بیت کوین پس از تولد در سال ۲۰۰۸ میلادی، خود را به عنوان یک مفهوم انقلابی در دنیای مشترک سیستم‌های مالی و فناوری مطرح کرد؛ بطوریکه بسیاری آینده را از آن این سیستم مالی و سیستم‌های مالی مشابه خواندند. اما به نظر می‌رسد نقصان‌های موجود در بیت کوین که بزرگ‌ترین آن اتمام ظرفیت تراکنش‌های این سیستم است، باعث شده تا پول رمزنگاری شده بیش از پیش به پایانش نزدیک‌تر شود.
بیت کوین یا پول رمزنگاری شده را باید یکی از پدیده‌های دنیای فناوری در یک دهه‌ی اخیر خواند. این سیستم مالی که فناوری نقش عمده‌ای در آن دارد، توانسته تا نظر بسیاری از کارشناسان را به خود جلب کند؛ بطوریکه اغلب اقتصادان‌ها بیت کوین و روش استفاده شده در این سیستم را راهی برای فرار از ضعف نظام مالی کنونی می‌دانند. حال آنکه وجود ضعف‌هایی در این سیستم، در حال تبدیل شدن به پاشنه‌ی آشیل برای میراث ساتوشی ناکاموتو است. یکی از نقاط ضعف مورد نظر که بسیاری از نزدیکان به هسته‌ی اصلی توسعه‌ی بیت کوین در مورد آن هشدار داده‌اند، اتمام ظرفیت تراکنش‌های انجام شده در این شبکه‌ی مالی است.
بخشی از توسعه‌دهندگان و افرادی که نقشی کلیدی در توسعه و همه‌گیر شدن بیت‌کوین داشتند، در طول سال گذشته در مورد اینکه اتمام ظرفیت تراکنش‌ها می‌تواند بیت کوین را به زانو درآورد، هشدار داده‌اند. اما وجود اختلاف نظر بین افراد صاحب نظر و تصمیم‌گیرنده بر سر روش حل موضوع باعث شده که تا این لحظه، چاره‌ای برای مشکل مورد نظر اندیشیده نشود.
با وجود هشدارهای داده شده در مورد اتمام ظرفیت تراکنش‌های انجام شده در بیت کوین، در هفته‌ای که گذشت، بالاخره شاهد به پایان رسیدن این ظرفیت بودیم که نتیجه‌ی آن طولانی شدن انتقال بیت کوین و بعضا ناموفق بودن شماری از تراکنش‌ها است. در حال حاضر میانگین زمان مورد نیاز برای انجام یک تراکنش از ۱۰ دقیقه به بیش از ۴۳ دقیقه افزایش پیدا کرده است. بسیاری از کاربران که از بیت کوین برای انتقال پول استفاده می‌کنند، از این موضوع گیج شده و فروشگاه‌های پشتیبانی کننده از بیت کوین نیز در حال کنار گذاشتن استفاده از این سیستم پولی هستند.
یک تراکنش بیت کوین زمانی تایید می‌شود که معدن کاوان موجود در شبکه‌ی بیت کوین، یک بلوک از تراکنش‌ها را با موفقیت در زنجیره‌ی تراکنش‌ها ثبت کنند. هر بلوک دارای حجمی یک مگابایتی بوده و به زمانی ده دقیقه‌ای برای ثبت در زنجیره‌ی تراکنش‌ها نیاز داشت. حال ظرفیت یک مگابایتی هر بلوک همیشه در بیشترین ظرفیت خود بوده و تراکنش‌هایی نیز در انتظار برای تایید قرار می‌گیرند. برای حل این مشکل، بسیاری از کارشناسان پیشنهاد داده‌اند که سایز هر بلوک از تراکنش‌ها به بیش از ۲ مگابایت افزایش پیدا کند.
در ظاهر این موضوع بسیار ساده به نظر می‌رسد و می‌توان با افزایش حجم هر بلوک از تراکنش‌ها به ۲ مگابایت، مشکل را حل کرد؛ اما قضیه به این سادگی نیست و اختلاف موجود بسیار ریشه دوانده است. بطوریکه طرفداران حفظ ظرفیت بلوک به اندازه‌ی یک مگابایت، کد اصلی توسعه داده شده برای بیت کوین را Core نامیده و افرادی که خواهان افزایش ظرفیت به دو برابر هستند، با ایجاد تغییرات در هسته‌ی اصلی کد بیت کوین، آن را با نام Classic منتشر کرده‌اند.
کاربران بیت کوین می‌توانند با استفاده از نرم‌افزار مبتنی بر هر یک از هسته‌های توسعه یافته، رای خود را مبنی بر استفاده از هسته‌ی ایده‌آل خود صادر کنند. البته در این بین رای اصلی را معدن‌کاوان صادر خواهند کرد و در واقع ساختار رای گیری در سیتسم بیت کوین برای تعویض هسته شبیه با رای الکترال در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا است. بسیاری از معدن کاوان که اکثریت آنها را چینی‌ها تشکیل می‌دهند، استفاده از هسته‌ی اصلی یا همان Core را انتخاب کرده‌اند.
در طی روزهای اخیر طرفین یکدیگر را به در پیش گرفتن استراتژی‌های نامناسب و تاکتیک‌های غیراخلاقی متهم کرده‌اند. برای مثال تیم حامی هسته ی Core رقیب را به این موضوع متهم کرده که با انجام تراکنش‌های کوچک و متعدد در پی اسپم کردن شبکه بیت کوین هستند. با بهره‌گیری از چنین تراکنش‌هایی معدون کاوان با حجم گسترده‌ای ار تراکنش‌ها روبرو می‌شوند که کاری از دست آنها جز تایید بر نمی‌آید. حامیان هسته‌ی Classic نیز به این موضوع اشاره می‌کنند که کاربران استفاده کننده از این هسته، قادر به بهره‌گیری از نرم‌افزار مورد نظر نیستند؛ چراکه این افراد متوجه حملات DDoS می‌شوند.
هنوز مشخص نیست که سرنوشت نزاع بین طرفین چگونه خواهد بود و تکلیف هزاران تراکنش ناموفق و در نیمه راه مانده به چه ترتیب رقم خواهد خورد؟
