نظریه نسبیت عام انیشتین از یک آزمون بسیار سخت دیگر سربلند بیرون آمد

اینشتین نظریه نسبیت عام انیشتین از یک آزمون بسیار سخت دیگر سربلند بیرون آمد

اخیرا گروهی از دانشمندان با همکاری رصدخانه جنوب اروپا (ESO)، در شیلی پس از ۲۶ سال به نتیجه یک مطالعه گرانشی رسیدند. این مطالعه در راستای پاسخ به این پرسش صورت گرفت که زمانی که یک ستاره به نزدیکی سیاه‌چاله‌ای برسد، چه اتفاقی می‌افتد. نتیجه این گروه مهر تأییدی بر نظریه مشهور نسبیت عام انیشتین زد.

یک نظریه علمی برای آنکه به اعتبار کافی برسد، همواره باید از محک چندین آزمایش سربلند بیرون آید. متأسفانه در زمان انیشتین (حدود سال ۱۹۰۵) امکان این امر وجود نداشت که یک میدان بزرگ گرانشی مورد مطالعه قرار بگیرد و آزمونی برای نظریه نسبیت باشد. حتی در سال ۲۰۱۸ نیز این امکان وجود ندارد. این گروه به‌وسیله یک تلسکوپ بزرگ از رصدخانه جنوب اروپا، مرکز کهکشان راه شیری را رصد و نتایج را آنالیز کرده‌اند.

فرانسوا دلپلونک (Françoise Delplancke)، سرگروه دپارتمان مهندسی ESO، چنین گفت که کافی نیست تنها به مشاهدات گروه ما در این‌باره تکیه شود.

ما تنها در منظومه شمسی می‌توانیم تحت یک شرایط دقیق و معین، قوانین فیزیک را تست کنیم، اما قطعا در اخترشناسی مهم است که این قوانین همچنان در جاهایی که میدان‌های گرانشی به‌شدت بزرگ هستند، معتبر باشند.

به همین دلیل است که بیشتر از ۲ دهه این گروه اروپایی زمان خود را در این مورد صرف کرده‌اند. در فاصله حدود ۲۶ هزار سال نوری در مرکز کهکشان راه شیری، ابر سیاه‌چاله‌ای وجود دارد که تقریبا جرم آن ۴ میلیون بار از خورشید بزرگ‌تر است. متأسفانه در اطراف این ابر سیاه‌چاله، چندین سحابی و گردوخاک کهکشانی قرار دارند. این امر رصد این بخش را برای بررسی چگونگی حرکت ستاره‌ها تحت تأثیر میدان گرانشی یک سیاه‌چاله بسیار دشوار می‌کند.

هرچند که اگر به میزان کافی صبور باشیم (مانند این گروه از دانشمندان) سرانجام با این تکنولوژی پیشرفته می‌توان نزدیک شدن چند ستاره به این ابر سیاه‌چاله را رصد و مشاهده کرد. نحوه رصد این گروه نیازمند تجهیزات پیشرفته‌ای است و شاید اگر انیشتین در این دوران زنده بود، بسیار از این تکنولوژی شگفت‌زده می‌شد.

با انجام این مطالعه، دانشمندان دریافتند که میدان‌های گرانشی این ستارگان به چه صورت است و مشاهده کرده‌اند که چه اتفاقی می‌افتد اگر ستاره‌ای از کنار یک ابر سیاه‌چاله عبور کند. برخلاف اشیا کوچک فضایی، ستاره‌ها به‌اندازه کافی بزرگ هستند که شرایط لازم آزمایش دانشمندان در این فاصله را داشته باشند. اکنون با بررسی و مطالعه این گروه از دانشمندان بار دیگر نظریه نسبیت عام انیشتین تصدیق شده است.

در مقاله این گروه نشان داده شد که نظریه نسبیت عام انیشتین در سخت‌ترین شرایطی که بشر تاکنون مشاهده کرده، سربلند و موفق بیرون آمده است. ظاهرا نظریه انیشتین یک فهم کاملی از بنیادی‌ترین مسائل طبیعت به گونه هوشمند ما می‌دهد. اگر این نظریه می‌تواند در شرایط چنین سیاه‌چاله عظیمی، توصیف دقیق و کاملی از رویدادها ارایه دهد، احتمالا در هر مکانی از جهان هستی نیز صادق است.

نوشته نظریه نسبیت عام انیشتین از یک آزمون بسیار سخت دیگر سربلند بیرون آمد اولین بار در وب‌سایت فناوری پدیدار شد.

یک اتفاق غیرمنتظره؛ LIGO می تواند امواج گرانشی تولید کند

از زمانی که رصدخانه موج گرانشی تداخل لیزری (LIGO) اعلام کرد به بزرگترین اکتشاف علمی سال ۲۰۱۶ دست یافته، تقریبا یک سال می گذرد. هر چند که اولین امواج گرانشی در سپتامبر ۲۰۱۵ شناسایی شدند، اما بعد از شناسایی امواج بیشتر در ژوئن ۲۰۱۶ بود که دانشمندان مستقر در لیگو بالاخره وجود این امواج را تایید کردند. به این ترتیب پیش بینی بزرگ آلبرت اینشتین که بر اساس نظریه نسبیت او بیان شده بود، به حقیقت پیوست.

گویا آی تی – در حال حاضر، LIGO که حساسترین آشکارساز امواج فضا – زمان در جهان است، به بهترین تولید کننده امواج گرانشی نیز تبدیل شده است.
بر اساس گزارش نشریه Science، یک فیزیکدان از موسسه فناوری کالیفرنیا (کلتک) در پاسادنا، به نام بلیندا پانگ گفته است “وقتی LIGO را در حالت عملکرد بهینه قرار می دهیم، آن را برای انتشار امواج گرانشی نیز بهینه سازی کرده ایم”.
پانگ در یکی از جلسات انجمن فیزیک آمریکا که هفته گذشته برگزار شد، به نمایندگی از طرف تیم فیزیکدانان خود این صحبت ها را مطرح کرد.
امواج گرانشی، امواجی هستند که وقتی اجرام سنگین موجب پیچ و تاب خوردن فضا – زمان می شوند، تولید می گردند.
آنها اساسا موجب کشش فضا می شوند ، و طبق اظهارات اینشتین، می توانند با چرخش خاص اجرام مختلف تولید شوند. LIGO با استفاده از آشکارسازهای دوقلوی حساس در منطقه هنفورد ایالت واشنگتن، و در منطقه لیوینگستون ایالت لوئیزیانا، می تواند کشیده شدن فضا را کاملا تشخیص دهد.

فیزیکدانان زمانی که متوجه شدند می توانند امواج گرانشی را شناسایی نمایند، فرض کردند حساسیت آشکارسازهای آنها باعث می شود نتوانند این امواج را به شکل موثری تولید کنند.
به گفته فان ژانگ، یک فیزیکدان از دانشگاه نرمال پکن “نکته اساسی در آشکارسازها، آن است که این ابزارها با امواج گرانشی جفت شده اند”
“با وجود این جفت شدگی، می توان نتیجه گرفت آشکارساز به دو روش عمل می کند”.
تیم تحقیقاتی LIGO، ایده خود را با استفاده از یک مدل ریاضی کوانتومی آزمایش کرد و دریافت که ایده آنها درست بوده است: آشکارسازهای آنها امواج فضا – زمان بسیار کوچک و بهینه ای را تولید می کنند. مکانیک کوانتومی می گوید اشیای کوچک، مانند الکترون ها، در یک لحظه می توانند در دو مکان وجود داشته باشند. برخی از فیزیکدان ها معتقدند می توان اشیای ماکروسکوپیک را نیز در یک حرکت کوانتومی مشابه، هم محور کرد.

به گفته پانگ، LIGO و این امواج تنها چیزهایی هستند که می توانند این رویداد را رقم بزنند.
هر چند که این حالت ظریف برای مدت زمان های بسیار طولانی پایدار نمی ماند، اما هر مقدار که پایدار بماند می تواند بینش بیشتری در حوزه مکانیک کوانتومی به دست دهد.
می توانیم مدت زمانی که طول می کشد تا واهمدوسی رخ دهد را اندازه بگیریم و ببینیم گرانش در ایجاد حالات کوانتومی میان اشیای ماکروسکوپیک چه نقشی دارد.
یکی از فیزیکدانان کلتک و از همکاران پانگ، یعنی ییکو ما، می گوید “این ایده خیلی جالب است، اما در عمل بسیار چالش برانگیز می شود”.
“این کار به شکلی باورنکردنی دشوار است، اما اگر بخواهید آن را انجام دهید، LIGO بهترین جا برای انجام آن است”.
هر بینش جدیدی که نسبت به فعالیت های کوانتومی پیدا کنیم، نه تنها به ساخت کامپیوترهای کوانتومی بهتر کمک می کند، بلکه درک ما از جهان فیزیکی را کاملا متحول خواهد کرد.
در حال حاضر LIGO در حال ارتقا یافتن است. به این ترتیب می تواند امواج گرانشی ضعیف تر را نیز شناسایی کند. دانشمندان در نهایت قصد دارند آنتن فضایی تداخل لیزری تکامل یافته (ELISA) را که یک رصدخانه امواج گرانشی مستقر در فضاست، بسازند.

در دهه آینده، LIGO نه تنها می تواند امواج گرانشی را به طور منظم شناسایی کند، بلکه راههای پیشرفته تری برای ساخت این امواج پیدا خواهد کرد. به این ترتیب، درک ما از جهان کوانتومی به شکلی غیرقابل تصور بهتر می شود.

کمک به توسعه یک رایانه کوانتومی با انجام بازی!

 

quantum_computing.jpg.CROP.promovar-mediumlarge

مرکز RIKEN در سایتاما ژاپن که تحقیقات علمی انجام می‌دهد علاقمند است تا شما بازی پازلی آن‌ها را انجام دهید. این بازی meQuanics نام دارد و در آن بازیکنان هرکدام مقابل شخص دیگری قرار داده می‌شوند. ساختار این بازی به گونه‌ای است که با انجام دادنش مدارهای کوانتومی را خواهیم داشت و سیمون دویت که یک محقق در زمینه پردازش‌های کوانتومی‌ در RIKEN است، امید دارد تا از نیروی ذهن هر کدام از بازیکن‌ها و جمع‌آوری داده‌ها بتواند قدرت زیادی را تولید کرده و در نهایت این امر به پردازش‌های رایانه کوانتومی کمک کند.

یک رایانه اتمی دارای مدار‌هایی حامل است که اندازه آن‌ها در سطح اتم بوده و هر چیز دیگری نیز در آن در همان سطح اتمی است. برای مثال ماده در این فناوری می‌تواند در هر لحظه در دو مکان مختلف حضور داشته باشد. این مشخصه‌های کوانتومی فیزیک نیوتون و اینشتین را به چالش می‌کشد و راه‌های جذابی را برای مدارهای کوانتومی می‌تواند بازطراحی کند که در آن حجم کوچک‌تر شده ولی در عملکرد و کارایی مدار هیچ تغییری بوجود نخواهد آمد. اشکالی که در بازی مورد اشاره وجود دارند و نوع جابجایی آن‌ها از قوانین و تئوری‌های فیزیک پیروی می‌کند که در آن ماده تحت تاثیر سطح کوانتومی خواهد بود.

اگر ما مدار‌های کوانتومی را کوچک‌تر کنیم، آنگاه تنها چند بیت کوانتوم برای اجرای یک رایانه کوانتومی نیاز خواهد بود که این موضوع پتانسیل بسیار قدرتمندی برای ساخت آسان نیز دارد. اگر می‌خواهید در مورد اینکه پایه‌ و اساس محاسبات کوانتومی چگونه است بیشتر بدانید سری به این سایت بزنید.

اما افراد RIKEN بر این عقیده هستند که این روش یک راه خسته کننده است که نمی‌تواند برای مدارهای کوانتومی بهترین باشد. آن‌ها می‌خواهند از یک هوش مصنوعی رایانه‌ای با روش‌های محاسباتی عادی استفاده کنند تا تمامی داده‌هایی که از بازی بدست می‌آید را به خودش یاد دهند که چگونه در یک بخش کوچک باشد و سپس در صورتی که به اندازی کافی در مدار کوچک شد، برای استفاده در رایانه کوانتومی آماده خواهد شد.

طرح کلی این بازی را می‌توانید در اینجا ببینید و RIKEN نیز اخیرا کمپینی در کیک‌استارترز راه انداخته تا این بازی را برای اندروید و iOS هم آماده کند.

نوشته کمک به توسعه یک رایانه کوانتومی با انجام بازی! اولین بار در - آی‌تی‌رسان پدیدار شد.