خدمات شبکه و پشتیبانی شبکه

لیست سریع ترین جت ها و هواپیماهای جهان تا پایان سال ۲۰۱۶

دی ۲۳, ۱۳۹۵/در B-52, Foxhound, اخبار, بوئینگ, جت, سرعت هواپیما, سریع ترین هواپیمای جهان, سریع ترین هواپیمای حال حاضر جهان, لیست سریع ترین جت ها و هواپیماهای جهان تا پایان سال 2016, مافوق سرعت, ناسا, هوا و فضا, هواپیما /توسط ادمین

در ۱۷ دسامبر ۱۹۰۳، ارویل رایت به چیزی دست یافت که در کل تاریخ زندگی بشر برای انسان ها رویا بوده است. او اولین هواپیمای پایدار و قابل کنترل را ساخت و در اولین پرواز با آن توانست مسافت کوتاهی به اندازه ۱۲۰ فوت را بپیماید. کارهای اورویل و برادرش ادگار، در سالهای بعد از این دستاورد تاریخی، برای هزاران نفر دیگر الهام بخش بود تا بتوانند ماشین پرنده ای بزرگتر، بهتر و مهم تر از همه، سریعتر، بسازند.

گویا آی تی – هر چند که اولین پرواز چشم گیر انسان با هواپیما همین ۱۰۰ سال پیش اتفاق افتاد، اما از آن تاریخ به بعد، بشر در پیشرفت فناوری ها و استفاده از شیوه های مهندسی برتر این حوزه فراز و نشیب های زیادی را پیموده است. تحقق آرزوی پرواز، جنگ ها، سفر ها و پیشرفت های علمی را بیش از اندازه متحول کرد، و به ساخت جامعه جهانی امروز کمک شایانی نمود. هر انسانی که امروزه با هواپیما سفر می کند یا از دیدن شگفتی های اکتشافات فضایی حیرت زده می شود، باید از آن دو برادر شجاع و برجسته به خاطر میراثی که برای بشر بر جا گذاشتند ، متشکر باشد.

اما تلاش جمعی ما انسان ها برای دستیابی به ماشین های پرنده سریع تر، تاکنون ما را به چه حدی از سرعت ها رسانده؛ و در آینده هر چند وقت یک بار می توانیم مرزهای فناوری و علم را جابجا کنیم؟ ادامه مقاله را بخوانید تا با ۱۰ هواپیما که عنوان سریع ترین هواپیماهای جهان امروز را به خود اختصاص داده اند، آشنا شوید.

شماره ۱۰ – McDonnell Douglas F-15 Eagle – حداکثر سرعت ۱۶۵۰ مایل در ساعت
اف – ۱۵، در سال ۱۹۶۷ توسط شرکت مک دانل داگلاس (بوئینگ امروزی) ساخته شد تا در نبردهای هوایی بهتر از هر هواپیمای دیگری جولان دهد. این جنگنده تاکتیکی دو موتوره، ابتدا در سال ۱۹۷۶ در نیروی هوایی ایالات متحده به خدمت گرفته شد، و از آن زمان به بعد، به یکی از وفادارترین جنگنده های این کشور تبدیل گشت. این هواپیما به کشورهای متعددی از جمله عربستان سعودی، ژاپن و اسرائیل صادر شده و انتظار می رود تولید آن تا سال ۲۰۱۹، یعنی تا ۴۷ سال بعد از اولین پروازش، ادامه یابد. نیروی هوایی ایالات متحده قصد دارد حداقل تا سال ۲۰۲۵ از عقاب اف – ۱۵ استفاده کند. برخی از خریداران خارجی آن مدتی بسیار طولانی تر از این را متصور شده اند. رکوردهای ثبت شده برای این جنگنده، نشان می دهد از هر جنگنده مدرن دیگری بهتر است، تاکنون هیچ یک از هواپیماهای این مدل در صحنه نبرد از دست نرفته، و حداقل ۱۰۰ پیروزی در نبردهای هوا به هوا برای آنها ثبت شده است. البته اکثر این آمارها را نیروی هوایی اسرائیل اعلام کرده است.

شماره ۹ – Mikoyan MiG-31 Foxhound – حداکثر سرعت ۱۸۶۴ مایل در ساعت
این هواپیما که ناتو اسم رمز “تازی مخصوص شکار روباه (Foxhound)” را روی آن گذاشته، یکی از سریع ترین جت های جنگی جهان است. این مدل بر اساس نمونه قدیمی تر MiG25 Foxbat ساخته شده و طراحی برخی از بخش های خود را از نمونه قبلی به ودیعه گرفته است. این هواپیما برای اولین در سال ۱۹۷۵ پرواز کرد و خیلی سریع به عنصر کلیدی دارایی های نیروی هوایی اتحاد جماهیر شوروی در دوران جنگ سرد تبدیل شد. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱، استفاده از MiG-31 در نیروی هوایی روسیه و قزاقستان به شکل گسترده ای ادامه پیدا کرد. هر چند که تعداد MiG-31 هایی که هنوز در حال پرواز هستند مشخص نیست، اما برخی آمارها می گوید پیش از آنکه خط تولید آن در اواسط دهه ۱۹۹۰ متوقف شود، حدود ۵۰۰ فروند از آن تولید شده بود. نیروی هوایی روسیه انتظار دارد این هواپیما تا سال ۲۰۳۰ یا بعد از آن به ماموریت خود ادامه دهد.

شماره ۸ – North American XB-70 Valkyrie – حداکثر سرعت ۲۰۵۶ مایل در ساعت
افسانه XB-70، توسط سازمان حمل و نقل هوایی آمریکای شمالی و در اواخر دهه ۱۹۵۰ طراحی شد. این هواپیما جانشین نمونه قدیمی تر بمب افکن های B-52 بود. این نمونه جدید شش موتوره، به گونه ای طراحی شد که بتواند در ارتفاع ۷۰ هزار پایی، به سرعت های بالاتر از ماخ ۳ برسد. به این ترتیب، از دسترس همه جنگنده های اتحاد جماهیر شوروی در آن زمان خارج می شد. اما پیش از استفاده از این هواپیما در خاک دشمن، توسعه سیستم های دفاع موشکی زمین به هوا (SAM) روسی، به دوران ایمن ماندن این هواپیما از گزنده حملات مختلف پایان داد. سپس یک نفش دیگر برای آن در نظر گرفتند واز آن به عنوان هواپیمایی با نفوذ سطح پایین استفاده کردند. اما XB-70 در ارتفاع پایین، مزیت های کمی نسبت به B-52 داشت. در نهایت نیروی هوایی ایالات متحده در سال ۱۹۶۱ تصمیم گرفت این پروژه را دنبال نکند، اما دو فروند XB-70 ساخت تا برای مطالعه پروازهای طولانی مدت در ارتفاعات بالا و اثر آنها بر بدن انسان از آنها استفاده نماید. یک نمونه از این هواپیما، در طی یک پرواز نمایشی در سال ۱۹۶۶ با هواپیمای دیگری برخورد کرد و در حال حاضر تنها بازمانده XB-70ها، در موزه ملی نیروی هوایی ایالات متحده در منطقه دیتون ایالت اوهایو در معرض نمایش گذاشته شده است.

شماره ۷ – – حداکثر سرعت ۲۰۹۴ مایل در ساعت
Bell-X2، یک هواپیمای تحقیقاتی مجهز به موشک بود که به طور مشترک توسط شرکت هواپیمایی Bell، نیروی هوایی ایالات متحده، و کمیته ملی مشورتی هوانوردی (NACA) ساخته شد. هدف از ساخت آن، بررسی ویژگی های آئرودینامیک و ویژگی های پرواز هواپیماهایی بود که در محدوده بالاتر از ماخ ۲ پرواز می کنند. این هواپیما، نمونه اصلاح شده بمب افکن B-50 بوده و در اصل از سال ۱۹۵۰ برای نمایش پرواز هواپیماهای بدون موتور به کار می رفت. پرواز اولین هواپیمای مجهز X-2 در نوامبر سال ۱۹۵۵ انجام گرفت، و بعد از ۹ پرواز آزمایشی، این Starbuster رکورد جدید سرعت ۱۹۰۰ مایل در ساعت را ثبت کرد. در سپتامبر ۱۹۵۶، کاپیتان ایون کینچلو، اولین خلبانی بود که توانست با این هواپیما تا ارتفاع بالاتر از ۱۰۰ هزار فوت پرواز کند و در نهایت به ارتفاع ۱۲۶ هزار فوتی رسید. کاپیتان مل آپت، درست ۲۰ روز بعد با همان هواپیما پرواز کرد و با یک عملکرد بی نقص رکورد جدیدی برای این هواپیما ثبت نمود: ماخ ۳٫۲ یا سرعت ۲۰۹۴ مایل در ساعت. اما بعد از آن شاهد حادثه غم انگیزی بودیم. کاپیتان اپت در حالی که هنوز در سرعت بالاتر از ماخ ۳ قرار داشت، هواپیما را کج کرد. قبل از پرواز صراحتا به او توصیه شده بود این کار را انجام ندهد. او کنترل هواپیما را از دست داد و در نهایت هواپیمایش سقوط کرد. کاپیتان اپت تلاش کرد مکانیزم بیرون پریدن از هواپیما را به کار بگیرد و جان خود را نجات دهد، اما نتوانست پیش از برخورد هواپیما با زمین، خود را رها کند و بلافاصه درگذشت. در فاصله کمی پس از آن اتفاق، نیروی هوایی ایالات متحده این پروژه را تعطیل کرد.

شماره ۶- Mikoyan-Gurevich MiG-25 Foxbat – حداکثر سرعت ۲۱۹۰ مایل در ساعت
MiG-25 شوروی را ناتو با اسم رمز Foxbat می شناسد. این هواپیمای مافوق صوت که در ماموریت های شناسایی و رهگیری انجام وظیفه می کند، سرعت فوق العاده را با سیستم های تشخیص رادار پیشرفته ترکیب کرده است. وقتی این هواپیما برای اولین بار در عکس های شناسایی ناتو دیده شد، توجه رهبران نظامی غربی به بالهای بزرگ آن جلب شد. این بالها نشان می داد با هواپیمایی با قدرت مانور بالا روبرو هستند. یک خلبان روسی به نام ویکتور بلنکو، در سال ۱۹۷۶ با یک MiG-25 به غرب فرار کرد و به این ترتیب نقطه ضعف بنیادی این هواپیما کشف شد. بالهای بزرگ آن باید یک هواپیمای فوق العاده سنگین را به هوا بلند می کردند. از سال ۱۹۶۴ تا ۱۹۸۴، هزار و دویست MiG-25 ساخته شد و هر چند این هواپیما در ابتدا نماد جنگ سرد بود، اما بعد از آن در چندین ایالت شوروی سابق و همچنین در روسیه، با فعالیت محدود به حیات خود ادامه داد.

شماره ۵- – حداکثر سرعت ۲۲۷۵ مایل در ساعت
YF-12 یک هواپیمای رهگیر بود که به عنوان جایگزین احتمالی دلتا دارت F-106 رهگیر در اواخر دهه ۱۹۵۰ ساخته شد. برای این هواپیما، رکورد پرواز با سرعت ۲۰۰۰ مایل در ساعت و در ارتفاع بیش از ۸۰ هزار پایی در طی پروازهای آزمایشی ثبت شده است. به نظر می رسد هدف از ساخت این هواپیما، تبدیل شدن آن به عنصر اصلی دفاعی قاره ایالات متحده، از دهه ۱۹۶۰ به بعد بوده است. در ماه می ۱۹۶۵، نیروی هوایی ایالات متحده دستور تولید ۹۳ فروند YF-12 را به فرماندهی دفاع هوایی ایالات متحده ابلاغ نمود، اما رابرت مک نامارا، وزیر امور خارجه وقت، درخواست تامین بودجه برای ساخت این هواپیماها را رد کرد. او تامین بودجه جنگ ویتنام را به هزینه برای حفاظت از خاک کشور ترجیح می داد. نیروی هوایی با مک نامارا مذاکره کرد، اما جنگ پرهزینه ویتنام، پول بسیار کمی در صندوق بودجه دفاعی ایالات متحده باقی گذاشته بود و به همین دلیل، این پروژه در ژانویه ۱۹۶۸ رسما تعطیل شد.

شماره ۴- SR-71 Blackbird– حداکثر سرعت ۲۶۰۰ مایل در ساعت
پروژه ساخت پرنده سیاه SR-71، با نام “پروژه سیاه” در دهه ۱۹۶۰ در Lockheed Skunk Works آغاز شد. این هواپیما، یک هواپیمای شناسایی استراتژیک دوربرد بود که از لحاظ نظری می توانست با سرعت بیش از ۳ ماخ (۲۳۰۰ مایل در ساعت) پرواز کند. در عمل، به سرعت ۲۶۰۰ مایل در ساعت دست یافت. البته نمی توانست در مدت زمان زیادی به پرواز با این سرعت ادامه دهد. SR-71 می توانست با شتابگیری در حدی فراتر از موشک های زمین به هوای دشمن، از آنها پیشی بگیرد و خلبان آن راههای زیادی برای فرار از این تهدید داشت. SR-71 در طی جنگ ویتنام ماموریت های زیادی در آسمان این کشور انجام داد. علی رغم آنکه برآوردها می گوید ۸۰۰ موشک SAM از این پرنده سیاه شلیک می شود، اما هیچ هواپیمای منفردی تا بحال نتوانسته با چنین قوایی به شلیک بپردازد. البته شکست های مکانیکی، قابلیت اطمینان این هواپیما را کاهش داده و از میان ۳۲ هواپیمای ساخته شده از این مدل، ۱۲ هواپیما به دلیل شکست مکانیکی از دست رفتند.

X-51 Waverider shown under the wing of the Air Force Flight Test Center B-52H as the aircraft takes the runway at Edwards AFB, CA. on 26 Mary 2010. USAF photo by Greg L. Davis.

شماره ۳- Boeing X-51 Waverider – حداکثر سرعت ۳۸۵۳ مایل در ساعت
ویورایدر X-51، یک هواپیمای بدون سرنشین آزمایشی است که هدف از ساخت آن ، دستیابی به سرعت مافوق صوت در حد فراتر از ۵ ماخ بوده است. موتور جت بسیار سریع آن، به گونه ای طراحی شده که هواپیما در هر سرعتی با بیشترین بازدهی ممکن پرواز کند. فناوری به کار رفته در ساخت X-51 در سلاح HSSW نیز به کار خواهد رفت. این سلاح یک موشک است که در ماخ ۵ و بالاتر پرواز می کند و تا سال ۲۰۲۵ مراحل ساخت آن تکمیل شده و وارد ماموریت می شود. X-51، با همکاری نیروی هوایی ایالات متحده و سازمان ناسا و DARPA، شرکت Pratt and Witney، و همچنین بوئینگ، ساخته شد و در ماه می ۲۰۱۰ برای اولین بار پرواز کرد. آزمایش های پروازی دیگری هم روی این هواپیما انجام شد و برخی از آنها ناموفق بودند، اما در ماه می ۲۰۱۳، این هواپیما توانست برای مدت ۲۱۰ ثانیه با سرعتی فراتر از ماخ ۵ پرواز کند. این مدت زمان، بیشترین زمان ثبت شده در تاریخ برای پرواز با سرعت مافوق صوت است. در نهایت، وقتی فرآیند X-51 تکمیل شد، توانست با حداکثر سرعت بیش از ۳۹۰۰ مایل در ساعت پرواز کند.

شماره ۲-North American X-15 – حداکثر سرعت ۴۵۱۹ مایل در ساعت
X-15 آمریکای شمالی در اواخر دهه ۱۹۵۰ ساخته شد. این هواپیما حاصل همکاری سازمان حمل و نقل هوایی آمریکای شمالی (ساخت بدنه) و شرکت Reaction motors ( سازنده موتورها) بود. این هواپیمای مجهز به موشک، می توانست با سرعت های مافوق صوت فراتر از ماخ ۶ (۴۵۰۰ مایل در ساعت) پرواز کند. X-15 توانست رکورد سریع ترین سرعتی که یک هواپیمای سرنشین دار به آن دست یافته را بکشند و مرزهای ارتفاع پرواز را نیز جابجا کرد. در طی مراحل ساخت آن، سیزده پرواز آزمایشی توسط هشت خلبان مختلف صورت گرفت. به دلیل آنکه این پرواز ها در ارتفاع بیش از ۵۰ مایلی انجام شد، معیارهای نیروی هوایی برای پرواز به فضا را نیز تامین کرد. آن هشت خلبان به دلیل موفقیتشان جایزه بال فضانورد را دریافت کردند و X-15 به اولین هواپیمای فضایی عملیاتی جهان تبدیل شد. آزمایش های نیروی هوایی ایالات متحده عمدتا توسط خلبان میکال آدامز صورت می گرفت. وی در نوامبر ۱۹۶۷، در حین اینکه قصد فرود با X-15 را داشت، هواپیمایش به چرخش در آمد، و تحت نیروی عظیم G شکست و سقوط کرد و تکه های لاشه آن در منطقه ای به مساحت ۵۰ مایل مربع پخش شد. X-15 در اوایل سال بعد از این اتفاق بازنشسته شد.

شماره ۱- NASA X-43 – حداکثر سرعت ۷۳۱۰ مایل در ساعت
X-43 ناسا، یک هواپیمای مافوق صوت بدون سرنشین آزمایشی بود که توسط ناسا و به عنوان بخشی از برنامه هایپر-X این سازمان ساخته شد. این هواپیما سریع ترین هواپیمای جهان بوده و حداکثر سرعت آن، سرعت فوق العاده بالای ماخ ۹٫۶ (۷۳۱۰ مایل در ساعت) است. X-43 در بالای یک موشک تقویت کننده سوخت جامد قرار گرفته که خود آن نیز نسخه اصلاح شده موشک پگاسوس است. این موشک از یک هواپیمای حامل شلیک می شود. بعد از شلیک شدن این موشک تقویت کننده، X-43 شتاب می گیرد و به سرعت مورد نیاز می رسد و پیش از جدا شدن از موشک به ارتفاع مورد نظر می رسد. سپس جت تعبیه شده در خود را به کار می گیرد تا به سرعت فوق العاده بالایی که ذکر کردیم، برسد.
۳ فروند X-15 ساخته شد و در طراحی هر نمونه جدید، اصلاحاتی صورت گرفت. اولین فروند، بعد از بعد بروز نقص در حین پرواز نابود شد، و دو فروند دیگر پیش از آنکه عامدانه در اقیانوس سقوط کنند، همه آزمایش های پروازی را گذراندند. در آخرین پرواز این هواپیما، رکوردی برای سرعت ثبت شد که تا به امروز شکسته نشده است. این هواپیما به سرعت تقریبی ۷۳۱۰ مایل در ساعت دست یافت.

اسپیس ایکس دوباره برای فالکون ۹ مجوز پرتاب دریافت کرد

دی ۱۹, ۱۳۹۵/در اخبار نجوم, اداره هوانوردی فدرال آمریکا, اسپیس ایکس, انفجار موشک فالکون 9, ایریدیوم کامیونیکیشنز, ایستگاه فضایی بین المللی, ایلان ماسک, شرکت ماهواره ای اینمارست انگلستان, فالکون ۹, ماهواره‌ ارتباطی آموس 6, ناسا, نجوم, کپسول فضایی رد دراگون /توسط ادمین

اسپیس ایکس بالاخره رسما مجوز بازگشت به فضا را دریافت کرد. اداره هوانوردی فدرال آمریکا (FAA) از زمان منفجر شدن موشک فالکون در ماه سپتامبر که منجر به تخریب کامل موشک و محموله ۵۰ میلیون دلاری آن شد، تحقیقات گسترده ای را انجام داده بود. حال، روز جمعه، اداره هوانوردی فدرال مجددا مجوز تجاری فضایی و حمل و نقل شرکت اسپیس ایکس را مورد تایید قرار داد.

به این ترتیب انتظار می رود، شرکت فضای خصوصی اسپیس ایکس کالیفرنیا، ۱۰ موشک ایریدیوم نکست متعلق به شرکت ایریدیوم کامیونیکیشنز را از پایگاه نیروی هوایی واندنبرگ در کالیفرنیا به مدار پایین زمین منتقل کند.

شرکت ایریدیوم کامیونیکیشنز هم روز جمعه اعلام کرد، در پایگاه خود، تست استاتیک آتش فالکون ۹ را کامل کرده و انتظار دارد، ماهواره های ارتباطی اش طی هفته آینده به مدار زمین برده شوند.

اسپیس ایکس قرار است، ۱۰ ماهواره ایریدیوم نکست این شرکت را به مدار پایین زمین برساند. این ۱۰ ماهواره، اولین سری از ۷۰ ماهواره ایریدیوم کامیونیکیشنز خواهند بود، این شرکت ارتباطات ماهواره‌ای قصد دارد، ماهواره های خود را طی هفت پرتاب به مدار زمین ارسال کند. به گفته ایریدیوم کامیونیکیشنز، این ماهواره ها جایگزین شبکه ای متشکل از ۶۶ ماهواره خواهند شد که در هر حال حاضر در مدار پایین زمین در حال انجام عملیات هستند.

پیش از این، برنامه پرتاب فالکون ۹ برای ۱۶ دسامبر (۲۶ آذر) در نظر گرفته شده بود؛ اما اسپیس ایکس چند روز قبل عملیات اعلام کرده بود، برای پرتاب موشک خود هنوز نیاز به چراغ سبز اداره هوانوردی فدرال دارد، این سازمان مسئولیت نظارت بر تحقیقات شرکت در مورد سانحه یک سپتامبر را بر عهده داشت.

به این ترتیب اسپیس ایکس که پس از انفجار یکی از موشک های فالکون ۹ که در طول تست پیش از پرتاب رخ داد، پرواز موشک هایش را لغو کرده بود به تحقیقات خود در مورد علت انفجار سکوی پرتاب موشک ادامه داد و حال، به نظر می رسد، این بار مهندسان شرکت تعادل بین مخزن اکسیژن و هلیوم فیبر کربن در مرحله بالایی موشک را برقرار کرده اند.

در سانحه ۱ سپتامبر (۱۱ شهریور) موشک فالکون ۹ بر روی سکوی پرتاب خود در پایگاه هوایی کیپ کاناورال، فلوریدا منفجر شد. قرار بود این موشک محموله ۲۰۰ میلیون دلاری فیسبوک، یعنی ماهواره‌ ارتباطی آموس ۶ را به مدار پایین زمین ببرد؛ اما انفجار موشک فالکون ۹ همه برنامه ها را تغییر داد.

ایلان ماسک، مدیر عامل شرکت اسپیس ایکس پس از این سانحه در مصاحبه ای با شبکه تلویزیونی CNBC گفته بود: “مشکل واقعا تعجب آوری بود که پیش از این هرگز در تاریخ پرتاب موشک ها با آن مواجه نشده بودیم.”

پس از انفجار ماه سپتامبر، اسپیس ایکس حداقل یک مشتری خود را از دست داده است.ماه دسامبر، شرکت ماهواره ای اینمارست انگلستان اعلام کرد، برنامه خود برای پرتاب ماهواره اس باند را به وسیله شرکت اسپیس ایکس لغو کرده و به شرکت رقیب، شرکت فرانسوی آریان اسپیس واگذار کرده است.

سانحه سپتامبر گذشته دومین سانحه از این دست بود که در کیپ کاناورال رخ می داد، پیش از این در ۲۸ ژوئن ۲۰۱۵ هم کپسول فضایی رد دراگون که عازم ایستگاه فضایی بین المللی شد، دچار انفجار شده بود.

اما پیش از این دو حادثه، اسپیس ایکس با موفقیت ۱۸ موشک فالکون ۹، از جمله ۶ موشک که ماموریت شان تامین آذوقه ایستگاه فضایی بین المللی بوده را به انجام رسانده بود. این ماموریت ها بخشی از قرارداد ۱.۶ میلیارد دلاری این شرکت با ناسا بودند.

اسپیس ایکس در نظر داشت، ماموریت های فالکون ۹ را از اوایل نوامبر از سر گیرد؛ اما پس آن با تغییر برنامه به اواسط ماه دسامبر، اکنون به ماه ژانویه تغییر داده شده است.

.

منبع: engadget

نوشته اسپیس ایکس دوباره برای فالکون ۹ مجوز پرتاب دریافت کرد اولین بار در تکرا - اخبار روز تکنولوژی پدیدار شد.

‌سنگ‌های ارغوانی عجیبی در مریخ پیدا شد!

دی ۱۲, ۱۳۹۵/در ارغوانی, خبر, مریخ, مریخ‌نورد کنجکاوی, ناسا, گوناگون /توسط ادمین

زمانی که از زمین به مریخ نگاه می‌کنیم، این سیاره را قرمز می‌بینیم، اما مریخ‌نورد کنجکاو ناسا در یکی از کوه‌های این سیاره سرخ، سنگ‌های ارغوانی پیدا کرده است.

این تصویر در نزدیکی کوه Mount Sharp مریخ گرفته شده است. یکی از مسئولان ناسا می‌گوید: «تغییرات در رنگ این سنگ‌ها نشان از تنوع ترکیبی این سنگ‌ها دارد. این رنگ ارغوانی قبلا در برخی سنگ‌های دیگر نیز دیده شده بود و یکی از تجهیزات کنجکاوی قبلا در هماتیت نیز رنگ ارغوانی را دیده است. وجود باد باعث شده که سنگ‌ها از گرد و خاک پوشیده نباشند.»

Mount Sharp تقریبا ۵ کیلومتر از مرکز دره ۱۵۴ کیلومتری گیل فاصله دارد. مریخ‌نورد کنجکاوی در سال ۲۰۱۲ به این دره رفت و شواهدی یافت که نشان از حیات میکروبی در گذشته داشت. علاوه بر سنگ‌های ارغوانی، کنجکاوی تصاویری از قله‌های Mount Sharp نیز ارسال کرده است. کنجکاوی به این ماموریت ادامه خواهد داد.

این ماموریت کنجکاوی از ماه اکتبر شروع شده و کماکان ادامه خواهد داشت. کنجکاوی سپس از یک بخش هماتیت و یک بخش رس عبور کرده و در نهایت به یک بخش سولفات می‌رسد که مقصد نهایی خواهد بود. مطالعه ترکیب این سنگ‌ها به دانشمندان کمک خواهد کرد که اطلاعات بیشتری از مریخ بدست آورند.

این تصاویر از نظر سفیدی بالانس می‌شود تا شبیه زمین شده و به این ترتیب زمین‌شناسان می‌توانند روندهای مشابه زمین را پیدا کنند.

نوشته ‌سنگ‌های ارغوانی عجیبی در مریخ پیدا شد! اولین بار در پدیدار شد.

۲۳ حقیقت علمی که ما در آغاز سال ۲۰۱۶ از آنها بی‌خبر بودیم

دی ۱۰, ۱۳۹۵/در DNA, Em drive, اخبار, الفا قنطروس, امواج گرانشی, حقایق علمی سال 2016, دم دایناسور, سفر به فضا, علم و دانش, ماده تاریک, ناسا, هسته اتمی, کشف, کشف امواج گرانشی, کهکشان راه شیری /توسط ادمین

با نزدیک شدن به پایان سال جاری میلادی برخی حقایق علمی بودند که بسیاری از مردم از آنها در طول سال ۲۰۱۶ بی خبر بودند، در قسمت زیر به ذکر ۲۳ مورد از این موارد می پردازیم.

گویا آی تی – با نزدیک شدن به پایان سال جاری میلادی برخی حقایق علمی بودند که بسیاری از مردم از آنها در طول سال ۲۰۱۶ بی خبر بودند، در قسمت زیر به ذکر ۲۳ مورد از این موارد می پردازیم.
۱- موج‌های گرانشی وجود دارند. بعد از ۱۰۰ سال که انیشتین آنها را پیش‌بینی کرده‌ بود، بالاخره پژوهشگران امسال موفق به کشف امواج گرانشی در فضا شدند. دانشمندان تا کنون در سه رویداد موفق به مشاهده امواج گرانشی شده‌اند.
۲- خرس‌های تنبل در زمان دفع مواد زائد از بدن تار مرز مرگ می‌روند؛ پروسه شماره ۲، سخت‌ترین کار برای آنهاست.
۳- امکان زندگی برای بیش از یک سال بدون وجود قلب در بدن وجود دارد!
۴- با وجود حذف ۹۰ درصد از مغز می‌توان یک زندگی عادی را تجربه کرد.
۵- صداهای عجیب و فلزی از گودال Mariana، عمیق‌رین نقطه‌ی سطح زمین به گوش می‌رسد. در حال حاضر دانشمندان فکر می‌کنند این صدا نوع جدیدی از صدای وال‌ها باشد.
۶- اختراع نوعی دستگاه همجوشی هسته‌ای جدید انقلابی در این زمینه به وجود آورده و در آینده موفق به بهره‌برداری از انرژی نامحدود پاک هسته‌ای خواهیم بود.
۷- سیاره‌ای شبیه به زمین با فاصله تنها ۲/۴ سال نوری در نظام ستاره‌ای آلفا قنطورس وجود دارد و دانشمندان در حال برنامه‌ریزی برای سفر به آن هستند.
۸- زمین دارای یک ماه دیگر است که به دور آن می‌چرخد که به نام quasi-satellite یا ”همدم نزدیک زمین” از آن یاد می‌شود. نام علمی این سیارک ۲۰۱۶ HO3 است.
۹- احتمالا نهمین سیاره منظومه شمسی هم در آینده‌ای نزدیک کشف شود (بدون احتساب پلوتون).
۱۰- اولین یادداشت دست‌نویس ثبت شده مربوط به قوانین اصطکاک با قدمتی ۵۰۰ ساله در چرک‌نویس‌های نامربوط لئوناردو داوینچی پیدا شدند.
۱۱- ویروس زیکا از طریق رابطه‌ی جنسی منتشر می‌شود و در بیماری میکروسفالی یا خردسری نوزادن تاثیر گذار است. در میکروسفالی رشد سر فرد متوقف می‌شود.
۱۲- کلاغ‌ها گوش‌های بزرگی و ترسناکی دارند.
۱۳- بزرگ‌ترین عدد اول شناخته شده ۱-۲۷۴۲۰۷۲۸۱ است که از نظر طول حدودا ۲۲ میلیون رقم دارد. این عدد ۵ میلیون رقم درازتر از دومین عدد اول بزرگ است.
۱۴- قطب شمال به خاطر تغییرات ایجاده شده در حجم آب‌ها، به آهستگی در حال حرکت به سمت لندن است.
۱۵- در سال جاری کره زمین به اندازه پوشش کل سطح کشور هندوستان، یخ دریایی از دست داده است.
۱۶- هوش مصنوعی در بازی قدیمی Go توانست انسان‌ها را شکست دهد.
۱۷- خرس‌های آبی فناناپذیرند زیرا دارای ویژگی زیستی مخصوصی هستند که از DNAشان در برابر آسیب‌ها محافظت می‌کند. این موجودات بسیار ریز حتی اگر به برای چندین دهه منجمد شوند باز هم قادر به احیای خود هستند؛ این موجودات حتی از شرایط خشک هم جان سالم به در می‌برند و جالب اینجاست که تشعشعات قدرتمند فضا هم روی آنها بی‌اثر است.
۱۸- دو حالت مایع از آب وجود دارد.
۱۹- هسته‌های اتمی گلابی شکل وجود دارند، و وجود آنها ثابت می‌کند امکان سفر در فضا را غیر ممکن می‌کند.
۲۰- پرهای دم دایناسورها بسیار زیبا، نرم و باشکوه بوده‌اند.
۲۱- یک سوم از مردم کره‌ی زمین به خاطر جغرافیایی سکونت‌شان دیگر قادر به مشاهده کهکشان راه‌شیری نیستند.
۲۲- یک میدان ۵/۱ میلیارد مترمکعبی از گاز هلیوم در تانزانیا وجود دارد.
۲۳- موتور ”غیرممکن“ EM Drive، سیستم پیشرانه‌ای که دوست ندارد به این سادگی‌ها میدان را ترک کند. طبق اظهارات ناسا به نظر می‌رسد این موتور قادر به تولید نیرو باشد اما دانشمندان این سازمان هنوز موفق به پیدا کردن سرنخی از چگونگی آن نشده‌اند. منتظر پاسخ این معما در سال ۲۰۱۷ باشید.

۲۳ حقیقت علمی که ما در آغاز سال ۲۰۱۶ از آنها بی‌خبر بودیم

دی ۱۰, ۱۳۹۵/در DNA, Em drive, اخبار, الفا قنطروس, امواج گرانشی, حقایق علمی سال 2016, دم دایناسور, سفر به فضا, علم و دانش, ماده تاریک, ناسا, هسته اتمی, کشف, کشف امواج گرانشی, کهکشان راه شیری /توسط ادمین

با نزدیک شدن به پایان سال جاری میلادی برخی حقایق علمی بودند که بسیاری از مردم از آنها در طول سال ۲۰۱۶ بی خبر بودند، در قسمت زیر به ذکر ۲۳ مورد از این موارد می پردازیم.

گویا آی تی – با نزدیک شدن به پایان سال جاری میلادی برخی حقایق علمی بودند که بسیاری از مردم از آنها در طول سال ۲۰۱۶ بی خبر بودند، در قسمت زیر به ذکر ۲۳ مورد از این موارد می پردازیم.
۱- موج‌های گرانشی وجود دارند. بعد از ۱۰۰ سال که انیشتین آنها را پیش‌بینی کرده‌ بود، بالاخره پژوهشگران امسال موفق به کشف امواج گرانشی در فضا شدند. دانشمندان تا کنون در سه رویداد موفق به مشاهده امواج گرانشی شده‌اند.
۲- خرس‌های تنبل در زمان دفع مواد زائد از بدن تار مرز مرگ می‌روند؛ پروسه شماره ۲، سخت‌ترین کار برای آنهاست.
۳- امکان زندگی برای بیش از یک سال بدون وجود قلب در بدن وجود دارد!
۴- با وجود حذف ۹۰ درصد از مغز می‌توان یک زندگی عادی را تجربه کرد.
۵- صداهای عجیب و فلزی از گودال Mariana، عمیق‌رین نقطه‌ی سطح زمین به گوش می‌رسد. در حال حاضر دانشمندان فکر می‌کنند این صدا نوع جدیدی از صدای وال‌ها باشد.
۶- اختراع نوعی دستگاه همجوشی هسته‌ای جدید انقلابی در این زمینه به وجود آورده و در آینده موفق به بهره‌برداری از انرژی نامحدود پاک هسته‌ای خواهیم بود.
۷- سیاره‌ای شبیه به زمین با فاصله تنها ۲/۴ سال نوری در نظام ستاره‌ای آلفا قنطورس وجود دارد و دانشمندان در حال برنامه‌ریزی برای سفر به آن هستند.
۸- زمین دارای یک ماه دیگر است که به دور آن می‌چرخد که به نام quasi-satellite یا ”همدم نزدیک زمین” از آن یاد می‌شود. نام علمی این سیارک ۲۰۱۶ HO3 است.
۹- احتمالا نهمین سیاره منظومه شمسی هم در آینده‌ای نزدیک کشف شود (بدون احتساب پلوتون).
۱۰- اولین یادداشت دست‌نویس ثبت شده مربوط به قوانین اصطکاک با قدمتی ۵۰۰ ساله در چرک‌نویس‌های نامربوط لئوناردو داوینچی پیدا شدند.
۱۱- ویروس زیکا از طریق رابطه‌ی جنسی منتشر می‌شود و در بیماری میکروسفالی یا خردسری نوزادن تاثیر گذار است. در میکروسفالی رشد سر فرد متوقف می‌شود.
۱۲- کلاغ‌ها گوش‌های بزرگی و ترسناکی دارند.
۱۳- بزرگ‌ترین عدد اول شناخته شده ۱-۲۷۴۲۰۷۲۸۱ است که از نظر طول حدودا ۲۲ میلیون رقم دارد. این عدد ۵ میلیون رقم درازتر از دومین عدد اول بزرگ است.
۱۴- قطب شمال به خاطر تغییرات ایجاده شده در حجم آب‌ها، به آهستگی در حال حرکت به سمت لندن است.
۱۵- در سال جاری کره زمین به اندازه پوشش کل سطح کشور هندوستان، یخ دریایی از دست داده است.
۱۶- هوش مصنوعی در بازی قدیمی Go توانست انسان‌ها را شکست دهد.
۱۷- خرس‌های آبی فناناپذیرند زیرا دارای ویژگی زیستی مخصوصی هستند که از DNAشان در برابر آسیب‌ها محافظت می‌کند. این موجودات بسیار ریز حتی اگر به برای چندین دهه منجمد شوند باز هم قادر به احیای خود هستند؛ این موجودات حتی از شرایط خشک هم جان سالم به در می‌برند و جالب اینجاست که تشعشعات قدرتمند فضا هم روی آنها بی‌اثر است.
۱۸- دو حالت مایع از آب وجود دارد.
۱۹- هسته‌های اتمی گلابی شکل وجود دارند، و وجود آنها ثابت می‌کند امکان سفر در فضا را غیر ممکن می‌کند.
۲۰- پرهای دم دایناسورها بسیار زیبا، نرم و باشکوه بوده‌اند.
۲۱- یک سوم از مردم کره‌ی زمین به خاطر جغرافیایی سکونت‌شان دیگر قادر به مشاهده کهکشان راه‌شیری نیستند.
۲۲- یک میدان ۵/۱ میلیارد مترمکعبی از گاز هلیوم در تانزانیا وجود دارد.
۲۳- موتور ”غیرممکن“ EM Drive، سیستم پیشرانه‌ای که دوست ندارد به این سادگی‌ها میدان را ترک کند. طبق اظهارات ناسا به نظر می‌رسد این موتور قادر به تولید نیرو باشد اما دانشمندان این سازمان هنوز موفق به پیدا کردن سرنخی از چگونگی آن نشده‌اند. منتظر پاسخ این معما در سال ۲۰۱۷ باشید.

از عملکرد جالب ماهواره های چمدانی چه می دانید؟

دی ۹, ۱۳۹۵/در nasa, اخبار, باران، سدی در برابر دید پژوهشگران, راهکار جدید CYGNSS, سرعت بادهای جهان, سفر فضایی, سیستم CYGNSS, سیگنال‌های ماهواره‌ای GPS, صفحات خورشیدی, ماهواره, ماهواره های چمدانی, موشک پیگاسوس, ناسا, هوا و فضا, هواپیمای L-1011 /توسط ادمین

اوایل ماه جاری سازمان ناسا پروژه‌ی جدیدی را با به کارگیری مجموعه‌ای از ماهواره‌هایی کوچک شروع کرد که پیشگویی طوفان‌ها را متحول کرده و بینش‌های جدیدی درباره نحوه‌ی شکل‌گیری طوفان‌ها و فعالیت‌ آنها به ما می‌دهند.

گویا آی تی – پروژه‌ی مذکور که ”سیستم ماهواره‌ای راهبری جهانی گردباد یا CYGNSS“ نام گرفته مشتمل بر ۸ ماهواره است که هر کدام از به اندازه‌ی یک چمدان ساده بوده و به منظور ارزیابی و نقشه‌برداری از بادهای اقیانوس بر فراز مناطق حاره پرواز می‌کنند. باران‌های سنگین و طوفان‌های شدید به خاطر قرارگیری در ارتفاعی بسیار بالاتر از سطح زمین و جو، قادر به صدمه زدن به ماهواره‌ها نبوده و در زمان شکل‌گیری تندبادها، سیستم همچنان امکان نفوذ به هسته‌ی طوفان و جمع‌آوری داده‌ها را خواهد داشت؛ قابلیتی که تا به حال هیچ کدام از سیستم‌های فضایی قبلی قادر به انجام آن نبوده‌اند.
در این رابطه کریستین بونیکسن، مدیر اجرایی پروژه CYGNSS می‌گوید: ”CYGNSS ابزاری است که پوشش ۲۴ ساعته در طول هفته از منطقه گردباد در نواحی گرمسیری را فراهم می‌کند. این سیستم دانش ما درباره نحوه شکل‌گیری طوفان‌ها را بهبود خواهد بخشید و به این ترتیب می‌توانیم آمادگی بهتری پیدا کرده و از مردمی که در مسیر تندبادهای سنگین هستند، بهتر محافظت کنیم.“

باران، سدی در برابر دید پژوهشگران
در طی چند دهه‌ی گذشته، شاهد بهبود مستمر در پیشگویی طوفان‌ها و همچنین مکان‌هایی که به آنجا اصابت خواهند کرد بوده‌ایم و نرخ خطای مرکز ملی تندباد در مقایسه با ۲۰ سال گذشته، نصف شده است. اما در مورد بهبود پیش‌بینی شدت و قدرت طوفان‌ها نمی‌توان چنین ادعایی کرد. کریس راف، بازرس اصلی ماموریت CYGNSS و یکی از دانشمندان دانشگاه میشیگان اضافه می‌کند: ”اگر تاریخچه‌ی پیشگویی شدت طوفان‌ها را بررسی کنید خواهید دید که در ۲۰ سال گذشته، بهبود خاصی در این زمینه کسب کرده‌ایم.“ یکی از دلایل اصلی این امر، ناتوانی ماهواره‌های امروزی در سنجش و ارزیابی اتفاقاتی است که در هسته‌ی داخلی طوفان‌ها و گردبادها می‌افتد. راف: ”مدت‌های مدیدی است که این ناتوانی، نقطه‌ی ضعف اصلی در پیش‌بینی‌های عددی است که توسط مرکز ملی تندباد انجام می‌شوند. مسئولان مرکز آرزو داشتند اطلاعاتی در رابطه با هسته‌ی داخلی طوفان‌ها داشته باشند اما این امکان فراهم نبود.”

فضاپیمای فعلی که برای مشاهده وضعیت بادها استفاده می‌شود در مواقع بارانی شدن هوا کور شده و به همین خاطر امکان دسترسی به هسته‌های طوفان‌ها وجود ندارد. این امر به تجهیزات استفاده شده در آنها مربوط می‌شود. این تجهیزات یک طول موج ۸ میلی‌متری، تقریبا به اندازه‌ی یک قطره باران، در هوا منتشر می‌کنند. زمانی که سیگنال‌ها با باران برخورد می‌کنند، در هوا پراکنده شده و جذب می‌شوند. (مسیرهای طوفان بستگی به عوامل محیطی خارج از خود طوفان دارد، به همین خاطر پوشش باران مانعی در برابر پیش‌بینی محل اصابت طوفان‌ها نیست.)

علاوه بر این در سیستم‌های امروزی جمع‌آوری داده‌ها به منظور ایجاد یک نقشه از سرعت بادهای جهانی و میزان رطوبت آنها حدودا ۳ روز طول می‌کشد. این مقدار تاخیر زمانی که قصد ردیابی تشدید سریع طوفان‌ها و گردبادهای گرمسیری که تنها در طی چند ساعت شکل می‌گیرند. مشکل بسیار بزرگی محسوب می‌شود. تا به امروز دانشمندان روی فضاپیمایی موسوم به ”شکارچی طوفان” تکیه داشتند که برای ارزیابی سرعت باد امکان پرواز در طوفان‌ها را داشت.

راهکار جدید CYGNSS
CYGNSS با به کارگیری سیگنال‌های ماهواره‌ای GPS همه این موارد را به چالش کشیده و امکان نفوذ به شدیدترین باران‌ها را دارد. GPS با یک طول موج ۱۹ سانتی‌متری کار می‌کند که این ویژگی سبب می‌شود، باران هیچ تاثیر منفی روی عملکرد آن نخواهد داشت. زمانی که سیگنال‌های ماهواره‌ای GPS با اقیانوس برخورد می‌کنند، مجددا به فضا منعکس شده و تجهیزات رصد CYGNSS دریافت می‌شوند. برای درک بهتر شیوه‌ی عملکرد به تابیدن مهتاب روی یک دریاچه آرام فکر کنید: زمانی که دریاچه آرام است، تصویر مهتاب کاملا صاف و مشخص است. بعد از وزش باد، آب حرکت کرده و تصویر مهتاب خراب می‌شود. CYGNSS از عملکرد مشابهی بهره برده و برای تشخیص ویژگی‌های باد از میزان وضوح سیگنال‌های GPS استفاده می‌کند. این سیستم برای اندازه‌گیری سرعت باد. قدرت سیگنال‌های GPS در زمان پخش آنها از سطح اقیانوس را ارزیابی می‌کند.

هشت فضاپیمایی CYGNSS که عهده‌دار وظیفه‌ی رصد وضعیت آب‌وهوا هستند در یک صفحه‌ی مداری مجزا به دور زمین می‌چرخند. هر ماهواره دارای دستگاه مخصوصی به نام ”ابزار نقشه‌کشی دوپلر تاخیری“ یا DDMI است که درحقیقت گیرنده‌ی GPS‌ای است که امکان ردگیری ۴ سیگنال مختلف GPS را به طور همزمان دارد. دو آنتن این دستگاه به سیگنال GPS منعکس شده از سطح اقیانوس را دریافت کرده و میزان پراکندگی آنها را ارزیابی می‌کنند، و حاصل این کار مشخص شدن وضعیت دقیق سرعت و فعالیت باد است. ضمنا، یکی از آنتن‌ها با دریافت مستقیم یک سیگنال GPS موقعیت جغرافیایی دقیق (طوفان‌ها، تندبادها) را مشخص می‌کند. مخلص کلام این که هر کدام از این ماهواره‌های تقریبا ۳۰ کیلویی کار چهار فضاپیمای ”شکارچی طوفان“ را انجام می‌دهد. سیستم CYGNN شبیه یک گردان هوایی متشکل از ۳۲ فضاپیمای ”شکارچی طوفان“ است که به طور مستمر در نواحی گرمسیری گشت‌زنی کرده و به طور همزمان وضعیت آب‌وهوایی و احتمال شکل‌گیری طوفان و گرباد و همچنین شدت آنها را رصد می‌کنند.

این سیستم حتی در زمان وجود رطوبت بسیار شدید، هر هفت ساعت یک بار گزارش کاملا جدیدی از نقشه توزیع باد در مناطق گرمسیری در اختیار دانشمندان قرار می‌دهد. در زمان وزش گردبادها و تندبادهای گرمسیری، حتی در مکان‌هایی که باد سرعت وزش بسیار شدیدی داشته و بدترین وضعیت جوی در آنها تجربه می‌شود، CYGNSS قادر به پاسخگویی به سوالاتی مثل اندازه‌ی طوفان، شدت آن و همچنین مشخص کردن محدوده‌ی جغرافیایی که شدیدترین بادهای طوفان به آن خواهند رسید، خواهد بود. علاوه بر این، از آن جایی که گستره‌ی پوشش از زمین در این سیستم ماهواره‌ای بسیار وسیع است، CYGNSS قادر به جمع‌آوری حجم بسیار زیادی از اطلاعات مربوط به محیط‌هایی که طوفان در آنها اتفاق می‌افتد، خواهد بود. سه پایگاه مختلف بر روی زمین برای دریافت این اطلاعات وجود داشته و پژوهشگران در مدت زمان بی‌نطیر و بسیار عالی تنها یک ساعت، قادر به دریافت این داده‌ها از ماهواره‌ها خواهند بود.
پرتاب سیستم به فضا چگونه انجام شد؟

سیستم CYGNSS در صبح پانزدهم دسامبر سال جاری از منطقه Cape Canaveral و با کمک یک موشک پیگاسوس، یک سیستم پرتاب هوایی، به فضا پرتاب شد. راکت مورد نظر در انتهای یک هواپیمای L-1011 به نام Stargazer نصب شده که نحوه بلند شدن آن شبیه سایر هواپیماهای معمولی است که تا اینجا و آنجا می‌بینید. در ارتفاع ۱۲ هزار کیلومتری اقیانوس اطلس، هواپیمای مذکور موشک پیگاسوس را رها کرد؛ ۵ ثانیه بعد موتور پیگاسوس روشن شد و سفر فضایی خود را شروع کرد. بعد از این دماغه مخروطی شکل نوک موشک باز شده و دستگاه آرایش ماهواره‌ها جدا شد؛ بعد از این ۸ ماهواره کوچک با وقفه‌هایی ۳۰ ثانیه‌ای یک به یک از آن جدا شدند. ده دقیقه بعد از جدا شدن، صفحات خورشیدی آنها باز شد. مدتی بعد همه ماهواره‌ها در مدار خود مستقر شده و شروع به کار کردند.

ساعت ۴:۱۲ عصر همان روز تیم CYGNSS موفق به برقراری ارتباط با تمام ماهواره‌ها شد. راف با رضایت اضافه می‌کند: ”مستقر سازی موفقیت‌آمیز ماهواره‌ها در طی چند ساعت و شروع به کار آنها، جواب خوبی برای تلاش‌های بی‌وقفه‌ی تیم CYGNSS بود. با وجود این که حسابی خسته‌ام اما نمی‌توانم خوشحالی‌ام را پنهان کنم و بی‌صبرانه منتظرم تا چند روز آینده امکان مهندسی داده‌های ارسالی از طرف ماهواره‌ها را انجام دهیم.“

این پروژه پرچمدار تلاش‌های ناساست که جزئی از برنامه‌ی جدید این سازمان برای پروژه‌های کم‌هزینه‌‌ای که از فناوری‌های بسیار پیشرفته در آنها استفاده شده و محدوده‌ی فعالیت‌ آنها زیر مدار زمین یا در مدارهای فوقانی آن است. دو ماموریت قبلی در همین طبقه، شامل هواپیماهایی برای انجام تحقیقات و ارتباطات جوی بود. انستیتیو تحقیقات جنوب غربی در ”بولدر“، کلورادو عملیات‌های ماموریت CYGNSS سات و فعالیت‌‌های علمی پروژه هم توسط دانشگاه میشیگان انجام می‌شوند. این پروژه ۱۶۰ میلیون دلاری به مدت دو سال فعالیت خواهد کرد. این مدت زمان برای پر کردن فضاهای خالی مجموعه‌داده‌های مرتبط با طوفان‌ها، اطلاع از نحوه تشدید هسته طوفان‌ها و نهایتا بهینه‌سازی مدل‌های پیش‌بینی که به این اطلاعات وابسته‌اند، کافی به نظر می‌رسد.