سیاره زهره نیز روزی مانند کره زمین قابل‌سکونت بود!

/در , /توسط

سیاره زهره در طول این سال‌ها، تغییرات زیادی کرده است، ما می‌توانیم چیزهای زیادی در مورد تغییر اقلیم از این سیاره یاد بگیریم. ونوس یا سیاره زهره در حال حاضر دارای دمای سطح 450 درجه سانتی‌گراد (دمای اجاق گاز) و جو تحت سلطه دی اکسید کربن (96 درصد) با تراکم 90 برابر زمین است. در ادامه با آی‌تی‌رسان همراه باشید.

سیاره ونوس مکانی بسیار عجیب و کاملا غیرقابل ‌سکونت است، اما در ابرها حدود 60 کیلومتری که اخیرا فسفین کشف شده است ممکن است حیات میکروبی شناور را نشان دهد. اما این سطح کاملاً غیرقابل ‌سکونت نیست.

با این حال‌، زهره احتمالا روزی دارای آب و هوایی شبیه کره زمین ما بوده است. با توجه به مدل‌سازی اخیر آب و هوا، در بیشتر تاریخ زهره دارای دمای سطح مشابه زمین امروزی بوده است. همچنین احتمالاً دارای اقیانوس‌ها، باران، شاید برف و قاره‌ها و زمین ساخت ورقه‌ای و حتی احتمالا شاید دارای حیات سطحی بوده باشد.

کمتر از یک میلیارد سال پیش به دلیل اثرات گلخانه‌ای، آب و هوا به طرز چشمگیری تغییر کرد. می‌توان حدس زد که یک دوره فشرده آتشفشانی به اندازه کافی دی‌اکسید کربن را به اتمسفر می‌فرستاد تا باعث این رویداد بزرگ تغییر آب و هوا شود که اقیانوس‌ها را بخار کرده و باعث پایان چرخه آب شد.

سیاره زهره قبل از رخ دادن تغییرات آب و هوایی کاملا شبیه سیاره ما بود.

شواهد موجود نشان‌دهنده تغییرات سیاره زهره است!

سارا خواجا (Sara Khawja)، دانشجوی کارشناسی ارشد با نظارت کلار سامسون (Claire Samson)، متخصص زمین شناسی به دنبال شواهدی در سنگ‌های سیاره زهره برای این رویداد پیشنهادی تغییرات آب و هوایی بودند.

از اوایل دهه 1990، تیم تحقیقاتی دانشگاه کارلتون و اخیراً تیم سیبری در دانشگاه ایالتی تومسک، نقشه‌برداری و تفسیر تاریخ زمین‌شناسی و زمین‌ساختی سیاره زهره را انجام داده‌اند.

در مأموریت‌های شوروی ونرا و وگا در دهه‌های 1970 و 1980 در ونوس فرود آمدند، عکاسی کردند و قبل از اینکه کاوشگر به دلیل دما و فشار بالا از کار بیفتند، ترکیب سنگ‌ها را ارزیابی کردند. با این حال، جامع‌ترین منظره از سطح زهره توسط فضاپیمای ماژلان ناسا در اوایل دهه 1990 ارائه شده است که با استفاده از رادار از لایه ابر متراکم دیدن کرده بود و تصاویر دقیق بیش از 98 درصد از سطح زهره را نشان داد.

سنگ‌های قدیمی

جستجوی ما برای یافتن شواهد زمین شناسی از وقایع بزرگ تغییر آب و هوا باعث شد تا ما تمرکز خود را بر روی قدیمی‌ترین نوع سنگ‌های موجود در ناهید به نام tesserae بگذاریم که دارای ظاهری پیچیده و حاکی از یک تاریخ زمین‌شناسی طولانی و پیچیده هستند. گمان کردیم که این قدیمی‌ترین صخره‌ها بیشترین شانس را برای حفظ شواهد فرسایش آب دارند که این یک فرایند مهم در زمین است و باید قبل از واقعه بزرگ تغییرات آب و هوایی در ناهید اتفاق می‌افتاد.

با توجه به داده‌های ارتفاع به دست آمده، برای شناسایی دره‌های رودخانه قدیمی از یک روش غیر مستقیم استفاده کردیم. متوجه شدیم که جریان‌های گدازه جوان‌تر از دشت‌های آتشفشانی اطراف، دره‌های حاشیه رودخانه‌ها را پر کرده بود.

در کمال حیرت، این الگوهای دره tesserae بسیار شبیه به الگوی جریان رودخانه در زمین بود و احتمالا این دره‌های در اثر فرسایش رودخانه در یک زمان با شرایط آب و هوایی مانند زمین تشکیل شده‌اند. گروه‌های تحقیقاتی در دانشگاه‌های ایالتی کارلتون و تومسک در حال مطالعه جریان‌های گدازه tesserae برای یافتن هرگونه شواهد زمین‌شناسی هستند.

بخشی از آلفا ریجیو، یک منطقه توپوگرافی در سطح زهره، اولین ویژگی در ناهید بود که از رادار زمینی شناسایی شد.

شباهت‌های زهره به زمین

برای درک اینکه چگونه آتشفشانی در ناهید می‌تواند چنین تغییری در آب و هوا ایجاد کند، می‌توان به نمونه‌های زمینی مراجعه کرد. می‌توان در فوران‌های فوق‌العاده آتش‌فشان شباهت‌هایی را یافت مانند آخرین فوران در Yellowstone که 630 هزار سال پیش اتفاق افتاده است.

اما چنین آتشفشانی در مقایسه با مناطق بزرگ آذرین (LIP) که تقریباً هر 20 تا 30 میلیون سال یک بار اتفاق می‌افتد، ناچیز است. این رویدادهای فورانی می‌تواند به اندازه کافی دی‌اکسید کربن آزاد کنند تا باعث تغییرات فاجعه‌بار آب و هوایی در زمین از جمله انقراض جمعی شوند. برای مقایسه باید کوچکترین ایالت‌های آذرین وسیع ماگ‌مای کافی تولید کنند تا کل کانادا را تا عمق حدود 10 متر پوشش دهد. بزرگترین ایالت‌های آذرین شناخته شده به اندازه کافی ماگما تولید می‌کنند که بتواند منطقه‌ای به اندازه کانادا تا عمق نزدیک به هشت کیلومتر را پوشش دهد.

شباهت‌های ایالت‌های وسیع آذرین در سیاره زهره شامل آتشفشان‌های تکی است که تا 500 کیلومتری گسترده شده‌اند، کانال‌های گسترده گدازه که تا 7000 کیلومتر طول دارند و همچنین مناطق شکاف (جایی که پوسته از هم جدا می‌شود) تا 10 هزار کیلومتر طول نیز وجود دارد.

اگر آتشفشانی مانند ایالت‌های وسیع آذرین علت وقوع رویداد بزرگ تغییر آب و هوایی در سیاره زهره باشد، پس آیا تغییرات آب و هوایی مشابهی ممکن است در سیاره ما نیز رخ دهد؟

می‌توان در میلیون‌ها سال آینده صحنه‌ای را تصور کرد که چندین مناطق بزرگ آتشفشانی به طور تصادفی در یک زمان فوران کنند و سپس منجر به تغییرات آب و هوایی زمین شوند و شرایطی مانند شرایط زهره کنونی ایجاد کند.

نوشته سیاره زهره نیز روزی مانند کره زمین قابل‌سکونت بود! اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

شفق قطبی، عامل غرق شدن کشتی معروف تایتانیک!!

/در , /توسط

احتمالا شما هم فیلم معروف تایتانیک را تماشا کرده‌اید و چگونگی غرق شدن این کشتی غول‌پیکر با تمامی مسافرانشان برای شما هم عجیب بود. اکنون تحقیقاتی انجام شده است که به سوالاتتان پاسخ می‌دهد. در ادامه مطلب با آی‌تی‌رسان همراه باشید.

در 15 آوریل 1912، شفق‌هایی در شمال آسمان اقیانوس اطلس درخشیده بودند، آن شب همان شبی بود که کشتی معروف تایتانیک شروع به غرق شدن کرد. اما در حال حاضر تحقیقات جدیدی انجام شده است، که حاکی از آن است که طوفان ژئومغناطیسی در پشت نورهای شمالی شفق‌ها ممکن است سیستم ناوبری و ارتباطی کشتی را مختل کرده باشد. این همان چیزی است که مانع تلاش‌های امداد و نجات شد و به فاجعه‌ای با مرگ بیش از 1500 مسافر انجامید.

میلا زینکووا (Mila Zinkova)، محقق و عکاس در زمینه هواشناسی، در مطالعه جدیدش اینچنین گزارش داد که شاهدان عینی در هنگام غرق شدن کشتی تایتانیک، درخشش شفق قطبی را در آسمان منطقه توصیف کرده بودند.

شفق قطبی از طوفان‌های خورشیدی تشکیل می‌شود. هنگامی که خورشید جریان‌های گاز الکتریکی با سرعت بالا را به سمت زمین پرتاپ می‌کند، شفق قطبی شکل می‌گیرد. ناسا گفته است که همزمان با برخورد ذرات باردار و انرژی با جو زمین، برخی از آنها به سمت خطوط میدان مغناطیسی حرکت می‌کنند تا با گازهای جوی برهمکنش داشته باشند. ناسا اضافه می‌کند این ذرات باردار همچنین می‌توانند با سیگنال‌های الکتریکی و مغناطیسی تداخل داشته و باعث ایجاد امواج و نوسانات شوند.

یک طوفان خورشیدی (همچنین طوفان ژئومغناطیسی نیز نامیده می‌شود) به اندازه کافی قدرتمند است که بتواند شفق قطبی تولید کند، پس همین عامل ممکن است بر قطب‌نما و ارتباطات بی‌سیم در تایتانیک و کشتی‌های مجاور که برای کمک آمده بودند، تأثیر گذاشته باشد. زینکووا در این مطالعه اظهار کرد که حتی یک اختلال کوچک ممکن است برای نابودی کشتی کافی باشد.

غرق شدن کشتی تایتانیک توسط جک تایلر بازمانده حادثه توصیف شده است، سپس طرح آن توسط ال.پی اسکیدمور، مسافر کشتی کارپاتیا، در 15 آوریل 1912 کشیده شد.

نورهای شمالی هنگام غرق شدن تایتانیک بسیار در آسمان مشهود بودند. جیمز بیست (James Bisset)، افسر دوم کشتی RMS Carpathia  (کشتی نجات بازماندگان تایتانیک)، شب 14 آوریل 1912 در دفترچه یادداشت خود اینچنین نوشته بود:

امشب ماهی در آسمان نیست، اما شفق قطبی مانند پرتوهای ماه از افق شمالی می‌درخشد.

زینکووا گزارش داد که پنج ساعت بعد، جیمز بیست اشاره کرده که با نزدیک شدن کارپاتیا به قایق‌های نجات تایتانیک، هنوز می‌تواند پرتوهای سبز شفق قطبی را در آسمان ببیند.

بازماندگان همچنین نورهای شمالی در قایق‌های نجات خود را در حدود ساعت 3 بامداد به وقت محلی تشخیص دادند. لارنس بیسلی (Lawrence Beesley )، بازمانده کشتی تایتانیک، اینچنین نوشت:

این درخشش در بین آسمان شمالی با طوفانی کم‌نور به سمت ستاره قطبی قوس گرفته است.

در همان زمان که ذرات باردار طوفان خورشیدی، نمایش نوری بسیار خوبی ایجاد کرده بودند، ممکن است بر قطب نما تایتانیک تاثیر گذاشته باشند. زینکووا در این مطالعه اینچنین اظهار کرد:

 کافی است که انحراف فقط 0.5 درجه باشد تا بتواند کشتی را به خطر بیاندازد و سپس در مسیر برخورد مرگبار خود به سمت کوه یخی قرار دهد.

او اینچنین افزود:

این خطای ظاهرا ناچیز می‌توانست تفاوت بین برخورد با کوه یخ و عدم برخورد به آن را ایجاد کند.

سیگنال‌های عجیب و غریب

اپراتورهای کشتی اقیانوس‌پیمای RMS Baltic گزارش دادند که سیگنال‌های رادیویی در آن شب بسیار عجیب بودند (بالتیک یکی از کشتی‌هایی بود که به تماس اضطراری تایتانیک پاسخ داد، اما طبق کتابخانه آرمسترانگ براونینگ در Baylor دانشگاه در واکو، تگزاس، RMS Carpathia زودتر از او به آنجا رسید). سیگنال‌های درخواست کمک ارسال شده توسط تایتانیک به کشتی‌های مجاور شنیده نشده و به گفته زینکووا هیچ‌گاه پاسخی به تایتانیک نیز داده نشده است.

زینکووا اینچنین بیان کرد:

گزارش رسمی غرق شدن تایتانیک نشان می‌دهد علاقه‌مندان تازه‌کار رادیو با گیر انداختن امواج باعث ایجاد تداخل شده‌اند و بنابراین از انتشار دقیق سیگنال‌های اضطراری به سایر کشتی‌های اطراف جلوگیری شد.

با این حال، در آن زمان آنها دانش ناقصی از نفوذ طوفان‌های ژئومغناطیسی در یونوسفر و اختلال در ارتباط داشتند. در اینجا اینچنین ارائه شده است که طوفان ژئومغناطیسی متوسط ​​تا شدید مداوم در نزدیکی شفق قطبی تأثیر منفی بر دریافت سیگنال‌های دقیق درخواست کمک توسط شناورهای اطراف داشته و همچنین تداخل اپراتورهای تازه‌کار رادیویی نیز در این مسئله نقشی داشته است.

زینکووا بیان کرد:

 اگر اختلال ژئومغناطیسی ناشی از طوفان خورشیدی اتفاق افتاده بود، پس همین عاملی برای تاثیر روی تمام جنبه‌های فاجعه بود. از جمله خطاهای ناوبری که باعث برخورد کشتی به کوه یخ شد و ارتباطات ناموفق درخواست کمک که باعث تأخیر ورود کشتی‌های نجات شد.

اگرچه تایتانیک بیش از 100 سال پیش غرق شد، اما داستان آن سفر سرنوشت‌ساز و نتیجه غم‌انگیز آن همچنان فریبنده و جذاب است. اشیا باقی مانده از آن روز سرنوشت‌ساز با برچسب‌های گران‌قیمت در حراجی‌ها فروخته شدند. منوی ناهار درجه یک باقی مانده از 14 آوریل که در سال 2015 به قیمت 88000 دلار فروخته شد و عصای چراغ قوه‌دار سالم مسافری که بازمانده این حادثه بود با قیمتی معادل 62500 دلار در سال 2019 فروخته شد.

اما در حالی که شهرت کشتی نیز کم‌رنگ نیست، خود لاشه کشتی اکنون به سرعت در حال متلاشی شدن است. هنگامی که تیمی از کاوشگران در آگوست سال 2019 (اولین کشتی غواصی که برای بازدید لاشه تایتانیک رفته بود، 14 سال پس از غرق شدن آن بود) برای بازدید از کشتی غرق شده تایتانیک رفته بودند، متوجه شدند که بخشی از سمت راست کشتی، جایی که بسیاری از اتاق‌های مسافران در آنجا واقع شده بود، توسط جریان‌های قدرتمند اقیانوس، میکروب‌های تخریب‌کننده فلز و مخرب نمک تحت فرسایش قرار گرفته است.

نوشته شفق قطبی، عامل غرق شدن کشتی معروف تایتانیک!! اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

سطح یکی از قمرهای سیاره مشتری در تاریکی می‌درخشد!

/در , /توسط

اروپا، یکی از 80 قمر شناخته‌شده مشتری است. آنچه که در سطح ماه این سیاره وجود دارد، بسیار خاص پیش‌بینی شده است.

دانشمندان در زیر سطح یخی ماه این سیاره، اروپا، وجود یک اقیانوس غول‌پیکر و پنهان را پیش‌بینی می‌کنند؛ چیزی مانند مخزن بزرگی از آب که می‌تواند یکی از بهترین شانس ما را برای یافتن حیات در منظومه شمسی را فراهم آورد. اما اروپا فقط امیدی درخشان برای کشف حیات فراتر از زمین نیست؛ بلکه ممکن است به دلایل دیگری این‌چنین باشد. طبق تحقیقات جدید، قمر مشتری به معنای واقعی کلمه در تاریکی می‌درخشد.

در مطالعه‌ جدیدی، تیمی به سرپرستی فیزیکدان مورتی گودیپاتی (Murthy Gudipati) و آزمایشگاه ناسا اظهار داشتند که تابش حاصل از میدان مغناطیسی مشتری به دلیل واکنش شیمیایی با یخ، می‌تواند باعث براق شدن در سطح یخ‌زده اروپا شود.

محققان در مقاله خود این‌چنین توضیح داده‌اند که:

سطح اروپا به دلیل وجود میدان مغناطیسی قوی مشتری به طور مداوم شار زیادی از ذرات باردار را تجربه می‌کند. این ذرات باردار با انرژی زیاد، از جمله الکترون، با سطح غنی از یخ و نمک برهم‌کنش دارند و در نتیجه فرآیندهای پیچیده فیزیکی و شیمیایی ایجاد می‌کنند.

با توجه به اینکه محققان هنوز ترکیب شیمیایی پوشش یخی اروپا را کاملا درک نکرده‌اند، چگونگی این فرآیندها واضح نیست و رصدخانه کِک (Keck) در هاوایی و تلسکوپ فضایی هابل نیز نتوانسته‌اند این درخشش فرضی را که قبلا رخ داده است، ثبت کنند.

در دهه‌های آینده، با فضاپیماهایی که به منظومه شمسی خواهند رفت، فرصتی برای مشاهده این پدیده از نزدیک پیدا می‌کنیم. با این حال، در حال حاضر فقط می‌توان با جایگزین‌های زمینی یخ اروپا و تابش الکترون را شبیه‌سازی کنیم. در طیف وسیعی از آزمایشات، تیم پژوهشگران مرکز آب یخ‌زده را در لوله آلومینیومی خنک کرده و یخ را به دمای منفی 173.15 درجه سانتیگراد یا منفی 279.67 درجه فارنهایت رسانده و آن را تحت تابش الکترونی قرار دارند.

وقتی محققان مشغول به انجام این کارها بودند، یخ از خود درخششی ساطع کرده، اما شدت روشنایی بستگی به نوع مواد شیمیایی غیر یخی در آب دارد. آن‌ها این‌چنین اظهار کردند:

نمونه مشابه یخی قمر مشتری هنگام قرار گرفتن در معرض تابش الکترون با انرژی زیاد، طیفی مشخصی درخشش را منتشر کرد. دریافتیم که وجود کلرید سدیم و کربنات باعث کاهش درخشش و در مقابل نمک تلخ باعث افزایش درخشش سطح یخ می‌شود.

فرضیه جذابی وجود دارد این است که اروپا ممکن است به طور مداوم در تاریکی درخشان باشد، ولی چون ما خیلی دور هستیم، نمی‌توانیم آن را تشخیص دهیم؛ اما علاوه بر آن، این یافته‌ها می‌تواند راه را برای روش‌های جدید مطالعه یخ قمر مشتری هموار کند.

این امکان وجود دارد که سیستم‌ تصویربرداری فضاپیمایی که به منظومه شمسی می‌رود، بتوانند درخشش ماه را از مدار مشتری مشاهده کند (حدود 50 کیلومتر یا 30 مایل بالاتر از سطح). اگر در تجزیه این طیف‌ها، نور جدیدی را به ترکیب شیمیایی یخ ماه رسانده شود، مواد یخی از مناطق یخ خالص آب مشخص خواهند شد.

علاوه بر مطالعات، از این تکنیک‌ها می‌توان برای تجزیه و تحلیل سایر قمرهای مشتری نیز استفاده کرد؛ محققان نیز عجیب بودن این مسائل را تایید کرده‌اند. محققان نتیجه‌گیری کرده‌اند که:

با توجه به محیط تابش منحصر به‌فرد و تنوع غنی زمین‌شناسی و ترکیبی در سطح ماه مشتری، تابش یخ در آن در تاریکی ممکن است بسیار فوق‌العاده باشد و بر خلاف هر پدیده دیگری در منظومه شمسی به نظر بیاید.

نوشته سطح یکی از قمرهای سیاره مشتری در تاریکی می‌درخشد! اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

حداقل ۳۰۰ میلیون سیاره قابل زیستن در کهکشان راه شیری وجود دارد!

/در , , /توسط

سوالات بسیاری در مورد جایگاه ما در جهان وجود دارد که بدون هیچ پاسخی رها شده‌اند. چرا اینجاییم؟ احتمال وجود ما چقدر است؟ آیا ممکن است کسانی دیگر مانند ما نیز در کهکشان وجود داشته باشند؟

یکی از چیزهایی که می‌تواند به ما در رسیدن به پاسخ این‌چنین سوالاتی کمک کند این است که چند سیاره سنگی مانند زمین اکنون در حال گردش به دور ستارگانی مانند خورشید هستند؟ براساس داده‌های تلسکوپ فضایی کپلر، یک پاسخ وجود دارد.

پاسخ حدود 300 میلیون سیاره است!

اما این عدد لزوما یک عدد دقیق نیست، اما هنگام جستجوی پاسخ این چنین سوالاتی درباره کهکشان، مبنای اولیه‌ای ایجاد می‌کند. ستاره‌شناسی به نام استیو برایسون (Steve Bryson) از مرکز تحقیقات ایمز ناسا این‌چنین گفته است:

براساس داده‌هایی که قبلاً از کپلر بدست آورده بودیم، فهمیدیم که میلیاردها سیاره وجود دارد، اما اکنون می‌دانیم که تعداد زیادی از این سیارات ممکن است سنگلاخی و قابل سکونت باشند. اگرچه این نتیجه بدست آمده کمی از مقدار نهایی دورتر است و آب موجود در سطح یک سیاره تنها یکی از عوامل وجود حیات است، اما طبق محاسبات، این جهان‌ها مشابه هم‌اند.

برای اینکه بفهمیم کدام سیارات فراخورشیدی قابل سکونت هستند، به دنبال آنچه می‌دانیم می‌رویم. تنها سیاره‌ای که به طور قطعی می‌دانیم که قابل سکونت است زمین خود ماست. هر تعداد عامل جزئی ممکن است در عامل حیات نقش داشته باشد مثلا وجود ماه، یا سیاره بزرگ گازی مانند مشتری. اما به عنوان نقطه شروع، ستاره‌شناسان تمایل دارند فقط از سه مورد زیر استفاده کنند.

آیا سیاره فراخورشیدی مانند زمین، مریخ و زهره از جنس سنگ هستند؟ آیا به دور ستاره‌ای مانند خورشید که نه خیلی گرم و نه خیلی فعال است که با تابش‌های خود بتواند سیارات را ذوب کند، می‌چرخند؟ آیا به دور ستاره‌ای با دمای معتدل جوری که نه آب روی سطح منجمد شود و نه آنقدر نزدیک شود که آب سطحی تبخیر شود، می‌چرخند؟

یکی از اهداف اصلی کپلر این بود که با این سه عامل به ما در تعیین تعداد سیارات فراخورشیدی کهکشان راه شیری کمک کند. جناب برایسون و تیم او از مه 2009 تا مه 2013، از هر چهار سال داده‌های اصلی مأموریت کپلر استفاده کردند تا بهترین برآورد از این تعداد را انجام دهند.

در مأموریت اول، کپلر 4034 سیاره خارج از سیاره را شناسایی کرد که بیش از 2300 سیاره تأیید شد. اما تلسکوپ فضایی سیارات صخره‌ای کوچکتری را نیز مشاهده کرده بود.

ستاره‌هایی که مورد مطالعه تلسکوپ قرار گرفته بودند، از نظر تابش نسبت به خورشید بسیار متغیر بودند، این بدان معناست که موارد کوچکتری که باعث کاهش نور ستاره‌ها می‌شدند، به احتمال زیاد در ستاره‌ها مشخص نبودند. بنابراین سیارات واقعی دیده نمی‌شوند و فقط موارد سیاره‌گونه قابل مشاهده هستند. نرم‌افزاری به نام Robovetter سیاراتی با مدارهای کمتر از 500 روز را شناسایی می‌کرد، اما براساس یافته‌های تیم تحقیق مشاهده شد که بسیاری از سیارات فراخورشیدی قابل سکونت می‌توانند مدارهای طولانی‌تری نیز داشته باشند.

بنابراین، روشی برای تعیین منطقه گلدیلاک ستاره بر اساس شعاع سیاره و فوتون (تعداد فوتون در هر ثانیه در واحد سطح از ستاره) به سطح خارجی سیاره فرضی بدست آمد.

راوی کوپپاراپو (Ravi Kopparapu)، دانشمندی از مرکز پروازهای فضایی ناسا گفته است:

همیشه می‌دانستیم که قابلیت سکونت فقط بر اساس فاصله فیزیکی یک سیاره از ستاره دیگر تعریف می‌شود، اما دمای آن فرضیه‌های زیادی برای ما ایجاد می‌کند. اطلاعات گایا در مورد ستارگان این امکان را به ما می‌داد تا دوباره با نگاه جدیدی به سیارات و ستارگان روبه‌رو شویم.

پژوهشگران جستجوهای خود را در سیارات فراخورشیدی بین 0.5 تا 1.5 برابر جرم زمین و ستارگان بین 4800 تا 6300 کلوین (یا 4530 تا 6025 درجه سانتی‌گراد؛ 8180 و 10.880 درجه فارنهایت) محدود کردند (که خورشید نیز دارای دمای موثر 5780 کلوین است).

براساس محاسبات تیم، حدود نیمی از این ستاره‌ها باید سنگلاخی و در منطقه گلدیلاک باشند. این تعداد تقریباً شامل 300 میلیون ستاره در کهکشان راه شیری می‌شود.

با توجه به محدودیت‌های موجود در ستاره‌ها، این تمام ماجرا نیست. برآوردهای قبلی در مورد تعداد جهان‌های قابل سکونت بر اساس داده‌های کپلر اکنون با تعداد بسیار بیشتری سیاره روی کار است. اما پژوهشگران نجوم معتقدند که هرچه خصوصیات یک سیاره به زمین و خورشید نزدیکتر باشد، شانس یافتن مکانی برای رشد حیات در آن بیشتر خواهد بود. بنابراین جستجو در جزئیات برای مکان‌های قابل زندگی بسیار مهم تلقی می‌شود.

مایکل کونیموتو (Michelle Kunimoto) از موسسه فناوری ماساچوست اما این‌چنین اظهار نظر کرده است:

اینکه ببینیم چه مقدار انواع مختلف سیارات از نظر قابل سکونت بودن شبیه به هم هستند، بسیار ارزشمند است. نظرسنجی‌هایی که روی سیاره‌های کوچک و قابل سکونت در اطراف خورشید مانند ستاره‌ها انجام می‌شود، بستگی به نتایجی از این دست دارد تا موفقیت آن‌ها را بالا ببرد.

نوشته حداقل 300 میلیون سیاره قابل زیستن در کهکشان راه شیری وجود دارد! اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

حداقل ۳۰۰ میلیون سیاره قابل زیستن در کهکشان راه شیری وجود دارد!

/در , , /توسط

سوالات بسیاری در مورد جایگاه ما در جهان وجود دارد که بدون هیچ پاسخی رها شده‌اند. چرا اینجاییم؟ احتمال وجود ما چقدر است؟ آیا ممکن است کسانی دیگر مانند ما نیز در کهکشان وجود داشته باشند؟

یکی از چیزهایی که می‌تواند به ما در رسیدن به پاسخ این‌چنین سوالاتی کمک کند این است که چند سیاره سنگی مانند زمین اکنون در حال گردش به دور ستارگانی مانند خورشید هستند؟ براساس داده‌های تلسکوپ فضایی کپلر، یک پاسخ وجود دارد.

پاسخ حدود 300 میلیون سیاره است!

اما این عدد لزوما یک عدد دقیق نیست، اما هنگام جستجوی پاسخ این چنین سوالاتی درباره کهکشان، مبنای اولیه‌ای ایجاد می‌کند. ستاره‌شناسی به نام استیو برایسون (Steve Bryson) از مرکز تحقیقات ایمز ناسا این‌چنین گفته است:

براساس داده‌هایی که قبلاً از کپلر بدست آورده بودیم، فهمیدیم که میلیاردها سیاره وجود دارد، اما اکنون می‌دانیم که تعداد زیادی از این سیارات ممکن است سنگلاخی و قابل سکونت باشند. اگرچه این نتیجه بدست آمده کمی از مقدار نهایی دورتر است و آب موجود در سطح یک سیاره تنها یکی از عوامل وجود حیات است، اما طبق محاسبات، این جهان‌ها مشابه هم‌اند.

برای اینکه بفهمیم کدام سیارات فراخورشیدی قابل سکونت هستند، به دنبال آنچه می‌دانیم می‌رویم. تنها سیاره‌ای که به طور قطعی می‌دانیم که قابل سکونت است زمین خود ماست. هر تعداد عامل جزئی ممکن است در عامل حیات نقش داشته باشد مثلا وجود ماه، یا سیاره بزرگ گازی مانند مشتری. اما به عنوان نقطه شروع، ستاره‌شناسان تمایل دارند فقط از سه مورد زیر استفاده کنند.

آیا سیاره فراخورشیدی مانند زمین، مریخ و زهره از جنس سنگ هستند؟ آیا به دور ستاره‌ای مانند خورشید که نه خیلی گرم و نه خیلی فعال است که با تابش‌های خود بتواند سیارات را ذوب کند، می‌چرخند؟ آیا به دور ستاره‌ای با دمای معتدل جوری که نه آب روی سطح منجمد شود و نه آنقدر نزدیک شود که آب سطحی تبخیر شود، می‌چرخند؟

یکی از اهداف اصلی کپلر این بود که با این سه عامل به ما در تعیین تعداد سیارات فراخورشیدی کهکشان راه شیری کمک کند. جناب برایسون و تیم او از مه 2009 تا مه 2013، از هر چهار سال داده‌های اصلی مأموریت کپلر استفاده کردند تا بهترین برآورد از این تعداد را انجام دهند.

در مأموریت اول، کپلر 4034 سیاره خارج از سیاره را شناسایی کرد که بیش از 2300 سیاره تأیید شد. اما تلسکوپ فضایی سیارات صخره‌ای کوچکتری را نیز مشاهده کرده بود.

ستاره‌هایی که مورد مطالعه تلسکوپ قرار گرفته بودند، از نظر تابش نسبت به خورشید بسیار متغیر بودند، این بدان معناست که موارد کوچکتری که باعث کاهش نور ستاره‌ها می‌شدند، به احتمال زیاد در ستاره‌ها مشخص نبودند. بنابراین سیارات واقعی دیده نمی‌شوند و فقط موارد سیاره‌گونه قابل مشاهده هستند. نرم‌افزاری به نام Robovetter سیاراتی با مدارهای کمتر از 500 روز را شناسایی می‌کرد، اما براساس یافته‌های تیم تحقیق مشاهده شد که بسیاری از سیارات فراخورشیدی قابل سکونت می‌توانند مدارهای طولانی‌تری نیز داشته باشند.

بنابراین، روشی برای تعیین منطقه گلدیلاک ستاره بر اساس شعاع سیاره و فوتون (تعداد فوتون در هر ثانیه در واحد سطح از ستاره) به سطح خارجی سیاره فرضی بدست آمد.

راوی کوپپاراپو (Ravi Kopparapu)، دانشمندی از مرکز پروازهای فضایی ناسا گفته است:

همیشه می‌دانستیم که قابلیت سکونت فقط بر اساس فاصله فیزیکی یک سیاره از ستاره دیگر تعریف می‌شود، اما دمای آن فرضیه‌های زیادی برای ما ایجاد می‌کند. اطلاعات گایا در مورد ستارگان این امکان را به ما می‌داد تا دوباره با نگاه جدیدی به سیارات و ستارگان روبه‌رو شویم.

پژوهشگران جستجوهای خود را در سیارات فراخورشیدی بین 0.5 تا 1.5 برابر جرم زمین و ستارگان بین 4800 تا 6300 کلوین (یا 4530 تا 6025 درجه سانتی‌گراد؛ 8180 و 10.880 درجه فارنهایت) محدود کردند (که خورشید نیز دارای دمای موثر 5780 کلوین است).

براساس محاسبات تیم، حدود نیمی از این ستاره‌ها باید سنگلاخی و در منطقه گلدیلاک باشند. این تعداد تقریباً شامل 300 میلیون ستاره در کهکشان راه شیری می‌شود.

با توجه به محدودیت‌های موجود در ستاره‌ها، این تمام ماجرا نیست. برآوردهای قبلی در مورد تعداد جهان‌های قابل سکونت بر اساس داده‌های کپلر اکنون با تعداد بسیار بیشتری سیاره روی کار است. اما پژوهشگران نجوم معتقدند که هرچه خصوصیات یک سیاره به زمین و خورشید نزدیکتر باشد، شانس یافتن مکانی برای رشد حیات در آن بیشتر خواهد بود. بنابراین جستجو در جزئیات برای مکان‌های قابل زندگی بسیار مهم تلقی می‌شود.

مایکل کونیموتو (Michelle Kunimoto) از موسسه فناوری ماساچوست اما این‌چنین اظهار نظر کرده است:

اینکه ببینیم چه مقدار انواع مختلف سیارات از نظر قابل سکونت بودن شبیه به هم هستند، بسیار ارزشمند است. نظرسنجی‌هایی که روی سیاره‌های کوچک و قابل سکونت در اطراف خورشید مانند ستاره‌ها انجام می‌شود، بستگی به نتایجی از این دست دارد تا موفقیت آن‌ها را بالا ببرد.

نوشته حداقل 300 میلیون سیاره قابل زیستن در کهکشان راه شیری وجود دارد! اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

راه‌اندازی شبکه اینترنت ۴G در ماه خبر خوشایندی برای ایستگاه‌های نجوم رادیویی نیست!

/در , , /توسط

اگر در جاده منتهی به رصدخانه جودرل بانک رانندگی کرده باشید، تابلویی را می‌بینید که از بازدیدکنندگان می‌خواهد تا تلفن‌های همراه خود را خاموش کنند، زیرا تلسکوپ لاول آنقدر قدرتمند است که می‌تواند سیگنال تلفنی را در مریخ تشخیص دهد!

تلسکوپ‌های رادیویی بسیار حساس طراحی شده‌اند. کارل ساگان (Carl Sagan)، ستاره‌شناس نامدار، در این باره این‌چنین گفته است که «کل مقدار انرژی خارج از منظومه شمسی که تاکنون توسط تمام تلسکوپ‌های رادیویی موجود در سیاره زمین دریافت شده است، کمتر از انرژی یک دانه برف است که به زمین برخورد می‌کند».

کل انرژی اکنون احتمالاً به اندازه چندین دانه برف ریز است اما با این وجود هنوز هم این مطلب درست است که سیگنال‌های رادیویی نجومی اندازه‌های کوچکتری از سیگنال‌های مصنوعی را اندازه می‌گیرند. اگر سیگنال‌های تلفن همراه بتواند از طریق رصدخانه جودرل بانک در مریخ تداخل ایجاد کند، شبکه اینترنت 4G در ماه چگونه پیش خواهد رفت؟

این مسئله منجمان را بسیار نگران کرده است. اکنون شرکت نوکیا آمریکا 14.1 میلیون دلار آمریکا (10.8 میلیون پوند) به دلیل توسعه اولین شبکه تلفن همراه در ماه دریافت کرده است. شبکه LTE/4G اینترنت برای آسان کردن سکونت طولانی‌مدت در ماه و ارائه ارتباطاتی برای ماه‌نوردها فراهم شده است.

تداخل در شبکه اینترنت

تداخل فرکانس رادیویی (RFI) مشکل طولانی‌مدتی بود که برای ستاره‌شناسان رادیویی پیش آمده بود. رصدخانه جودرل بانک، اولین رصدخانه نجوم رادیویی در جهان که هنوز هم وجود دارد، به دلیل تداخلات فرکانس رادیویی ایجاد شده بود. سر برنارد لاول (Sir Bernard Lovell)، یکی از پیشگامان نجوم رادیویی، در هنگام انجام پژوهشاتی، با تداخلات فرکانس رادیویی روبه‌رو شد که ناشی از قطار برقی بود. این قطار در حال عبور از شهر بود؛ همین مسئله باعث ایجاد مشکلاتی در کار او شد. او سپس بخش گیاه‌شناسی دانشگاه را ترغیب کرد تا اجازه دهند به مدت دو هفته به مزارع آن‌ها در چشایر برود (که هرگز انجام نشد).

سر برنارد لاول، مدیر ایستگاه نجوم رادیویی جودرل بانک، در چشایر، سال 1964.

از آن زمان به بعد، تلسکوپ‌های رادیویی برای جلوگیری از تداخلات فرکانس رادیویی با تلسکوپ آرایه کیلومتر مربعی (SKA) در مناطق دور افتاده آفریقای جنوبی و استرالیا ساخته شدند. این امر به قطع بسیاری از منابع متداول تداخلات فرکانس رادیویی از جمله تلفن‌های همراه و اجاق‌های مایکروویو کمک می‌کرد. با این حال، تلسکوپ‌های رادیویی زمینی نمی‌توانند به طور کامل از منابع فضایی تداخلات فرکانس رادیویی مانند ماهواره‌ها یا شبکه مخابراتی آینده در ماه جلوگیری کنند.

انتشار سیگنال‌های تداخلات فرکانس رادیویی در منابع را می‌توان با محافظت و دقت مناسب کاهش داد. ستاره‌شناسان اکنون نیز به طور مداوم در حال انجام اقداماتی برای کاهش تداخلات فرکانس رادیویی از داده‌های خود هستند. اما این اقدامات به شرکت‌های خصوصی متکی است تا اطمینان حاصل کنند که برخی فرکانس‌های رادیویی در نجوم محافظت می‌شوند.

بسیاری از ستاره‌شناسان رادیویی آرزو دارند که تلسکوپ رادیویی در آن طرف ماه داشته باشند. این تلسکوپ رادیویی علاوه بر محافظت از سیگنال‌های زمینی، می‌تواند روی کمترین فرکانس‌های رادیویی که در زمین تحت تأثیر بخشی از جو به نام یونوسفر قرار دارند، رصد کند. رصد فرکانس‌های رادیویی پایین می‌تواند به پاسخ‌گویی سوالات اساسی در مورد جهان (مانند اینکه در چند لحظه اول پس از انفجار بزرگ جهان چگونه بود) کمک کند.

این پژوهش علمی در گذشته با اکتشاف‌گر کم‌بسامد چینی-هلندی انجام شده بود. در این پژوهش از یک تلسکوپ ماهواره‌ای که در ماموریت Chang’e 4 به ماه ارسال شده بود، استفاده شده بود. ناسا همچنین در حال انجام پروژه‌ای است تا دهانه ماه را به یک تلسکوپ رادیویی با پوشش سیمی مجهز کند.

علاوه بر شبکه اینترنت 4G، اتفاقات دیگری نیز در پیش است!

ناسا علی‌رغم اینکه پروژه‌های رادیویی برای انجام دادن دارد، مشارکت تجاری مهمی نیز در اختیار دارد. شرکت نوکیا فقط یکی از 14 شرکت آمریکایی است که ناسا با آن‌ها همکاری می‌کند. ناسا قصد دارد بیش از 370 میلیون دلار را روی توسعه برنامه آرتیمس خود سرمایه‌گذاری کند. هدف این برنامه این است که ناسا تا سال 2024 فضانوردان را به کره ماه بازگرداند.

دخالت شرکت‌های خصوصی در فناوری‌های فضایی نیز موضوع بسیار جدیدی نیست. اشکالات و مزایای این موارد مدت‌ها مورد بحث و بررسی قرار گرفته بود. ماهواره‌های اسپیس‌ایکس شرکت استارلینک که پس از اولین پرتاب مهم در سال 2019، غوغایی در میان ستاره‌شناسان به پا کرده بود، اکنون مورد توجه قرار گرفته است.

تصاویری که از ماهواره‌های استارلینک به سرعت ظهور پیدا می‌کرد، اغلب اهداف اصلی نجومی را پنهان می‌کردند یا آن‌ها را بسیار بی‌اهمیت جلوه می‌دادند.

ستاره‌شناسان اکنون مدت‌هاست که با ماهواره‌ها سر و کار دارند، اما تعداد و روشنایی ماهواره‌های استارلینک بی‌سابقه است و پیش‌بینی مدار آن‌ها نیز بسیار دشوار است. برای هر فردی که از تلسکوپ نوری یا رادیویی برای نجوم زمینی استفاده می‌کند، این نگرانی وجود دارد.

اخیراً تحلیلی درباره تأثیر ماهواره بر نجوم رادیویی توسط سازمان آرایه کیلومتر مربعی منتشر شده است که در حال توسعه نسل بعدی فناوری تلسکوپ رادیویی است. طبق یافته‌های این پژوهشات، تلسکوپ‌های آرایه کیلومتر مربعی، 70 درصد کمتر از باند رادیویی که استارلینک برای ارتباطات استفاده می‌کند، حساس هستند. در این پژوهش، تعداد نهایی 6400 ماهواره استارلینک در نظر گرفته شده بود.

با این وضعیت تجاری شدن فضا، آسمان به فناوری‌های زیادی مجهز خواهد شد. به همین دلیل اکنون داشتن مقرراتی برای محافظت از نجوم بسیار مهم تلقی می‌شود. این می‌تواند به این دلیل باشد که هرچه قدم های بیشتری به فضا برمی‌داریم، مطمئن باشیم که داریم همچنان از خانه خودمان در زمین به آن خیره می‌شویم.

نوشته راه‌اندازی شبکه اینترنت 4G در ماه خبر خوشایندی برای ایستگاه‌های نجوم رادیویی نیست! اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

راه‌اندازی شبکه اینترنت ۴G در ماه خبر خوشایندی برای ایستگاه‌های نجوم رادیویی نیست!

/در , , /توسط

اگر در جاده منتهی به رصدخانه جودرل بانک رانندگی کرده باشید، تابلویی را می‌بینید که از بازدیدکنندگان می‌خواهد تا تلفن‌های همراه خود را خاموش کنند، زیرا تلسکوپ لاول آنقدر قدرتمند است که می‌تواند سیگنال تلفنی را در مریخ تشخیص دهد!

تلسکوپ‌های رادیویی بسیار حساس طراحی شده‌اند. کارل ساگان (Carl Sagan)، ستاره‌شناس نامدار، در این باره این‌چنین گفته است که «کل مقدار انرژی خارج از منظومه شمسی که تاکنون توسط تمام تلسکوپ‌های رادیویی موجود در سیاره زمین دریافت شده است، کمتر از انرژی یک دانه برف است که به زمین برخورد می‌کند».

کل انرژی اکنون احتمالاً به اندازه چندین دانه برف ریز است اما با این وجود هنوز هم این مطلب درست است که سیگنال‌های رادیویی نجومی اندازه‌های کوچکتری از سیگنال‌های مصنوعی را اندازه می‌گیرند. اگر سیگنال‌های تلفن همراه بتواند از طریق رصدخانه جودرل بانک در مریخ تداخل ایجاد کند، شبکه اینترنت 4G در ماه چگونه پیش خواهد رفت؟

این مسئله منجمان را بسیار نگران کرده است. اکنون شرکت نوکیا آمریکا 14.1 میلیون دلار آمریکا (10.8 میلیون پوند) به دلیل توسعه اولین شبکه تلفن همراه در ماه دریافت کرده است. شبکه LTE/4G اینترنت برای آسان کردن سکونت طولانی‌مدت در ماه و ارائه ارتباطاتی برای ماه‌نوردها فراهم شده است.

تداخل در شبکه اینترنت

تداخل فرکانس رادیویی (RFI) مشکل طولانی‌مدتی بود که برای ستاره‌شناسان رادیویی پیش آمده بود. رصدخانه جودرل بانک، اولین رصدخانه نجوم رادیویی در جهان که هنوز هم وجود دارد، به دلیل تداخلات فرکانس رادیویی ایجاد شده بود. سر برنارد لاول (Sir Bernard Lovell)، یکی از پیشگامان نجوم رادیویی، در هنگام انجام پژوهشاتی، با تداخلات فرکانس رادیویی روبه‌رو شد که ناشی از قطار برقی بود. این قطار در حال عبور از شهر بود؛ همین مسئله باعث ایجاد مشکلاتی در کار او شد. او سپس بخش گیاه‌شناسی دانشگاه را ترغیب کرد تا اجازه دهند به مدت دو هفته به مزارع آن‌ها در چشایر برود (که هرگز انجام نشد).

سر برنارد لاول، مدیر ایستگاه نجوم رادیویی جودرل بانک، در چشایر، سال 1964.

از آن زمان به بعد، تلسکوپ‌های رادیویی برای جلوگیری از تداخلات فرکانس رادیویی با تلسکوپ آرایه کیلومتر مربعی (SKA) در مناطق دور افتاده آفریقای جنوبی و استرالیا ساخته شدند. این امر به قطع بسیاری از منابع متداول تداخلات فرکانس رادیویی از جمله تلفن‌های همراه و اجاق‌های مایکروویو کمک می‌کرد. با این حال، تلسکوپ‌های رادیویی زمینی نمی‌توانند به طور کامل از منابع فضایی تداخلات فرکانس رادیویی مانند ماهواره‌ها یا شبکه مخابراتی آینده در ماه جلوگیری کنند.

انتشار سیگنال‌های تداخلات فرکانس رادیویی در منابع را می‌توان با محافظت و دقت مناسب کاهش داد. ستاره‌شناسان اکنون نیز به طور مداوم در حال انجام اقداماتی برای کاهش تداخلات فرکانس رادیویی از داده‌های خود هستند. اما این اقدامات به شرکت‌های خصوصی متکی است تا اطمینان حاصل کنند که برخی فرکانس‌های رادیویی در نجوم محافظت می‌شوند.

بسیاری از ستاره‌شناسان رادیویی آرزو دارند که تلسکوپ رادیویی در آن طرف ماه داشته باشند. این تلسکوپ رادیویی علاوه بر محافظت از سیگنال‌های زمینی، می‌تواند روی کمترین فرکانس‌های رادیویی که در زمین تحت تأثیر بخشی از جو به نام یونوسفر قرار دارند، رصد کند. رصد فرکانس‌های رادیویی پایین می‌تواند به پاسخ‌گویی سوالات اساسی در مورد جهان (مانند اینکه در چند لحظه اول پس از انفجار بزرگ جهان چگونه بود) کمک کند.

این پژوهش علمی در گذشته با اکتشاف‌گر کم‌بسامد چینی-هلندی انجام شده بود. در این پژوهش از یک تلسکوپ ماهواره‌ای که در ماموریت Chang’e 4 به ماه ارسال شده بود، استفاده شده بود. ناسا همچنین در حال انجام پروژه‌ای است تا دهانه ماه را به یک تلسکوپ رادیویی با پوشش سیمی مجهز کند.

علاوه بر شبکه اینترنت 4G، اتفاقات دیگری نیز در پیش است!

ناسا علی‌رغم اینکه پروژه‌های رادیویی برای انجام دادن دارد، مشارکت تجاری مهمی نیز در اختیار دارد. شرکت نوکیا فقط یکی از 14 شرکت آمریکایی است که ناسا با آن‌ها همکاری می‌کند. ناسا قصد دارد بیش از 370 میلیون دلار را روی توسعه برنامه آرتیمس خود سرمایه‌گذاری کند. هدف این برنامه این است که ناسا تا سال 2024 فضانوردان را به کره ماه بازگرداند.

دخالت شرکت‌های خصوصی در فناوری‌های فضایی نیز موضوع بسیار جدیدی نیست. اشکالات و مزایای این موارد مدت‌ها مورد بحث و بررسی قرار گرفته بود. ماهواره‌های اسپیس‌ایکس شرکت استارلینک که پس از اولین پرتاب مهم در سال 2019، غوغایی در میان ستاره‌شناسان به پا کرده بود، اکنون مورد توجه قرار گرفته است.

تصاویری که از ماهواره‌های استارلینک به سرعت ظهور پیدا می‌کرد، اغلب اهداف اصلی نجومی را پنهان می‌کردند یا آن‌ها را بسیار بی‌اهمیت جلوه می‌دادند.

ستاره‌شناسان اکنون مدت‌هاست که با ماهواره‌ها سر و کار دارند، اما تعداد و روشنایی ماهواره‌های استارلینک بی‌سابقه است و پیش‌بینی مدار آن‌ها نیز بسیار دشوار است. برای هر فردی که از تلسکوپ نوری یا رادیویی برای نجوم زمینی استفاده می‌کند، این نگرانی وجود دارد.

اخیراً تحلیلی درباره تأثیر ماهواره بر نجوم رادیویی توسط سازمان آرایه کیلومتر مربعی منتشر شده است که در حال توسعه نسل بعدی فناوری تلسکوپ رادیویی است. طبق یافته‌های این پژوهشات، تلسکوپ‌های آرایه کیلومتر مربعی، 70 درصد کمتر از باند رادیویی که استارلینک برای ارتباطات استفاده می‌کند، حساس هستند. در این پژوهش، تعداد نهایی 6400 ماهواره استارلینک در نظر گرفته شده بود.

با این وضعیت تجاری شدن فضا، آسمان به فناوری‌های زیادی مجهز خواهد شد. به همین دلیل اکنون داشتن مقرراتی برای محافظت از نجوم بسیار مهم تلقی می‌شود. این می‌تواند به این دلیل باشد که هرچه قدم های بیشتری به فضا برمی‌داریم، مطمئن باشیم که داریم همچنان از خانه خودمان در زمین به آن خیره می‌شویم.

نوشته راه‌اندازی شبکه اینترنت 4G در ماه خبر خوشایندی برای ایستگاه‌های نجوم رادیویی نیست! اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

راه‌اندازی شبکه اینترنت ۴G در ماه خبر خوشایندی برای ایستگاه‌های نجوم رادیویی نیست!

/در , , /توسط

اگر در جاده منتهی به رصدخانه جودرل بانک رانندگی کرده باشید، تابلویی را می‌بینید که از بازدیدکنندگان می‌خواهد تا تلفن‌های همراه خود را خاموش کنند، زیرا تلسکوپ لاول آنقدر قدرتمند است که می‌تواند سیگنال تلفنی را در مریخ تشخیص دهد!

تلسکوپ‌های رادیویی بسیار حساس طراحی شده‌اند. کارل ساگان (Carl Sagan)، ستاره‌شناس نامدار، در این باره این‌چنین گفته است که «کل مقدار انرژی خارج از منظومه شمسی که تاکنون توسط تمام تلسکوپ‌های رادیویی موجود در سیاره زمین دریافت شده است، کمتر از انرژی یک دانه برف است که به زمین برخورد می‌کند».

کل انرژی اکنون احتمالاً به اندازه چندین دانه برف ریز است اما با این وجود هنوز هم این مطلب درست است که سیگنال‌های رادیویی نجومی اندازه‌های کوچکتری از سیگنال‌های مصنوعی را اندازه می‌گیرند. اگر سیگنال‌های تلفن همراه بتواند از طریق رصدخانه جودرل بانک در مریخ تداخل ایجاد کند، شبکه اینترنت 4G در ماه چگونه پیش خواهد رفت؟

این مسئله منجمان را بسیار نگران کرده است. اکنون شرکت نوکیا آمریکا 14.1 میلیون دلار آمریکا (10.8 میلیون پوند) به دلیل توسعه اولین شبکه تلفن همراه در ماه دریافت کرده است. شبکه LTE/4G اینترنت برای آسان کردن سکونت طولانی‌مدت در ماه و ارائه ارتباطاتی برای ماه‌نوردها فراهم شده است.

تداخل در شبکه اینترنت

تداخل فرکانس رادیویی (RFI) مشکل طولانی‌مدتی بود که برای ستاره‌شناسان رادیویی پیش آمده بود. رصدخانه جودرل بانک، اولین رصدخانه نجوم رادیویی در جهان که هنوز هم وجود دارد، به دلیل تداخلات فرکانس رادیویی ایجاد شده بود. سر برنارد لاول (Sir Bernard Lovell)، یکی از پیشگامان نجوم رادیویی، در هنگام انجام پژوهشاتی، با تداخلات فرکانس رادیویی روبه‌رو شد که ناشی از قطار برقی بود. این قطار در حال عبور از شهر بود؛ همین مسئله باعث ایجاد مشکلاتی در کار او شد. او سپس بخش گیاه‌شناسی دانشگاه را ترغیب کرد تا اجازه دهند به مدت دو هفته به مزارع آن‌ها در چشایر برود (که هرگز انجام نشد).

سر برنارد لاول، مدیر ایستگاه نجوم رادیویی جودرل بانک، در چشایر، سال 1964.

از آن زمان به بعد، تلسکوپ‌های رادیویی برای جلوگیری از تداخلات فرکانس رادیویی با تلسکوپ آرایه کیلومتر مربعی (SKA) در مناطق دور افتاده آفریقای جنوبی و استرالیا ساخته شدند. این امر به قطع بسیاری از منابع متداول تداخلات فرکانس رادیویی از جمله تلفن‌های همراه و اجاق‌های مایکروویو کمک می‌کرد. با این حال، تلسکوپ‌های رادیویی زمینی نمی‌توانند به طور کامل از منابع فضایی تداخلات فرکانس رادیویی مانند ماهواره‌ها یا شبکه مخابراتی آینده در ماه جلوگیری کنند.

انتشار سیگنال‌های تداخلات فرکانس رادیویی در منابع را می‌توان با محافظت و دقت مناسب کاهش داد. ستاره‌شناسان اکنون نیز به طور مداوم در حال انجام اقداماتی برای کاهش تداخلات فرکانس رادیویی از داده‌های خود هستند. اما این اقدامات به شرکت‌های خصوصی متکی است تا اطمینان حاصل کنند که برخی فرکانس‌های رادیویی در نجوم محافظت می‌شوند.

بسیاری از ستاره‌شناسان رادیویی آرزو دارند که تلسکوپ رادیویی در آن طرف ماه داشته باشند. این تلسکوپ رادیویی علاوه بر محافظت از سیگنال‌های زمینی، می‌تواند روی کمترین فرکانس‌های رادیویی که در زمین تحت تأثیر بخشی از جو به نام یونوسفر قرار دارند، رصد کند. رصد فرکانس‌های رادیویی پایین می‌تواند به پاسخ‌گویی سوالات اساسی در مورد جهان (مانند اینکه در چند لحظه اول پس از انفجار بزرگ جهان چگونه بود) کمک کند.

این پژوهش علمی در گذشته با اکتشاف‌گر کم‌بسامد چینی-هلندی انجام شده بود. در این پژوهش از یک تلسکوپ ماهواره‌ای که در ماموریت Chang’e 4 به ماه ارسال شده بود، استفاده شده بود. ناسا همچنین در حال انجام پروژه‌ای است تا دهانه ماه را به یک تلسکوپ رادیویی با پوشش سیمی مجهز کند.

علاوه بر شبکه اینترنت 4G، اتفاقات دیگری نیز در پیش است!

ناسا علی‌رغم اینکه پروژه‌های رادیویی برای انجام دادن دارد، مشارکت تجاری مهمی نیز در اختیار دارد. شرکت نوکیا فقط یکی از 14 شرکت آمریکایی است که ناسا با آن‌ها همکاری می‌کند. ناسا قصد دارد بیش از 370 میلیون دلار را روی توسعه برنامه آرتیمس خود سرمایه‌گذاری کند. هدف این برنامه این است که ناسا تا سال 2024 فضانوردان را به کره ماه بازگرداند.

دخالت شرکت‌های خصوصی در فناوری‌های فضایی نیز موضوع بسیار جدیدی نیست. اشکالات و مزایای این موارد مدت‌ها مورد بحث و بررسی قرار گرفته بود. ماهواره‌های اسپیس‌ایکس شرکت استارلینک که پس از اولین پرتاب مهم در سال 2019، غوغایی در میان ستاره‌شناسان به پا کرده بود، اکنون مورد توجه قرار گرفته است.

تصاویری که از ماهواره‌های استارلینک به سرعت ظهور پیدا می‌کرد، اغلب اهداف اصلی نجومی را پنهان می‌کردند یا آن‌ها را بسیار بی‌اهمیت جلوه می‌دادند.

ستاره‌شناسان اکنون مدت‌هاست که با ماهواره‌ها سر و کار دارند، اما تعداد و روشنایی ماهواره‌های استارلینک بی‌سابقه است و پیش‌بینی مدار آن‌ها نیز بسیار دشوار است. برای هر فردی که از تلسکوپ نوری یا رادیویی برای نجوم زمینی استفاده می‌کند، این نگرانی وجود دارد.

اخیراً تحلیلی درباره تأثیر ماهواره بر نجوم رادیویی توسط سازمان آرایه کیلومتر مربعی منتشر شده است که در حال توسعه نسل بعدی فناوری تلسکوپ رادیویی است. طبق یافته‌های این پژوهشات، تلسکوپ‌های آرایه کیلومتر مربعی، 70 درصد کمتر از باند رادیویی که استارلینک برای ارتباطات استفاده می‌کند، حساس هستند. در این پژوهش، تعداد نهایی 6400 ماهواره استارلینک در نظر گرفته شده بود.

با این وضعیت تجاری شدن فضا، آسمان به فناوری‌های زیادی مجهز خواهد شد. به همین دلیل اکنون داشتن مقرراتی برای محافظت از نجوم بسیار مهم تلقی می‌شود. این می‌تواند به این دلیل باشد که هرچه قدم های بیشتری به فضا برمی‌داریم، مطمئن باشیم که داریم همچنان از خانه خودمان در زمین به آن خیره می‌شویم.

نوشته راه‌اندازی شبکه اینترنت 4G در ماه خبر خوشایندی برای ایستگاه‌های نجوم رادیویی نیست! اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

سوراخ لایه ازون در بالای قطب جنوب امسال بسیار گسترده‌تر شده است!

/در , , /توسط

سوراخ لایه ازون بر روی قطب جنوب اکنون به یکی از بزرگترین اندازه‌های ثبت شده در طی این سال‌های اخیر گسترش یافته است.

در سال 2019، دانشمندان نشان دادند که سوراخ ازون بالای قطب جنوب از سال 1982 در کوچکترین میزان سالانه خود بوده است، اما با استفاده از تحقیقات سال 2020 در مورد این ناهنجاری جوی مانند سایر مواردی که امسال رخ داد، یک دیدگاه تأمل‌برانگیز ارائه شده است.

مدیر پروژه، آقای دیگو لویولا (Diego Loyola) از مرکز هوافضای آلمان این‌گونه توضیح می‌دهد:

مشاهدات ما نشان می‌دهد که سوراخ لایه ازون در سال 2020 از اواسط مرداد ماه (اوت) به سرعت رشد کرده است و با اندازه آن بسیار بالاتر از حد متوسط می‌تواند بیشتر قاره قطب جنوب را در بر ‌گیرد.

اندازه‌گیری‌های جدید از ماهواره Copernicus Sentinel-5P آژانس فضایی اروپا نشان می‌دهد که سوراخ ازون در 2 اکتبر سال جاری به حداکثر اندازه خود یعنی حدود 25 میلیون کیلومتر مربع (حدود 9.6 میلیون مایل مربع) رسیده است.

در تخمین‌هایی که درباره سوراخ لایه ازون در سال 2018 و 2015 زده شده است، به ترتیب 22.9 و 25.6 میلیون کیلومتر مربع ثبت شده است.

متخصص هواشناسی به نام وینسنت هنری پیوچ (Vincent-Henri Peuch) از مرکز اروپا برای پیش‌بینی آب و هوا با دامنه متوسط این‌چنین گفته است:

اینکه لایه اوزن در هر سال چقدر می‌تواند رشد کند، بسیار متفاوت است. سوراخ لایه ازون سال 2020 شبیه حفره سال 2018 است که یک سوراخ کاملا بزرگ بود و در بالاترین قسمت آن نیز قرار گرفته بود.

علاوه بر نوساناتی که در هر سال وجود دارد، با سردتر شدن درجه حرارت در استراتوسفر، غلظت ازون در داخل سوراخ کاهش می‌یابد، در نتیجه سوراخ ازون روی قطب جنوب نیز کوچک می‌شود و یا سالانه رشد می‌کند. هنگامی که این اتفاق می‌افتد (مخصوصا وقتی ابرهای استراتوسفر قطبی در دمای زیر منفی 78 درجه سانتی‌گراد (منفی 108.4 درجه فارنهایت) تشکیل می‌شوند)، واکنش‌های شیمیایی مولکول‌های ازون را در حضور تابش خورشید از بین می‌برند.

وینسنت هنری پیوچ این‌چنین گفته است:

به دلیل اینکه در هفته‌های گذشته نور خورشید به قطب جنوب بازگشته است، شاهد تخریب مداوم لایه ازون در منطقه بوده‌ایم. پس از سوراخ ازون کوچک در سال 2019، که تحت شرایط خاص هواشناسی بود، ما امسال نیز یک مورد نسبتاً بزرگ را ثبت می‌کنیم. این موضوع به ما نشان می‌دهد که باید اقدامات مونترال را برای ممنوعیت انتشار مواد شیمیایی تخریب‌کننده ازون انجام دهیم.

اقدام مونترال، نقطه عطفی در دستاوردهای زیست‌محیطی بشریت بود که با استفاده از آن می‌توانستیم تولید کلروفلوئورکربن‌های مضر (CFC)، مواد شیمیایی که قبلاً در یخچال‌ها، بسته‌بندی‌ها و اسپری‌ها استفاده می‌شد، را متوقف کند و باعث از بین رفتن مولکول‌های ازون در نور خورشید شود.

در حالی که اکنون می‌دانیم اقدامات انسانی در این مرحله به ما کمک می‌کند تا سوراخ ازون در بالای قطب جنوب را برطرف کنیم، اما نوسانات مداومی که در هر سال وجود دارد نشان می‌دهد که روند بهبود طولانی خواهد بود.

ارزیابی سال 2018 توسط سازمان جهانی هواشناسی نشان داد که غلظت ازون روی قطب جنوب تا سال 2060 به سطح نسبتاً طبیعی قبل از دهه 1980 باز می‌گردد. برای تحقق این هدف، باید به اقدامات پایبند باشیم و موانع را برطرف کنیم. اگرچه موارد ثبت شده 2020 درباره لایه ازون بزرگترین آن نیست (در سال 2000 با 29.9 میلیون کیلومتر مربع لایه ازون مشاهده شده بود)، اما هنوز هم قابل توجه است. این حفره همچنین یکی از عمیق‌ترین حفره‌ها در سال‌های اخیر است.

محققان می‌گویند رویداد 2020 لایه ازون توسط یک گرداب قطبی قوی هدایت شده است، یعنی یک پدیده بادی که باعث می‌شود دمای استراتوسفر بالاتر از قطب جنوب باشد. در مقابل، همانطور که دانشمندان در آن زمان نیز توضیح دادند، دمای زیاد سال گذشته باعث بوجود آمدن کوچکترین اندازه سوراخ ازون در سال 2019 شده بود.

پائول نیومن (Paul Newman)، دانشمند ارشد علوم زمین در مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا در گرینبلت، مریلند، در آن زمان این‌چنین گفته است:

باید بدانیم آنچه را که در سال 2019 دیدیم، به دلیل دمای بیشتر استراتوسفر بوده است. اما این به نشانه این نیست که ازون اتمسفر ناگهان در مسیر بهبودی قرار گرفته است.

اگرچه ممکن است هیچ مسیر سریعی برای بهبود لایه ازون نیابیم و به احتمال زیاد در سال‌های آینده نیز مسائل ترسناکتری از لایه ازون مشاهده کنیم، در آن زمان اقدامات مونترال می‌تواند به عنوان حامی به ما کمک کند.

نوشته سوراخ لایه ازون در بالای قطب جنوب امسال بسیار گسترده‌تر شده است! اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

کشف یک سیاه‌چاله‌ غول‌پیکر با ۶ کهکشان متفاوت!

/در , , /توسط

بر اساس تحقیقاتی که اخیرا منتشر شده است، ستاره‌شناسان شش کهکشان واقع در یک سیاه‌چاله بزرگ را یافته‌اند که می‌تواند چگونگی ایجاد این هیولاهای رمزآلود را توضیح دهد.

این‌گونه تصور می‌شود که سیاه‌چاله‌هایی که در اوایل تاریخ جهان پدید آمده‌اند، از فروپاشی اولین ستاره‌ها شکل گرفتند، اما ستاره‌شناسان از چگونگی تبدیل شدن این سیاه‌چاله‌ها به موجوداتی غول‌پیکر شگفت‌زده‌اند.

سیاه‌چاله‌ای که به تازگی کشف شده است، مربوط به زمانی است که جهان حتی یک میلیارد سال نیز قدمت نداشته است، یک میلیارد برابر جرم خورشید ما وزن دارد و توسط ستاره‌شناسان رصدخانه جنوب اروپا (ESO) مشاهده شده است. دانشمندان گفتند که این یافته می‌تواند توضیحی در مورد چگونگی ایجاد سیاه چاله‌های عظیم مانند آنچه در مرکز راه شیری ما وجود دارد، کمک کند.

دلیل این مسئله این است که ستاره‌شناسان معتقدند رشته‌هایی که در خوشه کهکشان‌ها وجود دارند، گاز کافی برای تغذیه سیاه‌چاله با خود دارند که خود رشد آن را امکان‌پذیر می‌سازد. مارکو میگنولی (Marco Mignoli)، ستاره‌شناسی در موسسه ملی اخترفیزیک (INAF) در بولونیا، که پژوهشی را در مجله فضا و اخترشناسی منتشر کرده است، این‌چنین گفت:

رشته‌های کیهانی مانند رشته‌های عنکبوت هستند. کهکشان‌ها در جایی که این رشته‌ها قرار دارد، رشد می‌کنند و جریان‌های گاز موجود، که برای تأمین سوخت کهکشان‌ها و سیاه‌چاله مرکزی غول‌پیکر استفاده می‌شود، می‌توانند در امتداد رشته‌ها جریان داشته باشند. مارکو میگنولی گفته است که تاکنون هیچ توضیح مناسبی در مورد وجود چنین سیاه‌چاله‌های عظیم اولیه‌ای وجود نداشته است.

اکنون اطلاعات کمی در اختیار داریم!

محققان گفتند که ساختار این رشته‌ها ممکن است با کمک ماده تاریکی که مقادیر زیادی گاز را در اوایل جهان جذب کرده است، تشکیل شده باشد. کالین نورمن (Colin Norman)، نویسنده مشترک این پژوهش، از دانشگاه جانز هاپکینز این‌چنین گفته است:

یافته‌های ما این ایده که دورترین و عظیم‌ترین سیاهچاله‌ها در هاله‌های ماده تاریک بزرگی در ساختارهایی با مقیاس بزرگ تشکیل می‌شوند و رشد می‌کنند، را پشتیبانی می‌کند و تشخیص ندادن زودهنگام این چنین ساختارهایی احتمالاً به دلیل محدودیت‌هایی است که در مشاهده وجود دارد.

طبق بیانیه ستاره‌شناسان رصدخانه جنوب اروپا، کل این ساختارها سیصد برابر بیشتر از اندازه کهکشان راه شیری است. اما کهکشان‌ها با کم‌نورترین تلسکوپ‌هایی که اکنون وجود دارند، قابل مشاهده و کشف هستند، ولی کشف این کهکشان تنها با استفاده از بزرگترین تلسکوپ‌های نوری موجود، از جمله تلسکوپ بسیار بزرگ رصدخانه جنوب اروپا در صحرای آتاکاما شیلی امکان‌پذیر است. باربارا بالماورده (Barbara Balmaverde)، ستاره‌شناسی در موسسه ملی اخترفیزیک (INAF) در تورینو، ایتالیا، اینچنین اظهار کرد:

معتقدیم که تاکنون فقط مقدار کمی اطلاعات دریافته‌ایم، و چند کهکشانی که تاکنون در اطراف این سیاه‌چاله بزرگ کشف شده است، تنها درخشان‌ترین آن‌هاست.

این پژوهش آخرین تحقیقی بود که در مورد شکل گرفتن سری این هیولاهای کیهانی بحث می‌کند، این کهکشان آن‌چنان انبوه است که حتی نور نیز نمی‌تواند از بین نیروی جاذبه آن‌ها فرار کند. در ماه سپتامبر، دو اتحادیه که شامل 1500 دانشمند است، از کشف این کهکشان GW190521 خبر دادند که در اثر برخورد دو سیاه‌چاله کوچک ایجاد شده است.

آنچه دانشمندان مشاهده کردند امواج گرانشی بود که بیش از هفت میلیارد سال پیش در اثر خرد شدن، پدید آمده بود. این واقعه انرژی به اندازه هشت توده خورشیدی را آزاد کرده بود و یکی از قدرتمندترین وقایع جهان از زمان انفجار بزرگ به شمار می‌رفت.
با 142 جرم خورشیدی، GW190521 اولین سیاهچاله «جرم میانی» بود که تاکنون مشاهده شده است. دانشمندان اظهار کرده‌اند که این یافته نظریه‌های فعلی در مورد ایجاد سیاه‌چاله‌های بزرگ را به چالش می‌کشد. این امر حاکی از این است که این واقعه ممکن است از طریق ادغام پیوسته این اجسام متوسط ​​باشد.

نوشته کشف یک سیاه‌چاله‌ غول‌پیکر با 6 کهکشان متفاوت! اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.