امروز مریخ بیابانی کاملا خشک است، اما در دوران اولیه‌اش دارای نواحی وسیع مملو از آب و رودخانه‌هایی به عمق ۱۰۰۰ پا (حدود ۳۰۴ متر) بوده است. ولی دانشمندان ناسا توضیحی برای چگونگی باقی ماندن این آب در سطح مریخ به مدت میلیون‌ها سال و بدون وجود آب و هوایی گرم ندارند.

سیاره سرخ ۸۰۰ میلیون کیلومتر نسبت به زمین، دورتر از خورشید است، بنابراین به نسبت سیاره ما، گرمای کمتری از خورشید دریافت می‌کند. دمای متوسط مریخ منفی ۸۰ درجه سانتی‌گراد است که برای آب بسیار سرد است. با وجود تجزیه‌وتحلیل‌های علمی، به نظر می‌رسد، وضعیت در گذشته حتی از این هم وخیم‌تر بوده است، چراکه خورشید در میلیاردها سال قبل بسیار کم‌نورتر بوده است. دانشمندان تخمین می‌زنند که در روزهای اولیه منظومه شمسی، خورشید بین ۲۵ تا ۳۰ درصد کنونی نور داشته است که امکان وجود شرایط مرطوب در مریخ را کاملا غیرممکن می‌کرده است.

اما کاوشگرهای رباتیک ناسا شواهد فراوانی برای گذشته مملو از آب مریخ یافته‌اند. آشوین واساوادا دانشمندی از آزمایشگاه علوم مریخ در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا، هفته گذشته در خلال رویدادی در مورد تاریخچه مرطوب مریخ صحبت کرد. واساوادا گفت که دریاچه‌های سیاره سرخ حتی زمانی که خورشید کم‌نور بود هم با آب و رودخانه پرشده بود. او گفت: “در آنجا دریاچه‌ها برای مدت طولانی وجود داشتند و به‌صورت مداوم جریان داشتند. توضیح اینکه چگونه امکان جریان یافتن رودخانه و سیلاب‌ها در چنین محیط همیشه سردی وجود داشته، بسیار دشوار است.”

به عنوان مثال، دانشمندان مدت‌هاست، فکر می‌کنند که مریخ در دوره هسپریان که از ۳.۷ تا ۳ میلیارد سال پیش ادامه یافت، همچون امروز، سیاره‌ای منجمد و بیابانی بوده است. اما مریخ‌نورد کریاسیتی شواهدی از سیلاب‌های بزرگ و دریاچه‌های عمیق پیدا کرد که درک دانشمندان از زمین‌شناسی باستانی سیاره سرخ را کاملا تغییر داده است.

واساوادا گفت: “ما با نشان دادن اینکه دوره هسپریان گرم و مرطوب باقی‌مانده، جلوی درک مریخ را گرفته‌ایم.”

مریخ‌نورد کریاسیتی در سال ۲۰۱۱ در دهانه گیل فرود آمد و در ماه سپتامبر ۲۰۱۲ شواهدی به دست آورد که باعقیده ناسا، نشان از وجود جریان آبی در این ناحیه دارند. یک سال بعد هم آژانس فضایی اروپا تصویری از یک رودخانه ۱۰۰۰ مایلی (۱۶۰۹ کیلومتری) تبخیر شده گرفت که در برخی نقاط دارای پهنای ۴ مایلی و ۱۰۰۰ پا عمق بود. مریخ‌نورد کریاسیتی در همین سال، سنگریزه‌های گردی را پیدا کرد که دارای بخش بیرونی صاف بودند که به‌طورقطع نشان از سال‌ها فرسایش رودخانه‌های مریخ داشتند.

شاید قانع‌کننده‌ترین سرنخ‌ها از گذشته گرم مریخ، شواهدی از دریاچه‌های قدیمی باشند که در لایه‌هایی به عمق ۶۰۰ پا به‌خوبی حفظ‌شده‌اند. کاوش‌های کریاسیتی در اطراف دهانه گیل اجازه حفاری در لایه‌های مختلف سنگی عمدتا رسوبات رودخانه را به این کاوشگر ناسا داد.

الیزابت رامپ، دانشمندی از مأموریت اکتشافات ناسا، ماه گذشته گفت: “این لایه‌ها حدود ۳.۵ میلیارد سال پیش (در این ناحیه) ته‌نشین شده‌اند که همزمان با دوره‌ای است که حیات در زمین شکل گرفت. فکر می‌کنیم که مریخ اولیه ممکن است شبیه دوران اولیه زمین بوده، بنابراین ممکن است، محیطی قابل سکونت بوده باشد.”

در این نواحی دریاچه‌هایی وجود داشتند که بسیار عظیم و طویلی با شن‌ها و ماسه‌هایی به طول ۳۰ مایل و ضخامت صدها پا وجود داشتند. واساوادا گفت: “برای چنین بردن چنین حجمی از شن و ماسه و رسوبات، باید میزان زیادی آب در این ناحیه جریان داشته باشد.”

در زمین، فرآیندهای مشابهی می‌توانند میلیون‌ها یا حتی ده‌ها میلیون سال به طول بیانجامد. واساوادا استدلال می‌کند که چنین گرمایی نمی‌توانسته دوره‌ای بوده باشد. او گفت: “مگر اینکه یک جو مرطوبی پایدار وجود داشته باشد، همچون جو گرمِ مریخ اولیه.”

واساوادا به توضیحات گذشته برای ایجاد آب‌وهوای گرم در مریخ اشاره می‌کند، اما این توضیحات به موقتی بودن گرما اشاره دارند و چنین چیزهایی دریاچه‌های بزرگ و رودخانه‌های عمیق را نمی‌تواند توضیح دهد. شاید یک شهاب‌سنگ به مریخ برخورده کرده باشد و به مدتی کوتاه جوی مملو از گردوغبار به وجود آورده باشد که یا دوره‌ای ذوب رخ‌داده باشد که موجب آب شدن فصلی یخ‌ها شده است.

اما اینکه این آب‌وهوا چگونه پایدار بوده است، هنوز برای دانشمندان یک معما است. در این مورد متقاعدکننده‌ترین فرضیه، اثر قدرتمند گلخانه‌ای است که احتمالا ناشی از فوران‌های آتش‌فشانی بوده است. ، یک رمز و راز باقی‌مانده است. رقیب پیشرو یک اثر قدرتمند گلخانه‌ای است که احتمالا از فوران‌های آتش‌فشانی است. دی‌اکسید کربن، متان و گوگرد از گازهای گرمازا محسوب می‌شوند، اما مشخص نیست که تا چه میزان از این گازها و برای چه مدتی می‌توانند با ورود به جو، یک اثر گرمایی چند میلیون ساله پدید بیاورند. همچنین فرضیه دیگری مطرح است که مدعی است، مریخ دارای مدار خارج از مرکزی بوده که این سیاره را در طول دوره‌های مشخصی به خورشید نزدیک‌تر می‌کرده است.

حال اینکه این گرما چگونه پدید آمده مهم نیست، واساوادا با اطمینان باور دارد که مریخ، سیاره‌ای گرم و دارای مقادیری قابل توجهی آب بوده است. او می گوید: “از روزی که این سنگریزه‌ها را پیدا کردیم تا امروز، تنها یک موضوع مطرح بوده؛ آب، آب و آب.”

.

منبع: inverse

مطلب مریخ در گذشته گرم و قابل سکونت بوده است برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

ناسا اعلام کرد که به دلیل یک مقارنه خورشیدی مریخ، ارسال دستور به مریخ‌نوردهای خود را متوقف می‌کند. خورشید برای چند هفته در تابستان سال جاری، تقریبا به‌طور مستقیم در میان مریخ و زمین قرار می‌گیرد، این موقعیت مانع برقراری ارتباط بین مدارگردها و مریخ‌نوردهای ناسا در سیاره سرخ می‌شود.

هر ۲۶ ماه با گردش مریخ و زمین در اطراف خورشید، این سیاره در رویدادی موسوم به “مقارنه خورشیدی” در دو سوی مخالف خورشید قرار می‌گیرند و هرگونه اطلاعات ارسالی میان دو سیاره مختل می‌شود. این پدیده حدود چهار هفته طول می‌کشد. به این ترتیب، ناسا از ۲۲ ژوئیه تا ۱ اوت، هیچ دستوراتی را به سه مدارگرد مریخ و دو مریخ‌نورد خود کریاسیتی و آپورچونیتی ارسال نمی‌کند. ذرات باردار پرانرژی خورشید می‌توانند سیگنال‌های رادیویی ارسال‌شده به فضاپیماها و همچنین هرگونه اطلاعات ارسالی دیگری را مختل ‌کنند. این سیگنال‌های معیوب می‌توانند نتایج مخرب زیادی داشته باشند، این سیگنال‌ها می‌توانند، مریخ‌نوردها را سردرگم کند و آن‌ها را در موقعیت خطرناکی قرار دهد.

بااین‌وجود، ناسا در این زمان کاملا فضاپیمای  خود را نادیده نمی‌گیرد. چاد ادواردز، مدیر دفتر شبکه مریخ در آزمایشگاه پیش‌رانش جت می‌گوید: “ما همچنان به دریافت تله‌متری ادامه خواهیم داد، بنابراین ما همیشه از وضعیت وسایل نقلیه خود اطلاعاتی خواهیم داشت.”

تیم آزمایشگاه پیش‌رانش جت همچنین دستورات حاوی وظایفی ازجمله تست‌های بررسی عملکرد به مریخ‌نوردها ارسال می‌کند تا آن‌ها را مشغول نگه دارد. اگرچه مریخ به‌طور مستقیم پشت خورشید قرار نمی‌گیرد، اما فاصله آن به‌قدری به خورشید نزدیک است که تاج خورشید با گاز داغ یونیزه خود توانایی تداخل امواج رادیویی  ارسالی مریخ‌نورد به زمین و برعکس را دارد.

این اولین برای نیست که مریخ‌نوردهای ناسا با مقارنه خورشیدی مریخ مواجه می‌شوند، این سومین مورد کریاسیتی و هفتمین باری است که آپورچونیتی در چنین موقعیتی قرار می‌گیرد.

.

منبع: inverse

مطلب ناسا مریخ‌نوردهای خود را به دلیل مقارنه خورشیدی مریخ به تعطیلات می‌فرستد! برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

فضاپیمای جونو ناسا سه‌شنبه بر فراز لکه سرخ بزرگ غول گازی مشتری به پرواز درآمد و به مدت ۱۲ دقیقه به این توفان باستانی خیره شد و بعدازظهر روز چهارشنبه، باکیفیت‌ترین تصاویر دیجیتالی که تا به حال از لکه سرخ بزرگ مشتری به ثبت رسانده بود را به زمین مخابره کرد. این تصاویر توسط که توسط آنتن‌های ۲۳۰ فوتی شبکه فضای دوردست ناسا دریافت شده‌اند، امکانی فراهم می‌کنند تا این آژانس فضایی نزدیک‌ترین نگاه انسان به این سیاره مرموز و لکه سرخ بزرگ بیندازد.

درحالی‌که عکس‌های اصلی به‌صورت سیاه‌وسفید ثبت‌شده‌اند، منجمان آماتور تصاویر مخابره شده به زمین را به‌صورت کاملا رنگی روتوش کرده‌اند. در واقع مأموریت جونو، هیچ تیم بررسی و تحلیل عکسی ندارد و برای تحلیل داده‌های مخابره شده به تحلیل‌گران و منجمان آماتور متکی است. درواقع، ناسا می‌خواهد، تحلیل و پردازش تصاویر به ثبت رسیده توسط دوربین مرئی JunoCam، را با همه علاقه‌مندان نجوم سهیم شود. درنتیجه، تاکنون منجمان آماتور بی‌شماری از سراسر جهان مشتاقانه با پذیرفتن این چالش، عملا وظیفه یک تیم علمی را انجام داده و عکس‌های خیره‌کننده‌ای از سیاره مشتری طراحی کرده‌اند.

جیسون میجر، طراح گرافیک و نِرد فضا، یکی از این افراد است، به‌تازگی تصاویر دیدنی پردازش‌شده‌ای را در توییتر شخصی‌اش منتشر کرده است، البته لازم به گفتن نیست که هم‌اکنون صدها تصویر دیگر هم از مأموریت جونو در اینترنت منتشرشده‌اند.

فضاپیمای جونو در هنگام ثبت این تصاویر در فاصله ۹۰۱۲ کیلومتری لکه سرخ بزرگ مشتری قرار داشت و با استفاده از دوربین پیشرفته خود، تصاویر شبیه پانورامای طولی به ثبت رساند. جونو هنگامی‌که به نزدیکی استوایی مشتری رسید، تصاویری با وضوح چشم‌گیری از این ناحیه به ثبت رساند. جونو همچنین تصاویری از نواحی قطبی غول گازی به ثبت رساند. پیش از مأموریت فضاپیمای جونو، بهترین تصاویر موجود از غول گازی مشتری توسط دو فضاپیمای وویجر گرفته‌شده بودند که حدود ۴۰ سال پیش در سال ۱۹۷۹ به غول گازی مشتری رسیده بودند.

مأموریت ۱.۱ میلیارد دلاری جونو ماه اوت سال ۲۰۱۱ آغاز شد تا میدان مغناطیسی و گرانش، ترکیبات و ساختار داخلی غول گازی را مورد مطالعه قرار دهد. کاوشگر جونو بسیاری از داده‌های خود را در خلال گذر نزدیک‌های خود که کاوشگر را در فاصله ۴۲۰۰ کیلومتری ابرهای مشتری قرار می‌داد، جمع‌آوری کرده است. طرح اصلی مأموریت جونو، مدار بیضوی با دوره ۱۴ روزه و ۳۰ مانور گذر نزدیک بود. اما کاوشگر با دوره مداری ۵۳ روزه، حتی تا ژوئیه ۲۰۱۸، تنها قادر به تکمیل ۱۲ مانور گذر نزدیک خواهد شد. ژوئیه سال ۲۰۱۸ زمانی است که احتمالا بودجه کنونی مأموریت به پایان برسد و ممکن است، تیم جونو تقاضای تمدید مأموریت و درنتیجه دریافت بودجه جدید را ارائه کند.

فضاپیمای جونو پس از پایان مأموریت کاوشگر گالیله در سال ۲۰۰۳، به نخستین کاوشگر مدار مشتری تبدیل شد. در طول مأموریت ۲۰ ماهه جونو، این فضاپیما برای جمع‌آوری اطلاعات در مورد فضای داخلی سیاره بر فراز ابرهای گازی آن تنها ۳۰۰۰ کیلومتر گردش خواهد کرد. جونو همچنین قرار است شفق شدید این سیاره را هم مورد کاوش قرار دهد. جونو همچنین قادر به کشف اقمار بیشتری در مشتری خواهد بود، این سیاره در حال حاضر میزبان ۶۰ قمر شناخته‌ شده است.

در نهایت پس از پایان مأموریت در اواسط اکتبر آینده فضاپیما در جو مشتری نابود خواهد شد. مهندسان ناسا قرار است به‌منظور احتمال هرگونه برخورد جونو با قمر اروپا که تصور می‌شود دارای حیات میکروبی باشد، جونو را بر روی ابرهای مشتری نابود خواهند کرد، تا احتمال برخورد هرگونه آلودگی زمینی با اروپا را از بین ببرند. نام جونو از اساطیر رومی گرفته شده است. ژوپیتر خدای خدایان، برای پنهان کردن شرارت‌هایش ابرهایی را به دور خود می‌کشد؛ اما همسرش، جونو، ماهیت واقعی ژوپیتر را برملا می‌کند.

.

منبع: inverse

مطلب نخستین تصاویر ارسالی جونو از لکه سرخ بزرگ مشتری برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

نخستین مسافران مریخ با فضاپیمای عظیمی به سیاره سرخ می‌روند، در آنجا فرود می‌آیند، پایه‌های تمدن آینده انسان را می‌سازند؛ تحقیقات علمی را انجام می‌دهند و به زمین بازمی‌گردند. اما در بین عوامل استرس‌زای مأموریت آینده مریخ، چیزی است که معادله را بسیار پیچیده‌تر از قبل می‌کند: تشعشات کیهانی.

زمین میدان مغناطیسی قوی و جو متراکمی دارد که از انسان در برابر تشعشعات مضر کیهانی محافظت می‌کند. اما در فضای عمیق، فضانوردان مستقیما در معرض تشعشعات کیهانی که از ستارگان دورست کهکشان می‌آیند، قرار می‌گیرند. این تشعشات به بافت‌های بدن انسان آسیب می‌رساند، مشکلات سلامتی زیادی به وجود می‌آورد و عمر را کاهش می‌دهد.

به نظر می‌رسد ناسا همه کاری برای کاهش این خطرات برای فضانوردان مریخ انجام خواهد داد. اما فرانسیس کوچینوتا کارشناس تشعشعات و فیزیک فضایی و محقق سابق ناسا پیش‌بینی می‌کند، تشعشعات کیهانی بیش از چیزی هستند که مهندسان ناسا در حال آماده‌سازی خود برای مقابله با آن هستند و می‌توانند، سلامت فضانوردان را با خطر جدی مواجه کنند و منجر به شکست برنامه‌های انسان در این سیاره شوند. مطالعه کوچینوتا ماه آوریل در نشریه “نیچر” منتشر شده بود.

کوچینوتا که هم‌اکنون به عنوان محقق در دانشگاه نوادا، لاس‌وگاس فعالیت می‌کند، در آزمایش‌های خود با شبیه‌سازی شرایطی که فضانوردان در فضای عمیق با آن مواجه می‌شوند، روی مدل‌های حیوانی (موش) دریافت که سلول‌های بدن که در اثر در برخورد با ذرات باردار بسیار پرانرژی یا همان پرتوهای کیهانی آسیب‌دیده و جهش پیدا کرده‌اند، می‌توانند سلول‌هایی که مستقیما تحت تأثیر اشعه‌های فضایی قرار نگرفته‌اند را در خطر قرار دهند.

فرانسیس کوچینوتا می‌گوید: “در معرض تشعشعات کهکشانی قرار گرفتن، می‌تواند هسته سلول‌ها را نابود کند و همچنین موجب جهش سلولی شود که می‌تواند منجر به ابتلا به سرطان شود.”

کوچینوتا در ادامه گفت: ”به‌خوبی می‌دانیم که سلول‌های آسیب دیده، سیگنال‌هایی را به سلول‌های سالم اطراف می‌فرستند و احتمالا ریز محیط سلولی را تغییر می‌دهند. به نظر می‌رسد که این سیگنال‌ها سلول‌های سالم را تغییر داده که موجب تشکیل تومور و یا سرطان می‌شوند.”

محققان از یک مدل تأثیر غیر هدفمند رشد سرطانی استفاده کرده‌اند تا چیزی که دانشمندان برای اولین بار در سال ۱۹۹۲ متوجه آن شده بودند را دوباره تائید کنند. در واقع روشی که سلول‌ها بدون اینکه مستقیما در معرض پرتوهای کیهانی قرار گرفته باشند، تحت تأثیر قرار می‌گیرند. به خوبی می‌دانیم که تشعشات کیهانی به لطف افزایش میزان یونیزاسیون می‌تواند مشکلات سلامتی متعددی به وجود بیاورد، از جمله سرطان و بیماری‌های مرتبط به گردش خون. این خطر یکی از مسائل اصلی خارج شدن از مدار زمین است.

کوچینوتا به Inverse گفت: “ما قبلا می‌دانستیم که تابش تشعشات کیهانی بسیار آسیب‌پذیر است، چراکه باعث ایجاد انواع پیچیده‌تری از آسیب‌های دی ان ای و بسیاری جهش‌های ژنی می‌شود، اما با استفاده از این مطالعه مکانیستی دریافتیم که چنین تشعشعاتی تا چه میزان می‌تواند روی کل بدن انسان تأثیر بگذارد.”

کوچینوتا نتیجه گرفت که خطر سرطان برای فضانوردان در یک مأموریت ۹۰۰ روزه مریخ (شامل سفر ۲۰۰ روزه به‌سوی مریخ، سپری کردن ۵۰۰ روز در سیاره سرخ و ۲۰۰ روز هم برای بازگشت به زمین) به‌طور چشمگیری بالا خواهد بود.

کوچینوتا می‌گوید: “برآوردهای ما نشان می‌دهد که شانس اینکه یک فضانورد در اثر سرطان نسبت به تشعشات بمیرد، یک‌به‌هشت است.”

دانشمندان هنوز دقیقا در مورد خطرات بعد از آن اطمینان ندارند، اما در این زمینه تحقیقاتی در جریان است. این یکی از دلایلی است که اسکات کِلی فضانورد ناسا، تقریبا یک سال را در فضا گذراند تا تأثیر بیشتر اثرات اقامت بلندمدت در فضا را مشخص کنند.

تحقیقات دوقلوهای ناسا هم‌اکنون در حال یکپارچه‌سازی نتایج است. محققان این برنامه ناسا را گروه منحصربه‌فردی از متخصصان مختلف در زمینه‌های ژنتیکی و فیزیولوژیکی تشکیل می‌دهند. درحالی‌که اسکات کِلی یک سال را در ایستگاه فضایی بین‌المللی سپری کرد، برادر دوقلوی او، فضانورد بازنشسته ناسا مارک، در زمین به سر می‌برد. محققان ناسا می‌گویند، مقایسه نمونه‌های بیولوژیکی این دوقلوها، اطلاعات مهمی را در مورد چگونگی تأثیر فضا بر بدن انسان در اختیار محققان ناسا قرار خواهد داد. این مطالعات ژنتیکی پیشگامانه، به ناسا کمک خواهد کرد، ایمنی فضانوردان طی سفر آینده به مریخ را فراهم کند. ناسا اعلام کرده، نتایج  تحقیقات دوقلوهای ناسا، اواخر سال جاری و یا اوایل سال ۲۰۱۸ منتشر شود.

اطلاعات بیشتر در این زمینه هم به وسیله کاوشگر کریاسیتی به دست آمد که از نوامبر سال ۲۰۱۱ تا اوت سال ۲۰۱۲، سفر هشت ماه ای را به سوی سیاره سرخ انجام داد. دانشمندان دریافتند که تجهیزات این کاوشگر تا هزار برابر بیشتر از زمین در معرض تشعشعات قرار گرفته‌اند. این اطلاعات از سوی سازمان‌هایی همچون کمیسیون بین‌المللی حفاظت در برابر پرتو و شورای ملی حفاظت و ارزشیابی پرتو منتشر شده است.

شیلا تیبو، محقق علوم مواد از مرکز تحقیقات لانگلی ناسا به Inverse  گفت: ” کمیسیون بین‌المللی حفاظت در برابر پرتو و شورای ملی حفاظت و ارزشیابی پرتو، اطلاعات علمی و پزشکی درباره آسیب تشعشات کیهانی به انسان‌ها را ارائه می‌کنند و تلاش می‌کنند، با محدودیت‌های تشعشعات کیهانی مقابله کنند، محدودیت‌هایی همچون اینکه انسان بدون خطر تا چه حد می‌تواند در معرض تشعشعات قرار بگیرد.”

نتایج مطالعه کوچینوتا ممکن است، تأثیری در برنامه‌ریزی‌های انجام شده برای مأموریت‌های آینده به مریخ و دیگر سیارات نداشته باشد. اما، جامعه علمی به این مطالعه پاسخ‌های متفاوتی داده است. رابرت زوبرن، مهندس هوافضایی و بنیان‌گذار انجمن مریخ (Mars Society)، در یک بیانیه‌ای تند، کوچینوتا را “دلال تشعشات” خواند و گفت، مطالعه او هیچ‌چیز جدیدی ندارد.

رئیس انجمن مریخ، ماه گذشته با انتشار بیانیه‌ای با عنوان “حمله دوباره دلالان تشعشعات” در وب‌سایت انجمن مریخ نوشت: “تشعشات کیهانی نمی‌تواند اکتشافات انسان در مریخ را متوقف کند و نباید تبدیل به بهانه‌ای برای به تأخیر انداختن مأموریت (مریخ) شود. قابل‌فهم است که محققان تشعشات فضایی بخواهند، ازلحاظ مالی تأمین شوند، اما نباید اطلاعات نادرست را منتشر کنند.”

انجمن مریخ سازمان غیرانتفاعی فضایی است که به‌منظور ارتقای اکتشافات و برنامه‌های استعمار مریخ در سال ۱۹۹۸ توسط دکتر رابرت زوبین و دیگر دانشمندان تأسیس شده است. هدف اصلی این سازمان، آموزش مردم، رسانه‌ها و دولت در مورد مزیت‌های کاوش مریخ، اهمیت برنامه‌ریزی برای مأموریت انسان به مریخ در دهه‌های آینده و لزوم حضور دائمی انسان در سیاره سرخ است.

اما ناسا به دفاع از کوچینوتا پرداخت، تیبو گفت:”کوچینوتا محصول ناسا است، او سرعت (برنامه‌های فضایی) را کم نمی‌کند، تحقیقات او باید جدی گرفته شوند.”

با این حال، تیبو می‌گوید، به نظر نمی‌رسد در برآوردهای کوچینوتا، نوآوری‌های ناسا برای محافظت در برابر تشعشات کیهانی در نظر گرفته شده باشند. ناسا از روش‌های محافظتی مختلفی هم در فضاپیما و هم در سیاره سرخ بهره خواهد برد، اتمسفر رقیق مریخ می‌تواند، حدود ۴۰ درصد از تشعشات خورشیدی را مسدود کند و اقامتگاه‌های مریخی همچون زیستگاه گنبدی هم می‌تواند از انسان در برابر چنین تشعشاتی محافظت کند. باشیم.

طرح سکونت‌گاه یخی که طرح پیشنهادی محققان مرکز تحقیقات لانگلی ناسا است، سازه‌ای شفاف متشکل از پوسته یخی تودرتو باهدف استفاده از آب مایع مریخ در دماهای پایین است. این سازه دارای یک پوسته بیرونی، گنبد داخلی و باغ هیدروپونیک (کشاورزی بدون خاک) در محوطه جلوی سازه است که غذا و اکسیژن را برای ساکنانش فراهم می‌کند. همچنین استفاده از یخ این مزیت را دارد که امکان عبور نور طبیعی به سازه را فراهم می‌کند و درعین‌حال از ساکنانش در برابر تابش تشعشات خورشیدی و کهکشانی محافظت می‌کند. این در حالی است که دانشمندان مدت‌ها است به دنبال جایگزین مصنوعی برای نور خورشید هستند؛ اما این نورها برای حفظ چرخه روزمره خورشید برای حفظ تعادل روانی و توانایی جسمانی خدمه کافی نیستند.

همچنین ایده‌های دیگر همچون حفاری و ساخت زیستگاه زیرزمینی هم مطرح شده است. سفر به ۹۰۰ روزه به مریخ هم می‌تواند کاهش یابد. تیبو می‌گوید: “اگر همه این برنامه‌ها را در نظر بگیریم، می‌توانیم، خطرات سفر به مریخ را کاهش دهیم. محاسبات اولیه ما تا به امروز نشان می‌دهد که می‌توانیم به آنجا برسیم، هنوز امیدی داریم.”

ناسا تشعشعات کیهانی را اولویت اول مطالعات خود قرار داده است، اما همه تلاش‌ها شاید به این منتهی شود که انسان هیچ‌گاه و یا حداقل تا دهه ۲۰۳۰ به آنجا نرسد. ناسا اعلام کرد: “برنامه ما این است که انسان‌های سالم را به مریخ بفرستیم و به زمین بازگردانیم. تا زمانی که از ایمنی مطمئن نشویم، آن‌ها را به مریخ نمی‌فرستیم.”

همان‌طور که خود کوچینوتا در مطالعه‌اش تأکید می‌کند، متغیرهای زیادی برای برآوردهای قطعی وجود دارند، بنابراین نیاز به تحقیقات بیشتری است، او گفت: “ساعت تیک‌تاک (اشاره به گذشت سریع زمان) می‌کند، ما باید پاسخ‌های خود را پیدا کنیم و تا قبل از اینکه دیر شود، خطرات را کاهش دهیم.”

.

منبع: inverse

مطلب تشعشات کیهانی قاتل خاموش مسافران آینده مریخ! برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.