نخستین مسافران مریخ با فضاپیمای عظیمی به سیاره سرخ می‌روند، در آنجا فرود می‌آیند، پایه‌های تمدن آینده انسان را می‌سازند؛ تحقیقات علمی را انجام می‌دهند و به زمین بازمی‌گردند. اما در بین عوامل استرس‌زای مأموریت آینده مریخ، چیزی است که معادله را بسیار پیچیده‌تر از قبل می‌کند: تشعشات کیهانی.

زمین میدان مغناطیسی قوی و جو متراکمی دارد که از انسان در برابر تشعشعات مضر کیهانی محافظت می‌کند. اما در فضای عمیق، فضانوردان مستقیما در معرض تشعشعات کیهانی که از ستارگان دورست کهکشان می‌آیند، قرار می‌گیرند. این تشعشات به بافت‌های بدن انسان آسیب می‌رساند، مشکلات سلامتی زیادی به وجود می‌آورد و عمر را کاهش می‌دهد.

به نظر می‌رسد ناسا همه کاری برای کاهش این خطرات برای فضانوردان مریخ انجام خواهد داد. اما فرانسیس کوچینوتا کارشناس تشعشعات و فیزیک فضایی و محقق سابق ناسا پیش‌بینی می‌کند، تشعشعات کیهانی بیش از چیزی هستند که مهندسان ناسا در حال آماده‌سازی خود برای مقابله با آن هستند و می‌توانند، سلامت فضانوردان را با خطر جدی مواجه کنند و منجر به شکست برنامه‌های انسان در این سیاره شوند. مطالعه کوچینوتا ماه آوریل در نشریه “نیچر” منتشر شده بود.

کوچینوتا که هم‌اکنون به عنوان محقق در دانشگاه نوادا، لاس‌وگاس فعالیت می‌کند، در آزمایش‌های خود با شبیه‌سازی شرایطی که فضانوردان در فضای عمیق با آن مواجه می‌شوند، روی مدل‌های حیوانی (موش) دریافت که سلول‌های بدن که در اثر در برخورد با ذرات باردار بسیار پرانرژی یا همان پرتوهای کیهانی آسیب‌دیده و جهش پیدا کرده‌اند، می‌توانند سلول‌هایی که مستقیما تحت تأثیر اشعه‌های فضایی قرار نگرفته‌اند را در خطر قرار دهند.

فرانسیس کوچینوتا می‌گوید: “در معرض تشعشعات کهکشانی قرار گرفتن، می‌تواند هسته سلول‌ها را نابود کند و همچنین موجب جهش سلولی شود که می‌تواند منجر به ابتلا به سرطان شود.”

کوچینوتا در ادامه گفت: ”به‌خوبی می‌دانیم که سلول‌های آسیب دیده، سیگنال‌هایی را به سلول‌های سالم اطراف می‌فرستند و احتمالا ریز محیط سلولی را تغییر می‌دهند. به نظر می‌رسد که این سیگنال‌ها سلول‌های سالم را تغییر داده که موجب تشکیل تومور و یا سرطان می‌شوند.”

محققان از یک مدل تأثیر غیر هدفمند رشد سرطانی استفاده کرده‌اند تا چیزی که دانشمندان برای اولین بار در سال ۱۹۹۲ متوجه آن شده بودند را دوباره تائید کنند. در واقع روشی که سلول‌ها بدون اینکه مستقیما در معرض پرتوهای کیهانی قرار گرفته باشند، تحت تأثیر قرار می‌گیرند. به خوبی می‌دانیم که تشعشات کیهانی به لطف افزایش میزان یونیزاسیون می‌تواند مشکلات سلامتی متعددی به وجود بیاورد، از جمله سرطان و بیماری‌های مرتبط به گردش خون. این خطر یکی از مسائل اصلی خارج شدن از مدار زمین است.

کوچینوتا به Inverse گفت: “ما قبلا می‌دانستیم که تابش تشعشات کیهانی بسیار آسیب‌پذیر است، چراکه باعث ایجاد انواع پیچیده‌تری از آسیب‌های دی ان ای و بسیاری جهش‌های ژنی می‌شود، اما با استفاده از این مطالعه مکانیستی دریافتیم که چنین تشعشعاتی تا چه میزان می‌تواند روی کل بدن انسان تأثیر بگذارد.”

کوچینوتا نتیجه گرفت که خطر سرطان برای فضانوردان در یک مأموریت ۹۰۰ روزه مریخ (شامل سفر ۲۰۰ روزه به‌سوی مریخ، سپری کردن ۵۰۰ روز در سیاره سرخ و ۲۰۰ روز هم برای بازگشت به زمین) به‌طور چشمگیری بالا خواهد بود.

کوچینوتا می‌گوید: “برآوردهای ما نشان می‌دهد که شانس اینکه یک فضانورد در اثر سرطان نسبت به تشعشات بمیرد، یک‌به‌هشت است.”

دانشمندان هنوز دقیقا در مورد خطرات بعد از آن اطمینان ندارند، اما در این زمینه تحقیقاتی در جریان است. این یکی از دلایلی است که اسکات کِلی فضانورد ناسا، تقریبا یک سال را در فضا گذراند تا تأثیر بیشتر اثرات اقامت بلندمدت در فضا را مشخص کنند.

تحقیقات دوقلوهای ناسا هم‌اکنون در حال یکپارچه‌سازی نتایج است. محققان این برنامه ناسا را گروه منحصربه‌فردی از متخصصان مختلف در زمینه‌های ژنتیکی و فیزیولوژیکی تشکیل می‌دهند. درحالی‌که اسکات کِلی یک سال را در ایستگاه فضایی بین‌المللی سپری کرد، برادر دوقلوی او، فضانورد بازنشسته ناسا مارک، در زمین به سر می‌برد. محققان ناسا می‌گویند، مقایسه نمونه‌های بیولوژیکی این دوقلوها، اطلاعات مهمی را در مورد چگونگی تأثیر فضا بر بدن انسان در اختیار محققان ناسا قرار خواهد داد. این مطالعات ژنتیکی پیشگامانه، به ناسا کمک خواهد کرد، ایمنی فضانوردان طی سفر آینده به مریخ را فراهم کند. ناسا اعلام کرده، نتایج  تحقیقات دوقلوهای ناسا، اواخر سال جاری و یا اوایل سال ۲۰۱۸ منتشر شود.

اطلاعات بیشتر در این زمینه هم به وسیله کاوشگر کریاسیتی به دست آمد که از نوامبر سال ۲۰۱۱ تا اوت سال ۲۰۱۲، سفر هشت ماه ای را به سوی سیاره سرخ انجام داد. دانشمندان دریافتند که تجهیزات این کاوشگر تا هزار برابر بیشتر از زمین در معرض تشعشعات قرار گرفته‌اند. این اطلاعات از سوی سازمان‌هایی همچون کمیسیون بین‌المللی حفاظت در برابر پرتو و شورای ملی حفاظت و ارزشیابی پرتو منتشر شده است.

شیلا تیبو، محقق علوم مواد از مرکز تحقیقات لانگلی ناسا به Inverse  گفت: ” کمیسیون بین‌المللی حفاظت در برابر پرتو و شورای ملی حفاظت و ارزشیابی پرتو، اطلاعات علمی و پزشکی درباره آسیب تشعشات کیهانی به انسان‌ها را ارائه می‌کنند و تلاش می‌کنند، با محدودیت‌های تشعشعات کیهانی مقابله کنند، محدودیت‌هایی همچون اینکه انسان بدون خطر تا چه حد می‌تواند در معرض تشعشعات قرار بگیرد.”

نتایج مطالعه کوچینوتا ممکن است، تأثیری در برنامه‌ریزی‌های انجام شده برای مأموریت‌های آینده به مریخ و دیگر سیارات نداشته باشد. اما، جامعه علمی به این مطالعه پاسخ‌های متفاوتی داده است. رابرت زوبرن، مهندس هوافضایی و بنیان‌گذار انجمن مریخ (Mars Society)، در یک بیانیه‌ای تند، کوچینوتا را “دلال تشعشات” خواند و گفت، مطالعه او هیچ‌چیز جدیدی ندارد.

رئیس انجمن مریخ، ماه گذشته با انتشار بیانیه‌ای با عنوان “حمله دوباره دلالان تشعشعات” در وب‌سایت انجمن مریخ نوشت: “تشعشات کیهانی نمی‌تواند اکتشافات انسان در مریخ را متوقف کند و نباید تبدیل به بهانه‌ای برای به تأخیر انداختن مأموریت (مریخ) شود. قابل‌فهم است که محققان تشعشات فضایی بخواهند، ازلحاظ مالی تأمین شوند، اما نباید اطلاعات نادرست را منتشر کنند.”

انجمن مریخ سازمان غیرانتفاعی فضایی است که به‌منظور ارتقای اکتشافات و برنامه‌های استعمار مریخ در سال ۱۹۹۸ توسط دکتر رابرت زوبین و دیگر دانشمندان تأسیس شده است. هدف اصلی این سازمان، آموزش مردم، رسانه‌ها و دولت در مورد مزیت‌های کاوش مریخ، اهمیت برنامه‌ریزی برای مأموریت انسان به مریخ در دهه‌های آینده و لزوم حضور دائمی انسان در سیاره سرخ است.

اما ناسا به دفاع از کوچینوتا پرداخت، تیبو گفت:”کوچینوتا محصول ناسا است، او سرعت (برنامه‌های فضایی) را کم نمی‌کند، تحقیقات او باید جدی گرفته شوند.”

با این حال، تیبو می‌گوید، به نظر نمی‌رسد در برآوردهای کوچینوتا، نوآوری‌های ناسا برای محافظت در برابر تشعشات کیهانی در نظر گرفته شده باشند. ناسا از روش‌های محافظتی مختلفی هم در فضاپیما و هم در سیاره سرخ بهره خواهد برد، اتمسفر رقیق مریخ می‌تواند، حدود ۴۰ درصد از تشعشات خورشیدی را مسدود کند و اقامتگاه‌های مریخی همچون زیستگاه گنبدی هم می‌تواند از انسان در برابر چنین تشعشاتی محافظت کند. باشیم.

طرح سکونت‌گاه یخی که طرح پیشنهادی محققان مرکز تحقیقات لانگلی ناسا است، سازه‌ای شفاف متشکل از پوسته یخی تودرتو باهدف استفاده از آب مایع مریخ در دماهای پایین است. این سازه دارای یک پوسته بیرونی، گنبد داخلی و باغ هیدروپونیک (کشاورزی بدون خاک) در محوطه جلوی سازه است که غذا و اکسیژن را برای ساکنانش فراهم می‌کند. همچنین استفاده از یخ این مزیت را دارد که امکان عبور نور طبیعی به سازه را فراهم می‌کند و درعین‌حال از ساکنانش در برابر تابش تشعشات خورشیدی و کهکشانی محافظت می‌کند. این در حالی است که دانشمندان مدت‌ها است به دنبال جایگزین مصنوعی برای نور خورشید هستند؛ اما این نورها برای حفظ چرخه روزمره خورشید برای حفظ تعادل روانی و توانایی جسمانی خدمه کافی نیستند.

همچنین ایده‌های دیگر همچون حفاری و ساخت زیستگاه زیرزمینی هم مطرح شده است. سفر به ۹۰۰ روزه به مریخ هم می‌تواند کاهش یابد. تیبو می‌گوید: “اگر همه این برنامه‌ها را در نظر بگیریم، می‌توانیم، خطرات سفر به مریخ را کاهش دهیم. محاسبات اولیه ما تا به امروز نشان می‌دهد که می‌توانیم به آنجا برسیم، هنوز امیدی داریم.”

ناسا تشعشعات کیهانی را اولویت اول مطالعات خود قرار داده است، اما همه تلاش‌ها شاید به این منتهی شود که انسان هیچ‌گاه و یا حداقل تا دهه ۲۰۳۰ به آنجا نرسد. ناسا اعلام کرد: “برنامه ما این است که انسان‌های سالم را به مریخ بفرستیم و به زمین بازگردانیم. تا زمانی که از ایمنی مطمئن نشویم، آن‌ها را به مریخ نمی‌فرستیم.”

همان‌طور که خود کوچینوتا در مطالعه‌اش تأکید می‌کند، متغیرهای زیادی برای برآوردهای قطعی وجود دارند، بنابراین نیاز به تحقیقات بیشتری است، او گفت: “ساعت تیک‌تاک (اشاره به گذشت سریع زمان) می‌کند، ما باید پاسخ‌های خود را پیدا کنیم و تا قبل از اینکه دیر شود، خطرات را کاهش دهیم.”

.

منبع: inverse

مطلب تشعشات کیهانی قاتل خاموش مسافران آینده مریخ! برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

شب ۳۰ ژوئن  ۲۰۰۴ فضاپیمای کاسینی پس از سفری تقریبا هفت ساله به مدار سیاره حلقه‌دار رسید. به گفته مقامات ناسا، این سفر که با پرتاب از روی یک موشک تیتان آی وی بی در ۱۵ اکتبر ۱۹۹۷ آغاز شد، در مجموع مسافتی حدود ۳.۵ میلیارد کیلومتر را در فضا پیموده است. مأموریت کاسینی همچنین شامل مانورهای گذر نزدیکی به سیاره زهره در آوریل سال ۱۹۹۸ و ژوئن سال ۱۹۹۹، ملاقات با زمین در اوت سال ۱۹۹۹و یک گذر نزدیک دسامبر سال۲۰۰۰ در غول گازی مشتری بوده است.

حدود شش ماه پس از ورود به مدار سیاره زحل، کاوشگر هویگنس از فضاپیمای کاسینی جدا شد و به سمت تیتان، بزرگ‌ترین ماه قمر سیاره زحل حرکت کرد. در ۲۵ دسامبر سال ۲۰۰۴، کاوشگر هویگنس از کاسینی جدا شد و سفر ۲۲ روزه خود را برای رسیدن به سطح قمر تیتان، زحل آغاز کرد. تیتان بزرگ‌ترین قمر از ۶۲ قمر زحل است، این قمر زحل همچنین تنها جرم کیهانی در فضا است که دارای آب پایدار و احتمالا باران است.

هنگامی‌که کاوشگر هویگنس در تاریخ ۱۴ ژانویه ۲۰۰۵ فرود تاریخی خود را روی تیتان انجام داد، خود را در برابر دنیایی دید که شباهت غریبی به دوران اولیه زمین داشت، یعنی زمانی که هنوز حیات در سیاره ما شکل نگرفته بود. کانال‌های زهکشی، دریاچه‌ها، فرسایش‌ها، تپه‌های شنی، باران‌های شدید، چیزهایی بودند که به نظر می‌رسیدند دائما روی سطح تیتان تأثیر گذاشته‌اند. تفاوت عمده این بود که بسیاری از این مایع از متان و اتان تشکیل شده بود. همچنین دمای ثبت شده سطح تیتان توسط هویگنس منفی ۲۹۰.۸۳ فارنهایت بود.

علاوه بر مایع سطح تیتان، گذر نزدیک‌های بعدی کاسینی همچنین حضور یک اقیانوس زیرسطحی را که احتمالا چیزی شبیه به یک دریای مرده زمینی (دریای شور فاقد حیات) است را کشف کرد. به گفته جوزپه میتری از دانشگاه نانت، فرانسه: “این اقیانوس (در قمر تیتان) نسبت به استاندارد اقیانوس‌های زمین، بسیار شور است. دانستن این ممکن است به ما کمک کند، دیدمان را نسبت به این اقیانوس به عنوان مکانی که ممکن است دارای حیات باشد، دگرگون کند؛ اما ممکن است شرایط این اقیانوس در گذشته‌های دور بسیار با چیزی که اکنون مشاهده می‌کنیم، متفاوت بوده باشد.”

قمر تیتان دارای رودخانه‌هایی از متان مایع و مواد شیمیایی آلی است، چیزی که این سؤال را مطرح کرده که آنجا محیط متفاوتی دارای حیات بالقوه است. محیطی که نیازی به آب و یا سیستمی مبتنی بر دی ان ای ندارد.

سارا هورست، دانشمند علوم سیاره‌ای از دانشگاه جانز هاپکینز در بالتیمور، می‌گوید:”ترکیبی از مواد آلی و مایع در قالب آب موجود در یک اقیانوس زیرسطحی و متان- اتان در سطح دریاچه‌ها و دریاها، بدان معنی است که تیتان ممکن است، مکان ایده آلی در منظومه شمسی برای بررسی امکان سکونت پذیری، فرایندهای (شیمیایی) پیش بیولوژیکی و حضور و تنوع حیات در فضا باشد.”

قمر تیتان که به‌اندازه سیاره عطارد است، تنها جرم کیهانی منظومه شمسی (به‌جز زمین) است که دارای جو غلیظ و مایعات سطحی است. اما در عوض آب، دریاچه‌های قمر تیتان، از باران‌های هیدروکربنی تغذیه می‌شوند و غنی از متان مایع و اتان هستند، این مولکول‌های آلی همان ساختارهای شیمیایی پیش بیولوژیکی یا ترکیبات شکل‌دهنده حیات هستند. تیتان که بزرگ‌ترین قمر از میان ۵۳ قمر سیاره زحل است، دارای تمام عناصر اساسی تشکیل‌دهنده حیات است، کربن، هیدروژن، نیتروژن، اکسیژن، فسفر، گوگرد و همچنین ذخایر هیدروکربنی است که از تمام هیدروکربن موجود در زمین بیشتر است. دانشمندان، مه موجود در جو قمر تیتان را مشابه مولکول‌های پیش بیولوژیکی محیط زمین اولیه می‌دانند.

اما آیا قمر تیتان که شباهت زیادی با زمین اولیه دارد، واقعا دارای حیات است؟ الیزابت ترتل، دانشمند علوم سیاره‌ای از دانشگاه هاپکینز، می‌گوید: “قمر تیتان به ما فرصتی برای جستجوی علائم حیات به روش‌های مختلفی را می‌دهد، همان حیات مبتنی بر آب، اما با سیستم بیولوژیکی که ممکن است از هیدروکربن به عنوان حلال بهره برده باشد.”

بریتنی اشمیت، دانشمند علوم سیاره‌ای از موسسه تکنولوژی جورجیا بر این باور است که قمر تیتان انجام نمونه‌های بسیاری از آزمایش‌های شیمی آلی با ساختارهای جایگزین را امکان‌پذیر می‌سازد. او می‌گوید: ” نمونه‌های قمر تیتان فوق‌العاده هستند، چراکه در این قمر با فرایند رسوبی مشابه سیارات سنگی، البته با یخ مواجه هستید. این ترکیب در طبیعت ترکیبی آلی محسوب می‌شود، اما لزوما پیش بیولوژیکی نیست.”

اکتشافات فضاپیمای کاسینی و هویگنس، داده‌های ارزشمندی را در اختیار دانشمندان قرار داده که درنهایت قمر تیتان را به‌عنوان یکی از ایدئال‌ترین اجرام منظومه شمسی برای جستجوی حیات مطرح کرده است.

در همین حال، مدارگرد کاسینی همچنان به مطالعه غول گازی، حلقه‌ها و قمرهایش ادامه داد و مجموعه‌ای از اکتشافات هیجان‌انگیز را انجام داد. به عنوان مثال، کاسینی دریاچه‌ها و دریاهای هیدروکربن مایع را روی سطح قمر تیتان شناسایی کرد و از آبفشان‌های آب یخی و سایر مواد مذاب را در دیگر قمر یخی سیاره زحل، انسلادوس مشاهده کرد.  قمر یخی زحل، انسلادوس، ممکن است اقیانوسی زیرسطحی دارای حیات فرازمینی را در خود جای داده باشد.

فضاپیمای کاسینی با گذرهای مکرر خود از این قمر، موفق به کشف شواهدی از وجود شرایطی مطلوب برای شکل‌گیری زندگی میکروبی در این قمر شد. به گفته کریس مککی، زیست‌شناس نجومی از مرکز تحقیقات ایمز ناسا در مافت فیلد، کالیفرنیا: “این (قمر) دارای آب مایع، کربن آلی، نیتروژن (به حالت آمونیاک) و یک منبع انرژی است. به جز کره زمین، ما نمی‌توانیم، ادعاهای فوق را در مورد هیچ جرم کیهانی دیگری در منظومه شمسی مطرح کنیم.”

پیش از اینکه کاسینی به انسلادوس برسد، دانشمندان مدت‌های مدیدی بود از اینکه چرا این جرم کیهانی (قمر) دارای روشن‌ترین بخش منظومه شمسی است، دچار شگفتی بودند. سرانجام دانشمندان با کشف کاسینی، موفق به مشاهده آبفشان‌های عظیم، آتش‌فشان‌های یخی و آب مایعی شدند که از این آتش‌فشان‌ها فوران می‌کردند و در سطح انسلادوس قرار می‌گرفتند. با این اکتشاف شگفت‌انگیز کاسینی، مشخص شد که انسلادوس قمری فعال است و دارای اقیانوسی عظیم از آب گرم مایعِ شور در زیر پوسته خود است.

لیندا اسپیلکر، دانشمند پروژه کاسینی، می‌گوید: “ما همچنان که داده‌های بیشتری از انسلادوس به دست می‌آوریم و آن‌ها را با داده‌های ابزارهای مختلف مقایسه می‌کنیم، شواهد بیشتری از وجود اقیانوس قابل سکونت در این قمر زحل می‌یابیم. اگر در نهایت در مأموریت دیگری پس از کاسینی، زندگی در اقیانوس انسلادوس کشف شود، آنگاه، اکتشافات انسلادوس ما در میان برترین اکتشافات تمام مأموریت‌های سیاره‌ای قرار خواهد گرفت.”

مشاهدات کاسینی به اخترشناسان این امکان را داد که تشخیص دهند که آیا اقیانوس زیرزمینی این قمر می‌تواند، از حیات پشتیبانی کند یا خیر. تیتان همچنین ممکن است، قابل سکونت باشد. البته باوجود سیستم آب و هوایی مبتنی بر هیدروکربن در این قمر، احتمالا  هرگونه اشکال حیاتی که در این قمر وجود داشته باشند، نسبت به اشکال حیات موجود در زمین متفاوت باشند. فضاپیمای کاسینی اکنون به پایان مأموریت طولانی خود نزدیک شده است. این فضاپیمای آوریل سال جاری، در خلال مأموریت نهایی خود، پایان بزرگ (Grand Finale)  نخستین شیرجه بزرگ خود از بین ۲۲ شیرجه برنامه‌ریزی‌شده را در میان گردوغبارهای حلقه‌های زحل و توفان‌های کیهانی فضای درونی حلقه‌های آن انجام داد.

پس از دو دهه حضور در فضا، مأموریت کاوشگر کاسینی روز ۱۵ سپتامبر سال ۲۰۱۷، با شیرجه مرگ‌بار در جو سیاره زحل به پایان خواهد رسید. این رویداد دراماتیک، پایان یکی از موفق‌ترین سفرهای فضایی تاریخ ناسا را رغم خواهد زد.

به گفته کارولین پورکو دانشمند علوم سیاره‌ای و مدیر بخش تصویربرداری مأموریت کاوشگر کاسینی: “دستاوردهای مأموریت کاسینی بی‌شمارند. ازلحاظ تکنولوژیکی، این (مأموریت کاسینی) یکی از فوق‌العاده‌ترین و ماهرانه‌ترین گردش‌های مداری در سیستم‌های سیاره‌ای است که تاکنون انجام شده است. این مأموریت دارای بیشترین گذرهای نزدیک از اجرام کیهانی است که تا به حال هر مأموریت دیگری در فضا انجام داده است. در واقع کاسینی ممکن است بیش از ۱۰۰ مانور گذر نزدیک به انجام رسانده باشد، چیزی که از تمام برنامه‌های سیاره‌ای بیشتر است.”

در حالی که کاسینی از لحاظ فنی قابلیت رصد سیاره زحل را تا چندین سال آینده خواهد داشت، ولی با توجه به کمبود سوخت کاوشگر، ناچارا مأموریت آن هم به پایان خواهد رسید. در واقع، اگر سوخت کاسینی به پایان برسد، دانشمندان دیگر قادر به کنترل مدار آن نخواهند بود و خطر برخورد آن به یکی از دو قمر زحل که دارای پتانسیل زندگی هستند، بسیار بالا خواهد بود.

بنابراین، کاسینی پس از ۱۲ سال کاوش زحل و اقمار آن، برای آخرین بار به سوی تیتان می‌رود و در شکافی بین جو زحل و حلقه‌های آن قرار می‌گیرد، جایی که گردوغبارهای کیهانی می‌توانند کاوشگر را تهدید کنند. کاسینی سپس نزدیک به جو باقی می‌ماند و اطلاعاتی از حلقه و زحل جمع‌آوری می‌کند و از آنتن خود به عنوان سپری برای محافظت از ابزارهای علمی بهره می‌برد. اگر حتی یکی از این ذرات در آن سرعت به کاوشگر برخورد کنند، می‌تواند یکی از ابزارهای علمی را خراب کند و یا اگر برخورد در محل اشتباهی باشد، کاوشگر را از کار بیندازند. در واقع این می‌تواند نزدیک‌ترین نگاه به زحل و حلقه‌های آن باشد.

کاسینی در نهایت، پس از ۲۲ مانور بین سیاره و حلقه‌های آن، بر فراز ابرهای زحل سقوط می‌کند. در واقع، کاوشگر کاسینی از هم می‌پاشد، ذوب می‌شود، تبخیر می‌شود و تبدیل به بخشی از خود سیاره می‌شود. به‌این‌ترتیب، بیست سال پس از اینکه دانشمندانی از ۱۹ کشور و سه آژانس فضایی، کاوشگر را با همکاری هم به فضا پرتاب کردند، ناپدید شدن کاوشگر را در عرض حدود سه دقیقه به اتفاق هم تماشا خواهند کرد.

ارل مایز، مدیر پروژه کاسینی در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در پاسادنا، کالیفرنیا با ستایش از دهه‌ها اکتشافات و تحقیقات مأموریت کاسینی، می‌گوید:”چنین پایان دراماتیکی، نتیجه‌ای فوق‌العاده است. کاسینی اساسا کتاب زحل را بازنویسی کرد، اما این فقط یک فصل بود، تمام کتاب نبود.”

مأموریت کاسینی پروژه‌ای مشترک بین ناسا، آژانس فضایی اروپا و آژانس فضایی ایتالیا است. آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا، بخشی از موسسه تکنولوژی کالیفرنیا در پاسادنا، بخش علمی مأموریت را مدیریت می‌کند. مدارگرد کاسینی و دو دوربین پردازنده آن در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا طراحی، توسعه و مونتاژ شده‌اند. همچنین مرکز عملیات تصویربرداری این مأموریت در موسسه علوم فضایی بولدر، کلرادو قرار دارد. فضاپیمای کاسینی در سال ۱۹۹۷ به فضا فرستاده شد و در سال ۲۰۰۴ در مدار سیاره زحل قرار گرفت.

.

منبع: space

مطلب مأموریت فضاپیمای کاسینی در زحل، ۱۳ ساله شد برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

ادامه حذف کارکنان دولتی با تخصص‌های علمی در دوره ریاست جمهوری دونالد ترامپ ادامه دارد. روز جمعه، سه تن از آخرین اعضای دفتر سیاست‌گذاری علمی و تکنولوژی (OSTP) کاخ سفید هم درهای دفترهای خود را بستند. یکی از کارکنان در توییتر نوشت: “بخش علمی خالی شد. میکروفن زمین گذاشته شد (کنایه از پایان کار!)”

همه این سه کارمند از کارمندان باقی‌مانده دولت اوباما بودند. دفتر سیاست‌گذاری علمی و تکنولوژی کاخ سفید تحت رهبری بارک اوباما، ۹ کارمند داشت که مغز اجرایی این بخش در مسائلی همچون آموزش اِستِم (STEM، سیستم آموزشی با تمرکز روی زمینه‌های بنیادی؛ علوم، تکنولوژی، مهندسی و ریاضیات)، بیوتکنولوژی و پاسخ به بحران‌ها بودند. به نقل از CBS News، هیچ‌کس در این بخش دفتر سیاست‌گذاری علمی و تکنولوژی کار نمی‌کند و شواهدی هم از انتخاب جایگزین در دست نیست.

دولت ترامپ اعلام کرد، این کارمندان مازاد نیاز دولت بوده‌اند. یک مقام کاخ سفید به CBS گفت: “تحت مدیریت رئیس‌جمهور قبلی، دفتر سیاست‌گذاری علمی و تکنولوژی بیش آن چیزی که باید رشد کرده بود.”

دفتر سیاست‌گذاری علمی و تکنولوژی تحت مدیریت پرزیدنت اوباما ۵۰ تا ۶۰ کارشناس سیاست‌گذاری داشت. و پرزیدنت اوباما این بخش کاخ سفید را به بیش از ۱۰۰ کارمند گسترش داده است. البته بااین‌وجود هم نمی‌توان این مورد را به عنوان مازاد به حساب آورد، در واقع تلاش دولت ترامپ، لزوما به معنی کاهش تعداد کارکنان به سطح پیشین نیست، بلکه چیزی بیش از آن است. در حال حاضر، تنها ۳۵ نفر در چهار بخش دفتر سیاست‌گذاری علمی و تکنولوژی کاخ سفید فعالیت می‌کنند.

در حالی که محافظه‌کاران ممکن است، این بخش را به‌عنوان نمونه دیگری از ضایعات دولتی ببیند، برنامه پرزیدنت اوباما برای گسترش این بخش به‌خوبی نشان می‌دهد که علوم و تکنولوژی در هر جنبه از زندگی چه اهمیتی دارد. یکی از کارکنان خروجی دفتر سیاست‌گذاری علمی و تکنولوژی به CBS می‌گوید که پرزیدنت اوباما “باور قوی به علم و تلاقی فزاینده علم و تکنولوژی در طیف وسیعی از سیاست‌گذاری‌ها داشت.”

یک مقام کاخ سفید گفت: “همه کارهایی که انجام داده‌ایم، هنوز کاملا انجام ‌نشده‌اند.”

برخی باور دارند که کارکنان بخش‌های دیگر ممکن است، به این بخش اضافه شوند. اما به نظر نمی‌رسد، کارکنان دیگر بخش‌ها صلاحیت و کارایی کارمندان متخصص را داشته باشند. یکی از مشخصه‌های اصلاحات دولتی فعلی، خالی گذاشتن خیلی از جایگاه‌های دولت فدرال است. محدوده‌هایی که ترامپ مشخصا علاقه‌ای به آن‌ها نداشته، تضعیف شده‌اند. او علاقه‌ای به همراهی با کشورهای دیگر و یا استفاده از قدرت نرم ندارد، بنابراین وزارت امور خارجه هم تضعیف شده است.

او علاقه‌ای به علم و یا حفاظت از محیط زیست ندارد، بنابراین آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده آمریکا (EPA) از به‌کارگیری کارمندان جدید صرف‌نظر کرده و بیش از ۱۲۰۰ جایگاه شغلی را حذف کرده است. تعداد مشاوران علمی آژانس حفاظت از محیط‌زیست ایالات‌متحده آمریکا تا اول سپتامبر به ۱۱ عضو خواهد رسید. این در حالی است که تنها تا چند ماه قبل، تعداد این مشاوران ۶۸ نفر بود.

در همین حال دونالد ترامپ نمی‌داند فضا چیست و نمی‌خواهد هیچ‌کس در مورد آن به او آگاهی دهد. داستان ناآگاهی دونالد ترامپ روز جمعه به‌صورت ویروسی در شبکه‌های اجتماعی و اینترنت پخش شد. ترامپ روز جمعه فرمان اجرایی “شورای ملی فضایی” ایالات‌متحده را امضا کرد. این شورا که از سال ۱۹۵۸ و تحت مدیریت دولت آیزنهاور فعالیت می‌کند، به رئیس‌جمهور امکان همکاری نزدیکی جهت اجرای سیاست‌ها و تصمیم‌های مربوط به فعالیت‌های فضایی را می‌دهد. این مراسم با حضور فضانوردان (از جمله، سرهنگ باز آلدرین فضانورد سابق و دومین انسانی که به ماه پای گذاشته) و مقامات اجرایی ناسا برگزار شد.

اتفاقی که در مراسم امضای این فرمان اجرایی افتاد، خیلی‌ها را به این فکر انداخت که اصولا رئیس‌جمهور ترامپ چیزی از فضا نمی‌داند! دونالد ترامپ در خلال سخنرانی خود گفت: “ما می‌دانیم که فضا چیست. همه‌چیزی که باید بگوییم فضا است.” و سپس رو به آلدرین به شوخی گفت:” آنجا فضای زیادی وجود دارد، درست است؟”

باز آلدرین که همواره به شوخ‌طبعی مشهور بوده و معمولا از نقل‌قول‌های معروف علمی تخیلی در صحبت‌هایش استفاده می‌کند، نقل‌قول مشهور شخصیت سری انیمیشن‌های “داستان اسباب‌بازی،” باز لایتیر را بازگو کرد: “بی‌نهایت و فراتر از آن” دونالد ترامپ هم در جواب گفت: “بی‌نهایت اینجاست. این می‌تواند بی‌نهایت باشد، ما واقعا نمی‌دانیم اما می‌تواند چنین چیزی باشد.”

شاید باید ترامپ به فکر مشاوره و آموزش از نیل دگراس تایسون (اخترفیزیکدان مشهور) باشد، اگرچه تصور نمی‌شود، او پاسخ تماس‌های ترامپ را بدهد، اما چیزی که مشخص است این که مسائل مربوط به علم و تکنولوژی همچنان ادامه دارند و پیشرفت‌ها در این زمینه‌ها ادامه خواهد داشت. تنها با اشاره به ژست جالب‌توجه باز آلدرین در خلال صحبت‌های ترامپ، به خوبی مشخص است که جامعه علمی به‌سادگی با چنین شرایطی سازگاری پیدا نمی‌کند.

.

منبع: gizmodo

مطلب ترامپ به اخلال جامعه علمی آمریکا ادامه می‌دهد: بخش علمی کاخ سفید هیچ کارمندی ندارد! برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

شرکت اسپیس ایکس متعلق به ایلان ماسک، از تأخیر به وجود آمده نهایت استفاده را کرد و آن را به فرصتی تاریخی بدل کرد. با توجه به اینکه اسپیس ایکس برنامه پرتاب ماهواره بلغاری را از دوشنبه به جمعه به تعویق انداخته بود، مجبور شد، دو موشک فالکون ۹ را در عرض ۴۸ ساعت پرتاب کند.

پرتاب روز جمعه شرکت از مرکز فضایی کندی در فلوریدا انجام شد که ماهواره BulgariaSat-1 را حمل می‌کرد. در دومین پرتاب هم که دیروز بعد از ظهر (به‌وقت محلی) انجام شد، ۱۰ ماهواره شرکت ایریدیوم کامیونیکیشنز به مدار زمین پرتاب شدند. پرتاب روز گذشته از پایگاه نیروی هوایی واندنبرگ در کالیفرنیا انجام گرفت. اسپیس ایکس با وجود تکنولوژی موشک‌های قابل‌استفاده مجدد، امکان پرتاب دو موشک را در خلال چنین زمان اندکی داشت.

پرتاب ماهواره BulagariaSat-1، دومین باری بود که این شرکت فضایی خصوصی از یک بوستر (تقویت‌کننده) بازیابی شده بهره می‌برد، در همین حال پرتاب روز یکشنبه هم سومین مورد از استفاده از بوسترهای بازیابی شده بود. ایلان ماسک مدیرعامل شرکت هم با ارسال چند توییت این از این موفقیت تاریخی ابراز خوشحالی کرد.

شرکت فضایی خصوصی اسپیس ایکس، اواخر ماه مارس (۱۰ فروردین) موفق شده بود که برای نخستین بار یک موشک فالکون ۹ را (که پیش از این هم در مأموریتی دیگر از آن استفاده کرده بود) به مدار زمین پرتاب کند و دوباره سالم در سکوی شناور خود در سواحل فلوریدا فرود بیاورد. بهره بردن از قابلیت استفاده مجدد به طور قابل‌توجهی هزینه پروازهای فضایی را کاهش می‌دهد، چنانچه ایلان ماسک، مدیرعامل شرکت اسپیس ایکس این موفقیت را انقلابی در پروازهای فضایی خواند.

شرکت اسپیس ایکس با پرتاب نخستین موشک قابل‌استفاده مجدد و فرود مرحله اول آن، موفقیت تاریخی را به دست آورد. البته در پرتاب ماه مارس، تقویت‌کننده تنها بخشی از موشک اسپیس ایکس نبود که دوباره مورداستفاده قرارگرفته بود، بلکه اسپیس ایکس در این مأموریت؛ برای نخستین بار موفق به فرود دماغه مخروطی ۶ میلیون دلاری فالکون ۹ هم شد.

موشک فالکون ۹ پس‌ازاینکه با موفقیت ماهواره تلویزیونیSES-10  متعلق به شرکت SES S.A لوکزامبورگ را به مدار پایین زمین رساند، با موفقیت در سکوی فرود شناور اسپیس ایکس در اقیانوس اطلس فرود آمد. این فرود موفقیت‌آمیز، ششمین فرود موفق شرکت در سکوی فرود دریایی بود.

گفته می‌شود، این اولین باری است که بلغارستان یک ماهواره مخابراتی را به فضا می‌فرستد. برای ایریدیوم کامیونیکیشنز هم این دومین سری از ماهواره‌های شرکت بود. اسپیس ایکس پیش از این در ماه ژانویه، محموله‌ای شامل ۱۰ ماهواره ایریدیوم نکست شرکت ایریدیوم کامیونیکیشنز را از پایگاه نیروی هوایی واندنبرگ در کالیفرنیا را به مدار پایین زمین برده بود. اسپیس ایکس همچنین پس از پرتاب اولیه، موفق به فرود موفقیت‌آمیز مرحله اول موشک بر روی کشتی در اقیانوس آرام شد.

و اکنون ۱۰ ماهواره دیگر را به مدار پایین زمین رساند که دومین سری از ۷۰ ماهواره ایریدیوم کامیونیکیشنز هستند. این شرکت ارتباطات ماهواره‌ای قصد دارد، ماهواره‌های خود را طی هفت پرتاب به مدار زمین ارسال کند. به گفته ایریدیوم کامیونیکیشنز، این ماهواره‌ها جایگزین شبکه‌ای متشکل از ۶۶ ماهواره خواهند شد که درهرحال حاضر در مدار پایین زمین در حال انجام عملیات هستند.

این دو پرتاب، اطمینان به تکنولوژی موشک‌های قابل‌استفاده مجدد را افزایش دادند. در میان مسائل مختلف، ایلان ماسک امیدوار است که این تکنولوژی در نهایت هزینه سفرهای فضایی را کاهش دهند. ماسک پیش از این گفته بود که ارسال ماهواره با استفاده از موشک‌های قابل استفاده مجدد، ۳۰۰ میلیون دلار از موشک‌های یک سفره عادی ارزان‌تر است.

حتی پیش از موفقیت تاریخی چند روز گذشته، علاقه به تکنولوژی موشک‌های قابل‌استفاده مجدد دائما در حال افزایش بوده است. شرکت اسپیس ایکس تاکنون، ۵۰ مأموریت- از جمله یک مأموریت برای غول هوافضایی ایرباس- را رزرو دارد. بسیاری از این مأموریت‌ها برای ماه‌های آینده سال جاری و همچنین سال ۲۰۱۸ برنامه‌ریزی شده‌اند. برخی از این محموله‌ها متعلق به شرکت‌های خصوصی همچون ایریدیوم کامیونیکیشنز و برخی هم متعلق به سازمان‌های دولتی همچون دولت بلغارستان هستند. اما تکنولوژی موشک‌های قابل‌استفاده مجدد  نه فقط در کوتاه مدت به نفع اسپیس ایکس است، بلکه این قابلیت فوق‌العاده هیجان‌انگیز می‌تواند، کلیدی برای سفر به مریخ در دهه ۲۰۳۰ باشد.

ایلان ماسک مدیرعامل شرکت اسپیس ایکس، پیش‌ازاین گفته بود:”این نشان می‌دهد، می‌توانید، یک تقویت‌کننده کلاس مدار را که گران‌ترین بخش موشک محسوب می‌شود، بارها پرتاب کنید. این درنهایت یک انقلاب بزرگ در پروازهای فضایی است.”

همان‌طور که به‌خوبی می‌دانیم؛ طرح ماسک برای سفر به مریخ به شدت به استفاده از موشک‌های قابل‌استفاده مجدد متکی است، چیزی که در نهایت علاوه بر کاهش هزینه‌های سفر می‌تواند، زمان‌بندی برای سفر انسان به مریخ را هم به جلو بیندازد.

.

منبع: sciencealert

مطلب موفقیت تاریخی دیگری از اسپیس ایکس: پرتاب دو موشک در عرض ۴۸ ساعت! برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.