انتقال ضمیر هوشیار انسان به بدن مصنوعی و زندگی ابدی

انتقال ضمیر هوشیار انسان به بدن مصنوعی و زندگی ابدی

مساله ی مرگ برای هیچ کس خوشایند نیست. یگ گروه جدید به نام هام هیومی معتقد است که با انتقال ضمیر هوشیار انسان به یک بدن مصنوعی  می تواند این مشکل را حل کند. این موضوع کمی تخیلی به نظر می رسد، با توجه به اینکه هیچ کدام از تکنولوژی های مورد نیاز برای اجرای این برنامه در حال حاضر وجود ندارد. اما این مساله مدیر عامل این مجموعه، جاش بوکانگرا را از تصمیم خود منصرف نمی کند، او معتقد است تا ۳۰ سال آینده اولین انسان خود را احیا خواهد کرد.

حال نظر شما درباره ی انتقال ضمیر انسان به بدن روباتیک چیست؟ ( هومای در وبسایت خود این مساله را توضیح می دهد)” ما از هوش مصنوعی و تکنولوژی نانو استفاده می کنیم تا بتوانیم اطلاعات سبک محاوره ای ، الگوهای رفتاری، روند تفکر و اطلاعات مربوط به نحوه عملکرد رفتارهای بیرونی را ذخیره کنیم. این اطلاعات به صورت کد در چندین تکنولوژی سنسور در یک بدن مصنوعی با مغز طبیعی یک انسان قرار می گیرد. و می توانیم با استفاده از تکنولوژی کولون، مغز در حال رشد را بازیابی کنیم.”

اینکه مغز ما داخل یک کامپیوتر آپلود شود بسیار منحصر به فرد است. اساسا این گروه قصد دارد مغز را منجمد کند و بعد از آمادهشدن تکنولوژی مخصوص، آن را در بدن مصنوعی قرار داده سپس بازیابی و تعمیر کند. بوکانگرا در توضیحی به رسانه ی Popular Science گفت: ” به محض اینکه تکنولوژی آن کاملا توسعه بیابد، مغز را درون بدن مصنوعی قرار می دهیم. عملکرد بدن مصنوعی از طریق افکار و با اندازه گیری امواج مغز خواهد بود. با استفاده از تکنولوژی نانو مشکل پیر شدن سلول های مغزی برطرف می شود؛ همچنین تکنولوژی کولون کردن در این پروژه مفید خواهد بود. “

این مساله به اندازه ی کافی شفاف است، اما در واقعیت دانشمندان سراسر جهان سال ها با این مساله مواجه بوده اند و در حقیقت مدارک تاییدکننده ای برای تحقق عملی این پروژه وجود ندارد. درست است که انسان از طریق امواج مغز می تواند چیزهایی مانند عضوی از بدن ، روبات و یا حتی بازوی انسان را کنترل کند، اما گماشتن یک مغز به تنهایی برای فکر کردن و کنترل بدن به طور مستقل دربردارنده ی مطالب دیگری ست. این یک حقیقت است که مغز ما برای تنظیم رفتار و عملکرد بدن به تنهایی عمل نمی کند. بازخورد هورمون های ما و اطلاعاتی که اعضای بدن به مغز ارسال می کنند و یا حتی باکتری هایی که در اعضای درونی فعالیت می کنند، به همان اندازه حیاتی می باشد. بنابراین جای تعجب نیست که متخصصان نسبت به این خبر هیومی عکس العمل خاصی نداشته اند. مایکل ماون، یک مشاور نرم افزاری بریتانیایی ، به رسانه ی Huffington Post گفت: “تحقق این ایده بسیار سخت و حتی غیر ممکن است. ” مخصوصا اینکه تیم بوکانگرا شامل تنها دو محقق از پنج پرسنل می شود.

چگونه می توان آن را به یک ماشین متصل کرد؟ جواب این سوال به راحتی اتصال از طریق USB نیست، و همینطور تکنولوژی نانو نامفهوم است.  ماون گفت : ” استخراج افکار و ایده های مشخص از ارگانی که از بافت های زنده تشکیل می شود نیازمند تکنولوژی ست که ما آن را در اختیار نداریم” . یک متخصص هوش مصنوعی به نام  ریپوساتی، درستی و تحقق  آن را زیر سوال می برد. او توضیح می دهد که هیچ دلیل علمی وجود ندارد  که فکر کنیم تکنولوژی مورد نیاز آن تا ۳۰ سال آینده آماده خواهد بود. در پاسخ بوکانگرا به Huffington Post می گوید : ” هیومی یک پروژه ی مشخص است. قبول داریم که بسیار جاه طلبانه به نظر می رسد، اما همین امر اشتیاق کافی برای ادامه ی فعالیت در این زمینه را فراهم می کند.”این جواب چندان قانع کننده نیست. مقصود این نیست که پروژه را زیر سوال ببریم که البته به این معنی نیست که بتوانند زمینه ای از علم را که ذهن های برتر جهان قادر به شکافتن آن نبوده اند منقلب کنند. اگرچه این ایده  بسیار جالب است، زندگی زمانی تمام می شود که بدن از کار بایستد. اگر تصور آن برایتان ناخوشایند است ، خوش شانس هستید که تا زمان تحقق آن زنده نخواهید بود.

.

.

منبع: sciencealert


عصر تکنولوژی، تکرا

نوشته انتقال ضمیر هوشیار انسان به بدن مصنوعی و زندگی ابدی اولین بار در عصر تکنولوژی - تکرا پدیدار شد.

سنسور قابل انعطاف ساخته شده از آدامس وعده ی گجت پوشیدنی حساس و همه کاره را می دهد

سنسور قابل انعطاف ساخته شده از آدامس وعده ی گجت پوشیدنی حساس و همه کاره را می دهد

سنسورهای کوچک یافت شده در گجت های پوشیدنی مانند ردیاب تناسب اندام و ساعت های هوشمند همه کاره شده اند، از نظارت بر ضربان قلب تا فعال کردن کنترل حرکت همه را در نظر می گیرند. اما یک طراحی سنسور جدید می تواند این دستگاه را انعطاف پذیرتر و در زمینه های بیشتر کارا، گرداند. با ترکیب نانولوله های کربنی که با آدامس جویدنی استفاده می شود، دانشمندان یک دستگاه سنجش که می تواند جنبش بخش های قابل انعطاف تر بدن، مانند خم انگشت را در نظر بگیرد، توسعه داده اند.
این سنسور هوشمند و قابل انعطاف برای همه ی شیوه های دستگاه های پوشیدنی کارآمد خواهند بود، در واقع برای ارائه ی اطلاعات ارزشمند در مورد حرکت های ما، عادات و دیگر اطلاعات شخصی در خواب مفید می باشد. اما با وجود سازگاری که دارند هنوز هم تا حدودی سفت می باشند. اگر آنها خم شوند، کشیده شوند، یا پیچ بخورده ممکن است عملکردشان متوقف شود.
بنابراین سنسورهایی که بتوانند حتی زمانی که به انواع اشکال پیچشی در می آیند، کار کنند، پیشرفت عمده ای در فن آوری های پوشیدنی ایجاد می کنند. لاستیک های نرم و سیلیکون ها، موادی هستند که برخی از محققان در حال پیگیری آنها برای کاربردهای این چنینی می باشند، مثلا اخیرا یک تیم، روی صفحه کلید قابل برنامه ریزی و انعطاف پذیر کار می کند.
اما دانشمندان از دانشگاه مانیتوبا مدعی هستند که به توسعه ی راه حلی پرداخته اند که حساسیت بیشتری ارائه می دهد. برای شروع، یکی از اعضای تیم یک تکه آدامس معمولی را به مدت ۳۰ دقیقه جوید، البته از قبل آن را با اتانول تمیز کرد و یک شب آنها را رها کرد. یک محلول حاوی نانولوله های کربنی را نیز برای این آزمایش در نظر گرفت.
این محققان گزارش داده اند که بعید است این ترکیب منجر به یک سنسور بسیار حساس شود که قابلیت های خود را در خم کردن انگشت و آزمون سر نشان می دهد. جالب توجه است، که آنها دریافتند که این سنسور قادر به ردیابی رطوبت در هوا بود، چیزی که بنا بر ادعای این تیم، می تواند برای نظارت بر تنفس که در آن بخار آب در هر بازدم منتشر می شود مورد استفاده قرار گیرد.

.

.

منبع: gizmag


عصر تکنولوژی، تکرا

نوشته سنسور قابل انعطاف ساخته شده از آدامس وعده ی گجت پوشیدنی حساس و همه کاره را می دهد اولین بار در عصر تکنولوژی - تکرا پدیدار شد.

داروهای پوشیده شده از ذرات نانو می توانند به قربانیان سکته مغزی کمک کنند

داروهای پوشیده شده از ذرات نانو می توانند به قربانیان سکته مغزی کمک کنند

سالهاست که پزشکان تلاش می کنند که از ذرات نانوی پوشیده در لخته ی خون استفاده کنند، که می تواند عملکرد داروها جهت باز کردن رگ های مسدود در قربانیان سکته مغزی را بهبود بخشد. تنها مشکل در اینجاست، زمانیکه رگ کاملا بسته شود، در محل عارضه با کمبود جریان خون مواجه هستیم.

سکته مغزی با قرار دادن استنت (stent) در لخته ی خون قابل کنترل است، استنت می تواند با باز شدن (افزایش حجم ) لخته ی خون را به خارج از محل هدایت کند، اما این عمل می تواند آسیب سرخرگ یا رانده شدن لخته ی خون به محل دیگری را به همراه داشته باشد. دانشمندان هاروارد و UMass به روشی دست یافتند که در آن استنت میتواند مجرایی در لخته ی خون ایجاد، و سپس ذرات نانو را درون آن رها کند.  فشار افزایش یافته در این کانال، دارو ها را فعال می کند که به لخته های خون اتصال می یابند و آنها را متلاشی می کند.

فشار افزایش یافته در این کانال، دارو ها را فعال می کند که به لخته های خون اتصال می یابند و آنها را متلاشی می کند.
درچند سال گذشته دانشمندان تلاش کردند روش استفاده از آهنربا و ذراتی با قابلیت شارژ مغناطیسی را شرح دهند، که در آن، ذرات مغناطیسی، باعث هدایت داروها، به محل دقیق عارضه می شوند. اما در این روش جدید از استنت ها استفاده می شود که در حال حاضر بسیار رایج هستند. مشابه آن روشی بود که در دانشگاه رایس به کار گرفته شد؛ ترکیب زهر مار و ذرات نانو برای جلوگیری از خونریزی در بیماری که خون رقیقی داشت استفاده شد. امید بر این است که آمیختن رویه های موجود و تکنولوژی های جدیدتر ترکیبی موثرتر و امنت ر ایجاد کند.

.

منبع: engadget


عصر تکنولوژی، تکرا

نوشته داروهای پوشیده شده از ذرات نانو می توانند به قربانیان سکته مغزی کمک کنند اولین بار در عصر تکنولوژی - Techera پدیدار شد.