ناسا از یک هواپیمای برقی به نام Maxwell X-57 رونمایی کرد

/در , , , /توسط

خودروها، تنها وسایل نقلیه‌ای نیستند که برای کمک به حفظ محیط زیست، از جریان الکتریکی استفاده می‌کنند؛ برای اینکه ناسا هم در حال کار بر روی یک هواپیمای برقی آزمایشی به نام Maxwell X-57 است. به گزارش رویترز، نمونه اولیه این هواپیما به همراه یک شبیه‌ساز جدید که به خلبانان اجازه تجربه پرواز با Maxwell را می‌دهد، روز جمعه به نمایش گذاشته شدند.

هواپیمای آزمایشی جدید که در مرکز تحقیقات پرواز آرمسترانگ ناسا در کالیفرنیا ساخته شده است، اولین نسخه از سه پیکره‌بندی مختلف آن بوده و به نام  Modification II یا Mod II شناخته می‌شود. این نسخه، موتورهای سوخت سنتی را با موتورهای برقی کروز که سروصدای کمتر و بهره‌وری بالاتری دارند جایگزین کرده است. ضمن اینکه موتورهای برقی بسیار دوستدار محیط زیست نیز هستند.

هواپیمای برقی

این هواپیما قرار است در سال‌های آینده به مدل‌های بالاتری به نام Mods III و Mods IV ارتقا یابد. البته این مدل‌ها هم‌اکنون در حال گذراندن مراحل تست خود هستند و مجهز به قطعاتی مانند یک بال با نسبت ابعاد بالا، که در آزمایشگاه مرکز آرمستراگ ناسا تست‌های بارگذاری خود را پشت سر می‌گذراند، خواهند بود.

حالا که هواپیمای Maxwell Mod II و چهارده موتور برقی آن، که قدرت خود را از باتری‌های لیتیوم یونی می‌گیرند، به دنیا معرفی شده است، ناسا امیدواری بسیار زیادی دارد که بتواند این پروژه را گسترش بدهد. Brent Cobleigh، یکی از مدیران پروژه ناسا در مرکز تحقیقات پرواز آرمسترانگ، می‌گوید که: ما در حال تمرکز بر روی چیزهایی هستیم که بتوانند نه فقط به یک کمپانی، بلکه به کل این صنعت کمک کنند. هدف ما در حال‌حاضر این است که هواپیمای Maxwell را در اواخر سال 2020 به پرواز دربیاوریم.

هواپیمای برقی

ناسا به دنبال این است که تکنولوژی مذکور بتواند توسط سازندگان تجاری مورد استفاده قرار بگیرد تا از این طریق، کل صنعت هوانوردی، بیش از گذشته، به سمت حفاظت از محیط زیست حرکت کند. البته بزرگترین محدودیت هواپیمای Maxwell، ظرفیت باتری‌های آن است که فقط امکان پروازهای کوتاه را به آن خواهند داد. با این‌حال، سیستم موتور برقی آن در مقایسه با موتورهای سنتی، جمع‌وجورتر و سبک‌تر بوده و نگهداری راحت‌تری دارند. ضمن اینکه سروصدای کمتری نیز تولید می‌کنند.

هواپیمای برقی جدید قرار است قبل از ارتقا به فازهای Mod III و Mod IV، تحت تست‌های بیشتری قرار بگیرد.

نوشته ناسا از یک هواپیمای برقی به نام Maxwell X-57 رونمایی کرد اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

جشن جایزه مریم میرزاخانی در ناسا و با حضور زاکربرگ برگزار شد

/در , , , , , /توسط

مطلب جشن جایزه مریم میرزاخانی در ناسا و با حضور زاکربرگ برگزار شد برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

جایزه مریم میرزاخانی اسکار علمی ریاضیات به شمار می‌رود که بنیاد جایزه پیشرفت علمی (Breakthrough Prize Foundation) به احترام دانشمند فقید ایرانی آن را نامگذاری کرده است. در این نوشتار از تکراتو به سراغ جشنی می‌رویم که در مرکز تحقیقات ایمز ناسا و با حضور مدیرعامل فیسبوک برگزار شد. الکس اسکین (Alex Eskin) برنده جایزه...

مطلب جشن جایزه مریم میرزاخانی در ناسا و با حضور زاکربرگ برگزار شد برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

توسط ایده جدید ناسا می‌توانید خیلی راحت به سفر فضایی بروید!

/در , , , , /توسط

هر وقت صحبت از فضا می‌شود، یک مشکل بزرگ در رابطه با سفر ما انسان‌ها به هر نقطه آن وجود دارد و آن چیزی نیست جز خود فضا. مساله اینجاست که فضا خیلی بزرگ است و حتی در صورت سفر کردن با حداکثر سرعتی که کیهان اجازه آن را به ما می‌دهد، سال‌ها طول خواهد کشید که به نزدیک‌ترین ستاره همسایه خود برسیم.

اما انسان‌ها همیشه راه‌حل‌هایی را برای مشکلات بزرگ یافته‌اند. و این همان چیزی است که David Burns، یکی از مهندسین ناسا، آن را انجام داده است. او ایده موتوری را مطرح کرده است که به گفته خودش می‌تواند به‌طور تئوریک تا ۹۹ درصد سرعت نور شتاب بگیرد (بدون استفاده از هیچ نیروی محرکه خارجی).

Burns، موتور خود را Helical Engine نامیده است و بر روی کاغذ، به کمک تغییر جرم یک شی متحرک در سرعت‌های نسبیتی-سرعت‌هایی که در خلا نزدیک به سرعت نور هستند- کار می‌کند. البته اختراع او هنوز توسط هیچ متخصصی بررسی نشده است.

ایده Burns، شایعات زیادی را درباره رسیدن سرعت این موتور به سرعت موتور بدون سوخت EM Drive، بر سر زبان‌ها انداخته است. بطوریکه حتی بسیاری از گزارش‌ها ادعا می‌کنند که موتور Helical Engine ممکن است قوانین فیزیک را زیر پا بگذارد.

اما به این نکته اشاره کنیم که ایده Burns، با وجود اینکه بسیار مجذوب کننده است، اما قطعا قرار نیست که به‌این زودی‌ها قوانین فیزیک را نقض کند.

Burns، به‌عنوان یک آزمایش فکری در توضیح ایده خود، جعبه‌ای را در نظر گرفته که در داخل آن یک وزنه در امتداد خط افق به وسیله دو فنر به دو انتهای جعبه متصل شده است. با جست‌وخیر کردن فنرها، وزنه به سمت جلو و عقب حرکت خواهد کرد. در خلا و فضا، اثر این کار می‌تواند تکان خوردن کل جعبه باشد، در حالیکه به نظر خواهد رسید وزنه داخل آن ساکن مانده است.

جعبه در همان نقطه به تکان خوردن خود ادامه خواهد داد، اما اگر جرم وزنه، تنها در یک جهت افزایش یابد، این کار، نیروی رانشی بزرگتری را تولید خواهد کرد.

البته طبق اصل بقای مومنتوم که می‌گوید مومنتوم یک سیستم در غیاب هر نیروی خارجی ثابت می‌ماند، این کار امکان‌پذیر نیست.

اما خوشبختانه ما نظریه نسبیت خاص را در اختیار داریم که می‌گوید اجرام متحرک با نزدیک شدن سرعت‌شان به سرعت نور، جرم به دست می‌آورند. بنابراین، اگر شما وزنه داخل جعبه را با یون‌ها (ions) جایگزین کنید و جعبه را با یک لوپ (loop)، شما به‌لحاظ تئوریک، یون‌هایی خواهید داشت که در یک انتهای لوپ، سریع‌تر از انتهای دیگر آن حرکت می‌کنند. با این‌حال، موتور Burns یک لوپ بسته نیست، بلکه مانند یک فنر کشیده شده، مارپیچی است.

Burns در توضیح ایده خود گفته است که موتور، یون‌های داخل یک لوپ را تا سرعت‌های نسبیتی متوسطی شتاب می‌دهد؛ سپس سرعت آنها را برای ایجاد تغییرات جرئی در جرم‌شان تغییر می‌دهد. موتور سپس یون‌ها را به سمت جلو و عقب حرکت می‌دهد تا نیروی رانشی لازم را تولید کند.

موتور Helical، هیچ بخش متحرکی به‌جز یون‌هایی که در یک خط خلا حرکت می‌کنند و در داخل میدان‌های الکتریکی و مغناطیسی به دام افتاده‌اند، ندارد. درست است که ایده Burns بسیار هوشمندانه است، اما باید توجه داشت که این موتور صرفا در حد نظریه بوده و مسلما در عمل با مشکلاتی مواجه خواهد شد.

به گفته وب‌سایت New Scientist، جعبه موتور Helical Engine باید خیلی بزرگ باشد؛ حدود ۲۰۰ متر طول و ۱۲ متر قطر سطح مقطع دایره‌ای آن. ضمنا، نیاز به ۱۶۵ مگاوات انرژی برای تولید ۱ نیوتن نیروی رانشی خواهد بود. این انرژی معادل نیروی لازم برای شتاب یک کیلوگرم جرم در هر مربع ثانیه است. لذا ورودی زیادی برای یک خروجی کوچک موردنیاز است، که واقعا کار غیربهینه‌ای به نظر می‌رسد.

موتور Helical Engine

اما اگر این کار را در خلا یا فضا انجام دهیم چطور؟ جواب، این است که: بله ممکن است که کار کند. Burns به New Scientist گفته است که موتور او اگر زمان و انرژی کافی را داشته باشد می‌تواند تا ۹۹ درصد سرعت نور شتاب بگیرد.

البته یک چیز دیگر هم در این رابطه وجود دارد و آن خود ما هستیم. ما می‌خواهیم به فضای بین ستاره‌ای سفر کنیم، اما ممکن است با خودمان بگوییم که مگر چنین چیزی شدنی است. اما نکته‌ای که باید به آن توجه داشت این است که اگر ما حتی تلاش نکنیم که به این موضوع فکر نکنیم، تردیدهای به‌وجودآمده ممکن است به امور مسلم و قطعی تبدیل شوند و ما را از رسیدن به رویاهایمان باز دارند.

Burns در ادامه صحبت‌هایش به موضوع بهینه بودن موتورش اشاره کرده و گفته که کار او هنوز توسط متخصصین بررسی نشده است و شاید خطاهایی در محاسبات او وجود داشته باشد. بنابراین ما در حال‌حاضر با یک موتور مسافرت فضایی که در عمل کار بکند، سروکار نداریم.

فعلا چیزی که در اختیار داریم نظریه‌ای است که می‌تواند برای توسعه چنین موتوری استفاده شود و البته رویایی که برای مسافرت به فضای بین ستاره‌ای داریم.

شما می‌توانید ایده Burns را در اینجا مشاهده کنید.

نوشته توسط ایده جدید ناسا می‌توانید خیلی راحت به سفر فضایی بروید! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

شبیه‌سازی جدید یک سیاه چاله توسط ناسا

/در , , , , /توسط
سیاه چاله

ارایه اولین تصویر مستقیم از افق رویداد (Event Horizon) یک سیاه چاله، واقعا گام بزرگی در علم ستاره‌شناسی بود. البته این کار، بسیار سخت و دشوار بود و تصویر بدست آمده، وضوح نسبتا پایینی داشت.

با این‌حال، مسلما تکنیک‌ها و تکنولوژی‌های موجود، اصلاح خواهند شد و در آینده شاهد تصاویر مستقیم باکیفیت‌تری از سیاه چاله‌ها خواهیم بود. حالا شبیه‌سازی جدیدی از سوی ناسا، به ما نشان می‌دهد که احتمالا انتظار دیدن چه چیزهایی را در تصاویر باکیفیت یک سیاه چاله فوق‌سنگین باید داشته باشیم.

سیاه چاله

سیاه چاله‌های فوق‌سنگین، در مرکز کهکشان‌های بزرگ قرار دارند. اما اینکه این اجرام، چگونه در این نقاط قرار می‌گیرن، هنوز یک راز است. در واقع، یکی از بزرگ‌ترین سوالات کیهان‌شناسی این است که آیا اول سیاه چاله‌های مرکز کهکشان وجود داشته‌اند یا خود کهکشان؟

چیزی که الان می‌دانیم این است که آنها واقعا عظیم هستند؛ بطوریکه وزن آنها میلیون‌ها یا میلیاردها بار سنگین‌تر از خورشید است. و البته می‌دانیم که آنها می‌توانند تشکیل ستاره‌ها را کنترل نمایند؛ و یا زمانیکه بیدار می‌شوند و شروع به تغذیه می‌کنند، می‌توانند تبدیل به درخشان‌ترین اجرام کیهان شوند. ما همچنین در طول دهه‌های گذشته، به برخی از رفتارهای عجیب آنها پی برده‌ایم.

بد نیست بدانید که اولین تصویر شبیه‌سازی شده از یک سیاه چاله، در سال ۱۹۶۰ با استفاده از یک کامپیوتر IBM 7040 بدست آمد و طرح کلی آن نیز در سال ۱۹۷۸ توسط یک متخصص فیزیک نجومی به نام Jean-Pierre Luminet کشیده شد، که هنوز شباهت زیادی به شبیه‌سازی ناسا دارد.

سیاه چاله

شما در هر دو شبیه‌سازی مذکور، می‌توانید یک دایره سیاه را در مرکز ببینید. این دایره، همان افق رویداد سیاه چاله است که تابش‌های الکترومغناطیسی مانند نور، امواج رادیویی، اشعه‌های X و غیره، به علت گرانش بسیار بالای سیاه چاله، امکان فرار از آن را ندارند.

در وسط سیاه چاله، دیسک چرخانی از مواد وجود دارد که به دور آن می‌چرخند. در اثر اصطکاک به وجود آمده در این قسمت، چنان تابشی ایجاد می‌شود که ما قادر به شناسایی آن از طریق تلسکوپ‌های خود هستیم.

شما در شبیه‌سازی مذکور می‌توانید حلقه فوتون را که یک حلقه کامل نور در اطراف افق رویداد است، مشاهده کنید. ضمن اینکه می‌توانید ربایش وسیع و گسترده نور را در ناحیه اطراف سیاه چاله ببینید. در این ناحیه با وجود اینکه بیرون از افق رویداد قرار دارد، به علت گرانش قوی سیاه چاله، فضازمان چنان خمیده می‌شود که مسیر همه نورها، به داخل سیاه چاله منحرف می‌گردد.

همانطور که ملاحظه می‌کنید، یک طرف دیسک چرخان، از طرف دیگر آن درخشان‌تر است. این اثر، پرتوتابی نسبیتی (Relativistic Beaming) نامیده می‌شود و در واقع به خاطر چرخش دیسک ایجاد می‌گردد. آن قسمت از دیسک که به سمت ما حرکت می‌کند، روشن‌تر است، چراکه با سرعتی نزدیک به سرعت نور حرکت می‌کند. این حرکت، تغییری در فرکانس نور ایجاد می‌کند که به آن اثر دوپلر (Doppler Effect) گفته می‌شود. بنابراین، آن طرف دیسک که از ما دور می‌شود، تاریک‌تر خواهد بود.

سیاه چاله

Luminet، سال گذشته در مقاله‌ای نوشته بود که دقیقا همین عدم تقارن شدید در درخشندگی ظاهری یک سیاه چاله است که مشخصه اصلی آن به حساب می‌آید. سیاه چاله، تنها جرم آسمانی است که می‌تواند به بخش‌هایی از دیسک چرخان داخل خود، سرعت چرخشی نزدیک به سرعت نور بدهد و یک اثر دوپلر بسیار قوی ایجاد کند.

شبیه‌سازی‌هایی مانند این، می‌توانند به ما کمک کنند تا فیزیک سیاه چاله‌های فوق‌سنگین را درک کنیم و همچنین همه چیزهایی را که باید در هنگام نگاه کردن به تصویر *M87 بدانیم، در اختیار ما قرار دهند.

نوشته شبیه‌سازی جدید یک سیاه چاله توسط ناسا اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

احتمال برخورد ۲ شهاب سنگ به سیاره زمین در هفته جاری تا چه حد جدی است؟!

/در , , , /توسط

چنان‌چه در موتور جستجوگر گوگل یا شبکه اجتماعی توئیتر به‌دنبال شهاب سنگ 2000 QW7 بگردید؛ در این‌صورت با واژه‌هایی نظیر “غول‌پیکر”، “عبور مماس از کنار زمین” و “وحشتناک” مواجه خواهید شد. اما در واقع لازم نیست نگران باشید.

ناسا جهت تزئین نشریه asteroids.NASA منتشر شده طی هفته جاری از تصویر فوق که متعلق به یک شهاب سنگ در دور دست است؛ استفاده کرد

شی آسمانی موسوم به Asteroid 2000 QW7 یکی از 2 شهاب سنگ قابل‌توجهی است که در پایان هفته جاری از مجاورت زمین عبور خواهند کرد. اما ناسا از طریق یک اطلاعیه عمومی اعلام کرده که این شهاب سنگ‌ها با سیاره ما فاصله بسیار زیادی دارند. نشریه منتشر شده توسط ناسا طی هفته جاری تاکید می‌کند که شهاب سنگ‌های 2000 QW7 و 2010 C01 هیچ‌گونه تهدیدی را متوجه سیاره ما نخواهند کرد.

ناسا به کلیه سیارک‌هایی که در فواصل مختلف از زمین قرار دارند؛ اشاره نمی‌کند؛ چرا که شمار زیادی از آن‌ها بسیار وحشتناک هستند. به‌نظر می‌رسد که آژانس فضایی آمریکا قصد دارد به تنش ناشی از درز کردن چندین مقاله خبری هشداردهنده از طریق اینترنت و رسانه‌های اجتماعی پایان دهد.

نخستین شهاب سنگ عبوری، 2010 C01 نام خواهد داشت. این شهاب سنگ دارای طولی به اندازه حدودا 400 تا 850 فوت (120 تا 260 متر) است و در اواخر روز جمعه 13 سپتامبر از فراز زمین عبور خواهد کرد. شهاب سنگ بعدی، 2000 QW7 نام دارد و اندازه آن معادل 950 تا 2100 فوت (290 تا 650 متر) است. این جرم آسمانی در اوایل وقت روز شنبه 14 سپتامبر از مجاورت زمین عبور خواهد کرد.

بر اساس اعلام لیندلی جانسون؛ افسر محافظت فضایی ناسا هر 2 شهاب سنگ فوق در حال عبور از فاصله 14 برابری مسافت میان ماه و زمین یا حدودا فاصله 3.5 میلیون مایلی هستند؛ اما شهاب سنگ‌های کوچک همواره با فاصله‌ای نزدیک از مجاورت زمین عبور می‌کنند.

شهاب سنگ‌های فوق‌العاده

اکنون سال‌هاست که ناسا رفتار شهاب سنگ‌ها را دنبال می‌کند و به درک مناسبی از مدارات آن‌ها دست یافته است. این شهاب سنگ‌ها در طیف اجرام نزدیک به زمین (NEOs) قرار دارند؛ چرا که جزو اجرام کیهانی همسایه ما به شمار می‌روند. اما در حال حاضر جای هیچ‌گونه نگرانی نیست.

Asteroid 2000 QW7 یک سنگ جالب‌توجه است. این شهاب سنگ، نخستین بار در سال 2000 کشف شد و اخترشناسان آن‌ را “یک جرم به‌طور غیرمعمول روشن” نام‌گذاری کردند. رویت مجدد این شهاب سنگ در محدوده فضایی سیاره ما به سال 2038 موکول خواهد شد. در آن زمان این جرم آسمانی از فاصله‌ای کمی نزدیک‌تر عبور خواهد کرد؛ اما این پدیده کماکان برای امنیت زمین مشکل‌ساز نخواهد بود.

نوشته احتمال برخورد 2 شهاب سنگ به سیاره زمین در هفته جاری تا چه حد جدی است؟! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

احتمال برخورد ۲ شهاب سنگ به سیاره زمین در هفته جاری تا چه حد جدی است؟!

/در , , , /توسط

چنان‌چه در موتور جستجوگر گوگل یا شبکه اجتماعی توئیتر به‌دنبال شهاب سنگ 2000 QW7 بگردید؛ در این‌صورت با واژه‌هایی نظیر “غول‌پیکر”، “عبور مماس از کنار زمین” و “وحشتناک” مواجه خواهید شد. اما در واقع لازم نیست نگران باشید.

ناسا جهت تزئین نشریه asteroids.NASA منتشر شده طی هفته جاری از تصویر فوق که متعلق به یک شهاب سنگ در دور دست است؛ استفاده کرد

شی آسمانی موسوم به Asteroid 2000 QW7 یکی از 2 شهاب سنگ قابل‌توجهی است که در پایان هفته جاری از مجاورت زمین عبور خواهند کرد. اما ناسا از طریق یک اطلاعیه عمومی اعلام کرده که این شهاب سنگ‌ها با سیاره ما فاصله بسیار زیادی دارند. نشریه منتشر شده توسط ناسا طی هفته جاری تاکید می‌کند که شهاب سنگ‌های 2000 QW7 و 2010 C01 هیچ‌گونه تهدیدی را متوجه سیاره ما نخواهند کرد.

ناسا به کلیه سیارک‌هایی که در فواصل مختلف از زمین قرار دارند؛ اشاره نمی‌کند؛ چرا که شمار زیادی از آن‌ها بسیار وحشتناک هستند. به‌نظر می‌رسد که آژانس فضایی آمریکا قصد دارد به تنش ناشی از درز کردن چندین مقاله خبری هشداردهنده از طریق اینترنت و رسانه‌های اجتماعی پایان دهد.

نخستین شهاب سنگ عبوری، 2010 C01 نام خواهد داشت. این شهاب سنگ دارای طولی به اندازه حدودا 400 تا 850 فوت (120 تا 260 متر) است و در اواخر روز جمعه 13 سپتامبر از فراز زمین عبور خواهد کرد. شهاب سنگ بعدی، 2000 QW7 نام دارد و اندازه آن معادل 950 تا 2100 فوت (290 تا 650 متر) است. این جرم آسمانی در اوایل وقت روز شنبه 14 سپتامبر از مجاورت زمین عبور خواهد کرد.

بر اساس اعلام لیندلی جانسون؛ افسر محافظت فضایی ناسا هر 2 شهاب سنگ فوق در حال عبور از فاصله 14 برابری مسافت میان ماه و زمین یا حدودا فاصله 3.5 میلیون مایلی هستند؛ اما شهاب سنگ‌های کوچک همواره با فاصله‌ای نزدیک از مجاورت زمین عبور می‌کنند.

شهاب سنگ‌های فوق‌العاده

اکنون سال‌هاست که ناسا رفتار شهاب سنگ‌ها را دنبال می‌کند و به درک مناسبی از مدارات آن‌ها دست یافته است. این شهاب سنگ‌ها در طیف اجرام نزدیک به زمین (NEOs) قرار دارند؛ چرا که جزو اجرام کیهانی همسایه ما به شمار می‌روند. اما در حال حاضر جای هیچ‌گونه نگرانی نیست.

Asteroid 2000 QW7 یک سنگ جالب‌توجه است. این شهاب سنگ، نخستین بار در سال 2000 کشف شد و اخترشناسان آن‌ را “یک جرم به‌طور غیرمعمول روشن” نام‌گذاری کردند. رویت مجدد این شهاب سنگ در محدوده فضایی سیاره ما به سال 2038 موکول خواهد شد. در آن زمان این جرم آسمانی از فاصله‌ای کمی نزدیک‌تر عبور خواهد کرد؛ اما این پدیده کماکان برای امنیت زمین مشکل‌ساز نخواهد بود.

نوشته احتمال برخورد 2 شهاب سنگ به سیاره زمین در هفته جاری تا چه حد جدی است؟! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

کره زمین از دید موجودات فضایی دوردست چگونه به نظر می‌رسد؟!

/در , , , /توسط

انسان‌ها همیشه وقتی صحبت از فضا می‌شود احساس خودشیفتگی می‌کنند. البته این موضوع طبیعی است، چراکه ما بر روی کره زمین زندگی می‌کنیم و آن را تنها سیاره قابل سکونت عالم می‌دانیم.

درست است که فضانوردان، سیاره آبی ما را بارها و بارها از پشت شیشه‌های سفینه فضایی خودشان دیده‌اند، اما ما هنوز تصوری از اینکه موجودات فضایی بیگانه (البته اگر وجود داشته باشند) چگونه کره زمین را در فضا می‌بینند، نداریم.

با این‌حال، محققینی از موسسه تکنولوژی کالیفرنیا (California Institute of Technology) مقاله‌ای را در همین رابطه منتشر کرده‌اند که در آن نشان داده‌اند که سیاره زمین از روی سایر سیاراتی که خارج از منظومه شمسی ما قرار دارند و به دور ستاره‌ای غیر از خورشید می‌چرخند، چگونه ممکن است به نظر برسد. آنها در این پژوهش، نقشه‌ای را تولید کرده‌اند که آن را «نقشه دوبعدی بیگانه‌ها» می‌نامند.

ستاره‌شناسان برای یافتن آن دسته از سیارات فراخورشیدی که ممکن است دارای حیات باشند تلسکوپ‌ها و تجهیزاتشان را به‌دقت به سمت آسمان نشانه رفته‌اند تا شاید این دستگاه‌ها بتوانند ردی از آنها را در اختیارشان قرار دهند. اما به‌تازه‌گی تیمی در موسسه تکنولوژی کالیفرنیا موضوع این سیاره‌ها را از جنبه دیگری مورد بررسی قرار داده‌اند. آنها برای تهیه تصویر چیزی که موجودات فضایی بیگانه در فاصله چندین هزار سال نوری از ما ممکن است ببینند شروع به گرفتن عکس‌های زیادی از کره زمین کرده‌اند.

آنها برای این منظور، در فاصله بین سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ با استفاده از ماهواره Deep Space Climate Observatory ناسا حدود ۱۰۰۰۰ عکس از زمین گرفتند. این ماهواره در یک نقطه تعادل گرانشی بین زمین و خورشید قرار دارد و تنها می‌تواند بخش روشن (زمان روز) سیاره را مشاهده کند. تصاویر مذکور، هر یکی دو ساعت یکبار و در ۱۰ طول موج مختلف گرفته شدند.

محققین موسسه تکنولوژی کالیفرنیا برای بازسازی نقطه دید یک موجود فضایی بیگانه، اندازه همه آن عکس‌هایی که در ۱۰ طول موج مختلف گرفته شده بودند را کوچک‌ کردند تا در نهایت به یک تصویر واحد برسند. نتیجه کار آنها، یک نقشه کانتوری دو بعدی شد که در زیر آن را ملاحظه می‌کنید.

نقشه دو بعدی زمین از دید موجودات فضایی

خطوط سیاه نقشه، سطح زمین را نشان می‌دهند و در جاهایی که این خط‌ها به هم نزدیک‌تر شده‌اند شاهد خطوط ساحلی دریاها و اقیانوس‌ها هستیم. برای مثال می‌توانید خط ضخیم اطراف قاره آفریقا و آمریکا را به ترتیب در وسط و سمت چپ نقشه ببینید.

ستاره شناسان در صورتی که قادر به گرفتن تصاویر مشابه این‌چنینی از سیارات فراخورشیدی باشند می‌توانند با همین تکنیک، نقشه اقیانوس‌ها، ابرها و قله‌های یخی موجود بر روی آنها را که، همگی جزو ضرورت‌های یک سیاره قابل حیات هستند، تهیه کنند.

این مطالعه می‌تواند در آینده نزدیک مقدمه‌ای برای بازسازی مشخصات سطح سیاره‌های که شبیه زمین هستند، باشد.

نوشته کره زمین از دید موجودات فضایی دوردست چگونه به نظر می‌رسد؟! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

آیا فضا انسان را پیر می‌کند؟ ناسا به کمک برادران دوقلو به دنبال جواب است

/در , , , , , , , /توسط
nasa-see-if-space-ages-human-body

ناسا ایده جالبی را اجرا کرده است. این سازمان دو برادر دوقلو را تحت نظر گرفته است؛ یکی از این دو برادر برای حدود یک سال در فضا مشغول انجام ماموریتی خاص بوده و برادر دیگر تمام این زمان را بر روی زمین سپری کرده است. نتیجه این تحقیق نشان داده است که اکثر تغییراتی که در فضا بر سر بدن انسان رخ می‌دهند دائمی نیستند. اسکات کلی که از ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۶ را در ایستگاه فضایی بین‌المللی مشغول به کار بوده است، تغییرات فیزیکی و ژنتیکی فراوانی را تجربه کرده است؛ تغییراتی که برادر و فضانورد همراهش یعنی مارک کلی که زودتر از اسکات به زمین بازگشت، هیچ کدام را تجربه نکرده است.

اما وقتی اسکات کلی به زمین بازگشت، بدن او به مرور به حالت طبیعی خودش برگشت. البته هنوز برخی از این تاثیرات در بدن اسکات دیده می‌شود و همین برای دانشمندان چالش‌هایی را به وجود آورده است؛ دانشمندانی که به فکر سفرهای فضایی طولانی‌تر مثل سفر به مریخ هستند.

استیو پلاتس، معاون دانش پژوهان برنامه تحقیقات انسانی ناسا در کنفرانسی که روز پنج‌شنبه در رابطه با نتیجه این تحقیقات توسط خود ناسا برگزار شد در این مورد گفت “پس از بررسی تغییراتی که در اسکات ایجاد شده است، مشخص شد که اکثر این تغییرات بعد از این‌که او به زمین برگشت در مدت خیلی کوتاهی به حالت طبیعی خود بازگشته‌اند.” نتیجه کامل این تحقیقات روز پنج‌شنبه در مجله ساینس منتشر گردید.

ناسا متوجه شد که تلومرهای اسکات به خاطر ماندن در فضا دراز‌تر شده‌اند. تلومرها که در واقع پایانه‌های فیزیکی کروموزم‌های خطی در بدن انسان هستند، متناسب با افزایش سن کوتاه‌تر می‌شوند. این یافته، دانشمندان برنامه تحقیقات انسانی ناسا را شگفت زده کرد، چون از تلومرها به عنوان ابزاری برای سنجش عمر انسان استفاده می‌کنند. اهالی علم در حال حاضر از تطویل تلومرها به عنوان راهی برای معکوس کردن روند پیر شدن و همین‌طور درمان سرطان کمک می‌گیرند. آن‌ها هنوز نمی‌دانند تلومرهای برادران کلی که مدتی را در فضا به سر برده‌اند، به چه علتی طولانی‌تر شده‌اند و مشتاق یافتن پاسخی برای این معما هستند.

یکی دیگر از یافته‌های شگفت انگیز این تحقیق این بود که پس از بازگشت کلی از فضا به زمین، تلومرهای او کوچک‌تر گردیدند و حتی کوتاه‌تر از زمان پیش از سفر به فضا شدند. تلومرهای کوچک‌تر نشانه‌ای از پیری و بیماری هستند. سوزان بیلی، یکی از نویسندگان نتایج این تحقیق، می‌گوید که این اولین بار است که در طی یک تحقیق، طول تلومرهای فضانوردها سنجیده می‌شود.

تغییرات فیزیکی و روانی هم در میان بوده‌اند. یک سال در فضا بودن سبب شده است که شریان کاروتید و شبکیه اسکات کلی تا حدی ضخیم‌تر شود و در نتیجه بینایی او ضعیف‌تر گردیده است. چنین آثاری در سفرهای فضایی طبیعی قلمداد می‌شوند. اسکات می‌گوید که هر بار از خواب بیدار می‌شود، پاهایش “مثل هندوانه باد می‌کنند.” بعلاوه تغییراتی هم در رفتار میکروب‌های روده و حالات ژنتیکی به ثبت رسیده است. پس از ماندن در زمین، اکثر این تحولات به مرور به شکل طبیعی خود برگشته‌اند، ولی هنوز برخی صدمات به DNA همچنان باقی مانده‌اند. توانایی‌های شناختی اسکات هم پس از یک سال ماندن در فضا کمی کاهش یافته است، تغییری که حتی شش ماه پس از رسیدن او به زمین همچنان باقی مانده است. کلی یک بار در فضا واکسن آنفولانزا زده است و بدنش دقیقا همان واکنشی را نشان داد که در روی زمین از خودش باید نشان بدهد. این موضوع ثابت کرد که سیستم ایمنی بدن در فضا هیچ تغییر عملکردی ندارد.

دانشمندان معتقدند که این تحقیق می‌تواند نقاط کور علمی در زمینه تاثیر سفرهای فضایی بر روی بدن انسان را روشن نماید. ضمنا این مشاهدات به ما در درک واکنش‌های بدن به دیگر عوامل همچون بیماری‌ها یاری می‌رساند. جیم فوگتری، محقق ارشد برنامه تحقیقات انسانی ناسا در این مورد می‌گوید “تحقیقات صورت گرفته روی این دو برادر دوقلو به طور واضح و موشکافانه ما را با انعطاف پذیری و استحکام بدن افرادی که با محیط سفرهای فضایی سازگار شده‌اند، آشنا می‌کند.”

نوشته آیا فضا انسان را پیر می‌کند؟ ناسا به کمک برادران دوقلو به دنبال جواب است اولین بار در وب‌سایت فناوری پدیدار شد.

ناسا رسما از کار افتادن مریخ‌نورد Opportunity را اعلام نمود

/در , , , , , , /توسط

مریخ‌نورد Opportunity ناسا در سال‌های اخیر به دانشمندان در شناخت و درک بیشتر سیاره سرخ کمک‌های شایانی نموده و بدون اغراق، یکی از مهم‌ترین عوامل آشنایی و علاقه مردم زمین به اخبار سیاره همسایه‌مان بوده است. این مریخ‌‌نورد در سال 2004 بر روی مریخ فرود آمد و از آن زمان بی‌وقفه در حال کاوش سطح مریخ و ارسال اطلاعات گران‌بهایی در مورد آن بود ولی بعد از 15 سال، سرانجام دیروز سازمان ناسا رسما اعلام نمود که مریخ‌نورد Opportunity برای همیشه از کار افتاده است.

مریخ‌نورد Opportunity

نکته شگفت‌آور این است که عمر معمول یک مریخ‌نورد تنها 90 روز تخمین زده می‌شود ولی Opportunity که معنای اسمش فرصت بود حقیقتا این فرصت را برای محققان فراهم آورد تا به مدت 15 سال به کندوکاو مریخ بپردازند. مریخ‌نورد Opportunity در طی این مدت مسافتی بیش از 45 کیلومتر در روی مریخ به گردش و کاوش پرداخت. او که ماموریت خود را از دهانه Eagle آغاز کرده‌ بود تا دهانه Endeavour به مسیر خود ادامه داد.

ولی ناسا از روز 18 ماه ژوئن 2018 تا به امروز تماسش با مریخ‌نورد Opportunity قطع شده بود و در این مدت متخصصان ناسا تلاش زیادی برای برقرای ارتباط مجدد با آن انجام دادند. محققان سعی نمودند با ایجاد پینگ‌های متعدد بار دیگر Opportunity را فعال نمایند ولی متاسفانه هرگز هیچ سیگنالی از سوی آن دریافت نشد. به اعتقاد کارشناسان به علت گرفتار شدن مریخ‌نورد در طوفان گرد و خاک در مریخ، پنل‌های خورشیدی آن در زیر خاک مدفون گشته و Opportunity دیگر قادر به تامین انرژی، شارژ باتری‌ها و ادامه ماموریت خود نشده است.

با این حال سرانجام ناسا طی کنفرانس مطبوعاتی خود رسما اعلام نمود که مریخ‌نورد Opportunity از کار افتاده است و دیگر قادر به انجام هیچ فعالیتی نیست. تیم اکتشاف مریخ شب گذشته آخرین تلاش‌ها برای برقراری ارتباط با این مریخ‌نورد دوست‌داشتنی و خاطره‌انگیز را انجام دادند ولی متاسفانه موفق به انجام این کار نشدند و هیچ پاسخی از سوی مریخ‌نورد دریافت نشد.

نوشته ناسا رسما از کار افتادن مریخ‌نورد Opportunity را اعلام نمود اولین بار در وب‌سایت فناوری پدیدار شد.

ناپدید شدن گاز متان در سیاره مریخ معمایی را برای دانشمندان اثبات کرد!

/در , , , , /توسط
171003-MarsLake-Full ناپدید شدن گاز متان در سیاره مریخ معمایی را برای دانشمندان اثبات کرد!

گازهای متان اطراف سیاره مریخ به چه سرنوشتی دچار شدند؟ در مریخ پدیده‌ای اسرارآمیز و عجیب جریان دارد. چندین سال پیش دانشمندان متوجه وجود اثرات متان در اتمسفر این سیاره شدند. اما اکنون تیم گردآوری‌کننده داده‌های دریافتی از ماهواره‌ای در مدار مریخ گزارش دادند که این ماهواره هیچ‌گونه شواهدی مبنی بر وجود متان در اتمسفر مریخ را یافت نکرده است. وجود گاز متان موضوعی حائز اهمیت است؛ زیرا این ماده یکی از مولفه‌های اساسی برای حیات بوده و نشان می‌دهد که سیاره مذکور احتمالا زمانی قابل سکونت بوده است.

171003-MarsLake-Full ناپدید شدن گاز متان در سیاره مریخ معمایی را برای دانشمندان اثبات کرد!

اخیرا ماموریتی موسوم به (ExoMars Trace Gas Orbiter (TGO به منظور مشاهده نوع گازها، ابرها و ذرات موجود در اتمسفر مریخ به تحلیل این فضا پرداخت و در این راستا از یک دستگاه طیف‌سنج با نام (Nadir and Occultation for Mars Discovery) NOMAD استفاده کرد.

تیم تحقیقاتی تایید کرد که در سطح حساسیت تشخیص بالای 50 واحد در تریلیون، متان به هیچ‌عنوان یافت نشده است. این افراد مشاهدات به‌دست آمده از تقریبا تمامی فضای اتمسفر تا سطح سیاره را مورد استفاده قرار دادند.

اوایل سال جاری در اقدامی عجیب‌تر کاوش‌گر Curiosity rover ناسا موفق به کشف متان در مریخ شد؛ اگرچه یافته‌های مذکور با گذر زمان رد شدند. کاوش‌گر rover سطوحی از گاز متان با نوسانات فصلی را در اتمسفر مریخ کشف کرد. دکتر کریس وبستر، رهبر ابزار سنجش متان Curiosity به نشریه Science اعلام کرد که پیش‌تر نسبت به هم‌سویی نهایی یافته‌ها اطمینان داشته است. به همین دلیل وی 6 ماه پیش از کشف شواهدی از چرخه گاز متان در سیاره مریخ، تیم خود را انتخاب کرد. وی گفت: “من مطمئن هستم که با گذر زمان میان این 2 مجموعه از داده‌ها سازگاری ایجاد خواهد شد.”

nasafindsanc-e1546252922317 ناپدید شدن گاز متان در سیاره مریخ معمایی را برای دانشمندان اثبات کرد!

گفته شده که چرخه متان در مریخ از منافذ بسیار ریز موجود در سطح سیاره ناشی شده و مقدار کمی از این گازها از میان بستر سنگی سیاره تراوش می‌کند. تصور می‌شود که متان از وجود حیات یا برخی منابع زمین‌شناسی سرچشمه می‌گیرد و این موضوع با فرضیه انتشار گاز از خارج سیاره در تناقض است. داده‌های مربوط به ماموریت TGO از این فرضیه حمایت کرده و نشان می‌دهند که متان از طریق اتمسفر به پایین سرازیر نمی‌شود.

ماموریت TGO تا سال 2020 به گردآوری داده‌ها ادامه خواهد داد. لذا طی سالیان آینده احتمالا شواهد بیش‌تری پیرامون چرخه‌های متان در سیاره مریخ کشف خواهد شد.

نوشته ناپدید شدن گاز متان در سیاره مریخ معمایی را برای دانشمندان اثبات کرد! اولین بار در وب‌سایت فناوری پدیدار شد.