گوگل به طور رسمی پایان کار اندروید بتای نوقا را اعلام کرد و با این اعلام زود هنگام نشان داد که به زودی نسخه جدید و بعدی اندورید، موسوم به اندریود اوریو یا اندروید O وارد بازار خواهد شد.

گویا آی تی – با اعلام نزدیک شدن پایان کار بتای اندروید نقا، کاربران زود تر موعد می توانند نسخه جدید را روی گوشی های خود نصب کنند این در حای است که اندروید اوریو نیز در کنفرانس امسال گوگل I/O ۲۷ الی ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۶ رونمایی می شود. در واقع اولین نسخه بتای رسمی در این کنفرانس عرضه خواهد شد و توسعه دهندگان و برنامه سازان روی ویژگی ها و امکانات جدید آن بحث خواهند کرد.
درواقع اندروید اوریو از ۲۱ مارس به ‌صورت پری-وی-یو برای توسعه ‌دهندگان عرضه ‌شده است و فصل سوم آن، امسال نهایی شده و برای سازندگان موبایل ارسال خواهد شد.
کاربران عضو برنامه موسوم به Preview program به نسخه Preview 1 دسترسی داشته و نسخه آلفا را می ‌توانند تجربه کنند.
گوشی ‌هایی که می‌ توانند نسخه بتا را داشته باشند شامل نکسوس ۵ ایکس، نکسوس ۶ پی، نکسوس پلیر، پیکسل، پیکسل ایکس.ال و پیکسل سی است که نسخه مذکور را بعد از رونمایی آن دریافت خواهند کرد.

برخی معتقدند که هک دستگاه های اندرویدی آسان تر از سایر پلتفرم هاست؛ اما نظر متخصصان این عرصه در این باره چیست؟ برای بررسی این موضوع با تکرا همراه شوید:

سیستم عامل اندروید پلتفرمی است که بیشترین کاربر را در سطح جهان دارد. بیش از ۱.۴ میلیارد نفر، هر روز از گوشی ها و تبلت های اندرویدی استفاده می کنند؛ و این حقیقت که یک پلتفرم منبع باز و رایگان برای تولیدکنندگان به شمار می رود، به محبویت آن افزوده است. اما همین منبع باز بودن یک شمشیر دولبه است که باعث می شود کاربران نتوانند دستگاه های اندرویدی خود را به طور منظم، به آخرین بسته های امنیتی آپدیت کنند.

مشکل بدافزارها چند سالی است که فضای اندروید را دچار اشکال کرده و محققان دائما به دنبال برطرف کردن نقاط آسیب پذیر این پلتفرم هستند. مشکلات با سرعت و قدرت زیادی پدیدار می شوند، تا جاییکه دیدن نیمه پر لیوان دشوارتر می شود. هفته ی قبل بود که بدافزار FalseGuide ظاهر شد و بیش از ۱.۸ میلیون نفر از کاربران دستگاه های اندرویدی را با مشکل مواجه کرد.

حال سوال اینجاست که مرز میان مبالغه و خطر واقعی کجاست؟ آیا این پلتفرم حقیقتا ناامن است؟

آدریان لادویگ، مدیر Android Security در این باره می گوید: “نه، پلتفرم اندروید ناامن نیست. من فکر می کنم که کمی مشکل ادراک داریم، که واقعا با خطر واقعی کاربر متفاوت است. کارهای پنهانی، تلاش های زیرزمینی و تمام کارهای دیگری که برای دشوار کردن راه های نفوذ انجام داده ایم، به خوبی در حال پیشرفت است.”

یک تردید کوچک وجود دارد که جدیدترین نسخه های اندروید درواقع امن تر از نسخه های پیشین هستند، اما مشکل اینجاست که بسیاری از کاربران اندرویدی مزایای آن را درک نمی کنند. گزارشی که در سال ۲۰۱۶ از تیم امنیت اندروید منتشر شده بود، اعلام کرد که کمتر از نصف دستگاه های اندرویدی تا پایان سال ۲۰۱۶، آخرین آپدیت ها را در ۱۲ ماه گذشته دریافت نکرده اند.

مایک مورگنسترن، مدیرعامل سازمان رتبه بندی آنتی ویروس AV-Test در این باره گفته است: “نسخه های به روز رسانی شده ی گوگل اندروید را می توان امن دانست. اما بسیاری از نسخه های قدیمی تر اندروید، بیش از پیش با آسیب پذیری های مختلف روبرو می شوند و بسیاری از شرکت ها نیز آخرین آپدیت ها را برای دستگاه های خود عرضه نمی کنند. در حال حاضر، بیش از ۸۰۰ نقطه آسیب پذیر شناخته شده است.”

با نگاه کردن به آمار توزیع رسمی اندروید در ماه آوریل، متوجه می شوید که تنها ۴.۹ درصد از دستگاه های اندرویدی از آخرین نسخه این سیستم عامل یعنی اندروید ۷.۰ و ۷.۱ نوقا بهره می برند. (این آمار در ماه مه به ۷.۱ درصد رسیده است.) این میزان به نسبت مجموع دستگاه های اندرویدی بسیار اندک است. اندروید ۶.۰ مارشمالو نیز روی ۳۱.۲ درصد از دستگاه ها و اندروید ۵.۰ و ۵.۱ لالی پاپ روی ۳۱ درصد از دستگاه ها اجرا می شود. هنوز هم یک پنجم دستگاه های اندرویدی از نسخه ی ۴.۴ کیت کت بهره می برند. بیشتر دستگاه هایی که نسخه های قدیمی تر اندروید را دارند، هرگز نسخه های آپدیت شده را دریافت نخواهند کرد.

جاشوا جی دریک، معاونت پلتفرم تحقیق و بهره برداری در Zimperium می گوید: “۸۴ درصد از دستگاه های اندرویدی به روز رسانی نشده اند؛ این بدان معناست که بیشتر این دستگاه ها در معرض خطر هستند.”

Zimperium یک شرکت امنیت موبایل است و جاشوا دریک نیز که معاونت این شرکت را به عهده دارد، در سال ۲۰۱۵ موفق شد تا آسیب پذیری های بدافزار Stagefright را مشخص کند. این بدافزار می توانست از طریق کدهای مخرب ویدیویی یا صوتی، کنترل دستگاه های اندرویدی را در اختیار هکرها قرار دهد؛ نزدیک به ۹۵ درصد از دستگاه ها نیز نسبت به این بدافزار آسیب پذیر بودند. دریک معتقد است که امروزه، کمتر از ۱ درصد از دستگاه ها هنوز هم آسیب پذیر هستند.

آسیب های احتمالی آن واقعا وحشتناک هستند، با اینحال تاثیر آن بر کاربران اندرویدی هنوز هم مشخص نیست.

لادویگ در این باره گفته است:

“از زمانی که این بدافزار را شناختیم، نزدیک به دو سال می گذرد، اما هنوز هم نمی دانیم که آیا کسی تحت تاثیر آن قرار گرفته است یا خیر.”

اما دریک با او مخالف است.

“ما می دانیم که با استفاده از این آسیب پذیری ها، حمله های هدفمندی در سرورهای رسانه وجود داشته است. می دانیم که اثبات منفی در مجموع دشوارتر است و برای تلاش های گوگل در زمینه ی امنیت بیشتر پلتفرم احترام قائلیم؛ اما بدون یک سنسور روی دستگاه، هیچ راهی برای تشخیص وضعیت خطر یا تهدید روی دستگاه وجود ندارد، به ویژه در پلتفرم های موبایل.”

مشکل اینجاست که به راحتی نمی توان تشخیص داد که آیا یک دستگاه مورد حمله قرار گرفته است یا خیر. بعد از مراحل شناسایی بدافزار Stagefright، تیم امنیتی زیمپریوم توانستند Zimperium Handset Alliance را راه اندازی کنند تا برقراری روابط میان محققان، اپراتورهای شبکه های موبایلی، توسعه دهندگان های اپلیکیشن های موبایل و فروشندگان گوشی های هوشمند بهبود یابد.

دریک معتقد است: “محققان باید ترغیب شوند که به دنبال بسته های امنیتی ماهانه باشند و تلاش کنند که راه های آسیب پذیری را شناسایی کرده تا جهان موبایلی امن تری ایجاد شود.”

کمپانی گوگل در زمینه ی کاهش خطرهای امنیتی گام های ارزشمندی برداشته و با ارائه ی بسته های امنیتی ماهانه و آسان تر کردن مراحل دریافت آپدیت ها، تلاش می کند تا نقاط آسیب پذیر را کاهش دهد. اما نسخه های قدیمی تر اندروید همچنان به حال خودشان رها شده اند.

مشکل عدم یکپارچگی اندروید را نمی توان به آسانی حل کرد. گوگل به سختی می تواند تولیدکنندگان، فروشنده ها و اپراتورها را قانع کند که آپدیت ها را در دسترس کاربران خود قرار دهند. تیم کوک، مدیرعامل اپل در مصاحبه ای با ZDNet گفته است: “مشکل عدم یکپارچگی اندروید، دستگاه ها را به فضای مسمومی از آسیب پذیری تبدیل کرده است.” اما آیا فضای iOS حقیقتا بهتر است؟ چرا؟

دریک می گوید: “برخی بر این باورند که امنیت سیستم عامل iOS بیشتر از اندروید است، اما همیشه اینطور نیست.”

او می گوید منبع باز بودن پلتفرم اندروید شرایطی را فراهم می کند تا محققان به راحتی بتوانند ایرادها را شناسایی کرده و آنها را برطرف کنند. اما فضای بسته ی iOS چنین امکانی را برای مخققان فراهم نمی کند. مورگنسترن نیز با او هم عقیده است؛ اما به نکته ی مهمی اشاره می کند: بدافزارها برای اندروید مشکل بزرگتری به شمار می روند.

او در ادامه اضافه کرد: “کاربران دستگاه های اندرویدی به آسانی می توانند اپلیکیشن های مورد نیاز خود را از هر منبعی دریافت و نصب کنند. همین امر نیز دستگاه را در معرض اپلیکیشن های مخرب قرار می دهد. اما پلتفرم های دیگر در این زمینه سخت گیرانه تر عمل می کنند؛ دانلود اپلیکیشن ها تنها از طریق بازارهای بسته ی خودشان امکان پذیر است.”

اندروید یک هدف بزرگ است؛ پایگاه کاربران بزرگ و کدهای منبع باز، این پلتفرم را برای مجرمان سایبری جذاب تر کرده است. AV-Test روزانه بیش از ۳۰۰۰۰ بدافزار جدید اندرویدی را شناسایی می کند. این آمار حقیقتا وحشتناک است؛ با اینحال کاربران اندرویدی نگران می توانند با دانلود نرم افزارها از طریق گوگل پلی، آپدیت و دریافت بسته های امنیتی ماهانه و استفاده از اپلیکیشن های امنیتی سوم شخص اندرویدی، این ریسک را کمتر کنند.

دریک و مورگنسترن، هردو به اهمیت عدم اتصال به شبکه ها و وای فای های ناشناخته اشاره کرده اند؛ پیشنهاد آنها این است که حداقل از اپلیکیشن های وی پی ان اندرویدی استفاده کنید.

دریک در این باره توضیح داد: “داده های ما نشان می دهد که بیشتر حمله ها در طبیعت، شبکه ای هستند و آنها میان iOS، اندروید و سایر پلتفرم ها تبعیض قائل نمی شوند. به محض اینکه یک مزاحم در سکوت کامل به ترافیک شبکه ی شما راه پیدا کند، هر دستگاه متصل به آن در مقابل نظارت تهاجمی، فیشینگ های شخصی شده، نفوذ به پلتفرم یا هر نوع دیگری از حمله، آسیب پذیر خواهد بود.”

امنیت اندروید در حال بهبود است. می توان نشانه های آن را در آپدیت های بیشتر، رمزگذاری دستگاه، درخواست های اجازه، مخفی سازی اپلیکیشن ها برای ایزوله کردن آنها از یکدیگر، دسترسی محدود به منابع و اسکن اتوماتیک بدافزار در گوگل پلی استور مشاهده کرد. اما همچنان به تلاش های بیشتری نیاز داریم.

لادویگ در توضیح اهمیت تحقیقات سوم شخص گفت: “سال گذشته ما مبلغ یک میلیون دلار را به محققان پرداخت کردیم.” با اینحال و علیرغم تمامی این تلاش های، دریک معتقد است که به برنامه های بیشتری نیاز داریم.

“گوگل برای بهبود امنیت کلی اندروید باید با فروشنده های امنیتی ارتباط نزدیک تری داشته باشد. اپل و سایر فروشنده ها نیز همکاری های مشترک خود را افزایش داده اند، اما گوگل این همکاری ها را کاهش داده است. فلسفه ی گوگل این است که فکر می کنند می توانند تمام کارها را خودشان انجام دهند، اما این تنها به کاربران آسیب رسانده و به نفع تولیدکنندگان بدافزارها خواهد بود.”

در نهایت باید گفت که امنیت اندروید درحقیقت به نوع دستگاهی که از آن استفاده می کنید هم بستگی دارد. اگر از یک گوشی دو یا سه ساله ای استفاده می کنید که نسخه های قدیمی تر اندروید را اجرا می کند و ماه هاست که آن را به روز رسانی نکرده اید، باید نگران مسائل امنیتی آن باشید.

نمی توان تشخیص داد که تمامی دستگاه های اندرویدی تا چه زمانی به اندروید نوقا یا نسخه های جدیدتر مجهز خواهند شد، اما تا آن زمان، روند کند ارائه آپدیت ها توسط فروشنده ها و اپراتورها را می توان یک مشکل اساسی دانست.

مورگنسترن می گوید: “تا زمانی که همه ی آپدیت ها برای تمامی دستگاه های اندرویدی در دسترس باشد، هنوز در معرض خطر هستیم.”

.

منبع: digitaltrends

مطلب نظر متخصصان درباره هک دستگاه های اندرویدی چیست؟ آیا هک این پلتفرم ساده تر است؟ برای اولین بار در وب سایت تکرا - اخبار روز تکنولوژی نوشته شده است.

در سال ۲۰۱۳، مجله‌ی تایمز مقاله‌ای را با عنوان گوگل در مقابل مرگ، در مورد کالیکو، یک پروژه تحقیقاتی بهداشتی با تمرکز بر درک مفهوم سالخوردگی و نحوه مقابله با آن منتشر کرد. لری پیچ، مدیر عامل اجرایی شرکت گوگل به مجله تایمز گفته بود:” ما باید اهدافی را در نظر بگیریم که بسیار بسیار مهم هستند، تا بتوانیم تا ۱۰ یا ۲۰ سال بعد به آن ها برسیم.”

گویا آی تی – اما پروژه‌ی کالیکو دقیقا چگونه به انسان‌ها کمک می‌کند تا عمر طولانی تر و سالم تری داشته باشند؟ این پروژه بودجه ۱٫۵ میلیارد دلاری خود را چگونه سرمایه گذاری می کند؟ پیج، به جز عنوان کردن هدف جاه طلبانه کمپانی – یعنی درک بهتر چگونگی افزایش سن و سالخوردگی از دیدگاه زیست شناسی، و درمان سالخوردگی به عنوان یک بیماری، در باقی مسائل مبهم صحبت می کرد.
من اخیرا در اطراف Silicon Valley به جست و جو پرداخته و با محققانی که سالخوردگی و مرگ را مطالعه می‌کردند صحبت کرده‌ام و متوجه شدم که پس از گذشت ۴ سال از راه اندازی این پروژه، ما هنوز نمی‌دانیم این طرح دقیقا چه‌کار می‌کند.

من از تمام کسانی که توانستم در مورد کالیکو پرس‌و جو کردم – و به سرعت فهمیدم که این نام، مانند یک دژ نفوذ ناپذیر است. در میان اخبار اندکی که از کالیکو در مطبوعات منتشر شده است، تنها می توان به برخی توصیفات کلی از هم‌کاری با آزمایشگاه های خارجی و شرکت‌های داروسازی پی برد – که بیش‌تر آن ها بر هدف بسیار مبهم تحقیق در مورد سالخوردگی و بیماری‌های مربوطه تأکید داشتند. رابط‌های رسانه ای در این طرح، به درخواست‌های متعدد برای انجام مصاحبات پاسخ ندادند.
افرادی که در کالیکو، یا موسسات مشارکت‌کننده با کالیکو کار می کنند و حتی افرادی که دیگر در این شرکت نیستند، همگی از من و پاسخ‌گویی به پرسش‌های من طفره می‌رفتند.
ما باید برای لحظه‌ای تأمل کنیم و به عجیب بودن این موضوع پی ببریم. یکی از بزرگ ترین و پردرآمدترین شرکت‌های دنیا به تحقیق در مورد سالخوردگی علاقه مند شده است و بودجه‌ای تقریبا برابر با کل بودجه NIH برای تحقیق در مورد سالخوردگی صرف می‌کند، و با همه‌ی این ها، این پروژه بسیار مخفی و نامشخص است.
موضوع جالب دیگر اینکه گوگل همیشه خود را به عنوان یک پیشتاز در شفافیت اطلاعاتی معرفی کرده به ارتباطات آزاد خود افتخار می‌کند. ما امروزه در زمانی زندگی می‌کنیم که هنجارها در علوم مختلف، به خصوص علوم پزشکی، بیشتر در مورد تفکر باز و اشتراک گذاری داده ها متمرکز هستند. اما به دلایلی در پروژه کالیکو از این ارزش‌ها دوری می‌شود.
در حال حاضر من فکر می‌کنم می‌توانیم به صراحت بگوییم که گوگل مشکل سالخوردگی را حل نکرده است. و یا اگر موفق به حل این مسئله شده، آن را علنی نکرده است.
کالیکو تنها جزئیات بسیار مبهم را در مورد فعالیت‌ها منتشر می کند.

تعجبی ندارد اگر پروژه ها و طرح‌های جدید در ابتدای کار خود اندکی مخفی‌کاری کنند، اما معمولا پس از مدتی یک بیانیه‌ی عمومی با جزئیات دقیق در مورد فناوری یا علمی که در حال توسعه است، و راهبردها و اهداف آن منتشر می‌شود. اینکه کالیکو هیچ توضیحی در مورد کارهایی که در این طرح انجام می‌شود نمی دهد، محققان پیشتاز در مورد سالخوردگی را آزار می‌دهد. این محققان سردرگمی و ناامیدی خود را در مورد پنهان‌کاری‌های کالیکو بیان کرده و عنوان کرده اند که این سطح از پنهان‌کاری برای علم سودمند نخواهد بود.
اریک توپول، یک متخصص قلب است که به مطالعه در مورد سالخوردگی می پردازد و مدیریت موسسه علمی کاربردی‌سازی اسکرپس را نیز برعهده دارد. توپول برخی از دانشمندانی را که در پروژه کالیکو مشغول به کار هستند، از مدت‌ها پیش از آغاز این پروژه می‌شناسد. او می‌گوید: ” آن‌ها بیش از حد مرموز هستند.” به نظر می‌رسد از زمانی که ‌دوستانش وارد پروژه‌ی گوگل شده اند، او نتواسته با آن‌ها ارتباط برقرار کند. او هم چنین اضافه می‌کند: ” من از این افراد برای سخنرانی در برنامه‌ای که در رابطه با پزشکی ژنومیک داریم، دعوت کرده‌ام. آن‌ها جواب منفی داده و گفته‌اند که نمی‌توانند راجع به کارهایی که انجام‌ می‌دهند صحبت کنند. من واقعا دلیل این‌کارها را نمی‌فهمم.”

من نتوانستم هیچ سندی مبنی بر آزمایش‌های بالینی یا هیچ مجوزی در مورد پروژه کالیکو پیدا کنم که به صورت عمومی به ثبت رسیده باشد، و از بین ۲۲ سندی که توسط شرکت و وابستگان آن منتشر شده است، تنها نیمی از آن‌ها به موضوع سالخوردگی مربوط بوده و بسیاری از آن‌ها مقالات مروری ( و نه تحقیقی) بودند.
تیر بارزیلای، متخصص ژنتیک و یکی از محققان پیشتاز در مورد سالخوردگی در کالج پزشکی آلبرت انیشتین، بیان کرده است که این اسناد منتشر شده هیچ اطلاعات خاصی در مورد اهداف و فعالیت‌های کالیکو به او نداده اند. او می‌گوید: ” در رشته تخصصی ما علاقه‌ی زیادی به تأخیر انداختن پیری و به دنبال آن به تأخیر انداختن بیماری‌ها وجود دارد. اما به نظر نمی‌رسد این همان چیزی باشد که در کالیکو در حال انجام است. بسیار عجیب است که آن‌ها به سراغ ما نمی‌آیند، ما امتیازات و منابعی مهمی در دست داریم و برای مشارکت و ایجاد تکنولوژی‌های زیستی بسیار مشتاق هستیم. این در حالی است که هیچ کس از پروژه‌ی کالیکو با ما صحبت نمی‌کند.”
پژوهش‌گران ممتاز دیگر در موضوع سالخوردگی نیز، نظرات مشابهی داشتند. فلیپ سیرا، مدیر بخش علوم زیستی سالخوردگی در موسسه ملی سالخوردگی NIH، می‌گوید :” من هیچ تعاملی با این گروه ندارم. آن‌ها نمی‌خواهند با من در تعامل باشند. من‌ هم به همان اندازه‌ که آن‌ها به من بی‌توجهی می کنند، به آن‌ها اهمیتی نمی‌دهم.” او از دانشمندان کالیکو برای صحبت در NIH دعوت کرده است و بیان می‌کند: ” آن‌ها به جلسه آمدند اما هیچ توضیحی در مورد فعالیت‌های خود ارائه نکردند. آن‌ها حتی در مورد کلیات کارهای خود هم حرفی نمی‌زنند.”

مشکل پنهان‌کاری‌های کالیکو
توضیحات بسیار اندکی برای مرموز بودن کالیکو وجود دارد. از میان آن‌ها می‌توان به این اشاره کرد که کالیکو منتظر یک کشف بزرگ است. یک مقاله در سایت MIT Technology Review، که در ماه دسامبر سال گذشته منتشر شد و آن هم جزئیات خاصی راجع به دانش ضد سالخوردگی کالیکو مطرح نکرده بود، اشاره ای به همین نکته داشت:
دیوید بوتشتاین، افسر ارشد عملی کالیکو می گوید، بهترین پیش بینی می‌تواند این باشد که کالیکو در ۱۰ سال آینده، کشفیات بسیار مهمی برای ارائه خواهد داشت. این دوره زمانی طولانی می‌تواند پاسخ‌های منفی پروژه به انجام مصاحبات را توجیه کند. ” تا مدت‌ها هیچ دستاورد مهمی، به جز پیشرفت‌های جزئی علمی، برای اعلام وجود نخواهد داشت. مشکل همین است.”

اما دوری از رسانه‌ها نیازی به پنهان‌کاری بین دانشمندان همکار ندارد. اگر دانشمندان کالیکو واقعا به دنبال عبور از مرزهای علم بودند، ممکن بود به استفاده از برخی روش‌های بهینه موجود، که تا به حال به ثبت رسیده است؛ شفافیت، به اشتراک گذاری داده‌ها و همکاری و هماهنگی با سایر محققان فکر کنند تا لازم نباشد مسیرهای اضافی یا نادرست را امتحان کنند.
همانطور که توپول می‌گوید” پژوهش مخفی مربوط به گذشته است. دنیا به سمتی متمایل شده است که ارزش‌ تفکر باز، شفافیت و اجتناب از تفکر انحصاری را به خوبی به نمایش بگذارد.”
البته توضیحات دیگری هم برای پنهان‌کاری وجود دارد. یک خبر جدید منتشر شده از طرف کالیکو، حاکی از همکاری آن با شرکت داروسازی C4 Therapeutics، برای تلاش در زمینه تولید و ساخت داروهایی برای ” بیماری‌های سالخوردگی” نظیر سرطان است- یکی از همکاری‌هایی که بین کالیکو و شرکت‌های تولید و ساخت دارو شکل گرفته است. اگر کالیکو بر توسعه دارو متمرکز شده باشد، قدری پنهان‌کاری قابل توجیه است. ( شرکت‌های دارویی معمولا محصولات خود را به صورت پنهان می‌سازند تا در رقابت ها پیشتاز باقی بمانند.)
اما محققان این توجیه را باور نمی‌کنند. بارزیلای می‌گوید: ” محققان (درکالیکو) در حال استفاده از مدل‌هایی مانند مخمرها، نماتودها، و موش‌های صحرایی برهنه هستند. استفاده از این مدل‌ها برای توسعه داروها متداول نیست.” یافتن درمان برای بیماری‌ها با هدف اصلی شرکت – یعنی درمان بیماری سالخوردگی به جای جست و جو برای درمان بیماری‌های مربوط به سالخوردگی – هماهنگی ندارد.

یک دلیل احتمالی دیگر برای عدم شفافیت – که به نظر من از بقیه متقاعدکننده‌تر است – آن است که پنهان‌کاری قانون شرکت باشد. آرت لوینسون، مدیر عامل اجرایی در کالیکو، فردی است که در تیم اپل نیز، پست مدیریت داشته، و رابطه‌ی نزدیکی هم با استیو جابز داشته است؛ کسی که به رویکردهای پنهانی در تحقیق و توسعه و اداره‌ی یک کسب و کار، شهرت داشت. ممکن است لوینسون، سیاست پنهان‌کاری کالیکو را از روی ساختار شرکت اپل ایجاد کرده باشد.
توپول می گوید شاید کالیکو روزی این پنهان‌کاری ها را توجیه کند. او می افزاید ” اما در حال حاضر، من نمی‌توانم این پنهان‌کاری‌ها را درک کنم.” جلوگیری از انتشار اطلاعات درمورد پیشرفت‌های صورت گرفته در علوم پزشکی یا درمان‌هایی برای بیماری‌ها، غیر قابل قبول است: جان بسیاری از افراد در خطر است. ” هر عملی که پیشرفت در مسیر پژوهش‌های پزشکی را دچار کندی کند، قابل بخشش نیست.”
به همین دلیل، من می‌خواهم از کالیکو یا افرادی که با این شرکت همکاری داشته اند، برای بیان اهداف و فعالیت های این پروژه دعوت کنم. من به شما اطمینان می‌دهم که آن را دراختیار رسانه‌ها و عموم نخواهم گذاشت.

گوگل قصد دارد فضای مرورگر کروم خود را برای کاربران، امن تر کند. این غول عرصه‌ی تکنولوژی، از ماه ژانویه‌ی امسال، به وب‌سایت‌ها هشدار داده است که به جای HTTP، از HTTPS استفاده کنند. کروم، با برداشتن گامی دیگر به سوی امنیت بیشتر، اعلام کرده است هر زمان که کاربر شروع به وارد کردن داده‌ها در صفحه وب کند، صفحات وبِ دارای پیشوند HTTP را ، در محل آدرس سایت، با عنوان ” نا امن” مشخص خواهد کرد.

گویا آی تی-شرکت گوگل، در نسخه‌ی کروم ۵۶، که در ژانویه‌ی امسال رونمایی شد، از این تکنیک استفاده کرده است. این برنامه، هر زمانی که کاربر در صفحه‌ی وب، کلمه‌ی عبور یا مشخصات کارت اعتباری خود را وارد می‌کرد، سایت‌های HTTP را به عنوان سایت “ناامن” مشخص می کرد. این گام در گوگل، موجب کاهش ۲۳ درصدی استفاده از این گونه صفحات وب، در رایانه ها شده است.
این غول بزرگ تکنولوژی، در جدیدترین اقدام خود، برچسب “ناامن” را در محل آدرس وب‌سایت‌های HTTP نشان خواهد داد. این علامت، هر زمان که کاربر روی هر فیلد داده کلیک کند تا اطلاعاتی را وارد وب سایت کند، ظاهر می شود. پیش تر، این برچسب محدود به اطلاعات کارت‌های اعتباری و کلمات عبور می‌شد، اما امروزه در مورد تمام انواع داده ها انجام می شود.
امیلی شختر از تیم امنیتی کروم، در یک وبلاگ می‌نویسد:
“کلمات عبور و اطلاعات مربوط به کارت‌های اعتباری، تنها اطلاعاتی نیستند که باید خصوصی باشند. هرگونه داده ای که کاربران در وب‌سایت ها وارد می‌کنند، نباید برای سایر افراد شبکه، در دسترس باشد، به این ترتیب برای اولین بار نسخه‌ی ۶۲ گوگل کروم، هر زمان که کاربران، داده‌هایی را به سایت‌های HTTP وارد کنند، هشدار ” نا امن” را نشان خواهد داد.”
عملکرد یکسان برای حالت ناشناس
پست منتشر شده در وبلاگ، بیان می‌کند که در حالت ناشناسِ مرورگر کروم نیز، عملکرد یکسانی وجود خواهد داشت. انتظار می‌رود که گوگل، این ویژگی جدید را با به روز رسانی نسخه‌ی کروم ۶۲، که در اکتبر امسال، رونمایی خواهد شد، در اختیار کاربران قرار دهد گوگل، با نسخه‌ی ۶۲ از مرورگر کروم، به تشویق هر چه بیشتر وب‌سایت ها برای استفاده از پروتکل HTTPS به جای پروتکل نامطمئن HTTP چشم دوخته است. علاوه بر این، شرکت گوگل می‌گوید انتقال از HTTP به HTTPS، برای صاحبان وب‌سایت ها، کاری بسیار کم هزینه است، و با این کار آن ها عملکرد وب‌سایت خود را بهبود می‌بخشند.
تمرکز روز افزون گوگل بر وب‌سایت‌های نا امن، ستودنی است، و ما انتظار داریم که تازه ترین بیانیه‌ی این شرکت، صاحبان وب‌سایت‌ها را به استفاده از پروتکل HTTPS تشویق کند. هم چنین، ما به خوانندگان خود پیشنهاد می‌کنیم، که همیشه استفاده‌ی یک وب‌سایت از پیشوند HTTPS، را بررسی کرده و در غیاب این پیشوند، اطلاعات مهم خود را در چنین وب‌سایت‌های به اشتراک نگذارند.