چگونه در iOS11 به طور اتوماتیک تماس های دریافتی را پاسخ دهیم؟

اینکه همه ما تلفن همراه داریم، و آن را دائما به همراه داریم تضمینی نیست که بتوانیم همیشه به تمام تماس های تلفنی مان جواب دهیم. این می تواند علت های زیادی داشته باشد. پیش پا افتاده ترین دلیل آن این است که ممکن است گوشی شما روی سایلنت تنظیم شود و یا اینکه در لحظه دریافت تماس حواس تان به گوشی تان نباشد یا اینکه صدای زنگ انقدر کم قدرت باشد که در کیف و جیب متوجه تماس نشوید. اما گاهی اوقات بخاطر کثیف بودن صفحه تاچ عکس العملی برای تایید و دریافت تماس نخواهید دید. اپل این بار تلاش کرده در ios 11 خود کاری کند که بتوانید به طور اتوماتیک پاسخ تلفن های مهم را بدهید. اگر برای بار اول است که خبری از آخرین نسخه ios  یعنی ios 11 می شنوید بد نیست که بدانید که ویژگی‌های جدید iOS 11 نسبت به iOS 10  یک سری ویژگی های قابل توجه است. بهترین کار برای آشنایی با این نسخه از سیستم عامل موبایلی اپل این است که آموزش بروز رسانی iOS10 به iOS11 Beta برای iPad ،iPhone و iPod touch را مطالعه کرده و گوشی خود را به این نسخه ارتقا دهید اما اگر به هر دلیلی با این نسخه ارتباط برقرار نکردید، می توانید با دیگر آموزشی در گویا آی تی یاد بگیرید که چگونه بعد از بروز رسانی iOS 11 به iOS 10.3.2 برگردیم؟

 iOS11

حالا در ساختار ios 11 ویژگی قابل توجهی وجود دارد و آن هم این است که به شما اجازه می دهد بدون اینکه بخواهید گوشی تان را لمس کنید، تماس های دریافتی تان را پاسخ دهید. این قابلیت که Auto-Answer Calls نام گذاری شده است در واقع امکانی است که شما را برای تمام ساعات روز در دسترس افرادی قرار می دهد که می خواهند با شما در تماس باشند.

شاید برای پیدا کردن بخش تنظیمات لازم برای این گزینه، بخواهید که به بخش تنظیمات و در نهایت به قسمت phone سر بزنید اما مسیر را اشتباه فرض کرده اید. بدین منظور باید به مسیر  General -> Accessibility -> Call Audio Routing -> Auto-Answer Calls بروید و از این طریق این قابلیت را تنظیم کنید.

روش مرسوم دیگری که ممکن است بخواهید از طریق به این بخش دسترسی پیدا کنید بخش جستجو در این اپلیکیشن است. بدین ترتیب می توانید در بخش جستجو در تنظیمات Auto-Answer Calls را سرچ کنید تا مستقیما مسیر یاد شده را پیمایش کرده و سیستم عامل شما را به مقصد برساند.

Auto-Answer Calls

روی گزینه Auto-Answer Calls کلیک کنید ( تپ کنید یا لمس کنید ) تا وارد بخش تنظیمات بعدی آن شوید. در ادامه با صفحه ای مطابق زیر مواجه می شوید:

Auto-Answer Calls

همانطور که مشاهده می کنید روبروی عبارت Auto-Answer Calls در انتها یک کلمه وجود دارد و آن هم off است. این قابلیت به طور پیش فرض خاموش است پس آن را تپ کرده و on کنید.

Auto-Answer Calls

با این که Auto-Answer Calls را فعال می کنید اما باز هم باید تنظیمات لازم را انجام دهید. در ادامه همانطور که در بالا می بینید باید مشخص کنید که بعد از چند ثانیه می خواهید تماس تلفنی را پاسخ دهید؟ با استفاده از + می توانید این رقم را مشخص کنید و زیاد کنید و با علامت – نیز این رقم را کاهش دهید.

وقتی که شما این سرویس را فعال می کنید، ios به طور خودکار و اتوماتیک کار پاسخ دهی به تماس را برایتان فعال می کند. مخصوصا برخی اوقات تاچ گوشی در استفاده های زیاد، مسیر تایید تماس را به درستی فعال نمی کند که این روش می تواند بسیار مفید باشد. وقتی که که ای او اس تماس را وصل کرد، از بلندگو استفاده خواهد کرد تا صدای مخاطب را به گوش تان برساند اما اگر گوشی تان را به هندزفری وصل کرده باشید، یا اینکه آن را از طریق دستگاه بلوتوثی به یک اسپیکر یا گوشی بلوتوثی وصل کرده باشید، صدا را از طریق ان انتقال خواهد داد. البته بهتر است که این قابلیت در جمع فعال نباشد و یا حداقل در جمع از گوشی استفاده کنید تا مزاحم اطرافیان نباشد.

اگر شما دائما گوشی را با خود دارد و شغل تان به گونه ای است که دائما دستتان بند است بهتر است که از هدست بلوتوثی استفاده کنید تا تمرکزتان هم به هم نریزد! این بهترین روش پیشنهادی به شما است. اما همانطور که گفته شد، این تنظیمات تنها ابتدا به صورت اسپیکر ارائه خواهد شد حالا اگر شما بخواهید خروجی صدا را بهتر و شخصی سازی تر شده مدیریت کنید می توانید این تنظیمات را به صورت زیر به پیش ببرید:

بدین صورت در بخش دسترس پذیری که ابتدا برای پیدا کردن قابلیت پاسخ اتوماتیک به آن مراجعه کردید، می توانید این اتصال را مشخص کنید که همانطور مشاهده می کنید دارای چند گزینه است. به طور پیش فرض این قابلیت روی اسپیکر تنظیم است اما اگر از هدست بلوتوثی استفاده می کنید یا صرفا از ایفون ۷ بهره مند هستید گزینه دوم یعنی هدست بلوتوثی باید استفاده کنید.

بدین ترتیب می توانید نهایت شخصی سازی را برای این قابلیت روی ios 11 انجام دهید. شاید اپلیکیشن دیگری برای ios وجود داشته باشد که بتواند این کار را برای ios 10 به پایین فعال کند که در صورتی که تجربه استفاده از چنین اپلیکیشنی دارید آن را با ما در میان بگذارید و نظر و دیدگاه خود را با گویا آی تی در میان بگذارید و این مطلب را روی شبکه های اجتماعی نشر دهید

نقد و بررسی مینی پی‏‌سی Remix Mini؛ کوچک و کارآمد!

تا مدت‏ها پیش، تجربه سیستم‌عامل‌های دسکتاپ بر روی کیس‌های بزرگ یا لپ‌تاپ‌‏های کوچک و سبک امکان‌پذیر بود اما با ظهور مینی پی‌سی (Mini PC)، دریچه‎ای تازه به سوی کاربران گشوده شد تا لذت استفاده از سیستم‎عامل‌های دسکتاپ را با خرید یک محصول بسیار کوچک (در حد و اندازه‎های مودم) تجربه نمایند. با گسترش مینی‌ پی‎سی‌ها و استقبال کاربران از آن‎، نمونه‎های متنوع‎تری وارد بازار شد که از جمله آن‏ها می‎توان به مینی‌ پی‌سی‌های گیمینگ اشاره کرد که ابعادی برابر با کنسول‌های بازی دارند و قدرت آن، رایانه‎های شخصی را گیمینگ عظیم‌الجثه را به چالش می‎کشد و این اواخر نیز، مینی کامپیوترهای اندرویدی وارد بازار شده است. در ادامه، نگاهی به اولین مینی‎ پی‌سی اندرویدی بازار یعنی Remix Mini خواهیم داشت. برای جزئیات بیشتر در ادامه مطلب با وب‎سایت گویا آی‎تی همراه باشید.

Remix Mini با نسخه شخصی‌سازی شده سیستم‎عامل اندروید یعنی Remix OS همراه شده است (در واقع، رابط‌کاربری سیستم‎عامل اندروید در مانیتورهای بزرگ بهینه شده است و با تغییراتی اندک، اجرای تمامی برنامه‎ها بر روی مانیتور یا سینمای خانگی امکان‏پذیر خواهد بود) و تجربه استفاده از آن، مانند کار با رایانه‎های مبتنی بر سیستم‎عامل ویندوز لذت‎بخش خواهد بود.

Remix Mini توسط شرکت Jide توسعه یافته است و پیش از اینکه این محصول به صورت انبوه وارد بازار شود، شرکت سازنده با ارائه در آن Kickstarter توانست مبلغ لازم را برای تولید این مینی پی‌سی اندرویدی جمع‌آوری نماید. طراحی Remix Mini بسیار ساده است و همان‌طور که گفته شد، ابعاد آن در حد و اندازه مودم‌های ADSL است؛ به‌طوریکه حمل آن بسیار ساده بود و می‌توان با قرار دادن آن در کیف خود، این مینی‎ پی‌سی را به راحتی حمل نمایید. ابعاد Remix Mini برابر است با ۴٫۹ در ۳٫۵ در ۱٫۰ اینچ و وزن آن نیز به ۴۱۰ گرم می‏رسد.

Remix Mini

Remix Mini از دکمه پاور استفاده نمی‎کند و این موضوع به حفظ سادگی طراحی آن کمک نموده است. در بالای دستگاه، یک دکمه لمسی وجود دارد و با یک‎بار ضربه بر روی آن، دستگاه روشن می‎شود و ضربه مجدد، منوی پاور را فعال خواهد کرد. با توجه به قیمت پایین این مینی پی‌سی (Remix Mini در واقع نزدیک به ۷۰ دلار قیمت دارد و با پرداخت ۳۸۰ هزار تومان در داخل کشورمان قابل خریداری است)، نباید انتظار مشخصات سخت‎افزاری قدرت‎مندی را از Remix Mini داشته باشید و اجرای برنامه‎های معمول مانند یوتیوب، آفیس و کروم تنها کاری است که می‌توانید با این مینی‎ پی‌‎سی انجام دهید.

Remix Mini به پردازنده چهار هسته‎ای مجهز شده است و چهار هسته پردازشی با فرکانس ۱٫۲ گیگاهرتز به آن قدرت می‎دهد و تنها دو گیگابایت حافظه رم نیز برای آن درنظر گرفته شده است. ۱۶ گیگابایت حافظه حافظه داخلی، نیز مینی پی‌سی Remix Mini را به انتخابی نه‎چندان ضعیف مبدل می‎سازد. البته امکان ارتقای فضای ذخیره‎سازی با استفاده از یک حافظه میکرو SD وجود دارد. حافظه داخلی از نوع eMMC بوده و با استفاده از حافظه میکرو SD، می‎توانید فضای ذخیره‌سازی را حداکثر تا ۱۲۸ گیگابایت افزایش دهید.

پردازشگر گرافیکی Mali 400 MP2 نیز، پردازش محتوای گرافیکی را برعهده دارد و با توجه به مشخصاتی که از آن سراغ داریم؛ اجرای بازی‏های گرافیکی به امری محال برای Remix Mini مبدل خواهد شد.

Remix Mini

بر روی این مینی‏ پی‌سی، درگاه Ethernet قرار دارد و خروجی HDMI به همراه جک هدفون، از دیگر درگاه‎های ارتباطی خواهد بود که برای Remix Mini درنظر گرفته شده است. این مینی‏ پی‎سی تنها به دو درگاه یواس‎بی ۲٫۰ مجهز شده است و هیچ درگاه یواس‎بی ۳٫۰ بر روی بدنه آن وجود ندارد؛ به همین جهت، امکان انتقال اطلاعات بر روی حافظه‌های اکسترنال با سرعت بالا وجود ندارد اما با توجه به ماهیت کلی Remix Mini به عنوان یک مینی پی‌سی ارزان‌قیمت، به شرکت سازنده بابت عدم تجهیز این دستگاه به درگاه یواس‏‌بی ۳٫۰ نباید خرده گرفت.

مینی‌ پی‌سی Remix Mini از اتصال وای‌فای پشتیبانی می‏کند و بلوتوث ۴٫۰، از دیگر قابلیت‌هایی است که این رایانه همراه کوچک با خود یدک می‎کشد. کمبود تعداد پورت‌های یواس‌بی ۲٫۰، چندان آزاردهنده نخواهد بود زیرا با استفاده از یک هاب، می‌توانید به تعداد پورت بیشتری دسترسی داشته باشد؛ البته به هیچ عنوان به یواس‌بی ۳٫۰ دسترسی نخواهید داشت!

درون جعبه Remix Mini، کابل HMDI قرار دارد و آداپتور برق شهری، استفاده از آن‎را امکان‎پذیر خواهد نمود. برای محدود کردن خروجی صدا مینی‎ پی‎سی Remix Mini، می‌توان از یک هدفون با جک ۳٫۵ میلی‎متری استفاده کرد یا حتی می‎توانید خروجی صدا را به بلندگوهای استریو انتقال دهید؛ در این زمینه، هیچ محدودیتی وجود نخواهد داشت.

همان‏طور که بالاتر گفته شد، مینی پی‌سی Remix Mini به پردازنده چهار هسته‌ای Cortex A53 مجهز شده است (این هسته‎های پردازشی عملکرد تقریباً ضعیفی دارند) و به همین جهت، تنها اجازه خواهید داشت تا از برنامه‌هایی نظیر آفیس، کروم یا یوتیوب بر روی مینی پی‌سی خود استفاده نمایید و در اجرای بازی‌های گرافیکی عرضه شده برای سیستم‎عامل اندروید، Remix Mini رفیق نیمه راه می‎شود!

هنگام اجرای مجموعه آفیس بر روی Remix Mini، برنامه‎هایی نظیر ورد یا اکسل به فرم نسخه دسکتاپ خود بر روی رایانه‎های ویندوزی قابل استفاده خواهد بود. البته برخی گزینه‎ها در نسخه اندرویدی مجموعه آفیس وجود ندارد که در نسخه‎های دسکتاپ این مجموعه ارائه می‎شود؛ اگر استفاده شما از مجموعه آفیس به تایپ و … محدود باشد، نبود این قابلیت‎ها چندان جلب توجه نخواهد کرد.

Remix Mini

با وجود محدودیت‎های Remix Mini به عنوان یک مینی پی‌سی اندرویدی، احتمالاً به دنبال استفاده از آن با اتصال یک صفحه‎کلید و ماوس از Remix Mini خواهید بود. برای کاربرانی که در خارج از ایران زندگی می‎کنند، عدم پشتیبانی Remix OS 2.0 از زبان فارسی چندان آزاردهنده نخواهد بود اما در صورتی‎که در ایران هستید، نمی‎توان از این مینی پی‌سی برای تایپ مقالات به زبان فارسی استفاده نمود؛ مشکلی که استفاده از Remix Mini را بیش از پیش، بی‌فایده خواهد نمود!

هم‏چنین، میان‎برهای موجود بر روی صفحه‎کلید برای تعویض زبان و … پاسخ‎گو نیست و این، یکی دیگر از موارد آزاردهنده‎ای است که در Remix Mini وجود دارد. با این‏حال، برخی از میان‎برهای صفحه‌کلید نظیر Alt + Tab، Ctrl + C، Ctrl + X و … که از آن برای جابه‎جایی میان پنجره‎های در حال اجرا، کپی از یک متن و Cut نمودن آن وجود دارد، هم‎چنان در Remix OS 2.0 پشتیبانی می‎شود و این مینی‎ پی‎سی اندرویدی، نسبت به آن‎ها پاسخ‎گو است.

با این تفاسیر، احتمالاً Remix Mini را تنها یک رایانه‎ ارزان‎قیمت اندرویدی خواهید یافت که برای اجرای برنامه‎های سبک و یا جست‎وجو در اینترنت به زبان انگلیسی کاربرد خواهد داشت؛ باید گفت که دقیقاً چنین است و Remix Mini به هیچ عنوان قابل مقایسه با رایانه‎های ویندوزی یا حتی نمونه‎های مشابه با سیستم‎عامل ویندوز مایکروسافت نخواهد بود.

علاوه‏براین، برخی از برنامه‎ها از اجرا در حالت Full Screen در سیستم‎عامل Remix OS 2.0 سرباز زده و به شکل یک پنجره کوچک اجرا می‏شود. به همین جهت، استفاده از آن‎ها شما را به دلیل ابعاد کوچک‎شان، به زحمت می‌اندازد. با این وجود، برنامه‎هایی مانند کروم یا یوتیوب در حالت Full Screen اجرا می‌شود و در هنگام اجرای مرورگر نیز، امکان جابه‎جایی تب‎های باز وجود دارد و قابلیت‎های آن با نسخه ویندوزی کروم، چندان متفاوت نیست.

کاربران در صورت تمایل، می‌توانند اندازه پنچره‏های در حال اجرا را تغییر دهند؛ برنامه‌ها را Minimize نمایند و در صورتی‎که برنامه مدنظرتان پشتیبانی نماید، حتی می‎توانید آن‎را به صورت فول اسکرین (Full Screen یا تمام صفحه) اجرا کنید؛ این قابلیت برای پخش فیلم در گوگل کروم یا مشاهده ویدیوهای برنامه یوتیوب کاربرد خواهد داشت. اجرای ویدیو با رزولوشن ۴K بر روی Remix Mini وجود دارد اما از آنجایی‎که این مینی پی‌سی حداکثر از رزولوشن Full HD با ۱۹۲۰ در ۱۰۸۰ پیکسل پشتیبانی می‎کند، این ویژگی چندان به چشم نمی‌آید.

Remix Mini

در پایین صفحه‌ اصلی Remix OS 2.0، تسک‌بار قرار دارد و چینش المان‎های آن، مانند سیستم‎عامل ویندوز ۱۰ مایکروسافت است. تعدادی دکمه در گوشه سمت چپ وجود دارد و برای دسترسی به اپ دراور، باید با ماوس، لوگوی موجود در گوشه سمت چپ را انتخاب کنید. با انتخاب این لوگو، لیست برنامه‏‎ها به صورت عمودی قابل پیمایش است و می‎توانید برنامه مدنظر خود را با کلیک نمودن بر روی آیکون مربوط به آن، اجرا کنید.

سیستم‎عامل Remix OS 2.0 بر مبنای اندروید لالی‌پاپ ۵٫۱ توسعه یافته است و متاسفانه، هیچ آپدیت جدیدی برای Remix Mini از اردیبهشت‏ ماه ۱۳۹۵ منتشر نشده. به همین جهت، اگر امیدوار هستید که Remix Mini در آینده بتواند از زبان فارسی با صفحه‎کلید پشتیبانی نماید، بیهوده منتظر خواهید بود. با این وجود، در Remix OS قابلیتی مانند برنامه ویندوز اینسایدر سیستم‌‏عامل ویندوز ۱۰ وجود دارد که کاربران با عضویت در آن، می‎توانند نسخه‌‏های آزمایشی جدید را تجربه نمایند. البته، همان‏طور که گفته شد؛ پشتیبانی نرم‌افزاری از این دستگاه تقریباً به پایان رسیده است.

در بازه قیمتی کم‌تر از ۵۰۰ هزار تومان، مینی پی‌سی‎های چندانی وجود ندارد؛ حداقل در بازار ایران، این‎طور است. با این وجود، Remix Mini با سیستم‏عامل اندروید یکی از بهترین انتخاب‎هایی خواهد بود که می‎توان برای تجربه این پلت‌فرم بر روی نمایشگرهای بزرگ داشت. تجربه استفاده از برخی برنامه‏‌ها مانند گوگل کروم، مانند نسخه دسکتاپ آن‎ها برای سیستم‎عامل ویندوز است و می‏توانید بین پنجره‎ها به سادگی جابه‎جا شده یا موقعیت آن‎ها را تغییر دهید. اجرای برنامه یوتیوب و یا پخش‌کننده‎های دیگر به منظور مشاهده فیلم با استفاده از Remix Mini لذت‏بخش خواهد بود و البته نباید از ابعاد بسیار کوچک این مینی پی‎سی صرف‏نظر نمود.

هرچند، این Remix Mini و از همه مهم‏تر، پلت‎فرم آن یعنی Remix OS 2.0 بدون عیب نیست؛ یکی از مشکلات آن، عدم پشتیبانی برخی از برنامه‎ها از حالت Full Screen است و به همین جهت، تعدادی از اپلیکیشن‎ها به صورت پنجره‏ای کوچک اجرا می‎شود.

مشکل دیگر نیز به عدم پشتیبانی سیستم‎عامل Remix OS 2.0 از زبان فارسی مربوط می‎شود؛ به همین جهت، باید همواره به صورت انگلیسی در اینترنت جست‎وجو نمایید یا استفاده از مجموعه آفیس تنها برای ساختن اسناد جدید به زبان انگلیسی کاربرد خواهد داشت؛ این محدودیت حداقل در کشورمان، آزاردهنده است. علاوه‌براین، Remix Mini حافظه داخلی محدودی دارد و این موضوع در ذخیره محتوای مدنظرتان، مشکل‌ساز خواهد شد؛ هرچند، می‎توانید با اتصال یک هاب به این مینی پی‎سی، از هارد اکسترنال برای ذخیره‎سازی محتوای بیشتر کمک بگیرید یا در صورتی‎که به دنبال نصب یک برنامه حجیم اندرویدی هستید، افزایش فضای ذخیره‏سازی با استفاده از حافظه میکرو SD مناسب‌ترین راه خواهد بود.

در صورتی‎که مایل به خرید مینی پی‏‌سی Remix Mini هستید، می‏‌توانید با پرداخت ۳۷۹ هزار تومان آن‎را خریداری نمایید. این رایانه قابل‏‌حمل و کوچک، توسط وب‌سایت www.digikala.comبه فروش می‌‏رسد و در صورت خرید آن نیز، مینی پی‏سی Remix Mini تا یک سال گارانتی خواهد داشت.

لیست مشخصات‏‌فنی مینی‏ پی‏‌سی Remix Mini در ادامه آمده است:

نام Jide Remix Mini
قیمت ۷۰ دلار / ۳۸۰ هزار تومان
گارانتی دارد
پردازنده Allwinner با چهار هسته Cortex A53 با فرکانس ۱٫۲ گیگاهرتز
سیستم‌‏عامل Remix OS 2.0 (نسخه شخصی‌سازی شده سیستم‎عامل اندروید لالی‌پاپ ۵٫۱)
پشتیبانی نرم‎افزاری به پایان رسیده است
حافظه رم دو گیگابایت DDR3
حافظه داخلی ۱۶ گیگابایت
خروجی HDMI دارد؛ حداکثر رزولوشن، Full HD
درگاه USB 2.0 دارد؛ دو درگاه USB 2.0
درگاه USB 3.0 ندارد
جک هدفون دارد
پشتیبانی از حافظه SD دارد؛ حداکثر تا ۱۲۸ گیگابایت
پشتیبانی از وای‎فای دارد
Wi-Fi 802.11b/g/n
پشتیبانی از بلوتوث دارد

بلوتوث ۴٫۰

منبع: گویا آی‏‌تی

آموزش کپی کردن چند پیام در Whatsapp بدون درج تاریخ و ساعت و نام

اگر شما از کاربران واتس اپ باشید قطعا تا کنون برای تان پیش امده که بخواهید به هر دلیلی چندین پیام از یکی از مخاطبین تان را کپی کنید تا جایی آن را یادداشت کنید یا بدون استفاده از قابلیت فوروارد و با استفاده از کپی / پیست آن را برای دیگر دوستان خود ارسال کنید. در برنامه واتس اپ به طور معمول این کار امکان پذیر است اما کپی شدن تاریخ و ساعت موجب شده که کاربران تایم زیادی را صرف حذف تاریخ و ساعت کنند و این موجب می شود گاهی خود پیام ها هم خدشه دار شوند. اما گویا آی تی امروز ترفندی را در اختیارتان قرار می دهد که به شما کمک می کند، پیام ها را بدون درج تاریخ و ساعت کپی کنید

برای این کار ابتدا لازم است که شما نرم افزار GBWhatsapp را روی گوشی خود نصب کنید. دقت کنید که همزمان با نصب این نرم افزار باید نرم افزار اصلی Whatsapp هم روی گوشی نصب و البته فعال باشد. GBWhatsapp مثل موبوگرام و نظیر آن نیست که بدون نسخه اولیه تلگرام هم کار نکند. بدین منظور شما ابتدا می بایست Whatsapp را نصب کرده و با شماره مشخص در ان ثبت نام کنید و چت های تان را انجام دهید.

بعد GBWhatsapp را نصب کنید. برای دانلود این نرم افزار از لینک زیر استفاده کنید

برای دانلود GBWhatsapp کلیک کنید ( دانلود از گوگل پلی )

بعد از اینکه GBWhatsapp را دانلود کردید، آن را اجرا کرده و نصب کنید. بعد از نصب کافی است که با شماره ای که در واتس اپ عضو هستید، در برنامه ثبت نام کنید:

GBWhatsapp

در این مرحله می توانید دقیقا مثل واتس اپ عمل کنید. کشور مورد نظر را انتخاب کرده تا پیش شماره ظاهر شود و بعد از آن شماره را وارد کنید. بعد از اینکه شماره را به درستی نوشتید به آیکون آبی رنگ سمت راست و پایین دقت کنید و روی ان ضربه بزنید تا شماره ذخیره شده و کد امنیتی ارسال شود.

بعد از اینکه کد را وارد کردید، کافی است وارد بخش GB settings بروید که آن را در زیر و موقعیت آن مشاهده می کنید:

وقتی وارد این بخش شوید، آپشن های متعددی مشاهده می کنید که طی آن می توانید به راحتی تنظیمات را آن طور که می خواهید به پیش ببرید. در میان آپشن ها کمی پایین بیایید تا گزینه other MODS را مشاهده کنید:

با زدن این گزینه باز گزینه های مختلفی برای شما نمایان می شود:

در میان گزینه ها، عبارت Hide date and name را انتخاب کرده و تیک مقابل آن را بزنید. این عبارت در موقعیت ۶٫۴ قرار دارد.

زمانی که تنظیمات را انجام دادید، حالا به سراغ اپلیکیشن GBWhatsapp بروید. در این اپلیکیشن با رابط کاربری شبیه به واتس اپ روبرو هستید که می توانید چت خود را دوستی که قبلا در واتس اپ آن را انجام داده اید مشاهده کنید. در این بخش می توانید پیام مورد نظر را حالا کپی کنید و نتیجه را به صورت زیر مشاهده خواهید کرد:

GBWhatsapp

عکس سمت راست در واقع آن تصویری است که در GBWhatsapp گرفته شده که حاوی متنی است که از این برنامه کپی شده است. همانطور که مشاهده می کنید هیچ گونه نام و تاریخ و ساعتی در آن مشاهده نمی شود اما به عکس سمت چپ نگاه کنید. در این بخش شما شاهد تاریخ و نام هستید که البته این عکس مربوط به خود برنامه واتس اپ است.

بسیاری از کاربران بعد از اینکه این ترفند را روی گوشی خود پیاده می کنند باز هم نمی توانند چنان که باید پیام ها را کپی کنند. برای اجرای بهتر نرم افزار GBWhatsapp بهتر است که یک بار گوشی را ریستارت کنید یا اینکه آن را خاموش و روشن کنید. دقت کنید ریستارت چیزی سوای ریست و ریست کارخانه ای است پس اشتباه نکنید.

به منظور دانلود این اپلیکیشن می توانید از مارکت های داخلی ایرانی نیز استفاده کنید. یعنی لازم نیست حتما از لینک داده شده، این اپلیکیشن را دانلود کنید اما اگر می خواهید از گوگل پلی GBWhatsapp را دانلود کنید دو آموزش زیر را در این باره مد نظر داشته باشید تا بتوانید شرایط تحریم را دور بزنید:

آموزش دانلود اپلیکیشن از گوگل پلی با افزونه APK Downloader | چگونه اپلیکیشن های گوگل پلی را دانلود کنیم؟

از مزیت های این ترفند برای کاربران اندروید این است که هرگز نیازی نیست که برای استفاده از این اپلیکیشن گوشی خود را روت کنند و آن را به خطر اندازند بلکه هر کاربری که از گوشی اندرویدی بهره مند است می تواند جی بی واتس اپ را روی ان نصب کند و این ترفند و دیگر ترفندهایی که در زیر به آن ها اشاره می کنیم را پیاده سازی کند.

اپلیکیشن واتس اپ و جیبی واتس اپ دارای امکانات و ترفندهایی هستند که زندگی با این اپلیکیشن را جذاب تر می کند، همانطور که می دانید در اخرین بروز رسانی ها برای این اپلیکیشن، امکان ایجاد استوری هم بدان افزوده شده که می توانید با گویا آی تی بیاموزید که چگونه استوری های Whatsapp را دانلود کنیم؟

در عین حال که امکانات فراوانی در واتس اپ وجود دارد اما کمتر کسی وجود دارد که از ترفند هایی مثل ضبط کردن تماس های واتس اپ در اندروید و iOS و یا شناسایی افرادی که پروفایل واتس اپ ما ار چک می کنند را بدانند. برای این منظور با گویا آی تی یاد بگیرید که چگونه بفهمیم چه کسانی پروفایل واتس اپ ما را چک می کنند؟

در این باره اگر دیدگاه یا ترفندی دارید که می تواند برای کاربران مفید باشد، دیدگاه های خود را با ما در میان بگذارید و این مطلب را روی شبکه های اجتماعی نشر دهید.

چگونه تشخیص دهیم که کدام تب ها در فایرفاکس و کروم CPU بیشتری مصرف می کنند؟

مرورگر ها این روزها به حسابی پیشرفت کرده اند و به گونه ای شده اند که اصلا تا ده سال اخیر قابل مقایسه نیستند. حتی از نظر سرعت و امنیت می توانید آن ها را به عنوان اولین تغییرات در نظر بگیرید اما فراموش نکنید که این مرورگرها تنها به این دو ویژگی محدود نمی شوند.

مرورگرها عضو ثابتی هستند که همیشه به عنوان مهم ترین بخش در وبگردی به شمار می آیند. این مرورگرها از منابع سیستمی هم استفاده می کنند و دارای امکاناتی هستند که به شما کمک می کنند که وضعیت منابع را بهتر بسنجید و فشار و بار بر این منابع را بردارید. مثلا شما می توانید از طریق کروم و فایرفاکس متوجه شوید که کدام یک از تب هایی که باز کرده اید، و در حال وب گردی هستید، سی پی یو را بیشتر درگیر خود کرده اند.

اگر شما مرورگر خود را برای مدت طولانی باز بگذارید، مموری خور بودن آن را استارت زده اید و این می تواند با منابع سیستمی درگیری بیشتری ایجاد کند. در این مقاله به شما یاد می دهیم که بتوانید از طریق مرورگر های گوگل کروم و فایرفاکس به راحتی میزان مصرف سی پی یو را برای تب ها شناسایی کنید و منابع را به درستی تقسیم کنید.

Chrome

مرورگر گوگل کروم یک تسک منجر خاص خود را دارد که هر وظیفه ای را به خوبی مدیریت کرده و نمایشی از آن به اجرا می گذارد. در این باره می توانید وضعیت عملکرد سی پی یو را هم در ان مشاهده کنید. بدین منظور چندین تب را در کروم باز کرده و هر کدام را مشغول به کاری کنید. مثلا وب سایت های مختلف را با آن باز کنید یا روی یکی گیم اجرا کنید.

بعد از این که مطمئن شدید تب ها به خوبی لود شده اند، دکمه ترکیبی Shift+Esc را بزنید تا پنجره منجر باز شود. در این صفحه می توانید لیست تب های باز، اپلیکیشن هایی که با آن کار می کنید و حتی افزونه هایی که نصب کرده اید را مشاهده کنید.  به اسکرین شات زیر نگاه کنید که از نمای منجر کروم گرفته شده است:

در این جا لیست مرورگر  و تب هایی که از سی پی یو استفاده می کنند به ترتیب از ماکسیمم تا مینیمم نمایش داده شده است. برای اینکه مصرف سی پی رو از اپلیکیشن یا افزونه و یا تب خاصی بردارید، کافیست مطابق تصویر بالا آن را نتخاب کرده و روی گزینه  End Process کلیک کنید تا بسته شود و سی پی یو به قدر همان مورد آزاد گردد.

Firefox

مدیریت وظیفه ها در فایرفاکس به قدرت و انحصار کروم نیست و به صورت یک بخش توکار در خود فایرفاکس مورد دستیابی است که می توانید از آن طریق به آن دسترسی داشته باشید.

برای اینکه میزان مصرف سی پی یو در فایرفاکس را تشخیص دهید، کافی است چند تب را باز کرده و آن را درگیر برخی سایت ها کنید. بعد یک تب دیگر باز کنید و عبارت زیر را در آن بنویسید:

about:performance

بدین صورت می توانید لیستی از افزونه ها و تب ها را مشاهده کنید که در فایرفاکس هم اکنون درگیر سی پی یو و دیگر منابع هستند. حتی افزونه هایی را هم که نصب کرده اید را می توانید در این صفحه مشاهده کنید. برای این که بتوانید از وضعیت مصرفی منابع سر در بیاورید می توانید در مقابل هر افزونه یا تب علامت more را مشاهده کنید. روی این گزینه کلیک کنید تا از وضعیت هر کدام مطلع شوید و جزییات را در آن مشاهده کنید:

در این مرورگر نظم و قاعده خاصی وجود ندارد که متوجه شوید کدام یک از سی پی یوی بیشتری استفاده می کند بلکه شما به هر تعداد هم که افزونه نصب کرده باشید یا تب باز کرده باشید باید یکی یکی به صورت دستی آن ها را مورد بررسی قرار دهید و more را بزنید و برداشت های خود را یادداشت کنید و در نهایت آن دسته از تب و افزونه هایی که سی پی یو خور هستند را حذف کنید.

بدین ترتیب می توانید نظارت بر میزان مصرف سی پی یو در مرورگرهای خود داشته باشید و با مدیریت درست و اصولی آن، بر عمر و سلامت منابع خود بیفزایید. در این باره آیا دیدگاه و تجربه ای خاص دارید که کمک کند کاربران بتوانند از منابع خود اطلاع بیشتری پیدا کنند و البته به حفاظت بیشتری بپردازند؟ البته در  task manager ویندوز نیز می توانید وضعیت مصرف سی پی یو و مموری را برای آن چه که این دو را درگیر کرده مشاهده کنید که البته به نظر می رسد برای فایرفاکس خیلی بهتر جواب دهد چرا که در فایرفاکس فقط میزان درگیری سی پی یو را مشاهده می کنید و از وضعیت مصرف مموری خبری نیست.

در این باره نظرات خود را در بخش نظرات قید کنید و این مطلب را برای اطلاع عموم روی شبکه های اجتماعی نشر دهید.

چگونه کیفیت دوربین OnePlus 3 و ۳T را افزایش دهیم؟

زمانی که قصد داریم به بررسی گوشی های OnePlus 3 و ۳T  بپردازیم همه معتقدیم که وضعیت سخت افزاری این گوشی ها بسیار عالی هستند اما از آن جا که این دو گوشی سخت افزارهای عالی ای دارند، کیفیت خوبی برای ضبط عکس و دوربین در آن مشاهده نشده و علت آن هم ضعف نرم افزاری است. وقتی که پای کیفیت تصویر به میان می آید، این وضعیت نرم افزاری دستگاه ها است که خود را به نمایش می گذارد و تا حد زیادی ارتباط پیدا می کند.

حالا برای گوشی های وان پلاس به هر دلیلی، سخت افزار و نرم افزار به گونه ای امیخته نشده اند که بتوانند تصاویر با کیفیتی بگیرند. با این حال، ما روشی جایگزین پیدا کرده ایم که می تواند تا حد زیادی کیفیت دوربین را در این گوشی ها افزایش دهد تا کاربران بتوانند فیلم های خوبی بگیرند و عکس های با کیفیتی ثبت کنند. بدین منظور به نیازمندی ها دقت کنید:

نیازمندی ها برای افزایش کیفیت دوربین گوشی های OnePlus 3 و ۳T

اولین چیزی که باید در دسترس داشته باشید یک گوشی OnePlus 3 و ۳T  روت شده است.

در ادامه TWRP نیز باید نصب شده باشد

و در نهایت  firmware پیش فرض یا OxygenOS بر اساس کاستوم رامی که نصب شده است.

Snapdragon Camera را می شناسید؟

اگر از نیازمندی هایی که در بالا گفته ایم اطمینان دارید، حالا نوبت به این می رسد که اپلیکیشن جادویی را نصب کنید که می تواند دوربین را کمی تا حدودی زیر  و رو کند و آن را ارتقا بدهد. فایل فشرده این اپلیکیشن را از لینک زیر دانلود کنید

Download the Snapdragon Camera ZIP for OnePlus 3 & 3T (.zip)

 

TWRP و نصب اپلیکیشن تحت ریبوت TWRP

بعد از اینکه اپلیکیشن را دانلود کردید نمی توانید آن را فورا نصب کنید چرا که باید وارد مود ریبوت شوید. برای این منظور، دکمه پاور را محکم فشار دهید تا دکمه ریبوت را مشاهده کنید. وقتی این دکمه را دیدید آن را لمس کنید و بعد Recovery. را بزنید. در چنین شرایطی یک بک آپ NANDroid ایجاد می شود. این یک روش محافظتی است که مزایای زیادی دارد که البته در این مقاله جای بحث ندارد.

بعد از اینکه یک بک آپ NANDroid ایجاد کردید، به منوی اصلی TWRP برگردید، و Install را لمس کنید. بعد از این، کمی صفحه را زیر و بالا کنید تا بتوانید Downloads را مشاهده کنید. در این پوشه باید بتوانید فایل زیپ دانلود شده ای که در لینک بالا آن را دانلود کرده اید پیدا کنید.

عملیات نصب و فلش شدن را دنبال کنید تا اینکه اپلیکیشن نصب شود. در نهایت Reboot system را انتخاب کنید تا با انجام این عمل نصب تکمیل شود.

تنظیم مجوز ها

زمانی که شما اپلیکیشن مورد نظر را نصب کردید، باید به این اپلیکیشن اجازه دهید تا هم به سخت افزار گوشی و هم به نرم افزار گوشی دسترسی داشته باشد. در واقع شما مجوز این امر را صادر می کنید. ایجاد کیفیت عالی برای دوربین و عملکرد آن منوط به این است که این دو یعنی سخت افزار و نرم افزار به هم گره خورده و عملیات را با هم انجام دهند. بنابراین نیاز به پاره ای تنظیمات دارید. برای این کار از بخش تنظیمات به دنبال منوی Apps باشید. وقتی وارد لیست اپلیکیشن ها شدید، اپلیکیشن Snapdragon Camera را پیدا کنید که هم اکنون آن را نصب کرده اید. بعد از این که آن را یافتید، روی App Permissions ضربه بزنید. باید در این بخش اجازه دسترسی به پاره ای موارد به این اپ بدهید که  از جمله حداقل باید این مجوز ها به Camera، Microphone و Storage داده شود.

نکته: اگر شما هنگام عکس گرفتن یا استفاده از دوربین از قابلیت geotag هم استفاده می کنید باید مجوز لوکیشن هم به آن بدهید که به عنوان Location نشان داده شده است. همچنین ممکن است بخواهید بعد از اینکه شات هایی گرفتید، حاصل کار خود را به دوستان خود نیز ارسال کرده و تصاویر و فیلم ها را به اشتراک بگذارید. در صورتی که مجوز Contacts را تنظیم نکرده باشید نمی توانید این کار را انجام دهید بنابراین بخاطر اطمینان بیشتر همین حالا این مجوز را هم تنظیم کنید.

لیست مجوز ها را در بالا مشاهده می کنید.

حالا از این اپلیکیشن لذت ببرید

زمانی که شما لیست مجوز ها را مشاهده کردید و آن چه را که لازم دانستید صادر کردید، به عقب برگردید و اپلیکیشن را باز کنید. دقت کنید که ابتدای امر، برنامه یک خود آموز دارد که طی آن به شما یاد می دهد که چگونه، با اپلیکیشن ارتباط برقرار کنید. برای این منظور تصویری نظیر زیر مشاهده می کنید

این برنامه یک برنامه عکس برداری و فیلم برداری ساده نیست. در این اپلیکیشن می توانید امکانات، منو ها و مود های مختلفی را مشاهده کنید که می تواند به هر نحوی تجربه خوبی از عکس برداری را در اختیارتان قرار دهد. بدین منظور می توانید به سادگی از منو ها استفاده کنید.

در بالا پاره ای از بخش های در دسترس در این اپلیکیشن در اختیار شما قرار داده شده که مشاهده می کنید. حتی نوع عمودی یا افقی بودن فیلم برداری، فیلتر ها، مود ها و همه و همه در منو ها گنجانده شده اند و می توانید از آن ها استفاده کنید.

لازم است که باز هم ذکر کنیم که این اپلیکیشن بر روی گوشی های روت شده عمل می کند و نمی توان آن را روی گوشی های معمولی، اجرا کرد. اما مطمئنا برای گوشی های معمولی هم روش هایی برای ارتقای کیفیت دوربین وجود دارد. بدین منظور اگر تجربه ای دارید دیدگاه های خود را با گویا آی تی در میان بگذارید و این مطلب را روی شبکه های اجتماعی نشر دهید.

چگونه به تلویزیون HD خود هدفون بلوتوث وصل کنیم؟

استفاده از هدفون بیسیم برای تماشای برنامه‌های تلویزیون یکی از روش‌های مناسب برای جلوگیری از پرت شدن حواس سایر اعضای خانه است. با ما همراه باشید تا نحوه‌ی وصل کردن این هدفون‌ها به تلویزیون را به شما نشان دهیم.

 

چرا باید چنین کاری بکنم؟

 

در ابتدای امر دو سوال اساسی وجود دارد: «اصلاً چرا باید به تلویزیون HD هدفون وصل کرد؟» و «چرا به جای هدفون‌ّهای بلوتوث نباید از هدست‌های RF (فرکانس رادیویی) استفاده کرد؟»

 

دلایل گوناگونی برای وصل کردن هدفون به تلویزیون وجود دارد. اگر قدرت شنوایی کاربر پایین آمده یا فرد نمی‌تواند با سایر اعضای خانه روی میزان صدای تلویزیون به توافق برسد، با استفاده از هدفون می‌توانید به رضایت حداکثری دست یابید. اگر می‌خواهید فیلم ببینید یا بازی کنید اما می‌ترسید اعضای خانه را از خواب بیدار کنید، هدفون‌های بیسیم پاسخ مناسبی به این معضل است.

 

حالا باید بگوییم که چرا هدفون بلوتوث را به هدست‌هایی که از فرکانس‌های رادیویی استفاده می‌کنند ترجیح می‌دهیم؟ حقیقت این است که هر کدام از این فناوری‌ها مزایا و معایب مختلفی دارند. یک هدست بیسیم RF خوب مثل Sennhesier RS120 ($60) نسبت به بسیاری از هدست‌های بلوتوث کیفیت صدا و رنج شنوایی بهتری دارد. اما هدست‌های RF برای وصل شدن به تلویزیون شما به بیس انتقال بزرگتری نیاز دارند که مقدار آن با توجه به ایستگاه شارژ تا دو برابر هم می‌شود. علاوه بر این، در صورتی می‌توانید از این هدفون‌ها استفاده کنید که کل فرستنده را به آن دستگاه وصل نمایید (این یعنی مثلاً نمی‌توانید هدفون Sennhesier را با خودتان به داخل هواپیما ببرید). مضاف بر این هدست‌های اضافه گران هستند (برای نمونه همین هدفون Sennhesier RS120 شصت دلار قیمت دارد، و موارد مشابه هم کمتر از این مقدار نخواهند بود).

 

هدست‌های بلوتوث انعطاف‌پذیری بیشتری دارند، چون می‌توانید آن‌ها را با هر دستگاهی که از بلوتوث پشتیبانی می‌کند جفت کنید و به این طریق استفاده از آن‌ها خیلی راحت‌تر است. با کمی خرج بیشتری می‌توانید دستگاهی بخرید که نه فقط به تلویزیون بلکه به موبایلتان هم وصل شود. به علاوه، چون هدفون‌های بلوتوث دیگر به خوبی فراگیر شده‌اند، ساده‌تر می‌توانید مدلی که مطابق نیازهای خودتان است را پیدا کنید و دیگر محدود به چند مدل RF نیستید.

 

البته در رابطه با هدفون‌های بلوتوث نکته‌ای وجود دارد که باید گفت. بعضی از مدل‌ها – به خصوص مدل‌های قدیمی‌تر – از لگ بسیار ناچیزی بین زمان خروج صدا از منبع و رسیدن آن به گوش‌های شما رنج می‌برند. وقتی موسیقی گوش می‌دهید یا بازی می‌کنید، این لگ خیلی ملموس نیست. ولی وقتی دارید ویدیو می‌بینید، حتی کوچک‌ترین لگ‌ها هم می‌تواند باعث غیرهماهنگ شدن صدا و تصویر شود. این موضوع باعث پرت شدن حواس فرد می‌شود. پس اگر می‌خواهید هدفون بلوتوث بخرید با خرج کردن مقدار بیشتری پول بهتر است دستگاهی تهیه کنید که از استانداردهای جدید و کم‌تاخیر بهره می‌برند.

 

چه چیزهای لازم است؟

 

وصل کردن هدفون بلوتوث به تلفن‌های هوشمند ساده است، چون بلوتوث مدت‌هاست که به عنوان یک قابلیت استاندارد بر روی موبایل‌ها وجود دارد. اما برخلاف انتظار، اکثر تلویزیون‌های جدیدی که باید از بلوتوث پشتیبانی کنند چنین امکانی ندارند. پس احتمالاً مجبورید خودتان این قابلیت را به دستگاه اضافه نمایید.

 

اولین مرحله برای انجام این کار این است که ببینید صدا در تلویزیون شما چگونه وجود دارد، سپس می‌توانید آداپتورهای مناسب را تهیه کرده و از اتصال صحیح هدفون بلوتوث خود اطمینان حاصل کنید.

 

تشخیص وضعیت دستگاه

 

اگر فقط یک تلویزیون دارید و هیچ دستگاه دیگری به آن وصل نیست، باید درگاه موجود در تلویزیون خود را بررسی کنید. اگر گیرنده یا سیستم صوتی خاصی دارید که همه‌ی منابع صوتی شما از آن‌جا تغذیه می‌شود، به جای تلویزیون باید آن دستگاه را بررسی نمایید. به این روش هدفون بیسیم جدید شما نه فقط برای تماشای تلویزیون، بلکه برای گوش دادن به موسیقی و هر محتوای صوتی دیگری که لازم داشته باشید کاربرد خواهد داشت.

 

چگونه به تلویزیون HD خود هدفون بلوتوث وصل کنیم؟

 

در تصویر بالا درگاه‌های مورد نیاز ما مشخص شده است. این تلویزیون سه نوع درگاه صوتی اولیه دارد که در مستطیل قرمز قابل مشاهده است. یک خروجی کامپوزیت چپ/راست (که در تصویر با عنوان L و R وجود دارد)، یک درگاه استاندارد ۳.۵ میلی متری (با عنوان AUDIO) و یک خروجی نوری TOSLINK (با عنوان OPTICAL).

 

البته این درگاه‌ها شاید در تلویزیون شما فرق داشته باشد، اما اکثر تلویزیون‌ها و گیرنده‌ها حداقل درگاه‌های نوری TOSLINK و درگاه ۳.۵ میلی متری یا کامپوزیت L/R را دارند. جک هدفون و جک‌های کامپوزیت L/R صدا را در قالب آنالوگ بیرون می‌دهند و به هیچ تبدیلی نیاز ندارند، ولی بسته به مدل آداپتور بلوتوث‌تان، شاید لازم باشد که یک آداپتور ارزان قیمت L/R به هدفون هم بخرید (مثل این مدل ۳ دلاری).

 

اگر تلویزیون شما به هر دلیلی خروجی آنالوگ ندارد و فقط خروجی TOSLINK دارد، لازم است یک مبدل صوتی دیجیتال به آنالوگ هم تهیه کنید. ما با موفقیت توانستیم از مبدل Portta PETDTAP استفاده کنیم. با وجود این که مبدل‌های نوری به آنالوگِ خوب قیمتی کمتر از ۱۵ دلار دارند، ولی قبل از خرید باید حواستان به درگاه‌های دستگاه باشد.

 

انتخاب فرستنده‌ی بلوتوث

 

کار بعدی شما انتخاب فرستنده‌ی بلوتوث است. این دستگاه به یکی از خروجی‌های صوتی تلویزیون یا گیرنده‌ی شما وصل می‌شود، و سپس با هدفون بلوتوث‌تان جفت می‌گردد. در هنگام خرید آداپتور بلوتوث باید دو عامل را در نظر بگیرید.

 

اولین و مهم‌ترین چیز این است که باید آداپتوری بگیرید که از aptX low-latency پشتیبانی کند. کدک aptX low-latency، همان طور که از نام آن پیداست، الگوریتم‌های بلوتوث فشرده‌سازی کم تاخیر است که در صورت جفت شدن با هدفون‌هایی که از aptX پشتیبانی می‌کنند، تاخیر صدا را به حداقل می‌رساند. تفاوت قیمت بین فرستنده‌های قدیمی بلوتوث و مدل‌های جدید مجهز به aptX خیلی ناچیز است، پس دلیلی ندارد که مدل‌های جدیدتر را نگیرید. اگر محصول مورد نظر شما aptX low-latency ندارد، به دنبال یک مدل دیگر بگردید.

 

دومین چیز این است که اگر تصمیم دارید آداپتوری بخرید که به جای یک جفت با دو هدفون از آن استفاده کنید، مثلاً برای خودتان و همسرتان، این نکته را حتماً در نظر داشته باشید. چرا که پیدا کردن آداپتور بلوتوثی که به خودی خود از چندین هدفون پشتیبانی کند سخت است، و یافتن دستگاهی که در هر دو ارتباط به کدک aptX مجهز باشد از آن هم مشکل‌تر است. اگر مدل ارزان‌تری مثل این مدل را خریدید یکی از دو حالت زیر برایتان پیش می‌آید: فقط یکی از هدفون‌ها از aptX بهره خواهد برد، یا در سناریوی بدتر aptX کلاً خاموش می‌شود و هیچ کدام از هدفون‌ها قادر به استفاده از آن نخواهند بود.

 

با در نظر گرفتن این ملاحظات، برای شما چند توصیه داریم. اول این که آداپتور محبوب و فعلی ما Avantree Dual Link Priva III است. با پرداخت ۴۵ دلار می‌توانید آداپتوری داشته باشید که نه تنها از aptX بهره می‌برد، بلکه از این قابلیت می‌توان بر روی دو هدفون همزمان استفاده کرد. ما در گذشته هم از Avantree Priva II راضی بودیم و حالا با پشتیبانی از aptX دوگانه بیش از پیش خوشحالیم. اگر می‌خواهید در لحظه از دو هدفون به طور همزمان استفاده کنید، این آداپتور بهترین گزینه برای شماست.

 

اگر فقط از یک جفت هدفون استفاده می‌کنید یا بودجه‌ی مورد نظرتان کمتر از ۲۵ دلار است، گزینه‌های بسیاری پیش روی‌تان است. فرستنده‌های بلوتوث زیادی در بازار موجود می‌باشد. در میان آن‌ها، ما Rockrok 2-1 با قیمت ۲۶ دلار را پیشنهاد می‌کنیم. این دستگاه با قیمت مناسب خود دارای دو ویژگی جالب است: باتری داخلی و توانایی فرستندگی و گیرندگی. یعنی با استفاده از این آداپتور نه تنها می‌توانید از تلویزیون به هدفون صدا بفرستید بلکه به کمک آن می‌توانید هر بلندگویی را به بلندگوی بلوتوث یا هر هدفونی را به هدفون بلوتوث تبدیل نمایید. در رنج قیمتِ زیر ۲۵ دلار کیفیت محصولات به شدت افت پیدا می‌کند و پشتیبانی از aptX کم تاخیر هم ناپدید می‌شود (پس اگر آداپتوری با قیمت ۱۲ دلار پیدا کردید، به یاد داشته باشید که یک جای کار می‌لنگد).

 

انتخاب هدفون بلوتوث

 

هدفون‌های بلوتوث بسیاری در بازار موجود است. درست مثل بازار هدفون‌های معمولی، هدفون‌هایی از ۲۰ دلار تا هدفونی هم‌قیمت یک اتومبیل هم وجود دارد. اگر برای استفاده از فیلم و بازی می‌خواهید هدفون بگیرید، حتماً دنبال مدلی باشید که از کدک کم تاخیر aptX پشتیبانی کند تا بتوانید از فرستنده‌ی aptX استفاده کنید.

 

اگرچه بحث راهنمایی برای خرید یک هدفون خوب در این مقال نمی‌گنجد، ولی برای آن‌هایی که به دنبال یک دستگاه ارزان و نسبتاً خوب هستند می‌توانیم هدفون Avantree Audition aptX را به قیمت ۵۵ دلار یا هدفون Naztech XJ-500 را به قیمت ۴۹ دلار پیشنهاد کنیم.

 

اما اگر هدفون سیمی فعلی خود را دوست دارید و نمی‌خواهید دوباره هزینه‌ای صرف یک هدفون بیسیم بکنید، همان طور که بالاتر گفتیم، به یک فرستنده‌ی بلوتوث برای تلویزیون و بعد به یک گیرنده‌ی بلوتوث برای وصل کردن هدفون به آن نیاز دارید. Rockrok 2-1 یکی از گزینه‌های خوب برای این مورد است که می‌تواند به عنوان گیرنده هم کار کند. آن را در حالت گیرندگی قرار دهید و با فرستنده‌ی خود جفت کنید، سپس هدفون‌های سیمی خود را به آن وصل نمایید.

 

چه از Rockrok استفاده کنید چه از مدل‌های دیگر، مهم‌ترین ویژگی که (که در کنار پشتیبانی از aptX) باید مورد توجه قرار دهید باتری داخلی است. به کمک این باتری می‌توانید دستگاه را کنار لپتاپ یا مبل قرار دهید، بنابراین لازم نیست دائماً آن را به برق وصل کنید.

 

چگونه آن را نصب و راه‌اندازی کنیم؟

 

مجموع زمانی که برای انتخاب و خرید آداپتور بلوتوث و هدفون صرف می‌کنید نسبت به زمانی که برای نصب و اندازی سیستم صرف می‌شود خیلی بیشتر است، چون کل فرآیند دوم از چند گام ساده فراتر نمی‌رود.

 

در بخش قبلی این مقاله گفتیم که باید مدل خروجی صوتی تلویزیون یا گیرنده‌ی خود را پیدا کنید. حالا وقت آن است تا همه چیز را وصل نمایید. اگر خروجی ۳.۵ میلی متری یا کامپوزیت L/R دارید، می‌توانید گیرنده‌ی بلوتوث را به طور مستقیم با استفاده از آداپتور هدفون-به-کامپوزیت به همان خروجی‌ها وصل کنید.

 

 

اگر از درگاه صوتی نوری استفاده می‌کنید، باید مبدل TOSLINK را هم به مجموعه اضافه کنید، به شکلی که خروجی TOSLINK تلویزیون یا گیرنده به مبدل وصل شود و سپس آداپتور بلوتوث را به مبدل وصل نمایید. در تصویر بالا ما تلویزیونی داریم که مجهز به یک جک هدفون خروجی است، پس بدون استفاده از آداپتور به طور مستقیم می‌توانیم فرستنده را به تلویزیون وصل کنیم.

 

سپس کافی است هدفون را با فرستنده‌ی بلوتوث جفت نمایید. هنگام استفاده از Priva و اکثر مدل‌های مشابه، فقط باید دکمه‌ی اصلی دستگاه را فشار داده و نگه دارید تا چراغ آن شروع به چشمک زدن کند. سپس از روی هدفون دکمه‌ی جفت کردن را نگه دارید. بعد از چند ثانیه بین دو دستگاه یک پیوند برقرار می‌شود. اکنون می‌توانید صدا را از طریق هدفون آزمایش کنید.

 

چگونه به تلویزیون HD خود هدفون بلوتوث وصل کنیم؟

 

اگر نمی‌توانید صدایی بشنوید، و اگر نمی‌دانید که هدفون‌تان به درستی جفت شده یا نه، می‌توانید گیرنده‌ی بلوتوث را از تلویزیون جدا کرده و آن را به یک منبع صوتی دیگر (مثل جک هدفون روی موبایل) وصل کنید.

 

اگر در هنگام آزمایش با منبع صوتی دوم صدایی شنیدید، باید به منوی تلویزیون یا گیرنده‌ی خود رفته و به دنبال بخشی برای جک هدفون یا auxiliary speakers بگردید. بعضی از دستگاه‌ها صدا را به پورت‌های کمکی منتقل نمی‌کنند، پس مجبورید خودتان این کار را برایشان تعریف کنید. اما به طور کلی با صرف نظر کردن از این قضیه، کل فرآیند کار به سادگی آب خوردن است.

در این باره دیدگاه ها و تجربیات خود را با ما در میان بگذارید و در بخش نظرات برای ما بنویسید که برند تلویزیون شما چیست و چگونه یک هدفون بلوتوثی را به آن وصل می کنید. همچنین این مطلب را روی شبکه های اجتماعی نشر دهید.

 

نسخه جدید لپ‎تاپ شیائومی Mi Nootbook Air عرضه شد؛ رقیب قدرت‌مند برای مک‎بوک‎های اپل!

شرکت مایکروسافت، به‌تازگی تبلت هیبریدی سرفیس پرو و سرفیس‌ لپ‌تاپ را عرضه نموده است و شرکت اپل نیز در کنفرانس WWDC 2017، نسل جدیدی مک‎بوک‎های خود را معرفی کرد. اکنون، نوبت سازندگان دیگر است تا محصولات جدید خود را با بهترین مشخصات سخت‎افزاری عرضه نمایند. به همین جهت، شرکت شیائومی نسخه جدید لپ‎تاپ Mi Nootbook Air را با پردازنده کیبی لیک اینتل و سنسور تشخیص اثرانگشت معرفی و عرضه نموده است. برای جزئیات بیشتر در ادامه مطلب با وب‌سایت گویا آی‎تی همراه باشید.

لپ‎تاپ شیائومی Mi Nootbook Air از یک نمایشگر ۱۳٫۳ اینچی استفاده می‎کند و در دو مدل با پردازنده کیبی لیک اینتل عرضه خواهد شد. نسخه ۱۲٫۵ اینچی نیز، تنها به پردازنده نسل هفتمی Core m3 اینتل مجهز شده است. نسخه بزرگ‌تر از هشت گیگابایت رم و ۲۵۶ گیگابایت حافظه SSD استفاده می‌کند و به جای پردازشگر گرافیکی GeForce 940MX، این لپ‎تاپ از GPU جدید انویدیا یعنی GeForce MX150 که برای محصولات مقرون به صرفه توسعه یافته؛ بهره می‏‌گیرد.

Mi Nootbook Air

ماندگاری شارژ باتری در نسل جدید لپ‏تاپ شیائومی Mi Nootbook Air افزایش یافته است و باتری این لپ‎تاپ، هم‎اکنون ماندگاری نزدیک به ۹٫۵ ساعت دارد. به عبارت بهتر، با یک‌بار شارژ لپ‏تاپ شیائومی می نوت‌بوک ایر جدید خود، می‎توانید از آن نزدیک به ۱۰ ساعت استفاده نمایید؛ با توجه به قیمت این محصول و هم‏چنین مشخصات سخت‎افزاری در نظر گرفته شده برای Mi Nootbook Air این رقم خارق‌العاده به‎نظر می‌رسد.

شرکت شیائومی مانند نسل قبل، لپ‌تاپ جدید خود را به گونه‏ای طراحی کرده است تا حاشیه‎های اطراف نمایشگر در کم‎ترین حالت ممکن باشد. البته این مدل، کم‌حاشیه‌ترین لپ‏تاپ بازار نیست اما با توجه به بازه قیمتی آن، قابل قبول است. علاوه‎براین، شیائومی از پنل IPS برای لپ‏تاپ Mi Nootbook Air استفاده کرده است؛ به همین جهت در نگاه از زوایا، صفحه‎نمایش دچار رنگ پریدگی نخواهد شد. با وجود این تغییرات مثبت، هم‌چنان هر دو مدل از یک نمایشگر با رزولوشن Full HD استفاده می‎کند که برای یک لپ‎تاپ در بازه قیمتی کم‌تر ۱۰۰۰ دلار، مناسب خواهد بود.

Mi Nootbook Air

نسل جدید لپ‎تاپ‌های Mi Nootbook Air به سنسور تشخیص اثرانگشت برای احراز هویت کاربران مجهز شده است. این سنسور با استفاده از فناوری Windows Hello قادر به شناسایی هویت کاربران است و مانند برخی از لپ‌تاپ‎های دیگر، حسگر اثرانگشت در تاچ‌پد جای دارد.

البته شرکت شیائومی، تنها سازنده‌ چینی تلفن همراه نیست که لپ‏تاپ عرضه می‎کند (با صرف‌نظر از سایر محصولات تولید شده توسط این سازنده)؛ شرکت هوآوی نیز مدتی پیش، از نسل جدید لپ‌تاپ‎های میک‎بوک رونمایی کرد. البته باید بیشتر آن‎ها را یک اولترابوک درنظر گرفت تا یک لپ‌تاپ.

قابلیتی که در لپ‌تاپ‏های جدید شیائومی، بیش از پیش جلب‌توجه می‎کند؛ عدم استفاده از لوگوی شرکت سازنده یا لوگوی برند آن بر روی بدنه لپ‏تاپ است؛ لوگوی Mi تنها بر روی حاشیه پایین صفحه‎نمایش دیده می‎شود و بدنه بیرونی یک‌دست بوده و فلزی است.

Mi Nootbook Air

نسخه جدید لپ‎تاپ Xiaomi Mi Nootebook Air از دو درگاه یواس‌بی ۳٫۰، یک خروجی HDMI و پورت USB Type-C استفاده می‌کند. درگاه آخر برای شارژ لپ‎تاپ نیز کاربرد خواهد داشت؛ لازم به‎ذکر است که لپ‎تاپ جدید شیائومی از قابلیت شارژ سریع پشتیبانی خواهد کرد.

لپ‏تاپ جدید Xiaomi Mi Nootebook Air از شنبه با قیمت پایه ۷۳۵ دلار به بازار عرضه خواهد شد. قیمت درنظر گرفته شده برای ساده‌ترین کانفیگ آن با پردازنده Core i5، هشت گیگابایت رم و ۱۲۸ گیگابایت حافظه SSD است. مدل دیگر با پردازنده Core i7، هشت گیگابایت رم و ۱۲۸ گیگابایت حافظه و ۲۵۶ گیگابایت حافظه، به ترتیب ۸۰۰ دلار و نزدیک به ۹۰۰ دلار قیمت خواهد داشت. قیمت نسخه مجهز به پردازنده Core M3 نیز هنوز مشخص نیست؛ البته انتظار می‌رود که تا پایان هفته، جزئیات بیشتری پیرامون لپ‎تاپ‌‏های جدید شرکت شیائومی ارائه شود.

منبع: Softpedia

چگونه حافظه کش گروهی از اپلیکیشن ها را به طور اتوماتیک پاک کنیم؟

با توجه به اینکه این روزها بسیاری از اپلیکیشن هایی که روی موبایل تبلت خود نصب می کنیم بر اساس داده های کش شده کار می کنند، این دردسر بزرگی برای کاربران ایجاد کرده است مخصوصا آن دسته از کاربرانی که هنوز موفق نشده اند، برای گوشی خود مموری کارت تهیه کنند یا حتی مهم تر آن دسته از افرادی که از گوشی های سطح پایین تر استفاده می کنند.

ببینید کش شدن دیتا در اپلیکشن ها و فضای موبایل به خودی خود چیز بدی نیست بلکه خوب هم هست چرا که این دیتاها کمک می کنند که زمان راه اندازی و پاسخ گویی اپ مورد نظر در هر بار استفاده سریع تر باشد. شما تصور کنید که یک اپ را برای اولین بار نصب کرده و آن را می خواهید باز کنید. اگر این مدت زمان ۱۰ ثانیه طول بکشد، در باز شدن های بعدی، این تایم از ۱۰ ثانیه به ۱ ثانیه نیز کاهش پیدا می کند چرا که برنامه به خوبی توانسته با کش کردن دیتاهایی که نیاز است برای اجرا به آن ها مراجعه کند، این مدت زمان را به حداقل برساند.

اما مساله زمانی شروع می شود که شما شمار زیادی از اپ ها را روی گوشی خود نصب می کنید و این اپ ها به خودی خود کش پذیرند و حافظه زیادی را به دیتاهای اولیه اختصاص می دهند. این جاست که لازم است هر چند مدت اپ ها را مورد بررسی قرار دهید و کش ها را پاک کنید یا اینکه اپ های بدرد نخور تر را حذف کنید.

به یمن ماژول Xposed، این سرویس به شما کمک می کند که کش ها را به طور اتوماتیک پاک کنید. اما دقت کنید که همانطور که از نام این ماژول پیداست فقط افرادی می توانند این کار را انجام دهند که دارنده ی گوشی های روت شده هستند.

به هر حال این شیوه را توسط این مقاله در گویا آی تی تشریح می کنیم. با ما همراه باشید. این ترفند چنان مفید است که گاهی به شما کمک می کند تا چند گیگابایت از حافظه گوشی تان را پاک کنید.

نیازمندی ها برای پاک کردن اتوماتیک کش اپلیکیشن ها

یک دستگاه اندرویدی روت شده

Xposed Framework نصب شده روی گوشی روت شده

فعال بودن قابلیت “Unknown Sources”

نکته: در صورتی که Unknown Sources فعال نباشد، اپلیکیشن قادر به نصب شدن و اجرا شدن نخواهد بود. تنها در صورتی می توان اپلیکیشن ها را بدون فعال کردن Unknown Sources نصب کرد که این اپ ها از مارکت های مورد تایید گوگل نظیر گوگل پلی دانلود و نصب شوند.

Cache Catcher را نصب کنید

برای شروع کار لازم است که به سراغ ماژول نصب شده یاد شده بروید و در آن به دنبال  Cache Catcher بگردید تا بتوانید از میان اپ ها آن را پیدا کرده و نسبت به دانلود آن اقدام کنید.

برای دانلود  Cache Catcher کلیک کنید.

در صفحه نتایج همانطور که مشاهده می کنید این برنامه قابل نمایش است. روی ان ضربه بزنید تا بتوانید ورژن های مختلف آن را هم مشاهده کنید و آن اپ که مورد نظرتان است را دانلود کنید. برای این منظور روی دکمه دانلود کلیک کنید.

دقت کنید که اگر اپلیکیشنی که به دنبال آن هستید روی گوشی تان نصب شده باشد در بالای صفحه و در همین پنجره به شما هشدار می دهد که اپ مورد نظر روی گوشی تان نصب شده یا خیر. به هر حال دانلود را انجام داده و نصب را از سر گیرید:

بعد از زدن دکمه install نصب شروع شده و به پایان می رسد.

Blacklist را تنظیم کنید

وقتی اپ را نصب کردید حالا باید لیستی از اپ ها را به آن معرفی کنید که این برنامه به طور اتوماتیک کش های آن را پاک کند. بدین منظور Cache Catcher را باز کنید تا با صفحه ای مطابق زیر مواجه شوید:

در میان گزینه هایی که مشاهده می کنید، گزینه app را انتخاب کنید که در میان نمایش داده شده است. با زدن این دکمه لیستی از اپ ها در اختیارتان قرار خواهد گرفت که نام اصلی آن ها قابل نمایش است اما می توانید از طریق همین عنوان ها، آن ها را تشخیص دهید:

حالا هر کدام از اپلیکیشن هایی که می خواهید Cache Catcher به مرور به طور منظم آن را از نظر کش پاک کند را انتخاب کنید و تیک گذاری کنید. شما حتی می توانید تمام اپ ها را برای این منظور تیک گذاری کنید. در نهایت دکمه ok را بزنید.

شما می توانید شماری از برنامه ها را هرگز به منظور پاک کردن کش، به این برنامه معرفی نکنید. به هر حال این کاملا شخصی است. بهترین ایده استفاده از این اپ برای زمانی است که بخواهید یک یا دو اپ خاص را برای سرکشی مداوم به این برنامه معرفی کنید.

Max Cache Size را تنظیم کنید

برای اینکه بتوانید میزان حجم برای هر اپ را به میزان دلخواه خود تنظیم کنید باید قابلیت Max Cache Size را تنطیم کنید. بدین منظور دوباره برنامه را باز کنید و از میان منو ها این گزینه را پیدا کنید. در تصویر زیر می توانید موقعیت آن را مشاهده کنید:

 Max Cache Size

این گزینه را پیدا کرده و تپ کنید ( ضربه بزنید ) تا امکانات تنظیمی ان را مشاهده کنید. بدین منظور یک پنجره به شما نمایش داده می شود:

این لیست از ۸ تا ۱۲۸ مگابایت قابل تنظیم است. بدین ترتیب می توانید به راحتی، از این میان گزینه مورد نظر را اختصاص دهید. در واقع رقمی که انتخاب می کنید میزان فضایی است که اپ اجازه دارد برای هر اپ در اختیار قرار داده شود. به بیانی دیگر هر چه رقم انتخابی در این بخش کمتر باشد، ( ۸ مگابایت ) میزان فضای بیشتری آزاد می شود. وقتی که رقم ۱۲۸ را انتخاب می کنید این بدین معناست که میزان کش در هر اپ، می تواند حداکثر ۱۲۸ مگابایت باشد و مازاد بر آن توسط این نرم افزار پاک خواهد شد.

زمانی که تغییرات لازم را روی این اپ انجام دادید و مطمئن شدید که تنظیمات آن طور که دلخواه تان بود اوکی شده است، توصیه می شود که گوشی را ریستات کنید. توجه کنید که ریستارت کردن با ریست فاکتوری یا اصطلاحا ریست کردن فرق دارد. اگر نمی توانید گزینه ریستارت را در اپشن های گوشی تان پیدا کنید کافی است گوشی را یک بار خاموش و روشن کنید تا همه چیز به طور اتوماتیک اجرا شود و برنامه پاک کننده کش بتواند به درستی منابع و اپ ها را مدیریت کند.

همانطور که گفته شد این اپ بر روی گوشی های روت شده نصب می شود تا به طور اتوماتیک میزان فضای کش اپ های دلخواه را به طور متناوب پاک کند و بدین صورت در افزایش فضا نقش داشته باشد.

در این حالت می توانید هر سری مطمئن باشید که فضای گوشی تان توسط اطلاعات بی مصرف پر نشده است. در عین حال باید برای گوشی های روت نشده هم روش هایی برای پاک کردن دیتاها وجود داشته باشد. البته برای اپ ها در گوشی روت نشده این کار به طور دستی صورت می گیرید اما اگر شما تجربه ای از بکار گیری اپ های دیگر بدین هدف دارید آن را با ما در میان گذاشته و نام اپ ها را در بخش نظرات این مطلب بنویسید و در نهایت جهت اطلاع عموم این مطلب را روی شبکه های اجتماعی نشر دهید.

چگونه ارتفاع navigation bar در Galaxy S8 و S8+ را افزایش یا کاهش دهیم؟

گوشی های جدید گلکسی اس سامسونگ که به دو عنوان مشهور Galaxy S8 و S8+ شهرت دارند دارای نمایشگری عریض و طویل هستند که تجربه نمایش فیلم و بازی در آن ها، بسیار لذت بخش بوده چرا که کاربر می تواند تا جایی که ممکن است محیط را توسعه داده و آن را به واقعیتی ذهنی تبدیل کند. اما با این اوصاف، این navigation bar است که نقش اساسی در توسعه اندازه و ابعاد دارد.

در حال حاضر کاربران قادر خواهند بود تا سه سایز مشخص، navigation bar بار را تغییر اندازه دهند. در حال حاضر این کار امکان و آپشن تنظیمی خاصی ندارد که بتوانید این سایز را به صورت کم کم اضافه کنید و روی میزان دلخواه تان آن را ست کنید. اما سه اپلیکیشن ارائه شده که قادر خواهید بود توسط آن، تا سه سایز، به میزان های ۳۰ DPI، ۳۲ DPI، و ۳۵ DPI سایز navigation bar را تغییر دهید. همانطور که می دانید اندازه کمتر یعنی ۳۰ نشان از کم ارتفاع تر کردن این اندازه خواهد داشت. بنابراین اگر می خواهید ارتفاع navigation bar تان کمتر از آن چیزی باشد که حالا وجود دارد و البته کمتر از ان مقداری نباشد، اپلیکیشن ۳۰ دی پی آی را دانلود و نصب کنید.

بدین منظور یکی از اپلیکیشن های زیر را دانلود کنید و متناسب با نیاز و تمایل خود برای تغییر ارتفاع، ناوبری گوشی خود را تغییر سایز دهید:

بدین صورت یکی از اپلیکیشن های بالا را کلیک کرده و آن را دانلود کنید. دقت کنید که حتما قابلیت Unknown sources پیش از دانلود و نصب روی گوشی فعال باشد تا بتوانید این اپ ها را دانلود و به راحتی نصب کنید.

بعد از اینکه اپلیکیشن را نصب کردید و پکیج به خوبی نصب شد، دکمه پاور را با قدرت تمام بگیرید تا از منوی ایجاد شده بتوانید گزینه Reboot را مشاهده کرده و آن را تپ کنید تا گوشی ریبوت شود.

 

حالا با نصب و ریبوت کردن گوشی می توانید از فضای مناسب با اپلیکیشنی که آن را نصب کرده اید استفاده کنید. برای مثال دقت کنید که اپلیکیشنی که ارائه دهنده نوار ناوبری ۳۰ DPI است، بدین صورت است که این اپ میزان ارتفاع نوار را به نصف ارتفاع کنونی و پیش فرض در گلکسی اس ۸ تبدیل خواهد کرد. حالا هر چه ۳۰ بیشتر شود و به ۳۵ نزدیک تر شود، میزان ارتفاع نیز بیشتر می شود.

وقتی که این اپ را نصب می کنید جزییات بیشتری تز منوهای قابل تنظیم در بخش تنظیمات مشاهده خواهید کرد که می توانید کنترل ناوبری در گوشی را بیشتر به دست بگیرید. تصویر زیر نمایشی از میزان امکاناتی است که این اپلیکیشن در اختیار شما قرار می دهد تا این بخش از نمایشگر را تنظیم کنید:

اگر شما هر کدام از این سه اپلیکیشن را نصب کنید با تنظیمات مثل اسکرین شات بالا روبرو خواهید بود. حالا اگر به هر دلیلی بخواهید تنظیمات را به حالت اولیه برگردانید نیازی به هیچ کار اضافی نیست جز اینکه وارد بخش تنطیمات شده و از بخش اپلیکیشن ها و منابع، اپلیکیشن هایی که در این باره نصب کرده اید را از نصب خارج کنید و در صورت نیاز یک بار گوشی را ریستارت کنید.

نکته دیگری که در این باره اهمیت دارد این است که این کار نیاز به هیچ گونه روت کردنی برای گوشی گلکسی اس ۸ و یا اس ۸ پلاس ندارد و شما می توانید به طور معمولی نیز این اپ ها را نصب کنید و از تغییر ظاهری گوشی تان لذت ببرید تا فضای بیشتری برای نمایش فیلم و بازی در اختیار داشته باشید.

در این باره اگر تجربه یا دیدگاه و حتی سوال خاصی دارید می توانید در بخش نظرات همین مطلب بنویسید و در نهایت این مطلب را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید تا به دست علاقمندان برسد.

برای خرید مودم ۴G کدام برند بهتر است ؟

مودم همراه ۴G با برندهای متنوع در بازار ایران موجود است اما حقیقتا کدام برند بهتر و سریع‌تر عمل می کند؟ آیا بین مودم‌های ۴G تفاوتی وجود دارد و امکان دارد با یک سیم‌کارت ۴G و در یک موقعیت مکانی، سرعت متفاوتی را داشته باشیم؟ در این مقاله عملکرد ۵ مودم مختلف را با هم مقایسه می‌کنیم تا جواب این پرسش تا حدی روشن شود. در نظر بگیرید که مودم‌های یک برند هم با هم یکسان نیستند و نمی‌توان گفت که همیشه یکی از برندها برتر است و به مدل محصول توجه نکرد.

گویا آی تی – مودم همراه ۴G با برندهای متنوع در بازار ایران موجود است اما حقیقتا کدام برند بهتر و سریع‌تر عمل می کند؟ آیا بین مودم‌های ۴G تفاوتی وجود دارد و امکان دارد با یک سیم‌کارت ۴G و در یک موقعیت مکانی، سرعت متفاوتی را داشته باشیم؟ در این مقاله عملکرد ۵ مودم مختلف را با هم مقایسه می‌کنیم تا جواب این پرسش تا حدی روشن شود. در نظر بگیرید که مودم‌های یک برند هم با هم یکسان نیستند و نمی‌توان گفت که همیشه یکی از برندها برتر است و به مدل محصول توجه نکرد.

آشنایی با ۴G+ و مودم‌های LTE با کلاس‌های سرعتی بالاتر
فناوری جدیدی به اسم ۴G+ معرفی شده که سرعت بیشتری دارد و حد واسط بین اینترنت نسل چهارم و پنجم می باشد. نشان پلاس به این معنی است که سرعت این ارتباط بیشتر از سرعت پروتکل ۴G یا همان LTE می باشد. بنابراین امکان دارد مودم ۴G صرفاً ۴G باشد و یا حتی امکان دارد از ارتباط سریع‌تر ۴G+ هم پشتیبانی نماید.
اما چطور است که سرعت‌های متفاوتی در مودم‌های ۴G مشاهده می کنیم و همیشه در معرفی گوشی‌ها از مودمی با کلاس ۴، ۶ و … صحبت به میان می‌آید؟
ارتباط نسل چهارم با باندهای فرکانسی متنوع صورت می‌گیرد. هر ۵ مگاهرتز یک باند فرکانسی می باشد که حداکثر سرعت ارتباط با چنین فرکانسی، معادل ۳۷٫۵ مگابیت بر ثانیه است. هنگامی از کلاس سخن به میان می‌آید، حداکثر سرعت دانلود مدنظر است. به این ترتیب کلاس ۴ با وجود ۴ باند ۵ مگاهرتزی، ۴ برابر ۳۷٫۵ مگابیت بر ثانیه سرعت دارد. به این ترتیب مودم‌های LTE با کلاس‌های بالاتر، سریع‌تر عمل می‌کنند.

هدف از مودم ۴G+ این است که سرعت مودم بیش از ۱۵۰ مگابیت بر ثانیه باشد. چنین مودمی برای رسیدن به سرعت بالاتر، محدود به فقط یک باند فرکانسی اضافه تر نیست بلکه قادر است از چند باند فرکانسی متنوع استفاده کند. بنابراین مودم‌های سریع‌تر ۴G+ کاملاً از نظر فناوری متفاوت هستند.

‌شرایط آزمایش و بررسی سرعت مودم‌ها‌‌
۵ برند در این قیاس مودم ها بررسی می شوند و مودم‌ها در یک شرایط و همگی در کنار گوشی گلکسی اس۷ اج سامسونگ آزمایش شده‌اند. در مکانی دیگر شاید بعضی مدل‌ها کمی سریع‌تر شوند و بعضی دیگر کمی کندتر اما شرایطی برگزیده شده که آنتن‌دهی و سرعت شبکه آن عالی باشد و در نتیجه سرعت اینترنت سیم‌کارت تنها به مودم وابستگی پیدا کند.
مودم‌ها شامل موارد زیر هستند:

مودم TP-Link M7350
مودم TP-Link M7350 یکی از محصولات پرطرفدار تی‌پی-لینک می باشد که در شاخه‌ی ۴G دسته بندی می شود. بنابراین از آن انتظار نداشته باشید که سرعتی بیش از مودم‌های کلاس ۶ داشته باشد. از جمله نکات طراحی این محصول نمایشگر کوچک، باتری جداشدنی و محل قرارگیری میکرواس‌دی که زیر باتری قرار می گیرد را، می توان برشمرد.

Zyxel WAH7706
مودم Zyxel WAH7706 در گروه ۴G+ها قرار می‌گیرد اما عملکرد آن مانند محصولات ۴G است! گویا زایکسل چندان کوشش نکرده است که سرعت این مدل عالی باشد ولیکن قیمت آن به صورت رقابتی می باشد و یک قابلیت ویژه دارد: وای-فای دو باند فرکانسی دارد و هم‌زمان با یک گوشی یا تبلت می‌توان از راه هر دو باند به مودم وصل شد!

Netgear AirCard AC790S
مودم Netgear AirCard AC790S هم دو باند فرکانسی وای-فای را پشتیبانی می‌کند و ۴G+ است. نمایشگر رنگی ۲٫۴ اینچی نیز از جذابیت های آن است که البته از نوع لمسی است و می‌توان کلیه تنظیمات مودم را با استفاده از آن انجام داد.

Huawei E5786
این مودم با نمایشگر ۱٫۴ اینچی و پشیبانی از وای-فای ۸۰۲٫۱۱ac جالب‌تر به نظر می‌رسد و البته در کلاس ۶ قرار می‌گیرد و همچنین سرعت دانلود آن حداکثر ۲۲۵ مگابیت بر ثانیه است. باتری آن جداشدنی نیست و برای قرار دادن میکرواس‌دی، می‌توان از اسلات کنار بدنه استفاده کرد.

D-Link DWR-932
این مودم در کلاس ۴ قرار می‌گیرد و در هنگام دانلود دیتا سرعت حداکثری آن، ۱۵۰ مگابیت بر ثانیه می باشد. وای-فای آن نیز به ۸۰۲٫۱۱n با باند فرکانسی ۲٫۴ گیگاهرتز محدود می‌شود.