پوست انسان هیچ‌گاه، حتی حین جایگزینی سلول‌های پوست نیز به هیچ عنوان اجازه‌ی نفوذ مایعات به بیرون را نمی‌دهد.

ایستگاه تحقیقاتی قطب جنوب که دانشمندان برای نخستین بار از آنجا موفق به مشاهده سوراخ لایه اوزن در دهه ۱۹۸۰ شده بودند، با بحرانی زیست محیطی دست به گریبان است. به نظر می رسد، شکاف یخی عظیمی که برای نزدیک به ۳۵ سال در حالت غیرفعال قرار داشته، دوباره حرکت های خود را آغاز کرده و در حال پیشروی به سمت ایستگاه تحقیقاتی هالی در شرق فلات قطب جنوب است.

این شکاف که از سال ۲۰۱۲ دوباره فعال شده، از آن زمان با سرعتی حدود ۱.۷ کیلومتر در سال در حال پیشروی به سمت شمال و ایستگاه تحقیقاتی هالی بوده است. با وجودی که به نظر نمی رسد، این شکاف درست زیر ایستگاه ترک بردارد و تمام ایستگاه را ببلعد؛ اما همه چیز حاکی از این است که اگر این ایستگاه به مکان امنی انتقال داده نشود، از صفحات یخی جدا شده و در دریا سرگردان خواهد شد.

خوشبختانه ایستگاه تحقیقاتی هالی، ششمین ایستگاه از این دست است که با توجه به چنین احتمالی، طراحی شده است. این تاسیسات که توسط سازمان اکتشاف قطب جنوب بریتانیا (BAS) اداره می شود، شامل هشت ماژول به هم پیوسته است که بر روی پایه های هیدرولیکی اسکی قرار گرفته اند. هنگامی که این ماژول ها از هم جدا شوند، هر کدام به تنهایی به وسیله تراکتوری بزرگ به مکان های دیگر یدک کشیده می شوند.

به گفته تیم استاکینگز (Tim Stockings)، مدیر عملیات سازمان اکتشاف قطب جنوب بریتانیا: “ایستگاه تحقیقاتی هالی به صورت ویژه ای طراحی و مهندسی شده تا امکان انتقال به مکان های دیگر را در صورت بروز تغییراتی در یخ ها داشته باشد. در طول چند سال گذشته تیم های عملیاتی ما، در حال طرح ریزی برنامه های بسیار دقیقی برای حرکت بوده اند و ما از این چالش هیجان زده ایم.”

برای انجام این عملیات، البته چالش های زیادی پیش روی تیمِ استوکینگ و همکارانش است؛ چرا که این سازه ها از زمان قرار گیری در موقعیت فعلی در سال ۲۰۱۲ جا به جا نشده اند.

اما این رویداد با شروع فصل تابستان در نیمکره جنوبی که تنها نه هفته طول می کشد، همزمان شده است. در طول این زمان کوتاه، محققان باید تمام قطعات ایستگاه تحقیقاتی را از هم جدا کرده و به ناحیه ای امن -حدود ۲۳ کیلومتری در شرق- منتقل کنند.

 این انتقال تنها باید در عرض نه هفته صورت گیرد؛ چرا که شرایط سخت زمستان صفحات یخی را  دوباره فرو می ریزد. انتظار می رود، کل پروسه نقل و انتقال به سه سال – یعنی سه پنجره فصلی- نیاز داشته باشد. به این ترتیب، محققان امیداوارند، روند ترک برداشتن شکاف، سرعت نگیرد.

استاکینگز می گوید: ” قطب جنوب می تواند محیطی بسیار ناسازگار باشد. فصل های تابستان این ناحیه بسیار کوتاه است و از آنجایی که یخ و آب و هوا غیر قابل پیش بینی هستند، ما باید در رویکردمان انعطاف پذیر باشیم.”

اما چیزی که این وضعیت را پیچیده تر کرده، کشف شکاف یخی دیگر در ماه اکتبر است. این شکاف عمیق از شرق تا غرب صفحه یخی امتداد یافته و در حال پیشروی به سمت شمال و ایستگاه تحقیقاتی هالی است.

با وجودی که این شکاف به طور قابل توجهی باریک تر و کم عمق تر از شکافی است که در حال حاضر هالی را تهدید می کند؛ اما این شکاف تنها یکی از مسیرهای مورد استفاده برای تجهیز ایستگاه تحقیقاتی را قطع می کند. چیزی که نشان می دهد، این محیط چقدر می تواند ناسازگار باشد.

در حالی که تلاش برای جا به جایی هم اکنون در جریان است، دانشمندان مستقر در ایستگاه تحقیقاتی هالی تا جایی که ممکن است به فعالیت های تحقیقاتی خود، همچون نظارت بر رویدادهای شدید آب و هوایی، تغییرات آب و هوا و دیگر پدیده های جوی ادامه خواهند داد.

استاکینگز می گوید: “ما خصوصا مشتاقیم اخلال در برنامه های علمی را به حداقل برسانیم. ما در حال برنامه ریزی هستیم تا به صورت مرحله ای جا به جا شویم. زیرساخت های علمی که داده های زیست محیطی را ثبت می کنند، تا زمان انتقال ماژول ها در محل (فعلی) باقی خواهند ماند.”

به نظر زندگی همیشه ادامه دارد، حتی اگر در صفحه یخی و در یکی از ناسازگارترین نواحی زمین گرفتار شده باشید!

.

منبع: sciencealert

نوشته شکافی عظیم، ایستگاه تحقیقاتی هالی در قطب جنوب را تهدید می کند اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

۱. تصویر برگزیده علمی هفته: بالون های فضایی

ماموریت باکوس (BACCUS) از دانشگاه مری لند بالون هایی را از صفحه پرتاب در قطب جنوب به فضا می فرستند تا درباره ذرات اشعه کیهانی تفحص کند.  این ذرات اطلاعاتی درباره فشردگی و ترکیب مواد شیمیایی فضای بین ستاره ها در اختیار دانشمندان می گذارند. به خاطر اینکه انرژی لازم برای حرکت این بالون ها از خورشید تامین می شود، بهترین زمان برای ارسال آن به فضا همین روزهاست که قطب جنوب ۲۴ ساعته روز است!

۲. تصویر برگزیده علمی هفته: مبلمان قارچی

اول چرم قارچی به بازار آمد و حالا نوبت مبلمان قارچی است. گروهی از پژوهشگران (که ظاهرا جزو عشاق قارچ هم هستند) از ریشه های میسلیومی قارچ، پسماندهای کشاورزی و میکرواورگانیسم ها بهره بوده و مبلمان زیبای قارچی تولید کنند.

۳. تصویر برگزیده علمی هفته: تغییرات اقلیمی

گوگل نسخه جدید تایملپس (timelapse) یا ضبط تصاویر در گذر زمان را منتشر کرد. این برنامه به بینندگان این امکان را می دهد که تاثیرات تغییرات اقلیمی (از جمله افزایش سطح آب دریاها، آب شدن کوه های یخ و تنک شدن جنگل ها) را در جهان مشاهده کنند.

۴. تصویر برگزیده علمی هفته: غروب فضایی

غروب روی زمین هم همیشه زیبا و دوست داشتنی است. دیگر می شود حدس زد چقدر در فضا این غروب زیباتر است. فضانوردی در ایستگاه فضایی بین المللی تصویری از این غروب را ثبت کرده که کنتراست بین سطح به تاریکی رفته زمین و طلوع در آن سوی زمین را  نشان می دهد.

۵. تصویر برگزیده علمی هفته: ابرهای شبانه

ابرهای شب تاب که با نام ابرهای قطبی مزوفریک (mesopheric) نیز شناخته می شود، این قدر از سطح زمین فاصله دارند که کوچک ترین اشعه خورشید را هم به تن خود جذب کنند. فضاپیمای بررسی فضای یخی در مزوسفر ناسا (Aeronomy of Ice) این تصویر را از ابرهای کاملا متمایز در قطب جنوب ثبت کرده است.

.

منبع: PopSci

نوشته ۵ تصویر برگزیده علمی هفته: مبلمان قارچی، بالون های فضایی و فراتر از آن! اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

دانشمندان برای نخستین بار موفق به مشاهده‌ی عبور الکتریسیته از میان مولکول‌های آب شدند.

اوایل سال جاری گزارش هایی از تحقیقاتی جدید منتشر شد، که در آن از آموزش سلول های ایمنی بدن مشخصا سلول‌های لنفوسیت تی برای مبارزه با سرطان خبر می داد. این فرایند که ایمونوتراپی اکتسابی نام دارد، شامل از بین بردن گلبول های سفید سیستم ایمنی بدن، اصلاح ژنتیکی این سلول ها به ترتیبی که قادر به شناسایی پروتئین های خاص مرتبط به سلول های سرطانی باشند و سپس تزریق این سلول ها به بدن و در نهایت شکار و از بین بردن تومورها بود. این روش در آزمایش بالینی موفق به از بین بردن ۹۳ درصد سلول های سرطان خون در بیماران شد.

در حالی که مطالعه فوق به طور خاص بر روی سرطان خون متمرکز شده بود، درمان مبتنی بر سلول‌های لنفوسیت تی ممکن است، در مبارزه با انواع دیگر سرطان هم موفق باشد. در واقع، این روش شاید روزی به ساخت واکسن سرطان منجر شود.

یک شرکت در فلوریدا به نام TapImmune، مشغول توسعه و ساخت واکسن سرطان است. برای پاسخ به سوال خود به سراغ جان بونفیگلیو، مدیر این شرکت رفتیم و از او پرسیدیم: “به ساخت واکسن سرطان چقدر نزدیک هستیم؟”

ایده ساخت واکسن سرطان که امکان هدف قرار دادن های تومورها و یا بیماری متاستاتیک (سرطان پیشرفته و یا به طور کلی سرطانی که فراتر از محلی که در آن آغاز شده منتشر شود) چند سالی است که مطرح شده است. شرکت های بسیاری واکسنهای سرطان توسعه داده اند و آزمایش های کلینیکی را هم با موفقیت به پایان رسانده اند.

به هر حال علم فرایندی تکراری-تجربی است و شکست های گذشته می تواند به توسعه یک واکسن مناسب برای انواع خاصی از سرطان منجر شود. شرکت TapImmune، بخشی از این دوران جدید هیجان انگیزِ توسعه واکسن های خاص است. این شرکت به سختی مشغول کار برای به بازار عرضه کردن واکسن های سرطان تخمدان و پستان است.

تنها در ایالات متحده سالانه ۳۰ هزار مورد جدید سرطان تخمدان تشخیص داده می شود، و از این تعداد، متأسفانه ۱۴ هزار نفر جان خود را از دست می دهند. در همین حال، سالانه بیش از ۴۱ هزار نفر – مرد و زن – بر اثر ابتلا به سرطان سینه جان خود را از دست می دهند.

در چند سال گذشته، علم ایمنی انکولوژی به پیشرفت هایی در زمینه ساخت واکسن سرطان دست یافته است. برای توسعه یک پاسخ ایمنی قوی در مقابل سرطان سه مورد اصلی باید لحاظ شود: ابتدا فعال سازی سلول‌های لنفوسیت تی کشنده برای هدف قرار دادن قسمت مشخصی از سلول های سرطانی. این روش ها مدت هاست مطرح شده و بسیاری از واکسن هایی که تاکنون مورد آزمایش قرار گرفته اند، برای فعال سازی این سلول ها طراحی شده اند.

چیزی که اخیرا مورد توجه محققان قرار گرفته، فعال سازی سلول‌های لنفوسیت تی کمکی بوده است. این سلول های کمکی به همراه سلول‌های لنفوسیت تی برای ایجاد پاسخ ایمنی قدرتمند به سرطان ضرورت دارند. مورد آخر، توانایی واکسن برای ایجاد سلول‌های لنفوسیت تی خاطره با قابلیت فعال سازی مجدد این سلول ها برای مقابله با بیماری متاستاتیک است. آزمایش های کلینیکی که بر روی انسان انجام شده، نشان می دهد، ممکن است، محصول شرکت TapImmune، هر سه این موارد کلیدی را درخود داشته باشد.

با این وجود، توسعه واکسن سلول‌های لنفوسیت تی و سپس تایید این واکسن، حداقل به پنج تا ده سال زمان نیاز دارد. فرایند این واکسن، درمان بیماران مبتلا به سرطان و همچنین پیشگیری از ابتلای بیماران بالقوه خواهد بود.

شرکت TapImmune، برنامه آزمایش های کلینیکی جامعی که شامل یک برنامه درمانی است را شروع کرده و همچنین همکاری هایی را با میو کلینیک برای توسعه اولیه یک واکسن پیشگیری داشته است.

ما همچنین با مرکز سرطان مموریال اسلون کترینگ در نیویورک همکاری را برای آزمایش ترکیبی از TPIV 200 با مهار کننده شرکت داروسازی آسترازنکا به نام Durvalumab داشته ایم.

انتظار داریم، مرحله دوم مطالعه برای بیماران مقاوم به شیمی درمانی پلاتین (درمان استاندارد سرطان تخمدان) را با هدف درمانی نگهدارنده و افزایش طول عمر بیماران آغاز کنیم. ما فوریه سال جاری مجوزی از سازمان غذا و دارو آمریکا (FDA) به منظور تسریع و تسهیل توسعه TPIV 200 دریافت کردیم.

.

منبع: newatlas

نوشته آیا ساخت واکسن سرطان نزدیک است؟ اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.