بعد از ظهر یک روز کاری فرا رسیده است و شما به فکر زیر و رو کردن یخچال افتاده‌اید. با یک نگاه، چشمانتان به یک قوطی کنسرو می‌افتد و به فکر آماده کردن شام می‌افتید. کنسرو را با بشقاب پاستایی که از شب قبل مانده و روی آن را با سلفون پوشانده‌اید، برداشته و به همراه نانی که با فویل آلومینیومی پوشانده شده سرو می‌کنید. به همین راحتی می‌توانید در یک چشم بر هم زدن شام را آماده کنید.
اما دور از چشم شما، حین ذخیره سازی مواد غذایی، ترکیبات پنهانی در آن‌ها شکل می‌گیرد که قابل تشخیص نیست. از جمله این ترکیبات مضر، مواد شیمیایی است که در ظروف و کیسه‌های بسته بندی به کار رفته و در تماس با مواد غذایی قرار می‌گیرد.
انجمن غذای سوییس که یک موسسه غیر انتفاعی است، ۱۷۵ ترکیب سمی را در مواد تشکیل دهنده ظروف بسته بندی مانند فویل‌های آلومینیومی، قوطی‌های کنسرو و کیسه‌های پلاستیکی، شناسایی کرده است. برای مثال، فرم‌آلدهیدها سرطان‌زا هستند و با این حال، هنوز مقادیر کمی از این ترکیب شیمیایی در بطری نوشیدنی‌های کربنات شده، استفاده می‌شود. دیگر ظروف بسته بندی نیز دارای ترکیباتی از جمله بیسفنول آ (bisphenol A) ، تریبوتیلین (tributylin) و فتالاتز (phthalates) بوده که باعث ناباروری و ایجاد اختلالات هورمونی می‌شود.
اینکه قرار گرفتن در معرض این مواد شیمیایی، چه صدماتی را در طولانی مدت به بدن انسان و یا ماده غذایی وارد می‌کند، هنوز مشخص نیست. با این حال، دانشمندان به دنبال پاسخ این پرسش هستند که آیا بسته بندی مواد غذایی می‌تواند کیفیت غذا را بهبود دهد یا نه. بسته بندی هوشمند، نسل جدید تکنولوژی بسته بندی مواد غذایی بوده که پر از نوآوری‌های خلاقانه است. پاکت‌های شیر، نمونه‌ای از این نوع بسته بندی است. سطوح داخلی پاکت شیر که در تماس با آن هستند، حاوی آنزیمی بوده که لاکتوز را حذف می‌کند. نمونه دیگر، بسته بندی‌هایی است که با کشتن میکروارگانیسم‌ها، از فاسد شدن غذا جلوگیری می‌کند. بسته بندی‌های هوشمند ضد میکروب، نیازمند مواد افزودنی کمتری هستند و با افزودن پلیمرهای خاص به آن، غذاها طعم بهتری می‌دهند.
می‌توان از ذرات نانو در بسته بندی مواد غذایی استفاده کرد. بافت این‌گونه مواد از واحدهای بسیار ریز با سایز بین ۱ تا ۱۰۰ نانومتر، تشکیل شده است. هرچند استفاده از این مواد، ما را به یاد عصر فضا و فیلم‌های علمی تخیلی می‌اندازد، اما در دنیای امروز حقیقت دارد.
نانوسیلور (Nanosilver) ماده‌ای است که از نانوذرات نقره تشکیل شده و از رشد میکروبی جلوگیری می‌کند. نمونه‌ای از این ماده، در شیشه شیر بچه و تخته آشپزخانه استفاده می‌شود. در آمریکا استفاده از این ماده برای بطری‌های پلاستیکی مجاز بوده و در کشورهای اتحادیه اروپا، استفاده از آن منع شده است. به هر حال هنوز اثرات این ماده بر روی غذا و بدن انسان، شناخته نشده است.
نوشته آیا بسته بندی مواد غذایی، ارزش غذایی آن‌ها را کاهش می‌دهد؟ اولین بار در پدیدار شد.
