همانطور که گرما و دمای کره زمین درحال افزایش است، ما هم به روش‌هایی نیاز داریم که سلامت ما را در این وضعیت، خصوصاً در تابستان، مقابل موج گرما تضمین کنند. با آی‌تی‌رسان همراه باشید تا به‌سرعت به روش‌های مقابه با گرما و خنک ماندن در تابستان هایی که سال‌به‌سال گرم‌تر می‌شود، نگاهی بی‌اندازیم.

۱. برای خنک ماندن، آب زیاد بنوشید 

آب از مهم‌ترین عوامل برای سلامت و خنک ماندن بدن‌تان است. وقتی برای طولانی مدت آب به بدن شما نرسد، مقدار خونی که در سیستم قلبی عروقی‌تان جریان دارد کاهش می‌یابد؛ همین باعث می‌شود قلب شما به سختی کار کند و دمای مرکزی بدن افزایش می‌یابد. در حالت عادی، معمولا بزرگسالانی که سالم هستند باید بین دو الی سه لیتر آب بنوشند. در هوای گرم، احتیاج بدن شما به آب بیشتر خواهد بود پس باید زیادتر آب بنوشید.

می‌توانید با آب ساده شروع کنید و بعد نوشیدنی‌هایی مانند آب نارگیل که حاوی الکترولیت هست بنوشید. به خاطر عرق کردن در هوای گرم، بدن شما آب زیادی را از دست می‌دهد؛ در نتیجه می‌توانید از نوشیدنی‌هایی همچون Gatorade استفاده کنید. اضافه کردن تکه یخ‌های طعم‌دار (که از میوه و گیاهان گرفته شده‌اند) به نوشیدنی‌های موردعلاقه‌تان هم می‌تواند سرمای مورد نیاز بدنتان را تامین کند.

نوشیدنی‌های گرم هم می‌توانند کمی آرامتان کنند اگر بسیار احساس گرما می‌کنید. شاید به نظر دور از ذهن بیاید چون نوشیدنی گرم باعث می‌شود گرما را بیشتر احساس کنید، اما در نهایت مسبب عرق ریختن بیشتر می‌شود و دمای بدنتان را پایین می‌آورد. فقط یک مسئله وجود دارد: عرق باید بتواند به سرعت تبخیر شود، بنابراین اگر دمای گرم با رطوبت بالا همراه باشد، یا اگر لباس زیادی می‌پوشید، این ترفند کار نخواهد کرد. از کافئین پرهیز کنید، کافئین انقباض عروق و رگ‌های خونی را به همراه خواهد داشت؛ درست است که نوشیدن یک انرژی‌زای سرد بدن شما را خنک خواهد کرد، اما پس از آن اثر گرم کننده کافئین در بدنتان شروع می‌شود. مشروبات الکلی هم ننوشید چون بدنتان را به ادرار بیشتر وادار می‌کند و دچار کم آبی می‌شوید.

۲. غذای مناسب بخورید

خوردن غذا گرمای بدن را افزایش می‌دهد، چون بدن شما همزمان هضم و متابولیزه کردن مواد غذایی را انجام می‌دهد. هر چه کالری بیشتری به بدن شما برسد، احساس گرمای بیشتری خواهید کرد. بنابراین سعی کنید سبک غذا بخورید. سالادها شما را خنک‌تر نگه می‌دارند و همچنین این مزیت را دارند که برای تهیه آن‌ها نیازی به استفاده از اجاق ندارید. سالادها همچنین اغلب حاوی غذاهایی هستند که محتوای آب بالایی دارند؛ مانند خیار، کاهو و گوجه فرنگی. این غذاها هم الکترولیت‌های شما را تامین می‌کنند و هم به شما کمک می‌کنند که آب بدنتان را از دست ندهید.

۳. از کولر استفاده کنید (نه همیشه)

کولرها با سرعت بخشیدن به تبخیر عرق، بدن ما را خنک می‌کنند، اما این مسئله در هر شرایطی صدق نمی‌‌کند. درواقع اگر شما در گرمایی خشک قرار بگیرید، کولر هیچ کمکی به شما نخواهد کرد. هنگامی که هوا بسیار گرم و خشک است، عرق بدن شما خود به خود تبخیر می‌شود؛ اما اگر کولر را روشن کنید فقط هوای گرم را در محیط اتاقی که هستید پخش می‌کند و همانند اجاق برقی تمام آب را از بدن شما جذب می‌کند. همچنین موتور کولر یا هر دستگاه سرمایشی دیگر که روشن است، در چنین هوایی می‌تواند اتاق را داغ کند. آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده و سازمان بهداشت جهانی توصیه می‌کنند استفاده از فن در دمای بالاتر از متوسط یا بالاتر از ۹۰ درجه فارنهایت (بالای ۳۵ درجه سانتیگراد) خودداری کنید.

با اینحال، مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۹ نشان داد که اگر هوا مرطوب باشد، روشن کردن کولر اقدامی مناسب است. همچنین می‌توانید با نم کرن بدنتان و یا فرار دادن کاسه‌ای یخ دربرابر کولر، سرما را افزایش دهید. هرچند کولر گازی واقعاً دمای اتاق را کاهش می‌یابد.

۴. از آب برای مقابله با گرما کمک بگیرید

آب فقط برای نوشیدن نیست؛ بلکه برای مقابله با گرما کارایی‌های دیگر هم دارد. باید بدانید که چهار ناحیه اصلی در بدن شما وجود دارد که رگ‌های خونی در آن بخش‌ها در نزدیکی سطح پوست قرار دارند: گردن، هر دو زیر بغل‌ها و ناحیه کشاله ران. قرار دادن یک پارچه سرد، مرطوب یا یک کیسه یخ در آن مناطق به سرعت شما را خنک می‌کند. این کاری است که پزشکان اورژانس برای کمک به قربانیان گرمازدگی انجام می‌دهند. انجام این کار حتی با آبی که چندان هم خنک نیست، گرمای بدن شما را پایین می‌آورد.

مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۵ نشان داد که قرار دادن کیسه آب سرد روی گونه‌ها، کف دست‌ها و پاها بسیار موثر است، چون رگ‌های خون در آن مناطق هنگام استفاده از بسته‌های سرد منقبض نمی‌شوند.

هر کاری که می‌کنید، به داخل آب سردی مانند دریاچه‌ای عمیق نپرید، مهم نیست که چقدر در آن لحظه وسوسه شده‌اید، اما غوطه‌ور شدن ناگهانی در آب سرد (که معمولا به گرمی ۷۷ درجه فارنهایت / ۲۵ درجه سانتیگراد است) می‌تواند باعث شوک سرد شود. شوک سرد تنفس غیر ارادی را به همراه دارد که باعث می‌شود مقدار زیادی از آب وارد ریه‌ها شود و شما را غرق کند.

۵. لباس مناسب برای خنک ماندن بپوشید

در هوای گرم، لباس‌هایی را انتخاب کنید که رنگ روشن دارند؛ زیرا نسبت به لباس‌های تیره‌تر، تابش خورشید را کمتر جذب می‌کنند و سبک وزن هستند. از جنس لباس‌هایی استفاده کنید که اجازه می‌دهند هوا از میان پارچه عبور کند و هوا را در نزدیکی بدنتان در جریان نگه دارند. پارچه‌هایی مانند پنبه و کتان بسیار مناسب هستند، یا لباس‌های ورزشی با تکنولوژی بالا که از پارچه‌های رطوبت‌گیر ساخته شده‌اند و عرق را از پوست به لایه‌های بیرونی مواد منتقل می‌کنند.

۶. از کرم ضد‌آفتاب استفاده کنید تا با گرما مقابله کنید

آفتاب سوختگی، توانایی بدن برای خلاص شدن از گرما را با به خطر انداختن گردش خون و تعریق پوست محدود می‌کند. اشعه ماورابنفش جذب شده توسط پوست نیز می‌تواند به بخش‌های ژنتیکی آسیب برساند و خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد. متخصصان استفاده از کرم ضد آفتاب با طیف گسترده‌ای را توصیه می‌کنند که دارای فاکتور محافظتی (SPF) حداقل ۱۵ باشد. شما باید کرم را حدود ۲۰ دقیقه قبل از بیرون رفتن روی پوستتان قرار دهید. این به این دلیل است که کرم‌های ضد آفتاب معمولاً باید خشک شوند و به طور فیزیکی به پوست بچسبند تا یک لایه تشکیل دهند. قرار دادن کرم چندی پیش از قرار گرفتن در معرض آفتاب کمک می‌کند که عرق، کرم را از روی پوستتان پاک نکند.

بر اساس یک بررسی در سال ۲۰۱۲، استفاده از کرم ضد آفتاب به ویژه بین ساعت ۱۰ صبح تا ۲ بعد از ظهر ضروری است. اگر می‌توانید، بهتر است از بیرون رفتن در زمانی که خورشید در شدیدترین حالت تابش قرار دارد، یعنی معمولا بین ساعت ۱۰ صبح تا ۴ بعد از ظهر خودداری کنید. اگر در نیم‌کره شمالی قرار دارید، هنگام بیرون رفتن از کلاه، عینک آفتابی و لباس محافظ استفاده کنید.

۷. نقاط فشار خود را فعال کنید (شاید به خنک ماندن کمک کند)

طب فشار یک درمان طب سنتی چینی است که شامل بهبود جریان انرژی با اعمال فشار بر نقاط کلیدی بدن است. تقریبا مانند طب سوزنی است، با این تفاوت که به جای سوزن، از فشار دستی (از شست، انگشت یا بند انگشت) استفاده می‌شود. با این کار به آرامی تا سه دقیقه در هر نقطه فشار اعمال می‌شود. نقاط فشاری که روی دست شما و نزدیک آرنج شما قرار دارند ممکن است به خنک کردن و خنک ماندن شما کمک کنند.

۸. نفس بکشید و زبانتان را بچرخانید

کارشناسان یوگا به تکنیکی به نام شیتالی پرانایاما اشاره می‌کنند که می‌تواند اثر خنک‌کنندگی روی بدن شما داشته باشد.

برای انجام این نوع تنفس (شیتالی) بایستی مراحل زیر را به ترتیب انجام دهید:

• در حالتی که راحت هستید بنشینید. چشم‌هایتان را ببنید و بدنتان را شل کنید.
• زبان را بیرون بیاورید و آن را همچون حرف U شکل دهید. اگر نمی‌توانید این کار را انجام دهید،‌ دهانتان را به شکل o کوچک دربیاورید.
• به آرامی، در همین حالت که قرار دارید نفس بکشید.
• بعد دهانتان را ببندید و از طریق بینی‌تان نفس بکشید.
• این کار را ۵ الی ۸ بار تکرار کنید (یا تفریبا به مدت ۵ دقیقه).

با انجام این کار، احساس سرما را در بدن و روی سطح زبانتان احساس خواهید کرد. هرچه بیشتر این تمرین را انجام دهید، طولانی‌تر قادر خواهید بود که نفس عمیق بکشید و خنکی بیشتری جذب کنید.

۹. برای خنک ماندن، ورزش شدید را به حداقل برسانید

ورزش در گرمای شدید استرس مضاعفی به بدن شما وارد می‌کند. برای اینکه خود را خنک کند، بدن شما خون بیشتری را به سطح خود می‌فرستد تا در پوست شما گردش کند. این باعث می‌شود عضلات شما خون کمتری داشته باشند که به نوبه خود باعث افزایش ضربان قلب شما شود. رطوبت بالا وضعیت را بدتر می‌کند و اجازه نمی‌دهد عرق به راحتی از پوست شما تبخیر شود، همین دمای بدن شما را حتی بالاتر می‌برد؛ عوارضش هم شامل گرفتگی عضلات، غش، یا در موارد بدتر، گرمازدگی خواهد بود. پس بهتر است یک روز تعطیل را به خود اختصاص دهید و از ورزش سنگین اجتناب کنید.

۱۰. به محیط‌های سبز بروید

درختان و گیاهان آب را در ریشه‌های خود نگه می‌دارند و بعد به برگ‌های خود می‌رسانند؛ همین عامل محیط اطرافشان را سردتر می‌کند. درختان همچنین سایه‌ها را بوجود می‌آورند که خود بسیار خنک هستند. در طول تابستان، تنها ۱۰ تا ۳۰ درصد از انرژی خورشید به بخش زیرین درخت می‌رسد، بقیه یا جذب شده و برای فتوسنتز توسط برگ‌ها استفاده تغذیه می‌شود، یا در اتمسفر بخش می‌شود. تحقیقات نشان داده است که مناطق حومه شهر با درختان بالغ می‌توانند ۴ تا ۶ درجه فارنهایت (۲ تا ۳ درجه سانتیگراد) خنک‌تر از مناطق حومه شهر بدون درخت باشند.

نظر شما چیست، آیا هیچکدام از این راهکارها را امتحان کرده‌اید؟ حتما نظرات خود را با ما در بخش کامنت به اشتراک بگذارید.

نوشته ده روش برای خنک ماندن در گرما اولین بار در آی‌ تی‌ رسان منتشر شد.

مطلب تقویت سیستم ایمنی بدن در برابر ویروس ؛ چگونه مقاومت بدن را افزایش دهیم؟ برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

سیستم ایمنی بدن در صورتی که سالم باشد میتواند شما را در برابر بسیاری از بیماری ها مقاوم نگاه دارد. اما برای تقویت سیستم ایمنی بدن در برابر ویروس چه باید کرد؟ سیستم ایمنی بدن نقش مهمی در حفاظت از سلامتی بدن در قبال ریزجاندارهای میکروسکوپی بیماری زا دارد. این سیستم به طور خودکار از...

مطلب تقویت سیستم ایمنی بدن در برابر ویروس ؛ چگونه مقاومت بدن را افزایش دهیم؟ برای اولین بار در وب سایت تکراتو - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است. - تکراتو - اخبار روز تکنولوژی - - https://techrato.com/

با شیوع ویروس کرونا در دنیا، در بیشتر کشورها، مدارس، مسابقات ورزشی و سایر اشکال فعالیت‌های اجتماعی به حالت تعلیق درآمده‌اند، اما آنچه که در جلوگیری از گسترش بیش‌ازحد این ویروس مسری اهمیت دارد، یادگیری مهارت‌های فاصله‌گیری اجتماعی (social distancing) است.

نامگذاری ویروس کرونا به خاطر آن است که هسته داخلی آن با پوششی از میله‌های کوچک پروتئینی به نام peplomer احاطه شده است. این میله‌های کوچک با چسبیدن به بافت‌های ریه و حمله به سلول‌های این بافت‌ها، لشگری از ویروس‌های مهاجم را تولید می‌کنند. از آنجاییکه ویروس کرونا بیشتر دستگاه تنفسی یعنی بینی، دهان و ریه‌های ما را درگیر می‌کند، بنابراین سرعت انتقال آن از طریق عطسه، سرفه یا ردوبدل کردن قطرات تنفسی بسیار زیاد است.

در چنین شرایطی، گرچه فاصله‌گیری اجتماعی اهمیت به‌سزایی دارد، اما این کار ممکن است باعث کاهش نشاط اجتماعی، به‌ویژه در ورزشکاران تیم‌های ورزشی یا کسانی که برای بدنسازی و تناسب اندام به باشگاه می‌روند و حتی در طرفداران مسابقات ورزشی گردد. همانطور که احتمالا می‌دانید انجام فعالیت ورزشی موجب ترشح دوپامین در بدن شده و از این‌ طریق به کاهش استرس و ایجاد نشاط در فرد کمک می‌کند.

در اینجا، علاوه بر اینکه می‌خواهیم ببینیم انجام تمرینات ورزشی چگونه باعث واکنش سیستم ایمنی بدن ما در برابر ویروس‌ها می‌شود، به چند نکته عملی درباره میزان تمرین‌‌ها در طول دوره شیوع بیماری ویروسی اشاره کنیم.

باید بگوییم که انجام تمرین‌های خیلی زیاد یا خیلی کم، هردو بد هستند و توصیه متخصصان رعایت حد وسط در این کار است. دانشمندان به این پدیده آماری، منحنی J-shaped می‌گویند. تحقیقات نشان می‌دهند که شدت فعالیت ورزشی می‌تواند اثرات متفاوتی بر روی سیستم ایمنی بدن ما برای مقابله با ویروس‌ها بگذارد.

طبق این منحنی، بین شدت تمرینات ورزشی و چگونگی پاسخ سیستم ایمنی بدن ما در مقابل آلودگی‌های ویروسی، رابطه نزدیکی وجود دارد؛ بطوریکه هرچه تمرینات ما، خیلی زیاد یا خیلی کم باشند، آسیب‌پذیری‌مان در برابر ویروس‌ها افزایش می‌یابد.

یک مطالعه با جامعه آماری بزرگ نشان داده است که انجام تمرین‌های ملایم تا متوسط (۲۰ الی ۴۵ دقیقه در روز و تا سه بار در هفته) ریسک مرگ ناشی از شیوع بیماری آنفلوآنزا در سال 1998 در هنگ‌کنگ را کاهش داد.

این مطالعه بر روی ۲۴۶۵۶ فرد بزرگسال چینی که در جریان این شیوع جان خود را از دست دادند انجام شده بود. این تحقیق نشان می‌داد که افرادی که هیچ تمرینی نداشته‌اند یا تمرین‌های بسیار زیادی انجام داده‌اند (بیش از ۵ روز در هفته) نسبت به کسانی که تمرین‌های ملایمی در طول هفته داشته‌اند، احتمال مرگ‌شان بیشتر بوده است.

همچنین مطالعات انجام شده بر روی موش‌ها ثابت کرده است که انجام تمرین‌های منظم، دو تا سه ماه قبل از آلودگی به ویروس، شدت بیماری را کاهش می‌دهد. بنابراین، داده‌های محدود انسانی و حیوانی نشان می‌دهند که فعالیت ورزشی تا سه روز در هفته و به مدت دو تا سه ماه قبل از آلودگی، سیستم ایمنی بدن را به نحوه مطلوبی برای مبارزه با ویروس آماده می‌کند.

اما اگر به‌طور منظم تمرین نکنیم چه؟ آیا شروع مجدد یک برنامه تمرینی، خوب است یا بد؟ بررسی‌های انجام شده روی موش‌ها نشان می‌دهند که تمرینات ملایم به مدت ۲۰ الی ۳۰ دقیقه در روز، بعد از آلوده شدن به ویروس آنفلوآنزا، شانس زنده ماندن آن‌ها را افزایش داده است.

در واقع، ۸۲ درصد از موش‌هایی که ۲۰ الی ۳۰ دقیقه در روز، در طول دوره کمون (یعنی فاصله بین آلوده شدن به ویروس و بروز علایم بیماری)، تمرین کرده بودند، زنده ماندند. در مقابل، فقط ۴۳ درصد از موش‌های بدون تحرک و ۳۰ درصد از موش‌هایی که تمرین‌های شدیدی (حدود ۲.۵ ساعت در روز) داشتند زنده ماندند.

بنابراین، براساس نتایج به‌دست‌آمده از موش‌های آزمایشگاهی، تمرین ملایم تا متوسط بعد از آلودگی به ویروس می‌تواند ما را در مقابل آن محافظت کند.

شاید بپرسید که آیا افرادی که وابستگی زیادی به تمرینات ورزشی دارند نیز باید در طول دوره همه‌گیری آنفلوآنزا، ملایم تمرین کنند؟ خب باید بگوییم که این موضوع برای همه افراد توصیه می‌شود، چرا که همانطور که گفته شد تمرین بیش‌ازحد و همچنین تمرین در حین بیماری، خطر مرگ را افزایش می‌دهد.

برای مثال، مطالعاتی که بر روی فوتبالیست‌ها و دوندگان انجام شده نشان می‌دهند که ترشح ایمنوگلوبولین A یا همان پادتن A در زمانی که آن‌ها رقابت یا آموزش‌های شدیدی داشته‌اند کاهش یافته است. پادتن A، یک پروتئین آنتی‌بادی است که توسط سیستم ایمنی بدن برای خنثی کردن پاتوژن‌هایی مثل ویروس‌ها و باکتری‌ها ترشح می‌شود.

طبق تحقیقات، این پادتن همچنین رابطه نزدیکی با آلودگی‌های دستگاه تنفسی فوقانی ما دارد. زمانی که میزان ترشح آن کاهش می‌یابد، آلودگی این بخش از بدن افزایش می‌یابد. این رابطه، برای مثال در فوتبالیست‌ها مشاهده شده است؛ آن‌ها بیشترین میزان آلودگی ویروسی را زمانی نشان داده‌اند که مقادیر پادتن A بدن‌شان به پایین‌ترین حد خود رسیده است.

این موضوع به‌طور غیرمستقیم نشان می‌دهد که تمرین بیش‌ازاندازه، بدون ریکاوری مناسب، ممکن است بدن ما را در مقابل حمله ویروس‌ها به‌ویژه ویروس‌های تنفسی بسیار آسیب‌پذیر کند. بنابراین مطالعات انجام‌شده بر روی سیستم ایمنی بدن ثابت می‌کند که انجام تمرینات زیاد یا شدید لزوما برای سلامتی ما بهتر نیست.

چه میزان تمرین در طول دوره شیوع ویروس کرونا ممکن است مناسب باشد؟

در اینجا راهنمایی‌هایی را درباره میزان مناسب تمرین برای اکثر مردم ارایه می‌کنیم:

• حداکثر سه روز در هفته، تمرین‌های ملایم تا متوسط (۲۰ الی ۴۵ دقیقه) انجام دهید.
• سعی کنید در طول مدت قرنطینه، قدرت بدنی و تناسب اندام خود را حفظ کنید (نه افزایش).
• از تماس‌های فیزیکی در طول تمرین‌های گروهی، که در آن احتمال در معرضِ قطرات تنفسی قرار گرفتن و لمس صورت با دست بسیار زیاد است، خودداری کنید.
• تجهیزات ورزشی را بعد از استفاده، ضدعفونی کرده یا بشویید.
• اگر به باشگاه می‌روید، باشگاهی را پیدا کنید که تهویه مناسبی دارد. همچنین برای دوری از قطرات تنفسی دیگران، با حفظ فاصله تمرین کنید.
• با اعضای تیم خود به جای تماس‌های فیزیکی اجتماعی، از طریق شبکه‌های اجتماعی در ارتباط باشید.
• برای تقویت سیستم ایمنی بدن‌تان، تغذیه و خواب خوبی داشته باشید.
• روحیه خود را حفظ کنید و امیدتان را از دست ندهید.

چه میزان تمرین در طول دوره شیوع ویروس کرونا می‌تواند ریسک بالایی داشته باشد؟

توصیه می‌کنیم که در زمان شیوع ویروس موارد زیر را انجام ندهید:

• بعد از خستگی، تمرین نکنید؛ این کار، ریسک آلودگی به ویروس را افزایش می‌دهد. یک مثال می‌تواند دوی ماراتن باشد که بعد از مسابقه، احتمال ابتلا به بیماری از ۲.۲ درصد به ۱۳ درصد افزایش می‌یابد.
• اگر علایم شبیه آنفلوآنزا دارید تمرین نکنید.
• بیش از پنج روز در هفته تمرین نکنید.
• در فضاهای شلوغ و بسته فعالیت ورزشی انجام ندهید.
• وسایل خوردن و نوشیدن خود را با دیگران به اشتراک نگذارید.

همچنین براساس یک تصور غلط، خیلی‌ها فکر می‌کنند که خوردن بیش‌ازاندازه مایعات در زمان بیماری باعث خارج شدن سموم از بدن یا جلوگیری از دهیدراتاسیون می‌شود. باید بگوییم که چنین چیزی اصلا درست نیست.

آنچه که منحنی J-shaped به ما یاد می‌دهد این است که در طول دوره شیوع ویروس‌ها از جمله ویروس کرونا باید تمرینات ورزشی ملایمی داشت و اصلا تمرین نکردن یا بیش‌ازحد تمرین کردن ما را در برابر حمله این ویروس‌ها آسیب‌پذیر می‌کند.

نوشته در طول مدت شیوع ویروس کرونا تمرینات ورزشی ما چقدر باید باشد؟! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

این‌روزها با افزایش شیوع ویروس کرونا، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) و سایر سازمان‌های سلامت عمومی، بر اهمیت شستن دست‌ها تاکید ویژه‌ای کرده‌اند.

از آنجاییکه هنوز هیچ واکسن یا داروی ضدویروسی برای درمان این بیماری وجود ندارد، جلوگیری از انتقال آن موضوع بسیار مهمی است.

اما سوال اینجاست که این راهکار ساده و راحت، چه تفاوتی در شرایط موجود ایجاد می‌کند؟

احتمالا می‌دانید که ویروس کرونا عمدتا توسط قطرات ریزی که در اثر نفس کشیدن، عطسه یا سرفه به بیرون پخش می‌شوند انتقال می‌یابد. راه دیگر انتقال آن زمانی است که دست‌ها با سطوح آلوده و سپس با چشم‌ها، دهان و بینی ما تماس پیدا می‌کنند.

البته تفاوت‌های زیادی بین میکروب‌های مختلف مانند باکتری‌ها و ویروس‌ها و نحوه تعامل آن‌ها با میزبان‌هایش برای ایجاد بیماری وجود دارد.

براساس یک مطالعه جدید، ۹۳.۲ درصد از ۲۸۰۰ مورد مبتلا به ویروس کرونا گفته‌اند که دست‌هایشان را بعد از عطسه یا سرفه کردن نشسته‌اند.

اجازه دهید توضیح دهیم که چگونه شستن دست‌ها تعداد میکروب‌های روی آن‌ها را کاهش می‌دهد و به جلوگیری از شیوع بیماری‌های عفونی کمک می‌کند.

دو استراتژی برای مبارزه با میکروب‌ها

باکتری‌ها و ویروس‌ها از چند جنبه با هم متفاوت هستند. باکتری‌ یک ارگانیسم‌ تک‌سلولی است که می‌تواند خودش را از نو تولید کند، اما ویروس‌ها صرفا یک هسته ژنی هستند که توسط پوششی از پروتئین احاطه شده‌اند و تنها می‌توانند با چسباندن خود به سلول‌های فرد میزبان تولیدمثل کنند.

بنابراین از آنجاییکه ویروس‌ها ارگانی برای تولید مجدد خود ندارند، مجبورند که به ماشین‌های سلولی فرد میزبان دستبرد بزنند تا ویروس‌های جدید را بسازند.

به خاطر این تفاوت‌هاست که آنتی‌بیوتیک‌ها نمی‌توانند ویروس‌ها را از بین ببرند؛ برای اینکه این داروها به‌طور معمول ساختارهای خاصی را در اجزای سلولی باکتری‌ها که در ویروس‌ها وجود ندارند، مورد هدف قرار می‌دهند.

علی‌رغم این تفاوت‌ها، بهترین روش برای جلوگیری از بیماری‌های باکتریایی و ویروسی شستن مرتب دست‌هاست.

دو استراتژی برای کاهش تعداد میکروب‌ها بر روی دست‌ها وجود دارد.

استراتژی اول، کاهش جرم زیستی (biomass) میکروب‌هاست؛ یعنی کاهش دادن تعداد باکتری‌ها، ویروس‌ها و سایر میکروارگانیسم‌ها.

ما این کار را با صابون زدن به دست‌ها و شستن آن‌ها با آب انجام می‌دهیم. شیمی صابون باعث می‌شود تا میکروارگانیسم‌ها به کمک سطح لغزنده پوست ما حذف شوند.

استراتژی دوم، کشتن میکروب‌هاست. ما این کار را با استفاده از محصولات حاوی مواد آنتی‌باکتریال مانند الکل‌ها، کلرین‌ها، پروکسیدها انجام می‌دهیم. با این‌حال، تاثیرگذاری این مواد ممکن است بسته به نوع میکروب متفاوت باشد.

آیا آب و صابون کافی است؟

تعدادی از مطالعات آکادمیک نشان داده‌اند که صابون‌های حاوی مواد آنتی‌باکتریال بهتر از صابون‌های فاقد آن‌ها در از بین بردن باکتری‌های خاص موجود بر روی دست‌های کثیف ما عمل می‌کنند.

با این‌حال، مشکل اینجاست که برخی از سلول‌های باکتریایی دستان ما ممکن است ژن‌هایی داشته باشند که آن‌ها را در مقابل یک ماده آنتی‌باکتریال مقاوم کند.

این بدین معنی است که آن‌ها حتی می‌توانند بعد از آنکه ماده آنتی‌باکتریال تعدادی از میکروب‌ها را کشت، دوباره رشد کنند.

به‌علاوه، برخی از ژن‌های باکتری‌های مقاوم می‌توانند به سایر میکروب‌ها منتقل شده و انواع مقاوم‌تری از باکتری‌ها را ایجاد کنند. نکته جالب در مورد ویروس کرونا این است که روش‌های آنتی‌باکتریال، مانند استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی، قادر به از بین بردن آن‌ها نیستند.

بنابراین با توجه به این موضوع، ما ممکن است که به همان روش قدیمی آب و صابون برگردیم.

بازگشت به دوران مدرسه

CDC برای تمیز کردن دست‌ها توصیه کرده است که:

• دست‌ها را با آب تمیز خیس کنیم،
• همه قسمت‌های آن را به مدت ۲۰ الی ۳۰ ثانیه با کف صابون بمالیم،
• سپس با آب تمیز روان، خوب آن‌ها را بشوییم،
• و درآخر دست‌ها را با دستمال تمیز، خشک کنیم.

سازمان بهداشت جهانی، در طول ۲۰ الی ۳۰ ثانیه مالیدن کف صابون به دست‌ها، شش حرکت را برای پوشش دادن همه بخش‌های آن‌ها توصیه کرده است.

اگر صابون و آب قابل دسترس نبودند، CDC استفاده از مواد ضدعفونی کننده الکلی که شامل حداقل ۶۰ درصد الکل هستند توصیه کرده است.

همه میکروب‌ها مضر نیستند

وجود برخی از میکروب‌ها لزوما چیز بدی نیست. در واقع، بسیاری از میکروب‌هایی که در بدن ما زندگی می‌کنند برای سلامتی‌مان بسیار مهم هستند.

ما در یک جهان میکروبی زندگی می‌کنیم: تریلیون‌ها میکروب بر روی پوست و روده‌های ما جمع می‌شوند. به این کلونی باکتری‌ها، قارچ‌ها و ویروس‌ها در اصطلاح میکروبیوتا (microbiota) گفته می‌شود.

مطالعات زیادی نشان می‌دهند که همکاری سلول‌های یک میزبان‌ حیوانی با میکروبیوتای بدن او، برای بیولوژی آن میزبان بسیار مهم است.

میکروبیوتای داخل بدن ما نیز می‌توانند با آموزش سیستم ایمنی‌مان و ایجاد مقاومت کلونی، ما را در برابر میکروب‌های مضر محافظت کنند.

شواهد زیادی وجود دارند که نشان می‌دهند این باکتری‌های مفید، جلوی ویروس‌های حمله‌کننده را می‌گیرند. برای مثال، آن‌ها می‌توانند به‌طور مستقیم با چسبیدن و محاصره کردن ویروس آنفلوآنزا یا با تولید متابولیت‌هایی که پایداری ویروس‌های آنفلوآنزا را کاهش می‌دهند، از ابتلای فرد به آن جلوگیری کنند.

هرچند تحقیقات زیادی برای درک تعامل و همکاری بین کلونی‌های میکروبی و سلول‌های میزبان نیاز است، اما مطالعات نشان می‌دهند که تنوع این میکروب‌ها و توازن بین آن‌ها برای سلامتی ما حیاتی است.

فراتر از شستن دست‌ها

هیچ شکی نیست که شستن دست‌ها با آب و صابون در کاهش گسترش میکروارگانیسم‌های مضر، از جمله آن‌هایی که در برابر مواد آنتی‌باکتریال مقاوم هستند، موثر است.

اگر شما بعد از لمس سطوح مشکوک، فرصت شستن دست‌هایتان را نداشتید، از مواد ضدعفونی‌کننده الکلی استفاده کنید. همچنین تا جایی که می‌توانید از دست زدن به دهان، بینی و چشمان‌تان خودداری نمایید.

به‌علاوه، سعی کنید تا با کاهش استرس، داشتن خواب کافی و خوردن غذاهای گیاهی مناسب برای تغذیه میکروب‌های مفید بدن‌تان، میکروبیوتای خود را سالم نگه دارید.

نوشته شستن دست‌ها چگونه ما را در مقابل ویروس کرونا محافظت می‌کند؟! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

ورزش کردن به عنوان روشی برای کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 و بیماری‌های قلبی‌عروقی، معمولا برای افرادی توصیه می‌شود که اضافه وزن دارند یا دچار چاقی هستند. اما افراد اغلب زمان کافی برای تمرین کردن به آن اندازه‌ای که مایل هستند ندارند، بنابراین یافتن روش‌هایی برای افزایش مزیت‌های سلامتی ناشی از تمرین بسیار مهم است.

اخیرا یک تحقیق جدید، راهکاری را برای این منظور پیدا کرده که با زمان‌بندی ورزش کردن سروکار دارد. این بدین معنی است که شما ممکن است حتی با تمرین کمتر به اهداف موردنظرتان برسید.

برای دانستن نحوه کار این روش، ابتدا اندکی باید درباره انسولین بدانیم. انسولین، هورمونی است که به کنترل قند خون کمک می‌کند. یکی از اثرات انسولین بعد از خوردن غذا این است که به قند خون اجازه می‌دهد تا به ماهیچه‌ها منتقل شده و در آنجا، ذخیره یا به عنوان سوخت مصرف گردد.

وقتی افراد به اندازه کافی تمرین نمی‌کنند و چاق می‌شوند، بدن آنها مجبور است که انسولین بیشتری را تولید کند. به عبارت دیگر، بدن آنها بعد از مدتی نسبت به انسولین حساسیت کمتری نشان می‌دهد. این یکی از دلایلی است که باعث می‌شود اضافه وزن خطر ابتلا به دیابت نوع 2 و بیماری‌های قلبی‌عروقی را افزایش دهد.

یکی از مزیت‌های سلامتی تمرین، آن است که پاسخ ما را نسبت به انسولین بهبود می‌بخشد و در نتیجه ما بهتر می‌توانیم سطوح قند خون‌مان را کنترل کنیم. حالا مشخص شده است که زمان‌بندی تمرین در رابطه با خوردن صبحانه می‌تواند برای پاسخ انسولین بسیار مهم باشد.

مطالعه حاضر، به بررسی این پاسخ‌ها در طول شش هفته ورزش پرداخته است. تمرین‌ها، شامل سه بار دوچرخه‌سواری در هفته و هر بار به مدت ۵۰ دقیقه می‌شد. در یک گروه، مردان چاق قبل از خوردن صبحانه ورزش کردند و یک پاسخ انسولین بهبودیافته‌ای را بعد از تمرین از خود نشان دادند. به عبارتی، آنها مجبور بودند که انسولین کمتری را برای کنترل قند خون‌شان تولید کنند.

این موضوع نشان می‌دهد که آنها بعد از تمرین، خطر ابتلا به دیابت نوع 2 کمتری داشتند. اما مردانی که همان تمرین را بعد از خوردن صبحانه انجام دادند، پاسخ انسولین بهبودیافته‌ای از خود نشان ندادند.

همچنین مشخص شد که مردانی که قبل از صبحانه ورزش کردند، حدود دو برابر مردانی که بعد از صبحانه تمرین کردند، چربی سوزانده‌اند. شواهد کنونی نشان می‌دهند که این افزایش میزان سوخت چربی در طول تمرین ممکن است علت بروز مزیت‌های سلامتی بهبودیافته در گروه اول را توضیح دهد.

انتظار کاهش وزن بیشتری را نداشته باشید

یک باور غلط درباره تمرین در حالت ناشتا این است که افزایش سوخت چربی منجر به کاهش وزن بیشتر خواهد شد. اما باید توجه داشت که برای کاهش وزن، فاکتور اساس میزان بالانس انرژی است. بالانس انرژی، عبارت است از تفاوت انرژی خورده شده در قالب غذا و نوشیدنی و مقدار انرژی مصرف شده توسط بدن از طریق فعالیت و تمرین.

شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد صبحانه نخوردن و ابتدا ورزش کردن در طول یک مدت زمان کوتاه (۲۴ ساعت) ممکن است در مقایسه با ابتدا خوردن صبحانه و بعد ورزش کردن، بالانس انرژی منفی بیشتری را ایجاد کند.

شواهد دیگری همچنین نشان می‌دهند که اگر فقط زمان‌بندی خوردن غذا در رابطه با تمرین (بدون اینکه از خوردن صبحانه صرفنظر شود) تغییر کند، مقدار کاهش وزن، حتی اگر میزان سوخت چربی متفاوت باشد، مشابه خواهد بود. بنابراین، افزایش یافتن سوخت چربی در طول تمرین، منجر به کاهش وزن بیشتر نمی‌شود؛ مگر اینکه بالانس انرژی (یعنی جذب انرژی یا مصرف انرژی) تغییر بکند.

در حال‌حاضر بسیار مهم است که این مطالعه در مورد زنان هم تکرار شود؛ هرچند که انتظار می‌رود نتایج مشابهی نیز در آنان مشاهده گردد.

نتایج این تحقیق، برای تمرین‌های متوسط از نظر شدت، مانند دوچرخه سواری و جاگینگ، صادق است و لزوما برای تمرین‌های شدید و وزنه برداری قابل کاربرد نیست.

یافتن روش‌هایی برای افزایش مزیت‌های سلامتی ناشی از تمرین ممکن است به کاهش شیوع بیماری‌هایی مانند دیابت نوع 2 کمک کنند. مطالعه حاضر نشان می‌دهد که برای سلامتی‌تان، بهتر است که پاهایتان را قبل غذا خوردن حرکت بدهید.

نوشته چرا بهتر است که قبل از خوردن صبحانه ورزش کنیم؟ اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.