قلب تپنده سحابی خرچنگ را از دید تلسکوپ فضایی هابل رصد کنید

بخش داخلی این کهکشان پالس های تپنده ای از تشعشع و تسونامی واری از ذرات پر انرژی که درون میدان های مغناطیسی قرار گرفته اند ساتع می کند.

با دقت عمیق تر در مرکز سحاب خرچنگ، این تصویر قلب تپنده ی یکی از تاریخی ترین و مورد مطالعه ترین باقی مانده های ابرنواخت یک ستاره در حال انفجار را نشان می دهد. بخش داخلی این کهکشان پالس هایی مانند صدای ساعت از تشعشع و تسونامی هایی از ذرات پر انرژی که درون میدان مغناطیسی قرار گرفته اند از خود ساتع می کند.

ستاره نوتورون که در مرکز کهکشان قرار دارد  جرمی مشابه با خورشید ما دارد اما به حدی چگال و فشرده شده است که تنها چند مایل وسعت دارد.  این ستاره در هر ثانیه ۳۰ بار به دور خود می چرخد و اشعه های قابل رویتی از خود پرتاب می کند که گویی در حال تپش است.

hubble-captures-the-beating-heart-of-the-crab-nebula

تصویر گرفته شده توسط تلسکوپ فضایی هابل ناسا مرکز ناحیه پیرامون ستاره نوترون را نشان می دهد، یعنی دو ستاره درخشان در مرکز این تصویر و رشته اشیائ معلق فضایی اطراف شان که در حال گسترش هستند. تصویری که هابل به ثبت رسانده است جزیات این گاز را به رنگ قرمز نشان می دهد که زد و خوردی گردشی از حفره ها و رشته ها را به وجود آورده است. در درون این پوسته  یک درخشش آبی مانند وجود دارد که ناشی از گردش الکترون ها در میدان مغناطیسی بسیار قوی حول هسته ی خرد شده ی ستاره در سرعتی نزدیک به سرعت نور می باشد.

ستاره نوترون نمایشی عینی از پروسه های فیزیکی و خشونت غیر قابل توصیف فضایی است. حلقه های درخشان در سرعتی نصف سرعت نور از ستاره نوترون به بیرون زبانه می کشند. اینگونه گمان زده می شود که این حلقه ها ناشی از شوک هایی هستند که باد های سرعت بالای حاصل از ستاره نوترونی را تبدیل به ذرات بسیار پر انرژی می کنند.

هنگامی که این تشعشع تپش مانند برای اولین بار در سال ۱۹۶۸ کشف شد، منجمان به این نتیجه رسیدند که یک شی نجومی جدید کشف کرده اند. اما اکنون منجمان می دانند که کشفی که کرده اند نمونه اولیه ای از کلاس بازمانده ی ابرنواخت هستند که تپ اختر و یا ستاره های نوترونی ای که به سرعت در حال گردش اند نام دارند. این “نور های فانوس دریایی” بین ستاره ای برای انجام آزمایش های مشاهده ای بر روی پدیده های نجومی متعدد از جمله سنجش موج های جاذبه ای بسیار حائز اهمیت هستند.

مشاهدات صورت گرفته بر روی ابرنواخت خرچنگ (Crab) توسط اخترشناسان چینی در سال ۱۰۵۴ پس از میلاد مسیح انجام گرفته اند. سحاب که با اندازه کافی درخشان است که با تلسکوپ های معمولی نیز رویت شود در فاصله ۶,۵۰۰ سال نوری از صورت فلکی برج ثور واقع شده است.

منبع:astronomy

هشدار جدی برای ساکنین زمین؛ شکاف در لایه مغناطیسی زمین

تاکنون زمین به واسطه میدان مغناطیسی وسیعی که آن را احاطه کرده است از بادها و طوفان های خورشیدی و تشعشعات مضر فضایی در امان مانده است؛ اما یافته جدید دانشمندان شرایط را تغییر داده است.

گویا آی تی – به تازگی دانشمندان در حال بررسی و تحقیق در مورد قوی ترین طوفان های ژئومغناطیس تاریخ بودند که با نکته عجیبی برخورد کردند و دریافتند که حفاظ دفاعی زمین انقدرها هم در برابر چنین طوفان هایی مقاوم نیست و در نهایت مشخص شد علت تضعیف این لایه، سوراخی است که در میدان مغناطیسی پیرامون زمین به وجود آمده است.

دانشمندان داده های تلسکوپ GRAPES-3 را که در اوتی هند مستقر است بررسی کردند و دریافتند که شکاف بزرگی که به واسطه تشعشعات مخرب فضایی به وجود آمده است از تاریخ ۲۲ ژوئن سال ۲۰۱۵ در میدان مغناطیسی زمین به وجود آمده است.

آنها با بررسی های بیشتر دریافتند که برای دو ساعت ، زمین تحت بمباران ذرات مگنتوسفر که از خود تشعشعات با انرژی بسیار زیاد ساطع می کند، بوده است.
این تشعشعات فضایی قدرت زیادی دارند و در فضا با سرعت نور حرکت می کنند؛ این تشعشعات به سادگی می توانند از بدنه فضاپیماها عبور کرده و مشکلات جدی برای فضانوردان به وجود آورد و اولین لایه دفاعی ساکنین زمین در برابر این تشعشعات نیز میدان مغناطیسی آن محسوب می شود.

تقریبا ۴۰ ساعت قبل از اتفاقی که در ۲۲ ژوئن ۲۰۱۵ افتاد، توده ابر غول پیکری از سطح خورشید جدا شده بود و با سرعتی بالغ بر ۲٫۵ میلیون کیلومتر بر ساعت به سمت مگمنوسفر در حرکت بوده است.
این همه آنچه باید بدانید نیست، چرا که این ابر موجب فعال شدن طوفان مغناطیسی بسیار شدیدی شد که موجب اختلالات عمده در سیستم برق در آمریکای جنوبی و شمالی در آن تاریخ شد.
این پدیده همچنین باعث به وجود آمدن یک شفق شمالی بسیار قوی شد که تنها زمانی به وجود می ایند که ذرات باردار جو خارجی زمین به اتمسفر زمین می رسند.
اما با بررسی های اخیر، دانشمندان متوجه علت آن بمباران ذرات باردار شده اند . تیمی از دانشمندان از موسسه تحقیقاتی تاتا در هندوستان ، با شبیه سازی های فراوان مبتنی بر داده های تلسکوپ GRPES-3 از آن روز به بعد دریافتند که لایه مگنتوسفر به طور موقت در برهه ای از زمان شکاف برداشته بود و به همین خاطر در آن تاریخ همه سیستم های رادیویی در آن تاریخ مختل شده بودند.
تیم تحقیقاتی معتقد است که آن بمباران بی امان و بدون وقفه صورت گرفته و باعث فشرده شدن شدید مگنتوسفر شده است به طوری که این فشرده شدن اجباری موجب شده بود تا شعاع این لایه از ۱۱ برابر شعاع زمین به اجبار به ۴ برابر آن کاهش یافته بود.

دانشمندان معتقدند در صورت تکرار این اتفاق، طوفان ژئومغناطیسی بعدی به سادگی قادر است میدان مغناطیسی زمین را دستخوش تغییرات جدی کند و باعث به وجود آمدن شکاف های بیشتری در این لایه می شود که تشعشعات به سادگی می توانند از میدان مغناطیسی زمین عبور کرده و خسارات سنگینی برای ساکنین زمین به همراه داشته باشند.

یکی از دانشمندان تیم تحقیقاتی در این باره می گوید: این آسیب پذیری بزرگ زمانی اتفاق می افتد که پلاسمای مغناطیسی از سطح خورشید میدان مغناطیسی زمین را تغییر دهد و باعث کشش آن در قطب ها و کاهش قدرت قطبین برای منحرف کردن ذرات باردار می شود.

اتفاقی که افتاده است دانشمندان را نگران کرده است چرا که آثار ضعیف شدن میدان مغناطیسی و تکه تکه شدن آن در حال نمایان شدن است.
شانسی که ساکنین زمین آوردند این بوده است که بمباران فقط دو ساعت بوده است و لایه میدان مغناطیسی زمین برای مدت کوتاهی شکاف برداشته است اما خبر بد این است که اگر این لایه برای همیشه از بین برود چه اتفاقی خواهد افتاد؟
دانشمندان معتقدند در برابر این تهدید باقوه بشر قادر به انجام کار خاصی نیست ولی آنها ابراز امیداوری کرده اند تا با بررسی موارد مشابه گذشته و احتمالی در آینده بتوانند زمان وقوع این اتفاق را حدس بزنند.