امضای تفاهم‌نامه‌ای برای توسعه بازار استارتاپ‌های فضایی

 
 توسعه بازار خدمات فناوری فضایی از اموری است که به شدت مورد توجه کشورهای مختلف قرار گرفته است، در همین راستا صبح امروز تفاهم‌نامه همکاری مشترک بین «سازمان فضایی» و «ایمیدرو» با هدف توسعه استارتاپ‌های حوزه فضایی به امضا رسید.
 
صبح امروز رئیس سازمان فضایی ایران در حاشیه همایش «توسعه فعالیت‌های اکتشافی ایران، پهنه‌های اکتشافی، فرصت‌ها و چالش‌ها» که در حوزه هنری برگزار شد، تفاهم‌نامه‌ای با ایمیدرو به امضا رساند. مرتضی براری در گفت و گو با ایرنا درباره هدف این تفاهم‌‎نامه گفت: این تفاهم‌نامه در راستای توسعه بازار و فراهم کردن بستر مناسب برای ورود و توسعه استارت‌آپ‌های حوزه فضایی در صنعت معدن کشور و به منظور ارائه خدمات نوین در این حوزه به امضا رسید.
 
براری، ایجاد بستر مناسب برای بهبود عملکرد و ارتقای بهره‌وری در حوزه معادن و صنایع معدنی با استفاده از فناوری‌های پیشرفته فضایی/سنجش از دور و سرویس‌های ایجاد شده بر مبنای داده‌های ماهواره‌ای برای ایجاد مزیت رقابتی در بخش معدن کشور و تاکید بر توسعه قابلیت‌های فناوری و خلق ارزش افزوده را از دیگر اهداف تفاهم‌نامه مبادله شده میان سازمان فضایی ایران و سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران (ایمیدرو) برشمرد.
 
رئیس سازمان فضایی ایران درباره محورهای اصلی این تفاهم‌نامه گفت: مشارکت در تامین داده‌های فضایی قابل کاربرد در زمینه شناسایی و پایش پهنه‌های معدنی، ایجاد بستر و زیرساخت‌های بکارگیری داده‌های فضایی برای تعیین مناطق امیدزای معدنی کشور، حمایت از رودیکردهای نوین و نوآورانه فضاپایه به منظور ارتقای فرایند مدیریت معادن کشور و همکاری در ارتقای سطح عملکرد بنگاه‌ها و شرکت‌های معدنی با استفاده از داده‌های فضایی از جمله محورهای اصلی این تفاهم‌نامه است.

اعزام انسان به فضا

 
سند جامع توسعه هوافضای کشور اهداف گوناگونی دارد که یکی از آن‌ها اعزام انسان به فضاست. رئیس پژوهشگاه هوافضا با تاکید بر هشت نوبت پرتاب موفق محموله جاندار به فضا، اعلام کرد به زودی این اتفاق رخ خواهد داد.
 
پژوهشگاه هوافضا درحال حاضر یکی از پژوهشگاه‌های وزارت علوم است که با ۳۷ عضو هیات علمی و ۳۴ نفر غیر هیات علمی، اداره می‌شود. در ساختار پژوهشگاه هوافضا که سال ۷۵ تاسیس شد، چهار پژوهشکده وجود دارد.
 
«فتح‌الله اُمی» در آستانه شروع سال تحصیلی ۹۸ به تشریح عملکرد پژوهشگاه هوافضا پرداخت و درباره چهار پژوهشکده که در این مرکز فعال است، گفت: پژوهشکده سامانه‌های فضانوردی، پژوهشکده علوم و فناوری هوایی، پژوهشکده منحصر به فرد و خاص مدیریت حقوق و استاندارهای هوافضایی، پژوهشکده زیست فضا و محیط‌زیست که خدمات بسیار ارزشمندی برای پیشبرد سیاست‌های کلی و راهبردی کشور ارائه می‌دهد.
 
وی درباره راهبرد پژوهشگاه در سال جدید تحصیلی افزود: راهبرد ما اجرای سند هوافضاست که در شورای عالی انقلاب فرهنگی به تایید رسیده و به وزارت علوم اعلام شده است.
 
در سند جامع توسعه هوافضای کشور، طرح‌های مهمی وجود دارد که در سر فصل ۵ آن موضوع اعزام انسان به فضا مورد توجه قرار گرفته است. 
 
اُمی خاطرنشان کرد: در طول مدتی که تلاش‌مان را در خصوص دستیابی به هدف اعزام انسان به فضا آغاز کردیم، هشت پرتاب محموله داشتیم. هر کدام از محموله‌ها حامل یک موجود زنده بود. از سلول زنده انسان گرفته تا اعزام موجود جانداری مانند میمون. هدف از اعزام میمون این بود که بدانیم می‌تواند شتاب بالای ۹G را تحمل کند که خوشبختانه هر سه پرتابی که با این هدف صورت گرفت، موفقیت آمیز بود.
 
رئیس پژوهشگاه هوافضا تصریح کرد: با توجه به موفقیت‌هایی که در این حوزه کسب کردیم پروژه را ادامه دادیم و محققان در حال کار کردن رو مسئله اعزام انسان به فضا هستند.
 
طراحی و ساخت کپسول فضاپیمای سرنشین دار از دیگر پروژه‌هایی است که آن را پیش می‌بریم و با سه کشور دوست، برای اعزام انسان به مدار زمین، سه سناریو را تفاهم کردیم. 
 
او با اشاره به این‌که تا کنون ۱۴۲ پروژه صنعتی ،۴۲ پروژه توانمندسازی و ۱۴۵ پروژه پژوهشی توسط پژوهشگاه هوافضا انجام شده، به گوشه‌ای از این پروژه‌ها اشاره کرد و گفت: کاوشگر c۵ پروژه ایست در ادامه کاوشگرها، طرح کپسول مقیاس کوچک سرنشین دار N۱S و هواپیمای هشت نفره که در سند جامع توسعه هوافضا به آن اشاره شده، پرتاب ماهواره کیوب‌ست، ماهواره مکعبی دانشجویی برای سنجش زباله‌های فضایی، طرح کلان ملی اعزام انسان، بررسی ابعاد حقوقی پهپادهای غیرنظامی که در دهه‌های بعدی نقش نقل و انتقال هوایی را برعهده خواهد گرفت، امکان سنجی و سامانه‌های پشتیبان مکان‌مند. شبیه ساز هواپیمای ایران ۱۴۰ که الان در حال راه اندازی است و طراحی سیستم کنترل ناوبری. این‌ها جزو طرح‌های کلان در سند توسعه به حساب می‌آید.
 
فتح‌الله امی با اشاره به اینکه قراردادهای صنعتی مجموعه تحت ریاستش در سال ۹۴ مبلغ ۳۰ میلیون بود و الان به ۲.۲ میلیارد تومان افزایش پیدا کرده است، گفت: همکاری های بین‌المللی خوبی داشتیم و به همین علت از سوی وزارت علوم برای ارتقا به ۵ پژوهشگاه برتر بین‌المللی نامزد شدیم و جزو ۲۰۰ مرکز آکادمیک بین‌المللی به حساب می‌آییم. 
 
هم اکنون عضو فدراسیون بین المللی فضانوردی هستیم و تعدادی از اعضای هیات علمی برای فرصت مطالعاتی به کشورهای دیگر اعزام شده‌اند و به این واسطه ارتباطات بین المللی برقرار کرده‌ایم. 
 
او خاطرنشان کرد: در حال‌حاضر با توجه به ارتباطات بین المللی، ۱۱ طرح مشترک بین‌المللی به امضا رساندیم که در حال انجام است و تعدادی از محققین سرشناس بین‌المللی عضو افتخاری پژوهشگاه هستند. علاوه بر این در حال ثبت ۴ اختراع در سطح بین‌المللی هستیم.
 
امی درباره گسترش مرزهای دانش در چند سال اخیر گفت: ایران در تولید علم جایگاه خوبی به دست آورده است. طبق گزارشات در سطح بین‌المللی ایران در هوا فضا، ایران در سال ۱۹۹۸ رتبه ۴۱ را داشته که در حال حاضر به جایگاه ۱۳ ارتقاء پیدا کرده است.
 
ایران در تولید علم، با ۴۸۶ سند علمی در خاورمیانه رتبه اول بوده و در آسیا رتبه چهارم را به دست آورده است.
 
سهم ایران از تولید سند علمی در سال گذشته ۴۸۶ است که از این تعداد ۱۵۲ سند علمی توسط پژوهشگاه تهیه شده است.
 
رئیس پژوهشگاه اعلام کرد: ما با یک درصد جمعیت دنیا ۱.۳ درصد تولید علم، سهم داشتیم و این موفقیت بزرگی است که تولید علم نسبت به جمعیت بیشتر است. 
 
او در پایان آماری ارائه داد و گفت: ایران در سال ۲۰۱۳ از نظر تولید علم در کشورهای اسلامی با بیش از ۳۱ هزار سند رتبه دوم را بعد از ترکیه داشته است. آن زمان سهم ایران در جهان اسلام ۱۹.۸ درصد تولید علم بوده و در سال ۲۰۱۷ با تولید ۵۱۰۷۱ سند به مقام اول در جهان اسلام رسیده است.
 
در سطح جهانی ایران با تولید بیش از ۵۵هزار سند علمی در سال ۲۰۱۸ با ۵ رتبه در ارتقاء در سطح جهانی به رتبه ۱۶ رسیده است.
 

اولین ماهواره مجهز به هوش مصنوعی به زودی برای رصد زمین به فضا ارسال می شود

 
آژانس فضایی اروپا (ESA) قصد دارد اولین ماهواره رصد زمین با استفاده از هوش مصنوعی را طی ماه‌های آینده به فضا بفرستد. این سیستم که ɸ-Sat (فی‌سَت) نام گرفته روی یکی از دو CubeSat ماموریت FSSCat نصب شده و از آن برای بررسی اینکه کدام عکس‌ها باید برای تحلیل بیشتر به زمین فرستاده شوند استفاده می‌شود.
 
در واقع ماموریت FSSCat یک صورت فلکی متشکل از دو ماهواره 6U CubeSats با ابعاد در حد یک جعبه کفش است و اطلاعات مرتبط با یخ و رطوبت خاک زمین را فراهم می‌کند. با این حال یکی از مشکلات اصلی که در هنگام عکاسی از سطح زمین وجود دارد ابری بودن جو سیاره ماست. همین مساله بررسی‌های مداری را  ناکارآمد می‌کند.
 
 
در سال‌های اولیه اکتشافات فضایی کشورهایی مثل آمریکا و شوروی از نیروهای مستقر در مدار زمین برای زمانبندی گرفتن عکس‌ها و آنالیز آن‌ها استفاده می‌کردند. اما امروزه با فراگیر شدن CubeSat ها و نیاز به سیستم‌های جمع و جوری که بتوانند بیشترین بهره را از پهنای باند موجود ببرند، هوش مصنوعی و توانایی‌های شناسایی الگوی آن را به یک گزینه بسیار جذاب تبدیل می‌کند.
 
بر اساس گفته‌های ESA یکی از CubeSatهای ماموریت FSSCat به دوربین فراطیفی مجهز خواهد شد. از آنجایی که این ابزار عکس‌های زیادی می‌گیرد، چیپ هوش مصنوعی ɸ-Sat آن‌ها را مرتب کرده و فقط آن‌هایی را به زمین می‌فرستد که با معیارهای تعیین شده همخوانی داشته باشند.
 
«مارکو اسپوزیتو» از کمپانی cosine که رهبری توسعه الگوریتم ɸ-Sat را به عهده داشته می‌گوید:
 
با اینکه این ابزار جمع و جور است اما بسیار قدرتمند بوده و می‌تواند چندین ترابایت داده از سطح زمین فراهم کند. اما مشکل اصلی که با وجود این حجم از داده خود را نشان می‌دهد مدیریت کارآمد این داده‌هاست تا بتوان آن‌ها را در اسرع وقت به دست کاربران رساند.
 
با ɸ-Sat ما در واقع مغزی برای CubeSat فراهم کرده‌ایم تا داده‌ها را در همان محل جمع‌آوری بررسی کرده و ابرهای موجود در عکس‌ها را تشخیص دهد. چنین روشی نه تنها اطمینان بیشتری از کیفیت داده‌ها فراهم می‌آورد بلکه تحویل اطلاعات را نیز بهینه‌تر می‌کند.

تقسیم وظایف پژوهشگاههای فضایی و هوافضا/تکمیل زنجیره فناوری فضایی

 
رئیس پژوهشگاه فضایی ایران گفت: دو پژوهشگاه فضایی و هوافضا در کنار هم، موضوع تکمیل زنجیره توسعه فناوری فضایی در کشور را دنبال می کنند.
 
حسین صمیمی در مورد تقسیم وظایف دو پژوهشگاه فضایی ایران در ذیل وزارت ارتباطات و پژوهشگاه هوافضا در ذیل وزارت علوم، اظهار داشت: پژوهشگاه هوافضا پیشتر در زیرمجموعه وزارت ارتباطات قرار داشت اما از آن منفک شد و در زیرمجموعه وزارت علوم قرار گرفت.
 
وی با بیان اینکه حوزه کاری پژوهشگاه هوافضا با پژوهشگاه فضایی ایران کاملا متفاوت است، گفت: پژوهشگاه هوافضا بیشتر روی ساخت کاوشگرها تمرکز دارد و در زمینه ساخت ماهواره ورود نمی کند.
 
رئیس پژوهشگاه فضایی ایران با اشاره به اینکه پژوهشگاه هوافضا بحث ارسال انسان به فضا را در دستور کار داشت، افزود: موضوع غذا و لباس فضانوردان و شرایطی که بتوان موجود زنده را به فضا فرستاد مواردی است که این پژوهشگاه در آن فعالیت دارد.
 
صمیمی با تاکید بر اینکه هم اکنون پژوهشگاه هوافضا روی بحث آزمایشگاه زیرمداری که برای ارسال موجود زنده به فضا به کار گرفته شود، کار می کند، اضافه کرد: این آزمایشگاه روی تست زیرسیستم هایی که قرار است برای اولین بار توسعه پیدا کند، فعالیت می کند. به نوعی همکاری دو پژوهشگاه به این منوال است که پژوهشگاه فضایی ایران مشتری بخشی از اقداماتی است که پژوهشگاه هوافضا در زمینه تست زیرسیستم ها در فضا، انجام داده است.
 
وی گفت: در یک زنجیره تصور کنید که بخش مربوط به آزمایشگاه زیرمداری، پرتابهای زیرمداری و نیز محموله های زیستی توسط پژوهشگاه هوافضا انجام می شود و بخش مربوط به ماهواره ها و خدمات فضاپایه را پژوهشگاه فضایی دنبال می کند و این دو پژوهشگاه در کنار هم، زنجیره توسعه فناوری فضایی در کشور را تکمیل می کنند.

ناسا لباس فضایی مناسبی برای پروژه “آرتمیس” ندارد!

 
متخصصان ایمنی فعالیت‌های ناسا در نشست جدیدی که در مورد پروژه "آرتمیس" برگزار شده، اعلام کردند که ناسا، فاقد لباس فضایی مناسب برای این ماموریت است.
 
 به نقل از بیزینس‌اینسایدر، ناسا قصد دارد در سال 2024 طی پروژه‌ای موسوم به "آرتمیس"(Artemis)، فضانوردان را روی ماه فرود بیاورد. هدف ناسا این است که طی پروژه آرتمیس، امکان بازگشت انسان به ماه را فراهم کند و تا سال 2024، نخستین فضانورد زن را به همراه یک فضانورد مرد روی سطح ماه فرود آورد. آخرن باری که انسان توانست روی ماه قدم بگذارد، در دسامبر سال 1972 بود و ناسا قصد دارد برای رسیدن دوباره به این هدف تلاش کند.
 
گروهی از متخصصانی که فعالیت‌های ناسا را بررسی می‌کنند، معتقدند که این آژانس فضایی، لباس فضایی مناسب را برای چنین پروژه‌ای در اختیار ندارد.
 
"ساندرا ماگنوس"(Sandra Magnus)، از اعضای این گروه، در نشست متخصصان ایمنی سفرهای فضایی گفت: برای اینکه پوتین‌های فضانوردان، روی ماه قرار بگیرند، به یک سیستم داخلی نیاز دارند.
 
ماگنوس و بقیه اعضای گروه باور دارند که ناسا باید تلاش‌های پژوهشی کنونی در مورد لباس مخصوص فضانوردی را به یک برنامه کامل تبدیل کند و به آن بودجه، مهلت و اعتبار بدهد. این گروه که فعالیت مستقل دارد، عملکرد ایمنی ناسا را ارزیابی می‌کند و توصیه‌هایی را برای بهبود عملکرد این آژانس فضایی به آن ارائه می‌هد.
 
 
ماگنوس که تاکنون دو بار به "ایستگاه فضایی بین‌المللی"(ISS) رفته و بیش از پنج ماه را در مدار سپری کرده، معتقد است که ناسا برای پروژه آرتمیس، لباس فضایی مناسب در اختیار ندارد.
 
وی افزود: لباس‌های فضایی، مانند یک سفینه فضایی تک‌نفره هستند که به سطح مشخصی از بودجه و رسیدگی نیاز دارند. این لباس‌های پیچیده، نیازهای امنیتی خاصی را می‌طلبند و نه تنها بخش مهمی از برنامه سفر به ماه هستند، بلکه در مسیر اکتشافی انسان طی سفرهای فضایی نیز نقش دارند.

گمشده‌ی هندی‌ها پیدا شد

 
سازمان فضایی هند خبر داد که فرودگر قمری "ویکرام" پیدا شده است.
 
به نقل از انگجت، ابتدای هفته جاری خبر رسید که فرودگر فضاپیمای "چاندرایان -۲ "(Chandrayaan-۲) که موسوم به "ویکرام "(Vikram)  است، در فاصله ۲.۱ کیلومتری از سطح ماه، ارتباط خود با زمین را از دست داده و تماس با کاوشگر چند ثانیه پیش از فرود قطع شده است.
 
اکنون مقامات " سازمان پژوهش‌های فضایی هند"( ISRO) اعلام کرده‌اند که دوربین‌های سوار شده بر این کاوشگر، محل آن را پیدا کرده‌اند و فرودگر قمری "ویکرام" پیدا شده است.
 
البته هندی‌ها فقط مکان ویکرام را پیدا کرده‌اند و هنوز هیچ‌گونه سیگنالی از این فرودگر در دست نیست.
 
تلاش‌های هندی‌ها برای برقراری تماس با فضاپیما حداقل ۱۴ روز دیگر هم ادامه خواهد داشت.
 
"کی سیوان"( K Sivan) رئیس "سازمان پژوهش‌های فضایی هند" اظهار کرد: ما مکان فرودگر ویکرام در سطح ماه را پیدا کردیم و کاوشگر "چاندرایان -۲ " هم یک تصویر حرارتی از فرودگر به ثبت رساند. این در حالی‌ است که ایسرو هنوز تصویر "چاندرایان -۲ " از ویکرام را منتشر نکرده است .
 
هندی‌ها معتقدند با وجود ناکامی این ماموریت و فرود ناموفق روی ماه، این فضاپیما فناوری‌هایی کلیدی برای ماموریت‌های آتی به ارمغان خواهد آورد. 
 
ماموریت بدون سرنشین "چاندرایان -۲ " ۱۴۰ میلیون دلار برای هندی‌ها هزینه داشت و با هدف فرود بر ماه و مطالعه و بررسی وجود آب در سطح ماه انجام شد.
 
اگر این ماموریت با موفقیت انجام می‌شد، هند چهارمین کشوری می‌شد که روی ماه یک کاوشگر فرود می‌آورد.

پایان سفر ربات انسان‌نما به فضا

 
ناو کیهانی سایوز ام.اس-14 در حالیکه ربات انسان نمای "فدور" را با خود حمل می‌کرد در استپ قزاقستان به زمین نشست. خبرگزاری روسی تاس به نقل از بخش مطبوعاتی سازمان فضایی روسیه(روسکاسموس) گزارش داد سفینه فضایی سایوز ام.اس-14 در ساعت 00:32 روز شنبه به وقت مسکو در 147 کیلومتری جنوب شرقی شهر ژزکازگان به شکل آرام فرود آمد. این سفینه بعد از اتمام برنامه پیش‌بینی شده در ساعت 21:14 روز جمعه به وقت مسکو از ایستگاه فضایی بین المللی جدا و راهی زمین گردید.
 
 براساس اطلاعیه روسکاسموس، در هنگام بازگشت، یک سامانه کنترل فرود جدید دیجیتالی با استفاده از ژیروسکوپ‌های فیبرنوری مورد آزمایش قرار گرفت. پیش از این در سفینه‌های سایوز، از یک سامانه ژیروسکوپ آنالوگ استفاده می‌شد.
 
پرواز ناو کیهانی سایوز ام.اس-14 برای سازمان فضایی روسیه از اهمیت بسیاری برخوردار بود زیرا طی آن، آزمایش سامانه جدید مختلفی صورت گرفت. در جریان این ماموریت برای نخستین بار از موشک سایوز- 2.1آ برای پرتاب یک سفینه سرنشین‌دار استفاده شد.
 
بعد از سال‌ها حمل فضانورد به مدار زمین، برای اولین بار، سفینه سایوز بدون سرنشین و تنها با یک ربات انسان نما به فضا رفت و این ربات بود که در طول پرواز، بخشی از اطلاعات تله متری از جمله گزارش مراحل جدا شدن از ایستگاه فضایی بین‌المللی را به زمین منتقل می‌کرد.
 
ربات انسان نمای فدور توسط شرکت روسی آندرویدنایا تخنیکا(فناوری هوشمند) و بنیاد مطالعات پیشرفته وزارت حوادث غیرمترقبه ساخته شده است. نمونه‌ای که به ایستگاه فضایی بین‌المللی فرستاده شد اسکایبات اف-850(Skybot F-850) نام داشت.
 
وظایف اصلی اسکایبات اف-850 در این پرواز شامل انتقال اطلاعات، آمار و ارقام مداری، بررسی اطلاعات و وضعیت مربوط به ایمنی پرواز از جمله سنجش میزان فشارهای بار اضافه در زمان پرتاب و فرود، انجام آزمایش عملکرد ربات در حالت تقلید و تکرار حرکات از فضانوردِ اداره کننده برای عملیات در قسمت بیرونی ایستگاه فضایی بین‌المللی ضمن راهپیمایی فضایی بود.
 
دیمیتری راگوزین رئیس سازمان فضایی روسیه پیش از این در مصاحبه مطبوعاتی گفته بود که در آینده می‌توان از این ربات برای کار در فضای بیرونی ایستگاه فضایی استفاده کرد البته برای این کار نیاز است ربات مجدداً پیکربندی و برخی قطعات ویژه کار در فضا در آن نصب شوند که بتواند شرایط فضای آزاد کیهانی را تحمل کند.
 
وی اظهار داشت: ربات هوشمند برای این اهداف طی دو تا چهار سال آینده ایجاد خواهد شد.

ایران چگونه بین ۱۰ کشور فضایی جهان قرار گرفت؟

جدای از تمام فضاسازی‌هایی که علیه دستاوردهای فضایی ایران صورت می‌گیرد، ایران همچنان یکی از ۱۰ عضو باشگاه فضایی جهان است.
 
 
حاشیه‌سازی‌های اخیر ترامپ علیه دستاوردهای فضایی ایران باعث شد تا دوباره "جایگاه فضایی ایران" مورد توجه رسانه‌ها قرار گیرد.
 
چند سال قبل، خبر حضور ایران در باشگاه کشورهای فضایی منتشر شد که حواشی بسیاری با خود داشت و رسانه‌های داخلی و خارجی به بررسی این حضور پرداخت، چرا که در این باشگاه فضایی تنها 10 کشور حضور داشتند که این جایگاه خود گویای دستاوردهای فضایی ایران بود؛ اعضای این باشگاه، کشورهای صاحب‌ نامی چون روسیه، آمریکا و چین و ‎هند و یا ‎آژانس فضایی اروپا هستند.
 
اما سؤال اینجاست که آیا تحقیقات فضایی این کشورها تاکنون دچار خطا و حادثه نشده‌است؟ هر کدام از این کشورها چند برابر ایران، خطا و حادثه داشته‌اند که نمونه‌اش تعلیق پروژه شاتل در امریکاست و تعلل تحقیقات در این زمینه اما چرا بازتاب این مشکلات در رسانه‌های خارجی در دسته اخبار علمی و فناوری قرار می‌گیرد و بازتاب مشکل در سکوی پرتاب موشک ماهواره‌بر ایران در دسته اخبار سیاسی؟!
 
به گفته سخنگوی دولت «مشکل پیش‌ آمده در سکوی پرتاب آزمایشی ماهواره‌بر ایران تنها یک نقص فنی بوده است» و اغلب این مشکلات برای آزمایش‌های مشابه در جهان رخ می‌دهد اما بازتاب این حادثه خارج از عرف بود و همین موضوع را می‌توان به ترس از پیشرفت فضایی ایران تعبیر کرد؛ این در حالی بود که هنوز ماهواره ناهید برای پرتاب روی سکو نرفته‌ است و در حال آزمایش است.
 
از همان زمان که ایران در باشگاه 10 عضوی فضایی رده‌بندی شد سال 2006 نیویورک تایمز مطلبی با این عنوان منتشر کرد: «Iran Joins the Space Club, but Why» و در این مطلب به تحلیل دلایل قرار گرفتن ایران در این باشگاه پرداخت؛ نیویورک تایمز هیچوقت به مشخصه‌های ماهواره‌های ایرانی نپرداخت اما بر این نکته تاکید داشت که این ماهواره‌ها به ایران تعلق دارد و حتی تلاش کرد برنامه‌های فضایی ایران را به برنامه‌های هسته‌ای متصل کند.
 
دکتر جان ب. شلدون، تحلیلگر مرکز دفاع و مطالعات امنیتی بین‌المللی در انگلیس طی گزارشی درباره برنامه فضایی تهران نوشت: "نباید تلاشهای ایران را در این برنامه‌ها نادیده بگیریم چرا که ایران برای رسیدن به دانش و اهدافش پایداری و شکیبایی زیادی دارد."
 
اگر هر تحلیل دیگری را درباره برنامه‌های فضایی ایران بشنویم احتمالا با کلمات احتیاط‌آمیز و هشدار‌دهنده مواجه خواهیم شد؛ پس موضوعات فضایی ایران برای کشورهایی مانند آمریکا در دسته اخبار سیاسی و امنیتی قرار می‌گیرد تا اخبار علمی و فناوری؛ با همین نگاه است که کوچکترین مشکلات در این برنامه‌ها باید تبدیل به یک جریان خبری مستمر و اگزجره شود.
 
از بین 4 هزار پرتاب ماهواره‌ای که تاکنون صورت گرفته، تعداد پرتاب‌های ایران به 20 عدد هم نمی‌رسد اما نتایج خوب همین 20 پرتاب توانسته کشورمان را در باشگاه فضایی جهان قرار دهد؛ باشگاه فضایی شامل کشورهایی می‌شود که به چرخه کامل ساخت و پرتاب فضاپیما دست یافته‌اند.

ماهواره‌هایی که خود را در فضا می‌سازند!

 
یک شرکت آمریکایی قصد دارد به زودی از ابزاری رونمایی کند که به ماهواره‌ها امکان می‌دهند خود را در فضا بسازند.
 
 به نقل از تک‌کرانچ، شرکت آمریکایی "ساخت فضا"(Made In Space) در حال ساختن ابزاری برای نسل آینده ماهواره‌ها و اکتشافات فضایی است. این ابزار در صورت موفقیت می‌تواند به ابداع نخستین ماهواره با قابلیت ساخت خود منجر شود.
 
چاپگرهای سه‌بعدی که قابلیت سرهم کردن خود را دارند، می‌توانند در فضا بیش از زمین کاربرد داشته باشند. با ارسال مواد اولیه متراکم برای چاپگرهای سه بعدی، امکان بیشتری برای صرفه‌جویی در میزان مصرف وجود خواهد داشت. اگر اجباری برای نجات از نیروهای آسیب‌زا وجود نداشته باشد، می‌توان از طراحی‌های شکننده‌تر و کم‌حجم تر استفاده کرد.
 
چاپگرهای سه‌بعدی که در فضا ساخته می‌شوند، تاکنون چندین بار در ایستگاه فضایی بین‌المللی به کار گرفته شده‌اند. "اندرو راش"(Andrew Rush)، بنیان‌گذار و مدیرعامل شرکت "ساخت فضا" گفت: ساخت چاپگرهای سه‌بعدی در فضا، تا پنج سال پیش یک رویا بود اما در حال حاضر، ابزار بسیاری در فضا ساخته می‌شوند که تقریبا عادی به نظر می‌رسند.
 
"جیم برایدنستاین"(Jim Bridenstine)، سیاستمدار آمریکایی و مدیر ناسا گفت: ما تاکنون موفق شده‌ایم کار ساخت و چاپ سه‌بعدی را انجام دهیم اما اکنون قصد داریم سر هم کردن ماهواره‌ها و امکان عملکرد رباتیک آنها را فراهم کنیم.
 
این طرح جدید به آن معنا نیست که کل یک ماهواره، در مدار ساخته می‌شود اما شرکت ساخت فضا طی پروژه‌ای ۷۳.۷ میلیون دلاری موسوم به "آرکینات وان"(Archinaut One) قصد دارد دو میله ۱۰ متری را به فضا بفرستد که پنل‌های خورشیدی روی آن قرار دارند و می‌توانند تا پنج برابر بیش از پنل های خورشیدی یک فضاپیمای کوچک، انرژی تولید کنند.
 
این برنامه، کاربردهای بی‌شماری به همراه خواهد داشت که اینترنت ماهواره‌ای، تنها یکی از آنها است.
 
فناوری "مید این اسپیس"، بسیار هیجان‌انگیز و چشمگیر است. این شرکت قصد دارد پلیمر زاید را در ایستگاه فضایی بین‌المللی بازیافت کند. همچنین این شرکت در نظر دارد یک فیبر نوری در فضا تولید کند که عملکرد آن بسیار بهتر از فیبرهای استاندارد باشد. هدف سازندگان این است تا علاوه بر پلیمرها، فلزات چاپ سه‌بعدی را نیز به کار بگیرد.

سرعت شبکه مخابراتی ایستگاه فضایی بین المللی دو برابر شد

 
شبکه ارتباطی ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) آپدیت شد تا نرخ تبادل داده ها به 600 مگابیت بر ثانیه برسد. از این پس فضانوردان و تیم کنترل زمینی می توانند سریع تر با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
 
با این به روز رسانی دانشمندان ایستگاه فضایی بین المللی می توانند تا دو برابر بیشتر نسبت به قبل داده به زمین ارسال کرده و دریافت کنند. در نتیجه این آپگرید فضانوردان می توانند آزمایشاتی را انجام دهند که به داده های حجیم تری نیاز دارند. این آپدیت آنها را قادر می سازد تا تصاویر و ویدیوهای با رزولوشن بالاتر و داده های با جزییات بیشتر را به زمین مخابره کنند.
 
سرعت 600 مگابیت بر ثانیه تقریباً معادل 75 مگابایت بر ثانیه است که رقم بالایی محسوب می شود. برای مثال برای استریم بدون قطعی ویدیو از یوتیوب با کیفیت 4K یا UHD به اینترنتی 25 مگابیت بر ثانیه ای نیاز است.
 
 
فضانوردان ایستگاه فضایی بین المللی آزمایشات علمی مهمی را در محیط خلاء انجام می دهند.
 
در این آپدیت معماری شبکه فضایی (Space Network) به روز شد و پردازنده های مراکز ناسا با نمونه های بهتر تعویض شدند. همچنین روترهای ایستگاه های زمینی نیز با نمونه های بهبود یافته عوض شدند.
 
از جمله آزمایشاتی که توسط ایستگاه فضایی بین المللی انجام می شود می توان به اندازه گیری رفتار ژل ها در محیط های با گرانش ضعیف (ریزگرانش)، تحلیل اطلاعات بدن فضانوردان مثل تعداد سلول های خون و مشاهده تأثیر بی وزنی روی رگ های خونی و قلب اشاره کرد. پس از افزایش سرعت تبادل داده ها دانشمندان می توانند داده های ذکر شده را با سرعت بیشتری به مراکز ناسا روی زمین بفرستند.
 
ایستگاه فضایی بین المللی داده ها را با ارسال امواج رادیویی به ماهواره ها به زمین مخابره می کند. امواج توسط آنتن های روی زمین دریافت می شوند. این آنتن ها شبکه ای به نام شبکه فضایی را تشکیل داده و داده ها را به مراکز ناسا در سطح آمریکا می فرستند. مراکز امواج رادیویی را پردازش و آنها را به اطلاعات قابل فهم تبدیل می کنند. روند ارسال داده ها به ایستگاه فضایی بین المللی نیز به همین گونه ولی وارونه صورت می گیرد.