سوز بیش‌تری در مقایسه با موالید موش‌های غایب در تمرین برخوردار هستند.

بعلاوه موالید هر 2 گروه با یک رژیم غذایی پرچربی برای مدت 8 هفته تغذیه شدند و میزان افزایش وزن و علائم امراض متابولیکی در فرزندان موش‌های حاضر در تمرین نسبت به موش‌های متولد شده توسط مادران غیرفعال به مراتب کم‌تر بود.

جون سئوک سون؛ دانشجوی رشته پزشکی دانشگاه ایالتی واشنگتن مجری این طرح تحقیقاتی بوده و در توضیحاتی اعلام کرد:

ما بر اساس یافته‌های خود توصیه می‌کنیم که زنان، صرف‌نظر از ابتلا یا عدم ابتلا به چاقی و دیابت طی دوران حاملگی خود تمرینات بدنی منظمی داشته باشند؛ چرا که این موضوع به سلامت متابولیکی فرزندان آن‌ها کمک خواهد کرد. داده‌های ما نشان می‌دهند که فقدان تمرینات بدنی طی دوران حاملگی زنان سالم می‌تواند فرزندان آن‌ها را مستعد ابتلا به چاقی و بیماری‌های مرتبط با متابولیسم نماید. این مشکل تا حدودی از تضعیف عملکرد ترموژنیک بدن ناشی می‌شود.

نوشته احتمال کاهش ریسک چاقی فرزندان با انجام تمرینات ورزشی در دوران حاملگی اولین بار در وب‌سایت فناوری پدیدار شد.

پنج روش عالی برای تناسب اندام

همواره انتخاب یک روال مناسب برای تناسب اندام بسیار اهمیت داشته است، اما در مقابل دنبال کردن یک شیوه معمولی و ثابت می‌تواند خسته‌کننده باشد. اگر شما هم از آن دسته افرادی هستید که به تناسب اندام و سلامتی خود اهمیت می‌دهید توصیه می‌کنیم از روش‌هایی که در ادامه برای این منظور ارایه می‌دهیم، استفاده کنید.

توجه داشته باشید که به‌طور طبیعی استفاده از این محرک‌ها در صورتی‌ به شما کمک می‌کنند که از قبل در خصوص اصول اولیه تمرینی که قصد انجام آن را دارید، اطلاعات کافی داشته باشید. به‌عنوان مثال فعالیت‌هایی مانند شنا کردن، انجام تمرینات بدنسازی در باشگاه‌های ورزشی و یا پیاده‌روی از جمله مواردی هستند که نیازی به آموزش آن‌ها به افراد مبتدی وجود ندارد و اغلب برای کاربران معمولی هستند که می‌خواهند برای تنوع، یک تمرین تازه را در برنامه ورزشی خود جایگزین کنند.

استفاده از تمرین‌های سریع موجود در وب که نیاز به تجهیزات خاصی ندارند

این یک واقعیت اثبات شده است که نشستن بیش از حد برای سلامتی بسیار خطرناک است. بر همین اساس انجام تمریناتی که نیاز به تجهیزات خاصی ندارند یک راه عالی برای تحرک در محل کار و یا حتی در خانه هستند. برای این کار کافی است به وب‌سایت Overwriter، که مختص ارایه تمرینات تصادفی است، مراجعه کنید و تمرینات پیشنهادی را انجام دهید.

در بدو ورود به این وب‌سایت بلافاصله در قالب یک ویدئوی پخش خودکار، یک توصیه جدید ورزشی به همراه نحوه انجام صحیح تمرین و تعداد دفعات تکرار آن را مشاهده خواهید کرد، فقط کافی است اراده کنید و تمرین موردنظر را انجام دهید. همچنین شما می‌توانید پس از اتمام تمرین موردنظر صفحه را ببندید و یا با کلیک بر روی دکمه‌ای که در پایین صفحه تعبیه شده است، تمرین جدیدی را دریافت کنید.

توجه داشته باشید که به‌منظور تنوع بیشتر برای کاربران، با هربار کلیک بر روی این دکمه یک تمرین جدید تصادفی را در قالب نژاد، جنسیت، لباس و شکل بدن خاص دریافت خواهید کرد.

انتخاب یک مسیر جدید تصادفی برای پیاده‌روی، دویدن و یا دوچرخه‌سواری

کسانی‌که به مسیرهای متنوع برای تمرینات ورزشی مانند پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و نظایر این‌ها وابسته‌اند، از فعالیت ورزشی خود بسیار لذت می‌برند. اگر از علاقه‌مندان به این نوع فعالیت‌های بدنی هستید، وب‌سایت RouteShuffle که توسعه‌دهنده آن تنها ۱۵ سال دارد پیشنهادی عالی و بسیار کاربردی برای انجام پیاده‌روی‌های روزانه است. این وب‌سایت، یک مسیر جدید برای پیاده‌روی، دویدن و یا دوچرخه‌سواری را به‌صورت روزانه تولید می‌کند و در اختیار کاربران خود قرار می‌دهد. برای شروع کافی است سایت را در مرورگر تلفن همراه یا دسکتاپ خود باز کنید و سپس محل شروع خود و میزان مسافت موردنظرتان را وارد کنید. پس از این کار باید نوع فعالیت که شامل پیاده‌روی، دویدن و یا دوچرخه‌سواری است را انتخاب کنید. در این مرحله یک مسیر جدید که می‌توانید در گوگل‌مپ نیز آن را باز کنید برای شما ایجاد می‌شود. همچنین اگر مسیر پیشنهادی را دوست نداشتید با یک کلیک می‌توانید به‌راحتی آن را تغییر دهید. همه چیز آماده است؛ حال کافی است پیاده‌روی‌ را با موسیقی مورد علاقه‌تان شروع کنید.

دریافت تمرینات شنا به‌صورت منظم

شاید شما از آن دسته افرادی هستید که به استخر بیش از هر فعالیت ورزشی دیگر علاقه داشته باشید اما قطعا می‌دانید که تنها بازی کردن در آب در طولانی‌مدت برایتان خسته‌کننده خواهد بود. برای داشتن تنوع و حذف یکنواختی فعالیت‌ها می‌توانید از تمرینات تصادفی SwimPlan که برای این منظور طراحی شده‌اند، کمک بگیرید.

SwimPlan، با دریافت جزئیات اطلاعات در خصوص سطح کاری و مهارت‌های شما در شنا، تمریناتی را در اختیارتان قرار می‌دهد. بنابراین شما می‌توانید با توجه به لوازمی که در اختیار دارید اندازه استخر، فاصله‌ای که می‌خواهید شنا کنید، نوع فعالیتی که می‌خواهید انجام دهید و بسیاری موارد دیگر را انتخاب کرده و کارتان را شروع کنید. این ترکیب به‌طور منظم برنامه‌های تمرینی مختلفی را ایجاد می‌کند که بعدا می‌توانید آن‌ها را چاپ کنید و با خود به استخر ببرید.

توجه داشته باشید که نسخه رایگان SwimPlan، دارای چند محدودیت است.

دریافت تمرینات روزانه متنوع

برخی افراد به انجام تمرینات ورزشی در باشگاه علاقه دارند؛ اما اگر شما جز این دسته نیستید و یا بنا به دلایلی مانند مسافرت دسترسی به باشگاه ندارید به‌راحتی می‌توانید تمرینات خود را در منزل دنبال کنید. برای این منظور، Wod Gen یک انتخاب عالی و در عین حال ساده برای شماست تا بتوانید از طریق آن هر نوع ورزشی را انجام دهید.

در حال حاضر هیچ برنامه اندرویدی برای استفاده از Wod Gen طراحی نشده است، بنابراین کاربران باید بر روی برنامه مبتنی بر وب تکیه کنند.

برای استفاده از این سرویس تنها دو پارامتر برای انتخاب وجود دارد. ابتدا نوع فعالیت به‌عنوان مثال تمرین‌های قدرتی، هوازی، استقامتی و… را انتخاب کنید و سپس هر تمرینی را که شامل فعالیت انتخابی شما می‌شود مانند دویدن، پوش‌آپ و…. را انتخاب کرده و روی Generate کلیک کنید. شما فورا یک WOD جدید را دریافت خواهید کرد.

استفاده از تمرینات تصادفی کوتاه با شدت بالا

این روزها تمرینات شدت بالا موسوم به HIIT، به‌ویژه برای افرادی که وقت کافی برای ورزش کردن را ندارند، طرفداران زیادی دارد. در این نوع تمرینات اجرای هر ست تا سر حد ناتوانی عضله، بسیار کلیدی است. اگر در این حوزه تازه‌کار هستید پیشنهاد می‌کنیم از Zuzka Light، که یکی از بهترین متخصصان تناسب اندام در وب است کمک بگیرید. او در تمرینات HIIT متخصص است و هرچیزی که برای شروع نیاز داشته باشید را در اختیار شما قرار می‌دهد.

تمرین تصادفی کوتاه، درواقع یک تقویت‌کننده تمرینات تصادفی HIIT است که روشی جدید را براساس زمان، در دسترس شما قرار می‌دهد. کافی است به او بگویید که برای چه مدت می‌خواهید به تمرین بپردازید و از چه زمانی می‌توانید شروع کنید. پس از این کار دستورات صوتی در حالی‌که یک گیف از نحوه انجام تمرین فعلی را نشان می‌دهند، به شما می‌گویند که وقت آن است که ورزش یا استراحت کنید.

با دوستان‌تان تمرینات ورزش را انجام دهید

بهترین راه برای تجربه یک تمرین ورزشی لذت‌بخش این است که یک دوست را با خود همراه کنید. کافی است چند کلمه انگیزشی با چاشنی رقابت را در زمانی‌که به آن‌ها نیاز دارید، بیان کنید.

در واقع، دوستان شما نیاز ندارند تا به‌طور فیزیکی شما را همراهی کنند، فقط برای داشتن تجربه خاطره‌انگیز و خوشایند باید بهترین برنامه‌های رسانه‌های اجتماعی را برای ورزش با دوستان انتخاب کرده و کارتان را شروع کنید.

نوشته پنج روش عالی برای تناسب اندام اولین بار در پدیدار شد.