روسیه و چین سلاح‌های ضد‌ ماهواره خود را عملیاتی می‌کنند

سازمان اطلاعاتی آمریکا در مورد تهدید‌های جدید جهانی و احتمال وقوع جنگ فضایی بر علیه آمریکا هشدار داد : روسیه و چین در عرض دو، سه سال آینده قادر خواهند بود با سلاح ضد‌ماهواره ماهواره‌های ما را سرنگون کنند.

این امکان به طور جدی ناوگان ایالات متحده شامل، سیستم ماهواره‌های موقعیت‌یاب جهانی (GPS)، ماهواره‌های نظامی و غیر‌نظامی و همچنین ماهواره‌های جاسوسی را به خطر خواهند انداخت. اما آیا هر دو کشور از این امکان بهره خواهند گرفت؟ و اگر این چنین شود، آیا احتمال دارد که ریسک آسیب رساندن به شبکه‌های ماهواره‌ای یکدیگر را بپذیرند؟

بر اساس اسناد ارزیابی تهدیدات جهانی کمیته سازمان اطلاعاتی ایالات متحده، این کمیته فکر می‌کند که تسلیحات ضد‌ماهواره‌ای (ASAT) روسیه و چین، در چند سال آینده امکان اولیه برای عملیاتی شدن را بدست خواهند آورد. در این سند همچنین ادعا شده است که ارتش آزادی‌بخش جمهوری خلق چین، یگان نظامی ضد‌ماهواره را ایجاد کرده است که از هم‌اکنون آموزش‌های اولیه را شروع نموده‌اند تا بتوانند با استفاده از سلاح‌های ضد‌ماهواره از روی زمین، ماهواره‌های دشمن را هدف قرار دهند. به علاوه در این سند آورده شده است که روسیه نیز پیشرفت‌های مشابهی در این زمینه داشته است.

 

 

فن‌آوری مورد بحث چین در این رابطه مربوط به سلاح ضد‌ماهواره SC-19 است. SC-19 از طریق یک پرتاب‌کننده موشک سیار، شلیک می‌شود و با کمک گرفتن از یک موشک بالستیک میان‌برد تغییر یافته DF-21 تا ارتفاع بالا به درون فضا پیش خواهد رفت. این موشک ضد‌ماهواره، یک نوع سلاح جنبشی است به این معنا که خود را به هدف می‌کوبد تا در اثر ضربه آن را نابود نماید.

سلاح ضد‌ماهواره SC-19 بیش از ۱۲۰۰ پوند (حدود ۵۴۵ کیلوگرم) وزن دارد و از یک جستجوگر تصویری مادون قرمز برای شناسایی و رساندن خود به هدف بهره می‌گیرد و گفته می‌شود که تاکنون بیش از هفت بار مورد آزمایش قرار گرفته است و در سال ۲۰۰۷، یک ماهواره قدیمی رصد آب‌ و هوای چینی به اسم Fengyun 1C که در ارتفاع ۵۳۷ مایلی (حدود ۸۶۵ کیلومتری) سطح زمین، در حال سقوط  به سمت زمین بوده را هدف قرار داده و نابود کرده است. این تصادم موجب ایجاد ابر‌ی از زباله‌های فضایی شد و موجب محکومیت چین در سراسر جهان گردید.

در مورد سلاح‌های ضد‌ماهواره روسیه اطلاعات کمتری در دست است. احتمالا سلاح PL-19 Nudol یکی از این سیستم‌هاست که آخرین بار در ماه دسامبر ۲۰۱۶ مورد آزمایش قرار گرفت. البته مسکو اعلام نمود که این سلاح یک ضد‌موشک است که برای سرنگونی کلاهک‌های تهاجمی شلیک شده توسط دشمن به سمت اهداف فضایی، استفاده می‌شود.

در هر حال تمام این سلاح‌های ضد‌ماهواره برای مقابله با ماجراجویی‌های آمریکا در مدار کره‌ زمین طراحی و تولید شده است، چرا که با توجه به ویژگی نیروی‌های ارتش آمریکا که همیشه هزاران کیلومتر دور‌تر از سرزمین خود فعالیت می‌کنند، استفاده از ماهواره برای موقعیت‌یابی (GPS)، ارتباطات و جاسوسی و جمع‌آوری اطلاعات از مردم کره‌ زمین، امری اجتناب ناپذیر است.

در یک کلام جان نیروی‌های ایالات متحده به ماهو‌اره‌هایش وابسته است و برای کلیه عملیات‌های روزمره از ماهواره‌ها سود می‌برند. اما در حال تمرین هستند تا در زمان جنگ بدون آن‌ها نیز قادر به عملیات باشند. برای مثال نیروی هوایی ایالات متحده در مانور اخیر خود با نام عملیات پرچم سرخ، خلبانان را مجبور کرد تا بدون استفاده از GPS، اقدام به تمرین و عملیات کنند. به علاوه نیروی دریایی ایالات متحده نیر در حال مطالعه و بررسی آن است که بتواند در صورت از مدار خارج شدن ماهواره‌ها، راه حلی در راستای حفظ ارتباط و مسیر‌یابی برای استفاده ملوانان و شناور‌های روی آب پیدا کند.

این سلاح‌ها تا چه حد خطرناک هستند؟

بدون تردید در صورتی که رقبای آمریکا از سلاح‌های ضد‌ماهواره برای ساقط کردن ماهواره‌های جاسوسی و نظامی ایالات متحده استفاده کنند، ضربه مهلکی بر بدنه نظامی آمریکا وارد خواهد شد. اما در اینجا موارد دیگری نیز وجود دارد که باید در نظر گرفته شود: روسیه و چین نیز اگر بیشتر از آمریکا به ماهواره‌های خود وابسته نباشند، قطعا کمتر نخواهند بود.

شبکه ماهواره‌ای آن‌ها نیز به همین میزان آسیب‌پذیر است و در صورت نابودی با دشواری‌های بیشتری امکان جایگزینی ماهواره‌های جدید دارند، اما آمریکا به دلیل قدرت بیشتر خود در زمینه فضایی، می‌تواند فرایند بازسازی و تعمیر شکاف‌های ایجاد شده در شبکه‌ ماهواره‌ای با جایگزین‌ کردن ماهواره‌های جدید را با سرعت بیشتری انجام دهد.

در هر حال هر کشوری که از سلاح ضد‌ ماهواره برای پیشبرد اهداف خود سود ببرد، ممکن است دچار مشکلات عدیده‌ای در طولانی مدت شود چرا که دیگر رقبا نیز می‌توانند بر علیه آنها از همین استراتژی نظامی استفاده کنند. در هر حال آمریکا تلاش می‌کند تا شبکه ماهواره‌ای خود را به هر قیمتی سر‌پا نگاه دارد و با منعطف‌تر کردن آن و جایگزینی سریع ماهواره‌های جدید، در صورت حمله و آسیب، اجازه ندهد تا از دسترس خارج شود.

تاکنون نیز شواهد کمی وجود دارد که دیگر کشور‌ها برای حملات فضایی اقدام به تولید سلاح فضایی کنند. مانند هر نوع سلاح دیگری، سیستم‌های ضد‌ماهواره ای روسیه و چین به عنوان یک توانمندی بازدارنده و بیمه در مقابل زیادی‌خواهی‌های آمریکا در صورت گسترش جنگ به فضا استفاده خواهد شد. در این حالت وضعیت برای همه کشور‌های درگیر فاجعه‌بار خواهد بود و روسیه و چین بهتر از هر کشور دیگری به این مسئله آگاه هستند (فعلا تنها سه کشور آمریکا، روسیه و چین از سلاح ضد‌ماهواره برخوردار هستند).

البته باید این نکته را نیز یاد‌آور شد که ایالات متحده خود اولین کشوری بود که در دهه ۱۹۵۰ میلادی اقدام به تحقیق و توسعه سلاح‌های ضد‌ماهواره نمود. در آن زمان همه آزمایش‌هایش با شکست روبرو گردید. در ادامه نیز صد‌ها آزمایش دیگر انجام شد تا اینکه سرانجام در سال ۱۹۸۵ با کمک گرفتن از یک جنگنده F-15 Eagle توانستند با استفاده از موشک ASM-135 ASAT، اقدام به سرنگونی ماهواره P78-1 نمایند (تصویر بالا).

با این حال آمریکا، از ترس اقدام متقابل دیگر قدرت‌های جهان، این برنامه را در سال ۱۹۸۸ کنار گذاشت. اما بار دیگر در سال ۲۰۰۸ آنها اقدام به سرنگونی ماهواره جاسوسی خود با نام USA-193 با استفاده از موشک ضد‌ماهواره RIM-161 Standard Missile 3 نمودند.

نوشته روسیه و چین سلاح‌های ضد‌ ماهواره خود را عملیاتی می‌کنند اولین بار در پدیدار شد.

سلاحی مرگبار برای حفاظت از کاخ کرملین

 

itresan-10 (3)

بسیاری از ما حفاظت از کاخ‌ها و مراکز بزرگ سیاسی را وظیفه سربازان ورزیده می‌دانیم و می‌توانیم به‌خوبی یک ابر سرباز بزرگ را برای این کار در ذهن خود تصور کنیم ولی روسیه برای حفاظت از کاخ کرملین، گام‌هایی بزرگ‌تر از این را برداشته است و اقدام به طراحی محصولاتی تلفیقی از تانک و پهپاد برای انجام این کار کرده است.

این سلاح مخوف در بالاترین سطح ممکن به تجهیزات مرگبار مجهز است و به‌خوبی می‌تواند هر هدف خطرسازی را در کسری از ثانیه مورد اصابت قرار دهد.

این محصول ویژه، Uran-9 نام دارد و می‌تواند دشمنانی به‌مراتب بزرگ‌تر از خود را از پای دربیاورد. طراح این جنگ‌افزار مخوف، یک شرکت مستقل اسلحه‌سازی به نام Rosoboronexport است که این محصول را بر اساس قراردادی با سازمان دفاع کشور روسیه، طراحی و تولید کرده است.

این تانک به یک سیستم شلیک 2A72 باقابلیت شلیک کردن گلوله‌هایی با کالیبر 30 میلی‌متری مجهز است و نرخ نواخت گلوله آن نیز برابر با 350 تا 400 بار در یک ثانیه است. علاوه بر این نیز این تفنگ مخوف را می‌توان با گلوله‌های انفجاری و گلوله‌هایی که قابلیت نفوذ به زره‌های حفاظتی دارند نیز آماده‌ به‌ کار کرد. در کنار این سلاح، یک تیربار 7.62 میلی‌متری به‌صورت موازی نصب‌ شده است که می‌تواند قدرت تخریب آن را چند برابر کند.

این وسیله به موشک‌های ضدتانک 9M120 مجهز بوده که می‌تواند قدرت آن‌ را در برابر تانک‌های بزرگ نیز افزایش دهد. چهار عدد از این موشک‌اندازها بر روی این تانک نصب‌شده‌اند که هر یک قابلیت مورد اصابت قرار دادن اهداف در فاصله 2.5 مایلی (4 کیلومتری) را دارند. ضریب موفقیت اصابت در این موشک‌اندازها نیز 90 درصد است.

البته این تانک تنها یک قدرت تهاجمی بسیار بالا نیست و ازنظر تدافعی نیز تدابیر ویژه‌ای برای آن در نظر گرفته‌ شده است. بدنه این دستگاه از فناوری ویژه‌ای به نام reactive armor استفاده می‌کند که موجب می‌شود تا بتواند ضربات بسیار سنگین وارده از دشمنان را نیز تحمل کند.

این تانک‌ هم‌چنین به موشک‌های زمین به هوا مجهز بوده که می‌تواند هواپیماهایی که در ارتفاع پایین پرواز می‌کنند را هدف قرار دهند. این موشک‌ها از نوع Igla-S بوده و می‌توانند اهدافی تا ارتفاع 1.86 مایل یا 3 کیلومتر از زمین را سرنگون سازند.

نوشته سلاحی مرگبار برای حفاظت از کاخ کرملین اولین بار در -آی‌تی‌رسان پدیدار شد.

چرا ما هنوز هم تفنگ‌های هوشمند نداریم؟!

 

smartgun- itresan.com

تکنولوژی‌هایی برا ی جلوگیری از حوادث ناخواسته در ارتباط با کاربرد اسلحه وجود دارد اما چرا تاکنون همه‌گیر نشده است؟

برای دهه‌های متوالی مخترعین تلاش می‌کردند اسلحه‌هایی بسازند که بدون توجه به هدف، فقط قابلیت شلیک توسط مالک آن را داشته باشند. کمپانی‌های اسلحه ‌سازی این اسلحه‌ها را تفنگ‌های شخصی شونده و عموم مردم تفنگ‌های هوشمند می نامند.

بیشتر نمونه‌های اولیه، تفنگ‌های هوشمند بر مبنای به کار گیری شاخص‌های بیومتریک مانند صدا، اسکن کف دست یا اثر انگشت برای شناسایی مالک ساخته شده‌اند که به دلایلی مانند تاثیر عرق دست یا خون بر روی سنسورها و عدم اطمینان بالای کارکرد آنها به مرحله تواید نرسیده‌اند، اما  کمپانی آلمانی Armatix  اسلحه هوشمند متفاوتی به نام iP1 تولید کرده که با قیمت 1800 دلار در ایالات متحده به فروش می‌رسد و تصویرش را در بالای صفحه مشاهده می‌کنید.  iP1 از تشخیص فرکانس‌های رادیویی برای تامین امنیت کاربردش استفاده می‌کند؛ به این ترتیب که یک ساعت مچی به همراه دارد و در صورت قطع ارتباطش با ساعت، به صورت اتوماتیک از کار می‌افتد.

هدف اصلی تولید این سلاح ایمنی بالای آن است؛ چون گزارش‌های منتشر شده از سوی مراکز کنترل بیماری‌های ایالات متحده آمریکا در سال 2013 از تعداد 505 مورد مرگ به علت شلیک اتفاقی اسلحه خبر می‌دهد و بر اساس گزارش دانشگاه جان هاپکینز، شلیک‌های اتفاقی مهمترین دلیل حوادث مرگبار مربوط به اسلحه بوده است. بنابراین تفنگ‌های هوشمند علاوه بر کاهش موارد غیر عمد، از نیروهای پلیسی که در حین درگیری اسلحه خود را از دست می دهند هم محافظت می‌کنند. اما با این حال، استفاده از این تفنگ به این خوبی که به نظر می‌رسد در آمریکا مورد حمایت قرار نمی‌گیرد. اولین عامل این موضوع یک دلیل سیاسی است؛ موسسه ملی اسلحه آمریکا به طور آشکار این وسیله را یک تهدید بالقوه می‌داند و تنها فروشگاه عرضه کننده این تفنگ در آمریکا نیز پس از دریافت یک ایمیل در مورد تهدیدات عمدی کاربرد این اسلحه، فروش آن را متوقف کرده است. بخشی از این نگرانی به دلیل یک قانون نه چندان خوب است: در سال 2002 قانون محافظت از کودکان در برابر اسلحه در ایالت نیوجرسی به ثبت رسید که بر مبنای آن فقط اسلحه‌های شخصی شونده اجازه فروش در این ایالت را داشت و این قانون یک نوع دوگانگی ایجاد کرد و همان سیاستمدارانی که این قانون را وضع کردند در حال بحث بر سر این موضوع هستند که با توجه به تشویق های مالیاتی برای رواج این نوع تفنگ، قانون مذکور را لغو کنند. صرفنظر از این سیاست‌ها مشکل بزرگتری هم وجود دارد: تفنگ‌های هوشمند با وجود هوشمندی احساس ندارند؛ همچنین iP1 فقط از مهمات 22LR استفاده می‌کند که برای شلیک به هدف خوب بوده اما کالیبر آن به عنوان یک اسلحه دفاع شخصی خیلی پایین است؛ همچنین 1800 دلار قیمت دارد که با این پول می‌توان سه اسلحه کالیبر 40 با برند Glock خرید.

Armatix در حال کار برای تولید کالیبر بزرگتر این تفنگ است که با تکنولوژی و قیمت جدیدی به فروش خواهد رسید. مجوز حمل اسلحه هم یک موضوع مهم است و ممکن است فقط به افراد حرفه‌ای داده شود.

Stephen Teret مدیر مرکز سلامت اجتماعی دانشگاه جان‌هاپکینز می‌گوید: هدف نهایی این اسلحه ها فروش بیشتر با ممانعت قانونی کمتر است. اگر قانونگذاران حمل اسلحه گرم را قانونی کنند به معنای این است که به اندازه کافی در دنیای واقعی کاربرد دارد و سایر تولید کنندگان اسلحه هم از همین روال پیروی خواهند کرد. پس بر خلاف آن که کلت Peacemaker 45 پس از عرضه در فروشگاه‌ها در سال 1830 به سرعت توسط رنجرها خریده شد و رواج یافت برای تفنگ‌های هوشمند حداقل به زودی نباید انتظار همه‌گیر شدن به کارگیری آنها را داشته باشیم.

Armatix iP1  چگونه کار می‌کند؟

شلیک فشنگ‌های 22LR از یک خشاب ده تایی صورت می‌گیرد و iP1 با یک ساعت مچی قابل شارژ در ارتباط است که آن را فعال می کند. ارتباط بین ساعت واسلحه از طریق امواج رادیویی مقاوم در برابر تداخل صورت می‌گیرد؛ به طوری که اسلحه یک میله قفل کننده دارد که فقط با دریافت سیگنال‌های ساعت کنار می‌رود و اگر بیش از 15 اینچ بین ساعت و اسلحه فاصله ایجاد شود میله به جای خود بر‌گشته و اسلحه راقفل می‌کند. ساعت هم برای فعال شدن نیاز به یک شماره شناسایی دارد و در صورتی که شماره به درستی وارد شود عبارت good به همراه درصد شارژ باتری بر روی صفحه آن آشکار می‌شود.

نوشته چرا ما هنوز هم تفنگ‌های هوشمند نداریم؟! اولین بار در -آی‌تی‌رسان پدیدار شد.