دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا، با شرکت بوئینگ یک قرارداد غیررسمی برای دریافت دو هواپیمای جدید فرماندهی نیروی‌ هوایی (Air Force One) را به امضا رساند.

این هواپیما‌ها که قرار است بر روی آنها تغییراتی انجام شود، از نوع جمبو جت‌های افسانه‌ای بوئینگ ۷۴۷-۸ هستند که لقب ملکه آسمان‌ها را با خود یدک می‌کشند.

ارزش این جت‌های جدید چیزی بالغ بر ۳.۹ میلیارد دلار تخمین زده می‌شوند و بعد از طراحی و آماده سازی، جایگزین جت‌های فعلی فرماندهی نیروی هوایی خواهند شد که در زمان ریاست جمهوری جرج هربرت واکر بوش (پدر جورج بوش) وارد خدمت شده‌اند.

کاخ سفید عقد این قرارداد غیر رسمی را تحقق موفق یکی از وعده‌های انتخاباتی دونالد ترامپ دانسته، که توانسته‌اند جت‌های جدید فرماندهی نیروی هوایی را با کاهش هزینه و یک میلیارد دلاری صرفه‌جویی به‌روز‌رسانی نمایند. در این رابطه هوگان گیدلی (Hogan Gidley) معاون سخنگوی کاخ سفید گفت: “دونالد ترامپ با شرکت بوئینگ برای نوسازی هواپیماهای فرماندهی نیروی هوایی به یک توافق غیر‌رسمی رسیده است و ما از رئیس جمهور بابت این مذاکرات سپاس‌گزاریم، زیرا بیش از ۱.۴ میلیارد دلار از پول مالیات‌دهندگان را صرفه‌جویی کرده است”.

در حالی که ترامپ در پیام توییتری خود در دسامبر سال ۲۰۱۶ اعلام کرده بود که هزینه هواپیما‌های فرماندهی نیروی هوایی حدود چهار میلیارد دلار است، اخیرا کاخ سفید و شرکت بوئینگ در اظهار نظری مشترک ابراز داشتند که این قیمت در حقیقت اکنون بیش از پنج میلیارد دلار است! یکی از مقامات رسمی کاخ سفید درباره این اختلاف نظر یک میلیارد دلاری به شبکه خبری فاکس نیوز گفت که در سال ۲۰۱۶، به رئیس‌جمهور اطلاعات اشتباهی داده شده بود!

از جمله اقداماتی که در راستای کاهش هزینه‌ها در ماه دسامبر ۲۰۱۷ پیش پای کاخ سفید گذاشته شده بود، حذف قابلیت سوخت‌رسانی هوایی به هواپیمای فرماندهی نیروی هوایی است. هر چند هواپیمای فرماندهی رئیس جمهور هرگز نیازی به سوخت‌گیری در هنگام پرواز نداشته است. با این حال، این قابلیت طراحی شده  بود تا این دفتر فرماندهی بتواند در مواقع اضطرار ملی، چندین روز و یا حتی هفته‌ها در آسمان پرواز کند. البته کنگره آمریکا نیز نگرانی خود را از حذف توانایی سوخت‌گیری هوایی هواپیمای فرماندهی نیروی هوایی ابراز کرده است.

همچنین دونالد ترامپ نیز خواسته که هواپیمای فرماندهی جدید تا سال ۲۰۲۱ آماده و وارد خدمت شود. در هر صورت با توجه به لیست بلندبالای تجهیزات و الزامات مورد نیاز هواپیمای فرماندهی، از جمله چندین سیستم‌ ارتباطی امن، اتاق‌های بزرگ برگزاری جلسات، تجهیزات الکترونیکی برای مقابله با جنگ الکترونیک و پارازیت‌های الکترونیکی و دیگر توانایی‌های دفاعی، باید بسیار خوشبینانه فکر کنیم که شرکت بوئینگ و نیروی هوایی قادر خواهد بود تا کار طراحی، اعمال تغییرات، تست و آماده‌ سازی بوئینگ‌های ۷۴۷ را در عرض سه سال، به پایان برسانند.

نوشته قرارداد ۳.۹ میلیارد دلاری با بوئینگ برای ورود جمبو جت‌های افسانه‌ای ۸-۷۴۷ جدید اولین بار در پدیدار شد.

مطلب دستور فضایی ترامپ برای بازگشت به ماه ؛ داستان سفر به ماه از نو نوشته می‌شود! برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

دولت ترامپ باری دیگر وعده داده است تا پیشتازی آمریکا در عرصه فضا را به حالت اول خود بازگرداند و در همین راستا همکاری با بخش خصوصی و عملیاتی کردن ایده بازگشت به ماه را در دستور کار خود قرار داده است. دونالدو ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا، در سخنرانی روز دوشنبه خود در […]

مطلب دستور فضایی ترامپ برای بازگشت به ماه ؛ داستان سفر به ماه از نو نوشته می‌شود! برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

اخترفیزیکدان و کیهان‌شناس مشهور استیون هاوکینگ در کنفرانسی که به مناسبت ۷۵ امین سالروز تولدش در حضور داشت گفت که از وضعیت تغییرات آب و هوایی زمین خصوصا با وجود تصمیم بحث‌برانگیز دونالد ترامپ برای خروج از پیمان آب و هوایی پاریس به‌شدت ناامید و نگران شده است.

هاوکینگ به شبکه تلویزیونی BBC Newsگفت: “ما به نقطه‌ای نزدیک می‌شویم که گرم شدن زمین دیگر غیرقابل‌برگشت می‌شود. اقدام ترامپ می‌تواند کره زمین را در آستانه تبدیل شدن به یک سیاره زهره دیگر قرار دهد.”

اتم‌ها و مولکول‌های جو زهره، به روش‌های مختلفی نور خورشید را جذب می‌کنند و اثر به خصوصی “اثر گلخانه‌ای” از خود به‌جای می‌گذارند. سیاره زهره به دلیل همین اثر گلخانه‌ای، گرم‌ترین سیاره منظومه شمسی محسوب می‌شود. نور خورشید پس از نفوذ در جو این سیاره و جذب شدن توسط سطح آن، به‌صورت گرما از سطح آن منعکس می‌شود. اما انبوه کربن دی‌اکسید جو زهره، این گرما را به دام انداخته و از رها شدن آن در فضای بیرونی جلوگیری می‌کند. این جذب اضافی گرما که “اثر گلخانه‌ای” نام دارد، میانگین گرمای زهره را بیش از هر سیاره دیگری حتی نسبت به عطارد (نزدیک‌ترین سیاره به خورشید) بالابرده است.

در حالی که سیاره ما بدون شک از تأثیر تغییرات آب و هوایی به دور نمانده است، اما آن نوع فوران گازهای گلخانه‌ای که در سیاره خواهر زمین، یعنی زهره رخ می‌دهد، واقعا مهم‌ترین نگرانی ما نیست. مطالعه‌ای که سال ۲۰۱۳ انجام شد نشان می‌داد که اثر گلخانه‌ای فرار زمین می‌تواند منجر به افزایش فشار گلخانه‌ای شود. اما در همین مطالعه اشاره شده است که بر اساس اطلاعات موجود، انتشار گازهای گلخانه‌ای برای اتفاق افتادن چنین شرایطی کافی نیست. اما حتی اگر اسکلت‌های ما در اثر باران‌های اسیدسولفوریکی ذوب نشوند، بازهم باید در این مورد حق را به پرفسور هاوکینگ بدهیم که نگران آینده سیاره ماست.

پرفسور هاوکینگ در ادامه گفت: “دونالد ترامپ با کنار گذاشتن شواهد تغییرات آب و هوایی و خروج از توافقنامه آب و هوایی پاریس، آسیب‌های جبران نشدنی روی محیط‌زیست سیاره زیبای ما می‌گذارد و دنیای طبیعی ما و فرزندانمان را تخریب می‌کند.”

هم‌اکنون برای جلوگیری از تأثیرات کامل تغییرات آب و هوایی در سیاره ما خیلی دیر شده است. در طول قرن بیستم، دمای متوسط زمین به میزان ۱ درجه فارنهایت (۰.۶ درجه سانتی‌گراد) افزایش یافت که ممکن است، چندان زیاد به نظر نرسد، اما باعث تغییرات زیست‌محیطی بزرگی شده است. همان‌طور که به دمای متوسط کره زمین افزوده می‌شود، ناهنجاری‌های دمایی زیادی هم رخ می‌دهد که منجر به گرم شدن شدید هوا در برخی نواحی زمین شده است. به همین ترتیب، توفان‌های بیشتری اتفاق می‌افتد، موج‌های گرمای بیشتری و دمای هوای بیشتری هم ثبت می‌شود و شاهد با ذوب شدن یخ‌های دریا و تغییر الگوهای فصلی در همه‌جا زمین هم خواهیم بود.

در واقع خروج آمریکا از توافقنامه پاریس حداقل می‌تواند، تا سال ۲۰۲۵ هرساله  ۱.۴ گیگا تن دی‌اکسید کربن اضافی وارد جو کره زمین کند. همچنین تصمیم بحث‌برانگیز دونالد ترامپ رئیس‌جمهور ایالات‌متحده برای خروج این کشور از توافقنامه آب و هوایی پاریس، می‌تواند ضربه مهلکی به همکاری‌های بین‌المللی مقابله با تغییرات آب و هوایی وارد کند.

بدون ایالات‌متحده، دیگر امضاکنندگان این توافق‌نامه، احتمالا همچنان به تعهدات خود پایند خواهند ماند. ولی احتمالا همکاری‌های بین‌المللی برای کاهش گازهای گلخانه‌ای تا پیش از سال ۲۰۲۵، با دشواری همراه خواهد بود. چراکه ایالات‌متحده، اهمیت بسیاری برای شکل دادن آینده آب و هوایی جهان دارد.

امضاکنندگان توافق‌نامه آب و هوایی پاریس، بر مجموعه‌ای از اهداف توافق کردند تا گرمایش زمین را در مقایسه با عصر ماقبل صنعتی زیر ۳.۶ درجه فارنهایت (۲ درجه سانتی‌گراد) نگه دارند. همچنین با چشم داشت هدفی بلندپروازانه روند گرم شدن کره زمین را تا سال ۲۱۰۰، به کمتر از ۲.۷ درجه فارنهایت (۱.۵ درجه سانتی‌گراد) برسانند. هر کشور امضاکننده این توافق‌نامه متعهد شد، مجموعه اهداف داوطلبانه خود را برای کاهش تولید گازهای گلخانه بر عهده گیرد، البته هیچ قانون الزام‌آوری در مورد چگونگی متعهد ماندن به این توافقنامه در میان نبود.

در واقع، بر اساس گزارش موسسه Climate Interactive، تعهدات کشورهای امضاکننده هم‌اکنون به هدف کوتاه مدت ۳.۶ درجه فارنهایت که به احتمال زیاد منجر به گرم شدن زمین حدود ۶ درجه فارنهایت (۳.۳ درجه سانتی‌گراد) تا سال۲۱۰۰ دست می‌یابد. این میزان کمتر از  ۷.۶ درجه فارنهایت (۴.۲ درجه سانتی‌گراد) گرم شدن کره زمین نسبت به دمای عصر ماقبل صنعتی است. دولت اوباما در زمان امضای توافقنامه پاریس متعهد شد، انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را تا سال ۲۰۲۵بین ۲۶ درصد و ۲۸ درصد سطح سال ۲۰۰۵ کاهش دهد. این توافقنامه تا پیش از سال ۲۰۲۰ رسما اجرا نمی‌شود، اما برای تحقق این اهداف، کشورهای امضاکننده ملزم به برداشتن گام‌های جدی مانند تعیین استانداردهایی برای تولید گازهای گلخانه‌ای خودرو، لوازم‌خانگی و نیروگاه تا قبل از سال ۲۰۲۰ خواهد بود.

توافق‌نامه آب و هوایی که در سال ۲۰۱۵ به تصویب ۱۹۵ کشور جهان در پاریس رسید، اما در این بین کشورهای نیکاراگوئه و سوریه از امضای توافقنامه سرباز زدند.  کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای ایالات‌متحده، ۲۱ درصد میزان گازهای گلخانه‌ای تمامی کشورهای امضاکننده توافقنامه را شامل می‌شود. به نقل از موسسه Climate Interactive،  نپذیرفتن شرایط توافق‌نامه پاریس، به معنای انتشار سالانه ۱.۴ گیگا تن دی‌اکسید کربن تا سال ۲۰۲۵ است.

به این ترتیب هنگامی‌که قدرت‌های بزرگ جهان از همکاری‌های بین‌المللی سر باز می‌زنند، طبیعی است که احساس بدبینانه‌ای به ما دست دهد، اگرچه به نظر پروفسور هاوکینگ نسبت به چشم‌انداز بشریت بدبین است.  ماه گذشته بود که کیهان‌شناس مشهور گفته بود که اگر گونه انسان می‌خواهد به حیات خود ادامه دهد، تنها انتخابش سفر به سیارات دیگر است.

استیون هاوکینگ کیهان‌شناس و فیزیکدان شهیر، چندی پیش یکی دیگر از پیش‌بینی‌های آخر زمانی خود را انجام داد. به گفته هاوکینگ، انسان تنها ۱۰۰ برای ترک زمین فرصت دارد. این پیش‌بینی جدید، ۹۰۰ سال با پیش‌بینی پیشین او که در نوامبر ۲۰۱۶ انجام شده بود، فاصله دارد. این فیزیکدان نظری بریتانیایی ماه نوامبر سال گذشته، در خلال سخنرانی که در دانشگاه آکسفورد انجام داد، اشاره کرد، زمین هم همچون همه سیارات، آسیب‌پذیر است. موجودات زنده کنونی، به‌ویژه موجودات بزرگ‌تر، مانند انسان‌ها، می‌توانند با توجه به آینده فاجعه باری که انتظار آن در سیاره می‌رود، منقرض شوند.

نویسنده کتاب “تاریخچه زمان” بیشتر نگران تهدیداتی است که بر روی زمین به جان ما می‌شود، همچون تغییرات آب و هوایی، هوش مصنوعی و حتی تهاجم بیگانگان فضایی به زمین. استیون هاوکینگ در این سخنرانی خود، بزرگ‌ترین نگرانی‌ها در قرن آینده را پیشرفت هوش مصنوعی و ادامه تغییرات آب و هوایی دانسته بود که می‌توانند، آینده بشریت را تغییر دهند. به گفته پرفسور هاوکینگ، تنها راه برای محافظت از گونه انسان این است که در بیش از یک مکان زندگی کند. در واقع باید گروه دیگری از انسان‌ها به صورت مستقل در سیاره‌ای دیگر و یا ترجیحا در منظومه شمسی دیگری زندگی کنند.

چراکه ممکن است، خورشید کنترلش را از دست دهد، خاموش شود و یا به‌طور ناگهانی تشعشات خودش را به چیزی فراتر از محدوده بقای بیولوژیکی ما انسان‌ها افزایش دهد. هاوکینگ پیش‌بینی کرده که تنها راه برای اطمینان برای بقای انسان خانه‌ای جدید و سیاره‌ای دیگر است. پرفسور هاوکینگ که در فستیوال استارموس تروندهایم، نروژ، سخنرانی می‌کرد، گفت: “اگر انسان تا یک میلیون سال دیگر به این روند ادامه دهد، آینده ما درجایی رقم خواهد خورد که هیچ‌کس تا به حال ندیده است.”

هاوکینگ در ادامه گفت: “فضاهای مورد نیاز (روی زمین) در حال اتمام‌اند، تنها مکان‌هایی که می‌توانیم برویم، سیارات دیگر هستند. اکنون زمان اکتشاف دیگر منظومه‌های خورشیدی است. استقرار حیات (در سیارات دیگر) شاید تنها راه نجات ما باشد. متقاعد شده‌ام که انسان باید زمین را ترک کند.”

پیشنهاد هاوکینگ تقریبا ۴۵ سال پس از آخرین مأموریت ماه ناسا مطرح شده، البته او تنها کسی نیست که به فکر فرستادن مجدد انسان به ماهواره کیهانی زمین، ماه است. حتی دونالد ترامپ هم می‌خواهد، تا سال ۲۰۲۰، انسان را در ماه مستقر کند. همچنین پروژه‌های مختلفی از سوی سازمان‌های فضایی دولتی و همین‌طور خصوصی در حال انجام است. به عنوان مثال، در مأموریت مریخ ناسا، ساخت یک ایستگاه مداری در ماه، گام مهمی برای مأموریت آینده در سیاره سرخ است.

برنامه ناسا که دروازه اعماق فضا (Deep Space Gateway) نام دارد، در دهه ۲۰۲۰ دارد، مأموریت‌های مختلفی برای ماه و زمین را انجام خواهد داد و می‌تواند گامی مؤثر به‌سوی سفر به مریخ باشد. این پایگاه حتی به گفته مدیر عملیات ناسا، رابرت لایتفوت، می‌تواند به عنوان توقفگاهی برای نمونه‌های مختلف جمع‌آوری شده از سیاره سرخ و دیگر اجرام آسمانی به زمین مورد استفاده قرار گیرد.

دروازه اعماق فضا خیلی کوچک‌تر از ایستگاه فضایی بین‌المللی ۱۰۰ میلیارد دلاری خواهد بود. ناسا قصد دارد، در دهه ۲۰۳۳، فضانوردان را به مریخ بفرستد. ناسا هم‌اکنون مشغول طراحی و ساخت کپسول فضایی به نام اوریون و موشک بزرگی به نام سیستم پرتاب فضایی (SLS) است. اولین پرواز SLS که مأموریت اکتشافی ۱ یا EM-1 نام دارد، کپسول فضایی اوریون بدون سرنشین را در سفری تقریبا سه‌هفته‌ای به دور ماه می‌فرستد. کپسول فضایی اوریون تاکنون یک پرواز آزمایشی بدون سرنشین را روی یک موشک دلتا ۴ سنگین متعلق به اتحادیه مشترک پرتاب (ULA)  انجام داده است. اولین پرواز سرنشین دار مأموریت EM-2برای سال ۲۰۲۱ برنامه‌ریزی شده است.

در همین حال کشورهای دیگری هم به دنبال تحقق چنین هدفی هستند؛ چین و آژانس فضایی اروپا هم امیدوارند که تا دهه ۲۰۲۰، پایگاهی را در ماه بسازند و کشورهای دیگر هم برای ساخت پایگاه ماه‌ تلاش‌هایی را انجام می‌دهند. اواخر ماه آوریل بود که آژانس فضایی اروپا و چین اعلام کردند، یک پایگاه دائمی در ماه می‌سازند. همکاری این دو با مأموریت کاوشگر چانگه ۵ آغاز خواهد شد، اولین مأموریت نمونه‌بردار بدون سرنشین ماه که قرار است، اواخر سال جاری به ماه فرستاده شود. پس از بازگشت مأموریت از ماه، تیم مشترکی از آژانس فضایی اروپا و چین نمونه‌های بازگردانده شده از ماه را آنالیز خواهند کرد.

این گامی کوچک اما مهم برای آغاز همکاری‌های مشترک این دو سازمان فضایی خواهد بود. آژانس فضایی اروپا همچنین می‌خواهد، یک فضانورد را به ایستگاه فضایی چینی بفرست. هردوی این سازمان‌های فضایی پیش از این بارها از ساخت چنین پایگاه فضایی صحبت کرده بودند. آژانس فضایی اروپا پیش از این طرح پیشنهادی«دهکده ماه» را مطرح کرده بود. برای هاوکینگ، رفتن دوباره به ماه نه تنها برای بقا انسان مهم است، بلکه روشی برای قدرتمندتر کردن انسان است، با این حال ما سال‌هاست که زمین را ترک نکرده‌ایم.

و البته مهم‌تر از همه اینکه کشف سیاره‌ای دیگر در ناحیه گلدیلاک (ناحیه‌ای که با توجه دمای سطحی امکان وجود حیات و زندگی در آن وجود دارد) از حل مشکلات کنونی زمین بسیار دشوارتر است!

.

منبع: sciencealert

مطلب استیون هاوکینگ: سیاست‌های آب و هوایی ترامپ به نابودی زمین می‌انجامد برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

خروج آمریکا از توافقنامه پاریس حداقل می‌تواند، تا سال ۲۰۲۵ هرساله  ۱.۴ گیگا تن دی‌اکسید کربن اضافی وارد جو کره زمین کند. تصمیم بحث‌برانگیز دونالد ترامپ رئیس‌جمهور ایالات‌متحده برای خروج این کشور از توافقنامه آب و هوایی پاریس، می‌تواند ضربه مهلکی به همکاری‌های بین‌المللی مقابله با تغییرات آب و هوایی وارد کند.

دونالد ترامپ در سخنرانی ۱ ژوئن (۱۱ خرداد) خود در باغ رز کاخ سفید، اعلام کرد:”ایالات‌متحده از توافقنامه آب و هوایی پاریس کنار می‌شد، اما مجددا وارد توافق‌نامه پاریس یا یک توافق‌نامه دیگر را شروع می‌کند که شرایط عادلانه‌تری برای ایالات‌متحده، اقتصاد، کارگران، مردم و مالیات‌دهندگان این کشور داشته باشد.”

بدون ایالات‌متحده، دیگر امضاکنندگان این توافق‌نامه، احتمالا همچنان به تعهدات خود پایند خواهند ماند. ولی احتمالا همکاری‌های بین‌المللی برای کاهش گازهای گلخانه‌ای تا پیش از سال ۲۰۲۵، با دشواری همراه خواهد بود. چراکه ایالات‌متحده، اهمیت بسیاری برای شکل دادن آینده آب و هوایی جهان دارد.

به گفته مایکل وارا استاد حقوقی از دانشگاه استنفورد و از اعضای موسسه محیط زیست استنفورد وودز: “پیشبرد اهداف آب و هوایی بدون همکاری ایالات‌متحده آمریکا واقعا دشوار است. ما (ایالات‌متحده آمریکا) بیش یک شریک تجاری هستیم، ما به‌وضوح یکی از تولیدکنندگان عمده سوخت فسیلی هستیم. از این جهت، دیگر کشورها بدون همکاری ایالات‌متحده آمریکا، نمی‌توانند تأثیر به سزا و زیادی در این امر داشته باشند.”

اما عواقب این تصمیم دولت آمریکا کاملا مشخصا نیست. در ادامه پنج، تأثیر احتمالی تصمیم ژوئن ۱ روی شرایط آب و هوایی و همچنین جایگاه جهانی ایالات‌متحده را بخوانید.

۱. هیچ تضمینی برای گرم شدن کره زمین وجود ندارد

امضاکنندگان توافق‌نامه آب و هوایی پاریس، بر مجموعه‌ای از اهداف توافق کردند تا گرمایش زمین را در مقایسه با عصر ماقبل صنعتی زیر ۳.۶ درجه فارنهایت (۲ درجه سانتی‌گراد) نگه دارند. همچنین با چشم داشت هدفی بلندپروازانه روند گرم شدن کره زمین را تا سال ۲۱۰۰، به کمتر از ۲.۷ درجه فارنهایت (۱.۵ درجه سانتی‌گراد) برسانند. هر کشور امضاکننده این توافق‌نامه متعهد شد، مجموعه اهداف داوطلبانه خود را برای کاهش تولید گازهای گلخانه بر عهده گیرد، البته هیچ قانون الزام‌آوری در مورد چگونگی متعهد ماندن به این توافقنامه در میان نبود.

در واقع، بر اساس گزارش موسسه Climate Interactive، تعهدات کشورهای امضاکننده هم‌اکنون به هدف کوتاه مدت ۳.۶ درجه فارنهایت که به احتمال زیاد منجر به گرم شدن زمین حدود ۶ درجه فارنهایت (۳.۳ درجه سانتی‌گراد) تا سال۲۱۰۰ دست می‌یابد. این میزان کمتر از  ۷.۶ درجه فارنهایت (۴.۲ درجه سانتی‌گراد) گرم شدن کره زمین نسبت به دمای عصر ماقبل صنعتی است.

دولت اوباما در زمان امضای توافقنامه پاریس متعهد شد، انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را تا سال ۲۰۲۵بین ۲۶ درصد و ۲۸ درصد سطح سال ۲۰۰۵ کاهش دهد. این توافقنامه تا پیش از سال ۲۰۲۰ رسما اجرا نمی‌شود، اما برای تحقق این اهداف، کشور ملزم به برداشتن گام‌های جدی مانند تعیین استانداردهایی برای تولید گازهای گلخانه‌ای خودرو، لوازم‌خانگی و نیروگاه تا قبل از سال ۲۰۲۰ خواهد بود. وارا می‌گوید: “ما کارهای زیادی برای انجام دادن داریم.”

رابرت استاوینس، مدیر برنامه اقتصاد محیط زیست دانشگاه هاروارد، می‌گوید، پیمان کیوتو در دهه ۱۹۹۰ که هرگز به تصویب ایالات متحد آمریکا نرسید، شامل کشورهای مسئول تنها ۱۴ درصد از گازهای گلخانه‌ای جهانی بود. در مقابل توافقنامه پاریس، شامل ۱۲۶ کشور است که مسئول ۹۷ درصد انتشار گازهای گلخانه‌ای جهان هستند. این توافقنامه یک موفقیت بود.

استاوینس در ایمیلی به Live Science نوشت: “خروج از توافقنامه پاریس، ایالات‌متحده آمریکا را در کنار کشورهای نیکاراگوئه و سوریه قرار می‌دهد.”

توافق‌نامه آب و هوایی که در سال ۲۰۱۵ به تصویب ۱۹۵ کشور جهان در پاریس رسید، اما در این بین کشورهای نیکاراگوئه و سوریه از امضای توافقنامه سرباز زدند. استاوینس می‌گوید، ایالات‌متحده می‌تواند در توافقنامه پاریس بماند و به‌سادگی مذاکراتی را برای جدول زمانی کمتر سخت‌گیرانه برای کاهش گازهای گلخانه‌ای در پیش گیرد، اما در حال حاضر هیچ جدول زمانی وجود ندارد.

کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای ایالات‌متحده، ۲۱ درصد میزان گازهای گلخانه‌ای تمامی کشورهای امضاکننده توافقنامه را شامل می‌شود. به نقل از موسسه Climate Interactive،  نپذیرفتن شرایط توافق‌نامه پاریس، به معنای انتشار سالانه ۱.۴ گیگا تن دی‌اکسید کربن تا سال ۲۰۲۵ است.

۲.هیچ فرصتی برای مذاکره نیست

افزایش انتشار گازهای گلخانه‌های آمریکا تنها پیامد تصمیم دولت این کشور نیست. عدم تعهد ایالات‌متحده آمریکا به توافقنامه می‌تواند موجب ایجاد موجی از خروج‌های احتمالی از سوی دولت‌های دیگر هم شود. وارا به Live Science گفت، به عنوان بخشی از توافقنامه پاریس، ایالات‌متحده آمریکا، فرصت لازم برای شکل دادن به مذاکرات بیشتر را خواهد داشت.

او گفت: “توافقنامه پاریس، تنها یک تعهد نیست، این توافقنامه تنها در مورد یک هدف نیست. این توافقنامه فرایند مستمری برای شکل دادن به تعهدهای جدید در هر پنج سال است.”

وارا می‌گوید، تصمیم دونالد ترامپ برای خروج از توافقنامه، به این فرایند لطمه وارد می‌کند و تلاش‌های بین‌المللی که تنها در حال نهادن نخستین گام‌های خود بود را خنثی می‌کند.

وارا می‌گوید، هرچند خروج از توافقنامه چهار سال برای ایالات‌متحده که به لحاظ فنی حزبی از مذاکرات است، طول می‌کشد، بعید بود، کشورهای دیگر می‌توانستند، سهم بیشتری برای خروج از تعهدات داشته باشند. اگر ترامپ در این توافقنامه باقی می‌ماند، دولت او می‌توانست، سهم زیادی در شکل دادن به تعهد آینده ایالات‌متحده برای پیش از سال ۲۰۲۵ می‌داشت و می‌توانست، بخشی از مذاکراتی باشد که طی آن نحوه گزارش انتشار گازهای گلخانه‌ای کشورهای متعهد و همچنین چگونگی اجرای واقعی تعهدات را مشخص می‌کرد.

۳.عدم قطعیت کشورهای در حال توسعه

استاوینس و وارا هر دو توافق دارند که وجود اقتصادهای در حال توسعه در توافقنامه پاریس، یک گام بزرگ بود. وارا می‌گوید، به عنوان مثال هند، در مورد پیوستن به این توافقنامه تردید داشت، اما خود را ملزم به اجرای تعهدات و استفاده از شدید از منابع انرژی تجدید پذیر و پاک کرده است. هند متعهد شده است که تولید گازهای گلخانه‌ای خود را بین ۳۳ تا ۳۵ درصد کمتر از میزان سال ۲۰۰۵ کاهش دهد و احتمالا با استفاده ۴۰ درصدی از منابع انرژی و سوخت‌های غیر فسیلی تا سال ۲۰۲۲ (یعنی پیش از موعد مقرر در سال ۲۰۳۰) به این هدف دست پیدا خواهد کرد.

وارا می‌گوید، احتمالا همه کشورهای امضاکننده توافقنامه پاریس تا سال ۲۰۲۵ به این هدف دست پیدا کنند، اما مشخص نیست، برای مرحله پنج ساله بعدی، چنین اهداف جاه‌طلبانه‌ای به همین شدت دنبال شوند. وارا می‌گوید: “باید ببینیم بعد از خروج ایالات‌متحده آمریکا چه اتفاقی می‌افتد.”

۴.هیچ دلیلی برای نوآوری نیست

در ایالات‌متحده، با وجود و یا بدون توافق‌نامه پاریس، انتشار گازهای گلخانه‌ای برای تولید برق کاهش می‌یابد. وارا می‌گوید، این تغییر در بخش‌های بزرگ اقتصاد با وجود گاز طبیعی ارزان به جای زغال سنگ و منابع تجدید پذیرتر ایجاد می‌شود. اما شرایط اقتصادی به تنهایی، تأثیر محدودی روی توافقنامه آب و هوایی دارد.

وارا می‌گوید، ازاینجایی‌که نوآوری‌ها در اکتشافات نفت و گاز، قیمت نفت را پایین آورده‌اند، بنزین ارزان شده و انتشار گازهای گلخانه‌ای خودروها جهت اشتباهی را در پیش گرفته است. توافقنامه پاریس ممکن است، ایالات‌متحده را برای ایجاد تغییراتی در بخش‌هایی که به فشارهای اقتصادی ناشی از زغال سنگ حساس نیستند، مانند ساخت اتومبیل‌هایی با انرژی پاک، تحت فشار قرار دهد.

وارا می‌گوید: “فکر می‌کنم ما بدون طرح نیروی پاکیزه به نیروی پاکیزه دست پیدا می‌کنیم.”

وارا به طرح سازمان حفاظت محیط زیست (EPA) اشاره می‌کند که انتظار می‌رود، ترامپ آن را نیز حذف کند. وارا می‌گوید: “اما این (طرح) تقریبا کافی نیست.”

باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا در اوت ۲۰۱۵، هنگام معرفی این طرح آن را “بزرگ‌ترین و مهم‌ترین گام آمریکا تا امروز” برای رسیدگی به معضل تغییرات آب و هوایی خواند.هدف از “طرح انرژی پاکیزه” کاهش یک سومی گازهای گلخانه‌ای متصاعد شده از نیروگاه‌های برق ظرف ۱۵ سال است.تأکید قابل توجه بر تولید برق از انرژی بادی و خورشیدی و سایر منابع تجدید پذیر بخش مهمی از این طرح است. انتظار می‌رود، این طرح اوباما میزان انتشار گازهای کربنی صنعت تولید برق را تا سال ۲۰۳۰ نسبت به سال ۲۰۰۵ به اندازه ۳۲ درصد کم کند.

بر اساس این طرح برای هر یک از ۵۰ ایالت آمریکا هدفی مشخص در زمینه کاهش گازها تعیین شد و هر ایالت باید پیشنهادی برای سازمان حفاظت از محیط زیست در مورد چگونگی دستیابی به هدف تنظیم می‌کرد.

۵.هیچ دلیلی برای اعتماد نیست

وارا می‌گوید، شاید نگران‌کننده‌ترین چیز چگونگی تصمیم‌گیری ترامپ در زمینه سیاست آب و هوایی، روی امنیت ملی هم تأثیر بگذارد. وارا می‌گوید، به طور کلی، خروج ایالات‌متحده از توافقنامه پاریس، آسیب زیادی به اعتبار بین‌المللی ما می‌زند. دیگر مسائل همچون مناقشات کره شمالی یا مقابله با بحران سوریه، نیاز به همکاری‌های بین‌المللی دارد، بنابراین بدون اعتماد کشورهای دیگر، انجام مذاکرات بسیار دشوار می‌شود.

وارا می‌گوید: “ایالات‌متحده برای دستیابی به چنین نتایجی، به‌شدت نیازمند چنین اعتمادهای بین‌المللی است.”

ورا و استاوینس می‌گویند، خروج از مذاکرات بین‌المللی دیگر تبدیل به یک الگو می‌شود. فرمان اجرایی ترامپ برای خروج آمریکا از پیمان تجاری اقیانوس آرام، موجب ایجاد تنش‌هایی با سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) شد که اعضای آن متعهد به انجام همکاری‌های نظامی با یکدیگر هم هستند. استاوینس می‌گوید، با خروج ایالات‌متحده از این پیمان، کشورهایی مانند چین و روسیه، برای رسیدن به منافع خود آزادتر خواهند بود، این در مورد توافقنامه آب و هوایی هم صدق می‌کند.

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، با امضای یک فرمان اجرایی این کشور را از پیمان تجاری اقیانوس آرام خارج کرد.

پیمان تجاری اقیانوس آرام در سال ۲۰۱۵ میان ۱۲ کشور که ۴۰ درصد اقتصاد جهان را تشکیل می‌دهند امضا شد. به جز آمریکا، ژاپن، مالزی، ویتنام، سنگاپور، برونئی، استرالیا، نیوزیلند، کانادا، مکزیک، شیلی و پرو اعضای پیمان تجاری اقیانوس آرام هستند.هدف از امضای این موافقت‌نامه ایجاد یک بلوک اقتصادی جدید بود که موانع تجاری میان ۱۲ کشور عضو را کاهش می‌دهد.مذاکره در مورد این موافقت‌نامه که از اولویت‌های اصلی باراک اوباما، رئیس‌جمهور سابق آمریکا، بود پنج سال به طول انجامید و سرانجام در آتلانتا در آمریکا امضا شد،.

مشارکت اقیانوس آرام به ابتکار دولت باراک اوباما و عملا به منظور تحکیم موقعیت تجاری ایالات‌متحده در منطقه اقیانوسیه و شرق آسیا صورت گرفت با این هدف که از تسلط چین بر تجارت منطقه جلوگیری شود. در مقابل، چین طرحی موسوم به منطقه تجارت آزاد آسیا اقیانوسیه را مطرح کرد و خواستار تشکیل سازمان به نام “مشارکت اقتصادی جامع منطقه‌ای” شد.

در واقع به گفته کارشناسان، پیمان مشارکت اقیانوس آرام را ترتیباتی برای مقابله با گسترش نفوذ اقتصادی چین تلقی می‌کرده اما با خروج آمریکا، به نظر می‌رسد که تنها راه حفظ این پیمان را پذیرش چین تلقی می‌کند.

استاوینس می‌گوید: “خروج از توافقنامه آب و هوایی پاریس، عملا رهبری را به کشور چین واگذار می‌کند.”

.

منبع: livescience

مطلب عواقب خروج آمریکا از توافق‌نامه آب و هوایی پاریس: ۵ تأثیر احتمالی تصمیم بحث‌برانگیز دولت ترامپ برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.