آذری جهرمی از ارسال فضانورد ایرانی سخن می‌گوید. ماجرا چقدر جدی است؟ در ادامه با بررسی بیشتر این خبر با تکراتو همراه باشید. وزیر ICT، در مراسم گردهمایی فناوران فضایی، به مناسبت روی ملی فناوری فضایی، که شب گذشته در موزه ارتباطات برگزار شد، گفت که اولین گام برای ارسال فضانورد ایرانی به فضا برداشته...
http://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.png00ادمینhttp://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.pngادمین2020-02-05 10:30:572020-02-05 10:30:57ارسال فضانورد ایرانی به مدار زمین ؛ وعده جدید آذری جهرمی!
نیل آرمسترانگ بیستم جولای ۱۹۶۹ بود که به عنوان نخستین فضانورد در سطح ماه قدم گذاشت و بدین ترتیب به مشهور‌ترین فضانورد سازمان فضایی آمریکا (ناسا) بدل شد. در ادامه مروری خواهیم داشت بر زندگی حرفه‌ای وی. نیل آرمسترانگ در سال ۱۹۶۶ به عنوان یک خلبان آزمایشی کارکشته، ماموریت جوزا ۸ (Gemini 8) با موفقیت […]
http://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.png00ادمینhttp://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.pngادمین2018-01-20 05:30:062018-01-20 05:30:06زندگی حرفه‌ای نیل آرمسترانگ ؛ داستان یک قدم کوچک برای یک مرد بزرگ
بشریت در طول این سال‌ها به عنوان اولین موجود زمینی که ردپای خود را بر اعماق فضا به جای گذاشته است، رکوردهای بسیاری را به ثبت رسانده است. در ادامه نگاهی خواهیم داشته به عجیب ترین و جالب‌ترین رکوردهای فضایی بشر. وقتی در ۱۲ آوریل ۱۹۶۱ یوری گاگارین توسط فضاپیما وستوک ۱ به مدت ۱۰۸ دقیقه […]
http://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.png00ادمینhttp://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.pngادمین2018-01-18 14:30:362018-01-18 14:30:36عجیب ترین رکوردهای فضایی ؛ از مسن‌ترین فضانورد تا بیشترین زمان حضور در فضا
خطر ابتلا به سرطان فضانوردان دو برابر بیش از چیزی است که پیش از این تصور می‌کردیم. بر اساس مدل‌سازی‌های جدید دانشمندان، پرتوهای کیهانی می‌تواند اثر تخریبی روی سلول‌های سالم داشته باشد.
دانشمندان می‌گویند که سلول‌های بدن که در اثر در برخورد با ذرات باردار بسیار پر انرژی یا همان پرتوهای کیهانی آسیب دیده و جهش پیدا کرده‌اند، می‌توانند سلول‌هایی که مستقیما تحت تأثیر اشعه‌های فضایی قرار نگرفته‌اند را در خطر قرار دهند. اکنون دانشمندان می‌گویند، مسافران مریخ با مسئله دیگری هم مواجه هستند. تیمی از محققان دانشگاه نوادا، لاس وگاس، مطالعات جامعی را در مورد اثرات فضای عمیق فراتر از سپر مغناطیسی زمین بر سلامتی فضانوردان انجام داده‌اند.
فرانسیس کوچینوتا محقق ارشد این مطالعه می‌گوید: “در معرض تشعشعات کهکشانی قرار گرفتن، می‌تواند هسته سلول‌ها را نابود کند و همچنین موجب جهش سلولی شود که می‌تواند منجر به ابتلا به سرطان شود.”
کوچینوتا در ادامه گفت”به‌خوبی می‌دانیم که سلول‌های آسیب دیده، سیگنال‌هایی را به سلول‌های سالم اطراف می‌فرستند و احتمالا ریز محیط سلولی را تغییر می‌دهند. به نظر می‌رسد که این سیگنال‌ها سلول‌های سالم را تغییر داده که موجب تشکیل تومور و یا سرطان می‌شوند.”
محققان از یک مدل تأثیر غیر هدفمند رشد سرطانی استفاده کرده‌اند تا چیزی که دانشمندان برای اولین بار در سال ۱۹۹۲ متوجه آن شده بودند را دوباره تائید کنند. در واقع روشی که سلول‌ها بدون اینکه مستقیما در معرض پرتوهای کیهانی قرار گرفته باشند، تحت تأثیر قرار می‌گیرند. به خوبی می‌دانیم که پرتوهای کیهانی به لطف افزایش میزان یونیزاسیون می‌تواند مشکلات سلامتی متعددی به وجود بیاورد، از جمله سرطان و بیماری‌های مرتبط به گردش خون. این خطر یکی از مسائل اصلی خارج شدن از مدار زمین است.
دانشمندان هنوز دقیقا در مورد خطرات بعد از آن اطمینان ندارند، اما در این زمینه تحقیقاتی در جریان است. این یکی از دلایلی است که اسکات کِلی فضانورد ناسا، تقریبا یک سال را در فضا گذراند تا تأثیر بیشتر اثرات اقامت بلندمدت در فضا را مشخص کنند.
تحقیقات دوقلوهای ناسا که هم‌اکنون در حال یکپارچه‌سازی نتایج است. محققان این برنامه ناسا را گروه منحصربه‌فردی از متخصصان مختلف در زمینه‌های ژنتیکی و فیزیولوژیکی تشکیل می‌دهند. درحالی‌که اسکات کِلی یک سال را در ایستگاه فضایی بین‌المللی سپری کرد، برادر دوقلوی او، فضانورد بازنشسته ناسا مارک، در زمین به سر می‌برد. محققان ناسا می‌گویند، مقایسه نمونه‌های بیولوژیکی این دوقلوها، اطلاعات مهمی را در مورد چگونگی تأثیر فضا بر بدن انسان در اختیار محققان ناسا قرار خواهد داد. این مطالعات ژنتیکی پیشگامانه، به ناسا کمک خواهد کرد، ایمنی فضانوردان طی سفر آینده به مریخ را فراهم کند. ناسا اعلام کرده، نتایج تحقیقات دوقلوهای ناسا، اواخر سال جاری و یا اوایل سال ۲۰۱۸ منتشر شود.
اطلاعات بیشتر در این زمینه هم به وسیله کاوشگر کریاسیتی به دست آمد که از نوامبر سال ۲۰۱۱ تا اوت سال ۲۰۱۲، سفر هشت ماه ای را به سوی سیاره سرخ انجام داد. دانشمندان دریافتند که تجهیزات این کاوشگر تا هزار برابر بیشتر از زمین در معرض تشعشعات قرار گرفته‌اند.ا کنون چیزی که کوچینوتا و همکارانش سعی می‌کنند، درک کنند، میزان آسیب پرتوهای کیهانی و همچنین روش‌های متوقف کردن تأثیرات مخرب آن است. آنها می‌گویند، آزمایش‌های کنونی به‌اندازه کافی طولانی و یا جامع نبوده‌اند.
محققان می‌گویند، در معرض تشعشعات کهکشانی قرار گرفتن، می‌تواند هسته سلول‌ها را نابود کند و همچنین موجب جهش سلولی شود که می‌تواند منجر به ابتلا به سرطان شود
کوچینوتا می‌گوید: “آزمایش‌های مربوط به مریخ نیاز به مأموریت‌های ۹۰۰ روزه و یا بیشتر دارد و شامل اقامت بیش از یک ساله در اعماق فضا دارد تا امکان مواجه با تمام انرژی یون‌های سنگین اشعه کیهانی غیرقابل اجتناب باشد. سطح کنونی محافظت از پرتوهای کیهانی، در بهترین حالت می‌تواند به میزان متوسطی خطرات ناشی از آن را کاهش دهد.”
مشخصا واضح است که نمی‌خواهیم، فضانوردان در راه مریخ، بمیرند و یا بیمار شوند. همچنین باید مطمئن شویم، توانایی‌های شناختی فضانوردان مأموریت‌های آینده مریخ، در سفر به مریخ آسیب نمی‌بیند. محققان می‌گویند، مطالعات بیشتری قبل از شروع هر مأموریت طولانی‌مدت فضایی، الزامی و ضروری است.
محققان پیش از این دریافته بودند که قرار گرفتن در معرض پرتوهای کیهانی می‌تواند منجر به ضایعات مغزی در فضانوردان شود. محققان می‌گویند، محیط فضا خطرات منحصر به فردی برای فضانوردان دارد. قرار گرفتن در معرض این ذرات، می‌تواند منجر به طیف وسیعی از عوارض بالقوه دستگاه عصبی مرکزی همچون، نقص حافظه، اضطراب، افسردگی و اختلال در تصمیم‌گیری شود که می‌تواند در طول سفر رخ دهد و تا مدت‌ها پس از سفر فضایی تداوم داشته باشد. بسیاری از این عواقب نامطلوب شناختی، ممکن است در طول زندگی به پیشرفت خود ادامه دهد.
البته درحالی‌که مشکلاتی از قبیل زوال عقل به ماه‌ها زمان برای بروز احتیاج دارند، زمان موردنیاز برای مأموریت مریخ می‌تواند، برای پیشرفت این اختلالات کافی باشد. بااین‌وجود، خدمه ایستگاه فضایی بین‌المللی که به مدت طولانی مشغول به فعالیت در فضا بوده‌اند، با چنین مشکلی مواجه نشده‌اند. البته این افراد با همان سطح بمباران پرتوهای کیهانی برخورد نکرده‌اند، چرا که در مدار زمین هنوز هم تحت پوشش لایه محافظ زمین مگنتوسفر هستند. چند ماه قبل هم، نتایج مطالعه‌ای نشان داده بود، سفرهای فراتر از سپر مغناطیسی زمین می‌تواند، موجب به خطر افتادن سلامت قلب و عروق فضانوردان شود.
هم‌اکنون می‌دانیم که محافظت از پرتوهای کیهانی برای سالم رسیدن به مریخ و زندگی در سطح آن، اهمیت بسیار زیادی دارد. اما واضح است که حفاظت‌های بیشتری مورد نیاز است و همچنین چگونگی مهندسی روش‌های مقابله با این خطرات، نقش مهمی در مأموریت‌های آینده فضایی ایفا می‌کند.
http://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.png00ادمینhttp://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.pngادمین2017-06-09 00:49:232017-06-09 00:49:23فضانوردان مریخ در معرض ابتلا به سرطان قرار دارند
زمانی که صحبت از سفر به فضا می‌شود شاهد عطشی سیری ناپذیر برای فرستادن انسان‌ها به سیاره‌ی مریخ هستیم؛ بنیانگذار Space X یعنی ایلان ماسک می‌گوید شرکت وی تا سال ۲۰۲۵ مسافران خود را به سیاره مریخ خواهد برد و کنگره‌ی امریکا هم از سازمان ناسا خواسته که این هدف را تا سال ۲۰۳۳ عملی کند.
گویا آی تی – اما اگر چه انجام چنین سفرهایی از نظر فنی در یک یا دو دهه‌ی آینده امکان‌پذیر خواهند بود اما آیا انسان از نظر فیزیکی و روانی آماده‌ی ترک زمین و اشغال سیاره‌ی سرخ خواهند بود؟
طبق گزارشی که اخیرا از سوی «کنراد سوچیک» دانشمند حوزه‌ی شناختی دانشگاه فناوری اطلاعات و مدیریت لهستان چنین چیزی یعنی سکونت در مریخ تقریبا غیرممکن است.
سوچیک این طور دلیل می‌آورد که هر مدت زمانی که در زمینه‌ی شبیه‌سازی زندگی روی مریخ در زمین صرف شود یا حتی اقامت طولانی مدت در خارج از ایستگاه بین‌المللی فضایی (ISS) قادر به آماده کردن فضانوردان انسانی برای چالش‌های که به خاطر ساکن شدن در مریخ به وجود خواهند آمد نخواهند بود.
سوچیک این طور توضیح می‌دهد: ”ما نمی‌توانیم شرایط فیزیکی و محیطی مشابه حاکم بر مریخ را بازسازی نماییم، منظورم ریزگرانش یا مجاورت با تشعشعات است. در نتیجه ما فاقد توانایی‌های لازم برای پیش‌بینی اثرات فیزیکی و بیولوژیکی زندگی انسان‌ها در سیاره‌ی مریخ هستیم.“
اخیرا سوچیک و همکارانش بعضی از چالش‌های سیاسی، فرهنگی و شخصی که ساکنین مریخ احتمالا با آن دست و پنجه نرم خواهند کرد را بررسی نمودند و نهایتا این طور نتیجه‌گیری کردند که انسان‌ها قادر به ادامه‌ی حیات روی سیاره‌ی سرخ نخواهند بود؛ حداقل برای این کار نیازمند ایجاد تغییراتی گسترده در بدن‌مان هستیم تا بتواند سازگاری مناسبی با محیط مریخ پیدا کند. به نظر من جسم و ذهن انسان برای زندگی در یک محیط زمینی طراحی شده‌اند از این رو بسیار بعید به نظر می‌رسد که انسان‌ها بتوانند از چالش‌های فیزیولوژیکی و روان‌شناختی که در طول سفر به مریخ یا بعد از سکونت در آن به وجود خواهند آمد، جان سالم به در ببرند.“
اگر چه «اسکات کلی» فضانورد ناسا و همچنین فضانور روسی «مخائیل کورنیئنکو» یک سال در ایستگاه فضایی بین‌المللی زندگی کرده‌اند اما این کار شاق تاثیرات و صدمات فیزیولوژیکی قابل توجهی روی بدن آنها داشته است.
اما سختی‌ها و مشقاتی که این دو تجربه کرده‌اند مسلما بسیار کمتر از درد و رنجی مسافران مریخ است؛ مسافرانی که سفر بسیار طولانی‌تری خواهند داشت و البته سرنوشتی نامعلوم، آیا بازگشتی به زمین وجود خواهد داشت یا در سیاره‌ی سرخ جان خواهند داد؟
اولین فضانوردان از این مورد آگاه خواهند بود که بعد از سفر یکساله‌ای که برای رسیدن به مریخ انجام خواهند داد مجبورند چندین سال یا باقی عمر خود رو این سیاره بگذرانند چرا که از نظر فنی بازگشت آنها تقریبا غیرممکن است.
احتمالا اولین اجتماعات انسانی در مریخ به این امر واقف‌اند که ماموریت آنها یک بلیت یک طرفه و بدون بازگشت است.
پژوهشگران تصدیق می‌کنند که شاید بردن مسافران به حالتی شبیه وضعیت اغماء تحمل پروسه‌ی طولانی سفر را آسان‌تر نماید اما بعد از فرود آنها روی مریخ، مهاجران با محیطی روبه‌رو خواهند شد که پتشیبانی زندگی مصنوعی یک نیازمندی واجب و پیوسته خواهد بود؛ تا زمانی که فناوری‌های لازم برای زمینی‌سازی مریخ که قادر به عادی‌سازی نسبی وضعیت این کره و قابل تحمل‌تر کردن زمین‌های خشک و هوای سرد آن پیدا نشود، ساکنان آن با مشکلات عدیده‌ای در زمینه فراهم کردن ضروری‌ترین احتیاجات خود برای بقا دست به گریبان خواهند بود.
پژوهشگران معتقدند تا زمان عرضه‌ی چنین فناوری‌هایی بهترین روش‌های موجود برای زندگی روی مریخ مستلزم تغییر بدن یا دستکاری ژنتیکی است تا شاید به این ترتیب فرصت مبارزه برای بقا روی سیاره‌ای که برای زندگی روی آن طراحی نشده‌ایم، فراهم شود.
سوچیک و همکارانش این طور می‌گویند: ”انسان‌ها برای زندگی و تشکیل اجتماعات روی محیط‌های کیهانی سازگاری لازم را ندارند. به نظر ما شاید بهترین راهکار سرعت بخشی مصنوعی تکامل زیستی فضانوردان پیش از آغاز سفر آنها به عمق ناشناخته فضاهای کیهانی است.“
اگر چه این تیم پژوهشی فعلا جزئیات بیشتری از تحقیقات خود را منتشر نکرده اما سوچیک در یکی از اظهارنظرهای خود این طور گفته که شاید راهکارهای همیشگی مثل دستکاری ژنتیکی/ جراحی این امکان را فراهم کنند که اجتماعات انسانی قادر به بقا روی مریخ باشند. با این اوصاف و تفاسیر انسان‌های معمولی شانس چندانی برای زندگی روی مریخ نخواهند داشت.
طبق اظهارات «مارک جی. شل‌همر» دانشمند برجسته‌ی ناسا در زمینه‌ی تحقیقات انسانی، اگر چه این ایده‌ها جالب به نظر رسیده و بحث و گفتگو درباره‌ی سازگاری انسان‌ها با محیط مریخ را بسط و توسعه می‌دهند اما زمانی که صحبت از علم ژنتیک می‌شود، با میدانی بزرگ از مشکلات کوچک و بزرگ دیگری روبه‌رو خواهید شد.
شل‌همر: ”قبلا ایده‌هایی در زمینه‌ی انتخاب چندین فضانورد برای تغییر ژنتیکی و افزایش توان مقاومتی در برابر تشعشعات مطرح شده است. البته چنین پیشنهاداتی همواره ملازم مشکلات هم هستند؛ برای مثال انتخاب افراد برای انجام یک کار با توجه به اطلاعات ژنتیکی‌شان کاری غیرقانونی است. ضمنا این نکته را هم نباید از نظر دور داشت که ممکن است دستکاری ژنتیکی عواقب پیش‌بینی نشده‌ای داشته باشد و چه کسی می‌داند اگر ما بخشی از بدن را که فکر می‌کنیم باید با دستکاری مقاوم‌تر خواهد شد تغییر دهیم، چه اتفاقی ناگواری ممکن است برای سایر اعضای داخلی بیفتد؟“
موارد مطرح شده کاملا منطقی‌اند، خصوصا توجه به این نکته که سوچیک یادآور شد یعنی ”اجتماع‌سازی انسانی یا سایر روش‌ها“؛احتمالا پیشنهادات سوچیک برای حفظ جمعیت انسانی ساکن مریخ طی چندین نسل، بدون ریسک زاد و ولد داخلی میان جامعه‌های مختلفی که در مریخ ساکن خواهند شد، مفید خواهند بود.
در این زمینه به تحقیقات گسترده‌ای نیاز داریم و اگر چه بعضی از ایده‌های مطرح شده‌ی پژوهشگران جالب و البته عملی است اما برای فراهم کردن تمهیدات سکونت در کره‌ای دیگر که فاصله‌ای ۵۶ میلیون کیلومتری با ما دارد باید همه‌ی جوانب لازم را در نظر گرفته و به طور ریشه‌ای روی آنها فکر کنیم.
شلمر مطمئن است که آموزش صحیح به مسافران مریخ توانایی لازم برای مقابله با چالش‌های پیش رو را خواهد داد و اگر تخمین‌های کنونی در زمینه‌ی عملی‌شدن انتظارات دانشمندان دقیق باشند، به زودی شاهد اثبات درستی ادعاهای وی خواهیم بود.
شلمر: ”به نظر من می‌توان فضانوردان را به ابزارهای فیزیکی، ذهنی و عملیاتی لازم مجهز کرد تا همه‌ی آنها بتوانند هم در قالب یک فرد و هم به عنوان یک یا چندین گروه، به خوبی از پس مشکلات ناشناخته‌ای که ممکن است با آنها مواجه شوند، برآیند.
این که چه نوع افرادی موفق به زندگی و وفق دادن خود با شرایط سخت محیطی خواهند شد یا چه نوع ساختارهای ماموریتی برای کمک به این افراد باید طراحی شود را باید به طور سیستماتیک بررسی نمود.“
نتایج این پژوهش در ژورنال Space Policy به این آدرس منتشر شده است.
http://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.png00ادمینhttp://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.pngادمین2017-03-30 17:29:302017-03-30 17:29:30شرط زندگی در مریخ چیست؟
هنگامی که در شتاب جاذبه صفر، فضانوردان به صندلی خود چسبیده‌اند، نمی‌توانند از سرویس بهداشتی استفاده کنند. از این رو، ناسا برای کسی که بتواند سیستم مناسبی برای دفع فضولات فضانوردان در این شرایط طراحی کند، پاداشی ۳۰ هزار دلاری را در نظر گرفته است.
در حال حاضر برای حل این مشکل، خدمه پرواز در هنگام پرتاب و فرود فضاپیما از پوشک‌های بهداشتی استفاده می‌کنند. اما فضانوردان برای سفرهای طولانی‌تر نیاز به یک راه حل بهتر دارند تا حداقل برای شش روز دچار مشکل نشوند. ناسا ترجیح می‌دهد برای حل چالش فضولات فضایی، به جای تکیه بر دانش فنی خود به دنبال راه‌حل‌های خلاقانه در میان مردم باشد.
محصولات تجاری موجود که برای دفع فضولات ساخته شده‌اند، می‌توانند با استفاده از جاذبه ادرار را از بدن خارج کنند. بعضی از این محصولات را باید با دست استفاده کرد و بسیاری از آنها تا ۱۴۴ ساعت قابل استفاده نیستند. در حال حاضر هیچ محصول تجاری با قابلیت دفع مدفوع ساخته نشده است.
بعضی از قابلیت‌هایی که این محصول باید داشته باشد به شرح زیر است:
عدم نیاز خدمه پرواز به استفاده از دست یا استفاده محدود دست
عملکرد قابل قبول در جاذبه‌های بسیار کم و صفر
لباس باید داری فشار داخلی ۴.۳PSID و میزان اکسیژن ۱۰۰ درصد در تمام مواقع باشد
عملکرد مناسب در حالات مختلف بدن خدمه پرواز، از جمله: حرکت کردن، خم شدن و یا حالت نشسته
مهلت انجام این پروژه، تا ۲۰ دسامبر امسال تعیین شده است.
عید شکرگزاری، چهارمین پنج‌شنبه ماه نوامبر است. در این روز، افراد خانواده دور یک میز بزرگ گرد هم می‌آیند و از خوردن گوشت بوقلمون و هم‌صحبتی با یکدیگر لذت می‌برند. خب این روشی است که مردم بر روی زمین روز عید شکرگزاری را سپری می‌کنند. اما اگر بر روی زمین نباشید چه؟ فضانوردان ناسا که در ایستگاه بین المللی فضایی هستند، ویدیویی برای ما فرستاده‌اند که در آن می‌بینیم چگونه یک فضانورد در ارتفاع بیش از 300 کیلومتری زمین، عید شکرگزاری را جشن می‌گیرد!
scene composition: litho, frame 22
در این ویدیو، شما اسکات کلی، فضانورد ناسا را به همراه یکی دیگر از همکارانش می‌بینید. کلی قریب به یک سال است که در ایستگاه بین المللی فضایی سکونت دارد! در این ویدیو، این دو فضانورد را می‌بینیم که می‌گویند بابت چه چیزی شکرگزار هستند. (ظاهرا در روز عید شکرگزاری، به جز خوردن بوقلمون و خوش و بش، “شکرگزاری” هم انجام می‌شود! عجب!)
در نهایت هم ضیافت روز عید آنها را که در جاذبه صفر برگزار می‌شود شاهد هستیم!
فضانوردان ناسا، استثنائا این یک روز را کار نمی‌کنند و وعده غذایی روز عید خود را به همراه فضانوردانی از ژاپن و روسیه میل می‌کنند. روس‌ها بر خلاف ما ایرانی‌ها و آمریکایی‌ها خیلی اعتقادی به تعطیلی ندارند! به همین خاطر پس از صرف غذا، فضانوردان آمریکایی با آسودگی تمام، ادامه روز را به استراحت می‌پردازند، ولی فضانوردان روس بلافاصله به سر کار خود باز می‌گردند.
ویدیوی 3 دقیقه‌ای که فضانوردان منتشر کرده‌اند را می‌توانید از پایین ببینید.
فضانوردان ناسا یک آزمایش رشد گیاه انجام دادند که به گفته ناسا می تواند اولین گلی باشد (در این مورد، گل آهار) که تا به حال در آزمایشگاه فضایی رشد کرده است. انتظار می رود این گل در اوایل سال ۲۰۱۶ میلادی شکوفه بزند. این می تواند یک شروع زیبا برای سال جدید میلادی در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) باشد.
این گل ها بخشی از سیستم رشد گیاهی می باشند که در یک آزمایش برای رشد انواع مختلف گیاهان در ایستگاه فضایی طراحی شده است. انجام و به ثمر رساندن این نوع پژوهش ها لازم می باشد، زیرا اگر انسان بخواهد بیشتر در درون فضا کنکاش کند، مدت زمان بیشتری را در آنجا به سر ببرد، به مقصدی مانند مریخ فکر کند و یا قصد رسیدن به حیات فرا زمینی داشته باشد، رشد گیاه برای او بسیار با ارزش است، پس از آن فضانوردان یک راه برای کشت غذا برای خود و بدون تکیه بر محموله هایی که از زمین می آورند، خواهند داشت.
در ماه آگوست نیز، سه فضانورد از ناسا رشد کاهو را در ایستگاه فضایی به عنوان بخشی از این نوع آزمایشات نمونه سازی کردند.
یکی از دانشمندان ناسا که بر روی چنین پروژه ای کار می کند، در بیانیه ای گفت :”رشد یک گل بیشتر از رشد گیاهی مانند کاهو چالش بر انگیز است” و “روشنایی و سایر پارامترهای زیست محیطی برای رشد گل، حساس تر هستند.”
دانشمندان امیدوارند در مورد چگونگی رشد گیاهان گلدار در شرایط جاذبه ی ایستگاه فضایی بین المللی(ISS) اطلاعات بیشتر کسب کنند. با رشد گل آهار، این آژانس فضایی قصد دارد در مورد نحوه رفتار گرده افشانی در محیط تقریبا بسته ایستگاه فضایی، اطلاعاتی جمع آوری کند.
جاه طلبی های کشاورزی فضایی ناسا به پرورش گیاهان گلدار ختم نمی شود. این آژانس فضاییقصد دارد رشد گیاهانی مثل گوجه فرنگی را نیز تا سال ۲۰۱۷ میلادی در ایستگاه فضایی به ثمر برساند.
آزمایش های پیشین نشان می دهند که رشد گیاهان در واقع می تواند اثر مثبتی بر سلامت روان یک فضانورد داشته باشد. یکی از دانشمندان گیاه شناس به نام Bruce Bugbee نیز این نکته را تائید می کند: “گیاهان دارای ارزش عمیق روانی برای افراد در فضا هستند، البته حتما شما می دانید که ارزش روانی دارند، اما به طور کلی ارزش آن بیشتر از چیزی است که فکر می کنید”
.
با عضویت در کانال رسمی تکرا در تلگرام از آخرین اخبار روز تکنولوژی مطلع باشید.
