سامسونگ جزو برترین تولیدکنندگان سنسورهای دوربین موبایلی در جهان به‌شمار می‌رود. این کمپانی سنسورهای دوربین برند ISOCELL را برای اسمارت‌فون‌ها تولید نموده و در این حوزه با محصولات شرکت سونی رقابت می‌کند. بر اساس آخرین گزارش مخابره شده توسط موسسه Strategy Analytics در 6 ماهه نخست سال 2020 شرکت‌های سونی، سامسونگ و OmniVision به‌ترتیب رتبه‌های اول تا سوم برترین تولیدکنندگان سنسورهای دوربین اسمارت‌فونی را به خود اختصاص دادند.

سهم درآمدی شرکت کره‌ای از بازار سنسورهای دوربین موبایلی طی 6 ماهه نخست سال 2020 معادل با 32 درصد بود؛ در حالی‌که سونی به سهم درآمدی چشمگیر 44 درصدی دست یافت. شرکت چینی تولیدکننده حسگرهای تصویربرداری موسوم به OmniVision نیز سهم 9 درصدی از بازار را به خود اختصاص داد. به لطف افزایش میزان تقاضا برای اسمارت‌فون‌های چند دوربینه درآمد بازار حسگرهای دوربین موبایلی در مقایسه با سال گذشته رشد 15 درصدی را تجربه کرد و به رقم 6.3 میلیارد دلار رسید.

Stephen Entwistle؛ معاون ارشد واحد فناوری‌های راهبردی در موسسه Strategy Analytics گفت: “شیوع فراگیر ویروس کرونا و تبعات آن برای بازار جهانی اسمارت‌فون موجب کندی روند رشد بازار سنسورهای تصویربرداری شد. با این‌حال با توجه به استقبال چشمگیر از سنسورهایی با رزولوشن بالا و استفاده از چندین دوربین در اسمارت‌فون‌ها انتظار می‌رود که در 6 ماهه دوم سال 2020 شاهد رشد چشمگیر بازار حسگرهای تصویربرداری باشیم.”

شرکت سامسونگ از چند سال پیش عرضه سنسورهایی با رزولوشن فوق‌العاده بالا را آغاز کرد. این کمپانی پس از عرضه سنسورهای دوربین 48 و 64 مگاپیکسلی در سال 2019 از حسگرهایی با تعداد پیکسل به‌مراتب بیش‌تر نیز رونمایی کرد. حسگرهای ISOCELL HM1 و ISOCELL HMX دارای رزولوشن 108 مگاپیکسلی هستند و در اسمارت‌فون‌های برندهای مختلفی از جمله سامسونگ و شیائومی مورد بهره‌برداری قرار گرفته‌اند.

اوایل سال جاری شرکت سامسونگ از سنسور دوربین ISOCELL GN1 با رزولوشن 50 مگاپیکسلی و قابلیت فوکوس خودکار 2 پیکسلی رونمایی کرد. به‌نظر می‌رسد که عرضه این حسگر خبر خوشحال‌کننده‌ای برای تولیدکنندگان اسمارت‌فون خواهد بود؛ زیرا شرکت‌ها بابت افت تعداد و اندازه پیکسل‌ها یا قابلیت فوکوس خودکار مطمئن نگرانی خاصی نخواهند داشت. سامسونگ قصد دارد که در آینده سنسورهای دوربین 150، 250 و حتی 600 مگاپیکسلی را برای اسمارت‌فون‌ها و صنعت خودرو عرضه نماید.

نوشته سامسونگ عنوان دومین تولیدکننده بزرگ سنسورهای دوربین اسمارت‌فونی در جهان را کسب کرد اولین بار در اخبار فناوری و موبایل پدیدار شد.

این‌روزها قدرتمند بودن دوربین، تبدیل به فاکتور تعیین‌کننده‌ای در اسمارتفون‌ها شده است. به عنوان مثال، می‌توان به گوشی‌های اخیرا معرفی‌شده پیکسل 4 گوگل و سری آیفون 11 اپل اشاره کرد که توانسته‌اند بهترین تجربه کار با دوربین را در اختیار مشتریان قرار دهند. این موضوع البته فقط مختص هندست‌های پرچمدار نبوده و گوشی‌های ارزان‌تر هم تا جای ممکن سعی کرده‌اند عکس‌های باکیفیت‌تری را با دوربین‌های خود ارایه کنند.

با این‌حال، رویکرد این دو بازار نسبت به دوربین‌ها، کاملا متفاوت از همدیگر بوده است. ما در بخش اسمارتفون‌های ارزان‌تر شاهد ارایه سنسورهای ۴۸، ۶۴ و به‌زودی ۱۰۸ مگاپیکسلی هستیم. این گوشی‌ها همان نظریه قدیمی را به کار بسته‌اند که می‌گوید اعداد بزرگتر همیشه بهتر هستند. اما اگر آن را از گوگل، اپل و سامسونگ بپرسید، آنها به شما خواهند گفت که یک دوربین فقط ۱۲ مگاپیکسلی هم می‌تواند همه آن چیزهایی را که نیاز دارید در اختیارتان قرار دهد. به نظر می‌رسد که نتایج بدست‌آمده نیز این ادعا را تایید می‌کند.

وسوسه مگاپیکسل‌ها گول‌تان نزند

در حالیکه بالا بودن مگاپیکسل یک دوربین، بر روی کاغذ، عالی به نظر می‌رسد، اما تبدیل این پیکسل‌ها به عکس‌هایی با ظاهر خوب، موضوع کاملا متفاوتی است.

در حال‌حاضر، تعدادی از دوربین‌های با رزولوشن بالا که در بازار وجود دارند، عکس‌های بسیار تاری تولید می‌کنند که فاقد هرگونه جزییاتی هستند. علت آن هم این است که در ایجاد تصاویر خوب و با جزییات، چیزهای دیگری فراتر از پیکسل‌ها دخیل هستند که از جمله آنها می‌توان به لنزهای باکیفیت و الگوریتم‌های پیشرفته پردازش عکس اشاره کرد. هرچند که برخی از گوشی‌های موجود در بازار مانند هواوی میت 30 پرو می‌توانند چنین تصاویر پرجزییاتی را ارایه کنند، اما اکثر هندست‌های ارزان‌تر چنین قابلیت‌هایی ندارند.

با این‌حال، اگر هنوز متقاعد نشده‌اید، می‌توانید نمونه عکس‌های زیر را باهم مقایسه کنید که با دوربین‌ ۴۸ مگاپیکسلی آنر 9X و دوربین ۱۲ مگاپیکسلی پیکسل 3 گرفته شده‌اند. ما در اینجا کاری به قیمت گوشی‌ها نداریم و فقط قصد مقایسه نتیجه کار مگاپیکسل‌ها را داریم. کاملا مشخص است که کدامیک از دوربین‌ها جزییات بیشتری را ثبت کرده‌اند.

علت اصلی این تفاوت آن است که همه سنسورهای با مگاپیکسل بالا، از یک فناوری به نام ترکیب پیکسلی (pixel binning) استفاده می‌کنند. این سنسورها به جای یک فیلتر رنگی سنتی Bayer از یک الگوی فیلتر Quad-Bayer بهره می‌گیرند. رزولوشن تصویر این دوربین‌ها، در واقعیت تقریبا نزدیک به یک چهارم عدد پیکسلی آنهاست. بنابراین، یک دوربین ۴۸ مگاپیکسلی با فناوری ترکیب پیکسلی، از نقطه نظر جزییات تصویر، بسیار نزدیک به یک دوربین ۱۲ مگاپیکسلی عمل می‌کند و همینطور، عملکرد دوربین‌های ۶۴ و ۱۰۸ مگاپیکسلی، بسیار نزدیک به دوربین‌های ۱۶ و ۲۷ مگاپیکسلی خواهد بود. این چیزی است که در گوشی‌های ارزان‌تر اتفاق می‌افتد. بنابراین توصیه ما این است که به اعداد بالاتر اعتماد نکنید و به کیفیت خود عکس‌های گرفته شده توجه کنید. چیزی که ما تابه‌حال دیده‌ایم این بوده که اکثر سنسورهای با پیکسل بالا عملکرد ناامیدکننده‌ای داشته‌اند.

آینده از آنِ عکاسی محاسباتی است

لذا، با توجه به اینکه رقابت مگاپیکسل‌ها آنطور که بایدوشاید نتوانسته نتایج مطلوبی به بار آورد، بازار گوشی‌های پرچمدار در سال‌های اخیر کمتر به سراغ تغییرات سخت‌افزاری رفته است. در عوض، این دستگاه‌ها سعی کرده‌اند تا قابلیت‌های عکس‌برداری خود را با استفاده از فناوری عکاسی محاسباتی بهبود ببخشند.

بهبودهای صورت گرفته در پردازش عکس، باعث ایجاد جزییات بیشتر و بالانس بهتر رنگ‌ها در محیط‌های پرنور و کم‌نور شده‌اند. عکاسی محاسباتی همچنین بسیاری از قابلیت‌های موردعلاقه ما از جمله حالت‌ شب، افکت بوکه و تشخیص صحنه براساس هوش مصنوعی را نیز امکان‌پذیر کرده است. برای مشاهده تاثیر واقعی این تکنولوژی، می‌توان به قابلیت‌های عکاسی از ستارگان پیکسل 4، زوم هیبریدی 5x هواوی و کیفیت عالی عکس‌های اپل در نورهای کم اشاره کرد.

البته ما این‌روزها شاهد ورود تعدادی از این تکنیک‌ها به هندست‌های ارزان‌تر نیز هستیم. قابلیت‌های بوکه و حالت شب را تقریبا بر روی همه گوشی‌های یک سال اخیر می‌توان پیدا کرد. با این‌حال، هزینه فناوری‌های پیشرفته پردازش تصویر و سخت‌افزارهای یادگیری ماشین، باعث شده تا در حال‌حاضر الگوریتم‌های بسیار پیشرفته عکاسی محاسباتی را فقط بر روی هندست‌های گران‌قیمت‌تر ببینیم.

امروز بهترین دوربین‌های اسمارتفون ها نه تنها متکی به سخت‌افزار عالی هستند بلکه از فناوری‌های پیشرفته پردازش تصویر و یادگیری ماشین هم استفاده می‌کنند. در حالیکه اپل، هواوی و سامسونگ بهبودهای چندان زیادی را در قابلیت‌های پردازنده‌های خانگی خود ایجاد نکرده‌اند، اما گوگل با پردازنده‌های Neural Core خود توانسته نبض بازار را در اختیار بگیرد. این چیپ‌ها، برای اجرای بهینه الگوریتم‌های پیشرفته اشاره شده در بالا لازم و ضروری هستند.

البته این قابلیت‌ها در نهایت راه خود را به هندست‌های ارزان‌تر هم پیدا خواهند کرد و سازندگان گوشی‌های هوشمند ممکن است رزولوشن دوربین‌های خود را، برای کمک به پردازش بهینه‌تر داده‌های تصویری، پایین‌تر بیاورند. در این میان، اسمارتفون‌های میان‌رده نیز همچنان از سنسورهای با رزولوشن بالاتر استفاده خواهند کرد تا خودشان را در کورس رقابت نگه دارند. ولی به‌هرحال، آینده عکاسی بر روی اسمارتفون‌ها،‌ بیش از پیش، متکی بر قابلیت‌های پردازشی پیشرفته‌تر و هوشمندتر خواهد بود.

نوشته اپل و گوگل ثابت کردند که نرم‌افزارهای دوربین خیلی مهم‌تر از مگاپیکسل‌ها هستند اولین بار در اخبار تکنولوژی و فناوری پدیدار شد.

ظاهرا سال 2018 به‌عنوان نقطه آغاز عرضه اسمار‌ت‌فون‌هایی با دوربین‌های سه‌گانه در نظر گرفته می‌شود؛ چرا که کمپانی‌های هواوی و ال‌جی پیکره‌بندی‌های بی‌نظیری از دوربین پشتی را ارایه نمودند.

به عقیده سامسونگ وجود 3 دوربین هم کافی نبود و این شرکت ماه گذشته اسمارت‌فون چهار دوربینه گلکسی A9 2018 را عرضه کرد. افزودن پیکره‌بندی دوربین چهارگانه به یک گوشی غیر پرچم‌دار مطمئنا اقدام ویژه‌ای به‌شمار می‌رود. اما آیا این موضوع به پیش‌گویی ویژگی‌های آینده اسمارت‌فون‌ها می‌پردازد؟

در پیکره‌بندی دوربین دوگانه چه ویژگی‌هایی از قلم افتاده است؟

اسمارت‌فون‌های مجهز به دوربین دوگانه در واقع تنها با 5 گونه مختلف ارایه می‌شوند. کلیه این گجت‌ها مجهز به یک حسگر تشخیص عمق، یک دوربین تله‌فوتو، یک دوربین با زاویه‌دید فوق‌العاده عریض، یک دوربین مونوکروم یا یک دوربین با تمرکز بر عکاسی شبانه هستند.

گوشی‌های مجهز به یک دوربین از نوع تله‌فوتو، مونوکروم، حسگر با زاویه‌دید فوق عریض یا دوربین دوم مخصوص شرایط نوری ضعیف عموما به کمک روش‌های مختلف می‌توانند اطلاعات عمق را برای عکس‌های پرتره و سایر جلوه‌های بصری دریافت نموده و نیازمندی به یک حسگر اختصاصی را کاهش دهند. حسگرهای تشخیص عمق به‌طور معمول در گوشی‌های ارزان‌قیمت‌تر مشاهده می‌شوند. در این هندست‌ها تولیدکننده صرفا می‌خواهد افکت‌های مربوط به عمق را بر روی هندست اقتصادی خود فعال نماید.

بدیهی است که با به‌کارگیری پیکره‌بندی دوربین دوگانه، کاربران از انعطاف‌پذیری بیش‌تری نسبت به یک دوربین منفرد بهره‌مند خواهند شد. اما انتخاب نوع دوربین دوم کار دشواری است.

شاید شما به‌دنبال لنزی با زاویه‌دید گسترده باشید که گستره وسیع‌تری از صحنه را در یک عکس ثبت می‌کند. ممکن است به‌خاطر نمایش واضح‌تر عکس‌های شبانه خود نیازمند یک دوربین با حساسیت مناسب در شرایط نوری ضعیف باشید یا شاید صرفا می‌خواهید به قابلیت بزرگ‌نمایی بهتری دست پیدا کنید. صرف‌نظر از شکل نیازمندی شما، هنگام خریداری یک اسمارت‌فون مجهز به دوربین دوگانه تنها می‌توانید یکی از موارد مذکور را به‌عنوان دوربین دوم هندست خود انتخاب کنید.

با افزودن یک دوربین دیگر چه اتفاقی رخ خواهد داد؟

حرکت به‌سوی پیکره‌بندی دوربین سه‌گانه، انعطاف‌پذیری دستگاه را بیش‌ازپیش افزایش می‌دهد. در عوض استفاده از تنها یک دوربین تله‌فوتو یا حسگر با زاویه‌دید گسترده، شما به‌صورت بالقوه می‌توانید هر 2 آن‌ها را در اختیار داشته باشید (علاوه بر دوربین استاندارد گوشی).

هواوی P20 پرو با استفاده از یک دوربین اصلی 40 مگاپیکسلی، یک دوربین تله‌فوتو 8 مگاپیکسلی با قابلیت بزرگ‌نمایی 3 برابری و یک حسگر مونوکروم 20 مگاپیکسلی، نخستین اسمارت‌فون با پیکره‌بندی دوربین سه‌گانه بود. ترکیب این لنزها با نرم‌افزار هوشمند تعبیه شده در گوشی، ثبت عکس‌هایی عالی در شرایط نوری ضعیف و قابلیت‌های بزرگ‌نمایی پیشرفته را به‌دنبال داشت.

هواوی به منظور بهبود کیفیت عکس‌ها در شرایط نوری ضعیف برای مدت زمانی طولانی از دوربین مونوکروم استفاده کرد. اما این دوربین جهت ایجاد بزرگ‌نمایی دیجیتالی (موسوم به زوم هیبریدی) مناسب‌تر نیز به‌کار گرفته می‌شد. به لطف بهره‌گیری هواوی P20 پرو از دوربین تله‌فوتو با بزرگ‌نمایی 3 برابری و حسگر 40 مگاپیکسلی با رزولوشن بالا در کنار توان پردازشی اعجاب‌انگیز گوشی، امکان دستیابی به بزرگ‌نمایی 3 و 5 برابری با کیفیت بالا فراهم شده است.

بر روی کاغذ، ال‌جی V40 به سراغ پیکره‌بندی دوربین سه‌گانه با انعطاف‌پذیری بالاتر رفت. گوشی ال‌جی با یک دوربین اصلی 12 مگاپیکسلی، یک حسگر تله‌فوتو 12 مگاپیکسلی با بزرگ‌نمایی 2 برابری و یک دوربین 16 مگاپیکسلی با زاویه‌دید فوق‌العاده عریض عرضه شد. همان‌طور که در عکس‌های پایین مشاهده می‌شود، ایده مشابه با این موضوع به‌معنای دسترسی شما به 3 دیدگاه کاملا متفاوت در یک گوشی است.

ال‌جی مطمئنا می‌تواند از پیکره‌بندی دوربین سه‌گانه مربوط به سال‌های 2018 و 2019 استفاده کند، چرا که میت 20 پرو نیز ترکیب مشابهی را ارایه می‌دهد. هواوی دوربین‌های استاندارد و تله‌فوتو اسمارتفون P20 پرو را حفظ کرده؛ اما حسگر مونوکروم سابق را کنار گذاشته و آن‌را با یک دوربین 20 مگاپیکسلی با گستره‌ دید فوق‌العاده عریض جایگزین نموده است. بعلاوه این غول چینی موفق شد قابلیت‌های بزرگ‌نمایی فوق‌العاده 3 و 5 برابری گوشی P20 پرو را حفظ نماید.

با استفاده از دوربین‌های پشتی چهارگانه چه اتفاقی رخ خواهد داد؟

ماه گذشته هنگام عرضه اسمار‌ت‌فون گلکسی A9 2018 با پیکره‌بندی دوربین چهارگانه، سامسونگ تصور می‌کرد که وجود یک دوربین بیش‌تر در پشت گوشی می‌تواند برای کاربران سودمند باشد. کمپانی کره‌ای در این ماژول علاوه بر موارد قابل‌ پیش‌بینی شامل دوربین‌های استاندارد، فوق عریض و تله‌فوتو از یک حسگر تشخیص عمق 5 مگاپیکسلی نیز بهره گرفته است.

این اقدام یک حرکت جالب به‌شمار می‌آید؛ زیرا دوربین‌های سوپر واید و تله‌فوتو عموما می‌توانند اطلاعات عمق را ارایه نمایند. در حقیقت اسمارت‌فون‌های گلکسی‌نوت 8، گلکسی S9 پلاس و گلکسی‌نوت 9 با استفاده از یک دوربین تله‌فوتو همگی قادر به خلق تصاویری با فوکوس زنده هستند. در این حالت یک حسگر تشخیص عمق می‌تواند جهت ثبت نگاشت‌های عمقی با جزئیات بیش‌تر و ایجاد افکت‌های پرتره و بوکه مناسب‌تر به‌کار گرفته شود.

پیکره‌بندی دوربین چهارگانه گلکسی A9 احتمالا تنها ایده مناسب نخواهد بود و سایر برندها نیز شاید بتوانند حسگر تشخیص عمق را با یک دوربین مونوکروم، یک دوربین مخصوص شرایط نوری ضعیف یا یک حسگر تله‌فوتو دیگر جایگزین کنند.

آیا این موضوع به‌نوعی بیانگر کاهش بازدهی پیکره‌بندی دوربین در اسمارت‌فون‌هایی با بیش از 3 دوربین پشتی است؟ هنوز خیلی زود است که بخواهیم به چنین پرسشی پاسخ دهیم. اما در این مسیر یک مانع بزرگ وجود دارد.

نیاز به فضای بیش‌تر

دوربین‌های اسمارت‌فون برخلاف دوربین DSLR غول‌پیکر شما به فضای چشم‌گیری دسترسی ندارند. بدیهی است که با وجود نمایشگر، تراشه، باتری و سایر قطعات گوشی، فضای چندانی در اختیار دوربین قرار نخواهد داشت. در حال حاضر با توجه به این محدودیت، سنسورهای تصویری موبایل دارای اندازه بسیار کوچکی هستند. لذا عملکرد آن‌ها در محیط‌های کم‌نور نسبت به سنسورهای تصویری DSLR بزرگ‌تر به‌مراتب ضعیف‌تر خواهد بود. این موضوع تولیدکنندگان را وادار می‌کند تا جهت پر کردن شکاف میان دوربین‌های اسمارت‌فونی و حسگرهای بزرگ‌تر از تکنیک‌های هوشمند پردازش تصویر (مانند میانگین‌گیری روی تصاویر) استفاده نمایند.

افزودن دوربین‌های اضافی غالبا به‌معنای جمع‌وجور شدن هرچه بیش‌تر سنسورهای تصویری، کوچک‌تر شدن سایر اجزاء یا بازطراحی کامل گوشی جهت گنجاندن سخت‌افزار بیش‌تر است. در صورت اتخاذ رویکرد نخست، حتی فناوری پردازش تصویر نیز احتمالا برای ایجاد تفاوت، کفایت نخواهد کرد. کوچک‌تر نمودن اندازه قطعات نیز می‌تواند پیامدهای نامطلوبی نظیر طول عمر کوتاه‌تر باتری (در صورت کاهش اندازه آن) را به‌دنبال داشته باشد. طراحی مجدد گوشی نیز احتمالا به تولید دستگاهی با ضخامت بیش‌تر یا برآمدگی‌های ناخوشایند دوربین منجر خواهد شد.

بعلاوه با افزایش تعداد دوربین‌ها، کیفیت عکس‌ها به‌صورت خودکار ارتقاء پیدا نمی‌کند. برندی که به دلیل کیفیت نامناسب دوربین خود به شهرت رسیده است، با ارایه یک گوشی چهار دوربینه نیز کماکان به‌عنوان یک برند نامرغوب شناخته خواهد شد. چنین هندستی صرفا می‌تواند تصاویری بی‌کیفیت از چشم‌اندازهای متفاوت را ثبت نماید.

با این وجود در عصر دوربین‌های دوگانه کنونی، تولیدکنندگان تصور می‌کردند که مزایای وجود یک دوربین اضافی (انعطاف‌پذیری و دسترسی به داده‌های بیش‌تر برای پردازش تصویر) از معایب آن بیش‌تر است.

اکنون پرسش اساسی این است که چه زمانی ویژگی‌های منفی بر جنبه‌های مثبت غلبه می‌کنند؟ در این میان ممکن است با نمونه‌ای از صنعت دوربین با نام لایت L16 مواجه شویم (تصویر فوق).

دوربین L16 سال گذشته عرضه شد و از 16 دوربین با فواصل کانونی متغیر (از 28 میلی‌متر تا 150 میلی‌متر) بهره می‌برد. چنین دوربین‌هایی هنگام استفاده در کنسرت‌ها می‌توانند بزرگ‌نمایی بی‌نظیر و عکس‌های 52 مگاپیکسلی را ارایه نمایند. همگی این موارد به لحاظ تئوری عالی به‌نظر می‌رسند.

با این‌حال مقوله‌هایی مانند سرعت پردازش، نیازمندی به استفاده از اپلیکیشن تنظیم شدت روشنایی با تنظیمات متعدد و نتایج بسیار بی‌ثبات، ارزیابی‌کنندگان را تا حد زیادی کلافه می‌کنند.

عملکرد تصادفی در شرایط نوری ضعیف و عدم پشتیبانی از ویدیو در زمان عرضه از ویژگی‌های ناامیدکننده این دوربین با چندین لنز محسوب می‌شود. مطمئنا به مروز زمان و با انتشار به‌روزرسانی‌های نرم‌افزاری، عملکرد دوربین لایت L16 ارتقاء خواهد یافت. اما نتایج اولیه بایستی به‌عنوان یک عامل هشداردهنده برای تولیدکنندگان اندرویدی در نظر گرفته شود. افزودن دوربین‌های بیش‌تر به‌راحتی می‌تواند مشکلات بیش‌تری را ایجاد نماید؛ مسائلی که احتمالا حل آن‌ها فراتر از توان تولیدکنندگان خواهد بود.

در هر صورت هواوی نشان داد که با وجود پیکره‌بندی دوربین سه‌گانه، کاربران می‌توانند به نتایجی خیره‌کننده دست یابند. به‌نظر می‌رسد که وجود 3 دوربین، کلیه چشم‌اندازهای سه‌گانه اساسی را پوشش داده و احتمالا برای پرچم‌داران سال 2019 ایده مناسبی به‌شمار می‌آید. در حقیقت آخرین شایعات نشان می‌دهند که پرچم‌دار گلکسی S10 سامسونگ در سال آینده از این پیکره‌بندی دوربین استفاده خواهد کرد.

به‌نظر شما آیا تا عرضه گوشی‌های چهار دوربینه زمان زیادی باقی‌مانده است؟

نوشته آیا وجود بیش از 3 دوربین اصلی در یک اسمارت‌فون واقعا لازم است؟ اولین بار در وب‌سایت فناوری پدیدار شد.