مریخ نورد ژورونگ چین در مریخ به حرکت درآمد

 
مریخ نورد ژورونگ (Zhurong) چین که هفته گذشته فرودی موفقیت‌آمیز را در مریخ تجربه و اولین تصاویر خود را به زمین ارسال کرد، اکنون روی سطح این سیاره سرخ به حرکت درآمده است.
 
طبق گزارش اداره ملی فضایی چین، این مریخ نورد بعد ورود به مریخ، از سطح‌نشین یا همان فرودگر چینی‌ها به پایین آمد و توانست خود را به خاک سیاره مریخ برساند. این حرکت تاریخی ژورونگ در مریخ روز شنبه 22 ماه مه ثبت شده است.
 
حال با این دستاورد بزرگ، چین به عنوان دومین کشور شناخته می‌شود که توانسته یک مریخ نورد را در این سیاره به حرکت درآورد. قرار است ژورونگ در منطقه‌ای به نام Utopia Planitia در مریخ به اکتشاف ناشناخته‌ها بپردازد و حدود سه ماه به دنبال نشانه‌هایی از آب و یخ و تحلیل مواد شیمیایی تشکیل‌دهنده سطح این سیاره خواهد بود.
 
ژورونگ همچنین به قابلیتی مجهز است که دیگر مریخ نوردها از آن بی‌بهره‌اند. به گفته چینی‌ها، این مریخ نورد برای اولین بار، به یک سیستم تعلیق فعال مجهز شده که می‌تواند به حرکتی بهتر و روان‌تر از میان خاک‌های شنی و سطوح ناصاف این مریخ نورد کمک زیادی کند.
 
وزن مریخ نورد ژورنگ به 240 کیلوگرم می‌رسد و از لحاظ ابعاد و وزن، از مریخ نورد Perseverance ناسا کوچک‌تر و سبک‌تر است. تفاوت‌های دیگری نیز میان این دو مریخ نورد وجود دارد؛ انرژی مورد نیاز برای حرکت ژورونگ از نور خورشید و به واسطه پنل‌های خورشیدی نصب شده روی بدنه آن تامین می‌شود.
 
این در حالی است که مریخ نورد Perseverance از انرژی هسته‌ای و با استفاده از سیستم انرژی رادیوایزوتوپ برای تامین نیروی مورد نیاز به منظور حرکت بهره می‌گیرد. در گزارش‌ها آمده که با توجه به ضعیف بودن نور خورشید در این سیاره سرخ، پنل‌های خورشیدی مریخ نورد ژورونگ به گونه‌ای طراحی شده‌اند که با توجه به حرکت خورشید، تغییر موقعیت می‌دهند تا دقیقا روبه‌روی نور قرار گیرند و انرژی بیشتری را جذب کنند.

تولید جت مافوق صوت AS2 متوقف شد

 
 
شرکت Aerion Supersonic از توقف پروژه ساخت جت‌های مافوق صوت بی‌صدا AS2 خبر داد.
 
قرار بود این جت‌های پیشرفته با سرعتی دو برابر جت‌های مرسوم و البته بدون ایجاد سروصدا، در آسمان به پرواز درآیند که حال مشخص شده بنا به دلایلی همچون ناتوانی در تامین بودجه مورد نیاز، تولید این جت‌ها متوقف شده است.
 
این شرکت طی بیانیه‌ای در این خصوص نوشت با توجه به شرایط مالی موجود، پیش رفتن با برنامه زمانی از قبل تعیین‌شده و همچنین تامین سرمایه مورد نیاز برای وارد کردن جت‌های AS2  به خط تولید، بسیار سخت و چالش برانگیز است. بنابراین، شرکت Aerion، تصمیمات مناسب را با در نظر گرفتن شرایط مالی موجود اتخاذ خواهد کرد.
 
تام وایس، مدیرعامل Aerio در ماه ژانویه 2020 اعلام کرد که فرآیند توسعه جت مافوق صوت AS2 برای این شرکت، چیزی حدود 4 میلیون دلار آب خواهد خورد. در آن زمان، این شرکت حدود 1.1 میلیارد دلار را برای توسعه و ساخت موتور AS2 هزینه کرده بود.
 
اوایل سال جاری میلادی، بلومبرگ در گزارشی نوشت که Aeron در حال رایزنی برای عرضه عمومی‌سهام خود است اما این گفت‌وگوها به نتیجه ختم نشد. طبق آخرین گزارش‌ها، جت مافوق صوت AS2 این شرکت می‌توانست با سرعت 1000 مایل بر ساعت (1600 کیلومتر بر ساعت) حرکت کند.
 
همچنین قرار بود که در این جت از فناوری Boomless Cruise استفاده شود تا مانع از ایجاد صدا در حین حرکت شود. این شرکت قصد داشت تا در سال 2024، برای اولین بار امکان استفاده و سوار شدن به این جت مافوق صوت را برای علاقه‌مندان به سفرهای هوایی فراهم و در سال 2026 نیز پروازهای تجاری را با آن آغاز کند.
 
بر اساس اعلام Aeron، برای این جت مافوق صوت قیمت تقریبی 120 میلیون دلار تعیین شده بود. این شرکت برای دستیابی به هدف خود یعنی عرضه این جت، با شرکت‌های مختلفی از جمله بوئینگ، جنرال الکتریک و Berkshire Hathaway وارد همکاری شد.
 
در هفته‌های نخست 2021 نیز این شرکت اعلام کرد که به زودی یک کارخانه بزرگ تولید این جت را با بودجه 350 میلیون دلاری در فرودگاه بین المللی اورلاندو مبلورن تاسیس خواهد کرد اما فعلا و با توجه به این خبر، مشخص نیست که چه سرنوشتی برای این شرکت و جت مافوق صوتی AS2 رقم خواهد خورد.

آرزوی انسان برای فیلم‌سازی در فضا محقق شد

آژانس فضایی روسیه (روسکاسموس) برای ساخت اولین فیلم در فضا گروه ویژه‌ای از فیلمسازان را برگزیده است و همکاری‌های گسترده را با شرکت‌های تولیدکننده فناوری‌های هوشمند آغاز کرده است تا نخستین فیلم تاریخ در ایستگاه بین‌المللی فضایی ساخته شود. این هفته در آخرین خبرها گفته شد «یولیا پرسیلد» بازیگر و «کلیم شیپنکو» کارگردان روسی از جمله افرادی هستند که اکتبر امسال برای ساخت این فیلم از پایگاه فضایی «بایکونور» به ایستگاه بین‌المللی فضایی اعزام می‌شوند.
افرادی که قرار است در پروژه ساخت نخستین فیلم فضایی حضور داشته باشند تمامی آزمایش‌های پزشکی را پشت سر گذاشته‌اند و قرار است بزودی آموزش‌های ویژه برای استفاده از فناوری‌های منحصر به‌فرد و اکت‌های سینمایی در گرانش صفر به آنها داده شود. سیستم‌های هوشمندی که به‌صورت اختصاصی برای ساخت این فیلم در نظر گرفته شده است از زندگی روزمره عوامل ساخت فیلم در فضا تا دوربین‌های مخصوص فیلمبرداری و دسترسی به اینترنت برای مخابره اخبار به زمین را شامل می‌شود و مردم بعد از تماشای این فیلم برای نخستین بار با جزئیات زندگی در فضا آشنا می‌شوند.
نخستین فیلم فضایی
آژانس فضایی روسیه برای ساخت نخستین فیلم فضایی چهار نفر را برگزیده است تا به‌عنوان خدمه و بازیگران غیرحرفه‌ای، این پروژه را به انجام برسانند. در بیانیه مشترک روسکاسموس و ناسا گفته شد برخی از این افراد در تاریخ پنجم اکتبر (13 مهرماه) امسال با فضاپیمای «سایوز ام‌اس-19» به ایستگاه بین‌المللی فضایی می‌روند که در فاصله 354 کیلومتری از ما در مدار زمین قرار دارد. برای این افراد آزمایش‌های سانتریفیوژ، تست ایستادن در شرایط لرزش، انجام پروازهای مقدماتی، حضور در هواپیماهای مخصوص با جاذبه صفر و آموزش چتربازی در نظر گرفته شده است. این فیلم در اصل یک درام فضایی است که «چالش» نام دارد و از جمله الزامات اولیه برای انتخاب عوامل آن می‌توان به سن 25 تا 40 سال، وزن کمتر از 70 کیلوگرم، قابلیت دویدن مسافت یک کیلومتر در کمتر از سه دقیقه، شنای سبک آزاد 800 متر در 20 دقیقه و پرش از روی تخته شنا با ارتفاع سه متر اشاره کرد.
سفینه فضایی سایوز که وظیفه انتقال عوامل ساخت فیلم به ایستگاه بین‌المللی فضایی را برعهده دارد از سه بخش ماژول مداری، ماژول ورودی آیرودینامیکی کوچک و ماژول خدماتی استوانه‌ای با صفحه‌های خورشیدی تشکیل شده است. قسمت اصلی فضاپیما یا ماژول مداری به‌عنوان بخش سکونت خدمه مورد استفاده قرار می‌گیرد و در آن کلیه تجهیزات برای زندگی، آزمایش‌های بالینی، دوربین‌های هوشمند و... وجود دارند. در این بخش یک آشپزخانه کوچک برای خوردن غذا و سرویس بهداشتی هم ساخته شده است و افراد حاضر در آن تمامی ابزارهای ارتباطی حتی اینترنت پرسرعت را در اختیار می‌گیرند. انتهای بخش ماژول مداری یک پنجره کوچک را شامل می‌شود که امکان مشاهده فضای بیرونی را فراهم می‌کند.
عوامل فیلمبرداری که برای ساخت نخستین فیلم فضایی با این فضاپیما به ایستگاه بین‌المللی فضایی می‌روند، تمام تجهیزات فیلمبرداری از جمله دوربین‌های مخصوص و باتری‌های لیتیوم یونی برای شارژ دستگاه‌های الکترونیکی را به این بخش می‌برند. آژانس فضایی روسیه هنوز به طور دقیق اعلام نکرده است از چه فناوری‌ها و دوربین‌هایی در این پروژه فیلمسازی استفاده می‌کند، ولی این طور که رسانه‌های خبری گمانه زنی کردند تجهیزات هوشمند مربوطه از پروژه فضایی «لونا 3» یا E-2A No.1 روسیه الهام گرفته شده است. برای فیلمبرداری از سکانس‌های این فیلم یک سیلندر ویژه در نظر گرفته شده است که دوربین‌ها، سیستم پردازش تصاویر، فرستنده رادیویی، باتری‌های ذخیره انرژی، تراشه‌های ژیروسکوپی و فناوری‌های هوشمند برای کنترل دما در آن جاسازی شده‌ است. طراحی این سیلندر به‌ گونه‌ای است که لرزش‌های شدید یا حرکت‌های ناگهانی هیچ گونه تأثیری روی آن نمی‌گذارد و فناوری هوشمند موسوم به «سیستم کنترل نگرش» در آن سه محور مجزا را شامل می‌شود. این سیستم هنگام عکس گرفتن به‌صورت خودکار فعال می‌شود تا تصویر نهایی بدون لرزش و در بالاترین کیفیت ممکن ثبت شوند. سیلندر هوشمند سیستم‌های مخابره‌ای ویژه‌ای را نیز در خود جا داده است تا بجز عوامل تولید فیلم، امکان کنترل آن برای گروه مدیریتی زمینی هم فراهم شود.
سال گذشته در خبرها گفته شد استودیوی فیلمسازی یونیورسال با همکاری سازمان فضایی ناسا و شرکت اسپیس‌اکس فیلم سینمایی ویژه‌ای با بازی «تام کروز» را در ایستگاه بین‌المللی فضایی تهیه می‌کند. در این فیلم که هنوز نامی برای آن مشخص نشده است «داگ لیمان» به‌عنوان کارگردان در کنار کروز حضور خواهد داشت و تهیه کنندگی فیلم هم برعهده «کریستوفر مک‌کواری» خواهد بود. گفته می شد این فیلم با سرمایه‌گذاری 200 میلیون دلاری ساخته خواهد شد.
گردشگری فضایی
در کنار پروژه فیلمسازی فضایی برای اطلاع‌رسانی عمومی از فعالیت‌های فضایی و کیهان نوردی، شرکت‌های بزرگ سرمایه‌گذاری‌های فراوان انجام داده‌اند تا امکان گردشگری فضایی فراهم شود. شرکت اسپیس‌اکس به مدیریت «ایلان ماسک» به تازگی نخستین گروه مسافرانی که در یک برنامه گردشگری به فضا سفر می‌کنند را معرفی کرده است. این سفر تفریحی، آموزشی و پژوهشی با سه توریست فضایی انجام می‌شود و آنها ژانویه آینده از پایگاه فضایی «کیپ کارناوال» در فلوریدای امریکا سفر هشت روزه خود را آغاز می‌کنند.
شرکت آلمانی «هاریزن استودیو» با همکاری «آلیسا کارسان» جوان‌ترین فضانورد جهان چمدان هوشمند با بدنه‌ای از فیبرهای کربن را برای این سفر گردشگری طراحی کرده است. در کنار بدنه این چمدان یک نمایشگر لمسی تعبیه شده است که ارتباط مسافران با اعضای خانواده و دوستان در زمین را فراهم می‌کند و سیستم امنیتی بیومتریک آن هم به مسافر فضایی امکان می‌دهد تا قفل چمدان فقط با اثر انگشت و اسکن چشم او باز شود. این چمدان که «هاریزن وان» نامگذاری شده است در قسمت بدنه پایه‌های الکترومغناطیسی را شامل می‌شود که به آن امکان می‌دهد به کف یا دیواره‌های فضاپیما متصل شود تا در گرانش صفر مشکلی برای آن ایجاد نشود و دسترسی به چمدان آسان باشد.
علاوه بر این، شرکت آلمانی دیگری به‌نام «بایوزون فود» یک چاپگر سه‌بعدی طراحی کرده است که با استفاده از مرغ تازه، هویج، سبزیجات و... به همراه یک چسب خوراکی تعادل غذایی را برای گردشگران فضایی فراهم می‌کند و در کوتاه‌ترین زمان یک وعده غذایی کامل را ارائه می‌دهد. این چاپگر سه‌بعدی که انواع مختلف پیتزا را هم طبخ می‌کند کاربردهای دیگری هم دارد. برای مثال به فضانوردان امکان می‌دهد قطعات جایگزین فضاپیما یا زیستگاه‌های پرورش گیاه در فضا را نیز با آن تولید کنند.
سازمان فضایی ناسا به‌صورت همزمان در تلاش است سفرهای فضایی طولانی و راحت را برای گردشگران فراهم کند و قرار است در طرح «ایستگاه وویجر» نخستین هتل فضایی ساخته ‌شود. این ایستگاه براساس مدار قطبی همگام با خورشید ساخته می‌شود و نخستین ایستگاه فضایی چرخان بزرگ است که فضای داخلی آن بسیار لوکس و با جاذبه مصنوعی مشابه سطح زمین مورد استفاده قرار می‌گیرد و از آن به‌عنوان نخستین هتل فضایی نام می‌برند. این هتل فضایی 24 بخش مجزا را در خود جا داده است و به‌صورت همزمان توانایی میزبانی از 400 گردشگر را دارد. این اقامتگاه لوکس به جز سفرهای تفریحی برای سمینارهای آموزشی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد و پیش‌بینی شده است هر هفته 100 گردشگر به آنجا سفر کنند و البته ناسا تصمیم دارد با اتمام این پروژه، هتل فضایی لوکس و منحصر به فرد دیگری با ظرفیت 1400 گردشگر را در مدار زمین دایر کند.
 

پیشنهاد ۲.۸ میلیارد دلاری برای صندلی فضاپیمای بلو اوریجین

 
چندی پیش شرکت بلو اوریجین با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد که یکی از صندلی‌های ماموریت فضایی New Shepard خود را به حراج می‌گذارد. حال به نظر می‌رسد که این سفر ۱۰ دقیقه‌ای توجه بسیاری از افراد در جهان به ویژه ثروتمندان را به خود جلب کرده است.
 
بلو اوریجین با انتشار گزارشی نوشت که تاکنون بیشترین مبلغی که برای نشستن روی صندلی فضاپیمای New Shepard پیشنهاد شده، ۲.۸ میلیون دلار بوده است. بر اساس این گزارش، تاکنون ۵۲۰۰ نفر از ۱۳۶ کشور جهان رقم‌های پیشنهادی خود را برای خرید این صندلی خالی ثبت کرده‌اند که تا ابتدا، بیشترین پیشنهاد برابر با ۱.۴ میلیون دلار بود که طولی نکشید این رقم به ۲.۸ میلیارد دلار رسید.
 
این فضاپیمای شرکت بلو اوریجین قصد دارد تا با شش سرنشین و در طی شش ماه آینده به فضا ارسال شود. طبق اعلام این شرکت، مبلغ حاصل از فروش این صندلی برای امور خیریه صرف خواهد شد. همانطور که اشاره شد، در این فضاپیما شش صندلی تعبیه شده که فقط یک صندلی از طریق مزایده به فروش خواهد رفت.
 
اما هنوز سرنوشت پنج صندلی دیگر نامعلوم است و قیمتی نیز از سوی بلو اوریجین برای نشستن روی آن‌ها تعیین نشده است. با این حال، مزایده اخیر می‌تواند به این شرکت در انتخاب افراد علاقه‌مند و البته متمول برای تجربه این سفر ۱۰ دقیقه‌ای به فضای کمک کند.
 
به گفته بلو اوریجین، بعد از اعزام اولین گروه از مسافران به فضا، راه برای ارسال افراد بیشتر هموار خواهد شد و علاقه‌مندان بیشتری می‌توانند این سفر کم‌نظیر را تجربه کنند. بلو اوریجین اعلام کرد که کپسول فضایی New Shepard در بیابانی در تگزاس به فضا پرتاب خواهد شد و این کپسول تا ارتفاع ۶۵ مایلی (۱۰۵ کیلومتری) زمین خواهد رسید.
 
گفته شده که حراج عمومی‌یکی از صندلی‌های این فضاپیما در تاریخ ۱۰ ژوئن به پایان خواهد رسید و در تاریخ ۱۲ ژوئن، این مزایده وارد مرحله آنلاین و زنده خود خواهد شد. بلو اوریجین تاکنون ۱۵ بار این فضاپیما را تست کرد تا بتواند مجهز پرتاب باسرنشین آن را کسب کند.

ماه‌نورد «وایپر» ناسا می‌تواند منابع آبی ماه را با دقت بررسی کند

 
 
ناسا در نظر دارد تا ماه‌نورد تحقیقات بخارات قطبی یا وایپر (VIPER) را در اواخر سال ۲۰۲۲ به ماه بفرستند. این ماه‌نورد در قطب جنوب ماه فرود خواهد آمد تا بتواند برای اولین بار نگاه نزدیک‌تری به یخ موجود در این ناحیه بیندازد.
 
ماه‌نورد وایپر (Volatiles Investigating Polar Exploration) در واقع ۴ ابزار علمی که شامل دریل یک متری می‌شود با خود به همراه خواهد داشت و نمونه‌های متفاوتی از این ناحیه جمع‌آوری می‌کند. وایپر تا صد روز داده‌هایی را جمع‌آوری می‌کند که با آن‌ها می‌توان نقشه‌ای از منابع آبی ماه را  تهیه کرد.
 
یکی از اساسی‌ترین نیازهای زندگی روی ماه، وجود آب است. از حدود ده سال پیش که آب و یخ روی ماه کشف شد سوال اصلی دانشمندان این بود که آیا با مقدار آب موجود در این کره می‌توان در جایی جز زمین به زندگی ادامه داد یا خیر. این ماه‌نورد می‌تواند به دانشمندان کمک کند تا پاسخ این سوال و بسیاری از سوالات اساسی دیگر را به دست آورند.
 
دانشمندان مدت‌هاست که قطب‌های ماه را منابع خوبی برای آب و یخ می‌دانند و از این منابع می‌توانند برای استخراج اکسیژن برای تنفس فضانوردان و اکسیژن و هیدروژن مورد نیاز سوخت راکت‌ها استفاده کنند.
 
به دلیل انحراف مداری کمی که ماه دارد درون گودال‌های قطبین ماه هیچگاه نور خورشید نفوذ نمی‌کند و تاریکی همیشگی در این نواحی وجود دارد و به همین علت آب و یخ موجود در این گودال‌ها هیچگاه ذوب یا تبخیر نمی‌شوند. ناسا با تحقیقاتی که در گذشته روی این نواحی انجام داد متوجه شد که ماه دارای ذخایر آبی بسیاری است که می‌تواند تا میلیون‌ها تن آب را شامل شود. این ماه‌نورد نمونه‌های آب و یخ را از نواحی مختلف تاریک و روشن ماه جمع‌آوری می‌کند تا دانشمندان بتوانند تاثیرات متفاوت دما و نور خورشید در این نواحی را مشخص کنند.

ناسا سیستم ارتباطی لیزری خود را تابستان امسال تست می‌کند

 
پرتاب انبوه تجهیزات و ابزارهای پیشرفته به فضا برای گردآوری اطلاعات، نیازمند روش‌هایی برای ارسال این اطلاعات به زمین است.
 
در حال حاضر، سیستم ارتباطات فضایی مبتنی بر ارتباط رادیویی است و سازمان‌هایی همانند ناسا در طی سال‌های اخیر تلاش کرده‌اند تا با بهره‌گیری از ظرفیت فرکانس‌های بالا، اطلاعات بیشتری را در فرآیند انتقال اطلاعات دریافت کنند.
 
اما برای عصر حاضر و سال‌های پیش رو، محققان نیازمند سیستم‌های ارتباطی پیشرفته‌تری هستند تا بتوانند حجم زیادی از اطلاعات را که از طریق انواع تجهیزات ارسالی به فضا به زمین ارسال می‌شود، بی‌دردسر و با سرعت بالا دریافت کنند.
 
اینجاست که می‌توان از لیزر کمک گرفت. ارتباطات لیزری که تحت عنوان ارتباطات اپتیکال نیز شناخته می‌شود، به تجهیزات این امکان را می‌دهد تا حجم زیادی از اطلاعات همانند ویدیوهای 4K و یا اطلاعات ناشی از ماه‌های بررسی‌های علمی‌را به زمین بفرستند.
 
همچنین با این روش، سرعت انتقال اطلاعات در مقایسه به روش فعلی بین 10 تا 100 برابر افزایش خواهد یافت. ناسا برای درک بهتر قابلیت‌های ارتباط لیزری توضیح می‌دهد: برای انتقال نقشه کامل مریخ به زمین از طریق سیستم‌های فرکانس رادیویی، حدود 9 هفته طول خواهد کشید اما با استفاده از سیستم‌های لیزری این مدت زمان به 9 روز کاهش خواهد یافت.
 
ناسا به‌تازگی اعلام کرد که نمونه‌ اولیه‌ای از عملکرد سیستم ارتباطی لیزری خود در اواخر فصل تابستان تست خواهد کرد. ناسا این فناوری Laser Communications Relay Demonstration یا همان LCRD نام‌گذاری کرده است.
 
ناسا اعلام کرد که در طی چند ماه آینده، نحوه عملکرد سیستم LCRD را تبیین خواهد کرد و قصد دارد تا در آینده نزدیک، از این فناوری در ماموریت‌های جدید برای ارسال و دریافت اطلاعات استفاده کند.
 
برای تست فناوری ارتباطی لیزری، LCRD در ماه ژوئدن به مدار ژئوسنکرون که در فاصله 22 هزار مایلی قرار دارد، ارسال خواهد شد. قرار است در دو سال نخست ماموریت این سیستم لیزری،  فرآیندهای ارسال و دریافت اطلاعات با چند ایستگاه زمینی مورد تست و بررسی قرار خواهد گرفت.
 
طبق گفته ناسا، کیفیت ارتباط این سیستم لیزری تحت تاثیر ابرها نیز قرار خواهد گرفت و اختلالات جوی بر این ارتباط تاثیرگذار خواهد بود. با این حال، ناسا اعلام کرد که بعد از این تست تقریبا دو ساله، از LCRD برای ارسال و دریافت اطلاعات در ماموریت‌های فضایی استفاده خواهد شد.

ناسا سیستم ارتباطی لیزری خود را تابستان امسال تست می‌کند

 
پرتاب انبوه تجهیزات و ابزارهای پیشرفته به فضا برای گردآوری اطلاعات، نیازمند روش‌هایی برای ارسال این اطلاعات به زمین است.
 
در حال حاضر، سیستم ارتباطات فضایی مبتنی بر ارتباط رادیویی است و سازمان‌هایی همانند ناسا در طی سال‌های اخیر تلاش کرده‌اند تا با بهره‌گیری از ظرفیت فرکانس‌های بالا، اطلاعات بیشتری را در فرآیند انتقال اطلاعات دریافت کنند.
 
اما برای عصر حاضر و سال‌های پیش رو، محققان نیازمند سیستم‌های ارتباطی پیشرفته‌تری هستند تا بتوانند حجم زیادی از اطلاعات را که از طریق انواع تجهیزات ارسالی به فضا به زمین ارسال می‌شود، بی‌دردسر و با سرعت بالا دریافت کنند.
 
اینجاست که می‌توان از لیزر کمک گرفت. ارتباطات لیزری که تحت عنوان ارتباطات اپتیکال نیز شناخته می‌شود، به تجهیزات این امکان را می‌دهد تا حجم زیادی از اطلاعات همانند ویدیوهای 4K و یا اطلاعات ناشی از ماه‌های بررسی‌های علمی‌را به زمین بفرستند.
 
همچنین با این روش، سرعت انتقال اطلاعات در مقایسه به روش فعلی بین 10 تا 100 برابر افزایش خواهد یافت. ناسا برای درک بهتر قابلیت‌های ارتباط لیزری توضیح می‌دهد: برای انتقال نقشه کامل مریخ به زمین از طریق سیستم‌های فرکانس رادیویی، حدود 9 هفته طول خواهد کشید اما با استفاده از سیستم‌های لیزری این مدت زمان به 9 روز کاهش خواهد یافت.
 
ناسا به‌تازگی اعلام کرد که نمونه‌ اولیه‌ای از عملکرد سیستم ارتباطی لیزری خود در اواخر فصل تابستان تست خواهد کرد. ناسا این فناوری Laser Communications Relay Demonstration یا همان LCRD نام‌گذاری کرده است.
 
ناسا اعلام کرد که در طی چند ماه آینده، نحوه عملکرد سیستم LCRD را تبیین خواهد کرد و قصد دارد تا در آینده نزدیک، از این فناوری در ماموریت‌های جدید برای ارسال و دریافت اطلاعات استفاده کند.
 
برای تست فناوری ارتباطی لیزری، LCRD در ماه ژوئدن به مدار ژئوسنکرون که در فاصله 22 هزار مایلی قرار دارد، ارسال خواهد شد. قرار است در دو سال نخست ماموریت این سیستم لیزری،  فرآیندهای ارسال و دریافت اطلاعات با چند ایستگاه زمینی مورد تست و بررسی قرار خواهد گرفت.
 
طبق گفته ناسا، کیفیت ارتباط این سیستم لیزری تحت تاثیر ابرها نیز قرار خواهد گرفت و اختلالات جوی بر این ارتباط تاثیرگذار خواهد بود. با این حال، ناسا اعلام کرد که بعد از این تست تقریبا دو ساله، از LCRD برای ارسال و دریافت اطلاعات در ماموریت‌های فضایی استفاده خواهد شد.

برگزاری دیجی کالای حوزه هوافضا در کشور

 
 
یک تیم نوآور درصدد است تا در تابستان سال جاری نمایشگاه مجازی هوافضا را با مشارکت شرکت‌های تولیدکننده این حوزه برگزار کند.
 
مهران محمدزاده، مدیر گروه  تیم نوآور نمایشگاه هوایی مجازی با اشاره به برگزاری نمایشگاه هوایی مجازی، گفت: با توجه به اینکه حوزه هوافضا از حوزه‌های مورد علاقه طیف وسیعی از مردم است و لبه فناوری و مظهر پیشرفت هرکشوری محسوب می‌شود؛ در سطح بین الملل در زمان‌های از قبل تعیین شده، نمایشگاه‌های هوافضا در کشورهای مختلف برگزار می‌شود.
 
وی نمایشگاه‌های هوافضا را محلی برای معرفی و فروش محصولات شرکت‌های مطرح از قبیل ایرباس و بوئینگ دانست و ادامه داد: اما با توجه به اینکه این نمایشگاه‌ها در بازه‌های زمانی چند روزه و در کشور خاصی برگزار می‌شود و بازدید برخی از آنها محدود به مدیران و کارشناسان حوزه هوایی است، از این رو عامه مردم فرصت بازدید از این نمایشگاه‌ها را ندارند و از سوی دیگر هزینه‌های رفت و آمد نیز چالش دیگری است که پیش روی آنها قرار دارد.
 
محمدزاده خاطر نشان کرد: بر این اساس با راه اندازی نمایشگاه هوایی مجازی، این فرصت برای کلیه علاقه‌مندان فراهم می‌شود که در هر زمان و مکانی از منزل یا محل کار خود از نمایشگاه هوایی مجازی برگزار شده، بازدید کنند و از سوی دیگر شرکت‌های تولیدکننده محصولات هوایی نیز می‌توانند با هزینه خیلی کمتر به معرفی محصولات خود بپردازند.
 
وی عدم ایجاد محدودیت در زمان معرفی محصول و تحمیل هزینه جابجایی و غرفه‌سازی را از دیگر مزایای برگزاری نمایشگاه مجازی هوافضا نام برد.
 
مدیر گروه  تیم نوآور نمایشگاه هوایی مجازی با تاکید بر اینکه کلیه افراد می‌توانند از این نمایشگاه بازدید داشته باشند، ادامه داد: کلیه نهادهای دولتی و خصوصی تولید کننده محصول هوایی می‌توانند در این نمایشگاه غرفه داشته باشند و به معرفی و تبلیغ محصولات تولیدی خود بپردازند.
 
وی در خصوص مشارکت نهادهای مالی مانند صندوق‌‎های پژوهش و فناوری در این نمایشگاه، خاطر نشان کرد: تاکنون جلسات حضوری با نهادهای مالی و صندوق‌های پژوهش و فناوری را برای حضور و معرفی این نمایشگاه برگزار کردیم، ولی حمایتی از این رویداد نکردند و تنها مرکز رشد پژوهشگاه هوافضا از طریق واگذاری محل استقرار هسته نوآور نمایشگاه هوایی مجازی از تیم ما حمایت کرده است.
 
محمدزاده با اشاره به رویکرد تجاری سازی این نمایشگاه برای محصولات دانش پایه حوزه هوافضا، یادآور شد: این رویداد و نمایشگاه هوایی مجازی می‌تواند محلی برای معرفی توانمندی‌ها و قابلیت‌های محصولات هوایی ملی و بین‌المللی و تجاری‌سازی فناوری‌ها و محصولات دانش بنیان پایه هوافضا موثر باشد و نقشی مشابه دیجی کالای هوافضایی را در سطح ملی و بین‌المللی بازی کند.
 
وی زمان رونمایی و معرفی نهایی نمایشگاه هوایی مجازی را در تابستان سال جاری دانست و گفت: محصولات فناورانه عرضه شده در این نمایشگاه در زمینه‌های هواپیما، بالگرد، پهپاد، موتور و یا سایر زیرسامانه‌های مرتبط با محصولات هوافضایی است. همچنین می‌تواند زیرساخت‌های تست و آزمون در حوزه هوافضا در سطح نهادهای دولتی و خصوصی و دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی را نیز معرفی کند.
 
به گفته وی، سایت نمایشگاه هوایی مجازی به آدرس www.virtualAerospacExpo.com است.
 

عریض‌ترین هواپیمای جهان با موفقیت دومین آزمایش خود را پشت سر گذاشت

 
 
شرکت هوافضایی «استراتولانچ» که توسط هم‌بنیان‌گذار فقید مایکروسافت «پل آلن» تاسیس شده، برای دومین بار عریض‌ترین هواپیمای جهان را به پرواز درآورد. این اولین آزمایش هواپیمای Roc زیر نظر مالکان جدید شرکت است که حدود دو سال پس از آزمایش نخست این هواپیما انجام می‌شود.
 
«زاخاری کروور» (Zachary Krevor)، مدیر عملیات شرکت استراتولانچ در یک نشست خبری گفت: «پرواز امروز، در نگاه اول، فوق‌العاده موفق به نظر می‌رسد. ما تمام اهداف آزمایشی خود را پشت سر گذاشتیم، هیچ ایراد و خطایی مشاهده نکردیم و از وضعیت فرود هواپیما بسیار خوشحالیم.»
 
هواپیمای Roc ساعت ۱۰:۳۰ صبح به وقت محلی از زمین بلند شد و تا ارتفاع ۴.۱ کیلومتری بر فراز صحرای «موهاوی» در کالیفرنیا بالا رفت. در این آزمایش از شش موتور استفاده شد و کل پرواز سه ساعت و ۱۴ دقیقه طول کشید تا Roc دوباره بنشیند. مدت زمان این پرواز نسبت به آزمایش اول بیشتر بود ولی ارتفاع کمتری داشت. در زمان فرود یک سمت Roc زودتر از سمت دیگر آن به زمین برخورد کرد.
 
هدف آزمایش جدید Roc این بود که مشخص شود هواپیما چطور می‌تواند فشار کابین را تحمل کند. به‌علاوه، استراتولانچ می‌خواست از برخی قابلیت‌های ایمنی و ارتقاهای سخت‌افزاری این پرنده اطمینان یابد.
 
عرض هواپیمای Roc حدود ۱۱۷ متر است و اندازه‌ای دو برابر بوئینگ ۷۴۷ دارد. این هواپیما در نهایت می‌خواهد پرنده مافوق صوتی به نام «Talon-A» را حمل کند که ظاهری شبیه جت‌ها دارد و با ابعاد ۸.۵ در ۴.۲ متر ساخته شده تا در برنامه‌های وزارت دفاع آمریکا استفاده شود.
 
 
در آزمایش جدید، Talon-A در Roc قرار نگرفته بود اما این شرکت می‌خواهد آزمایشی انجام دهد تا Talon-A پس از استقرار در مدار زمین موتور موشکی خود را روشن کند و حدود یک دقیقه در شرایط مافوق صوت به حرکت درآید. Talon-A سپس به‌صورت خودکار به زمین برمی‌گردد.
 
«دنیل میلمن»، مدیر ارشد فناوری استراتولانچ در جمع خبرنگاران اعلام کرد که Roc در آزمایش‌های آتی آن قدر سرعت و ارتفاع خود را افزایش می‌دهد تا به حد لازم برای آزمایش Talon-A برسد. او وعده داد که این هدف در دنباله سال دست‌یافتنی خواهد بود.
 
گفتنی است که نام Roc با الهام از «رخ»، پرنده شکاری اسطوره‌ای خاورمیانه انتخاب شده است.

اسپیس ایکس با پرتاب دسته هجدهم استارلینک، رکورد کمترین فاصله بین دو پرواز فالکون ۹ را شکست

 
 
اسپیس ایکس موفق شد ۶۰ ماهواره از دسته هجدهم استارلینک را به مدار زمین پرتاب کند. این پرتاب با موشکی انجام شد که ۲۷ روز پیش پرواز کرده بود.
 
 
براساس گزارش Space.com، موشک دومرحله‌ای فالکون 9 در ساعت ۹:۴۹ صبح روز گذشته به ‌وقت ایران، با ۶۰ ماهواره به ‌سمت مدار زمین حرکت کرد. تقریبا ۹ دقیقه بعد، مرحله‌ی اول موشک بازگشت و روی محل فرود نشست. این پنجمین بار بود که مرحله‌ی اول این فالکون 9 به‌ پرواز درمی‌آمد و آخرین بار تنها ۲۷ روز پیش پرتاب شده بود. این نخستین باری است که فاصله‌ی دو پرواز موشک اسپیس ایکس تا این حد کم می‌شود. روز جمعه قرار است ۶۰ ماهواره‌ی دیگر اسپیس ایکس هم از طریق یک موشک فالکون 9 دیگر به مدار پرتاب شوند.
 
مأموریتی که اسپیس ایکس از طریق آن ۶۰ ماهواره را به مدار زمین فرستاد، با نام استارلینک ۱۸ شناخته می‌شود و زودتر از مأموریت استارلینک ۱۷ پرتاب شده است. ماهواره‌های استارلینک ۱۷ قرار بود دوشنبه زمین را ترک کنند؛ اما شرایط نامناسب جوی در منطقه‌ی بازیابی موشک و نیاز به بررسی‌های پیش‌پرواز بیشتر، باعث شد پرتاب ماهواره‌ها به‌ تأخیر بیافتد.
 
ابتدا به ‌نظر می‌رسید استارلینک ۱۷ نیز پنجشنبه صبح پرتاب خواهد شد. پایگاه فضایی ایسترن رنج که بر تمامی پرتاب‌ها از ساحل شرقی ایالات متحده نظارت می‌کند، به اسپیس ایکس اجازه داد استارلینک ۱۷ را فقط ۵ ساعت پس از استارلینک ۱۸، از مرکز فضایی کندی ناسا در مجاورت پایگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال پرتاب کند. اما به ‌دلیل نیاز به بررسی بیشتر موشک، پرتاب استارلینک ۱۷ به یکشنبه ظهر ساعت ۱۳:۰۱ به وقت ایران موکول شد.
 
اگر پرتاب دو مأموریت استارلینک در فاصله‌ی ۵ ساعت رخ می‌داد، نخستین بار از سال ۱۹۶۶ می‌شد که دو مأموریت مداری در یک روز در منطقه‌ی تحت نظارت ایسترن رنج انجام می‌گیرد. در ۱۱ نوامبر ۱۹۶۶ (۲۰ آبان ۱۳۴۵) یک موشک جمنای و یک موشک اتلس آجنا با فاصله‌ی تنها ۹۹ دقیقه پرتاب شدند. 
 
فاصله‌ی کم بین دو پرتاب موشک فالکون 9 به‌این دلیل عملی می‌شود که اسپیس ایکس از طریق دو سکوی پرتاب مختلف در فلوریدا برای این کار اقدام می‌کند. دلیل دیگر این است که نیروی فضایی ایالات متحده، فرایند‌های پرتاب موشک را ساده کرده است. یکی از دلایلی که باعث ساده‌ شدن فرایند پرتاب فالکون 9 شده این است که تمامی این موشک‌ها مجهز به سیستم خودکار اتمام پرواز (FTS) هستند و همین موضوع باعث می‌شود شمار افراد مورد نیاز در پشت میز فرمان برای هر پرتاب فالکون 9 کاهش پیدا کند.
 
 FTS قابلیتی امنیتی است که اگر در طول پرواز مشکلی پیش بیاید، به ‌شکل کنترل‌شده موشک را نابود می‌کند. فالکون 9 در حال حاضر تنها موشک آمریکایی محسوب می‌شود که از سیستم خودکار FTS استفاده می‌‌کند؛ با این توضیح که رایانه‌ی فالکون 9 می‌تواند بروز هرگونه خطا را تشخیص بدهد و درصورت بلند نشدن موشک از محل پرتاب، موتورها را خاموش کند. در شرایطی که موشک در حال پرواز باشد، سیستم خودکار FTS در راستای نابودسازی آن قدم برمی‌دارد.
 
موشک‌های دیگر برای عملی کردن این کار متکی ‌بر اپراتور انسانی هستند؛ اما براساس پیش‌نیاز تعیین‌شده توسط تیپ فضایی نیروی هوایی ارتش آمریکا، تمامی پرتابگرهای آینده‌ (که شامل نیوگلن شرکت بلو ارجین نیز می‌شود) دارای این قابلیت کلیدی خواهند بود.
 
با پرتاب موفقیت‌آمیز روز گذشته، اسپیس ایکس اکنون بیش از ۱۰۰۰ ماهواره‌ی استارلینک را در مدار زمین قرار داده است؛ بااین‌حال فرایند پرتاب ماهواره قرار نیست متوقف شود. نسخه‌ی اولیه‌ی شبکه‌ی استارلینک شامل ۱۴۴۰ ماهواره است و در نهایت، احتمالا شمار ماهواره‌ها به ده‌ها هزار دستگاه می‌رسد.