بعد از آخرین عصر یخبندان، انسان‌ها به‌آرامی و به‌طور خزنده در سراسر اروپا پخش شدند. حالا یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که این مهاجرت‌ها ممکن است بیش از هر عامل دیگری باعث تغییر طبیعت اروپا شده باشند.

محققان اروپایی با مقایسه زمان‌های مهاجرت‌های اصلی به این قاره و تغییرات ایجادشده در پوشش گیاهی آن متوجه شدند که برخلاف تصور رایج، نخستین جوامع کشاورزی که در اروپا مستقر شده‌اند، تاثیر بسیار کمتری روی اکولوژی این منطقه داشته‌اند.

اما این موضوع در مورد موج دوم مهاجران عصر برنز که از اروپای غربی به سمت استپ‌های روسیه حرکت کرده‌اند صادق نیست. درواقع مهاجرت‌ این گروه بوده است که باعث کاهش شدید در جنگل‌های اروپا و افزایش مراتع و چمنزارها در آن شده است.

البته نتایج مطالعه جدید، بر مبنای برخی پیش‌فرض‌ها به دست آمده است، بنابراین در مورد یافته‌های آن باید کمی احتیاط کرد. اما به‌هرحال، این تحقیق دید تازه‌ای درباره داستان ظهور اروپا به‌عنوان قاره‌ای که نسل‌های متناوبی از فرهنگ‌های مختلف با زبان‌های جدید، ژن‌های جدید و روش‌های زنده‌ماندن جدید در آن قدم گذاشته‌اند به ما می‌دهد.

اگر شما نگاهی به نقشه ژنتیکی اروپای مدرن بیندازید متوجه می‌شوید که ریشه آن‌ها به مناطقی در قاره آسیا برمی‌گردد. برای مثال، یکی از قدیمی‌ترین ردپاهای ژنتیکی اروپایی‌های کنونی، به منطقه آناتولی که اکنون کشور ترکیه در آن قرار دارد برمی‌گردد. حدود ۱۱ هزار پیش، جمعیت شکارچی-گردآورنده این منطقه قبل از مهاجرت به شمال‌غرب اروپا، برخی از ترفندهای کشاورزی را از همسایگان خود یاد گرفتند.

هنوز می‌توان ردپای DNA آناتولی‌های کشاورز در عصر نوسنگی و همچنین سایر مهاجران باستانی را در جمعیت‌های اروپای مدرن پیدا کرد. تیم تحقیق، از مطالعات قبلی که روی ژنوم‌های باستانی و مدرن انسان‌ها انجام شده بود، برای تهیه نقشه توزیع سه جمعیت ژنتیکی مختلف در اروپا در طول زمان استفاده کردند.

یکی از آن‌ها، جمعیت‌های شکارچی-گردآورنده اولیه بودند که بعد از عصر یخبندان، در سراسر اروپا پخش شدند. جمعیت دوم، کشاورزان آناتولی بود که بعدا به این قاره آمدند و جمعیت سوم گروهی بودند که امروزه به آن فرهنگ یامنایا (Yamnaya) گفته می‌شود؛ نامی که از کلمه روسی «گودال» گرفته شده و اشاره به شکل قبرهای آن‌ها دارد.

مردمان یامنایا، ۵۰۰۰ سال پیش، یعنی در فاصله بین اواخر عصر مس و اوایل عصر برنز، از زمین‌های شمال دریای سیاه به اروپا مهاجرت کردند و به‌همراه خود تکنولوژی نسبتا پیشرفته اسب و چرخ را آوردند. مقایسه نحوه پراکندگی هر کدام از جمعیت‌های ژنی فوق، تفاوت مهمی را در سرعت دو تا از مهاجرت‌ها آشکار می‌سازد.

جمعیت عصر برنز یامنایا در مقایسه با کشاورزان آناتولی، در طول زمان کوتاه‌تری در اروپا مستقر شدند. بدون‌شک، داشتن اسب به این موضوع کمک کرده، اما این احتمال نیز وجود دارد که زمین‌های مسیر حرکت آن‌ها، قبلا قابل‌عبور شده است.

بررسی نقشه ژنتیکی جمعیت‌های کشاورز عصر نوسنگی اروپا نشان می‌دهد که سرعت حرکت آن‌ها روی زمین کند بوده است. همچنین بررسی نقشه‌های پوشش زمین و تغییرات آب و هوایی، هیچ تغییر بزرگی را در پوشش گیاهی مسیر حرکت این جمعیت نشان نمی‌دهند.

البته تیم تحقیق در مقاله خود گفته‌اند که مطالعات قبلی، اثرات موضعی مهاجرت آن‌ها روی طبیعت را شناسایی کرده‌اند، اما تاثیر کلی آن‌ها به‌هیچ‌وجه در حد گسترده نبوده است. اما در مورد مهاجرت عصر برنز، تغییرات ایجادشده، به‌طرز قابل‌توجهی زیاد بوده‌اند؛ بطوریکه بخش بزرگی از جنگل‌ها از بین رفته‌اند و جای آن‌ها را چمنزارها گرفته‌اند.

فرناندو راسیمو (Fernando Racimo) ژنتیک‌شناس از دانشگاه کپنهاگ می‌گوید: با حرکت این جمعیت به سمت غرب اروپا، ما شاهد افزایش زمین‌های چمنزار و کاهش جنگل‌ها در قاره اروپا هستیم.

البته اثبات این موضوع کار بسیار دشواری است؛ چراکه تغییرات آب و هوایی نیز ممکن است نقش مهمی در تغییر اکولوژی قاره اروپا داشته‌اند و باعث ایجاد زمین‌های مناسب برای حرکت اسب‌ها و باز کردن مسیر برای مهاجرت شده‌اند. با این‌حال، مدل‌هایی که تیم تحقیق استفاده کردند، قویا نشان می‌دهند که جمعیت‌های انبوه مهاجر در عصر برنز مسئول تغییرات پوشش گیاهی اروپا بوده‌اند.

مطالعه حاضر به‌خاطر اتکای بیش‌ازحد به داده‌ای DNA و عدم بررسی متغیرهای دیگری که می‌توانستند عامل تغییرات طبیعت اروپا باشند، بحث‌های زیادی را برانگیخته است.

داستانِ گذشته اروپا هنوز کامل نشده است، اما هر مطالعه جدیدی می‌تواند اطلاعات تازه‌ای را درباره چگونگی تاثیر مهاجرت فرهنگ‌های گوناگون روی پوشش گیاهی آن در اختیار ما قرار دهد و همچین چیزهای زیادی را درباره نحوه تغییر زمین در آینده به ما بگوید.

جسی وودبریج (Jessie Woodbridge)، زمین‌شناس از دانشگاه پلیموث در انگلیس می‌گوید: طبیعت اروپا در طول هزاران سال گذشته به‌طرز قابل‌توجهی تغییر کرده است. دانستن اینکه انسان‌ها چگونه در گذشته با محیط اطراف خود تعامل داشته‌اند می‌تواند در فهم رفتار انسان‌های کنونی با طبیعت بسیار مفید باشد.

مطالعه حاضر در مجله PNAS چاپ شده است.

نوشته راز چگونگی تغییر طبیعت اروپا کشف شد اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

همانطور که می‌دانید اقیانوس‌ها، بیشتر سطح زمین را که شامل طولانی‌ترین رشته‌کوه‌ آن و همچنین پل‌های قدیمی‌ که انسان‌های قدیمی از آن‌ها برای رسیدن به سایر مناطق و قاره‌ها استفاده می‌کردند می‌پوشاند. اما سوال اینجاست که اگر این آب‌ها وجود نداشتند، سطح زمین چه شکلی می‌شد؟

جواب این سوال را یکی از دانشمندان علوم سیاره‌ای ناسا به نام James O’Donoghue داده است. او در ویدیو شبیه‌سازی‌شده خود نشان می‌دهد که اگر همه آب‌های روی زمین خشک شوند و سه‌پنجم از سطح زمین که در زیر دریاها و اقیانوس‌ها قرار گرفته‌اند نمایان گردد، با چه چیزی مواجه خواهیم شد.

O’Donoghue، قبلا در ناسا کار می‌کرده و حالا در آژانس پژوهش‌های هوافضای ژاپن (JAXA) مشغول به کار است. او برای آماده کردن ویدیوی مذکور، از انیمیشنی که توسط یکی از فیزیکدانان و انیماتورهای ناسا به نام Horace Mitchell در سال 2008 تهیه شده بود، استفاده کرده و چیزهایی را هم به آن افزوده است. او علاوه بر ویرایش زمان‌‌بندی آن، یک ردیاب را هم به آن اضافه کرده تا نشان دهد در هر لحظه چه مقدار آب از داخل اقیانوس‌ها خالی شده است.

با خشک شدن تدریجی آب اقیانوس‌ها، اولین بخش‌هایی از سطح زمین که نمایان می‌شوند، فلات‌های قاره‌ای (لبه‌های هر قاره که تا زیر آب امتداد پیدا کرده‌اند) هستند. O’Donoghue می‌گوید: من روند خشک کردن آب اقیانوس‌ها را با سرعت پایینی شروع کردم، برای اینکه در همان چند ده متر ابتدایی عمق آب، بخش‌های بزرگی از سطح زمین آشکار شدند.

فلات‌های قاره‌ای، شامل تعداد زیادی پل‌های زمینی می‌شود که انسان‌های اولیه برای مهاجرت‌شان از یک قاره به قاره دیگر ساخته‌اند. ده‌ها هزار سال پیش، اجداد ما به کمک همین پل‌ها می‌توانستند از اروپای قاره‌ای به انگلیس، از سیبری به آلاسکا و از استرالیا به جزیره‌های اطراف آن بروند.

O’Donoghue می‌گوید: زمانی که آخرین عصر یخبندان رخ داد، آب‌ اقیانوس‌ها منجمد شدند و این پل‌ها هم در دل آن‌ها مدفون گردیدند. هر کدام از این پل‌ها، به انسان‌های اولیه امکان مهاجرت از نقطه‌ای به نقطه دیگر را می‌داد و بعد از پایان یافتن عصر یخبندان، آب روی آن را می‌پوشاند. ویدیوی O’Donoghue، حالا با حذف آن آب‌ها، نگاهی به دنیای اجداد قدیمی ما انداخته است.

این ویدیو همچنین طولانی‌ترین رشته‌کوه‌های زمین را که با خشک کردن آب اقیانوس‌ها تا عمق ۲۰۰۰ الی ۳۰۰۰ متری نمایان می‌شوند، نشان می‌دهد. این رشته‌کوه‌ها، برآمدگی‌ها و پشته‌های میانی اقیانوس‌ها هستند که بیش از ۶۰ هزار کیلومتر طول دارند و حدود ۹۰ درصد آن‌ها زیر آب قرار گرفته است.

کوه‌های آتشفشانی، از دل شکاف‌هایی که در اثر جابه‌جایی صفحات تکتونیکی زمین ایجاد شده‌اند، پدید آمده‌اند و در جاهایی که فاصله این صفحات از هم بیشتر شده، با بالا آمدن سنگ‌های مذاب از زیر پوسته زمین، کف‌های اقیانوسی جدیدی شکل گرفته‌اند.

با خشک شدن آب اقیانوس‌ها تا عمق ۶۰۰۰ متری، تقریبا اکثر آب‌های روی کره زمین ناپدید شده‌اند؛ اما برای خالی کردن عمیق‌ترین نقاط گودال ماریناس، باید ۵۰۰۰ متر دیگر هم پایین رفت.

O’Donoghue می‌گوید: خالی کردن تدریجی آب اقیانوس‌ها و نمایان شدن کف آن‌ها، برای من کار بسیار هیجان‌انگیزی بود. این ویدیو به ما نشان می‌دهد که کف اقیانوس‌ها هم به‌اندازه سطح زمین، پستی‌ها و بلندی‌های زیادی دارد و از زمین‌شناسی بسیار جالبی برخوردار است.

او در ادامه صحبت‌هایش می‌گوید: شبیه‌سازی خشک شدن آب اقیانوس‌ها، نه‌تنها کف این گودال‌های عظیم را به ما نشان می‌دهد، بلکه داستان قدیمی انسان‌های اولیه را هم برای ما بازگو می‌کند.

نوشته اگر آب همه اقیانوس‌ها خشک شود، زمین چه شکلی خواهد شد؟! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

کره زمین در طول حیات خود، بارها مورد اصابت شهاب‌سنگ‌ها و ستاره‌های دنباله‌دار قرار گرفته است. این میزان اصابت بسیار بیش‌تر از برخوردهای سطح ماه بوده است. امروزه و به لطف تغییرات پوسته زمین، زخم‌های کمی باقی مانده‌اند تا این داستان را بازگو کنند.

نه‌تنها احتمال دارد که چشم‌انداز بادوام و تاریخی استرالیا بزرگ‌ترین این برخوردها را در خود جای داده باشد، بلکه حال دانشمندان فکر می‌کنند که این منطقه، قدیمی‌ترین اصابت را نیز در آغوش خود گرفته است.

هارون کاووسی از دانشگاه کورتین استرالیا به خبرگزاری ScienceAlert گفت: “هنگامی‌که زمان را به 2.229 میلیارد سال پیش بازگردانیم، آنگاه به‌شدت تحت تأثیر قرار خواهیم گرفت. ما تقریبا 20 سال است که از این دهانه آگاه هستیم، اما هیچ‌کس نمی‌دانست که این محل برخورد در واقع قدیمی‌ترین در نوع خود است.”

دهانه یارابوبا (Yarrabubba) یک چاله بزرگ در قسمتی دورافتاده در غرب استرالیا بوده، و تقریبا 70 کیلومتر عرض دارد. همیشه تصور می‌شد که این محل برخورد باستانی باشد، اما تاریخ‌گذاری‌های زمین‌شناسی مدرن نشان می‌دهند که این مورد خاص بیش از 200 میلیون سال از کهن‌ترین دهانه بعد از خود قدیمی‌تر است. اگر قدمت انسان‌ها بر روی کره زمین، مشابه نسبت نوک ناخن‌ انگشتان شما به دستانتان باشد، آنگاه این رویداد در مرکز سینه شما جای خواهد گرفت؛ یعنی تقریبا در نیمه عمر کره زمین.

ما به این دلیل از این موضوع آگاه هستیم، چون هنگامی‌که این شهاب‌سنگ به زمین برخورد کرده، باعث ایجاد موجی پرفشار در منطقه شده است. این رویداد فقط در عرض یک دقیقه، اتم‌ها را تکان‌ داده و باعث آسیب رساندن به مواد معدنی شده است.

کاووسی به ScienceAlert گفت “هنگامی‌که این موج شوک از میان صخره‌ها عبور کرده، باعث شده تا آن‌ها مانند فنر فشرده شوند. این سنگ‌ها وقتی که رها شده‌اند، دمای آن‌ها به سرعت بالا رفته است. به طوری‌ که از یک آتشفشان داغ‌تر شده‌اند. این رویداد باعث بخار برخی از سنگ‌ها شده، درحالی‌که مابقی نیز در دماهای اغلب بیش از 2000 درجه سانتی‌گراد، ذوب شده‌اند.

طی یک فرآِیند آشنا، اورانیوم به‌صورت پیوسته به سرب تبدیل شده است. اما هنگامی‌که این کریستال‌ها در معرض شوک قرار گرفته و سپس دمای آن‌ها افزایش پیدا کرده، آنگاه به‌صورت ناگهانی از سرب تهی شده و ساعت ایزوتوپی آن‌ها مجددا تنظیم شده است.

اگر بخواهیم در همین خط زمانی میلیاردها سال به عقب برگردیم، آنگاه با یک عمل به‌شدت سخت روبه‌رو هستیم، زیرا این عمل در اصل نیازمند این است که ردپاهای ایزوتوپیک کوچک را گردآوری کنیم. این ایزوتوپ‌ها در ساختار کریستالی یک ذره که باریک‌تر از یک تار مو است، قرار دارند.

خوشبختانه، یارابوبا آنچه را که محققان به دنبال آن هستند، در خود جای داده است. Chris Kirkland دانشمند زمین و سیاره‌ از دانشگاه کورتین اظهار می‌دارد: “این دهانه درست در پایان آنچه که معمولا اولین زمین گلوله برفی (Snowball Earth) نامیده می‌شود، به وجود آمده است. این دوره به زمانی اطلاق می‌شود که اتمسفر و اقیانوس‌ها در حال تحول بوده و نیز سنگ‌ها در اقیلم‌های بسیاری پخش شده‌اند. این دوره در واقع بیانگر شرایطی یخبندان بوده است.”

این بدین معنا است که هنگامی‌که شهاب‌سنگ موردنظر در حدود 2 میلیارد سال پیش به زمین اصابت کرده، به خوبی با سطح یخی قاره‌ها برخورد کرده است. طی این رویداد ممکن است که مقدار زیادی از سنگ‌ها جابه‌جا شده و همانند فوران یک آتشفشان، خاکستر زیادی نیز ایجاد شده باشد.

با اجرای مدل‌های کامپیوتری، این پژوهشگران محاسبه کرده‌اند که این برخورد بین 87 تریلیون تا 5000 تریلیون کیلوگرم بخارآب را به جو وارد کرده باشد. ازآنجایی‌که آب اثر گلخانه‌ای کافی دارد، این قضیه باعث شده تا آب‌و‌هوا تعدیل شده و کره زمین گرم‌تر شود. 

این فقط سناریوی احتمالی (بالقوه) است. شرایط اقلیمی دقیق آن زمان هنوز مورد شک و تردید است. حتی اکنون هم این محققان می‌گویند که با در نظر گرفتن اینکه کسری از اکسیژن حال حاضر در اتمسفر آن زمان موجود بوده و همچنین در نتیجه برخورد یارابوبا، این احتمال وجود دارد که اثرات اقلیمی اجباری ناشی از ورود فوری بخار H2O به اتمسفر، در سطح جهانی چشمگیر بوده باشند.

چنین برخوردهایی پنجره‌هایی ارزشمند رو به گذشته کره زمین هستند. تنها حدود 190 مورد از این ساختارها در جهان وجود دارند. سخت است که برخی از این گودال‌‌ها را از تغییرشکل‌های تکتونیکی تمایز داد.

اندرو گلیکسون (Andrew Glikson)؛ دانشمندی که اقلیم‌های پیشین زمین را بررسی می‌کند، به شبکه ABC استرالیا گفت: درحالی‌که وی عملکرد تاریخ‌گذاری این تیم را در نظر گرفته، اما به نظر او قدیمی‌ترین ساختار اصابتی با 800 میلیون سال قدمت بیشتر، در گرینلند قرار دارد. هرچند شک و شبه‌های زیادی پیرامون اینکه آیا این گودال توسط یک شهاب‌سنگ ساخته شده یا خیر، وجود دارند.

بدون در نظر گرفتن این تردیدها، تحقیقات صورت‌گرفته بر گودال یارابوبا نشان می‌دهند که رویداد‌های اصابتی بسیار قدیمی ممکن است که در مقیاسی وسیع، تاریخ اقلیمی ما را تحت تأثیر قرار داده باشند.

کاووسی به ScienceAlert گفت: “چنین اکتشافاتی برگه‌های تاریخ را از نو می‌نویسند و همچنین درباره دگرگونی‌های ابتدایی زمین، اطلاعاتی را به ما ارایه می‌دهند. چنین حسی همیشه تازه می‌ماند.”

این پژوهش در Nature Communications منتشر شده است.

نوشته تایید شد: یک شهاب‌ سنگ غول پیکر در حدود 2.2 میلیارد سال پیش به زمین برخورد کرده است! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

تیمی از دانشمندان بعد از تجزیه و تحلیل داده‌های هواشناسی از سال 1950 تا 2019 به این نتیجه رسیده‌اند که دمای میانگین اقیانوس‌های جهان در سال گذشته به‌اندازه ۰.۰۷۵ درجه سانتی‌گراد بیشتر از میانگین 2010-1981 است.

این میزان افزایش گرچه شاید مقدار بزرگی به نظر نرسد، اما باید بگوییم که با در نظر گرفتن حجم عظیم اقیانوس‌ها، افزایشی به این کوچکی باعث ایجاد گرمای فوق‌العاده بزرگی به‌اندازه ۲۲۸ سکستیلیون ژول (sextillion Joules) در طول ۲۵ سال گذشته شده است.

این عدد، واقعا بسیار بزرگ است و درک آن شاید برایمان کمی مشکل باشد. یکی از دانشمندان برای اینکه دید بهتری به ما دهد، آن را با بمب اتمی که آمریکا در سال 1945 بر روی هیروشیما ژاپن انداخت، مقایسه کرده است.

Lijing Cheng، از دانشگاه علوم آکادمی چین می‌گوید: بمب اتمی هیروشیما انرژی‌ برابر ۶۳ تریلیون ژول تولید کرد. اما میزان گرمایی که در ۲۵ سال گذشته در داخل اقیانوس‌های دنیا ایجاد شده، ۳.۶ میلیارد برابر انفجار بمب اتمی هیروشیما است.

به عبارتی، افزایش دمای اقیانوس‌ها در طول ۲۵ سال گذشته، در هر ثانیه گرمایی به‌اندازه حرارت چهار بمب هیروشیما وارد اقیانوس‌ها کرده است. اما موضوع بدتر اینکه میزان این گرما ثابت نمانده و همچنان در حال افزایش است.

John Abraham، از اعضای تیم تحقیق می‌گوید: در سال 2019، گرم شدن اقیانوس‌ها گرمایی معادل حرارت پنج بمب هیروشیما ایجاد کرده است. شاید مقایسه آن با بمب اتم کمی انتزاعی باشد، اما اگر بخواهیم ساده‌تر بگوییم، میزان گرمای تولیدشده در اقیانوس‌ها در سال 2019، معادل این بوده که هر نفر در روی کره زمین هر روز ۱۰۰ سشوار را به سمت اقیانوس‌ها بگیرد.

در مورد تغییرات آب‌وهوایی زمین باید بگوییم که یخ‌ها به‌سرعت در حال آب شدن هستند و همین باعث بالا آمدن سطح دریاها شده است. دلفین‌ها و سایر حیوانات دریایی به‌خاطر اینکه نمی‌توانند بلافاصله خود را با این تغییرات سازگار کنند، در حال مردن هستند. حتی افزایش میزان تبخیر آب‌ها به اتمسفر، به‌خاطر ایجا گرما، اثری منفی بر روی سیاره ما می‌گذارد.

Abraham می‌گوید: این اتفاق باعث ایجاد طوفان‌ها و تندبادهای بسیار قدرتمندی در آینده خواهد شد و بارش‌های شدیدتری را در پی خواهد داشت. این شرایط، زمین را در یک وضعیت بحرانی بسیار جدی قرار داده است. باید بدانیم که هر روزی که ما در اقدام برای کاهش گرمایش جهانی تعلل می‌کنیم، شرایط بدتر و بدتر خواهد شد.

نوشته اقیانوس‌ها با سرعت 5 بمب اتم در هر ثانیه در حال گرم شدن هستند! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.