ساعت هوشمند را بایستی جدی‌ترین گجت در رقابت با ساعت‌هایی دانست که ده‌ها سال از عمر آنها گذشته و دیگر همگان شرکت‌هایی مثل سیکو، کاسیو، سواچ، سیتیزن و… را به خاطر این وسیله‌های کوچک و دوست داشتنی می‌شناسند. زمانی که نخستین محصولات توسط شرکت‌هایی چون سونی اریکسون، پِبِل، سامسونگ و… به‌صورت گسترده وارد بازار شدند، بسیاری با دیده تردید به آنها نگریسته و ظاهر کمی عجیب و غریب با کارایی محدود، استقبال چندانی را در بازار به‌دنبال نداشت.
پس از آن سازندگانی چون موتورولا، ال‌جی و هواوی ساعت‌هایی با ظاهر شکیل‌تر زدند و با ورود رسمی اپل به بازار اسمارت واچ‌ها، شاهد دگرگونی گسترده‌ای در این مارکت بودیم. بر روی دست بسیاری از افراد، از ورزسکار و هنرپیشه تا مردم عادی، شاهد یک اسمارت واچ بودیم که هر کدام تلاش داشتند تا علاوه بر ظاهر زیباتر، امکانات بیشتر خودشان را به رخ بکشند. گجت‌هایی که علاوه بر نشان دادن زمان، یک دستیار دوم برای تلفن‌های همراه محسوب می‌شدند و حال گوی سبقت را در مواردی چون نشان دادن ضربان قلب، پیگیری میزان خواب، استرس روزانه، کشیدن کاردیوگرام و… از اسمارت‌فون‌ها ربوده و به عنوان یک شخصیت مستقل و قدرتمند، برای آنها خط و نشان می‌کشیدند.
اما از آنجایی‌که همچنان ساعت‌های کلاسیک یکی از رقبای ویژه برای این محصولات به حساب می‌آمدند، اسمارت واچ‌ها علی‌رغم پیشرفت‌های فراوان از یک مساله مهم رنج می‌بردند و آن چیزی نبود جز باتری! بهترین ساعت‌های هوشمند بسته به میزان استفاده کاربر بین ۱ تا ۳ روز دوام داشتند و با توجه به آنکه اکثرشان شارژرهایی متفاوت با گوشی‌ها دارند، بر دست داشتن یک ساعت خاموش بر روی مچ دست، پدیده عجیبی محسوب نمی‌شد. در واقع این ساعت‌ها بخاطر وجود نمایشگرهای رنگی، اتصال دایمی به گوشی، سنسورهای فراوان و… خیلی زود توان‌شان از دست می‌رفت و همین امر بر محبوبیت آنها لطمه جدی‌ای وارد می‌ساخت.
یکی از شرکت‌هایی که تلاش کرد تا این مشکل را با استفاده از سیستم عامل و پردازنده اختصاصی به چالش بکشید، هواوی بود! این سازنده بزرگ چینی با عرضه واچ GT کاری کرد که یک ساعت هوشمند حتی بیش از ۱۰ روز هم بر روی دست کاربرش باقی بماند و با وجود فعال بودن تمام سنسورها، وی را تا حد امکان از شارژر نیز دور نگاه دارد. چند ماه پیش هم نسخه دوم این ساعت با قابلیت‌هایی جدیدتر به‌روز شده و با نام GT2 روانه بازار گردید.
هواوی واچ GT2 در دو نسخه با اندازه‌های ۴۲ و ۴۶ میلی‌متر به بازار عرضه شده و حال قصد داریم تا این اسمارت واچ خاص که به این راحتی‌ها بر روی مچ دستان شما خاموش نمی‌شود، از نزدیک بررسی کرده و مزایا و معایبش را برای‌تان بازگو کنیم.
گرد بهتر است یا مربع؟
با آنکه بالاترین آمار فروش اسمارت واچ‌ها مربوط به ساعت‌های مربعی شکل اپل است، اما به‌شخصه اعتقاد دارم که یک طراحی گرد ظاهر بسیار زیبا و اسپرت‌تری دارد. حتی اگر همین کمپانی سیب نشان دو مدل گرد و مربع را هم‌زمان تولید کند، احتمالا به‌خاطر اقبال کاربران به سمت محصول دایره‌ای، مربعی‌ها را بایستی به عنوان کاشی به در و دیوار چسباند! ظاهرا هواوی هم با علم به همین مساله، با آنکه چندین نسل از ساعت‌های هوشمند را تولید کرده، فقط به سمت دایره روی خوش نشان داده و این رویه را در GT2 نیز تکرار کرده است.
در این اسمارت واچ بسته به سلیقه، سایز مچ دست و البته امکاناتی که نیاز دارید، بین نسخه ۴۲ و ۴۶ میلیمتری یکی را می‌توانید انتخاب کنید که بایستی عنوان کرد با توجه به وجود قابلیت مکالمه به‌واسطه حضور میکروفن و اسپیکر بر روی نسخه ۴۶ میلیمتری، قاعدتا خرید آن منطقی‌تر است اما اگر شما از ساعت خودتان بیشتر از هرچیزی به عنوان یک وسیله سلامتی استفاده می‌کنید، پس می‌توانید از ۴۲ میلیمتری هم استفاده کرده و بهای کم‌تری بپردازید.
نسخه ۴۶ میلیمتری در سه سری عرضه می‌شود که شامل اسپرت (با دو رنگ مشکی و نارنجی تیره)، کلاسیک (با بند چرمی قهوه‌ای) و اِلایت (با بند فلزی) است و البته از آنجایی که بندها با ضامن‌هایی که پشت آنها قرار دارد به‌راحتی باز می‌شوند، پس می‌توان حدس زد که به‌زودی رنگ‌ها و جنس‌های گوناگونی در بازار موجود شده و بسته به تیپ و لباس خودتان، ساعت‌تان را سِت خواهید کرد!
هواوی واچ GT2 نسخه ۴۶ ملی‌میتری سبک است، تنها ۱۰.۷ میلیمتری ضخامت داشته و نمایشگر ۱.۳۹ اینچی آن از وضوح تصویر ۴۵۴ در ۴۵۴ پیکسلی بهره می‌برد و به‌خاطر وجود فناوری AMOLED علاوه بر کیفیت بسیار عالی، روشنایی آن تا حد ۱۰۰۰ نیت هم می‌رسد و تقریبا می‌توان گفت به جز سطح خورشید، در همه جای دنیا قابلیت خوانایی دارد!
دو کلید نسبتا بزرگ و گرد در سمت راست GT2 جای خوش کرده‌اند که یکی از آنها شما را به منوی اصلی هدایت کرده و دیگری به زمین تمرین برای مسابقات ورزشی که البته می‌توان آن را به‌گونه‌ای تنظیم کرد که یک عملیات دلخواه را انجام دهد. مثلا اگر شما معمولا گوشی خودتان را در خانه یا محل کار گم می‌کنید، این کلید را بر روی پیدا کردن تلفن همراه تنظیم کنید و یا اگر خیلی به مانیتور کردن ضربان قلب‌تان اهمیت می‌دهید، برای مشاهده تپش قلب مهربان‌تان دکمه اختصاصی قرار دهید!
در کل بایستی گفت طراحی هواوی GT2 به نحوی است که خیلی سخت می‌توان بر آن خرده‌ای گرفت و اگر ظاهرش را یک شاهکار ندانیم اما به نحوی است که حداقل خودتان از دیدنش خوشحال شده و به واسطه نمایشگر با کیفیت و بند راحتی که دارد (برای ما نسخه اسپرت بود)، دایما بر روح سازنده صلوات بفرستید (البته بنده خدا زنده‌ست!).
قلبی کوچک اما توانمند
شاید اصلی‌ترین دلیل در بازدهی بسیار خوب GT2 را بتوان در ساختار درونی آن دانست، جایی که هواوی با استفاده از چیپست کایرین A1 که دست‌پخت خودش است، به نتایجی عالی دست یافته و می‌خواهد این ساخته با ارزش را در بطن محصولات پوشیدنی‌اش قرار دهد. یکی از ویژگی‌های اصلی در این چیپست کوچک، استفاده از بلوتوث نسخه ۵.۱ است که علاوه بر مصرف بسیار کم، دارای سرعت انتقال 6.5 مگابیت در ثانیه بوده و کیفیت صدای بسیار خوبی ارایه می‌کند. هواوی می‌گوید که این چیپست در مقایسه با چیپ H1 اپل که در ایرپاد خودش کار گذاشته، علی‌رغم کوچکتر بودن، ۳۰ درصد عملکرد بهتر و ۵۰ درصد مصرف کم‌تری دارد.
GT2 دارای ۲ گیگابایت رم اختصاصی و همچنین ۴ گیگابایت حافظه داخلی است که البته به لطف حضور سیستم عامل و اپلیکیشن‌های تحت حمایتش، ۲.۲ گیگابایت آن در اختیار کاربر قرار دارد و از آنجایی که می‌توان به عنوان یک موزیک پلیر مجزا هم از ساعت استفاده کرد، قاعدتا استفاده از ترک لیستی نزدیک به ۵۰۰ آهنگ، آرشیو قابل قبولی به‌حساب می‌آید.
اما اگر خونی برای ارسال نباشد، قلب چه کاربردی دارد؟ در GT2 این حسگرهای مختلف هستند که نقش خون رسانی را بازی کرده و به این محصول هواوی جان می‌بخشند. حسگرهای موجود شامل 7 مورد هستند که می‌توانید فهرست آنها را در ادامه مشاهده کنید:
- حسگر شتاب سنج (Accelerometer sensor)
- ژیروسکوپ (Gyroscope sensor)
- حسگر ژئومغناطیسی (Geomagnetic sensor)
- حسگر عدسی محور ضربان قلب (Optical heart rate sensor)
- حسگر نور محیطی (Ambient light sensor)
- حسگر فشار هوا (Air pressure sensor)
- حسگر خازنی اجسام نزدیک (Capacitive sensor)
این حسگرها موجب می‌شوند که سلامتی جسمانی، وضعیت خواب، وضعیت مکانی شما بر روی زمین، میزان اکسیژن ورودی به بدن، میزان استراحت و موارد متعدد دیگری قابل برداشت باشند و تمامی خروجی آنها را به راحتی بر روی تلفن همراه خود مشاهده کنید. این امر سبب شده که این ساعت همان‌قدر که برای کارهای روزانه و زندگی عادی مناسب است، برای فعالیت‌های ورزشی نیز خوب باشد و البته فراموش نکنید که ساعت GT2 هواوی تا عمق 50 متری در برابر آب مقاوم است. همچنین نکته دیگری که باید به آن اشاره کرد، این است که این حسگرها برای نسخه 46 میلیمتری به‌صورت کامل قابل دسترس هستند و نسخه 42 میلیمتری موارد کم‌تری دارد.
سیستم عاملی ساده
هواوی برای دومین بار پس از ساعت GT از سیستم عاملی با نام لایت (Lite OS) بر روی گجت‌های پوشیدنی خودش بهره گرفته، سیستم عامل که با توجه به عدم پشتیبانی از اپلیکیشن‌های رنگارنگی که بر روی ساعت‌های اندرویدی و حتی اپلی می‌بینیم، ساده زیستی را سرلوحه کار خودش قرار داده و به کاربر هم چنین امری را گوشزد می‌کند! حالا اگر شما فردی باشید که تنوع طلبی را بر روی اسمارت واچ‌تان هم بپسندید، به احتمال فراوان با GT2 دست به یقه خواهید شد!
در مقایسه با سیستم عاملی چون اندروید Wear باید GT2 را یک نمونه ساده‌تر قلمداد کرد و تا زمانی که خود هواوی یک مارکت اختصاصی برای اپلیکیشن‌های این ساعت درست نکند، پس گزینه‌ای برای انتخاب برنامه‌های مورد علاقه و حتی بازی کردن پیش روی‌تان نیست. از آنجایی هم که هواوی به‌خوبی می‌داند چنین امری کاربر را با یک چالش احتمالی روبه‌رو می‌کند، پس خودش دست به‌کار شده و انواع و اقسام برنامه‌هایی که یک کاربر علاقه‌مند به سلامتی نیاز دارد، به‌صورت پیش فرض بر روی GT2 تعبیه کرده است.
وقتی کلید بالایی را فشار می‌دهید، ۲۱ گزینه پیش روی شما قرار می‌گیرد که بایستی با اسکرول کردن به پایین با آنها آشنا شوید. برخی گزینه‌ها همچون فعالیت‌های بدنی، شامل ۱۲ زیر مجموعه دیگر هستند و هواوی به قدری چنین بخشی را با جزئیات و سفت و سخت کار کرده، که اگر هم مارکتی برای اپلیکیشن‌های مجزا وجود داشت، بعید می‌دانم کسی حداقل به‌خاطر ابزارهای سلامتی به سراغ آنجا می‌رفت.
حرکت در منوها تقریبا ساده است اما آن روانی و جذابیتی که در اندروید وِر دیده بودم، اینجا مشاهده نکردم و ارتباط عاطفی قدرتمندی بین من و رابط کاربری ساعت برقرار نشد، اما از آنجایی که به شخصه GT2 را خیلی پسندیدم، پس دست به آسمان برده و دعا کردم که هواوی با آپدیت کردن نسخه‌های بعدی این سیستم عامل لایت خود، به ما درجات رضایت بالاتری را اعطا بفرماید (الهی آمین)!
صدا، حرکت، اکشن
تا پیش از آنکه اقدام به نوشتن این بررسی بکنم، GT2 هفده روز همراه من بود، همراهی که مانند چسبی بر روی مچ دستم قرار گرفته و حتی در هنگام حمام کردن و خوابیدن نیز لحظه‌ای از یکدیگر جدا نشدیم! هواوی GT2 شاید دهمین ساعت هوشمندی بود که بر روی دستانم می‌بستم اما بدون تردید تنها محصولی بود که چنین زمان طولانی را بدون جدا شدن با من سر کرد و تنها به جز چند ساعتی که برای شارژ شدن از آغوش هم جدا شدیم، همیشه چون شمع و پروانه به دور بکدیگر می‌چرخیدیم و البته، هیچ‌کدام هم نه سوختیم و نه سوزاندیم!
دلیل اصلی که GT2 را تا این حد به خودم نزدیک نگاه داشتم، عملکرد بسیار جالب آن در ضبط اعمال روزانه و البته شبانه‌ام بود! ساعت به‌صورت لحظه‌ای مشغول ثبت ضربان قلب، استرس روزانه، تعداد گام‌ها، فعالیت ورزشی، کالری‌های سوزانده و کیفیت خواب شبانه روزی‌ام بود که همگی به لطف وجود سنسورهای فراوان و همیاری اپلیکیشن Health بر روی گوشی، حسابی خرسندم می‌کرد! مجموعه این عوامل سبب شد با آنکه به‌طور معمول دوست ندارم وسیله‌ای (حتی انگشتر ساده) هم به‌صورت دایمی همراهم باشد، GT2 را تبدیل به یار همیشگی خودم کنم.
در اپلیکیشن Health که با ساعت سینک می‌شود، یک رابط کاربری گویا و دقیق برای شما تمام عملکردهای ممکن را بازگو می‌کند و با توجه به آنکه بازه گسترده‌ای در آنجا ثبت و ضبط می‌شود، شما می‌توانید به‌خوبی هر آنچه بر سرتان آمده و می‌آید، ببینید! مثلا در ضبط دقیق میزان خواب، متوجه شدم که میزان خواب عمیقم کمتر از میزان لازم است اما سایر موارد در حد نرمالی قرار دارد و قاعدتا با استفاده از یک بازه گسترده‌تر همچون دو یا سه ماه، اطلاعاتی را به‌دست می‌آورید که هیچ دکتری هم قادر نیست آن را در اختیار شما بگذارد!
هواوی GT2 حتی می‌تواند یک محرک برای افزایش تحرک و سلامتی شما باشد، چرا که با اطلاع از وضعیت خود، تلاش می‌کنید که آن را به سوی حالت بهتری پیش برده و ساعت هم به شما در این امر کمک می‌کند. مثلا در حرکات ورزشی یا رفتن به باشگاه، یک راهنمای صوتی، گام به گام با شما حرکت می‌کند و یا اگر ضربان قلب یا میزان استرس‌‌تان دارای تغییرات بیش از حدی باشد، اخطار می‌دهد که مراقب باش، ما می‌خواهیم تا ۱۲۰ سالگی در کنار یکدیگر زندگی کنیم!
یک گزینه دیگر که در GT2 دوست داشتم، امکان مکالمه آن بود، به نحوی که بسیاری از مکالمات کوتاه را به‌خصوص وقتی که گوشی در اطرافم نبود، با آن انجام می‌دادم و صدا هم با کیفیت مناسبی به گوشم می‌رسید، از آنجایی که طرف دیگر هم هیچ غری نمی‌زد که چه گفتی یا بلندتر بگو، متوجه می‌شدم که او هم از این مکالمه کوتاه‌مان راضی است و احتمالا متوجه نشده که با وی از طریق گوشی حرف می‌زنم یا ساعت هوشمند!
حتما با خودتان می‌گوید که همه این تجربیات شد خوبی و بالاخره هر عشقی هر چند کامل، دارای نواقصی نیز است و در این ارتباط پاسخ من هم مثبت است! نوتیفیکیشن‌هایی که ساعت در ارتباط با اپلیکیشن‌های مختلف نشان می‌دهد، چندان کامل نیست و حتی نحوه دسترسی به آن نیز جذابیت ندارد، به‌طوری که خیلی اوقات برخی از آنها را از دست داده و جستجو در میان انبوه نوتیف‌ها هم چندان راحت و دوست داشتنی نیست. در روزهای اول هم که GT2 اصلا با فونت فارسی میانه‌ای نداشت و به جای نمایش حروف، فضای خالی نمایش می‌داد! امری که خوشبختانه با آپدیت آن خیلی سریع برطرف شد ولی در نشان دادن آیکون‌های مختلف که در شبکه‌های اجتماعی کاربرد زیادی دارند، GT2 همچنان به نمایش یک فضای خالی اکتفا کرده و همچون فیلم‌های با انتهای باز، قضاوت درباره شکلک ارسال شده را به مخاطبش می‌سپارد!
چرا تمام نمی‌شوی؟
به‌خاطر دارم اولین باری که ساعت را به دستم بستم، در حدود ۷۰درصد باتری داشت، چند ساعتی گذشت و به آن نگاهی انداختم، دیدم به ۶۸درصد رسیده، باز ساعاتی بعد نگاه کردم و دیدم عددش به ۶۷ درصد رسیده است، در صورتی‌که طی همین زمان شارژ گوشی‌ام از ۹۰ درصد به ۳۰ درصد کاهش یافته بود و من متعجب که چرا این ساعت علی‌رغم فعالیت همه سنسورهایش، باتری‌اش کم نمی‌شود! حتی برای لحظه‌ای به ذهنم رسید که شاید خراب است و مانند محصولاتی که باتری خراب دارند، ناگهان دستگاه خاموش می‌شود و یا اعلام خالی شدن باتری می‌دهد.
چند روزی گذشت و ادامه یافتن روند کاهش باتری با همان سرعت اولیه، به من ثابت کرد که معجزه‌ای رخ داده و حالا دیگر مجبور نیستم که همچون گذشته علاوه بر نگاه کردن به زمان، دایما شارژ باتری را هم چک کنم و گاهی اوقات به خاطر این غفلت، ساعتی خاموش بر دستانم داشته باشم. نخستین باری که GT2 را به شارژر خودش متصل کردم، دقیقا یک هفته بعد بود که ۷۰درصد باتری رو به اتمام بود و آن لحظه جدایی از یار که پیش‌تر اشاره کرده بودم، فرا رسید! با آنکه استفاده من از GT2 در حد نرمال و حتی کمی بیش از معمول (به‌خاطر بررسی) بود، اما اسمارت واچ هواوی نشان داد که به‌راحتی قادر است تا با یک بار شارژ شدن، حداقل ۱۰ روزی را در کنارتان بوده و لحظات شادی را با دوری از شارژر در کنار یکدیگر بگذرانید.
این عملکرد جذاب را که به‌شخصه بارزترین ویژگی GT2 در مقایسه با رقبای قدرتمندی چون اپل واچ و گلکسی واچ می‌دانم، بایستی مرتبط با هماهنگی بسیار عالی سیستم عامل و چیپست سخت‌افزاری هواوی دانست که دست‌پخت چینی‌ها را تبدیل به یک کباب خوشمزه برای ما ایرانی‌ها، سوشی جذاب برای ژاپنی‌ها، استیک آب‌دار برای آمریکایی‌ها و پیتزای عالی برای ایتالیایی‌ها کرده است، چرا که طعم این همه شارژ طولانی مدت برای هر کاربری دلپذیر بوده و پاشنه آشیل ساعت‌های هوشمند در مواجهه با نمونه‌های سنتی را تا حد زیادی برطرف ساخته است.
سخن پایانی
بدون هیچ‌گونه اغراقی باید بگویم که هواوی GT2 محبوب قلب و مچ دست من است! شاید سیستم عامل آن به‌قدری که باید و شاید تحت تاثیرم قرار نداد و حتی گاهی اوقات سبب شد که گوشه اخمی به آن بیاندازم اما عملکرد فوق‌العاده باتری، سنسورهای فراوان، هماهنگی کامل با اپلکیشن Health و ظاهر دوست‌داشتنی‌اش باعث گردید که دل به آن بسته و تصمیم بگیرم که به‌این راحتی‌های از این زیبای کار راه انداز جدا نشوم (دقایقی بعد از طرف هواوی: لطفا اگر کار بررسی‌‌تون تموم شده، ساعت رو پس بدید. من: فرار با GT2 به خارج از کشور!).
هواوی واچ GT2 در حال حاضر وارد کشورمان نیز شده است و قیمتی که می‌توان برای آن پیش بینی کرد، با توجه به سایز و جنس بند آن بین ۲ تا ۳ میلیون تومان متغیر خواهد بود، بهایی که نسبت به اسمارت واچ اپل ارزان‌تر است و در رده محصولات پریمیومی چون گلکسی واچ اکتیو سامسونگ قرار می‌گیرد.
نوشته بررسی ساعت هوشمند هواوی واچ GT2: عمر ابدی! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.
