احتمال برخورد اجزای موشک منفجرشده چینی با ایران چقدر است؟

احتمال برخورد اجزای موشک منفجرشده چینی با ایران چقدر است؟

از روز گذشته با اعلام رسمی انفجار موشک ۲۱ تنی چینی در اواسط مسیر پرتابش به فضا، موجی از وحشت در بین برخی از اهالی شهرها و کشورهای مختلف به راه افتاده است. چرا که هنوز مشخص نیست اجزا منفجر شده این موشک در کدام قسمت از زمین فرود می آیند.

 

وحشت جهانی از مکان سقوط قطعات موشک منفجر شده چین در فضا

پنجشنبه هفته گذشته چین از تکمیل ایستگاه فضاییی خود موسوم به تیانهی خبر داد و برای تجهیز این ایستگاه فضایی موشکی ۲۱ تنی با ۱۰۰ وت ارتفاع و ۱۶ فوت عرض را روانه فضا کرد اما این موشک در انجام ماموریت خود ناکام ماند و در اواسط مسیرش به یکباره منفجر شد.

کارشناسان معتقدند به واسطه اینکه موشک مذکور به اندازه کافی از جو زمین فاصله نگرفته بود، اجزای منفجر شده این موشک به زودی بر روی مناطقی از زمین فرود خواهند آمد و این احتمال وجود دارد که این اجزا بر روی مناطق شهری فرود بیاید و منجر به تلفات سنگینی شود.

 

در حال حاضر پیش بینی می شود شهرهای نیویورک، پکن، مادرید و کشور زلاندنو در تیررس فرود اجزا منفجر شده این موشک قرار داشته باشند اما بر طبق گفته کارشناسان هوافضا هیچ قطعیتی در این خصوص وجود ندارد.

این موشک با سرعت ۵ مایل در ثانیه در حال باگشت به سطح زمین است و ظر چند روز آینده احتمالاً اخبار ناگواری در خصوص برخورد آن با برخی از مناطق شهری در مین خواهیم شنید.

البته با توجه به اینکه بیشتر مساحت زمین را آب تشکیل داده برخی نی معتقدند احتمال اینکه قطعات این موشک در اقیانوس فرود بیاید بسیار بیشتر از این است که روی مناطق شهری بیفتند.

نوشته احتمال برخورد اجزای موشک منفجرشده چینی با ایران چقدر است؟ اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

احتمال برخورد اجزای موشک منفجرشده چینی با ایران چقدر است؟

احتمال برخورد اجزای موشک منفجرشده چینی با ایران چقدر است؟

از روز گذشته با اعلام رسمی انفجار موشک ۲۱ تنی چینی در اواسط مسیر پرتابش به فضا، موجی از وحشت در بین برخی از اهالی شهرها و کشورهای مختلف به راه افتاده است. چرا که هنوز مشخص نیست اجزا منفجر شده این موشک در کدام قسمت از زمین فرود می آیند.

 

وحشت جهانی از مکان سقوط قطعات موشک منفجر شده چین در فضا

پنجشنبه هفته گذشته چین از تکمیل ایستگاه فضاییی خود موسوم به تیانهی خبر داد و برای تجهیز این ایستگاه فضایی موشکی ۲۱ تنی با ۱۰۰ وت ارتفاع و ۱۶ فوت عرض را روانه فضا کرد اما این موشک در انجام ماموریت خود ناکام ماند و در اواسط مسیرش به یکباره منفجر شد.

کارشناسان معتقدند به واسطه اینکه موشک مذکور به اندازه کافی از جو زمین فاصله نگرفته بود، اجزای منفجر شده این موشک به زودی بر روی مناطقی از زمین فرود خواهند آمد و این احتمال وجود دارد که این اجزا بر روی مناطق شهری فرود بیاید و منجر به تلفات سنگینی شود.

 

در حال حاضر پیش بینی می شود شهرهای نیویورک، پکن، مادرید و کشور زلاندنو در تیررس فرود اجزا منفجر شده این موشک قرار داشته باشند اما بر طبق گفته کارشناسان هوافضا هیچ قطعیتی در این خصوص وجود ندارد.

این موشک با سرعت ۵ مایل در ثانیه در حال باگشت به سطح زمین است و ظر چند روز آینده احتمالاً اخبار ناگواری در خصوص برخورد آن با برخی از مناطق شهری در مین خواهیم شنید.

البته با توجه به اینکه بیشتر مساحت زمین را آب تشکیل داده برخی نی معتقدند احتمال اینکه قطعات این موشک در اقیانوس فرود بیاید بسیار بیشتر از این است که روی مناطق شهری بیفتند.

نوشته احتمال برخورد اجزای موشک منفجرشده چینی با ایران چقدر است؟ اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

ایرباس در حال طراحی فضاپیمایی برای حمل نمونه های سطح کره مریخ

ایرباس و ناسا

سطح کره مریخ احتمالا خانه بعدی بشر خواهد بود. با گسترش علاقه دانشمندان سازمان ناسا به مطالعه جزئیات این کره به عنوان مقصد بعدی برای ادامه حیات بشر، شرکت ایرباس در حال طراحی فضاپیمایی با وظیفه حمل و جابجایی نمونه های استخراج شده از سطح کره مریخ است.کره زمین کم کم در حال افول و نابودی است و دانشمندان و صاحب نظران سال هاست که نسبت به این موضوع هشدار می دهند. کره زمین در آینده ای نه چندان دور به کره ای گرم و خشک تبدیل می شود؛ به طوری که بسیاری از جمعیت انسان ها شرایط ادامه حیات بر روی آن را نخواهند داشت.

این مسئله باعث شده تا سازمان های هوا فضایی و از جمله آنها سازمان ناسا تحقیقات خود را به منظور یافتن کره ای دیگر برای ادامه زندگی بشر آغاز کنند. یکی از جذاب ترین اخبار حوزه فضا مربوط به برنامه ریزی سازمان ناسا برای سفر به مریخ در سال ۲۰۳۳ است. خبری که به نظر عده زیادی از مردم چیزی بیشتر از یک مانور تبلیغاتی نیست.

بزرگ ترین مشکل پیش روی سازمان ناسا در پروژه انتقال انسان به کره مریخ، در دست نبودن اطلاعات کافی در مورد سطح این کره است. به زبانی ساده تر باید بگوییم که اطلاعات عینی دانشمندان در مورد این کره فقط به عکس های ثبت شده از آن محدود شده است. دانشمندان ناسا برای کسب اطلاعات تکمیلی در مورد احتمال حیات پذیری مریخ نیازمند مطالعه نمونه هایی از سنگ و خاک سطح این کره هستند.

در ماه آوریل سال جاری میلادی سازمان ناسا و نیز آژانس فضایی اروپا با تشکیل پروژه ای مشترک تحقیقات خود را به منظور ارائه راه کار هایی برای دسترسی به نمونه های عینی برداشت شده از سطح کره مریخ آغاز نمودند.

این هفته شاهد پیشرفت عظیمی در روند این پروژه بودیم. اخیرا خبری منتشر شده است که طبق آن آژانس فضایی اروپا طی قرار دادی به ارزش ۵٫۳ میلیون دلار وظیفه طراحی فضاپیمایی را به شرکت ایرباس سپرده است که نقش آن حمل و نقل نمونه های برداشت شده از سطح کره مریخ به زمین خواهد بود.

انتشار این خبر بزرگترین پیشرفت صورت گرفته در مورد سفر انسان به فضا خواهد بود. هیچ فضاپیمایی تا به امروز نتوانسته تا پس از سفر به کره مریخ به زمین بازگردد.

کاوشگر Mars 2020 قرار است در سال ۲۰۲۰ به منظور مطالعه حیات پذیری و قابل سکونت بودن کره مریخ به این کره فرستاده شود و فضاپیمای ایرباس نیز وظیفه باز گرداندن نمونه های استخراج شده توسط این کاوشگر را بر عهده خواهد داشت. خود کاوشگر Mars 2020 بعد ها و توسط فضاپیمایی جداگانه به سطح زمین باز می گردد.

هنوز نام مشخصی برای فضاپیمای ایرباس در نظر گرفته نشده اما برخی از شایعات از آن به عنوان Fetch Rover یاد می کنند؛ کار برای طراحی و تولید این فضاپیما آغاز شده و سایت اجرای این پروژه نیز در شمال شهر لندن است.

سم جیماه وزیر علوم بریتانیا در این باره می گوید:

طراحی اولین فروند از فضاپیمای حمل و نقل نمونه های فضایی شرکت ایرباس آغاز شده؛ هدف از انجام این پروژه انتقال نمونه های برداشت شده از یک سیاره دیگر به زمین است؛ هدفی که تا به امروز میسر نشده بود.

اگر همه چیز طبق برنامه شرکت ایرباس پیش برود؛ انتظار داریم تا این فضا پیما تا سال ۲۰۲۶ به فضا پرتاب شود. بن بویز یکی از مدیران ارشد شرکت ایرباس نیز در مورد این پروژه می گوید:

این فضا پیما نسبتا کوچک و وزنی در حدود ۱۳۰ کیلوگرم خواهد داشت؛ اما وظیفه این فضاپیمای کوچک بسیار مهم و حیاتی است. این فضا پیما باید مسافت بسیار طولانی را به مریخ سفر کرده و پس از بارگیری محموله خود به زمین بازگردد. این فضاپیما مسیر سفر خود را به صورت خود مختار تعیین خواهد کرد و می تواند تصمیمات لازم در این بحث را بدون نیاز به اپراتور تعیین کند.

نحوه عملکرد پروژه

کاوشگر Mars 2020 پس از رسیدن به سطح کره مریخ در سال ۲۰۲۰، عملیات جست و جو را آغاز کرده و پس از رفتن به نقاط مورد نظر سطح کره مریخ را حفاری می کند. پس از حفاری نمونه های خاک و سنگ برداشت شده را در کانتینر های مخصوصی انبار کرده و آنها را در نقاط تعیین شده قرار خواهد داد.

۶ سال پس از ورود کاوشگر Mars 2020 به کره مریخ؛ فضاپیمای ایرباس در نقاط از پیش تعیین شده بر روی سطح کره مریخ فرود می آید. سپس کاوشگر Mars 2020 نمونه های استخراج شده را به طرف محل فرود فضاپیمای ایرباس حمل کرده و آنها را درون این فضاپیما قرار می دهد. در قدم بعدی فضاپیمای ایرباس کره مریخ را ترک کرده و نمونه های استخراج شده از این کره سرخ رنگ را به زمین باز می گرداند.

فناوری لازم برای پروژه مذکور بسیار پیچیده بوده و بسیاری از این آنها در حال طی مراحل تحقیق و توسعه هستند. در نتیجه زمان بندی تعیین شده برای انجام این پروژه ممکن است مقداری تغییر کند. به گفته آقای بویز یکی از فناوری های در نظر گرفته شده برای فضاپیمای ایرباس مربوط به شناسایی هوشمند بصری است. این فناوری فضاپیمای ایرباس را قادر می سازد تا کانتینر های حاوی نمونه های استخراجی کره مریخ را از فاصله ای بسیار دور تشخیص داده و به صورت خودکار آن ها را از روی سطح بر دارد.

دانشمندان امیدوارند تا با مطالعه نمونه های واقعی از سنگ و خاک کره مریخ، اطلاعات روشنی را در مورد وضعیت جوی و نیز میزان احتمال سکونت پذیری این کره به دست آورند.

فضا نوردی بریتانیایی به نام تیم پیکه که تجربه اقامت های کوتاه مدتی را در ایستگاه فضایی در سابقه کاری خود دارد در این باره می گوید:

عصر جدیدی در مطالعات هوافضایی در حال شکل گیری است. امروز سازمان های فضایی مختلف در حال انجام پروژه هایی مشترک و جاه طلبانه به منظور دریافت اطلاعات بیشتر در مورد منظومه شمسی و کمک به ادامه حیات بشر هستند.

نوشته ایرباس در حال طراحی فضاپیمایی برای حمل نمونه های سطح کره مریخ اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

کشف دو سیاره قابل سکونت با شرایط و ابعادی شبیه به کره زمین

سیاره قابل سکونت

در ادامه تلاش دانشمندان برای یافتن سیاره قابل سکونت دیگر برای ادامه زندگی بشر، اینبار دو کره خارجی دیگر کشف شده که در عین نا باوری شباهت زیادی به کره زمین دارند؛ در ادامه به بررسی یافته های دانشمندان در مورد این سیاره ها می پردازیم.کره زمین به سرعت در حال نابودی است و به نظر می رسد که تا چند سال و شاید چند دهه آینده نتوانیم آن را سیاره قابل سکونت بنامیم و همین عامل باعث شده تا دانشمندان و سازمان های هوا فضایی مانند سازمان ناسا به دنبال سیاره های جایگزینی برای آن باشند.

چهار سال پیش سازمان ناسا از کشف اولین سیاره قابل سکونت با ابعاد و شرایطی شبیه به کره زمین خبر داد؛ این سیاره خارج از منظومه شمسی و به طور دقیق ۵۰۰ سال نوری از سیاره ما فاصله دارد؛ در اولین گزارشات دانشمندان سازمان ناسا آمده است که این سیاره قابل سکونت و یا Kepler 186f، مانند زمین خودمان دارای فصول متنوعی است.

تا به اینجای کار دانشمندان معتقدند که Kepler 186f در حال دوران به دور ستاره ای کوتوله بوده و جهت دوران این سیاره نیز در جهت صورت فلکی ماکیان انجام می پذیرد؛ شاید برای شما خیلی مهم نباشد که این سیاره در چه جهتی حرکت دورانی خود را انجام می دهد، اما این مسئله از نظر دانشمندان سازمان ناسا بدین معنی است که سیاره Kepler 186f دمایی معتدل دارد و حتی ممکن است شاهد تجمع آب در سطح آن ( مانند دریا و دریاچه) نیز باشیم.

تحقیقات اولیه دیگر انجام شده بر روی مطالعه سطح این سیاره حاکی از این است که Kepler 186f، سطحی از جنس سنگ و خاک  و شبیه آنچه که در زمین خودمان می بینیم دارد.

اخیرا دانشمندان دانشگاه فناوری جورجیا تحقیقاتی را به منظور محاسبه نحوه و سرعت گردش به دور خود و گردش به دور ستاره کوتوله این سیاره را محاسبه کرده اند؛ نتیجه تحقیقات این محققین نشان می دهد که سرعت گردش به دور خود و گردش به دور ستاره کوتوله در سیاره Kepler 186f کاملا یکنواخت و مناسب است و بر همین اساس انتظار داریم تا فصول مختلف سال در این سیاره شبیه به فصول سیاره خودمان باشد.

سرعت دوران یکسان و قابل اطمینان یکی از مهم ترین فاکتور های دانشمندان برای تعیین میزان حیات پذیری سیاره های تحت مطالعه است؛ پروفسور گنگیجه لی از دانشگاه فناوری جورجیا پس از توضیح اهمیت سرعت و شتاب حرکت دورانی یک سیاره، وجود شوک هایی در شتاب حرکت دورانی سیاره مریخ را عامل اصلی خشکی  و برهوتی سطح آن می داند.

وی در ادامه توضیحات خود در مورد دلیل عدم وجود حیات بر روی کره مریخ می گوید: عدم وجود نظم در جهت و سرعت حرکت دورانی کره مریخ در دوره های زمانی طولانی مدت،  باعث بخار شدن آب موجود در سطح این سیاره و نهایتا خشک شدن اتمسفر آن شده است؛ نتیجه تحقیقات پروفسور لی در ماه می سال میلادی جاری در نشریه هوافضایی The Astronomical منتشر شده است؛ دانشگاه فناوری جورجیا هفته گذشته اطلاعات تکمیلی بیشتری را در مورد مقاله چاپ شده منتشر کرد که در ادامه به آن می پردازیم.

به گفته مسئولان دانشکده هوافضای این دانشگاه، تحقیقات تکمیلی انجام شده در مورد سیاره قابل سکونت Kepler 186f به کشف سیاره مشابه دیگری به نام Kepler 62f منجر شده است.

Kepler 62f در مقایسه با Kepler 186f فاصله بیشتری با سیاره ما دارد؛ اما مانند سیاره ما دارای ثبات در جهت و سرعت حرکت دورانی است؛ مسئله ای که می تواند وجود فصول مختلف در این سیاره و نیز وجود منابع آبی در آن را برای ما تضمین نماید.

وجود ثبات در سرعت و جهت حرکت دورانی کره زمین به دو دلیل تاثیر دیگر سیارات موجود در منظومه شمسی و تاثیر گرانشی کره ماه بر زمین اتفاق می افتد؛ نداشتن ماه مهم ترین دلیل عدم وجود ثبات در سرعت و جهت حرکت دورانی کره مریخ و در نتیجه آن عدم وجود نشانه ای از حیات در سطح آن است.

تا به اینجای کار هنوز مشخص نیست که دو سیاره Kepler 186f و Kepler 62f تحت تاثیر چه عواملی دارای ثبات دورانی اند و آیا اساسا این تاثیر دیگر اجرام آسمانی بر آنها است که این ثبات را پدید آورده و یا خیر.

هنوز نمی دانیم که آیا این دو سیاره کره ماهی برای خود دارند و یا خیر، اما تا به اینجا کار ثبات حرکت دورانی آنها در طول بازه های زمانی بلند مدت ( چند میلیون ساله)  برای دانشمندان ثابت شده است.

هنوز شواهد زیادی مبنی بر وجود منابع آبی در سطح این دو کره وجود ندارد اما با گذشت زمان، امیدواریم تا بتوانیم تا اطلاعات زیادی در این مورد به دست آوریم.

هنوز نمی توانیم تخمین دقیقی در مورد زمان مطالعه دقیق این دو سیاره داشته باشیم؛ تلسکوپ فضایی نسل بعد سازمان ناسا و یا تلسکوپ فضایی جیمز وب هنوز در مراحل ابتدایی طراحی قرار دارد و از برنامه های زمانی تعریف شده برای این پروژه عقب افتاده است.

ناسا زمان شروع به کار این تلسکوپ پیشرفته فضایی را اوایل سال ۲۰۲۱ عنوان کرده است؛ ممکن است در آن زمان بتوانیم برای اولین بار طلوع و غروب آفتاب بر روی این دو سیاره را ببینیم.

 

 

نوشته کشف دو سیاره قابل سکونت با شرایط و ابعادی شبیه به کره زمین اولین بار در گويا آی‌ تی پدیدار شد.

موشک عماد: قدرت، مشخصات، برد و قدرت تخریب

معرفی مشخصات موشک عماد

قدرت نظامی هر کشوری، می تواند جلوی حملات احتمالی بیگانگان را بگیرد و این چیزی نیست که ذهن ها به تازگی آن را دریافته باشند. از دیر باز برای نجات هر کشور و منطقه ای، به قدرت های نظامی آن توجه می شده است. از آن جا که کشور عزیز ما ایران، از هجوم بیگانگان در امان نیست، وجود قدرت های نظامی می تواند به سلامت کشور کمک کند.

موشک هایی که از سال ۲۰۰۵ تا کنون در ایران رونمایی شده اند و مورد آزمایش قرار گرفته اند دقیقا یکی از مهم ترین ادوات نظامی هستند که موجب شده اند دید بیگانگان نسبت به این کشور کمی هراس آلود باشد.

قدرت نظامی موشکی به گونه ای رو به پیشرفت بوده که در هر برهه زمانی موشکی، برتر و پر قدرت به دست متخصصان این مرز و بوم ساخته شده و در نهایت مورد آزمایش قرار گرفته است. در این مطلب قصد داریم به بررسی و معرفی موشک عماد به عنوان قدرت موشکی برتر ایران بعد از شهاب ۳ و سجیل اشاره کنیم.

 

معرفی مشخصات موشک عماد

موشک عماد اولین موشک دوربرد بالستیک ایرانی است که توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی طراحی و ساخته شده است. اصطلاح بالستیکی بودن به این معنی است که موشک هایی که با این صفت شناخته می شوند، قادرند با قدرت پیشرانه خود، تا ارتفاع بسیار بالایی حرکت کنند و بعد با کمک جاذبه زمین، و به صورت سقوط آزاد به سمت هدف ادامه مسیر دهند.

معرفی مشخصات موشک عماد

این سقوط آزاد کاملا هدایت شده است. وضعیت موشک های بالستیک به گونه ای است که گاهی از مدار زمین خارج می شوند و به کمک ابزارهای کمکی به سقوط آزاد خود وارد می شوند.

موشک عماد به عنوان اولین موشک دوربرد ایرانی، قادر است تا لحظه رسیدن به هدف، توسط مجریان خود کاملا تحت کنترل باشد.

 

رفتار موشک عماد در مقابل سامانه های ضد بالستیک اسرائیل

با توجه به این که اسرائیل تا کنون سامانه هایی برای مقابله با موشک های بالستیک داشته است، از قوی ترین آن ها می توان به ” ختس” یا ” پیکان ۳ ” اشاره کرد. این سامانه ها ضد موشک بالستیک هستند و قادرند چنین موشک هایی را خنثی کنند. اما در بیان ویژگی های موشک عماد به این موضوع اشاره شده که موشک عماد قادر است از سد این سامانه ها نیز رد شود و به ماموریت خود به خوبی پایان دهد. این خبر دقیقا همان چیزی است که توانسته ذهن بیگانگان را به خود مشغول کند.

 

مشخصات فنی موشک عماد

وقتی صحبت از موشک عماد می شود، بهترین راه شناخت این موشک دور برد بررسی ویژگی های آن است. در ادامه این مطلب به بررسی جزئی مشخصات فنی موشک عماد خواهیم پرداخت

 

برد موشک عماد چقدر است؟

اولین چیز که در معرفی موشک عماد بیان شد، قضیه دور برد بودن آن است. اما این دور برد بودن به چه میزان است؟

سردار امیرعلی حاجی زاده میزان بُرد این موشک را ۱۷۰۰ کیلومتر اعلام کرد. با این حساب، موشک عماد سومین موشک دوربرد ایران است که قرار است قدرت نظامی ایران را تثبیت کند. از طرفی برخی از نهاد ها برد این موشک را تا ۲۵۰۰ متر ذکر کرده اند که اگر این گزینه درست باشد، می توان گفت که موشک عماد از نظر دور برد بودن، در رده اول و قبل از سجیل و شهاب ۳ قرار می گیرد که هر کدام دارای برد ۲۰۰۰ کیلومتر هستند.

رفتار موشک عماد در مقابل سامانه های ضد بالستیک اسرائیل

سوخت موشک عماد از چه نوعی است؟

هر چند در مورد تکنولوژی و ساخت موشک عماد چیزی تا کنون بیان نشده و این موضوع محرمانه مانده اما برخی اطلاعات در باره آن به وضوح بیان شده است. برای مثال، سوخت موشک عماد به صورت سوخت مایع در نظر گرفته شده که این خود نوعی پیشرفت در پیشرانه های موشکی ایران بوده است.

 

وزن موشک عماد چقدر است؟

اولین سوالی که ممکن است با شنیدن نام موشک دوربرد و قابل کنترل و هدایت در سقوط آزاد، از خود بپرسید، این است که وزن این موشک چقدر است؟ وزن موشک یاد شده به میزان ۷۵۰ کیلوگرم، گزارش شده است.

 

درصد خطای موشک عماد چقدر است؟

یکی از مهم ترین چیزها در ساخت موشک عماد این بوده که بتوان آن را تا لحظه رسیدن به هدف کنترل و هدایت کرد به گونه ای که درصد خطای آن بسیار کم باشد. طی آزمایش های صورت گرفته میزان خطای این موشک را یک چهارم موشک دوربرد شهاب ۳ ذکر کرده اند. همچنین گفته شده که موشک عماد قادر است که هدف را با دقت خطای ۱۰ متر! مورد اصابت قرار دهد که این رقیم بی نظیر است. این ویژگی هاست که موشک عماد را به عنوان دقیق ترین موشک ایرانی دوربرد می شناسند.

 

سامانه هدایت موشک عماد چگونه است؟

قطعا برای اینکه بتوان این موشک را روانه جو زمین کرد و در ادامه آن را تا رسیدن به هدف، هدایت کرد، نیاز به سامانه هدایتی دارد. گفته شده که سامانه هدایتی، به صورت لیزری ، تلوزیونی ، راداری ، باله ای بوده و تا لحظه رسیدن به هدف در کنترل مجریان آن خواهد بود.

سامانه هدایت موشک عماد چگونه است؟

سکوی پرتاب موشک عماد چگونه است؟

موشک عماد به گونه ای ساخته شده که بتوان از آن تحت هر شرایطی مورد استفاده قرار داد. مهم ترین عامل در کنترل و هدایت بهتر، تنوع سکوی پرتاب است که برای این موشک به صورت متحرک و ثابت، لحاظ شده است.

 

مجری ساخت موشک عماد

پروژه موشک عماد، از ابتدا توسط وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران و نیروی هوافضای سپاه طراحی و ساخته شده است. معمولا در نام گذاری موشک ها از نام های نظامی استفاده می شود، اما هر چند ایران در مورد نام گذاری این موشک، ادعایی نداشته، اما یک رسانه لبنانی علت نام گذاری دقیق ترین موشک دوربرد ایران به عماد، اذعان داشته که به دلیل شهادت شهید عماد مغنیه این نام بر موشک مورد نظر نهاده شده است.

این موشک از سال ۱۳۹۴ رونمایی شده و هم اکنون در خدمت انحصاری کشور ایران است. موشک عماد اولین موشکی است که پس از توافق هسته ای ساخته و رونمایی شد و موجب قدرت نمایی ایران در مقابل اسرائیل و بیگانگان بوده است.

موشک عماد از زبان بیگانگان

موشک عماد از زبان بیگانگان

تا کنون هر چه تعریف از موشک عماد به میان آمد بیان ویژگی ها و مشخصات آن با توجه به عرق وطنی ایرانی مان بود. اما برای شناخت بهتر این موشک می توان به جملاتی از افرادی بسنده کرد که با شنیدن ویژگی های این موشک دچار رعب و وحشت شده اند:

«اوزی رابین» کارشناس موشکی اسرائیلی در مورد این موشک جدید به رویترز گفت: «عماد نشانگر جهشی بزرگ در بحث دقت است؛ این موشک در دماغه خود مجهز به سامانه هدایت و کنترل پیشرفته‌ای است.»

هر چند بیان این جمله نشان از قدرت سیستم موشکی ایران نسبت به اسرائیل دارد، اما انتشار اخبار مختلف از خبرگزاری های متعدد در زمینه آزمایش موفقیت آمیز موشک عماد، می تواند نشانه دیگری برای قدرت نمایی این موشک باشد به طوری که علاوه بر اعتراف موفقیت آمیز آزمایش موشک عماد در انواع رسانه ها، خبرگزاری فرانسه در این باره نوشت:

ایران روز یکشنبه اعلام کرد با موفقیت موشک جدید بالستیک تولید داخل را آزمایش کرده است. گفته می‌شود این نخستین موشکی است که می‌تواند به صورت هدایت شونده تمام اهداف را بزند.

توضیحی که در انتهای خبر اشاره به دقت موشک عماد دارد، نشان از این دارد که عماد چیزی فراتر از موشک های کنونی است.

 

موشک عماد و شهاب ۳

موشک شهاب ۳ یکی ازمهم ترین سامانه های موشکی ایران است که به عنوان موشک بالستیک میان برد شناخته می شود. در اولین آزمایش هایی که برای موشک شهاب ۳ انجام شده است این موشک، قادر بود تا برد ۱۳۰۰ کیلو متر ماموریت خود را انجام دهد. بعد از تست و آزمایش های متعدد و البته بعد از ارتقا موشک شهاب ۳ نیز در زمره موشک های دوربرد قرار گرفت چرا که قادر است تا فاصله ۲۱۰۰ کیلومتری، هدف را مورد اصابت قرار دهد.

این موشک که از سال ۲۰۰۳ تا کنون در خدمت ایران است، به عنوان زیر بنایی برای ساخت موشک عماد به حساب آمده است.

 

قدرت تخریبی موشک شهاب ۳

با بیان مشخصات این موشک ها، خوب است بدانید که ما برای انهدام اسرائیل و شهرهای آن به چند موشک نیاز داریم. گزارش زیر، اطلاعات دقیقی است که در رابطه با تخریب اسرائیل بیان شده است:

مساحت اراضی اشغالی به طور کلی ، ۲۰۷۰۰ کیلومتر می باشد که میتوان آن را با ۴۶۰ موشک سجیل و ۸۲۸ موشک شهاب ۳ با خاک یکسان کرد .
مساحت حیفاء : ۸۶۴ کیلومتر مربع است که با ۲۰موشک سجیل و ۳۵ موشک شهاب۳ ویران کرد .
مساحت تل آویو : ۱۷۶ کیلومتر مربع که با ۵ موشک سجیل و ۸ موشک شهاب۳ با خاک یکسان می شود.

نوشته موشک عماد: قدرت، مشخصات، برد و قدرت تخریب اولین بار در مجله اينترنتی گويا آی‌تی پدیدار شد.

هر آنچه باید در رابطه با “هارپ” بدانید

هارپ چیست

حدود ۶ یا ۷ ماه پیش بود که زلزله کرمانشاه رخ داد و اتفاقاتی که در جریان آن هستید، به وقوع پیوست. در اثنای خبرهایی که در رابطه با علت وقوع این زلزله رد و بدل می شد صحبت هایی از یک پدیده عجیب و غریب بود که اصطلاحا آن را هارپ می نامند. در بین خبر معمولا گفته می شد که، این زلزله چقدر به هارپ ارتباط دارد؟ برای امثال من که تا کنون اسمی از هارپ نشنیده بودند، شنیدن یک نام تازه وارد، در کنار پدیده ای دهشت انگیز، قطعا ترسناک بود تا اینکه تصمیم گرفتیم، در رابطه با هارپ اطلاعاتی کسب کنیم و آن را با شما در میان بگذاریم.

هارپ چیست

 

هارپ چیست؟

هارپ مخفف عبارت High Frequency Active Auroral Research Program است که در واقع داستان پشت پرده آن از این قرار است که در سال ۱۹۹۳ آمریکا یک پژوهش بر روی لایه یونوسفر، در جو زمین قرار داد تا از طریق آن بتواند به برخی اهداف غیر نظامی و امنیتی برسد. البته این پروژه به دو صورت مورد بررسی قرار می گیرد که بخش عظیمی از توجه ها به بخش نظامی و نابود گری آن جلب شده است.

برای این که با ماهیت هارپ بیشتر آشنا شویم لازم است که با برخی اصطلاحات و زمینه ها و بستر های این پژوهش در ابتدا آشنا شویم.

یونوسفر در پروژه هارپ

 

یونوسفر در پروژه هارپ چیست؟

لایه یونوسفر در پروژه هارپ بستر آزمایشات صورت گرفته به شمار می آید. به طور کلی یونوسفر ناشناخته ترین و دور ترین لایه جو زمین است، که به صورت لایه لایه، در امتداد اتمسفر و غیره قرار دارد. دانشمندان محقق در این پروژه قصد داشته اند طی دو دهه کاری کنند که بتوانند از قدرت این لایه استفاده کنند از آن به عنوان یک آزمایشگاه طبیعی استفاده کنند.

یونوسفر در پروژه هارپ

 

زیر ساخت های پروژه هارپ چیست؟

همانطور که گفته شد اساس فعالیت هارپ بر این گونه است که بتوانند تاثیراتی بر لایه یونوسفر ایجاد کرده و از قدرت این پدیده طبیعی در جو زمین استفاده کنند. برای این که این تاثیر گذاری بهتر و بیشتر باشد، در محدوده ی وسیعی از زمین آنتن های خاصی به صورت  ۱۸۰ برج آنتن آلومینیومی به ارتفاع ۵۰/۲۳ متر قرار داده شده است تا امواج مافوق کوتاه ELF/ULF/VLF را با ۳٫۶ مگاوات ERP تولید کرده و از منطقه آلاسکا ( محل قرار آنتن ها ) به یونوسفر ارسال کنند.

البته قرار نیست که همه این انرژی ها جذب شوند، بلکه تنها در محدوده  ۱۰۰ تا ۳۵۰ بخشی از این انرژی ها جو زمین دریافت می شود و با شتاب الکترونیکی ایجاد شده، یونوسفر گرمتر و گرم تر می شود.

مثلا در تصویر زیر می توانید آن چه که توضیح داده شد را به صورت فرضی مشاهده کنید:

پروژه هارپ

اهداف پروژه هارپ از واقعیت تا شایعات

برای اینکه بتوانیم از اهداف این پروژه سر در بیاوریم، سری به وب سایت هارپ زدیم. در این وب سایت، به وضوح اعلام شده که هدف از این پروژه و تحقیق این است که شناخت بهتری از این لایه یعنی یونوسفر صورت بگیرد و بتوان از قدرت آن در زمینه های غیر دفاعی استفاده کرد.

اما در کنار ادعای مجریان هارپ، بسیاری از کارشناسان معتقدند که می توان از قدرت یونوسفر و این پروژه برای تغییرات آب و هوایی، زلزله، جنگ ها و ویرانی های لحظه ای استفاده کرد که چیزی تا حد بمب اتم، آن را خطرناک نشان می دهد.

  پروژه هارپ

به طور کلی این پروژه می تواند تاثیرات منفی بر روی ارتباطات رادیویی، و تجهیزات فضاپیماها و راکت‌ها داشته باشد و بدین ترتیب با در هم ریختگی شبکه‌های الکتریکی و خط لوله‌های نفت و گاز سلامتی مردم را دچار تهدید کند.

 

چرا برای مطالعه یونوسفر پروژه هارپ ابداع شد؟

همانطور که می دانید، چیزهایی که بر بالای سطح زمین رخ می دهد، به وسیله ماهواره ها و بالن ها مورد مطالعه قرار می گیرند اما برای این که بتوان از یونوسفر اطلاعاتی کسب کرد و پتانسیل های آن را بدست آورد، استفاده از هیچ کدام از این دو روش یعنی بالن ها و ماهواره ها سازنده نبود.

بالن ها برای این که بتوانند در بررسی خود برای یونوسفر موفق شوند با یک مانع بزرگ روبرو بودند و آن هم میزان رقیق بودن جو یونوسفر برای بالن ها بود که این شرایط مانع از این می شد که بتوانند ماموریت خود را به خوبی انجام دهند

از طرفی ماهواره ها برای این که در مدار قرار بگیرند، باید برای ان ها نیز شرایطی جمع شود که بتوانند به خوبی از پس وظیفه خود برآیند. اما با اینکه جو یونوسفر برای بالن ها رقیق است، همین میزان برای ماهواره ها بسیار غلیظ است و این هم مانعی دیگر است که ابزارها را برای محققان بی کاربرد می کند.

به همین دلیل محققان تصمیم می گیرند با استفاده از امواج و ایجاد پروژه هایی که از طریق سطح زمین مدیریت می شوند، و با امواج کار می کنند این سطح را مورد بررسی قرار دهند.

یونوسفر در پروژه هارپ

 

تحقیقاتی که از طریق هارپ صورت گرفته کدامند؟

هر چند تا کنون گمانه زنی های مثبت و منفی در مورد هارپ و استفاده از آن در اذهان وجود داشته و برخی از آن ها رسانه ای شده اند اما دستاورد های هارپ تا کنون به صورت زیر بوده اند:

  • بررسی و مشاهده خطوط پلاسما و بررسی جزییات آن
  • تحقیقات در مورد الکترون های تحریک شده و ثبت مشاهدات و تجربیات در مورد این پدیده در هارپ
  • ایجاد یک پروژه حرارت دهی، ژیروفرکانس و بررسی و تحقیق در مورد آن هاست.
  • بررسی میزان محو گشتن انعکاس های رادیویی به دلیل بی نظمی و هرج و مرج در چگالی الکترون ها در لایه f
  • بررسی و ردیابی ذراتی که با سرعت بالا در حرکت هستند.
  • بررسی واکنش های ذرات در حال حرکت
  • بررسی و مشاهده پدیده طبیعی غروب خورشید و نوع نور آن در سطح زمین هنگام غروب
  • بررسی های جالب در مورد سوسو های نور هنگامی که این انوار از طریق حرارت ایجاد می شوند
  • بررسی امواج vlf و ELF و دریافت اطلاعات جالب در مورد این دو موج
  • بررسی شهاب سنگ ها و برداشت های علمی رادیویی در این باره
  • بررسی رادار های فرازمینی
  • بررسی دقیق فرستنده های طیف گسترده که در سال ۲۰۰۹ انجام شدند
  • مطالعه روی یونوسفر به دلیل بارش های شهابی
  • دریافت اطلاعات جالب در مورد تاثیرات شهاب باران بر روی یونوسفر
  • کیفیت سیگنال های GPS و بررسی اختلالات یونوسفر، بر میزان کیفیت سیگنال جی پی اس
  • ایجاد ابرهای متراکم در بالای جو زمین
  • ایجاد ابرهای باران زا و کنترل بارش

 

هارپ

استفاده از هارپ برای وقوع زلزله

در زمانی که کسی فکر نمی کرد که بتوان از هارپ جهت امواج زلزله ساز استفاده کرد، یک وب سایت ونزوئلایی، یک خبر منتشر کرد، که این خبر به قدری مهم بود که توسط پرس تی وی نشر داده شد اما چیزی از صحت و تایید آن بیان نشد. طی این خبر، گفته شد که نیروی دریایی آمریکا، قصد داشته با کمک پروژه هارپ امواج زلزه سازی را به سمت ایران هدایت کند تا یک زلزله بزرگ را در ایران رقم بزند، اما اشتباها امواج ایجاد شده هائیتی را به جای ایران مورد اصابت قرار می دهد و زلزله یاد شده در آن جا شکل می گیرد.

از طرفی با این فرضیه گفته شده که برخی توطئه های لرزشی دیگر مثل زلزله سیچوان در چین و زلزله ۶٫۵ ریشتری کالیفرنیا توسط همین پدیده مدیریت شده است.

البته در این باره هنوز چیزی با سند اثبات نشده اما نمی توان گفت که این موارد گفته شده ۱۰۰ درصد شایعه است و به قصد ایجاد رعب و وحشت بیان شده است.

 

سلاح های الکترومغناطیسی بر پایه هارپ چیستند؟

گفته شده که با توجه به استفاده هایی که می توان از هارپ کرد، می توان تداخل های الکترونی ایجاد کرد، و با این راهکار، سلاح های الکترومغناطیسی ایجاد کرد. با کمک این سلاح ها می توان تاثیراتی روی زمین ایجاد کرد، که قدرت تخریبی آن، بیش از قوی ترین سلاح های دیگر است.

این سلاح ها می تواند در لحظه، تجهیزات الکتریکی در خانه ها را از کار بیندازند و بعد هم خانه ها را به انفجار بکشانند و به طور کامل آن ها را نابود کنند ان هم در یک چشم به هم زدن.

 

 

بومی‌سازی ضدیخ هواپیما با الهام از رفتار سوسک صحرایی

بومی‌سازی ضدیخ هواپیما

محققان ایرانی موفق شدند ضدیخ سطح معابر و بدنه هواپیما را بومی‌سازی کنند.

گویا آی تی – بابک نوری محقق ایرانی در این زمینه اظهار کرد: در حال حاضر به جای استفاده از ضد یخ آسفالت در روزهای سرد سال از شن و نمک در معابر استفاده می‌شود در حالیکه محصولات ضد یخ معابر، وارداتی بوده است ولی شرکت ما این محصولات را بومی‌سازی کرده است.

وی افزود: با وجود این ضدیخ‌ها دیگر لزومی ندارد که هر سال شهرداری‌ها و فرودگاه‌ها، آسفالت معابر را تعویض کنند و این محصولات در مقایسه با شن و نمک بسیار هم ارزان تر هستند.

نوری اظهار داشت: بال‌های هواپیما قطعات متحرکی دارند که در زمان نشستن هواپیما در باند فرودگاه ممکن است قطرات شبنم روی این قطعات نشسته و یخ بزند که ضد یخ مانع از یخ‌زدگی می‌شود.

این محقق ایرانی در رابطه با عملکرد ضد یخ گفت: این ماده را با الهام از رفتار سوسک صحرایی تولید کردیم چرا که وقتی قطرات شبنم بر روی سوسک صحرایی می‌افتد، ماده‌ای از خودش ترشح می‌کند که موجب تبخیر آب خواهد شد.

وی اضافه کرد: پایین بودن قیمت این محصول نسبت به نمونه خارجی از دیگر مزایای این محصول است.

هنرنمایی در فضا با ارسال ماهواره ی درخشان “ستاره ی بشریت”

Humanity Star

در همین لحظه که در حال خواندن این متن هستید، یک شیء نقره ای رنگ کره ای شکل، مشابه جام پیروزی آیینه ای در فیلم “رقص با ستارگان” در حال درخشش در فضا است و هر ۹۰ دقیقه یک بار به دور زمین می گردد.

گویا آی‌تی – طبق بیانیه ی کمپانی سازنده، این شیء درخشان که “ستاره ی بشریت” نامیده شده است برای منعکس کردن نور خورشید و “تشویق افراد برای فکر کردن به جایگاه خود در کیهان” ساخته و طراحی شده است.

اما برخی فضانوردان از این موضوع خشنود نیستند.

کالب ای. شارف، مدیر مرکز اخترزیست شناسی کلمبیا در دانشگاه کلمبیا معتقد است اگرچه این شیء “یک جسم جالب و سرگرم کننده به نظر می رسد، حضور آن در فضا قدری مرا می ترساند.”

او می افزاید فضا همین حالا هم به اندازه ی کافی با نورهای مصنوعی آلوده شده است و این موضوع نظارت بر رویدادها را برای فضانوردان دشوار تر کرده است.

ستاره ی بشریت توسط پیتر بِک، بنیان گذار و مدیراجرایی کمپانی Rocket Lab ساخته شده است. Rocket Lab هفته ی گذشته این ماهواره را همراه با چند ماهواره‌ی کوچک دیگر، توسط یک موشک از سکوی پرتاپ مخصوص کمپانی در نیوزیلند به فضا فرستاده است.

پیتر بِک در وبسایت پروژه این گونه توضیح داده است:” صرف نظر از آن که شما در این جهان ثروتمند یا فقیر، و در جنگ یا صلح هستید، همه ی انسان ها می توانند در آسمان شب، ستاره ی درخشان بشریت را در حال چرخش در مدار زمین ببینند.”

البته، همانطور که برخی دانشمندان در توئیتر به آن اشاره کرده اند، نگاه کردن به ماه یا ستاره های دیگر نیز می تواند پیام مشابهی برای انسان ها داشته باشد.

برای مثال جان فاهرتی، یک اخترفیزیک شناس معروف به این کار چنین واکنش نشان داده است:

“شما باید چقدر مغرور باشید تا تصمیم بگیرید یک ستاره ی تقلبی بسازید و قصد داشته باشید تا با آن بیش از یک ستاره ی واقعی روی افراد اثر گذار باشید؟؟؟  این کار بیشتر شبیه به یک شیرین کاری برای به دست آوردن شهرت است. واقعا در چه دنیای بدی زندگی می کنیم!!”

کمپانی Rocket Lab هنوز پاسخی به این توئیت نداده است.

ستاره ی بشریت، که از پانل های فیبر کربن با خاصیت انعکاس نور ساخته شده است، توسط افراد مختلف یک “توپ دیسکو”و “زباله ی فضایی” نامیده شده و حتی به تاس بازی Dungeons & Dragons نیز تشبیه شده است. مایکل ای. بروان، یکی از فضانوردان موسسه ی فناوری کالیفرنیا این شیء را یک “گرافیتی فضایی” نامیده است.

اما همه ی کارشناسان معتقدند ارسال چندین ماهواره به مدار زمین، آن هم تنها در پرتاب دوم از یک سکوی پرتاب خصوصی کاری بی سابقه بوده است که Rocket Lab موفق به انجام آن شده است.

بِرَد تاکِر، یک اختر فیزیک شناس در دانشگاه ملی استرالیا گفته است:” تاکنون تنها نهادهای دولتی یا گروه های خصوصی برای ارسال اجسام به فضا اقدام کرده و همیشه از زیرساخت های دولتی استفاده می کرده اند. حتی SpaceX هم از سکوهای پرتاب ناسا استفاده می کند.”

در حقیقت این کمپانی توانسته است پرتاب ماهواره ها را بسیار ساده تر و کم هزینه تر کند و با توجه به این نکته، پرسش مطرح شده آن است که آیا در آینده فضا بیشتر از پیش در هم ریخته و آلوده خواهد شد؟

جانتان مک داول، یکی از اخترفیزیک شناسان در مرکز اختر فیزیک هاروارد-اسمیتسونین در مصاحبه ای تلفنی گفته است:”این یکی از نگرانی های اصلی ماست.” البته او معتقد است “حواشی ایجاد شده در مورد این خبر اندکی اغراق آمیز است” و فضا همین حالا هم با حضور ماهواره های مختلف و گوناگون کمی در هم ریخته است، با این حال هنوز هم صحبت های بسیاری برای پرتاب هزاران ماهواره ی دیگر در دنیا مطرح است.

در حال حاضر ماهواره های فعال بسیاری در حال چرخیدن به دور زمین هستند: طبق آمار منتشر شده از انجمن دانشمندان نگران محیط زیست یا UCS در همین لحظه بیش از ۱۷۰۰ شیء در فضا به دور زمین می چرخند. ارسال ماهواره های کوچکی که برای مشاهده ی شرایط سیاره ی زمین استفاده می شوند، باعث رشد سریع این تعداد ماهواره ها در فضا شده اند.

ماهواره های ارتباطی نیز یکی دیگر از انواع مهم اشیاء فضایی هستند: در سال ۲۰۱۶ شرکت های مختلف در ایالات متحده برای دریافت لایسنس کمیته ی ارتباطات فدرال و ارسال ۸۷۳۱ ماهواره ی ارتباطی به خارج از مدار زمین ثابت یا کمربند کلارک اقدام کرده اند که ۴۴۲۵ عدد از آن ها برای SpaceX و تقریبا ۳۰۰۰ برای بوئینگ است.

دکتر مک داول معتقد است هرچه که آسمان روشن تر و شلوغ تر شود،” انجام فعالیت های ستاره شناسی و فضایی از سیاره ی زمین دشوار تر می شود و این یکی از مهم ترین نگرانی هایی است که دانشمندان در این باره مطرح می کنند- آن ها معتقدند باید تا حدودی به تاریکی آسمان احترام گذاشته شود.”

دکتر مک داول می گوید ماهواره ی “ستاره ی بشریت” در آسمان شب به خوبی “قابل رؤیت” است، البته این شیء فضایی نه به اندازه ی ماه، اما حداقل به اندازه ی پر نور ترین ستاره ها درخشان خواهد بود.

قرار است این ماهواره در مداری نزدیک تر از مدار ایستگاه فضایی بین المللی که حدود ۲۰۰ مایل از سطح زمین فاصله دارد به دور زمین بچرخد.

طبق اظهارات سخنگوی Rocket Lab حدود نه ماه دیگر، ستاره ی بشریت ارتفاع خود را از دست می دهد و با ورود به اتمسفر زمین از بین می رود. این اتفاق از اضافه شدن شیء مذکور به حجم ۷۵۰۰ تنی زباله های فضایی در مدار زمین جلوگیری خواهد کرد.

دکتر ماک داول می گوید:” این شیء درخشان چیزی شبیه به کوره ای است که در نهایت خود را پاکسازی کرده و اثری از خود به جای نمی گذارد.”

این توپ درخشان در هر قسمتی از کره ی زمین که از آسمان آن عبور کند قابل مشاهده است و یک ردیاب آنلاین هر لحظه مسیر آن را نشان می دهد. ستاره ی بشریت تا اواسط ماه مارس برای ساکنان آمریکا قابل مشاهده نخواهد بود. برای بررسی موقعیت این ماهواره می توانید به این وب سایت مراجعه کنید.

در این فاصله اگر به پیدا کردن و مشاهده ی یک شیء درخشان ساخته ی انسان در آسمان علاقه مند هستید، می توانید به دنبال ایستگاه فضایی بین المللی باشید. این ماهواره ی فضایی نیز نور خورشید را انعکاس می دهد و برای چشم غیر مسلح قابل رؤیت است. برای یافتن آن و اطلاعات بیشتر می توانید به وب سایت ناسا مراجعه کنید.

آنچه که باید راجع به ماه گرفتگی و ابرماه ۳۱ ژانویه بدانید

فازهای مختلف ماه در اسمان

در ساعات اولیه‌ی ۳۱ ژانویه ی ۲۰۱۸ (۱۱ بهمن) یک ابر ماه، یک ماه گرفتگی کامل و یک ماه آبی همگی در یک روز اتفاق می افتند. هیچ یک از این پدیده های طبیعی، به تنهایی نادر نیستند. چیزی که موجب خاص و ویژه شدن این رویداد می شود آن است که همه ی این پدیده ها در یک روز رخ می دهند.

گویا آی‌تی – درست مانند سیاره ی زمین، خورشید تنها نیمی از کره ی ماه را روشن می کند. ماه در مداری به دور زمین می چرخد و در نتیجه ی آن، ما در روزهای مختلف، بخش متفاوتی از سمت روشن شده ی ماه را می بینیم.

ماه کامل هنگامی رخ می دهد که ما تمام قرص ماه را در آسمان روشن می بینیم. این اتفاق هر ۲۹٫۵ روز، هنگامی رخ می دهد که ماه نسبت به موقعیت زمین، دقیقا مقابل خورشید قرار می گیرد. ۳۱ ژانویه ی امسال، در تقویم قمری یکی از روزهایی است که ما ماه را به طور کامل می بینیم.

فازهای مختلف ماه

ماه گرفتگی یا خسوف چیست؟

مدار چرخش ماه به دور زمین حدود ۵ درجه نسبت به مدار زمین انحراف دارد. به این ترتیب در بیشتر مواقع ماه اندکی بالاتر یا پایین تر از مدار زمین، همراه با آن به دور خورشید می گردد. اما در هر بار چرخش ماه، این کره دو بار از صفحه ی مدار سیاره ی ما عبور می کند.

اگر این عبور از صفحه ی مدار زمین همزمان با یک ماه کامل باشد، ماه از سایه ی زمین در فضا عبور می کند و یک ماه گرفتگی کامل رخ می دهد. از آن جایی که ماه در این شرایط باید پشت زمین قرار داشته باشد، ماه گرفتگی تنها در زمان کامل بودن ماه رخ می دهد.

وقوع ماه گرفتگی

برای آنکه بتوانید این پدیده را مشاهده کنید، باید در بخشی از کره ی زمین باشید که در آن شب است؛ این ماه گرفتگی در آسیا، استرالیا، اقیانوسیه و آمریکای شمالی بهتر قابل مشاهده است.

اما اگر آن را از دست دادید نگران نباشید، چرا که به طور متوسط در هر سال دو ماه گرفتگی رخ می دهد. برای مثال ماه گرفتگی دیگری در ۲۱ ژانویه ی ۲۰۱۹ رخ خواهد داد.

ماه آبی که در حقیقت سرخ است

هنگامی که یک ماه گرفتگی رخ می دهد به نظر می رسد ماه کم نور است، زیرا در واقع از سایه ی زمین (Umbra) می گذرد. البته زمانی که ماه کاملا در سایه قرار دارد، به طور کامل تاریک نمی شود؛ بلکه به دلیل فرآیندی به نام پراکندگی ریلی یا Rayleigh scattering ماه قرمز به نظر می رسد.

مولکول های گاز اتمسفر زمین طول موج های آبی تر نور خورشید را پراکنده می کنند، در حالی که طول موج های قرمز تر از آن عبور می کنند.

به همین دلیل است که ما آسمان را آبی و طلوع و غروب خورشید را نارنجی یا قرمز می بینیم. زمانی که خورشید در وسط آسمان قرار دارد، نور قرمز به طور مستقیم به زمین می رسد در حالی که نور آبی در تمام جهات پراکنده می شود و به همین دلیل هنگامی که اطراف را نگاه می کنید، بیشتر با رنگ آبی مواجه می شوید.

در هنگام غروب، زاویه ی خورشید در آسمان نسبت به افق کمتر است و این نور قرمز به طور مستقیم وارد چشم شما می شود در حالی که نور آبی از امتداد دید شما دور شده و پراکنده می شود.

در هنگام وقوع یک ماه گرفتگی، نور خورشیدی که از اطراف سیاره ی زمین عبور می کند از اتمسفر عبور کرده و به سوی ماه انعکاس داده می شود. به این ترتیب نور آبی فیلتر شده و ماه در زمان وقوع یک ماه گرفتگی، بیشتر قرمز به نظر می رسد.

ماه کاملی که در ۳۱ ژانویه در آسمان مشاهده خواهید کرد، یک ماه آبی است. برای مفهوم ماه آبی دو تعریف متفاوت وجود دارد. نخستین تعریف مربوط به زمان هایی است که در طول یک ماه، کره ی ماه برای دومین بار به طور کامل در آسمان دیده می شود. از آن جایی که مدت زمان بین دو ماه کامل ۲۹٫۵ روز است، وقوع دو ماه کامل در طول یک ماه امکان پذیر است.

در ماهی که گذشت، ما شاهد یک ماه کامل بوده ایم و رویداد ۳۱ ژانویه، دومین ماه کامل در این ماه خواهد بود و به همین دلیل “ماه آبی” نامیده می شود. با این تعریف، “ماه آبی” بعدی در ماه مارس رخ خواهد داد و به نظر می رسد که فوریه ی امسال، ماه کاملی را در آسمان مشاهده نخواهیم کرد.

تعریف دوم ماه آبی، مربوط به وقوع سومین ماه کامل در فصلی است که در آن چهار ماه کامل رخ  می دهد و این اتفاق هر ۲٫۷ سال یک بار پیش می آید. زمستان امسال ما تنها سه ماه کامل را تجربه می کنیم، بنابراین طبق این تعریف، ماه کامل ۳۱ ژانویه یک “ماه آبی” نیست.

علاقه مندان به مشاهده ی “ماه آبی” با این تعریف، باید تا ۱۸ ماه می ۲۰۱۹ صبر کنند.

یک ابر ماه بسیار بزرگ

در پایان باید اشاره کرد که اتفاقات مذکور، با یک ابر ماه یا Supermoon همراه است. مدار کره ی ماه شکلی کاملا دایره ای ندارد و این یعنی فاصله ی آن از زمین در طول مسیر چرخش به دور سیاره تغییر می کند.

نزدیک ترین نقطه به زمین در مدار ماه، “حضیض” یا “Perigee” نامیده می شود. اگر ماه در حین عبور از این نقطه کامل باشد این رویداد ابر ماه نام دارد.

این همان اتفاقی است که در نخستین روز سال جاری میلادی، ۱ ژانویه، رخ داد و در ۳۱ ژانویه نیز تکرار خواهد شد.

نزدیک بودن ماه باعث می شود این سیاره بسیار بزرگتر و پرنورتر از شرایط عادی دیده شود، اما این تنها اختلافی است که از زمین قابل مشاهده است. تشخیص تفاوت ابر ماه با یک ماه کامل معمولی معمولا دشوار است، مگر آنکه همزمان به تصاویر ثبت شده از ماه در این دو شرایط نگاه کنید.

در سنت ها و فرهنگ های قدیمی به ماه در شرایط مختلف اسامی متفاوتی را اختصاص می دادند. از آن جایی که در رویداد پیش رو ما شاهد یک ماه آبی بزرگتر و پر نور تر با ظاهری قرمز زنگ هستیم، شاید باید آن را ابر ماه کامل بنفش بنامیم!

البته ماه در این رویداد بنفش رنگ نخواهد بود و و شنلی هم آن را نخواهد پوشاند (اشاره به نام Supermoon که Superman را با شنل مخصوص خود به ذهن می آورد)- اما قطعا ۳۱ ژانویه ی امسال، زمان خوبی برای خیره شدن به آسمان شب و لذت بردن از آن است.

تکنولوژی جدید ناسا برای ناوبری فضایی

تصویر تپ اختر با اشعه ایکس

ناسا یک سیستم ناوبری فضایی اتوماتیک اختراع کرده است که می تواند با استفاده از تپ اخترها تا مسافت های طولانی در منظومه شمسی و حتی دورتر پیش برود.

گویا آی تی – نام  این سیستم جدید Station Explorer for X-ray Timing and Navigation Technology یا به اختصار SEXTANT (تکنولوژی ناوبری و زمان سنجی به وسیله اشعه ایکس) است که نام آن از یک دستگاه ناوبری قدیمی گرفته شده که در قرن ۱۸ استفاده می شده است. این سیستم از تکنولوژی اشعه ایکس برای رصد تپ اخترها در میلی ثانیه استفاده می کند؛ مانند GPS ها که از ماهواره استفاده می کنند.

Jason Mitchell مدیر پروژه SEXTANT در مرکز Goddard Space Flight می گوید: “این دستاورد بزرگی در زمینه اکتشاف فضایی است.”

وی می افزاید: “به عنوان اولین وسیله برای ناوبری اتوماتیک به وسیله اشعه ایکس به صورت همزمان، ما رهبر این راه هستیم.”

تپ اخترها ستاره های نوترونی هستند که نیروی مغناطیسی زیادی دارند و با سرعت زیاد در حال چرخش هستند که این امر به خاطر سقوط و انفجار هسته ستاره اتفاق می افتد. زمانی که می چرخند، پرتوهای الکترومغناطیسی از خود ساطع می کنند و اگر بیننده در مکان درست قرار داشته باشد، می تواند مانند یک فانوس دریایی فضایی به عنوان راهنما از آن استفاده کند.

این ستاره ها به طور قابل ملاحظه ای منظم هستند و به عنوان تپ اخترهای میلی ثانیه ای، می توانند صدها دور در ثانیه بچرخند. نظم آن ها مانند چرخش ساعت اتمی است.

این روند به ساختن SEXTANT منجر شد. به خاطر نظم تپ اخترها و به خاطر مکان ثابت آن ها در فضا، می توانند مانند سیستم ردیاب جهانی مورد استفاده قرار بگیرند.

SEXTANT مانند یک GPS عمل می کند که از حداقل ۳ ماهواره سیگنال دریافت می کند که تمام آن ها مجهز به ساعت اتمی هستند. گیرنده، تاخیر زمان هر ماهواره را اندازه می گیرد و آن را به مختصات فضایی تبدیل می کند.

پرتوهای الکترومغناطیسی ساطع شده از تپ اخترها در طیف اشعه ایکس به راحتی قابل مشاهده هستند. به همین دلیل مهندسان ناسا در SEXTANT از اشعه ایکس استفاده کرده اند.

برای این کار یک رصدخانه (در اندازه یک ماشین ظرفشویی) را به ایستگاه فضایی بین المللی وصل کرده اند. نام این دستگاه Neutron-star Interior Composition Explorer یا به اختصار NICER است که دارای ۵۲ تلسکوپ اشعه ایکس و سنسورهای تشخیص سیلیکون برای مطالعه ستاره های نوترونی (مانند تپ اخترها) است.

تصویر NICER در ایستگاه فضایی بین المللی
تصویر NICER در ایستگاه فضایی بین المللی

مهندسان NICER را برای محکم نگه داشتن ۴ تپ اختر هدایت می کنند: J021+4232، B1821-24، J0030+0451 و J0437-4715؛ به طوری که می توان پالس های آن ها را به طور دقیق برای آینده پیش بینی کرد.

طی دو روز، NICER 78 بار تپ اخترها را اندازه گیری کرد و داده ها را به SEXTANT منتقل کرد. SEXTANT از این اندازه ها برای محاسبه مکان NICER در مدار دور زمین در ایستگاه فضایی بین المللی استفاده کرد.

این اطلاعات به منظور ردیابی مکان NICER در مقیاس ۱۶ کیلومتری با داده های GPS مقایسه شد. در عرض ۸ ساعت، سیستم موفق به محاسبه مکان NICER شد و تا پایان آزمایش زیر آستانه ۱۶ کیلومتری قرار داشت.

Luke Winternitz معمار سیستم SEXTANT می گوید: “این روند بسیار سریع تر از فرصت دو هفته ای ما برای آزمایش بود. می دانستیم که این سیستم کار می کند، اما انجام آزمایش نشان داد که سیستم می تواند به صورت اتوماتیک عمل کند.”

سال ها طول می کشد که این تکنولوژی برای ناوبری فضایی در فضاپیماها توسعه پیدا کند، اما به هر حال این ایده عملی شد.

اکنون تیم ناسا در حال بهبود این سیستم است. آن ها نرم افزار را برای آزمایش بعدی در نیمه دوم سال ۲۰۱۸ به روز می کنند. همچنین امیدوارند که بتوانند اندازه، وزن و مصرف برق وسایل را کاهش دهند.

در آخر باید اضافه کرد که SEXTANT می تواند برای ردیابی مکان ماهواره های سیاره ای دور از GPS زمین مورد استفاده قرار بگیرد. علاوه بر این در ماموریت های فضایی مانند ماموریت ناسا برای مریخ به انسان ها کمک می کند.

Mitchell در آخر اضافه می کند: “موفقیت این آزمایش، پایداری سیستم ناوبری با اشعه ایکس را به عنوان یک سیستم اتوماتیک جدید ثابت می کند. ما یک نسخه کامل از این تکنولوژی را نشان دادیم که می تواند ناوبری فضایی را در منظومه شمسی یا هر جای دیگر بهبود ببخشد.”