«کوین کلین» ایده‌های خوبی دارد، اما اجرای آنها ساده نیست

 

 «روی ما حساب کنید، مسوولیت‌پذیر خواهیم بود و در کنار یکدیگر دوباره مسیر کسب‌وکارمان را پیدا می‌کنیم.» این جمله پایانی نامه ۳۳۷ نفر از مدیران میانی شرکت SAP است- که بزرگ‌ترین شرکت تکنولوژی اروپا و تولیدکننده نرم‌افزارهای تجاری به حساب می‌آید- که به «کوین کلین» مدیرعامل این شرکت نوشته‌اند. کلین ۳۹ ساله در ماه آوریل و بعد از چند ماه مدیریت مشترک با «جنیفر مورگان» آمریکایی که مدیریت کسب‌وکار سپ در قاره آمریکا را به عهده داشت، به تنهایی بر صندلی ریاست بزرگ‌ترین شرکت تکنولوژی اروپا نشست. او برای مقابله با چالش‌های پیش‌روی SAP به تمام انرژی‌هایش نیاز دارد.

کوین کلین در اوج اولین موج شیوع ویروس کرونا و بیماری کووید-۱۹ به جایگاه مدیرعاملی SAP رسید. این شرکت بیش از شرکت‌های تکنولوژی دیگر از شرایط ایجاد شده به‌خاطر همه‌گیری کرونا آسیب دیده بود، چون بسیاری از بزرگ‌ترین مشتریانش مانند خودروسازان و شرکت‌های فعال در حوزه انرژی در آن موقع به‌شدت تحت تاثیر این همه‌گیری دچار افت درآمدهای جاری‌شان شده بودند. SAP در آن زمان ضربه جدی دید، چون رقبایش بر سر کسب سهم بیشتر از بازار نرم‌افزارهای تجاری که این غول آلمانی حاکمیت آن را در دست داشت، با یکدیگر می‌جنگیدند. سپس در ماه اکتبر کوین کلین بعد از ارائه پیشنهاد تغییراتی برای الگوی تجاری SAP، با انتقادات جدی مواجه شد؛ اتفاقی که منجر به کاهش حاشیه سود این شرکت در کوتاه‌مدت و تاخیر در رسیدن به اهداف دو ساله درآمدی این شرکت می‌شود. این اتفاقات در کنار نتایج ضعیف این شرکت در فصل سوم سال میلادی جاری، باعث شد قیمت سهام SAP تا ۲۲ درصد کاهش پیدا کند و ارزش بازار آن به ۳۵ میلیارد یورو (۴۱ میلیارد دلار) برسد. این سریع‌ترین کاهش ارزش بازار شرکت SAP در طول ۲۱ سال گذشته بوده و اساسا برای شرکتی در ابعاد آن هم دور از ذهن به‌نظر می‌رسید. در این شرایط حتی خرید حدود ۲۵۰ میلیون یورو از سهام SAP توسط «هاسو پلانتیر» رئیس هیات نظارت و هم‌بنیان‌گذار این شرکت در ۴۸ سال پیش، هم نتوانست اطمینان خاطر لازم را به سهامداران بازگرداند. 

 

کلین برای جلب اعتماد دوباره آنها باید پیشنهادهای محصولی بهتری در حوزه کلاد ارائه کرده و مشتریان بیشتری را به حرکت به این سمت ترغیب کند. او باید درحالی این کار را انجام بدهد که به‌صورت همزمان رقابت شرکت‌هایی مانند Oracle، Salesforce و Workday را در آمریکا که بزرگ‌ترین بازار SAP محسوب می‌شود، کنار بزند. 

 

همه‌گیری ویروس کرونا میزان تقاضا برای نرم‌افزارهای تجاری ERP را که شرکت‌ها از آنها برای مدیریت عملیات روزانه‌شان استفاده می‌کنند و سال‌های سال نقطه قوت SAP بوده‌اند، تا حد قابل‌توجهی کاهش داده است. این شرایط همچنین مشتریان فعلی SAP را که اغلب تولیدکنندگان بزرگ یا متوسط هستند، هم وادار کرده است تا یک بار دیگر به فرآیندهای تجاری خود و به‌کارگیری این نرم‌افزارها فکر کنند. کوین کلین در این مورد می‌گوید: «من هرگز این تعداد تماس از سوی مدیران عامل شرکت‌هایی نداشتم که می‌خواستند درباره زنجیره تامین صحبت کنند.» در این دوره خرده‌فروشان و تولیدکنندگان بزرگ از SAP تقاضای ابزارهایی را داشتند که بتوانند قابلیت دسترسی و دید بهتری به تامین‌کنندگانش داشته باشند. بسیاری از آنها می‌خواستند که همان نرم‌افزارهای ERP قدیمی که روی سرورهای خود این شرکت‌ها وجود داشتند، به فضای کلاد منتقل شوند.  «لیز هربرت» یکی از کارشناسان موسسه مشاوره و تحقیقاتی Forrester Research معتقد است که ورود SAP به عرصه کلاد خیلی دیر بود؛ آن هم در شرایطی که شرکت‌های دیگر در طول بیست سال گذشته به شکلی حریصانه وارد این عرصه شده بودند. شرکت Oracle هم که دیر وارد بازار کلاد شد، این کار را با سرعت خوبی انجام داد. شرکت مایکروسافت هم که بزرگ‌ترین تولیدکننده نرم‌افزار جهان است، با انگیزه توسعه محصولات تجاری خودش به این بازار آمد. در مقابل اما شرکت SAP همان‌طور نامتمرکز باقی ماند. این شرکت بخشی از کسب‌وکارش را به کلاد منتقل کرد، اما بسیاری از مشتریان بزرگش همچنان از همان نرم‌افزارهای قدیمی SAP استفاده می‌کنند. دلیل این تردیدها چیست؟ کلین در پاسخ به این سوال گفته است که پیچیدگی‌های تغییر و سفارشی‌سازی فرآیندهای موجود در ERPها در فضای کلاد بسیار سخت‌تر از اعمال این تغییرات در نرم‌افزارهای مربوط به نیروهای انسانی، فروش یا مدیریت ارتباط با مشتری است. با این همه نرم‌افزارهای ERP همچنان اصلی‌ترین منبع درآمد SAP هستند و بر اساس آمار منتشر شده از سوی موسسه گارتنر، 21 درصد از بازار جهانی این نرم‌افزارها را در اختیار دارند، درحالی‌که این سهم برای رقیب بزرگ آن یعنی Oracle برابر 11 درصد است. 92 درصد از شرکت‌های حاضر در فهرست پانصد شرکت برتر فورچون – از خودروسازانی مانند BMW گرفته تا شرکت‌های دفاعی مانند Lockheed Martin- از نرم‌افزارهای شرکت SAP استفاده می‌کنند. با این اوصاف چنین تغییری نمی‌تواند اشتباه انجام بشود. یکی از مدیران یک شرکت رقیب معتقد است که SAP به مشتریانش گوش می‌کند و رویکرد روشمندی را در پیش می‌گیرد، درحالی‌که بازار می‌خواهد این شرکت سریع‌تر سدها و موانع را بشکند و جلو برود. 

 

کوین کلین می‌گوید: «شیوع بیماری کووید-19 نقطه عطفی برای اغلب کسب‌وکارها بود.» مدیران شرکت‌های بزرگ که احتمالا منتظر بودند تا پنج سال دیگر به فضای کلاد مهاجرت کنند، ناچار شدند زودتر این کار را انجام بدهند. آنها همچنین به دنبال ادغام بیشتر زیرمجموعه‌هایی هستند که مدیر سابق این شرکت «بیل مک‌درموت» آنها را خریده بود و شامل شرکت مدیریت هزینه‌های سفر Concur، پلت‌فرم خرید و تهیه تدارکات Ariba و شرکت تولیدکننده نرم‌افزارهای مدیریت منابع انسانی SuccessFactors هستند. این کار نیازمند سرمایه‌گذاری مضاعف از سوی SAP است. به این ترتیب برنامه کوین کلین برای افزایش سرمایه‌گذاری روی بخش تحقیق و توسعه خواهد بود.

 

حالا SAP باید 35 هزار مشتری نرم‌افزارهای ERP خودش را از مزایای کلاد آگاه و متقاعد کند. این شرکت همچنین باید سرمایه‌گذارانش را هم متقاعد کند. مجوزهای مربوط به نرم‌افزارهای تحت وب این شرکت هم بخش بزرگی از منابع درآمدش را تشکیل می‌دهند، درحالی‌که مشتریان حق عضویت کمتری برای استفاده از نرم‌افزارهای کلاد آن می‌پردازند. با این حال، افزایش درآمدها برای شرکت‌های تکنولوژی که در چند حوزه فعالیت می‌کنند، اهمیت زیادی دارد. در واقع شرکت‌هایی مانند Amazon، Apple و Netflix به‌خاطر ماهیت قابل‌پیش‌بینی‌تری که دارند، به راحتی می‌توانند با مشتریانشان رابطه نزدیکی برقرار بکنند. از نظر «مارک موردلر» کارشناس کارگزاری Bernstein، تغییر به سمت مدل حق اشتراک در نهایت به معنای افزایش درآمد چشمگیر برای SAP خواهد بود. 

 

تغییر این شرکت به سمت کلاد نباید از نظر فنی سخت باشد. «پاول ساندرز» یکی از کارشناسان موسسه گارتنر می‌گوید که این کار برای شاه‌ماهی قرمز مانند بلعیدن یک لقمه است. چالش بزرگ‌تر اما تغییر فرهنگ کاری SAP است که فاصله زیادی از مشتریانش دارد. شرکت‌های رقیب سعی دارند که از این دوره گذار به شکلی عبور کنند که بتوانند توجه بعضی از این مشتریان را به خودشان جلب کنند. «لری الیسون» هم‌بنیان‌گذار و مدیر ارشد تکنولوژی شرکت Oracle در سال گذشته گفت که انتظار دارد بخش بزرگی از مشتریان SAP را به‌دست بیاورد. 

 

 

 

قانون سرویس های دیجیتال اتحادیه اروپا هفته جاری ارائه می شود و طبق آن شرکت های فناوری خاطی مجبور خواهند بود ۶ درصد درآمد سالانه را جریمه بپردازند.

 

 به نقل از رویترز، طبق قانون جدید اتحادیه اروپا شرکت‌های بزرگ فناوری مانند گوگل و فیس بوک در صورت مقابله نکردن با محتوای غیرقانونی و آشکار نکردن اطلاعات درباره تبلیغات با جریمه ای تا ۶ درصد درآمد سالانه خود روبرو می‌شوند.

 

مفاد این قوانین قرار است هفته جاری اعلام شوند.

 

تیری برتون کمیسر بازار داخلی اروپا قبلاً تاکید کرده بود شرکت‌های بزرگ فناوری باید مسئولیت بیشتری قبول کنند. او قرار است پیش نویس قانون سرویس‌های دیجیتال را در ۱۵ دسامبر (۲۵ آذر) اعلام کند.

 

این قانون تعریف وسیعی از پلتفرم‌های آنلاین ارائه کرده و شامل مواردی می‌شود که بیش از ۴۵ میلیون کاربر (معادل ۱۰ درصد جمعیت اتحادیه اروپا) در آن عضو هستند. همچنین شرکت‌های بسیار بزرگ فناوری ملزم هستند نگرانی‌های مربوط به سیاست‌های عمومی و ریسک‌های سیستماتیکی که در معرض سرویس‌هایش قرار دارد را در نظر بگیرند.

 

آنها باید اقدامات بیشتری برای برخورد با محتوای غیرقانونی مانند نفرت پراکنی و آزار کودکان، سواستفاده از پلتفرم‌ها و دستکاری بین المللی آنها مانند استفاده از ربات‌ها برای تاثیرگذاری در انتخابات و سلامت عمومی انجام دهند.

 

شرکت‌ها ملزم هستند جزئیات تبلیغ کنندگان آنلاین را منتشر کنند و پارامترهای به کارگرفته شده برای پیشنهاد و رده بندی اطلاعات را منتشر کنند. بازرسانی مستقل همخوانی با قوانین اتحادیه اروپا را بررسی می‌کنند.

 

فیس بوک از اظهار نظر در این باره خودداری کرده است.

 

با در نظر گرفتن بازخورد کشورهای عضو و پارلمان اتحادیه اروپا، حدود یک سال طول می‌کشد تا پیش نویس قانون تصویب و اجرایی شود.

دیتاسنترها به اندازه صنعت حمل‌ونقل هوایی هوا را آلوده می‌کنند. با این اوصاف است که مدیران شرکت‌های تکنولوژی به‌دنبال راه‌های نوآورانه برای پاکسازی این تصویر تاریک و سیاه دیتاسنترها هستند. در ماه سپتامبر گذشته عده‌ای یک سیلندر فلزی ۴۰ فوتی را از آب‌های جزایر اورکنی در شمال‌شرقی اسکاتلند، بیرون کشیدند. آنها مهندسان فعال در صنعت نفت و گاز نبودند که به دریای شمال آمده باشند؛ آنها کارمندان شرکت مایکروسافت بودند. این تیم با کمک متخصصان علوم دریایی، این سیلندر را که در واقع دیتاسنتری با لوگوی بزرگ غول نرم‌افزاری جهان بود، از بستر دریا بیرون آوردند. مایکروسافت در راستای پروژه‌ای به نام «ناتیک»، می‌خواست این موضوع را ارزیابی کند که آیا دیتاسنترها در زیر آب و با وجود رطوبت، نسبت به روی زمین عملکرد بهتری دارند یا خیر. این کار چیزی بیش از یک مانور برای ارزیابی بازدهی و بهره‌وری بود.

 

 

 

مایکروسافت یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های جهان است که می‌خواست به مشکل آلودگی ایجاد شده توسط صنعت تکنولوژی یا همان ردپای کربن بپردازد. یکی از اهداف مایکروسافت از قرار دادن دیتاسنتر در زیر آب، کاهش مصرف انرژی آنها در مقایسه با زمانی بود که روی زمین قرار داشتند. سرورها در هنگام کار گرمای زیادی تولید می‌کنند و به همین دلیل در دمای پایین عملکرد بهتری دارند، به این ترتیب سیستم‌های خنک‌کننده دیتاسنترهایی که روی زمین هستند، انرژی بیشتری برای خنک‌کردن آنها مصرف می‌کنند. این در حالی است که آب سردی که در عمق ۱۲۰ فوتی از سطح دریاست، این امکان را به مایکروسافت داد تا با عملکردی شبیه به زیردریایی‌ها، یک سیستم تبادل گرمای کم‌مصرف را انتخاب کند. از آنجا که تمام برق مصرفی جزایر اورکنی از باد و خورشید تامین می‌شود، این جزایر به مکانی ایده‌آل و مناسب برای چنین آزمایشی تبدیل شده‌اند. این دیتاسنتر دو سال زیر آب بود. «سیندی رز» مدیراجرایی مایکروسافت در انگلستان در این مورد گفت: «یافتن راه‌حل‌های پایدار و مناسب همیشه برای مایکروسافت اهمیت داشته است و پروژه ناتیک گامی به سمت دیدگاه ما درباره دیتاسنترهایی است که بتوانند منبع انرژی پایدار داشته باشند.»

 

نگرانی‌ها و دغدغه‌های مربوط به تاثیر زیست‌محیطی خدمات دیجیتالی از ابزارهای مورد استفاده در دفاتر کاری گرفته تا نتفلیکس و حتی ایمیل‌ها، همچنان رو به افزایش است؛ تا جایی‌که حتی در مقیاسی کوچک تخمین زده می‌شود که اگر هر فرد در انگلستان در طول یک روز یک ایمیل کمتر بفرستد، میزان تولید کربن در این کشور تا ۱۶ هزار تن در سال کاهش پیدا خواهد کرد و این میزان برابر با سفر هوایی ۸۰ هزار نفر از لندن به مادرید است. هرچند اعداد و ارقام دقیق محل اختلاف هستند، اما برآوردها نشان می‌دهند که دیتاسنترها به اندازه کل صنعت حمل‌ونقل هوایی که همیشه بزرگ‌ترین متهم انتشار کربن بوده است، کربن منتشر می‌کنند. هزاران سروری که در دیتاسنترهای عظیم شرکت‌هایی مانند آمازون و فیس‌بوک قرار دارند، به انرژی بسیار زیادی نیاز دارند تا بتوانند سیستم‌های خنک‌کننده پیشرفته‌شان را به‌کار بیندازند.

 

صرف‌نظر از تلاش برای استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر، بسیاری از دیتاسنترها همچنان با نیروی برق تولیدشده توسط سوخت‌های فسیلی تامین می‌شود تا از خاموشی‌های ناشی از مصرف بالای برق جلوگیری شود. گروه بزرگی از دیتاسنترهای واقع در ویرجینیای‌شمالی –که به‌خاطر میزبانی ۷۰ درصد از بار ترافیک اینترنت جهان، به‌عنوان دره دیتاسنترها شناخته می‌شود- تا حد زیادی انرژی خودشان را از برق تولید شده توسط سوخت‌های فسیلی تامین می‌کنند و این به‌دلیل کمبود منابع انرژی‌های تجدیدپذیر در این منطقه است. پیش‌بینی ‌شده که حدود یک‌سوم این انرژی از زغال‌سنگ تامین می‌شود.

 

«دکتر رابی باشروش» مدیر جهانی بخش زیرساخت‌های IT در موسسه مشاوره‌ای Uptime و استاد دانشگاه شرق لندن در این مورد می‌گوید: «این موضوع من را به یاد بطری‌های پلاستیکی در چند سال گذشته می‌اندازد. با خودمان فکر می‌کنیم که یک بطری پلاستیکی چه آسیبی می‌تواند به محیط‌زیست برساند؟ اما بعد بلافاصله متوجه می‌شویم که اگر هفت میلیارد نفر از مردم جهان این بطری‌ها را دور بیندازند، این اتفاق می‌تواند به یک بلای جدی برای محیط‌زیست تبدیل شود. این موضوع درباره استفاده روزافزون از موبایل‌ها و شبکه‌های اجتماعی هم درست است.» باشروش تخمین می‌زند که انرژی مصرفی توسط یک موزیک‌ویدئو که شامل فرآیند ذخیره اطلاعات در دیتاسنتر، انتقال شبکه‌ای و تماشا روی تلویزیون یا موبایل هوشمند است، می‌تواند به اندازه انرژی مصرفی یک سال تمام کشورهای چاد، گینه‌بیسائو، سومالی، سیرالئون و جمهوری آفریقای‌مرکزی باشد. این ویدئو چیزی در حدود هفت میلیارد بار در یوتیوب نمایش داده شده است.

 

«دکتر جسیکا مک‌لین» معاون سخنگوی دانشگاه مکوآری در استرالیا، می‌گوید: «بخشی از این مشکل آن است که ما اغلب تکنولوژی‌های دیجیتال را به‌عنوان راهکار زیست‌محیطی ساده‌ای می‌دانیم، درحالی‌که آنها خودشان بخش مهمی از این بحران هستند.» مایکروسافت و دیگر غول‌های تکنولوژی مانند آمازون و گوگل در حال ساخت دیتاسنترهای عظیمی در سراسر جهان هستند تا بتوانند میلیاردها گیگابایت داده‌ای را که سرویس‌ها و خدمات‌شان تولید می‌کنند، پردازش کنند. بررسی‌های آماری نشان می‌دهد که این دیتاسنترهای جدید کم‌مصرف‌تر خواهند بود. گوگل مدعی است که پانزده دیتاسنتر بسیار بزرگ این شرکت تا دو‌برابر کمتر از دیتاسنترهای قدیمی آن انرژی مصرف می‌کنند. این درحالی است که  سازمان زیست‌محیطی Greenpeace افشا کرد این دیتاسنترها برق مصرفی‌شان را از سوخت‌های فسیلی تامین می‌کنند تا گوگل ناچار به انجام اقدامات بیشتر در جهت کاهش مصرف انرژی آنها شود. بسیاری از شرکت‌های بزرگ تکنولوژی در سال‌های اخیر از انگیزه‌ها و اهداف جدیدشان در راستای محافظت از محیط‌زیست خبر داده‌اند. در ماه سپتامبر گذشته شرکت گوگل که دیتاسنترهایش تمام خدمات محبوب و پرطرفدار جهان از موتور جست‌وجوی این شرکت گرفته تا جی‌میل و یوتیوب را پردازش می‌کنند، از برنامه‌های تازه‌اش برای مدیریت کسب‌وکارش به شکلی عاری از کربن تا سال ۲۰۳۰ خبر داده است. شرکت مایکروسافت هم تصمیم دارد تا سال ۲۰۳۰ میزان تولید کربن توسط دیتاسنترهایش را به صفر برساند و می‌خواهد تا سال ۲۰۵۰ تمام کربن‌های تولید‌شده توسط دیتاسنترهایش در اتمسفر را پاک کند. شرکت آمازون هم متعهد شده است تا میزان تولید و انتشار کربن توسط دیتاسنترهایش را تا سال ۲۰۴۰ به زیر صفر برساند. شرکت‌های بزرگ تکنولوژی حالا در حال انجام سرمایه‌گذاری‌های هنگفتی روی انرژی‌های تجدیدپذیر و توافق‌های مربوط به آنها هستند و با این اوصاف انتظار می‌رود در آینده‌ای نه‌چندان دور این شرکت‌ها با یکدیگر به توافقی واحد بر سر این موضوع برسند. با این حال اما این اقدامات هنوز نتوانسته است همه را متقاعد کند.

 

«جان بوث» مدیر موسسه Carbon۳IT که به کمیسیون اروپا برای ایجاد راهکارهای مصرف بهینه برای دیتاسنترها کمک می‌کند، در این مورد گفته است: «فکر می‌کنم هنوز اقدامات بیشتری در این زمینه لازم است. کاملا می‌فهمم که آنها برای مصرف بهینه انرژی در تلاش هستند، اما این اقدامات کافی نیستند.»

 

مایکروسافت میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای توسط دیتاسنترهایش را اعلام نکرده است. گوگل اما در گزارشی میزان انتشار گاز دی‌اکسید کربن توسط این شرکت در سال ۲۰۱۸ را که حدود ۹/ ۴ میلیون تن بوده و برابر گازهای گلخانه‌ای منتشر شده توسط یک میلیون خودرو در سال است، منتشر کرده است. اما نکته آنجاست که این آمار مربوط به کل شرکت گوگل است و نه دیتاسنترهایش. با این اوصاف است که بعضی کارشناسان و منتقدان غول‌های تکنولوژی را به استفاده از سوخت‌های فسیلی و انتشار دی‌اکسید کربن بیشتر برای پاک‌کردن ردپای انتشار کربن خودشان متهم می‌کنند و معتقدند که با افزایش نیاز هر روزه مردم جهان به استفاده از خدمات دیجیتال، میزان تولید کربن و گازهای گلخانه‌ای توسط این شرکت‌ها به سرعت رو به افزایش خواهد بود.