تا سه یا چهار سال پیش ساعتها فقط ابزاری برای نشان دادن زمان و تاریخ بودند و در بعضی نسخه‌‌ها امکان تنظیم هشدار هم وجود داشت. با فراگیر شدن استفاده از تلفن‌های همراه، ساعتها کم‌کم کارایی خود را از دست داده و عملا به زیورآلات تغییر کاربری داده بودند. اما با معرفی ساعتهای هوشمند، دنیای ساعتها انقلابی به خود دید که جان تازه‌ای در کالبدش دمید. در این مقاله قصد داریم نگاهی کلی به دنیای ساعتهای هوشمند و آینده این محصولاتداشته باشیم.
ساعت هوشمند چگونه متولد شد؟!
ایده ساعتهای هوشمند در واقع برگرفته از دست‌بند‌های سلامتی است و می‌توان اسمارت‌واچ‌ها را نسخه تکامل یافته این دست‌بندها دانست. دنیای ساعتهای هوشمند مانند اسمارت فون‌ها پر از مدل‌ها و نسخه‌های مختلف است. این ابزارک‌ها توانستند در طول سه الی چهار سال به محبوب‌ترین گجت‌های پوشیدنی تبدیل شوند و کاربران بسیاری را به خود جذب کنند. شرکت‌های بزرگ صنعت تلفن‌های همراه و ساعتها هم با تولید این رده از محصولات سعی دارند از این بازار نوپا سهمی برای خود بدست بیاورند، از شرکت‌های بزرگی مانند موتورولا، اپل، سامسونگ، ال‌جی، ایسوس، هوآوی، پِبِل، سونی و … گرفته تا شرکت‌های کم‌تر شناخته شده مانند نامبر وان!
شاید بتوان موتو۳۶۰ شرکت موتورولا را اولین تلاش جدی برای پایه‌گذاری این دسته از پوشیدنی‌های هوشمند دانست!
سیستم عامل
تا پیش از معرفی نسخه گجت‌های پوشیدنی اندروید یا Android Wear، شرکت‌ها از نسخه‌های دست‌کاری شده اندروید به عنوان سیستم عامل ساعتهای خود استفاده می‌کردند. اما گوگل با مشاهده بازار مناسب این فناوری، با عرضه رسمی اندروید ور، اولین سیستم عامل ویژه ساعتهای هوشمند را معرفی کرد. این سیستم عامل با ساعتهای ال‌جی G Watch و Moto 360 شناخته شد و پس از آن به طور عمده مورد استفاده سازندگان دیگر هم قرار گرفت و با ارایه بروزرسانی‌ها در طول این مدت بر قابلیت‌های این سیستم عامل اضافه شد.
اما این بار گوگل برای جلوگیری از چند تکه شدن ساعتهای اندرویدی، بر خلاف نسخه اصلی اندروید، سازندگان را برای شخصی سازی اندروید ور محدود کرده است و اگر با مدل‌های مختلف ساعتهای اندرویدی کار کنید، خواهید دید تفاوت چندانی ندارند و عمده تفاوت در طراحی و ساخت است. به همین دلیل هم سامسونگ و ال‌جی در کنار استفاده از اندروید، نسخه‌هایی را هم با سیستم عامل اختصاصی خود تولید کردهاند:
سامسونگ Gear S2 با سیستم عامل تایزن (سفید) و ال‌جی G Watch Urbane با سیستم عامل WebOS(طلایی)
اپل هم که چند سالی کاربران را در انتظار معرفی ساعتش نشانده بود، در سال ۲۰۱۴ ساعت خود را با نام اپل واچ و با سیستم عامل Watch OS معرفی کرد. از آن زمان تا به حال اپل توانسته با این ساعت نبض بازار را در دست بگیرد و به تنهایی بیش از ۵۰ درصد از آمار فروش را به خود اختصاص دهد. استقبال کاربران از این ساعت به ویژه پس از معرفی نسخه دوم Watch OS، همچنان در حال افزایش است.
علی‌رغم عدم استقبال کاربران از ساعتهای مربعی و مستطیلی اندرویدی و تمایل آن‌ها به ساعتهای گرد، اپل واچ با ظاهر مربعی شکل خود دل بسیاری از کاربران را فریفته است!
امکانات
اغلب ساعتهای هوشمند ابزارهای وابسته به گوشی یا تبلت شما هستند. ساعتهای هوشمند به شما امکان مشاهده اعلانات گوشی خود، پاسخ دادن به تماس یا رد آن، پاسخ دادن به پیام‌ها با استفاده از فرمان صوتی و یا تایپ با صفحه کلید ساعت، پرداخت با استفاده از سیستم پرداخت موبایلی، کنترل وضعیت سلامتی و ورزش شما، کنترل دوربین و موزیک دستگاه، تنظیم یادآور (Reminder)، مسیریابی به وسیله نقشه، تنظیم واچ فیس‌های مختلف، یادداشت کردن، وضعیت آب وهوا و… را می‌دهند. 
با استفاده از برخی اپلیکیشن‌ها می‌توانید حتی تاکسی بگیرید، ترجمه کنید، خودرو خود را کنترل کنید و اگر ساعت شما از سیم کارت هم پشتیبانی کند، مانند Gear S و G Watch Urbane، می‌توانید مستقل از گوشی و با استفاده از خود ساعت تماس صوتی برقرار کنید. حتی برای سرگرمی شما، چند بازی هم در برخی از این ساعتها قرار داده شده است.
کار با این ساعتها اصلا گیج کننده نیست و اکثر کارهای مورد نظر را می‌توان با فرمان‌های صوتی، سوایپ کردن و یا حرکات دست مانند آوردن ساعت جلوی صورت یا چرخاندن مچ و امثال آن، انجام داد. همچنین می‌توانید از طریق وای‌فای اپلیکیشن‌های ساعت خود را به اینترنت متصل کنید.
چه از اپل واچ استفاده کنید چه ساعتهای اندرویدی، دنیای از اپلیکیشن‌ها پیش روی شماست که البته تعدادی از آن‌ها در کشور ما کاربرد ندارند!
در پایان این بخش باید بار دیگر این موضوع را تکرار کنیم که ساعتهای هوشمند نیازمند جفت شدن با گوشی یا تبلت شما هستندو از طریق دستگاه خود می‌توانید تنظیمات ساعت خود را انجام دهید.
آینده ساعتهای هوشمند
با وجود وابستگی ساعتها به گوشی شما، مدل‌های معدودی هم هستند که مستقل از گوشی هستند و از سیم کارت پشتیبانی می‌کنند، مانند مدل‌های ساخت ال‌جی و سامسونگ که در بخش قبل نام بردیم. اما آیا این ساعتها می‌توانند جایگزین گوشی هوشمند شما شوند؟!
به نظر ما عمده پاسخ این سوال را باید در سخت افزار ساعتهای هوشمند جستجو کرد. اکثر ساعتهای هوشمند در مقابل گوشی‌های هوشمند امروزی، سخت افزار رده پایینی دارند که البته با کاربرد فعلی آن‌ها مناسب است. پردازنده استفاده شده عمدتا اسنپدراگون ۲۰۰ یا ۴۰۰ است که با ۵۱۲ مگابایت رم پردازشی و ۴ گیگابایت حافظه داخلی همراه است. مشکل دیگر این است که سازندگان بیشتر محصولات خود را متناسب با دست آقایان طراحی کردند و مدل‌های کمی برای استفاده بانوان هم مناسب است. البته برخی مانند هوآوی نسخه‌ای ویژه بانوان هم ساخته‌اند.
با این تفاسیر اگر بخواهیم ساعتهای هوشمند را به جانشینی برای اسمارت فون‌ها بدل کنیم، باید به سخت افزار قوی‌تر و طراحی مناسب هر دو جنسیت توجه شود. مشکل دیگر نمایش‌گر کوچک این ابزارهاست که بین ۲ الی ۳ اینچ است. برای رقابت با گوشی‌ها، باید از صفحات بزرگ‌تری استفاده کرد اما با توجه به ماهیت این ابزارک‌ها که ساعت هستند، این کار کمی مشکل است. شاید در آینده و با استفاده از صفحات نمایش تاشو که زمزمه به کارگیری آن در اسمارت‌فون‌ها به گوش می‌رسد و شرکت ال‌جی هم در نمایشگاه CES امسال یک نمونه اولیه از آن را معرفی کرد و یا با الهام از فیلم‌های علمی تخیلی و ایجاد صفحه نمایش مجازی یا استفاده از پروژکتور در این ساعتها بتوان این مشکل را هم حل کرد. البته مزیتی که ساعتها در مقابل بسیاری از اسمارت‌فون‌ها دارند، مقاومت آنان در برابر آب و گرد و غبار است که به ما امکان می‌دهد از آن‌ها در هر شرایطی استفاده کنیم.
به هر حال دنیای فناوری با سرعت سرسام آوری در حال پیشرفت است و نمی‌توان پیش‌بینی کرد ساعتهای هوشمند به پیشرفت خود ادامه می‌دهند و جایگزین گوشی‌های ما می‌شوند یا مانند عینک‌های هوشمند منزوی خواهند شد! نظر شما در رابطه با آینده ساعتهای هوشمند و جایگاه فعلی آن‌ها چیست؟!
نوشته ساعت هوشمند؛ ابزاری اضافی یا ضرورتی برای آینده؟! اولین بار در - آی‌تی‌رسان پدیدار شد.
