دره های خشک قطب جنوب، از ناسازگارترین نواحی هستند که انسان توانسته پای به آنجا بگذارد. این نواحی شدیدا سرد و فوق العاده خشک هستند و خاک سرخ این نواحی عملا بی جان است. شاید در نگاه اول تصور کنید، صحبت از دره های مریخی باشد که ۵۳ میلیون کیلومتر دورتر از ما هستند؛ اما این طور نیست، بلکه صحبت از دره های زمینی است.

در واقع نواحی داخلی قطب جنوب، دره های خشک نام دارند. این نواحی بیش از دو میلیون سال است که به خود باران ندیده اند. گفتنی است، تنها یکی از دره های این نواحی دارای دریاچه های اندکی است که در طول تابستان به وسیله رودخانه های داخلی، پر آب می شوند.

دره های خشک هیچ گونه رطوبتی (آب، یخ و یا برف) ندارند. دلیل وجود چنین دره هایی بادهای شیبداری با سرعتی بیش از ۳۲۰ کیلومتر در ساعت است که موجب تبخیر رطوبت موجود می شوند. در واقع، دره های خشک، تنها بخشی از قطب جنوب هستند که عاری از یخ اند. بنابراین با توجه به تبخیر (و یا به عبارتی تصعید) کل یخ موجود ناپدید شده و زمینی خشک را باقی گذاشته است.

جو لوی از دپارتمان ژئوفیزیک دانشگاه تگزاس توضیح می دهد: “یک روز سرد در دره های خشک مانند یک روز معمولی در مریخ است.”

لوی از سال ۲۰۰۴ در حال مطالعه دره های خشک قطب جنوب بوده است. این هوای سرد که دمای آن به طور منظم به زیر ۵۵ درجه سانتیگراد می رسد و همچنین ترکیب آن با برخی از خشک ترین نواحی زمین به نوعی یک آزمایشگاه مریخی را در زمین شکل داده است.

در این نواحی (همینطور برخی از نواحی قطب شمال) محققان چگونگی زندگی و نحوه بقا در مریخ و همچنین دیگر شرایط زیستی مورد نیاز برای استعمار مریخ را مورد آزمایش قرار می دهند؛ اما به نظر می رسد، با توجه گرمایش زمین، شاید این روزنه برای مطالعه شرایط زندگی بر روی مریخ به نوعی در حال بسته شدن است. به گفته لوی: “ما در حال درک این موضوع هستیم که دره های خشک در آستانه تغییرات عمده ای قرار دارند.”

این تغییرات در واقع موجب تغییرات گسترده تری در دمای جهانی هم می شوند. در همین ماه، سازمان جهانی هواشناسی تایید کرد، سال ۲۰۱۶ در حال ربودن عنوان سال ۲۰۱۵ به عنوان گرم ترین سال زمین از زمان به کارگیری ابزارها و سنجش های اندازه گیری آب و هوا است.

تاکنون، پرمافراست های داخلی ارتفاعات دره های خشک قطب جنوب -جایی که زمین فوق العاده سرد و خشک است- چیزی که ممکن است در مریخ امروز مشاهده کنیم، تا حد زیادی از نوسانات دمای جهانی به کنار مانده است؛ اما دره های خشک هم میزبان چیز فوق العاده دیگری هم بوده اند. نواحی ساحلی که به نوعی مریخی مرطوب و گرم را در میلیون ها سال پیش تجسم می کنند.

لوی توضیح می دهد: “عنصر ماشین زمان، در دره های خشک وجود دارد. وقتی که به سمت نواحی ساحلی دره های خشک بروید، به مانند این است که در مریخ (در زمان) به عقب برگشته اید.”

اینجا در واقع دوقلوی مریخ باستانی محسوب می شود. به این ترتیب، محققان (مشخصا محققانی همچون لوی) امیدوارند، پاسخی از نشانه های چگونگی جریان یافتن آب در سطح سیاره سرخ را بیابند. از آنجایی که او برای نخستین بار دوازده سال قبل به این ناحیه پا گذاشته، ذوب شدن یخ های سطحی و شکستگی یخ های دلتای ساحلی را مشاهده کرده است.

به گفته لوی: “اینجا خطر مشاهده از دست رفتن بخش های پایین دره های خشک وجود دارد. حال سوال اساسی این است که آیا در این بخش های مرطوب تر و گرم تر، بارش های بیشتر و یا حتی تغییر روند بارش برف به بارش باران را مشاهده خواهیم کرد که تغییر کاملا روشن و شبه مریخی است.”

نواحی مرتفع قطب شمال هم نواحی شبه مریخی خاص خود را دارند؛ البته این نواحی نسبت به دره های خشک قطب جنوب، هم از لحاظ دما و هم خشکی خیلی شبیه مریخ نیستند. با این حال، این نواحی مرتفع قطب شمال، به دانشمندان امکان مشاهده چگونگی آغاز تغییرات این محیط، در زمان واقعی را داده اند.

محقق ناسا، کریس مک کی از دهه ۱۹۸۰ در حال سفر به این نواحی و مشاهده این محیط های موازی مریخی در هر دوی نواحی قطب جنوب و نواحی مرتفع قطب شمال بوده است. وی در طول تقریبا چهار دهه، تغییرات قابل توجهی را در همتایان مریخی قطب شمال دیده است. از جمله، ذوب سریع پرمافراست ها و یخ های دریا. به گفته مک کی: “شاید ده سال بعد این ناحیه دیگر به این شکل نباشد؛ بنابراین اکنون باید این ناحیه را مورد مطالعه قرار دهیم.”

در حالی که نواحی معادل مریخ، قطب شمال دائما در حال طی مسیری رو به بالا (از لحاظ دمای هوای) است، دره های خشک قطب جنوب در حال تجربه نوساناتی دمایی بیشتری بوده است. حتی دوره های طولانی سردی در دهه ۱۹۹۰ را طی کرده است. امروز، مک کی در مورد نواحی مرتفع دره های خشک که در آن بخش عمده ای از تحقیقات خود را انجام داده می گوید: “اینجا به همان سردی ۴۰ سال قبل است.”

این می تواند خبری خوبی برای دانشمندانی باشد که در پی پاسخ به سوال چگونگی زندگی و بقا در مریخ هستند.

 مک کی می گوید: “اگر شما یک زیست شناس نجومی باشید، نواحی مرتفع دره های خشک بهترین مدل آنالوگ برای مطالعه مریخ هستند. اینجا جایی است که می توان ایده چگونگی بقا و همچنین زیست در مریخ را مورد آزمایش قرار داد.”

اما در حالی که به نظر می رسد، بسیاری از تغییرات محدود به سواحل کم ارتفاع دره های خشک بوده اند، هیچ تضمینی وجود ندارد که این نواحی، به خصوص با وجود افزایش دمای جهانی، به همین صورت باقی بمانند.

لوی در این مورد می گوید: “ما شاهد نشانه هایی از گرم شدن نواحی ساحلی در نتیجه گرمایش جهانی هستیم. این ذوب شدن هنوز به نواحی داخلی نرسیده؛ اما تغییر چند درجه ای گرمای کره زمین و همچنین تغییر در تابش میزان نور خورشید، می تواند موجب تغییر این نواحی به چیزی شود که دیگر هیچ شباهتی به مریخ نداشته باشند.”

علاوه بر این، نواحی فوق امکان انجام آزمایش هایی را برای پاسخ به سوالاتی در مورد زمین شناسی، آب و هوا، و تاریخچه مریخ را به دانشمندان داده اند، بلکه امکانی برای آزمایش تجهیزاتی را فراهم کرده اند که می تواند به بقای نخستین استعمارگران مریخ هم کمک کند.

مهندسان همچنین آزمایش هایی را بر روی وسایل نقلیه مریخی در قطب شمال انجام داده اند تا چگونگی کارکرد این وسایل نقلیه مریخی و همچنین مقاومت این تجهیزات را بسنجند. این مهندسان همچنین بخش هایی از مریخ نوردها و کاوشگرهای مریخی را در این نواحی مورد آزمایش قرار داده اند.

اما از دست رفتن این محیط های شبه مریخی، می تواند گزینه محققان برای پاسخ به سوالاتشان در مورد چگونگی کارایی ابزارها و تجهیزاتشان و همچنین نحوه بقا و زندگی در مریخ را محدود کند.

لوی می گوید: “دیگر هیچ جایی شبیه به آنجا وجود ندارد، در این مورد تنها گزینه ممکن رفتن به خود مریخ است.”

.

منبع: wired

نوشته گرمایش زمین، مطالعه مریخ را هم با دشواری مواجه کرده است! اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

دانشمندان در سنگاپور موفق به تصویربرداری از برهم‌کنش میان یک اتم منفرد با یک فوتون شده‌اند.

قرن ‌هاست شَمَن ‌ها از آیاهواسکا و مجیک ماشروم برای کمک به مردم استفاده می‌کنند. حال به نظر می‌رسد، ممکن است محققان از درمان باستانی شمن ها برای درمان افسردگی و اضطراب بهره ببرند.

در واقع پس از تجربه‌ مصرف، بسیاری از افراد گزارش داده‌ اند، افکار مطلوب ‌تری داشته و تمایل بیشتری به پذیرش وضعیت فعلی خود داشته ‌اند. به‌ جای از خود بی خود شدن و یا نشئگی، اکثر افراد با مصرف مجیک ماشروم با تجربه‌ ها و احساسات گذشته آشتی کرده و آرامش درونی می‌ یابند.

پاتریک متیس یکی از این افراد است، او به همین شکل بر سرخوردگی و افسردگی خود غلبه کرده است. وی تا قبل از این اضطراب و افسردگی شدیدی داشت و به نظر می رسید، سرطان مجرای صفرا او را از پای در آورده بود.

متیس که به دنبال دست یافتن به آرامش بود، برای شرکت در آزمایشی در مرکز پزشکی لانگون داوطلب شد و به او نسخه مصنوعی سیلوسایبین داده می شد. سیلوسابین ترکیبی است که در توهم زایی مجیک ماشروم نقش دارد و در این مطالعه به خصوص به عنوان درمان بالقوه افسردگی و اضطراب به دواطلبان داده شد. لیزا کالاهان همسر متیس با یادآوری یادداشت های روزانه متیس در خلال این مطالعه، می گوید: “سفر توهم زای متیس شبیه به پرتاب شاتل فضایی بود که با برخواستن از زمین به بی وزنی و سپس فضای بی کران می رسد.”

متیس بعد از این دچار یک حمله قلبی شد؛ اما از این حمله قلبی جان سالم به درد برد و پس از آن تصمیم گرفت، شیمی درمانی را متوقف کند. به هرحال این مدیر شبکه خبری که سابقه مدیریت برنامه هایی مانند “صبح آمریکا” در شبکه تلویزیونی سی ان ان را داشت، در سال ۲۰۱۲ و در سن ۵۶ سالگی در گذشت. کالاهان معتقد است، سیلوسایبین به متیس کمک کرده بر ترس از مرگ غلبه کند.

دیگر بیماران مبتلا به سرطانی که در این آزمایش که توسط محققان مرکز پزشکی لانگون در دانشگاه نیویورک انجام می پذیرفت، شرکت کرده بودند؛ تجارب مشابهی را گزارش کرده اند و عنوان کرده بودند، سیلوسایبین برای کاهش اضطراب و افسردگی مفید است. همچنین یافته های مشابهی از مطالعه ای دیگر که توسط محققان دانشگاه جانز هاپکینز انجام شده، بدست آمده است.

هر دوی این مطالعه ها نتایج مثبتی در پی داشته و نشان دادند، می توان از سیلوسایبین به عنوان یک داروی ضد اضطراب و ضد افسردگی در بیماران مبتلا به سرطان بهره برد.

مجیک ماشروم: نوعی جادو

پنجاه و یک بیمار که در آنها سرطان تشخیص داده شده بود، در مطالعه جانز هاپکینز داوطلب شدند. در همه این افراد، اضطراب، اختلال اضطراب و افسردگی مختلط، اختلال افسرده خویی، اختلال اضطراب فراگیر، اختلال افسردگی اساسی یا افسردگی دوگانه تشخیص داده شده بود.

به این بیماران به طور تصادفی دوزهای پایین و بالای سیلوسایبین داده شد، شرکت کنندگان سپس برای پنج هفته بعدی مطالعه، دوزهای مخالف را دریافت کردند. این بیماران که به خوبی تحت نظارت بودند، هیچ گونه عوارض جانبی مانند بستری شدن و یا مشکلاتی روانی را گزارش نداده اند.

همچنین در ۱۵ درصد شرکت کنندگان با دوز بالا، استفراغ و حالت تهوع گزارش شد؛ اما در شرکت کنندگان با دوز پایین چنین چیزی مشاهده نشد. ناراحتی جسمی در ۲۱ درصد از شرکت کنندگان دوز بالا و ۸ درصد در شرکت کنندگان دوز پایین گزارش شد.

این محققان دریافتند، سیلوسایبین با دوز بالا موجب کاهش قابل توجه اقدامات پزشکی و خلق افسردگی و اضطراب می شود. نکته مهم در این مطالعه، اثرات سیلوسایبین در ۷۸ درصد بیماران مبتلا به افسردگی و ۸۳ درصد افراد اضطراب تا شش ماه بعد از مصرف ادامه داشت.

رولاند گریفیث، استاد روانپزشکی و علوم اعصاب دانشگاه جانز هاپکینز، پزشک و نویسنده ارشد این مطالعه، در کنفرانسی خبری گفت: “به نظر می رسد، اثرات این دارو در مطالعه ما حداقل شش یا هفت هفته و در مواردی تا شش ماه ادامه داشته است.”

وی در ادامه افزود: “این یک فرصت بسیار هیجان انگیز برای در نظر گرفتن درمانی کاملا جدید است.”

شری مارسی، ساکن شهر آن آربور، میشیگان است که بیماری سرطان پیشرفته یا اندومتر متاستاتیک در سال ۲۰۱۰ در او تشخیص داده شده بود. او طیف وسیعی از درمان ها، عمل جراحی، پرتودرمانی و شیمی درمانی را قبل از تصمیم به شرکت در مطالعه جانز هاپکینز انجام داده بود.

به گفته مارسی: “من خیلی افسرده بودم، و داروهای ضد افسردگی مصرف می کردم که عوارض جانبی داشتند و واقعا کمکم نمی کردند، بنابراین درمان را متوقف کردم”

وقتی به مارسی در طول مطالعه یک دوز واحد سیلوسایبین داده شد، گفته بود: “این نوعی جادو است. وقتی این دارو را دریافت کردم، گویی ابرهای غم و عذاب رفتند، بعد از این دیگر حالم خوب شد.”

مارسی می گوید، پس از این او روابط عادیش را با خانواده و دوستانش پی گرفته و دوباره درگیر فعالیتهایی شد که قبلا از آن لذت می برد. مانند، آواز خواندن، مطالعه و تای چی.

در مطالعه ۹ ماهه ای که در مرکز پزشکی لانگون دانشگاه نیویورک انجام شد، ۲۹ فرد مبتلا به افسردگی و اضطراب مرتبط به سرطان شرکت داشتند. به نیمی از شرکت کنندگان یک دوز واحد سیلوسایبین و به نیمی دیگر شبه داروی ویتامینی به نام نیاسین داده شد. ۷ هفته بعد، داروهای این دو گروه تعویض شد. در این جا، هیچکدام محققان و بیماران در مورد اینکه به کدام گروه ابتدا شبه دارو و به کدام سیلوسایبین داده شده، اطلاعی نداشتند.

دکتر استفان راس مدیر بخش خدمات سو مصرف مواد مخدر و استاد دپارتمان روانپزشکی مرکز پزشکی لانگون دانشگاه نیویورک، در کنفرانسی خبری گفت: “تا پایان مطالعه، دریافتیم سیلوسایبین تاثیر سریع و فوری ضد اضطراب و ضد افسردگی دارد.”

در میان این بیماران، ۸۳ درصد افرادی که ابتدا سیلوسایبین را دریافت کرده بودند، تا ۷ هفته بعد تجربه پاسخ ضد افسردگی را داشتند و در مقابل، این برای کسانی که ابتدا نیاسین را دریافت کرده بودند، ۷درصد بود. همچنین گزارش شده، این بیماران به جز سردرد یا میگرن، تهوع و اضطراب گذرا و یا ناراحتی، عارضه جانبی دیگری را تجربه نکرده اند.

شش ماه و نیم بعد از شروع مطالعه، یعنی زمانی که همه بیماران سیلوسایبین دریافت کرده بود، حدود ۶۰ تا ۸۰ درصد تجربه ضد افسردگی یا ضد اضطراب را داشتند.

راس می گوید: “ما قطعا این طور نتیجه گیری نمی کنیم که مصرف یک دوز برای همیشه افراد را درمان می کند. البته شگفت انگیز است که این دارو تا مدت طولانی تاثیر دارد؛ اما چیزی که مشخص است، بعید است تاثیر آن همیشگی باشد.”

وی می گوید، سیلوسایبین ممکن است، اثرات جانبی داشته باشد که تا مدت ها پس از دریافت دارو ادامه داشته باشد؛ چرا که ما دارای سطح انعطاف‌پذیری عصبی یعنی توانایی سازگاری و تغییر با تجارب مختلف، هستیم.

مطالعه سیلوسایبین

به این ترتیب، این مطالعه ها نشان دادند، ممکن است، سیلوسایبین دارای تاثیری مشابه و یا احتمالا بیشتر از داروهای ضد اضطراب و افسردگی متداول داشته باشد.

سیلوسایبین در سال ۱۹۶۸ وارد ایالات متحده آمریکا شد. این ماده از سوی سازمان قانون گذاری کنترل مواد آمریکا (CSA) به عنوان ماده مخدر سطح یک طبقه بندی شد. به این معنی که استفاده های پزشکی از این ماده پذیرفته نشده و پتانسیل بالایی برای سو استفاده از این ماده وجود دارد. هروئین و دیگر روانگردان ها از جمله ال اس دی و  اسید لیزرجیک دی اتیل آمید در سطح یک این طبقه بندی قرار می گیرند.

به نوشته دیوید نات از امپریال کالج لندن: “در زمانی که سیلوسایبین ممنوع اعلام شد، شواهد کافی مبنی بر مضر بودن آن در دست نبود. در برخی کشورها این ماده قانونی باقی مانده، برای مثال در مکزیک که تمام محصولات گیاهانی قانونی هستند و در هلند که کشت قارچ در برخی مراکز انجام می شود.”

با این وجود، بررسی های جدید نشان می دهد، تنها در محیط های پزشکی می توان از سیلوسایبین استفاده کرد. دکتر جورج گریر، یکی از بنیانگذاران، مدیر پزشکی و دبیر موسسه تحقیقاتی هافتر در سانتافه، نیومکزیکو که به هر دوی این مطالعات بودجه های اختصاص داده بود، می گوید: “تمرکز ما بر روی مسائل علمی است، ما بر استفاده های پزشکی، توسط پزشکان تاکید داریم. این نوع خاصی از درمان و نوع خاصی از دارو است. استفاده از این ماده باید تحت کنترل بالا و به وسیله افرادی آموزش دیده انجام شود.”

وی همچنین در ادامه گفت، شک دارد این دارو هرگز جهت مصارف خانگی برای بیماران تجویز شود.

گریر همچنین می گوید، باید سوابق شخصی و خانوادگی جنون بیماران مورد بررسی قرار گیرد. دانشمندان از مدت ها قبل، مواد روانگردانی مانند سیلوسایبین و ال اس دی را به عنوان درمان احتمالی اضطراب مرتبط با بیماری های ترمینال (بیماری ‌های پیش‌ رونده ای همچون سرطان و یا بیماری‌ های قلبی و…) مورد مطالعه قرار داده اند. اما به گفته هتی ولز مدیر بنیاد برکلی بخشی پژوهشی در آکسفورد، مطالعه این مواد در اواخر دهه ۱۹۶۰ بسیار دشوار شده بود.

ولز در هیچکدام از این دو مطالعه حضور نداشته و از طریق ایمیل به سی ان ان گفت: “محدودیت های قانونی سیلوسایبین به عنوان مواد مخدر در ایالات متحده و انگلستان به این معنی است که هزینه تحقیق بر روی این مواد، ده برابر مواد قانونی بوده است.”

وی در ادامه افزود: “یکی از عواقب چنین طبقه بندی، طی کردن سه سطح آزمایش کلینیکی با هزاران شرکت کننده است و تنها در صورت موفقیت این آزمایش ها و نتایج یکسان، می توانیم امیدوار به دریافت مجوز از سازمان خدمات بهداشتی و پزشکی انگستان و سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای استفاده از سیلوسایبین و دیگر مواد روانگردان باشیم.”

همچنین مشابه دو مطالعه فوق الذکر، مطالعه کوچکی در سال ۲۰۱۱ در نشریه روانپزشکی JAMA منتشر شده بود که نشان می داد، تجویز کنترل شده سیلوسایبین می تواند، جایگزینی برای درمان اضطراب و افسردگی در بیماران مبتلا به سرطان های پیشرفته شود.

دارویی با چرخه کامل

دکتر کریگ بلیندرمن مدیر مرکز پزشکی پرسبیتری- کلمبیا در دانشگاه نیوریورک می گوید، درمان پریشانی روانی (انفجار عصبی یا بحران روحی) در افراد مبتلا به سرطان به عنوان مشکلی دشوار باقی مانده است.

 بیماران مبتلا به سرطان دارای میزان شیوع اضطراب و افسردگی بالاتری، حداقل ۳۰ درصد در مقایسه با حدود ۷ درصد افراد عادی هستند. علاوه بر این، بیماران مبتلا به سرطانی که از اضطراب و یا افسردگی رنج می برند، اغلب از نتایج بد بیماری خود از کاهش کیفیت زندگی تا افزایش دردها رنج می برند.

بلیندرمن در کنفرانسی خبری گفت: ” این مطالعات قطعا به معنی مطالعات بیشتر و آن طور که شنیده ام، برنامه ریزی برای مرحله سوم مطالعه خواهد بود. بدیهی است اگر نتایج حاصل از مرحله سوم این مطالعه تاثیراتی مشابه با مطالعات پیشین داشته باشد، واقعا می توانیم این ماده را به عنوان درمان بالقوه ای برای بیماران مبتلا به سرطان و بالقوه برای بیماری‌های دیگر در نظر بگیریم و البته این نیازمند تغییر طبقه بندی سیلوسایبین از ماده مخدر سطح یک به سطح دو با در نظر گرفتن مزایای پزشکی خواهد بود.”

بلیندرمن در ادامه افزود، شمن ها و شفادهندگان معنوی درطول تاریخ از انسیوژن ها بهره برده اند. انسیوژن ترکیب شیمیایی است که در برخی گیاهان از جمله سیلوسایبین یافت می شود، در مراسم های باستانی، قبایل مختلف برای شفابخشی و آرامش مورد استفاده قرار می گرفته است.

وی در این مورد نوشته: “بازگشت به انسیوژن ها برای درمان رنج های روانی-وجودی ممکن است، نشانی از وجود چرخه کامل داروها در پذیرفتن نخستین روش ها برای شفای عمیق ترین دردها و رنج های بشری باشد.”

یافته های هر دوی این مطالعات در شماره اخیر نشریه “Psychopharmacology”به چاپ رسیده است.

.

منبع: cnn

نوشته مجیک ماشروم به بهبود اضطراب و افسردگی مرتبط با سرطان کمک می‌کند اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.