کشف یک پروتئین فرازمینی برای اولین بار در داخل یک شهاب‌سنگ!

دانشمندان برای اولین بار موفق به کشف یک پروتئین ناشناخته در داخل یک شهاب‌سنگ شده‌اند. این پروتئین جدید که hemolithin نامگذاری شده، حاوی آهن و لیتیوم است و احتمال دارد نقش مهمی در به وجود آوردن حیات بر روی سیارات قابل‌سکونتی مثل زمین داشته باشد.

دانشمندان دانشگاه هاروارد، پروتئین hemolithin را در داخل شهاب‌سنگی که به Acfer 086 معروف است یافته‌اند. این شهاب‌سنگ در سال 1990 میلادی در الجزایر پیدا شده بود. hemolithin یک پروتئین نسبتا کوچک است که عمدتا از آمینواسیدها تشکیل شده و با اتم‌های آهن، اکسیژن و لیتیوم پوشیده شده است. در حالیکه همه این اجزا کاملا شناخته‌شده هستند، اما آرایش آن‌ها به گونه‌ای است که قبلا شبیه آن هرگز بر روی زمین دیده نشده است.

پروتئین hemolithin، جدیدترین مدرکی است که نشان می‌دهد واحدهای سازنده حیات، ابتدا در فضا شکل گرفته‌اند و سپس از طریق سنگ‌های فضایی به زمین و احتمالا سایر سیارات انتقال یافته‌اند. دانشمندان در گذشته آمینواسیدهای زیادی را در داخل شهاب‌سنگ‌ها یافته‌اند. آن‌ها همچنین موارد ارگانیک، قندها، اشکال خاصی از مولکول‌ها را هم در فضا و شهاب‌سنگ‌ها کشف کرده‌اند.

اما پیدا کردن آمینواسیدهایی که در ساختار پیچیده‌ای مانند یک پروتئین در کنار هم قرار بگیرند، کشف کاملا جدیدی است. در حالیکه هنوز دقیقا مشخص نیست که hemolithin چگونه در فضا شکل گرفته است، پژوهشگران حدس می‌زنند که واحدهای تشکیل‌دهنده آن احتمالا ابتدا بر روی سطح دانه‌های گردوغبار فضایی ساخته شده‌اند؛ سپس ابرهای مولکولی گرم، شرایط مناسبی را به وجود آورده‌اند تا این واحدها به هم بپیوندند و تبدیل به زنجیره‌های پلیمری و درنهایت پروتئین‌ها شوند.

پروتئین hemolithin، به‌خودی‌خود نشان‌دهنده هیچ حیات فرازمینی نیست، اما می‌تواند سرنخ‌های خوبی را درباره اینکه حیات چگونه بر روی زمین یا سیارات مشابه آن شروع شده است در اختیار ما قرار دهد. اتم‌ها موجود در این پروتئین، نوعی اکسید آهن تشکیل داده‌اند که به جذب فوتون‌های نور و جدا کردن مولکول آب به هیدروژن و اکسیژن معروف است.

Julie McGeoch، سرپرست گروه تحقیق می‌گوید: این اکسید آهن، کاندیدای خوبی برای شکستن پیوندهای آب و ایجاد اولین منابع انرژی بر روی سیاراتی مانند زمین است. ما می‌توانیم این فرضیه را در مورد سایر سیارات کیهان هم تصور کنیم و به وجود حیات فرازمینی امیدوار باشیم.

نسخه اولیه این مطالعه در arXiv قابل‌دسترس است.

نوشته کشف یک پروتئین فرازمینی برای اولین بار در داخل یک شهاب‌سنگ! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

استفاده از هوش مصنوعی برای کشف حیات فرازمینی ممکن است ایده خوبی نباشد

دانشمندان برای کشف حیات فرازمینی به دنبال نشانه‌ها و ردپاهای بیولوژیکی می‌گردند. اما این کار می‌تواند از طریق جستجوی ردپاهای فناوری (technosignatures) هم صورت بگیرد. با این‌حال، به نظر می‌رسد که استفاده از هوش مصنوعی برای جستجوی موجودات فضایی ممکن است ایده خوبی نباشد.

یک مطالعه تحقیقاتی جدید نشان می‌دهد که در پروسه جستجو برای ردپاهای فناوری، هوش مصنوعی می‌تواند باعث شود که ما فکر کنیم حیات فرازمینی وجود دارد.

ردپاهای فناوری می‌توانند شامل هر چیزی در فضا باشند: از سیگنال‌های رادیویی گرفته تا ذرات شناخته‌نشده. این تحقیق تلاش می‌کند بگویید که هوش مصنوعی ممکن است ما را به نتایج نادرستی برساند که بر پایه آن‌ها تصور کنیم که تمدن موجودات بیگانه حتما وجود دارد، در حالیکه در واقعیت شاید اصلا چنین چیزی وجود نداشته باشد.

به عبارت دیگر، مدل‌های کامپیوتری ممکن است به‌اندازه کافی برای اثبات دقیق وجود گونه‌ای از حیات فرازمینی کامل نباشند.

مطالعه جدید همچنین می‌گوید که درک انسان و قوه تصمیم‌گیری او همچنان آخرین بخش از زنجیره آنالیز هر داده یا تفسیر نتایج است.

بنابراین، گرچه هوش مصنوعی تا حدود بسیار زیادی باعث راحت‌تر شدن کارها شده است، اما این فناوری هنوز به‌اندازه کافی کامل نیست که بتواند در کشف حیات فرازمینی مورد استفاده قرار گیرد.

نوشته استفاده از هوش مصنوعی برای کشف حیات فرازمینی ممکن است ایده خوبی نباشد اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

آدم فضایی‌ها در نزدیکی ما زندگی می‌کنند اما ما آن‌ها را نمی‌بینیم!

اگر ما شواهدی از حیات فرازمینی داشته باشیم آیا بدین معنی است که ما در عمل هم می‌توانیم آن را کشف کنیم؟! حیات بر روی سایر سیارات ممکن است بسیار متفاوت از آنچه که می‌شناسیم باشد و همین امر باعث گردد تا نشانه‌های زیستی آن را تشخیص ندهیم.

ما در سال‌های اخیر شاهد تغییرات زیادی در تئوری‌هایمان درباره اینکه چه چیزی باید به‌عنوان یک ردپای زیستی تلقی گردد یا چه سیاراتی ممکن است قابل زندگی باشند، بوده‌ایم و باید بگوییم که در آینده نیز باید انتظار تغییرات بیشتری را داشته باشیم. اما بهترین کاری که ما می‌توانیم انجام دهیم این است که داده‌های موجود را با بهترین تئوری‌های کنونی تفسیر کنیم و نه با ایده‌های که هنوز واقعیت ندارند!

این یک موضوع مهم برای کسانی است که در جستجوی حیات فرازمینی هستند. همانطور که Scott Gaudi یکی از مدیران ناسا گفته است: چیزی که من با بیش از بیست سال تجربه در زمینه مطالعه سیارات فراخورشیدی درباره آن مطمئن هستم، این است که ما باید در این مسیر انتظار چیزهای غیرمنتظره‌ای را داشته باشیم.

اما سوال اینجاست که آیا انتظار چیزهای غیرمنتظره واقعا امکان‌پذیر است؟ درست است که بسیاری از کشفیات دنیا در اثر تصادف اتفاق افتاده‌اند، از کشف پنی‌سیلین گرفته تا کشف تابش ریزموج زمینه کیهانیِ به‌جامانده از بیگ‌بنگ؛ اما آیا در مورد جستجوی حیات فرازمینی هم کافی است که دانشمندان بگویند: ما زمانی که آن را ببینیم، حتما آن را خواهیم شناخت؟

نتایج زیادی به ما می‌گویند که انتظار یک چیز غیرمنتظره را داشتن، کار بسیار دشواری است. به‌گفته Daniel Simons روان‌شناس شناختی، که او را به‌خاطر نظریه کوری غافلانه (inattentional blindness) می‌شناسیم: ما اغلب آنچه را که انتظار نداریم ببینیم، نادیده می‌گیریم.

آزمایش‌های او نشان داده‌اند که مردم چگونه ممکن است گوریلی را که مقابل چشمان‌شان محکم به سینه خود زده است، نبینند. آزمایش‌های مشابهی نیز نشان داده‌اند که ما چگونه ممکن است نسبت به تاس‌های غیراستاندارد، مثلا یک تاس با ۱۰ وجه، بی‌توجه باشیم. مورد اول به ما می‌گوید که اگر توجه ما به‌اندازه کافی مشغول شده باشد، گوریل را نخواهیم دید. در مورد دوم نیز به‌خاطر انتظارات قوی قبلی‌مان، وضعیت غیرعادی را نمی‌بینیم.

مثال‌های زیادی هم در این رابطه در تاریخ علم وجود دارند. فیلسوفان، این قسم پدیده‌ها را نظریه‌بار بودن مشاهده (theory-ladenness of observation) می‌نامند. به عبارت ساده‌تر، چیزی که ما مشاهده می‌کنیم، بستگی بسیار زیادی به تئوری‌ها، مفاهیم، باورهای پس‌زمینه و انتظارات قبلی ما دارد. حتی چیزی که ما به‌عنوان یک امر مهم تلقی می‌کنیم، ممکن است ناشی از باورهای قبلی ما باشد .

برای مثال، زمانی که دانشمندان برای اولین بار شواهدی را از کاهش ضخامت لایه اوزون در اتمسفر پیدا کردند، بلافاصله آن را به‌عنوان داده بد کنار گذاشتند. در نبود نظریه‌ای که بتواند احتمال ایجاد یک سوراخ در اتمسفر را پیش‌بینی کند، دانشمندان در همان ابتدا آن را رد کردند. خوشبختانه آن‌ها موضوع را برای بار دوم چک کردند و موفق به کشف جدید درباره لایه اوزون شدند. حالا سوال اینجاست که آیا ممکن است چنین چیزی در مورد جستجو برای حیات فرازمینی هم اتفاق بیفتد؟

در حال حاضر، دانشمندانی که سیارات سایر سیستم‌های خورشیدی را مطالعه می‌کنند، با موردهای زیادی که احتمال حیات بر روی آن‌ها وجود دارد برخورد کرده‌اند. آن‌ها در طول ده سال گذشته بیش از ۳۶۵۰ سیاره احتمالی را شناسایی کرده‌اند که البته این تعداد با وجود پروژه‌هایی مانند ماهواره TESS ناسا روزبه‌روز در حال افزایش است.

هر سیاره فراخورشیدی جدید، پیچیدگی‌های خاص خودش را از نقطه‌نظر فیزیکی و شیمیایی دارد. بنابراین احتمال اینکه دانشمندان یک سیاره هدف را به‌خاطر کم اهمیت بودنش، برای بار دوم چک نکنند، بسیار زیاد است.

با این‌حال، ما نباید درباره نظربار بودن مشاهدات اغراق کنیم. در خطای حسی معروف به Müller-Lyer illusion، خطی که نوک پیکان‌های دو انتهای آن به سمت بیرون هستند، کوتاه‌تر از خطی با طول یکسان که نوک پیکان‌های دو انتهایش به سمت داخل هستند، به نظر می‌رسد. حتی زمانی که ما با اطمینان می‌دانیم که آن دو خط، طول یکسانی دارند، اما قوه تشخیص ما نمی‌تواند آن را درک کند و در نتیجه خطای حسی همچنان باقی می‌ماند. به نحو مشابهی، یک دانشمند تیزبین هم ممکن است متوجه چیزی در داده‌های خود شود که تئوری‌های موجود به او بگویند که نباید آن را ببیند.

David Brewster، فیزیکدان قرن ۱۹ میلادی به اشتباه اعتقاد داشت که نور از ذراتی تشکیل شده که در یک خط مستقیم حرکت می‌کنند. اما این موضوع، مشاهدات او درباره چندین پدیده مرتبط با نور (از جمله پدیده شکست نور) را تحت تاثیر قرار نداد. بنابراین باید بگوییم که گاهی اوقات مشاهدات می‌توانند نظریه‌بار نباشند و این بستگی به آن دارد که ذهن دانشمند چقدر باز بوده و آماده پذیرش هر چیزی باشد.

دانشمندان باید گشاده‌فکر باشند

مسلما دانشمندان فقط از طریق مشاهدات نمی‌توانند کار خود را پیش ببرند. مشاهدات علمی نیاز به این دارند که تاحدودی جهت‌مند باشند. اما اگر ما می‌خواهیم که انتظار چیزهای غیرمنتظره را داشته باشیم، نمی‌توانیم به نظریه و تئوری اجازه دهیم که مشاهدات ما را به‌شدت تحت تاثیر قرار دهند.

ما نیاز به این داریم که گشاده‌فکر باشیم و پدیده‌ها را به سبک Brewster و دانشمندان مثل او بررسی کنیم. مطالعه کیهان، فارغ از قیدوبند تئوری‌ها، نه تنها یک کار علمیِ درست و به‌جا، بلکه بسیار حیاتی است.

دانشمندان در جستجو برای حیات فرازمینی باید ذهن بازتری داشته باشند؛ و این بدین معنی است که باید از ایده‌ها و تکنیک‌های خارج از جریان اصلی هم استقبال کنند.

مثال‌هایی از علم گذشته نشان می‌دهند که ایده‌های خارج از جریان اصلی، گاهی اوقات ممکن است مورد توجه واقع نشوند. آژانس‌های فضایی مانند ناسا، اگر واقعا اعتقاد دارند که در جستجو برای حیات فرازمینی باید انتظار چیزهای غیرمنتظره را داشت، باید از چنین مثال‌هایی درس بگیرند.

نوشته آدم فضایی‌ها در نزدیکی ما زندگی می‌کنند اما ما آن‌ها را نمی‌بینیم! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

آدم فضایی‌ها در نزدیکی ما زندگی می‌کنند اما ما آن‌ها را نمی‌بینیم!

اگر ما شواهدی از حیات فرازمینی داشته باشیم آیا بدین معنی است که ما در عمل هم می‌توانیم آن را کشف کنیم؟! حیات بر روی سایر سیارات ممکن است بسیار متفاوت از آنچه که می‌شناسیم باشد و همین امر باعث گردد تا نشانه‌های زیستی آن را تشخیص ندهیم.

ما در سال‌های اخیر شاهد تغییرات زیادی در تئوری‌هایمان درباره اینکه چه چیزی باید به‌عنوان یک ردپای زیستی تلقی گردد یا چه سیاراتی ممکن است قابل زندگی باشند، بوده‌ایم و باید بگوییم که در آینده نیز باید انتظار تغییرات بیشتری را داشته باشیم. اما بهترین کاری که ما می‌توانیم انجام دهیم این است که داده‌های موجود را با بهترین تئوری‌های کنونی تفسیر کنیم و نه با ایده‌های که هنوز واقعیت ندارند!

این یک موضوع مهم برای کسانی است که در جستجوی حیات فرازمینی هستند. همانطور که Scott Gaudi یکی از مدیران ناسا گفته است: چیزی که من با بیش از بیست سال تجربه در زمینه مطالعه سیارات فراخورشیدی درباره آن مطمئن هستم، این است که ما باید در این مسیر انتظار چیزهای غیرمنتظره‌ای را داشته باشیم.

اما سوال اینجاست که آیا انتظار چیزهای غیرمنتظره واقعا امکان‌پذیر است؟ درست است که بسیاری از کشفیات دنیا در اثر تصادف اتفاق افتاده‌اند، از کشف پنی‌سیلین گرفته تا کشف تابش ریزموج زمینه کیهانیِ به‌جامانده از بیگ‌بنگ؛ اما آیا در مورد جستجوی حیات فرازمینی هم کافی است که دانشمندان بگویند: ما زمانی که آن را ببینیم، حتما آن را خواهیم شناخت؟

نتایج زیادی به ما می‌گویند که انتظار یک چیز غیرمنتظره را داشتن، کار بسیار دشواری است. به‌گفته Daniel Simons روان‌شناس شناختی، که او را به‌خاطر نظریه کوری غافلانه (inattentional blindness) می‌شناسیم: ما اغلب آنچه را که انتظار نداریم ببینیم، نادیده می‌گیریم.

آزمایش‌های او نشان داده‌اند که مردم چگونه ممکن است گوریلی را که مقابل چشمان‌شان محکم به سینه خود زده است، نبینند. آزمایش‌های مشابهی نیز نشان داده‌اند که ما چگونه ممکن است نسبت به تاس‌های غیراستاندارد، مثلا یک تاس با ۱۰ وجه، بی‌توجه باشیم. مورد اول به ما می‌گوید که اگر توجه ما به‌اندازه کافی مشغول شده باشد، گوریل را نخواهیم دید. در مورد دوم نیز به‌خاطر انتظارات قوی قبلی‌مان، وضعیت غیرعادی را نمی‌بینیم.

مثال‌های زیادی هم در این رابطه در تاریخ علم وجود دارند. فیلسوفان، این قسم پدیده‌ها را نظریه‌بار بودن مشاهده (theory-ladenness of observation) می‌نامند. به عبارت ساده‌تر، چیزی که ما مشاهده می‌کنیم، بستگی بسیار زیادی به تئوری‌ها، مفاهیم، باورهای پس‌زمینه و انتظارات قبلی ما دارد. حتی چیزی که ما به‌عنوان یک امر مهم تلقی می‌کنیم، ممکن است ناشی از باورهای قبلی ما باشد .

برای مثال، زمانی که دانشمندان برای اولین بار شواهدی را از کاهش ضخامت لایه اوزون در اتمسفر پیدا کردند، بلافاصله آن را به‌عنوان داده بد کنار گذاشتند. در نبود نظریه‌ای که بتواند احتمال ایجاد یک سوراخ در اتمسفر را پیش‌بینی کند، دانشمندان در همان ابتدا آن را رد کردند. خوشبختانه آن‌ها موضوع را برای بار دوم چک کردند و موفق به کشف جدید درباره لایه اوزون شدند. حالا سوال اینجاست که آیا ممکن است چنین چیزی در مورد جستجو برای حیات فرازمینی هم اتفاق بیفتد؟

در حال حاضر، دانشمندانی که سیارات سایر سیستم‌های خورشیدی را مطالعه می‌کنند، با موردهای زیادی که احتمال حیات بر روی آن‌ها وجود دارد برخورد کرده‌اند. آن‌ها در طول ده سال گذشته بیش از ۳۶۵۰ سیاره احتمالی را شناسایی کرده‌اند که البته این تعداد با وجود پروژه‌هایی مانند ماهواره TESS ناسا روزبه‌روز در حال افزایش است.

هر سیاره فراخورشیدی جدید، پیچیدگی‌های خاص خودش را از نقطه‌نظر فیزیکی و شیمیایی دارد. بنابراین احتمال اینکه دانشمندان یک سیاره هدف را به‌خاطر کم اهمیت بودنش، برای بار دوم چک نکنند، بسیار زیاد است.

با این‌حال، ما نباید درباره نظربار بودن مشاهدات اغراق کنیم. در خطای حسی معروف به Müller-Lyer illusion، خطی که نوک پیکان‌های دو انتهای آن به سمت بیرون هستند، کوتاه‌تر از خطی با طول یکسان که نوک پیکان‌های دو انتهایش به سمت داخل هستند، به نظر می‌رسد. حتی زمانی که ما با اطمینان می‌دانیم که آن دو خط، طول یکسانی دارند، اما قوه تشخیص ما نمی‌تواند آن را درک کند و در نتیجه خطای حسی همچنان باقی می‌ماند. به نحو مشابهی، یک دانشمند تیزبین هم ممکن است متوجه چیزی در داده‌های خود شود که تئوری‌های موجود به او بگویند که نباید آن را ببیند.

David Brewster، فیزیکدان قرن ۱۹ میلادی به اشتباه اعتقاد داشت که نور از ذراتی تشکیل شده که در یک خط مستقیم حرکت می‌کنند. اما این موضوع، مشاهدات او درباره چندین پدیده مرتبط با نور (از جمله پدیده شکست نور) را تحت تاثیر قرار نداد. بنابراین باید بگوییم که گاهی اوقات مشاهدات می‌توانند نظریه‌بار نباشند و این بستگی به آن دارد که ذهن دانشمند چقدر باز بوده و آماده پذیرش هر چیزی باشد.

دانشمندان باید گشاده‌فکر باشند

مسلما دانشمندان فقط از طریق مشاهدات نمی‌توانند کار خود را پیش ببرند. مشاهدات علمی نیاز به این دارند که تاحدودی جهت‌مند باشند. اما اگر ما می‌خواهیم که انتظار چیزهای غیرمنتظره را داشته باشیم، نمی‌توانیم به نظریه و تئوری اجازه دهیم که مشاهدات ما را به‌شدت تحت تاثیر قرار دهند.

ما نیاز به این داریم که گشاده‌فکر باشیم و پدیده‌ها را به سبک Brewster و دانشمندان مثل او بررسی کنیم. مطالعه کیهان، فارغ از قیدوبند تئوری‌ها، نه تنها یک کار علمیِ درست و به‌جا، بلکه بسیار حیاتی است.

دانشمندان در جستجو برای حیات فرازمینی باید ذهن بازتری داشته باشند؛ و این بدین معنی است که باید از ایده‌ها و تکنیک‌های خارج از جریان اصلی هم استقبال کنند.

مثال‌هایی از علم گذشته نشان می‌دهند که ایده‌های خارج از جریان اصلی، گاهی اوقات ممکن است مورد توجه واقع نشوند. آژانس‌های فضایی مانند ناسا، اگر واقعا اعتقاد دارند که در جستجو برای حیات فرازمینی باید انتظار چیزهای غیرمنتظره را داشت، باید از چنین مثال‌هایی درس بگیرند.

نوشته آدم فضایی‌ها در نزدیکی ما زندگی می‌کنند اما ما آن‌ها را نمی‌بینیم! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

جستجوی اعماق فضا با کنکاش در عمق اقیانوس‌ ؛ پروژه ساب‌سی (SUBSEA) ناسا

مطلب جستجوی اعماق فضا با کنکاش در عمق اقیانوس‌ ؛ پروژه ساب‌سی (SUBSEA) ناسا برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

پروژه ساب‌سی (SUBSEA) یکی از هیجان‌انگیزترین پروژه‌های ناساست. اما این بار نه در منطقه‌ای از منظومه شمسی، بلکه در اقیانوس آرام و در اطراف جزایر هاوایی. با اینکار ناسا پتانسیل‌های برخی اقمار منظمومه شمسی در پشتیبانی از حیات را جستجو خواهد کرد. روز گذشته ناسا یکی دیگر از جستجوهای خود برای یافتن حیات در عمق...

مطلب جستجوی اعماق فضا با کنکاش در عمق اقیانوس‌ ؛ پروژه ساب‌سی (SUBSEA) ناسا برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

آب تنها نشانه حیات فرازمینی نیست ؛ عناصر زیست‌پذیر سیارات کدامند؟

مطلب آب تنها نشانه حیات فرازمینی نیست ؛ عناصر زیست‌پذیر سیارات کدامند؟ برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

عناصر زیست‌پذیر در جستجوی یک حیات فرازمینی نقش اساسی دارد. حیات فرازمینی تنها منحصر به حضور آب نیست. مطالعات جدید نشان می‌دهند وجود برخی عناصر به مقدار کافی خود می‌تواند زیست‌پذیر بودن یک سیاره را به اثبات برساند. وقتی صحبت از حیات فرازمینی می‌شود، دانشمندان تنها نگاه خود را به مکان‌هایی معطوف می‌کنند که آب...

مطلب آب تنها نشانه حیات فرازمینی نیست ؛ عناصر زیست‌پذیر سیارات کدامند؟ برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

زیر دریایی فضایی ناسا در دریاهای تیتان ؛ آیا قمر زحل زیست‌پذیر است؟

مطلب زیر دریایی فضایی ناسا در دریاهای تیتان ؛ آیا قمر زحل زیست‌پذیر است؟ برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

زیردریایی فضایی ایده جدید محققان دانشگاه ایالات واشنگتن برای جستجوی حیات در قمر سیاره زحل، تیتان، است. آنها در این راه با چالش‌های زیادی مواجه هستند. سرد بودن سطح در کنار جریان‌های سمی متان و اتان موجود در این جرم از جمله مشکلات پیش روی این سفر است. وقتی به این فکر می‌کنیم که در...

مطلب زیر دریایی فضایی ناسا در دریاهای تیتان ؛ آیا قمر زحل زیست‌پذیر است؟ برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

حیات فرازمینی در سیاره زهره ؛ ابرهای جو زهره می‌توانند از حیات میکروبی میزبانی کنند

مطلب حیات فرازمینی در سیاره زهره ؛ ابرهای جو زهره می‌توانند از حیات میکروبی میزبانی کنند برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

آیا ما در کائنات بی‌انتها تنها هستیم؟ پرسشی است که اکنون دانشمندان پاسخ آن را در ابرهای سیاره زهره یا ناهید جستجو می‌کنند. ممکن است معمای حیات فرازمینی در سیاره زهره رمزگشایی شود. مقاله جدید چاپ شده در مجله اخترزیست‌شناسی (Astrobiology)، حیات فرازمینی در سیاره زهره را از نوع میکروبی می‌داند و ابرهای این سیاره...

مطلب حیات فرازمینی در سیاره زهره ؛ ابرهای جو زهره می‌توانند از حیات میکروبی میزبانی کنند برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

تماشا کنید: حیات فرازمینی در قمر زحل، انسلادوس


تماشا کنید: آیا کشف جدید کاسینی به معنی وجود حیات فرازمینی در اقیانوس انسلادوس است؟قمر انسلادوس در سال های اخیر به یکی از محبوب ترین اهداف علمی اخترشناسان تبدیل شده است. اکنون به نظر می ‌رسد، دانشمندان از هر زمان دیگری به کشف حیات درسطح قمر انسلادوس نزدیک ‌تر شده ‌اند. دانشمندان گمان می‌کنند قمر انسلادوس ممکن است با وجود آبفشان‌ ها، فعالیت‌ های هیدروترمالی و اقیانوسی که در زیر سطح یخی خود پنهان کرده، دارای شرایط مناسبی برای حیات فرازمینی باشد.

انسلادوس با قطر ۵۰۴ کیلومتر، میزبان یک اقیانوس حاوی آب مایع در زیر سطح یخی خود است. دانشمندان تصور می‌کنند این اقیانوس ارتباطی با پوسته سنگی این قمر دارد که دارای فعل‌ و انفعالات شیمیایی بسیاری است. به این جهت، اختر زیست شناسان از انسلادوس به ‌عنوان یکی از بهترین گزینه ‌های موجود در منظومه شمسی نام می‌ برند که می‌تواند میزبان حیات باشد.

اخترشناسان به لطف فضاپیمای کاسینی که از سال ۲۰۰۴ در مدار زحل و انسلادوس در گردش است، این داده ها را به دست آورده اند. آنها با آنالیز نمونه هایی که کاسینی دو سال قبل از آبفشان های انسلادوس به دست آورده، قادر به آشکار کردن شواهد جدیدی از وجود مولکلول های هیدروژن در این قمر شدند.

هیدروژن نشان دهنده وجود فعالیت های هیدروترمالی در زیر پوسته یخی اقیانوس انسلادوس است و از آنجایی که برخی از اساسی ترین اشکال حیات در اقیانوس های زمین، در شرایطی مشابه به وجود آمده اند، ممکن است چنین اشکالی از حیات در انسلادوس هم وجود داشته باشند.

اما متاسفانه، این یافته های جدید با آخرین روزهای ماموریت کاسینی همراه شده است. ماموریت کاسینی، پس از دو دهه حضور در فضا، روز ۱۵ سپتامبر (۲۸ شهریور) سال ۲۰۱۷، با شیرجه مرگ بار در جو سیاره زحل به پایان خواهد رسید.

.

منبع: theverge

نوشته تماشا کنید: حیات فرازمینی در قمر زحل، انسلادوس اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

امکان وجود حیات فرازمینی در سیاره ای مشابه زمین خارج از منظومه شمسی

در سال های اخیر تشنگی محققان و علاقمندان به فضا به یافتن حیات فرازمینی بیشتر و بیشتر شده است. کشفی که اخیرا صورت گرفته می تواند این تشنگی را کمی برطرف کند چرا که در شرح و بسط آخرین مشاهدات یک تیم از محققان، این چنین آمده که ممکن است یک سیاره تازه کشف شده توسط آن ها میزبان حیات فرازمینی باشد. باهم ماحصل این تحقیقات را از پنجره گویا آی تی بررسی می کنیم.

محققان رصد خانه نجومی ملی ژاپن (NAOJI) در دانشگاه توکیو و مرکز زیست شناسی نجوم  موفق به کشف یک خصوصیت بسیار مهم از سیاره ای فراخورشیدی (خارج از منظومه شمسی) که احتمالا مشابه زمین نیز می باشد شده اند.

تیم محققان از ابزار MuSCAT که بر روی تلسکوپ ۱۸۸ سانتی متری رصد خانه فیزیک نجومی اوکایاما نصب شده است برای بررسی این سیاره فراخورشیدی که K2-3d نام دارد و توسط فضا پیمای کپلر ناسا در سال ۲۰۱۵ کشف شده است استفاده کرده اند.

کشف حیات فرازمینی

این سیاره تقریبا ۱۵۰ سال نوری با ما فاصله دارد و اندازه ای ۱٫۵ برابر زمین دارد و ستاره منظومه اش را در ۴۵ روز دور می زند. به این دلیل که احتمال دارد K2-3d حامل حیات فرازمینی باشد برای دانشمندان بسیار حائز اهمیت است. محاسبات اینگونه نشان می دهند که دمای ستاره ی منظومه آن و نزدیکی سیاره به مدار ستاره ای که به دور آن می چرخد به آن آب و هوای گرمی مشابه با زمین و امکان وجود آب مایع در سطح اش را می دهد.

طی فرآیند ترانزیت، یک سیاره از جلو ستاره مادر اش رد شده و بخشی از نوری که ساتع می کند را می پوشاند در نتیجه از روشنایی آن ستاره کاسته خواهد شد.

اگر دانشمندان این ترانزیت را با استفاده از تلسکوپ های آینده نظیر تلسکوپ سی متری بررسی و مطالعه کنند، قادر خواهند بود اتمسفر K2-3d را برای یافتن نشانه های از مولکول های تشکیل دهنده حیات نظیر اکسیژن بررسی کنند.

برای انجام این تحقیقات محققان می بایست زمان دقیق چرخیدن مداری  K2-3d را تعیین و در نتیجه هنگام روی دادن ترانزیت در آینده بتوانند به دقت آن را مورد بررسی قرار دهند. در حالی که انجام این کار در گذشته بسیار دشوار بوده است ولی اکنون دانشمندان توانستند زمان چرخش مداری سیاره را با دقت ۱۸ ثانیه ای محاسبه کنند. این موفقیت قدمی بزرگ در بررسی و مطالعه بر روی سیاره فرا خورشیدی و در نتیجه جستجو برای حیات فرازمینی می باشد.

در آینده این تیم تحقیقاتی از تلسکوپ های نسل جدید برای اندازه گیری مقدار کاهش درخشندگی نور ستاره هنگام ترانزیت و نحوه تغییر آن با طول موج استفاده خواهند کرد که نهایتا منجر به کسب اطلاعات بیشتر از اتمسفر سیاره فراخورشیدی خواهد شد.

تیم تحقیقاتی به بررسی و تحقیق بر روی K2-3d ادامه خواهند داد و از  MuSCAT برای تحقیقات مشابه در جستجوی شان برای حیات فرازمینی استفاده خواهند کرد.

منبع: astronomy.com