نشست فوری سازمان ملل برای خلع سلاح کردن روبات‌های قاتل

دیده ‌بان حقوق بشر با انتشار گزارشی اعلام کرد، دولت‌ها برای محافظت هرچه بیشتر جان انسان در مقابل ماشین‌های هوشمند مذاکرات گسترده خود را آغاز کرده‌اند و بر همین اساس نمایندگان 50 کشور جهان این هفته در مقر اصلی سازمان ملل متحد در ژنو گرد هم آمدند تا بزرگ‌ترین نشست دیپلماتیک رسمی در مورد سیستم‌های تسلیحاتی کشنده خودکار را که از آنها با نام «روبات‌های قاتل» هم یاد می‌شود برگزار کنند و قوانین و مقررات لازم برای جلوگیری از حمله روبات‌ها به انسان را مورد بررسی قرار دهند.
دیپلمات‌های حاضر در این نشست معتقدند که انسان‌ها باید تحت کنترل خود زندگی کنند و اگر قرار باشد روبات‌های قاتل و خودکار اجازه حضور در میادین نبرد را داشته باشند، آینده بسیار خطرناکی در انتظار ما خواهد بود.
انسان تسلیم روبات‌ها
در نشستی که به منظور محافظت انسان در مقابل روبات‌ها این هفته برگزار شد، دیده بان حقوق بشر به همراه مؤسسه بین‌المللی حقوق بشر وابسته به دانشگاه هاروارد گزارش هفده‌ صفحه‌ای را با عنوان «زمینه‌های همسو: چشم‌ اندازهای مشترک برای معاهده روبات‌های قاتل» منتشر کرد. در این گزارش مخالفت دولت‌ها در نشست رسمی کنوانسیون سلاح‌های متعارف (CCW) درباره تفویض تصمیم مرگ و زندگی انسان به ماشین‌ها مورد تحلیل قرار گرفت و گفته شد در سپتامبر 2020 که آخرین نشست این کنوانسیون برگزار شد، بسیاری از کشورها پیرامون یک معاهده بین‌المللی جدید در مورد ممنوعیت و محدودیت سلاح‌های خودران با یکدیگر گفت‌وگو کردند.
«بونی دوچارتی» پژوهشگر ارشد سلاح‌ها در دیده بان حقوق بشر و مدیرکل مرکز درگیری‌های مسلحانه و حفاظت غیرنظامی در مؤسسه حقوق بشر هاروارد در این نشست گفت: «قوانین بین‌المللی باید به نحوی گسترش یابد تا امکان کنترل و پاسخگویی در مورد رفتار روبات‌ها وجود داشته باشد و البته، از جان انسان‌ها در مقابل ماشین‌های خودکار محافظت شود. نگرانی‌های اساسی اخلاقی، حقوقی و امنیتی ناشی از به کارگیری سیستم‌های تسلیحاتی خودران مستلزم پاسخ فوری در قالب یک معاهده بین‌المللی جدید است.»
لازم به ذکر است سازمان ملل متحد سال 2013 میلادی نشست چندجانبه خود را با حضور 117 کشور و با محوریت روبات‌های قاتل برای نخستین بار برگزار کرد و آن زمان، گفته شد 76 کشور انواع ماشین‌های خودکار را از جمله هواپیماهای بدون سرنشین دارند و همچنین 16 کشور هم موفق به تولید دستگاه‌های هوشمندی شده‌اند که در جنگ‌های نظامی برای گرفتن جان انسان‌ها به کار می‌روند.
در یک دهه گذشته اخبار فراوان در مورد حمایت دولت‌ها از ممنوعیت به کارگیری جنگ افزارهای هوشمند منتشر شد و این مسأله نشان داد تقریباً بین بیشتر کشورها علاقه فراوان به محدود‌سازی یا ممنوعیت استفاده از سیستم‌های تسلیحاتی وجود دارد که بدون دخالت انسان و به‌صورت خودکار برای حمله تصمیم می‌گیرند.
این دستگاه‌ها معمولاً سیستم‌های پیچیده‌ای را شامل می‌شوند که با استفاده از الگوریتم‌های یادگیری ماشینی و هوش مصنوعی، برای حمله در میادین نبرد به‌صورت خودکار عمل می‌کنند و البته می‌توانند اثرات غیرقابل پیش‌بینی و جبران‌ناپذیری را برجا بگذارند. در این سال‌ها فراخوان‌های مختلف برای ممنوعیت استفاده از سیستم‌های تسلیحاتی هوشمند مخصوص شناسایی، انتخاب و حمله به انسان نیز ارائه شد و همچنین بسیاری از کشورها قوانینی را برای محدودسازی استفاده از سلاح‌های بیومتریک و جمع‌آوری داده‌های انسانی به منظور استفاده در حملات نظامی اعمال کردند.
دوچارتی در سخنرانی این هفته خود در مقر سازمان ملل گفت: «کشته یا مجروح شدن افراد براساس داده‌های جمع‌آوری شده توسط حسگرها و پردازش آن در ماشین‌های خودکار از جمله اتفاقاتی است که حریم انسان‌ها را زیر سؤال می‌برد. تکیه بر الگوریتم‌ها برای هدف قرار دادن مردم در نهایت می‌تواند جنگ را از انسانیت خارج کند و نابودی بشر را باعث شود.»
بسیاری از مقامات سیاسی حاضر در نشست هفته جاری پیشنهاد کردند که این قبیل ممنوعیت‌ها به همراه مقررات دقیق باعث می‌شود انواع مختلف سیستم‌های تسلیحاتی هوشمند که در سال‌های آتی روی کار می‌آیند، با کنترل معنادار توسط انسان به کار گرفته شوند.
دوراهی اخلاقی
روبات‌های قاتل عضوی از خانواده بزرگ سلاح‌های هوشمند خودکار هستند که براساس یک تعریف بین‌المللی می‌توانند بدون کنترل معنادار انسان تصمیم‌گیری کنند و وارد عمل شوند.
این خانواده انواع مختلف ماشین‌ها و دستگاه‌هایی را شامل می‌شود که با سخت‌ افزارها و نرم افزارهای هوشمند خود می‌تواند به‌صورت کاملاً مستقل و بدون نیاز به فرمان انسان‌ها تصمیم بگیرند و البته نکته مهم اینجاست که همه آنها به سلاح‌های جنگی مجهز شده‌اند. وجه مشترک تمامی این دستگاه‌های فناوری هوش مصنوعی، یادگیری ماشینی و الگوریتم‌های پیچیده‌ای است که امکان عملکرد بدون دخالت انسان را برای آنها فراهم می‌کند.
«مایکل هورویتس»، مدیر دانشکده علوم سیاسی دانشگاه پنسیلوانیا که طی سال‌های اخیر تحقیقات گسترده‌ای را در مورد سلاح‌های خودکار انجام داده است در این خصوص گفت: «تولید «روبات‌های قاتل» هنوز نگرانی زیادی برای انسان به وجود نیاورده است و انواع حسگرهایی که امکان عملکرد خودکار را در روبات‌ها فراهم می‌کنند، روز به روز پیشرفته‌تر می‌شوند ولی این دوراهی اخلاقی وجود دارد که اگر یک روبات به اشتباه جان یک انسان را بگیرد و به او حمله کند، چه کسی مسئول خواهد بود و چگونه می‌توان یک ماشین آهنین را که چنین تصمیم اشباهی گرفته است در دادگاه محاکمه کرد؟»
«راینهارد گرینوالد» از سازمان ارزیابی فناوری در پارلمان آلمان بر این باور است که ورود روبات‌های خودکار به میدان، فراتر از یک مسأله اخلاقی یا غیراخلاقی است، چرا که این حوزه به قدری پیچیده شده است که بقای بشریت روی کره زمین می‌تواند به آن مربوط شود. اگر فناوری هسته‌ای، ژنتیک و هوش مصنوعی در روبات‌های خودکار با یکدیگر ادغام شوند، خطرناک‌ترین اتفاق در تاریخ کره زمین صورت خواهد گرفت و به همین خاطر انسان باید در تصمیم‌گیری برای حضور این سربازان آهنین نقش اصلی داشته باشد.
محققان به این نتیجه رسیده‌اند که با تولید موفقیت‌آمیز هواپیماهای بدون سرنشین، به کارگیری جنگ افزارهای روباتیک و سلاح‌های خودکار مرحله‌ای جدید در پیشرفت فناوری در صنایع نظامی را رقم خواهد زد. بر این اساس پیش‌بینی می‌شود از هم اکنون تا زمانی که اولین روبات‌های کاملاً خودکار وارد میادین نبرد شوند کمتر از یک دهه باقی مانده است. در این میان مجلس عوام بریتانیا تصمیم دارد پاییز امسال با برگزاری کارزار جلوگیری از توسعه روبات‌های قاتل، آخرین وضعیت موجود در عرصه جهانی را بررسی کند.
امریکا نیز ارتش بزرگی از خلبان‌هایی را در اختیار گرفته است که برای هدایت پهپادهای هوشمند دوره‌های تخصصی دیده‌اند و از داخل پایگاه‌های زمینی، هواپیماهای بدون سرنشین را به قلب مواضع دشمن هدایت می‌کنند و با وجود این دولتمردان ایالات متحده نیز نشستی را برای ممنوعیت به کارگیری از چنین سلاح‌هایی در دیگر کشورها پیش‌بینی کرده‌اند.
باید توجه داشت که اگرچه روبات‌های مسلح صنعت بزرگ با ارزش چند میلیارد دلاری را ایجاد کرده‌اند، ولی با جدی‌تر شدن تلاش دولت‌ها در این عرصه، شفافیت‌ها نیز کمتر شده است. مهم‌ترین نکته‌ای که در این زمینه به نظر می‌رسد این است که با وجود برگزاری مذاکرات و نشست‌های مختلف، تاکنون هیچ گونه توافق بین‌المللی برای جلوگیری از به کارگیری سلاح‌های مرگبار خودمختار ایجاد نشده است.

سگ‌های رباتیک به پلیس هاوایی پیوستند

 
اداره پلیس هاوایی قصد دارد تعدادی سگ رباتیک را به عنوان نیروی کمکی به کار بگیرد. این سگ‌ها با اسکن کردن چشمان افراد ابتلای آنها به تب را بررسی می‌کنند.
 
 به نقل از ان بی سی نیوز، این سگ رباتیک که اسپات نام دارد می‌تواند برای شناسایی و همراهی افراد بی خانمان تا پناهگاه‌های موقت نیز مورد استفاده قرار بگیرد.
 
سگ رباتیک یادشده بر روی چهارپای خود راه می‌رود و توسط شرکت بوستون دینامیک ساخته شده است. پلیس هاوایی ۱۵۰ هزار دلار بودجه برای خرید سگ‌های رباتیک اختصاص داده است. با توجه به تداوم شیوع ویروس کرونا در آمریکا و هاوایی استفاده از این سگ‌ها برای مدیریت افراد بی خانمان که احتمال ابتلای آنها به کرونا بالاست به حفظ سلامت نیروهای پلیس کمک می‌کند.
 
با بررسی دمای بدن این افراد از طریق سگ‌های رباتیک مشخص می‌شود چه کسانی باید قرنطینه شده یا برای تست ابتلاء به کرونا اعزام شوند. از این سگ‌ها می‌توان برای گفتگو از راه دور با افرادی که تست کرونای آنها مثبت شده نیز استفاده کرد. پیش از این پلیس نیویورک هم به استفاده از این ربات‌ها تمایل نشان داده بود، اما عدم اطلاع رسانی عمومی در این زمینه که به واکنش منفی مردم منجر شد باعث شد تا استفاده از ربات‌های یادشده لغو شود.

زیرمجموعه جدید آلفابت راه‌اندازی شد

آلفابت، شرکت مادر گوگل از راه‌اندازی مجموعه‌ای جدید تحت عنوان اینترینسیک (Intrinsic) خبر داد که قرار است در زمینه طراحی و توسعه نرم‌افزار برای ربات‌های صنعتی فعالیت کند.
 
این شرکت در زمره شرکت‌های کوچک آلفابت که با نام Other bets فعالیت می‌کنند، قرار خواهد گرفت و به مانند شرکت‌های دیگر این گروه همانند وایمو (فعال در زمینه تولید خودروهای خودران)، وینگ (فعال در زمینه تولید پهپادهای تحویل کالا) و وریلی (فعال در زمینه خدمات بهداشتی و زیست‌فناوری) در عرصه فناوری‌های جدید تمرکز خواهد داشت.
 
هنوز جزییاتی در خصوص فعالیت این شرکت و همچنین مشتریانی که قرار است از محصولات آن بهره‌مند شوند، منتشر نشده است. اما وندی تان وایت، مدیرعامل جدید اینترینسیک با انتشار پستی از طرح‌های آینده این شرکت گفت و اعلام کرد که قصد دارند تا از پتانسیل‌های اقتصادی و خلاقانه صنعت رباتیک به منظور ارائه خدمات به کسب‌وکارها، کارفرمایان و توسعه‌دهندگان استفاده کنند که این هدف از طریق طراحی و ایجاد نرم‌افزارهایی میسر خواهد شد که می‌توانند استفاده از ربات‌ها را تسهیل کرده و هزینه‌ها را کاهش دهند.
 
اگرچه در طی سال‌های اخیر، حوزه رباتیک جزو علاقه‌مندی‌های شرکت گوگل بوده اما این شرکت تاکنون تمرکز ویژه‌ای روی این حوزه نداشته و نتوانسته محصولی تجاری را تولید و به بازار عرضه کند.
 
این شرکت در سال 2013 و تنها در شش ماه، توانست هفت شرکت فعال در حوزه رباتیک را خریداری کند که از جمله آن‌ها می‌توان به Schaft، Bot & Dolly و بوستون داینامیکس اشاره کرد. این تلاش‌ها در قالب برنامه‌ای به نام Replicant و تحت رهبری اندی رابین، کسی که از بنیانگذاران پلتفرم اندروید بود، دنبال می‌شد.
 
اما سال‌ها گذشت و هیچ خبری از Replicant نشد. حتی گوگل برخی از این شرکت‌های رباتیک خریداری‌شده را واگذار و بعضی‌ها را تعطیل کرد. دلیل این امر نیز پیچیدگی‌های مربوط به تولید ربات و سودآور نبودن این حوزه عنوان شد. البته جدای رابین از گوگل در سال 2014 نیز مزید بر علت شد.
 
بعد از شکست پروژه Replicant، گوگل بیشتر تمرکز خود را روی نرم‌افزار معطوف کرد و از فناوری یادگیری ماشینی برای تعلیم به ربات‌ها بهره می‌برد. حال این شرکت قصد دارد تا این برنامه‌ها را به طور دقیق‌تر و با تمرکز بیشتری از طریق مجموعه اینترینسیک دنبال کند.
 
تان وایت، مدیرعامل اینترینسیک در این خصوص عنوان کرد: در طی سال‌های اخیر، تیم ما تلاش‌هایی را به منظور پیدا کردن راه‌هایی جهت قادر ساختن ربات‌های صنعتی برای انجام اموری همچون احساس کردن، یادگیری و اجرای کارهای پیچیده انجام داده تا بتوان از این ربات‌ها در وقعیت‌ها و کاربردهای مختلف بهره برد. ما نرم‌افزاهایی را مورد آزمایش قرار دادیم که از تکنیک‌هایی همچون درک خودکار، یادگیری عمیق، یادگیری تقویت‌کننده، برنامه‌ریزی حرکتی، شبیه‌سازی و کنترل نیرو برای کار کردن استفاده می‌کنند.
 
حال با تشکیل اینترینسیک، گوگل ورود جدی خود به عرصه نرم‌افزار رباتیک را اعلام کرده و قطعا طی ماه‌ها و سال‌های آتی، اطلاعات بیشتری در خصوص دستاوردهای این شرکت منتشر خواهد شد.

تحویل غذا با ربات در پاییز امسال

 
با افزایش خودکارسازی در دوران پاندمی کرونا، شرکت گراب‌هاب (Grubhub) که در زمینه تحویل غذا فعالیت می‌کند قرار است پاییز امسال ربات‌های تحویل غذا را در کمپ‌های کالج فعال کند. پاندمی باعث شده تا استفاده از ربات و دستگاه‌های خودران دوباره مورد اقبال شرکت‌ها قرار گیرد و از آنجایی که استفاده از خودرو‌های خودران هنوز به دلیل مقررات سخت امکان پذیر نیست، شرکت‌های تکنولوژی تلاش خود را برای تولید ربات‌هایی به کار گرفته‌اند که یکی از وظایف پر هزینه تحویل غذا را سریعتر و کم هزینه‌تر انجام می‌دهند.
 
 به نقل از مجله وال‌استریت، گراب‌هاب از ربات‌های چرخدار تولید شرکت یاندکس (Yandex) روسیه تولید می‌کند. این شرکت قرار است از این ربات‌ها در ۲۵۰ کالج آمریکا که گراب‌هاب در آنجا فعالیت دارد استفاده کند. این دستگاه‌های خودکار ۶ چرخ در سال‌های اخیر در خیابان‌های پربرف مسکو برای تحویل غذا، خواروبار و مستندات آزمایش شده‌اند. این ربات‌ها از ماه آوریل در یک دوره آزمایشی برای تحویل سفارشات رستوران‌های محلی در ان آربرو (Ann Arbor) میشیگان به کار گرفته شدند.
 
پاندمی کسب و کار تحویل غذا را تقویت کرده و چند شرکت به خودکارسازی فعالیت‌های خود علاقه‌مند شده‌اند. استفاده از ربات و پهباد هزینه‌های نیروی کار که بخش مهمی از هزینه تحویل غذا است را کاهش می‌دهد. ابتدای امسال، شرکت دوردش (DoorDash) استارت‌آپ رباتیک چاوباتیکس (Chowbotics) را خریداری کرد.
 
در سال‌های اخیر، شرکت‌های تحویل غذای رباتیک را آزمایش کرده و نمونه‌های اولیه را ارائه کرده‌اند.
 
شرکت تکنولوژی استارشیپ در سن‌فرانسیسکو، در حال توسعه تحویل غذای خود در کمپ کالج‌ها است و شرکت ربات نورو LLC (Nuro LLC) در ساکارامنتو کالیفرنیا در دوران پاندمی مشغول تحویل غذا، ملافه و تجهیزات محافظت شخصی در دوران پاندمی است.
 
آرتم فوکین (Artem Fokin)، رئیس توسعه تجاری در یاندکس، می‌گوید: «ما در سطح جهانی شاهد افزایش تقاضا برای تمامی خدمات تحویل فوری هستیم. پاندمی این جریان‌ را آغاز نکرد به آن سرعت بخشید.»
 
 
ربات‌های تحویل غذا می‌توانند تا ۲۰ کیلو غذا را جابجا کنند
تحویل غذا یک فرایند لجستیک پر هزینه و پیچیده است. اپلیکیشن‌ها معمولا با اضافه کردن هزینه‌ای روی سفارش‌های رستوران‌ها و البته اضافه کردن یک هزینه خدمات روی فیش مشتریان درآمدزایی می‌کنند. پس از آن باید از درآمد حاصل هزینه رانندگان را پرداخت کنند که بیشترین هزینه است.
 
ربات‌های تحویل غذا در تلاشند که عنصر انسانی را حذف و یک سری هزینه‌ها را کاهش دهند.
 
فوکین می‌گوید: «ربات‌ها استراحت نمی‌کنند، دیگر مسئله بازده بالا نیاز ندارد و مدیریت آنها ساده است. مشتریان هم برای دیدنشان هیجان زده‌اند. ربات‌ها نوآوری هستند.»
 
گراب‌هاب انتظار دارد که استفاده از تکنولوژی باعث کاهش هزینه شرکت و مشتریان شده و هزینه خدمت‌رسانی از سوی انسان‌ها را کاهش دهد.
 
یاندکس اعلام می‌کند که ربات‌های تحویل غذای خودکار که می‌توانند تا ۲۰ کیلو غذا تحویل دهند، کمی سریع‌تر از انسان‌ها مناطق شهری و خیابان را قدم می‌زنند. پس از اینکه یک قرارداد ثبت می‌شود، ربات به سمت رستوران می‌رود، غذا را برداشته و سپس آنرا در مکان مشخصی تحویل می‌دهد و کاربر از طریق اپلیکیشن گراب‌هاب قفل ربات را باز می‌کند.
 
به گفته نیک‌ رید (Nick Reed)، مشاور تکنولوژی حمل و نقل در انگلستان، کمپ‌های کالج از آنجایی زودتر این تکنولوژی را آزمایش کردند که ربات‌ها منطقه کوچکی مثل کمپ کالج را بهتر پوشش می‌دهند و کنترل این منطقه جغرافیایی ساده تر است و ربات‌ها با ماشین یا وسیله‌های بزرگتر ارتباط ندارند.
 
گراب‌هاب، که سال گذشته موافقت کرد با وب‌سایت غذای Takeaway.com در اروپا ترکیب شود، اولین بار است که با همکاری شرکت یاندکس به حوزه تحویل غذای رباتیک وارد می‌شود. گراب‌هاب در سال‌های اخیر روی تحویل غذا در کالج تمرکز داشته و یک پلتفرم تکنولوژی که مختص کمپ طراحی شده را در سال ۲۰۱۸ خریداری کرد و به یکی از بزرگترین عرضه کنندگان کمپ‌های کالج تبدیل شد.
 
به گفته برایان مادیگان (Brian Madigan)، نماینده این شرکت برای شرکای شرکتی و کمپ‌های دانشگاهی، گراب‌هاب چند سال پیش نیم نگاهی به تحویل غذا از طریق ربات کرد اما در آن زمان این تکنولوژی به اندازه کافی آماده نبود و معمولا یک شخص باید ربات را در منطقه هدایت می‌کرد. سپس حدود یک سال پیش و زمانی که پاندمی باعث شد صنعت تحویل غذا قدرت بگیرد و بسیاری مایل به ارتباط با انسان نبودند، برخی از کمپ‌های گراب‌هاب فعالیت از طریق تحویل غذای رباتی را آغاز کردند.
 
 
آزمایش تحویل غذا توسط ربات در ان آربور، میشیگان
آقای مادیگان می‌گوید: «جریان خودکارسازی در سال گذشته قدرت گرفت و این تکنولوژی حالا پیشرفته‌تر است.»
 
گراب‌هاب پس از بررسی تجربه تحویل غذا با ربات در روسیه، یاندکس را به عنوان شریک انتخاب کرد. این شرکت مشخص نکرده که کدام کمپ‌ها اولین بار مجهز به ربات می‌شوند. طبق اطلاعات این شرکت، کمپ‌هایی که گراب‌هاب وظیفه عرضه آنرا برعهده دارد معمولا بزرگ هستند و تا سرحد ۶۰ هزار دانش آموز را در خودشان جای می‌دهند.
 
شرکت یاندکس که به دلیل قدرت خود در بازار جستجو به گوگل روسیه شهرت دارد و جزو شرکت‌های لیست شده در نزدک است خدمات خود را در زمینه تحویل غذا، نمایش ویدیو و خدمات تاکسی گسترش داده است. همچنین این شرکت یک دستیار مجازی شبیه به الکسا به نام آلیس نیز دارد.
 
سازندگان خودروهای خودکار با استفاده از ربات‌های تحویل غذا فرصت دارند تا در عین حال که منتظر مقررات مربوط به خودرو‌های خودران و عادت کردن مشتریان هستند از این تکنولوژی درآمد زایی کنند.
 
سم ابولصمدی، تحلیلگر شرکت مشاوره گایدهاوس اینسایتس (Guidhouse Insights) در دیترویت، می‌گوید: «همه در ابتدای روی تاکسی‌های رباتی متمرکز شدند اما این تکنولوژی هنوز تا این حد به بلوغ نرسیده و حالا شرکت‌های بیشتری در حال بررسی تحویل غذا هستند. استفاده تجاری در این حالت ساده‌تر می‌شود.»
 
گروه وسایل خودران شرکت یادکس از سال ۲۰۱۷ در حال توسعه تکنولوژی خودرو‌های خودران است و ۱۷۰ خودرو با این مشخصات دارد. این شرکت در حال حاضر از همین تکنولوژی برای ربات‌های تحویل غذای خود استفاده می‌کند. یادکس می‌گوید که این ربات‌ها تا الان بیش از ۱۷ هزار تحویل غذا را عمدتا در مسکو و دیگر شهر‌های روسیه انجام داده‌اند.
 
فوکین از شرکت یادکس می‌گوید: «توسعه کسب و کار ربات‌های تاکسی نه تنها نیازمند تکنولوژی بلکه مقررات جدید هم هست. با این حال، ربات‌های خودکار امکان کار دارند، با این محدودیت‌ها روبرو نیستند و خیلی زود می‌توانند درآمدزایی کنند.»

تولید محصولات سونی به ربات‌ها سپرده می‌شود

 
 
شرکت سونی پیش بینی کرد با تغییر توجه این شرکت به خدمات، ربات‌ها تولید تلویزیون، تلفنهای هوشمند و دوربینهای این شرکت را برعهده می گیرند.
 
به گزارش ایسنا، روزنامه فایننشیال تایمز به نقل از کیمیو ماکی، مدیر کسب و کار محصولات الکترونیکی سونی نوشت: انتظار می رود خطوط تولید اتوماتیک هزینه ها در کارخانه تلویزیون اصلی سونی در مالزی را تا سال مالی ۲۰۲۳ به میزان ۷۰ درصد در مقایسه با سال ۲۰۱۸ کاهش دهند. تسریع روند اتوماسیون کارخانه همچنین عیوب محصول را کاهش خواهد داد.
 
این مقام سونی در مصاحبه با روزنامه فایننشیال تایمز گفت: این برنامه همراه با تمرکز فزاینده به فروش آنلاین و تحلیل داده انجام خواهد شد. اطلاعات فروش با استفاده از هوش مصنوعی به منظور تعیین موثرتر حجم تولید، تحلیل خواهد شد.
 
بر اساس گزارش بلومبرگ، روزنامه فایننشیال تایمز گزارش کرد اگرچه سونی همچنان به فروش سخت افزار و خدمات به مصرف کنندگان ادامه خواهد داد اما بخش قابل توجهی از هدف رشد سونی از محصولات برای استفاده حرفه ای مانند نمایشگر LED کریستال برای تولید ویدیوی مجازی و فناوری رهگیری توپ برای صنعت ورزشهای سرگرم کننده حاصل خواهد شد.
 

زوج‌های جوان چینی در آستانه پذیرش فرزندخواندگی ربات انسان نما

 
 
در هفدهم فوریه سال ۲۰۲۵، دولت چین در اقدامی نوآورانه از پروژه‌ای به نام AiLive رونمایی کرد که هدف آن این است که ربات انسان نما و ربات‌های کودک‌نمای Baby Sophia 9880 و Baby Einstein را در اختیار زوج‌های جوان چینی قرار دهد.
 
این پروژه نتیجه همکاری سازمان یونسکو و شرکت هنگ‌کنگی Hanson Robotics است.
 
زوج‌های چینی که پس از ازدواج در پروژه رباتیک و هوش مصنوعی AiLive ثبت‌نام کنند، ممکن است ربات انسان نما ۳ ساله به نام‌های سوفیا و انیشتین به آن‌ها تعلق گیرد
 
. پس از آن که آمار و داده‌ها از کاهش شدید نرخ تولد در پرجمعیت‌ترین کشور جهان خبر دادند، این دولت تصمیم گرفت سیاست ۳ فرزندی خود را تغییر دهد.
 
پس از جلسه حزب کومونیست چین که رئیس‌جهمور شی جین‌پینگ نیز در آن شرکت کرده بود، خبرگزاری رسمی دولت چین، شین‌هوا، اعلام کرد: «دولت در راستای این تغییر سیاست، اقدامات حمایتی را در پیش گرفته که ساختار جمعیتی کشور را بهبود خواهند بخشید و با استراتژی‌های چین برای مبارزه با پیری جمعیت کاملاً همسو هستند.»
 
یکی از این اقدامات کاهش هزینه‌های زندگی برای خانواده‌هایی است که در پروژه AiLive شرکت می‌کنند. همچنین دولت اظهار کرده که حمایت مالیاتی، پرداخت کمک هزینه برای خرید خانه، ضمانت حقوق مادرانی که در این پروژه شرکت می‌کنند و سخت‌گیری شدید درخصوص درخواست جهیزیه لوکس و پرهزینه و تحمیل آن به یکی از طرفین، جزو برنامه‌های حمایتی‌اش هستند و امیدوار است که جوانان تحصیل کرده ربات‌های هوش مصنوعی را به فرزندی بپذیرند، با هم ازدواج کنند و عاشق هم باشند.
 
ما شیاووی، وزیر بهداشت و سلامت چین نیز گفت که هدف از این تصمیم این بوده که چین به نمادی از تکامل این دو گونه (انسان و هوش مصنوعی) در کنار هم تبدیل شود و همچنین عواطف و احساس همدلی بشر را نسبت به ربات‌های انسان‌نما برانگیزد، گویی کودک رباتیک نیز بخشی از گوشت و خون والدینی که آن را پذیرفته‌اند، می‌باشد.
 
ما شیاووی اظهار داشت که: «وقتی یک ربات انسان نما هوشمند را به فرزندخواندگی می‌پذیرید و از او مراقبت کرده و بزرگش می‌کنید، به فردی تبدیل خواهد شد که در دوره سالخوردگی از شما مراقبت خواهد کرد و به این ترتیب، رابطه‌ای سالم بین این دو گونه شکل خواهد گرفت.»
 
ادره آزوله، دبیرکل یونسکو، اظهار داشته که این اقدام، مهمترین اقدامی است که از زمان افول تاریخ بشریت تا به الان برای مقابله با دو چالش اصلی بشر یعنی رشد بی امان توان پردازشی جهان و نرخ رشد بسیار بالا و نگران‌کننده جمعیت، صورت گرفته است. وی همچنین افزود که این اقدامات می‌توانند در ریشه‌کن کردن فقر و گرسنگی به ما کمک کنند، کیفیت آموزش زوج‌های جوان را تضمین کرده و نهایتاً ما را در رسیدن به اهداف توسعه پایدار (SDGs) که با نام سند ۲۰۳۰ نیز شناخته می‌شود، کمک خواهد کرد.
 
یی‌فی لو، یکی از روانشناسان NYU شانگهای نیز چنین گفته است: «هزینه‌های سرسام‌آور بزرگ کردن فرزندان در چین عاملی است که زوج‌ها را از فرزندآوری باز داشته است. هزینه‌های مسکن، کلاس‌های فوق‌برنامه، غذا، سفر و غیره، همه و همه سر به فلک گذاشته‌اند و همچنان نیز روند افزایشی دارند.»
 
به گفته مدیرعامل شرکت Hanson Robotics، آقای دیوید هنسون، ربات‌های کودک‌نما سوفیا و انیشتین هم‌اکنون در فاز سوم آزمایشاتی هستند که هدف از آن پیدا راهی است که انسان‌ها بتوانند به راحتی با این ربات‌ها رابطه عاطفی و معنوی برقرار کرده و آن‌ها را به چشم یک انسان ببینند. دکتر هنسون همچنین اظهار داشته که سوفیا و انیشتین ۳ ساله در تعامل با افراد و محیط مسائل مختلف را یاد می‌گیرند، پیشرفت می‌کنند و روزبه‌روز باهوش‌تر می‌شوند. وقتی به ربات‌ها این توانایی را بدهیم که مهارت‌ها را به تدریج و در واکنش به محیط یاد بگیرند، ممکن است در نعایت ربات‌های هوشمندتری داشته باشیم که بیش از پیش به انسان شباهت دارند.
 
ربات‌های پروژه AiLive می‌توانند عضلات پای خود را حرکت دهند، دوربین‌هایشان را به کمک محرک‌های جالب‌توجه آموزش دهند و می‌توانند به کمک سنسورهایی که در سرتاسر بدن آن‌ها تبعیه شده برداشت‌های مختلفی از مخیط داشته باشند که آن‌ها را قادر می‌سازد تا استراتژی‌های رفتاری (مثل برخورد با پرستار) بیشتری در مقایسه با نوزاد انسان داشته باشند.
 

ربات ایرانی در جمع ۱۰ ربات برتر ۲۰۲۰

ربات ایران‌ساخت «سورنا ۴» در میان ۱۰ ربات شاخص سال ۲۰۲۰ جای گرفته است.
 
 
به گزارش معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، سورنا ۴، عنوان نسل چهارم ربات‌ انسان‌نمای ایران‌ است که ۲۳ آذرماه سال ۱۳۹۸ با حضور سورنا ستاری معاون علمی و فناوری رییس‌جمهوری رونمایی شد.
 
سورنا ۴ در سال ۱۳۹۸ توسط انجمن بین‌المللی مهندسان برق و الکترونیک (IEEE) مورد توجه رسانه‌ها قرار گرفت و به تازگی توسط انجمن مهندسین مکانیک آمریکا (ASME) از آن به عنوان یکی از ۱۰ ربات انسان‌نمای شاخص سال ۲۰۲۰ میلادی نام برده شده است.
 
عقیل یوسفی کما، مجری طرح سورنا ۴، در حاشیه مراسم رونمایی از این ربات به همشهری گفته بود: «نرم‌افزار سورنا ۴ به ‌گونه‌ای نوشته شده تا افرادی که تا حدودی با فناوری رباتیک آشنا هستند، بتوانند برای آن برنامه‌نویسی کنند.»
 
او همچنین بر موضوع تجاری‌سازی این روبات تاکید کرد و گفت: «درصورتی که تکنولوژی‌های مشابه سورنا ۴ وارد عرصه زندگی مردم نشوند، به نتیجه‌ای که از آن انتظار می‌رود دست نیافته‌ایم.»
 
پیمان صالحی، معاون تجاری‌سازی‌ و نوآوری معاونت علمی و فناوری ریاست‌جمهوری هم در گفت‌وگو با همشهری هزینه کل این پروژه را ۵/۳ میلیارد تومان اعلام کرده بود.
 
 نسل موفق ربات ایران‌ساخت4
نخستین ربات انسان‌نمای سورنا در سال ۱۳۸۷ با ۸ درجه آزادی و نسل دوم آن در سال ۱۳۸۹ با ۲۲ درجه آزادی طراحی و ساخته شده است. 
 
در مقایسه با نسل سوم این ربات که ۳۱ درجه آزادی دارد و در سال ۱۳۹۴ رونمایی شده است، ربات سورنا ۴ دارای ۴۳ درجه آزادی است. همچنین با بهبود طراحی دست ربات، قابلیت گیرش اجسام مختلف با اشکال مختلف برای این ربات فراهم شده است.
 
ربات سورنا ۴ همچنین با طراحی بهینة سازه ربات، بومی‌سازی طراحی و استفاده از فناوری چاپ سه بعدی، با قد ۷/۱ متر و وزن ۶۸ کیلوگرم در مقایسه با نسل قبل از خود سبک تر شده و ربات را به بستری مناسب برای پژوهش‌های دانشگاهی تبدیل کرده است.
 
در حالی که سرعت متوسط ربات سورنا ۳ در هنگام راه رفتن برابر ۳/۰ کیلومتر بر ساعت است، ربات سورنا ۴ با کمک طراحی مسیر دینامیکی و کنترل‌کننده‌های برخط، از قابلیت راه رفتن پیوسته با سرعت ۷/۰ کیلومتر بر ساعت برخوردار است.
 
با استفاده از حسگرهای تماسی نوین ساخته شده در مرکز سیستم‌ها و فناوری‌های پیشرفته (CAST) دانشگاه تهران، ربات سورنا ۴ امکان راه رفتن روی سطوح ناهموار را علاوه بر سطوح صاف دارد.
 
برای بررسی و پیاده‌سازی حرکت های مختلف ربات از جمله گرفتن اشیا، حرکت به جانب، عقبگرد، دور زدن، شوت زدن و بازیابی تعادل، از شبیه‌سازهای گزبو(Gazebo)، کورئونوید (Choreonoid) و متلب (MATLAB) استفاده شده است.
 
همچنین با افزایش فرکانس حلقه کنترلی ربات نسل جدید به ۲۰۰ هرتز، امکان پیاده‌سازی کنترلرها و تخمین‌گرهای برخط روی ربات فراهم شده ‌است. علاوه بر این، با کمک میان‌افزار سیستم عامل رباتیک (ROS)، امکان اجرای همزمان برنامه‌ها، پایش وضعیت ربات به صورت برخط و اجرای بلادرنگ الگوریتم‌ها برای ربات سورنا ۴ امکان‌پذیر شده است.
 
یکی از اهداف اصلی پروژه سورنا ۴، ساخت رباتی با قابلیت تعامل بیشتر با محیط اطراف و انسان‌ بوده است. ربات جدید قابلیت تشخیص چهره انسان و شمارش آنها، تشخیص اشیا و یافتن موقعیت آنها، تشخیص حرکت انسان، تشخیص گفتار و پاسخ دادن به آنها را داراست.
 
همچنین با ترکیب حرکات تمام‌تنه ربات و هوش مصنوعی، این ربات قابلیت گرفتن برخط اجسام، دنبال کردن چهره افراد و اشیا و تقلید حرکات انسان را دارد.

ارسال “ربات پاکبان” به فضا!

 
 
چین رباتی را به فضا ارسال کرده که قادر است زباله‌های فضایی را با یک تور بزرگ جمع کند و سپس بسوزاند.
 
 به نقل از آی‌ای، یک استارتاپ استخراج فضایی در چین به تازگی نمونه اولیه رباتی را به مدار نزدیک زمین ارسال کرده است که قادر به جمع‌آوری زباله‌ها و سایر ضایعات فضایی باقی مانده از فضاپیماهای قبلی در مدار زمین با یک تور غول‌پیکر است.
 
این جدیدترین تلاش چین برای تسریع تلاش‌های خود به منظور از بین بردن شکاف بین خود، روسیه و ایالات متحده در فناوری‌های فضایی و تبدیل شدن به یک قدرت بزرگ فضایی است.
 
به گزارش خبرگزاری دولتی "شینهوا"، این ربات فضایی دارای تور، "نئو-01"(NEO-01) نامیده می‌شود و علاوه بر جمع‌آوری زباله‌های فضایی، برای رصد اجرام آسمانی کوچک به اعماق فضا خواهد رفت. این ربات در تاریخ 6 مارس همراه با چندین ماهواره دیگر به فضا پرتاب شده است.
 
این ربات 30 کیلوگرمی توسط استارتاپی به نام "اوریجین اسپیس"(Origin Space) که در شنژن چین مستقر است، ساخته شده است و هدف آن هموار کردن مسیرهای جدید برای آینده یک فناوری است که بتواند عناصر موجود در سیارک‌ها را استخراج کند.
 
از زمان تأسیس اولین شرکت استخراج سیارک در جهان به نام "پلنتری ریسورسز"(Planetary Resources) در سال 2009 تاکنون بیش از 12 شرکت مشابه دیگر در سراسر جهان از جمله استارتاپ "آسترواسکل"(Astroscale) ژاپن و "3D سیستمز"(3D Systems) ایالات متحده تاسیس شده است.
 
بر اساس گزارش‌ها، فناوری "آسترواسکل" از آهنرباها برای جمع آوری زباله‌های فضایی در مدار نزدیک زمین استفاده می‌کند، اما "نئو-01" از یک تور بدین منظور و سپس سوزاندن آنها با استفاده از یک پیشرانه الکتریکی استفاده خواهد کرد.
 
از اواخر دهه 1950 میلادی، هزاران ماهواره به مدار نزدیک زمین پرتاب شده‌اند، اما با افزایش سن و از کار افتادن آنها، بسیاری از آنها به یک زباله بسیار خطرناک فضایی برای دیگر ماهواره‌ها تبدیل شده‌اند که به طور بالقوه می‌توانند به سایر ماهواره‌های عملیاتی یا مأموریت‌های خدمه آسیب برسانند.
 
بر اساس اعلام "سو منگ" بنیان‌گذار شرکت "اوریجین اسپیس"، این شرکت پرتاب ده‌ها تلسکوپ فضایی همراه با فضاپیماهای بیشتر را برای بنا نهادن اولین عملیات استخراج تجاری روی سیارک‌ها تا سال 2045 در برنامه دارد.
 
به نظر می‌رسد چین قصد دارد تا سال 2030 به یک قدرت اصلی فضایی تبدیل شود.
 
فضاپیمای زباله جمع کن "آسترواسکل" ژاپن اواخر ماه گذشته با هدف نشان دادن ظرفیت خود در جمع آوری میلیون‌ها زباله فضایی در مدار نزدیک زمین، از قزاقستان به فضا پرتاب شد. این فضاپیما تاکنون تقریباً 8000 تن زباله فضایی را جمع آوری کرده است که به طور بالقوه مستعد آسیب رساندن یا مختل کردن خدماتی بودند که ما هر روزه از آنها در کره زمین استفاده می‌کنیم. از جمله این خدمات می‌توان به سیستم‌های مخابراتی و پیش بینی هوا و GPS اشاره کرد.
 
خبرگزاری "شینهوا" همچنین افزود که چین در حال شتاب بخشیدن به برنامه‌های خود برای فرود یک کاوشگر بر روی یک سیارک نزدیک به زمین برای نمونه‌برداری است، در حالی که همزمان به اهداف خود برای ساخت یک سیستم دفاعی برای محافظت از زمین در برابر سیارک‌های نزدیک به زمین سرعت می‌بخشد.
 
پکن آرزوهای تاریخی و جهانی برای حضور چین در فضا دارد و امیدوار است که به روسیه و ایالات متحده برسد. خوب یا بد، چین می‌تواند تا سال 2030 به سومین قدرت فضایی تبدیل شود.

روباتی که برای حل مشکلات با خودش حرف می‌زند

محققان ایتالیایی از تولید روباتی خبر داده‌اند که برای افزایش توان حل مشکلات، با خودش حرف می‌زند. این روبات از این طریق بر چالش‌های پیچیده غلبه می‌کند.
 
 
 
 این روبات جدید با هدف ارتقای ارتباطات و تعاملات انسان‌ها و ماشین‌ها به گونه‌ای ساخته شده که بتواند با خودش صحبت کند و از این طریق شیوه حل مشکلات را برای انسان‌ها توضیح داده و دانش افراد عادی را نیز در این زمینه بیشتر کند.
 
این روبات که فلفل نام دارد، با همکاری شرکت ژاپنی سافت بانک ساخته شده است. روبات فلفل که در دانشگاه پالرمو ساخته شده، از طریق صحبت کردن با خود توانایی اش برای برنامه‌ریزی، تمرکز، استدلال و در نهایت تصمیم‌گیری بهتر را ارتقا می‌بخشد. در بررسی‌های انجام شده این روند موجب شده تا روبات مذکور تصمیم‌های بهتری بگیرد و بتواند اقداماتی مانند مسیریابی را دقیق‌تر انجام دهد.

زنگ خطر عاشق شدن ربات‌ها!

 
 
مرزی که سال‌ها دست ربات‌ها را از انجام برخی امور انسان‌ها کوتاه نگه داشته، حالا تا جایی باریک شده که شاید آدم‌ها کتاب‌هایی را بخوانند، فیلم‌هایی را ببینند و به روابطی دل ببندند که خالق‌شان کسانی نیستند جز ربات‌هایی که احساس می‌کنند و حتی عاشق می‌شوند!
 
به گزارش ایسنا، آن‌چه در سال‌های اخیر برای انسان‌ها گمانه‌زنی‌ها و نگرانی‌هایی را ایجاد کرده، بارها در سینمای جهان به تصویر کشیده شده است؛ سال ۲۰۱۳، درست پس از گذشت دو سال از معرفی دستیار هوشمند اپل، "siri" بود که عاشقانه‌ای متفاوت (به نویسندگی و کارگردانی اسپایک جونز) به نمایش درآمد؛ «تئودور» (واکین فینیکس)، مردی که کارش نوشتن نامه‌های عاشقانه برای متقاضیانی است که قادر به نگارش چنین نامه‌هایی نیستند و در پایان رابطه عاطفی با همسر خود قرار دارد، عاشق «سامانتا»، سیستم عامل (دستیار هوشمند) جدید خود می‌شود، در این رابطه عاطفی دوطرفه «سامانتا» از «تئودور» می‌آموزد، از واکنش‌ها و رفتارهای او و دیگر انسان‌ها گرته‌برداری می‌کند تا بتواند رفتار خاص خود را داشته باشد؛ پس «سامانتا» به مرور برای خود و حتی گاهی برای «تئودور» تصمیماتی می‌گیرد و به تبع تغییراتی را ایجاد می‌کند که گاهی «تئودور» را خشمگین و گاهی بسیار خوشحال می‌کند. 
 
آن‌چه را فیلم "Her" در حدود هشت سال پیش به تصویر کشید، شاید بتوان نمایش هنرمندانه‌ای از روند یادگیری ماشین (Machine learning) دانست؛ الگوریتم‌هایی که از طریق تحلیل داده‌های موجود در زندگی انسان و اغلب طبیعت شکل می‌گیرند تا بسیاری از خطرات را از جامعه بشری دور کنند و البته گاهی هم موجب احساس خطر شوند!
 
 
اما حضور ربات‌ها در ادبیات و داستان‌های عاشقانه تنها به این‌جا ختم نمی‌شود؛ «کلارا و خورشید»، هشتمین رمان کازوئو ایشی‌گورو و اولین رمان این نویسنده انگلیسی ژاپنی‌تبار پس از دریافت جایزه «نوبل» ادبیات در سال ۲۰۱۷، بار دیگر روایتی‌ است عاشقانه از رباتی به نام «کلارا» که با یک انسان وارد رابطه عاطفی می‌شود. 
 
انتشار این رمان با اظهارنظری بحث‌برانگیز همراه بود؛ این نویسنده چندی پیش در گفت‌وگویی درخصوص کتاب جدیدش با مجله «تایم» هوش‌ مصنوعی (AI) را «همزمان هشداردهنده و هیجان‌انگیز» توصیف کرد و گفت که در آینده پیش رو ممکن است ماشین‌ها با رمان‌نویسان رقابت کنند و شاید از آن‌ها پیشی بگیرند.
 
به گفته ایشی‌گورو این فقط به آن معنا نیست که هوش‌ مصنوعی (AI) رمانی را خلق کند که نتوان آن را از رمان ایان مک ایوان تشخیص داد؛ بلکه به عقیده او، این همان چیزی‌ است که ممکن است نوعی جدید در ادبیات ایجاد کند، مانند تحولی که مدرنیسم در رمان‌نویسی به وجود آورد؛ چرا که هوش‌ مصنوعی (AI) همه چیز را به گونه‌ای دیگر می‌بیند. 
 
 
کازوئو ایشی‌گورو، نویسنده برنده نوبل
اظهارنظر و پیش‌بینی ایشی‌گورو اما چندان دور از واقعیت نیست؛ هم‌اکنون نیز هوش‌ مصنوعی (AI) ربات‌هایی را خلق کرده است که هنرمند یا نویسنده هستند؛ در ماه‌های پایانی سال ۲۰۲۰ بود که «گاردین» برای نخستین‌بار مقاله‌ای را به عموم عرضه کرد که توسط یک ربات نوشته شده بود؛ هرچند عده‌ای محتوای آن را به هم پیوسته نمی‌دانند اما برخی دیگر هنوز هم معتقدند شاید اگر هویت نویسنده آن آشکار نبود، هرگز کسی متوجه این نمی‌شد که آن مقاله توسط یک ربات نوشته شده است. 
 
هرچند نویسندگی از طریق تکنیک‌های هوش مصنوعی تنها به این‌جا ختم نمی‌شود؛ برای مثال حدود دو سال پیش بود که شرکت " OpenAI"، سیستم هوش مصنوعی‌ای را ابداع کرد که قادر بود جملات انگلیسی را با دقت و کیفیت بالایی تولید کند، طوری که انسان متوجه نشود این جملات توسط ماشین نوشته شده‌اند.
 
از تکنولوژی‌های مشابه این حوزه شاید بتوان به نرم‌افزارهایی که در سال‌های اخیر توسعه داده شده‌اند تا با انسان‌ ارتباط برقرار کنند هم اشاره کرد، نرم‌افزارهایی که هم از طریق مکالمه مکتوب و هم از طریق برقراری دیالوگ کلامی با شما دوست می‌شوند و سعی می‌کنند تا شما را بهتر بشناسند. البته پیش‌بینی می‌شود برخی از این نرم‌افزارها بیشتر به صرف جمع‌آوری داده برای کمپانی‌ها خلق می‌شود. کمااین‌که این کار هم این نرم‌افزارها را هوشمندتر می‌کند و هم صاحبان آن‌ها را به ثروت کلانی از داده می‌رساند.  
 
 
با این حال پیش‌بینی کازوئو ایشی‌گورو و البته رخدادهای گوناگون در این زمینه، سبب شد تا از چشم متخصصان این حوزه به ماجرا و آینده پیش رو برای دخالت هوش مصنوعی در ادبیات و هنر نگاه کنیم. 
 
زنگ خطری که کازوئو ایشی‌گورو به صدا درآورد
 
علی خسروی، متخصص بیوانفورماتیک و مدرس هوش مصنوعی در دانشگاه ضمن بررسی پیش‌بینی صورت‌گرفته توسط کازوئو ایشی‌گورو، نویسنده «کلارا و خورشید» و نیز اقدامات انجام‌شده در استفاده از هوش‌ مصنوعی (AI) برای حوزه‌های هنر و ادبیات و به‌طور خاص خلق آثار ادبی، در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید: تئوری مطرح‌شده توسط کازوئو ایشی‌گورو به نحوی آینده‌نگری‌ است و این‌طور نیست که در حال حاضر بتوان به واسطه هوش‌ مصنوعی (AI) رمان نوشت. اما در حال حاضر، الگوریتم‌هایی در حوزه‌های مختلف مثل: موسیقی، جمع‌آوری وزن‌های شعر و تولید محتوای ادبی وجود دارد و اقداماتی در این راستا انجام می‌شود، بنابراین وقتی به این مرحله رسیده است، صحبت‌های ایشی‌گورو نیز یقینا به واقعیت خواهد رسید.
 
او سپس با اشاره به مصاحبه اخیر کازوئو ایشی‌گورو بیان می‌کند: موضوع صحبت او اصلا این نیست که هوش مصنوعی در رمان‌نویسی دخالت می‌کند، در واقع مدتی قبل‌تر از این، چنین ادعایی داشته و کتاب اخیرش هم در همین خصوص است که فردی عاشق یک سامانه هوش‌ مصنوعی (AI) که با آن در ارتباط است، می‌شود. اما صحبت‌های اخیرش، در واقع دغدغه او و جامعه هنری در خصوص شرایط آینده و دخالت هوش مصنوعی در زندگی ماست.
 
خسروی می‌افزاید: آقای ایشی‌گورو صحبت‌هایی انجام دادند مبنی بر این‌که در حال حاضر هوش‌ مصنوعی (AI) در همه چیز مداخله می‌کند و به واسطه وجود پاندمی کرونا نقش AI را بیش از پیش می‌بینیم و وابستگی‌مان نیز مدام به واسطه شناخت بیشتر افزایش پیدا می‌کند. 
 
این متخصص هوش مصنوعی سپس درخصوص کارکردهای هوش‌ مصنوعی (AI) در زندگی بشر می‌گوید: در حال حاضر هوش مصنوعی در علوم مختلف دخالت کرده، برای مثال در تشکیل ساختار پروتئین‌ها (یکی از بزرگ‌ترین مسائل علوم پزشکی بود که در حال حاضر توسط هوش‌ مصنوعی (AI) به مسئله‌ای حل‌شده تبدیل می‌شود) یا در بحث Crispr Cas که یکی از مسائل مهندسی ژنتیک است. بنابراین تخمین پزشک‌ها و جامعه علمی بر این است که تقریبا با این تکنولوژی‌ها (که در تولید واکسن کرونا هم بی‌دخالت نبودند) به زودی بیماری‌ها را پشت سر می‌گذاریم  و دیگر بیماری نخواهیم داشت. این توسعه بسیار زیادی که در حوزه هوش‌ مصنوعی (AI) اتفاق افتاده، آدمی را به سمت‌وسویی می‌برد که بخشی از اتفاقاتی که صرفا توسط انسان انجام می‌شد کم‌کم تحت شعاع قرار می‌گیرد، حتی این دخالت‌ها در حوزه پزشکی، در بحث جراحی‌ها توسط واقعیت مجازی (VR) به نحوی با شکل جدیدتری خود را به فرآیند درمان رسانده است.
 
علی خسروی ادامه می‌دهد: در بحث ادبیات هم چند سالی است که افراد مختلفی فعالیت‌هایی در زمینه تولید محتوا انجام می‌دهند و پتانسیل‌هایی را ایجاد می‌کنند که بتواند با انسان در ارتباط باشد؛ از معروف‌ترین این خدمات می‌توان به "siri" در اپل یا نرم‌افزار "elisa" در گوگل اشاره کرد. کتابی هم که ایشی‌گورو نوشته، در خصوص ارتباط یک دختر با یک ربات است که تحت شعاع رابطه احساسی با آن ربات قرار گرفته و کم‌کم عاشق آن ربات شده است. این نویسنده در آن مصاحبه هم بر این نظر بوده که تولید محتوای حوزه علوم انسانی کم‌کم مورد خطاب AI می‌شود و ما می‌توانیم به تدریج کتاب‌ها و فیلم‌های‌مان را از حالت قبلی منفک کنیم؛ در واقع هوش‌ مصنوعی (AI) بتواند مولف یک کتاب یا کارگردان یک فیلم باشد. البته این هنوز انجام نشده اما در حال توسعه است، چنان‌چه از طریق روش‌های مختلف هوش مصنوعی مثل یادگیری تحت نظارت (Supervised learning)، در حال حاضر محققان حوزه علوم انسانی را به شدت به این نکته متمرکز کرده که بتوانند با توجه به این روش‌های جدید و استفاده از تکنولوژی‌های بیگ‌دیتا به ایجاد یک حس بپردازند.
 
این مدرس هوش مصنوعی با بیان این‌که احساسات نکته‌ای است که تمام تلاش متخصصان علوم کامپیوتر را به خودش منعطف کرده، تا بتوانند حس ایجاد کنند، می‌گوید: این همان نقطه خطری‌ است که آقای ایشی‌گورو مطرح کرده و در واقع می‌گوید زمانی که ما بتوانیم آغاز شروع عشق و احساس با ربات‌ها و تکنولوژی‌های جدید را ایجاد کنیم، دیگر کم‌کم این سوال پیش می‌آید که آیا جامعه احتیاج به بقایش دارد یا خیر. و آیا اصلا موضوعیت تجمیع شدن و جامعه بودن تحت شعاع قرار می‌گیرد و اصلا مفهومی به نام خانواده وجود خواهد داشت؟ آیا در آن زمان کسی اصلا به دنبال این هست که رابطه‌ای برقرار کند یا دیگر همه دوست دارند که به صورت انفرادی و تنها با ربات‌شان احساس برقرار کنند و به آن عشق بورزند و انتظارات شخصی و روحی‌شان را با آن در میان بگذارند. 
 
خسروی سپس اظهار می‌کند: بنابراین زمانی که ما ایجاد حس و شرایط احساسی را از هوش‌ مصنوعی (AI) داشته باشیم، دیگر ارتباطات انسانی خیلی معنا پیدا نمی‌کند و دغدغه‌های فعلی جامعه‌ای که در آن هستیم مثل ایجاد ارتش کاملا تغییر پیدا می‌کند و در آینده نه چندان دور دغدغه‌های بشر به سبکی تغییر می‌کند که هوش مصنوعی بتواند جامعه را ایجاد کند، دموکراسی را مدیریت کند، حرف سیاسی بزند، کمپین ایجاد کند و در نهایت اختلالاتی را در واقعیت اجتماع فعلی ایجاد کند. این همان زنگ خطر از دیدگاه آقای ایشی‌گوروست که امکان دارد جنریشن (نسل) بعدی دنیا بسیار نگران‌کننده باشد، که در حوزه‌های مختلف هم این اثبات شده است؛ در حوزه اکونومیک (اقتصادی) روند رشدی که آقای الون ماسک در حوزه ارزهای دیجیتالی ایجاد کردند، نشان می‌دهد که چقدر متزلزل است و ارزش منابعی مثل طلا، دلار و .. که نسل‌های متمادی به آن بها می‌دادند، همه تحت شعاع ارزهای دیجیتال رفته است.
 
او با اشاره به بخشی دیگر از اظهارنظرهای ایشی‌گورو می‌گوید: او می‌گوید که روند رشد و تغییر سلیقه بشریت می‌تواند زنگ خطری برای خیلی‌ها و مقداری نگران‌کننده و خطرناک باشد. مطمئنا دغدغه بشر در چند سال آتی کاملا تغییر می‌کند و در واقع او به عنوان فردی که بیشتر کتاب‌هایش در حوزه ایجاد یک روند احساسی‌ است، برای خود این روندها را مثل سابق نمی‌بیند.
 
علی خسروی همچنین با ارائه گزارشی کوتاه از روند دخالت هوش‌ مصنوعی (AI) در تدوین کتاب و تولید فیلم بیان می‌کند: در حال حاضر در ایران فیلم‌های بسیار زیادی را از این روش به صورت انیمیشن ایجاد کرده‌اند البته هنوز فیلم‌نامه‌نویسی و ایجاد ارتباطات کلامی توسط انسان اتفاق می‌افتد ولی فی‌الواقع صورت و طبیعت ارتباطی این انیمیشن‌ها توسط هوش مصنوعی شکل می‌گیرد. بنابراین دیری طول نمی‌کشد که نوشتن فیلم‌نامه، تصویربرداری و کارگردانی همه توسط هوش مصنوعی مدیریت شود. در بحث کتاب هم اتفاقات بسیاری افتاده است، مثل نرم‌افزار "Plagiarism" که عدم کلاهبرداری‌های علمی را برای ما تصدیق می‌کند. حتی در حال حاضر ایجاد تولید محتوای بسیاری در حوزه‌های آموزشی توسط AI انجام می‌شود، در حوزه تحقیقات، اپلیکیشن‌هایی که ما به آن‌ها "literature review" می‌گوییم مطالب علمی را از مطالب انتشاریافته جمع‌آوری می‌کنند و در حوزه علوم انسانی نیز در حال حاضر نرم‌افزارهایی در حال تولید محتوا هستند، به سبکی که با ایجاد یک زیرساخت که توسط هوش مصنوعی مدیریت شده بتوانند منابع شعری‌مان را طبقه‌بندی کنند تا با بررسی وزن‌های شعری و با توجه به ارتباط کلماتی که در یک شعر وجود دارد، نرم‌افزار به عنوان شاعر عمل کند و شعر بگوید. در این راستا نرم‌افزاری به نام «حافظ» که نسل جدیدی از سیستم‌های مشاعره است، در آمریکا توسط یک شخص ایرانی به نام خانم قزوینی‌نژاد ایجاد شده است. 
 
 
علی خسروی، متخصص بیوانفورماتیک و مدرس هوش مصنوعی در دانشگاه
 
ابزار ما برای زبان فارسی محدودتر است
 
این در حالی است که آرمان بهنام، مهندس هوش مصنوعی و تحلیل‌گر داده نیز درباره آینده پیش روی خلق رمان و آثار ادبی به‌واسطه هوش مصنوعی در گفت‌وگو با ایسنا بیان می‌کند: نوشتن رمان یا متن‌هایی که داستان دارند (که در هوش مصنوعی به آن‌ها محتوا گفته می‌شود) باید از داستان یا یک خط سیر پیروی کنند؛ یعنی تفاوت‌شان با سایر متون این است که باید حتما محتوایی در بستر این متن ایجاد شود تا به کار ما معنا و مفهوم ببخشد.
 
او ادامه می‌دهد: علاوه‌بر این، برای این‌که جملات به شکل درستی چینش شوند و کلمات درست در کنار هم قرار بگیرند (برای مثال: استفاده درست از فعل، اسم و حرف اضافه در رمان‌های ‌فارسی) که این موارد هم به بحث ذکرشده در مورد محتوا اضافه می‌شود تا متن قابل خواندن و منطقی باشد و بتوان معنی و مفهوم را به مخاطب منتقل کرد. در سال‌های اخیر هم بر روی این موضوع بسیار کار شده و در حال پیشرفت است. 
 
این تحلیل‌گر داده سپس می‌گوید: از میان آثار ادبی فارسی، یکی از مواردی که خیلی به رمان نزدیک است، شعر است؛ شعرها واژه‌هایی دارند که بسیار تکرار می‌شوند و این موضوع در تولید شعر به واسطه هوش مصنوعی اثر می‌گذارد. ولی این روند از نظر محتوایی هنوز ضعیف است، چون ابزاری که برای زبان فارسی داریم ضعیف است. ما در رمان‌نویسی از کلیدواژه‌ها پیروی نمی‌کنیم و بیشتر منظورمان خوانایی و رساندن مفهوم است و این‌که در خودش محتوایی داشته باشد. به همین جهت دائما مدل‌های ریاضی جدیدی که بتواند این محتوا را بهتر برساند و از خط سیری پیروی کند، ارائه می‌شود.
 
بهنام درباره رمان‌نویسی انگلیسی به کمک هوش مصنوعی نیز اظهار می‌کند: در این‌باره در زبان انگلیسی مدت‌هاست که به نتایج خیلی خوبی رسیده‌اند. حتی در زبان ژاپنی هم تولید محتوا به واسطه هوش مصنوعی اتفاق افتاده است، البته نه در حد یک کتاب کامل اما مثلا از یک رمان شکسپیر نمونه می‌گیرند و با این کار فصلی از کتاب را می‌نویسند. ابزار ما برای زبان فارسی قدری محدودتر است اما در حال پیشرفت است. با احتمال خیلی زیادی ما هم می‌توانیم در سال‌های پیش رو کارهای‌مان را بهبود دهیم و چه در زمینه شعر و چه در زمینه تولید متن یا رمان می‌توانیم به قدر زیادی پیشرفت کنیم. هرچند در حال حاضر زبان انگلیسی در این زمینه از ما خیلی جلوتر است، چون تمام تمرکز ما بر این است که داستان را در قالب تولید جملات حفظ کنیم و بقیه بحث‌های مربوط به رمان‌نویسی کمرنگ‌تر است.
 
او در خصوص مقاله نوشته‌شده در «گاردین» نیز می‌گوید: این مقاله به این دلیل اهمیت پیدا کرد که این کار برای یک ژورنال مهم انجام شد و علاوه‌بر این متنی بود که در وهله اول کسی نمی‌توانست متوجه شود توسط یک ربات نوشته شده است چون مدل‌های استفاده‌شده برای توسعه این کار، مدل‌های به‌روز و دقیقی بود اما باید این را هم در نظر گرفت که اندازه متن کم بود و محتوای خاصی در نظر نداشت و متن از یک رویکرد کلی پیروی می‌کرد ولی پاراگراف‌محور بود و در هر پاراگراف موضوع تغییر پیدا می‌کرد. اما نوشتن داستان با این متفاوت است چون در داستان می‌توانیم شخصیت‌های اصلی را به عنوان کلیدواژه معرفی کنیم و نحوه کار متفاوت است.
 
 
آرمان بهنام، مهندس هوش مصنوعی و تحلیل‌گر داده
با این همه کسی نمی‌داند ربات‌هایی که احساس پیدا می‌کنند، عاشق می‌شوند، می‌نویسند و می‌سرایند و بخش‌های مختلف زندگی انسان به ویژه هنر و ادبیات را دستخوش تغییرات بیشتری می‌کنند، همانند «سامانتا»ی داستان "Her" در نهایت آدمی را به چالش کشیده و رها می‌کنند یا به مرور آدمی را کنار زده و همه نقش‌های فردی جامعه را به خود اختصاص می‌دهند!