مطلب مطالعه‌ای جدید می‌گوید پلوتو باید یک سیاره باشد برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

پلوتو از سال ۲۰۰۶ تا کنون میان سیاره و سیاره کوتوله بودن سرگردان است. موضوع بر سر پاکسازی مداری است، کاری که پلوتو به خوبی نمی‌تواند از پس آن برآید. سیاره پلوتو در میان علاقه‌مندان به ستاره‌شناسی یکی از دوست‌داشتنی‌ترین اجرام است. ۱۲ سال پیش نهمین سیاره منظومه شمسی بود، اما از آن زمان تاکنون...

مطلب مطالعه‌ای جدید می‌گوید پلوتو باید یک سیاره باشد برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

سیاره کوتوله چیست؟ به چه اجرامی سیاره کوتوله گفته می‌شود؟ چه خصوصیاتی دارد و چه ویژگی‌ها با خود یدک می‌کشد؟ این مطلبی است که سعی دارد تا توضیح نسبتا کاملی راجع به آن بدهد. با تکراتو همراه باشید.

سیاره کوتوله به جرمی آسمانی گفته می‌شود که فاقد اندازه کافی برای سیاره بودن است و در عین حال آنقدر هم کوچک نیست که رده اجرام کوچکی مثل دنباله‌دارها گنجانده شود.

سیاره کوتوله چیست

ویکی‌پدیا در تعریف سیاره کوتوله می‌نویسد؛ این تعبیر خاصی است که اتحادیه بین‌المللی اخترشناسی (International Astronomical Union) که مرجع رسمی برای نوآوردن زبان‌زدها و واژه‌های مربوط به اخترشناسی است به جرمی آسمانی اطلاق کرده که در منظومه خورشیدی دارای ۴ ویژگی زیر است:

1. در مداری مشخص به دور خورشید بچرخد
2. آنقدر جرم دارد که باعث می‌شود خودگرانی آن بر نیروهای جسم صلب غلبه کرده و جسمی را با تعادل هیدرواستاتیک (تقریبا گِرد) به وجود آورد.
3. تمام مسیر (مدار) پیمایش خود را از اجرام ریز و درشت جارو نکرده باشد (آنها را جذب و یا دفع نکرده است)
4. قمر و یا یک سیاره نباشد.

در حال حاضر در حال حاضر معروف‌ترین سیاره کوتوله منظومه شمسی ما، پلوتون یا همان پلوتو (Pluto) است. البته دانشمندان رقم بسیار بیشتری برای تعداد سیاره های کوتوله منظومه شمسی تخمین می‌زنند.

برای پلوتو مسئله این است؛ سیاره بودن یا نبودن! در سال‌های اخیر بر سر این پرسش که آیا می‌توان پلوتو را سیاره قلمداد کرد یا خیر، جنجالی های بسیاری بوده است. پلوتو را دیگر نمی‌توان در میان اجرام بزرگ منظومه شمسی به عنوان سیاره نهم به حساب آورد، به جای آن این جرم نسبتا کوچک را باید در زمره‌ی اجرامی دانست که نام سیاره کوتوله را یدک می‌کشند.

وقتی در سال ۲۰۱۵ کاوشگر “افق‌های نو” (New Horizons) از کنار پلوتو گذشت، این بحث مجددا به نقل محافل علمی بدل شد. کاوشگر افق‌های نو، پیچیدگی‌های زمین شناسی شگفت‌انگیزی درباره سیاره کوتوله پلوتو کشف کرد. از همین رو از سال ۲۰۱۷ برخی محققان این ماموریت در تلاش هستند تا لقب سیاره را باردیگر به پلوتو بازگردانند.

دانشمندان گمان می‌کنند که بیش‌ از ۲۰۰ سیاره کوتوله می‌تواند در منظومه شمسی و بالاخص در کمربند کوئیپر وجود داشته باشد. اما ممکن است تفاوت میان یک سیاره و یک سیاره کوتوله چندان هم مشخص نباشد.

سیارات کوتوله منظومه شمسی

اتحاد بین‌المللی ستاره‌ شناسان (IAU)، سیاره را جرمی تعریف می‌کنند که:

• در مدار خورشید می‌گردد
• مقدار کافی گرانش دارد تا حالت کروی خودش را حفظ کند (یا به عبارت بهتر تعادل هیدرواستاتیکی داشته باشد)
• مدار خود را از اجرام کوچک عاری کند.

مشخصه آخر وجه بزرگ تمایز میان یک سیاره و یک سیاره کوتوله‌ است؛ گرانش یک سیاره، نیروی لازم برای جذب و دفع اجرام کوچکی که در مسیر مدارش قرار می گیرند را دارد؛ اما نیروی گرانش یک سیاره کوتوله قادر به انجام چنین کاری نیست.

در سال ۲۰۱۴، اتحادیه بین‌المللی ستاره شناسان، اجرام پلوتو، اریس (Eris)، سرس (Ceres)، هائومیا (Haumia) و ماکه‌ماکه (Makemake) را به عنوان سیاره کوتوله قلمداد کردند. اما اینها تنها سیارات کوتوله منظومه شمسی نیستند. دو جرم کوچک سدنا (Sedena) و کواوآر (Quaoar)، در آنسوی مدار پلوتو و جرم  ۲۰۱۲ VP113 نیز سیاره کوتوله طلقی می‌شوند.

برآوردها براین است که جرم VP113 2012 یکی از دورترین مدار‌های کشف شده را داراست که تا آنسوی لبه فرضی منظومه شمسی امتداد دارد. همچنین بر اساس رصد‌های صورت گرفته در سال ۲۰۱۷، جرم دی‌دی‌ (DeeDee) را نیز می‌توان به عنوان سیاره کوتوله در نظر گرفت. بر اساس گفته‌های ناسا، دانشمندان معتقدند هنوز بیش از ۱۰۰ مورد سیاره کوتوله دیگر در انتظار کشف شدن هستند.

با این حال بحث پیرامون سیارات کوتوله به ویژه در مورد پلوتو کماکان داغ است. ریشه اصلی تمام این گفتگوها این است که یک سیاره الزاما باید محیط اطراف خود را از اجرام کوچک دیگر پاکسازی کند.

آلن استرن، محقق اصلی ماموریت افق‌های نو در سال ۲۰۱۱ طی مصاحبه‌ای عنوان کرد:

در هیچ مقوله‌ علمی دیگری تاکنون با بحثی در این اندازه مضحک مواجه نبودم. یک رودخانه، بدون توجه به اینکه آیا در کنار آن یک رودخانه دیگر نیز وجود دارد یا خیر، یک رودخانه است. ما در دنیای علم، هرچیزی را به توجه به ویژگی‌هایش نامگذاری می‌کنیم، نه بر اساس چیزهای موجود در پیرامون آن

اما سوالی که به این زودی‌ها قابل حل نخواهد بود، این است که آیا یک سیاره کوتوله‌ گونه‌ای کاملا مجزا از سیارات است یا می‌تواد آن را همرا با سیارات طبقه‌بندی کرد؟

سیاره کوتوله سرس (Ceres)

سرس جزء اولین و کوچکترین سیاره کوتوله‌ ای است که تاکنون رصد شده است. جوزپه پیاتزی، ستاره شناس اهل سیسیل، در سال ۱۸۰۱ بر اساس این پیش‌بینی که فاصله میان مریخ و مشتری احتمالا باید شامل یک سیاره دیگر نیز بشود، موفق یه کشف سرس شد. این سیاره کوتوله دارای ۹۵۰ کیلومتر شعاع و جرمی معادل ۱۵ هزارم درصد جرم زمین است.

در حقیقت سرس کوچکتر از آن است که بتوان آن را به عنوان سیاره کوتوله و یا سیارک طبقه بندی کرد. در ادبیات علمی، سرس را بعنوان یکی از بزرگترین سیارک‌ها قلمداد می‌کنند. اگرچه سرس جرمی در حدود یک چهارم جرم کل کمربند سیارکی دارد، اما هنوز هم حدود ۱۴ بار کم‌جرم‌تر از پلوتو است.

برخلاف همسایه‌های سیارکی‌اش، سرس شکلی تقریبا گرد دارد. این سیاره کوتوله سنگی ممکن است در زیر پوسته خود آب یخ‌زده داشته باشد. در سال ۲۰۱۴، رصدخانه فضایی هرشل (Herschel) متعلق به سازمان فضایی اروپا (ESA) خروج بخار آب با فشار زیاد را در سطح برخی مناطق سرس گزارش کرد.

کاوشگر رباتیک دان (Dawn)، که در سال ۲۰۱۵ به سرس رسید ویژگی‌های برجسته زیادی از جمله نقاط درخشان متنوع در ارتفاع ۶.۵ کیلومتری، را در سطح آن نمایان کرد. در موردی دیگر در سال ۲۰۱۴ رصدخانه فضایی هرشل موفق به ثبت شواهدی از وجود بخار آب در این سیاره کوتوله شد.

سیاره کوتوله پلوتو (Pluto)

از شناخته شده‌ترین سیارات کوتوله است. وقتی در سال ۱۹۳۰ کشف شد، تا مدت‌ها بعد یعنی تا سال ۲۰۰۶ نهمین سیاره منظومه شمسی قلمداد می‌شد. مدار پلوتو بسیار متغیر است به طوری که در بعضی مواقع بیشتر از سیاره هشتم، نپتون، به خورشید نزدیک می‌شود.

در سال ۲۰۰۶، پس از کشف چندین جرم صخره‌ای با اندازه‌ای برابر و یا بزرگتر از پلوتو، اتحادیه بین‌المللی ستاره شناسان برآن شد تا پلوتو را به عنوان یک سیاره کوتوله طبقه بندی کند.

جالب اینجاست که پلوتو با اینکه جرمی معادل ۰.۲ درصد جرم زمین و یا ۱۰ درصد جرم ماه را دارد، از نیروی گرانش کافی برای به دام انداختن ۵ قمر خود برخوردار است. پلوتو و بزرگترین قمر آن یعنی چارون‌ (Charon) حول یک نقطه مرکزی، مستقل از جرم پلوتو، به دور یکدیگر می‌چرخند؛ از همین رو برخی این دو جرم را به عنوان یک سیستم دوتایی قلمداد می‌کنند.

وقتی در سال ۲۰۱۵ کاوشگر افق‌های نو (New Horizons) از نزدیکی پلوتو گذشت، از نکاتی جالب زیادی پیرامون این جرم پرده برداشت. به عنوان مثال باید بدانیم که نبود حفرات در سطح پلوتو از سن نسبتا کم آن روایت می‌کنند.  از دیگر یافته‌های کاوشگر افق‌های نو، می‌توان به وجود کوه‌هایی با ارتفاع ۳۵۰۰ متر و نیز مه‌گرفتگی‌های اطراف سطح پلوتو اشاره کرد.

سیاره کوتوله اریس (Eris)

وقتی برای اولین‌بار وجود آن به اثبات رسید، به نظر می‌آمد که بزرگترین سیاره کوتوله منظومه شمسی باشد؛ از این رو که بیش‌ از ۲۷ پرجرم‌تر از پلوتو است و شعاعی در حدود ۲۳۰۰ تا ۲۴۰۰ کیلومتر دارد. کشف اریس سبب شد تا اتحادیه بین‌المللی ستاره شناسان (IAU) در تعریف بنیادین سیاره تجدید نظر داشته باشند. رصد‌های بیشتر نشان داد که سیارات کوتوله عمدتا کوچک‌تر از پلوتو هستند.

مدار اریس با اینکه بیش از سه برابر بزرگتر از مدار پلوتو است، اما همانند آن آشفتگی بسیاری دارد؛ به گونه‌ای که از کنار پلوتو گذر کرده و نیز مدار سیاره نپتون را در محلی قطع می‌کند. شعاع زیاد مدار اریس سبب شده است که برای گشتن به دور خورشید به ۵۵۷ سال زمینی زمان نیاز داشته باشد.

در دورترین نقطه مدارش، اریس و قمر آن، دسمونیا (Dysmonia)، درآنسوی کمربند کوئیپر (بیش از ۶۰ واحد نجومی دورتر از خورشید) حرکت می‌کنند. در سطح اریس به قطر ۱ میلیمتر، به احتمال زیاد لایه‌ای غنی از نیتروژن و متان وجود دارد. برخی دانشمندان گمان می‌برند این لایه همان اتمسفر اریس است که به حالت فشرده درآمده و هنگامی که این سیاره کوتوله به خورشید نزدیک می‌شود به حالت گازی تبدیل می‌شود.

هائومیا و ماکه‌کامه

این دو تازه‌ترین سیارات کوتوله کشف شده در منظومه شمسی هستند. شکل بیضوی هائومیا، یک ویژگی منحصر به فرد برای آن به شمار می‌آید، چرا که وجود تعادل هیدرواستاتیکی در یک سیاره کوتوله دور از انتظار است. این شکل دایروی کشیده به سبب چرخش سریع جرم به دور خودش ایجاد شده است و نه به دلیل کاستی جرم -اریس یک سوم پلوتو جرم دارد-

هائومیا هر چهار ساعت زمینی یکباربه دور خودش می‌چرخد. به نظر می‌رسد این موضوع بدلیل برخوردی باشد که در گذشته صورت گرفته است. همچنین در سطح این سیاره کوتوله مقادیری کریستال‌های یخ و و در برخی نقاط لکه‌های قرمز رنگی به چشم می‌خورند. لازم به ذکر است هائومیا در کنار پلوتو از معدود اجرام کمربند کوئیپر هستند که بیش از یک قمر دارند.

در سال ۲۰۱۶، تنها قمر سیاره کوتوله ماکه‌ماکه رصد شد، یعنی زمانی که حدود یک دهه از کشف این سیاره کوتوله می‌گذشت. شعاع ماکه‌ماکه دو سوم شعاع پلوتو است و کشف قمر آن امکان محاسبه جرم آن را مهیا کرده. ماکه‌ماکه یکی از با ارزش‌ترین اجرام در جامعه ستاره‌شناسی تلقی می‌شود؛ چرا که منجر به تغییری بنیادی در تعریف سیاره شده و باعث گردید تا اخترشناسان در مفاهیم خود تجدید نظر کنند.  اگر قرار بر این باشد که از پلوتو به عنوان یک سیاره نام ببریم، با مقایسه جرم و شعاع آن با ماکه‌ماکه، نتیجه می‌گیریم که می‌توان عنوان سیاره را نیز برای این جرم به کار برد.

سیارات کوتوله شبه پلوتو (پلوتوئید‌ها)

پلوتو، اریس، هائومیا و ماکه‌ماکه را می‌توان در دسته‌ای به نام سیارات کوتوله شبه پلوتو (پلوتوئید‌ها) قرار داد. سرس در این دسته بندی نمی‌گنجد، هرچند که می‌توان آن را کوتوله‌ای سیاره مانند در نظر گرفت.

یک پلوتوئید (پلوتو مانند)، سیاره‌ کوتوله ای است که مدار آن تداخلی با مدار سیاره نپتون ندارد. گاهی‌اوقات می‌توان پلوتوئید‌ها را به جهت اندازه کوچک و دمای پایین سطحشان، کوتوله های یخی نام داد.

شواهدی از وجود برهم‌کنش میان سیارات خارجی منظومه شمسی با پلوتوئید‌ها وجود دارد. تریتون، بزرگترین قمر سیاره نپتون، به احتمال زیاد پلوتوئیدی بوده که در دام گرانش این سیاره افتاده‌ است. حتی در موردی دیگر گمان برده می‌شود که عامل شیب نامانوس محور چرخش اورانوس، نسبت به سایر سیارات، برخورد با یک پلوتوئید بوده باشد.

همانند این دسته از سیارات کوتوله، هنوز هم ممکن است صدها جرم پلوتوئیدی دیگر نیز در منظومه شمسی وجود داشته باشد که هنوز به طور رسمی رصد نشده و این عنوان به آن‌ها داده نشده است.

 

بیشتر بخوانید:

• کرم چاله چیست؟
• ماهواره چیست؟
• دنباله دار چیست
• سیاره دهم منظومه شمسی!

.

منبع: Space

مطلب سیاره کوتوله چیست؟ سیاره بودن یا نبودن؛ مسئله این است! برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

استفان هاوکینگ، مشهورترین فیزیکدان و کیهان شناس جهان است. او چندی پیش به طور رسمی اعلام کرد قصد دارد به فضا سفر کند و این اتفاق به لطف همکاری گروه ویرجین (با کمی چاشنی تکنولوژی مدرن) صورت می گیرد.

گویا آی تی – سِر ریچارد برانسون، بنیانگذار گروه ویرجین، در سال ۲۰۱۵ با انتشار بیانیه ای اعلام کرد امیدوار است روزی برسد که بتواند هاوکینگ را به ستاره ها بفرستد.
در این بیانیه، برانسون گفت این پیشنهاد را به دلیل احترام و ارادت زیادی که به هاوکینگ دارد مطرح کرده است:
“به نظر من پروفسور استفان هاوکینگ یکی از تحسین برانگیز ترین انسانهای جهان است. او هم یک نابغه بی چون و چرا است که چشم ما را به روی شگفتی های جهان می گشاید، و هم مردی مهربان و خوش مشرب است. او تنها فردی است که از من یک بلیط رایگان سفر با “Virgin Galactics” دریافت کرده و رضایت نامه ای را امضا کرده که به موجب آن، قرار است اگر وضعیت سلامتی اش اجاره دهد، با ما به عنوان یک “فضانورد آینده” به فضا سفر کند”.

هاوکینگ ۷۵ ساله، مسن ترین فضانورد تاریخ نخواهد بود (چرا که این رکورد به جان گلن، که در سن ۷۷ سالگی به فضا سفر کرد تعلق دارد)، اما اولین شخصی خواهد بود که با وجود ابتلا به اسکلروزیس آمیورتروفیک جانبی (ALS)، که به عنوان بیماری “لو گریگ” هم شناخته می شود، به فضا سفر می کند.
ALS، یک بیماری حرکتی – عصبی است که معمولا حداکثر تا پنج سال پس از تشخیص اولیه، منجر به مرگ فرد می شود. وقتی هاوکینگ ۲۱ ساله بود، پزشکان بیماری او را تشخیص دادند. در آن زمان هیچ کس انتظار نداشت او به ۲۵ سالگی برسد.
اما خیلی زود ۵۰ سال دیگر هم گذشت و او هنوز کنار ماست
سفر به فضا، یک کار پرخطر است، و وقتی پای بیماری ها وسط باشد، خطرناک تر هم می شود. اما به نظر می رسد هاوکینگ برای این سفر آماده است.
سفر هاوکینگ به فضا این فرصت را به دانشمندان می دهد که تاثیرات بیماری ALS بر انسان را به شیوه ای جدید مطالعه کنند؛ مثلا ببیند این بیماری در شرایط گرانش صفر چگونه عمل می کند.

در برنامه “صبح بخیر بریتانیا”، وقتی در مورد این سفر با هاوکینگ صحبت کردند و از او پرسیدند آیا هرگز به خواب خود دیده بود که به چنین سفری برود، او بلافاصله گفت “بله”.
او در ادامه صحبت هایش گفت، این سفر را سفری فوق العاده مهیج می داند و احتمالا به اندازه ای که از داشتن سه فرزند در زندگی اش لذت می برد، از این سفر هم لذت خواهد برد.
او در این مصاحبه گفت “سه فرزند من زندگی ام را بسیار شاد کرده اند و می توانم بگویم سفر به فضا به همان اندازه مرا شاد خواهد کرد”.
البته سفر به فضا جای خودش را دارد، اما این اولین باری نیست که هاوکینگ گرانش صفر را تجربه می کند…
عصر جدید پرواز
سفینه فضایی ۲ (Space Ship Two) شرکت Virgin Galactic، یک فضاپیمای قابل استفاده مجدد و بالدار است که برای حمل حداکثر هشت نفر (که شامل ۲ خلبان می شوند) و رساندن آنها به فضا طراحی شده است. این پیوند میان هاوکنیگ و شرکت کهکشان ویرجین، پیوند جدیدی نیست.

در سال گذشته، هاوکینگ در اتحادیه VSS، از سفینه فضایی ۲ نام برد.
او در یک ویدئوی ضبط شده ۴ دقیقه ای برای اعضای این اتحادیه اینگونه توضیح داد که:
“ما روی زمین سعی می کنیم معنای جدیدی به فضا و به مسئولیت های خود به عنوان مباشران زمین بدهیم. و همین امر به ما کمک می کند موقعیت و آینده خود در جهان هستی را بشناسیم. من معتقدم سرنوشت نهایی ما در همین جهان هستی نهفته است”.
هاوکینگ مدتهاست از پروازهای فضایی تجاری حمایت می کند. در همین راستا، او نقش شرکت Virgin Galactics در دموکراتیزه کردن فضا را بسیار تحسین برانگیز می داند و به صراحت اعلام کرده که “من به توانمند ساختن انسان ها برای تجربه شگفتی های واقعی فضا احترام می گذارم”.
“من در گذشته گفته بودم “به بالا نگاه کن تا ستاره ها را به ببینی، نه به پایین و پاهایت”، اما معتقدم دیگر لازم نیست برای دیدن جهان هستی و شکوه آن “به بالا نگاه کنیم”.
هاوکینگ در مصاحبه با صبح بخیر بریتانیا، روی قدرت وحدت بخش اکتشافات فضایی تمرکز کرد، و و آن را وسیله ای برای گرد هم آوردن دولت های سراسر جهان و موضوعی الهام بخش برای نسل های آینده دانست.

آلن استرن، رئیس ماموریت “افق های جدید” که هدف آن سفر به پلوتو بود، در یک اظهار نظر معروف گفت ، شرکت هایی مانند شرکت ما به دلایل متعددی ارزشمند و شایسته به شمار می روند، اما دو دلیل برای او مهم تر از بقیه است:
“ما فراتر از آنکه به خلق دانش جدید بپردازیم، به خلق یک علم عظیم تر مشغول هستیم. ما در حال انجام کاری هستیم که در زمینه اکتشافات بزرگ، یک کار تاریخی به شمار می رود. نه فقط روزها و هفته های آینده، بلکه در دهه ها و قرن های آینده مردم مطالب مربوط به این کار عظیم را در کتابها خواهند خواند”.
“این کارها یک علامت برای زمانه ما خواهند بود و از آرزوی ما، یعنی ساختن یک جامعه بزرگتر، حکایت دارند”.
چیزهایی که روی آنها سرمایه گذاری می کنیم (چه ورزش باشد چه جنگ و چه علم)، بازتاب مستقیم ارزشهای ما و جامعه ای که می سازیم، هستند.
پس روشن است که هاوکینگ، واقعا سفر به جایی که قبلا هیچکس نرفته، یا حداقل تعداد بسیار کمی از افراد رفته اند، را همیشه باور داشته است.

کاوشگر نیوهورایزنز (افق های نو) پانزده ماه گذشته را صرف ثبت، چندین گیگابایت داده از پلوتو کرده است. سازمان فضایی ناسا صبح روز جمعه اعلام کرد، این کاوشگر در نهایت آخرین داده هایش از پلوتو و همچنین قمر شارون این سیاره را به زمین ارسال کرده است.

ناسا قصد بررسی دو برابری این داده ها، پیش از پاک کردن داده های نیوهورایزنز دارد. توقف بعدی کاوشگر نیوهورایزنز کمربند کویپر خواهد بود. بخشی از کمربند کویپر شامل قدیمی ترین اشیاء منظومه شمسی است. به این ترتیب، با گذر نزدیک کاوشگر نیو هورایزنز در اولین روز سال ۲۰۱۹، باید منتظر اتفاقات خوشایندی در عرصه نجوم باشیم.

آلن استرن، رئیس ماموریت کاوشگر نیوهورایزنز، در بیانیه ای گفت: “داده های سیستم پلوتون که کاوشگر نیوهورایزنز گرد آوری کرده، ما را با زیبایی و پیچیدگی پلوتو و سیستم قمری شگفت انگیزش؛ بارها و بارها شگفت زده کرده است. برای درک مشاهدات علمی بسیاری که به زمین ارسال شده، راه طولانی در پیش رو داریم. “

.

منبع: engadget

نوشته کاوشگر نیوهورایزنز آخرین داده هایش را از پلوتو به زمین ارسال کرد اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

دانشمندان با استفاده از تصاویر تلسکوپ هاوایی توانستند، یک سیاره ی کوتوله جدید را در اطراف نپتون مکان یابی کنند.

حلقه ای از یک جهان کوچک و یخی، دقیقا کمی فراتر از نپتون قرار گرفته که می تواند اطلاعاتی را درباره ی پیدایش منظومه ی شمسی در اختیار دانشمندان قرار دهد؛ آنها با استفاده از تلسکوپ کانادایی/ فرانسوی هاوایی که در موناکی جزایر هاوایی واقع شده، توانستند یک سیاره ی کوتوله جدید را در ناحیه ای نزدیک به محل قرار گیری پلوتو و اریس، کشف کنند.

این سیاره ی کوتوله جدید با نام RR245 نامیده می شود و در این مورد خاص، اندازه ی آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بسیاری از جهان هایی که در دور دست ترین نقاط خارج از منظومه ی شمسی قرار دارند، بسیار کوچک و شاید بی اهمیت هستند. اما اساسا، اگر موضوع راجع به سیاره های کوتوله ای باشد که در ورای نپتون قرار دارند، بزرگ تر بودن و درخشان تر بودن آنها، با اهمیت تر می شود.

میشل بنیستر، فوق دکترا در تیم بررسی ناحیه ی خارج از منظومه ی شمسی (گروهی که موفق به کشف سیاره ی کوتوله جدید شده است)، در این باره توضیح داد: “جهان یخی که فراتر از نپتون قرار گرفته نشان می دهد که چگونه سیارات بزرگ شکل گرفته و در نهایت از خورشید دور شده اند. آنها به ما اجازه می دهند که قطعات پازل شکل گیری منظومه ی شمسی را به هم وصل کنیم. اما متاسفانه، بسیاری از جهان های یخی، کوچک و بی اثرند. کشف گونه ای که به اندازه ی کافی بزرگ و درخشان باشد، به شکلی که ارزش ادامه ی مطالعات را داشته باشد، بسیار هیجان انگیز خواهد بود.”

مدار چرخش سیاره ی کوتوله جدید به شکل قابل توجهی بزرگ است. فاصله ی این سیاره با خورشید، تقریبا دو برابر فاصله ی نپتون با خورشید است؛ این فاصله، ۱۲۰ برابر دورتر از مدار چرخش سیاره ی زمین است. سیاره ی کوتوله RR245 نسبت به سایر اجرامی که در ورای نپتون قرار دارند، واضح تر است اما هنوز از اندازه ی دقیق آن اطلاعاتی در دست نیست. به گفته ی دانشمندان، سیاره ی کوتوله جدید احتمالا بزرگ و بی اثر و یا کوچک و درخشان خواهد بود.

مسیر دقیق آن به دور خورشید، هنوز در آسمان دیده می شود؛ تقریبا ۷۰۰ سال زمان لازم است تا سیاره ی RR245 چرخش خود را کامل کند و ما تنها یک سال را صرف نظارت آن کرده ایم. دانشمندان در سال های آینده نگاه دقیق تری به این سیاره ی کوتوله جدید خواهند داشت و حرکات آن را نقشه برداری خواهند کرد؛ احتمالا تا آن زمان می توانند نام مناسبی برای آن انتخاب کنند.

.

با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.

.

منبع: engadget

---

عصر تکنولوژی، تکرا

نوشته کشف سیاره ی کوتوله جدید توسط تلسکوپ هاوایی اولین بار در عصر تکنولوژی - تکرا پدیدار شد.