آن روزی که نخستین لپ‌تاپ را دیدم، خوب به خاطر دارم. پس از مدرسه به یکی از مراکز خدمات کامپیوتر رفته بودم که چشمم به جمال آن لپ‌تاپ روشن شد! برای منی که به تازگی صاحب یک کامپیوتر با مانیتور بزرگ ۱۴ اینچی آن دوران شده بودم، دیدن یک وسیله که انقدر ظریفانه همه چیز را در خودش جای داده بود، جای بسی شگفتی داشت.

در آن روزگار خبری از اینترنت نبود و تازه دایال آپ داشت پای خودش را به خانه‌ها باز می‌کرد. برای خریدن یک سی‌دی مجبور به پرداخت هزینه بالایی بودیم و فلاپی دیسک‌ها یکی از وسایل رایج برای انتقال اطلاعات محسوب می‌شد. پس قاعدتا دیدن یک لپ‌تاپ با چنان ظاهر جمع و جوری، درست به مانند مشاهده یک خودروی تمام برقی چون تسلا در خیابان‌های امروز تهران می‌مانست!

خوشبختانه سرعت رشد فناوری به‌قدری در این سال‌ها سرعت گرفته که لپ‌تاپ‌ها علاوه بر آنکه دارای قیمتی بهتر شدند، از نظر تنوع و قدرت نیز رو به پیشرفت گذاشتند. دیگر سازندگان محدود به چند برند مشهور اون روزگار چون توشیبا، آی‌بی‌ام، دل و اچ‌دی نمی‌شد و هر سازنده با کلی مدل مختلف، خریداران را به سمت محصولاتش ترغیب می‌کرد. بازار لپ‌تاپ‌های ۱۵ اینچی بسیار داغ بود و سرانجام در حدود ۱۰ سال پیش، نخستین همراه کامپیوتری‌ام را خریدم! یک لپ‌تاپ مشکی رنگ تایوانی که اتفاقا خاطرات خیلی خوبی را در کنارش کسب کردم و به عنوان یک یار وفادار، همیشه پا به پایم پیش آمد.

دیگر لپ‌تا‌پ‌ها به قدری طرفدار پیدا کرده بودند که بسیاری آن‌ها را قاتل کامپیوترهای دسکتاپ دانسته و منتظر بودند تا به‌زودی فاتحه بلندی برای شادی روح پی‌سی‌های خانگی خوانده شود. اما از آنجایی که در همیشه بر یک پاشنه نمی‌چرخد، سر و کله دستگاه جدیدی به نام تبلت ناگهان در بازار پیدا شد. استیو جابز فقید با یک آی‌پد بر روی صحنه آمد و پس از آن، سازندگان ریز و درشت مشغول تولید این لوح‌های لمسی شدند. همین امر سبب شد تا پیش از آنکه خرمای دسکتاپ‌ها را بخوریم، خودمان را مشغول هم‌زدن حلوای لپ‌تاپ‌ها ببینیم و هر روز از گوشه و کنار خبر می‌رسید که عصر لپ‌تاپ‌ها به‌زودی سر آمده و تبلت‌ها بر مسند قدرت خواهند نشست.

اما ظاهرا لپ‌تاپ‌ها قصد نداشتند که به این راحتی دست از سر کاربران بردارند و پس از یک دوره هیجان که به واسطه ورود انواع تبلت‌ها به بازار ایجاد شد، این دستگاه‌های دوست داشتنی دوباره خودی نشان داده و ثابت کردند که نه تنها قرار نیست از بازار حذف شوند، بلکه این تبلت است که در حال فراموشی بوده و محبوبیت سابق را ندارد. لپ‌تاپ‌ها خودشان را به فراز قله‌ای رسانده و بلند فریاد می‌زدند: ما نمی‌میریم! اما واقعا چرا این دستگاه‌های دوست داشتنی بدون آنکه دارای تغییری بنیادین در چهره خودشان بشوند، همچنان از محبوب‌های بازار هستند؟

تنوعی مثال زدنی

اگر به بازار دیجیتال سر بزنید، شاید با خودتان بگویید که تلفن‌های همراه دارای بیشترین تنوع هستند، اما اگر از ما سوال بپرسید، می‌گوییم این لپ‌تاپ‌ها هستند که بیشترین تنوع را دارند. در واقع اگر شما از یک مدل گوشی خوشتان بیاید، در اکثر موارد فقط رنگ و یا حافظه داخلی آن را می‌توانید در هنگام خرید انتخاب کنید اما اگر به یک لپ‌تاپ علاقه‌مند شوید، متوجه خواهید شد که نه تنها در رنگ و حافظه داخلی، بلکه در پردازنده، مقدار رم، کارت گرافیک و حتی وضوح تصویر نمایشگر هم دارای حق انتخاب هستید.

با توجه به آنکه سازندگان خیلی راحت‌تر در مقایسه با موبایل و تبلت می‌توانند کانفیگ لپ‌تاپ‌ها را تغییر دهند، برای همین چنین سطح بالایی از تنوع حتی در ساخت یک مدل ایجاد می‌شود و همین امر باعث می‌گردد که خریدار، بازه‌ای گسترده برای انتخابش داشته باشد و حتی بتواند مواردی چون حافظه داخلی و یا رم را پس از خرید نیز دچار تغییر کند.

کمر باریک‌ها می‌آیند

اگر نگاهی به دنیای تلفن‌های همراه بیندازیم، متوجه می‌شویم که بیشترین فروش برای گوشی‌های میان رده و ارزان قیمت است اما بار پیشرفت و جلو راندن این صنعت را گوشی‌های پرچم‌دار برعهده گرفته‌اند. در واقع مشخصات یک گوشی فلگ‌شیپ است که مسیر آینده این صنعت را ترسیم کرده و همگان را نسبت به آن امیدوار نگاه می‌دارد.

حال این داستان برای لپ‌تاپ‌ها نیز در حال تکرار است. اولترابوک‌های فلزی و پیشرفته، نقش پرچم‌داران این بخش را بازی کرده و به‌خوبی مشخص می‌کنند که این بخش از بازار در حال نفس کشیدن است. اپل جدیدترین مک‌بوک خودش را با تولبار لمسی معرفی کرد و مایکروسافت بر روی سرفیس‌بوک‌هایش حتی بیشتر از تلفن‌های همراهش مانور می‌دهد (اصلا مگر موبایل هم دارد؟). لنوو لپ‌تاپ‌های باریک و جذاب سری یوگا را توسعه داده و ایسوس نیز تمرکز خودش را بر روی رده ذن‌بوک گذاشته است. حتی یکی از خبرسازترین محصولات ورودی در سال جاری میلادی، لپ‌تاپ XPS 13 کمپانی دل بود که به‌خاطر طراحی زیبایش، طرفداران زیادی پیدا کرد.

پس نگاهی به سردمداران لپ‌تاپ‌ها به خوبی نشان می‌دهد که آن‌ها نمی‌خواهند بمیرند!

کیبوردها ناجی هستند

شاید اصلی‌ترین تفاوت یک تبلت با لپ‌تاپ، به‌خصوص پس از ورود نمونه‌های ویندوزی به بازار، همین وجود کیبورد فیزیکی است. شاید بسیاری به اشتباه در ابتدا تصور کردند که صفحات لمسی با کیفیت به همراه کیبوردهای مجازی، آینده این صنعت خواهد بود اما زهی خیال باطل، هیچ چیزی نمی‌تواند جای یک کلید فیزیکی را بگیرد. همین الان که مشغول تایپ کردن هستم، به‌خوبی می‌دانم که با یک کیبورد مجازی، نه فقط از سرعتم کاسته می‌شد، بلکه میزان خطا نیز به حد قابل توجهی بالا می‌رفت و اصلا همین صدای چلپ چلپ تایپ کردن، خودش یکی از مزایای لپ‌تاپ داشتن است!

البته برخی سازندگان سعی کردند تا یک کیبورد بلوتوثی و یا جداشونده را نیز به همراه تبلت خود عرضه کنند اما بازار استقبال چندانی از این مورد نکرد، چون با این وضعیت قیمت تبلت‌ها به همین لپ‌تاپ‌ها می‌رسید و از سوی دیگر، خبری از امکانات بالاتر لپ‌تاپ‌ها چون سیستم عامل پیشرفته‌تر یا پورت‌های بیشتر نبود.

سیستم عاملی که باید آن را ستود

بیشترین سیستم عامل مورد استفاده بر روی لپ‌تاپ‌ها، ویندوز است و پس از آن مکینتاش و سپس در رتبه‌ خیلی پایین‌تر، محصولی چون لینوکس قرار می‌گیرد. این دو سیستم عامل هیچ‌وقت به صورت کامل برای دیوایس‌های همراه چون گوشی موبایل و تبلت عرضه نشدند تا همچنان برای کامپیوترها یونیک بمانند. از طرفی طراحی آن‌ها هم به شکلی است که علاوه بر سخت‌افزار قوی‌تر، به نمایشگری با ابعاد بزرگ‌تر نیاز دارند. مثلا فرض کنید که می‌خواهید با فتوشاپ کار کنید یا در ۳D Max یک تیزر سه‌بعدی بسازید، در این حالت موبایل هیچ کاربردی ندارد. تبلت هم که این وسط تکلیفش با خودش مشخص نیست، نه موبایل است و نه نوت بوک و صرفا آمد تا جیب یک سری را خالی کند و سپس از بازار محو شود!

در این بین لپ‌تاپ‌ها بهترین سازگاری را با سیستم‌عامل‌های قدرتمندی چون ویندوز و مکینتاش دارند. به لطف سخت‌افزارهایی که روز به روز بهتر می‌شوند و حافظه‌های SSD‌ که سرعت بسیار بالایی نسبت به هاردهای قدیمی‌تر دارند، لذت کار کردن با یک سیستم عامل قدرتمند را فقط می‌توان با یک لپ‌تاپ چشید و هیچ موبایل و تبلتی را یارای مقاومت در این بحث نیست.

و در آخر؛ من همه چیز هستم!

با توجه به حرفه‌ای که دارم، گاهی اوقات مجبور هستم که به سفرهای چند روزه بروم، برخلاف آن چیزی که می‌گویند گوشی‌های هوشمند امروزی قادر هستند تا تمام نیازهای یک فرد را برطرف کنند، من نیازم زمانی برطرف می‌شود که لپ‌تاپم را همراه داشته باشم! در واقع بدون لپ‌تاپ احساس می‌کنم که چیزی را گم کرده‌ام و یک گوشی موبایل، هرچقدر هم پیشرفته و قدرتمند باشد باز قادر به اجرای خواسته‌های من نیست.

در حقیقت کارکرد تلفن‌های همراه و لپ‌تاپ‌ها هنوز به اندازه‌ای نسبت به یکدیگر دور است (و البته دور خواهد ماند) که یک فرد برای برطرف ساختن نیازهای کاری خودش، همچنان نیازمند یک لپ‌تاپ خواهد بود. به‌خصوص زمانی که بدانید نوت بوک‌ها سرعت شما را در انجام اکثر کارها بسیار بیشتر می‌کنند، به توانمندی‌شان ایمان خواهید آورد!

البته آینده را کسی به طور دقیق نمی‌تواند پیش‌بینی کند اما حداقل از یک چیز مطمئن هستم که تا سال‌ها، این گجت‌های همراه و دوست داشتنی باقی خواهند ماند و با کم‌تر کردن وزن و مقاوم‌تر شدن‌شان، به‌خوبی همراه با فناوری رشد کرده و بلند فریاد می‌زنند که لپ‌تاپ‌ها نمی‌میرند!

نوشته پندانه: لپ‌تاپ‌ها نمی‌میرند! اولین بار در پدیدار شد.

رجیستری تلفن‌همراه، شاید آن‌قدر که این نام را شنیده باشیم آثارش را مشاهده نکرده‌ایم! البته بنابه دلایلی نامعلوم اجرای این طرح چند ماهی می‌شود که به صورت مداوم با تاخیر مواجه شده است. اگرچه بنابر گفته مسئولان فرایند تدوین و تنظیم این طرح عمری چند ساله دارد اما اجرایی شدن و یا نشدن این طرح از ابتدای سال جاری به صورت جدی پیگیری شد، حتی تاریخ به ثمر نشستن این طرح ابتدای مرداد ماه اعلام گردید که با فرا رسیدن تاریخ مذکور مشخص شد رجیستری تلفن همراه هنوز جای زیادی برای کاکردن دارد و قابل اجرا نیست! به همین علت چند ماهی به زمان در نظر گرفته شده برای حضور رسمی برندهای جهانی در بازار ایران افزوده شد و به تدریج تب داغ اجرایی شدن این طرح  فروکش کرد و بازار تقریبا به ثبات خود بازگشت. در ادامه قرار است به فواید و معضلات طرح رجیستری شدن تلفن همراه، نگاهی داشته باشیم.

بازار تلفن‌همراه در ایران مملو از موبایل‌های قاچاق است، این موضوع را می‌توان به خوبی از آمار دریافت. در حال حاضر بیش از ۹۰ درصد گوشی‌های موجود در بازار به صورت غیر قانونی وارد شده‌اند و از آن‌جایی که ارزش تلفن‌های همراه در چند ساله اخیر به شدت افزایش یافته است، می‌توان دریافت که هجوم این مقدار کالای قاچاق به بازار چه ضربه بزرگی را بر اقتصاد کشور وارد خواهد کرد.

وجود تحریم‌ها و هم‌چنین برخی نواقص در سیستم مالی ایران موجب شده اکثر کمپانی‌های مطرح فعال در زمینه تلفن‌همراه برای حضور رسمی در بازار ایران با موانع زیادی روبه‌رو باشند، از این رو اکثر گوشی‌های موجود در بازار از طریق شرکت‌های واسطه وارد کشور شده است، بنابراین تحت پشتیبانی کمپانی‌های سازنده قرار نمی‌گیرند. در اینجاست که شرکت‌های واردکننده اکثرا خود نقش پشتیبان را برعهده می‌گیرند و با دریافت مبلغی اضافه بر قیمت اصلی تلفن‌همراه خدماتی بسیار محدود را به کاربر ارایه می‌دهند. گذشته از آن که اکثر این شرکت‌ها تعهد لازم برای ارایه خدمات به کاربر را ندارد برخی از این به اصطلاح خدمات دهندگان تنها روی کاغذ موجود هستند و وجود خارجی ندارند. از این رو بیش‌تر کاربران ترجیح می‌دهند اسمارت‌فون‌های قاچاقی را دریافت کنند که این بار بدون رنگ و لعاب گارانتی‌های ایرانی و با قیمتی نازل‌تر به فروش می‌رسند. اجرای طرح رجیستری و ورود قانونی تلفن‌همراه می‌تواند زمینه‌ساز تدوین قوانینی سخت‌گیرانه برای شرکت‌های پشتیبانی باشد تا از زیر بار مسئولیت‌ها شانه خالی نکنند. هم‌چنین با سخت‌گیری‌های بیش‌تر در اعطای مجوز به واردکنندگان قانونی می‌توان زمینه سو استفاده‌ و تقلب‌های احتمالی را کاهش داد.

هم‌چنین اجرای طرح رجیستری به خوبی می‌تواند قیمت‌های مختلف و گاها با اختلاف شدید بازار را سروسامان بخشد، اگر برای خرید یک اسمارت‌فون به چند فروشگاه مختلف مراجعه کنید، مشاهده خواهید کرد که قیمت‌های اعلامی تفاوت زیادی با یکدیگر دارند که این نشان دهنده نبود نظارت کافی بر فروشگاه‌های تلفن همراه است. گذشته از اختلاف قیمت چند فروشگاه، چند سالی می‌شود که با ورود یک پرچم‌دار جدید از دو کمپانی برتر این حوزه یعنی سامسونگ و اپل شاهد قیمت‌هایی نجومی در ابتدای کار هستیم که برخی اوقات تا چندین میلیون تومان با قیمت اصلی فاصله دارد! وجود این حباب قیمتی نشان دهنده تاثیر گسترده جو حاکم در قیمت محصولات است که با تدوین یک قانون جامع می‌توان تا حد زیادی این مشکل را رفع کرد.

مطمئنا موارد ذکر شده در بالا بسیار مفید به نظر می‌رسند اما مطمئنا اجرای طرح رجیستری سراسر حسن نخواهد بود، اولین نقطه ضعفی که می‌تواند به این طرح وارد دانست، حصول اطمینان از عدم تقلب در اجرای آن است. اگر شناسایی اسمارت‌فون‌های قانونا وارد شده تنها بر مبنای سریال IMEI باشد، به راحتی هرچه تمام می‌توان در آن تقلب کرد! در واقع اسمارت‌فون‌های اندرویدی به راحتی امکان تغییر این شماره سریال را به شما می‌دهند، بنابراین با تغییر شماره IMEI‌ و استفاده از سریال ثبت شده یک گوشی قدیمی و از کارافتاده به راحتی می‌توان اسمارت‌فون را به صورت قانونی در شبکه وارد کرد. البته هنوز مشخص نیست دقیقا در رجیستری شماره سریال چه اطلاعات دیگری از تلفن‌همراه به ثبت می‌رسد اما اگر ارایه خدمات شبکه‌ای تنها مبتنی بر این شماره سریال باشد، دور زدن آن نیاز به دانش چندانی نخواهد داشت. هم‌چنین تا پیش از اجرای نهایی این طرح مطمئنا اکثر فروشندگان، جعبه محصولات را باز کرده و با قرار دادن سیم‌کارت در اسمارت‌فون، آن‌ها را در شبکه ثبت خوهند کرد و اتفاق افتادن این موضوع چندان دور از ذهن نخواهد بود. البته نهادهای دولتی اطمینان زیادی به بخش امنیتی این طرح دارند، حال باید منتطر ماند تا ببینیم کدام‌یک از دو طرف در این رقابت پیروز خواهند شد، هرچند پیروز این میدان مشخص است!

دومین نقظه ضعفی که می‌توان بر این طرح وارد کرد، محروم شدن بازار کشور از تولیدات برخی برندهاست. در حال حاضر هیچ‌کدام از کمپانی‌های آمریکایی مطرح هم‌چون مایکروسافت، گوگل و اپل در ایران نماینده رسمی ندارند، و با توجه به اقدامات اخیر می‌توان دریافت که تمایلی هم به اضافه کردن ایران به لیست کشورهای پشتیبانی شده در آن‌ها دیده نمی‌شود، بنابراین برای یک کاربر هیچ تفاوتی ندارد که اسمارت‌فون خریداری شده‌اش از راه قانونی به کشور وارد شده باشد یا غیر قانونی! البته در لیست اعلامی واردکنتندگان رسمی آی‌فون، می‌توان اسامی شرکت‌های معتبر در زمینه خدمات پس از فروش را مشاهده کرد اما اینکه این شرکت‌ها تا چه اندازه در ارایه خدمات گارانتی برای کاربران ایرانی می‌توانند موفق باشند، مشخص نیست.

بدون شک طرح رجیستری تلفن همراه یکی از بزرگ‌ترین طرح‌های اجرا شده تاکنون در زمینه جلوگیری از قاچاق کالا خواهد بود اما نوع، نحوه انجام و پایداری به آن به مراتب اهمیت بیش‌تری از خود طرح خواهد داشت. البته می‌توان پیش بینی کرد با نهایی شدن اجرای این طرح، بازار تلفن همراه دچاز یک شوک قیمتی و حتی رکود شود که اگر تمهیدات لازم برای مقابله با آن صورت نگرفته باشد، می‌تواند موجبات شکست خوردن این طرح را فراهم کند.

نظر شما در رابطه با طرح رجیستری تلفن همراه چیست؟ به نظر شما اجرایی شدن نهایی این طرح آثار مثبت بیش تری خواهد داشت یا باعث به هم ریختگی ثبات فعلی این بازار گسترده خواهد شد؟

نوشته ویرگول: طرح رجیستری تلفن همراه؛ خوب یا بد؟ اولین بار در پدیدار شد.

ال‌جی G2 رسما معرفی شد! پیش از عرضه رسمی این مدل در ایران و طبق قول‌های ال‌جی، قرار شد که این مدل با شرایطی ویژه عرضه شود و به همین دلیل علاقه‌مندان که از دیدن مشخصات G2 به وجد آمده بودند، مقابل نمایندگی ال‌جی صف کشیدند! خب البته حق هم داشتند، G2 محصول متفاوتی بود، کلیدهای کنترل صدا را در پشت خود قرار داده بود، قابلیت‌های ویژه‌ای داشت و باتری‌اش زبان‌زد خاص و عام شده بود…

و این‌گونه بود که ال‌جی عزم خودش را جزم کرد و به صورت کاملا جدی وارد دنیای اسمارت‌فون‌ها شد. البته خیلی قبل‌تر از این‌ها زمانی که نمایشگر رنگی یکی از آپشن‌های گوشی‌های موبایل بود نیز محصولات ال‌جی را در بازار دیده بودیم اما این G2 بود که ورق را برای این کمپانی کره‌ای برگرداند. حالا که دیگر ال‌جی به یکی از بازیگران اصلی این صنعت تبدیل شده، قصد داریم با ذکر چند دلیل بگوییم که چرا نباید یک اسمارت فون پرچمدار از ال‌جی بخرید.

می‌سوزد و باید بسازید
پس از خرید پرچمدارانی همچون G3 و G4 باید منتظر باشید تا دستگاه دلبندتان بسوزد و از آن‌جایی که در حدود ۲ میلیون تومان (در روزهای نخست عرضه) بابتش پول داده‌اید، باید با آن بسازید! بله، شایعاتی که در رابطه با پرچم‌داران ال‌جی و سوختن بردشان مطرح می‌شود، صحت دارد! ما خودمان تا به حال چندباری طعم این سوختن و ساختن را به معنای واقعی کلمه چشیده‌ایم! شما در حال کار با گوشی عزیزتر از جان‌تان هستید و به صورت کاملا خودجوش گوشی هنگ می‌کند و به هیچ عملی واکنش نشان نمی‌دهد، بنابراین چاره‌ای جز خاموش کردن آن ندارید. به سمت دکمه‌ پاور می‌روید و هرچی آن‌ را می‌فشارید هیچ‌ اتفاق خاصی نمی‌افتد. باز خدا پدر و مادر ال‌جی را بیامرزد که حداقل باتری‌ محصولاتش به راحتی در دسترس شماست در غیر این صورت حتی نمی‌توانستید گوشی را خاموش کنید! بعد از قرائت فاتحه باتری را در می‌آورید و گوشی را خاموش می‌کنید و به خیال خودتان، یک هنگ ساده بوده و قابل چشم‌پوشی است اما هرچه تلاش می‌کنید گوشی روشن نمی‌شود که نمی‌شود! باز هم خودتان را قانع می‌کنید و پیش خود می‌گویید که خب بالاخره یک محصول هوشمند است و چنین اتفاقاتی پیش می‌آید و قید اطلاعات گوشی را می‌زنید و تصمیم می‌گیرید که آن ‌را فلش کنید اما باز هم به در بسته می‌خورید چرا که اصلا خبری از دانلودینگ مود و این داستان‌ها هم نیست! پس از کش و قوس‌های فراوان متوجه می‌شوید که ای دل غافل؛ گل سرسبد گوشی‌ها، آقازاده گرامی، شاه‌ شاهان، پرچمداری تمام عیار و محصولی که ۲ میلیون بابتش پول داده‌اید خیلی اتفاقی بردش به ملکوت اعلی پیوسته است و دیگر قابل استفاده نیست!

حتی مورد داشتیم که این اتفاقات خیلی هم بی سر و صدا اتفاق نیفتاده و گوشی با سر و صدای زیادی برد خودش را سوزانده! این را هم بدانید که سوختن برد اتفاقی تازه نیست و در پرچم‌داران ال‌جی به یک آپشن اضافی تبدیل شده است. بالاخره در بچه‌های داعش عملیات انتحاری یک کار ساده و روتین است و می‌گویند فلانی دیروز خودش را منفجر کرد؛ گوشی‌های ال‌جی نیز میان خودشان چنین چیزهایی را دارند و G3 زمانی که در محفل دوستان نشسته می‌گوید که دیروز یک G4 خودش را سوزاند! برای پی بردن به عمق فاجعه کافی است شما “سوختن برد” را در گوگل سرچ کنید و اشاره‌ای به گوشی مورد نظر نکنید؛ می‌بینید که تمام پیشنهادات گوگل شما را به ال‌جی و پرچمدارش می‌رساند. البته باید به این نکته هم اشاره کنیم که در پرچم‌دار جدید، باز این مورد تا حد زیادی بهبود پیدا کرده است.

جان‌تان به لب‌تان می‌رسد
یکی از ویژگی‌های خاص ال‌جی، گارانتی به ظاهر معتبر محصولاتش است. شما هنگام خرید مبلغی اضافی را بابت گارانتی می‌پردازید به این امید که پس از سوختن، دست‌تان به جایی بند باشد اما…! دستگاهی که خودش خودجوش سوخته بود را تحویل نمایندگی می‌دهید و قرار می‌شود که در کم‌تر از یک هفته مشکل را رفع کنند. یک هفته می‌گذرد و خبری نمی‌شود! دوباره سری به نمایندگی عزیز ‌می‌زنید و می‌گویند که برد گوشی سوخته است و قطعه نداریم تا آن را تعویض کنیم، پس باید تا هفته آینده صبر کنید. شما هم که جز صبر کار دیگری نمی‌توانید بکنید یک هفته دیگر نیز دندان بر جگر می‌گذارید و این پروسه تا نزدیک به یک ماه ادامه دارد. پس از یک ماه چشم‌تان به جمال گوشی‌تان دوباره روشن می‌شود!
در واقع گارانتی ال‌جی خوب عمل می‌کند اما جان‌تان را به لب‌تان می‌رساند تا کارش را انجام دهد! در این ماجرا بجز رفت‌ و آمد هزینه دیگری نمی‌کنید اما رسما یک ماه از نعمت داشتن یک اسمارت فون محروم می‌شوید! تصورش را بکنید که بابت گارانتی چند ماه قبل پول داده‌اید، گوشی هم که خودش خودجوش سوخته و حالا باید یک ماه هم بدون گوشی سر کنید تا دوباره همان مدل (این بار تعمیر شده) به دست‌تان برسد! حالا حتی اگر بخواهید گوشی را بفروشید، خریدار به چشم یک محصول تعمیر شده به آن نگاه می‌کند و با قیمت بسیار کمتری آن را می‌خرد! فقط کافی است قبل از خرید فکر کنید که دو میلیون تومان بابت یک پرچمدار پول داده‌اید و بعد از ۶ ماه استفاده می‌بایست زیر ۵۰۰ هزار تومان آن‌ را بفروشید، چرا که گوشی تعمیری است و خریدار ندارد! دقیقا همچون یک خودروی تصادفی، با این تفاوت که شما تصادف کرده‌اید و باید تاوانش را بدهید اما پرچم‌دار ال‌جی خودش سوخته و تاوان آن با شماست! البته باز خدا را شکر که گارانتی، سوختن برد را شامل می‌شود چرا که به عنوان مثال بدنه چرمی G4 که خیلی راحت نیست و نابود شد، شامل گارانتی نمی‌شود و می‌بایست ۱۸۰ هزار تومان ناقابل بابت یک قاب ساده چرمی پول بدهید!

موش آزمایشگاهی می‌شوید
بیایید تعارف را کنار بگذاریم! ال‌جی رسما ما را یک موش آزمایشگاهی تصور کرده و مدام در حال آزمون و خطاست. ابتدا این شجاعت ال‌جی و تغییر محل قرارگیری کلیدهای پاور و کنترل صدا را تحسین می‌کنید اما G5 معرفی می‌شود و می‌بینید که همه چیز یک بازی ساده بوده و آزمایشات ال‌جی به نتیجه نرسیده است و دوباره کلیدهای کنترل صدا به کناره‌های دستگاه بازگشته‌اند! باز هم خودتان را با ماژولار بودن و این چیزها قانع می‌کنید که بله، بالاخره دست ال‌جی بسته بوده، بنده خدا تایم نداشته، نمی‌شده و از این صحبت‌ها اما V20 هم معرفی می‌شود و باز هم کلیدها در پشت نیست! تازه متوجه می‌شوید که چند سال است موش آزمایشگاهی ال‌جی شده‌اید و پس از این همه سال، مشخص شده که نه، قرارگیری کلیدها در پشت دستگاه جواب نمی‌دهد! دوباره شجاعت ال‌جی و استفاده از بدنه چرمی در G4 را تحسین می‌کنید اما G5 معرفی می‌شود و خبری از بدنه چرمی نیست، تازه می‌فهمید که پس از یک سال ال‌جی فهمیده چرم به درد نمی‌خورد!

یا اینکه با تماشای سری G Flex ذوق‌زده می‌شوید و یکی از این دو محصول را می‌خرید اما طولی نمی‌کشد که G Flex جایش را به سری V می‌دهد و دوباره متوجه می‌شوید که بله، این کمپانی کره‌ای تازه با آزمایش شما متوجه شده که اسمارت فون خمیده ارزش تولید ندارد! همچون یک موش آزمایشگاهی که خودش را قربانی می‌کند تا بقیه سودش را ببرند شما هم با خرید یک پرچمدار از ال‌جی خودتان را قربانی می‌کنید! به خیال خودتان G3، نخستین اسمارت فون با نمایشگر QHD را خریده‌اید اما رسما قربانی شده‌اید، چرا که خیلی زود QHD باب می‌شود و تمام محصولات بازار نمایشگر بهتری نسبت به G3 شما دارند. دوباره به خیال خودتان G5، نخستین اسمارت فون ماژولار بازار را خریده‌اید اما رسما قربانی شده‌اید چرا که چند ماه بعد موتو زد می‌آید و تازه متوجه می‌شوید که ماژولار بودن یعنی چه! اگر همین خط را بگیرید و دنبال کنید، می‌بینید که بارها و بارها همچون یک موش آزمایشگاهی خودتان را قربانی آزمایشگاه بزرگ ال‌جی کرده‌اید و خبر ندارید…!

خبری از کیفیت در ساخت نیست
بیایید نگاهی به پرچمداران ال‌جی بیندازیم. G3 که قربانش برویم پس از یک هفته کار در بالای میکروفونش ترک برمی‌دارد (باور ندارید بروید و خودتان یک G3 را بیابید و بالای میکروفونش را نگاه کنید)، G4 که بدنه‌ چرمی‌اش خیلی زود نیست و نابود می‌شود (برنگ قهوه‌ای) و G5 که ریزه‌کاری‌های موجود در بدنه‌اش در کسری از ثانیه جان به جان آفرین تسلیم می‌کند و حتی هنوز هم مشخص نیست که پلاستیکی است یا فلزی! این اواخر هم که خبر رسیده شیشه بکار رفته در دوربین V20 خیلی زودتر از آنچه که فکرش را می‌کنید، می‌شکند! باز هم بگوییم؟! یعنی هنوز هم مشخص نیست که پرچمداران ال‌جی کیفیت ساخت ندارند؟! به‌خصوص در نمونه‌های اولیه و تجربه نشان داده که به مرور بر کیفیت یک محصول افزوده می‌شود، پس قربانیان اصلی، همان اولین‌ها هستند.

به وعده‌ها عمل نمی‌شود!
ال‌جی همیشه حرف‌های قشنگی می‌زند و وعده‌های خیلی قشنگ‌تری می‌دهد اما زمانی که وقت عمل می‌رسد…! قرار شد که برخی پرچمداران با شرایط ویژه‌ای به فروش برسند. مثلا G4 با باتری اضافه و یک کارت حافظه که خب در زمان عرضه چنین اتفاقی نیفتاد و پس از یک ماه پک ویژه به خریداران اهدا شد. یک بار هم قول داده شد که در یک روز مشخص آپدیت اندروید مارشملو برای G3 عرضه شود اما این آپدیت با تاخیری چند ماهه عرضه شد. در ادامه نظرات کاربران در رابطه با عرضه آپدیت اندروید ۶ برای ال‌جی G3 را می‌خوانید:

تکلیف‌تان مشخص نیست!
ال‌جی خودش را کمپانی خلاقی می‌داند و بقیه را به تقلید متهم می‌کند اما خودش هم گاهی دست به تقلید می‌زند! به عنوان مثال باز شدن قفل دستگاه با دو بار تب بر روی صفحه، ویژگی بود که ال‌جی خیلی بر روی آن تاکید داشت و حتی در بیلبوردهای تبلیغاتی نیز شاهدش بودیم اما خیلی سال‌ پیش در محصولات نوکیا چنین ویژگی وجود داشت! یا اینکه معمولا در محصولات اندرویدی، این گوشی‌های چینی هستند که اپ‌دراور ندارند اما ال‌جی در G5 آن ‌را به صورت پیش‌فرض برداشت (بعدا با یک آپدیت این ویژگی به دستگاه اضافه شد). و یا سنسور اثر انگشت همیشه فعال معمولا در محصولات هواوی دیده می‌شد اما حالا V20 نیز به چنین ویژگی مجهز شده است.

حالا در این جا باید بدانید که ال‌جی حتی تکلیفش با خودش هم روشن نیست! از یک طرف ادعای خلاقیت دارد و کارهای خلاقانه می‌کند از طرف دیگر نیم نگاهی نیز به سایر کمپانی‌ها دارد و از آنها تقلید می‌کند. از یک سمت شما همیشه اولین‌ها را در اختیار دارید، اولین گوشی ماژولار، اولین گوشی با نمایشگر QHD، اولین گوشی خودترمیم و… اما از سوی دیگر همیشه آخر! آخرین کمپانی که از سنسور اثر انگشت استفاده کرد یا هنوز هم محصول ضد آب خاصی از ال‌جی ندیده‌ایم. حتی همیشه هم یک پله از بقیه عقب‌تر هستید، مثلا G4 ال‌جی با اسنپدراگون ۸۰۸ معرفی شد در حالی که ۸۱۰ نمونه قدرتمندتری بود (داغ شدن بیش از حد را کنار بگذارید که بهانه است!) و یا G3 که می‌توانست با چیپ به‌روزتر معرفی شود. حتی می‌توانست V20 را کمی دیرتر راهی بازار کند و جز نخستین محصولات با اسنپدراگون ۸۲۱ باشد تا اینکه بخواهد جز آخرین محصولات مجهز به اسنپدراگون ۸۲۰ باشد.

شما بگویید؟!
این‌ها از جمله دلایلی بود که ما را از خرید پرچمداران ال‌جی باز می‌دارد. با این صحبت‌ها بیایید نگاهی به ویژگی‌های احتمالی G6 بیندازیم (تصویر این گوشی‌ را به‌ دلایل امنیتی شطرنجی کردیم!):

• بدنه ساخته شده از ذغال سنگ (بالاخره باید مشخص شود که ذغال سنگ جواب می‌دهد یا نه)
• طراحی لوزی شکل و انتقال کلیدها به زیر دستگاه (آیا طراحی لوزی شکل و کلیدهای زیر دستگاه جواب می‌دهد؟!)
• چیپست اسنپدراگون ۸۰۰ (بالاخره باید چیپ قدیمی‌تری داشته باشید)
• عدم مقاومت در برابر آب (بگذارید مایکروسافت گوشی ضدآب بزند تا دیگر خیالمان راحت شود که ال‌جی آخر است)
• ارایه با اندروید ۴.۴ کیت‌کت و تاخیر در آپدیت به اندروید ۵ (خب واقعا آپدیت کردن دستگاه حوصله می‌خواهد)
• سوختن برد و آتش‌ گرفتن دستگاه (بالاخره سامسونگ و ال‌جی هر دو از یک قوماشند!)

واقعا شما بگویید که چرا باید یک پرچم‌دار از ال‌جی بخریم وقتی که بردش می‌سوزد، گارانتی آن دست‌تان را در پوست گردو می‌گذارد، باید با ضرر زیادی آن را بفروشید، موش آزمایشگاهی ‌شوید، تاوان اشتباهات دیگران را بدهید و کیفیت ساخت خاصی در انتظارتان نیست؟!

نوشته نقدانه: چرا من یک گوشی پرچم‌دار از ال‌جی نمی‌خرم؟! اولین بار در پدیدار شد.