با جدیدترین خودروهای زرهی هوابرد نیروی زمینی آمریکا آشنا شوید

نیروی زمینی آمریکا می‌خواهد سه خودرو زرهی هوابرد جدید برای نیروهای چترباز خود بسازد. این خودرو که در اصطلاح به آن Infantry Squad Vehicle یا ISV گفته می‌شود، یک خودرو با تجهیزات زرهی سبک و سرعت بالا است که همراه با چتربازان به بیرون هواپیما پرتاب شده و به سربازان اجازه خواهد داد تا به‌سرعت از محل فرود خود جابه‌جا شوند.

نیروی زمینی آمریکا، بیش از یک واحد چترباز دارد که هر کدام از آنها از پنچ تیپ تشکیل شده است. چتربازان، نیروهای ورود سریعی هستند که می‌توانند از هواپیماها به بیرون پریده و بعد از فرود آمدن، به سمت اهداف تعیین‌شده حرکت کنند. برای مثال، در عملیاتی به نام D-Day، واحدهای هوابرد ۱۰۱ و ۸۲ نیروی زمینی آمریکا، برای جلوگیری از دسترسی مهاجمین به پل‌ها و تقاطع‌های جاده‌ای مهم، در پشت خطوط دشمن فرود آمدند.

در جنگ‌های مدرن امروزه، از آنجاییکه اکثر نیروها از طریق تانک‌ها یا خودروهای زرهی پیاده‌نظام به این‌طرف و آن‌طرف حرکت می‌کنند، نیاز به جابه‌جایی‌ سریع آنها وجود دارد. اما این موضوع درباره چتربازان صدق نمی‌کند، برای اینکه آنها هنوز متکی به سرعت راه رفتن خودشان هستند. با این حال، خودروی هوابرد نیروی زمینی آمریکا می‌خواهد این شرایط را تغییر دهد و به چتربازان خود قابلیت تحرک تازه‌ای را ببخشد.

خودرو Infantry Squad Vehicle، در اصل یک خودرو تک‌نفره است که می‌تواند از عقب یک هواپیما به بیرون رها شود. به‌محض فرود آمدن آن بر روی زمین، یک دسته نه نفره از چتربازان به‌همراه تجهیزاتشان، سوار آن شده و سپس به‌سرعت به سمت اهدافشان حرکت خواهند کرد.

خودرو زرهی ISV، به نیروهای تهاجمی هوابرد اجازه خواهد داد تا منطقه فرود خود را دورتر از نیروها و ادوات دفاعی دشمن انتخاب کنند؛ اما همچنان خواهند توانست با سرعت زیادی یک پل، یک تقاطع جاده‌ای یا فرودگاه دشمن را پوشش دهند. از آنجاییکه یک خودرو زرهی سنگین را نمی‌توان به‌راحتی از داخل هواپیما به بیرون رها کرد، به‌همین‌خاطر ISV، در یک انتخاب هوشمندانه، سرعت را بر محافظت زرهی اولویت داده است.

هم‌اکنون سه شرکت برای امضای قراداد ساخت خودرو هوابرد نیروی زمینی آمریکا در حال رقابت هستند که به گزارش Breaking Defense، قرار است در ابتدا حداقل ۶۵۱ دستگاه از آنها تولید شود.

شرکت Oshkosh-Flyer Defense، خودرو Flyer ISV را پیشنهاد داده که یک خودروی جمع‌وجور با یک بدنه رول کِیج (roll cage)، یک مسلسل نصب‌شده بر روی آن و قابلیت حمل ۲۳۰۰ کیلوگرم بار است. Oshkosh-Flyer، قبلا خودروی نظامی Ground Mobility Vehicle 1.1 و A-GMV را برای ارتش آمریکا ساخته بود.

Oshkosh-Flyer

خودروی دوم، Polaris Defense DAGOR است که به‌گفته وب‌سایت Breaking Defense ، پیش از این، در واحد ۸۲ام هوابرد نیروی عملیات ویژه کانادا و همچنین در نیروهای زمینی چندین مشتری خارجی مورد استفاده قرار گرفته است. DAGOR دارای یک موتور توربو دیزل بوده و می‌تواند با یک باک پُر تا ۸۰۰ کیلومتر را طی کند. این خودرو همچنین ظرفیت حمل ۱۸۰۰ کیلوگرم بار را دارد.

DAGOR

سومین رقیب، محصول شرکت General Motors Defense است. خودرو ISV این کمپانی در واقع بر پایه ماشین پیکاپ سایز متوسط Chevy Colorado ساخته شده و از سیستم تعلیق آفرود ZR2 بهره می‌برد. اندازه این خودرو حدود ۷۰ درصد کوچکتر از نمونه تجاری آن بوده و قادر به حمل ۱۴۵۰ کیلوگرم بار است.

General Motors Truck

رقابت این سه خودرو ISV تماشایی خواهد بود. Oshkosh-Flyer می‌تواند بیشترین بار را حمل کند و قبلا در نیروهای نظامی به کار گرفته شده است. Polaris DAGOR نیز پیش از این، سرویس‌دهی داشته و یک سابقه قوی در بین خودروهای آفرودی دارد و همین موضوع آن را تبدیل به چیزی بیش از یک خودروی آفرود معمولی کرده است. خودرو GM ممکن است رقیب ناشناخته‌ای باشد، اما این شرکت می‌داند که چگونه محصولات خود را به مشتریان بفروشد.

هر سه این شرکت‌ها باید پاییز امسال دو خودروی آزمایشی را در اختیار نیروی زمینی آمریکا قرار دهند. برنده این رقابت در سال 2020 مشخص خواهد شد و قرارداد اولیه، شامل ساخت ۶۵۱ خودرو خواهد بود که در ادامه ممکن است تعداد آنها افزایش نیز یابد.

نوشته با جدیدترین خودروهای زرهی هوابرد نیروی زمینی آمریکا آشنا شوید اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

نیروی زمینی آمریکا به‌دنبال ساخت یک توپ جنگی با بردی بیش از ۱۶۰۰ کیلومتر است!

نیروی زمینی آمریکا می‌خواهد توپ‌هایی با برد خیره‌کننده بیش از ۱۶۰۰ کیلومتر (۱۰۰۰ مایل) بسازد. این توپ‌ها به همراه سلاح‌های هایپرسونیک به نیروی زمینی این کشور اجازه خواهند داد تا اهداف استراتژیک و بسیار دور را که در حال‌حاضر دور از دسترس سیستم‌های فعلی ارتش آمریکا هستند مورد حمله قرار دهد.

سرهنگ John Rafferty، مدیر برنامه توپ‌های برد بلند نیروی زمینی آمریکا، در گفتگو با وب‌سایت Defense News گفته که این نیرو به‌دنبال ساخت توپی است که انتظار می‌رود حدود ۱۸۵۰ کیلومتر برد داشته باشد. تکنولوژی به کار رفته در این توپ‌ چنان پیشرفته است که ارتش آمریکا مطمئن نیست که بتواند از عهده هزینه ساخت آن برآید.

تست‌های اولیه این توپ قرار است به‌زودی در پایگاه Naval Support Facility Dahlgren در ویرجینیا انجام گردد. این پایگاه در واقع محل توسعه پروژه توپ‌های ریلی (Railgun) الکترومغناطیسی نیروی دریایی آمریکاست. توپ مذکور، در ادامه برای انجام آزمایش‌های بیشتر به پایگاه White Sands Missile Range در نیومکزیکو فرستاده خواهد شد.

اینکه نیروی زمینی آمریکا دقیقا چگونه می‌خواهد توپی با برد ۱۸۵۰ کیلومتر بسازد مشخص نیست. سنگین‌ترین توپ این نیرو که یک گلوله ۱۵۵ میلی‌متری به‌کاررفته در توپخانه هویتزر خودکششی M109A6 Paladin است، بردی به اندازه ۴۰ کیلومتر دارد. بد نیست بدانید که Schwerer Gustav، بزرگ‌ترین توپی که تابه‌حال ساخته شده است، بردی برابر ۴۵ کیلومتر دارد. در اواخر دهه ۱۹۸۰ میلادی، یک مهندس کانادایی به نام Gerald Bull، سرپرستی ساخت توپ سنگین System 350 را برای صدام حسین در عراق بر عهده گرفت.

System 350
System 350

توپخانه System 350، قطر لوله‌ای به اندازه ۳۵۰ میلی‌متر داشت و می‌توانست توپی به وزن ۱۳۶ کیلوگرم را به‌همراه مواد منفجره‌ای به وزن ۱۵ کیلوگرم، تا مسافت ۴۲۵ کیلومتر پرتاب کند. البته Gerald Bull در سال 1990 ترور شد و پروژه System 350 هرگز به سرانجام نرسید.

در توپخانه‌های متداول، توپ ابتدا در داخل لوله یا محفظه مخصوص بارگیری شده و سپس با انفجار یک چاشنی در پشت آن پرتاب می‌شود. با آتش گرفتن و انفجار چاشنی، مقداری فشار در پشت توپ ایجاد می‌شود و با افزایش فشار، توپ از داخل لوله به بیرون رانده شده و به سمت هدف پرتاب می‌گردد.

گزارشی در سال 2018 به یک توپ ۱۶۰۰ کیلومتری (۱۰۰۰ مایلی) اشاره کرده بود که احتمالا بسیار بزرگ است و از توپ‌های راکتی (RAP) برای این منظور استفاده می‌کند. همان موقع، Rafferty گفته بود که توپ موردنظر، بر پایه اصول به‌اثبات‌رسیده ساخته شده و آنها فقط مقیاس چیزهایی را که قبلا استفاده می‌کرده‌اند افزایش داده‌اند. توپ یا پرتابه راکتی، از یک موتور راکتی در داخل خود استفاده می‌کند. نتیجه کار، پرتابه‌ای است با یک چاشنی انفجاری کوچکتر اما با برد بیشتر. یک توپ بزرگتر می‌تواند سوخت جامد راکت بیشتری را با خود حمل کند که این امر به افزایش برد آن کمک خواهد کرد.

توپ ریلی نیروی دریایی آمریکا
توپ ریلی نیروی دریایی آمریکا

اما سوال اینجاست که آیا این توپ برد بلند، اقتباسی از توپ ریلی نیروی دریایی آمریکاست؟ باید بگوییم که احتمالش کم است. از آنجاییکه توپ‌های ریلی بسیار قدرتمند هستند بعید است که بتوانند مسافتی در حدود ۱۸۵۰ کیلومتر را طی کنند. این توپ‌ها همچنین نیاز به انرژی بیشتری برای پرتاب دارند و تامین این انرژی از طریق سوزاندن کیسه‌های مملو از مواد شیمیایی بسیار راحت‌تر از یک منبع برقی در حد مگاوات است. سرنخ دیگر در این‌باره، اظهارات خود مقامات نیروی زمینی آمریکاست که گفته‌اند هر کدام از پرتابه‌های آنها هزینه‌ای معادل ۴۰۰۰۰۰ تا ۵۰۰۰۰۰ دلار در بر خواهد داشت. این در حالی است که پرتابه‌های ریلی، ساده و ارزان هستند، اما موتورهای راکتی بسیار گران‌قیمت‌اند.

در حالیکه تمرکز نیروهای نظامی از جنگ‌های پارتیزانی به سمت رقابت‌ با سلاح‌های سنگین و بزرگ تغییر پیدا کرده است، نیروی زمینی آمریکا نیز در حال برنامه‌ریزی برای استفاده از توپ‌های برد بلند در مقابل رقبای احتمالی بزرگ خود است. توپ‌های برد بلند، به ارتش آمریکا توانایی بی‌سابقه‌ای در نشانه قرار دادن اهدافی در مسافت‌های بسیار دور، بدون نیاز به سرویس‌های دیگر به‌ویژه نیروی هوایی آمریکا، خواهد داد.

نیروی زمینی آمریکا برای ساخت نمونه اولیه این توپ تا سال 2023 هدف‌گذاری کرده و بعد از آن است که تصمیم خواهد گرفت آیا آن را برای استفاده در نیروهای نظامی خود توسعه دهد یا نه.

نوشته نیروی زمینی آمریکا به‌دنبال ساخت یک توپ جنگی با بردی بیش از 1600 کیلومتر است! اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.