کشف یک پدیده نادر در جو یک سیاره فراخورشیدی فوق‌داغ

چند سال پیش، کشف داغ‌ترین سیاره شناخته‌شده در کیهان همه ستاره‌شناسان را شگفت‌زده کرد. حالا یک تحقیق جدید نشان می‌دهد که این سیاره، نه‌تنها داغ‌تر از اکثر ستارگان است، بلکه وجود آهن بخارشده و فلزات نادر زمینی در اتمسفر آن، دمای کل سیاره را به قدری بالا برده که مولکول‌های موجود در جو آن نیز از هم گسیخته می‌شوند. در واقع باید بگوییم که هیچ سیاره فراخورشیدی کشف‌شده‌ای، چنین ویژگی‌ای ندارد.

سیاره KELT-9b که در سال ۲۰۱۶ کشف شد، یک غول گازی با جرمی حدود سه برابر جرم مشتری است که در فاصله ۶۷۰ سال نوری از ما قرار دارد و به صورت قفل گرانشی به دور یک ستاره بزرگ می‌چرخد. البته دانشمندان در سال گذشته متوجه دمای بسیار بالای آن شدند.

به گفته Jonti Horner، ستاره‌شناس از دانشگاه کوئینزلند استرالیا، این سیاره در نیمه روز خود دمایی برابر ۴۳۰۰ درجه سانتی‌گراد دارد که دست‌کم از ۸۰ درصد ستاره‌های شناخته‌شده داغ‌تر است.

این سیاره به‌عنوان یک مشتری فوق‌‌داغ دسته‌بندی شده و داغ‌ترین سیاره‌ای است که دانشمندان تا به‌حال کشف کرده‌اند. این سیاره به دور ستاره‌ای که یک ابرغول آبی رنگ به نام HD 195689 است و دمایی حدود ۹۹۰۰ درجه سانتی‌گراد دارد می‌چرخد.

حالا ستاره‌شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی اسپیتزر موفق به کشف پدیده جالبی در اتمسفر این سیاره شده‌اند. دانشمندان متوجه شدند که نیمه روز این سیاره به قدری گرم است که حتی مولکول‌های هیدروژن هم نمی‌توانند در آنجا دوام بیاورند و در نتیجه از هم گسیخته می‌شوند. این مولکول‌ها، در اثر حرارت شدید، به اتم‌های تشکیل‌دهنده خود جدا می‌شوند و تنها در دماهای حدود ۲۳۰۰ درجه سانتی‌گراد نیمه شب سیاره می‌توانند دوباره با هم  ترکیب شوند.

به این پدیده، جداشدگی و ترکیب مجدد هیدروژن گفته می‌شود و تفاوت چندانی با نوعی پروسه جوی قبلا کشف‌شده بر روی مشتری‌های فوق‌داغ ندارد. دانشمندان در سال 2018 کشف کردند که دمای بیش‌ازحد این دسته از سیارات می‌تواند مولکول‌های اکسید تیتانیم و اکسید آلومینوم را هم از بگسلد.

البته باید بگوییم که پدیده جداشدگی و ترکیب مجدد هیدروژن ممکن است بر روی سیارات خنک‌تر هم اتفاق بیفتد. Megan Mansfield، ستاره‌شناس از دانشگاه شیکاگو می‌گوید: مشتری‌های داغ، درجه حرارت‌های بسیار بالایی دارند که آن‌‌ها را بسیار متفاوت از سایر سیارات فراخورشیدی می‌کند. برخی از مشتری‌های داغ و فوق‌داغ گرچه به اندازه سیاره KELT-9b داغ نیستند، اما هنوز آن‌چنان گرم هستند که پدیده جداشدگی و ترکیب مجدد هیدروژن نیز می‌تواند در آن‌ها اتفاق بیفتد.

تلسکوپ فضایی اسپیتزر از نوع مادون قرمز بوده و می‌تواند تابش‌های حرارتی را اندازه‌گیری کند. تیم تحقیق از این قابلیت تلسکوپ برای مطالعه دقیق سیاره KELT-9b استفاده کردند و توانستند پروفایل درجه حرارت آن را تهیه نمایند.

این سیاره به قدری به ستاره خود نزدیک است که چرخش آن به دور ستاره فقط ۱.۴۸ روز طول می‌کشد. این فاصله‌های بسیار نزدیک باعث می‌شود که سیاره‌ها دچار قفل گرانشی گردند و همیشه یک طرف آن‌ها به سمت ستاره قرار داشته باشد و طرف دیگر همیشه شب باشد.

با این‌حال، اتمسفر سیاره‌ها همچنان می‌تواند به اطراف حرکت کند. به نظر دانشمندان احتمالا به همین خاطر است که نیمه شب KELT-9b به اندازه‌ای که باید، خنک‌ نیست. البته توضیحات دیگری هم می‌تواند برای این موضوع وجود دارد؛ Mansfield می‌گوید که: اگر فرضیه پدیده جداشدگی هیدروژن را بر روی سیاره KELT-9b در نظر نگیریم، در این صورت، بادهای فوق‌العاده شدیدی به سرعت ۶۰ کیلومتر در ثانیه بر روی سیاره خواهد وزید که به نظر ما احتمال آن بسیار کم است.

به‌علاوه، پدیده جداشدگی و ترکیب مجدد هیدروژن می‌تواند مشاهدات صورت‌گرفته در سایر مشتری‌های فوق‌داغ را هم توضیح دهد. برای مثال، این پدیده احتمالا یون‌های منفی هیدروژنی را تولید می‌کند که دانشمندان فکر می‌کنند علت اصلی کدر بودن این نوع سیارات هستند.

این‌ها نتایج جالبی هستند، اما دوری بیش از حد ما از سیاره فراخورشیدی KELT-9b باعث شده که ما نتوانیم همه رازهای آن را کشف کنیم. سیاره‌هایی که دچار قفل گرانشی هستند، یک نقطه بسیار داغ دارند که در مورد KELT-9b احتمالا باید همان نقطه نقطهٔ زیرخورشیدی (substellar point) باشد. اما مشاهدات نشان می‌دهند که این نقطه بر روی KELT-9b تغییر کرده است.

گرچه به نظر می‌رسد این تغییر نقطه در سایر مشتری‌های داغ، به خاطر جریان جت‌های اتمسفری چرخشی، که گرما را به‌طور نامتقارن منتقل می‌کنند، اتفاق می‌افتد؛ اما علت دقیق آن بر روی KELT-9b هنوز مشخص نیست.

یافته‌های این تحقیق در مجله The Astrophysical Journal Letters چاپ شده‌اند.

نوشته کشف یک پدیده نادر در جو یک سیاره فراخورشیدی فوق‌داغ اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

کشف دو سیاره بسیار شبیه به کره زمین توسط دانشمندان

پنج سیاره فراخورشیدی در اطراف ستاره‌های نزدیک به ما کشف شده‌اند که دو تای آن‌ها با داشتن شرایطی شبیه زمین، کاندیداهای بسیار خوبی برای جستجوی حیات فرازمینی در بیرون از منظومه شمسی هستند.

این دو سیاره به نام‌های GJ 180 d و GJ 229A c به‌ترتیب با جرم‌هایی ۷.۵ و ۷.۹ برابر جرم زمین، در فاصله‌های ۴۰ و ۱۹ سال نوری از ما قرار دارند. هر دوی آن‌ها به دور ستاره‌های کوتوله سرخ می‌چرخند که قبلا تصور می‌شد این ستاره‌ها گزینه مناسبی برای جستجوی حیات نیستند. دلیل آن هم این بود که کوتوله‌های سرخ تاحدودی خشن هستند و اطراف خود را تحت تاثیر تابش‌هایشان قرار می‌دهند.

اما مساله بزرگ دیگر در رابطه با این ستاره‌ها آن است که در مقایسه با اکثر ستاره‌ها کمی سردتر هستند. در نتیجه، کمربند حیات آن‌ها (فاصله‌ای در سامانه یک ستاره که بتوان در آن سیاره‌ای با فشار اتمسفر کافی یافت کرد که شرایط وجود آب مایع در سطح خود را داشته باشد) نزدیک به ستاره است.

این بدین معناست که سیاره‌های موجود در آن منطقه، بسیار مستعد قفل گرانشی (tidal locking) هستند. منظور از قفل گرانشی این است که یک طرف سیاره همیشه رو به ستاره بوده و طرف دیگر همیشه پشت به آن است. این وضعیت باعث می‌شود که یک طرف سیاره بسیار داغ و تحت تابش‌ ستاره باشد و طرف دیگر در تاریکی سرد قرار بگیرد.

GJ 180 d تناوب مداری ۱۰۶ روزه دارد و تیم تحقیق فکر می‌کنند که این سیاره به اندازه کافی از ستاره خود یعنی Gliese 180 دور است که قفل گرانشی نشود.

Fabo Feng، ستاره‌شناس از انستیتوی علوم کارنگی می‌گوید: GJ 180 d نزدیک‌ترین دما را به دمای زمین ما دارد که قفل گرانش ندارد و همین ویژگی‌ها احتمال آن را برای میزبانی و حفظ حیات بیشتر می‌کند.

از طرفی، GJ 229A c دارای یک تناوب مداری ۱۲۲ روزه بوده، اما ستاره آن یعنی Gliese 229A بسیار سنگین‌تر از Gliese 180 است. بنابراین این سیاره ممکن است دارای قفل گرانشی باشد. با این‌حال، یک چیز جالب درباره ستاره آن وجود دارد: Gliese 229A در کنار کوتوله سرخ دیگری به نام Gliese 229B یک سیستم دوتایی تشکیل می‌دهند.

به این سیاره‌های کشف‌شده گاهی اوقات “failed stars” گفته می‌شود؛ چراکه از طرفی برای سیاره بودن، بسیار بزرگ‌اند و از طرف دیگر برای گداخت هیدروژن در هسته‌، بسیار کوچک هستند. آن‌ها مثل ستاره‌ها در اثر فروپاشی گرانشی توده‌ای از گاز شکل می‌گیرند.

GJ 229A c، حالا رسما نزدیکترین درجه حرارت را به دمای زمین دارد که این موضوع آن را تبدیل به بهترین کاندیدا برای مطالعه چگونگی شکل‌گیری سیاره‌هایی از این‌دست می‌کند.

دانشمندان سیاره‌های مذکور را با استفاده از یک روش غیرمستقیم به نام روش سرعت شعاعی کشف کرده‌اند. این سیاره‌ها با چرخش به دور ستاره خود، بر آن نیروی گرانشی وارد می‌کنند و باعث تکان‌های کوچکی در آن می‌شوند.

این روش نه‌تنها برای دانستن حضور سیاره‌ها، بلکه برای محاسبه جرم، فاصله و تناوب مداری آن‌ها نیز می‌تواند مورد استفاده قرار بگیرد. با این اطلاعات دانشمندان می‌توانند ترکیبات شیمیایی و دمای آن‌ها را حدس بزنند.

از آنجاییکه این سیاره‌ها به ما نزدیک هستند، ستاره‌شناسان معتقدند که نسل بعدی تلسکوپ‌های قدرتمند قادر خواهند بود که تصاویر مستقیمی از آن‌ها تهیه کنند و اطلاعات بیشتری را در رابطه با وجود اتمسفر و آب بر روی آن‌ها در اختیار ما قرار دهند.

این تحقیق در مجله The Astrophysical Journal Supplement Series چاپ شده است.

نوشته کشف دو سیاره بسیار شبیه به کره زمین توسط دانشمندان اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

پویش ستاره سیاره ؛ انتخاب اسامی ایرانی برای یک ستاره و سیاره فراخورشیدی

مطلب پویش ستاره سیاره ؛ انتخاب اسامی ایرانی برای یک ستاره و سیاره فراخورشیدی برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

یک سیاره و ستاره فراخورشیدی با اسامی ایرانی نام‌گذاری خواهند شد. اتحادیه بین المللی نجوم انتخاب نام یک سیاره فراخورشیدی و ستاره آن را به ایران واگذار کرده است. به گفته سازمان فضایی ایران، این سیاره که در حال حاضر با نام HD 175541 b شناخته می‌شود، به زودی یک اسم ایرانی خواهد داشت. انتخاب...

مطلب پویش ستاره سیاره ؛ انتخاب اسامی ایرانی برای یک ستاره و سیاره فراخورشیدی برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

کشف دو سیاره فراخورشیدی جدید توسط تلسکوپ فضایی تس (TESS)

مطلب کشف دو سیاره فراخورشیدی جدید توسط تلسکوپ فضایی تس (TESS) برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

فراخورشیدکشف دو سیاره فراخورشیدی جدید توسط تلسکوپ فضایی تس صورت گرفته است. این تلسکوپ آوریل سال جاری از کمپ کیپ کارناوال نیروهای هوایی ایالات متحده پرتاب شد. این دو سیاره جدید کشف شده توسط تس شبه‌زمین و سنگی هستند. ماهواره نقشه بردار فراخورشیدی تس (TESS) که با هدف زمینه‌سازی برای ماموریت بزرگ تلسکوپ فضایی جیمز...

مطلب کشف دو سیاره فراخورشیدی جدید توسط تلسکوپ فضایی تس (TESS) برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

کشف دو سیاره فراخورشیدی جدید توسط تلسکوپ فضایی تس (TESS)

مطلب کشف دو سیاره فراخورشیدی جدید توسط تلسکوپ فضایی تس (TESS) برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

فراخورشیدکشف دو سیاره فراخورشیدی جدید توسط تلسکوپ فضایی تس صورت گرفته است. این تلسکوپ آوریل سال جاری از کمپ کیپ کارناوال نیروهای هوایی ایالات متحده پرتاب شد. این دو سیاره جدید کشف شده توسط تس شبه‌زمین و سنگی هستند. ماهواره نقشه بردار فراخورشیدی تس (TESS) که با هدف زمینه‌سازی برای ماموریت بزرگ تلسکوپ فضایی جیمز...

مطلب کشف دو سیاره فراخورشیدی جدید توسط تلسکوپ فضایی تس (TESS) برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

یک جفت ابرزمین فراخورشیدی در مدار کوتوله قرمز K2-18 شناسایی شدند

مطلب یک جفت ابرزمین فراخورشیدی در مدار کوتوله قرمز K2-18 شناسایی شدند برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

گزارش‌های جدید نشان می‌دهند یک سیاره فراخورشیدی که احتمالا زیست پذیر و مانند کره خاکی ما زمین، سنگی است، همسایه‌ای با شکل و شمایل خودش دارد. با تکراتو همراه باشید. این سیاره فراخورشیدی سنگی که در فاصله ۱۱۱ سال نوری از زمین و در صورت فلکی اسد یا شیر (Leo) قرار دارد، در سال ۲۰۱۵ […]

مطلب یک جفت ابرزمین فراخورشیدی در مدار کوتوله قرمز K2-18 شناسایی شدند برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

کشف اتمسفر، منظومه تراپیست-۱ را به اولویت اول شکار حیات فرازمینی تبدیل می‌کند

کشف اتمسفر، منظومه تراپیست-1 را به اولویت اول شکار حیات فرازمینی تبدیل می‌کند
یک اتمسفر ممکن است به مدت میلیاردها سال سیاره‌ای فراخورشیدی را احاطه کرده باشد و احتمال جریان یافتن آب مایع و حتی احتمال سکونت پذیری را فراهم کند. اکنون سیاره فراخورشیدی شبیه زمینی که در صورت فلکی دلو واقع شده، پس از اینکه دانشمندان دریافتند، ممکن است دارای اتمسفری با چنین ویژگی‌ها باشد، به اولویتی در جستجوی حیات فرازمینی تبدیل شده است. این سیاره یکی از هفت سیاره منظومه تراپیست-۱ است که دانشمندان ناسا فوریه سال جاری خبر کشف آن را اعلام کردند.

منظومه تراپیست-۱دارای هفت سیاره فراخورشید به ‌اندازه زمین است که به دور ستاره‌ای که تنها ۴۰ سال نوری با ما فاصله دارد، گردش می‌کنند. سه مورد از این سیارات شبیه زمین، در ناحیه گلدیلاک (کمربند حیات) قرار دارند؛ این آن‌ها را تبدیل سیارات فراخورشیدی قابل سکونتی کرده است. این هفت‌سیاره فراخورشیدی به دور ستاره میزبان خود که ستاره‌ای کوتوله و فوق سرد است و هم از لحاظ اندازه و هم نور کوچک‌تر از خورشید ما است، در مداری نزدیک‌تر از عطارد (به خورشید) گردش می‌کنند.

این سیارات که در مداری تنگ‌تر قرار دارند، دارای دوره گردش ۱.۵ و ۲.۴ روزه هستند، همچنین دیگر سیارات این منظومه فراخورشیدی، دارای دوره‌گردشی ۱۲ روزه هستند.

به گفته مناسوی لنگام، اخترشناسی از دانشگاه هاروارد: “از زمان کشف این هفت سیاره، علاقه‌مندی‌های زیادی برای استفاده از تلسکوپ‌های فضایی همچون تلسکوپ فضایی جیمز وب به وجود آمده تا امکان شناسایی اتمسفر در این سیارات و ترکیب آن را به وجود بیاورد. مشخصا حضور اتمسفر یکی از ضروریات قابل سکونت بودن یک سیاره است.”

منظومه تراپیست-1در صورت فلکی دلو قرار دارد و حدود 378 تریلیون کیلومتر از زمین ما فاصله دارد.
منظومه تراپیست-۱در صورت فلکی دلو قرار دارد و حدود ۳۷۸ تریلیون کیلومتر از زمین ما فاصله دارد.

کره زمین نمونه واضحی است، تکامل حیات پیچیده و در نهایت هوشمند نیاز به اتمسفری دارد که نه تنها حاوی ترکیب مناسب گازی باشد، بلکه برای صدها میلیون و حتی میلیاردها سال پایدار باشد. به نظر می‌رسد، ششمین سیاره، منظومه تراپیست-۱، بیشترین احتمال را برای حفظ حیات در خود داشته باشد. مدل‌های شبیه‌سازی‌شده اخترشناسان نشان می‌دهد، بادهای ستاره‌ای سیارات منظومه تراپیست-۱ به‌مراتب از بادهای خورشیدی زمین، چگالی‌تر و قوی‌تر است. در سیاره Trappist-1b، اولین سیاره این منظومه که نزدیک‌ترین فاصله را به ستاره میزبان خود دارد، بادهای ستاره‌ای حدود هزار تا ۱۰ هزار برابر بادهای خورشیدی هستند که به زمین برخورد می‌کنند.

محققان در مطالعه خود نوشته‌اند:”توفان‌های خورشیدی بی‌وقفه تراپیست-۱ احتمالا به ضرر شکل‌گیری حیات در این سیارات فراخورشیدی است، چراکه اتمسفر این سیارات فراخورشیدی مداوما تغییر می‌کند و  نمی‌تواند به حالتی ثابت برسد.”

موضوع دیگر اینکه، میدان مغناطیسی قوی زمین همچون یک سپر از سیاره در برابر توفان‌های خورشیدی محافظت می‌کنند، اما بعید است، سیارات تراپیست چنین سپری داشته باشند.

این مطالعه نشان می‌دهد، سیارات منظومه تراپیست به مگنتوسفرهایی (منطقه مغناطیسی پیرامون اجرام کیهانی) به میزان ده‌ها و صدها گاوس نیاز دارند، این در حالی است که مگنتوسفر زمین تنها در حدود ۰.۵ گاوس است. بنابراین، سیارات تراپیست-۱ چگونه قادر به ایجاد مگنتوسفری قدرتمندی برای حفاظت از اتمسفر خود خواهند بود؟

منظومه تراپیست-1 از بهترین فرصت‌ها را طی دهه آینده برای مطالعه اتمسفر سیاره‌ای در اندازه زمین فراهم خواهد کرد
منظومه تراپیست-۱ از بهترین فرصت‌ها را طی دهه آینده برای مطالعه اتمسفر سیاره‌ای در اندازه زمین فراهم خواهد کرد

ماه گذشته بود که خبر ناامید کننده مشابهی در مورد سیاره فراخورشیدی پروکسیما بی، نزدیک‌ترین سیاره فراخورشیدی به زمین منتشر شد، محققان اعلام کردند، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد، ممکن است، این سیاره فراخورشیدی که به دور ستاره پروکسیما قنطورس می‌چرخد، به دلیل تابش تشعشات شدید ستاره میزبان خود، اتمسفرش را کاملا از دست باشد.

همچنین ستاره کوتوله میزبان پروکسیما بی، شعله‌های خورشیدی بسیار بیشتری نسبت به چیزی که ما بر روی زمین مشاهده می‌کنیم، پرتاب کرده و سیاره پروکسیما بی را با اشعه ایکس بمباران می‌کند.

محققان پیش‌بینی می‌کنند، انفجار تشعشات کیهانی در خلال ۱ تا ۳ میلیارد سال، هرگونه اتمسفر شبه زمینی را نابود کند، با توجه به این اینکه سیارات ستاره تراپیست-۱ فاصله نزدیکی نسبت به ستاره میزبان خود دارند، احتمالا بیش از زمین در معرض انفجار شدید پرتوهای ستاره مادر خود قرار گرفته باشند.

شدت بادهای ستاره‌ای منظومه تراپیست-۱ در عرض میلیون‌ها سال از تشکیل این سیارت ممکن است، اتمسفر آن‌ها را از بین برده باشد، اما سیارات دورتر از ستاره میزبان ممکن است، شانس بیشتری برای حفظ اتمسفر خود داشته باشند. به گفته اخترشناسان، باوجودی که هفتمین سیاره این منظومه ممکن است برای جاری شدن آب مایع در سطح خود، بسیار سرد باشد، اما احتمالا بیشترین شانس وجود حیات را در بین دیگر سیارات تراپیست-۱ دارد.

در گزارشی که به تائید نشریه‌های علمی رسیده، اخترشناسان نوشته‌اند: “انتظار می‌رود، سیارات بیرونی منظومه تراپیست-۱، اتمسفر خود را به مدت طولانی‌تر حفظ کرده باشند و در نتیجه شاید از زیست‌کره‌های پیچیده‌تری پشتیبانی کنند.”

زیست‌کره، بخشی از کره زمین است که در آن حیات وجود دارد. آموری تریود، دانشمند علوم سیاره‌ای در دانشگاه کمبریج است که به کشف سیارات تراپیست-۱ کمک کرده، می‌گوید: “این مطالعه در این مورد کاملا خوش‌بین است که این سیارات می‌تواند یک اتمسفر را حفظ کرده باشند. داشتن اتمسفری حاوی میزان زیادی هیدروژن، ممکن است نشانگر وجود حیات باشد. اما با این وجود هم دلیلی برای قابلیت سکونت وجود ندارد. فاصله ماه به خورشید مشابه زمین است، اما هیچ علائم حیاتی در این قمر وجود ندارد.”

اخترشناسان هم‌اکنون حدود ۳۶۰۰ سیاره فراتر از منظومه شمسی شناسایی کرده‌اند. سیارات منظومه تراپیست-۱ در مدار بسیار نزدیکی نسبت به ستاره مادر خود، ستاره کوتوله فرا سردی به اندازه مشتری می‌چرخند. این ستاره کوتوله روشنایی ۲۰۰۰ برابر کمتر از خورشید ما دارد. سیاره عطارد که در داخلی‌ترین بخش منظومه شمسی واقع شده، نسبت به هفتمین سیاره خارجی منظومه تراپیست-۱، هفت برابر دورتر از خورشید است.

سیارات منظومه تراپیست-1 در معرض توفان‌های خورشیدی قدرتمندی قرار دارند. سیارات این منظومه برای محافظت در برابر چنین بمباران‌های خورشیدی عظیمی به مگنتوسفرهایی به میزان ده‌ها و شاید صدها گاوس نیاز دارند
سیارات منظومه تراپیست-۱ در معرض توفان‌های خورشیدی قدرتمندی قرار دارند. سیارات این منظومه برای محافظت در برابر چنین بمباران‌های خورشیدی عظیمی به مگنتوسفرهایی به میزان ده‌ها و شاید صدها گاوس نیاز دارند

مدار این هفت‌سیاره فراخورشیدی به‌قدری به هم نزدیک (فقط چند برابر فاصله زمین به ماه) است که می‌توان، ویژگی‌های زمین‌شناختی و جغرافیایی این سیارات را از سیاره همسایه‌اش مشاهده کرد. با توجه به نزدیکی مدار این سیارات به ستاره میزبان خود، به‌احتمال‌زیاد، سیارات منظومه تراپیست-۱ قفل گرانشی (قفل جزر و مدی) شده‌اند، به این معنی که همیشه رو به ستاره خود است، به‌این‌ترتیب نیمی از سیاره در تاریکی همیشگی به سر می‌برد.

تریود می‌گوید: “ما واقعا نمی‌دانیم حیات چگونه شروع شده است. برخی بر این باورند که حیات از کف اقیانوس‌ها شروع شده است. در صورتی که این فرضیه را بپذیریم و چنانچه میزان زیادی آب در سیارات تراپیست-۱ وجود داشته باشد، می‌تواند خبر خوبی برای ما باشد. اما اگر حیات روی سطح به وجود آمده باشد، میزان دریافت تابش اشعه ماوراءبنفش این سیارات اهمیت دارد. این اشعه می‌تواند موجب واکنش‌های شیمیایی برای شکل‌گیری حیات باشد، اما همچنین می‌تواند برای جهش DNA مشکل‌ساز باشد.”

.

منبع: theguardian

مطلب کشف اتمسفر، منظومه تراپیست-۱ را به اولویت اول شکار حیات فرازمینی تبدیل می‌کند برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

ناسا: خیال پردازی نکنید! سیاره پروکسیما B قابل سکونت نیست

ناسا نشان داده که در نزدیک ترین سیاره زمین گونه به ما، هیچ موجودی نمی تواند زنده بماند.

گویا آی تی – ناسا مدل جدیدی ارائه کرده که نشان می دهد یک سیاره دور دست، می تواند قابل سکونت باشد یا خیر. وقتی این مدل را روی یک سیاره سنگی که اخیرا در حال گردش به دور نزدیکترین ستاره به ما کشف شده اعمال می کنیم، درمی یابیم که این جرم سنگی، خانه مناسبی برای زندگی ما نیست. سیاره مذکور، پروکسیما قنطورس ب (Proxima Centauri b) نام دارد.

وقتی در آگوست سال گذشته اعلام شد که پروکسیما قنطورس ب کشف شده، هیاهوی زیادی به پا شد. این سیاره نه تنها تقریبا هم اندازه زمین بود، بلکه در “ناحیه طلایی (goldilocks)” نزدیکترین ستاره همسایه ما، قرار داشت. البته شواهدی به دست آمد که نشان می داد این سیاره از آب پوشیده شده است.
احتمال وجود حیات در این سیاره، افراد زیادی را هیجان زده کرد. تا جایی که یک میلیاردر روسی به نام یوری میلنر، تصمیم گرفت فاصله ۴٫۳۷ سال نوری میان زمین و این سیاره را ۵۰ سال دیگر، با فناوری هایی که در آن زمان به دست می آیند، طی کند و به آنجا سفر کند.
اما تحقیقات جدیدی که توسط ناسا انجام شده، نشان می دهند این سیاره به خاطر خشونت های ستاره میزبانش، به احتمال زیاد یک “جهان مرده” است.
شاید قبلا چیزهایی در مورد ناحیه طلایی شنیده باشید. بخشی از نواحی اطراف یک ستاره که “نه خیلی داغ است و نه خیلی سرد” را ناحیه طلایی می نامند. در این ناحیه، آب به صورت مایع و به صورتی که در گودال های سطح زمین یا ماه جمع شده، وجود دارد.

ناحیه ای از فضا که “ناحیه قابل سکونت” در اطراف یک ستاره نامیده می شود، جای خوبی برای شروع جستجوی نشانه های حیات در سایر سیستم های خورشیدی می باشد. در واقع محققان این اصل را اساس تحقیقات خود قرار داده اند که هر جا آب مایعی که روی زمین وجود دارد پیدا شود، حیات هم پیدا می شود.
البته که صرف وجود یک سیاره در ناحیه قابل سکونت، تضمین کننده وجود اقیانوس های مناسب برای حیات در آن سیاره نیست. عدم وجود جو مناسب، باقی ماندن آب در حالت مایع را دشوار می کند. داشتن جوی که بتواند مقدار بسیار زیادی گرما را در خود حبس کند نیز خبر بدی برای شکل گیری آب مایع در سیارات مختلف است.
با این حال، این راهنمایی ها نقطه شروع خوبی برای پیدا کردن سیارات و قمرهای دارای حیات هستند. تا همین اواخر، ویژگی اصلی نقشه برداری های صورت گرفته از نواحی طلایی، نشان دادن وجود شار تابشی یا تابش نور از سوی ستاره میزبان و جرم سیاره در حال چرخش بود.
با کشف سیاره های فوق العاده عظیم تر از زمین، ستاره شناسان دو نوع ناحیه قابل سکونت تعریف کردند: یک ناحیه نازک تر برای سیارات سنگی مانند سیاره ما، و یک ناحیه پهن تر برای سیاراتی که لایه جوی ضخیم تری دارند و میدان های مغناطیسی محافظ قوی تری تولید می کنند.

اکنون محققان مرکز پرواز هوایی گودارد ناسا، پیشنهاد کرده اند آب و هوای فضایی که فعالیت های خورشیدی ستاره مادر آن را به وجود آورده نیز در نظر گرفته شوند.
با وجود فوران های ستاره ای کافی، که جریانهایی از ذرات باردار و تابش ها را به فضا ارسال می کنند، جو سیاراتی که از نظر ما در ناحیه قابل سکونت جای می گیرند، از موارد مورد نیاز برای تشکیل و حفظ آب محروم می شود.
به گفته یکی از اعضای تیم تحقیقاتی ناسا، ولادیمیر آیراپتیان، “اگر بخواهیم یک سیاره فراخورشیدی پیدا کنیم که امکان حفظ و توسعه زندگی در آن وجود داشته باشد، باید ببینیم کدام ستاره ها بهترین والدین برای شکل گیری چنین سیاره ای هستند”.

یکی از انواع ستاره ها که می تواند والد نسبتا آزاردهنده ای باشد، کوتوله قرمز است. جرم این ستاره کوچک، کمتر از نصف جرم خورشید ماست و دمای سطحی آن کمی کمتر از خورشید، یعنی ۴۰۰۰ درجه سلسیوس است (حدود ۷۲۰۰ درجه فارنهایت).
چند سال پیش، یک فیزیکدان جوشناس از دانشگاه آنجلیای شرقی انگلستان، پیشنهاد کرد مدل مذکور را بر اساس شیوه جذب نور کوتوله های کوچک توسط یخ ها تغییر دهند.
این پیشنهاد باعث می شود ناحیه قابل سکونت کمی بازتر شود و امید به سیستم های نسبتا فراوان ستاره های کوتوله قرمز در کهکشان ما بیشتر شود. این مسئله برای شکارچیان سیاره های بیگانه قابل توجه و ارزشمند است. مدل های ناسا، آب سردی بر این ایده ریختند.

یکی از اعضای تیم تحقیقاتی، ویلیام دانچی گفت “یکی از مشکلات موجود آن است که کوتوله های قرمز، مستعد ابتلا به فوران های ستاره ای بیشتر و قدرتمند تر از خورشید هستند. برای ارزیابی قابل سکونت بودن سیاره های اطراف این ستاره ها، باید بدانیم این اثرات مختلف چگونه به تعادل می رسند”.
فوران های ستاره ای، انفجار های شدید پرتوهای پرانرژی را تولید می کنند. این انفجارها، مولکول ها را به اتم های تشکیل دهنده آنها تجزیه کرده و این اتم ها را یونیزه می سازند. الکترون هایی که در این فرآیند آزاد می شوند، به راحتی در فضا جریان می یابند، و یک دسته بزرگ از ذرات دارای بار مشابه را پشت سر می گذارند.
با گذشت زمان، ذرات دارای بار مثبت در فرآیندی به نام “فرار یون”، از سطح سیاره دور می شوند و باعث فرسایش جو می گردند. هیدروژن، به عنوان سبک ترین عنصر، بیش از هر عنصر دیگری نسبت به این فرآیند آسیب پذیر است.

برای پی بردن به این مسئله که این فرآیند چه تاثیری بر حضور آب در سیاره مورد نظر دارد، ناسا ابرشعله های قدرتمندی که توسط کوتوله های قرمز تولید شده را مدل سازی کرد و به تاثیر آنها بر جو فرضی نزدیک به سیاره های مورد نظر اشاره نمود.
محققان دریافتند عناصر سنگین تری مانند اکسیژن و نیتروژن نیز از میدان گرانشی این سیاره دور می شوند، و احتمالا در صد میلیون سال آینده جهان را به جایی غیر قابل سکونت تبدیل می کنند.
با توجه به آنکه این عناصر سنگین تر نقش مهمی در شکل گیری حیات در یک سیاره ایفا می کنند، بعید است که هیچ سیاره ای به اندازه ای به یک کوتوله قرمز نزدیک شود که بتواند آب را به صورت مایع در خود حفظ کند.

وقتی این مدل روی این سیاره فراخورشیدی که به تازگی کشف شده و به دور نزدیکی ترین ستاره همسایه ما می چرخد اعمال شد، دیدیدم که این سیاره به احتمال زیاد، بیشتر اکسیژن موجود در جو خود را در ۱۰ میلیون سال اول عمر خود از دست داده است.
این یافته ها، با حدس و گمانهای اولیه ای که می گفتند این سیاره میزبان یک اقیانوس وسیع است، در تضاد آشکار می باشد. طوفان های خورشیدی مکرر و فعالیت های مغناطیسی شدید را نیز به این موارد اضافه کنید. می بینید که پروکسیما قنطورس ب، مسلما با یک مکان ایده آل برای زندگی خیلی فاصله دارد.
به گفته آیراپتیان “هر چه چیزهای بیشتری در مورد آنچه از یک ستاره میزبان می خواهیم، می فهمیم، بیشتر و بیشتر به این حقیقت پی می بریم که خورشید ما، دقیقا یکی از آن ستاره های والد کامل است که از وجود حیات روی زمین حمایت می کند”.

دانشمندان در آستانه حل معمای حلقه های زحل

دانشمندان در آستانه حل معمای حلقه های زحل

به گفته دانشمندان ژاپنی، ممکن است، در نهایت معمای حلقه های زحل – از معروف ترین ویژگی های منظومه شمسی – حل شود. از آنجایی که حلقه های زحل برای نخستین بار در قرن هفدهم کشف شدند، مطالعه ویژگی های این سیاره به مرور از تلسکوپ های مستقر در زمین به کاوشگرهای فضایی همچون ویجر و کاسینی منتقل شد. با این وجود، هنوز هم منشاء این حلقه ها نامشخص باقی مانده اند.

حال، دانشمندان برای درک این موضوع از کامپیوتر برای شبیه سازی منظومه شمسی در میلیون ها سال پیش بهره بردند. حدود چهار میلیارد سال پیش، زمانی که منظومه شمسی در حال شکل گیری بود، شی فضایی با جثه ای حدود یک پنجم زمین در نزدیکی سیاره های غول پیکر (مشتری، زحل، اورانوس و نپتون) سرگردان بود. ستاره شناسان از این دوره زمانی به عنوان “بمباران بزرگ” یاد می کنند.

دانشمندان با استفاده از شبیه سازی کامپیوتری، این تئوری را مطرح کردند که این اجرام به وسیله نیروهای جزر و مدی سیارات و قطعات آنها از بین رفته اند و سپس در مدار اطراف سیارات اسیر شده اند. پس از این، تکرار برخورد بین قطعات منجر به شکست آنها شده و مدار این اجرام به تدریج دایره ای تر شده و حلقه های فعلی شکل گرفته است.

به گفته دانشمندان، حلقه های سیارات غول پیکری مانند زحل، نتیجه طبیعی تشکیل سیارات در منظومه شمسی هستند. به این معنی که سیاره های این چنینی که در اطراف ستارگان دیگر کشف شده اند نیز به احتمال زیاد حاوی حلقه هایی هستند که به موجب فرآیند مشابهی تشکیل شده اند.

دانشمندان می گویند به تازگی حلقه هایی اطراف یک سیاره فراخورشیدی (سیاره ای خارج از منظومه شمسی) گزارش شده است. کشف بیشتر حلقه ها، اقمار و اشیاء دیگر سیارات فراخورشیدی، درک ما از منشاء کیهان را افزایش خواهد داد.

این مطالعه توسط محققان دانشگاه کوبه و موسسه تکنولوژی توکیو، ژاپن انجام شد و در نشریه ایکاروس منتشر شده است.

.

منبع: usatoday

نوشته دانشمندان در آستانه حل معمای حلقه های زحل اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

دانشمندان در آستانه حل معمای حلقه های زحل

دانشمندان در آستانه حل معمای حلقه های زحل

به گفته دانشمندان ژاپنی، ممکن است، در نهایت معمای حلقه های زحل – از معروف ترین ویژگی های منظومه شمسی – حل شود. از آنجایی که حلقه های زحل برای نخستین بار در قرن هفدهم کشف شدند، مطالعه ویژگی های این سیاره به مرور از تلسکوپ های مستقر در زمین به کاوشگرهای فضایی همچون ویجر و کاسینی منتقل شد. با این وجود، هنوز هم منشاء این حلقه ها نامشخص باقی مانده اند.

حال، دانشمندان برای درک این موضوع از کامپیوتر برای شبیه سازی منظومه شمسی در میلیون ها سال پیش بهره بردند. حدود چهار میلیارد سال پیش، زمانی که منظومه شمسی در حال شکل گیری بود، شی فضایی با جثه ای حدود یک پنجم زمین در نزدیکی سیاره های غول پیکر (مشتری، زحل، اورانوس و نپتون) سرگردان بود. ستاره شناسان از این دوره زمانی به عنوان “بمباران بزرگ” یاد می کنند.

دانشمندان با استفاده از شبیه سازی کامپیوتری، این تئوری را مطرح کردند که این اجرام به وسیله نیروهای جزر و مدی سیارات و قطعات آنها از بین رفته اند و سپس در مدار اطراف سیارات اسیر شده اند. پس از این، تکرار برخورد بین قطعات منجر به شکست آنها شده و مدار این اجرام به تدریج دایره ای تر شده و حلقه های فعلی شکل گرفته است.

به گفته دانشمندان، حلقه های سیارات غول پیکری مانند زحل، نتیجه طبیعی تشکیل سیارات در منظومه شمسی هستند. به این معنی که سیاره های این چنینی که در اطراف ستارگان دیگر کشف شده اند نیز به احتمال زیاد حاوی حلقه هایی هستند که به موجب فرآیند مشابهی تشکیل شده اند.

دانشمندان می گویند به تازگی حلقه هایی اطراف یک سیاره فراخورشیدی (سیاره ای خارج از منظومه شمسی) گزارش شده است. کشف بیشتر حلقه ها، اقمار و اشیاء دیگر سیارات فراخورشیدی، درک ما از منشاء کیهان را افزایش خواهد داد.

این مطالعه توسط محققان دانشگاه کوبه و موسسه تکنولوژی توکیو، ژاپن انجام شد و در نشریه ایکاروس منتشر شده است.

.

منبع: usatoday

نوشته دانشمندان در آستانه حل معمای حلقه های زحل اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.