مطلب کاوشگر دان (Dawn) ناسا ؛ هیوستون! ماموریت به پایان رسید برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

کاوشگر دان (Dawn) یا کاوشگر بامداد یا سپیده دم ناسا در روزهای پایانی ماموریت ۱۱ ساله خود به سر می‌برد. در این نوشتار به میراث این کاوشگر در زمینه علوم سیاره‌ای و مهندسی فضاپیما نگاهی انداختیم. پس از ۱۱ سال پیشگام بودن در زمینه علوم سیاره‌ای، مخابره‌ی تصاویر خیره‌کننده و به انجام رساندن شاهکارهایی به...

مطلب کاوشگر دان (Dawn) ناسا ؛ هیوستون! ماموریت به پایان رسید برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

تنها آتشفشان یخی سیاره کوتوله سرس، ممکن است به آرامی ناپدید شود. تحقیقات جدید نشان می دهد، لایه بیرونی سیاره کوتوله ممکن است، با گذشت زمان به آرامی تغییر کند و به تدریج موجب هموار شدن سطح سرس شود. در واقع ممکن است، در گذشته هم کوه های مشابهی در سرس به این ترتیب هموار شده باشند.

مایکل سوری، دانشمند علوم سیاره ای از دانشگاه آریزونا، می گوید:”این فرایندی همانند پخش شدن شربت و یا عسل در بشقاب است، چنین روندی در سرس هم در جریان است.”

سوری نویسنده ارشد این مقاله جدید است که در آن فرضیه ای را مطرح کرده که به موجب آن، کوه آهونا مونس، ممکن است به آرامی با توجه به نیروی ویسکوزیته همواره شود. وی نتایج تحقیقات خود را ماه گذشته در کنفرانس ماه و علوم سیاره ای، ودزلند، تگزاس ارائه داده است.

تنها کوه یخی سرس

هنگامی که ماموریت دان ناسا در سال ۲۰۱۵ به سیاره کوتوله سرس رسید، با سیاره ای تقریبا مسطح تنها با یک کوه، آهونا مونس مواجه شد.

مایکل سوری از دانشگاه آریزونا در این مورد می گوید: “تصور کنید تنها یک آتشفشان در تمام زمین وجود داشته باشد. چنین چیزی تا حد زیادی گیج کننده است.”

به همین دلیل سوری و تیمش از آزمایشگاه مطالعات سیاره‌ای و قمری دانشگاه آریزونا، تصور می کنند، سرس دارای آتشفشان های یخی دیگری هم بوده است. یکی از توضیحات احتمالی دانشمندان برای این مورد، این است که این ساختارها ممکن است در طول زمان مسطح شده باشد.

دانشمندان تصور می کنند، این آتشفشان ها به دلیل سکون ویسکوزیته به مرور ناپدید شده اند، اصطلاحی که برای توصیف حالتی بیان می شود که در آن هر گونه ماده جامدی با گذشت زمان به حالت مایع در می آید. از آنجایی که یخچال های طبیعی زمین هم به همین نحو تبدیل به مایع شده اند، چنین فرضیه ای می تواند در مورد آتشفشان یخی مرموز سرس هم صادق باشد. به خصوص اینکه سیاره کوتوله سرس بین مریخ و مشتری واقع شده، جایی که نسبت به دیگر اجرام کیهانی همچون قمرهای یخی تیتان و اروپا به خورشید نزدیک تر است.

این محققان با مدل سازی های به این نتیجه رسیده اند که ممکن است، کوه های یخی سرس حداقل دارای ۴۰ درصد آب بوده اند. به طور کلی، تخمین زده می شود، بین ۱۷ تا ۳۰ درصد وزن سیاره کوتوله را آب تشکیل داده باشد، چیزی که مقادیر زیادی آب محسوب می شود، چرا که وزن شبه سیاره سرس در حدود یک میلیون تریلیون تن است.

بنابراین در سرس، حدود ۰.۲ تا ۰.۳ تن آب وجود دارد، مقادیری که در مقایسه با آب کره زمین، چندان هم کم نیست. سیاره ما دارای حدود ۱۸ تریلیون تن آب در اقیانوس ها است، البته قطر زمین هم۱۰ برابر بزرگتر از سرس است.

دانشمندان گمان می کنند، آب مایع در دوران اولیه شکل گیری منظومه شمسی در سرس جریان داشته است. اما با سردتر شدن سیاره کوتوله، یخ سطحی موجود در نواحی استوایی سرس، تصعید (مستقیما از حالت جامد به حالت گاز تبدیل شده) شده و یا به بخش فوقانی سیاره کوتوله رفته و اتمسفر ظریفی را شکل داده است. با این حال در نواحی مرتفع، یک متر از آب می توانسته در طول حیات ۴.۵ میلیارد ساله سرس در سطح باقی مانده باشد.

در دیگر اجرام یخی همچون پلوتو و قمر اروپا، تریتون و تیتان، چندین کوه وجود دارد. اما سرس تنها دارای یک کوه یخی است. به گفته سوری، یک احتمال این است که آتشفشان یخی سرس تا همین اواخر خفته بوده باشد و به تازگی شروع به فعالیت کرده باشد، البته این فرضیه تا حد زیادی بعید به نظر می رسد.

فرضیه دیگر این است که آتشفشان های یخی دیگری هم در سیاره کوتوله وجود داشته اند و از آنجایی که سرس فاقد اتمسفر یا جریان آب مایع، فرایندهای فرسایش باد و بارانی که کوه های زمین را پوشش می دهند؛ بر روی سطح خود نیست؛ به تدریج ناپدید شده اند.

سوری و همکارانش نه تنها در این تحقیقات نحوه شکل گیری کوه را مورد بررسی قرار داده اند، بلکه آنها سرنوشت آینده کوه را هم مورد مطالعه قرار داده اند. این محققان با مدل سازی ترکیبات ممکن سرس، دریافتند، اگر چناچه حداقل ۴۰ درصد کوه آهونا مونس از یخ تشکیل شده باشد، این کوه همچون عسل یا شربت در بشقاب به تدریخ پخش شده و هموار می شود.

شواهد موجود از دهانه های برخوردی، یکی از روش های محاسبه سن سطح هستند. با وجودی که آهونا مونس علائمی از دهانه های برخوردی در خود ندارد، اما منطقه ای که در آن واقع شده دهانه های برخوردی دارد که بر اساس آن می توان سن آهونا مونس را تا ۱ میلیارد سال تخمین زد.

اما تیم سوری سن کمتری در حدود ۵۰۰ میلیون سال را برای این کوه برآورد می کنند. آنها می گویند، اگر نیمی از کوه از یخ تشکیل شده باشد، برای هموار شدن آن می باید ۵۰۰ میلیون سال سپری شود و اگر تمام کوه از یخ تشکیل شده باشد، ۲۰۰ میلیون سال پس از تشکیل ناپدید می شود.

با توجه نسبتا جوان بودن آهونا مونس، سیاره کوتوله ممکن است، هنوز هم دارای فعالیت های زمین شناختی باشند، هر چند شواهد قطعی از چنین فعالیت هایی تاکنون توسط ماموریت دان ناسا کشف نشده است.

سرس ممکن است، تنها کوه سرس باشد، اما شواهدی وجود دارد که نشان می دهد، پیش از این کوه دیگری هم در سرس وجود داشته است. در واقع محققان با توجه به وجود ناهمواری تپه شکلی در نزدیکی آهونا مونس چنین فرضیه ای را مطرح کرده اند. بنابراین، این ناهمواری ممکن است، بقایای کوه یخی همچون آهونا مونس بوده باشد که به تدریج هموار شده است.

سوری می گوید:”شاید این کوه یخی شکلی مشابه آهونا مونس داشته و به تدریج پس از گذشت چند صد میلیون سال به شکل کنونی در آمده است.”

همچنین این می تواند، نشان دهد، ناحیه اطراف آهونا مونس، منبع فعالیت های آتشفشان های یخی بوده است. در کره زمین، حرکت صفحات تکتونیک موجب فوران گدازه در مکان های مختلفی می شود، چیزی که زنجیره ای از آتشفشان ها را تشکیل می دهد، اما در سیاره کوتوله چنین صفحات تکتونیکی وجود ندارند.

سوری می گوید، این منطقه ممکن است بیشتر شبیه مریخ باشد، جایی که فوران گدازه های سنگی منجر به ایجاد آتشفشان عظیم المپوس مونس، بزرگترین آتشفشان منظومه شمسی شده اند. اما در حالی که آهونا مونس به دلیل یخی بودن به تدریج هموار شده است، المپوس مونس به دلیل ساختار سنگی خود ثابت مانده است.

سوری و همکارانش برای جستجوی شواهد بیشتری برای اثبات فرضیه هموار شدن تدریجی آتشفشان یخی؛ تصاویر دیگری از ماموریت دان را مورد بررسی قرار خواهند داد.

.

منبع: space

نوشته آتشفشان یخی مرموز سیاره کوتوله سرس به آرامی ناپدید می شود اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

احتمالا میلیون ها سال پیش، سطح سیاره کوتوله سرس به جز کوه آهونا مونز، دارای آتشفشان های یخی دیگری هم بوده است. آهونا مونز، کوه یخی هرمی شکل و عظیم در سرس است که حدود ۳۹۶۲ متر ارتفاع دارد. چگونگی ایجاد این کوه عظیم در سیاره کوتوله همیشه مورد بحث دانشمندان بوده است. همچنین مشاهده تنها یک آتشفشان یخی در این سیاره کوتوله، همیشه برای دانشمندان معمایی بوده است.

 مایکل سوری از دانشگاه آریزونا در این مورد می گوید: “تصور کنید تنها یک آتشفشان در تمام زمین وجود داشته باشد. چنین چیزی تا حد زیادی گیج کننده است.”

به همین دلیل سوری و تیمش از آزمایشگاه مطالعات سیاره‌ای و قمری دانشگاه آریزونا، تصور می کنند که سرس دارای آتشفشان های یخی دیگری هم بوده است. یکی از توضیحات احتمالی دانشمندان برای این مورد، این است که این ساختارها ممکن است در طول زمان مسطح شده باشد.

دانشمندان تصور می کنند، این آتشفشان ها به دلیل “سکون ویسکوزیته” به مرور ناپدید شده اند، اصطلاحی که برای توصیف حالتی بیان می شود که در آن هر گونه ماده جامدی با گذشت زمان به حالت مایع در می آید. از آنجایی که یخچال های طبیعی زمین هم به همین نحو تبدیل به مایع شده اند، چنین فرضیه ای می تواند در مورد آتشفشان های یخی مرموز سرس هم صادق باشد. به خصوص اینکه سیاره کوتوله سرس بین مریخ و مشتری واقع شده، جایی که نسبت به دیگر اجرام کیهانی همچون قمرهای یخی تیتان و اروپا به خورشید نزدیک تر است.

این محققان با مدل سازی هایی به این نتیجه رسیده اند که ممکن است کوه های یخی سرس حداقل دارای ۴۰ درصد آب بوده اند. به طور کلی، تخمین زده می شود که بین ۱۷ تا ۳۰ درصد وزن سیاره کوتوله سرس را آب تشکیل داده باشد. چیزی که برای این سیاره کوتوله، مقادیر زیادی از آب محسوب می شود؛ چرا که وزن شبه سیاره سرس در حدود یک میلیون تریلیون تن است.

بنابراین در سرس، حدود ۰.۲ تا ۰.۳ تن آب وجود دارد، مقادیری که در مقایسه با آب کره زمین، چندان هم کم نیست. سیاره ما دارای حدود ۱۸ تریلیون تن آب در اقیانوس ها است، البته قطر زمین هم ۱۰ برابر بزرگتر از سرس است.

دانشمندان گمان می کنند، آب مایع در دوران اولیه شکل گیری منظومه شمسی در سرس جریان داشته است؛ اما با سردتر شدن سیاره کوتوله، یخ سطحی موجود در نواحی استوایی سرس، تصعید (تبدیل از حالت جامد به حالت گاز) شده و یا به بخش فوقانی سیارک رفته و اتمسفر ظریفی را شکل داده است. با این حال در نواحی مرتفع، یک متر از آب می توانسته در طول حیات ۴.۵ میلیارد ساله سرس در سطح سیاره باقی بماند.

دانشمندان می گویند، ذوب یخ های سرس، احتمالا صدها میلیون سال زمان برده است. احتمالا کوه آهونا مونز هم با قدمت تقریبی ۲۰۰ میلیون ساله نسبتا جوان باشد که بنا بر فرضیات در نهایت همچون همتایان خود ناپدید خواهد شد.

دانشمندان در حال برنامه ریزی برای شناسایی بقایای آتشفشان های ناپدید شده سرس هستند. به گفته کلسی سینگر از موسسه تحقیقات جنوب غربی در سن آنتونیو: “از آنجایی که ویژگی های همه آتشفشان های یخی در اجرام کیهانی دیگر متفاوت هستند، تصور می کنم، این تحقیقات جدید می تواند، دانسته های موجود ما را در این مورد به نحو چشمگیری افزایش دهد.”

اگر دانشمندان موفق به اثبات وجود آتشفشان های باستانی در سیاره کوتوله سرس شوند، تحقیقات مشابهی می تواند در اقمار یخی (همچون دو قمر اروپا و تیتان) و همچنین سیارات دیگر نیز انجام شود.

.

منبع: engadget

 

نوشته سیاره کوتوله سرس ممکن است دارای آتشفشان های یخی زیادی بوده باشد اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

به نظر می رسد، شگفتی های سیاره کوتوله سرس بی پایان است. هر چه اکتشافات در سیاره کوتوله بیشتر ادامه پیدا می کند و داده های ما بیشتر می شود، بیش از پیش شگفتی های جدیدی از سرس را برایمان آشکار می شود.

حال، ستاره شناسان دریافته اند، سطح سرس آن گونه که پیش از این تصور می کردند، غنی از کربن نیست. داده های جدید ابزارهای رصدخانه استراتوسفری برای ستاره شناسی مادون قرمز (SOFIA)  نشان می دهد، سطح سیاره کوتوله احتمالا از موادی همچون گردهایی از جنس پیروکسن خشک ناشی از اثرات برخوردی شهاب سنگ ها و گرد و غبار مرطوب، یخ و کربنات تشکیل شده باشد. در حالی که پیش از این، سرس همچون دیگر سیارک های نزدیک، طبقه بندی می شد، حال به نظر می رسد دانشمندان در حال تجدید نظر در مورد دیدگاه های خود هستند.

در واقع شواهد جدیدی که در اختیار دانشمندان قرار گرفته، نشان می دهد، سطح بزرگترین جرم کیهانی واقع در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری تا حدی از ترکیبات سیارک های دیگر پوشانده شده است. کمربند سیارکی ناحیه ‌ای بین مریخ و مشتری است که میلیون ها سنگ آسمانی بزرگ و کوچک در آن واقع شده اند.

به گفته فرانک مارچیس از موسسه جستجوی هوش فرازمینی (SETI):

ما دریافته ایم، چند میکرون بیرونی سطح (سرس) تا حدی با ذرات خشک پوشانده شده است. اما منشا این ذرات از خود سرس نیست. این ذرات بقایای برخورد شهاب سنگ های دیگر هستند که احتمالا ده ها میلیون سال پیش به این سیارک برخورد کرده اند.

مدل های سرس که بر اساس داده های جمع آوری شده از تلسکوپ های زمینی و ماموریت داون ناسا طراحی شده اند، نشان می دهند، این سیارک (که بزرگی آن به اندازه ای است که در دسته سیاره های کوتوله طبقه بندی شود)، دارای مقادیر قابل توجهی از خاک رس، کربنات است.

اما داده های تابش ‌سنج‌ طیفی تصویربرداری نشان از حضور لایه ای از ذرات ریز پیروکسن، سیلیکات خشک هم دارد.

پیر ورنزا از رصدخانه مارسی در فرانسه در این مورد توضیح می دهد:

فقط مشاهدات مادون قرمز با بهره بردن از رصدخانه استراتوسفری برای ستاره شناسی مادون قرمز می توانند نشان دهند که هر دو نوع این مواد اکنون در سطح سرس وجود دارند.

نظریه های قدیمی در مورد منشا سرس بیان می کردند، این سیاره کوتوله در لبه بیرونی منظومه شمسی در کمربند سیارکی شکل گرفته است. حال شواهد جدید، ایده دانشمندان در مورد منشا و همچنین نحوه طبقه بندی این اجرام کیهانی را دچار چالش کرده است. به نظر می رسد، با ادامه اکتشافات سرس، زوایای پنهانی از تاریخچه شگفت آور این سیاره کوتوله آشکار شود.

.

منبع: engadget

 

نوشته شگفتی های سیاره کوتوله سرس ادامه دارد اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.