چیزی در مورد اینترستیتیوم (Interstitium) شنیدهاید؟! اگر نه نگران نباشید، شما تنها نیستند. دانشمندان هم تا همین اواخر چنین کلمهای به گوششان نخورده بود. اگر راستش را بخواهید، شما یک اینترستیتیوم دارید. بله، این اندام جدید بدن شماست. مطالعه جدید منتشر شده در مجله Scientific Report پرده از این راز مهم و اندام جدید بدن...
http://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.png00ادمینhttp://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.pngادمین2018-03-29 17:17:262018-03-29 17:17:26کشف اندام جدید در بدن انسان ؛ این عضو جدید گسترش سرطان را توضیح میدهد
یک تحقیق دولتی جدید در ایالات متحده نشان داده است که موشهای نر بعد از قرار گرفتن در معرض مقادیر بسیار بالا از اشعه تلفنهای همراه، آثاری از افزایش نوعی تومور قلبی را نشان دادهاند. البته کارشناسان اعتقاد دارند که نباید زیاد به این مورد اهمیت داد چرا که میزان اشعه تابیده شده به موشهای حاضر در این آزمایش، بسیار بیشتر از حدی است که یک کاربر در بیشترین حالت استفاده از تلفنهای همراه تجربه خواهد کرد.
نگرانیهای جاری در مورد این است که آیا تلفنهای همراه میتوانند موجب ایجاد سرطان در بدن شما، به ویژه سرطان مغز شوند؟! چون ما در اغلب اوقات گوشیهای خود را در نزدیکی صورت میگیریم. اینکه تلفنهای همراه از خود تابشهایی را منتشر میکنند، کاملا صحیح است اما تشعشع فرکانس رادیویی دارای انرژی بسیار پایینتر از تابش یونیزه کنندهای است که شما از اشعه ایکس یا حتی باران رادیواکتیویته دریافت میکنید. تابشهای یونیزه کننده میتواند موجب آسیب به DNA شوند که در نهایت منجر به سرطان میشود. اما تشعشع فرکانس رادیویی منتشر شده از یک تلفن همراه این کار را انجام نمیدهد و نتایج امروز نیز از این ادعا پشتیبانی میکند.
یکی از مطالعات انجام شده نشان میدهد موشهای نری که در معرض سطوح بسیار بالایی از تابش پرتو فرکانس رادیویی قرار گرفتند، تومورهایی در اطراف قلبشان رشد کرده است و موشهای ماده نیز در معرض تابش قرار نگرفتند اما در مطالعه دوم نه موشهای نر و نه موشهای ماده، هیچکدام مشکلات سلامتی واضح و خاصی را نشان ندادند. در هیچکدام از تحقیقات نیز شواهد مشخصی در مورد اینکه تشعشع فرکانس رادیویی موجب تومورهای مغزی میشود، مشاهده نشد. اگر چه محققان همچنان به تحقیق ادامه میدهند. البته این مطالعات گزارشات اولیه هستند که هنوز توسط دانشمندان مستقل، بررسی نشدهاند.
طبق بیانیه جفری شورن (Jeffrey Shuren)، مدیر مرکز دستگاهها و بهداشت رادیولوژی FDA، در حالی که کمیته ارتباطات فدرال، میزان تشعشع فرکانس رادیویی، که مجاز است از تلفن همراه شما خارج شود را محدود میکند، اداره غذا و داروی آمریکا در مورد اینکه آیا این محدودیتها امن هستند یا نه، ابراز تردید کرده، بنابراین FDA به طور مستقل از برنامه ملی سم شناسی (NTP)، که بخشی در مؤسسات ملی بهداشت است، درخواست کرده است تا اقدام به انجام تحقیق بر اساس نتایج NTP کنند و صدها مطالعات دیگر از این دست انجام شده است تا FDA این اطمینان را حاصل نماید که محدودیت فعلی برای میزان تشعشع تلفن همراه مناسب و در حد بیخطر است. اما باید در نظر داشت که به طور خاص در این تحقیق از فرکانسهای سرویسهای ۲G و ۳G استفاده شده، نه فرکانسهای مورد استفاده در شبکههای پیشرفتهتر ۴G و ۵G.
محققان، تمام بدن این جوندگان را به مدت بیش از ۹ ساعت در روز، در معرض امواج رادیویی قرار داده و این کار را تا دو سال ادامه دادند. طبق بررسیهای اعلام شده در سایت تحقیقات پزشکی Stat News، این نکته را هم باید در نظر داشت که یک موش دو ساله تقریبا معادل عمر یک انسان ۷۰ ساله را دارد و قرار گرفتن در این میزان اشعه، بسیار بالاتر از آن چیزی است که افراد تجربه میکنند. جان باخر (John Bucher)، دانشمند ارشد NTP، میگوید “بنابراین، این یافتهها را نباید مستقیما با میزان استفاده از تلفن همراه توسط انسان، مورد مقایسه قرار داد.”
طبق اعلام نظر FDA، حتی با این میزان بالای اشعه، باز هم هنوز رابطه بین تابشها و سرطان، نسبتا نامشخص، مبهم و متضاد بوده است. جفری شورن همچنین بیان داشت که در حقیقت یافتههای حاصل از ارزیابیهای FDA، نشان داد موشهایی که در معرض تشعشع قرار گرفتند حتی از نمونههایی که تحت تابش نبودند، عمر طولانیتری نیز داشتند! البته به گزارش Stat News، این اختلاف خیلی ساده میتواند به دلیل شانس و احتمال باشد.
با این وضع مبهم، نتایج بدست آمده از این جوندگان برای انسانها چه حاصل و معنایی دارد؟ کارشناسان که اعتقاد دارند مشکل چندان حادی نیست. FDA نیز ابراز داشت با اینکه ما شاهد استفاده روزمره بسیاری از افراد بزرگسال از تلفنهای همراه هستیم با این حال افزایشی در میزان آمار افراد مبتلا به تومورهای مغزی مشاهده نمیشود.
اوتیس براولی (Otis Brawley)، مدیر ارشد انجمن سرطان آمریکا نیز در مصاحبهای با The Associated Press اعلام کرد که موافق با این گفتههاست. او گفت: “شواهد مبنی بر ارتباط بین تلفنهای همراه و سرطان بسیار ضعیف است و تاکنون، ما شاهد افزایش خطر سرطان در افراد نبودهایم.” براولی همچنین در طی این مصاحبه اینچنین گفت که من به شخصه موقع صحبت کردن، گوشی موبایلم را کاملا به گوشم میچسبانم!
http://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.png00ادمینhttp://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.pngادمین2018-02-04 08:30:592018-02-04 08:30:59تحقیقات جدید نشان میدهد که امواج تلفنهای همراه، آسیبی به انسان نمیرسانند!
راحتی استفاده از مایکروویو اصلا انکارپذیر نیست. چگونه ممکن است که غذاهای یخ زده در کمتر از یک دقیقه گرم شوند؟ آیا تا به حال به این فکر کردهاید که به چه قیمتی این راحتی را به دست آوردهایم؟ در حال حاضر مایکروویوها به ایجاد سرطان و از بین بردن مواد مغذی در مواد غذایی متهم شدهاند. شما چه کاری انجام میدهید؟ به جای استفاده از ابزار دستی انتقال گرما، از ابزاری کشنده برای این کار استفاده میکنید! بیایید به واقعیت نگاه کنیم.
برای شروع، ما باید بدانیم که مایکروویو چگونه کار میکند. مایکروویو توسط یک مگنترون طراحی شده است که یک لوله الکترونی برای تقویت یا تولید مایکروویوها هستند و در آن جریان الکترونها توسط یک میدان مغناطیسی خارجی کنترل میشود. اما در واقع فقط یک مکانیسم برای تبدیل برق به انرژی کوتاهمدت است. شیوه کار مایکروویوها به این صورت است که آنها به صورت کاملا انتخابی مولکولهای آب موجود در غذا را هدف قرار میدهند و باعث میشوند تا آنها با سرعت بیشتری ارتعاش داده شوند و گرما را آزاد کنند. به عبارت دیگر، آنها بهسادگی مواد غذایی را گرم میکنند.
نکته مهم این است که در نظر داشته باشید تقریبا تمام روشهای گرمایش مواد غذایی (بهعنوان مثال، پخت و پز) میتواند مواد مغذی را از بین ببرد و هر یک از روشها طعم و محتوای غذا را تغییر میدهند.
سه عامل اساسی در آشپزی عبارتند از: زمان، درجه حرارت و رطوبت. بهطور کلی، مواد مغذی در غذا نسبت به گرما پایدار هستند، مگر اینکه مواد غذایی مورد مطالعه در آب غوطهور شوند. اکثر سبزیجات بهطور طبیعی دارای مقدار زیادی آب هستند، بنابراین هنگام پخت سبزیجات در مایکروویو معمولا نیازی به اضافه کردن آب ندارید.
حال سوال اینجاست که ایدهای که مایکروویو را متهم به از بین بردن مواد مغذی موجود در مواد غذایی میکند، از کجا نشات گرفته است؟ محققان نشان دادند که بیشتر مواد مغذی در کلم بروکلی در نتیجه استفاده از مایکروویو از بین رفته است. آنها برای اثبات این موضوع یک کلم بروکلی را بهراحتی در مایکروویو حرارت ندادند بلکه آنها مقداری آب را به ظرفهای مایکروویو اضافه کردند، که سبزیجات را از مواد غذایی تهی میکند.
شواهد بیشتر در خصوص نقش آب در مرگ مواد مغذی از نتایج مطالعه اخیر بدست آمده است که اثر روشهای مختلف پخت و پز بر روی بیست سبزی متفاوت از نظر ظرفیت آنتی اکسیدانها را مورد بررسی قرار میدهد. آنچه که محققان به آن دست یافتند این بود که جوشاندن و فشار باعث وارد شدن بزرگترین ضرر به مواد غذایی میشود، در حالیکه این مواد در روشهای پخت و پز خشک مانند مایکروویو و پخت بیشتر حفظ شد.
همچنین در بررسی که در سال ۲۰۱۳ انجام شد، دادههای بیش از ۱۰۰ مطالعه در مورد اثر پخت و پز بر روی یکپارچگی مواد مغذی گیاهی مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. بر اساس تحقیقات انجام شده مشخص شد که ممکن است بخارپز کردن یک استراتژی گرمایی مطلوب برای سبزیجات باشد، البته با فرض اینکه آنها در تماس با مواد آشپزی مانند آب یا روغن در طول دوره فرآیند پخت، نباشند.
به نظر میرسد که آب مقصر اصلی در پایین آوردن سطح مواد مغذی در شیوه پخت با مایکروویو است نه خود مایکروویو. در حالیکه دادههای کمی برای حمایت از این ایده وجود دارد که مایکروویو مواد مغذی را در غذا از بین میبرد، شواهدی وجود دارد که نشان میدهد این شیوه پخت طعم غذا را تغییر میدهد، عمدتا به این دلیل که سخت و پخته شدن آن در محیط سرد یک اجاق مایکروویو مشکل است.
یکی دیگر از مهمترین مسائل مربوط به مایکروویوها این است که آنها همیشه غذا را به صورت یکنواخت گرم نمیکنند. مایکروویوها به مواد غذایی به عمق ۱ تا ۱.۵ اینچ، معادل ۲.۵۴ تا ۳.۸۱ سانتیمتر نفوذ میکنند و بقیه مواد غذایی با هدایت گرمایی فراتر از آن گرم میشوند. شما میتوانید برای یکنواخت شدن گرمای مایکروویو کمی غذای خود را تکان دهید و یا جابهجا کنید. همچنین، به یاد داشته باشید که در مایکروویو به رطوبت کمتری نیاز دارید، زیرا در طول فرایند پخت و پز، تبخیر کمتر است.
بر اساس گزارشها، اگرچه اجاق مایکروویوها بسیار بدنام شدهاند اما تعداد بسیار زیادی و در حدود ۹۶ درصد از خانوادههای آمریکایی بهصورت ویژه از آن استفاده میکنند. از آنجایی که استفاده از اجاقهای مایکروویو بسیار راحت است، تاثیر زیادی بر جامعه گذاشتهاند، اما آنها همچنین برای گرم کردن بسیاری از وعدههای غذایی مرطوب مورد استفاده قرار میگیرند.
ما اجازه میدهیم که دیگران قضاوت کنند که آیا این قضاوت درباره مایکروویوها منصفانه است یا خیر. اما یک چیز روشن است: مایکروویوها در از بین بردن مواد مغذی هیچ نقشی ندارند.
http://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.png00ادمینhttp://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.pngادمین2018-02-02 17:00:242018-02-02 17:00:24آیا مایکروویو مواد مغذی موجود در غذاها را از بین میبرد؟!
بحثی که از زمانهای گذشته تا به امروز مطرح بوده این است که آیا تلفنهای همراه ما، ساطعکننده امواجی هستند که میتوانند منجر به بروز سرطان و سایر عوارض بهداشتی مانند ایجاد ناباروری در مردان شوند یا خیر. در حالیکه هنوز بحث بر سر این موضوع ادامه دارد، وزارت بهداشت عمومی کالیفرنیا اعلام کرده که نبایستی چنین احتمالی را در مورد خود نادیده بگیریم.
اخیرا این نهاد اقدام به انتشار توصیهای بهداشتی از طریق وبسایت Engadget نموده که در آن به مردم توصیه شده گوشیهای تلفن همراه را داخل جیبهای خود قرار ندهند. همچنین از کاربران میخواهد که از بهکارگیری گوشی در مواقع غیرضروری پرهیز نمایند؛ مثلا زمانیکه گوشی در جستجوی یک آنتن مخابراتی برای یافتن سیگنال است و یا به دلیل پوشش ضعیف شبکه، احتمالا گوشی مجبور به فعالیتی مضاعف برای سیگنالیابی خواهد بود.
به گفته دکتر کارن اسمیت، رئیس نهاد سلامت عمومی کالیفرنیا و متصدی بهداشت عمومی ایالتی:
اگرچه این علم هنوز در حال تکامل است، اما در میان برخی متخصصان بهداشت عمومی، نگرانی پیرامون افرادی وجود دارد که برای مدتی طولانی از گوشی تلفن همراه خود استفاده میکنند و در بلند مدت در معرض امواج انرژی ساطع شده از گوشیهای موبایل قرار دارند. ما میدانیم که گامهای سادهای از قبیل قرار ندادن گوشی در جیب و دور کردن آن از تختخواب در طول شب میتواند به کاهش خطر این امواج برای کودکان و بزرگسالان کمک نماید.
همانطور که گفته شد، حقیقتا موسساتی از این دست به غیر از مشاوره، تقریبا قادر به ارائه هیچ راهکار قابل اجرایی نیستند. از آنجاییکه زندگی روزمره ما متکی بر گوشیهای تلفن همراه است، لذا عدم استفاده از آنها یا دور نگاه داشتن این دستگاهها از خود مسئلهای دشوار محسوب میشود. اما در صورتیکه نگران برخی مشکلات مطرح شده از سوی کارشناسان هستید، در نظر گرفتن توصیههای آنها میتواند ارزشمند باشد.
http://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.png00ادمینhttp://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.pngادمین2017-12-18 16:30:332017-12-18 16:30:33وزارت بهداشت عمومی کالیفرنیا، کاربران را از قرار دادن گوشی در جیبهایشان نهی میکند
درمان سرطان با نانو دیسک ها یک روش جدید در از بین بردن تومورهای سرطانی است. در آینده، ممکن است درمان سرطان تنها شامل تزریق یک دیسک تقریبا نامرئی به بدن بیمار باشد. محققان دانشگاه میشیگان با موفقیت آزمایش های اولیه نانو دیسک های ۱۰ نانومتری را به انجام رساندند که قادر به آموزش بدن برای کشتن سلول های سرطانی بودند.
در درمان سرطان با نانو دیسک ها، هر نانو دیسک ﺣﺎﻭﯼ نئو آنتی ژن ها و یا جهش هایی برای تومورهای سرطانی خاصی است که به سلول های تی (لنفوسیت تی) سیستم ایمنی بدن امکان شناسایی نئو آنتی ژن ها و کشتن سلول های سرطانی را می دهند. همچنین زمانی که این نئو آنتی ژن ها با مهار کننده های ایمنی همراه شوند، موجب بالا رفتن واکنش سلول های لنفوسیت تی می شوند که نه تنها باعث از بین رفتن تومورهای موجود شده، بلکه از پدید آمدن دوباره این تومورها نیز جلوگیری می کنند.
آزمایش اخیر محققان محدود به موش ها بود؛ اما نتایج حاصل از آن امیدبخش بود. نانو دیسک ها در تنها ۱۰ روز قادر به از بین بردن تومورها و همچنین پس از ۷۰ روز قادر به جلوگیری از پدید آمدن تومورهای جدید بودند. چالش بزرگ محققان در حال حاضر، انجام آزمایش های مشابهی در نمونه های آزمایشی بزرگتر است.
اگر نتایج آزمایش های آینده امیدوار کننده باشد، می توان به زودی شاهد انجام آزمایش های کلینیکی بر روی انسان بود. شاید در آینده نزدیکی درمان سرطان محدود به دریافت نمونه سلول سرطانی از بیمار و تزریق نانو دیسک های نامرئی باشد.
http://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.png00ادمینhttp://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.pngادمین2016-12-28 14:06:362016-12-28 14:06:36درمان سرطان با نانو دیسک ها؛ روشی جدید در از بین بردن سلول های سرطانی
درمان سرطان با نانو دیسک ها یک روش جدید در از بین بردن تومورهای سرطانی است. در آینده، ممکن است درمان سرطان تنها شامل تزریق یک دیسک تقریبا نامرئی به بدن بیمار باشد. محققان دانشگاه میشیگان با موفقیت آزمایش های اولیه نانو دیسک های ۱۰ نانومتری را به انجام رساندند که قادر به آموزش بدن برای کشتن سلول های سرطانی بودند.
در درمان سرطان با نانو دیسک ها، هر نانو دیسک ﺣﺎﻭﯼ نئو آنتی ژن ها و یا جهش هایی برای تومورهای سرطانی خاصی است که به سلول های تی (لنفوسیت تی) سیستم ایمنی بدن امکان شناسایی نئو آنتی ژن ها و کشتن سلول های سرطانی را می دهند. همچنین زمانی که این نئو آنتی ژن ها با مهار کننده های ایمنی همراه شوند، موجب بالا رفتن واکنش سلول های لنفوسیت تی می شوند که نه تنها باعث از بین رفتن تومورهای موجود شده، بلکه از پدید آمدن دوباره این تومورها نیز جلوگیری می کنند.
آزمایش اخیر محققان محدود به موش ها بود؛ اما نتایج حاصل از آن امیدبخش بود. نانو دیسک ها در تنها ۱۰ روز قادر به از بین بردن تومورها و همچنین پس از ۷۰ روز قادر به جلوگیری از پدید آمدن تومورهای جدید بودند. چالش بزرگ محققان در حال حاضر، انجام آزمایش های مشابهی در نمونه های آزمایشی بزرگتر است.
اگر نتایج آزمایش های آینده امیدوار کننده باشد، می توان به زودی شاهد انجام آزمایش های کلینیکی بر روی انسان بود. شاید در آینده نزدیکی درمان سرطان محدود به دریافت نمونه سلول سرطانی از بیمار و تزریق نانو دیسک های نامرئی باشد.
http://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.png00ادمینhttp://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.pngادمین2016-12-28 14:06:362016-12-28 14:06:36درمان سرطان با نانو دیسک ها؛ روشی جدید در از بین بردن سلول های سرطانی
تحقیقات ما نشان می دهند ویروس ها به گونه ای تکامل می یابند که برای مردان کشنده تر از زنان باشند. یکی از قدیمی ترین اسرار جهان پزشکی آن است که چرا برخی از عفونت ها در مردان علائمی به مراتب شدیدتر از زنان ایجاد می کنند.
گویا آی تی – مردانی که به بیماری سل مبتلا می شوند، با احتمال ۱٫۵ برابر بیشتر از زنان می میرند. همچنین مردانی که به ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) آلوده می شوند، به احتمال ۵ برابر بیشتر از زنان در نهایت به سرطان مبتلا می گردند. البته امروزه دانشمندان فکر می کنند دلیل این مسئله را می دانند. آنها می گویند زنان میزبانهای باارزش تری برای ویروس ها هستند، در نتیجه این پاتوژن ها به گونه ای تکامل می یابند که آنها را برای مدتی طولانی تر از مردان زنده نگه دارند.
فرانسیسکو اوبدا، یکی از اعضای تیم تحقیقاتی و از دانشگاه رویال هالووی لندن، می گوید “ویروس ها به گونه ای تکامل می یابند که برای زنان کمتر خطر داشته باشند. زیرا می خواهند جمعیت زنان را حفظ کنند. دلیل آنکه آنها بیماری هایی با وخامت کمتر را در زنان ایجاد می کنند، آن است که ویروس می خواهد از مادر به فرزند منتقل شود؛ چه از طریق تغذیه کودک از شیر مادر، چه صرفا از طریق تولد نوزاد از مادر”.
فرض اصلی آن است که بیماری، آشکارترین نشانه برای آن است که ما با یک ویروس یا باکتری آلوده شده ایم، اما “هدف” این باکتری یا ویروس ایجاد بیماری نیست! هدفش تکثیر و گسترش خود از میزبانی به میزبان دیگر است.
بیماری ای که با آلودگی به یک ویروس یا باکتری ایجاد می شود، یکی از عوارض جانبی آن آلودگی است که هم برای میزبان و هم برای پاتوژن تاسف بار می باشد.. زیرا اگر میزبان بستری شود یا بمیرد، دیگر نمی تواند به گسترش آن ویروس کمک کند.
یکی از محققان این تحقیق، وینسنت جانسن، به نشریه New Scientist گفت ” بیماری آن چیزی نیست که پاتوژن به دنبال آن است، زیرا پاتوژن می خواهد بدون آنکه کسی بفهمد خود را به افراد دیگر برساند”.
یعنی اگر شما یک ویروس یا باکتری باشید که قادرید از فردی به فرد دیگر گسترش پیدا کنید – از جمله از مادری به فرزندش – برای شما به صرفه تر است که یک زن را آلوده کنید، چون شانس آن وجود دارد که این زن در طی تماس های روزمره خود با افراد مختلف، یا از طریق زایمان ، این آلودگی را به افراد دیگر منتقل کند.
از طرف دیگر، مردان، فقط یک حالت ممکن برای انتقال آن ویروس دارند. زیرا آنها نمی توانند از طریق بارداری، زایمان یا شیردهی ناقل آن ویروس باشند.
اوبدا و گروهش تصمیم گرفتند به این سوال پاسخ دهند که چرا پاتوژن ها به زنان بیشتر از مردان علاقه مند هستند. آنها این کار را با نگاه به پاسخ بیمار انجام ندادند، بلکه به استراتژی پاتوژن نگاه کردند.
آنها به جای تمرکز بر سیستم ایمنی زنان و مردان و نقشی که این سیستم در شدت علائم بیماری ایفا می کند، در پی بررسی این موضوع بر آمدند که پاتوژن برای دستیابی به این نتایج چه کاری انجام داده است.
اوبدا به مایکل کوپر از نشریه ResearchGate گفت “ما از این موضوع شگفت زده شدیم که با وجود این همه توضیحات ممکن برای تفاوت های مشاهده شده در شدت بیماری زنان و مردان وجود دارد، چرا نقش پاتوژن ها تا این حد نادیده گرفته شده است. ما از چشم پاتوژن به این مسئله نگاه کردیم و این موضوع را بررسی نمودیم که آیا انتخاب طبیعی در هر جنسیت به شیوه متفاوتی انجام می گیرد یا خیر”.
محققان خود را با یک مدل ریاضیاتی برای انتقال پاتوژن ها میان زنان و مردان آغاز کردند و از این مدل برای پاسخ به این سوال بهره بردند که کدام استراتژی بیش از همه به نفع ویروس مورد نظر است.
ویروسی که آنها در کانون توجه قرار دادند، ویروس لیمفوتروپیک سلول T انسانی از نوع ۱ (HTLV-1) بود که در ژاپن، کشورهای حوزه دریای کارائیب و غرب آفریقا یافت می شد.
نتایج تحقیقات آنها نشان داد HTLV-1 مردان ژاپنی را با احتمال ۳٫۵ برابر بیشتر از زنان ژاپنی به لئوکامیای سلول T بزرگسالان (ATL) (سرطان خون) – که یک بیماری کشنده است – مبتلا می کند. اما در حوزه دریای کارائیب، احتمال آنکه این ویروس تا حد بروز سرطان خون پیشرفت کند، در هر دو جنس تقریبا برابر بود.
با توجه به اینکه HTLV-1 هم از طریق رابطه جنسی و هم در طی دوران شیردهی از مادر به فرزند منتقل می شود، محققان نشان دادند تفاوت در طول دوره شیردهی در ژاپن و کشورهای حوزه دریای کارائیب می تواند این تفاوت در نتایج را توضیح دهد.
اوبدا می گوید “احتمالا دلیل این تفاوت آن است که زنان ژاپنی در مقایسه با زنان کشورهای حوزه دریای کارائیب، بیشتر فرزندان خود را با شیرمادر تغذیه می کنند و دوره شیردهی نیز در آنها طولانی تر است. به همین دلیل شانس انتقال بیماری از مادر به فرزند هم بیشتر می شود”.
مثالهای بسیار زیادی وجود دارد که این فرضیه را تایید می کند: ویروسها و باکتری هایی که می توانند از مادر به فرزند منتقل شوند، زنان را میزبانهای ارزشمندتری می دانند و گونه های مختلف خود را به گونه ای رشد می دهند که زنان را برای مدت زمانی بیشتر از مردان زنده نگه دارند.
مردان آلوده به ویروس اپشتین- بار، با احتمال دو برابر زنان به لنفوم هوچکین مبتلا می شوند و مردان بیش از زنان در معرض خطر ابتلا به آبله مرغان حاد قرار دارند. هر دو ویروس می توانند از مادر به فرزند منتقل شوند.
اما این فرضیه یک مورد مهم را نمی تواند توضیح دهد: ویروس یا باکتری چگونه متوجه می شود یک مرد را آلوده کرده یا یک زن را؟
طبق توضیحاتی که جانسن در مصاحبه با نشریه New Scientist ارائه کرده، بدون شک آنها می توانند زنان و مردان را از هم تشخیص دهند. زیرا برخی نشانه های هورمونی و مسیرهای شیمیایی وجود دارند که میان زنان و مردان متفاوت هستند. البته محققان هنوز نتوانسته اند این حقیقت را اثبات کنند.
جانسن می گوید “شاید بتوان کاری کرد که ویروس فکر کند در بدن یک زن قرار دارد (در حالی که در واقع در بدن یک مرد است) و به این ترتیب عملکرد آن را تغییر دهیم”.
این گروه تحقیقاتی قصد دارد تفاوت پاسخ جنسیت های مختلف حیوانات به یک ویروس خاص را بررسی کند و این کار را با رترو ویروس هایی که باعث ایجاد سرطان در جوجه ها می شوند، آغاز خواهد کرد.
جانسن می گوید “وقتی یک گله از جوجه ها با یک ویروس خاص آلوده شوند، شکل گیری تومور در جوجه های نر بیشتر از جوجه های ماده اتفاق می افتد”.
نتایج این تحقیق در نشریه Nature Communications منتشر شده است.
http://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.png00ادمینhttp://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.pngادمین2016-12-17 16:44:472016-12-17 16:44:47نوع تکامل ویروس ها برای مردان کشنده تر از زنان است
با وجودی که همیشه گفته می شود، دویدن موجب کاهش وزن، بهبود سیستم قلبی و عروقی و تنفسی می شود و حتی ممکن است، به کاهش ابتلا برخی سرطان های خاص کمک کند؛ اما با این حال، این تصور هم وجود دارد که دویدن باعث التهاب و سوزش زانو می شود. حال نتایج مطالعه ای جدید نشان می دهد که دویدن درست بر عکس عمل می کند و موجب کاهش التهاب زانو می شود.
در مطالعه ای که توسط محققان دانشگاه بریگهام یانگ انجام شده، این محققان مایع مفصلی زانوی ۶ فرد سالم بین سنین ۱۸ تا ۳۵ سال را قبل و بعد از دویدن مورد بررسی قرار دادند. محققان در این بررسی به دنبال دو نشانگر التهاب که به نام های GM-CSF و IL-15 شناخته می شوند، بودند. این دو نشانگر التهاب سیتوکین هستند، برخی سیتوکین ها دارای خواص ضدالتهابی هستند؛ اما این دو نشانگر التهابی که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند، باعث التهاب در بدن می شوند.
پس از اینکه شرکت کنندگان در مطالعه به مدت ۳۰ دقیقه دویدند، محققان دریافتند که سطح هر دو نشانگر التهاب GM-CSF و IL-15 در مایع مفصلی کاهش یافته است، این بدین معناست که پاسخ التهابی هم کاهش یافته است..
به گفته رابرت هالدل، محقق ارشد این مطالعه: “آنچه ما اکنون می دانیم این است که برای افراد جوان و سالم، ورزش محیط ضد التهابی را ایجاد می کند که ممکن است، منجر به ایجاد سلامت مفاصل به صورت طولانی مدت شود.”
علاوه بر این، هالدل می گوید: “مطالعه ما نشان داد، دویدن به جزء اینکه به ورم مفاصل منجر نمی شود، بلکه حتی می تواند از غضروف نیز محافظت کند. در واقع دویدن می تواند، شروع بیماری های دردناک و دژنراتیوی مانند آرتروز را به تاخیر بیاندازد.
متیو سیلی یکی از اعضای این تیم تحقیقاتی گفت: “این مطالعه نشان نمی دهد که دوندگان دوی ماراتن احتمال بیشتری برای ابتلا به درد آرتروز دارند، بلکه بر خلاف آن، این مطالعه نشان می دهد ورزش می تواند نوعی دارو باشد.”
نتایج یافته های این محققان در نشریه “European Journal of Applied Physiology” به چاپ رسیده است.
http://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.png00ادمینhttp://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.pngادمین2016-12-17 10:00:432016-12-17 10:00:43مطالعه جدید نشان می دهد، دویدن موجب کاهش التهاب زانو می شود
با وجودی که همیشه گفته می شود، دویدن موجب کاهش وزن، بهبود سیستم قلبی و عروقی و تنفسی می شود و حتی ممکن است، به کاهش ابتلا برخی سرطان های خاص کمک کند؛ اما با این حال، این تصور هم وجود دارد که دویدن باعث التهاب و سوزش زانو می شود. حال نتایج مطالعه ای جدید نشان می دهد که دویدن درست بر عکس عمل می کند و موجب کاهش التهاب زانو می شود.
در مطالعه ای که توسط محققان دانشگاه بریگهام یانگ انجام شده، این محققان مایع مفصلی زانوی ۶ فرد سالم بین سنین ۱۸ تا ۳۵ سال را قبل و بعد از دویدن مورد بررسی قرار دادند. محققان در این بررسی به دنبال دو نشانگر التهاب که به نام های GM-CSF و IL-15 شناخته می شوند، بودند. این دو نشانگر التهاب سیتوکین هستند، برخی سیتوکین ها دارای خواص ضدالتهابی هستند؛ اما این دو نشانگر التهابی که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند، باعث التهاب در بدن می شوند.
پس از اینکه شرکت کنندگان در مطالعه به مدت ۳۰ دقیقه دویدند، محققان دریافتند که سطح هر دو نشانگر التهاب GM-CSF و IL-15 در مایع مفصلی کاهش یافته است، این بدین معناست که پاسخ التهابی هم کاهش یافته است..
به گفته رابرت هالدل، محقق ارشد این مطالعه: “آنچه ما اکنون می دانیم این است که برای افراد جوان و سالم، ورزش محیط ضد التهابی را ایجاد می کند که ممکن است، منجر به ایجاد سلامت مفاصل به صورت طولانی مدت شود.”
علاوه بر این، هالدل می گوید: “مطالعه ما نشان داد، دویدن به جزء اینکه به ورم مفاصل منجر نمی شود، بلکه حتی می تواند از غضروف نیز محافظت کند. در واقع دویدن می تواند، شروع بیماری های دردناک و دژنراتیوی مانند آرتروز را به تاخیر بیاندازد.
متیو سیلی یکی از اعضای این تیم تحقیقاتی گفت: “این مطالعه نشان نمی دهد که دوندگان دوی ماراتن احتمال بیشتری برای ابتلا به درد آرتروز دارند، بلکه بر خلاف آن، این مطالعه نشان می دهد ورزش می تواند نوعی دارو باشد.”
نتایج یافته های این محققان در نشریه “European Journal of Applied Physiology” به چاپ رسیده است.
http://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.png00ادمینhttp://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.pngادمین2016-12-17 10:00:432016-12-17 10:00:43مطالعه جدید نشان می دهد، دویدن موجب کاهش التهاب زانو می شود
اوایل سال جاری گزارش هایی از تحقیقاتی جدید منتشر شد، که در آن از آموزش سلول های ایمنی بدن مشخصا سلولهای لنفوسیت تی برای مبارزه با سرطان خبر می داد. این فرایند که ایمونوتراپی اکتسابی نام دارد، شامل از بین بردن گلبول های سفید سیستم ایمنی بدن، اصلاح ژنتیکی این سلول ها به ترتیبی که قادر به شناسایی پروتئین های خاص مرتبط به سلول های سرطانی باشند و سپس تزریق این سلول ها به بدن و در نهایت شکار و از بین بردن تومورها بود. این روش در آزمایش بالینی موفق به از بین بردن ۹۳ درصد سلول های سرطان خون در بیماران شد.
در حالی که مطالعه فوق به طور خاص بر روی سرطان خون متمرکز شده بود، درمان مبتنی بر سلولهای لنفوسیت تی ممکن است، در مبارزه با انواع دیگر سرطان هم موفق باشد. در واقع، این روش شاید روزی به ساخت واکسن سرطان منجر شود.
یک شرکت در فلوریدا به نام TapImmune، مشغول توسعه و ساخت واکسن سرطان است. برای پاسخ به سوال خود به سراغ جان بونفیگلیو، مدیر این شرکت رفتیم و از او پرسیدیم: “به ساخت واکسن سرطان چقدر نزدیک هستیم؟”
ایده ساخت واکسن سرطان که امکان هدف قرار دادن های تومورها و یا بیماری متاستاتیک (سرطان پیشرفته و یا به طور کلی سرطانی که فراتر از محلی که در آن آغاز شده منتشر شود) چند سالی است که مطرح شده است. شرکت های بسیاری واکسنهای سرطان توسعه داده اند و آزمایش های کلینیکی را هم با موفقیت به پایان رسانده اند.
به هر حال علم فرایندی تکراری-تجربی است و شکست های گذشته می تواند به توسعه یک واکسن مناسب برای انواع خاصی از سرطان منجر شود. شرکت TapImmune، بخشی از این دوران جدید هیجان انگیزِ توسعه واکسن های خاص است. این شرکت به سختی مشغول کار برای به بازار عرضه کردن واکسن های سرطان تخمدان و پستان است.
تنها در ایالات متحده سالانه ۳۰ هزار مورد جدید سرطان تخمدان تشخیص داده می شود، و از این تعداد، متأسفانه ۱۴ هزار نفر جان خود را از دست می دهند. در همین حال، سالانه بیش از ۴۱ هزار نفر – مرد و زن – بر اثر ابتلا به سرطان سینه جان خود را از دست می دهند.
در چند سال گذشته، علم ایمنی انکولوژی به پیشرفت هایی در زمینه ساخت واکسن سرطان دست یافته است. برای توسعه یک پاسخ ایمنی قوی در مقابل سرطان سه مورد اصلی باید لحاظ شود: ابتدا فعال سازی سلولهای لنفوسیت تی کشنده برای هدف قرار دادن قسمت مشخصی از سلول های سرطانی. این روش ها مدت هاست مطرح شده و بسیاری از واکسن هایی که تاکنون مورد آزمایش قرار گرفته اند، برای فعال سازی این سلول ها طراحی شده اند.
چیزی که اخیرا مورد توجه محققان قرار گرفته، فعال سازی سلولهای لنفوسیت تی کمکی بوده است. این سلول های کمکی به همراه سلولهای لنفوسیت تی برای ایجاد پاسخ ایمنی قدرتمند به سرطان ضرورت دارند. مورد آخر، توانایی واکسن برای ایجاد سلولهای لنفوسیت تی خاطره با قابلیت فعال سازی مجدد این سلول ها برای مقابله با بیماری متاستاتیک است. آزمایش های کلینیکی که بر روی انسان انجام شده، نشان می دهد، ممکن است، محصول شرکت TapImmune، هر سه این موارد کلیدی را درخود داشته باشد.
با این وجود، توسعه واکسن سلولهای لنفوسیت تی و سپس تایید این واکسن، حداقل به پنج تا ده سال زمان نیاز دارد. فرایند این واکسن، درمان بیماران مبتلا به سرطان و همچنین پیشگیری از ابتلای بیماران بالقوه خواهد بود.
شرکت TapImmune، برنامه آزمایش های کلینیکی جامعی که شامل یک برنامه درمانی است را شروع کرده و همچنین همکاری هایی را با میو کلینیک برای توسعه اولیه یک واکسن پیشگیری داشته است.
ما همچنین با مرکز سرطان مموریال اسلون کترینگ در نیویورک همکاری را برای آزمایش ترکیبی از TPIV 200 با مهار کننده شرکت داروسازی آسترازنکا به نام Durvalumab داشته ایم.
انتظار داریم، مرحله دوم مطالعه برای بیماران مقاوم به شیمی درمانی پلاتین (درمان استاندارد سرطان تخمدان) را با هدف درمانی نگهدارنده و افزایش طول عمر بیماران آغاز کنیم. ما فوریه سال جاری مجوزی از سازمان غذا و دارو آمریکا (FDA) به منظور تسریع و تسهیل توسعه TPIV 200 دریافت کردیم.
http://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.png00ادمینhttp://www.netwebco.ir/wp-content/uploads/2015/09/logo.pngادمین2016-12-07 17:28:142016-12-07 17:28:14آیا ساخت واکسن سرطان نزدیک است؟