کامپیوترهای جدید و دستگاه‌های مشابه از مقدار رم 4 الی 16 گیگابایت و حتی بیشتر برخوردار هستند. اما سؤال اینجا است که مقدار رم (RAM) موردنیاز شما چقدر است؟ در این مقاله قصد داریم تا به جواب این پرسش بپردازیم.

رم یا همان Random Access Memory یکی از مهم‌ترین اجزاهای یک رایانه‌ است. مقدار رم موردنیاز شما به دو عامل بستگی دارد: یکی توان پردازشی مدنظر شما و دیگری نیز میزان هزینه‌ای که می‌توانید آن را تقبل کنید. هرچند که حافظه رم در گوشی‌های هوشمند نیز نقش بسزایی دارد، اما در این مقاله سعی شده تا بیشتر به مقوله سیستم‌های دسکتاپی همانند ویندوز، MacOS یا Chrome OS پرداخته شود.

نگاه اجمالی: مقدار کافی حافظه رم

به‌صورت خلاصه، مقدار رم موردنیاز رایانه‌های شخصی مختلف به شرح زیر است:

• 2 گیگابایت: امروزه فقط در تبلت‌های اقتصادی مشاهده می‌شود. در لپ‌تاپ‌ها یا دسکتاپ‌ها مقدار بیشتری را مشاهده خواهید کرد.
• 4 گیگابایت: کمترین مقدار حافظه رم حتی در نوت‌بوک‌ها است. جهت استفاده‌های اولیه از ویندوز و Chrome OS مناسب است.
• 8 گیگابایت: برای ویندوز و MacOS عالی بوده و کمترین میزان موردنیاز گیمینگ است.
• 16 گیگابایت: گزینه‌ای ایدئال برای کارهای حرفه‌ای و بازی‌های سنگین است.
• 32 گیگابایت و بیشتر: مناسب برای علاقه‌مندان و خوره‌های فناوری، ایستگاه‌های کاری، بازی‌بازان حرفه‌ای، مهندس‌ها، ویرایش ویدیو و صدا و سایر مواردی که بین 32 الی 64 گیگابایت رم نیاز دارند.

باید به یاد داشته باشید که خرید مقدار رم مازاد بر نیاز، عملکرد بیشتری را برای شما به ارمغان نمی‌آورد. در حقیقت می‌توان گفت که چنین کاری هدر دادن پول است. در عوض بهتر است که مقدار رم موردنیاز خود را خریداری کرده و سپس مابقی پول خود را صرف سایر قطعات همانند کارت گرافیک و پردازنده مرکزی کنید. 

مقدمه‌ای بر حافظه رم

معمولا بسیاری از مردم، حافظه رم را با حافظه‌های ذخیره‌سازی SSD و یا HDD اشتباه می‌گیرند. حتی گاهی اوقات تولیدکنندگان و خرده‌فروشان نیز این اصطلاحات را با یکدیگر ترکیب می‌کنند.

یک میز تحریر می‌تواند مثال مناسبی جهت بیان تفاوت رم و حافظه ذخیره‌سازی باشد. رم را می‌توان قسمت بالایی میز در نظر گرفت. هر چه این فضا بزرگ‌تر باشد، آنگاه می‌توانید کاغذهای بیشتری را به‌صورت همزمان بر روی آن قرار داده و مطالعه کنید. حافظه‌های ذخیره‌سازی (SSD یا HDD) بیشتر به کشوهای زیر میز شباهت دارند؛ یعنی جایی که شما کاغذهایی را که نیاز ندارید، در آنجا قرار می‌دهید.

هر چه مقدار رم دستگاه شما بیشتر باشد، آنگاه می‌توانید برنامه‌های بیشتری را به‌صورت همزمان مدیریت کنید. رم تنها عامل تعیین کننده نیست. در نهایت با استفاده از یک حافظه رم بسیار کم هم می‌توان تعداد زیادی اپلیکیشن را اجرا کرد. البته مشکل در اینجا است که انجام چنین کاری باعث کند شدن دستگاه شما می‌شود.

مجددا مثال میز تحریر را به یاد آورید. اگر میز شما کوچک باشد، آنگاه فضای آن به هم ریخته خواهد بود و هر بار که قصد پیدا کردن کاغذ موردنظر خود را داشته باشید، آنگاه باید مدتی به دنبال آن بگردید. جهت مدیریت این اوضاع، باید به‌صورت مرتب به کشوها مراجعه کرده، اقلام موردنیاز خود را پیدا و سپس آن‌ها را بر روی میز قرار دهید.

درست است که کامپیوترهایی که مقدار رم بالایی دارند، طبیعتا سرعت بیشتری نیز خواهند داشت، اما این قضیه همیشه صدق نمی‌کند. اگر تعداد کاغذهای شما بسیار کم بوده، اما میز تحریر بزرگی داشته باشید، آنگاه چندان تفاوتی در عملکرد شما ایجاد نمی‌شود. در واقع بهتر است که فقط مقدار رم موردنیاز کارهای خود را خریداری کنید، نه بیشتر.

حافظه رم استاندارد را نباید با حافظه گرافیکی اشتباه گرفت. حافظه گرافیکی مقوله‌ای است که به کارت گرافیک مربوط می‌شود. بازی‌های سه‌بعدی مدرن بر حافظه گرافیکی (VRAM) متکی هستند (GDDR5 یا عناوین مشابه). درحالی‌که حافظه رم استاندارد صرفا یک حافظه کلی‌تر بوده و با عناوینی همانند DDR3 و DDR4 شناخته می‌شود. شاید این اصطلاحات تا حدودی گیج کننده باشند، اما خوشبختانه اکثر تولیدکنندگان واژه «VRAM» را بر روی محصولات خود قید کرده و بدین شیوه مشتریان بهتر می‌توانند این قضیه را درک کنند.

لازم به ذکر است که بگوییم احتمالا حافظه‌های رم DDR5 در سال 2021 روانه بازارها می‌شوند. حافظه رم DDR6 نیز هنوز در دست توسعه بوده و تاریخ موجود شدن آن در بازارها، مشخص نیست.

اپلیکیشن‌هایی که از رم زیادی استفاده می‌کنند

معمولا در کامپیوترهای خانگی بیشترین استفاده از رم مربوط به سیستم‌عامل و مرورگر اینترنت است. هرچند که گاهی اوقات برخی از بازی‌ها و اپلیکیشن‌ها بیشترین مصرف حافظه رم را به خود اختصاص می‌دهند. در زمینه استفاده ویندوز یا MacOS از حافظه رم، کار چندانی نمی‌توانید انجام دهید، اما رم بیشتر در رایانه شما به معنای برگه‌های بیشتر در مرورگرهایی همانند کروم، فایرفاکس و … است. علاوه بر این، برخی از وب‌سایت‌ها نسبت به سایرین از حافظه رم بیشتری استفاده می‌کنند. وب‌سایت‌های خبری عادی رم چندانی را درگیر نمی‌کند، اما نمونه‌هایی همانند نت‌فلیکس و جیمیل، مصرف رم بیشتری دارند.

هر چه پیچیدگی یک اپلیکیشن بیشتر باشد، طبیعتا حافظه رم بیشتری را نیز اشغال خواهد کرد. برنامه‌های چت و یا بازی‌هایی همانند Minesweeper تقریبا از رم استفاده نمی‌کنند. درحالی‌که صفحه‌ای بزرگ از نرم‌افزار اکسل، پروژه‌ای بزرگ از فتوشاپ و یا بازی‌های باکیفیت همانند Wolfenstein: Youngblood می‌توانند چندین گیگابایت از حافظه رم را اشغال کنند. نرم‌افزارهای حرفه‌ای و مهندسی به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که بتوانند پروژه‌های پیچیده را مدیریت کنند، بنابراین نسبت به سایر اپلیکیشن‌ها، مقدار رم بیشتری را مورد استفاده قرار می‌دهند.

مقدار رم موردنیاز برای تبلت‌ها

معمولا از تبلت‌ها انتظار نمی‌رود که کارهای سنگین را انجام دهند، بنابراین در اکثر موارد مقدار رم آن‌ها مشابه گوشی‌های هوشمند است. در هر صورت، مرورگرهای چند زبانه و برنامه‌های پیچیده‌تر باعث ‌شده‌اند که تبلت‌ها روزبه‌روز به نیازمندی‌های یک لپ‌تاپ نزدیک‌تر شوند. محدوده رم تبلت‌ها از 2 الی 16 گیگابایت گسترده شده است. البته در این گجت‌ها، مواردی همچون سرعت پردازنده و عمر باتری اهمیت بیشتری دارند.

‌مثلا در تبلتی همانند آیپد که از دو گیگابایت رم برخوردار است، طبیعتا طراحی این دستگاه نیز بر روی نمایشگر و عمر باتری معطوف شده است. از طرفی، دستگاهی همانند مایکروسافت سرفیس بوک 2 به‌صورت پیش‌فرض از 16 گیگابایت حافظه رم برخوردار است، زیرا این گجت بیشتر یک لپ‌تاپ است تا یک تبلت، هر چند که لولای آن به کاربران اجازه می‌دهد که آن را به تبلتی سبک و قابل حمل تبدیل کنند. در نهایت مقدار رم موردنیاز یک تبلت، به کارایی مورد انتظار آن بستگی دارد.

2 گیگابایت برای کاربران کم کار مناسب بوده و 4 گیگابایت می‌تواند عملکرد بهتری را به ارمغان بیاورد. به‌هرحال اگر قصد دارید تا از تبلت به‌عنوان جایگزینی برای کامپیوتر خود استفاده کنید، آنگاه باید مقدار رم آن نیز همانند رایانه‌های شخصی باشد. در حالت کلی حداقل 4 و در حالت ایدئال، اکثر کاربران به 8 گیگابایت حافظه رم نیاز دارند.

مقدار رم موردنیاز برای لپ‌‌تاپ‌ها

اکثر لپ‌تاپ‌های امروزی به 8 گیگابایت حافظه رم مجهز هستند، درحالی‌که دستگاه‌های پایین-رده با 4 گیگابایت و غول‌های سخت‌افزاری این صنعت نیز با 16 و گاهی اوقات 32 گیگابایت رم عرضه می‌شوند. همان‌گونه که پیش‌تر نیز به آن اشاره شد، نیازهای لپ‌تاپ‌ها و تبلت‌ها روزبه‌روز در حال نزدیک شدن به یکدیگر هستند. البته همان‌طور که می‌دانید، اکثر کاربران تمایل دارند که کارهای سنگین‌تر را بر روی لپ‌تاپ‌ها انجام دهند. با این اوصاف می‌توان نتیجه گرفت که نقش رم در این بخش (لپ‌تاپ)، پررنگ‌تر است.

در دستگاه‌هایی همانند کروم‌بوک که پایه و اساس فعالیت آن‌ها در فضای ابری بوده و حافظه ذخیره‌سازی بسیار کوچکی دارند، طبیعتا وجود مقدار رم زیاد نیز لزومی ندارد. پیشنهاد ما این است که در هنگام خرید یک کروم‌بوک، حداقل 4 گیگابایت رم را در نظر داشته باشید، مخصوصا اکنون که با استفاده از فروشگاه گوگل پلی می‌توانید اپلیکیشن‌های اندرویدی را بر روی کروم‌بوک خود، دانلود و نصب نمایید.

در رابطه با ویندوز و مک‌بوک، بهتر است که این حداقل مقدار را به 8 گیگابایت افزایش دهید. حتما عرضه اکثر لپ‌تاپ‌ها با 8 گیگابایت رم، دلیل موجهی دارد! اگر هم قصد انجام کارهای گرافیکی سنگین و یا اجرای بازی‌های جدید را دارید، بهتر است که مقدار رم موردنیاز خود را 16 گیگابایت در نظر بگیرید.

اگر کارهای بسیار سنگین همانند ویرایش حرفه‌ای ویدیو و تصویر را انجام می‌دهید (همانند رایانه‌های دسکتاپی)، آنگاه بهتر است که به فکر حافظه رم بیش از 16 گیگابایت باشید. اکثر مردم لپ‌تاپ‌ها را به این دلایل خریداری نمی‌کنند، بنابراین اگر شما چنین قصدی دارید، آنگاه خرید رم اضافی بسیار حیاتی است. ارتقای رم در لپ‌تاپ‌ها (نسبت به دسکتاپ‌ها) کار مشکلی بوده و در برخی از مدل‌ها نیز غیرممکن است، بنابراین بهتر است که کمی آینده‌نگر باشید.

مقدار رم موردنیاز برای رایانه‌های دسکتاپی

معمولا مردم تمایل دارند که کامپیوترهای خانگی خود را بیشتر از تبلت‌ها و یا لپ‌تاپ‌ها نگه دارند، بنابراین آینده‌نگری در این زمینه بسیار حائز اهمیت است. 16 گیگابایت را می‌توان شروع مناسبی دانست. اکثر مردم نسبت به مقادیر کمتر نیز راضی بوده، اما در صورت توان مالی، خرید رم بیشتر ضرری نخواهد داشت. خرید 32 گیگابایت رم برای خوره‌ها و ایستگاه‌های کاری عادی، گزینه‌ای ایدئال است. طبیعتا ایستگاه‌های کاری پیشرفته‌تر نیز به رم بالاتری احتیاج دارند. البته خرید ماژول‌های رم مجهز به نورپردازی RGB می‌تواند هزینه بیشتری را به شما تحمیل کند. مقادیر فراتر از 32 گیگابایت نیز جهت اداره کردن پایگاه‌های اطلاعاتی، فایل‌های ویدیویی حجیم، نرم‌افزارهای تحقیقاتی، شرکتی و یا دولتی کاربرد دارند.

برخی از بازی‌بازان تمایل به خرید 32 گیگابایت رم دارند، اما این میزان حتی در رایانه‌های رده بالا نیز تفاوت چندانی را ایجاد نخواهد کرد. تا زمانی که به حافظه بیشتر نیازی ندارید، بهتر است که بر روی سرعت متمرکز شوید.

ماژول‌های رم، گران‌قیمت‌ترین سخت‌افزارهای یک رایانه دسکتاپی نبوده و این را نیز باید به یاد داشت که ارتقای آن‌ها ساده‌ترین در نوع خود است. در هر صورت بهتر است که در این کار افراط نکنید. در حال حاضر دلیل خاصی وجود ندارد که یک گیمر مقدار رمی بیش از 32 گیگابایت را خریداری کند. همچنین اگر فقط از سرویس‌های آنلاین تماشای ویدیو استفاده می‌کنید، آنگاه خرید بیش از 16 گیگابایت رم، توجیه منطقی ندارد. اگر هم در حال حاضر با کمبود رم مواجه هستید، فقط کافی است که ماژول‌های جدید را در کنار ماژول‌های قدیمی خود قرار دهید (البته با رعایت نکات مربوط به سازگاری قطعات با یکدیگر).

نوشته مقدار رم موردنیاز شما در تبلت، لپ‌تاپ و رایانه‎‌های دسکتاپی چقدر است؟ اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

زمان درازی از روی کار آمدن گوشی‌های هوشمند به بازار همیشه‌داغ فناوری می‌گذرد، و هر ساله به کارایی این گجت‌های دوست‌داشتنی و بهره‌وری از آنان افزوده می‌شود. برخی از آنان بسیار دلیرانه و بی‌پروا، همبسته به یک حافظه رم ۱۲ گیگابایتی پا به میدان گذاشتند، که این بیش از میانگین نیاز کاربر است — با چنین نیروی توانشی، شاید بتوان با آن گوشی‌ها برای رویارویی با آذرخش زیوس به پا خواست.

به هر رو، برخی از این گوشی‌های هوشمند از حافظه بسیار کمتری بهره می‌برند که با گذر زمان کندتر خواهند شد. اگر در پی کارکرد با گوشی خود با کندی یا ایست شدن اپلیکیشن‌ها و ویژگی‌ها روبه‌رو شدید، نگران نباشید، زیرا ما راهکاری را برای شما فراهم کرده‌ایم. تنها کاری که باید بکنید، بهره‌وری از برنامه مدیریت حافظه درون‌ساخته سیستم‌عامل اندروید است. از این رو، به دنبال این انگیزه، با آی‌تی‌رسان همراه باشید.

بهره‌وری از برنامه مدیریت حافظه درون‌ساخته اندروید برای تهی‌سازی حافظه

بی‌گمان می‌دانید که در فروشگاه گوگل، اپلیکیشن‌های فراوانی برای دریافت و خدمت‌رسانی هستند که توانایی مدیریت و تهی کردن حافظه رم را دارند، ولی این خود برای کارکرد، بخشی از حافظه رم را درگیر می‌کند و از منابع بیشتری بهره می‌برد، و این نیز افزودنی است که پس از بستن این اپلیکیشن‌ها، بسیاری از آنان سرخود باز می‌شوند تا بتوانند کار خود را از سر بگیرند، که این به معنای درگیر شدن دستگاه است.

به هر رو، پیشنهاد ما و بی‌گمان بهترین گزینه برای شما، بهره‌وری از ویژگی درون‌ساخته اندروید برای بکاربستن چنین انگیزه‌ای است.

روشن کردن گزینه‌های توسعه‌دهنده (Developer Options)

روشی که ما می‌خواهیم آن را به کار بندیم، سرک کشیدن در بخش گزینه‌های توسعه‌دهنده گوشی است. اگر با این تکنیک آشنایی چندانی ندارید، گام‌های زیر را بردارید:

1. به Settings (تنظیمات) گوشی بروید.
2. به About Phone (درباره گوشی یا اطلاعات گوشی) بروید.
3. با انگشت خود روی گزینه Build Number (شماره ساخت) ۷ بار بزنید (اگر این گزینه را نیافتید، نخست به بخش Software Information (اطلاعات نرم‌افزار یا داده‌های نرم‌افزار) بروید تا شماره ساخت را پیدا کنید).

پس از روشن و پدیدار شدن گزینه‌های توسعه‌دهنده، گام‌های پیش‌رو را بردارید:

1. به Settings بروید.
2. به System (سیستم یا دستگاه) بروید.
3. به Advanced (پیشرفته یا تنظیمات بیشتر) بروید.
4. گزینه Developer Options (گزینه‌های توسعه‌دهنده یا تنظیمات توسعه‌دهنده) را لمس کنید.

درون بخش Developer Options باید به دنبال گزینه Running Services (سرویس‌های در حال اجرا یا خدمات جاری) بگردید.

در فهرست پیش‌رو، سرویسی که در کارکرد با آن با دردسر روبه‌رو می‌شوید را برای ایست (Stop) یا گزارش (Report) کردن آن برگزینید.

برآورد

این تمام کاری بود که برای مدیریت و تهی‌سازی رم و پاکسازی سرویس‌های ناخواسته که حافظه را درگیر می‌کردند، باید به کار می‌بستید. بکوشید تا از ویژگی‌های بومی فراهم‌شده از سوی سیستم‌عامل برای مدیریت اپلیکیشن‌های خود بهره ببرید. اپلیکیشن‌هایی که بسیاری از حافظه را درگیر می‌کنند را می‌توانید با این روش پاکسازی کنید، ولی اگر با این اپلیکیشن‌ها پی‌درپی کار می‌کنید، شاید بهتر باشد تا از اپلیکیشن‌های مدیریت حافظه بهره ببرید.

نوشته آموزش مدیریت حافظه رم در گوشی‌های اندرویدی بدون استفاده از اپلیکیشن اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

با آنکه می‌دانیم هرچه فضای حافظه دسترسی تصادفی (RAM) برای اجرای همزمان وظیفه‌های گوناگون یک سیستم بیشتر باشد، نتیجه بهتری را در پی خواهد داشت — در این میان، بسیاری از کاربران خواستار این هستند که بدانند چگونه به پروسه‌های متعدد، حافظه اختصاص داده می‌شود.

در طول استفاده از کامپبوتر، احتمالا شاهد کندی سیستم و داغ شدن آن بوده‌اید، پس بسیار قابل اهمیت است که بدانید چطور می‌شود حافظه را خالی کرد و بهبود داد.

آیا لازم است حافظه خود را ارتقا دهید؟

آیا نیاز است که حافظه بیشتری به سیستم خود اضافه کنید؟ پاسخ این سوال واضح نیست، زیرا باید کارکرد حافظه و عملکرد برنامه‌های ضروری خود را با یکدیگر بسنجید. اگر خروجی خوبی از استفاده همزمان از تمام برنامه‌های ضروری درحال‌اجرا به‌دست آوردید، پس نیازی به ارتقا نیست — در غیر اینصورت، و البته در صورت دریافت خروجی بهتر، با توجه به نیاز خود، به حافظه کامپیوتر خود بی‌افزایید.

اگر مطمئن نیستید که چکار کنید، ما راهکارهایی را پیش روی شما قرار داده‌ایم تا شاید مشکل‌تان را برطرف کند.

چگونه فضای حافظه خود را خالی و کم‌استفاده‌تر کنید؟

۱. به‌سادگی سیستم خود را ری‌استارت کنید

آسان‌ترین راه برای برطرف کردن چنین مشکلاتی در سیستم‌عامل ویندوز، راه‌اندازی مجدد آن است. گاهی پروسه‌های درحال‌اجرایی وجود دارند که خلاص شدن از آنان برای کاربران عادی ناممکن، و برای حرفه‌ای‌ها زمان‌بر است. پس با یک ری‌استارت ساده همه چیز از نو آغاز شده، و فقط برنامه‌های استارت‌آپ در پس‌زمینه در حال اجرا خواهند بود.

۲. از دست برنامه‌ها و پروسه‌های غیرضروری خلاص شوید

گاهی برنامه‌ها پروسه‌های پس‌زمینه گوناگونی را به اجرا درمی‌آورند که هرگز از آنان استفاده نخواهید کرد. برای مثال، برنامه مدیریت دانلود IDM را در نظر بگیرید — شما فقط زمانی به آن نیاز دارید که می‌خواهید محتوایی را به صورت آنلاین از سایت‌های گوناگون دریافت کنید — در غیر اینصورت، نیازی به باز بودن این برنامه و اختصاص حافظه برای آن نیست. هربار که قصد دریافت محتوایی را داشته باشید، می‌توانید آن را اجرا کنید و به محض اتمام کار، آن را ببندید.

گاهی برنامه‌ها در طی نصب شدن بر روی سیستم، برنامه‌های اضافه دیگری را بدون اجازه شما نصب می‌کنند — به‌مانند برنامه‌های امنیتی و ضدویروس — بنابراین به Settings و سپس Apps بروید و پس از بررسی، آنان را حذف کنید.

از برنامه‌های سبک‌تری استفاده کنید

به‌مانند مروگر اینترنت گوگل کروم، برنامه‌های دیگری هستند که بسیار کمتر حافظه را اشغال می‌کنند — از این رو، تاثیر مثبتی روی کارکرد سیستم می‌گذارند. این برنامه تقریبا نشان داده که استفاده کمتری نسبت به دیگر مرورگرها از حافظه می‌برد.

اگر از مرورگر امنی مثل فایرفاکس استفاده می‌کنید، می‌توانید آن را بهینه کنید. این برنامه در طول زمان اجرایش، حجم زیادی از حافظه را اشغال می‌کند، برای خلاصی از آن، می‌توانید از گزینه Private Browsing استفاده کنید، و از باز گذاشتن تب‌های غیرقابل استفاده پرهیز کنید.

اگر از مرورگر اوپرا جی‌ایکس استفاده کنید، باید بدانید که این برنامه به شما اجازه می‌دهد تا میزان استفاده از حافظه را محدود کنید.

در نهایت، بسته به نیازتان، بهترین انتخاب را کنید.

پیگیر کارکردهای حافظه باشید

حتی اگر تمام برنامه‌های غیرضروری خود را حذف کرده باشید، عوامل دیگری منجر به پر شدن حافظه می‌شوند. برخی اوقات، برنامه‌ها به دلیل بروز رفتارهای غیرعادی در آنها که ناشی از به‌روزرسانی‌ها و افزونه‌ها است، استفاده نادرست زیادی از حافظه می‌کنند. البته راه مطمئنی برای رفع این مشکل وجود ندارد، از آنجایی که ساختار برنامه‌ها متفاوت است و البته شما وظیفه دارید که به صورت پی‌درپی حافظه را مورد بررسی و سنجش قرار دهید تا بتوانید پروسه‌هایی که استفاده پوچی از حافظه می‌برند را تشخیص دهید و در نهایت نابود کنید.

از برنامه تقویت‌کننده بازی در حین بازی کردن استفاده کنید

برنامه‌هایی مثل Razer Cortex قادر به معلق‌سازی تمامی برنامه‌های غیرضروری پیش از اجرای بازی موردنظر است. این کار منجر به آزاد شدن فضایی بیشتر در حافظه، و اختصاص دادن آن به بازی می‌شود، تا راحت‌تر اجرا شود. با آنکه ممکن است این کار همیشه پاسخگوی نیازتان نباشد، ولی شاید به امتحانش بی‌ارزد. این روش گاهی معجزه می‌کند.

برنامه‌ها و پروسه‌های در حال‌اجرا را اسکن کنید

حتی با نصب بودن برنامه ضدویروس روی سیستم، نمی‌توانید از عدم وجود بدافزارهایی که منجر به اشغال حافظه می‌شوند، اطمینان حاصل کنید. گاهی تشخیص آنان توسط ضدویروس‌ها هم تا بازه زمانی خاصی ممکن نیست — این موضوع بیشتر در مورد بدافزارهای جدید صدق می‌کند. به منظور خلاص شدن از آنان، برنامه AdwCleaner می‌تواند تا حدی مشکل‌تان را برطرف کند. این برنامه کلیه افزونه‌ها، برنامه‌های تبلیغاتی و بدافزارهای ناخواسته را در مرورگرهایی مثل فایرفاکس، اینترنت اکسپلورر، اوپرا و کروم، به‌علاوه رجیستری ویندوز، پروسه‌های درحال‌اجرا، و … را اسکن و در صورت لزوم حذف می‌کند. این برنامه بسیار کم‌حجم بوده و به حداقل یک‌بار امتحانش می‌ارزد.

ناگفته نماند که یکی از عاملین کندی بیش‌ازحد حافظه، وجود ضدویروس‌هاست. تلاش کنید کارهای‌تان را زمان‌بندی کنید، تا پروسه‌ها همزمان به حافظه و پردازشگر هجوم نیاورند. قابلیت اسکن خودکار ضدویروس‌ها هرچند که بسیار کارآمد است، ولی اگر همزمان با یک یا چند پروسه سنگین درحال‌اجرا آغاز شود، ممکن است منجر به کندی سیستم و البته اشغال حافظه شود. پیش از استفاده از ضدویروس، حداقل و حداکثر فضای حافظه‌ای که در طول زمان اجرایش طلب می‌کند را با توجه به تجربیات کاربران و توضیحات خود سازنده آن، با فضای کل و فضای باقی‌مانده حافظه خود بسنجید — ضدویروس ESET NOD32 یکی از سبک‌ترین آنهاست.

تعداد برنامه‌های قابل اجرا در استارت‌آپ را کاهش دهید

یک روش و پیش‌بینی ساده این است که وارد Task Manager شوید و در قسمت Startup برنامه‌های غیرضروری که زمان آغازبه‌کار سیستم اجرا می‌شوند را غیرفعال کنید — به‌مانند برنامه مدیریت دانلود IDM و حتی ضدویروس‌ها که پیش‌فرض در این بخش قرار دارند و در همان ابتدای‌کار حافظه را اشغال می‌کنند. البته این کار گاهی خطرناک است، زیرا ممکن است بدافزاری هم در آغاز کار اجرا شود، که اگر ضدویروس غیرفعال باشد، تاثیر مخرب خود را می‌گذارد، پس مراقب انتخاب‌های خود باشید.

خوبی این روش این است که سیستم به نرمی و سبکی کار خود را آغاز می‌کند.

جمع‌بندی

امید است با اعمال و پیگیری روش‌های بالا جهت بهینه‌سازی حافظه، مشکل‌تان با کندی سیستم برطرف شود، اگر موفق نشدید، احتمالا راهی جز ارتقای حافظه یا ارتقای سیستم ندارید.

نوشته چگونه حافظه رم کامپیوتر خود را خالی و بهینه کنیم؟ اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.