در دهه جدید، دو ماموریت سیارکی جدید، ۸ جهان نجومی جدید را بررسی خواهند کرد.

هفته گذشته ناسا از دو ماموریت جدید که هدف شان بررسی بازمانده های تاریخی هنگام تشکیل منظومه شمسی است پرده برداری کرد. این سیارک ها شامل ۱۶ Psyche و سیارک های تروجان مشتری می باشند. این دو ماموریت بخشی از برنامه Discovery ناسا هستند و از میان ۵ ماموریت نهایی برگزیده شدند که شامل موارد زیر می شود:

برنامه بررسی عمیق اتمسفر ناهید برای گاز های نجیب (Deep Atmosphere Venus Investigation of Noble gases) شیمی و تصویر برداری (DAVINCI) و تشعشات ناهید، علم رادیویی، InSAR، نقشه برداری و فضا پیمای ماموریت اسپکتروسکوپی (VERITAS).

ماموریت لوسی در سال ۲۰۲۱ آغاز خواهد شد و به سمت سیارک های تروجان مشتری خواهد و ماموریت سایک برای سال ۲۰۲۳ برنامه ریزی شده است.  هم چنان راکت حامل این فضاپیما ها مشخص نشده است. لوسی و سایک انتخاب های نهایی از میان ۲۷ ماموریت جانبی ای هستند که در سال ۲۰۱۴ به ناسا الحاق شده بودند.

فضاپیمای سایک در سال ۲۰۲۸ به مقصد خود خواهد رسید و ماموریت اصلی دو ساله اش را آغاز خواهد کرد. همچنان باری که سایک می بایست حمل کند مورد بحث است اما به احتمال زیاد بار های آن شامل یک مگنتومتر، طیف سنج نوترونی و اشعه گاما، تصویر بردار چند طیفی و یک ابزار رادیویی که میدان گرانشی سیارک را بررسی می کند. با نزدیک شدن به زمان پرتاب احتمالا این ماموریت نامی رسمی دریافت خواهد کرد.

سایک : جهانی “بسیار فلزی”

مدت هاست که نجوم شناسان با خبر اند که ۱۶ سایک جهانی بسی عجیب است. این سیارک که توسط منجم ایتالیایی آنیبال ده گاسپاریس در ۱۷ مارچ سال ۱۸۵۲ کشف شد، پس از مشاهدات راداری بر روی اختلالات گرانشی آن مشخص شد که این سیارک ۲۵۴ کیلومتری در واقع یک هسته فلزی است که احتمالا بازمانده یک سیاره از بین رفته است. به احتمال زیاد بر روی سطح ۱۶ سایک تکه های بیرون زده ای از فلزات خالص وجود خواهد داشت.

محققان مدت هاست در پی ماموریتی نظیر ۱۶ سایک بوده اند و انتظار دارند پس از فرود بر روی آن چیز های غیر قابل انتظاری را مشاهده کنند. آیا این سیارک فلزی هسته ای از سیاره ای تاریخی است که حین تشکیل منظومه شمسی به شدت خرد شده است و پوسته سنگی اش را از دست داده است؟ آیا از درون یخ زده و به این شکل در آمده یا از بیرون به درون؟ آیا تا به حال میدان مغناطیسی ای همچون هسته زمین تولید کرده است؟

لیندی الکینز تانتون (محقق ارشد لوسی در دانشگاه آریزونا) گفته است “ما خواهیم فهمید که هسته های نخستین چه عناصری را در رشد سیارات به کار برده اند. این تنها راهیست که بشریت توسط آن یک هسته را این چنین بازدید خواهد کرد و مرز بین هسته و گوشته را خواهد دید.” اگر اثری از میدان مغناطیسی یخ زده مشاهده شود، این کشف همچنین اولین محاسبه میدان مغناطیسی یک سیارک به صورت مستقیم توسط یک فضاپیما محسوب خواهد شد.

لوسی: ماجراجویی در سیارک ها

این ماموریت که از روی فسیل انسانی ای که ۳٫۲ میلیون سال پیش در آفریقای شرقی می زیسته است نام گزاری شده است قرار است ماموریت لوسی چندین سیارک تروجان را در سال ۲۰۲۷ مورد کاوش قرار دهد.

سیارک های تروجان که  در دو نقطه پایدار لاگرانژ در ۶۰ درجه ای جلو و عقب سیاره مشتری واقع شده اند که در این مورد بخصوص در مدار سیاره جای گرفته اند. حین حرکت به سمت مدار مشتری در آپریل سال ۲۰۲۵، لوسی همچنین از سیارک کمربندی ۵۲۲۴۶ دونالدجانسون(فردی که فسیل لوسی را کشف کرد) نیز بازدید خواهد کرد. سپس لوسی به نقطه L4 مشتری رفته و سه جهان دیگر را نیز پیش از رسیدن به مقصد نهایی اش مورد کاوش قرار خواهد داد مقصد نهایی آن تروجان دوتایی ۶۱۷ پاتروکلوس/منوتیوس در سال ۲۰۳۳ که در نقطه L5  (پشت مشتری) واقع شده است خواهد بود. ( سیارک هایی که در نقاط لاگرانژ مشتری واقع شده اند از روی اسم قهرمانان جنگ تروی (تروجان) نام گذاری شده اند که سیارک های L4 به نام اعضای یونانی جنگ و سیارک های L5 به نام اعضای تروی هستند.)

طبق گفته های هال لویسون، لوسی از سیستم پیشرانه سنتی شیمیایی استفاده خواهد کرد و همانند کاوش گر ژونو از پنل های خورشیدی برای تامین نیرو بهره خواهد برد.

لوسی نخستین ماموریت به سیارکی تروجانی خواهد بود. هارولد ال لویسون گفته است که “این فرصتی استثنایی خواهد بود. زیرا سیارک های تروجان بازمانده های موادی بسیار کهن هستند که دیگر سیاره ها را ساخته اند، آن ها مدارکی مهم اند که کلید رمزگشایی تاریخچه منظومه شمسی هستند.”

هال لویسون از انستیتو تحقیقاتی جنوب غربی همچنین اذعان کرد که “تروجان ها کلید تکامل و تشکیل سیاره های غول پیکر را در دست دارند. آن ها هم حاوی مدارکی از محیط فیزیکی ای که آن ها در آن جا تشکیل شده اند هستند و هم تکامل پویای سیاره ای که منجر شده آن ها تبدیل به تروجان های فعلی شوند.” هیچ عضو دیگری از منظومه شمسی نمی تواند بینش های این چنین ژرفی از تشکیل نخستین سیاره ها به دست ما دهد.

لوسی همچنین مجهز به نسخه جدید تری از طیف سنج تشعشات حرارتی OSIRIS-Rex خواهد شد و همچنین ابزار های RALPH و LORRI که در فضا پیمای افق های نو وجود داشتند نیز همراه خود حمل خواهد کرد.

به نظر شما حاصل این تحقیقات چگونه اطلاعاتی خواهد بود؟ دیدگاه های خود را در این باره با گویا آی تی در میان بگذارید و این مطلب را روی شبکه های اجتماعی نشر دهید.

منبع: skyandtelescope.com

ماه گرفتگی های سال جاری چنگی به دل نخواهند زد و تنها در ۱۱ فوریه پدیده پنامبرال و ماه گرفتگی جزئی را در ۷ام آگوست خواهیم داشت. اما وضعیت برای کسوف های امسال بهتر خواهد بود و در ۲۶ فوریه کسوف حلقوی را در نیمکره جنوبی خواهیم داشت و در ۲۱ ام آگوست نیز در ایالات متحده مردم شاهد خورشید گرفتگی کامل خواهند بود.

در لیست وقایع طبیعی دیدنی حتمی نامی از کسوف و خسوف دیده می شود. نهایتا تا ۷ عدد از این وقایع در یک سال روی خواهد داد با این حال در سال ۱۹۸۲ برای آخرین بار شاهد ۷ گرفتگی در یک سال بوده ایم. کمترین میزان ممکن نیز ۴ دفعه است، درست مانند وضعیت فعلی در سال ۲۰۱۷٫ هیچ از از خسوف های امسال کامل نخواهد بود ( با این حال در سال ۲۰۱۸ دو ماه گرفتگی کامل خواهیم داشت). اما هر دو پدیده کسوف امسال مرکزی هستند، یکی از آن ها حلقوی و دیگری نیز کامل.

چرا کسوف و خسوف روی می دهد؟

خورشید گرفتی و یا کسوف که در شکل سمت چپ قرار گرفته است تنها در روز ماه نو (اولین روز ماه) روی خواهد داد، زمانی که دیسک ماه مستقیما از میان ما و خورشید عبور خواهد کرد. بالعکس ماه گرفتگی و یا خسوف در زمان ماه کامل روی می دهد، زمانی که ماه از سایه ی زمین عبور می کند.

این نوع قرار گیری اجسام نجومی در هر ماه کامل یا ماه نو اتفاق نمی افتند زیرا مدار ماه نزدیک به ۵ درجه نسبت به مدار گردش زمین زاویه دارد. تنها هر از گاهی زمین، ماه و خورشید در خطی برابر با یکدیگر قرار می گیرند که منجر به پدیده خسوف یا کسوف خواهند شد.

سه نوع ماه گرفتی وجود دارد (کامل، جزئی و پنامبرال) که بستگی به این دارد که ماه کامل چگونه در Umbra یا بخش مرکزی سایه ی تاریک سیاره ما قرار گیرد.

اگر ماه تا مرکز این سایه برود ما شاهد خسوف کامل خواهیم بود که به ندرت وارد فاز های جزئی شده و تمام می شود. در سپتامبر ۲۰۱۵ خسوفی شکل گرفت که به صورت گسترده قابل مشاهده بود، که آخرین ماه گرفتگی کامل از سری ۴ تایی ماه گرفتگی های کامل بود که از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۵ ادامه داشتند، این نوع خسوف های کامل پی در پی نادر هستند و نمونه قبلی از آن ها در سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۴ روی داد و دفعه بعدی آن نیز در سال ۲۰۳۲ آغاز خواهد شد.

اگر تنها بخشی از ماه درون اومبرا (Umbra) قرار گیرد تنها فاز های جزئی خسوف روی می دهد. و اگر ماه تنها در مرز بیرونی اومبرا قرار گیرد همچنان سایه ای از سایه تاریک زمین بر ماه افکنده خواهد شد. هر دو این پدیده ها را در سال ۲۰۱۷ شاهد خواهیم بود/

خوشبختانه تمامی پدیده های خسوف در هر نقطه از زمین که ماه در بالای افق قرار دارد قابل مشاهده هستند (البته بحث شانس نیز در میان است، در هر صورت برای مشاهده آسمان می بایست صاف باشد).

با این حال دیدن کسوف ها کمی سخت تر است زیرا ماه سایه کوچک تری بر روی خورشید می اندازد. اگر ماه کاملا خورشید را بپوشاند، کسوف کامل در نظر گرفته می شود. هنگامی که کل کره خورشید توسط ماه پوشانده می شود تنها تشعشعات سفید رنگ آن از کناره ها قابل مشاهده هستند که ثانیه ها و گاها چندین دقیقه بدین صورت باقی می مانند. در نوامبر ۲۰۱۳، تعداد زیادی از تماشاگران در بخش دور افتاده ای از کنیا جمع شدند تا تنها ۱۱ ثانیه از خورشید گرفتگی کامل را مشاهده کنند.

کسوف کامل را تنها می تواند در خط باریکی در سطح زمین مشاهده کرد که عموما ۱۶۰ کیلومتر عرض خواهد داشت.در بیرون از آن خط نیمی از نیمکره ای که در روز به سر می برند می توانند کسوف جزئی را مشاهده کنند.

برخی از اوقات ماه کاملا در جلو خورشید قرار می گیرد ولی به طول کامل آن را پوشش نمی دهد به این پدیده کسوف حلقوی می گویند. دلیل نام گذاری آن هم به این دلیل است که شما حلقه ای از نور خورشید را حول ماه که در مرکز خورشید واقع شده است خواهید دید.  میدان دید کسوف حلقه ای نیز بسیار باریک است و رصد کنندگانی که خارج از آن هستند نیز تنها کسوف جزئی را خواهند دید.

چهار پدیده گرفتگی در سال ۲۰۱۷

۱۱ فوریه: ماه گرفتگی پنامبرال

طی این پدیده هیچ بخشی از ماه وارد اومبرا نمی شود. در ۱۰ فوریه  امسال پدیده روی می دهد (برای آمریکای شمالی بهترین خسوف پنامبرال روی خواهد داد زیرا بخش شمالی ماه اومبرا را در فاصله ۱۰۰ کیلومتری رد خواهد کرد.

افرادی که در بخش شرقی آمریکای شمالی و تمام بخش های مرکزی و جنوبی آمریکا هستند در موقعیت خوبی قرار دارند. در بخش شمال غربی ایالت متحده کل پدیده قابل مشاهده خواهد بود و خسوف میانی در سال ۷:۴۴ دقیقه بعد از ظهر به وقت استاندارد شرقی روی خواهد داد. کمی غرب تر  خسوف هنگام و سریعا پس از بالا آمدن ماه روی می دهد و در بخش غربی دور قبل از بالا آمدن ماه این پدیده روی خواهد داد. در اروپا، آفریقا و آسیای شرقی این خسوف صبح هنگام ۱۱ فوریه هنگامی که ماه در بالای آسمان قرار گرفته است قابل مشاهده خواهد بود.

۲۶ فوریه: خورشید گرفتگی حلقوی

جای تعجبی ندارد که پس از ماه گرفتگی (در ماه کامل) دو هفته بعد یک پدیده کسوف (در ماه نو) روی دهد. در ۲۶ ام فوریه سال جاری در خطی باریک (نهایتا با عرض ۳۱ کیلومتر) می توان خورشید گرفتگی حلقوی را مشاهده نمود. این خط میانی از مرز جنوب شیلی و آرژانتین، اقیانوسیه جنوبی، آنگولا و مرز زامبیا و کنگو عبور خواهد کرد.

این کسوف بسیار نزدیک به یک کسوف کامل خواهد بود (۹۸٫۵ درصد از خورشید پوشیده خواهد بود) زیرا ماه تنها ۵ روز تا حضیض فاصله خواهد داشت. حداکثر حالت این پدیده در ساعت ۱۳:۳۸   به وقت جهانی در آمریکای جنوبی و ۱۶:۲۸ وقت جهانی در آفریقا خواهد بود.

بخش های عظیمی از آمریکای جنوبی، آفریقا و قطب جنوب قادر خواهند بود کسوف جزئی را مشاهده کنند.

۷ ام آگوست: ماه گرفتگی جزئی

افرادی که در آمریکای شمالی هستند از تماشای این پدیده محروم خواهند بود اما آن دسته که در اروپای شرقی، آفریقا و تمام آسیا و استرالیا قرار گرفته اند می توانند به خوبی این پدیده را تماشا کنند.

بخش جنوبی ماه از درون اومبرا عبور خواهد کرد که نزدیک به یک چهارم در درون آن خواهد رفت. خسوف میانی در ساعت ۱۸:۲۰ به وقت جهانی روی خواهد داد. این پدیده  قریب به دو ساعت به طول خواهد انجامید. در قبل و بعد از این پدیده اگر مجهز هستید حواستان به سایه های پنامبرال در بخش جنوبی ماه باشد. می توانید تقریبا در ۳۰ دقیقه قبل و بعد از پدیده خسوف سایه های پنامبرال را در ماه مشاهده کنید.

۲۱ آگوست: کسوف کامل

آخرین و خاص ترین پدیده گرفتگی امسال. هنگامی که ماه خورشید را در بر می گیرد، خط باریک کسوف کامل می تواند در هر نقطه ای از زمین واقع شود که اغلب در نواحی دور دست خواهد بود. اما پدیده امسال برای بسیاری از مردم قابل دسترسی خواهد بود زیرا خط باریک کسوف کامل که ۷۰ مایل عرض خواهد داشت از اقیانوس آرام تا اطلس و آمریکا کشیده خواهد شد. سایه کامل ماه از سال ۱۹۹۱ (در هاوایی) تا کنون هرگز ار قاره آمریکا و یا هر یک از۴۸ ایالت مجاور آن از سال ۱۹۷۹ تا به کنون عبور نکرده است. علاوه بر این از سال ۱۹۱۸ تا به کنون کسوف کاملی از یک خشکی به خشکی دیگری عبور نکرده است!)

این پدیده به خصوص زمان متوسطی خواهد داشت و تقریبا ۲٫۳/۴ دقیقه کسوف کامل خواهد داشت.  مسیر آن از ۱۴ ایالت عبور خواهد کرد. این خط از خط ساحلی شمال اورگون مرکزی در اواسط صبح عبور خواهد کرد و با سرعت تقریبی ۱ مایل در هر ۲ ثانیه به سمت شرق می رود و از ایداهو مرکزی، وایومینگ، نابراسکا و میوزی عبور خواهد کرد. (کسوف کامل در بخش جنوبی کاربوندال، ایلینوز بیشترین زمان را خواهد داشت). این نوار تاریک مسیر خود را در تنسی و کارولینای جنوبی ادامه خواهد داد و در اواسط بعد از ظهر از ایالت های مرکزی خارج و به سواحل اقیانوس اطلس در شمال شرقی چارلزتون خواهد رسید. بخش غیر قابل دسترسی از مونتانای جنوبی نیز در مسیر آن قرار خواهد داشت علاوه بر بخشی قابل دسترس در گوشه جنوب غربی آیوا.

تمام این نقاط به یک میزان شانس دیدن کسوف کامل را ندارند. هواشناس کانادایی، جی اندرسون بر اساس سوابق پوشش های ابری، به وضعیت آسمان صاف در روز کسوف نگاهی کرده است. طبق گفته های او بهترین شرایط جوی برای تماشای این پدیده بخشی دور دست در شمال اورگون مرکزی و نواری بزرگ که از نابراسکا تا تنسی کشیده می شود خواهد بود.

در همین حال تمام افرادی که در آمریکای شمالی قرار دارند کسوف جزئی را تجربه خواهند کرد. به عنوان مثال در لوس آنجلس و یا بوستون ماه ۶۰ درصد از خورشید را می پوشاند، در میامی ۷۸ درصد، در شیکاگو ۸۷ درصد و در سیاتل یا دنور این میزان به ۹۲ درصد خواهد رسید.

آیا شما هم مثل من منتظر این پدیده ها هستید که بتوانید به هر طریقی که شده آن ها را رصد کنید؟ اگر تا کنون خورشید گرفتگی را تجربه کرده باشید مطمئنا آرزو دارید که یکی از این رویداد ها امسال بر آسمان ایران نیز پوشش داده شود. نظر خود را در این باره با گویا آی تی در میان بگذارید و این مطلب را برای اطلاع عموم روی شبکه های اجتماعی نشر دهید.

منبع: skyandtelescope.com

با توجه به ثبت اختراع های وحشتناکی که در چند سال گذشته در حوزه شیوه چیدمان صندلی های هواپیما صورت گرفته است، چشم انداز مسافرت هوایی چندان خوشایند به نظر نمی رسد.اما نمایشگاه هوایی که هفته گذشته در سنگاپور برگزار شد، به صنعت هوانوردی ای که واقعا انتظار آن را داریم، روح امید را دمیده است.

گویا آی تی – بزرگترین نمایشگاه هوایی آسیا، امسال با استفاده از کارگروه ها و مناطق نمایشگاهی اختصاصی، تاکید بر فنآوری های نوظهور را در دستور کار خود قرار داده است.
از کارشناسان صنعتی حاضر در این نمایشگاه پرسیده ایم که در طول چند سال آینده، چه انتظاراتی از صنعت هوانوردی می توانیم داشته باشیم.


هواپیماهای ساخته شده با استفاده از چاپگر سه بُعدی

بیش از ۱۰۰۰ قطعه از این هواپیما با چاپگر سه بُعدی ساخته شده است.
توسعه ایرباس A350 همگام با ضرب العجل، از همان روزهای نخست با مشکل مواجه شد.
آنها برای رفع این مشکل، به چاپگر سه بُعدی متوسل شدند.
اکنون بیش از ۱۰۰۰ قطعه از این هواپیما با چاپگر سه بُعدی ساخته می شود –یعنی بیش از هریک از هواپیماهای تجاری دیگر.
این روندی است که پیوسته در حال رشد است.
به گفته ایدو ایلون، مدیر کل شرکت استراتسیس در اقیانوسیه و جنوب آسیا، «ابتدا قطعات یدکی، مانند دستگیره ها، هستند که گاهی به جایگزینی نیاز پیدا می کنند».
«این اتفاق پیش از این هم رخ داده است، اما در مقیاسی کوچکتر است. ما از بخش های دیگر نیز انتظار منافع بیشتری خواهیم داشت».
علاوه بر قطعات غیر حساس هواپیما، ابزارهای مورد استفاده در تولید صنعت هوانوردی نیز می تواند چاپ شود.
به گفته ایلون، «استفاده از چاپگر سه بُعدی، پیچیدگی ساخت برخی از قطعات را به طور قابل توجهی کاهش داده و موجب صرفه جویی در هزینه و زمان می شود».
همچنین باعث صرفه جویی در وزن می شود.
قطعات ساخته شده با چاپگر سه بُعدی بین ۳۰ تا ۵۵ درصد سبک تر هستند و در تولید آنها نسبت به روش های سنتی، ۹۰ درصد مواد خام کمتری استفاده می شود.
آیا ما می توانیم تمام یک هواپیما را با چاپگر سه بُعدی بسازیم؟
ایلون می گوید این هنوز یک خیال خام است.

سرگرمی چندکاره پروازی

در حال حاضر دامنه توجهات از خانه به آسمان نیز کشیده شده است.
نمایشگرهای پشت صندلی یا تبلت؟
پاسخ جایما پورکو، کارمند ارشد روابط رسانه ای در شرکت فنآوری حمل و نقل هوایی تالس، «هر دو» است. «این وضعیت مانند زمانی که در منزل هستید؛ در عین حال که تلویزیون را روشن کرده اید، با لپتاپ خود کار می کنید و با تلفن همراه هوشمند خود مشغول هستید».
سیستم سرگرمی های پروازی جدید تالس –آوانت- این سرگرمی را فراهم کرده است.
کنترل این ابزارک [یا گجت] توسط یک آوی –یک کنترل از راه دور شبیه به تلفن های هوشمند- انجام می شود که به صورت هدایت مستقیم است و عمدتا در کابین های اختصاصی به کار گرفته خواهد شد.

این دستگاه که به عنوان یک صفحه نمایش ثانویه عمل می کند، به کاربران اجازه می دهد در حالی که یک فیلم را در نمایشگر اصلی تماشا می کنند، به جستجو در رتبه بندی سایر فیلم ها بپردازند.
گوشی های هوشمند شخصی را می توان با این سیستم همگاه سازی کرد.
یکی از امکانات این سیستم این است که می توان فیلم را در بالای صفحه نشانه گذاری کرد. این امکان به شما اجازه می دهد تا فیلم را متوقف کرده و با خیالی آسوده، در پرواز بعدی، به ادامه تماشای فیلم از همان نقطه حساسی که آن را متوقف کرده اید بپردازید.
خطوط هوایی سنگاپور به تازگی به این سیستم پیوسته است و ایرباس های A350 XWB جدید تا سال ۲۰۱۸ به آوانت مجهز خواهند شد.
این قرارداد همچنین شامل یک سیستم صفحه نمایش لمسی جدید (یعنی روشن ترین نمایشگر پشت صندلی جهان) و اینترنت کا-بند (سریعترین اینترنت پروازی فعلی) در کابین پروازهای کلاس اقتصادی است.

کنترل چشم

آنچه تالس به نمایش درنیاورد – اما به مراقب بودن از آن به ما هشدار داد- فنآوری ردیابی چشمی بود.
این نسل جدید از سیستم های سرگرمی پروازی برای مسافران کلاس تجاری یا فرست کلاس در نظر گرفته شده است که نمایشگر آنها ممکن است از جلوی دست آنها فاصله داشته باشد.
در عوض، مانیتورها با حرکات چشم کنترل خواهند شد.
برای مثال هنگامی که مهماندار یک لیوان نوشیدنی برای مسافر بیاورد، هنگامی که مسافر چشم خود را به سوی او برگرداند، صفحه نمایش به صورت خودکار فیلم را متوقف خواهد کرد.
زمانی هم که مسافر بنشیند و به صفحه نمایش خیره شود، ادامه فیلم پخش خواهد شد.
طبق گفته تالس، بین پنج تا هفت سال آینده شاهد این فنآوری خواهیم بود.

اپلیکیشن های دگردیس [یا مورفینگ]

یک اپلیکیشن همه کاره برای تمام امور مربوط به پرواز.
روشن است که ما دچار اضافه بار دیجیتال شده ایم.
برنامه نویسان در حال حاضر بر روی اپلیکیشن های سازگارپذیری کار می کنند که با توجه به نیاز و مکان کاربر، تغییر می کند.
به گفته ایلیا گتلین، رئیس شرکت فناوری اطلاعات هوا-فضای SITA در آسیا و اقیانوسیه «کسی دوست ندارد اپلیکیشن بیست فرودگاه مختلف را روی گوشی خود نصب کند، بلکه خواهان این است که هنگام مراجعه به یکی فرودگاه دیگر، اپلیکیشن شما نیز تغییر کند».
بر خلاف بیشتر اپلیکیشن های فعلی که بر حول محور طرحواره های ثابت می چرخند، این نسخه همه کاره، از چراغ بلوتوث برای پالایش اطلاعات قبل از ارسال آن در زمان مناسب به کاربران، بهره می برد.
این اپ می تواند از فرآیندهای پذیرش تغییر پیدا کرده و برای پیگیری توشه و چمدان ها استفاده شود.
گتلین می افزاید «اگر چمدان شما گم شود، این اپلیکیشن می تواند به شما اطلاع دهد؛ و در نتیجه، لازم نیست منتظر پیدا شدن آن در چرخه چمدان باشید».
فرودگاه بین المللی میامی نخستین فرودگاهی است که به تازگی این چراغ ها را برای تغذیه داده ها، از جمله زمان های حرکت به سوی گیت، جزئیات غذاخوری های آن حوالی، و به هنگام رسانی مجموعه چمدان ها مورد استفاده قرار داده است.

آموزش خلبان ها با استفاده هدست واقعیت مجازی

آیا این پاسخی برای کمبود خلبان است؟
جهان نیاز شدیدی به خلبان های بیشتر دارد، اما یک شرکت مهندسی سنگاپوری مدعی ارائه یک راه حل است.
شرکت شرکت مهندسی فنآوری سنگاپور [اس تی]، در این نمایشگاه هوایی برای اولین هدست واقعیت مجازی جدید برای آموزش خلبانی را عرضه کرد.
دانشجویان با به چشم گذاشتن این عینک، در یک محیط کابین خلبانی مجازی قرار می گیرند.
آنها سپس برای عملیات های هوایی، با استفاده از اهرم جانبی کنترل کننده یا سنسورهای حرکتی، به صورت گام به گام آموزش خواهند دید.
این فناوری جدید می تواند محدودیت های آموزشی فعلی در فضا و تحرک را تسهیل کند – بر اساس این طرح، خلبان می تواند در هر جایی که یک هدست و یک لپ تاپ وجود دارد آموزش داده شود؛ و در نتیجه، نیاز به یک اتاق شبیه سازی کامل کاهش می یابد.
این طرح همچنین مدعی این است از آنجا که این سیستم به راحتی می تواند برای مدل های مختلف هواپیما پیکربندی مجدد شود، به مربیان کمتری نیاز خواهد بود،و بنابراین، هزینه های آموزش کاهش خواهد یافت.

رصد خانه استراتسفریک ناسا برای مطالعات نجومی، مبتنی بر مادون قرمز (SOFIA)  ساخته شده که بر روی بدنه هواپیما بوئینگ ۷۴۷SP توسعه یافته است. این رصد خانه هم اکنون به عنوان بزرگترین رصد خانه هوایی دنیا شناخته می شود.

در درون این هواپیما تلسکوپی بازتاب دهنده با قطر ۲٫۵ متری وجود دارد که با استفاده از طول موج های مادون قرمز به منجمان امکان مطالعه بر روی انواع اجسام و پدیده های آسمانی از جمله تولد ستاره ها، تشکیل سیستم های ستاره ای جدید، تشکیل سیاه چاله ها و غیره را می دهد. دوربین ها، طیف سنج ها و فوتومتر های درون SOFIA همگی با طول موج مادون قرمز کار می کنند که به دانشمندان مستقر در آن امکان مطالعه بر روی منظومه شمسی را می دهند.

پس از رویت آب در Europa توسط تلسکوپ هابل، SOFIA  به زودی قرار است ماموریت بررسی  ماه سیاره نپتون یعنی تریتون را عهده بگیرد. داده های بدست آمده از سیاره نپتون نشانه هایی از فعالیت آتشفشانی در تریتون به دست داده اند.

برنامه هایی در خصوص اجرای کمپین رصد کردن در سال ۲۰۱۷ برای SOFIA در نظر گرفته شده است. نیمی از زمان این برنامه صرف مطالعه بر روی دنباله دار ها و سیارک هایی که حول دیگر ستاره ها و ابر سیاه چاله ها می گردند می شود در حالی که نیم دیگر آن صرف مطالعه نحوه تشکیل ستاره ها و مدیوم های بین ستاره ای می شود.

آیا تا کنون چیزی در مورد رصد خانه های هوایی شنیده بودید؟ جالب است که بسیاری از تحقیقات آسمانی مهم توسط این رصد خانه ها به بار می نشیند. مثلا مساله مهم تولد ستارگان چیزی است که برای من خیلی جذاب است و این را هم باید بدانیم که توسط این گونه رصد خانه هاست که این رویداد های مهم ثبت می شوند. نظر خود را با گویا آی تی در میان بگذارید و با انتشار این مطلب، به توسعه دانش فضا و نجوم شناسی کاربران دنیای مجازی کمک کنید.

منبع: astronomy