مقدار رم موردنیاز شما در تبلت، لپ‌تاپ و رایانه‎‌های دسکتاپی چقدر است؟

مقدار رم موردنیاز

کامپیوترهای جدید و دستگاه‌های مشابه از مقدار رم 4 الی 16 گیگابایت و حتی بیشتر برخوردار هستند. اما سؤال اینجا است که مقدار رم (RAM) موردنیاز شما چقدر است؟ در این مقاله قصد داریم تا به جواب این پرسش بپردازیم.

رم یا همان Random Access Memory یکی از مهم‌ترین اجزاهای یک رایانه‌ است. مقدار رم موردنیاز شما به دو عامل بستگی دارد: یکی توان پردازشی مدنظر شما و دیگری نیز میزان هزینه‌ای که می‌توانید آن را تقبل کنید. هرچند که حافظه رم در گوشی‌های هوشمند نیز نقش بسزایی دارد، اما در این مقاله سعی شده تا بیشتر به مقوله سیستم‌های دسکتاپی همانند ویندوز، MacOS یا Chrome OS پرداخته شود.

نگاه اجمالی: مقدار کافی حافظه رم

به‌صورت خلاصه، مقدار رم موردنیاز رایانه‌های شخصی مختلف به شرح زیر است:

  • 2 گیگابایت: امروزه فقط در تبلت‌های اقتصادی مشاهده می‌شود. در لپ‌تاپ‌ها یا دسکتاپ‌ها مقدار بیشتری را مشاهده خواهید کرد.
  • 4 گیگابایت: کمترین مقدار حافظه رم حتی در نوت‌بوک‌ها است. جهت استفاده‌های اولیه از ویندوز و Chrome OS مناسب است.
  • 8 گیگابایت: برای ویندوز و MacOS عالی بوده و کمترین میزان موردنیاز گیمینگ است.
  • 16 گیگابایت: گزینه‌ای ایدئال برای کارهای حرفه‌ای و بازی‌های سنگین است.
  • 32 گیگابایت و بیشتر: مناسب برای علاقه‌مندان و خوره‌های فناوری، ایستگاه‌های کاری، بازی‌بازان حرفه‌ای، مهندس‌ها، ویرایش ویدیو و صدا و سایر مواردی که بین 32 الی 64 گیگابایت رم نیاز دارند.

باید به یاد داشته باشید که خرید مقدار رم مازاد بر نیاز، عملکرد بیشتری را برای شما به ارمغان نمی‌آورد. در حقیقت می‌توان گفت که چنین کاری هدر دادن پول است. در عوض بهتر است که مقدار رم موردنیاز خود را خریداری کرده و سپس مابقی پول خود را صرف سایر قطعات همانند کارت گرافیک و پردازنده مرکزی کنید. 

مقدمه‌ای بر حافظه رم

مقدار رم موردنیاز

معمولا بسیاری از مردم، حافظه رم را با حافظه‌های ذخیره‌سازی SSD و یا HDD اشتباه می‌گیرند. حتی گاهی اوقات تولیدکنندگان و خرده‌فروشان نیز این اصطلاحات را با یکدیگر ترکیب می‌کنند.

یک میز تحریر می‌تواند مثال مناسبی جهت بیان تفاوت رم و حافظه ذخیره‌سازی باشد. رم را می‌توان قسمت بالایی میز در نظر گرفت. هر چه این فضا بزرگ‌تر باشد، آنگاه می‌توانید کاغذهای بیشتری را به‌صورت همزمان بر روی آن قرار داده و مطالعه کنید. حافظه‌های ذخیره‌سازی (SSD یا HDD) بیشتر به کشوهای زیر میز شباهت دارند؛ یعنی جایی که شما کاغذهایی را که نیاز ندارید، در آنجا قرار می‌دهید.

هر چه مقدار رم دستگاه شما بیشتر باشد، آنگاه می‌توانید برنامه‌های بیشتری را به‌صورت همزمان مدیریت کنید. رم تنها عامل تعیین کننده نیست. در نهایت با استفاده از یک حافظه رم بسیار کم هم می‌توان تعداد زیادی اپلیکیشن را اجرا کرد. البته مشکل در اینجا است که انجام چنین کاری باعث کند شدن دستگاه شما می‌شود.

مجددا مثال میز تحریر را به یاد آورید. اگر میز شما کوچک باشد، آنگاه فضای آن به هم ریخته خواهد بود و هر بار که قصد پیدا کردن کاغذ موردنظر خود را داشته باشید، آنگاه باید مدتی به دنبال آن بگردید. جهت مدیریت این اوضاع، باید به‌صورت مرتب به کشوها مراجعه کرده، اقلام موردنیاز خود را پیدا و سپس آن‌ها را بر روی میز قرار دهید.

درست است که کامپیوترهایی که مقدار رم بالایی دارند، طبیعتا سرعت بیشتری نیز خواهند داشت، اما این قضیه همیشه صدق نمی‌کند. اگر تعداد کاغذهای شما بسیار کم بوده، اما میز تحریر بزرگی داشته باشید، آنگاه چندان تفاوتی در عملکرد شما ایجاد نمی‌شود. در واقع بهتر است که فقط مقدار رم موردنیاز کارهای خود را خریداری کنید، نه بیشتر.

حافظه رم استاندارد را نباید با حافظه گرافیکی اشتباه گرفت. حافظه گرافیکی مقوله‌ای است که به کارت گرافیک مربوط می‌شود. بازی‌های سه‌بعدی مدرن بر حافظه گرافیکی (VRAM) متکی هستند (GDDR5 یا عناوین مشابه). درحالی‌که حافظه رم استاندارد صرفا یک حافظه کلی‌تر بوده و با عناوینی همانند DDR3 و DDR4 شناخته می‌شود. شاید این اصطلاحات تا حدودی گیج کننده باشند، اما خوشبختانه اکثر تولیدکنندگان واژه «VRAM» را بر روی محصولات خود قید کرده و بدین شیوه مشتریان بهتر می‌توانند این قضیه را درک کنند.

لازم به ذکر است که بگوییم احتمالا حافظه‌های رم DDR5 در سال 2021 روانه بازارها می‌شوند. حافظه رم DDR6 نیز هنوز در دست توسعه بوده و تاریخ موجود شدن آن در بازارها، مشخص نیست.

اپلیکیشن‌هایی که از رم زیادی استفاده می‌کنند

مقدار رم موردنیاز

معمولا در کامپیوترهای خانگی بیشترین استفاده از رم مربوط به سیستم‌عامل و مرورگر اینترنت است. هرچند که گاهی اوقات برخی از بازی‌ها و اپلیکیشن‌ها بیشترین مصرف حافظه رم را به خود اختصاص می‌دهند. در زمینه استفاده ویندوز یا MacOS از حافظه رم، کار چندانی نمی‌توانید انجام دهید، اما رم بیشتر در رایانه شما به معنای برگه‌های بیشتر در مرورگرهایی همانند کروم، فایرفاکس و … است. علاوه بر این، برخی از وب‌سایت‌ها نسبت به سایرین از حافظه رم بیشتری استفاده می‌کنند. وب‌سایت‌های خبری عادی رم چندانی را درگیر نمی‌کند، اما نمونه‌هایی همانند نت‌فلیکس و جیمیل، مصرف رم بیشتری دارند.

هر چه پیچیدگی یک اپلیکیشن بیشتر باشد، طبیعتا حافظه رم بیشتری را نیز اشغال خواهد کرد. برنامه‌های چت و یا بازی‌هایی همانند Minesweeper تقریبا از رم استفاده نمی‌کنند. درحالی‌که صفحه‌ای بزرگ از نرم‌افزار اکسل، پروژه‌ای بزرگ از فتوشاپ و یا بازی‌های باکیفیت همانند Wolfenstein: Youngblood می‌توانند چندین گیگابایت از حافظه رم را اشغال کنند. نرم‌افزارهای حرفه‌ای و مهندسی به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که بتوانند پروژه‌های پیچیده را مدیریت کنند، بنابراین نسبت به سایر اپلیکیشن‌ها، مقدار رم بیشتری را مورد استفاده قرار می‌دهند.

مقدار رم موردنیاز برای تبلت‌ها

مقدار رم موردنیاز

معمولا از تبلت‌ها انتظار نمی‌رود که کارهای سنگین را انجام دهند، بنابراین در اکثر موارد مقدار رم آن‌ها مشابه گوشی‌های هوشمند است. در هر صورت، مرورگرهای چند زبانه و برنامه‌های پیچیده‌تر باعث ‌شده‌اند که تبلت‌ها روزبه‌روز به نیازمندی‌های یک لپ‌تاپ نزدیک‌تر شوند. محدوده رم تبلت‌ها از 2 الی 16 گیگابایت گسترده شده است. البته در این گجت‌ها، مواردی همچون سرعت پردازنده و عمر باتری اهمیت بیشتری دارند.

‌مثلا در تبلتی همانند آیپد که از دو گیگابایت رم برخوردار است، طبیعتا طراحی این دستگاه نیز بر روی نمایشگر و عمر باتری معطوف شده است. از طرفی، دستگاهی همانند مایکروسافت سرفیس بوک 2 به‌صورت پیش‌فرض از 16 گیگابایت حافظه رم برخوردار است، زیرا این گجت بیشتر یک لپ‌تاپ است تا یک تبلت، هر چند که لولای آن به کاربران اجازه می‌دهد که آن را به تبلتی سبک و قابل حمل تبدیل کنند. در نهایت مقدار رم موردنیاز یک تبلت، به کارایی مورد انتظار آن بستگی دارد.

2 گیگابایت برای کاربران کم کار مناسب بوده و 4 گیگابایت می‌تواند عملکرد بهتری را به ارمغان بیاورد. به‌هرحال اگر قصد دارید تا از تبلت به‌عنوان جایگزینی برای کامپیوتر خود استفاده کنید، آنگاه باید مقدار رم آن نیز همانند رایانه‌های شخصی باشد. در حالت کلی حداقل 4 و در حالت ایدئال، اکثر کاربران به 8 گیگابایت حافظه رم نیاز دارند.

مقدار رم موردنیاز برای لپ‌‌تاپ‌ها

مقدار رم موردنیاز

اکثر لپ‌تاپ‌های امروزی به 8 گیگابایت حافظه رم مجهز هستند، درحالی‌که دستگاه‌های پایین-رده با 4 گیگابایت و غول‌های سخت‌افزاری این صنعت نیز با 16 و گاهی اوقات 32 گیگابایت رم عرضه می‌شوند. همان‌گونه که پیش‌تر نیز به آن اشاره شد، نیازهای لپ‌تاپ‌ها و تبلت‌ها روزبه‌روز در حال نزدیک شدن به یکدیگر هستند. البته همان‌طور که می‌دانید، اکثر کاربران تمایل دارند که کارهای سنگین‌تر را بر روی لپ‌تاپ‌ها انجام دهند. با این اوصاف می‌توان نتیجه گرفت که نقش رم در این بخش (لپ‌تاپ)، پررنگ‌تر است.

در دستگاه‌هایی همانند کروم‌بوک که پایه و اساس فعالیت آن‌ها در فضای ابری بوده و حافظه ذخیره‌سازی بسیار کوچکی دارند، طبیعتا وجود مقدار رم زیاد نیز لزومی ندارد. پیشنهاد ما این است که در هنگام خرید یک کروم‌بوک، حداقل 4 گیگابایت رم را در نظر داشته باشید، مخصوصا اکنون که با استفاده از فروشگاه گوگل پلی می‌توانید اپلیکیشن‌های اندرویدی را بر روی کروم‌بوک خود، دانلود و نصب نمایید.

در رابطه با ویندوز و مک‌بوک، بهتر است که این حداقل مقدار را به 8 گیگابایت افزایش دهید. حتما عرضه اکثر لپ‌تاپ‌ها با 8 گیگابایت رم، دلیل موجهی دارد! اگر هم قصد انجام کارهای گرافیکی سنگین و یا اجرای بازی‌های جدید را دارید، بهتر است که مقدار رم موردنیاز خود را 16 گیگابایت در نظر بگیرید.

اگر کارهای بسیار سنگین همانند ویرایش حرفه‌ای ویدیو و تصویر را انجام می‌دهید (همانند رایانه‌های دسکتاپی)، آنگاه بهتر است که به فکر حافظه رم بیش از 16 گیگابایت باشید. اکثر مردم لپ‌تاپ‌ها را به این دلایل خریداری نمی‌کنند، بنابراین اگر شما چنین قصدی دارید، آنگاه خرید رم اضافی بسیار حیاتی است. ارتقای رم در لپ‌تاپ‌ها (نسبت به دسکتاپ‌ها) کار مشکلی بوده و در برخی از مدل‌ها نیز غیرممکن است، بنابراین بهتر است که کمی آینده‌نگر باشید.

مقدار رم موردنیاز برای رایانه‌های دسکتاپی

مقدار رم موردنیاز

معمولا مردم تمایل دارند که کامپیوترهای خانگی خود را بیشتر از تبلت‌ها و یا لپ‌تاپ‌ها نگه دارند، بنابراین آینده‌نگری در این زمینه بسیار حائز اهمیت است. 16 گیگابایت را می‌توان شروع مناسبی دانست. اکثر مردم نسبت به مقادیر کمتر نیز راضی بوده، اما در صورت توان مالی، خرید رم بیشتر ضرری نخواهد داشت. خرید 32 گیگابایت رم برای خوره‌ها و ایستگاه‌های کاری عادی، گزینه‌ای ایدئال است. طبیعتا ایستگاه‌های کاری پیشرفته‌تر نیز به رم بالاتری احتیاج دارند. البته خرید ماژول‌های رم مجهز به نورپردازی RGB می‌تواند هزینه بیشتری را به شما تحمیل کند. مقادیر فراتر از 32 گیگابایت نیز جهت اداره کردن پایگاه‌های اطلاعاتی، فایل‌های ویدیویی حجیم، نرم‌افزارهای تحقیقاتی، شرکتی و یا دولتی کاربرد دارند.

برخی از بازی‌بازان تمایل به خرید 32 گیگابایت رم دارند، اما این میزان حتی در رایانه‌های رده بالا نیز تفاوت چندانی را ایجاد نخواهد کرد. تا زمانی که به حافظه بیشتر نیازی ندارید، بهتر است که بر روی سرعت متمرکز شوید.

ماژول‌های رم، گران‌قیمت‌ترین سخت‌افزارهای یک رایانه دسکتاپی نبوده و این را نیز باید به یاد داشت که ارتقای آن‌ها ساده‌ترین در نوع خود است. در هر صورت بهتر است که در این کار افراط نکنید. در حال حاضر دلیل خاصی وجود ندارد که یک گیمر مقدار رمی بیش از 32 گیگابایت را خریداری کند. همچنین اگر فقط از سرویس‌های آنلاین تماشای ویدیو استفاده می‌کنید، آنگاه خرید بیش از 16 گیگابایت رم، توجیه منطقی ندارد. اگر هم در حال حاضر با کمبود رم مواجه هستید، فقط کافی است که ماژول‌های جدید را در کنار ماژول‌های قدیمی خود قرار دهید (البته با رعایت نکات مربوط به سازگاری قطعات با یکدیگر).

نوشته مقدار رم موردنیاز شما در تبلت، لپ‌تاپ و رایانه‎‌های دسکتاپی چقدر است؟ اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

مقدار رم موردنیاز شما در تبلت، لپ‌تاپ و رایانه‎‌های دسکتاپی چقدر است؟

مقدار رم موردنیاز

کامپیوترهای جدید و دستگاه‌های مشابه از مقدار رم 4 الی 16 گیگابایت و حتی بیشتر برخوردار هستند. اما سؤال اینجا است که مقدار رم (RAM) موردنیاز شما چقدر است؟ در این مقاله قصد داریم تا به جواب این پرسش بپردازیم.

رم یا همان Random Access Memory یکی از مهم‌ترین اجزاهای یک رایانه‌ است. مقدار رم موردنیاز شما به دو عامل بستگی دارد: یکی توان پردازشی مدنظر شما و دیگری نیز میزان هزینه‌ای که می‌توانید آن را تقبل کنید. هرچند که حافظه رم در گوشی‌های هوشمند نیز نقش بسزایی دارد، اما در این مقاله سعی شده تا بیشتر به مقوله سیستم‌های دسکتاپی همانند ویندوز، MacOS یا Chrome OS پرداخته شود.

نگاه اجمالی: مقدار کافی حافظه رم

به‌صورت خلاصه، مقدار رم موردنیاز رایانه‌های شخصی مختلف به شرح زیر است:

  • 2 گیگابایت: امروزه فقط در تبلت‌های اقتصادی مشاهده می‌شود. در لپ‌تاپ‌ها یا دسکتاپ‌ها مقدار بیشتری را مشاهده خواهید کرد.
  • 4 گیگابایت: کمترین مقدار حافظه رم حتی در نوت‌بوک‌ها است. جهت استفاده‌های اولیه از ویندوز و Chrome OS مناسب است.
  • 8 گیگابایت: برای ویندوز و MacOS عالی بوده و کمترین میزان موردنیاز گیمینگ است.
  • 16 گیگابایت: گزینه‌ای ایدئال برای کارهای حرفه‌ای و بازی‌های سنگین است.
  • 32 گیگابایت و بیشتر: مناسب برای علاقه‌مندان و خوره‌های فناوری، ایستگاه‌های کاری، بازی‌بازان حرفه‌ای، مهندس‌ها، ویرایش ویدیو و صدا و سایر مواردی که بین 32 الی 64 گیگابایت رم نیاز دارند.

باید به یاد داشته باشید که خرید مقدار رم مازاد بر نیاز، عملکرد بیشتری را برای شما به ارمغان نمی‌آورد. در حقیقت می‌توان گفت که چنین کاری هدر دادن پول است. در عوض بهتر است که مقدار رم موردنیاز خود را خریداری کرده و سپس مابقی پول خود را صرف سایر قطعات همانند کارت گرافیک و پردازنده مرکزی کنید. 

مقدمه‌ای بر حافظه رم

مقدار رم موردنیاز

معمولا بسیاری از مردم، حافظه رم را با حافظه‌های ذخیره‌سازی SSD و یا HDD اشتباه می‌گیرند. حتی گاهی اوقات تولیدکنندگان و خرده‌فروشان نیز این اصطلاحات را با یکدیگر ترکیب می‌کنند.

یک میز تحریر می‌تواند مثال مناسبی جهت بیان تفاوت رم و حافظه ذخیره‌سازی باشد. رم را می‌توان قسمت بالایی میز در نظر گرفت. هر چه این فضا بزرگ‌تر باشد، آنگاه می‌توانید کاغذهای بیشتری را به‌صورت همزمان بر روی آن قرار داده و مطالعه کنید. حافظه‌های ذخیره‌سازی (SSD یا HDD) بیشتر به کشوهای زیر میز شباهت دارند؛ یعنی جایی که شما کاغذهایی را که نیاز ندارید، در آنجا قرار می‌دهید.

هر چه مقدار رم دستگاه شما بیشتر باشد، آنگاه می‌توانید برنامه‌های بیشتری را به‌صورت همزمان مدیریت کنید. رم تنها عامل تعیین کننده نیست. در نهایت با استفاده از یک حافظه رم بسیار کم هم می‌توان تعداد زیادی اپلیکیشن را اجرا کرد. البته مشکل در اینجا است که انجام چنین کاری باعث کند شدن دستگاه شما می‌شود.

مجددا مثال میز تحریر را به یاد آورید. اگر میز شما کوچک باشد، آنگاه فضای آن به هم ریخته خواهد بود و هر بار که قصد پیدا کردن کاغذ موردنظر خود را داشته باشید، آنگاه باید مدتی به دنبال آن بگردید. جهت مدیریت این اوضاع، باید به‌صورت مرتب به کشوها مراجعه کرده، اقلام موردنیاز خود را پیدا و سپس آن‌ها را بر روی میز قرار دهید.

درست است که کامپیوترهایی که مقدار رم بالایی دارند، طبیعتا سرعت بیشتری نیز خواهند داشت، اما این قضیه همیشه صدق نمی‌کند. اگر تعداد کاغذهای شما بسیار کم بوده، اما میز تحریر بزرگی داشته باشید، آنگاه چندان تفاوتی در عملکرد شما ایجاد نمی‌شود. در واقع بهتر است که فقط مقدار رم موردنیاز کارهای خود را خریداری کنید، نه بیشتر.

حافظه رم استاندارد را نباید با حافظه گرافیکی اشتباه گرفت. حافظه گرافیکی مقوله‌ای است که به کارت گرافیک مربوط می‌شود. بازی‌های سه‌بعدی مدرن بر حافظه گرافیکی (VRAM) متکی هستند (GDDR5 یا عناوین مشابه). درحالی‌که حافظه رم استاندارد صرفا یک حافظه کلی‌تر بوده و با عناوینی همانند DDR3 و DDR4 شناخته می‌شود. شاید این اصطلاحات تا حدودی گیج کننده باشند، اما خوشبختانه اکثر تولیدکنندگان واژه «VRAM» را بر روی محصولات خود قید کرده و بدین شیوه مشتریان بهتر می‌توانند این قضیه را درک کنند.

لازم به ذکر است که بگوییم احتمالا حافظه‌های رم DDR5 در سال 2021 روانه بازارها می‌شوند. حافظه رم DDR6 نیز هنوز در دست توسعه بوده و تاریخ موجود شدن آن در بازارها، مشخص نیست.

اپلیکیشن‌هایی که از رم زیادی استفاده می‌کنند

مقدار رم موردنیاز

معمولا در کامپیوترهای خانگی بیشترین استفاده از رم مربوط به سیستم‌عامل و مرورگر اینترنت است. هرچند که گاهی اوقات برخی از بازی‌ها و اپلیکیشن‌ها بیشترین مصرف حافظه رم را به خود اختصاص می‌دهند. در زمینه استفاده ویندوز یا MacOS از حافظه رم، کار چندانی نمی‌توانید انجام دهید، اما رم بیشتر در رایانه شما به معنای برگه‌های بیشتر در مرورگرهایی همانند کروم، فایرفاکس و … است. علاوه بر این، برخی از وب‌سایت‌ها نسبت به سایرین از حافظه رم بیشتری استفاده می‌کنند. وب‌سایت‌های خبری عادی رم چندانی را درگیر نمی‌کند، اما نمونه‌هایی همانند نت‌فلیکس و جیمیل، مصرف رم بیشتری دارند.

هر چه پیچیدگی یک اپلیکیشن بیشتر باشد، طبیعتا حافظه رم بیشتری را نیز اشغال خواهد کرد. برنامه‌های چت و یا بازی‌هایی همانند Minesweeper تقریبا از رم استفاده نمی‌کنند. درحالی‌که صفحه‌ای بزرگ از نرم‌افزار اکسل، پروژه‌ای بزرگ از فتوشاپ و یا بازی‌های باکیفیت همانند Wolfenstein: Youngblood می‌توانند چندین گیگابایت از حافظه رم را اشغال کنند. نرم‌افزارهای حرفه‌ای و مهندسی به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که بتوانند پروژه‌های پیچیده را مدیریت کنند، بنابراین نسبت به سایر اپلیکیشن‌ها، مقدار رم بیشتری را مورد استفاده قرار می‌دهند.

مقدار رم موردنیاز برای تبلت‌ها

مقدار رم موردنیاز

معمولا از تبلت‌ها انتظار نمی‌رود که کارهای سنگین را انجام دهند، بنابراین در اکثر موارد مقدار رم آن‌ها مشابه گوشی‌های هوشمند است. در هر صورت، مرورگرهای چند زبانه و برنامه‌های پیچیده‌تر باعث ‌شده‌اند که تبلت‌ها روزبه‌روز به نیازمندی‌های یک لپ‌تاپ نزدیک‌تر شوند. محدوده رم تبلت‌ها از 2 الی 16 گیگابایت گسترده شده است. البته در این گجت‌ها، مواردی همچون سرعت پردازنده و عمر باتری اهمیت بیشتری دارند.

‌مثلا در تبلتی همانند آیپد که از دو گیگابایت رم برخوردار است، طبیعتا طراحی این دستگاه نیز بر روی نمایشگر و عمر باتری معطوف شده است. از طرفی، دستگاهی همانند مایکروسافت سرفیس بوک 2 به‌صورت پیش‌فرض از 16 گیگابایت حافظه رم برخوردار است، زیرا این گجت بیشتر یک لپ‌تاپ است تا یک تبلت، هر چند که لولای آن به کاربران اجازه می‌دهد که آن را به تبلتی سبک و قابل حمل تبدیل کنند. در نهایت مقدار رم موردنیاز یک تبلت، به کارایی مورد انتظار آن بستگی دارد.

2 گیگابایت برای کاربران کم کار مناسب بوده و 4 گیگابایت می‌تواند عملکرد بهتری را به ارمغان بیاورد. به‌هرحال اگر قصد دارید تا از تبلت به‌عنوان جایگزینی برای کامپیوتر خود استفاده کنید، آنگاه باید مقدار رم آن نیز همانند رایانه‌های شخصی باشد. در حالت کلی حداقل 4 و در حالت ایدئال، اکثر کاربران به 8 گیگابایت حافظه رم نیاز دارند.

مقدار رم موردنیاز برای لپ‌‌تاپ‌ها

مقدار رم موردنیاز

اکثر لپ‌تاپ‌های امروزی به 8 گیگابایت حافظه رم مجهز هستند، درحالی‌که دستگاه‌های پایین-رده با 4 گیگابایت و غول‌های سخت‌افزاری این صنعت نیز با 16 و گاهی اوقات 32 گیگابایت رم عرضه می‌شوند. همان‌گونه که پیش‌تر نیز به آن اشاره شد، نیازهای لپ‌تاپ‌ها و تبلت‌ها روزبه‌روز در حال نزدیک شدن به یکدیگر هستند. البته همان‌طور که می‌دانید، اکثر کاربران تمایل دارند که کارهای سنگین‌تر را بر روی لپ‌تاپ‌ها انجام دهند. با این اوصاف می‌توان نتیجه گرفت که نقش رم در این بخش (لپ‌تاپ)، پررنگ‌تر است.

در دستگاه‌هایی همانند کروم‌بوک که پایه و اساس فعالیت آن‌ها در فضای ابری بوده و حافظه ذخیره‌سازی بسیار کوچکی دارند، طبیعتا وجود مقدار رم زیاد نیز لزومی ندارد. پیشنهاد ما این است که در هنگام خرید یک کروم‌بوک، حداقل 4 گیگابایت رم را در نظر داشته باشید، مخصوصا اکنون که با استفاده از فروشگاه گوگل پلی می‌توانید اپلیکیشن‌های اندرویدی را بر روی کروم‌بوک خود، دانلود و نصب نمایید.

در رابطه با ویندوز و مک‌بوک، بهتر است که این حداقل مقدار را به 8 گیگابایت افزایش دهید. حتما عرضه اکثر لپ‌تاپ‌ها با 8 گیگابایت رم، دلیل موجهی دارد! اگر هم قصد انجام کارهای گرافیکی سنگین و یا اجرای بازی‌های جدید را دارید، بهتر است که مقدار رم موردنیاز خود را 16 گیگابایت در نظر بگیرید.

اگر کارهای بسیار سنگین همانند ویرایش حرفه‌ای ویدیو و تصویر را انجام می‌دهید (همانند رایانه‌های دسکتاپی)، آنگاه بهتر است که به فکر حافظه رم بیش از 16 گیگابایت باشید. اکثر مردم لپ‌تاپ‌ها را به این دلایل خریداری نمی‌کنند، بنابراین اگر شما چنین قصدی دارید، آنگاه خرید رم اضافی بسیار حیاتی است. ارتقای رم در لپ‌تاپ‌ها (نسبت به دسکتاپ‌ها) کار مشکلی بوده و در برخی از مدل‌ها نیز غیرممکن است، بنابراین بهتر است که کمی آینده‌نگر باشید.

مقدار رم موردنیاز برای رایانه‌های دسکتاپی

مقدار رم موردنیاز

معمولا مردم تمایل دارند که کامپیوترهای خانگی خود را بیشتر از تبلت‌ها و یا لپ‌تاپ‌ها نگه دارند، بنابراین آینده‌نگری در این زمینه بسیار حائز اهمیت است. 16 گیگابایت را می‌توان شروع مناسبی دانست. اکثر مردم نسبت به مقادیر کمتر نیز راضی بوده، اما در صورت توان مالی، خرید رم بیشتر ضرری نخواهد داشت. خرید 32 گیگابایت رم برای خوره‌ها و ایستگاه‌های کاری عادی، گزینه‌ای ایدئال است. طبیعتا ایستگاه‌های کاری پیشرفته‌تر نیز به رم بالاتری احتیاج دارند. البته خرید ماژول‌های رم مجهز به نورپردازی RGB می‌تواند هزینه بیشتری را به شما تحمیل کند. مقادیر فراتر از 32 گیگابایت نیز جهت اداره کردن پایگاه‌های اطلاعاتی، فایل‌های ویدیویی حجیم، نرم‌افزارهای تحقیقاتی، شرکتی و یا دولتی کاربرد دارند.

برخی از بازی‌بازان تمایل به خرید 32 گیگابایت رم دارند، اما این میزان حتی در رایانه‌های رده بالا نیز تفاوت چندانی را ایجاد نخواهد کرد. تا زمانی که به حافظه بیشتر نیازی ندارید، بهتر است که بر روی سرعت متمرکز شوید.

ماژول‌های رم، گران‌قیمت‌ترین سخت‌افزارهای یک رایانه دسکتاپی نبوده و این را نیز باید به یاد داشت که ارتقای آن‌ها ساده‌ترین در نوع خود است. در هر صورت بهتر است که در این کار افراط نکنید. در حال حاضر دلیل خاصی وجود ندارد که یک گیمر مقدار رمی بیش از 32 گیگابایت را خریداری کند. همچنین اگر فقط از سرویس‌های آنلاین تماشای ویدیو استفاده می‌کنید، آنگاه خرید بیش از 16 گیگابایت رم، توجیه منطقی ندارد. اگر هم در حال حاضر با کمبود رم مواجه هستید، فقط کافی است که ماژول‌های جدید را در کنار ماژول‌های قدیمی خود قرار دهید (البته با رعایت نکات مربوط به سازگاری قطعات با یکدیگر).

نوشته مقدار رم موردنیاز شما در تبلت، لپ‌تاپ و رایانه‎‌های دسکتاپی چقدر است؟ اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

راهنمای کامل ساخت کامپیوتر مخصوص بازی در سال ۲۰۲۰

ساخت کامپیوتر مخصوص بازی

شاید شما نیز از آن دسته افرادی باشید که خودشان قصد جمع‌آوری و ساخت یک کامپیوتر مخصوص بازی را دارند. در این مقاله قصد داریم تا به این مسئله پرداخته و اطلاعات لازم را به‌صورت ساده و جامع در اختیار شما قرار دهیم. پس در ادامه با آی‌تی‌رسان همراه باشید.

چرا باید خودتان به ساخت یک کامپیوتر مخصوص بازی بپردازید؟

مونتاژ و جمع‌آوری یک کامپیوتر باعث می‌شود تا در هزینه‌ها بیشتر صرفه‌جویی کنید، سلیقه و خلاقیت خود را بیشتر به‌کار برده و از اینکه می‌بینید این کار را خودتان انجام داده‌اید، احساس خشنودی کنید. همچنین با این کار اطلاعات بیشتری را از علم رایانه خواهید آموخت و چه‌بسا در این مسیر لذت زیادی نیز ببرید. پیش از شروع کار، باید بودجه خود را مشخص کرده و همچنین موارد دقیق کاربرد کامپیوتر خود را نیز مشخص سازید (تمامی بازی‌ها به یک نوع سخت‌افزار نیاز ندارند).

در زیر، مراحل ساخت یک کامپیوتر مخصوص بازی را آورده‌ایم:

 

انتخاب پردازنده مرکزی (CPU)

ساخت کامپیوتر مخصوص بازی

در میان سخت‌افزارهای یک کامپیوتر، پردازنده از بیشترین اهمیت برخوردار است. پیشنهاد ما این است که پیش‌ از خرید سایر قطعات دقیقا پردازنده موردنظر خود را انتخاب کنید، زیرا نوع مادربورد و حافظه رم بسته به نوع پردازنده شما متغیر خواهد بود. اینتل و AMD دو برند پردازنده بوده که هرکدام سخت‌افزارهای جانبی مختص به خود را دارند. از اینجا می‌توانید به اطلاعات کاملی در رابطه با پردازنده مرکزی دست یابید. در زیر به مشخصه‌های یک پردازنده مرکزی اشاره می‌کنیم:

  • سوکت پردازنده: عامل اصلی تعیین نوع، شکل و قدرت پردازنده شما است. این سوکت در واقع محل قرارگیری پردازنده بر روی مادربورد است.
  • تعداد هسته‌ها: هسته‌ها در واقع پردازنده‌های کوچکی در داخل یک پردازنده بزرگ‌تر هستند. تعداد بیشتر هسته‌ها به‌ معنای عملکرد بهتر در بازی‌ها است.
  • فرکانس عملیاتی: فرکانس هسته‌های یک پردازنده بوده و به واحد هرتز (Hz) بیان می‌شود (مثلا 2.8GHz). طبیعتا عدد بیشتر به‌ معنای سرعت بالاتر خواهد بود.
  • کش (L1 ،L2 ،L3): یک پردازنده جهت اتخاذ اطلاعات خود ابتدا به حافظه کش (Cache) خود مراجعه می‌کند و در صورت نبود آنگاه در حافظه رم به جست‌و‌جو می‌پردازد. طبیعتا میزان کش بیشتر سرعت دسترسی بالاتری را به ارمغان می‌آورد.
  • قدرت طراحی حرارتی (TDP): به معنای حداکثر مصرف انرژی یک پردازنده بوده که این عامل نیز به نوبه خود، میزان گرما و مصرف برق را تعیین می‌کند.
  • سیستم خنک‌کنندگی: نوع سیستم خنک‌کنندگی می‌تواند مایع بوده و یا اینکه بر فن و تهویه هوا متکی باشد.

انتخاب مادربورد

ساخت کامپیوتر مخصوص بازی

پس از انتخاب پردازنده نوبت به انتخاب مادربورد می‌رسد. مادربورد سخت‌افزاری است که سایر سخت‌افزارها بر روی آن نصب می‌شوند. از اینجا می‌توانید اطلاعات کاملی را در مورد یک مادربورد به دست آورید. در زیر به سایر مشخصه‌های مهم یک مادربورد می‌پردازیم:

  • حافظه‌های ذخیره‌سازی: منظور نوع درگاه حافظه‌های ذخیره‌سازی مانند M.2 و SATA بوده که هرکدام با نوعی از حافظه (هارددیسک یا SSD) سازگار هستند.
  • کارت صدای سرخود: نوع کارت صدا و به طبع کیفیت خروجی آن را مشخص می‌کند. مثلا  Realtek ALC1150 نیاز بسیاری از گیمرها را برآورده می‌سازد.
  • شبکه سرخود: به توانایی‌ها و قابلیت‌های شبکه و اینترنت مادربورد اشاره دارد. برخی از مادربوردها امکان اتصال وای‌فای را بدون نیاز به دستگاه‌های جانبی فراهم می‌آورند.
  • درگاه‌های خروجی پشتی: به نوع درگاه‌ها مانند PS/2 ،USB، صدا، تصویر و … اشاره دارد.
  • اتصالات داخلی I/O: می‌تواند نوع اتصالات داخلی و خارجی (مانند USB) را تعیین کند.

انتخاب کارت گرافیک

ساخت کامپیوتر مخصوص بازی

کارت گرافیک وظیفه تولید خروجی و همچنین اتجام پردازش‌های تصویری را برعهده دارد. از اینجا می‌توانید اطلاعاتی کامل را در زمینه شیوه کارکرد کارت‌گرافیک به دست آورید. در زیر نیز به‌صورت خلاصه به مشخصه‌های این سخت‌افزار اشاره می‌کنیم:

  • سرعت کلاک هسته: سرعت پردازنده گرافیکی شما را مشخص کرده و واحد آن نیز بر حسب گیگاهرتز (GHz) سنجیده می‌شود.
  • میزان حافظه: این قسمت، داده‌های مربوط به جلوه‌های بصری را در خود نگهداری می‌کند. مقدار زیاد حافظه گرافیکی همیشه به معنای عملکرد بهتر نیست. هرچه وضوح تصویر خروجی شما بیشتر باشد، به حافظه گرافیکی بیشتری احتیاج خواهید داشت.
  • رابط کاربری: شکاف موردنیاز جهت نصب کارت گرافیک را مشخص می‌سازد، مثلا PCI Express 3.0 x16.
  • OpenGL: یکی از رابط‌های برنامه‌نویسی تصاویر دو‌بعدی و سه‌بعدی است.
  • درگاه‌ها: تعیین‌کننده تعداد و نوع خروجی‌های تصویر کارت گرافیک است، مانند: VGA و HDMI.
  • پهنای باس حافظه: سرعت انتقال اطلاعات را تعیین می‌کند، مثلا 128 یا 256 بیتی
  • نهایت وضوح: نهایت وضوح خروجی یک کارت گرافیک را مشخص می‌کند، مانند: 3840 در 2160 یا همان 4K.
  • پشتیبانی از DirectX :DirectX نیز یکی دیگر از رابط‌های برنامه‌نویسی اپلیکیشن‌ها است.
  • پشتیبانی از SLI یا CrossFireX: هردوی این فناوری‌ها جهت اتصال چندین کارت گرافیک استفاده می‌شوند. SLI  متعلق به شرکت انویدیا و CrossFireX متعلق به شرکت AMD است.

انتخاب حافظه ذخیره‌سازی

ساخت کامپیوتر مخصوص بازی

حافظه‌های ذخیره‌سازی به دو دسته هارددیسک (HDD) و SSD تقسیم می‌شوند. هارددیسک‌ها نسبت به حافظه‌های SSD از سرعت کمتری بهره می‌برند. مشخصه‌های مهم حافظه‌های ذخیره‌سازی شامل موارد زیر هستند:

  • ظرفیت: فضای ذخیره‌سازی اطلاعات را نشان می‌دهد.
  • RPM :RPM یا همان دور بر دقیقه مشخصه‌ای است که فقط در هارددیسک‌ها وجود دارد و عدد بالاتر در آن به‌ معنای سرعت بیشتر است.
  • کش (Cache): حجمی از فضای ذخیره‌سازی (مثلا 64 مگابایت) است که جریان اطلاعات در آن سریع‌تر رخ می‌دهد.
  • فرم فاکتور: اندازه و شکل حافظه‌های ذخیره‌‎سازی SSD را نشان می‌دهد.

انتخاب منبع تغذیه

ساخت کامپیوتر مخصوص بازی

تأمین انرژی موردنیاز تمامی قطعات یک کیس کامپیوتری برعهده منبع تغدیه است. هرچه سایر سخت‌افزارهای شما قوی‌تر باشند، به یک منبع تغذیه قوی‌تر نیاز دارید. مشخصه‌های یک منبع تغذیه به شرح زیر هستند:

  • کانکتور اصلی (P1): کانکتور اصلی یک منبع تغذیه بوده و 20 الی 24 پین را شامل شده و جهت تأمین انرژی مادربورد استفاده می‌شود.
  • کانکتور ATX12V 4: این کانکتور که P4 نیز نامیده می‌شود، جریان اضافی موردنیاز پردازنده‌های رده‌بالا را تأمین می‌کند.
  • کانکتور جانبی 4 پین: از 4 سیم مجزا تشکیل شده و جهت تأمین انرژی حافظه‌های ذخیره‌سازی کاربرد دارد.
  • کانکتور Auxiliary: انرژی اضافی موردنیاز را تأمین می‌کنند.
  • کانکتور SATA: کانکتوری 15 پینی بوده که انرژی موردنیاز قطعات مجهز به ورودی SATA را تأمین می‌کنند.
  • کانکتورهای 6 و 8 پین: جهت استفاده در کارت گرافیک‌های مبتنی بر PCI Express به‌کار می‌روند.
  • کانکتورهای 2+6 پین: جهت تأمین انرژی کارت گرافیک‌های مبتنی بر PCI Express تعبیه شده‌اند.
  • کانکتور IEC 60320 C14: با استفاده از کابل C13، منبع تغذیه را به برق شهری متصل می‌کند.
  • کانکتور +12V: جهت تأمین انرژی پردازنده و گاهی اوقات نیز کارت گرافیک به‌کار می‌رود.
  • کانکتور PCI-Express: مختص سخت‌افزارهای نصب‌شونده بر روی شکاف PCI-Express است.
  • MTBF: مدت زمانی است که انتظار می‌رود پس از سپری شدن آن، منبع تغذیه شما خراب شود، مثلا 100000 ساعت.
  • منبع‌ تغذیه‌های ماژولار: نوعی از منبع‌ تغذیه‌ها هستند که کابل‌های آن‌ها قابل جدا شدن است.
  • کارایی (Efficiency): کارایی یک منبع تغذیه معمولا بر اساس درصد بیان می‌شود. این موضوع بدین معنا است که مثلا اگر منبع تغذیه شما 1000 وات ورودی داشته باشد، به میزان درصد کارایی خود، خروجی خواهد داشت.
کارایی در 100 درصد بار کارایی در 50 درصد بار کارایی در 20 درصد بار کارایی در 10 درصد بار گواهی‌نامه 80 PLUS
80 درصد 80 درصد 80 درصد 80 PLUS
82 درصد 85 درصد 82 درصد 80PLUS Bronze
85 درصد 88 درصد 85 درصد  80PLUS Silver
87 درصد 90 درصد 87 درصد  80PLUS Gold
89 درصد 92 درصد 90 درصد 80PLUS Platinum
90 درصد 94 درصد 92 درصد 90 درصد 80PLUS Titanium

انتخاب حافظه رم

ساخت کامپیوتر مخصوص بازی

حافظه رم همان‌ جایی است که داده‌های موقت موردنیاز پردازنده جهت دسترسی سریع‌تر، در آنجا ذخیره می‌شوند. اطلاعات کاملی از رم را می‌توانید از اینجا به دست آورید. در زیر نیز به مشخصه‌های این نوع حافظه‌ها اشاره می‌کنیم:

  • ظرفیت: به حافظه این سخت‌افزارها اشاره داشته بوده و به طبع میزان بالاتر آن، سرعت پردازش را بالاتر خواهد برد.
  • سرعت: مشخصه‌های سرعت دو گونه هستند؛ یکی از آن‌ها فرکانس عملیاتی و دیگری نیز پهنای باند است. مثلا در یک رم DDR4 4000 با PC4 32000، فرکانس عملیاتی 4000 مگاهرتز و پهنای باند نیز 32000 مگابایت بر ثانیه است.
  • Cas Latency / Timing: مدت زمانی است که طول می‌کشد تا داده‌ها درخواست شده، و سپس انتقال آن‌ها آغاز شود. این عدد هر چه کمتر باشد، بهتر است.
  • ولتاژ: میزان ولتاژ پشتیبانی‌شده توسط یک حافظه رم را نشان می‌دهد.
  • کیت چندکاناله: چند ماژول رم یکسان بوده که در یک بسته‌بندی گنجانده شده‌اند. این کار جهت هماهنگی بیشتر ماژول‌های رم صورت می‌گیرد.
  • پخش‌کننده‌های گرما: محفظه‌هایی هستند که بر روی رم‌ها قرار گرفته و به خنک‌شوندگی این سخت‌افزار کمک می‌کنند.

انتخاب درایو نوری

ساخت کامپیوتر مخصوص بازی

این قطعه جهت خوانش دیسک‌ها کاربرد دارد، هرچند که روزبه‌روز از اهمیت آن کاسته می‌شود. در زیر به انواع درایو نوری اشاره می‌کنیم:

  • DVD Burner: خوانش و نوشتن بر CD و DVD‌ها را انجام می‌دهد.
  • Blu-Ray Burner: خوانش و نوشتن بر CD ،DVD و دیسک‌های Blu-Ray را انجام می‌دهد.
  • Blu-Ray Combo Drive: به خوانش دیسک‌های Blu-Ray پرداخته و همچنین به خوانش و  نوشتن بر روی CD و DVD‌ها نیز می‌پردازد.
  • Combo Drive: به خوانش DVD‌ها پرداخته و همچنین عمل خواندن و نوشتن را بر روی CD‌ها نیز به انجام می‌رساند.
  • سرعت خواندن و نوشتن: به‌صورت عددی در کنار حرف «X» بیان می‌شود، مثلا 24X.
  • کش: در یک درایو نوری، مقدار زیاد حافظه کش باعث می‌شود تا سرعت نوشتن آن بالاتر برود.

انتخاب کیس

ساخت کامپیوتر مخصوص بازی

همان‌طور که می‌دانید کیس محفظه‌ای است که تمامی قطعات ذکرشده در بالا را در یکجا گردهم آورده و ضمن ایجاد نظم، از آن‌ها محافظت می‌کند. در انتخاب کیس باید موارد زیر را درنظر بگیرید:

  • فرم فاکتور: اندازه کیس بوده که در واقع تابعی از اندازه مادربورد است.
  • اندازه دلخواه شما: شاید دوست داشته باشید تا کیس شما اندازه‌ای بزرگ‌تر از فرم فاکتور مادربوردتان داشته باشد.
  • سیستم‌ خنک‌کنندگی: در باره باید به محل قرارگیری فن‌ها و همچنین پشتیبانی از سیستم خنک‌کنندگی مایع توجه کنید.
  • ظاهر خارجی کیس: به رنگ‌بندی و تزئینات کیس شما مربوط می‌شود.

نوشته راهنمای کامل ساخت کامپیوتر مخصوص بازی در سال 2020 اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

۵ راه‌کار مناسب جهت ارتقا رایانه شخصی

ارتقای رایانه

ارتقای رایانه شما می‌تواند طیف وسیعی از ارتقای حافظه رم گرفته تا تغیر محفظه کیس و سیستم خنک‌کنندگی را در بر گیرد. بهترین ارتقاها نسبت به سخت‌افزار رایانه شما مشخص می‌شوند. اینکه رایانه شما در حال حاضر از چه سخت‌افزاری بهره برده و همچنین موارد استفاده شما در چه زمینه‌هایی هستند، همگی حائز اهمیت خواهند بود.

در این مقاله قصد داریم تا 5 شیوه ارتقای معمول رایانه‌ها را تشریح کرده و همچنین تأثیرات هرکدام از آن‌ها را تشریح کنیم. برخی از این ارتقاها آسان بوده، درحالی‌که برخی دیگر نیازمند تفکر و برنامه‌ریزی بیشتری هستند. در ادامه با آی‌تی‌رسان همراه باشید تا با یکدیگر این روش‌های ارتقاء را بررسی کنیم.

اضافه کردن یک حافظه SSD

ارتقای رایانه

سختی ارتقاء: آسان

نوع دستگاه: لپ‌تاپ یا دسکتاپ

این روش یکی از راه‌کارهای ابتدایی ارتقای رایانه‌ها بوده که مخصوصا در رایانه‌های قدیمی تأثیر زیادی خواهد داشت. اگر رایانه شما از یک حافظه SSD بهره نمی‌برد، پس نصب یک حافظه SSD می‌تواند تفاوتی بزرگ را ایجاد کند. واکنش رایانه شما سریع‌تر خواهد بود و همچنین زمان بوت شدن (روشن کردن رایانه و ورود به صفحه دسکتاپ) به طرز چشمگیری کاهش می‌یابد. با در نظر گرفتن وضعیت فعلی حافظه‌های فلش، احتمالا حافظه‌های سلولی سه‌سطحی (TLC) نسبت به حافظه‌های سلولی چهارسطحی (QLC) مزیت‌های بیشتری را برای شما فراهم می‌آورند.

اگر در حال حاضر از یک درایو 2.5 اینچی  SSD مبتنی بر رابط SATA استفاده می‌کنید، قدم بعدی شما می‌تواند ارتقاء به حافظه‌های NVMe M.2 باشد. این مورد نیز واکنش‌ها و زمان بوت رایانه شما را تسریع می‌کند، اما به اندازه ارتقاء نسبت به هارددیسک‌ها تأثیر نخواهد داشت.

در رابطه با حافظه‌های مبتنی بر رابط M.2 باید در نظر داشت که رایانه شما نیازمند یک شکاف مخصوص M.2 PCIe است. اکثر مادربوردهای رایانه‌های دسکتاپی از این شکاف بهره می‌برند، اما این مسئله در لپ‌تاپ‌ها بسیار متفاوت خواهد بود. باید مشخصات رایانه خود را بررسی کرده تا از وجود این شکاف اطمینان حاصل کنید.

حافظه رم بیشتر

ارتقای رایانه

سختی ارتقاء: آسان

نوع دستگاه: لپ‌تاپ یا دسکتاپ

آیا باید حافظه رم خود را ارتقاء دهید یا اینکه این اقدام یک عمل بیهوده است؟ جواب این پرسش تا حد زیادی به شیوه استفاده شما از رایانه شخصیتان بستگی خواهد داشت. اگر از رایانه خود جهت انجام اموری مانند استریم ویدیو، کار با مایکروسافت ورد استفاده کرده و یا اینکه گاهی اوقات به ویرایش تصاویر می‌پردازید، 8 گیگابایت رم برای شما کافی خواهد بود. بازی‌بازان مخصوصا در هنگام اجرای بازی‌های مدرن AAA، معمولا در هنگام استفاده از حافظه رم 16 گیگابایتی تجربه بهتری خواهند داشت.

همچنین باید شیوه کار با رسانه‌ها را نیز در نظر داشت. اگر قصد ویرایش حرفه‌ای ویدیو را دارید، 32 گیگابایت رم می‌تواند ایدئال باشد. عامل مهمی که باید در نظر داشت این است که رایانه شما جهت انجام وظایف خود به مقدار بهینه‌ای از حافظه رم نیازمند است. اگر بیش از این مقدار حافظه رم داشته باشید، آنگاه تفاوت محسوسی را مشاهده نخواهید کرد.

با توجه به این توصیه‌ها شما باید میزان حافظه رم موردنیاز خود را تخمین برنید. اگر حافظه رم شما کافی نیست، می‌توانید مقدار آن را دو برابر کرده و نتیجه را مشاهده کنید. همچنین باید محدودیت‌های مادربورد و پردازنده مرکزی (CPU) خود را نیز در نظر بگیرید. میزان رم پشتیبانی‌شده توسط این دو سخت‌افزار معمولا در حد بالایی قرار دارد. به یاد داشته باشید که در هنگام خرید یک رم جدید، سرعت آن (به واحد هرتز بیان می‌شود) باید با حافظه‌های رم قدیمی شما یکسان باشد.

هنگامی‌که تصمیم خود را گرفتید، آنگاه نصب یک رم بر روی مادربورد رایانه‌های دسکتاپی به‌ سادگی قرار دادن آن در شکاف مربوطه و سپس روشن کردن کامپیوتر خواهد بود. لپ‌تاپ‌ها کمی پیچیده‌تر بوده و نصب رم اضافی در آن‌ها معمولا نیازمند باز کردن پنل پشتی و حتی گاهی اوقات برداشتن صفحه‌کلید است. باید در نظر داشت که برخی از لپ‌تاپ‌ها اجازه ارتقای رم را به شما نمی‌دهند، زیرا حافظه رم آن‌ها بر روی قسمت PCB مادربورد لحیم شده است.

تعویض کارت گرافیک

ارتقای رایانه

سختی ارتقاء: آسان

نوع دستگاه: رایانه‌های دسکتاپی

اگر به مقدار کافی حافظه رم در اختیار داشته و بازی‌های شما نیز بر روی حافظه SSD اجرا می‌شوند، قدم بعدی افزایش عملکرد رایانه شما می‌تواند ارتقای کارت گرافیک باشد. پیش از تعویض کارت گرافیک، وضوح مانیتور خود را در نظر بگیرید. اگر در وضوح 1080p به بازی می‌پردازید، پس لازم نیست که یک کارت گرافیک مناسب بازی در وضوح 4K را خریداری کنید.

اگر پردازنده مرکزی شما قدیمی است، بهتر است که پیش از ارتقای کارت گرافیک خود، ابتدا آن را ارتقاء دهید. البته می‌توانید با ترکیب یک پردازنده قدیمی با یک کارت گرافیک جدید، بازهم عملکردی بهتر را تجربه کنید. به‌علاوه، اگر پردازنده مرکزی شما نیازمند ارتقاء بوده، بهتر است که رایانه خود را به‌صورت کامل ارتقاء دهید.

هنگامی‌که یک کارت گرافیک جدید را خریداری کردید، کابل منبع تغذیه (در صورت وجود) را از کارت قدیمی جدا کرده و سپس با باز کردن ضامن، کارت گرافیک قدیمی را از جایش خارج کنید. سپس کارت جدید خود را نصب، کابل منبع تغذیه را به آن متصل کرده و سپس هنگامی‌که رایانه خود را روشن کردید، باید درایور کارت گرافیک جدید را نیز نصب کنید. پس از طی این مراحل می‌توانید از سخت‌افزار جدید خود لذت ببرید.

پردازنده مرکزی خود را ارتقاء دهید

ارتقای رایانه

سختی ارتقاء: متوسط

نوع دستگاه: رایانه‌های دسکتاپی

ارتقای پردازنده مرکزی دشوار نیست، اما قطعا از ارتقای حافظه رم یا کارت گرافیک سخت‌تر خواهد بود. پیش از تصمیم به خرید یک پردازنده جدید، بررسی کنید که آیا با مادربورد شما سازگاری دارد یا خیر؟ باید بررسی کنید که آیا سوکت پردازنده مادربورد شما با پردازنده جدید سازگار هست یا خیر؟ سوکت همان فضایی است که از طریق آن، پردازنده مرکزی به مادربورد رایانه شما متصل می‌شود.

مراقب باشید، زیرا تولیدکنندگان پردازنده‌ها (مخصوصا شرکت اینتل) می‌توانند نسخه‌های متفاوتی از یک سوکت یکسان را در اختیار کاربران قرار دهند. به‌عنوان‌مثال: سوکت 1151 شرکت اینتل که از پردازنده‌های سری SkyLake پشتیبانی می‌کند، با پردازنده‌های سری Coffee Lake که آن‌ها نیز از سوکت 1151 بهره می‌برند، سازگار نیست.

در حالت کلی، بهتر است که مادربورد و پردازنده خود را به‌صورت همزمان ارتقاء دهید. شاید گاهی اوقات نیز به دلیل تخفیفات، اقدام منطقی‌تر این باشد که فقط پردازنده خود را ارتقاء دهید. اگر در هنگام ارتقای پردازنده خود، قصد ندارید که مادربورد را نیز ارتقاء دهید، می‌توانید یک پردازنده جدید مجهز به ویژگی‌های بیشتری را خریداری کنید. به‌عنوان‌مثال: کسانی که از مادربوردهای سری AMD X470 استفاده می‌کنند، می‌توانند از پردازنده‌های سری Ryzen 3000 نیز بهره جویند. در هر صورت چنین کاربرانی از شکاف PCIe 4.0 محروم خواهند بود؛ هم پردازنده و هم مادربورد هر دو باید از این فناوری پشتیبانی کنند.

تعویض پردازنده مرکزی با توجه به نوع مادربورد (AMD یا اینتل) متفاوت است. شیوه کلی انجام این کار بدین صورت است که باید خنک‌کننده پردازنده را جدا کرده، ضامن پردازنده را باز کرده، پردازنده قدیمی را برداشته و پردازنده جدید را به جای آن قرار داده، ضامن را بسته و سپس سیستم‌ خنک‌کنندگی را دوباره نصب کنید.

یک خنک‌کننده یکپارچه را اضافه کنید

ارتقای رایانه

سختی ارتقاء: متوسط 

نوع دستگاه: رایانه‌های دسکتاپی

گرما همان چیزی است که شبانه متخصصین رایانه‌ها را بیدار نگه داشته و یا اینکه حداقل باعث می‌شود تا آن‌ها به شیوه کاهش دمای رایانه‌ها فکر کنند. خنک‌ماندن رایانه شما باعث افزایش طول عمر و همچنین افزایش پتانسیل اورکلاک سخت‌افزارهای آن می‌شود.

فن‌های استاندارد تهویه هوا عالی هستند. اما هنگامی‌که قصد اورکلاک داشته باشید یا اینکه دمای رایانه شما همیشه بالا باشد، هیچ‌چیزی نمی‌تواند جای خنک‌کننده‌های مایع را بگیرد. یک خنک‌کننده یکپارچه (AIO) می‌تواند گزینه‌ای عالی باشد. این‌ها دستگاه‌هایی از پیش آماده بوده که مایعات را از رادیاتور به سمت محفظه بالای پردازنده مرکزی شما هدایت می‌کنند. نصب یک خنک‌کننده مایع AIO مستلزم این است که فن خنک‌کننده و سایر تجهیزات دمایی پردازنده خود را کنار بگذارید. سپس باید رادیاتور را در کیس خود جای داده و پس‌ازآن، محفظه خنک‌کننده را بر روی پردازنده مرکزی قرار دهید. کابل‌های این قطعه جدید را باید به مادربورد یا منبع تغذیه خود متصل کرده و سپس از آن لذت ببرید.

مطمئن شوید که کیس رایانه شما توانایی نگهداری یک خنک‌کننده AIO را دارد. اندازه‌های رایج این خنک‌کننده‌ها 120، 140، 240 و 280 میلی‌متر هستند. همه این اندازه‌ها بر اساس اندازه فن رادیاتور محاسبه می‌شوند. یک خنک‌کننده 120 میلی‌متری به یک فن 120 میلی‌متری، یک خنک‌کننده 140 میلی‌متری به یک فن 140 میلی‌متری، یک خنک‌کننده 240 میلی‌متری به 2 فن 120 میلی‌متری و یک خنک‌کننده 280 میلی‌متری به دو فن 140 میلی‌متری مجهز است.

استفاده از یک خنک‌کننده مایع به میزان گرمای رایانه شما بستگی دارد. با توجه به نورپردازی RGB این فن‌ها، اگر بتوانید یک نمونه از آن‌ها را خریداری کنید، آنگاه توانایی و زیبایی این خنک‌کننده‌ها را درک خواهید کرد.

ارتقاهای دیگری نیز وجود دارند، اما مواردی که در بالا از خاطرتان گذشت، ساده‌ترین آن‌ها بوده که به تخصص چندانی نیاز ندارند.

نوشته 5 راه‌کار مناسب جهت ارتقا رایانه شخصی اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

رم کامپیوتر چگونه کار می‌کند؟

حافظه دسترسی پیشامدی برای ما با عنوان رم کامپیوتر جا افتاده است. رم (RAM) را “دسترسی پیشامدی” گویند زیرا در آن با دانستن ردیف و ستونی که در یک یاخته یکدیگر را برش می‌زنند، می‌توانید به یاخته حافظه دسترسی پیدا کنید.

کارکرد حافظه دسترسی چینشی (SAM) وارونه رم است. سم از داده‌ها همچون چینشی از یاخته‌های حافظه نگهداری می‌کند و تنها به شیوه پی‌درپی دسترسی‌پذیر است. اگر داده در مکان کنونی یافت نشود، همه یاخته‌های حافظه بررسی می‌شوند تا زمانی که داده پیدا شود.

سم با بافرهای حافظه — جایی که از داده برای بهره‌گیری از آن به ریخت ویژه‌ای نگهداری می‌شود — به خوبی همکاری دارد. به گزاره‌ای دیگر، داده رم به هر ریختی که باشد دسترسی‌پذیر است.

به مانند ریزپردازنده‌ها، تراشه حافظه نیز یک مدار یکپارچه به شمار می‌آید، که از میلیون‌ها ترانزیستور و انباره (خازن) ساخته شده است.

به گزاره‌ای ساده، یک ترانزیستور و انباره به یکدیگر پیوسته می‌شوند تا بتوانند یک یاخته حافظه را پدید آورند، که این یک بیت (bit) از داده را در بر می‌گیرد. انباره تنها یک بیت از اطلاعات (۰ یا ۱) را در خود نگه می‌دارد.

ترانزیستور به مانند یک کلید یا سوییچ رفتار می‌کند، که به مدار کنترل روی تراشه حافظه این توانایی را می‌دهد تا انباره را بخواند یا آن را دگرگون کند.

یک انباره به مانند سبد کوچکی است که توانای نگهداری از الکترون‌ها را دارد. برای نگهداری از نخ ۱ در یاخته حافظه، سبد پر از الکترون می‌شود. برای نگهداری از نخ ۰، سبد تهی می‌شود.

دردسر بهره‌گیری از سبد انباره، نشت کردن آن است. تنها با گذر چند میلی‌ثانیه، یک سبد پر از الکترون می‌تواند تهی شود. از این رو، به دنبال کارکرد درست حافظه پویا، پردازشگر و کنترل‌کننده حافظه باید همه انباره‌هایی که دارای نخ ۱ هستند را از نو شارژ کنند، پیش از آنکه به سرعت تهی شوند.

برای بکاربستن این روند، کنترل‌کننده حافظه نخست حافظه را می‌خواند، و سپس داده‌ها را به آن بازمی‌گرداند. این روند تازه‌سازی هزاران بار در ثانیه رخ می‌دهد.

انباره یک یاخته حافظه دسترسی پیشامدی پویا به مانند یک سبد با سوراخ‌های کوچک است، که نیازمند به تازه‌سازی چرخه‌ای دارد، وگرنه به ۰ دگرگون می‌شود. به همین سبب به حافظه پویا چنین نامی داده‌اند. حافظه پویا باید همیشه تازه شود، وگرنه داده‌ای که از آن نگهداری می‌کند را به فراموشی می‌سپارد. بدی این تازه‌سازی‌ها، زمانگیر بودن آن‌ها و کند کردن حافظه است.

یاخته‌های حافظه و حافظه دسترسی پیشامدی پویا

حافظه از بیت‌هایی (ریزه‌هایی) ساخته شده است که در یک توری دوبعدی سازماندهی شده‌اند. در این پیکر، یاخته‌های قرمز یک‌ها، و یاخته‌های سپید صفرها هستند. برای جان بخشیدن به آنان، نخست یک ستون برگزیده می‌شود، سپس ردیف‌ها برای نوشتن داده بر یک ستون ویژه شارژ می‌شوند.

یاخته‌های حافظه به یک ویفر سیلیکونی در آرایه‌ای از ستون‌ها (بیتلاین‌ها) و ردیف‌ها (وردلاین‌ها) بسته شده‌اند. برشگاه بیتلاین و وردلاین را آدرس یک یاخته حافظه می‌گویند.

کارکرد حافظه دسترسی پیشامدی به گونه‌ای است که با فرستادن یک شارژ از راه یک ستون پسندیده (CAS)، می‌تواند ترانزیستور هریک از بیت‌های آن ستون را روشن کند.

در هنگام نوشتن، ردیف‌ها دارای چگونگی درخور نیاز انباره هستند. در هنگام خواندن، سنس آمپلی‌فایر اندازه شارژ درون یک انباره را درمی‌یابد; اگر بیش از ۵۰ درصد باشد آن را ۱ می‌داند، ولی کمتر از آن را ۰ به شمار می‌آورد.

شمارش‌کننده رشته تازه‌سازی را بر پایه ردیف‌هایی که به آنان دسترسی داده شده و چگونگی چیدمان آنان دنبال می‌کند. زمان درخور نیاز برای بکاربستن همه اینها به اندازه‌ای کوتاه است که در نانوثانیه (میلیاردم ثانیه) چکیده می‌شود.

یک تراشه حافظه با رکورد ۷۰ns یعنی تنها ۷۰ نانوثانیه تا خواندن و نوشارژ کردن هر یاخته زمان خورده است.

یاخته‌های حافظه بدون ویژگی گذاشت و برداشت اطلاعات در آنان ارزش پسندیده‌ای ندارند. از این رو، یاخته‌های حافظه از پشتیبانی دیگر مدارها بهره‌مند هستند. این مدارها پردازه‌های زیر را به کار می‌بندند:

  • شناسایی همه ردیف‌ها و ستون‌ها (گزینش آدرس ردیف و گزینش آدرس ستون)
  • پیگیری رشته تازه‌سازی (شمارش‌کننده)
  • خواندن و بازیابی سیگنال از یک یاخته (سنس آمپلی‌فایر)
  • آگاهسازی یک یاخته برای دریافت کردن یا نکردن یک شارژ (ویژگی نوشتن)

پردازه‎های دیگر کنترل‌کننده حافظه دارای وظیفه‌های گوناگونی به مانند شناسایی گونه، سرعت، و اندازه حافظه و خطایابی هستند.

حافظه ایستا

حافظه دسترسی پیشامدی ایستا از فناوری دیگری بهره می‌برد. در حافظه ایستا، از هریک از بیت‌های حافظه در یک ریخت پشتک‌وار نگهداری می‌شوند. در حالت پشتک‌وار برای هر یاخته چهار یا شش ترانزیستور به همراه چند سیمکشی در نگرش گرفته می‌شود، ولی آنان هرگز نیازمند به تازه‌سازی نیستند.

این به معنی پیشی گرفتن حافظه ایستا در برابر حافظه پویا از دید سرعت کارکرد است. ولی از آنجایی که حافظه ایستا دو بخش دارد، هر یاخته آن فضای بیشتری را در برابر حافظه پویا در بر می‌گیرد. از این رو، شما برای هر تراشه حافظه کمتری را دریافت می‌کنید، که این ویژگی حافظه ایستا را بسیار گران می‌کند.

حافظه ایستا پرسرعت و گران است، و حافظه پویا کم‌سرعت و ارزان است. از این رو، حافظه ایستا برای ساخت کش حساس به سرعت پردازشگر بهره‌وری دارد، ولی حافظه پویا در سیستمی بزرگتر با فضای رم بیشتر کاربرد دارد.

جمع‌بندی

هر دستگاه الکترونیکی که دارای پردازشگر باشد، همچنان دارای رم است. کامپیوترها (گوشی شما نیز یک کامپیوتر است) از رم برای نگهداری از اطلاعاتی که اپلیکیشن‌ها و برنامه‌ها در هنگام رانش و اجرا به همراه پردازشگر و کرنل سیستم‌عامل به آنان برای کارکرد نیاز دارند بهره می‌برند.

هرچه کامپیوتر شما دارای فضای رم بیشتری باشد، برنامه‌های بیشتر و سنگین‌تری را با سرعت بالاتری می‌توانید رانش کنید. همانگونه که گفته شد، اطلاعات در رم پایدار نمی‌مانند، و با یک بار خاموش شدن سیستم، همگی نابود می‌شوند.

نوشته رم کامپیوتر چگونه کار می‌کند؟ اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

آموزش مدیریت حافظه رم در گوشی‌های اندرویدی بدون استفاده از اپلیکیشن

زمان درازی از روی کار آمدن گوشی‌های هوشمند به بازار همیشه‌داغ فناوری می‌گذرد، و هر ساله به کارایی این گجت‌های دوست‌داشتنی و بهره‌وری از آنان افزوده می‌شود. برخی از آنان بسیار دلیرانه و بی‌پروا، همبسته به یک حافظه رم ۱۲ گیگابایتی پا به میدان گذاشتند، که این بیش از میانگین نیاز کاربر است — با چنین نیروی توانشی، شاید بتوان با آن گوشی‌ها برای رویارویی با آذرخش زیوس به پا خواست.

به هر رو، برخی از این گوشی‌های هوشمند از حافظه بسیار کمتری بهره می‌برند که با گذر زمان کندتر خواهند شد. اگر در پی کارکرد با گوشی خود با کندی یا ایست شدن اپلیکیشن‌ها و ویژگی‌ها روبه‌رو شدید، نگران نباشید، زیرا ما راهکاری را برای شما فراهم کرده‌ایم. تنها کاری که باید بکنید، بهره‌وری از برنامه مدیریت حافظه درون‌ساخته سیستم‌عامل اندروید است. از این رو، به دنبال این انگیزه، با آی‌تی‌رسان همراه باشید.

بهره‌وری از برنامه مدیریت حافظه درون‌ساخته اندروید برای تهی‌سازی حافظه

بی‌گمان می‌دانید که در فروشگاه گوگل، اپلیکیشن‌های فراوانی برای دریافت و خدمت‌رسانی هستند که توانایی مدیریت و تهی کردن حافظه رم را دارند، ولی این خود برای کارکرد، بخشی از حافظه رم را درگیر می‌کند و از منابع بیشتری بهره می‌برد، و این نیز افزودنی است که پس از بستن این اپلیکیشن‌ها، بسیاری از آنان سرخود باز می‌شوند تا بتوانند کار خود را از سر بگیرند، که این به معنای درگیر شدن دستگاه است.

به هر رو، پیشنهاد ما و بی‌گمان بهترین گزینه برای شما، بهره‌وری از ویژگی درون‌ساخته اندروید برای بکاربستن چنین انگیزه‌ای است.

روشن کردن گزینه‌های توسعه‌دهنده (Developer Options)

روشی که ما می‌خواهیم آن را به کار بندیم، سرک کشیدن در بخش گزینه‌های توسعه‌دهنده گوشی است. اگر با این تکنیک آشنایی چندانی ندارید، گام‌های زیر را بردارید:

  1. به Settings (تنظیمات) گوشی بروید.
  2. به About Phone (درباره گوشی یا اطلاعات گوشی) بروید.
  3. با انگشت خود روی گزینه Build Number (شماره ساخت) ۷ بار بزنید (اگر این گزینه را نیافتید، نخست به بخش Software Information (اطلاعات نرم‌افزار یا داده‌های نرم‌افزار) بروید تا شماره ساخت را پیدا کنید).

پس از روشن و پدیدار شدن گزینه‌های توسعه‌دهنده، گام‌های پیش‌رو را بردارید:

  1. به Settings بروید.
  2. به System (سیستم یا دستگاه) بروید.
  3. به Advanced (پیشرفته یا تنظیمات بیشتر) بروید.
  4. گزینه Developer Options (گزینه‌های توسعه‌دهنده یا تنظیمات توسعه‌دهنده) را لمس کنید.

درون بخش Developer Options باید به دنبال گزینه Running Services (سرویس‌های در حال اجرا یا خدمات جاری) بگردید.

در فهرست پیش‌رو، سرویسی که در کارکرد با آن با دردسر روبه‌رو می‌شوید را برای ایست (Stop) یا گزارش (Report) کردن آن برگزینید.

برآورد

این تمام کاری بود که برای مدیریت و تهی‌سازی رم و پاکسازی سرویس‌های ناخواسته که حافظه را درگیر می‌کردند، باید به کار می‌بستید. بکوشید تا از ویژگی‌های بومی فراهم‌شده از سوی سیستم‌عامل برای مدیریت اپلیکیشن‌های خود بهره ببرید. اپلیکیشن‌هایی که بسیاری از حافظه را درگیر می‌کنند را می‌توانید با این روش پاکسازی کنید، ولی اگر با این اپلیکیشن‌ها پی‌درپی کار می‌کنید، شاید بهتر باشد تا از اپلیکیشن‌های مدیریت حافظه بهره ببرید.

نوشته آموزش مدیریت حافظه رم در گوشی‌های اندرویدی بدون استفاده از اپلیکیشن اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

یک مادربورد چگونه کار می‌کند؟

مادربورد

یکی از سخت‌افزارهای مهم داخل یک کیس کامپیوتر که سایر قطعات را به هم متصل کرده و همچنین انرژی لازمه آن‌ها را به‌صورت غیرمستقیم تأمین می‌کند، مادربورد نام دارد. در ادامه 5 عامل مهم در مادربوردها را بررسی می‌کنیم.

فرم فاکتور

مادربورد

 

شکل و چیدمان یک مادربورد را فرم فاکتور (form factor) می‌نامند. فرم فاکتور تعیین کننده محل قرارگیری قطعات و همچنین شکل و شمایل یک کیس است. استانداردهای دیگر به شرح زیر هستند:

  • سوکت ریزپردازنده: تعیین می‌کند که چه نوعی از واحد پردازنده مرکزی (CPU) در یک مادربورد قابل‌ استفاده است.
  • چیپست: یکی از اجزاهای سیستم منطقی رایانه بوده و معمولا از دو قسمت تشکیل می‌شود: پل شمالی (northbridge) و پل جنوبی (southbridge). این دو پل، پردازنده مرکزی را به سایر قطعات متصل می‌کنند. البته در مادربوردهای جدید، چیپست به‌صورت یکپارچه درنظر گرفته می‌شود.
  • تراشه سیستم پایه‌ای ورودی و خروجی (BIOS): این قطعه عملکردهای اساسی یک رایانه را کنترل کرده و هر بار که شما رایانه خود را روشن می‌کنید، یک خودآزمایی انجام می‌‌دهد. برخی از مادربوردها، BIOS دوگانه دارند. در یکی از آن‌ها نسخه پشتیبان ذخیره می‌شود تا در صورت بروز مشکلات و یا ایجاد خطاهایی در هنگام به‌روزرسانی، از نسخه پشتیبان استفاده شود.
  • تراشه ساعت واقعی (real time clock chip): یک تراشه مبتنی بر باتری بوده که تنظیمات اساسی و زمان رایانه را نگهداری می‌کند.

شکاف‌ها و درگاه‌هایی که در مادربوردها یافت می‌شوند:

  • اتصال قطعات جانبی (PCI): محل قرارگیری کارت صدا، گرافیک، کارت ضبط فیلم و همچنین کارت شبکه است.
  • درگاه گرافیکی تسریع‌شده (AGP): درگاه اختصاصی کارت گرافیک است.
  • درایو الکترونیک یکپارچه (IDE): محل اتصال هارددیسک‌ها است.
  • گذرگاه ترتیبی جهانی (USB) و FireWire: محل اتصال لوازم جانبی.
  • شکاف حافظه رم: محل قرارگیری رم است.

برخی از مادربوردهای دیگر نیز از فناوری‌های پیشرفته‌تری استفاده می‌کنند:

  • آرایه اضافی دیسک‌های مستقل (RAID): کنترلری که به رایانه امکان می‌دهد تا حافظه‌های ذخیره‌سازی مختلف را به‌صورت یکپارچه شناسایی کند.
  • PCI Express: پروتکلی جدید است که بیشتر شبیه به یک شبکه کار می‌کند تا یک گذرگاه. این شکاف نیاز به سایر درگاه‌ها همانند AGP را برطرف می‌سازد.

سوکت‌ها و پردازنده‌ها

مادربورد

در اولین روزهای رایانه‌های شخصی، تمامی پردازنده‌ها از پایه‌هایی استفاده می‌کردند که آرایه توری پایه‌ها (PGA) نامیده می‌شد و پردازنده مرکزی را به مادربورد متصل می‌کرد. تمامی پردازنده‌های آن زمان با آرایه‌ای به نام Socket 7 سازگار بودند.

امروزه شرکت‌های اینتل و AMD از سوکت‌های PGA مختلفی استفاده می‌کنند که البته هیچ‌کدام از آن‌ها، Socket 7 را شامل نمی‌شود. هرچقدر که ریزپردازنده‌ها پیشرفت کنند، به پایه‌های بیشتری احتیاج خواهند داشت؛ تا هم قابلیت‌های جدیدتر را مدیریت کرده و هم انرژی بیشتری را دریافت کنند.

جدیدترین پردازنده‌های شرکت اینتل از PGA استفاده نمی‌کنند. این پردازنده‌ها از استاندارد LGA که به Socket T نیز شناخته می‌شود، استفاده می‌کنند. LGA به معنای آرایه شبکه‌ای زمینی است. LGA از این لحاظ با PGA متفاوت است که در آن پایه‌ها به‌جای پردازنده، بر روی خود سوکت قرار داده می‌شوند (برعکس PGA).

چیپست‌

مادربورد

این تراشه ریزپردازنده را به مابقی قطعات مادربورد متصل می‌کند. این قطعه در مادربوردهای قدیمی از دو قسمت پل شمالی و جنوبی تشکیل می‌شود اما در مادربوردهای جدید، فقط یک قسمت دارد. پل شمالی از طریق گذرگاه جلویی (FSB) مستقیما به پردازنده متصل می‌شود. کنترلر حافظه رم بر روی پل شمالی قرار داده شده تا بدین شیوه پردازنده مرکزی به‌سرعت به حافظه رم دسترسی داشته باشد. پل شمالی به AGP، گذرگاه PCI Express و همچنین خود حافظه رم دسترسی دارد.

پل جنوبی سرعت کمتری نسبت به پل شمالی دارد. اطلاعات پردازنده ابتدا باید از پل شمالی عبور کرده و سپس به پل جنوبی برسند. سایر گذرگاه‌های دیگر نیز پل جنوبی را به گذرگاه PCI، درگاه‌های USB ،IDE و همچنین اتصالات SATA متصل می‌کنند. تولیدکنندگان سعی دارند تا عملکرد چیپست‌ها را بر اساس پردازنده‌های خاصی بهینه‌سازی کنند.

گذرگاه‌

مادربورد

سرعت گذرگاه:

گذرگاه (bus) جریانی (محیطی) است که اجزای مختلف یک مادربورد را به یکدیگر متصل می‌کند. هرچقدر میزان اطلاعات قابل‌حمل در یک زمان توسط گذرگاه بیشتر باشند، اطلاعات نیز با سرعت بیشتری جابه‌جا خواهند شد. سرعت یک گذرگاه بر اساس واحد مگاهرتز (MHz) سنجیده می‌شود. این میزان بدین معنا است که چه مقدار داده به‌صورت همزمان می‌توانند از طریق یک گذرگاه عبور کنند.

سرعت یک گذرگاه عموما به سرعت FSB اشاره می‌کند؛ یعنی سرعت مابین پردازنده مرکزی و پل شمالی. سرعت FSB می‌تواند از 66 الی 800 مگاهرتز متغیر باشد. ازآنجایی‌که پردازنده مرکزی از طریق پل شمالی به کنترلر رم متصل می‌شود، سرعت FSB می‌تواند به‌ طرز چشمگیری سرعت رایانه را افزایش دهد.

در زیر به برخی از گذرگاه‌های موجود بر روی مادربوردها اشاره می‌کنیم:

  • گذرگاه قسمت جنوبی (back side bus): این گذرگاه پردازنده را به سطح دوم حافظه کش متصل می‌کند. پردازنده، سرعت این گذرگاه را تعیین می‌کند.
  • گذرگاه حافظه ( memory bus): پل شمالی را به حافظه رم متصل می‌کند.
  • IDE یا ATA: پل جنوبی را به حافظه‌های ذخیره‌سازی (هارددیسک) متصل می‌کند.
  • AGP: کارت گرافیک را به حافظه رم و همچنین پردازنده مرکزی متصل می‌کند. سرعت گذرگاه AGP معمولا 66 مگاهرتز است.
  • PCI: شکاف PCI را به پل جنوبی متصل می‌کند. در بسیاری از مادربوردها سرعت این شکاف، 33 مگاهرتز است. نمونه مشابه این گذرگاه، PCI Express است. PCI Express بسیار سریع‌تر از PCI است. انتظار می‌رود که PCI Express جایگزین گذرگاه‌های PCI و AGP شود. سرعت بیشتر گذرگاه نمی‌تواند کندی پردازنده و یا چیپست را جبران کند.

حافظه رم و سایر قابلیت‌ها:

مادربوردسرعت حافظه رم می‌تواند سرعت دسترسی یک رایانه به اطلاعات و ساختارها را تحت تأثیر قرار دهد. میزان حافظه رم، حجم داده‌های در دسترس را نشان می‌دهد. مسلما هرچقدر حافظه رم بیشتر باشد، عملکرد نیز بهتر خواهد بود.

اکثر رم‌های امروزی از سیستم نرخ داده دوگانه (DDR) بهره می‌برند. این به معنای انتقال دو برابری داده‌ها به ازای هر چرخه انتقال بوده که همین موضوع باعث سریع‌تر شدن حافظه رم می‌شود. اکثر مادربوردها چندین شکاف توسعه رم داشته و همچنین اغلب آن‌ها به‌جای یک گذرگاه تکی، از طریق یک گذرگاه دوگانه به پل شمالی متصل می‌شوند. این مهم، سرعت دسترسی پردازنده مرکزی به داده‌های رم را بیشتر افزایش می‌دهد. نوع رم انتخابی باید متناظر با نوع شکاف مادربورد باشد؛ یعنی باید فناوری و همچنین تعداد پایه‌های این دو باهم همخوانی داشته باشد.

نوشته یک مادربورد چگونه کار می‌کند؟ اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

چند کار مفیدی که می‌توانید با حافظه رم قدیمی خود انجام دهید

حافظه رم کامپیوتر

در گذشته بسیاری از گیمرها برای کسب تجربه‌ای بهتر از بازی کردن، سبک‌ترین کاری که می‌توانستند بکنند، آن بود که مقدار حافظه رم (RAM) کامپیوتر خود را افزایش دهند. برخی از آنان که همیشه به دنبال چشیدن طعم تازه‌ای از تکنولوژی بودند، بی‌صبرانه بهترین‌ها را از بازار برای خود فراهم می‌کردند، و رفته‌رفته با فناوری گذشته خداحافظی کردند. این کار سبب آن شد که بسیاری از افراد مجبور به فروش یا کنار گذاشتن حافظه رم و قطعات دیگر قدیمی خود بشوند تا خاک بخورند.

از طرفی دیگر، بسیاری از افراد با توجه به شرایط فعلی اقتصادی اگر توانایی استفاده از به‌روزترین سخت‌افزارها را نداشته باشند، حداقل روزانه با فناوری گذشته سروکار دارند. این عبارت است از وجود مانیتورهای CRT، کارت گرافیک‌های قدیمی انویدیا، پردازشگرهای جان‌سخت اینتل و ای‌ام‌دی، و البته ماژول رم‌های ارزشمند. این افراد اگر کار سنگینی از سیستم خود نکشند، ولی وجود مقداری حافظه رم می‌تواند به سرعت انجام کارهای عادی آنان بی‌افزاید.

در این مقاله قصد داریم که راه‌هایی را پیش روی شما بگذاریم، تا بلکه بتوانید بهترین تصمیمات را برای ماژول رم‌های قدیمی و خاک‌خورده خود بگیرید.

در ادامه با ما همراه باشید.

حافظه رم

 1. ارتقا کامپیوتر قدیمی

در بیشتر مواقع، اگر حافظه رم از کامپیوتر خانگی یا لپ‌تاپی جدا شود، آن قابل استفاده در سیستمی دیگر خواهد بود. کافی است که مشخصات و سازگاری آن با سیستم مربوطه را بررسی کنید، تا اگر قابل پشتیبانی بود، مراحل نصب را با احتیاط طی کنید.

پیش از هر چیز، مهم است که بدانید از چه مدل حافظه رم استفاده می‌کنید، که البته مدل‌های گوناگونی وجود دارند، که از آنها می‌توانیم به DDRAM ،SDRAM و انواع DDR اشاره کنیم، و هرکدام دارای سرعت کارکرد متفاوت، و البته طراحی متفاوتی نسبت به دیگری هستند، که از آنان نیز به SIMM ،DIMM ،SODIMM، و RIMM اشاره می‌کنیم.

حافظه رم

اگر در شناخت و بررسی قطعات، تخصص یا تجربه‌ای ندارید، بهتر است که از کاربلدان مشورت بجویید. پس از کسب اطلاعات مذکور، می‌توانید نسبت به ارتقا سیستم قدیمی مورد نظر خود اقدام کنید، و شاهد بهبود سرعت کارکرد آن باشید.

2. اهدا کردن به مدرسه‌ها

اگر پای ارتقا سیستم به میان نباشد، راه دومی هم وجود دارد برای آنکه از دور انداختن رم خود یا خاک خوردن آن صرف نظر کنید. چه کار زیبایی اگر آنها را به مدرسه‌ای اهدا کنید. مدارسی در روستاها و پایین‌شهرها وجود دارند که بسیار نیازمند به دستیابی به چنین قطعات مهمی هستند.

آن مدارس استفاده زیادی را می‌توانند از ماژول رم‌های کهنه شما ببرند — از پژوهش اولیه روی آنها گرفته، تا ارتقا سیستم برای کسب تجربه بهتر از کار با نرم‌افزارهای گوناگون ساده و پیچیده، و استفاده‌های تخصصی‌تر از آنها.

مدرسه

این کار جدا از خلاص شدن از ماژول رم‌ها، کار بسیار نیکی در راستای کمک به یک هم‌وطن در پیشبرد اهداف او، و سرعت بخشیدن به پیشرفت جامعه است.

3. فروش ماژول رم قدیمی

اگر احساس می‌کنید که به هر عنوان نیازی به استفاده مجدد از حافظه رم قدیمی خود ندارید، یا نیاز مالی دارید، انتخاب دیگرتان این است که آنان را در وب‌سایت‌های خرید و فروش بی‌واسطه به فروش برسانید. احتمالا نام دیوار به گوش‌تان خورده است. با رجوع به آن سامانه می‌توانید آگهی فروش خود که باید شامل مشخصات و قیمت حافظه رم باشد را ایجاد، و به دیگران نمایش دهید، تا اگر خریداری پیدا شد، با شما تماس گرفته و مراحل معامله را با گفتگو طی کنید.

دیوار

البته می‌توانید از راه دیگری برای فروش اقدام کنید; می‌توانید به یک فروشگاه قطعات کامپیوتری مراجعه کنید، و موضوع را با متخصصین آنجا در میان بگذارید، و ادامه کارها اعم از پیگیری مشخصات حافظه رم، جستجوی خریدار، قیمت‌گذاری، و … را به آنان بسپارید.

4. ساخت دیسک رم
اگر به دنبال چالش می‌گردید، نظرتان درباره ساخت یک دیسک رم چیست؟ دیسک رم به اختصاص دادن مقداری از حافظه رم کامپیوتر برای ایجاد فضایی تازه به منظور ذخیره‌سازی داده‌ها گفته می‌شود (به مانند کاری که روی هارددیسک می‌کنید)، با این خاصیت که وقتی روی آن برنامه‌ای را نصب کنید، پس از یکبار اجرا شدن، برای بار دوم دیگر نیازی به بارگزاری مجدد داده‌ها نیست، زیرا آنها از پیش بارگزاری شده‌اند، که این در نتیجه به سرعت بسیار بالای کارکرد برنامه‌ می‌انجامد.

دیسک رم

وقتی قصد ذخیره فایلی را دارید، این کار تقریبا بدون دیرکرد انجام می‌پذیرد، به اضافه آنکه با افزایش سرعت چشمگیری در خواندن و نوشتن فایل‌ها روبه‌رو خواهید شد.

البته داده‌ها از دیسک رم با قطع اتصال برق به کامپیوتر از بین می‌روند، ولی نرم‌افزارهایی وجود دارند که علاوه بر ساخت دیسک رم مجازی برای شما، این قابلیت را دارند که داده‌های ذخیره شده در آن را در بخشی از هارد‌دیسک ذخیره و حفظ کنند، و به محض روشن شدن کامپیوتر، آنها را به فضای دیسک رم بازگردانند. از آن برنامه‌ها می‌توان به DataRAM اشاره کرد.

Dataram

اگر امکان این را ندارید که رم‌ها را به طور مستقیم به مادربورد خود اضافه کنید، می‌توانید از یک دستگاه دیسک رم به مانند Gigabyte i-RAM استفاده کنید. اکثر این دستگاه‌ها دارای شکاف PCI هستند، و یک باتری که زمان خاموش بودن کامپیوتر بتواند داده‌ها را امن و امان در خود نگه دارد.

دیسک رم

اگر بتوانید به نحوی به یکی از آنها دست پیدا کنید، کارتان راه ‌می‌افتد، ولی بدانید که به دلیل توقف تولیدشان، از قیمت بالایی برخوردارند. درست است که این فناوری با ظهور حافظه‌های SSD غزل خداحافظی را خواند، ولی برای ماژول رم‌های قدیمی، بسی نور امید است!

جمع‌بندی
قطعات قدیمی شاید امروز به کارتان نیایند، ولی دیروز به کار خیلی‌ها آمدند; از آنجایی که برخی از افراد به هر دلیلی هنوز با فناوری دیروز زندگی می‌کنند، و تولید قطعات قدیمی دیگر متوقف شده است، دستیابی آنان به این قطعات چه پولی چه رایگان می‌تواند کمی از امروزشان را بسازد.

نوشته چند کار مفیدی که می‌توانید با حافظه رم قدیمی خود انجام دهید اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

رم LPDDR5 جدید با سرعتی دو برابر LPDDR4، رسما معرفی شد

JEDEC یا انجمن فناوری جامدات، از یک چیپ رم LPDDR5 جدید رونمایی کرد. آنها وعده داده‌اند به کمک این محصول جدید، کارایی، سرعت و قدرت گوشی‌های هوشمند آینده، بهبود چشمگیری خواهد یافت.

رم LPDDR5

در مقایسه با رم LPDDR4 فعلی این رم جدید (LPDDR5) قادر است دو برابر داده بیشتری را در آن واحد منتقل نماید. به عبارتی نرخ انتقال داده‌ها از 3200 مگاترانسفر در ثانیه به 6400 مگاترانسفر در ثانیه خواهد رسید. استاندارد جدید همچنین با 16 بانک (4 گروه 4 تایی) قابل برنامه‌دهی با معماری مولتی‌کلاک همراه است که برای انتقال داده‌ها می‌تواند به راحتی به سرعت 51 مگابایت بر ثانیه دست پیدا کند.

برای بهبود بهره‌وری نیرو علاوه بر افزوده شدن حالت دیپ‌اسلیپ، ویژگی‌های دیگری شامل دیتا‌کپی و رایت‌ ـ X نیز معرفی شده‌اند. اولین داده‌های کپی شده از یک تک پین I/O به دیگری، بدون انتقال اطلاعات به باقی صورت می‌گیرد. از سوی دیگر قابلیت رایت ـ X، در زمان انتقال داده‌ها نیاز به ارسال داده از SoC به چیپ LPDDR5 را حذف می‌کند و مسیر و زمان انتقال را کاهش می‌دهد. همچنین گفته می‌شود تحت این شرایط، مصرف انرژی نیز به میزان قابل توجهی کمتر خواهد شد.

 

نوشته رم LPDDR5 جدید با سرعتی دو برابر LPDDR4، رسما معرفی شد اولین بار در وب‌سایت فناوری پدیدار شد.

رم LPDDR5 جدید با سرعتی دو برابر LPDDR4، رسما معرفی شد

JEDEC یا انجمن فناوری جامدات، از یک چیپ رم LPDDR5 جدید رونمایی کرد. آنها وعده داده‌اند به کمک این محصول جدید، کارایی، سرعت و قدرت گوشی‌های هوشمند آینده، بهبود چشمگیری خواهد یافت.

رم LPDDR5

در مقایسه با رم LPDDR4 فعلی این رم جدید (LPDDR5) قادر است دو برابر داده بیشتری را در آن واحد منتقل نماید. به عبارتی نرخ انتقال داده‌ها از 3200 مگاترانسفر در ثانیه به 6400 مگاترانسفر در ثانیه خواهد رسید. استاندارد جدید همچنین با 16 بانک (4 گروه 4 تایی) قابل برنامه‌دهی با معماری مولتی‌کلاک همراه است که برای انتقال داده‌ها می‌تواند به راحتی به سرعت 51 مگابایت بر ثانیه دست پیدا کند.

برای بهبود بهره‌وری نیرو علاوه بر افزوده شدن حالت دیپ‌اسلیپ، ویژگی‌های دیگری شامل دیتا‌کپی و رایت‌ ـ X نیز معرفی شده‌اند. اولین داده‌های کپی شده از یک تک پین I/O به دیگری، بدون انتقال اطلاعات به باقی صورت می‌گیرد. از سوی دیگر قابلیت رایت ـ X، در زمان انتقال داده‌ها نیاز به ارسال داده از SoC به چیپ LPDDR5 را حذف می‌کند و مسیر و زمان انتقال را کاهش می‌دهد. همچنین گفته می‌شود تحت این شرایط، مصرف انرژی نیز به میزان قابل توجهی کمتر خواهد شد.

 

نوشته رم LPDDR5 جدید با سرعتی دو برابر LPDDR4، رسما معرفی شد اولین بار در وب‌سایت فناوری پدیدار شد.