فرانسیس کریک، دانشمند انگلیسی بود که بیشتر به خاطر نقش ویژه‌ای که در کنار جیمز دی. واتسون و برای کشف ساختار مولکول DNA بازی کرد، معروف است.
گویا آی تی – جایزه نوبل در سال ۱۹۶۲ به صورت مشترک به فرانسیس کریک، واتسون و ماوریس ویلکینز به خاطر تلاش‌های گسترده این سه نفر در زمینه‌ی فیزیولوژی برای پزشکی و مشخصا به خاطر اکتشافات‌شان در مورد ساختار مولکولی اسید نوکلئیک و اهمیت ان برای تبادل اطلاعات در اجسام زنده به آنها اعطا شد.
کریک دانشمند فوق‌العاده باهوشی بود که متاسفانه همانند بسیاری دیگر از نخبگان تاریخ که با ارائه تئوری‌های جسورانه، چارچوب‌های رایج و پذیرفته شده را به چالش می‌کشیدند، توجهی به او نشد.
وی در کتاب خود به نام Life Itself که در سال ۱۹۸۲ چاپ شد وی این موضوع جالب را مطرح می‌کند که امکان ندارد مولکول DNA روی زمین متولد شده باشد و شکی نیست که از جایی دیگر به زمین آورده شده است. بخش اعظم جامعه‌ی علمی این نظریه‌ی رایج را قبول دارند که وجود ما نتیجه‌ی برخورد تصادفی گروهی از مولکول‌ها به یکدیگر است. هر چند طبق اظهارات فرانسیس، ما نتیجه‌ی پدیده‌ای به نام پانس پرمیای هدایت شده (Directed Panspermia) هستیم. کریک و لزلی اورگل (شیمیدان انگلیسی)، نتایج تحقیق خود روی این موضوع را در جولای ۱۹۷۳ منتشر کردند.
نظریه‌ی آنها این طور می‌گوید:
”موجودات زنده به صورت عمدی و توسط نیروی غیر زمینی هوشمند که متعلق به سیاره‌ای دیگر است. به زمین منتقل شده‌اند. پس ما نتیجه می‌گیریم که احتمالا زندگی روی زمین به همین شکل شروع شده، اما در حال حاضر شواهد علمی برای صحبت درباره‌ی احتمال درستی این موضوع هنوز کافی نیستند. ما همچنان به جستجوی انواع شواهدی که شاید زوایای مختلف موضوع را روشن کنند، ادامه خواهیم داد.“
کریک نظریه‌ی ”برخورد تصادفی گروهی از مولکول‌ها به یکدیگر و آغاز وجود“ را شبیه بستن و سوار کردن قطعات یک جامبو جت می‌داند که به خاطر وزش گردبار همگی با هم درون حیاط یک خانه قرار گرفته باشند. به عبارت دیگر، او هیچ اعتباری برای نظریه‌ی رایج میان دانشمندان قائل نبود.
زمانی که صحبت از نظریه‌ی کریک می‌شود می‌توان افرادی را دید که تلاش‌های وی را ادامه داده و حتی شواهدی برای درستی آن پیدا کرده‌اند. شاید کریک خود شواهدی داشته یا موفق به حل کردن تکه‌های کوچکی از این پازل شده باشد. هر چه باشد باید به خاطر داشت که چنین نظریه‌هایی به خودی خود به وجود نیامده‌اند و احتمالا کریک شواهدی برای مطرح کردن این نظریه داشته است؛ ضمنا نباید فراموش کرد که این مرد بزرگ به خاطر تحقیقاتی که در مورد DNA انجام داده برنده‌ی جایزه‌ی نوبل شده است. چنین نظریه‌هایی را نباید دست کم گرفت و شواهد موجود برای درستی آنها را باید به خوبی بررسی کرد تا شاید نهایتا شرایط مناسب برای اثبات آنها فراهم شود.
لطفا هنگام مطالعه‌ی این مطلب به خاطر داشته باشید که اگر چه علم مرزهای بسیار زیادی را درنوردیده، اما در زمینه‌ی بررسی و شناسایی عملکردهای زیست‌شناختی بخش‌های زیادی از DNA هنوز باید کارهای بسیار زیادی انجام داد. همچنان رمز و رازهای بسیار زیادی درباره‌ی منشا حیات و همچنین ریشه‌های وجود انسان روی زمین وجود دارند که پاسخی برای آنها پیدا نکرده‌ایم.
چند سال پیش، چاندرا ویکراماسینگ، مدیر مرکز ستاره‌شناسی دانشگاه باکینگهام انگلستان، پژوهشی در رابطه با یافته‌های احتمالی اولین مدرک زندگی موجودات فرازمینی که در یک جرم آسمانی کشف شده بود را منتشر کرد.
در این زمینه ویکراماسینگ در رابطه با تلاش‌های خود در سال ۱۹۶۲ با فرد هویله این طور توضیح می‌دهد:
”من و هویله از پیشگامان جایگزینی نظریه‌ی وجود ذرات کربن در فضا به جای نظریه‌ی ذرات یخ بودیم. البته در ابتدا تلاش ما از سوی جامعه نجومی مورد انتقاد شدید قرار گرفت اما با شروع استفاده از فناوری طیف‌بینی مادون قرمز، نظریه‌ی ذرات یخ رفته‌رفته جای خود را به نظریه‌ی گرد و غبار کربنی داد. در طی چند سال، بعد از مدل‌سازی‌های بسیار پیچیده و پیشرفته، به این نتیجه رسیدیم که ماده‌ای شبیه ”زیست ماده“ تمام داده‌های موجود در فضا را پوشانده است. ما این احتمال را در نظر گرفتیم که شاید میکروبیولوژی دارای یک ویژگی کلی باشد، و در این زمینه هیچ شواهدی در علم نجوم یا یافته‌های جدید زیست‌شناسی مدرکی خلاف این نظریه ارائه نمی‌داد. اگر تنها از ایده‌های رایج از طریق اعطای انواع جایزه یا فرصت‌های نشر حمایت شود، مطمئنا پیشرفت علم متوقف خواهد شد، درست همانند اتفاقی که در قرون وسطی افتاد.“
فضانورد انگلیسی، فرد هویله و ویکراماسینگ پیشگامان نظریه‌ی پانس پرمیا محسوب می‌شوند. ویکراماسینگ در سال ۲۰۱۲ در پژوهش دیگری به نام ”منشا غیرزمینی حیات: تغییری بنیادین در پژوهشی تحول‌گرا“ که در گردآوری و انتشار آن نقش داشت این طور نوشت:
”به مدت ۵ دهه، شواهدی به نفع درستی منشا غیر زمینی حیات و نظریه‌ی پانس‌پرمیا جمع‌آوری شده اما به درستی مورد ارزیابی قرار نگرفته‌اند. حال به نقطه‌ای رسیده‌ایم که نیازمند توجه جدی زیست‌شناسان هستیم تا تحولی بنیادین در مورد مساله‌ی منشا حیات آغاز شود، در سایر رشته‌های علمی هم باید استدلال‌هایی عمیق در این رابطه مطرح شود.“
فکر کردن درباره‌ی این مساله جالب است، این طور نیست؟ همان طور که گراهام هنکوک، نویسنده‌ی انگلیسی اشاره می‌کند، ما موجوداتی فراموشکار هستیم. ما دقیقا نمی‌دانیم از کجا و چگونه به اینجا آمده‌ایم.
در مورد این مساله که احتمالا ما تنها نیستیم و شاید کسانی در حال مشاهده ما باشند چطور؟
”این احتمال جدی وجود دارد که کسانی در حال مشاهده‌ی ما باشند و شاید سالیان متمادی است که ساکنان سایر سیارات فضایی، سایر تمدن‌ها در حال دید زدن ما باشند. این مساله ما را وادار می‌کند که تحقیقات گسترده‌ای در این زمینه انجام دهیم زیرا شاید این افراد در آینده‌ای نزدیک یا دور دشمن ما شوند و حتی شاید آنها به دنبال منشا حیات خود و پاسخ به این سوال باشند که از کجا آمده‌اند و هدف آنها از زندگی چیست. این مساله باید موضوع بررسی‌های دقیق علمی و نه صرفا عنوانی جذاب برای روزنامه‌ها و مجلات زرد باشد.“
اظهارت فوق متعلق به هیل نورتون عالی‌ترین افسر نیروی دریایی، ژنرال ۵ ستاره و رئیس نیروهای دفاعی انگلستان است. وی عالی‌ترین مقام نیروی دریایی انگلستان را کسب کرده بود. وی همچنین عهده‌دار ریاست کمیته نظامیان ناتو هم بوده است. بدون شک چنین افرادی با چنین جایگاهی زمانی که با این جدیت و قطعیت صحبت از دانسته‌های خود می‌کنند، باید یقین کنیم که خبری هست.
بهتر است بدانید صدها شاهد موثق با پیشینه‌های بسیار درخشان علمی/نظامی داریم که اطلاعات بسیار دقیقی درباره‌ی این موضوع دارند. برای اثبات نظریات این حوزه، می‌توان به اسناد موثقی که انواع سازمان‌های دولتی، نظامی و جاسوسی ارائه کرده‌اند، اشاره کرد.
با توجه به این شواهد و قرائن می‌توان احتمال وجود حیات در سیارات دیگر را محتمل دانست و حتی با جستجویی ساده در اینترنت می‌توانید اطلاعات جالبی در این زمینه پیدا کنید.
شخصا زمانی که به تمام شواهد و مدارکی که طی چند سال گذشته پیدا شده‌اند نگاه می‌کنم، نظرم درباره همه دانسته‌های قبلی‌ام عوض می‌شود. اگر شما هم از علاقه‌مندان دنبال کردن این موضوع هستید بهتر است خودتان دست به کار شده و در این زمینه تحقیق کنید. اگر هم علاقه‌ای به چنین موضوعاتی ندارید، اگر کسی صحبت آنها را به میان کشید، بهتر است ذهنیت باز نسبت به آن داشته و حداقل قبول کنید که بله، احتمال صحت این موضوع بسیار زیاد است.
مطلب را با کلیپی ویدئویی از مستند Thrive به پایان می‌رسانیم که در آن دکتر برایان اُ. لری، از فضانوردان ناسا درباره این موضوع و شواهد اثبات آن با اشتیاق تمام صحبت می‌کند. برای مشاهده این کلیپ به این لینک مراجعه کنید.
