مقامات لسآنجلس با پوشاندن خیابانها و پیادهروهای شهر با استفاده از سیلانت، میخواهند که با تغییرات آب و هوایی مقابله کنند. اگر این طرح مقامات لسآنجلس نتیجهبخش باشد، ممکن است که این طرح در شهرهای دیگر ایالاتمتحده آمریکا هم اجرا شود. در حال حاضر، ایالت کالیفرنیا پیشگام طرح ۱۵۰ هزار دلاری شده است که به دنبال کاهش گرما است.
مقامات این شهر برخی از خیابانها را به با استفاده از سیلانت به رنگ سفید درآوردهاند. سیلانت، مادهای است که برای جلوگیری از عبور مایعات در مواد و سطوح مختلف مورد استفاده قرار میگیرد. این ماده در واقع یک مهروموم مکانیکی است. سیلانت در ساختمانسازی گاهی مترادف، درزبندی است و همچنین برای ممانعت از ورود گردوغبار و انتقال صوت و گرما هم مورد استفاده قرار میگیرد. سیلانت ها ممکن است که برحسب مواد به کاررفته، ضعیف یا قوی، انعطافپذیر یا سخت، دائمی یا موقت باشند.
در ماه اوت، دمای هوا تا ۱۵ درجه فارنهایت افزایشیافته است. این پیادهروها و خیابانهای رنگآمیزی شده، میتوانند بین ۳۰ تا ۵۰ درصد انرژی خورشیدی را بازتاب دهند، آسفالتهای معمولی، تنها ۵ درصد از نور خورشید را بازتاب میدهند. دانشمندان علوم آب و هوایی پیشبینی میکنند که دمای هوا در حال افزایش است و اقداماتی از این دست میتواند از خستگی ناشی از گرما، سکته گرما (یکی از شدیدترین انواع بیماریهای ناشی از گرما) و حتی مرگ ناشی از گرما اهمیت بسیار زیادی داشته باشد.
همانطور که میدانید، سال گذشته بهعنوان گرمترین سال سیاره زمین لقب گرفته است. سال ۲۰۱۶ گرمترین سال تاریخ (از زمان ابزارهای سنجش و اندازهگیری آب و هوایی) لقب گرفت. سال پیش از آنهم به عنوان گرمترین سال تاریخ به ثبت رسیده بود.
ژوئن ۲۰۱۷، به همراه ژوئن ۱۹۹۸ بهعنوان چهارمین ماه گرم تاریخ از زمان بهکارگیری ابزارهای جدید بوده است. بر اساس برآوردهای انستیتوی گودارد برای مطالعات فضایی ناسا، سال ۲۰۱۷ احتمالا گرمترین سال تاریخ پس از سال ۲۰۱۶ خواهد بود، اما قطعا در میان سه سال گرم جای خواهد گرفت
این سه سال افزایش دمای جهانی به این معناست که دمای کره زمین در حدود ۲ درجه فارنهایت (۱.۱ درجه سانتیگراد) نسبت به قرن نوزدهم گرمتر شده است. از سال ۲۰۰۱ تاکنون، کره زمین ۱۶ سال از گرمترین سالهای خود را سپری کرده است. باوجودی که پدیده ال نینو در اواخر سال ۲۰۱۵ و اوایل ۲۰۱۶ در روند گرمایش جهانی تأثیرگذار بوده است، محققان میگویند، تأثیر تولید بلندمدت دیاکسید کربن و انتشار گازهای گلخانهای، مهمترین عامل افزایش دمای جهانی در سالهای اخیر بوده است.
همچنین ماه گذشته بود که دانشمندان آب و هوایی اعلام کردند که ژوئن ۲۰۱۷، سومین ژوئن گرم از زمان شروع به کار ابزارهای ثبت دمای هوا بوده است و دادههای دمایی نشان میدهد که سال ۲۰۱۷ تقریبا در سوابق آبوهوایی هتریک کرده و به همراه سالهای ۲۰۱۵، ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ سومین سال گرم ثبت شده است. ماه ژوئن معمولا گرمترین ماه سال در سطح جهان است، اکنون در فصل تابستان نیمکره شمالی زمین به سر میبریم، ازآنجاییکه نیمکره شمالی دارای میزان بیشتری از خشکیهای زمین است، سریعتر گرم میشود و حرارتی بیش از اقیانوسها حفظ میکند، بهاینترتیب میانگین دمای هوا در این زمان نسبت به تابستان نیمکره جنوبی بیشتر است. دادههای آب و هوایی نشان میدهد که چنین گرمایی در ۱۱۵هزار سال گذشته تاکنون سابقه نداشته است.
به همین ترتیب میانگین دمای هوا در نواحی جنوب غربی آمریکا از ۱۹۰۱ تا ۱۹۶۰، به میزان ۱.۵۶ درجه فارنهایت افزایش یافته است و بر اساس تخمینهای دانشمندان، اگر میزان انتشار گازهای گلخانهای کنترل نشود، تا اواسط قرن حاضر به میزان ۴.۵ درجه و تا پایان قرن به میزان ۸.۶۵ درجه فارنهایت افزایش میابد. با وجود روزهای گرم بیشتری در اواسط قرن حاضر، “پیادهروهای خنک”، ممکن است که راهکار مفیدی برای کاهش گرما در برخی شهرهای بسیار گرم باشد.
لورن فابر، مدیر دفتر توسعه پایدار شهر لسآنجلس، به Gizmodo گفت: “هنگامیکه آسیبپذیریهای مرتبط به تغییرات آب و هوایی شهر را لحاظ کردیم، میدانستیم که گرمای شدید، یکی از نگرانیهای عمده ما است.”
با وجود روزهای گرم بیشتری در اواسط قرن حاضر، “پیادهروهای خنک” ممکن است راهکار مفیدی برای کاهش گرما در برخی شهرهای بسیار گرم باشد. این روند گرم شدن تقریبا بهطورقطع ناشی از انتشار گازهای گلخانهای است که عمدتا درنتیجه سوختن سوختهای فسیلی پدید آمده است
هماکنون، چندین هزار مترمربع از خیابانهای شهر، طی این پروژه آزمایشی رنگآمیزی شدهاند. اداره خدمات خیابانهای شهر، برای این منظور مبلغ ۱۰ هزار دلار را هزینه کرده است. اگر این پروژه موفقیتآمیز باشد، میتواند در شهرهای دیگر آمریکا هم اجرا شود. اما حتی پسازآن هم این طرح؛ احتمالا تنها در مناطقی که بسیار گرم هستند، اجرا خواهد شد. ایده پیادهروهای خنک، سالهاست که مطرح شده است، این ایده میتواند با استفاده از مصالحی سبک و یا رنگآمیزی آسفالت انجام شود. اما به نظر میرسد، این اولین باری است که چنین طرحی واقعا اجرا میشود.
هالی گیلبرت، محققی از گروه گرمای دانشگاه برکلی در کالیفرنیا بود، گفت: “ازآنجاییکه آسفالتهای تیره تقریبا تمام انرژی خورشید را جذب میکنند، سطح آسفالت گرم میشود و میتواند روی میزان دمای محلی تاثیر بگذارد و این نواحی را به جزایر گرمایشی تبدیل کند.”
با این حال، در این مورد هنوز این سوال مطرح است که آیا گازهای گلخانهای که در ساخت سیلانت مورداستفاده قرار میگیرند، درنهایت میتوانند به محیطزیست آسیب وارد کنند؟ با این حال، ساکنان برخی نواحی میگویند، در همین مدت کم (از ماه مه تاکنون) متوجه تفاوت شدهاند. در حال حاضر، از سیلانت برای ترمیم پارکینگها و پیادهروها استفاده میشود. سیلانت های معمولی یک لایه محافظ آب را پدید میآورد که به کاهش اکسیداسیون آسفالت کمک میکند.
پیادهروهای خنک دارای رنگهای مختلفی است، ازجمله، سبز، آبی و زرد که میزان بازتاب خورشیدی آنها به رنگ و مواد بستگی دارد. اما مزایای پیادهروهای خنک، بیشتر از تنها کاهش دمای محیط است. پیادهروهای خنک، همچنین میتوانند روی گرم شدن کره زمین و بارهای انرژی تأثیر بگذارند. سقفها و پیادهروهای تیره هر دو با جذب مقادیری از انرژی خورشیدی به گرم شدن کره زمین کمک میکنند و سپس انرژی را به شکل گرمابه اتمسفر میفرستند.
مقامات لسآنجلس برخی از خیابانها را به با استفاده از سیلانت به رنگ سفید درآوردهاند. سیلانت، مادهای است که برای جلوگیری از عبور مایعات در مواد و سطوح مختلف مورد استفاده قرار میگیرد. این ماده در واقع یک مهروموم مکانیکی است. سیلانت در ساختمانسازی گاهی مترادف، درزبندی است و همچنین برای ممانعت از ورود گردوغبار و انتقال صوت و گرما هم مورد استفاده قرار میگیرد
گیلبرت در ادامه گفت: “تغییرات کوچک دمای هوا در سراسر کشور، میتواند، مزیت بسیار بزرگی داشته باشد، چراکه ممکن است، موجب کاهش روند پدید آمدن مه دود شود و تنها با چند درجه کاهش بار انرژی لازم برای سیستمهای خنککننده، میتواند تاثیری چشمگیر بگذارد.”
لسآنجلس، همچنین با ساخت سایبان درختی، به دنبال خنک کردن هوای این ناحیه است. تنها در سال گذشته، حدود ۱۸۰۰۰ درخت در این شهر کاشته شد. مقامات این شهر همچنین مقرراتی را برای ساخت ساختمانهای جدید و بازسازی ساختمانها تصویب کردهاند که بهموجب آن، در ساخت و بازسازی ساختمانها، بادی سقفهای سبک و رنگی با میزان بالایی بازتاب خورشیدی در این ساختمانها نصب شود.
http://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.png00ادمینhttp://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.pngادمین2017-08-12 20:00:322017-08-12 20:00:32مقامات لسآنجلس برای مقابله با گرم شدن زمین، خیابانهای شهر را رنگآمیزی میکنند
خروج آمریکا از توافقنامه پاریس حداقل میتواند، تا سال ۲۰۲۵ هرساله ۱.۴ گیگا تن دیاکسید کربن اضافی وارد جو کره زمین کند. تصمیم بحثبرانگیز دونالد ترامپ رئیسجمهور ایالاتمتحده برای خروج این کشور از توافقنامه آب و هوایی پاریس، میتواند ضربه مهلکی به همکاریهای بینالمللی مقابله با تغییرات آب و هوایی وارد کند.
دونالد ترامپ در سخنرانی ۱ ژوئن (۱۱ خرداد) خود در باغ رز کاخ سفید، اعلام کرد:”ایالاتمتحده از توافقنامه آب و هوایی پاریس کنار میشد، اما مجددا وارد توافقنامه پاریس یا یک توافقنامه دیگر را شروع میکند که شرایط عادلانهتری برای ایالاتمتحده، اقتصاد، کارگران، مردم و مالیاتدهندگان این کشور داشته باشد.”
بدون ایالاتمتحده، دیگر امضاکنندگان این توافقنامه، احتمالا همچنان به تعهدات خود پایند خواهند ماند. ولی احتمالا همکاریهای بینالمللی برای کاهش گازهای گلخانهای تا پیش از سال ۲۰۲۵، با دشواری همراه خواهد بود. چراکه ایالاتمتحده، اهمیت بسیاری برای شکل دادن آینده آب و هوایی جهان دارد.
به گفته مایکل وارا استاد حقوقی از دانشگاه استنفورد و از اعضای موسسه محیط زیست استنفورد وودز: “پیشبرد اهداف آب و هوایی بدون همکاری ایالاتمتحده آمریکا واقعا دشوار است. ما (ایالاتمتحده آمریکا) بیش یک شریک تجاری هستیم، ما بهوضوح یکی از تولیدکنندگان عمده سوخت فسیلی هستیم. از این جهت، دیگر کشورها بدون همکاری ایالاتمتحده آمریکا، نمیتوانند تأثیر به سزا و زیادی در این امر داشته باشند.”
اما عواقب این تصمیم دولت آمریکا کاملا مشخصا نیست. در ادامه پنج، تأثیر احتمالی تصمیم ژوئن ۱ روی شرایط آب و هوایی و همچنین جایگاه جهانی ایالاتمتحده را بخوانید.
۱. هیچ تضمینی برای گرم شدن کره زمین وجود ندارد
امضاکنندگان توافقنامه آب و هوایی پاریس، بر مجموعهای از اهداف توافق کردند تا گرمایش زمین را در مقایسه با عصر ماقبل صنعتی زیر ۳.۶ درجه فارنهایت (۲ درجه سانتیگراد) نگه دارند. همچنین با چشم داشت هدفی بلندپروازانه روند گرم شدن کره زمین را تا سال ۲۱۰۰، به کمتر از ۲.۷ درجه فارنهایت (۱.۵ درجه سانتیگراد) برسانند. هر کشور امضاکننده این توافقنامه متعهد شد، مجموعه اهداف داوطلبانه خود را برای کاهش تولید گازهای گلخانه بر عهده گیرد، البته هیچ قانون الزامآوری در مورد چگونگی متعهد ماندن به این توافقنامه در میان نبود.
در واقع، بر اساس گزارش موسسه Climate Interactive، تعهدات کشورهای امضاکننده هماکنون به هدف کوتاه مدت ۳.۶ درجه فارنهایت که به احتمال زیاد منجر به گرم شدن زمین حدود ۶ درجه فارنهایت (۳.۳ درجه سانتیگراد) تا سال۲۱۰۰ دست مییابد. این میزان کمتر از ۷.۶ درجه فارنهایت (۴.۲ درجه سانتیگراد) گرم شدن کره زمین نسبت به دمای عصر ماقبل صنعتی است.
دولت اوباما در زمان امضای توافقنامه پاریس متعهد شد، انتشار گازهای گلخانهای خود را تا سال ۲۰۲۵بین ۲۶ درصد و ۲۸ درصد سطح سال ۲۰۰۵ کاهش دهد. این توافقنامه تا پیش از سال ۲۰۲۰ رسما اجرا نمیشود، اما برای تحقق این اهداف، کشور ملزم به برداشتن گامهای جدی مانند تعیین استانداردهایی برای تولید گازهای گلخانهای خودرو، لوازمخانگی و نیروگاه تا قبل از سال ۲۰۲۰ خواهد بود. وارا میگوید: “ما کارهای زیادی برای انجام دادن داریم.”
رابرت استاوینس، مدیر برنامه اقتصاد محیط زیست دانشگاه هاروارد، میگوید، پیمان کیوتو در دهه ۱۹۹۰ که هرگز به تصویب ایالات متحد آمریکا نرسید، شامل کشورهای مسئول تنها ۱۴ درصد از گازهای گلخانهای جهانی بود. در مقابل توافقنامه پاریس، شامل ۱۲۶ کشور است که مسئول ۹۷ درصد انتشار گازهای گلخانهای جهان هستند. این توافقنامه یک موفقیت بود.
استاوینس در ایمیلی به Live Science نوشت: “خروج از توافقنامه پاریس، ایالاتمتحده آمریکا را در کنار کشورهای نیکاراگوئه و سوریه قرار میدهد.”
توافقنامه آب و هوایی که در سال ۲۰۱۵ به تصویب ۱۹۵ کشور جهان در پاریس رسید، اما در این بین کشورهای نیکاراگوئه و سوریه از امضای توافقنامه سرباز زدند. استاوینس میگوید، ایالاتمتحده میتواند در توافقنامه پاریس بماند و بهسادگی مذاکراتی را برای جدول زمانی کمتر سختگیرانه برای کاهش گازهای گلخانهای در پیش گیرد، اما در حال حاضر هیچ جدول زمانی وجود ندارد.
کاهش تولید گازهای گلخانهای ایالاتمتحده، ۲۱ درصد میزان گازهای گلخانهای تمامی کشورهای امضاکننده توافقنامه را شامل میشود. به نقل از موسسه Climate Interactive، نپذیرفتن شرایط توافقنامه پاریس، به معنای انتشار سالانه ۱.۴ گیگا تن دیاکسید کربن تا سال ۲۰۲۵ است.
۲.هیچ فرصتی برای مذاکره نیست
افزایش انتشار گازهای گلخانههای آمریکا تنها پیامد تصمیم دولت این کشور نیست. عدم تعهد ایالاتمتحده آمریکا به توافقنامه میتواند موجب ایجاد موجی از خروجهای احتمالی از سوی دولتهای دیگر هم شود. وارا به Live Science گفت، به عنوان بخشی از توافقنامه پاریس، ایالاتمتحده آمریکا، فرصت لازم برای شکل دادن به مذاکرات بیشتر را خواهد داشت.
او گفت: “توافقنامه پاریس، تنها یک تعهد نیست، این توافقنامه تنها در مورد یک هدف نیست. این توافقنامه فرایند مستمری برای شکل دادن به تعهدهای جدید در هر پنج سال است.”
وارا میگوید، تصمیم دونالد ترامپ برای خروج از توافقنامه، به این فرایند لطمه وارد میکند و تلاشهای بینالمللی که تنها در حال نهادن نخستین گامهای خود بود را خنثی میکند.
وارا میگوید، هرچند خروج از توافقنامه چهار سال برای ایالاتمتحده که به لحاظ فنی حزبی از مذاکرات است، طول میکشد، بعید بود، کشورهای دیگر میتوانستند، سهم بیشتری برای خروج از تعهدات داشته باشند. اگر ترامپ در این توافقنامه باقی میماند، دولت او میتوانست، سهم زیادی در شکل دادن به تعهد آینده ایالاتمتحده برای پیش از سال ۲۰۲۵ میداشت و میتوانست، بخشی از مذاکراتی باشد که طی آن نحوه گزارش انتشار گازهای گلخانهای کشورهای متعهد و همچنین چگونگی اجرای واقعی تعهدات را مشخص میکرد.
۳.عدم قطعیت کشورهای در حال توسعه
استاوینس و وارا هر دو توافق دارند که وجود اقتصادهای در حال توسعه در توافقنامه پاریس، یک گام بزرگ بود. وارا میگوید، به عنوان مثال هند، در مورد پیوستن به این توافقنامه تردید داشت، اما خود را ملزم به اجرای تعهدات و استفاده از شدید از منابع انرژی تجدید پذیر و پاک کرده است. هند متعهد شده است که تولید گازهای گلخانهای خود را بین ۳۳ تا ۳۵ درصد کمتر از میزان سال ۲۰۰۵ کاهش دهد و احتمالا با استفاده ۴۰ درصدی از منابع انرژی و سوختهای غیر فسیلی تا سال ۲۰۲۲ (یعنی پیش از موعد مقرر در سال ۲۰۳۰) به این هدف دست پیدا خواهد کرد.
وارا میگوید، احتمالا همه کشورهای امضاکننده توافقنامه پاریس تا سال ۲۰۲۵ به این هدف دست پیدا کنند، اما مشخص نیست، برای مرحله پنج ساله بعدی، چنین اهداف جاهطلبانهای به همین شدت دنبال شوند. وارا میگوید: “باید ببینیم بعد از خروج ایالاتمتحده آمریکا چه اتفاقی میافتد.”
۴.هیچ دلیلی برای نوآوری نیست
در ایالاتمتحده، با وجود و یا بدون توافقنامه پاریس، انتشار گازهای گلخانهای برای تولید برق کاهش مییابد. وارا میگوید، این تغییر در بخشهای بزرگ اقتصاد با وجود گاز طبیعی ارزان به جای زغال سنگ و منابع تجدید پذیرتر ایجاد میشود. اما شرایط اقتصادی به تنهایی، تأثیر محدودی روی توافقنامه آب و هوایی دارد.
وارا میگوید، ازاینجاییکه نوآوریها در اکتشافات نفت و گاز، قیمت نفت را پایین آوردهاند، بنزین ارزان شده و انتشار گازهای گلخانهای خودروها جهت اشتباهی را در پیش گرفته است. توافقنامه پاریس ممکن است، ایالاتمتحده را برای ایجاد تغییراتی در بخشهایی که به فشارهای اقتصادی ناشی از زغال سنگ حساس نیستند، مانند ساخت اتومبیلهایی با انرژی پاک، تحت فشار قرار دهد.
وارا میگوید: “فکر میکنم ما بدون طرح نیروی پاکیزه به نیروی پاکیزه دست پیدا میکنیم.”
وارا به طرح سازمان حفاظت محیط زیست (EPA) اشاره میکند که انتظار میرود، ترامپ آن را نیز حذف کند. وارا میگوید: “اما این (طرح) تقریبا کافی نیست.”
باراک اوباما، رئیسجمهور آمریکا در اوت ۲۰۱۵، هنگام معرفی این طرح آن را “بزرگترین و مهمترین گام آمریکا تا امروز” برای رسیدگی به معضل تغییرات آب و هوایی خواند.هدف از “طرح انرژی پاکیزه” کاهش یک سومی گازهای گلخانهای متصاعد شده از نیروگاههای برق ظرف ۱۵ سال است.تأکید قابل توجه بر تولید برق از انرژی بادی و خورشیدی و سایر منابع تجدید پذیر بخش مهمی از این طرح است. انتظار میرود، این طرح اوباما میزان انتشار گازهای کربنی صنعت تولید برق را تا سال ۲۰۳۰ نسبت به سال ۲۰۰۵ به اندازه ۳۲ درصد کم کند.
بر اساس این طرح برای هر یک از ۵۰ ایالت آمریکا هدفی مشخص در زمینه کاهش گازها تعیین شد و هر ایالت باید پیشنهادی برای سازمان حفاظت از محیط زیست در مورد چگونگی دستیابی به هدف تنظیم میکرد.
۵.هیچ دلیلی برای اعتماد نیست
وارا میگوید، شاید نگرانکنندهترین چیز چگونگی تصمیمگیری ترامپ در زمینه سیاست آب و هوایی، روی امنیت ملی هم تأثیر بگذارد. وارا میگوید، به طور کلی، خروج ایالاتمتحده از توافقنامه پاریس، آسیب زیادی به اعتبار بینالمللی ما میزند. دیگر مسائل همچون مناقشات کره شمالی یا مقابله با بحران سوریه، نیاز به همکاریهای بینالمللی دارد، بنابراین بدون اعتماد کشورهای دیگر، انجام مذاکرات بسیار دشوار میشود.
وارا میگوید: “ایالاتمتحده برای دستیابی به چنین نتایجی، بهشدت نیازمند چنین اعتمادهای بینالمللی است.”
ورا و استاوینس میگویند، خروج از مذاکرات بینالمللی دیگر تبدیل به یک الگو میشود. فرمان اجرایی ترامپ برای خروج آمریکا از پیمان تجاری اقیانوس آرام، موجب ایجاد تنشهایی با سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) شد که اعضای آن متعهد به انجام همکاریهای نظامی با یکدیگر هم هستند. استاوینس میگوید، با خروج ایالاتمتحده از این پیمان، کشورهایی مانند چین و روسیه، برای رسیدن به منافع خود آزادتر خواهند بود، این در مورد توافقنامه آب و هوایی هم صدق میکند.
دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا، با امضای یک فرمان اجرایی این کشور را از پیمان تجاری اقیانوس آرام خارج کرد.
پیمان تجاری اقیانوس آرام در سال ۲۰۱۵ میان ۱۲ کشور که ۴۰ درصد اقتصاد جهان را تشکیل میدهند امضا شد. به جز آمریکا، ژاپن، مالزی، ویتنام، سنگاپور، برونئی، استرالیا، نیوزیلند، کانادا، مکزیک، شیلی و پرو اعضای پیمان تجاری اقیانوس آرام هستند.هدف از امضای این موافقتنامه ایجاد یک بلوک اقتصادی جدید بود که موانع تجاری میان ۱۲ کشور عضو را کاهش میدهد.مذاکره در مورد این موافقتنامه که از اولویتهای اصلی باراک اوباما، رئیسجمهور سابق آمریکا، بود پنج سال به طول انجامید و سرانجام در آتلانتا در آمریکا امضا شد،.
مشارکت اقیانوس آرام به ابتکار دولت باراک اوباما و عملا به منظور تحکیم موقعیت تجاری ایالاتمتحده در منطقه اقیانوسیه و شرق آسیا صورت گرفت با این هدف که از تسلط چین بر تجارت منطقه جلوگیری شود. در مقابل، چین طرحی موسوم به منطقه تجارت آزاد آسیا اقیانوسیه را مطرح کرد و خواستار تشکیل سازمان به نام “مشارکت اقتصادی جامع منطقهای” شد.
در واقع به گفته کارشناسان، پیمان مشارکت اقیانوس آرام را ترتیباتی برای مقابله با گسترش نفوذ اقتصادی چین تلقی میکرده اما با خروج آمریکا، به نظر میرسد که تنها راه حفظ این پیمان را پذیرش چین تلقی میکند.
استاوینس میگوید: “خروج از توافقنامه آب و هوایی پاریس، عملا رهبری را به کشور چین واگذار میکند.”
http://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.png00ادمینhttp://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.pngادمین2017-06-08 02:20:092017-06-08 02:20:09عواقب خروج آمریکا از توافقنامه آب و هوایی پاریس: ۵ تأثیر احتمالی تصمیم بحثبرانگیز دولت ترامپ
به گزارش ناسا و سازمان ملی اقیانوسی و جوی آمریکا (NOAA)، سال ۲۰۱۶ رسما گرم ترین سال تاریخ (از زمان ابزارهای سنجش و اندازه گیری آب و هوایی) لقب گرفت. این آمار به نظر آشناست، چرا که سال پیش از آن یعنی ۲۰۱۵، هم به عنوان گرم ترین سال تاریخ به ثبت رسیده بود.
این سه سال افزایش دمای جهانی به این معناست که دمای کره زمین در حدود ۲ درجه فارنهایت (۱.۱ درجه سانتی گراد) نسبت به قرن نوزدهم گرم تر شده است.
گزاش مشترک ناسا و سازمان ملی اقیانوسی و جوی آمریکا پیش از این توسط اداره هواشناسی بریتانیا تایید شده بود. به گفته گوین اشمیت از مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا: “انتظار نداشتیم، این رکورد سال به سال جا به جا شود.چراکه روند گرمایش زمین در بلند مدت چیز واضحی بود.”
از سال ۲۰۰۱ تا کنون، کره زمین ۱۶ سال از گرم ترین سال های خود را سپری کرده است. با وجودی که پدیده ال نینو در اواخر سال ۲۰۱۵ و اوایل ۲۰۱۶ در روند گرمایش جهانی تاثیر گذار بوده است، محققان می گویند، تاثیر تولید بلند مدت دی اکسید کربن و انتشار گازهای گلخانه ای، مهم ترین عامل افزایش دمای جهانی در سال های اخیر بوده است.
البته با توجه به این گزارش همه نواحی جهان گرم ترین سال تاریخ را تجربه نکرده اند، به عنوان مثال، ۴۸ ایالت از ایالت های آمریکا، دومین سال گرم خود را سپری کرده اند؛ اما قطب شمال در این بین، بدترین وضعیت ممکن را سپری کرده است. این ناحیه در سال های اخیر دمای برابر ۲۰ تا ۳۰ درجه فارنهایت بیشتر از میانگین خود را تجربه کرده، همچنین سطح یخ های دریایی در این ناحیه به کم ترین حد خود رسیده است.
حال دانشمندان با وجود کاهش تاثیر پدیده ال نینو در پایان سال گذشته، انتظار دارند، سال جاری تا حد کمی نسبت به سال گذشته دمای کمتری را تجربه کند؛ اما به گزارش نیویورک تایمز، محققان با وجود این مقایس ثبت شده، نگران افزایش سرعت گرمایش جهانی در سال های آینده هستند.
http://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.png00ادمینhttp://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.pngادمین2017-01-19 14:36:302017-01-19 14:36:30سال ۲۰۱۶ بازهم رکورد گرم ترین سال تاریخ را شکست!
به گزارش ناسا و سازمان ملی اقیانوسی و جوی آمریکا (NOAA)، سال ۲۰۱۶ رسما گرم ترین سال تاریخ (از زمان ابزارهای سنجش و اندازه گیری آب و هوایی) لقب گرفت. این آمار به نظر آشناست، چرا که سال پیش از آن یعنی ۲۰۱۵، هم به عنوان گرم ترین سال تاریخ به ثبت رسیده بود.
این سه سال افزایش دمای جهانی به این معناست که دمای کره زمین در حدود ۲ درجه فارنهایت (۱.۱ درجه سانتی گراد) نسبت به قرن نوزدهم گرم تر شده است.
گزاش مشترک ناسا و سازمان ملی اقیانوسی و جوی آمریکا پیش از این توسط اداره هواشناسی بریتانیا تایید شده بود. به گفته گوین اشمیت از مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا: “انتظار نداشتیم، این رکورد سال به سال جا به جا شود.چراکه روند گرمایش زمین در بلند مدت چیز واضحی بود.”
از سال ۲۰۰۱ تا کنون، کره زمین ۱۶ سال از گرم ترین سال های خود را سپری کرده است. با وجودی که پدیده ال نینو در اواخر سال ۲۰۱۵ و اوایل ۲۰۱۶ در روند گرمایش جهانی تاثیر گذار بوده است، محققان می گویند، تاثیر تولید بلند مدت دی اکسید کربن و انتشار گازهای گلخانه ای، مهم ترین عامل افزایش دمای جهانی در سال های اخیر بوده است.
البته با توجه به این گزارش همه نواحی جهان گرم ترین سال تاریخ را تجربه نکرده اند، به عنوان مثال، ۴۸ ایالت از ایالت های آمریکا، دومین سال گرم خود را سپری کرده اند؛ اما قطب شمال در این بین، بدترین وضعیت ممکن را سپری کرده است. این ناحیه در سال های اخیر دمای برابر ۲۰ تا ۳۰ درجه فارنهایت بیشتر از میانگین خود را تجربه کرده، همچنین سطح یخ های دریایی در این ناحیه به کم ترین حد خود رسیده است.
حال دانشمندان با وجود کاهش تاثیر پدیده ال نینو در پایان سال گذشته، انتظار دارند، سال جاری تا حد کمی نسبت به سال گذشته دمای کمتری را تجربه کند؛ اما به گزارش نیویورک تایمز، محققان با وجود این مقایس ثبت شده، نگران افزایش سرعت گرمایش جهانی در سال های آینده هستند.
http://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.png00ادمینhttp://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.pngادمین2017-01-19 14:36:302017-01-19 14:36:30سال ۲۰۱۶ بازهم رکورد گرم ترین سال تاریخ را شکست!
معاهده آب و هوایی پاریس، تلاش تاریخی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای بود، اما اکنون دانشمندان می گویند، روش دیگری هم می تواند به کاهش افزایش دمای جهانی و همچنین ترمیم لایه ازون کمک کند.
در فرایندی که به آن ژئو مهندسی خورشیدی می گویند، ذرات انعکاسی می توانند به استراتوسفر زمین فرستاده شوند، اشعه خورشید را به فضا بگردانند و سیاره زمین را خنک تر نگه دارند. در حالی که این ایده ها برای چندین دهه موضوع بحث دانشمندان بوده است، خطرات ناشی از ژئو مهندسی تا حد زیادی کنار زده شده و حال دانشمندان می گویند، روشی برای انجام بی خطر این فرایند یافته اند.
فرایند ژئو مهندسی خورشیدی معمولا به پخش آئروسل های (ذرات معلق در هوا) سولفات (ذرات غنی از گوگرد) در استراتوسفر اشاره دارد. این فرایند به طور طبیعی در خلال انفجارهای آتشفشانی رخ می دهد، جایی که ذرات نور خورشید را انعکاس می دهند و اثر خنک کننده ای را بر روی سیاره می گذارند؛ اما به گفته محققان دانشگاه هاروارد، مشکل آئروسل های سولفات این است که موجب تولید اسید سولفوریک در استراتوسفر جو زمین می شوند، چیزی که به لایه ازون آسیب می رساند.
اما اگر نوع مختلفی از آئروسل استفاده شود که امکان منعکس کردن نور خورشید را بدون هیچ آسیبی به ازون را داشته باشد، چه خواهد شد؟
به گفته فرانک کویچ، دانشمند جوی از دانشکده مدرسه مهندسی و علوم کاربردی جان پالسون دانشگاه هاروارد: “در هر زمانی حتی اگر سطوحی که در ابتدا غیر واکنشی هستند را به استراتوسفر وارد کنید، با وجود تولید اسید سولفوریک منجر به واکنشی می شوند که در نهایت به آسیب رساندن به لایه ازون ختم می شوند. به جای تلاش برای به حداقل رساندن واکنش پذیری آئروسل ها، ما می خواهیم، ماده ای بسیار واکنش پذیر داشته باشیم؛ اما با روشی که از تخریب لایه ازون جلوگیری کند.این روش می تواند به ترمیم لایه ازون منجر شود”
این محققان در جستجو برای ماده ای که قادر به خنثی سازی اسید سولفوریک، نیتریک و اسید هیدروکلریک باشد، به جدول تناوبی رجوع کردند.
محققان تیم هاروارد پس از انجام شبیه سازی های گسترده ای، دریافتند، کلسیت، از ترکیبات تشکیل دهنده سنگ آهک، چیزی است که در جستجویش بوده اند، چرا که این ماده قادر به تبدیل کردن اسیدها به نمک های پایدار است.
کویچ می گوید: “اساسا ما به یک آنتی اسید برای استراتوسفر دست یافتیم.”
این محققان پس از شبیه سازی شرایط استراتوسفر در آزمایشگاه گفتند که این کلسیت قادر به منعکس کردن نور و در عین حال کاهش آسیب به لایه ازون است، همچنین فراوانی این ماده می تواند آن را به منبع قابل دسترسی برای ژئو مهندسی تبدیل کند و این شیوه ای برای ترمیم لایه ازون خواهد بود.
به گفته فیزیکدان کاربردی دیوید کیت: “کلسیت یکی از فراوان ترین ترکیبات موجود در پوسته زمین است. میزانی که می تواند در فرایند ژئو مهندسی خورشیدی مورد استفاده قرار گیرد، در مقابل گرد و غبارهای سطحی میزان ناچیزی محسوب می شود.”
اما با وجود پیشرفت های زیاد در این زمینه، محققان می گویند، باز هم باید تحقیقات بیشتری انجام شود. کیت می گوید: “ساختار شیمیایی استراتوسفر پیچیده است و ما همه چیز را در مورد آن نمی دانیم.”
در واقع با توجه به اینکه کلسیت، اسیدها را خنثی می کند، در هنگام انجام این فرایند، احتمالا باید یک واکنش شیمیایی بزرگ در اتمسفر رخ دهد.
کیت در ادامه گفت: “کلیست ها با اسیدهای قوی موجود در استراتوسفر واکنش نشان می دهند و حاصل آن تولید نمک به صورت باران است، این باعث معکوس شدن روند سوراخ شدن لایه ازون و ترمیم لایه ازون می شود.”
در حالی که این واکنش می تواند برای ترمیم لایه ازون مفید باشد؛ اما هنوز نمی دانیم، باران شور ممکن است، چه اثرات زیست محیطی بر اقیانوس ها، خاک و همچنین نواحی قطبی داشته باشد. کیت می گوید: “قطعا عواقب ناخواسته ای هم وجود خواهد داشت. همچنین هیچ کس حاضر نیست به صورت جدی به دلایل آن بپردازد؛ چرا که این تحقیقات هنوز یک تابو محسوب می شوند.”
دلایل این تابو متنوع هستند، برخی از محققان می گویند که ژئو مهندسی خورشیدی باعث منحرف کردن توجه و منابع به تکنولوژی های پاک، انرژی های تجدید پذیر و دیگر تلاش های معمول برای کاهش انتشار کربن می شود. همچنین خطرات احتمالی انجام یک آزمایش ژئو مهندسی ناکارآمد هم نباید نادیده گرفته شود، این فرایند ممکن است، موجب یک فاجعه زیست محیطی خطرناک نیز بشود.
به همین دلیل محققان می گویند، ما نیاز داریم، تحقیقات لازم در مورد تکنولوژی ژئو مهندسی را ادامه دهیم. کاهش انتشار کربن، بهترین شانس ما برای کاهش خطرات ناشی از تغییرات آب و هوایی در قرن حاضر است؛ اما اگر ذرات انعکاسی هم بتواند به شیوه ای امن در این راه به ما کمک کند، می تواند فرصت بزرگی در اختیار ما قرار دهد.
کیت می گوید: “به نظر من، ژئو مهندسی خورشیدی در این مورد فقط یک مکمل محسوب می شود، در نهایت ما هنوز هم باید انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش دهیم. اما کاهش انتشار به طور کلی خطر را رفع نمی کند، بلکه باید یک راه حل ترکیبی لحاظ شود.”
مطالعه این محققان در مجموعه مقالات مجله “بین المللی آکادمی ملی علوم (PNAS)“ به چاپ رسیده است.
http://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.png00ادمینhttp://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.pngادمین2016-12-15 17:30:232016-12-15 17:30:23دانشمندان روش جدیدی برای کنترل افزایش دمای جهانی و ترمیم لایه ازون پیدا کردهاند!