قابلیت Quick Share سامسونگ چیست و چگونه از آن استفاده کنیم؟!

/در , , , , , , , , , , , , , , , /توسط

فناوری انتقال سریع فایل‌ها که Wi-Fi Direct نامیده می‌شود، در سال 2011 به‌عنوان یک استاندارد در نظر گرفته شد. این قابلیت از همان ابتدا حداقل 10 برابر سریع‌تر از فناوری‌هایی مانند بلوتوث بود. این تکنولوژی از دوران اندروید 2.3 در اختیار تولیدکنندگان قرار گرفته و شرکت اپل نیز از iOS 7 به بعد توانست که تحت نام‌های تجاری «AirDrop» یا «Airplay» از آن بهره ببرد.

با توجه به اینکه گوشی‌های شرکت سامسونگ 30 درصد سهم بازار گوشی‌های ایالات‌متحده را به خود اختصاص داده‌اند، پس وجود یک فناوری که دارندگان گوشی‌های این شرکت از طریق آن بتوانند به‌راحتی فایل‌های خود را به اشتراک بگذارند، بسیار مفید خواهد بود. دقیقا همانند فناوری AirDrop که دارندگان گوشی‌های اپل از آن بهره‌مند هستند.

اگر به خاطر داشته باشید، سامسونگ پیش‌تر نیز از ویژگی Direct Share در گوشی‌های خود استفاده می‌کرد، اما حال با به‌کار گیری Quick Share در سری گلکسی S20، به‌اشتراک‌گذاری فایل‌ها در میان گوشی‌های این شرکت آسان‌تر و سریع‌تر شده است.

چگونه در گوشی‌های سری گلکسی S20 از Quick Share استفاده کنیم؟

چرا باید این کار را انجام دهیم؟ دیگر مجبور نیستید که اپلیکیشن Smart Things را بر روی گوشی‌‌ خود نصب کرده، آن را اجرا و سپس در گوشی‌های هر دو طرف وارد منوی Send to Devices شوید تا از این طریق بتوانید فایل‌ها را منتقل کنید. با استفاده از Quick Share، دستگاه‌های سازگار اطراف شما به‌صورت مستقیم در منوی به‌اشتراک‌گذاری نمایش داده می‌شوند.

Quick Share

در زیر به شیوه استفاده از ویژگی سریع Quick Share در گوشی‌های گلکسی S20، پلاس، اولترا و زد فلیپ اشاره می‌کنیم:

  • به‌صورت پیش‌فرض قابلیت Quick Share فعال است، اما اگر این‌گونه نیست، باید نوار وضعیت را پایین کشیده و در دومین صفحه از پنل quick switch، آن را فعال کنید.
  • فایلی (ویدیو، سند یا تصویر) را انتخاب کرده و در گوشی‌های S20 و زد فلیپ، آیکون به‌اشتراک‌گذاری آن را لمس کنید.
  • در نوار بالایی منوی به‌اشتراک‌گذاری، گوشی‌هایی که می‌توانید مستقیما با آن‌ها به تبادل اطلاعات بپردازید، مشاهده می‌کنید. دستگاه مورد نظر خود را لمس کنید.
  • در هنگام ظاهر شدن درخواست بر روی دستگاه دیگر، گزینه Accept را انتخاب کنید و البته مطمئن شوید که قابلیت Quick/Direct Share نیز در دستگاه مقابل فعال است.
Quick Share Quick Share Quick Share Quick Share

اگر گوشی طرف مقابل قدیمی‌تر بوده و به‌جای رابط کاربری One UI 2.1 از رابط One UI 2.0 بهره می‌برد، باید در آن گوشی به منوی به‌اشتراک‌گذاری رفته و گزینه Send to Devices را لمس کنید. به‌این‌ترتیب گوشی گلکسی S20 و یا زد فلیپ شما دستگاه موردنظر را به‌عنوان دریافت‌کننده در قسمت Send to Devices خود شناسایی می‌کند.

Quick Share Quick Share Quick Share

سرعت فناوری Quick Share در گوشی‌ گلکسی S20 اولترا

از طریق شیوه بالا می‌توانید فایل‌های حجیم را با سرعت زیادی در بین گوشی‌های جدید و قدیم سری گلکسی به اشتراک بگذارید. ازآنجایی‌که هر دو ویژگی Quick Share و Direct Share گوشی‌های سامسونگ از فناوری Wi-fi Direct بهره می‌برند، پس سرعت‌های یکسانی نیز به دست می‌آورید.

بدون در نظر گرفتن گلکسی زد فلیپ که در زمینه ارسال و دریافت فایل‌ها به گلکسی S20 اولترا و گلکسی S10 پلاس با هر دو قابلیت Quick share و Direct Share، کندتر عمل می‌کند، آمارهای مربوط به سایر دستگاه‌ها شگفت‌انگیز هستند.

در زیر به سرعت‌های به‌‌اشتراک‌گذاری یک ویدیوی 8K با حجمی 1.1 گیگابایتی توسط گلکسی S20 اولترا اشاره می‌کنیم:

  • 28 ثانیه برای ارسال از گلکسی S20 اولترا به گلکسی زد فلیپ با استفاده از قابلیت Quick Share.
  • 26 ثانیه برای ارسال از گلکسی نوت 10 پلاس به گلکسی S10 پلاس با استفاده از Direct Share.
  • 41 ثانیه برای ارسال از گلکسی زد فلیپ با استفاده از Quick Share و دریافت توسط گلکسی S10 پلاس مجهز به Direct Share.
  • 26 ثانیه برای ارسال از گلکسی S20 اولترا با استفاده از Quick Share و دریافت توسط گلکسی S10 پلاس که از فناوری Direct Share بهره می‌برد.

واضح است که گلکسی زد فلیپ نسبت به سایر دستگاه‌ها هم در زمینه ارسال و هم در زمینه دریافت کندتر عمل کرده است. در دستگاه‌های دیگر، در هنگام ارسال این فایل ویدیویی چه با Quick share و چه با Direct share سرعت ارسال 26 ثانیه بود.

بدون در نظر گرفتن سرعت گلکسی زد فلیپ، مشاهده کردید که با استفاده از ویژگی جدید Quick Share که در پوسته One UI 2.1 و در گوشی‌های سری گلکسی S20 موجود است، انتقال فایل‌ها آسان‌تر و سریع‌تر صورت می‌گیرد. امیدواریم که این فناوری در گوشی‌های قدیمی‌تر مانند سری S10، نوت 10 و… نیز در دسترس قرار گیرد.

نوشته قابلیت Quick Share سامسونگ چیست و چگونه از آن استفاده کنیم؟! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

قابلیت Quick Share سامسونگ چیست و چگونه از آن استفاده کنیم؟!

/در , , , , , , , , , , , , , , , /توسط

فناوری انتقال سریع فایل‌ها که Wi-Fi Direct نامیده می‌شود، در سال 2011 به‌عنوان یک استاندارد در نظر گرفته شد. این قابلیت از همان ابتدا حداقل 10 برابر سریع‌تر از فناوری‌هایی مانند بلوتوث بود. این تکنولوژی از دوران اندروید 2.3 در اختیار تولیدکنندگان قرار گرفته و شرکت اپل نیز از iOS 7 به بعد توانست که تحت نام‌های تجاری «AirDrop» یا «Airplay» از آن بهره ببرد.

با توجه به اینکه گوشی‌های شرکت سامسونگ 30 درصد سهم بازار گوشی‌های ایالات‌متحده را به خود اختصاص داده‌اند، پس وجود یک فناوری که دارندگان گوشی‌های این شرکت از طریق آن بتوانند به‌راحتی فایل‌های خود را به اشتراک بگذارند، بسیار مفید خواهد بود. دقیقا همانند فناوری AirDrop که دارندگان گوشی‌های اپل از آن بهره‌مند هستند.

اگر به خاطر داشته باشید، سامسونگ پیش‌تر نیز از ویژگی Direct Share در گوشی‌های خود استفاده می‌کرد، اما حال با به‌کار گیری Quick Share در سری گلکسی S20، به‌اشتراک‌گذاری فایل‌ها در میان گوشی‌های این شرکت آسان‌تر و سریع‌تر شده است.

چگونه در گوشی‌های سری گلکسی S20 از Quick Share استفاده کنیم؟

چرا باید این کار را انجام دهیم؟ دیگر مجبور نیستید که اپلیکیشن Smart Things را بر روی گوشی‌‌ خود نصب کرده، آن را اجرا و سپس در گوشی‌های هر دو طرف وارد منوی Send to Devices شوید تا از این طریق بتوانید فایل‌ها را منتقل کنید. با استفاده از Quick Share، دستگاه‌های سازگار اطراف شما به‌صورت مستقیم در منوی به‌اشتراک‌گذاری نمایش داده می‌شوند.

Quick Share

در زیر به شیوه استفاده از ویژگی سریع Quick Share در گوشی‌های گلکسی S20، پلاس، اولترا و زد فلیپ اشاره می‌کنیم:

  • به‌صورت پیش‌فرض قابلیت Quick Share فعال است، اما اگر این‌گونه نیست، باید نوار وضعیت را پایین کشیده و در دومین صفحه از پنل quick switch، آن را فعال کنید.
  • فایلی (ویدیو، سند یا تصویر) را انتخاب کرده و در گوشی‌های S20 و زد فلیپ، آیکون به‌اشتراک‌گذاری آن را لمس کنید.
  • در نوار بالایی منوی به‌اشتراک‌گذاری، گوشی‌هایی که می‌توانید مستقیما با آن‌ها به تبادل اطلاعات بپردازید، مشاهده می‌کنید. دستگاه مورد نظر خود را لمس کنید.
  • در هنگام ظاهر شدن درخواست بر روی دستگاه دیگر، گزینه Accept را انتخاب کنید و البته مطمئن شوید که قابلیت Quick/Direct Share نیز در دستگاه مقابل فعال است.
Quick Share Quick Share Quick Share Quick Share

اگر گوشی طرف مقابل قدیمی‌تر بوده و به‌جای رابط کاربری One UI 2.1 از رابط One UI 2.0 بهره می‌برد، باید در آن گوشی به منوی به‌اشتراک‌گذاری رفته و گزینه Send to Devices را لمس کنید. به‌این‌ترتیب گوشی گلکسی S20 و یا زد فلیپ شما دستگاه موردنظر را به‌عنوان دریافت‌کننده در قسمت Send to Devices خود شناسایی می‌کند.

Quick Share Quick Share Quick Share

سرعت فناوری Quick Share در گوشی‌ گلکسی S20 اولترا

از طریق شیوه بالا می‌توانید فایل‌های حجیم را با سرعت زیادی در بین گوشی‌های جدید و قدیم سری گلکسی به اشتراک بگذارید. ازآنجایی‌که هر دو ویژگی Quick Share و Direct Share گوشی‌های سامسونگ از فناوری Wi-fi Direct بهره می‌برند، پس سرعت‌های یکسانی نیز به دست می‌آورید.

بدون در نظر گرفتن گلکسی زد فلیپ که در زمینه ارسال و دریافت فایل‌ها به گلکسی S20 اولترا و گلکسی S10 پلاس با هر دو قابلیت Quick share و Direct Share، کندتر عمل می‌کند، آمارهای مربوط به سایر دستگاه‌ها شگفت‌انگیز هستند.

در زیر به سرعت‌های به‌‌اشتراک‌گذاری یک ویدیوی 8K با حجمی 1.1 گیگابایتی توسط گلکسی S20 اولترا اشاره می‌کنیم:

  • 28 ثانیه برای ارسال از گلکسی S20 اولترا به گلکسی زد فلیپ با استفاده از قابلیت Quick Share.
  • 26 ثانیه برای ارسال از گلکسی نوت 10 پلاس به گلکسی S10 پلاس با استفاده از Direct Share.
  • 41 ثانیه برای ارسال از گلکسی زد فلیپ با استفاده از Quick Share و دریافت توسط گلکسی S10 پلاس مجهز به Direct Share.
  • 26 ثانیه برای ارسال از گلکسی S20 اولترا با استفاده از Quick Share و دریافت توسط گلکسی S10 پلاس که از فناوری Direct Share بهره می‌برد.

واضح است که گلکسی زد فلیپ نسبت به سایر دستگاه‌ها هم در زمینه ارسال و هم در زمینه دریافت کندتر عمل کرده است. در دستگاه‌های دیگر، در هنگام ارسال این فایل ویدیویی چه با Quick share و چه با Direct share سرعت ارسال 26 ثانیه بود.

بدون در نظر گرفتن سرعت گلکسی زد فلیپ، مشاهده کردید که با استفاده از ویژگی جدید Quick Share که در پوسته One UI 2.1 و در گوشی‌های سری گلکسی S20 موجود است، انتقال فایل‌ها آسان‌تر و سریع‌تر صورت می‌گیرد. امیدواریم که این فناوری در گوشی‌های قدیمی‌تر مانند سری S10، نوت 10 و… نیز در دسترس قرار گیرد.

نوشته قابلیت Quick Share سامسونگ چیست و چگونه از آن استفاده کنیم؟! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

قابلیت Quick Share سامسونگ چیست و چگونه از آن استفاده کنیم؟!

/در , , , , , , , , , , , , , , , /توسط

فناوری انتقال سریع فایل‌ها که Wi-Fi Direct نامیده می‌شود، در سال 2011 به‌عنوان یک استاندارد در نظر گرفته شد. این قابلیت از همان ابتدا حداقل 10 برابر سریع‌تر از فناوری‌هایی مانند بلوتوث بود. این تکنولوژی از دوران اندروید 2.3 در اختیار تولیدکنندگان قرار گرفته و شرکت اپل نیز از iOS 7 به بعد توانست که تحت نام‌های تجاری «AirDrop» یا «Airplay» از آن بهره ببرد.

با توجه به اینکه گوشی‌های شرکت سامسونگ 30 درصد سهم بازار گوشی‌های ایالات‌متحده را به خود اختصاص داده‌اند، پس وجود یک فناوری که دارندگان گوشی‌های این شرکت از طریق آن بتوانند به‌راحتی فایل‌های خود را به اشتراک بگذارند، بسیار مفید خواهد بود. دقیقا همانند فناوری AirDrop که دارندگان گوشی‌های اپل از آن بهره‌مند هستند.

اگر به خاطر داشته باشید، سامسونگ پیش‌تر نیز از ویژگی Direct Share در گوشی‌های خود استفاده می‌کرد، اما حال با به‌کار گیری Quick Share در سری گلکسی S20، به‌اشتراک‌گذاری فایل‌ها در میان گوشی‌های این شرکت آسان‌تر و سریع‌تر شده است.

چگونه در گوشی‌های سری گلکسی S20 از Quick Share استفاده کنیم؟

چرا باید این کار را انجام دهیم؟ دیگر مجبور نیستید که اپلیکیشن Smart Things را بر روی گوشی‌‌ خود نصب کرده، آن را اجرا و سپس در گوشی‌های هر دو طرف وارد منوی Send to Devices شوید تا از این طریق بتوانید فایل‌ها را منتقل کنید. با استفاده از Quick Share، دستگاه‌های سازگار اطراف شما به‌صورت مستقیم در منوی به‌اشتراک‌گذاری نمایش داده می‌شوند.

Quick Share

در زیر به شیوه استفاده از ویژگی سریع Quick Share در گوشی‌های گلکسی S20، پلاس، اولترا و زد فلیپ اشاره می‌کنیم:

  • به‌صورت پیش‌فرض قابلیت Quick Share فعال است، اما اگر این‌گونه نیست، باید نوار وضعیت را پایین کشیده و در دومین صفحه از پنل quick switch، آن را فعال کنید.
  • فایلی (ویدیو، سند یا تصویر) را انتخاب کرده و در گوشی‌های S20 و زد فلیپ، آیکون به‌اشتراک‌گذاری آن را لمس کنید.
  • در نوار بالایی منوی به‌اشتراک‌گذاری، گوشی‌هایی که می‌توانید مستقیما با آن‌ها به تبادل اطلاعات بپردازید، مشاهده می‌کنید. دستگاه مورد نظر خود را لمس کنید.
  • در هنگام ظاهر شدن درخواست بر روی دستگاه دیگر، گزینه Accept را انتخاب کنید و البته مطمئن شوید که قابلیت Quick/Direct Share نیز در دستگاه مقابل فعال است.
Quick Share Quick Share Quick Share Quick Share

اگر گوشی طرف مقابل قدیمی‌تر بوده و به‌جای رابط کاربری One UI 2.1 از رابط One UI 2.0 بهره می‌برد، باید در آن گوشی به منوی به‌اشتراک‌گذاری رفته و گزینه Send to Devices را لمس کنید. به‌این‌ترتیب گوشی گلکسی S20 و یا زد فلیپ شما دستگاه موردنظر را به‌عنوان دریافت‌کننده در قسمت Send to Devices خود شناسایی می‌کند.

Quick Share Quick Share Quick Share

سرعت فناوری Quick Share در گوشی‌ گلکسی S20 اولترا

از طریق شیوه بالا می‌توانید فایل‌های حجیم را با سرعت زیادی در بین گوشی‌های جدید و قدیم سری گلکسی به اشتراک بگذارید. ازآنجایی‌که هر دو ویژگی Quick Share و Direct Share گوشی‌های سامسونگ از فناوری Wi-fi Direct بهره می‌برند، پس سرعت‌های یکسانی نیز به دست می‌آورید.

بدون در نظر گرفتن گلکسی زد فلیپ که در زمینه ارسال و دریافت فایل‌ها به گلکسی S20 اولترا و گلکسی S10 پلاس با هر دو قابلیت Quick share و Direct Share، کندتر عمل می‌کند، آمارهای مربوط به سایر دستگاه‌ها شگفت‌انگیز هستند.

در زیر به سرعت‌های به‌‌اشتراک‌گذاری یک ویدیوی 8K با حجمی 1.1 گیگابایتی توسط گلکسی S20 اولترا اشاره می‌کنیم:

  • 28 ثانیه برای ارسال از گلکسی S20 اولترا به گلکسی زد فلیپ با استفاده از قابلیت Quick Share.
  • 26 ثانیه برای ارسال از گلکسی نوت 10 پلاس به گلکسی S10 پلاس با استفاده از Direct Share.
  • 41 ثانیه برای ارسال از گلکسی زد فلیپ با استفاده از Quick Share و دریافت توسط گلکسی S10 پلاس مجهز به Direct Share.
  • 26 ثانیه برای ارسال از گلکسی S20 اولترا با استفاده از Quick Share و دریافت توسط گلکسی S10 پلاس که از فناوری Direct Share بهره می‌برد.

واضح است که گلکسی زد فلیپ نسبت به سایر دستگاه‌ها هم در زمینه ارسال و هم در زمینه دریافت کندتر عمل کرده است. در دستگاه‌های دیگر، در هنگام ارسال این فایل ویدیویی چه با Quick share و چه با Direct share سرعت ارسال 26 ثانیه بود.

بدون در نظر گرفتن سرعت گلکسی زد فلیپ، مشاهده کردید که با استفاده از ویژگی جدید Quick Share که در پوسته One UI 2.1 و در گوشی‌های سری گلکسی S20 موجود است، انتقال فایل‌ها آسان‌تر و سریع‌تر صورت می‌گیرد. امیدواریم که این فناوری در گوشی‌های قدیمی‌تر مانند سری S10، نوت 10 و… نیز در دسترس قرار گیرد.

نوشته قابلیت Quick Share سامسونگ چیست و چگونه از آن استفاده کنیم؟! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

یک هارددیسک چگونه کار می‌کند؟

/در , , , , , , , , , , /توسط
هارددیسک

امروزه هر رایانه رومیزی و یا هر سروری از یک یا چند هارددیسک استفاده می‌کند. هر مین‌فریم (نوعی رایانه) و یا ابررایانه‌ای به‌طورمعمول به صدها عدد از این حافظه‌ها متصل است. حتی می‌توانید دستگاه‌های VCR و دوربین‌هایی را نیز پیدا کنید که به‌جای نوار از یک هارددیسک استفاده می‌کنند. تمامی این حافظه‌ها یک کار را انجام می‌دهند؛ اطلاعات دیجیتال متغیر را در قالبی دائمی ذخیره می‌کنند. هارددیسک به رایانه امکان می‌دهد تا در حین روشن شدن، اطلاعات را بازیابی کند.

در این مقاله ما به هارددیسک‌ها و نحوه عمل آن‌ها می‌پردازیم، پس با ما همراه باشید.

مبانی یک هارددیسک

هارددیسک‌ها در دهه 1950 اختراع شدند. این قطعات در ابتدا بیش از 20 اینچ قطر داشته و تنها چند مگابایت اطلاعات را در خود ذخیره می‌کردند. هارددیسک‌ها در ابتدا «دیسک‌های ثابت» یا «Winchesters» نامیده می‌شدند (دومی اسم رمز محصولات پرطرفدار شرکت IBM بود). بعدها این قطعات را «هارددیسک» نامیدند تا بدین‌وسیله بتوان آن‌ها را از «دیسک‌های فلاپی» تمایز داد. هارددیسک‌ها از یک صفحه‌ای سخت استفاده می‌کنند که اطلاعات مغناطیسی را در خود جای می‌دهد. هارددیسک‌ها در مقابل فیلم‌های پلاستیکی قابل‌انعطافی که در نوارها و فلاپی‌ها یافت می‌شدند، قرار می‌گیرند.

در ساده‌ترین سطح، یک هارددیسک چندان از یک نوار کاست جدا نیست. هر دوی این ابزارها از تکنیک ضبط مغناطیسی استفاده می‌کنند. هر دوی این وسیله‌ها می‌توانند فایل‌های مغناطیسی را در خود پاک و بازنویسی کنند و همچنین می‌توانند برای چندین سال الگوی فایل‌ها را نیز بازیابی کنند.

نوارهای کاست در مقابل هارددیسک‌ها

بزرگ‌ترین تفاوت‌های میان هارددیسک‌ها و نوارهای کاست به شرح زیر هستند:

  • مواد ذخیره مغناطیسی نوار کاست‌ها بر روی یک نوار پلاستیکی باریک قرار داده شده اما در یک هارددیسک، این مواد به‌صورت لایه‌لایه بر روی صفحه‌ای آلومینیومی یا شیشه‌ای قرار گرفته‌ و سپس صفحه هارددیسک همانند یک آینه جلا داده می‌شود.
  • در یک نوار کاست، جهت دستیابی به اطلاعات باید نوار را عقب و جلو کنید. در نوارهای طولانی این کار چندین دقیقه طول می‌کشد. در یک هارددیسک تقریبا در آن‌واحد می‌توانید اطلاعات را بازیابی کنید.
  • در یک نوار کاست، سرصفحه خواندن/نوشتن، خود نوار را لمس می‌کند. در یک هارددیسک این سرصفحه در بالای صفحه حرکت کرده و در واقع آن را لمس نمی‌کند.
  • یک نوار کاست سرعتی در حدود 2 اینچ به ازای هر ثانیه دارد. یک صفحه هارددیسک در هر ثانیه حدود 3000 اینچ را طی می‌کند.
  • نسبت به نوارهای کاست، اطلاعات در یک هارددیسک بر روی دامنه‌های مغناطیسی کوچک‌تری ذخیره می‌شوند. اندازه این دامنه‌ها به دقت صفحه و سرعت ابزارهای واسطه بستگی دارد.

به این دلایل، هارددیسک‌های امروزی می‌توانند اطلاعات زیادی را در فضایی کوچک ذخیره کنند.

ظرفیت و عملکرد

داده‌ها در قالب فایل‌ها بر روی هارددیسک ذخیره می‌شوند. هر فایل مجموعه‌ای از بایت‌ها است. بایت‌ها می‌توانند کدهای اسکی ( ASCII) در فایل‌های متنی، ساختارهای نرم‌افزاری، سوابق پایگاه‌های اطلاعاتی و یا پیکسل‌های رنگی یک تصویر را در خود جای دهند. در هنگام اجرای یک برنامه، رایانه فایلی را درخواست کرده و هارددیسک نیز بایت‌های خود را بازیابی کرده و آن‌ها را به پردازنده مرکزی می‌فرستد.

دو شیوه اندازه‌گیری عملکرد یک هارددیسک به شرح زیر هستند:

  • نرخ داده: تعداد بایت‌هایی است که در هر ثانیه به پردازنده مرکزی فرستاده می‌شوند.
  • زمان جست‌و‌جو: زمان بین درخواست یک فایل و ارسال اولین بایت آن فایل به پردازنده مرکزی است.

مؤلفه مهم دیگر نیز ظرفیت بوده، که به تعداد بایت‌های قابل ذخیره‌سازی اشاره دارد.

بوردهای الکترونیکی

هارددیسک

بهترین شیوه فهم عملکرد یک هارددیسک، باز کردن آن است. باید یادآور شویم که بازکردن یک هارددیسک آن را خراب می‌کند. یک هارددیسک شامل یک محفظه‌ مهر و موم‌ شده آلومینیومی و یک برد الکترونیکی می‌شود. برد الکترونیکی مسئول کنترل عملیات خواندن/نوشتن و همچنین موتور چرخاننده صفحه است. این برد دامنه‌های مغناطیسی را در قالب بایت‌ها بر روی هارددیسک ذخیره می‌کند (خواندن) و سپس بایت‌ها را به دامنه‌های مغناطیسی تبدیل می‌کند (نوشتن).

قسمت‌های زیرین و بورد

هارددیسک

در زیر بورد، اتصالات موتوری که صفحه را می‌چرخاند و همچنین سوراخ‌های تهویه‌ای که فشار هوای داخلی و خارجی را متعادل می‌سازند، قرار داده‌ شده‌اند. در تصویر زیر شما می‌توانید قسمت‌های زیر را مشاهده کنید:

هارددیسک

صفحه‌ها: معمولا در هنگام کار، سرعتی بین 5400 الی 7200 دور در دقیقه دارند. این قسمت‌ مقاومتی بالا داشته و همانند آینه صاف است.

بازو: این قسمت سرصفحه خواندن/نوشتن را نگه داشته و توسط مکانیزم قرار داده شده در گوشه بالا سمت چپ کنترل می‌شود. بازو قادر است تا سرصفحه را از قسمت توپی به لبه درایو جرکت دهد. حرکات بازو بسیار سریع بوده و در هر ثانیه حدود 50 بار عرض صفحه را طی می‌کند.

سرصفحه‌ و سرها

هارددیسک

جهت افزایش ظرفیت ذخیره‌سازی یک هارددیسک، اکثر این حافظه‌ها چندین صفحه را در خود جای می‌دهند. این هارددیسک سه سرصفحه و شش سر خواندن/نوشتن دارد.

هارددیسک

مکانیزمی که بازو را حرکت می‌دهد، باید بسیار سریع و دقیق باشد. این سرعت می‌تواند به‌وسیله یک موتور خطی بسیار سریع فراهم شود.

هارددیسک

بسیاری از هارددیسک‌ها از راه‌حل سیم‌پیچ صدا استفاده می‌کنند. این همان تکنیکی است که جهت حرکت مخروط‌ بلندگوهای رایانه شما، مورداستفاده قرار می‌گیرد.

ذخیره داده

 

هارددیسک

اطلاعات ذخیره‌شده بر روی یک هارددیسک، در سکتورها و شیارها جای می‌گیرند. شیارها، دایره‌هایی متحدالمرکز بوده و سکتورها نیز در میان شیارها قرار گرفته‌اند. در تصویر بالا، شیارها به رنگ زرد و سکتورها نیز به رنگ آبی نشان داده شده‌اند. هر سکتور تعداد ثابتی از بایت‌ها را شامل می‌شود؛ مثلا: 256 یا 512. در سطح درایو یا سیستم‌عامل، سکتورها اغلب در قالب چندین دسته‌ در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند.

هر هارددیسک طی فرآیند low-level formatting شیارها و سکتورهای یک صفحه را مشخص می‌کند. نقطه شروع و پایان هر سکتور بر روی صفحه نوشته می‌شود. این فرآیند هارددیسک را آماده کرده تا بلوک‌های بایت را نگهداری کند. سپس High-level formatting ساختارهای ذخیره فایل مانند جدول تخصیص فایل‌ها را بر روی سکتورها می‌نویسد. این فرآیند نیز هارددیسک را برای نگهداری فایل‌ها آماده می‌کند.

نوشته یک هارددیسک چگونه کار می‌کند؟ اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

اطلاعیه عمومی تلگرام در رابطه با توسعه بلاک‌چین و ارز دیجیتال Grams

/در , , , , , , , , , /توسط
Blockchain

احتمالا شنیده‌ باشید که تیم تلگرام از سال 2017 مشغول توسعه پلتفرم بلاک‌چین جدید خود یعنی TON Blockchain بوده و همچنین قصد دارد که ارز دیجیتال (رمزنگاری‌شده) خود به نام Grams را نیز عرضه کند. امیدواریم که در نتیجه این پروژه، Grams نیز به یکی از مکمل‌های ارزهای سنتی بدل شود و از این طریق، سرعت، کارایی و امنیت تراکنش‌های تجاری روزمره در سطح جهان بهبود یابد. ما معتقدیم که فناوری TON Blockchain یک اکوسیستم پایدار را ایجاد کرده و نسبت به پلتفرم‌های پیشین از لحاظ سرعت، قابلیت استفاده و مقیاس‌پذیری، بهبودهای قابل‌توجهی را ارایه می‌کند.

گمانه‌زنی‌ها و شایعات بسیاری در رسانه‌ها پیرامون این پروژه شکل گرفته است. تلگرام مواظب بوده تا در معرض عموم درباره این شایعات حرفی نزند. همزمان با این امر، ما به ساخت پلتفرم TON Blockchain ادامه داده و همچنین بر روی جزئیات این پروژه کار کرده‌ایم تا مطمئن شویم که TON Blockchain و Grams می‌توانند با تمامی قوانین و آیین‌نامه‌های مربوطه سازگار باشند.

با توجه به رویدادهای اخیر، ما می‌خواستیم که از زمان استفاده کرده و جنبه‌های مشخصی از TON Blockchain و Grams را روشن سازیم، و همزمان با این اقدام نیز سعی داشتیم تا این پروژه را با موفقیت راه‌اندازی کنیم.

ما خلاصه‌ کوتاهی از قوانین موجود در پاراگراف‌های این متن را، در چنین قالبی ذکر کرده‌ایم.

تابه‌حال کسی نتوانسته که به خریدوفروش Grams بپردازد

اول اینکه، فهمیدیم ظاهرا برخی از وب‌سایت‌ها به عرضه Grams پرداخته‌اند. این وب‌سایت‌ها گاهی اوقات ژتون‌های پیش‌فروش را پیشنهاد می‌دادند و برخی از آن‌ها نیز تظاهر می‌کردند که به تلگرام وابسته‌اند. همان‌طور که ما در مناسبت‌های مختلف شما را مطلع کرده‌ایم، این‌ها وب‌سایت‌های رسمی تلگرام نبوده و هنوزهم هیچ ارز دیجیتالی از جانب تلگرام، به هیچ‌کسی فروخته نشده است. نه تلگرام و نه هیچ‌کدام از وابسته‌های آن، در هیچ فروش و یا پیش‌فروش عمومی مرتبط با Grams، دخالت نداشته‌اند. در رابطه با این موضوع باید بگوییم که TON Blockchain؛ یعنی همان پلتفرمی که Grams بر روی آن به فعالیت خواهد پرداخت، هنوز در مرحله آزمایشی بتا قرار داشته و شما می‌توانید از طریق https://test.ton.org/download.html به این نسخه آزمایشی دسترسی داشته باشید. فقط زمانی‌ که TON Blockchain راه‌اندازی شود، Grams نیز ایجاد، و به فروش خواهد رسید.

Grams هنوز موجود نیست و پیش از آنکه ما عرضه TON Blockchain را اعلام کنیم، هیچ‌کس نمی‌تواند که به خرید و فروش آن بپردازد. مواظب باشید مورد کلاه‌برداری قرار نگیرید. 

TON غیرمتمرکز بوده و توسط اشخاص ثالث نگهداری می‌شود

دوم اینکه، اگر شما در نظر دارید تا در هنگام راه‌اندازی TON Blockchain به خرید بپردازید، باید چند نکته را به شما عرض کنیم. تلگرام و وابسته‌های آن، هیچ قول و تعهدی ندارند که پس از عرضه پلتفرم TON Blockchain، اپلیکیشن و یا افزونه‌ای مرتبط را برای این پلتفرم ایجاد کنند. در حقیقت، امکان دارد که تلگرام هیچ‌گاه چنین اقدامی را انجام ندهد. در عوض، هدف تلگرام این بوده و همچنین امیدوار است که جوامع غیرمتمرکز توسعه‌دهندگان شخص ثالث و همچنین سایرین، با توسعه اپلیکیشن‌ها و قراردادهای هوشمند، در اکوسیستم TON مشارکت داشته باشند. ایجاد و توسعه اپلیکیشن‌ها و یا قراردادهای هوشمند مخصوص، تنها بر عهده اشخاص ثالث و جوامع غیرمتمرکز خواهد بود. تلگرام نمی‌تواند تضمین کند که توسعه چنین قابلیت‌هایی حتما بر اساس جداول زمانی مشخص و یا هر رویه‌ دیگری صورت خواهد گرفت.

ما مشغول ایجاد پلتفرمی غیرمتمرکز برای همگان هستیم. هنگامی‌که این پلتفرم عرضه شود، تلگرام مسئولیت اداره و یا تولید اپلیکیشن برای آن را بر عهده نمی‌گیرد. ممکن است که ما هرگز چنین کاری را انجام ندهیم.

تلگرام هیچ کنترلی بر روی TON نخواهد داشت

کدنویسی TON Blockchain همیشه متن‌باز خواهد بود و برای عموم قابل‌مشاهده است. هنگامی‌که این پلتفرم راه‌اندازی شد، تلگرام در رابطه با آن، موقعیتی مشابه با سایر اشخاص دیگر خواهد داشت و هرگز هیچ کنترلی، هیچ حق خاصی و یا هیچ مسئولیت مدیریتی در رابطه با TON Blockchain نخواهد داشت.

تلگرام و یا شاید کارمندان آن، پس از عرضه TON Blockchain هیچ واحدی از Grams را برای خود نگه نخواهند داشت. این اشخاص در رأی‌گیری و یا اعتبار سنجی اتصالات TON Blockchain دخالتی نخواهند داشت. این تصمیم داوطلبانه به این دلیل گرفته‌شده، تا از این احساس که تلگرام و یا کارمندانش پس از عرضه TON Blockchain بر روی آن کنترل دارند، جلوگیری شود.

تلگرام پس از عرضه بلاک‌چین و اکوسیستم آن، نمی‌تواند که آن را کنترل کند. درست همانند معماری که پس از طراحی یک آسمان‌خراش، نمی‌تواند تغییرات بعدی آن همانند: ساخت‌وسازهای داخل، خارج، پایین و بالای آن را کنترل کند.

Grams به شما کمک نمی‌کند که ثروتمند شوید

سوم اینکه، شما نباید انتظار داشته باشید که خریداری و یا نگه‌داشتن Grams برای شما سودآوری داشته باشد. تلگرام قول هیچ‌ سودی را به شما نمی‌دهد. Grams یک واسطه تبادل میان کاربران اکوسیستم TON است. Grams نوعی وسیله سرمایه‌گذاری نیست و نباید انتظار داشت که در آینده، سود و یا عایدی از طریق خرید، فروش و یا نگهداری Grams نصیب دارندگان آن شود.

Grams:

  • برای دارندگان آن، هیچ حق مالکیتی را در تلگرام و یا وابسته‌های این شرکت ایجاد نمی‌کند.
  • برای دارندگان آن، حق دریافت سود سهام و یا سایر عایدی‌های تلگرام و وابسته‌های این شرکت را ایجاد نمی‌کند.
  • نماینده حقوق دولت در تلگرام و وابسته‌های این شرکت نیست.

اگر در آینده مقداری از ارز Grams را خریداری کنید، این به معنای مالکیت بخشی از تلگرام نخواهد بود. Grams هیچ حق مخصوصی را برای دارندگان آن ایجاد نمی‌کند، درست همانند یورو که به معنای سهیم بودن در اتحادیه اروپا نیست.

اگر قصد خرید Grams را دارید، باید کاملا مراقب باشید، زیرا این خطر وجود دارد که ارزش Grams در طول زمان کاهش یافته و یا اینکه حتی تمامی ارزش پولی خود را نیز از دست بدهد. چندین ریسک مرتبط با خرید ارزهای دیجیتال وجود دارد، ازجمله: نوسان در بازار ارزهای رمزنگاری‌شده، احتمال افزایش مقررات مرتبط با مبادلات ارزهای دیجیتال و… .

به دلیل ظرفیت عوامل خارجی، معامله با ارزهای دیجیتال ریسکی بوده و ممکن است که وضع مالی شما را وخیم‌تر کند.

اگر تابه‌حال درباره TON شنیده‌اید…

سرانجام، ما می‌خواهیم که با توجه به برخی از جنبه‌های فنی و حکومتی TON Blockchain، شفاف‌سازی بیشتری انجام دهیم. لطفا توجه داشته باشید که نوشته‌های پایین نسبت به گفته‌های پیشین مرتبط با TON Blockchain و Grams، برتری داشته و به نوعی جایگزین آن‌ها هستند. این اقدام به این دلیل صورت گرفته تا از هرگونه تعارض جلوگیری به عمل آید. گفته‌ها و نوشته‌های پیشین، اطلاعات و جزئیات مربوط به TON، و یا هرگونه بیانیه اظهارشده توسط تلگرام و سایرین را در بر می‌گیرد.

  1. تلگرام هیچ تعهدی نداشته و همچنین در رابطه با تأسیس TON Foundation و یا هر مؤسسه مشابهی در آینده، هیچ قولی نمی‌دهد.
  2. تا زمان عرضه پیش‌بینی‌شده TON Blockchain، انتظار می‌رود که اپلیکیشن Telegram TON Wallet بر اساس پایه‌های مستقلی ایجاد شود. این اپلیکیشن با سرویس پیام‌رسان تلگرام ادغام نخواهد شد. در این رابطه، انتظار می‌رود که TON Wallet با سایر کیف پول‌های توسعه داده‌شده توسط اشخاص ثالث، رقابت کند. تلگرام ممکن است که در آینده و تا حدی که قوانین اجرایی و قدرت دولت‌ها اجازه دهند، اپلیکیشن TON Wallet و سرویس پیام‌رسان تلگرام را با یکدیگر ادغام کند.

تمامی حقوق اضافه‌ کردن، شفاف‌سازی و یا تجدیدنظر در این نوشته و سایر جنبه‌های TON Blockchain و Grams، برای تلگرام محفوظ است. مشتاق هستیم که در آینده و همزمان با نزدیک‌تر شدن به عرضه پیش‌بینی‌شده TON Blockchain، اطلاعات بیشتری را منتشر سازیم.

نوشته اطلاعیه عمومی تلگرام در رابطه با توسعه بلاک‌چین و ارز دیجیتال Grams اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

اینترنت فیبر نوری چیست و چه تفاوت‌هایی با انواع دیگر دارد؟

/در , , , , , , , , , /توسط
fiber اینترنت فیبر نوری چیست و چه تفاوت‌هایی با انواع دیگر دارد؟

یکی از آخرین تغییرات در جهت بهبود سرعت انتقال اطلاعات در سرتاسر جهان از طریق اینترنت، اضافه شدن سیستم فیبر نوری است. اینترنت فیبر نوری به‌مراتب از اینترنت با کابل معمولی و دایل آپ سریع‌تر است و می‌تواند مقدار بسیار زیادی داده را که گاهی به چند ترابایت می‌رسد، از طریق یک خط ساده منتقل کند.

جهان قبل از اینترنت فیبر نوری: اینترنت کابلی و DSL

خط اشتراک دیجیتال (DSL)، درواقع همین کابل‌های معمولی تلفن‌های خانگی (عموما مسی) است که برای انتقال داده‌ها نیز استفاده می‌شد. این سیستم اینترنتی قدیمی شده و محدودیت‌های سرعتی زیادی دارد و در اکثر نقاط مهم جهان کاملا حذف شده است. البته همچنان ممکن است در بعضی از مکان‌ها مورداستفاده قرار گیرد. متوسط سرعت انتقال داده در این سیستم در حدود 2 مگابایت بر ثانیه است.

در مورد اینترنت کابلی باید بیان کرد که این سیستم از کابل‌های کواکسیال (چند رشته‌ای) استفاده می‌کند که از جنس مس هستند و البته ممکن است به همراه کابل‌های شبکه‌های تلویزیونی، در سراسر شهر گسترده شده باشند. از این‌ رو بسیاری از شرکت‌های مخابراتی، ممکن است شبکه‌های تلویزیونی را برای مشتریان اینترنت خود نیز پیشنهاد دهند. سرعت انتقال داده از این طریق، در بازه 20 تا 100 مگابایت بر ثانیه متغیر است.

انقلاب اینترنت فیبر نوری

کابل‌های فیبر نوری از فیبرهای شیشه‌ای کوچک استفاده می‌کنند تا بتوانند داده‌ها را از طریق پالس‌های نوری منتقل کنند. سرعت انتقال نور در فیبر در حدود همان سرعت انتقال الکتریسیته از کابل است، اما مزیت مهم اینترنت فیبر نوری این است که می‌تواند چندین سیگنال را در یک لحظه انتقال دهد. کابل‌های فیبر نوری بسیار کوچک هستند، به همین دلیل تعداد زیادی از آن‌ها در یک دسته کنار هم قرار می‌گیرند که به نام “تنه‌های کابل نوری” شناخته می‌شوند. هرکدام از این تنه‌ها از چندین دسته فیبر نوری ساخته شده‌اند. اینترنت فیبر نوری می‌تواند داده‌های زیادی را در یک لحظه منتقل کند. سرعت متوسط این اینترنت که شما به‌راحتی می‌توانید آن را در خانه خود مشاهده کنید، حدود 1 گیگابایت بر ثانیه است (به همین دلیل گاهی به آن اینترنت گیگابایتی نیز گفته می‌شود).

اینترنت فیبر نوری ستون اصلی اینترنت مدرن جهانی است و حتی اگر شما از این اینترنت استفاده نکنید، مزایا و تغییرات آن را مشاهده خواهید کرد. این امر بدین دلیل است که نقاط تبادل اینترنت (IXP) که خانه شما را به دیگر نقاط در سراسر جهان متصل می‌کند، از اینترنت فیبر نوری استفاده می‌کند.

هرچند که باید توجه داشته باشید، زمانی که شما می‌خواهید به نقاط نزدیک خود (معمولا حدود یک مایل) متصل شوید، سرویس ارایه‌دهنده اینترنت شما از نقاط تبادل محلی استفاده می‌کند که از همان نسل قدیمی اینترنت کابلی بهره می‌برند. بنابراین همین اتصال می‌تواند منجر به کاهش چشمگیر انتقال سرعت اینترنت شود. زمانی شما واقعا از اینترنت فیبر نوری استفاده می‌کنید که تمام نقاط اتصال شما از دستگاه داخل خانه به جهان، از دسته‌های فیبر نوری استفاده کند و دیگر محدودیت‌های کابل‌های مسی را نداشته باشد.

محدودیت‌های اینترنت فیبر نوری

دلیل اینکه اینترنت فیبر نوری همچنان کاملا فراگیر نشده این است که هزینه‌های آن گران‌قیمت است. برای بیشتر مردم و کاربران سرعت دانلود 20 تا 100 مگابایت بر ثانیه، سرعت بسیار مناسبی به شمار می‌رود و عموما مردم عادی با داده‌های حجم بالا کار نمی‌کنند.

یکی از مشکلات دیگر فیبر نوری این است که سرعت دانلود عموما به لینک دانلود مرتبط است، یعنی با وجودی که سرعت فیبر نوری بسیار بالاتر از کابل‌های مسی است، اما گاهی به دلیل محدودیت سرعت سروری که از آن دانلود می‌کنید، افزایش چشمگیر سرعت را مشاهده نخواهید کرد. برای مثال دانلود یک بازی 10 گیگابایتی با اینترنت فیبر نوری که حدود 1000 مگابایت بر ثانیه سرعت دارد، ظاهرا چند ثانیه طول خواهد کشید، اما شما متوجه می‌شوید که زمان بیشتری را صرف خواهد کرد، زیرا سرعتی که عملا با آن کار می‌کنید (به دلیل محدودیت سرور) حدود 50 مگابایت بر ثانیه خواهد بود.

اگر شما از برنامه‌هایی استفاده می‌کنید که دارای سرورهای قدرتمند هستند و یا کامپیوترهای زیادی در محل اقامت خود دارید، حتما اینترنت فیبر نوری یک انتخاب بسیار مناسب برای شما خواهد بود. توجه داشته باشید که هم‌اکنون شهرهای محدودی در جهان به این نوع اینترنت مجهز هستند.

نوشته اینترنت فیبر نوری چیست و چه تفاوت‌هایی با انواع دیگر دارد؟ اولین بار در وب‌سایت فناوری پدیدار شد.

اینترنت فیبر نوری چیست و چه تفاوت‌هایی با انواع دیگر دارد؟

/در , , , , , , , , , /توسط
fiber اینترنت فیبر نوری چیست و چه تفاوت‌هایی با انواع دیگر دارد؟

یکی از آخرین تغییرات در جهت بهبود سرعت انتقال اطلاعات در سرتاسر جهان از طریق اینترنت، اضافه شدن سیستم فیبر نوری است. اینترنت فیبر نوری به‌مراتب از اینترنت با کابل معمولی و دایل آپ سریع‌تر است و می‌تواند مقدار بسیار زیادی داده را که گاهی به چند ترابایت می‌رسد، از طریق یک خط ساده منتقل کند.

جهان قبل از اینترنت فیبر نوری: اینترنت کابلی و DSL

خط اشتراک دیجیتال (DSL)، درواقع همین کابل‌های معمولی تلفن‌های خانگی (عموما مسی) است که برای انتقال داده‌ها نیز استفاده می‌شد. این سیستم اینترنتی قدیمی شده و محدودیت‌های سرعتی زیادی دارد و در اکثر نقاط مهم جهان کاملا حذف شده است. البته همچنان ممکن است در بعضی از مکان‌ها مورداستفاده قرار گیرد. متوسط سرعت انتقال داده در این سیستم در حدود 2 مگابایت بر ثانیه است.

در مورد اینترنت کابلی باید بیان کرد که این سیستم از کابل‌های کواکسیال (چند رشته‌ای) استفاده می‌کند که از جنس مس هستند و البته ممکن است به همراه کابل‌های شبکه‌های تلویزیونی، در سراسر شهر گسترده شده باشند. از این‌ رو بسیاری از شرکت‌های مخابراتی، ممکن است شبکه‌های تلویزیونی را برای مشتریان اینترنت خود نیز پیشنهاد دهند. سرعت انتقال داده از این طریق، در بازه 20 تا 100 مگابایت بر ثانیه متغیر است.

انقلاب اینترنت فیبر نوری

کابل‌های فیبر نوری از فیبرهای شیشه‌ای کوچک استفاده می‌کنند تا بتوانند داده‌ها را از طریق پالس‌های نوری منتقل کنند. سرعت انتقال نور در فیبر در حدود همان سرعت انتقال الکتریسیته از کابل است، اما مزیت مهم اینترنت فیبر نوری این است که می‌تواند چندین سیگنال را در یک لحظه انتقال دهد. کابل‌های فیبر نوری بسیار کوچک هستند، به همین دلیل تعداد زیادی از آن‌ها در یک دسته کنار هم قرار می‌گیرند که به نام “تنه‌های کابل نوری” شناخته می‌شوند. هرکدام از این تنه‌ها از چندین دسته فیبر نوری ساخته شده‌اند. اینترنت فیبر نوری می‌تواند داده‌های زیادی را در یک لحظه منتقل کند. سرعت متوسط این اینترنت که شما به‌راحتی می‌توانید آن را در خانه خود مشاهده کنید، حدود 1 گیگابایت بر ثانیه است (به همین دلیل گاهی به آن اینترنت گیگابایتی نیز گفته می‌شود).

اینترنت فیبر نوری ستون اصلی اینترنت مدرن جهانی است و حتی اگر شما از این اینترنت استفاده نکنید، مزایا و تغییرات آن را مشاهده خواهید کرد. این امر بدین دلیل است که نقاط تبادل اینترنت (IXP) که خانه شما را به دیگر نقاط در سراسر جهان متصل می‌کند، از اینترنت فیبر نوری استفاده می‌کند.

هرچند که باید توجه داشته باشید، زمانی که شما می‌خواهید به نقاط نزدیک خود (معمولا حدود یک مایل) متصل شوید، سرویس ارایه‌دهنده اینترنت شما از نقاط تبادل محلی استفاده می‌کند که از همان نسل قدیمی اینترنت کابلی بهره می‌برند. بنابراین همین اتصال می‌تواند منجر به کاهش چشمگیر انتقال سرعت اینترنت شود. زمانی شما واقعا از اینترنت فیبر نوری استفاده می‌کنید که تمام نقاط اتصال شما از دستگاه داخل خانه به جهان، از دسته‌های فیبر نوری استفاده کند و دیگر محدودیت‌های کابل‌های مسی را نداشته باشد.

محدودیت‌های اینترنت فیبر نوری

دلیل اینکه اینترنت فیبر نوری همچنان کاملا فراگیر نشده این است که هزینه‌های آن گران‌قیمت است. برای بیشتر مردم و کاربران سرعت دانلود 20 تا 100 مگابایت بر ثانیه، سرعت بسیار مناسبی به شمار می‌رود و عموما مردم عادی با داده‌های حجم بالا کار نمی‌کنند.

یکی از مشکلات دیگر فیبر نوری این است که سرعت دانلود عموما به لینک دانلود مرتبط است، یعنی با وجودی که سرعت فیبر نوری بسیار بالاتر از کابل‌های مسی است، اما گاهی به دلیل محدودیت سرعت سروری که از آن دانلود می‌کنید، افزایش چشمگیر سرعت را مشاهده نخواهید کرد. برای مثال دانلود یک بازی 10 گیگابایتی با اینترنت فیبر نوری که حدود 1000 مگابایت بر ثانیه سرعت دارد، ظاهرا چند ثانیه طول خواهد کشید، اما شما متوجه می‌شوید که زمان بیشتری را صرف خواهد کرد، زیرا سرعتی که عملا با آن کار می‌کنید (به دلیل محدودیت سرور) حدود 50 مگابایت بر ثانیه خواهد بود.

اگر شما از برنامه‌هایی استفاده می‌کنید که دارای سرورهای قدرتمند هستند و یا کامپیوترهای زیادی در محل اقامت خود دارید، حتما اینترنت فیبر نوری یک انتخاب بسیار مناسب برای شما خواهد بود. توجه داشته باشید که هم‌اکنون شهرهای محدودی در جهان به این نوع اینترنت مجهز هستند.

نوشته اینترنت فیبر نوری چیست و چه تفاوت‌هایی با انواع دیگر دارد؟ اولین بار در وب‌سایت فناوری پدیدار شد.

جت مسافرتی بوئینگ رکورد سریع‌ترین پرواز با هواپیما‌های معمولی را شکست

/در , , , /توسط

گروهی از مسافران این شانس را داشتند که هفته قبل، در یک رویداد تاریخی در صنعت هوانوردی سوار بر یک هواپیمای بوئینگ ۷۸۷ دریم‌لاینر شرکت هواپیمایی نروژ(Norwegian Air) از نیویورک تا لندن حضور داشته باشند.

این هواپیما در تاریخ ۱۵ ژانویه ۲۰۱۸ فاصله ۳۴۵۹ مایلی (۵۵۶۶ کیلومتر) بین دو شهر را با سرعت بیش از ۲۰۰ مایل در ساعت (۳۲۱ کیلومتر در ساعت) در عرض ۵ ساعت و ۱۳ دقیقه پرواز کنند. طبق گفته شرکت هواپیمایی نروژی، این سریع‌ترین پرواز تاریخ یک هواپیمای مسافرتی معمولی بر فراز آتلانتیک در طول تاریخ است.

با توجه به گفته شرکت، سرعت هواپیما، ۲۰۲ مایل در‌ ساعت در هوا است، که به معنای رسیدن حداکثر سرعت هواپیما به ۷۷۶ مایل بر ساعت نسبت به زمین است که به عنوان سرعت‌زمینی (Groundspeed) نیز شناخته می‌شود. دریم‌لاینر، هواپیمایی با کارایی بالا است که بوئینگ در سال ۲۰۰۷ رونمایی کرد. این هواپیما نسبت به دیگر انواع جت‌های مسافرتی، دارای فضای بیشتر، پنجره‌های بزرگ‌تر و چراغ‌های ال‌ای‌دی هوشمند است و برای ساخت آن از مواد کامپوزیتی سبک‌وزن استفاده شده است.

Boeing

البته این اتفاق به کمک یک رویداد طبیعی افتاد، باد‌هایی که جریان جتی نامیده می‌شوند. جریان جتی به هواپیما برای داشتن حرکات سریع و پیش رفتن در طبقات بالای جو کمک می‌کنند و نقشی کلیدی در پخش کردن توده‌های هوایی و باز کردن مسیر حرکت در بین توفان‌های شکل گرفته در هوا دارد. این باد‌ها در نیمکره شمالی زمین، در نیمه اول زمستان، زمانی که اختلاف دمای بین مناطق استوایی و قطب شمال در بیشترین‌حد خود است، دارای سریع‌ترین سرعت هستند.

در روز دوشنبه گذشته، پرواز نروژی به شماره پرواز DY7014 از فرودگاه جان.اف.کندی شهر نیویورک در ساعت ۱۱:۴۴ دقیقه  قبل از ظهر به وقت محلی به مقصد فرودگاه گاتویک لندن به پرواز درآمد و در ساعت ۹:۵۷ دقیقه بعد از ظهر به وقت محلی بر زمین نشست. طبق برنامه ریزی ۵۳ دقیقه در وقت ۲۸۴ مسافر آن صرفه‌جویی شد.

رکورد قبلی در سال ۲۰۱۵ به مدت پنج ساعت و ۱۶ دقیقه ثبت شده بود. البته ناگفته نماند که رکورد جاویدان این پرواز متعلق به هواپیمای افسانه‌ای کنکورد است که توانسته بود این فاصله را تنها در زمان ۲ ساعت و ۵۲ دقیقه و ۵۹ ثانیه طی کند. کنکورد در سال ۲۰۰۳ برای همیشه بال‌هایش را بست و بازنشسته شد.

همچنین اگر هواپیما‌های نظامی را نیز وارد بازی کنیم، رکورد این پرواز به بال‌های پرتوان پرنده سیاه SR-71 لاکهید تعلق خواهد گرفت که در سال ۱۹۷۴ بعد از انجام یک عملیات جاسوسی این فاصله را در یک ساعت و ۵۴ دقیقه و ۵۶.۴ ثانیه پرواز کرد.

نوشته جت مسافرتی بوئینگ رکورد سریع‌ترین پرواز با هواپیما‌های معمولی را شکست اولین بار در پدیدار شد.

تولید پوشش ضدآب جدیدی که می‌تواند باعث افرایش سرعت کشتی‌ها شود

/در , , , , /توسط
تولید پوشش ضدآب جدیدی که می‌تواند باعث افرایش سرعت کشتی‌ها شود

دانشمندان دانشگاه میشیگان موفق به طراحی و ساخت نوعی مواد ضدآب شده‌اند که یکی از فواید آن افرایش سرعت کشتی‌ها است.

ویژگی منحصر به فرد این محصولات توانایی مقاومت در برابر نفوذ آب و رطوبت برای مدت زمان طولانی است. این مواد ترکیبی از موادی است به نام الاستومر پلی اورتان فلوئوردار که با مولکول‌هایی با نام F-POSS که قابلیت دفع رطوبت و آب را دارند ترکیب شده است. محققان این پروژه بر این باورند که نه تنها مقاومت این مواد بلکه قابلیت خود ترمیمی آن‌ها توانسته این محصول را از سایر محصولات مشابه متمایز نماید.

این پوشش می‌تواند پس از ضربه، سوختگی، تماس با مواد شیمیایی و حتی انفجارهای مافوق صوت خود را ترمیم و بازسازی کند. مزیت این پوشش، ساختار و شکل آن در سطح مولکولی است. پوشش‌های ضدآب پیشین برپایه هندسه‌ای بسیاری خاص اما اغلب انعطاف ناپذیر طراحی شده‌اند که مانع نفوذ ذرات آب می‌شوند. به همین علت با وارد شدن کوچک‌ترین ضربه‌ای به این ساختار، قابلیت ضدآب بودن را از دست می‌دهند اما این پوشش جدید انعطاف پذیری بیش‌تری دارد و می‌تواند پس از آسیب دیدن خود را بازسازی کند. هم‌چنین امکان تنظیم ساختار آن متناسب با هر شرایط و نیاز وجود دارد.

این ماده می‌تواند بر روی محصولاتی مانند اتومبیل، لباس‌ها، سقف ساختمان‌ها و حتی بر روی بدنه کشتی‌های مختلف استفاده شود. به طور کلی می‌توان از این مواد به عنوان یک پوشش ضد آب برای محصولاتی که زمان زیادی ممکن است در مجاورت آب قرار گیرند استفاده کرد. برای مثال اگر این ماده روی بدنه کشتی‌ها مورد استفاده قرار گیرد با تاثیر خود باعث افرایش سرعت کشتی‌ها خواهد شد.

علاوه بر این به دلیل مقاومت و سختی بالای این مواد و هم‌چنین قابلیت خود ترمیمی آن استفاده از آن در صنایع گوناگون بسیار مفید خواهد بود. حتی زمانی که این پوشش دچار آسیب، خراشیدگی، سوختگی، مجاورت با مواد شیمیایی و حتی ساییدگی نیز شود هم‌چنان خاصیت ضد آب بودن آن حفظ می‌شود. حتی اگر مولکولی از این پوشش از سطحی که آن را پوشش داده است کنده شود، سایر مولکول‌های آن به قسمت آسیب دیده منتقل می‌شوند تا قسمت آسیب دیده را ترمیم کنند.

بیش‌تر پوشش‌های ضد آبی که تا کنون در صنایع از آن‌ها استفاده شده است در واقع از نوع مولکولی بوده که در صورتی که در مجاورت آب قرار گیرند حباب‌هایی ایجاد می‌کنند و در صورتی که مدت زمان زیادی در مجاورت آب قرار گیرند این حباب‌ها از بین می‌روند و آب به سطحی که پوشش ضد آب بر روی آن قرار گرفته است نفوذ می‌کند. در واقع می‌توان گفت ساختار این مواد ضد آب به نوعی شکننده و آسیب پذیر است. به همین دلیل سطوحی که مواد ضد آب پیش از این بر روی آن‌ها استفاده می‌شد باید کمی خمیده بود تا جلوی شکنندگی این مواد گرفته شود.

این محصول قرار است با همکاری شرکت هیگراتک و دانشگاه میشیگان به تولید انبوه برسد. سرپرست این تیم تحقیقاتی امیدوار است تا پایان سال جاری میلادی مقدمات تجاری سازی این محصول به پایان برسد و این محصول آماده ارایه در بازار برای پوشش محصولات ضد آب شود.

نوشته تولید پوشش ضدآب جدیدی که می‌تواند باعث افرایش سرعت کشتی‌ها شود اولین بار در پدیدار شد.

چگونه ماشین های رالی در ۱٫۹ ثانیه به سرعت۱۰۰کیلومتر بر ساعت می رسند؟

/در , , , , , , , , , , , , , , , /توسط

دوستمان جیسون فنسکه از تیم Engineering Explained اخیرا در مسابقات رالی جهانی ردبول شرکت کرد و طبق معمول با استفاده از معادلات راهی برای شرح مسائل برایمان پیدا کرد.

جیسون علی الخصوص بر روی شتاب گیری باورنکردنی این ماشین ها تمرکز کرد. تمام این خودرو ها توسط موتور ۲ لیتری توربوشارژ حرکت می کنند و پلاک های محدود کننده شان به ۴۵ میلیمتر محدود شده است. با تیونینگ مسابقه ای این خودرو ها ۶۰۰ اسب بخار توان و ۶۵۰ پوند به فیت گشتاور دارند. سیستم انتقال گشتاور به چهار چرخ در آن ها استاندارد است و به این خودرو ها این اجازه را می دهد تا از حالت سکون به ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت را در ۱٫۹ ثانیه طی کنند.

how-global-rallycross-cars-hit-60-mph-in-1-9-seconds

در این جاست که فرمول جیسون به کار مان می آید. جیسون عدد ها را محاسبه کرد و متوجه شد که این خودرو ها راننده شان را تحت تاثیر ۱٫۴ gs نیروی شتابی و یا همان طولی قرار می دهند. کنجکاوید که جیسون چگونه به این نتیجه رسید؟ باید برای فهمیدن آاین موضوع وارد لینک شده و ویدیو را تماشا کنید.

how-global-rallycross-cars-hit-60-mph-in-1-9-seconds

اما چه قوانین فیزیکی ای باعث رسیدن به شتاب این چنینی می شوند؟ ما اعداد مربوطه به اسب بخار و گشتاور و همچنین سیستم ۲ دیفرانسیل را ذکر کردیم اما لازم به ذکر است که در  این خودرو ها ضریب قدرت به وزن (نسبت قدرت خودرو به وزن اش) بسیار بالا و دیفرانسیل هایی با لغزش محدود دارند که قدرت را به تایر هایی با کشش بالا منتقل می کند و همچنین به  تایر های B.F Goodrich مجهز هستند که اتصال به زمین و کنترل عالی ای دارند.

how-global-rallycross-cars-hit-60-mph-in-1-9-seconds

یک مورد دیگر را  نیز می توان به این لیست اضافه کرد: راننده. برای توضیح فرآیند شروع و آغاز حرکت خودرو جیسون تنها با Tanner Foust صبحت کرده است. علاقه مند هستید بدانید Foust چگونه شروع به حرکت می کند؟ باز هم باید ویدیو را مشاهده کنید. نگاه کردن ویدیو خالی از لطف نیست، ممکن است نکته ای هم بیاموزید.

نظرات و دیدگا های خود را با ما و دیگر کاربران گویا آی تی در میان بگذارید و  با اشتراک گذاری این مطلب در شبکه های اجتماعی دیگران را نیز به تماشای این ویدئو جذاب دعوت نمایید.

منبع: motorauthority