خرابی ژیروسکوپ هابل، تلسکوپ فضایی را در وضعیت ایمن قرار داد

hubble-e1539079364394 خرابی ژیروسکوپ هابل، تلسکوپ فضایی را در وضعیت ایمن قرار داد

ناسا اعلام کرد که تلسکوپ فضایی هابل پس از خرابی ژیروسکوپ وارد حالت ایمن (safe mode) شد. آژانس فضایی توضیح می‌دهد که حالت ایمن به‌منظور حفظ موقعیت دقیق تلسکوپ برای مدت زمانی طولانی در نظر گرفته شده است. بر اساس اظهارات وب‌سایت تلسکوپ فضایی، متخصصان برای رفع این مشکل مشغول کار هستند. در حال حاضر به وجود مشکل در خوشه پرسیوس (Perseus) اشاره شده است.

hubble-e1539079364394 خرابی ژیروسکوپ هابل، تلسکوپ فضایی را در وضعیت ایمن قرار داد

ناسا در حساب‌کاربری هابل خود در توئیتر از این موضوع پرده برداشت؛ اگرچه پیرامون آن جزئیات چندانی را ارایه نداد. تلسکوپ همچنان مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما تا زمانی‌که تیم ناسا برای یافتن راه‌حلی جهت رفع مشکل ژیروسکوپ فعالیت می‌کند، تلسکوپ در حالت ایمن قرار خواهد داشت. آژانس فضایی می‌گوید که در آینده اخبار بیش‌تری پیرامون این مشکل منتشر می‌شود؛ اما برای این‌کار هیچ چارچوب زمانی ارایه نداده است.

تلسکوپ فضایی هابل در سال 1990 به فضا پرتاب شد و در بسیاری از اکتشافات بزرگ تا به‌امروز موثر بوده است. این تلسکوپ با استفاده از مجموعا 6 ژیروسکوپ ساخته شد. به گفته BBC، هنگام بروز مشکل در اواخر هفته گذشته 4 عدد از ژیروسکوپ‌ها همچنان کار می‌کردند.

تیم مدیریت تلسکوپ تلاش کردند تا ژیروسکوپ متفاوتی را در مکان خود جایگزین نمایند؛ اما متوجه عملکرد نامناسب آن شدند. این اتفاق مایه‌تاسف بود؛ زیرا تلسکوپ برای کاربری بهینه حداقل به 3 ژیروسکوپ کارآمد احتیاج دارد.

JWST_people خرابی ژیروسکوپ هابل، تلسکوپ فضایی را در وضعیت ایمن قرار داد

اگرچه وجود 3 ژیروسکوپ امری ایده‌آل است؛ اما با تنها یکی از آن‌ها هم تلسکوپ می‌تواند به‌کار گرفته شود. پیش از آن و با کاهش تعداد ژیروسکوپ‌ها به 3 واحد، دانشمندان تصمیم گرفتند تا اندازه تلسکوپ هابل را کاهش داده و به این ترتیب در هر لحظه از یک ژیروسکوپ منفرد استفاده کنند. هدف از این اقدام، افزایش طول عمر تلسکوپ فضایی به حداکثر میزان ممکن بود.

با این‌حال تلسکوپ فضایی در وضعیت عملیاتی باقی می‌ماند. این نقص عملکردی نشان می‌دهد که از عمر تلسکوپ هابل، زمان محدودی باقی‌مانده است. پیش‌تر تلسکوپ فضایی جیمز وب به‌عنوان جایگزین هابل تولید شده است، اما تا سال 2021 به فضا پرتاب نخواهد شد.

نوشته خرابی ژیروسکوپ هابل، تلسکوپ فضایی را در وضعیت ایمن قرار داد اولین بار در وب‌سایت فناوری پدیدار شد.

کشف دو سیاره قابل سکونت با شرایط و ابعادی شبیه به کره زمین

سیاره قابل سکونت

در ادامه تلاش دانشمندان برای یافتن سیاره قابل سکونت دیگر برای ادامه زندگی بشر، اینبار دو کره خارجی دیگر کشف شده که در عین نا باوری شباهت زیادی به کره زمین دارند؛ در ادامه به بررسی یافته های دانشمندان در مورد این سیاره ها می پردازیم.کره زمین به سرعت در حال نابودی است و به نظر می رسد که تا چند سال و شاید چند دهه آینده نتوانیم آن را سیاره قابل سکونت بنامیم و همین عامل باعث شده تا دانشمندان و سازمان های هوا فضایی مانند سازمان ناسا به دنبال سیاره های جایگزینی برای آن باشند.

چهار سال پیش سازمان ناسا از کشف اولین سیاره قابل سکونت با ابعاد و شرایطی شبیه به کره زمین خبر داد؛ این سیاره خارج از منظومه شمسی و به طور دقیق ۵۰۰ سال نوری از سیاره ما فاصله دارد؛ در اولین گزارشات دانشمندان سازمان ناسا آمده است که این سیاره قابل سکونت و یا Kepler 186f، مانند زمین خودمان دارای فصول متنوعی است.

تا به اینجای کار دانشمندان معتقدند که Kepler 186f در حال دوران به دور ستاره ای کوتوله بوده و جهت دوران این سیاره نیز در جهت صورت فلکی ماکیان انجام می پذیرد؛ شاید برای شما خیلی مهم نباشد که این سیاره در چه جهتی حرکت دورانی خود را انجام می دهد، اما این مسئله از نظر دانشمندان سازمان ناسا بدین معنی است که سیاره Kepler 186f دمایی معتدل دارد و حتی ممکن است شاهد تجمع آب در سطح آن ( مانند دریا و دریاچه) نیز باشیم.

تحقیقات اولیه دیگر انجام شده بر روی مطالعه سطح این سیاره حاکی از این است که Kepler 186f، سطحی از جنس سنگ و خاک  و شبیه آنچه که در زمین خودمان می بینیم دارد.

اخیرا دانشمندان دانشگاه فناوری جورجیا تحقیقاتی را به منظور محاسبه نحوه و سرعت گردش به دور خود و گردش به دور ستاره کوتوله این سیاره را محاسبه کرده اند؛ نتیجه تحقیقات این محققین نشان می دهد که سرعت گردش به دور خود و گردش به دور ستاره کوتوله در سیاره Kepler 186f کاملا یکنواخت و مناسب است و بر همین اساس انتظار داریم تا فصول مختلف سال در این سیاره شبیه به فصول سیاره خودمان باشد.

سرعت دوران یکسان و قابل اطمینان یکی از مهم ترین فاکتور های دانشمندان برای تعیین میزان حیات پذیری سیاره های تحت مطالعه است؛ پروفسور گنگیجه لی از دانشگاه فناوری جورجیا پس از توضیح اهمیت سرعت و شتاب حرکت دورانی یک سیاره، وجود شوک هایی در شتاب حرکت دورانی سیاره مریخ را عامل اصلی خشکی  و برهوتی سطح آن می داند.

وی در ادامه توضیحات خود در مورد دلیل عدم وجود حیات بر روی کره مریخ می گوید: عدم وجود نظم در جهت و سرعت حرکت دورانی کره مریخ در دوره های زمانی طولانی مدت،  باعث بخار شدن آب موجود در سطح این سیاره و نهایتا خشک شدن اتمسفر آن شده است؛ نتیجه تحقیقات پروفسور لی در ماه می سال میلادی جاری در نشریه هوافضایی The Astronomical منتشر شده است؛ دانشگاه فناوری جورجیا هفته گذشته اطلاعات تکمیلی بیشتری را در مورد مقاله چاپ شده منتشر کرد که در ادامه به آن می پردازیم.

به گفته مسئولان دانشکده هوافضای این دانشگاه، تحقیقات تکمیلی انجام شده در مورد سیاره قابل سکونت Kepler 186f به کشف سیاره مشابه دیگری به نام Kepler 62f منجر شده است.

Kepler 62f در مقایسه با Kepler 186f فاصله بیشتری با سیاره ما دارد؛ اما مانند سیاره ما دارای ثبات در جهت و سرعت حرکت دورانی است؛ مسئله ای که می تواند وجود فصول مختلف در این سیاره و نیز وجود منابع آبی در آن را برای ما تضمین نماید.

وجود ثبات در سرعت و جهت حرکت دورانی کره زمین به دو دلیل تاثیر دیگر سیارات موجود در منظومه شمسی و تاثیر گرانشی کره ماه بر زمین اتفاق می افتد؛ نداشتن ماه مهم ترین دلیل عدم وجود ثبات در سرعت و جهت حرکت دورانی کره مریخ و در نتیجه آن عدم وجود نشانه ای از حیات در سطح آن است.

تا به اینجای کار هنوز مشخص نیست که دو سیاره Kepler 186f و Kepler 62f تحت تاثیر چه عواملی دارای ثبات دورانی اند و آیا اساسا این تاثیر دیگر اجرام آسمانی بر آنها است که این ثبات را پدید آورده و یا خیر.

هنوز نمی دانیم که آیا این دو سیاره کره ماهی برای خود دارند و یا خیر، اما تا به اینجا کار ثبات حرکت دورانی آنها در طول بازه های زمانی بلند مدت ( چند میلیون ساله)  برای دانشمندان ثابت شده است.

هنوز شواهد زیادی مبنی بر وجود منابع آبی در سطح این دو کره وجود ندارد اما با گذشت زمان، امیدواریم تا بتوانیم تا اطلاعات زیادی در این مورد به دست آوریم.

هنوز نمی توانیم تخمین دقیقی در مورد زمان مطالعه دقیق این دو سیاره داشته باشیم؛ تلسکوپ فضایی نسل بعد سازمان ناسا و یا تلسکوپ فضایی جیمز وب هنوز در مراحل ابتدایی طراحی قرار دارد و از برنامه های زمانی تعریف شده برای این پروژه عقب افتاده است.

ناسا زمان شروع به کار این تلسکوپ پیشرفته فضایی را اوایل سال ۲۰۲۱ عنوان کرده است؛ ممکن است در آن زمان بتوانیم برای اولین بار طلوع و غروب آفتاب بر روی این دو سیاره را ببینیم.

 

 

نوشته کشف دو سیاره قابل سکونت با شرایط و ابعادی شبیه به کره زمین اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

ناسا پرتاب تلسکوپ فضایی جیمز وب را تا سال ۲۰۲۰ به تاخیر انداخت

ناسا بار دیگر پرتاپ تلسکوپ فضایی جیمز وب را تا ماه می سال ۲۰۲۰ میلادی به تعویق انداخت. این تاخیر به علت ارزیابی مجدد در تعیین زمان مورد نیاز برای بررسی‌های بیشتر در مورد این پروژه عنوان شده است.

از آن‌جا که این پروژه یکی از ماموریت‌های مهم فضایی محسوب می‌شود، پرتاب تلسکوپ جیمز وب برای آژانس فضایی ناسا در اولویت فوری قرار دارد. با وجود این تاخیر، ناسا اعلام کرده که کار ساخت بخش سخت‌افزار پروازی این تلسکوپ به طور کامل به پایان رسیده است. پروژه ساخت تلسکوپ فضایی جیمز وب حقیقتا مسئولیت بزرگی است که بر دوش ناسا قرار داشته و طبق اظهارات قبلی، بزرگ‌ترین برنامه علمی بین‌المللی در صنعت هوافضاست که تاکنون در ایالات متحده به اجرا درآمده است.

تلسکوپ فضایی جیمز وب بیش از صد برابر قوی‌تر از تلسکوپ فضایی هابل است و تاکنون چیزی در حدود ده میلیارد دلار هزینه در برداشته است. این آژانس فضایی پروژه ساخت تلسکوپ جیمز وب را بسیار پیجیده ارزیابی می‌کند و ابراز داشته که تیم بررسی و بازبینی به مدت زمان بیشتری برای انجام تست‌های ضروری و کنترل بخش‌های فضاپیما و دیگر موارد نیاز دارد.

رابرت لایت‌فوت از مدیران ناسا در این رابطه توضیح داد که تلسکوپ فضایی جیمز وب در بین ماموریت‌های فضایی آژانس از اولویت بالایی برخوردار بوده و بزرگ‌ترین پروژه علمی فضایی در تاریخ ایالات متحده آمریکا است. تمام تجهیزات مورد نیاز برای پرتاب این تلسکوپ آماده شده اما با این حال بررسی برخی مسائل مربوط به پرواز و فضاپیما به زمان بیشتری نیاز دارد. ما تمام تمرکز و تلاش خود را برای انجام اقدامات لازم به منظور تکمیل فرایند پرتاب و استقرار این تلسکوپ پیچیده به‌کار گرفته‌ایم.

لازم به ذکر است که تجهیزات مورد نیاز فضاپیما و تلسکوپ به طور مجزا آماده‌سازی می‌شوند و تاخیر ایجاد شده به منظور اتصال و ادغام این دو بخش به یکدیگر و تست مجدد آن است. هم‌اکنون تست‌های زیست محیطی در پایگاه سیستم‌های هوافضای نورثروپ گرومن در ایالت کالیفرنیا در حال انجام است. ناسا اعلام کرده که فرایند اتصال بخش فضاپیما و تلسکوپ به یکدیگر در طی سال جاری نقطه عطفی حیاتی در روند پروژه این رصد‌خانه فضایی محسوب می‌شود.

به دلیل اهمیت بالای این پروژه و با هدف عاری بودن آن از هرگونه نقص و مشکل، آژانس فضایی ناسا علاوه بر تیم کنترل و بازرسی، از یک تیم نظارتی مستقل و یک گروه ناظر خارجی نیز به منظور افزایش اطمینان از صحت عملکرد کلیه بخش‌ها استفاده خواهد کرد. ناسا در این رابطه عنوان داشت که نتیجه کلیه بررسی‌ها، توصیه‌ها و پیشنهادات هر دو تیم کنترل را دریافت خواهد کرد و سرانجام نتیجه نهایی ارزیابی‌ها را در کنگره‌ای که در اواخر تابستان امسال برگزار خواهد شد، اعلام می‌کند.

نوشته ناسا پرتاب تلسکوپ فضایی جیمز وب را تا سال ۲۰۲۰ به تاخیر انداخت اولین بار در پدیدار شد.

تلسکوپ فضایی جیمز وب ؛ با وارث هابل آشنا شوید

تلسکوپ فضایی جیمز وبتلسکوپ فضایی جیمز وب متعلق به سازمان فضایی ناسا، طبق برنامه قرار است در سال ۲۰۱۸ پرتاب شود تا در تاریخ کیهان کاوش کند؛ از بیگ‌ بنگ گرفته تا شکل‌گیری سیارات بیگانه و ماورای تمام آنها.

تلسکوپ جیمز وب بر روی چهار ناحیه اصلی تمرکز خواهد کرد؛ نخست یافتن منشاء نخستین پرتو نور کیهان، نحوه تشکیل کهکشان‌ها در کیهان اولیه، تولد ستارگان، منظومه‌های پیش سیاره‌ای و در انتها منشاء حیات در سیارات.

تلسکوپ فضایی جیمز وب بوسیله موشک آریان ۵ (Ariane 5) در گویان فرانسه پرتاب خواهد شد و طی ۳۰ روز میلیون‌ها مایل پرواز خواهد کرد تا به خانه ابدی خودش، در یک نقطه لاگرانژی، برسد. نقطه لاگرانژی محلی بین دو جرم بزرگ آسمانی، در اینجا زمین و خورشید، است که نیروی جاذبه دو جسم یکدیگر را خنثی می‌کنند. این نقاط محلی مناسب برای تلسکوپ‌های فضایی هستند. جیمز وب در نقطه لاگرانژی L2، جایی در ۱.۶ میلیون کیلومتری زمین، مستقر خواهد شد. سابق بر این نیز دو تلسکوپ فضایی هارشل و پلانک نیز به این نقطه اعزام شده بودند.

انتظارات بر این است این تلسکوپ ۸.۸ میلیارد دلاری نیز مانند نیای خود، تلسکوپ هابل، بتواند تصاویری حیرت‌آور از اجرام آسمانی به ثبت برسانند. خوشبختانه ستاره شناسان کماکان از وجود تلسکوپ هابل بهره می‌برند، حتی این امکان وجود دارد که در سال اول ماموریت جیمز وب، این دو تلسکوپ همزمان با هم همکاری داشته باشند. یکی از وظایف تلسکوپ جیمز وب بررسی آن دسته از سیارات فراخورشیدی است که توسط تلسکوپ فضایی کپلر یافته شده بودند. همچنین مواردی که در آینده توسط تلسکوپ های زمینی رصد خواهند شد توسط جیمز وب مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

مقایسه آینه‌های هابل و جیمز وب

فعالیت‌های علمی تلسکوپ فضایی جیمز وب به چهار مقوله زیر تقسیم می‌شود:

یافتن منشاء نور و واکاوی یونیزاسیون مجدد:

این موضوع برمی‌گردد به مراحل اولیه تشکیل جهان، زمانی که پس از انفجار بزرگ یا بیگ بنگ کیهان شروع به تبدیل شدن به آن چیزی کرد که امروز شاهد آن هستیم. در مراحل اولیه پس از بیگ بنگ، کیهان، دریایی از ذرات الکترون، نوترون و پروتون بود و نور، تا زمانی که محیط این ذرات برای ترکیب شدن به اندازه کافی رو به سردی نرفت، قابل رویت نبود. موضوع دیگری که تلسکوپ فضایی جیمز وب به مطالعه آن خواهد پرداخت، اتفاقات رخ داده پس از شکل گیری اولین ستاره هاست. دوره‌ای که از آن تحت عنوان عصر یونیزاسیون مجدد یاد می‌شود، چرا که در آن زمان هیدروژن های خنثی تحت تاثیر تشعشات اولین ستاره‌ها، با جذب یک الکترون به ذراتی با یک بار منفی، و به عبارتی به یون یک بار منفی، تبدیل شدند.

نحوه تشکیل کهکشان‌ها:

رصد کهکشان‌ها برای مطالعه چگونگی تشکیل مواد در مقیاس های عظیم، راه بسیار مفیدی است که می‌تواند در زمینه چگونگی تکامل کیهان سرنخ هایی به ما بدهد. کهکشان‌های مارپیچی و بیضوی که ما امروزه آنها را مشاهده می‌کنیم در حقیقت، حاصل تکامل اشکال مختلفی از اجرام موجود در میلیاردها سال قبل هستند. در همین راستا یکی از اهداف تلسکوپ فضایی جیمز وب، رصد کهکشان‌های اولیه است تا به درک بهتری از نحوه تکامل کیهان برسیم. دانشمندان همچنین در تلاش هستند تا دریابند که اولا چرا امروزه انواع متخلفی از کهکشان قابل رویت هستند و ثانیا نحوه تشکیل و گردهمایی اجزای مختلف کهکشان‌ها چگونه است.

تولد ستارگان و منظومه‌های پیش سیاره‌ای:

اجزای اساسی تشکیل سحابی عقاب (Eagle Nebula)، مشهورترین مناطقی هستند که ستارگان در آنها متولد می‌شوند. ابتدا ستارگان درون ابرهای گازی قرار می‌گیرند، در ادامه با رشد بیشتر ستاره، فشار حاصل از تشعشعات آن، گاز‌های مولد خود را پراکنده می‌کند و همین امر می‌تواند موجب تشکیل ابرهای گازی شود که بستر تولد یک ستاره دیگر را مهیا می‌کنند. اما در صورتی که فشار تشعشعات ستاره آنقدر بالا باشد که بیش از اندازه گازها را پراکنده کند، چنین رویدادی رخ نخواهد داد. با این حال مشاهده ساختار درونی گازها دشوار است. تلسکوپ فضایی جیمز وب با چشمان مجهز به مادون قرمز خود، قادر به ردیابی سرچشمه گرما است؛ مانند مناطقی که گازهای مولد ستارگان در آنها وجود دارند.

سیارات و منشاء حیات:

در دهه گذشته شمار زیادی از سیارات فراخورشیدی کشف شده‌ که بار اعظم این کشفیات بر دوش تلسکوپ فضایی کپلر بوده است. سنسورهای قدرتمند تلسکوپ فضایی جیمز وب، قادر است با دقت زیادی به مشاهده عمیق‌تر این سیارات، در موارد مانند تصویربرداری از اتمسفر سیاره، بپردازد. پی بردن به ساختار اتمسفر و شرایط شکل گیری این سیارات، می‌تواند در جهت پیش بینی زیست پذیر بودن یا نبودن این سیارات به دانشمندان کمک‌ کند.

ابزارها و تجهیزات:

تلسکوپ فضایی جیمز وب با این ابزارهای علمی تجهیز می‌شود:

  • دوربین مادون قرمز نزدیک (NIRCam) : توسط دانشگاه آریزونا برای تشخیص نور گسیل شده از ستارگان موجود در کهکشان راه شیری و ماورای آن تهیه شده است. این ابزار همچنین در تشخیص نور گسیل شده از آن دسته از ستارگان و کهکشان‌هایی که در دوران اولیه حیات کیهان به سر می‌بردند، کارایی دارد. دوربین مادون قرمز نزدیک، به کورونوگراف‌هایی، برای ممانعت از ورود نور اجرام درخشان، مجهز است تا بدین وسیله اجرام کم‌نورتر موجود در اطراف، مانند سیاره‌ها، قابل مشاهده شوند.

 

  • طیف سنج مادون قرمز نزدیک (NIRSpec): می‌تواند بطور همزمان ۱۰ جرم سماوی را مشاهده کند. برای جستجوی اولین کهکشان‌های تشکیل شده در مراحل اولیه حیات کیهان، پس از بیگ بنگ، کاربرد دارد. طیف سنج مادون قرمز نزدیک، با همکار سازمان فضایی اروپا (ESA) و مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا ساخته شده است.

روکش طلای مربوط به آینه تلسکوپ جیمز وب

  • ابزار مادون قرمز متوسط (MIRI): تصاویر شگفت‌انگیزی از اجرام فضایی دوردست ثبت خواهد کرد. مانند آنچه در تصویر بردار نجومی تلسکوپ هابل بود. طیف سنجی که در این ابزار تعبیه شده است، به محققان این اجازه را می‌دهد تا در مطالعه اجرام دوردست کیهان، به داده‌هایی فیزیکی دقیقی دست پیدا کنند. MIRI در تشخیص کهکشان‌های دوردست، دنباله دار‌های کم‌نور، اجرام موجود در کمربند کوئیپر و شکل گیری ستارگان کاربرد خواهد داشت. این ابزار با همکاری کنسرسیوم سازمان فضایی اروپا (ESA) و آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا (JPL) تهیه شده است.

 

  • سنسور دقیق هدایت/ تصویربردار مادون‌قرمز نزدیک و طیف سنج بدون شکست (FGS/NIRISS): ابزاری است که توسط سازمان فضایی کانادا (CSA) ساخته شده و خود از دو ابزار ساخته شده است. مؤلفه FGS موظف است تا تلسکوپ جیمز وب در مسیر مطالعاتی‌اش، از مسیر مستقیم خود خارج نشود. NIRSS مسئول واکاوی کیهان برای کشف اولین پرتو‌های نور گسیل شده و همچنین بررسی ویژگی‌های سیارات بیگانه است.

تلسکوپ فضایی جیمز وب، دارای یک صفحه خورشیدی با اندازه‌ای در حدود یک زمین تنیس است. همچنین بزرگترین آینه پرتاب شده با اندازه‌ی ۶.۵ متر در آن تعبیه شده است. این دو ساختار در موشک حمل کننده قرار نخواهند داشت، بلکه پس از مستقر شدن در فضا، از درون تلسکوپ برافراشته خواهند شد.

منیع : Space.com

مطلب تلسکوپ فضایی جیمز وب ؛ با وارث هابل آشنا شوید برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

تلسکوپ فضایی جیمز وب در جستجوی حیات در اقیانوس‌های منظومه شمسی

تلسکوپ فضایی جیمز وبتلسکوپ فضایی جیمز وب ، یکی از برترین ابزارهای تحقیقاتی برای رصد سیارات فراخورشیدی در دهه‌های آینده خواهد بود؛ اما این تلسکوپ به جز این می‌تواند ابزاری قوی برای جستجوی نشانه‌های حیات در منظومه شمسی هم باشد.

تلسکوپ فضایی جیمز وب به تازگی آخرین آزمون‌های برودتی خود را در ساختمان مرکز فضایی جانسون ۳۲ با موفقیت پشت سر گذاشته است. در این ساختمان تجهیزات اپتیکی تلسکوپ در اتاقک مخصوصی قرار گرفتند، این اتاقک مخصوص در واقع یک محفظه خلاء است که به دمای بسیار پایینی دست می‌یابد.

تلسکوپ فضایی جیمز وب در این مرکز یکی از آخرین آزمون‌های برودتی خود را پشت سر گذاشت تا تیم ماموریت جیمز وب از کارایی تلسکوپ در سرمای بسیار شدید اعماق فضا اطمینان حاصل کنند. جیمز وب به تازگی آزمایش‌هایی را در مرکز سفرهای فضایی گودارد ناسا در مریلند پشت سر گذاشته بود. در این آزمایش‌ها مهندسان ناسا اطمینان حاصل کرده بودند که تلسکوپ فضایی قادر به مقاومت در برابر ارتعاشات شدید و شرایط سخت پرتاب به فضا و همچنین پروازهای فضایی است.

تلسکوپ فضایی جیمز وب، تقریبا ۱۰۰ روز در اتاقکی در مرکز فضایی جانسون به سر برد. این اتاقک خلاء عظیم که در سال ۲۰۱۳ بازسازی شده است. گفتنی است ناسا پیش از این آزمون‌های ماژول فضاپیمای آپولو به مقصد ماه را در این ساختمان انجام می‌داد. این آزمون برودتی نهایی تایید کرد که کل تجهیزات اپتیکی تلسکوپ می‌توانند در فاصله ۱.۶ کیلومتری زمین به خوبی کار کنند.

جیمز وب دارای ظرفیت نوری هفت برابر هابل است، در واقع گفته می‌شود، این تلسکوپ به‌قدری حساس و دقیق است که امکان مشاهده و رصد، یک کرم شب‌تاب در فاصله یک‌میلیون کیلومتری را دارد.

جیمز وب دارای ظرفیت نوری هفت برابر هابل است، در واقع گفته می‌شود، این تلسکوپ به‌قدری حساس و دقیق است که امکان مشاهده و رصد، یک کرم شب‌تاب در فاصله یک‌میلیون کیلومتری را دارد.

تلسکوپ فضایی جیمز وب تقریبا دو دهه است که مراحل ساخت و طراحی خود را سپری می‌کند. تلسکوپ جیمز وب، به اندازه یک زمین تنیس است و بزرگ‌ترین تلسکوپ فضایی ساخته بشر محسوب می‌شود. این تلسکوپ که ۱۰۰ برابر قوی‌تر از تلسکوپ فضایی هابل بوده، قرار است در سال ۲۰۱۸ در مدار زمین قرار گیرد. جیمز وب دارای ظرفیت نوری هفت برابر هابل است، در واقع گفته می‌شود، جیمز وب به‌قدری حساس و دقیق است که امکان مشاهده و رصد، یک کرم شب‌تاب در فاصله یک میلیون کیلومتری را دارد.

تلسکوپ فضایی جیمز وب (نام‌گذاری از روی نام جیمز ای وب، دومین مدیر ناسا) با استفاده از ابرازهای قدرتمند مادون‌قرمز خود می‌تواند، برای بررسی جهان‌های اقیانوسی منظومه شمسی یعنی اروپا و انسلادوس مورداستفاده قرار گیرد.

انسلادوس دارای آب مایع، کربن آلی، نیتروژن (به حالت آمونیاک) و یک منبع انرژی است. به‌جز کره زمین، نمی‌توانیم، ادعاهای فوق را در مورد هیچ جرم کیهانی دیگری در منظومه شمسی مطرح کنیم. به همین دلیل، اختر زیست شناسان از انسلادوس به‌عنوان یکی از بهترین گزینه‌های موجود در منظومه شمسی نام می‌برند که می‌تواند میزبان حیات باشد

انسلادوس دارای آب مایع، کربن آلی، نیتروژن (به حالت آمونیاک) و یک منبع انرژی است. به‌جز کره زمین، نمی‌توانیم ادعاهای فوق را در مورد هیچ جرم کیهانی دیگری در منظومه شمسی مطرح کنیم. به همین دلیل، اختر زیست شناسان از انسلادوس به‌عنوان یکی از بهترین گزینه‌های موجود در منظومه شمسی نام می‌برند که می‌تواند میزبان حیات باشد

قمر انسلادوس، جهان اقیانوسی با حیات بالقوه

قمر انسلادوس با قطر ۵۰۴ کیلومتر، میزبان یک اقیانوس حاوی آب مایع در زیر سطح یخی خود است. دانشمندان تصور می‌کنند، این اقیانوس ارتباطی با پوسته سنگی این قمر دارد که دارای فعل‌وانفعالات شیمیایی بسیاری است. به همین دلیل، اختر زیست شناسان از انسلادوس به‌عنوان یکی از بهترین گزینه‌های موجود در منظومه شمسی نام می‌برند که می‌تواند میزبان حیات باشد. فضاپیمای کاسینی با گذرهای مکرر خود از قمر انسلادوس موفق به کشف شواهدی از وجود شرایطی مطلوب برای شکل‌گیری زندگی میکروبی شده است.

به گفته کریس مککی، زیست‌شناس نجومی از مرکز تحقیقات ایمز ناسا در مافت فیلد، کالیفرنیا:

این (قمر) دارای آب مایع، کربن آلی، نیتروژن (به حالت آمونیاک) و یک منبع انرژی است. به‌جز کره زمین، ما نمی‌توانیم ادعاهای فوق را در مورد هیچ جرم کیهانی دیگری در منظومه شمسی مطرح کنیم.

پیش از اینکه کاسینی به انسلادوس برسد، دانشمندان مدت‌های مدیدی بود از اینکه چرا این جرم کیهانی (قمر) دارای روشن‌ترین بخش منظومه شمسی است، دچار شگفتی بودند. سرانجام دانشمندان با کشف کاسینی، موفق به مشاهده آبفشان‌های عظیم، آتش‌فشان‌های یخی و آب مایعی شدند که از این آتش‌فشان‌ها فوران می‌کردند و در سطح انسلادوس قرار می‌گرفتند. با این اکتشاف شگفت‌انگیز کاسینی، مشخص شد که انسلادوس قمری فعال و دارای اقیانوسی عظیم از آب گرم مایعِ شور در زیرپوسته خود است.

لیندا اسپیلکر، دانشمند پروژه کاسینی می‌گوید:

ما همچنان که داده‌های بیشتری از انسلادوس به دست می‌آوریم و آن‌ها را با داده‌های ابزارهای مختلف مقایسه می‌کنیم، شواهد بیشتری از وجود اقیانوس قابل سکونت در این قمر زحل می‌یابیم.

چاله‌های آدم‌برفی شکل در قطب شمال انسلادوس. انسلادوس دارای آب مایع، کربن آلی، نیتروژن (به حالت آمونیاک) و یک منبع انرژی است. به‌جز کره زمین، نمی‌توانیم، ادعاهای فوق را در مورد هیچ جرم کیهانی دیگری در منظومه شمسی مطرح کنیم. به همین دلیل، اختر زیست شناسان از انسلادوس به‌عنوان یکی از بهترین گزینه‌های موجود در منظومه شمسی نام می‌برند که می‌تواند میزبان حیات باشد.

تصویر هنری از آبفشان‌های اروپا. اقیانوس عظیم اروپا که میزان آب آن دو برابر همه اقیانوس‌های زمین است، با لایه‌های یخی بسیار سرد و سختی که دارای ضخامتی نامشخص هستند محافظت می‌شود. تخمین زده می‌شود، ارتفاع بخار آبفشان قمر اروپا حدود۲۰۰ کیلومتر بالاتر از سطح این قمر باشد

تصویر هنری از آبفشان‌های اروپا. اقیانوس عظیم اروپا که میزان آب آن دو برابر همه اقیانوس‌های زمین است، با لایه‌های یخی بسیار سرد و سختی که دارای ضخامتی نامشخص هستند محافظت می‌شود. تخمین زده می‌شود ارتفاع بخار آبفشان قمر اروپا حدود۲۰۰ کیلومتر بالاتر از سطح این قمر باشد

قمر اروپا، دنیای یخی مرموزی در دل منظومه شمسی

آرتور سی کلارک نویسنده مشهور پیش‌بینی کرده بود که قمر اروپا ممکن است، مکان مناسبی برای زندگی باشد. این نویسنده شهیر داستان‌های علمی تخیلی در رمان « ۲۰۱۰: ادیسه فضایی دوم»، این ایده را مطرح کرده بود. درواقع، اروپا تنها جایی به‌جز زمین در منظومه شمسی است که دارای اقیانوس‌های عمیقی حاوی آب مایع بوده که در زیرپوسته یخی قمر مدفون‌ شده است. همچنین شرایط موجود در این اقیانوس ها-تاریک و گرم – حیات را در این قمر یخی امکان‌پذیر می‌کند.

دانشمندان پیش ‌از این موفق به کشف آبفشان‌هایی در سطح قمر اروپا شده بودند. این کشف به این معنی است که فضاپیماهای آینده‌ ممکن است بدون نیاز به حفاری، قادر به نمونه‌برداری از اقیانوس‌های اروپا باشد. از اقیانوس اروپا، همواره به‌عنوان یکی از امیدوارکننده‌ترین مکان‌ها برای کشف احتمالی حیات فرازمینی در منظومه شمسی یاد می‌شود.

اقیانوس عظیم اروپا که میزان آب آن دو برابر همه اقیانوس‌های زمین است، با لایه‌های یخی بسیار سرد و سختی که دارای ضخامتی نامشخص هستند محافظت می‌شود. تخمین زده می‌شود ارتفاع بخار آبفشان قمر اروپا حدود۲۰۰ کیلومتر بالاتر از سطح این قمر باشد. در حالی که تلسکوپ جیمز ممکن است که قادر نباشد توضیح کافی برای اقیانوس‌های زیرزمینی این قمر یخی داشته باشد، اما ماموریت‌های آینده مانند کاوشگر کیپلر اروپا که هدف اصلی آن تعیین قابلیت سکونت قمر اروپا است، می‌تواند از اطلاعات این تلسکوپ برای شناسایی نواحی مهم این قمر بهره ببرد.

کانسپتی دیدنی از حیات در منظومه تراپیست-۱. منظومه تراپیست-۱ در صورت فلکی دلو قرار دارد و حدود ۳۷۸ تریلیون کیلومتر از زمین ما فاصله دارد

کانسپتی دیدنی از حیات در منظومه تراپیست-۱. منظومه تراپیست-۱ در صورت فلکی دلو قرار گرفته و حدود ۳۷۸ تریلیون کیلومتر از زمین ما فاصله دارد

منظومه تراپیست-۱ یکی از نخستین اهداف تلسکوپ فضایی جیمز وب

فوریه سال جاری بود که ناسا خبر فوق‌العاده هیجان‌انگیزی منتشر کرد. ناسا اعلام کرد، موفق به کشف، هفت سیاره فراخورشیدی به اندازه زمین شده که به دور ستاره‌ای که تنها ۴۰ سال نوری با ما فاصله دارد، گردش می‌کنند. سه مورد از این سیارات شبیه زمین، در ناحیه گلدیلاک (کمربند حیات) قرار دارند، به این ترتیب، این سیارات فراخورشیدی جدید، به طور بالقوه قابل سکونت هستند.

با وجود تکنولوژی‌های فعلی، ما در زمانی نزدیک، قادر به دست یافتن به این سیارات فراخورشیدی واقع در منظومه تراپیست-۱ نخواهیم بود. این بدان معناست که طی دهه‌های آینده، ابزارهای علمی پیشرفته نزدیک زمین، امکان بیشتری برای اکتشاف این سیارات خواهند داشت. در این بین، تلسکوپ فضایی جیمز وب نقش بسیار مهمی را ایفا خواهد کرد.

آدام برگسر، استاد فیزیک نجومی در دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو گفت:

با کشف منظومه تراپیست-۱، این منظومه در صدر اهداف علمی دانشمندان و اخترشناسان قرار خواهد گرفت. حدس می‌زنم، منظومه تراپیست-۱ یکی از نخستین اهداف تلسکوپ فضایی جیمز وب باشد. می‌دانم چند تن از دانشمندان تیم ماموریت (تلسکوپ جیمز وب) که به ساخت و آزمایش دوربین‌های تلسکوپ کمک کرده‌اند، مشتاق‌اند اهرم‌های (فشار) خود را به‌سوی این منظومه هیجان‌انگیز بچرخانند.

به نظر می‌رسد، کاترین دیک، محققی از دانشگاه کال‌تک (موسسه تحقیقاتی که آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا یکی از زیرمجموعه‌های آن به حساب می‌آید)، در این مورد اطمینان بیشتری دارد. او می‌گوید که منظومه تراپیست-۱به عنوان یک هدف علمی، بسیار معقول است.

او می‌گوید:

یکی از اولویت‌های تحقیقاتی بزرگ تلسکوپ فضایی جیمز وب ، تشریح و اکتشاف جو سیاراتی به اندازه زمین و منظومه تراپیست-۱ با هفت سیاره به اندازه زمین – که سه مورد آن در ناحیه قابل سکونت واقع شده‌اند- است. این منظومه هدف بسیار عالی محسوب می‌شود.

اخترشناسان می‌خواهند، از توانایی‌های تلسکوپ  فضایی جیمز وب ، برای اهداف فوق‌العاده هیجان‌انگیز، از جمله بازگشت به بیش از ۱۳.۵ میلیارد سال قبل و گشودن اسرار جهان اولیه، اکتشاف کهکشان‌ها و ستارگان و همچنین مطالعه جو سیارات فراخورشیدی (سیاراتی که خارج از منظومه شمسی قرار دارند) و همچنین پیدا کردن موقعیت سیاره فرضی نهم استفاده کنند.

تلسکوپ فضایی جیمز وب ، مکمل علمی تلسکوپ فضایی هابل و قویی ترین تلسکوپ فضایی است که تاکنون ساخته شده است. جیمز وب یک پروژه بین‌المللی مشترک بین ناسا، آژانس فضایی اروپا و آژانس فضایی کانادا است که قرار است در سال ۲۰۱۸ راه‌اندازی شود.

.

منبع: phys

مطلب تلسکوپ فضایی جیمز وب در جستجوی حیات در اقیانوس‌های منظومه شمسی برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

آیا اخترشناسان برای نخستین بار موفق به کشف یک قمر فراخورشیدی شده‌اند؟

اخترشناسان به لطف تلسکوپ فضایی کپلر ناسا موفق به کشف هزاران سیاره خارج از منظومه شمسی شده‌اند. بااین‌وجود، پیدا کردن اقماری که در اطراف این سیاره‌های فراخورشیدی می‌چرخند، به فوق‌العاده دشوار است. درحالی‌که اخترشناسان در چندین سال گذشته، به کشف برخی اقمار فراخورشیدی نزدیک شده‌اند، اما تاکنون موفق به تائید وجود هیچ‌کدام نشده‌اند. اکنون گروهی از اخترشناسان دانشگاه کلمبیا فکر می‌کنند که موفق به یافتن علائمی از قمر فراخورشیدی شده‌اند که حدود ۴۰۰۰ هزار سال نوری با ما فاصله‌ دارند.

اخترشناسان می‌گویند که پس از استفاده از اطلاعات قدیمی تلسکوپ فضایی کپلر، شواهدی از سیاره فراخورشیدی بزرگ‌تر از مشتری و قمری به‌اندازه نپتون به دست آورده‌اند که به دور ستاره‌ای به نام کپلر -۱۶۲۵ می‌چرخند. همان‌طور که می‌دانید، کشف سیارات فراخورشیدی و در این مورد اقماری خارج از منظومه شمسی به روش ترانزیتی انجام می‌شود.

درواقع یکی از مشکلات اساسی در مطالعه سیارات و اقمار فراخورشیدی، نور بسیار زیاد، ستاره‌های میزبان آن‌ها است. به‌این‌ترتیب، تقریبا ثبت تصویری مستقیم از این اجرام غیرممکن است. در عوض، این اجرام تنها از طریق ترانزیت یا گذر، قابل رصد هستند. زمانی که جرم کوچک‌تری از مقابل جرم بزرگ‌تری گذر می‌کند، چند تلسکوپ امکان مشاهده این پدیده را از نقاط مختلف خواهند داشت و هنگامی‌که جرم از مقابل ستاره‌ای عبور می‌کند، نور ستاره را مسدود می‌کند.

این باعث شده که اخترشناسان تصور کنند که موفق به رصد چنین جرمی شده‌اند. آن‌ها قصد دارند، با بهره بردن از تلسکوپ بسیار قوی‌تر از هابل برای تائید این یافته‌های خود استفاده کنند. این اخترشناسان ۲۸ اکتبر در درخواست خود برای استفاده از تلسکوپ فضایی هابل نوشتند: “پس از بزرگ‌ترین بررسی‌های خود تا به امروز، اخیرا علائم قوی از یک کاندیدای قمر (فراخورشیدی) را در منحنی نوری ستاره کپلر-۱۶۲۵ شناسایی کرده‌ایم.”

شناسایی اقمار فراخورشیدی بسیار دشوار است، چراکه این اقمار معمولا بسیار کوچک‌تر از سیارات میزان خود هستند. بنابراین معمولا روی تغییرات نور در حالت ترانزیتی تأثیر نمی‌گذارند، مگر اینکه در این منظومه، با قمری بزرگ مواجه باشیم

شناسایی اقمار فراخورشیدی بسیار دشوار است، چراکه این اقمار معمولا بسیار کوچک‌تر از سیارات میزان خود هستند. بنابراین معمولا روی تغییرات نور در حالت ترانزیتی تأثیر نمی‌گذارند، مگر اینکه در این منظومه، با قمری بزرگ مواجه باشیم

اما اگر رصدهای گذشته چیزی را ثابت نکند، بازهم اخترشناسان شواهد قوی در اختیاردارند. در این مورد تلسکوپ فضایی جیمز وب که سال آینده آغاز به کار می‌کند، می‌تواند به اخترشناسان امکان مشاهده دقیق‌تر این بخش از کیهان را بدهد. تلسکوپ فضایی جیمز وب تقریبا دو دهه است که مراحل ساخت و طراحی خود را سپری می‌کند.

جیمز وب، به‌اندازه یک زمین تنیس است و بزرگ‌ترین تلسکوپ فضایی ساخته بشر محسوب می‌شود. این تلسکوپ که ۱۰۰ برابر قوی‌تر از تلسکوپ فضایی هابل است، قرار است در سال ۲۰۱۸ در مدار زمین قرار گیرد. جیمز وب دارای ظرفیت نوری هفت برابر هابل است، در واقع گفته می‌شود، این تلسکوپ به‌قدری حساس و دقیق است که امکان مشاهده و رصد، یک کرم شب‌تاب در فاصله یک ‌میلیون کیلومتری را دارد.

ادوارد گینان استاد اختر‌شناسی و اخترفیزیک از دانشگاه ویلانووا در پنسیلوانیا به Gizmodo گفت: “شناسایی اقمار فراخورشیدی بسیار دشوار است، چراکه این اقمار معمولا بسیار کوچک‌تر از سیارات میزان خود هستند. بنابراین معمولا روی تغییرات نور در حالت ترانزیتی تأثیر نمی‌گذارند، مگر اینکه در این منظومه، با قمری بزرگ مواجه باشیم.”

در واقع، یک قمر به‌اندازه‌ی نپتون می‌تواند درک اخترشناسان از اقمار را هم به چالش بگیرد. اما چه دلیل خاصی برای کشف اقمار فراخورشیدی-به جز جالب‌توجه بودن چنین کشفیاتی- وجود دارد؟

گینان می‌گوید: “ازآنجایی‌که قمرها در منظومه شمسی ما فراوان هستند، در منظومه‌های دیگر هم باید فراوان باشند. مشاهدات اضافی با تلسکوپ فضایی هابل، ممکن است، وجود این قمر فراخورشیدی را تائید کند. کشف قمرهای فراخورشیدی بسیار مهم است، چراکه برخی از این قمرها می‌توانند زیستگاه‌هایی برای حیات فراهم کنند.”

در منظومه شمسی ما، دو قمر انسلادوس و اروپا (به ترتیب قمرهای غول‌های گازی زحل و مشتری) نشان داده‌اند که دارای اقیانوس‌های آب مایع هستند و می‌توانند دارای شرایطی برای جای دادن حیات در خود باشند. امیدواریم، این بار موفق به کشف یک قمر فراخورشیدی شویم. چه کسی می‌داند، شاید یک قمر فراخورشیدی دارای حیات فرازمینی باشد. اگر بازهم در این مورد تردیدهایی به وجود بیاید، تلسکوپ‌های فضایی بسیار قدرتمندتری همچون جیمز وب می‌توانند مشاهدات قدرتمندی را انجام دهند.

.

منبع: gizmodo

مطلب آیا اخترشناسان برای نخستین بار موفق به کشف یک قمر فراخورشیدی شده‌اند؟ برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

کشف اتمسفر، منظومه تراپیست-۱ را به اولویت اول شکار حیات فرازمینی تبدیل می‌کند

کشف اتمسفر، منظومه تراپیست-1 را به اولویت اول شکار حیات فرازمینی تبدیل می‌کند
یک اتمسفر ممکن است به مدت میلیاردها سال سیاره‌ای فراخورشیدی را احاطه کرده باشد و احتمال جریان یافتن آب مایع و حتی احتمال سکونت پذیری را فراهم کند. اکنون سیاره فراخورشیدی شبیه زمینی که در صورت فلکی دلو واقع شده، پس از اینکه دانشمندان دریافتند، ممکن است دارای اتمسفری با چنین ویژگی‌ها باشد، به اولویتی در جستجوی حیات فرازمینی تبدیل شده است. این سیاره یکی از هفت سیاره منظومه تراپیست-۱ است که دانشمندان ناسا فوریه سال جاری خبر کشف آن را اعلام کردند.

منظومه تراپیست-۱دارای هفت سیاره فراخورشید به ‌اندازه زمین است که به دور ستاره‌ای که تنها ۴۰ سال نوری با ما فاصله دارد، گردش می‌کنند. سه مورد از این سیارات شبیه زمین، در ناحیه گلدیلاک (کمربند حیات) قرار دارند؛ این آن‌ها را تبدیل سیارات فراخورشیدی قابل سکونتی کرده است. این هفت‌سیاره فراخورشیدی به دور ستاره میزبان خود که ستاره‌ای کوتوله و فوق سرد است و هم از لحاظ اندازه و هم نور کوچک‌تر از خورشید ما است، در مداری نزدیک‌تر از عطارد (به خورشید) گردش می‌کنند.

این سیارات که در مداری تنگ‌تر قرار دارند، دارای دوره گردش ۱.۵ و ۲.۴ روزه هستند، همچنین دیگر سیارات این منظومه فراخورشیدی، دارای دوره‌گردشی ۱۲ روزه هستند.

به گفته مناسوی لنگام، اخترشناسی از دانشگاه هاروارد: “از زمان کشف این هفت سیاره، علاقه‌مندی‌های زیادی برای استفاده از تلسکوپ‌های فضایی همچون تلسکوپ فضایی جیمز وب به وجود آمده تا امکان شناسایی اتمسفر در این سیارات و ترکیب آن را به وجود بیاورد. مشخصا حضور اتمسفر یکی از ضروریات قابل سکونت بودن یک سیاره است.”

منظومه تراپیست-1در صورت فلکی دلو قرار دارد و حدود 378 تریلیون کیلومتر از زمین ما فاصله دارد.
منظومه تراپیست-۱در صورت فلکی دلو قرار دارد و حدود ۳۷۸ تریلیون کیلومتر از زمین ما فاصله دارد.

کره زمین نمونه واضحی است، تکامل حیات پیچیده و در نهایت هوشمند نیاز به اتمسفری دارد که نه تنها حاوی ترکیب مناسب گازی باشد، بلکه برای صدها میلیون و حتی میلیاردها سال پایدار باشد. به نظر می‌رسد، ششمین سیاره، منظومه تراپیست-۱، بیشترین احتمال را برای حفظ حیات در خود داشته باشد. مدل‌های شبیه‌سازی‌شده اخترشناسان نشان می‌دهد، بادهای ستاره‌ای سیارات منظومه تراپیست-۱ به‌مراتب از بادهای خورشیدی زمین، چگالی‌تر و قوی‌تر است. در سیاره Trappist-1b، اولین سیاره این منظومه که نزدیک‌ترین فاصله را به ستاره میزبان خود دارد، بادهای ستاره‌ای حدود هزار تا ۱۰ هزار برابر بادهای خورشیدی هستند که به زمین برخورد می‌کنند.

محققان در مطالعه خود نوشته‌اند:”توفان‌های خورشیدی بی‌وقفه تراپیست-۱ احتمالا به ضرر شکل‌گیری حیات در این سیارات فراخورشیدی است، چراکه اتمسفر این سیارات فراخورشیدی مداوما تغییر می‌کند و  نمی‌تواند به حالتی ثابت برسد.”

موضوع دیگر اینکه، میدان مغناطیسی قوی زمین همچون یک سپر از سیاره در برابر توفان‌های خورشیدی محافظت می‌کنند، اما بعید است، سیارات تراپیست چنین سپری داشته باشند.

این مطالعه نشان می‌دهد، سیارات منظومه تراپیست به مگنتوسفرهایی (منطقه مغناطیسی پیرامون اجرام کیهانی) به میزان ده‌ها و صدها گاوس نیاز دارند، این در حالی است که مگنتوسفر زمین تنها در حدود ۰.۵ گاوس است. بنابراین، سیارات تراپیست-۱ چگونه قادر به ایجاد مگنتوسفری قدرتمندی برای حفاظت از اتمسفر خود خواهند بود؟

منظومه تراپیست-1 از بهترین فرصت‌ها را طی دهه آینده برای مطالعه اتمسفر سیاره‌ای در اندازه زمین فراهم خواهد کرد
منظومه تراپیست-۱ از بهترین فرصت‌ها را طی دهه آینده برای مطالعه اتمسفر سیاره‌ای در اندازه زمین فراهم خواهد کرد

ماه گذشته بود که خبر ناامید کننده مشابهی در مورد سیاره فراخورشیدی پروکسیما بی، نزدیک‌ترین سیاره فراخورشیدی به زمین منتشر شد، محققان اعلام کردند، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد، ممکن است، این سیاره فراخورشیدی که به دور ستاره پروکسیما قنطورس می‌چرخد، به دلیل تابش تشعشات شدید ستاره میزبان خود، اتمسفرش را کاملا از دست باشد.

همچنین ستاره کوتوله میزبان پروکسیما بی، شعله‌های خورشیدی بسیار بیشتری نسبت به چیزی که ما بر روی زمین مشاهده می‌کنیم، پرتاب کرده و سیاره پروکسیما بی را با اشعه ایکس بمباران می‌کند.

محققان پیش‌بینی می‌کنند، انفجار تشعشات کیهانی در خلال ۱ تا ۳ میلیارد سال، هرگونه اتمسفر شبه زمینی را نابود کند، با توجه به این اینکه سیارات ستاره تراپیست-۱ فاصله نزدیکی نسبت به ستاره میزبان خود دارند، احتمالا بیش از زمین در معرض انفجار شدید پرتوهای ستاره مادر خود قرار گرفته باشند.

شدت بادهای ستاره‌ای منظومه تراپیست-۱ در عرض میلیون‌ها سال از تشکیل این سیارت ممکن است، اتمسفر آن‌ها را از بین برده باشد، اما سیارات دورتر از ستاره میزبان ممکن است، شانس بیشتری برای حفظ اتمسفر خود داشته باشند. به گفته اخترشناسان، باوجودی که هفتمین سیاره این منظومه ممکن است برای جاری شدن آب مایع در سطح خود، بسیار سرد باشد، اما احتمالا بیشترین شانس وجود حیات را در بین دیگر سیارات تراپیست-۱ دارد.

در گزارشی که به تائید نشریه‌های علمی رسیده، اخترشناسان نوشته‌اند: “انتظار می‌رود، سیارات بیرونی منظومه تراپیست-۱، اتمسفر خود را به مدت طولانی‌تر حفظ کرده باشند و در نتیجه شاید از زیست‌کره‌های پیچیده‌تری پشتیبانی کنند.”

زیست‌کره، بخشی از کره زمین است که در آن حیات وجود دارد. آموری تریود، دانشمند علوم سیاره‌ای در دانشگاه کمبریج است که به کشف سیارات تراپیست-۱ کمک کرده، می‌گوید: “این مطالعه در این مورد کاملا خوش‌بین است که این سیارات می‌تواند یک اتمسفر را حفظ کرده باشند. داشتن اتمسفری حاوی میزان زیادی هیدروژن، ممکن است نشانگر وجود حیات باشد. اما با این وجود هم دلیلی برای قابلیت سکونت وجود ندارد. فاصله ماه به خورشید مشابه زمین است، اما هیچ علائم حیاتی در این قمر وجود ندارد.”

اخترشناسان هم‌اکنون حدود ۳۶۰۰ سیاره فراتر از منظومه شمسی شناسایی کرده‌اند. سیارات منظومه تراپیست-۱ در مدار بسیار نزدیکی نسبت به ستاره مادر خود، ستاره کوتوله فرا سردی به اندازه مشتری می‌چرخند. این ستاره کوتوله روشنایی ۲۰۰۰ برابر کمتر از خورشید ما دارد. سیاره عطارد که در داخلی‌ترین بخش منظومه شمسی واقع شده، نسبت به هفتمین سیاره خارجی منظومه تراپیست-۱، هفت برابر دورتر از خورشید است.

سیارات منظومه تراپیست-1 در معرض توفان‌های خورشیدی قدرتمندی قرار دارند. سیارات این منظومه برای محافظت در برابر چنین بمباران‌های خورشیدی عظیمی به مگنتوسفرهایی به میزان ده‌ها و شاید صدها گاوس نیاز دارند
سیارات منظومه تراپیست-۱ در معرض توفان‌های خورشیدی قدرتمندی قرار دارند. سیارات این منظومه برای محافظت در برابر چنین بمباران‌های خورشیدی عظیمی به مگنتوسفرهایی به میزان ده‌ها و شاید صدها گاوس نیاز دارند

مدار این هفت‌سیاره فراخورشیدی به‌قدری به هم نزدیک (فقط چند برابر فاصله زمین به ماه) است که می‌توان، ویژگی‌های زمین‌شناختی و جغرافیایی این سیارات را از سیاره همسایه‌اش مشاهده کرد. با توجه به نزدیکی مدار این سیارات به ستاره میزبان خود، به‌احتمال‌زیاد، سیارات منظومه تراپیست-۱ قفل گرانشی (قفل جزر و مدی) شده‌اند، به این معنی که همیشه رو به ستاره خود است، به‌این‌ترتیب نیمی از سیاره در تاریکی همیشگی به سر می‌برد.

تریود می‌گوید: “ما واقعا نمی‌دانیم حیات چگونه شروع شده است. برخی بر این باورند که حیات از کف اقیانوس‌ها شروع شده است. در صورتی که این فرضیه را بپذیریم و چنانچه میزان زیادی آب در سیارات تراپیست-۱ وجود داشته باشد، می‌تواند خبر خوبی برای ما باشد. اما اگر حیات روی سطح به وجود آمده باشد، میزان دریافت تابش اشعه ماوراءبنفش این سیارات اهمیت دارد. این اشعه می‌تواند موجب واکنش‌های شیمیایی برای شکل‌گیری حیات باشد، اما همچنین می‌تواند برای جهش DNA مشکل‌ساز باشد.”

.

منبع: theguardian

مطلب کشف اتمسفر، منظومه تراپیست-۱ را به اولویت اول شکار حیات فرازمینی تبدیل می‌کند برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

آخرین عکس تلسکوپ هابل در سال ۲۰۱۶ و کهکشان‌ مایکروویوی

آخرین عکس تلسکوپ هابل در سال 2016 و کهکشان‌ مایکروویوی
آخرین عکس تلسکوپ هابل در سال ۲۰۱۶، کهکشانی غیر معمول است، کهکشانی که به جای انتشار نور مرئی، امواج مایکروویو از خود ساطع می کند. عکسی که مشاهده می کنید، تصویر کلی از IRAS 16399-0937 در فاصله ۳۷۰ میلیون سال نوری از زمین است. کهکشان های مگا میزر دارای شدت نور بسیاری هستند و حدود ۱۰۰ میلیون برابر روشن تر از نواحی هستند که مایکروویو و یا میزر ساطع می کنند. این کهکشان ها در نواحی تشکیل ستارگان در کهکشان راه شیری یافت می شوند.

برای گرفتن آخرین عکس تلسکوپ هابل، این تلسکوپ از موج های مختلفی بهره برده، این تلسکوپ فضایی از دو ابزار، دوربین پیشرفته نقشه برداری (ACS) و دوربین نزدیک مادون قرمز و طیف سنج چند شی (NICMOS) بهره برده است. این تصاویر با وضوح بالا به دانشمندان تیم هابل امکان مشاهده کهکشانی با دو هسته جداگانه را داد که گازهای کیهانی ضخیم و گرد و غبار را در خود داشتند.

به لطف این تصاویر جدید همچنین، این دانشمندان کشف کردند، سیاه چاله ای ۱۰۰ بزرگتر از خورشید در این کهکشان وجود دارد.

تلسکوپ هابل با وجود راه اندازی جانشینش، تلسکوپ فضایی جیمز وب در سال ۲۰۱۸، هنوز فاصله زیادی تا پایان ماموریتش دارد. در طول چند سال گذشته، هابل به ما امکان مشاهده برخی از دورترین ستارگانی که تاکنون قادر به مشاهده شان بوده ایم را داده است. هابل همچنین امکان حل برخی از اسرار کیهانی را به ما داده است، از جمله، شکل گیری کهکشان ها و منشا درخشش حباب های لیمن آلفا.

.

منبع: engadget

نوشته آخرین عکس تلسکوپ هابل در سال ۲۰۱۶ و کهکشان‌ مایکروویوی اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

پایان ساخت تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا پس از ۲۰ سال

پایان ساخت تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا پس از 20 سال

۲۰ سال پیش دانشمندان ساخت نسل بعدی تلسکوپی را آغاز کردند که بتواند جانشین تلسکوپ هابل شود. اکنون مهندسان ناسا اعلام کردند که بالاخره تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) به پایان رسیده است. این تلسکوپ مجهز به آینه ۶/۵ متری، اندازه ای دو برابر تلسکوپ هابل دارد.

تلسکوپ فضایی جیمز وب در حال حاضر در حال آزمایش برای راه انداری نهایی در سال ۲۰۱۸ است. به گفته جان ماتر (John Mather) متخصص فیزیک نجومی و دانشمند ارشد این پروژه عظیم: «امروز رویداد پایان ساخت این تلسکوپ را جشن می گیریم و می خواهیم ثابت کنیم این تلسکوپ انتظارات را برآورده خواهد ساخت.»

ناسا در این پروژه با شرکت های اروپایی و کانادایی همکاری کرده و کار طراحی و ساخت این تلسکوپ را با الهام از موفقیت های هابل انجام داده است. حاصل این همکاری، تلسکوپی شده بسیار بزرگ تر و قوی تر از هابل که می توان حتی اولین کهکشان های تشکیل شده پس از انفجار بزرگ را با آن رویت کرد.

رصدهای صورت گرفته این تلسکوپ نه تنها به دانشمندان در درک منشا جهان کمک می کند بلکه در یافتن آثار بقا در سیارات دور نیز نقش مهمی خواهد داشت.

با رصد نور ماوراء قرمزی که همه اجرام در فضا ساطع می کنند، این تلسکوپ بدون سرنشین می تواند از راز هستی پرده بر داشته و حتی ستاره هایی را رصد کند که سال ها از دیدرس هابل هم دور مانده بودند. تلسکوپ فضایی جیمز وب هجده آینه شش گوشِ ساخته شده از برلیوم سبک وزن و پوشیده با طلا تعبیه شده که نورهای ماوراء قرمز را جمع آوری می کنند.

این آینه ها همچنین قابلیت عمل کردن در دمایی نزدیک به صفر درجه را دارند، یعنی در دمای نقطه ای از فضا موسوم به نقطه لاگرانژ ۲ (lagrange) که از زاویه دید خورشید، دقیقا پشت کره زمین قرار گرفته است.

با تکمیل این پروژه، تلسکوپ جیمز وب به یاری برادر بزرگتر خود هابل خواهد رفت و زوایای ناشناخته ای از گیتی را پیش روی دانشمندان قرار خواهد داد.

.

منبع: PopSci

نوشته پایان ساخت تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا پس از ۲۰ سال اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.