یوتیوب پردازنده اختصاصی VCU را معرفی کرد

/در , , , , , /توسط
گوگل واحد پردازشی اختصاصی VCU را برای ترنسکد ویدئو در یوتیوب معرفی کرده است. VCU چندین هسته‌ی انکدر دارد و هزینه‌های عملیاتی یوتیوب را به‌ شکل محسوسی کاهش می‌دهد.
   
گوگل می‌گوید یوتیوب (YouTube) باید فرایند ترنسکد (تبدیل کد) ویدئوها را در حجم عظیمی انجام بدهد و به همین دلیل تصمیم گرفته است تراشه‌هایی اختصاصی برای سرورهای یوتیوب بسازد. جزئیات تراشه‌ی جدید سری Argos در بیانیه‌ی جدید وبلاگ یوتیوب منتشر شده است. گوگل با تولید تراشه‌ی اختصاصی ناآشنا نیست؛ این شرکت در سرورهایش از GPU برای پردازش‌های گرافیکی استفاده می‌کند و واحدهایی اختصاصی با عنوان TPU (واحد پردازشی تنسور)‌ برای پردازش‌های هوش مصنوعی دارد.
 
اعضای تیم زیرساخت یوتیوب موفق‌ به تولید تراشه‌ای با عنوان VCU (واحد ترنسکد ویدئو) شده‌اند که به این شبکه‌ی اجتماعی کمک می‌کند یک ویدئو را به ده‌‌ها نسخه تبدیل کند. این کار باعث می‌شود ویدئوهای یوتیوب به شکل روان و بر اساس پهنای باند کاربر پخش شوند و امکان کسب درآمد از ویدئوها برای خالقان محتوا ممکن شود. جف کالو، از کارمندان گوگل، می‌گوید تراشه‌ی جدید سری Argos در مقایسه‌ با سیستم بهینه‌ی پیشین گوگل که نرم‌افزار را روی سرورهای سنتی اجرا می‌کرد، «۲۰ تا ۳۳ برابر بهره‌وری رایانشی را بهبود می‌دهد.»
 
واحد VCU گوگل عملا یک کارت PCI-E کامل است و ظاهری شبیه به پردازنده‌ی گرافیکی دارد. هر برد دارای دو تراشه‌ی ای‌سیک Argos است که در زیر هیت‌سینک آلومینیومی عظیم منفعل قرار گرفته‌اند و خنک می‌شوند. ظاهرا واحد VCU یوتیوب دارای کانکتور برق هشت پین است.
 
بر اساس نوشته‌ی Ars Technica، واحد پردازشی VCU یوتیوب دارای «۱۰ هسته‌ی انکدر» روی هر تراشه است و تمامی المان‌های دیگر در خارج از بلوک IP واقع شده‌اند. گوگل می‌گوید هر هسته‌ی انکدر می‌تواند «با استفاده از سه فریم مرجع» وضوح 2160p را با نرخ حداکثر ۶۰ فریم‌ بر ثانیه به شکل بلادرنگ انکد کند.
 
کارت‌‌های VCU به‌طور ویژه برای سیستم رایانشی بسیار بزرگ و قدرتمند گوگل طراحی شده‌اند. هر کلاستر رایانشی در سیستم یوتیوب قرار است میزبان «دستگاه‌های VCU» مستقل باشد که مملو از کارت‌ VCU هستند. این کار باعث می‌شود گوگل مجبور نباشد یکایک سرورها را باز و واحد VCU را به آن‌ها اضافه کند. گوگل می‌گوید دلیل شباهت پردازنده‌های VCU به کارت گرافیک این است که واحدهای VCU باید وارد محفظه‌های شتاب‌دهنده‌ی فعلی شوند.
 
سی‌نت ادعا می‌کند «هزاران واحد از تراشه‌های VCU هم‌اکنون در حال فعالیت در دیتاسنترهای گوگل هستند» و به‌ لطف این کارت‌ها، پردازش‌های مستقل ویدئو نظیر ویدئوهای 4K برخلاف قبل «در چند ساعت انجام می‌شود و ویدئوها برای تماشا در دسترس قرار می‌گیرند»؛ درحالی‌که پیش‌تر این روند چند روز طول می‌کشید.
                                  
 
 تصویری از پردازنده‌ی VCU یوتیوب
 
گوگل سرمایه‌گذاری محسوسی در تحقیق‌و‌توسعه‌ی پردازنده‌های VCU انجام داده است؛ اما این پردازنده‌ها در نهایت به کاهش هزینه‌های گوگل منتهی می‌شوند. این شرکت در جدولی توضیح داده است که استفاده از واحدهای VCU از لحاظ هزینه‌ی نهایی چه تفاوت‌هایی با استفاده از پردازنده‌های اسکای لیک اینتل و هسته‌های گرافیکی T4 Tensor انویدیا دارد.
 
یوتیوب بزرگ‌ترین وب‌سایت اشتراک‌گذاری ویدئو در دنیا و نگه‌داری سرورهای این پلتفرم کار سختی است؛ گفته می‌شود تا قبل از تصاحب یوتیوب توسط گوگل در سال ۲۰۰۶،‌ نگه‌داری سرورهای یوتیوب تقریبا «غیر ممکن» بود. گوگل از سال ۲۰۰۶ تاکنون به‌شدت تلاش کرده است هزینه‌های یوتیوب را کاهش بدهد و در این مسیر بارها زیرساخت‌ها را از نو ساخته و قوانین جدیدی وضع کرده است.
 
امروز بزرگ‌ترین چالش یوتیوب این است که هر ویدئو را روی تمامی دستگاه‌ها به‌ شکل مناسب (با توجه ویژه به پهنای باند) پخش کند و در عین حال کیفیت خوبی ارائه بدهد. منظور از اجرای مناسب، انتخاب کدک پشتیبانی‌شده روی دستگاه کاربر و انتخاب وضوح سازگار با صفحه‌نمایش دستگاه و در عین حال مصرف نشدن پهنای باند زیاد است.
 
گوگل برای دستیابی به این هدف یک ویدئو را به تعداد بسیار زیادی ویدئو ترنسکد می‌کند. نمونه‌ای از این کار را می‌توانید خودتان مشاهده کنید؛ پس از باز کردن ویدئویی 8K روی آیکون چرخ‌دنده کلیک کنید تا در مجموع ۹ وضوح شامل 144p،ا240p،ا360p،ا480p،ا720p،ا1080p،ا1440p،ا2160p و 4320p مشاهده کنید. تمامی این‌ها فایل‌های ویدئوییِ متفاوتی هستند و تک‌تک آن‌ها باید از روی فایل اصلی 8K تولید شوند. در نظر داشته باشید این گزینه‌ها صرفا مخصوص دستگاه شما است.
 
گوگل لازم است شماری از وضوح‌ها را در کدک‌های مختلف ارائه بدهد؛ کدک‌ها تعیین می‌کنند که ویدئو در مسیرش در اینترنت چگونه فشرده‌سازی شود. گوگل همواره در تلاش است ویدئوها را در پیشرفته‌ترین و بهینه‌ترین کد‌ک‌ها ارائه بدهد تا پهنای باند زیادی مصرف نشود؛ این یکی از پرهزینه‌ترین فرآیندهای کاری در یوتیوب به‌حساب می‌آید.
 
دی‌کد کردن کدکِ ویدئو به قدرت پردازشی زیادی نیاز دارد و در دستگاه‌های موبایل ارزان‌قیمت بدون پشتیبانی سخت‌افزاری از هر کدک، فرایند دی‌کد به شکل روان و بهینه انجام نمی‌گیرد. این یعنی گوگل صرفا می‌تواند روی جدیدترین دستگاه‌ها از بهترین کدک‌ها استفاده کند و همچنان باید نسخه‌هایی از ویدئو را با کدک‌های قدیمی در دسترس داشته باشد. 
 
امروزه اکثر دستگاه‌های مدرن سراغ استفاده از کدک بهینه‌ی VP9 می‌روند و کدک H.264 که سازگاری بیشتری در سطح وب دارد، مخصوص دستگاه‌هایی است که چندان مدرن نیستند. هیچ‌کس به شکل دقیق تمام جزئیات انتخاب کدک یوتیوب را نمی‌داند؛ اما بررسی‌ها نشان می‌دهد این پلتفرم توانایی پشتیبانی از دستگاه‌هایی که یک دهه پیش عرضه شده‌اند نیز دارد؛ حتی «گوشی‌‌های تاشو با وضوح پایین». بدین ترتیب اطمینان داریم که یوتیوب از برخی کدک‌های پیش از H.264 نظیر 3GP هم پشتیبانی می‌کند.
 
 
 
                                 
 
تصویر برچسب‌گذاری‌شده از دایِ تراشه‌ی Argos گوگل
 
کدک‌ها همواره بهبودهایی تجربه می‌کنند و همین موضوع باعث می‌شود وظیفه‌ی گوگل برای پشتیبانی از آن‌ها در یوتیوب بسیار چالش‌برانگیزتر شود. با درنظرگرفتن اهمیت بسیار زیاد پهنای باند در یوتیوب، منطقی‌ترین کار برای گوگل این است که در سریع‌ترین زمان ممکن سراغ استفاده از کدک‌های بهینه‌ی جدید برود. ارتقاء به کدک جدید به‌ معنی ترنسکد کردن تک‌تک ویدئوها (یا حداقل اکثر آن‌ها) است. این فرایند باید هر چند سال یک‌ بار به هنگام انتشار کدک جدید انجام شود.
 
فکر می‌کنید یوتیوب میزبان چند ویدئو است؟ گوگل صرفا داده‌هایی درباره‌ی رشد یوتیوب ارائه می‌دهد؛ مثلاً طبق اطلاعات رسمی نظیر ۵۰۰ ساعت ویدئو در هر دقیقه روی یوتیوب آپلود می‌شود. تعداد ویدئوهای یوتیوب به‌حدی زیاد است که نمی‌توان آن را محاسبه کرد. آنچه گفتیم بدون درنظرگرفتن قابلیت پخش زنده‌ی یوتیوب است؛ تصور کنید تمامی این فرایند ترنسکد به شکل زنده اتفاق بیافتد؛ با تأخیر ۱۰۰ میلی‌ثانیه‌ای. بدون شک یوتیوب بزرگ‌ترین پردازش ترنسکد را در کره‌ی زمین انجام می‌دهد.
 
کدک‌ها برای موفقیت یوتیوب اهمیت در خور توجهی دارند و به همین دلیل گوگل تلاش زیادی برای توسعه‌ی آن‌ها انجام می‌دهد. گوگل در سال ۲۰۰۹ شرکت کدک‌ساز On2 Technologies را تصاحب کرد؛ همان شرکتی که کدک VP6 را که در ویدئوهای فلش استفاده می‌شد ارائه داد.
 
از آن زمان تاکنون، گوگل جزو بزرگ‌ترین توسعه‌دهندگان کدک‌های ویدئویی بوده است. پس از ارتقاء VP8 به VP9، گوگل سراغ کدک بعدی‌اش یعنی AV1 می‌رود و امیدوار است که این کدک در آینده به شکل گسترده در دسترس قرار بگیرد. AV1 نتیجه‌ی همکاری چند شرکت است.

یوتیوب پردازنده اختصاصی VCU را معرفی کرد

/در , , , , , /توسط
گوگل واحد پردازشی اختصاصی VCU را برای ترنسکد ویدئو در یوتیوب معرفی کرده است. VCU چندین هسته‌ی انکدر دارد و هزینه‌های عملیاتی یوتیوب را به‌ شکل محسوسی کاهش می‌دهد.
   
گوگل می‌گوید یوتیوب (YouTube) باید فرایند ترنسکد (تبدیل کد) ویدئوها را در حجم عظیمی انجام بدهد و به همین دلیل تصمیم گرفته است تراشه‌هایی اختصاصی برای سرورهای یوتیوب بسازد. جزئیات تراشه‌ی جدید سری Argos در بیانیه‌ی جدید وبلاگ یوتیوب منتشر شده است. گوگل با تولید تراشه‌ی اختصاصی ناآشنا نیست؛ این شرکت در سرورهایش از GPU برای پردازش‌های گرافیکی استفاده می‌کند و واحدهایی اختصاصی با عنوان TPU (واحد پردازشی تنسور)‌ برای پردازش‌های هوش مصنوعی دارد.
 
اعضای تیم زیرساخت یوتیوب موفق‌ به تولید تراشه‌ای با عنوان VCU (واحد ترنسکد ویدئو) شده‌اند که به این شبکه‌ی اجتماعی کمک می‌کند یک ویدئو را به ده‌‌ها نسخه تبدیل کند. این کار باعث می‌شود ویدئوهای یوتیوب به شکل روان و بر اساس پهنای باند کاربر پخش شوند و امکان کسب درآمد از ویدئوها برای خالقان محتوا ممکن شود. جف کالو، از کارمندان گوگل، می‌گوید تراشه‌ی جدید سری Argos در مقایسه‌ با سیستم بهینه‌ی پیشین گوگل که نرم‌افزار را روی سرورهای سنتی اجرا می‌کرد، «۲۰ تا ۳۳ برابر بهره‌وری رایانشی را بهبود می‌دهد.»
 
واحد VCU گوگل عملا یک کارت PCI-E کامل است و ظاهری شبیه به پردازنده‌ی گرافیکی دارد. هر برد دارای دو تراشه‌ی ای‌سیک Argos است که در زیر هیت‌سینک آلومینیومی عظیم منفعل قرار گرفته‌اند و خنک می‌شوند. ظاهرا واحد VCU یوتیوب دارای کانکتور برق هشت پین است.
 
بر اساس نوشته‌ی Ars Technica، واحد پردازشی VCU یوتیوب دارای «۱۰ هسته‌ی انکدر» روی هر تراشه است و تمامی المان‌های دیگر در خارج از بلوک IP واقع شده‌اند. گوگل می‌گوید هر هسته‌ی انکدر می‌تواند «با استفاده از سه فریم مرجع» وضوح 2160p را با نرخ حداکثر ۶۰ فریم‌ بر ثانیه به شکل بلادرنگ انکد کند.
 
کارت‌‌های VCU به‌طور ویژه برای سیستم رایانشی بسیار بزرگ و قدرتمند گوگل طراحی شده‌اند. هر کلاستر رایانشی در سیستم یوتیوب قرار است میزبان «دستگاه‌های VCU» مستقل باشد که مملو از کارت‌ VCU هستند. این کار باعث می‌شود گوگل مجبور نباشد یکایک سرورها را باز و واحد VCU را به آن‌ها اضافه کند. گوگل می‌گوید دلیل شباهت پردازنده‌های VCU به کارت گرافیک این است که واحدهای VCU باید وارد محفظه‌های شتاب‌دهنده‌ی فعلی شوند.
 
سی‌نت ادعا می‌کند «هزاران واحد از تراشه‌های VCU هم‌اکنون در حال فعالیت در دیتاسنترهای گوگل هستند» و به‌ لطف این کارت‌ها، پردازش‌های مستقل ویدئو نظیر ویدئوهای 4K برخلاف قبل «در چند ساعت انجام می‌شود و ویدئوها برای تماشا در دسترس قرار می‌گیرند»؛ درحالی‌که پیش‌تر این روند چند روز طول می‌کشید.
                                  
 
 تصویری از پردازنده‌ی VCU یوتیوب
 
گوگل سرمایه‌گذاری محسوسی در تحقیق‌و‌توسعه‌ی پردازنده‌های VCU انجام داده است؛ اما این پردازنده‌ها در نهایت به کاهش هزینه‌های گوگل منتهی می‌شوند. این شرکت در جدولی توضیح داده است که استفاده از واحدهای VCU از لحاظ هزینه‌ی نهایی چه تفاوت‌هایی با استفاده از پردازنده‌های اسکای لیک اینتل و هسته‌های گرافیکی T4 Tensor انویدیا دارد.
 
یوتیوب بزرگ‌ترین وب‌سایت اشتراک‌گذاری ویدئو در دنیا و نگه‌داری سرورهای این پلتفرم کار سختی است؛ گفته می‌شود تا قبل از تصاحب یوتیوب توسط گوگل در سال ۲۰۰۶،‌ نگه‌داری سرورهای یوتیوب تقریبا «غیر ممکن» بود. گوگل از سال ۲۰۰۶ تاکنون به‌شدت تلاش کرده است هزینه‌های یوتیوب را کاهش بدهد و در این مسیر بارها زیرساخت‌ها را از نو ساخته و قوانین جدیدی وضع کرده است.
 
امروز بزرگ‌ترین چالش یوتیوب این است که هر ویدئو را روی تمامی دستگاه‌ها به‌ شکل مناسب (با توجه ویژه به پهنای باند) پخش کند و در عین حال کیفیت خوبی ارائه بدهد. منظور از اجرای مناسب، انتخاب کدک پشتیبانی‌شده روی دستگاه کاربر و انتخاب وضوح سازگار با صفحه‌نمایش دستگاه و در عین حال مصرف نشدن پهنای باند زیاد است.
 
گوگل برای دستیابی به این هدف یک ویدئو را به تعداد بسیار زیادی ویدئو ترنسکد می‌کند. نمونه‌ای از این کار را می‌توانید خودتان مشاهده کنید؛ پس از باز کردن ویدئویی 8K روی آیکون چرخ‌دنده کلیک کنید تا در مجموع ۹ وضوح شامل 144p،ا240p،ا360p،ا480p،ا720p،ا1080p،ا1440p،ا2160p و 4320p مشاهده کنید. تمامی این‌ها فایل‌های ویدئوییِ متفاوتی هستند و تک‌تک آن‌ها باید از روی فایل اصلی 8K تولید شوند. در نظر داشته باشید این گزینه‌ها صرفا مخصوص دستگاه شما است.
 
گوگل لازم است شماری از وضوح‌ها را در کدک‌های مختلف ارائه بدهد؛ کدک‌ها تعیین می‌کنند که ویدئو در مسیرش در اینترنت چگونه فشرده‌سازی شود. گوگل همواره در تلاش است ویدئوها را در پیشرفته‌ترین و بهینه‌ترین کد‌ک‌ها ارائه بدهد تا پهنای باند زیادی مصرف نشود؛ این یکی از پرهزینه‌ترین فرآیندهای کاری در یوتیوب به‌حساب می‌آید.
 
دی‌کد کردن کدکِ ویدئو به قدرت پردازشی زیادی نیاز دارد و در دستگاه‌های موبایل ارزان‌قیمت بدون پشتیبانی سخت‌افزاری از هر کدک، فرایند دی‌کد به شکل روان و بهینه انجام نمی‌گیرد. این یعنی گوگل صرفا می‌تواند روی جدیدترین دستگاه‌ها از بهترین کدک‌ها استفاده کند و همچنان باید نسخه‌هایی از ویدئو را با کدک‌های قدیمی در دسترس داشته باشد. 
 
امروزه اکثر دستگاه‌های مدرن سراغ استفاده از کدک بهینه‌ی VP9 می‌روند و کدک H.264 که سازگاری بیشتری در سطح وب دارد، مخصوص دستگاه‌هایی است که چندان مدرن نیستند. هیچ‌کس به شکل دقیق تمام جزئیات انتخاب کدک یوتیوب را نمی‌داند؛ اما بررسی‌ها نشان می‌دهد این پلتفرم توانایی پشتیبانی از دستگاه‌هایی که یک دهه پیش عرضه شده‌اند نیز دارد؛ حتی «گوشی‌‌های تاشو با وضوح پایین». بدین ترتیب اطمینان داریم که یوتیوب از برخی کدک‌های پیش از H.264 نظیر 3GP هم پشتیبانی می‌کند.
 
 
 
                                 
 
تصویر برچسب‌گذاری‌شده از دایِ تراشه‌ی Argos گوگل
 
کدک‌ها همواره بهبودهایی تجربه می‌کنند و همین موضوع باعث می‌شود وظیفه‌ی گوگل برای پشتیبانی از آن‌ها در یوتیوب بسیار چالش‌برانگیزتر شود. با درنظرگرفتن اهمیت بسیار زیاد پهنای باند در یوتیوب، منطقی‌ترین کار برای گوگل این است که در سریع‌ترین زمان ممکن سراغ استفاده از کدک‌های بهینه‌ی جدید برود. ارتقاء به کدک جدید به‌ معنی ترنسکد کردن تک‌تک ویدئوها (یا حداقل اکثر آن‌ها) است. این فرایند باید هر چند سال یک‌ بار به هنگام انتشار کدک جدید انجام شود.
 
فکر می‌کنید یوتیوب میزبان چند ویدئو است؟ گوگل صرفا داده‌هایی درباره‌ی رشد یوتیوب ارائه می‌دهد؛ مثلاً طبق اطلاعات رسمی نظیر ۵۰۰ ساعت ویدئو در هر دقیقه روی یوتیوب آپلود می‌شود. تعداد ویدئوهای یوتیوب به‌حدی زیاد است که نمی‌توان آن را محاسبه کرد. آنچه گفتیم بدون درنظرگرفتن قابلیت پخش زنده‌ی یوتیوب است؛ تصور کنید تمامی این فرایند ترنسکد به شکل زنده اتفاق بیافتد؛ با تأخیر ۱۰۰ میلی‌ثانیه‌ای. بدون شک یوتیوب بزرگ‌ترین پردازش ترنسکد را در کره‌ی زمین انجام می‌دهد.
 
کدک‌ها برای موفقیت یوتیوب اهمیت در خور توجهی دارند و به همین دلیل گوگل تلاش زیادی برای توسعه‌ی آن‌ها انجام می‌دهد. گوگل در سال ۲۰۰۹ شرکت کدک‌ساز On2 Technologies را تصاحب کرد؛ همان شرکتی که کدک VP6 را که در ویدئوهای فلش استفاده می‌شد ارائه داد.
 
از آن زمان تاکنون، گوگل جزو بزرگ‌ترین توسعه‌دهندگان کدک‌های ویدئویی بوده است. پس از ارتقاء VP8 به VP9، گوگل سراغ کدک بعدی‌اش یعنی AV1 می‌رود و امیدوار است که این کدک در آینده به شکل گسترده در دسترس قرار بگیرد. AV1 نتیجه‌ی همکاری چند شرکت است.

مک بوک‌های مجهز به پردازنده قدرتمند M2 اپل اواخر سال عرضه می‌شوند

/در , , , , /توسط
 
 
اپل در سال گذشته از پردازنده قدرتمند M1 در نسل جدید دستگاه‌های خود استفاده کرد. تراشه‌ای اختصاصی که توانست عملکرد قوی‌تر و قدرت پردازشی بالاتری را به نسبت تراشه‌های ابنتل، برای دستگاه‌های مک اپل به ارمغان آورد.
 
حال به نظر می‌رسد که نسل دوم این پردازنده آماده رونمایی و تولید است. طبق اطلاعات وب‌سایت Nikkei Asia، فرآیند تولید پردازنده M2 از ماه جاری میلادی آغاز شده و احتمالا در ماه ژوئیه به دست اپل خواهد رسید.
 
بدین ترتیب، می‌توان انتظار داشت که مک‌های جدید مجهز به این پردازنده در نیمه دوم سال 2021 میلادی وارد بازار شوند. طبق روال سال قبل، مدل‌های جدید مک بوک پر و مک بوک ایر جزو اولین کاندیداها برای دریافت این پردازنده هستند.
 
این وب‌سایت همچنین اعلام کرد که M2 در دستگاه‌های دیگر اپل همانند آیپد نیز استفاده خواهد شد. البته هنوز نام دقیق این تراشه از سوی اپل اعلام نشده، اما این وب‌سایت آن را M2 نامیده است. در این میان، برخی منابع خبری نیز از این تراشه تحت عنوان M1X یاد کرده‌اند.
 
مارک گورمن، خبرنگار بلومبرگ نیز اخیرا مدعی شد که پردازنده جدید اپل به 6، 12 و یا 8 هسته پردازشی با کارایی بالا مجهز خواهد بود. این در حالی است که در M1 از 4 هسته با کارایی بالا استفاده شده بود. اگر ادعاهای گورمن درست باشد، می‌توان انتظار داشت که محصول جدید اپل، با توان پردازشی بسیار بالاتری نسبت به مدل قبلی خود عرضه خواهد شد.
 
اگر این اطلاعات درست باشد، شاید در جریان کنفرانس توسعه دهندگان اپل در سال 2021 که قرار است در ماه ژوئن برگزار شود، شاهد رونمایی از مک بوک‌های ارتقایافته و مجهز به این تراشه اپل باشیم. درحال حاضر، محتمل‌ترین گزینه برای جا دادن تراشه M2 در خود، مک بوک پرو 13 است که اخیرا شایعات و خبرهای زیادی در خصوص اعمال تغییراتی جدید در این محصول به گوش رسیده است.

افت ارزش سهام اینتل در پی ورود انویدیا به حوزه‌ی پردازنده‌ مرکزی سرور

/در , , , , , /توسط
 
بررسی بازار نشان می‌دهد در پی رونمایی انویدیا از پردازنده‌ی مرکزی گریس، ارزش سهام اینتل با افت ۴٫۱۸ درصدی مواجه شده؛ اما ارزش سهام انویدیا افزایش پیدا کرده است.
 
به ‌دنبال انتشار اخبار رسمی با محوریت ورود انویدیا به بازار پردازنده‌ی مرکزی سرور، در ساعات پایانی دوشنبه ارزش سهام اینتل با افت ۴٫۱۸ درصدی مواجه شد. از طرفی در پایان روز گذشته، ارزش سهام انویدیا ۵٫۶۲ درصد رشد کرد. به گزارش CNBC، انویدیا به ‌خاطر تولید پردازنده‌ی گرافیکی و تراشه‌هایی برای هوش مصنوعی شرکتی نام‌آشنا و تا پیش از اعلام خبر جدید، پردازنده‌ی مرکزی تولید نمی‌کرد.
 
معماری جدید گریس (Nvidia Grace) که فعلا برای پردازنده‌های مرکزی کلاس دیتاسنتر معرفی شده است، نخستین جاه‌طلبی تیم سبز در حوزه‌ی CPU سرور محسوب می‌شود و در تلاش است اینتل را در بازاری که بیش از ۹۰ درصد از سهمش در اختیار این شرکت است، به چالش بکشد. اینتل در گزارش مالی خود اعلام کرد در سال ۲۰۲۰ موفق شده ۲۶٫۱ میلیارد دلار درآمد از واحد تجاری دیتاسنتر کسب کند (رشد ۱۱ درصدی سالانه). 
 
انویدیا می‌گوید پردازنده‌های سری گریس از معماری آرم استفاده می‌کنند. آرم تفاوت‌های محسوسی با معماری x86 دارد که در پردازنده‌های مرکزی اینتل به کار رفته است.
 
جن سون هوانگ، مدیرعامل انویدیا، در مراسم شب گذشته‌ی GTC 2021 اعلام کرد گریس در کنار پردازنده‌ی گرافیکی (GPU) و واحد پردازش داده (DPU) قرار می‌گیرد و به «سومین فناوری اساسی انویدیا برای رایانش» تبدیل می‌شود و «پیشرفته‌‌تر کردن هوش مصنوعی» را ممکن می‌کند. هوانگ می‌گوید‌ «انویدیا اکنون شرکتی سه‌تراشه‌ای است»؛ بدین معنی که به‌صورت مستقل CPU،اGPU و DPU می‌سازد.
 
انویدیا می‌گوید محققان از جمله اعضای آزمایشگاه ملی لس آلاموس وزارت انرژی ایالات متحده قصد دارند با استفاده از پردازنده‌های سری گریس، ابرکامپیوتر تولید کنند. 
 
انویدیا سال گذشته‌ی میلادی اعلام کرده بود با پرداخت ۴۰ میلیارد دلار آرم را از سافت بانک خریداری می‌کند و همچنان مجوز استفاده از مجموعه‌ دستورالعمل و هسته‌های آرم را به مشتریان این شرکت نظیر اپل و کوالکام می‌فروشد. پردازنده‌های آرم سلطه‌ی کاملی بر بازار گوشی هوشمند دارند؛ اما به ‌شکل گسترده در دیتاسنتر استفاده نمی‌شوند.

آی مک بعدی اپل احتمالا نمایشگر بزرگ‌تر از ۲۷ اینچ خواهد داشت

/در , , , , , , /توسط
 
 
افشاگری ادعا می‌کند مدل بعدی رایانه‌های سری آی مک که با پردازنده‌ی اپل سیلیکون همراه می‌شود، صفحه‌نمایش بزرگ‌تر از ۲۷ اینچ خواهد داشت. 
 
یکی از افشاگران تقریبا معتبر با نام l0vetodream، ساعاتی پیش اعلام کرد مدل بعدی آی مک اپل (Apple iMac) قرار است صفحه‌نمایش بزرگ‌تری در مقایسه‌ با مدل‌های فعلی داشته باشد. اپل در حال حاضر آی مک را در دو مدل ۲۱٫۵ اینچ و ۲۷ اینچ به ‌فروش می‌رساند.
 
این افشاگر مدعی است صفحه‌نمایش آی مک نسل بعد، آن را به بزرگ‌ترین نمونه‌ی ساخته‌‌شده توسط اپل تبدیل می‌کند و بدین ترتیب با آی مک بزرگ‌تر از ۲۷ اینچ مواجه خواهیم بود. شاید اپل بخواهد آی مکی هم ‌اندازه‌ با صفحه‌نمایش رده‌بالای ۳۲ اینچ Apple Pro Display XDR بسازد.
 
آن‌طور که 9to5Mac می‌نویسد، انتظار می‌رود مدل جدید آی مک طراحی رادیکال داشته باشد. طراحی فعلی آی مک به تقریبا هشت سال پیش برمی‌گردد و تغییراتی که اپل در سال‌های اخیر در طراحی محصول اعمال کرده است، چندان به چشم نمی‌آید. بر اساس شایعه‌ها، طراحی آی مک بعدی از آیپد پرو 2018 الهام‌برداری می‌شود و بدین ترتیب شاهد محصولی با حاشیه‌ی اندک و کناره‌های تخت خواهیم بود. چند ماه پیش بلومبرگ مدعی شد آی مک طراحی شبیه به Pro Display XDR خواهد داشت. 
 
چندین بار در شایعه‌ها شنیده‌ایم که اپل می‌خواهد نسخه‌ی جدید آی مک ۲۱٫۵ اینچ را با طراحی جدید به صفحه‌نمایش ۲۴ اینچ مجهز کند. در مدل بعدی به‌ لطف کاهش حاشیه‌ی صفحه‌نمایش، شاهد تغییر محسوس ابعاد محصول نخواهیم بود. اپل بیش از یک دهه پیش آی مک ۲۴ اینچ تولید کرده بود؛ البته پیش از استفاده از آلومینیوم در بدنه‌ی آی مک.
 
انتظار می‌رود مدل جدید رایانه‌های سری آی مک در ماه‌های پیش رو با پردازنده‌ی نسل بعد اپل سیلیکون رونمایی شود. اپل مدتی پیش ‌فروش آی مک پرو و شماری از کانفیگ‌های آی مک ۲۱٫۵ اینچ را متوقف کرد.  

آی مک بعدی اپل احتمالا نمایشگر بزرگ‌تر از ۲۷ اینچ خواهد داشت

/در , , , , , , /توسط
 
 
افشاگری ادعا می‌کند مدل بعدی رایانه‌های سری آی مک که با پردازنده‌ی اپل سیلیکون همراه می‌شود، صفحه‌نمایش بزرگ‌تر از ۲۷ اینچ خواهد داشت. 
 
یکی از افشاگران تقریبا معتبر با نام l0vetodream، ساعاتی پیش اعلام کرد مدل بعدی آی مک اپل (Apple iMac) قرار است صفحه‌نمایش بزرگ‌تری در مقایسه‌ با مدل‌های فعلی داشته باشد. اپل در حال حاضر آی مک را در دو مدل ۲۱٫۵ اینچ و ۲۷ اینچ به ‌فروش می‌رساند.
 
این افشاگر مدعی است صفحه‌نمایش آی مک نسل بعد، آن را به بزرگ‌ترین نمونه‌ی ساخته‌‌شده توسط اپل تبدیل می‌کند و بدین ترتیب با آی مک بزرگ‌تر از ۲۷ اینچ مواجه خواهیم بود. شاید اپل بخواهد آی مکی هم ‌اندازه‌ با صفحه‌نمایش رده‌بالای ۳۲ اینچ Apple Pro Display XDR بسازد.
 
آن‌طور که 9to5Mac می‌نویسد، انتظار می‌رود مدل جدید آی مک طراحی رادیکال داشته باشد. طراحی فعلی آی مک به تقریبا هشت سال پیش برمی‌گردد و تغییراتی که اپل در سال‌های اخیر در طراحی محصول اعمال کرده است، چندان به چشم نمی‌آید. بر اساس شایعه‌ها، طراحی آی مک بعدی از آیپد پرو 2018 الهام‌برداری می‌شود و بدین ترتیب شاهد محصولی با حاشیه‌ی اندک و کناره‌های تخت خواهیم بود. چند ماه پیش بلومبرگ مدعی شد آی مک طراحی شبیه به Pro Display XDR خواهد داشت. 
 
چندین بار در شایعه‌ها شنیده‌ایم که اپل می‌خواهد نسخه‌ی جدید آی مک ۲۱٫۵ اینچ را با طراحی جدید به صفحه‌نمایش ۲۴ اینچ مجهز کند. در مدل بعدی به‌ لطف کاهش حاشیه‌ی صفحه‌نمایش، شاهد تغییر محسوس ابعاد محصول نخواهیم بود. اپل بیش از یک دهه پیش آی مک ۲۴ اینچ تولید کرده بود؛ البته پیش از استفاده از آلومینیوم در بدنه‌ی آی مک.
 
انتظار می‌رود مدل جدید رایانه‌های سری آی مک در ماه‌های پیش رو با پردازنده‌ی نسل بعد اپل سیلیکون رونمایی شود. اپل مدتی پیش ‌فروش آی مک پرو و شماری از کانفیگ‌های آی مک ۲۱٫۵ اینچ را متوقف کرد.  

انویدیا Resizable BAR را برای تمام GPU-های RTX 3000 فعال کرد

/در , , , , /توسط
 
قابلیت Resizable BAR انویدیا که پردازنده‌ی مرکزی را قادر می‌سازد به تمام بافر حافظه‌ی گرافیکی دسترسی پیدا کند، رسما برای تمام کارت‌های گرافیک RTX 3000 منتشر شد. 
 
انویدیا پس از معرفی قابلیت Resizable BAR برای افزایش قدرت پردازشی در کارت گرافیک Nvidia GeForce RTX 3060، اعلام کرد که قابلیت یادشده را تا پایان ماه مارس ۲۰۲۱ (امروز) برای تمامی کارت‌های گرافیک سری RTX 3000 در دسترس قرار می‌دهد.
 
به‌ گزارش PC World، تیم سبز به وعده‌ی خود وفا کرده است. جدیدترین درایور کارت‌های گرافیک جدید انویدیا (نسخه‌ی ۴۵۶٫۸۹) قابلیت Resizable BAR را روی تمامی کارت‌های گرافیک کلاس دسکتاپ مبتنی ‌بر معماری امپر فعال می‌کند.
 
البته فعال‌سازی Resizable BAR روی کارت‌های گرافیک انویدیا به این سادگی رخ نمی‌دهد. درایورهای جدید Resizable BAR را فعال می‌کنند؛ اما نه برای تمام کارت‌های گرافیک. شما باید منتظر انتشار VBIOS جدید تولیدکننده‌ی کارت گرافیک بمانید تا مدلی که استفاده می‌کنید به قابلیت جدید مجهز شود.
 
انویدیا در حال حاضر VBIOS مخصوص Resizable BAR را برای کارت‌های گرافیک سری Founders Edition منتشر کرده است و این یعنی کاربران EVGA باید سراغ یکی از VBIOS-های جدید این شرکت بروند. 

برای استفاده از قابلیت Resizable BAR نه‌تنها به کارت‌ گرافیک جدید نیاز دارید بلکه باید سیستمی مجهز به پردازنده‌ی مرکزی و مادربرد سازگار با این قابلیت داشته باشید. ظاهرا پردازنده‌ی مرکزی و مادربرد نیز باید BIOS ویژه‌ای دریافت کنند؛ مگر اینکه در سیستم‌ از پردازنده‌های مرکزی سری رایزن 5000 یا سری راکت لیک استفاده کنید. 
 
AMD هنگام معرفی پردازند‌ه‌های مرکزی سری رایزن 5000 و پردازنده‌های گرافیکی سری Radeon RX 6000 قابلیت Resizable BAR را با نام Smart Access Memory معرفی کرد و گفت این قابلیت روی تمامی بازی‌‌ها کار می‌کند.
 
 Resizable BAR امکان دسترسی به تمامی بافر حافظه‌ی گرافیکی را برای پردازنده‌ی مرکزی فراهم می‌کند؛ در حالت عادی پردازنده‌ی مرکزی صرفا به بلاک‌های ۲۵۶ مگابایتی از حافظه‌ی گرافیکی دسترسی دارد. روشن کردن Resizable BAR ممکن است به بهبود در خور توجه عملکرد برخی بازی‌ها منتهی شود؛ اما اکثر بازی‌ها عملکردشان در حدود پنج درصد بهبود می‌یابد. نتیجه‌ی استفاده از Resizable BAR بسته به نوع بازی، پردازنده‌ی گرافیکی، وضوح و حتی تنظیمات گرافیکی بسیار متفاوت است.

فهرست بازی‌های تحت پشتیبانی Resizable BAR انویدیا تا ۳۰ مارس ۲۰۲۱ (۱۰ فروردین ۱۴۰۰) 
 
فهرست اولیه‌ی بازی‌هایی که به ‌لطف Resizable BAR انویدیا عملکردشان بهبود پیدا می‌کند فعلا محدود به تنها ۱۷ عنوان است. از آن‌جایی که اکثر آن‌ها بنچمارک داخلی ارائه می‌دهند، شاید بررسی تأثیرگذاری Resizable BAR روی عملکردشان راحت باشد. انویدیا می‌گوید به ‌مرور زمان بازی‌های بیشتری که به ‌لطف Resizable BAR بهبود می‌یابند شناسایی می‌کند و به‌ منظور پشتیبانی از این قابلیت، درایور Game Ready Driver برای آن‌ها ارائه می‌دهد. 
 
انویدیا تأکید می‌کند که کاربران باید پیش از آغاز فرایند باز کردن Resizable BAR روی کارت گرافیک، درایور نسخه‌ی ۴۵۶٫۸۹ را دانلود کنند. 

انویدیا Resizable BAR را برای تمام GPU-های RTX 3000 فعال کرد

/در , , , , /توسط
 
قابلیت Resizable BAR انویدیا که پردازنده‌ی مرکزی را قادر می‌سازد به تمام بافر حافظه‌ی گرافیکی دسترسی پیدا کند، رسما برای تمام کارت‌های گرافیک RTX 3000 منتشر شد. 
 
انویدیا پس از معرفی قابلیت Resizable BAR برای افزایش قدرت پردازشی در کارت گرافیک Nvidia GeForce RTX 3060، اعلام کرد که قابلیت یادشده را تا پایان ماه مارس ۲۰۲۱ (امروز) برای تمامی کارت‌های گرافیک سری RTX 3000 در دسترس قرار می‌دهد.
 
به‌ گزارش PC World، تیم سبز به وعده‌ی خود وفا کرده است. جدیدترین درایور کارت‌های گرافیک جدید انویدیا (نسخه‌ی ۴۵۶٫۸۹) قابلیت Resizable BAR را روی تمامی کارت‌های گرافیک کلاس دسکتاپ مبتنی ‌بر معماری امپر فعال می‌کند.
 
البته فعال‌سازی Resizable BAR روی کارت‌های گرافیک انویدیا به این سادگی رخ نمی‌دهد. درایورهای جدید Resizable BAR را فعال می‌کنند؛ اما نه برای تمام کارت‌های گرافیک. شما باید منتظر انتشار VBIOS جدید تولیدکننده‌ی کارت گرافیک بمانید تا مدلی که استفاده می‌کنید به قابلیت جدید مجهز شود.
 
انویدیا در حال حاضر VBIOS مخصوص Resizable BAR را برای کارت‌های گرافیک سری Founders Edition منتشر کرده است و این یعنی کاربران EVGA باید سراغ یکی از VBIOS-های جدید این شرکت بروند. 

برای استفاده از قابلیت Resizable BAR نه‌تنها به کارت‌ گرافیک جدید نیاز دارید بلکه باید سیستمی مجهز به پردازنده‌ی مرکزی و مادربرد سازگار با این قابلیت داشته باشید. ظاهرا پردازنده‌ی مرکزی و مادربرد نیز باید BIOS ویژه‌ای دریافت کنند؛ مگر اینکه در سیستم‌ از پردازنده‌های مرکزی سری رایزن 5000 یا سری راکت لیک استفاده کنید. 
 
AMD هنگام معرفی پردازند‌ه‌های مرکزی سری رایزن 5000 و پردازنده‌های گرافیکی سری Radeon RX 6000 قابلیت Resizable BAR را با نام Smart Access Memory معرفی کرد و گفت این قابلیت روی تمامی بازی‌‌ها کار می‌کند.
 
 Resizable BAR امکان دسترسی به تمامی بافر حافظه‌ی گرافیکی را برای پردازنده‌ی مرکزی فراهم می‌کند؛ در حالت عادی پردازنده‌ی مرکزی صرفا به بلاک‌های ۲۵۶ مگابایتی از حافظه‌ی گرافیکی دسترسی دارد. روشن کردن Resizable BAR ممکن است به بهبود در خور توجه عملکرد برخی بازی‌ها منتهی شود؛ اما اکثر بازی‌ها عملکردشان در حدود پنج درصد بهبود می‌یابد. نتیجه‌ی استفاده از Resizable BAR بسته به نوع بازی، پردازنده‌ی گرافیکی، وضوح و حتی تنظیمات گرافیکی بسیار متفاوت است.

فهرست بازی‌های تحت پشتیبانی Resizable BAR انویدیا تا ۳۰ مارس ۲۰۲۱ (۱۰ فروردین ۱۴۰۰) 
 
فهرست اولیه‌ی بازی‌هایی که به ‌لطف Resizable BAR انویدیا عملکردشان بهبود پیدا می‌کند فعلا محدود به تنها ۱۷ عنوان است. از آن‌جایی که اکثر آن‌ها بنچمارک داخلی ارائه می‌دهند، شاید بررسی تأثیرگذاری Resizable BAR روی عملکردشان راحت باشد. انویدیا می‌گوید به ‌مرور زمان بازی‌های بیشتری که به ‌لطف Resizable BAR بهبود می‌یابند شناسایی می‌کند و به‌ منظور پشتیبانی از این قابلیت، درایور Game Ready Driver برای آن‌ها ارائه می‌دهد. 
 
انویدیا تأکید می‌کند که کاربران باید پیش از آغاز فرایند باز کردن Resizable BAR روی کارت گرافیک، درایور نسخه‌ی ۴۵۶٫۸۹ را دانلود کنند. 

خبری از پردازنده Ryzen 5000 در سرفیس لپ‌تاپ ۴ نخواهد بود

/در , , , , /توسط
 
 
 اخیرا نتایج بنچمارکی فاش شده است که نشان می‌دهد سرفیس لپ تاپ 4 پردازنده‌ی رایزن 5000 ندارد و به پردازنده‌ای قدیمی‌ متکی می‌شود؛ البته شاید این بنچمارک به کانفیگ اصلی سرفیس لپ تاپ 4 مربوط نباشد. 
   
مایکروسافت هرگز به استفاده از جدیدترین پردازنده‌های بازار در محصولاتش اشتیاق زیادی نشان نداده است؛ اما به ‌نظر می‌رسد این اتفاق قرار است برای مدل AMD سرفیس لپ تاپ 4 (Microsoft Surface Laptop 4) تکرار شود. به گزارش MSPoweruser، بنچمارک منتسب به سرفیس لپ تاپ 4 مایکروسافت که توسط APISAK فاش شده است، نشان می‌دهد دستگاه مورد اشاره از پردازنده‌ی AMD Ryzen 7 استفاده می‌کند که به خانواده‌ی رنوار تعلق دارد و اکنون به‌نوعی منسوخ شده است. 
 
شماری از کاربران مایکروسافت منتظر بودند شرکت ردموندی در محصول جدیدش سراغ استفاده از پردازنده‌های سری رایزن 5000 برود که متکی ‌بر معماری ذن 3 هستند و چند ماه پیش عرضه شدند.
 
بنچمارک نشان می‌دهد سرفیس لپ تاپ 4 از پردازنده‌ی Ryzen 7 هشت هسته‌ای ۱۶ تردی با سرعت کلاک پایه‌ی ۲ گیگاهرتز و سرعت کلاک بوست ۳٫۷ گیگاهرتز در کنار واحد گرافیکی Radeon RX Vega 8 و ۱۶ گیگابایت رم دوکاناله‌ی LPDD4-4266 استفاده می‌کند. 
 
 
این خبر به‌نوعی ناامید‌کننده است؛ اما احتمال دارد بنچمارک به کانفیگ ضعیف سرفیس لپ تاپ 4 ارتباط داشته باشد و مایکروسافت کانفیگ‌های قوی‌تر را با پردازنده‌های جدید همراه کند. این احتمال نیز وجود دارد که بنچمارک، پردازنده را به‌درستی تشخیص نداده باشد. مایکروسافت برای طرفداران پردازنده‌های اینتل، کانفیگ‌هایی از سرفیس لپ تاپ 4 را با تراشه‌های نسل یازدهمی خانواده‌ی تایگر لیک عرضه خواهد کرد. 
 

انویدیا احتمالا تولید پردازنده نینتندو سوییچ را متوقف می‌کند

/در , , , , /توسط
 
 
گزارش‌های جدید به این موضوع اشاره کرده‌اند که انویدیا روند تولید تراشه‌های Tegra X1 را برای نینتندو سوییچ متوقف می‌کند.
 
 انویدیا چند سالی می‌شود که تراشه موبایل مخصوص خود را راهی بازار کرده است. این شرکت سال ۲۰۰۸ نسل اول تراشه‌ی تگرا را راهی بازار کرد که روی Zune HD مایکروسافت قرار گرفت. تراشه‌های تگرا در طول سال‌های گذشته در محصولات موفق‌تری به کار رفته‌اند که یکی از آن‌ها نینتندو سوییچ بود.
 
به نظر می‌رسد قرار است تغییراتی در روند ساخت پردازنده نینتندو سوییچ انجام شود. منابع مختلف اعلام کرده‌اند که انویدیا روند تولید تراشه‌ی تگرا را متوقف می‌کند.
 
انویدیا از تراشه تگرا ایکس وان برای کنسول نینتندو سوییچ استفاده کرده بود که البته تکنولوژی‌ جدیدی ارائه نمی‌داد؛ اما به دلیل پردازنده گرافیکی قدرتمندی که داشت جلب ‌توجه می‌کرد.
 
تراشه Tegra X1 که با اسم رمز اریستا شناخته می‌شد؛ روی نینتندو سوییچ قرار گرفت؛ اما به دلیل حفره‌های امنیتی موجود در آن، به‌سرعت هک شد و راهی‌های مختلف برای کرک کردن بازی‌های این کنسول به وجود آمد.
 
نینتندو در سال ۲۰۱۹ مدل جدیدی از کنسول نینتندو سوییچ با تراشه تگرا ایکس وان پلاس که با اسم رمز ماریکو شناخته می‌شد، راهی بازار کرد؛ اما به نظر می‌رسد که دیگر این تراشه تولید نمی‌شود.
 
چند احتمال وجود دارد. اولین احتمال این است که نینتندو دوباره از همان تراشه‌ی تگرا ایکس وان پلاس برای مدل‌های جدید نینتندو سوییچ استفاده کند و توقف تولید تراشه توسط انویدیا تغییری در آن ایجاد نمی‌کند. احتمال دیگر خرید تمام موجودی‌ تراشه‌ی تگرا توسط نینتندو است تا بتواند از آن‌ها روی کنسول‌هایی که تا به پایان رسیدن عمر سوییچ راهی بازار خواهد کرد، استفاده کند که این احتمال هم تأثیری روی گیمرها نمی‌گذارد.
 
براساس شایعات، نینتندو قصد دارد مدل قوی‌تر کنسول سوییچ را راهی بازار کند که از صفحه‌نمایش OLED برخوردار است و به گزارش اکستریم‌تک، از وضوح تصویر 4K پشتیبانی می‌کند.
 
تراشه تگرا ایکس وان پلاس در پردازش 4K ضعیف عمل می‌کند و به همین دلیل، به نظر می‌رسد از DLSS خلق‌شده با هوش مصنوعی برای آن استفاده شده تا بتواند بازی‌ها را به کیفیت 4K اپ‌اسکیل کند. البته استفاده از تراشه قوی‌تر باعث می‌شد این کنسول، بازی‌ها را با وضوح 4K واقعی پخش کند.
 
انویدیا قصد دارد شرکت انگلیسی سازنده پردازنده‌های ARM را خریداری کند. از این پردازنده‌ها در ساخت تراشه‌های تگرا هم استفاده شده بود؛ البته این تراشه‌های تگرا در ساخت اتومبیل‌ها و محصولاتی که مناسب توسعه‌دهندگان هستند هم قرار گرفته‌اند.
 
یکی از این محصولات Orin نام دارد که در سال ۲۰۱۹ معرفی شد. چیز زیادی از این محصول نمی‌دانیم و تنها مشخص شده است که از چیپ‌های ماریکو قوی‌تر است.
 
این احتمال هم وجود دارد که نینتندو با مشکل تأمین تراشه مورد نیاز برای سوییچ مواجه شده است و نمی‌تواند قطعات لازم برای این کنسول را تأمین کند.
 
البته احتمال اینکه انویدیا واقعا روند تولید تراشه‌های تگرا را متوقف کند بسیار کم است؛ چراکه نینتندو سوییچ باعث شده میلیون‌ها واحد تراشه تگرا به فروش برسند. اگر گزارش‌های منتشرشده صحت داشته باشند، نینتندو در حال ایجاد تغییرات اساسی در ساختار سوییچ است.